Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "piano," wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-83 z 83
Tytuł:
Organmistrzowski rodowód fortepianmistrzów
Organ builder’s lineage of piano makers
Autorzy:
Vogel, Beniamin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/521852.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku
Tematy:
organ builder
piano maker
organ
clavichord
harpsichord, piano
Opis:
For centuries all kinds of keyboard instruments such as organs, clavichords, harpsichords and pianos were made by organ builders, with pianos being additional by-products. The gradual specialization in manufacture came along with a growing demand for stringed keyboard instruments. Already in the 18th century, some organ builders in larger musical centers began making more harpsichords than pipe organs. At the turn of the 18th and 19th centuries, one could clearly notice the trade specialization of makers originally educated as organ builders, of whom only few spent the rest of their lives manufacturing and repairing organs. Making harpsichords or pianos did not demand continuous journey in search for places or churches in need of new organs, where the maker had to stay for at least a few months, first to build the instrument and then to place it at the proper location within a given church. It did not demand adaptation to the architecture and acoustics of the sacral building. Instead, one could build these newly popular instruments in a stationary workshop or manufacture, and using a similar structural and artistic form, which in time simply gave way to serial production. This specialization process, first within the framework of a single trade, and later splitting in two different ones, will be shown on the examples of both European makers (such as Bartolomeo Cristofori in Florence or Gottfried Silbermann in Freiberg), and Polish builders from the 18th–20th centuries — working in a variety of locations: from magnates’ mansions and small towns, like Sandomierz, through larger manufacture centers as Warsaw, Cracow, Gdańsk or Lvov.
Źródło:
Aspekty Muzyki; 2017, 7; 177-193
2082-6044
Pojawia się w:
Aspekty Muzyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sketch for a portrait of Kalkbrenner and Chopin
Autorzy:
Jasińska, Danuta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/780113.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Friedrich Kalkbrenner
Fryderyk Chopin
piano
virtuosity
style brillant
variations
piano concerto
piano playing method
Opis:
In this article, the author sketches a portrait of Kalkbrenner and Chopin against the background of musical practice during the 1830s. On the basis of sources, including Chopin’s correspondence and the opinions of his contemporaries and of Chopin scholars, an attempt is made to distinguish characteristic features of the two composers in their mutual relations. Their contacts are outlined, as well as their artistic activities, with particular emphasis on Chopin’s first concert in Paris and the role of pianistic virtuosity linked with the style brillant. Attention is drawn to the properties of the Pleyel piano which Kalkbrenner and Chopin both preferred and to the differing playing aesthetics and artistic images of the two composer-virtuosos. Chosen for the purposes of stylistic comparison are their methods of piano playing, with the accent on the schematic nature of Kalkbrenner’s “finger technique”, whilst most crucial for Chopin was to bring out the beautiful quality of the sound. In the closing remarks, it is stated that the two musicians, in their pianistic, compositional and pedagogic activities, represented the distinct antithesis of one another and two different schools. Prominent in the portrait of Kalkbrenner are distinct connections with the convention of the style brillant, whilst the portrait of Chopin, who broke through those conventions, is marked by features more profound and individualised.
Źródło:
Interdisciplinary Studies in Musicology; 2010, 9; 83-100
1734-2406
Pojawia się w:
Interdisciplinary Studies in Musicology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Fizjologia i ergonomia gry na fortepianie
Physiology and Ergonomics of Piano Playing
Autorzy:
Tworko, Paulina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2176091.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Koło Naukowe Studentów Muzykologii UJ
Tematy:
piano playing technique
piano workshop
pianist’s hand
Opis:
Much has been said about performance, styles and interpretation. However, we should ask ourselves where they come from, what they depend on, and what factors influence them. The answer is much more complex. This article deals with the problem of piano technique as an element on which interpretation, sound and expression depend to a large extent. The piano is an instrument with incredible tonal possibilities, but it requires fingering skills, the ability to “feel” the key and certain physical strength which is directly related to the technique we use. Achieving a high level in playing requires years of diligent work, perseverance and determination. Technical proficiency, in turn, facilitates the expression and appropriate interpretation, in line with the style of a given musical period and the feelings of the pianist-performer. So we are talking about two things that inexorably influence each other – the workshop and its result, the shape of latter depends largely on the first. This article deepens the knowledge of piano workshop so that in the end nothing comes in the way between performers, listeners and music.
Źródło:
Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ; 2020, 4(47); 229-254
2956-4107
2353-7094
Pojawia się w:
Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Physiology and Ergonomics of Piano Playing
Autorzy:
Tworko, Paulina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2176270.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Koło Naukowe Studentów Muzykologii UJ
Tematy:
Piano-playing technique
piano skills
pianist’s hand
On
Opis:
Much has been said about performance, styles, and interpretation. However, we should ask ourselves where they come from, what they depend on, and what factors influence them. The answer proves very complex.This article deals with the problem of piano technique as an element on which interpretation, sound and expression depend to a large extent. The piano is an instrument with incredible tonal possibilities, but it requires fingering skills, the ability to ‘feel’ the keys and a certain physical strength which is directly related to the technique we use. Achieving a high level in playing requires years of diligent work, perseverance, and determination. Technical proficiency, in turn, facilitates expression and appropriate interpretation, in line with the style of a given musical period and the feelings of the pianist-performer. We are thus talking about two things that inexorably influence each other: technique and its results. The latter depend largely on the former. This article explores the knowledge of piano technique which needs to be acquired so that in the end nothing comes in the way of communication between performers, listeners, and the music.
Źródło:
Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ; 2020, 4(47) ENG; 229-253
2956-4107
2353-7094
Pojawia się w:
Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The optimal piano teacher: Sosniak’s model versus Polish teachers from public music schools
Autorzy:
Chmurzyńska, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/780233.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
piano teacher
piano-playing
musical
technical development
achievements
development stages
Opis:
The author deals with the relationship between a piano teacher and her/his pupil/student at different stages of development. The relationship is defined in the literature as one of the most important features determining musical-artistic achievements. She describes the American research into the nurturing of pianists’ talent, and presents the optimal model of piano teacher devised by L. Sosniak, based on interviews with 20 young American pianists with high and significant achievements. The model indicates that the best conditions for artistic development are the sequence of three different teachers, or three different pedagogical strategies, adjusted to the stages of development of young musicians: (1) music teacher for the youngest pupils, whose task is to arouse interest and provide intrinsic motivation and passion for music and piano-playing; (2) instructor teacher (for teenagers), whose task is to help students to build a solid métier, acquire the necessary motor skills and piano technique, and to improve their artistic performance; (3) master teacher for young adult pianists, whose task is to help them to integrate the skills gained previously, to shape their artistic personality. This sequence turned out to be extremely favourable for the later achievements of the interviewed pianists. The author then provides an analysis of statements by Polish pianists from the older generation, and an observation of the behaviour of piano teachers from Polish public music schools. These show that in our piano pedagogy there exists only one type of teacher, the instructor teacher who, compared to Sosniak‘s model, places the greatest emphasis on technical skills and avoids the issue of expression.
Źródło:
Interdisciplinary Studies in Musicology; 2011, 10; 111-130
1734-2406
Pojawia się w:
Interdisciplinary Studies in Musicology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Piano practice in music teacher education:
Praktyka fortepianowa w kształceniu nauczycieli muzyki:
Autorzy:
Blum, Reinhard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2143782.pdf
Data publikacji:
2022-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej
Tematy:
fortepian
pedagogika fortepianu
praktyka fortepianowa
profesjonalizacja
kształcenie nauczycieli muzyki
piano
piano pedagogy
practical piano
professionalisation
music teachers training
Opis:
The aim of this article is to present and to discuss a specific model of self-similar cyclical practical piano learning in music teacher education. For this purpose, a spiral, hierarchical development model based on Bruner (1960/1977) and Kraler & Schratz (2012), didactically specified in Blum (2019), is implemented in the field of piano pedagogy. The findings will be used to infer measures for the teaching of practical piano in the context of initial music teacher education. From this, innovative longer-term perspectives are derived for the specific role and function of the “practical piano” within the framework of the further development and professionalisation of music teacher training.
Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie i omówienie specyficznego modelu samopodobieństwa cyklicznej praktycznej nauki gry na fortepianie w kształceniu nauczycieli muzyki. W tym celu do pedagogiki fortepianu wdrożono spiralny, hierarchiczny model rozwoju oparty na ujęciu Brunera (1960/1977) i Kraler & Schratz (2012) a dydaktycznie sprecyzowanego przez Bluma (2019). Wyniki badań zostaną wykorzystane do opracowania środków dla nauczania praktycznego fortepianu w kontekście wstępnego kształcenia nauczycieli muzyki. Z tego wynikają innowacyjne, długoterminowe perspektywy dla specyficznej roli i funkcji „praktycznego fortepianu” w ramach dalszego rozwoju i profesjonalizacji kształcenia nauczycieli muzyki.
Źródło:
Forum Oświatowe; 2022, 34, 1(67); 137-151
0867-0323
2450-3452
Pojawia się w:
Forum Oświatowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
DIE KLAVIERMINIATUR ALS EIN AUSGANGSPUNKT FÜR MUSIKALISCHE AKTIVITÄTEN VON KINDERN IM GRUNDSCHULALTER
PIANO MINIATURE AS A STARTING POINT TO MUSICAL ACTIVITIES WITH CHILDREN OF AN EARLY SCHOOL AGE
Autorzy:
Jiřičková, Jiřina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/566314.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Akademia Pomorska w Słupsku
Tematy:
Musikerziehung
Frűherziehung
Klavier
Modellsituationen
Klavierminiatur
music education
early school age
piano
model situations
piano miniature
Opis:
This paper discusses the role of the piano as a didactic instrument for children. The piano offers a great motivational aid in music education and provides an important aid in specific musical activities designed for children. A model scenario, developed by the author, presents a wide array of piano exercises that can be adopted during music lessons. They contain progressively structured musical activities, which are playful in character as well as suggest a specific teaching pedagogy.
Źródło:
Ars inter Culturas; 2015, 4; 109-118
2083-1226
Pojawia się w:
Ars inter Culturas
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Twórczość fortepianowa kompozytorów polskich w latach 2000-2017 na przykładzie wybranych utworów
Piano Works of Polish Composers in the Years 2000-2017 at the Example of Selected Works
Autorzy:
Łukaszewski, Marcin Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/494878.pdf
Data publikacji:
2018-03-31
Wydawca:
Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego
Tematy:
fortepian
generacja
muzyka fortepianowa
postmodernizm
styl
technika kompozytorska
composer technique
generation
piano
piano music
postmodernism
style
Opis:
Artykuł dotyczy polskiej muzyki fortepianowej w latach 2000-2017. W XXI wieku nastąpił wzrost zainteresowania twórców fortepianem. Wśród kilkuset napisanych utworów można wyróżnić gatunki i formy tradycyjne (jak mazurek, toccata, sonata, wariacje, preludium, etiuda, nokturn), jak i o innej formie i tytule. Utwory te można ułożyć w cztery grupy: nurt postmodernistyczny, nurt modernistyczny, nurt neomodernistyczny, nurt antymodernistyczny oraz ujęcia hybrydowe, czyli takie, w których kompozytorzy stosują dwudziestowieczne i dawniejsze (romantyczne) środki techniki kompozytorskiej. Do analiz wybrano utwory przedstawicieli nurtów: postmodernizm: Krzysztof Baculewski i Andrzej Dziadek, neomodernizm: Paweł Kwapiński, antymodernizm: Paweł Michał Chmielnicki, Tomasz Kamieniak, ujęcia hybrydowe: Maciej Zieliński i Piotr Gryska. Tematyka nie doczekała się dotychczas naukowego opracowania.
The article deals with Polish piano music composed in the years 2000-2017. In the 21st century, there was an increasing interest of musicians in the piano. Among the hundreds of works written at that time, we can distinguish genres and traditional forms (such as mazurka, toccata, sonata, variations, preludes, etude, nocturnes), as well as other forms and titles. These compositions can be divided into four groups: postmodern current, modernist current, neomodernist current, antimodern current, and hybrid approaches, in which composers use both the twentieth century and former (romantic) compositional techniques. Postmodernism: Krzysztof Baculewski and Andrzej Dziadek, neomodernist current: Paweł Kwapiński, antimodern current: Paweł Michał Chmielnicki, Tomasz Kamieniak, hybrid approaches: Maciej Zieliński and Piotr Gryska. The subject has not yet been elaborated scientifically.
Źródło:
Seminare. Poszukiwania naukowe; 2018, 39, 1; 181-198
1232-8766
Pojawia się w:
Seminare. Poszukiwania naukowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
History of a cultural conquest: The Piano in Japan
Autorzy:
Gaspar, Veronica
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/599817.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Kultur Śródziemnomorskich i Orientalnych PAN
Tematy:
Piano
Japan
Acculturation
Europeanization
synchronic comparison
Opis:
Any short review of the penetration of European music into Japan and its enthusiastic appropriation calls for a different approach to the controversial question of acculturation. The rapid growth in the pianos popularity in Japan, together with the implicit musical revolution, could also occasion a parallel with the similar process of acculturation which occurred in Eastern Europe (for instance the Romanian Principalities). Musical Westernization (including the institutional and educational reform) might, in contradicting the traditional local musical concepts, mirror a different perspective on intercultural communication and contemporary cultural education.
Źródło:
Acta Asiatica Varsoviensia; 2014, 27; 83-99
0860-6102
Pojawia się w:
Acta Asiatica Varsoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
РАЗВИТИЕ УКРАИНСКОЙ ФОРТЕПИАННОЙ ШКОЛЫ В ХХ СТ. МУЗЫКАЛЬНО-ПРОСВЕТИТЕЛЬСКИЕ ТРАДИЦИИ И МЕТОДИЧЕСКИЕ ОРИЕНТИРЫ
DEVELOPMENT OF UKRAINIAN PIANO SCHOOL IN 20TH CENTURY: MUSICAL AND EDUCATIONAL TRADITIONS AND METHODOLOGICAL GUIDELINES
Autorzy:
Гуральник, Наталія Павлівна
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/566490.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Akademia Pomorska w Słupsku
Tematy:
украинская фортепианная школа концертно-исполнительская практика пианистов
фортепианная методика
Ukrainian piano school
pianists’ performance practice
piano methodology
Opis:
Rapid development of Ukrainian piano school is an inseparable part of European piano school’s evolution in the 20th century. The article is aimed at describing pianists’ perform- ance practice and its role in the development of national culture as well as at surveying the genesis of musical educational tradition and establishment of piano methodology. Ukrain- ian piano school is defined as a phenomenon of cultural and the 20th century 6 periods are singled out. Special attention in the structure of piano school is drawn to musical educative activities, its development having facilitated reconceptualization of the content of piano education and teaching methodology throughout different periods. The author emphasizes that piano schools leaders and their followers realized their intellectual and creative poten- tial in various performing activities and original teaching techniques. Piano class is consid- ered as a special musical and creative space at an arts educational establishment where tra- ditions are kept and transformed, new ideas emerge, creative views of young music teach- ers, who are the followers of mother piano schools, come to life and develop.
Źródło:
Ars inter Culturas; 2013, 2; 43-59
2083-1226
Pojawia się w:
Ars inter Culturas
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Concerto for Piano and Orchestra by Henryk Wars: Discovering a Masterpiece
Autorzy:
Żebrowski, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/473818.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Musica Iagiellonica
Tematy:
piano concerto form, Richard Addinsell, Henryk Wars
Opis:
Henryk Wars has been long known for many film soundtracks and countless hit songs composed in Poland during the inter-war period and in the United States in the 1950s and the 1960s. But he was also a classically trained composer who left a substantial legacy of finely crafted, large-scale orchestral works. They were written soon after he settled in California in 1947, and quite a few years before he had a chance to redefine himself as a film composer in Hollywood. During his early years in America Wars devoted most of his passion and energy to completing among others such large scale works as Symphony No. 1 (1948–1949), Piano Concerto (1950), City Sketches – Orchestral Suite (1951/1969–1974), and Sonatina for Orchestra. Aim of this study is to present Wars’s Piano Concerto – a skillfully designed one-movement work completed in 1950, with a strongly neo-romantic character, sparkling virtuoso solo part, and richly-scored orchestral accompaniment. The author of the study analyzes in detail the formal layout of the work, indicates the composer’s inspirations (mostly Schumann and Addinsell, also Chopin, Gershwin and Rachmaninov) and shows that using the traditional sonata allegro layout, Wars effectively introduces several very attractive melodic ideas and skillfully shapes them in into a successful one-movement formal design. Wars’s one-movement Piano Concerto is an excellent addition to the repertoire of shorter works for piano and orchestra. Whilst it offers some technical challenges for the performers, it is also a very effective work that easily finds favor with the audiences.
Źródło:
Musica Iagellonica; 2018, 9; 101-126
1233-9679
2545-0360
Pojawia się w:
Musica Iagellonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Tonality and Neoclassicism in Stravinsky’s Sonata for Piano, Mvt. 2 (1924)
Autorzy:
Ballengee, Christopher
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2122170.pdf
Data publikacji:
2021-11-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Neoclassicism
modernism
20 th century
piano
tonality
Opis:
Igor Stravinsky’s Sonata for Piano is an often overlooked yet important artifact of the composer’s neoclassicism. his treatment of tonality in the second movement is both literally and aurally more conventional than one might first guess. Stravinsky’s reliance on convention points to an ideology of continuity, one that honors the legacy of beethoven and other heroes. In doing so, Stravinsky’s Sonata brings forward old ideas wrought in new ways for a modern era. This essay examines ways of thinking about Stravinsky’s neoclassic style through analysis of the second movement of the Sonata focusing on the use of post-tonal techniques to create surprisingly tonal music.
Źródło:
Interdisciplinary Studies in Musicology; 2021, 21; 9-21
1734-2406
Pojawia się w:
Interdisciplinary Studies in Musicology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aspekty religijne w polskiej muzyce fortepianowej XX i XXI wieku
Religious aspects of Polish piano music of the 20th and 21st century
Autorzy:
Łukaszewski, Marcin Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/521922.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku
Tematy:
church hymn
Gregorian chant
inspiration, intertextuality
piano concerto
piano music
Polish music
postmodernism
religious music
the sacred
sonata
suite.
Opis:
This article discusses the works for solo piano and for piano and orchestra, in which reli- gious inspiration associated with Christianity was found. The fact that such “sacral” inspiration was pre-sent in piano music may be confirmed by many works of Ferenc Liszt and Olivier Messiaen, to name but a few evident examples. One can also add selected works of Frederic Chopin, not only Scherzo in B minor, op. 20, which includes a citation of the Polish carol “Lulajże, Jezu- niu (“Lullaby, Little Baby Jesus”), but also a number of motifs from other Polish church hymns found in Chopin’s music by Jan Węcowski. There are several categories of works with references to the sacred in the Polish piano music of the 20th and 21st century: works with religious inspiration suggested in their very title or in the musical material, and works with a widely understood religious context, but without any direct references to the sacred. Religious themes can be found in the works for piano and orchestra, for instance by Wojciech Kilar, Paweł Łukaszewski, Bogusław Madey, and Józef Świder. These themes appear in solo works for piano, e.g. by Mirosław Bukowski, Irena Garztecka, Leszek Mateusz Gorecki, Tomasz Kamieniak, Juliusz Łuciuk, Władysława Markiewi- czówna, Witold Rudziński, Marian Sawa, Sebastian Szymanski or Aleksander Tansman. The piano music with religious inspiration written in the 20th and 21st centuries has not yet been the subject of a comprehensive research. However, some authors did point to such motifs, for example Stanisław Będkowski, Bogumiła Mika, Violetta Przech, and Janina Tatarska. Still, they only men- tioned them while writing about other, non-religious issues related to Polish piano music.
Źródło:
Aspekty Muzyki; 2015, 5; 27-58
2082-6044
Pojawia się w:
Aspekty Muzyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Frédéric Chopin: „Trois Fugues de Luigi Cherubini mises en partition de piano”. Fac-similé et transcription présentés par Jean-Jacques Eigeldinger, Paris 2017 Société française de musicologie, ss. 67. ISBN 978-2-85357-259-0
Autorzy:
Śnieżek, Barbara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28411994.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
edycja krytyczna
muzyka fortepianowa
critical edition
piano music
Źródło:
Muzyka; 2018, 63, 4; 136-139
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:
Muzyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Frédéric Chopin, entre exacerbation romantique du modèle vocal et innovations percussives : une mixité dynamique
Frédéric Chopin, Between Romantic Exacerbation of the Vocal Model and Percussive Innovations: a Dynamic Mix
Autorzy:
Laliberté, Martin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2038306.pdf
Data publikacji:
2021-12-29
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Chopin
musical models
piano music
organology
musical analysis
Opis:
After some in-depth analysis, for instance, of the first Ballade in G minor (1836), Frédéric Chopin’s music reveals itself as a striking case of a musical equilibrium between two major musical tendencies. On the one hand, his music brings the reaching towards an idealised voice to a full and very convincing development. His musical themes sing most of the time while all the main characteristics of his writing explore continuous spaces, to the extent the piano can achieve. He uses many melodic chromaticisms and broad gestures, very voice-like phrasings ranging from the most delicate pianissimi to the extremely dramatic fortissimo, and other vocal features. On the other hand, his music is unavoidably written for a percussion instrument (the piano), makes much use of rhythms and often dances as well, while his accompaniments are thick with vertical features, accents and other percussive traits. In reality, Chopin’s music is in a striking state of equilibrium between the vocal and the percussive and constitutes a rich case of a mixed status between the two poles. Perhaps for one of the last times in Western music, Chopin is precisely at the point of equilibrium, before the rise of the percussive that gave birth to much of the twentieth century’s music. Chopin’s music will remain a true and much beloved monument of equilibrium.
Źródło:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka; 2021, 41; 107-123
1233-8680
2450-4947
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
An Accent-Based Approach to Automatic Rendering of Piano Performance: Preliminary Auditory Evaluation
Autorzy:
Bisesi, E.
Parncutt, R.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/177339.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
piano performance
expression
accents
musical analysis
Director Musices
Opis:
We are exploring the relationship between accents and expression in piano performance. Accents are local events that attract a listener’s attention and are either evident from the score (immanent) or added by the performer (performed). Immanent accents are associated with grouping (phrasing), metre, melody and harmony. In piano music, performed accents involve changes in timing, dynamics, articulation, and pedalling; they vary in amplitude, form, and duration. We analyzed the first eight bars of Chopin Prelude op. 28 n. 6. In a separate study, music theorists had marked grouping, melodic and harmonic accents on the score and estimated the importance (salience) of each. Here, we mathematically modeled timing and dynamics in the prelude in two ways using Director Musices (DM) – a software package for automatic rendering of expressive performance. The first rendering focused on phrasing following existing and tested procedures in DM. The second focused on accents – timing and dynamics in the vicinity of the accents identified by the theorists. In an informal listening test, 10 out of 12 participants (5 of 6 musicians and 5 of 6 non-musicians) preferred the accent-based formulation, and several stated that it had more variation of timing and dynamics from one phrase to the next.
Źródło:
Archives of Acoustics; 2011, 36, 2; 283-296
0137-5075
Pojawia się w:
Archives of Acoustics
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The (Idiomatic) Piano in the Structure and as a Structural Element in (My) Music
Autorzy:
Reis, Jaime
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2144046.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku
Tematy:
Reis Jaime
piano
structure
structural
contemporary music
idiomatic
Opis:
Is there a difference between structure and a structural element in a musical work or practice? How can one tackle such a question methodologically? Are these concepts part of an abstract construct or are they perceivable to the ear? And about whose ear would one be talking about? When does one speak about an idiomatic style (for the piano) and how much of this idea is materialized in music? Is such reflection useful to understand a musical practice? In this text, I propose a view of the piano playing the main role in the structure and as a structural element by describing compositional situations and giving a counterpoint on them. This paper is organized as follows: a short theoretical framework where the first questions are challenged, along with paradigmatic examples on how the piano has been used in the structure and as a structural element in western art music, mainly from the second half of the 20th century and nowadays, including short considerations on how and the rationale why I have used it in some of my music compositions.
Źródło:
Aspekty Muzyki; 2020, 10; 265-285
2082-6044
Pojawia się w:
Aspekty Muzyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dialog Renzo Piano z Louisem Kahnem: Kimbell Art Museum w Fort Worth
Renzo Piano and Louis Kahn dialogue: Kimbell Art Museum in Fort Worth
Autorzy:
Jasiński, Artur
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/528671.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:
architecture of museum
Renzo Piano
Louis Kahn
architektura muzeów
Opis:
Kimbell Art Muzeum Building in Fort Worth, Texas, has been designed by Louis Kahn in between 1965–1970. Since then this building is considered as a masterpiece, in which collection of art is perfectly joined with architecture by means of the light. In 2013, in front of Kahn building the new museum pavilion designed by Renzo Piano was erected. Those two structures conduct an outstanding dialog: Kahn architecture is playing the role of classical standard, and Piano, as if a jazz pianist, is playing around it his own slender, swinging phrase.
Budynek Kimbell Art Museum w Fort Worth w Teksasie został zaprojektowany w latach 1965–1970 przez Louisa Kahna. Uznaje się go za arcydzieło, w którym w wyjątkowy sposób udało się zespolić architekturę budynku muzealnego z umieszczoną w nim kolekcją dzieł sztuki. Spoiwem łączącym architekturę i zbiory sztuki jest światło. W 2013 roku obok budynku Kahna, na kształt jego lustrzanego odbicia, wzniesiono ogrodowy pawilon autorstwa Renzo Piano. Te dwie budowle prowadzą ze sobą fenomenalny dialog: architektura Kahna pełni tutaj rolę klasycznego standardu, linii melodycznej, wokół której Piano, niczym pianista jazzowy, buduje swoją lekką, swingującą frazę.
Źródło:
Państwo i Społeczeństwo; 2018, 2; 65-81
1643-8299
2451-0858
Pojawia się w:
Państwo i Społeczeństwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A CONTRIBUTION TO MUSIC EDUCATIONAL WORK WITH CHILDREN OF AN EARLY SCHOOL AGE
Autorzy:
Jiřičková, Jiřina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/566415.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Akademia Pomorska w Słupsku
Tematy:
music education
early school age
piano
model situations
rhyme
Opis:
This article discusses the role of piano as a didactic aid in early education. The piano is a great aid to motivate, sparks creativity, and effectively engages children in the learning proces. A case study conducted by the author proposes different techniques of integrating the piano in the context of music lessons. The study contains a variety of musical activities and proposes specific teaching instructions to work with rhymes.
Źródło:
Ars inter Culturas; 2013, 2; 139-145
2083-1226
Pojawia się w:
Ars inter Culturas
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polski epizod w działalności artystycznej pianisty i kompozytora Josepha Woelfla
Polish episode in artistic activity and output of pianist and composer Joseph Woelfl
Autorzy:
Bogula, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/514073.pdf
Data publikacji:
2015-07-01
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Koło Naukowe Studentów Muzykologii UJ
Tematy:
Joseph Woelfl
Michał Kleofas Ogiński
polonaise
piano concerto
pianist
Opis:
Joseph Woelfl, an Austrian pianist and composer, was born on 24th December 1773 in Salzburg, where he began his musical education. In 1790 he left his hometown for Vienna, most probably following Wolfgang Amadeus Mozart. He can't have stayed there long as in 1791 he was admitted for service at Prince Michał Kleofas Ogiński's estate, where he spent about fifteen months. Prince Ogiński is remembered in the history of music mainly as the master of the stylised polonaise. The short cooperation with Woelfl bore fruit in their artistic activities, as Prince Ogiński created his first stylised polonaises during that time. Similarly, Woelfl was inspired by Polish surroundings. During his stay in Warsaw he created Polonaise, which became part of his sonata, marked as Fw 7 by Margit Haider-Dechant in the Joseph Woelfl. Verzeichnis seiner Werke, which was probably performed during a public concert in the capital of the Polish-Lithuanian Commonwealth in 1792. The Polish dance must have made a great impression on the Austrian composer, as Polonaise in the form of a rondo reappeared in his musical output in the third movement of Piano Concerto No.1 op. 20, published in Paris nearly ten years later. Neither Joseph Woelfl nor above mentioned Piano Concerto op. 20 are currently popular in Poland. Thus, I would like to have a closer look at the piece, paying particular attention of the third movement Rondo a la Polonaise and at the same time referring to the mutual inspirations of the Austrian and Prince Michał Kleofas Ogiński.
Źródło:
Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ; 2015, 2(25); 4-14
2956-4107
2353-7094
Pojawia się w:
Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kadencje Wandy Landowskiej do Koncertu fortepianowego d-moll KV 466 W.A. Mozarta w perspektywie porównawczej
Wanda Landowska’s cadenzas for W.A. Mozart’s Piano concerto in d minor KV 466 from a comparative perspective
Autorzy:
BABULEWICZ, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/454005.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:
Wolfgang Amadeusz Mozart
Wanda Landowska
koncert fortepianowy
kadencje do koncertów fortepianowych
Wolfgang Amadeusz. Mozart
piano concerto
cadenzas in piano concertos
Opis:
Wanda Landowska, wybitna interpretatorka muzyki dawnej, pedagog, w młodości swą przyszłość wiązała z karierą kompozytorską. Na dorobek artystki składają się utwory fortepianowe i pieśni, spora liczba dzieł kameralnych oraz kadencje do szeregu koncertów, które osobiście wykonywała. Wanda Landowska skomponowała kadencje do koncertów na instrumenty klawiszowe trzech kompozytorów: G.F. Haendla, J. Haydna i W.A. Mozarta. Nie są to kompozycje o charakterze popisowym – należą one do odmiany nazywanej w piśmiennictwie niemieckim „kadencją dokomponowaną”. Każda z nich to rodzaj erudycyjnego komentarza na temat stylu danego koncertu. Kadencje te są zaawansowane pod względem użycia technik kompozytorskich, a w szczególności – bliskiej Landowskiej – sztuki kontrapunktu. Zdradzają też głęboką wiedzę historycznomuzyczną klawesynistki oraz jej rozeznanie w środkach kompozytorskich z różnych okresów, choć jednocześnie pozostają zasadniczo zgodne stylistycznie z kompozycjami, do których powstawały. Celem niniejszego szkicu jest zaprezentowanie typowych strategii Landowskiej jako autorki kadencji na przykładzie kadencji do I oraz III części Koncertu fortepianowego d-moll KV 466 W.A. Mozarta. Wybór ten związany jest z jednej strony z faktem, że kadencje te ukazują w sposób reprezentatywny najważniejsze elementy kompozytorskiego metiér artystki, z drugiej zaś z tym, że analizując je, dysponujemy szerokim spektrum porównawczym – Koncert d-moll cieszył się bowiem szczególnie dużym powodzeniem wśród kompozytorów, jeśli chodzi o pisanie kadencji. Analiza porównawcza korpusu źródeł ilustrujących temat umożliwiła ukazanie podobieństw i różnic w odczytaniu Mozartowskiego arcydzieła przez Landowską i przez innych twórców.
Wanda Landowska, who is an outstanding interpreter of early music and educator, intended in her youth to be a composer. She composed piano pieces and songs, a fair number of chamber music pieces and cadenzas for several concertos that she herself performed. Among her cadenzas there are compositions for keyboard concertos of three composers: G.F. Haendel, J. Haydn and W.A. Mozart. They are not examples of virtuoso pieces, but rather belong to the subgenre of cadenza called hinzukomponiert in the German literature. Each of them is a kind of Landowska’s erudite commentary on the style of the original work. What distinguishes them is the presence of advanced compositional techniques, in particular - the counterpoint (the composer’s favorite one). They show the author’s deep knowledge of the history of music and her good understanding of compositional techniques from different periods. At the same time they are substantially in line with the compositions to which they were created. The aim of this article is to present typical strategies of the composer, using as an example cadenzas for only one concerto – Mozart’s Piano concerto in d minor KV 466 (1st and 3rd movement). This choice is associated on the one hand with the fact that they present a variety of elements typical of Landowska’s compositional métier, on the other – many other composers have written cadenzas for this piano masterpiece, which gives us a broad range of comparisons. Thus there is a great opportunity to compare Landowska’s interpretation with the work of others and to show the similarities and differences.
Źródło:
Edukacja Muzyczna; 2015, 10; 11-28
2545-3068
Pojawia się w:
Edukacja Muzyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Gaetano Donizetti by Franz Liszt, the piano in the service of the opera
Autorzy:
Krzywoszyński, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/780187.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Liszt
piano interpretation
transcription
reminiscence
Donizetti
bel canto
opera
Opis:
The aim of the paper is to analyze Franz Liszt's piano interpretations that constitute excellent operatic transcriptions and reminiscences from the operas of Gaetano Donizetti. There are seven piano works based on six of Donizetti’s operas, among them bar-for-bar transcriptions of particular fragments as well as masterly syntheses of many musical themes. We try to argue that Donizetti was an inspiration for Liszt and that the Hungarian composer was not only an eminent connoisseur and admirer of bel canto, but also made an important contribution to the rediscovery of Italian opera. These transcriptions are an excellent example of a sincere tribute from one great composer to another; they highlight some of the treasures among Donizetti’s compositions, as well as the talent of the author of the transcriptions.
Źródło:
Interdisciplinary Studies in Musicology; 2014, 13; 141-154
1734-2406
Pojawia się w:
Interdisciplinary Studies in Musicology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
III Sonata „da camera” na fortepian Romana Bergera w kontekście jego teorii o teorii
Roman Berger’s Sonata No. 3 „da camera” for Piano in the Context of the Composer’s Theory of the Theory
Autorzy:
Błaszkiewicz, Teresa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/943019.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku
Tematy:
Roman Berger
piano sonata
theory
ntegrum-shape
substance
expression
Opis:
The article attempts to confront Roman Berger’s concepts of music theory, in particular the theory of musical analysis, using one of his works: Sonata No. 3 „da camera” for piano (1971). In its most general aspect, the confrontation focuses on the overriding idea in Berger’s theory, which defines a piece of music as a specific integral combination of shape (form) and movement of substance (musical material), aimed at achieving a desired expressive message. In terms of SHAPE, the sonata builds an image of an integrated, almost concentric musical piece generated from a single structural idea. Its individual levels and stages demonstrate features analogous to the sonata model, both in the composition of the 4-movement cycle, and the generic solutions applied in individual segments. This frame, which accounts for the outermost quality of the work’s structure, is filled with SUBSTANCE, or the musical content, the “movement” of which builds the genre-specific and microformal levels of the development process. The structural idea, or motif, which is the essential element of the substance, is subject to the structural programme, which — pursuant to Berger’s concept of movement of substance — takes various forms, ranging from associative to almost dissociative. Adopting the criterion of the degree of association, three basic form classes are arrived at (A, B, and C). The combinations of the classes, correlated with the agogical norm, determine the formal structure of the sonata. This is how Berger’s concept of inteThe article attempts to confront Roman Berger’s concepts of music theory, in particular the theory of musical analysis, using one of his works: Sonata No. 3 „da camera” for piano (1971). In its most general aspect, the confrontation focuses on the overriding idea in Berger’s theory, which defi nes a piece of music as a specifi c integral combination of shape (form) and movement of substance (musical material), aimed at achieving a desired expressive message. In terms of SHAPE, the sonata builds an image of an integrated, almost concentric musical piece generated from a single structural idea. Its individual levels and stages demonstrate features analogous to the sonata model, both in the composition of the 4-movement cycle, and the generic solutions applied in individual segments. This frame, which accounts for the outermost quality of the work’s structure, is fi lled with SUBSTANCE, or the musical content, the “movement” of which builds the genre-specifi c and microformal levels of the development process. The structural idea, or motif, which is the essential element of the substance, is subject to the structural programme, which — pursuant to Berger’s concept of movement of substance — takes various forms, ranging from associative to almost dissociative. Adopting the criterion of the degree of association, three basic form classes are arrived at (A, B, and C). The combinations of the classes, correlated with the agogical norm, determine the formal structure of the sonata. This is how Berger’s concept of integrity and building the shape through substance is generally carried through. The purpose of the piece, which is its expressive message, is basically determined in the sonata dedication: in memoriam Frico Kafenda (the composer’s teacher and friend). The dedication governs the moods of the music, as well as the distribution and intensity of tensions, coordinated with the genre-essence of the form. On this level, naturally for a musical piece in a sense, the intertextual, symbolic contexts are embedded.grity and building the shape through substance is generally carried through. The purpose of the piece, which is its expressive message, is basically determined in the sonata dedication: in memoriam Frico Kafenda (the composer’s teacher and friend). The dedication governs the moods of the music, as well as the distribution and intensity of tensions, coordinated with the genre-essence of the form. On this level, naturally for a musical piece in a sense, the intertextual, symbolic contexts are embedded.
Źródło:
Aspekty Muzyki; 2011, 1; 35-46
2082-6044
Pojawia się w:
Aspekty Muzyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Miłosz Magin i jego muzyka fortepianowa
Miłosz Magin and his piano music
Autorzy:
Juszyńska, Krystyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/521879.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku
Tematy:
muzyka polska
muzyka fortepianowa
Miłosz Magin
Polish music
piano music
Opis:
Miłosz Magin był znakomitym polskim pianistą i kompozytorem XX wieku. Urodził się 6 lipca 1929 roku w Łodzi, studiował w Warszawie fortepian u Margerity Trombini-Kazuro (dyplom z wyróżnieniem w 1954) i kompozycję u Jana Maklakiewicza i Kazimierza Sikorskiego (dyplom z wyróżnieniem w 1957). Otrzymał wyróżnienie w Konkursie Chopinowskim w Warszawie (1955), był laureatem Konkursów Pianistycznych w Paryżu (1955 i 1957) i Lizbonie (1957). W latach 1957–1960 mieszkał w Portugalii (Sintra), koncertował w Lizbonie i Londynie. W 1960 roku osiadł na stałe w Paryżu. Koncertował z dużym powodzeniem w Europie, ZSRR, Afryce, Ameryce Południowej. W 1963 roku uległ wypadkowi samochodowemu, co przerwało jego karierę pianistyczną na kilka lat. Od 1968 roku ponownie koncertował i nagrywał (dla firmy DECCA nagrał prawie wszystkie utwory Chopina). W niewielkim zakresie zajmował się pracą pedagogiczną. Od 1985 roku odbywa się w Paryżu co dwa lata Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Miłosza Magina, propagujący muzykę polską i francuską. Dorobek kompozytorski Magina obejmuje około 50 utworów: 26 utworów fortepianowych (m.in. 4 koncerty fortepianowe, 2 utwory koncertowe z orkiestrą, 4 sonaty, suity, cykle miniatur, utwory dla dzieci), 14 utworów orkiestrowych (m.in. 5 koncertów na różne instrumenty poza fortepianem, balet Bazyliszek, dwie symfonie, suity), 6 utworów kameralnych (na skrzypce, klarnet i wokalne). Język muzyczny Magina jest indywidualny i oryginalny, ale widoczne są wpływy muzyki polskiej (folklor), muzyki francuskiej (śpiewność, kolorystyka) i muzyki Chopina (harmonika, faktura). Wiele jego utworów fortepianowych zostało wydanych przez wydawnictwo Editions Concertino w Paryżu. Miłosz Magin zmarł nagle 4 marca 1999 roku na wyspie Bora Bora podczas Festiwalu Chopinowskiego odbywającego się na Tahiti (Polinezja Francuska). Został pochowany na cmentarzu Père-Lachaise w Paryżu bardzo blisko grobu Chopina.
Miłosz Magin was a great Polish pianist and composer of the 20th century. Born on 6 July 1929 in Łódź, he studied piano under Margerita Trombini-Kazuro (diploma with honours in 1954), and composition under Jan Maklakiewicz and Kazimierz Sikorski (diploma with honours in 1957). He won prizes in the International Chopin Piano Competition in Warsaw (1955), Piano Competitions in Paris (1955 and 1957) and in Lisbon (1957). Between 1957 and 1960 he lived in Portugal (Sintra), and in 1960 he settled in Paris. He performed successfully across Europe, the USSR, Africa and South America. In 1963 he sustained a severe injury in a car crash which interrupted his career as a pianist for the subsequent five years. Magin started performing and recording again after 1968 (mainly Chopin’s music and his own works). He also worked as a teacher, but occassionally. Since 1985 the Miłosz Magin International Piano Competition has been held every two years in Paris to promote Polish and French music. Magin’s compositional output includes 47 works: 26 piano pieces (four piano concertos, two concertos with orchestra, four sonatas, suites, cycles of miniatures, children’s music); 14 orchestral works (five concertos for various instruments other than piano, ballet Bazyliszek [The Basilisk], two symphonies, suites); and six chamber pieces (for violin, clarinet and vocal works). Magin’s musical style was individual and original. It was clearly influenced by Polish folk music (folk dance rhythms), French music (melodiousness, colouring) and Chopin’s music (harmonic structure, piano texture). A number of Magin’s piano works were released by Editions Concertino in Paris. Miłosz Magin died suddenly on 4 March 1999 on the island of Bora-Bora at the Chopin Festival in Tahiti (French Polynesia in the Pacific Ocean). He was buried in the Père-Lachaise cemetery in Paris, very close to Chopin’s tomb.
Źródło:
Aspekty Muzyki; 2018, 8; s. 391-415
2082-6044
Pojawia się w:
Aspekty Muzyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wokół „I koncertu fortepianowego h-moll” op. 79 Raoula Koczalskiego. Geneza i źródła
Concerning Raoul Koczalski’s ‘Piano Concerto in B Minor’ No. 1, Op. 79. Sources and Origin
Autorzy:
Bogula-Gniazdowska, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/24298360.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Raoul Koczalski
koncert fortepianowy
źródła
autograf
rękopis
Koncert fortepianowy h-moll op. 79
wirtuoz
muzyka XIX wieku
muzyka fortepianowa
piano concerto
sources
autograph
manuscript
piano music
Piano Concerto in B Minor, Op. 79
virtuoso
nineteenth-century music
Opis:
Raoul Koczalski, polski pianista i kompozytor, uczeń Karola Mikulego (wychowanka samego Chopina), zasłynął przede wszystkim jako wirtuoz fortepianu, znakomity wykonawca dzieł Fryderyka Chopina. Mniej znany jest dzisiaj jego dorobek kompozytorski. Tymczasem Koczalski jest autorem bogatej twórczości, obejmującej dzieła różnych gatunków, w tym twórczość fortepianową, symfoniczną, a nawet operową. Jest także autorem aż 6 koncertów fortepianowych, z których najmniej wiadomo było dotąd o jego pierwszym dziele w tym gatunku, Koncercie fortepianowym h-moll op. 79. Artykuł stanowi prezentację praktycznie pomijanego dotąd w omówieniach na temat twórczości Raoula Koczalskiego, nigdy niepublikowanego I koncertu fortepianowego h-moll op. 79. Zawiera krótkie przedstawienie genezy dzieła w dorobku pianisty i kompozytora, refleksję nad rozwojem jego twórczości kompozytorskiej w kontekście stosunkowo krótkotrwałej edukacji artystycznej, w końcu opisuje mało znane, a niezwykle bogate materiały źródłowe tej kompozycji znajdujących się w zbiorach Staatliches Institut für Musikforschung w Berlinie. Na podstawie tych źródeł umiejscawia koncert w dorobku kompozytorskim Koczalskiego oraz umożliwia jego datowanie.
Polish pianist-composer Raoul Koczalski, a pupil of Karol Mikuli (who was taught by Fryderyk Chopin), was renowned first and foremost as a piano virtuoso, an excellent interpreter of the works of Chopin. His rich output as a composer is less widely known today, though he wrote compositions in many genres, including piano, symphonic and even operatic works. He composed as many as six piano concertos, the first of which, the Piano Concerto in B minor, Op. 79, is the least known. This article presents Koczalski’s unpublished opus 79, hitherto practically ignored in discussions of his oeuvre. A brief outline of this work’s origins within Koczalski’s output as a pianist and composer is followed by reflection on the development of his compositional work in the context of his relatively short musical education, and the article concludes with a description of the little-known but abundant source materials of this composition held in Berlin’s Staatliches Institut für Musikforschung. Those sources make it possible to date the Concerto and place it within Koczalski’s oeuvre.
Źródło:
Muzyka; 2023, 68, 4; 38-52
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:
Muzyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wprowadzenie w problematykę techniki gry i środków techniki kompozytorskiej w etiudach fortepianowych kompozytorów polskich w latach 1916-2006
An introduction to the problems of performance technique and compositional devices in piano etudes by polish composers (1916-2006)
Autorzy:
Łukaszewski, Marcin Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/495574.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego
Tematy:
Diadochokinesis
Etude
Figuration
Piano
minimal music
neo-classicism
composing technique
Opis:
The article covers the years 1916 to 2006, i.e. from Karol Szymanowski’s Twelve Etudes Op. 33 (1916) to Krzysztof Baculewski’s Twelve Etudes (2006). During the period under examination piano etudes were written by many Polish composers. Those by Szymanowski, Witold Lutosławski, Andrzej Panufnik, Grażyna Bacewicz and Bolesław Woytowicz are considered to be most representative. In the twentieth century and at the beginning of the twenty first century, the etude has not been an anachronic genre, as evidenced by the constant flow of new works penned by composers. These include both works in which the organization of the musical material draws on tradition and those which explore the techniques of twentieth century-music. The neo-classical trend exerted a far-reaching influence on the character and stylistic features of Polish piano etudes of the first half of the twentieth century. Works by Lutosławski, Bacewicz, Woytowicz, Szeligowski, and to some extent by Panufnik can serve as examples. The etudes by Lutosławski and Bacewicz are beyond doubt of the most outstanding artistic merit. They are part of the concert repertoire and are among the most frequently performed Polish 20th-century etudes. The etudes of Norbert Mateusz Kuźnik, Andrzej Hundziak and Franciszek Woźniak employ the techniques typical of new music, such as a new type of notation, and therefore belong to the avantgarde and post-avantgarde group. Post-modernist Two Etudes by Paweł Szymański also belongs to this group. The work is a good example of ‘sur-conventionality’, a style that is characteristic of Szymański’s music. The etudes by Polish composers, particularly contemporary ones, are used all too rarely as instruction pieces in Polish music schools. They are also rarely included in recital programmes. The reasons should be looked for in the lack of adequate preparation of both the students and teachers, as well as in an insufficient knowledge and understanding of 20th-century music. All this results in a reluctance to explore this part of the Polish musical heritage.
Źródło:
Seminare. Poszukiwania naukowe; 2010, 27; 233-247
1232-8766
Pojawia się w:
Seminare. Poszukiwania naukowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Idealne miejsce do mieszkania; La cité internationale w Lyonie
An ideal dwelling place; La cité internationale in Lyon
Autorzy:
Kantarek, A. A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/345276.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Politechnika Krakowska im. Tadeusza Kościuszki. Wydział Architektury. Katedra Kształtowania Środowiska Mieszkaniowego
Tematy:
Renzo Piano
Corajoud Michel
centrum kongresowe
Congress Centre
Michel Corajoud
Źródło:
Środowisko Mieszkaniowe; 2009, 7; 58-61
1731-2442
2543-8700
Pojawia się w:
Środowisko Mieszkaniowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aleksiej Stanczinski [Aleksey Stanchinsky] (1888–1914) – zapomniany kompozytor rosyjskiego srebrnego wieku. Przyczynek do dalszych badań
Aleksiej Stanczinski [Aleksey Stanchinsky] (1888–1914): the Forgotten Composer of the Russian Silver Age. A Contribution to Further Research
Autorzy:
Wilczek, Witold
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/48474197.pdf
Data publikacji:
2024-03-23
Wydawca:
Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:
fortepian
muzyka fortepianowa
środki techniki kompozytorskiej
Aleksiej Stanczinski [Aleksey Stanchinsky]
Rosja
rosyjski srebrny wiek
piano
piano music
compositional techniques
Aleksey Stanchinsky
Russia
Russian Silver Age
Opis:
Niniejszy artykuł ma na celu przybliżyć czytelnikowi postać Aleksieja Stanczinskiego [Alekseya Stanchinsky'ego] oraz pokrótce scharakteryzować jego twórczość powstałą w czasach schyłku carskiej Rosji. Tekst podzielony jest na trzy części. Pierwsza jest szkicem kontekstu kulturowego, w którym artyście przyszło tworzyć. Jest to zarys wiodących w Rosji tendencji artystycznych, nurtów, z uwzględnieniem środowiska artystycznego na przełomie wieków XIX i XX. Część druga zawiera rys biograficzny kompozytora, którego choroba, nieszczęśliwe życie i w konsekwencji przedwczesna śmierć miały fundamentalny wpływ na pozostawioną twórczość. Część trzecia stanowi próbę klasyfikacji i charakteryzacji twórczości Stanczinskiego, w oparciu o dostępne materiały oraz przeprowadzone badania własne.
The aim of this article is to introduce the reader to the figure of Aleksey Stanchinsky and to briefly characterize his work created during the decline of tsarist Russia. The text is divided into three parts. The first one provides a picture of the cultural context in which this artist worked. It is an outline of the leading artistic tendencies and trends in Russia, including the artistic milieu at the turn of the 20th century. The second part contains a biographical sketch of the composer, whose illness, unhappy life and, as a consequence, his premature death had a fundamental impact on his legacy. The third part constitutes an attempt to classify and characterize Stanchinsky’s work based on available materials and own research.
Źródło:
Edukacja Muzyczna; 2023, 18; 51-79
2545-3068
Pojawia się w:
Edukacja Muzyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Joseph Woelfl1 – życie i działalność artystyczna
Joseph Woelfl – Life and Artistic Activity
Autorzy:
Bogula, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/513892.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Koło Naukowe Studentów Muzykologii UJ
Tematy:
Joseph Woelfl
Piano
Virtuosity
brillant style
Salzburg
Vienna
Warsaw
Paris
London
Opis:
The present article constitutes an introduction to the artistic profile of Austrian composer and piano virtuoso Joseph Woelfl. This forgotten creative personality left an artistic legacy of instrumental music, stage works, numerous orchestral compositions, piano concertos, a concerto for piano and violin, and a chamber concerto. Beyond this, he wrote numerous other chamber works scored for various ensembles; but above all, he created an array of works for solo piano or two pianos, as well as piano pieces of pedagogical character. The artist was born on 24 December 1773 in Salzburg, where he began his musical education. In 1790, he left his hometown of Salzburg and, probably following in Wolfgang Amadeus Mozart’s footsteps, set out for Vienna. He did not remain there long, however, because in 1791, he was accepted for service to Prince Michał Kleofas Ogiński in Warsaw. The pianist-composer returned to Vienna probably ca 1795. He set out on his next conquest of European cities in 1799. This period of tours lasted until 1801. At this time he visited, among other cities, Prague, Leipzig, Berlin, Hamburg and Dresden. In 1801, he arrived in Paris, where he spent the next four years of his life. In 1805, he left the French capital and set out for London, where he remained until his death. He passed away on 21 May 1812. In his intensive artistic career, Joseph Woelfl devoted himself mainly to piano performance and composition; beyond this, he also engaged in ped¬agogical activity. His abundant artistic output is nearly forgotten today, so it is worthwhile to remind a broader audience of this distinguished figure.
Źródło:
Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ; 2018, 2(37); 27-61
2956-4107
2353-7094
Pojawia się w:
Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
IV Koncert fortepianowy Ludwiga van Beethovena w odczytaniu mikrohistorycznym
A Microhistorical Reading of Ludwig Van Beethoven’s Piano Concerto No. 4
Autorzy:
Mika, Bogumiła
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/45642829.pdf
Data publikacji:
2021-12-09
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Beethoven
IV Koncert fortepianowy
mikrohistoria
habitus
Erard
Fourth Piano Concerto
microhistory
Opis:
Artykuł stanowi próbę wskazania nowych obszarów w badaniu muzyki Beethovena (IV Koncert fortepianowy), które można rozwinąć, przenosząc na grunt muzykologii perspektywę mikrohistoryczną. Rozpoczyna się od krótkiej refleksji nad przydatnością i dotychczasową obecnością mikrohistorii w badaniach nad sztuką dźwięku. Następnie autorka referuje rezultaty analiz poczynionych przez Marka Ferraguto, skupiając się na takich zagadnieniach, jak technika pianistyczna Beethovena w powiązaniu z oczekiwaniami współczesnych mu słuchaczy, kategoria wirtuozostwa w kontekście ówczesnych debat estetycznych, artystyczna osobowość kompozytora oraz możliwości i ograniczenia instrumentu pozostającego do jego dyspozycji w procesie komponowania.
This article is an attempt to indicate new areas in the study of Beethoven’s music (Fourth Piano Concerto), which can be developed by applying a microhistorical perspective to musicology. It begins with a short reflection on the usefulness and presence of microhistories in research on the art of sound. The author then presents the results of Mark Ferraguto’s analyses, focusing on such issues as Beethoven’s piano technique in relation to the expectations of his contemporary listeners; the category of virtuosity in the context of the aesthetic debates of the time; the composer’s artistic personality; and the possibilities and limitations of the instrument at his disposal in the process of composition.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2021, 69, 12; 69-81
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aleksiej Stanczinski [Aleksey Stanchinsky] (1888-1914): the Forgotten Composer of the Russian Silver Age. A Contribution to Further Research
Aleksiej Stanczinski [Aleksey Stanchinsky] (1888–1914) – zapomniany kompozytor rosyjskiego srebrnego wieku. Przyczynek do dalszych badań
Autorzy:
Wilczek, Witold
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/48475121.pdf
Data publikacji:
2024-03-23
Wydawca:
Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:
piano
piano music
compositional techniques
Aleksey Stanchinsky
Russia
Russian Silver Age
fortepian
muzyka fortepianowa
środki techniki kompozytorskiej
Aleksiej Stanczinski [Aleksey Stanchinsky]
Rosja
rosyjski srebrny wiek
Opis:
The aim of this article is to introduce the reader to the figure of Aleksey Stanchinsky and to briefly characterize his work created during the decline of tsarist Russia. The text is divided into three parts. The first one provides a picture of the cultural context in which this artist worked. It is an outline of the leading artistic tendencies and trends in Russia, including the artistic milieu at the turn of the 20th century. The second part contains a biographical sketch of the composer, whose illness, unhappy life and, as a consequence, his premature death had a fundamental impact on his legacy. The third part constitutes an attempt to classify and characterize Stanchinsky's work based on available materials and own research.
Artykuł ma na celu przybliżyć czytelnikowi postać Aleksieja Stanczinskiego oraz pokrótce scharakteryzować jego twórczość. Tekst podzielony jest na trzy części. Część pierwsza jest opisem kontekstu społecznego i kulturowego w którym artyście przyszło tworzyć. Jest to opis Rosji jako państwa, społeczeństwa i środowiska artystycznego na przełomie wieków XIX i XX. Część druga zawiera rys biograficzny kompozytora, którego choroba, nieszczęśliwe życie i w konsekwencji przedwczesna śmierć miały fundamentalny wpływ na pozostawioną twórczość. Część trzecia stanowi próbę klasyfikacji i charakteryzacji twórczości Stanczinskiego w oparciu o dostępne materiały oraz własne przeprowadzone badania.
Źródło:
Edukacja Muzyczna; 2023, 18; 81-108
2545-3068
Pojawia się w:
Edukacja Muzyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Twórczość fortepianowa Mariana Sawy
Marian Sawa’s piano music
Autorzy:
Łukaszewski, Marcin Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/495044.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego
Tematy:
Marian Sawa
Mazurka
Study
piano music
carol
neoclassicism
sacred music
folklore
Opis:
Marian Sawa (1937-2005), composer, organist, improviser and pedagogue, owes his reputation primarily to his prolific organ output (over 200 works for organ solo, including five concertos), choral music (several dozen compositions) and vocal-instrumental sacred music. Pride of place goes to Droga Krzyżowa (The Way of the Cross), Missa claromontana and works for organ: Witraże (Stained-glass), Ecce lignum crucis and Hymnus in honorem sancti Petri et Pauli. Works for piano are modest in number, less known and rather rarely performed but they are hardly of a marginal character. Marian Sawa’s piano output comprises a dozen or so pieces of diverse genres and styles. The earliest compositions, dating from Sawa’s studies at the State Higher School of Music in Warsaw, include Four Etudes, a cycle of Variations and the Prelude and Fugue, all in the neo-Classical style (1966-67). In the etudes the composer explored several problems, such as the technique of double stops and octaves. The later Toccata (1970) and Stylized Prelude (1975) are, by and large, the continuation of the same style. In the Toccata one can notice the genre’s characteristic features including the motoric drive, a sense of mobility and the repetitiveness of notes (similar effects can be found in toccatas by such composers as Bolesław Woytowicz and Sławomir Czarnecki). Sawa’s most interesting piano works date from the 1980s and 1990s, Scherzino (1983) and Four Mazurkas (1993/94) being the most frequently-performed pieces. Sawa’s output also includes compositions which draw freely on the sonata form: Sonatę Ha-Fis (Sonata B-Fsharp) for keyboard instruments (1995, the title refers to the two opening notes), Sonatina for harpsichord, piano or organ (1995) and arrangements of Polish Christmas carols. One of Sawa’s most spectacular pieces is the Fugue-Bolero for two pianos (1996), which is an arrangement of his earlier, highly popular version for organ. Three idioms can be distinguished in Sawa’s piano music: dance/folk, motoric/toccata and sacred. The first employs the dance forms popular in Polish folk music (mazurek, oberek, krakowiak), the rhythm pattern of the ‘mazur’ and bourdon fifths. The main features of the second idiom are the figurative texture, virtuosity, a sense of mobility and, in the majority of works (including those from the 1990s), references to the neo-Classical style. The sacred idiom manifests itself in the use of quotations from church songs. For example, in the Third Mazurka (1993) it is a quotation from the Polish church song to St Joseph, while the musical material of the Three Elegies (1995) is based on the religious song Ja wiem, w kogo ja wierzę / I know in whom I believe. These works are also renowned for their specific mood of meditation and contemplation, creating an aura of spiritual music. The arrangements of Polish Christmas carols also belong to this group (Four Christmas Carols for piano / four hands, 2003; Kolędowe granie / Playing the carols, 2004).
Źródło:
Seminare. Poszukiwania naukowe; 2011, 29; 317-335
1232-8766
Pojawia się w:
Seminare. Poszukiwania naukowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
New building of the Whitney museum of american art in New York
Nowa siedziba muzeum sztuki amerykańskiej Whitney w Nowym Jorku
Autorzy:
Jasińska, Anna
Jasiński, Artur
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/432883.pdf
Data publikacji:
2018-03-30
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
Gertrude Vanderbilt Whitney (1875–1942)
Renzo Piano
museum architecture
architektura muzeów
Opis:
On the 1st of. May 2015, in Meatpacking District of West Manhattan, the new building of the Whitney Museum of American Art was opened. It is the fourth location of this well-known New York museum, which was established in 1930, by Gertrude Vanderbilt Whitney. The Whitney possesses the world’s largest collection of American art and focuses on exhibiting living artists. Spectacular, industrial in character architecture signed by Renzo Piano has met with mixed reactions. The building is functional and well connected with the post-industrial site, however, not appreciated by everyone. Similar situation happened forty years ago, when Centre of Georges Pompidou, designed by Renzo Piano and Richard Rogers, pioneers of high-tech architecture, was widely criticised. Only popularity, high attendance and commercial success of famous Paris facility changed that negative opinion. Is the New Whitney following the same path – time will tell.
1 maja 2015 r., w zaułku zachodniego Manhattanu zwanym Meatpacking, otwarta została nowa siedziba Whitney Museum of American Art. Jest to już czwarta lokalizacja tego znanego nowojorskiego muzeum, założonego w 1930 r. przez rzeźbiarkę Gertrude Vanderbilt Whitney. Muzeum posiada największą na świecie kolekcję amerykańskiej sztuki współczesnej. Jego działalność koncentruje się na promocji twórczości artystów żyjących. Oryginalna, industrialna w wyrazie architektura, autorstwa pracowni Renzo Piano, wzbudziła mieszane uczucia. Pomimo, że budynek jest funkcjonalny i znakomicie powiązany z miejscowym poprzemysłowym kontekstem, nie wszystkim przypadł do gustu. Podobna sytuacja miała już miejsce 40 lat temu w Paryżu, kiedy krytykowano nowatorskie Centrum Pompidou, wspólne dzieło architektów Renzo Piano i Richarda Rogersa, pionierów stylu współczesnej architektury nazwanego high-tech. Dopiero wielka popularność i sukces frekwencyjny słynnej paryskiej „rafinerii” spowodował zmianę ocen tego obiektu. Czy tak się też stanie w wypadku nowej siedziby Muzeum Whitney w Nowym Jorku – czas pokaże.
Źródło:
Muzealnictwo; 2018, 59; 19-27
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Joseph Woelfl1—Life and Artistic Activity
Autorzy:
Bogula, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/513862.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Koło Naukowe Studentów Muzykologii UJ
Tematy:
Joseph Woelfl
piano
virtuosity
brillant style
Salzburg
Vienna
Warsaw
Paris
London
Opis:
The present article constitutes an introduction to the artistic profile of Austrian composer and piano virtuoso Joseph Woelfl. This forgotten creative personality left an artistic legacy of instrumental music, stage works, numerous orchestral compositions, piano concertos, a concerto for piano and violin, and a chamber concerto. Beyond this, he wrote numerous other chamber works scored for various ensembles; but above all, he created an array of works for solo piano or two pianos, as well as piano pieces of pedagogical character. The artist was born on 24 December 1773 in Salzburg, where he began his musical education. In 1790, he left his hometown of Salzburg and, probably following in Wolfgang Amadeus Mozart’s footsteps, set out for Vienna. He did not remain there long, however, because in 1791, he was accepted for service to Prince Michał Kleofas Ogiński in Warsaw. The pianist-composer returned to Vienna probably ca 1795. He set out on his next conquest of European cities in 1799. This period of tours lasted until 1801. At this time he visited, among other cities, Prague, Leipzig, Berlin, Hamburg and Dresden. In 1801, he arrived in Paris, where he spent the next four years of his life. In 1805, he left the French capital and set out for London, where he remained until his death. He passed away on 21 May 1812. In his intensive artistic career, Joseph Woelfl devoted himself mainly to piano performance and composition; beyond this, he also engaged in pedagogical activity. His abundant artistic output is nearly forgotten today, so it is worthwhile to remind a broader audience of this distinguished figure.
Źródło:
Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ; 2018, 2(37) Eng; 27-62
2956-4107
2353-7094
Pojawia się w:
Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Muzyka jako środek narracji w wybranych filmach Michaela Hanekego
Autorzy:
Woźniak, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1186986.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Michael Haneke
Funny Games
The Piano Teacher
Amour
film
score
film narrative
Opis:
The author of the article analyzes the narrative role of music in Michael Haneke’s films. In terms of content, three movies are discussed: Funny Games (1997), The Piano Teacher (2001) and Amour (2012). The selection of films was made on the basis of diversed musical plot devices used there. Additionally, these films show how role of music evolve over the years into more profound view inside events horizon, full-bodied commentary to film’s action and liberation from optical invigilation of camera. The goal of this paper is to show why narrative resource has crucial impact on artistic weight of Haneke’s films. The director renounces interpretation of his films by giving them their own life − the life of the open work. The article rises the argument that music supports the strategy of director. Moreover, it indicates that emancipation of the music entails the emancipation of heroes and diegetic reality.
Źródło:
Załącznik Kulturoznawczy; 2017, 4; 401-496
2392-2338
Pojawia się w:
Załącznik Kulturoznawczy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Harmonika Mazurków op. 50 Karola Szymanowskiego — da capo. Do problematyki
The harmony of Karol Szymanowski’s Mazurkas Op. 50 — da capo. A commentary
Autorzy:
Zawadzki, Michał K.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/521934.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku
Tematy:
Karol Szymanowski
Polish music
folklore
Polish Highlands folklore
stylization
piano mazurka
harmony
Opis:
This article is a broad and detailed discussion of the complex harmonic issues of Karol Szy- manowski’s Mazurkas Op. 50. It outlines the current state of research on the harmony of the Mazurkas, beginning with the work by Adolf Chybiński (1920s), through the monograph by Stefania Łobaczewska (1950s) (now obsolete), studies by Józef M. Chomiński, articles by Zofia Helman, Antoni Poszowski, and Piotr Dahlig, the monograph of the twentieth century Polish mazurka by Anna Nowak, the great biography of Szymanowski written by Teresa Chylińska and, above all, the classic works by Tadeusz Andrzej Zielinski, fundamental to the issue of the mazurka harmony, the only ones so attentive and so focussed on the detail, and yet formulating such an appropriate and clear conceptual apparatus. The results of Zieliński’s research and analyses make an obvious starting point for contemporary music theorists interested in the issue of harmony throughout the twentieth century. Capturing and naming the entire complex of phenomena encountered in the Mazurkas Op. 50 is not easy. Mazurkas Op. 50 are characterized by a vast variety of har- monic phenomena, innovative treatment of the piano texture and the use of various sound effects stylising the folk music of the Polish Highlands. Moreover, the ways in which the music material is organised often blend with one another or coexist in the course of the piece within the intersect- ing old and new rules (harmonic eclecticism). The article examines a broad spectrum of har- monic phenomena, proposed by Zielinski, occurring in Opus 50. These are: relics of function harmony system, the interaction of the so-called non-function thirds harmony and the ‘sound spot’ technique, tinting chords with dissonances, using multi-tonal saturated chords, percussive use of half-step intervals, using the fourth structures, emancipation of dissonant intervals, various types of ostinato and burdon formulas, repeated chord complexes, the bimodal phenomena, the double- and multilayer harmonic complexes, the parallel intervals and chords, the bitonal co-occurrences of bass fifths and triads. The article gives examples of all the phenomena, but only the selected ones were fully discussed, focusing on other issues: the types of dual melodic lines, formula of half- and whole-step movement between chords, monophonic fragments or the whole tone scale order. The horizontal scale orders were not discussed, unless it was necessary for the understanding of the harmonic issues in question.
Źródło:
Aspekty Muzyki; 2015, 5; 125-153
2082-6044
Pojawia się w:
Aspekty Muzyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Artistic Profile of Aleksander Zarzycki: A Forgotten Composer of the Romantic Era
Autorzy:
Popielska, Klaudia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2171396.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Koło Naukowe Studentów Muzykologii UJ
Tematy:
Aleksander Zarzycki
Polish music of the nineteenth century
piano works
solo songs
Opis:
The second half of the 19th century in the history of Polish music is a neglected period, both in the aspect of performance and the aspect of research on this music. Unfortunately, works of many composers from this period have been forgotten. One of such composers is undoubtedly Aleksander Zarzycki (1834–1895), a composer, teacher, virtuoso pianist; the author of over 40 opuses and the composer of many solo songs with piano accompaniment, which were often compared to the songs of Stanisław Moniuszko. Similarly to the most famous Polish composer of songs, Zarzycki created two songbooks that are part of the trend of egalitarian songs. He was also renowned for his short piano pieces, written in a salon style with virtuoso elements. One of his most famous works was the Mazurka in G major, which was popularised by the Spanish virtuoso violinist Pablo Sarasate. Also noteworthy is his Piano Concerto in A flat major Op. 17, referring to the Piano Concerto in A minor by Fryderyk Chopin and the Concerto in G minor by Józef Wieniawski. Zarzycki’s works are characteristic of his era, including references to folklore, national style, virtuosity and the socalled "Romantic mood".
Źródło:
Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ; 2020, 3(46) ENG; 21-37
2956-4107
2353-7094
Pojawia się w:
Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wątki melancholijne w twórczości Paula Verlaine’a i Ireny Wieniawskiej (na przykładzie Crépuscule du soir mystique)
The melancholic trends in works by Paul Verlaine and Irena Wieniawska (based on Crépuscule du soir mystique)
Autorzy:
Al-Araj, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32304168.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Fundacja PSC
Tematy:
melancholy
19th-century French poetry
symbolism
song for voice and piano
Opis:
The aim of this article is to present the possibility of adapting the category of melancholy to the analysis of the word (poetic) and musical works. In the first part, different definitions of melancholy created by philosophers and cultural researchers are taken into consideration. Then I try to interpret the word and musical layers of the poem (and the song) called Crépuscule du soir mystique in the light of solutions typical for melancholic moods. In the last part of the article, I propose to extract a separate expressive category, which will be helpful to analyze pieces from the circle of symbolism in particular.
Źródło:
Alcumena. Pismo Interdyscyplinarne; 2023, 3(15); 5-17
2719-9851
Pojawia się w:
Alcumena. Pismo Interdyscyplinarne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jak brzmi francuski Fortepian Szopena. O trudnościach przekładu literackiego
How does the French Chopin’s Piano sound. On the troubles with literary translation
Autorzy:
Giszczak, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16729481.pdf
Data publikacji:
2020-05-05
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Fortepian Szopena
Le piano de Chopin
Joseph Pérard
Feliks Konopka
przekład
poezja
Krzysztof Jeżewski
język polski
język francuski
Chopin’s Piano
translation
poetry
Polish language
French language
Opis:
It is a comparative analysis of three French translations of Chopin’s Piano: by Joseph Perard (1937), Feliks Konopka (1957) and Krzysztof Jeżewski (1983). The linguistic choices made by the translators make it possible to point to those parts of the text of the poem by Norwid that can hardly be translated – sometimes due to the very essence of the original language and of the language of the translation. The author also offers his own version of the translation of Norwid’s work.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2013, 31; 71-90
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Concerto symphonique pour le piano” [op. 9] Teodora Leszetyckiego w kontekście warsztatu wirtuozowskiego kompozytora
Theodor Leschetizky’s 'Concerto Symphonique pour le piano', Op. 9 in the Context of the Composer’s Virtuosic Playing Technique
Autorzy:
Bogula, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28328338.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
autograf
koncert fortepianowy
koncert symfoniczny
wirtuozeria
wirtuoz
wirtuozowska kadencja
muzyka fortepianowa
Teodor Leszetycki
Theodor Leschetizky
autograph manuscript
piano concerto
symphonic concerto
virtuosity
virtuoso
virtuosic cadenza
piano music
Opis:
Teodor Leszetycki (1830–1915), urodzony w Łańcucie, wykształcony w Wiedniu pod kierunkiem Carla Czernego i Simona Sechtera, znany jest dzisiaj głównie jako wybitny pedagog fortepianu. Swoją muzyczną działalność rozpoczynał jednak przede wszystkim jako pianista oraz kompozytor. Osiągał sukcesy wirtuozowskie, a jego twórczość muzyczna zyskiwała uznanie krytyki. Podobnie jak wielu dziewiętnastowiecznych pianistów, Leszetycki sięgnął po gatunek koncertu fortepianowego i pragnął zapewne być wykonawcą solowych partii tego, jak i innych skomponowanych przez siebie utworów. Analiza wczesnej działalności artystycznej Leszetyckiego i jego młodzieńczego dorobku pozwala dowieść, że osiągał on sukcesy kompozytorskie i wirtuozowskie. Owe sukcesy kompozytora ilustrują artykuły prasowe z lat 40, 50, i 60-tych XIX wieku, a także pierwsze biografie twórcy spisane jeszcze za jego życia. W artykule zaprezentowane zostało jednoczęściowe dzieło Leszetyckiego, prawdopodobnie nigdy przez niego nie wykonany Concerto symphonique pour le piano et l’orchestre c-moll [op. 9] i autograf tejże kompozycji ze zbiorów Biblioteki Kongresu w Waszyngtonie (US-Wc ML96.L4678 no. 1 Case). Niniejsze rozważania prowadzą do odpowiedzi na pytanie dlaczego utwór prawdopodobnie nigdy nie trafił do repertuaru koncertowego samego twórcy lub kogoś z grona jego wybitnych uczniów, a jego premiera odbyła się dopiero w XXI wieku, tj. w 1977 r. w Stanach Zjednoczonych.
Theodor Leschetizky (1830–1915), born in Łańcut, a pupil of Carl Czerny and Simon Sechter in Vienna, is known today primarily as an eminent piano teacher, but he began his musical career first and foremost as a pianist and composer. He notched up successes as a virtuoso, and his own music won critical acclaim. Like many other nineteenth-century pianists, Leschetizky wrote piano concertos, most likely with himself in mind as the performer of the solo parts. Analysis of Leschetizky’s early output and artistic activity, as described in press articles from the 1840s, 50s and 60s and in his early biographies (written during his lifetime), proves that he was successful both as a composer and a virtuoso. This article is devoted to Leschetizky’s one-movement Concerto symphonique pour le piano et l’orchestre in C minor, Op. 9, which he probably never performed, and to the autograph manuscript of this work, now held in the Library of Congress in Washington (US-Wc ML96.L4678 no. 1 Case). I investigate why this piece probably never entered the concert repertoire of its composer or any of his eminent pupils, and was only given its first performance in the twentieth century – in 1977, in the US.
Źródło:
Muzyka; 2020, 65, 4; 20-39
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:
Muzyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
BEITRAG ZUR MOTIVATION VON KINDERN IM GRUNDSCHULALTER IN DER MUSIKERZIEHUNG
CONTRIBUTION TO THE QUESTION OF MOTIVATION IN MUSIC EDUCATION OF YOUNGER SCHOOL AGED CHILDREN
Autorzy:
Jiřičková, Jiřina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/566492.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Akademia Pomorska w Słupsku
Tematy:
Musikerziehung
Motivation
Klavier
Frühes Schulatter
music education
motivation
piano
early school age
Opis:
Piano is one of the most important motivators in music education for the early age children. It motivates them to different musical activities in music education. The piano teacher demonstrating his/her practical abilities can be an effective stimulus for their own piano playing. This paper proposes specific exercises enabling children to gain an active knowledge of the keyboard; it also discusses different starting points for further activities in music education.
Źródło:
Ars inter Culturas; 2014, 3; 107-115
2083-1226
Pojawia się w:
Ars inter Culturas
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sylwetka twórcza Aleksandra Zarzyckiego – zapomnianego kompozytora doby romantyzmu
The Artistic Profile of Aleksander Zarzycki: A Forgotten Composer of the Romantic Era
Autorzy:
Popielska, Klaudia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2159092.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Koło Naukowe Studentów Muzykologii UJ
Tematy:
Aleksander Zarzycki
Polish music of the 19th century
piano works
solo songs
Opis:
The second half of the 19th century in the history of Polish music is a neglected period, both in the aspect of performance and the aspect of research on this music. Unfortunately, works of many composers from this period have been forgotten. One of such composers is undoubtedly Aleksander Zarzycki (1834–1895), a composer, teacher, virtuoso pianist; the author of over 40 opuses and the composer of many solo songs with piano accompaniment, which were often compared to the songs of Stanisław Moniuszko. Similarly to the most famous Polish composer of songs, Zarzycki created two songbooks that are part of the trend of egalitarian songs. He was also renowned for his short piano pieces, written in a salon style with virtuoso elements. One of his most famous works was the Mazurka in G major, which was popularised by the Spanish virtuoso violinist Pablo Sarasate. Also noteworthy is his Piano Concerto in A flat major Op. 17, referring to the Piano Concerto in A minor by Fryderyk Chopin and the Concerto in G minor by Józef Wieniawski. Zarzycki’s works are characteristic of his era, including references to folklore, national style, virtuosity and the socalled "Romantic mood".
Źródło:
Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ; 2020, 3(46); 23-39
2956-4107
2353-7094
Pojawia się w:
Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dyskurs o muzyce na przykładzie XVI Międzynarodowego Konkursu Chopinowskiego
Discourse on Music: The Case of the 16th International Fryderyk Chopin Piano Competition
Autorzy:
Jabłońska, Barbara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/413542.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
dyskurs
muzyka
konkurs pianistyczny
sfera publiczna
medi
Discourse
music
piano competition
public sphere
media
Opis:
Celem tekstu jest przedstawienie wielowymiarowego charakteru dyskusji nad finałem XVI Międzynarodowego Konkursu Chopinowskiego (Warszawa 2010). Osią analizy jest ukazanie specyfiki i dynamiki dyskursu o muzyce na wybranym przykładzie. Główne kwestie, jakie podniesione zostały w tekście, dotyczą takich zagadnień, jak tworzenie dyskursu o muzyce przez elity, media i publiczność w procesie negocjowania znaczeń, jak również stosowanie różnorodnych strategii dyskursywnych służących wyznaczaniu wartości wykonawstwa muzycznego. W tekście poruszone zostały w szczególności kwestie odnoszące się do performatywnego wymiaru komunikacji i dystrybucji kapitału symbolicznego w obrębie sfery publicznej. Całości rozważań przyświeca założenie o istotności komunikacji medialnej dotyczącej muzyki oraz pamięci muzycznej w życiu muzycznym społeczeństw.
The aim of the text is to elaborate the discoursive aspects of cultural communication, taking into account the case of 16th International Fryderyk Chopin Piano Competition (Warsaw 2010). The focal point of the analysis is the nature and dynamics of public discourse on music. The crucial questions are: how symbolic elites, media and public - involved in the process of communication in public sphere – create discourse on music and music taste; how do they use strategies of argumentation and negotiate the value of musical performance; what are the performative aspects of communication (distribution of symbolic capital); what is the nature of contemporary media communication on cultural events (crucial role of multimedia).
Źródło:
Przegląd Socjologiczny; 2015, 64, 3; 131-154
0033-2356
Pojawia się w:
Przegląd Socjologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rodzaje faktury w utworach dla dwóch pianistów w twórczoci współczesnych kompozytorów śląskich
Kinds of Texture in Pieces for Two Pianists in the Works of Contemporary Silesian Composers
Autorzy:
Renat, Maryla
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/454114.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:
Silesian composers
Polish contemporary piano music
piano 4 hands pieces
pieces for 2 pianos
instrumental texture
Śląski kompozytor
polska współczesna muzyka fortepianowa
utwory fortepianowe na 4 ręce
utwory na 2 fortepiany
Opis:
The issues of texture in piano pieces of Silesian composers, written from 1953 to 2008. The object of the study were 6 compositions for 2 grand pianos or four hands of the following compos- ers: Józef wider, Allegro. Moderato for 2 pianos (1953); Henryk Mikoaj Górecki, Toccata for 2 pianos (1955) and Five pieces, Moderato for 2 pianos op. 13 (1959); Jan Wincenty Hawel, Capriccio-Fantasia for 2 pianos (1975); Aleksander Glinkowski, Dialogos for the piano for 4 hands (1976); Andrzej Dziadek, Klavierstücke for 4 hands (2008). The purpose of the conducted analyses is an attempt to answer the questions concerning models of instrumental texture. The purpose of the conducted analyses is an attempt to answer questions concerning models of instrumental texture. What are the relations designed for the co-performers in a given composition for two performers? How does cooperation proceed between two parts making up one piece of music? What texture model results from the mutual relations between the co-performers? What are the conditions and assumptions of such relations set by the composer? The authoress precedes the solution of the main issues with presentation of an outline of the Silesian school of composition. Then, she makes a separate review and assessment of piano music against the background of the entire set of works of each composer. When answering the main research problem, she states that the relations between the parts of the two performers determine the texture of the musical piece - they arise from different stylistic conditions and assumptions set by the composer. The final conclusions are presented in a Table. The following models of instrumental textures can be identified in the discussed works: 1) layered complemented texture (wider), 2) euphonic texture (H.M. Górecki, Toccata ), 3) pointillistic, complemented texture (H.M. Górecki, Pi Utworów), 4) diversified texture: euphonic, dialogic (J.W. Hawel), 5) two-dimensional dialogic texture (A. Glinkowski), 6) dialogic-complemented texture (A. Dziadek).
Źródło:
Edukacja Muzyczna; 2013, 8; 27-46
2545-3068
Pojawia się w:
Edukacja Muzyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Review of repertoire for guitar and piano duo from the 18th to the 21st century in historical perspective
Przegląd repertuaru na duet gitarowo-fortepianowy w ujęciu historycznym od XVIII do XXI wieku
Autorzy:
Popiołek-Walicki, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/17913220.pdf
Data publikacji:
2022-05-27
Wydawca:
Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:
guitar and piano
chamber music
repertoire
Anton Diabelli
Dusan Bogdanovic
Walicki-Popiołek Duo
contemporary Polish compositions for guitar and piano
gitara i fortepian
muzyka kameralna
repertuar
współczesne polskie kompozycje na gitarę z fortepianem
Opis:
Artykuł ma na celu omówienie kierunków rozwoju repertuaru na duet kameralny gitarowo-fortepianowy. Podpierając się metodami z zakresu nauk historycznych, a także teorii muzyki, autorka zwraca uwagę na najważniejsze aspekty rozwoju repertuaru, na ten nietypowy w muzyce klasycznej skład, opierając się na danych z własnych kwerend oraz wywiadów z kompozytorami. Repertuar został ujęty całościowo: od czasu pojawienia się praktyki wykonawczej na obsadę gitary i fortepianu, czego początki obserwujemy w muzyce XVIII wieku, aż po kompozycje powstałe w roku 2020. Repertuar został podzielony na segmenty i sklasyfikowany według założeń autorki. Opisane zostały również najważniejsze, według autorki – aktywnie koncertującej – perspektywy brzmieniowe w wybranych utworach z położeniem nacisku na te środki kompozytorskie, które gwarantują równowagę brzmienia poszczególnych partii bez wieloaspektowych strat dla obydwu instrumentów. 
The article aims at discussing the directions of development of the repertoire for chamber guitar-piano duet. Using the methods of historical sciences as well as music theory, the author focuses on the most important aspects of repertoire development, for the ensemble which is quite unusual in classical music, and relies on data from her own searches and interviews with composers. The repertoire is presented as a whole: from the time of the emergence of performance practice for guitar and piano, whose beginnings can be observed in the music of the 18th century, to compositions written in 2020. The repertoire has been divided into segments and classified according to the author's concepts. It also describes the most important, in the author’s - active concert performer – belief, sound perspectives in selected works with emphasis on those compositional means which guarantee the balance of sound of individual parts without multi-aspect prejudice to both instruments. 
Źródło:
Edukacja Muzyczna; 2021, 16; 79-119
2545-3068
Pojawia się w:
Edukacja Muzyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Liszt and the French literary avant-garde o f the 1830s
Autorzy:
Gamrat, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/780115.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Franz Liszt
French literature
romanticism
piano music
Alphonse de Lamartine
Harmonies poétiques et religieuses
Opis:
In France the 1820s and 1830s brought about enormous changes in the perception of literature and art as a whole. Young poets, encouraged by the success and novelty of Méditations poétiques by Alphonse de Lamartine, started seeking new possibilities of expression and ways of breaking with the several-centuries-old tradition. They met with a strong protest from conservative milieu, especially those linked to Académie française, and this made them fight for a new paradigm in literature. They eagerly experimented with language as sound (Lamartine, Sainte-Beuve) and graphic (Nodier) matter. They published their texts in the press (Le Globe) and presented them during meetings in artistic salons, which functioned as a kind of laboratory. Thanks to the support of Charles Nodier they could publish their poems in the best publishing houses, which largely contributed to their success. The final victory of the romantics was the premiere of Hernani by Victor Hugo in February 1830. Franz Liszt, who came to Paris in 1823, was an active participant in the artistic and intellectual life there. Moreover, he was also a friend of many prominent artists of the epoch, which can be seen in his letters, writings, and piano music from the early 1830s. A particular example of the relationship between the composer’s music and literary avant-garde is the piece Harmonies poétiques et religieuses of 1835. We find there the domination of the sound element, formal freedom, the intertwining of poetical techniques, experiments with structure, and a strong stress on the word aspect of the oeuvre, for example through very precise notation of tempo markings.
Źródło:
Interdisciplinary Studies in Musicology; 2014, 13; 93-106
1734-2406
Pojawia się w:
Interdisciplinary Studies in Musicology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zagadnienia wykonawcze i technika gry na instrumentach klawiszowych w drugiej połowie XVIII w. Robert Broderip i jego Plain and easy instructions for young performers on the piano forte or harpsichord (1794)
Executive Issues and Technique of Playing Keyboard Instruments in the Second Half of the 18th Century. Robert Broderip and His Plain and Easy Instructions for Young Performers on the Piano Forte or Harpsichord (1794)
Autorzy:
Szurma, Szymon
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1807477.pdf
Data publikacji:
2019-09-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
fortepian
pianoforte
Robert Broderip
muzyka klawiszowa
zasady muzyki
fortepiano
piano
keyboard music
music rules
Opis:
Artykuł jest pierwszym polskojęzycznym omówieniem i analizą treści XVIII-wiecznego podręcznika Roberta Broderipa dotyczącym zasad gry na pianoforte i klawesynie. Główny badawczy nacisk został położony na hermeneutyczną analizę jego zawartości w dwóch wzajemnie uzupełniających się aspektach: historyczno-muzykologicznym i wykonawczym (dydaktycznym). W artykule zwięźle omówiono również historię powstania pianoforte i na tym tle zarysowano wkład autora omawianego podręcznika w rozwój dydaktyki i metodyki gry na tym instrumencie. Zarysowane zostały ponadto perspektywy wykorzystania zaleceń Broderipa we współczesnej metodyce i nauczaniu gry na pianoforte.
The article is the first Polish-language discussion and analysis of the contents of the eighteenth-century textbook by Robert Broderip regarding the rules of playing the piano and harpsichord. The main research emphasis has been placed on hermeneutic analysis of its content in two mutually complementary aspects: historical-musicological and executive (didactic). The article also briefly discusses the history of the creation of the pianoforte and outlined the contribution of the author of the discussed textbook to the development of didactics and methodology of playing the instrument. In addition, perspectives on the use of Broderip’s recommendations in contemporary methodology and the teaching of the pianoforte are outlined.
Źródło:
Roczniki Kulturoznawcze; 2019, 10, 1; 87-100
2082-8578
Pojawia się w:
Roczniki Kulturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
From the reprise overture to Liszt’s B minor Sonata. Romantic creations in an eighteenth century formal ‘corset’?
Autorzy:
Ryszka-Komarnicka, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/780357.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
reprise overture
Italian operatic overture
double-function form
sonata forms
romantic piano fantasies
symphonic poems
Opis:
The present paper summarises the general affinities that link the great romantic piano fantasies (Schubert’s Op. 15, Schumann’s Op. 17, Chopin’s Op. 49 and Liszt’s B minor Sonata) by means of the presence of dual structures of various kinds, including the tonal, formal and an extramusical, interpretational ‘false bottom’, the latest often of autobiographical nature. One of the most prominent dual structures present in all the above mentioned fantasies is a so-called ‘duble-function form’ (apart from far-reaching individualism in detailed solutions) which have no roots in the tradition of keyboard fantasia written by predecessors. As possible source of inspiration some oeuvres of Beethoven are often evoked. However, the paper juxtaposes them with the tradition of the so-called reprise overture, a particular kind of sonata form (called also ‘interpolated sonata form’ as its key element consists in an intrusion of slow movement within the course of sonata form) that emerged in the circles of Italian 18th century opera, widespread often in conjunction with the scope to link an operatic sinfonia with the rest of the drama. Examples by Salieri, Mozart and Haydn are briefly analyzed to show the variety of solutions and posing the hypothesis that reprise overture might be (as transferred well into the 19th century by many operatic composers and ‘kleine Meisters’ that used it in purely instrumental pieces) one of the possible - and unexpected - roots of the formal design of the greatest oeuvres in piano literature ever composed.
Źródło:
Interdisciplinary Studies in Musicology; 2014, 13; 29-42
1734-2406
Pojawia się w:
Interdisciplinary Studies in Musicology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Józef Elsner. Utwory fortepianowe / Piano Works, wyd. Jerzy Morawski, Warszawa 2016 (= Monumenta Musicae in Polonia, seria/ series E: Opera selecta), Instytut Sztuki Polskiej akademii Nauk, ss. 512. ISBN 978-83-65630-12-4
Józef Elsner. Piano Works, ed. Jerzy Morawski, Warszawa 2016 (= Monumenta Musicae in Polonia, seria/ series E: Opera selecta), Instytut Sztuki Polskiej akademii Nauk, ss. 512. ISBN 978-83-65630-12-4
Autorzy:
Poniatowska, Irena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28408922.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Józef Elsner
muzyka fortepianowa
muzyka XIX wieku
edycja krytyczna
piano music
nineteenth-century music
critical edition
Źródło:
Muzyka; 2018, 63, 1; 140-143
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:
Muzyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Koncerty na fortepian Aleksandra Zarzyckiego. Nowe fakty w świetle źródeł
Aleksander Zarzycki’s Piano Concertos: New Findings in the Light of Existing Sources
Autorzy:
Muras, Wioleta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/25806609.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Aleksander Zarzycki
koncert fortepianowy
muzyka polska XIX wieku
piano concerto
Polish music in 19th century
Opis:
W literaturze poświęconej polskiej muzyce II poł. XIX w. Aleksander Zarzycki znany jest jako twórca jednego koncertu fortepianowego. Informacje te powielane są w zarówno w słownikach (S. Dybowski, J. Skrabowski), encyklopediach (B. Chmara-Żaczkiewicz), książkach (I. Poniatowska) jak i artykułach (F. Kęcki, K. Popielska). Według nich wynika, że Koncert fortepianowy op. 17 miał premierę w 1860 r. w Paryżu, a dwadzieścia lat później funkcjonował w zmienionej wersji. Powyższym danym przeczą źródła w postaci relacji prasowych z występów Zarzyckiego, jakie odbywały się w latach sześćdziesiątych XIX wieku. Na podstawie przeglądu gazet polskich i zagranicznych udało się ustalić, że dzieło prezentowane w 1860 r. w ośrodku paryskim, to de facto nieopusowany I Koncert fortepianowy autora. Utwór ten napisany był w tonacji e-moll i składał się z trzech części – Allegro energico, Adagio, Presto vivace. Zdaniem recenzentów charakteryzowały go wpływy chopinowskie i mendelssohnowskie, zaś partia fortepianu, o wyraźnie wirtuozowskim charakterze, pełniła nadrzędną rolę wobec orkiestry. Na ten moment nie dysponujemy jego zapisem nutowym, nie wiadomo nawet czy utwór przetrwał w jakiejkolwiek formie. Z kolei informacje prasowe z lat osiemdziesiątych XIX stulecia dostarczają dowodów na to, że Koncert fortepianowy As-dur op. 17 jest drugim dziełem twórcy w tym gatunku. Świadczą o tym nie tylko inna tonacja, ale również liczba oraz tempa części (I – Andante, II – Allegro), czy znacznie bardziej spójna relacja partii fortepianu z orkiestrą. Dodatkowo fakt ten potwierdza Juliusz Stattler oraz Jan Kleczyński – recenzenci, którzy bezpośrednio wskazują, iż dzieło prezentowane w 1880 r. w Warszawie jest drugim, nowym koncertem fortepianowym twórcy. Na ten sam rok należy również datować jego wydanie przez wydawnictwo Ed. Bote & G. Bock.
The literature devoted to Polish music of the second half of the nineteenth century presents Aleksander Zarzycki as the composer of just one piano concerto. This information is reiterated in dictionaries (S. Dybowski, J. Skrabowski), encyclopaedias (B. Chmara-Żaczkiewicz), books (I. Poniatowska) and articles (F. Kęcki, K. Popielska), from which we learn that the Piano Concerto, Op. 17 was first performed in 1860 in Paris and functioned in a revised version twenty years later. These assertions are contradicted by press reports on performances given by Zarzycki during the 1860s. A survey of Polish and foreign newspapers has made it possible to establish that the work presented in 1860 in Paris was de facto the composer’s First Piano Concerto (without opus number). Written in the key of E minor, it consisted of three movements: Allegro energico, Adagio and Presto vivace. According to reviewers, it displayed influences from Chopin and Mendelssohn, while the distinctly virtuosic piano part dominated over the orchestra. At present we do not have the score of this Concerto, and it is not known whether it has even survived in any form. Press material from the 1880s, on the other hand, proves that the Piano Concerto in A flat major, Op. 17 was Zarzycki’s second work in the genre. This is confirmed not only by the different key, but also by the number and tempi of the movements (I Andante, II Allegro), as well as the much more cohesive relationship between the piano part and the orchestra. Additionally, the reviewers Juliusz Stattler and Jan Kleczyński directly indicate that the work presented in 1880 was a new, second piano concerto by this composer. The same year also saw its publication by Bote & Bock.
Źródło:
Muzyka; 2022, 67, 4; 137-147
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:
Muzyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wybrane polskie podręczniki do nauki gry na fortepianie z I poł. XIX wieku a perspektywa społecznej historii muzyki
Selected Polish Handbooks of Piano Playing from the First Half of the Nineteenth Century in the Context of the Social History of Music
Autorzy:
Bruliński, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28328339.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
podręczniki do gry na fortepianie
szkoła gry na fortepianie
fortepian
pianistyka
edukacja muzyczna
Karol Kurpiński
Igancy Platon Kozłowski
Franciszek Mirecki
Antoni Sokulski
Jan Nowiński
Igancy Feliks Dobrzyński
Józef Nowakowski
Józef Sikorski
Fryderyk Chopin
Józef Elsner
handbooks of piano playing
piano schools
piano
Ignacy Platon Kozłowski
Ignacy Feliks Dobrzyński
Frederic Chopin
pianism
music education
Opis:
W niniejszym eseju autor podjął refleksję nad możliwością wykorzystania polskich podręczników i szkół do gry na fortepianie w badaniach nad społeczną historią instrumentu sensu stricto i sensu largo. W pierwszej części pracy dokonany został syntetyczny przeglądu skromnej literatury przedmiotu. Została również szkicowo scharakteryzowana rola fortepianu w kulturze polskiej dziewiętnastego stulecia. Następnie autor krótko opisał system kształcenia pianistycznego na ziemiach polskich w pierwszych dziesięcioleciach XIX wieku, który opierał się na trzech podstawowych filarach: edukacji instytucjonalnej, metrach oraz podręcznikach do gry na instrumencie. W kolejnej części artykułu przeprowadzona została interdyscyplinarna analiza wybranych polskich szkół gry na fortepianie z I poł. XIX wieku (Karol Kurpiński – Wykład systematyczny zasad muzyki na klawikord, 1818 r.; Ignacy Platon Kozłowski – Szkoła teoretyczna i praktyczna na fortepiano, 1832 r.; Jan Nowiński – Nowa szkoła na fortepian, 1839 r.; Józef Nowakowski – Szkoła na fortepian podług celniejszych autorów, 1840 r.; Ignacy Feliks Dobrzyński – Szkoła na fortepian poświęcona Rodakom, 1842). Autor skupił uwagę przede wszystkim na narracyjnych ustępach materiału źródłowego. Dokonanie powyższego zestawienia umożliwiło stworzenie modelowego schematu formy podręcznika do gry na fortepianie w badanym okresie. Uzyskane dane osadzone zostały w kontekście aktualnej wiedzy o fenomenie fortepianu, rekonstruowanej przede wszystkim na fundamencie źródeł prasowych, epistolograficznych, pamiętnikarskich i beletrystycznych. W ramach wniosków końcowych autor przedstawił kilka obserwacji związanych ze społecznym obrazem fortepianu na ziemiach polskich w pierwszej połowie XIX wieku oraz dynamiką jego zmian, a także z modelami edukacji muzycznej oraz zewnętrznymi i wewnętrznymi fluktuacjami ówczesnego polskiego świata pianistycznego.
In this article, I analyse the possibility of using Polish handbooks and schools of piano playing as sources for research into the social history of that instrument, in the strict and the broad sense. The first part of the article consists of a synthesising survey of the rather scant subject literature and an outline of the role of the piano in nineteenth-century Polish culture. I then briefly describe the system of piano teaching in Polish lands during the early decades of the nineteenth century (under the Partitions), which was based on three main pillars: institutional education, private lessons (metra) and handbooks of piano playing. This is followed by an interdisciplinary analysis of selected Polish piano schools from the first half of the nineteenth century (Karol Kurpiński’s Wykład systematyczny zasad muzyki na klawikord (‘A systematic presentation of the principles of music for the clavichord’), 1818; Ignacy Platon Kozłowski’s Szkoła teoretyczna i praktyczna na fortepiano (‘A school of theory and practice for the pianoforte’), 1832; Jan Nowiński’s Nowa szkoła na fortepian (‘A new school for the piano’), 1839; Józef Nowakowski’s Szkoła na fortepian podług celniejszych autorów (‘A school for the piano after the leading authors’), 1840; Ignacy Feliks Dobrzyński’s Szkoła na fortepian poświęcona Rodakom (‘A school for the piano dedicated to my compatriots’), 1842). I focus mainly on the narrative sections of the source materials. This survey made it possible for me to reconstruct the model structure of a piano handbook during the period under discussion. I study this information in the context of our current knowledge about the phenomenon of the piano, as represented in the press, correspondence, memoirs and fiction. I conclude my paper with a few observations concerning the social aspects of the piano in Polish lands during the first half of the nineteenth century and the evolution of those aspects, as well as models of musical education and the external and internal fluctuations of Polish pianism at that time.
Źródło:
Muzyka; 2020, 65, 4; 40-68
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:
Muzyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Konstruktivismus und Intuition. Eine Analyse von Béla Bartóks Klavierstück Subject and Reflection aus dem Mikrokosmos
Constructivism and Intuition. An Analysis of Béla Bartók’s Piano Piece Subject and Reflection from Mikrokosmos vol. VI
Autorzy:
Beyer, Richard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1790954.pdf
Data publikacji:
2020-12-23
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Béla Bartók
Tükrözödés
muzyka fortepianowa
muzyka XX wieku
Subject and Reflection
piano music
20th century music
Opis:
Konstruktywizm i intuicja. Analiza utworu fortepianowego Béli Bartóka Tükröződés z VI tomu zbioru Mikrokosmos Przedmiotem badań jest utwór fortepianowy Béli Bartóka: Tükrözödés z VI tomu zbioru Mikrokosmos. Autor analizując szczegółowo tę kompozycję, dowodzi, iż strukturalizm polifonii zaproponowany przez węgierskiego kompozytora i jej tonalne podłoże mają głębokie podłoże estetyczno-filozoficzne. Bartók poszedł własną drogą kompozytorską, na którą znaczny wpływ miało jego zainteresowanie folklorem. Na jego oryginalny język muzyczny złożyły się m.in. takie czynniki, jak: swobodne operowanie harmoniką, zwięzłość wypowiedzi muzycznej, właściwa melodiom i rytmom ludowym, a obca ekspresyjnej poetyce wykreowanej przez twórców XIX wieku, czy śmiałość w stosowaniu dysonansowych współbrzmień. Konstruktivismus und Intuition. Eine Analyse von Béla Bartóks Klavierstück Subject and Reflection aus dem Mikrokosmos Das Forschungsthema dieses Artikels ist ein Klavierstück von Béla Bartók: Subject and Reflection (Tükrözödés) aus dem 6. Band des Mikrokosmos. Der Komponist beweist, dass der Strukturalismus der Polyphonie und seine tonale Grundlage einen tiefen ästhetisch-philosophischen Grund haben. Bartók ist stilistisch seinen eigenen Weg gegangen, der maßgeblich von seinem Interesse an der Folklore beeinflusst wurde. Seine musikalische Sprache ist durch mehrere Faktoren geprägt, u.a.: freier Umgang mit der Harmonik, Prägnanz des musikalischen Ausdrucks, typisch für Volksmelodien und Volksrhythmen, der expressiven Poetik der Komponisten des 19. Jahrhunderts fremd sind, oder Mut in der Verwendung dissonanter Akkorde.
The subject of research is the piano composition Subject and Reflection from Mikrokosmos (vol. VI) by Béla Bartók. Via a detailed analysis of this work, the author proves that the structuralism of polyphony proposed by the Hungarian composer, as well as its tonal background, has a deep aesthetic and philosophical background. Bartók followed his own creative path, which was significantly influenced by his interest in folklore. His original musical language was based on such factors as original harmonics, a conciseness of musical expression (typical of folk melodies and rhythms, and foreign to the expressive poetics created by the 19th century artists) and the courage to use dissonant chords.
Das Forschungsthema dieses Artikels ist ein Klavierstück von Béla Bartók: Subject and Reflection (Tükrözödés) aus dem 6. Band des Mikrokosmos. Der Komponist beweist, dass der Strukturalismus der Polyphonie und seine tonale Grundlage einen tiefen ästhetisch-philosophischen Grund haben. Bartók ist stilistisch seinen eigenen Weg gegangen, der maßgeblich von seinem Interesse an der Folklore beeinflusst wurde. Seine musikalische Sprache ist durch mehrere Faktoren geprägt, u.a.: freier Umgang mit der Harmonik, Prägnanz des musikalischen Ausdrucks, typisch für Volksmelodien und Volksrhythmen, der expressiven Poetik der Komponisten des 19. Jahrhunderts fremd sind, oder Mut in der Verwendung dissonanter Akkorde.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 12; 137-153
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Piano Waltzes in the Works of Aleksander Zarzycki (1834–1895)
Walce fortepianowe w twórczości Aleksandra Zarzyckiego (1834–1895)
Autorzy:
Muras, Wioleta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/48473023.pdf
Data publikacji:
2024-03-23
Wydawca:
Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:
Aleksander Zarzycki
waltz
piano music
music of the 19th century
walc
muzyka fortepianowa
muzyka XIX wieku
Opis:
Aleksander Zarzycki’s piano works are represented, in addition to other genres, by waltzes, of which he composed five. The first three, Grande valse Op. 4, Valse brillante Op. 8 and Grand valse Op. 18, are considered concert waltzes – larger in size and characterised by a variety of melodic ideas. They form an example showing that the composer continued to work with the traditional ternary form (ABA1). internally, these works are very elaborate. Zarzycki extensively employs the technique of variation, crafting new melodies by referencing a key motif, and imitation (of a motif or phrase) in both hand parts. The main tonalities are maintained only in short sections. The waltzes typically display frequent mode changes and more distant keys that are introduced through progressions or sometimes even through direct key changes without any modulation. The last two waltzes, Valse-Impromptu Op. 24 No. 2 and En valsant Op. 34 No. 3, due to their size can be categorised as piano miniatures. Formally, like those mentioned earlier, they have a ternary form, with a contrasted middle movement (in a dominant relation), but they are far less melodically differentiated. All five waltzes fit the style. Undoubtedly, the mentioned music pieces are technically and interpretively challenging due to their large jumps, use of chords with a wide span up to a twelfth, and varying melody and key. The article also discusses the matter of dating works, editions, dedications, and first performances that was made possible based on source research.
Aleksander Zarzycki w swoim dorobku kompozytorskim posiada szereg dzieł fortepianowych, co wynika z faktu, że sam był świetnym pianistą-wirtuozem. Tę twórczość fortepianową reprezentują między innymi walce, których skomponował pięć. Pierwsze trzy: Grande valse op. 4, Valse brillante op. 8 i Grand valse op. 18 – należą do walców koncertowych, o większych rozmiarach, które cechuje różnorodność pomysłów melodycznych. Na ich przykładzie widać, że kompozytor kontynuował tradycyjny repryzowy model formalny (ABA1). Nie jest to w jego przypadku proste zestawienie trzech myśli muzycznych, lecz bardziej rozbudowane wewnętrznie części. I choć budowa w oparciu o zdania i okresy jest w nich dominująca, to Zarzycki w dużym stopniu wykorzystuje również technikę wariantowania, tworzenia nowych melodii w nawiązaniu do jakiegoś jednego głównego motywu, oraz imitację (motywu, frazy) w partiach obu rąk. Nadrzędne tonacje utrzymują się tylko na krótkich odcinkach, typowe dla tych walców są zmiany trybów oraz bardziej odległe tonacje, które kompozytor wprowadza poprzez progresje, a czasem nawet pozbawione modulacji bezpośrednie zmiany tonacji. Dwa ostatnie walce, tj. Valse-Impromptu op. 24 nr 2 i En valsant op. 34 nr 3, ze względu na rozmiary zaliczyć można do miniatur fortepianowych. Formalnie, podobnie jak wcześniejsze, mają budowę repryzową, ze skontrastowaną częścią środkową (w relacji dominantowej), ale są one zdecydowanie mniej zróżnicowane melodycznie, niż poprzednie. Wszystkie pięć walców wpisuje się w stylistykę brillant, co wynika z zastosowania szybkich temp, figuracyjnej melodii, licznych przebiegów pasażowych (w tym łamane pasaże), ozdobników w postaci przednutek, trylów, akordów arpeggio, itp. Niewątpliwie są one wymagające technicznie i interpretacyjnie, choćby z powodu dużych skoków, akordów o rozpiętości nawet duodecymy, zmienności melodii i tonacji. W artykule poruszone zostały także kwestie datowania dzieł, wydań, dedykacji oraz pierwszych wykonań, które dało się ustalić na podstawie badań źródłowych.
Źródło:
Edukacja Muzyczna; 2023, 18; 35-50
2545-3068
Pojawia się w:
Edukacja Muzyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Koncert fortepianowy d-moll op. 60 „Słowiański” Feliksa Nowowiejskiego w świetle twórczości fortepianowej kompozytora
Feliks Nowowiejski’s Piano Concerto „Slavic” in d minor op. 60 in light of the composer’s piano works
Autorzy:
Renat, Maryla
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/454028.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:
muzyka polska XX wieku
koncert fortepianowy
Feliks Nowowiejski
Nowowiejski
20th century Polish music
piano concerto
Opis:
Artykuł przybliża mało znane, niepublikowane dzieło z ostatnich lat twórczości wybitnego pol- skiego kompozytora Feliksa Nowowiejskiego. Omówienie tego utworu poprzedzają paragrafy przedstawiające wyniki dotychczasowych badań nad całą twórczością fortepianową tego kompo- zytora. Charakterystyka muzyki fortepianowej uwzględnia jej trzy etapy, ustalone przez pionier- skie badania Hermenegildy Ratajczak, przeprowadzone w latach 70. XX wieku. Konkluzje ba- daczki zostały uzupełnione komentarzami wykonawczyni pierwszego nagrania płytowego komple- tu dzieł fortepianowych Nowowiejskiego autorstwa Magdaleny Adamek-Kurgan oraz jej wnio- skami z badań nad twórczością fortepianową kompozytora, a także wynikami badań Ilony Dulisz, prowadzonymi nad juweniliami kompozytora, a także wynikami analiz własnych autorki artykułu, dokonanych głównie na podstawie źródeł rękopiśmiennych. Uwzględniono też literaturę porów- nawczą o charakterze kontekstowym. Zasadnicza treść dotycząca największego dzieła fortepianowego Nowowiejskiego przedstawio- na jest w trzech paragrafach. Odnosi się ona architektoniki, języka dźwiękowego, faktury i instru- mentacji Koncertu, ze wskazaniem na ogólną stylistykę oraz cechy indywidualne. Rozważania analityczne są ilustrowane przykładami nutowymi, kopiowanymi z autografu dzieła. Z badań wynika wniosek końcowy: Koncert fortepianowy d-moll „Słowiański” op. 60 Feliksa Nowowiej- skiego prezentuje syntezę doświadczeń twórczych w dziale twórczości fortepianowej kompozyto- ra. W sensie ideowym wyraża patriotyczną postawę twórcy i realizację jego założenia wspólnoty słowiańskiej, podaną językiem muzyki.
This article introduces the little-known unpublished work of the last years’ creative life of the outstanding Polish composer Feliks Nowowiejski. The presentation of this composition is preced- ed by a presentation of the state of the studies made to date on all the piano works of this artist. The characterization of the piano music takes into account its three stages, defined by Hermenegilda Ratajczak’s pioneering research, conducted in the 1970s. The conclusions of this researcher were supplemented by the commentary by the performer Magdalena Adamek-Kurgan, coming from the first record of Nowowiejski's complete piano works and by her conclusions drawn from the studies on the composer's piano work, as well as the results of Ilona Dulisz’s research on the composer’s juvenile works and the results of the research by the author of the article herself did mainly on the basis of manuscript sources. Comparative literature of a contextu- al nature has also been analysed. The main part of the article focuses on Nowowiejski’s greatest piano work and is presented in three chapters. They concern architecture, sound language, texture and instrumentation of the Concerto, and focus on the general style and individual characteristics. Analytical considerations are illustrated with musical examples copied from the autograph of the work. The conclusion of the study is as follows: Piano Concerto „Slavic” in d minor op. 60 by Feliks Nowowiejski consti- tutes the synthesis of the composer's creative experiences. It expresses a patriotic attitude of the creator and implements his idea of a Slavic community, conveyed by the language of music.
Źródło:
Edukacja Muzyczna; 2016, 11; 9-39
2545-3068
Pojawia się w:
Edukacja Muzyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Piano Dance Pawła Kwapińskiego: nowe drogi czy synteza muzyki fortepianowej?
New face of piano music — Paweł Kwapiński’s The Piano Dance. Composition technique, ideas and executive problems
Autorzy:
Łukaszewski, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/521974.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku
Tematy:
aleatoryzm,
algorytm,
Kwapiński Paweł,
muzyka fortepianowa,
poliwersyjność,
sonoryzm
aleatoricism,
algorithm,
piano music,
sonority,
variability of many versions
Opis:
Artykuł jest poświęcony utworowi The Piano Dance Pawła Kwapińskiego (ur. 1988), absolwenta kompozycji w gdańskiej Akademii Muzycznej (klasa prof. Andrzeja Dziadka) i UMFC (klasa prof. Pawła Łukaszewskiego) oraz Podyplomowych Studiów Kompozycji (UMFC) w klasie prof. Mariana Borkowskiego. Za utwór ten otrzymał specjalne wyróżnienie na konkursie kompozytorskim w Wiedniu (2014). Dzieło składa się z 11 sekcji, następujących attacca. W niektórych kompozytor dopuścił możliwość wyboru kolejności mniejszych fragmentów przez wykonawcę. Utwór ma przebieg jednokierunkowy, lecz w niektórych sekcjach istnieje możliwość poliwersyjnego wykonania według określonych przez kompozytora sugestii. Dzieło nawiązuje do dwudziestowiecznych środków techniki kompozytorskiej, takich jak aleatoryzm, sonoryzm, dwunastodźwiękowość i atonalność, jednakże nie są one traktowane przez kompozytora w sposób dogmatyczny. Wykorzystuje on ich elementy do wykreowania własnego języka muzycznego. Kompozycja prezentuje wysoki stopień trudności wykonawczych, inicjuje nowe możliwości brzmienia fortepianu po okresie postmodernistycznym.
The article discusses the work of Paweł Kwapiński (born 1988), composer, graduate of the Academy of Music in Gdańsk (class of Prof. Andrzej Dziadek) and the Fryderyk Chopin University of Music in Warsaw (class of Prof. Paweł Łukaszewski). He also completed postgraduate composition studies in the class of Prof. Marian Borkowski. He received a special award for this piece at the Composer’s Competition in Vienna (2014). The composition consists of 11 sections, following in the attacca sequence. In some cases, the composer allowed for the performer’s choice of the order of the smaller pieces. The composition is unidirectional, but in some sections there is a possibility of a polyphonic performance as suggested by the composer. The work refers to the twentieth-century means of compositional technique, such as aleatoricism, sonorism, twelve-tone technique and atonality, but they are not approached in a dogmatic way by the composer who uses their elements to create his own musical language. The composition presents a high degree of performance difficulty, initiating new possibilities for the piano sound after the postmodern period.
Źródło:
Aspekty Muzyki; 2018, 8; 417-439
2082-6044
Pojawia się w:
Aspekty Muzyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Walce fortepianowe w twórczości Aleksandra Zarzyckiego (1834–1895)
Piano Waltzes in the Works of Aleksander Zarzycki (1834–1895)
Autorzy:
Muras, Wioleta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/48472676.pdf
Data publikacji:
2023-03-23
Wydawca:
Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:
Aleksander Zarzycki
walc
muzyka fortepianowa
muzyka XIX wieku
waltz
piano music
music of the 19th century
Opis:
Twórczość fortepianową Aleksandra Zarzyckiego poza innymi gatunkami reprezentują walce, których skomponował pięć. Pierwsze trzy: Grande valseop. 4, Valse brillanteop. 8i Grand valseop. 18–należą do walców koncertowych, o większych rozmiarach, które cechuje różnorodność pomysłów melodycznych. Na ich przykładzie widać, że kompozytor kontynuował tradycyjny repryzowy model formalny (ABA1). Utwory te są rozbudowane wewnętrznie. Zarzycki w dużym stopniu wykorzystuje w nich technikę wariantowania, tworzenia nowych melodii w nawiązaniu do jakiegoś jednego głównego motywu oraz imitację (motywu, frazy) w partiach obu rąk. Nadrzędne tonacje utrzymują się tylko na krótkich odcinkach, typowe dla tych walców są zmiany trybów oraz bardziej odległe tonacje, które kompozytor wprowadza poprzez progresje, a czasem nawet pozbawione modulacji bezpośrednie zmiany tonacji. Dwa ostatnie walce, tj. Valse-Impromptuop. 24 nr 2i En valsant op. 34 nr 3, ze względu na rozmiary zaliczyć można do miniatur fortepianowych. Formalnie, podobnie jak wcześniejsze, mają budowę repryzową, zeskontrastowaną częścią środkową (w relacji dominantowej), ale są one zdecydowanie mniej zróżnicowane melodycznie niż poprzednie. Wszystkie pięć walców wpisuje się w stylistykę. Niewątpliwie są one wymagające technicznie i interpretacyjnie, choćby z powodu dużych skoków, akordów o rozpiętości nawet duodecymy, zmienności melodii i tonacji. W artykule poruszone zostały także kwestie datowania dzieł, wydań, dedykacji oraz pierwszych wykonań, które dało się ustalić na podstawie badań źródłowych.
Aleksander Zarzycki’s piano works are represented, in addition to other genres, by waltzes, of which he composed five. The first three, Grande valseOp. 4, Valse brillante Op. 8and Grand valse Op. 18, are considered concert waltzes –larger in size and characterised by a variety of melodic ideas. They form an example showing that the composer continued to work with the traditional ternary form (ABA1). internally, these works are very elaborate. Zarzycki extensively em-ploys the technique of variation, crafting new melodies by referencing a key motif, and imitation (of a motif or phrase) in both hand parts. The main tonalities are maintained only in short sections. The waltzes typically display frequent mode changes and more distant keys that are introduced through progressions or sometimes even through direct key changes without any modulation. The last two waltzes, Valse-Impromptu Op. 24 No. 2and En valsant Op. 34 No. 3, due to their size can be categori sed as piano miniatures.Formally, like those mentioned earlier, they have a ternary form, with a contrasted middle movement (in a dominant relation), but they are far less melodically differentiated. All five waltzes fit the style. Undoubtedly, the mentioned music pieces are technically and interpretively challenging due to their large jumps, use of chords with a wide span up to a twelfth, and varying melody and key. The article also discusses the matter of dating works, editions, dedications, and first performances that was made possible based on source research.
Źródło:
Edukacja Muzyczna; 2023, 18; 19-34
2545-3068
Pojawia się w:
Edukacja Muzyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Krzysztof Bilica, Etiudy Chopina w Jego „jednym sposobie” z perspektywy dźwięków węzłowych i figur migotliwych
Autorzy:
Literska, Barbara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28882373.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Chopin
analiza muzyczna
etiuda
muzyka fortepianowa
dźwięki węzłowe
figury migotliwe
music analysis
etude
piano music
nodal sounds
twinkling figures
Opis:
Recenzja książki Krzysztofa Bilicy Etiudy Chopina w Jego „jednym sposobie” z perspektywy dźwięków węzłowych i figur migotliwych, Kraków 2022. Recenzowana monografia Krzysztofa Bilicy, mimo że jest lekturą fachową, adresowaną do muzykologów, kompozytorów, wykonawców, to może również zainteresować niemuzyków. Uwagę bowiem przyciąga sam tytuł, zapowiadający nieoczywiste podejście do muzykologicznego zagadnienia. Wciągający jest też styl pisarski – eseistyczny, barwny, z użyciem metafor, z pewną dawką humoru, prosty w swym przekazie, mimo wielu erudycyjnych dygresji. Ten utrzymany w naukowych ryzach muzyczno-literacki esej dygresyjny jest publikacją nowatorską zarówno w nietypowej dla muzykologicznych rozpraw subiektywnej i obiektywnej zarazem narracji, w odkrywczej treści oraz multimedialnej formie.
Book Review of: Etiudy Chopina w Jego „jednym sposobie” z perspektywy dźwięków węzłowych i figur migotliwych [Chopin's Etudes in His 'Only One Manner' from the perspective of nodal sounds and twinkling figures] by Krzysztof Bilica, Kraków 2022. Krzysztof Bilica's monograph under review, despite being a professional reading, addressed to musicologists, composers, performers, may also be of interest to non-musicians. This is because attention is attracted by the title itself, promising an unobvious approach to a musicological issue. The writing style is also engaging - essayistic, colorful, using metaphors, with a certain dose of humor, simple in its message, despite many erudite digressions. Maintained in scientific rigor, this musical-literary digressive essay is an innovative publication both in its subjective and objective narrative, unusual for musicological dissertations, in its revealing content and multimedia form.
Źródło:
Muzyka; 2023, 68, 3; 135-140
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:
Muzyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Liszt’s experiments with literature
Autorzy:
Gamrat, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/780217.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Franz Liszt
Album d’un voyageur
Ich liebe dich
Friedrich Riickert
poetic music
musical epic
piano transcription
romantic song
Opis:
Liszt’s aspiration to create his own musical language and to find new tools of musical expression was unusually strong almost from the very beginning of his artistic career. Not only did the artist gladly spend his time among writers and read numerous texts, but he also turned to the technical and expressive means originating in literature. Among the most important attempts to work out new musical means on the basis of literary devices we may list: a strong emphasis on the sound factor, formal freedom and mixing of genres, composing a musical cycle on the basis of a poetic one (a narrative whole, leitmotifs), appealing to emotions by means of the appropriate selection of an oeuvre’s parameters, in particular articulation and dynamics, poetic quotations preceding the score, transposition of literary genres into the field of music, or synthesis of poetry and music in songs, symphony choruses, and piano transcriptions of songs. Album d’un voyageur is an excellent example of Liszt’s borrowings from literature and a very individual cycle with literary value. It is a story of a voyage across a small part of Europe in search of self-understanding; it is also a history of rebellion and the doubts which come as its consequence, as well as finding peace through contact with nature and through searching for God. Liszt created here an unusual oeuvre that combines poetic images and sounds. In 1884 Liszt declared that the most perfect form of synthesis of poetry and music is transcription of songs. It is here that music interprets poetry with its own means, which are often invented for the purposes of this synthesis. On the basis of the transcription of the song Ich liebe dich from 1860 we may observe how music becomes a language capable of imitating the intonation of the human voice, expressing emotions and, symbolically, relying on a programme, also expressing ideas.
Źródło:
Interdisciplinary Studies in Musicology; 2014, 13; 107-126
1734-2406
Pojawia się w:
Interdisciplinary Studies in Musicology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Inspiracje polskim folklorem i pieśnią religijną w koncertach fortepianowych Wojciecha Kilara
Polish Folklore and Religious Songs as Inspiration in Wojciech Kilar’s Piano Concertos
Autorzy:
Miklaszewska, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31341659.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
polski folklor
polska pieśń religijna
koncert fortepianowy
nowy romantyzm
postminimalizm
Polish folklore
Polish religious song
piano concerto
neoromanticism
postminimalism
Opis:
Celem artykułu jest ukazanie związku materiału dźwiękowego oraz warstwy estetycznej koncertów fortepianowych Wojciecha Kilara z tradycją polskiego folkloru oraz polskiej pieśni religijnej i śpiewów liturgicznych. Pod tym kątem zostały przaanalizowane dwa koncerty Kilara na fortepian solo i orkiestrę, powstałe odpowiednio w latach 1996-1997 oraz 2011. Wpływy folkloru są najbardziej wyraźne w II Koncercie fortepianowym, w którym pojawiają się aluzje do pieśni podhalańskich. W obu koncertach Kilara natomiast pojawiają się silne związki materiału dźwiękowego z polską pieśnią religijną oraz śpiewem liturgicznym. Podjęte w dalszej części artykułu rozważania nawiązują do metodologii M. Tomaszewskiego i dotyczą obecnych w koncertach fortepianowych Wojciecha Kilara czterech idiomów stylistycznych, składających się na indywidualny styl muzyczny tego kompozytora w trzecim okresie twórczości. Są to: pierwiastek sacrum, nowy romantyzm, folkloryzm i postminimalizm.
The aim of this article is to show the relationship between the musical material and the aesthetic layer of Wojciech Kilar’s piano concertos and the Polish folklore tradition, as well as that of Polish religious songs and liturgical chants. Kilar’s two concertos for solo piano and the orchestra that are analysed in this article were composed in 1996-1997 and 2011, respectively. The folklore influences are most evident in Piano Concerto No. 2 which alludes to songs from the Podhale region. On the other hand, in both of Kilar’s concertos there are strong links to Polish religious songs and liturgical singing, appearing both as a musical quotation and (more often) as merely a reminiscence. In the further part of this article, referring to Mieczysław Tomaszewski’s methodology, the four stylistic idioms that make up the composer’s individual musical style in the third period of his creative activity are discussed. These are religious music, neoromanticism, folklore and postminimalism.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 12; 199-218
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Fryderyk Chopin’s iconic biography “tainted” by gender, queer and cosmopolitan notions as a point of contention regarding the modern outlook on romanticism
Ikoniczna biografia Fryderyka Chopina “skalana” przez gender, queer i kosmopolityzm jako nowa odsłona sporu o romantyzm w ujęciu nowoczesnym
Autorzy:
Mackenzie, Dorota
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1361341.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Akademia Pomorska w Słupsku
Tematy:
Fryderyk Chopin
piano
gender
Romantic «grand Polish» discourse
concept of Polishness
cosmopolitanism
fortepian
(arcy)polski dyskurs romantyczny
idea polskości
kosmopolityzm
Opis:
Artykuł stanowi analizę trzech konceptów kulturowych, które „kalają” biografię Fryderyka Chopina, geniusza (polskiego) romantyzmu w ujęciu performatywnym. Po pierwsze, namysłowi poddana jest idea gender i rozmyta tożsamość płciowa Chopina w dziewiętnastowiecznej historiografii. Po drugie, fenomen queerowości Chopina, jego dandyzm i związek z cross-dresserką George Sand. Trzeci aspekt biografii artysty, który jest tu omawiany, to kwestia narodowości: przywiązanie Chopina do polskości, a zarazem kosmopolityczny modus życia. Tradycyjne ujęcia biografii Chopina, jak również organiczenia „(arcy)polskiego dyskursu romantycznego” czy też etnocentrycznej tradycji polskiego romantyzmu prowadzą do jednowymiarowej reprezentacji tej postaci. Spojrzenie na życie i twórczość kompozytora przez soczewkę kultury popularnej, a także z użyciem instrumentarium postmodernistycznego samo w sobie stanowi punkt sporu romantycznego, a także sporu o romantyzm. Zatem próba naświetlenia niektórych faktów i epizodów biografii Chopina z innej strony, a także próba obalenia tradycyjnego wizerunku Fryderyka Chopina wydają się ważne i ciekawe, gdyż pozwalają na inny ogląd romantyzmu i jego kontrkultur, a w dalszej perspektywie stawiają pytania o miejsce tradycji romantycznej w nowoczesności.
The paper explores three phenomenona which „taint” the biography of Fryderyk Chopin, the ultimate (Polish) Romantic Genius. Firstly, the notion of gender and the portrayal of Chopin in feminine terms in nineteenth century historiography. Secondly, the phenomenon of the queer, tracing his dandyism and his relationship with the cross-dresser artist George Sand. Thirdly, his dual nationality (despite his deep and genuine nostalgia for Poland) and cosmopolitan approach to life and art. Over-romanticized sources, which are still the mainstream for presenting the life and work of the composer always stress the patriotic card and tend to be rather conservative. The creation of new cultural phenomena by way of Chopin’s performative presence is usually treated with distance and scepticism by scholars from the „classical” school. Thus the pop-cultural presentation of Chopin’s biography with postmodern notions applied to some aspects of his life or the mythical reality it created, may be viewed as a point of contention.Therefore the examination of Chopin’s biography from an altered perspective allows us to discuss Romanticism and its countercultures as well as to place this dispute in the landscape of Romanticism vs. Modernity.
Źródło:
Świat Tekstów. Rocznik Słupski; 2020, 18; 229-243
2083-4721
Pojawia się w:
Świat Tekstów. Rocznik Słupski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Władysław Zaremba (1833–1902) – zapomniany polski kompozytor z Podola i jego zbiór pt. Mały Paderewski
Władysław Zaremba (1833–1902) – a forgotten Polish composer from Podolia and his collection titled Little Paderewski
Владислав Заремба (1833–1902) – забутий польський композитор з Поділля та його збірка „Маленький Падеревський”
Autorzy:
KRULIKOVSKA, Tetyana
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/453972.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:
Władysław Zaremba,
polscy kompozytorzy Podola,
dydaktyka muzyki fortepianowej.
Владислав Заремба,
польські композитори Поділля,
фортепіанна педагогіка.
Polish composers from Podolia,
piano music didactics.
Opis:
The paper gives rise to further research on the legacy of the Polish composer from Podolia, Władysław Zaremba, whose creativity has not been studied in detail in musicological terms so far. The main aim of the paper is to raise the subject and to present his collection of tunes for piano Little Paderewski. This work was published in Leon Idzikowski publishing house in Kiev in 1911. It is a patchwork of easy tunes for didactic purposes, based on Polish national, folk and church songs as well as on passages from operas and Polish composers’ songs (i.a. by Moniuszko, Ogiński, Noskowski, Wieniawski, Żeleński and Paderewski). The collection in question constitutes a kind of summary of the pedagogical activity which the composer performed for many years. On account of its undeniable artistic and didactic values, it deserves a greater attention in the contemporary instrumental didactics.
Стаття є внеском у подальше вивчення спадщини польського композитора з Поділля Владислава Заремба, творчість якого ще детально не досліджена в музикознавстві. Основна мета роботи – окреслити проблему та представити збірку фортепіанних творів композитора „Маленький Падеревський”. Збірка була надрукована у видавництві Леона Ідзіковського в Києві в 1911 р. Це – ряд легких дидактичних творів, заснованих на польських національних, народних та церковних піснях, а також фрагментах з опер та пісень польських композиторів (зокрема, Монюшка, Огіньського, Носковського, Венявського, Зеленського і Падеревського). Представлена збірка є своєрідним підсумком багаторічної педагогічної діяльності композитора. Завдяки безперечним художнім та дидактичним цінностям вона заслуговує на більший інтерес у сучасній інструментальній педагогіці.
Artykuł stanowi przyczynek do dalszych badań nad spuścizną polskiego kompozytora z Podola Władysława Zaremby, którego twórczość dotychczas nie została szczegółowo opracowana muzykologicznie. Głównym celem niniejszej pracy jest zasygnalizowanie problemu oraz przedstawienie zbioru utworów na fortepian autorstwa W. Zaremby pt. Mały Paderewski. Dzieło to zostało wydane w oficynie Leona Idzikowskiego w Kijowie w roku 1911. Jest mozaiką łatwych utworów o założeniu dydaktycznym, opartych na polskich pieśniach narodowych, ludowych, kościelnych, a także na fragmentach oper i pieśniach kompozytorów polskich (m.in. Moniuszki, Ogińskiego, Noskowskiego, Wieniawskiego, Żeleńskiego i Paderewskiego). Omawiany zbiór stanowi rodzaj podsumowania wieloletniej działalności pedagogicznej kompozytora. Ze względu na niezaprzeczalne wa- lory artystyczne oraz dydaktyczne zasługuje na większe zainteresowanie we współczesnej dydak- tyce instrumentalnej.
Źródło:
Edukacja Muzyczna; 2018, 13; 223-241
2545-3068
Pojawia się w:
Edukacja Muzyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Między awangardą a tradycją — fortepian w repertuarze koncertów z cyklu „Śląska Trybuna Kompozytorów” w latach 1973–1977
Between avant-garde and tradition — the piano at the concerts of the cycle “Silesian Composers’ Tribune” in the years 1973–1977
Autorzy:
Stachura-Bogusławska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/521954.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku
Tematy:
fortepian
Górny Śląsk
sonorystyka
preparacja instrumentu
neoklasycyzm
Śląska Trybuna Kompozytorów
piano
Upper Silesia
sonorism
preparation of the instrument
neoclassicism
Silesian Composers’ Tribune
Opis:
Fortepian przez kilka wieków uznawany był za najbardziej uniwersalny instrument. W drugiej połowie XX wieku jego rola uległa transformacji. Z instrumentu melodyczno-wirtuozowskiego został zredukowany do pozycji jednego z wielu generatorów brzmień, a także poddawany różnorodnym eksperymentom. Nastąpił proces eksploatacji jego dynamicznych, artykulacyjnych i kolorystycznych możliwości. W twórczości XX-wiecznych kompozytorów związanych z Górnym Śląskiem muzyka fortepianowa stanowiła znaczący, choć nie pierwszoplanowy nurt. Na przestrzeni lat powstawało wiele zróżnicowanych stylistycznie dzieł, zarówno solowych, kameralnych, jak i z fortepianem w funkcji dopełniającej rozbudowaną tkankę orkiestrową. Szczególnie interesujące utwory powstawały w latach 60. i 70., a więc w czasie intensywnej asymilacji awangardowych prądów muzyki europejskiej. Wiele z tych utworów prezentowanych było na koncertach z cyklu „Śląska Trybuna Kompozytorów” — forum organizowanym w Katowicach od 1973 roku. W niniejszym artykule przedstawione zostały kompozycje: Mutanza per pianoforte (1968) Witolda Szalonka, Capriccio-Fantasia nr 2 na dwa fortepiany (1975) Jana Wincentego Hawela, Musica per Ensemble MW2 na flet, wiolonczelę i jeden lub dwa fortepiany (1970) Edwarda Bogusławskiego, Inspiracje na głos żeński, perkusję, fortepian i dwie taśmy magnetofonowe (1972) Ernesta Małka, Mała sonata na fortepian (1975) Bolesława Woytowicza oraz Tema con variazioni na fortepian (1965) Władysławy Markiewiczówny. Kompozycje te ukazują różnorodne postawy twórcze wobec możliwości fortepianu. Są to utwory reprezentujące nurt neoklasyczny, jak i dzieła wykorzystujące preparację instrumentu, efekty sonorystyczne, a także aleatoryczną koncepcję montażu oraz elementy grafiki muzycznej.
For several centuries the piano was considered to be the most universal instrument. In the second half of the 20th century its role changed. The melodic and virtuosic instrument has been reduced to one of many sound generators and subjected to a variety of experiments. In this process its dynamic, articulating and coloring capabilities have been exploited. In the works of the twentieth century composers associated with Upper Silesia, piano music was significant but never a mainstream. Over the years, many stylistically varied works have been created, not only solo or chamber music, but also with piano complementing the extensive orchestral part. Particularly interesting pieces were composed in the 1960s and 1970s, during the intensive assimilation of the avant-garde trends of European music. Many of these works were presented during the concerts of the cycle “Silesian Composers’ Tribune” — organized in Katowice since 1973. This article presents works composed by Witold Szalonek (Mutanza per pianoforte — 1968), Jan Wincenty Hawel (Capriccio-Fantasia no 2 for two pianos — 1975), Edward Bogusławski (Musica per Ensemble MW2 for flute, cello and one or two pianos — 1970), Ernest Małek (Inspirations for female voice, drums, piano and two tapes — 1972), Bolesław Woytowicz (Little Sonata for piano — 1975) and Władysława Markiewiczówna (Tema con variazioni for piano — 1965), showing a variety of creative attitudes towards the piano. These pieces represent both neoclassical currents and works utilizing prepared instruments, sonoristic effects, as well as aleatory assembly concept and elements of graphic music scores.
Źródło:
Aspekty Muzyki; 2018, 8; 335-359
2082-6044
Pojawia się w:
Aspekty Muzyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The ‘Faust’ or ’Lucifer’ Sonata? On Liszt’s idea of programme music as exemplified by his Piano Sonata in B minor
Autorzy:
Polony, Leszek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/780369.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Franz Liszt
Piano Sonata in B minor
programme music
Tibor Szasz
Marta Grabocz
John Milton
Paradise Lost
Johann Wolfgang Goethe
Faust
Opis:
The musicological tradition places Liszt’s Sonata in B minor within the sphere of compositions inspired by the Faustian myth. Its musical material, its structure and its narrative exhibit certain similarities to the ‘Faust’ Symphony. Yet there has appeared a different and, one may say, a rival interpretation of Sonata in B minor. What is more, it is well-documented from both a musical and a historical point of view. It has been presented by Hungarian pianist and musicologist Tibor Szasz. He proposes the thesis that the Sonata in B minor has been in fact inspired by Milton’s Paradise Lost, with its three protagonists: Adam, Satan and Christ. He finds their illustrations and even some key elements of the plot in the Sonata’s narrative. But yet Milton’s Paradise Lost and Goethe’s Faust are both stories of the Fall and Salvation, of the cosmic struggle between good and evil. The triads of their protagonists - Adam and Eve, Satan, and Christ; Faust, Mephisto and Gretchen - are homological. Thus both interpretations of the Sonata, the Goethean and the Miltonian, or, in other words, the Faustian and the Luciferian, are parallel and complementary rather than rival. It is also highly probable that both have had their impact on the genesis of the Sonata in B minor.
Źródło:
Interdisciplinary Studies in Musicology; 2014, 13; 17-28
1734-2406
Pojawia się w:
Interdisciplinary Studies in Musicology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
ALBUM DLA MŁODZIEŻY PIOTRA CZAJKOWSKIEGO – SCENY Z ŻYCIA DZIECKA?
ALBUM FOR THE YOUTH OF PYOTR TCHAIKOVSKY – SCENES FROM THE LIFE OF A CHILD?
Autorzy:
Wasko, Taras
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/566389.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Akademia Pomorska w Słupsku
Tematy:
Piotr Czajkowski
Album dziecięcy
utwory dziecięce
wyobraźnia muzyczna
metody pracy
Pyotr Tchaikovsky
Children’s Album
piano
children’s pieces
musical imagination
working methods
Opis:
One hundred and thirty years since its creation, Children’s Album, Op. 39 by Pyotr Tchaikovsky has been re-examined taking into account the composer’s manuscript and the piece’s long-term pianistic performing tradition. Recent musicological research suggests that the Album was written as a cyclic form, in which the constituent miniatures are inter-linked by common thematic material and tonal relations and share the same philosophic narrative. The article reviews possible motives behind composing the musical piece for children and the Tchaikovsky’s dramatic circumstances at the time that might have influ-enced its final form. The melodies and texts of the original songs exploited by the com-poser as well as tales and games for children introduced in the miniatures are presented. The author discusses technical aspects of mimicking instruments such as balalaika and bar-rel organ on the piano. Practical guidance on working with the Children’s Album from the point of view of a performer and a teacher is proposed.
Źródło:
Ars inter Culturas; 2016, 5; 185-198
2083-1226
Pojawia się w:
Ars inter Culturas
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
‘Petrarchs Sonnets’ by Liszt
Autorzy:
Nowik, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/780349.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Franz Liszt
Années de Pèlerinage
Dèuxieme Année - Italie
piano music
Sonetto 47 del Petrarca
Sonetto 104 del Petrarca
Sonetto 123 del Petrarca
Opis:
The article ‘Petrarch’s Sonnets’ by Liszt revolves around the phenomenon of transformation, which dominated F. Liszt’s works. His impressive composing achievements made Liszt an unequalled author of all types of elaborations, paraphrases, adaptations, transcripts of both his own and other composer’s works, representing various styles and epochs. What is more, the transformation techniques employed by Liszt, different from the commonly applied evolutionary ones, coupled with extended tonality and harmony as well as new textures, resulted in an extremely broad scale of expression and subtly diverse expressive effects. Three of Petrarch’s Sonnets from the Rerum vulgarium fragmenta collection are dedicated to Laura and represent this article’s major area of interest. The Hungarian composer worked on them three times: twice he composed them as songs and once as a piano triptych included in the Années de Pèlerinage. Dèuxieme Année: Italie series. His interpretation of the Sonnets, as well as the remaining works in the series, was inspired by the art of the old Italian masters married with the Romantic idea of correspondence des artes. While it is a part of artistic tradition to turn poetic works into songs (resulting in the vocal lyrics so typical of Romanticism), adding a musical dimension to a sonnet, a piece of poetry with a specific organisation of its content, a unique form and verse discipline, seems risky. It is extremely difficult to successfully transfer equivalent themes and structures onto a different medium i.e. piano music. By turning to Petrarch’s Sonnets, Liszt created congenial palimpsests, reflecting the syntactical and formal rudiments of the verse but, first and foremost, managing to portray Laura in new incarnations, subtly changing in the eternal search for the ideal of femininity, the so-called “Ewig-weibliche”. Especially in the piano version, Liszt seems to have accomplished the esoteric subtlety of the “Sprache über Sprache” available to and understood solely by poets and those in the know.
Źródło:
Interdisciplinary Studies in Musicology; 2014, 13; 43-56
1734-2406
Pojawia się w:
Interdisciplinary Studies in Musicology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Blade kłosy na odłogu… – an unknown poem by Norwid
Autorzy:
Chlebowska, Edyta
Chlebowski, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16729736.pdf
Data publikacji:
2020-05-06
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
song
Norwid
Kazimierz Lubomirski
Ostend
Taida Małachowska
Blade kłosy [Pale ears…]
songbook
notation
score
piano
Lucjan Siemieński
pieśń
Blade kłosy
śpiewnik
nuty
partytura
fortepian
Opis:
This article is a republication of an unknown poem by Norwid, entitled Blade kłosy na odłogu [Pale ears on the fallow...]. The text is taken from the sheet music edition of two songs published by Kazimierz Lubomirski (the latter song is authored by Lucjan Siemieński), developed for voice and piano. Most probably, the score was published in the spring of 1851. The article attempts to unveil the circumstances of how the work came into being and it settles the problem of its unclear authorship and roots. Moreover, it shows a story of a musical piece that has for long remained unknown, and which was well-recognized in the realm of household musical culture at the turn of the 20th century.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2016, 34 English Version; 101-124
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Interpretation of the principles of stylistic play in the polyphonic cycle of M. Skoryk.
Cechy indywidualnego stylu muzycznego Myrosława Skoryka w cyklu preludiów i fug na fortepian
Autorzy:
Tsiganiuk, Liutsiia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/17915380.pdf
Data publikacji:
2021-05-27
Wydawca:
Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:
muzyka fortepianowa
preludium
fuga
cykl polifoniczny
twórczość kompozytorów ukraińskich
Myrosław Skoryk
piano music
prelude
fugue
polyphonic cycle
works of Ukrainian composers
Myroslav Skoryk
Opis:
The article is devoted to the works of Myroslav Skoryk, a prominent Ukrainian composer, who is well known on the Polish music scene. Two pairs of preludes and fugues from the polyphonic cycle for piano are discussed in particular: C major No. 1 and F major No. 6. The compositions are subjected to musicological and performance analysis. The stylistic and interpretative specificity of these pieces is also considered. Key words: piano, polyphonic cycle, stylistic play, interpretation.
Artykuł poświęcony jest twórczości Myrosława Skoryka, wybitnego ukraińskiego kompozytora, dobrze znanego na polskiej scenie muzycznej. W szczególności chodzi tu o omówienie dwóch par preludiów i fug: C-dur nr 1 i F-dur nr 6 z polifonicznego cyklu na fortepian. Kompozycje te zostały poddane analizie muzykologicznej i wykonawczej. Rozpatrzona została specyfika stylistyczna i interpretacyjna tych utworów.
Źródło:
Edukacja Muzyczna; 2020, 15; 165-190
2545-3068
Pojawia się w:
Edukacja Muzyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Działalność artystyczna Eduarda Steuermanna do 1936 roku
The artistic activity of Eduard Steuermann until 1936
Autorzy:
Dziadek, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/942644.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku
Tematy:
Eduard Steuermann
II Szkoła Wiedeńska
Arnold Schönberg
pianistyka nowoczesna
muzyka XX-lecia międzywojennego
Second Viennese School
modern piano playing
music of the inter-war period
Opis:
Artykuł jest poświęcony działalności Edwarda Steuermanna — pianisty, publicysty i kompozytora rodem z Sambora w Galicji, który jest dziś głównie znany jako współtwórca i promotor II Szkoły Wiedeńskiej, uczeń Arnolda Schönberga, autor prawykonań i opracowań szeregu jego dzieł. Odtworzone zostaną dzieje kariery pianistycznej Steuermanna począwszy od debiutu we Lwowie w 1903 roku do momentu opuszczenia Wiednia w 1936 roku. Zrekonstruowane zostaną trasy koncertowe artysty, jak również wykonywany przez niego repertuar, obejmujący nie tylko muzykę modernistyczną, ale i szereg sztandarowych dzieł klasyczno-romantycznej literatury fortepianowej. Kwerenda polskich, austriackich, czechosłowackich i niemieckich źródeł prasowych na temat koncertów Steuermanna pozwoliła na rozpoznanie roli, jaką odegrał artysta w życiu muzycznym pierwszych dekad XX wieku jako jeden ze znaczących wirtuozów działających w kręgu środkowoeuropejskim.
The paper is devoted to the activity of Eduard Steuermann — the pianist, music critic and composer born in Sambor in former Galicia (now Ukraine) who is nowadays known as the co-creator and promoter of the Second Viennese School, the student of Arnold Schönberg, as well as the author of the world premieres nad transcriptions of many Schönberg’s works. The paper describes the history of Steuermann’s pianistic career from the beginning — when he made his debut in Lwów (now Lviv, Ukraine) in 1903, until the year 1936 when he emigrated from Austria. The aim of the paper is to reconstruct Steuermann’s concert tours as well as his repertoire, including not only modern music but also works from the classical piano repertoire. The search query of Polish, Austrian, Czechoslovakian and German press allowed to recognize Steuermann’s role in the first decades of the 20. century as one of the leading pianists active in the Central European circle.
Źródło:
Aspekty Muzyki; 2018, 8; s. 309-333
2082-6044
Pojawia się w:
Aspekty Muzyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Artistic and pedagogical work of doc. Ivan Palovič
Dorobek artystyczny i pedagogiczny doc. Ivana Paloviča
Umelecká a pedagogická činnosť doc. Ivana Paloviča
Autorzy:
PALOVIČOVÁ, Stefka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/454102.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:
Ivan Palovič,
Academy of Performing Arts in Bratislava,
piano,
Cikker,
Hummel,
Martinček Ivan Palovič.
Akademia Sztuk Scenicznych w Bratysławie,
fortepian,
VŠMU v Bratislave,
klavír,
Martinček.
Opis:
Artykuł przedstawia dorobek pedagogiczny i artystyczny wybitnego słowackiego pianisty, doc. Ivana Paloviča (1938–1993) z okazji 80. rocznicy jego urodzin.
V príspevku sa zaoberáme pedagogickým a umeleckým pôsobením popredného slovenského klaviristu doc. Ivana Paloviča (1938–1993) pri príležitosti nedožitého životného jubilea.
The article deals with pedagogical and artistic work of distinguished Slovak pianist, doc. Ivan Palovič (1938–1993) on the occasion of his unaccomplished 80th birthday.
Źródło:
Edukacja Muzyczna; 2018, 13; 107-114
2545-3068
Pojawia się w:
Edukacja Muzyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Władysław Cyrbes – zapomniany kompozytor z Zaborowa
Autorzy:
Dyka, Lucjan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/946365.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Stowarzyszenie Polskich Muzyków Kościelnych
Tematy:
Władysław Cyrbes
Zaborów
kompozytor
muzyka XIX i XX wieku
pieśni z towarzyszeniem fortepianu
composer
19th and 20th century music
songs with piano accompaniment
Opis:
This article presents the figure and achievements of Władysław Cyrbes, a somewhat forgotten composer. Pieces of information scattered in various encyclopedias, dictionaries as well as magazines enable at least partially to reconstruct the news we are interested in. The most valuable material was preserved in parish documents. Briefly, the article gives the outline of Cyrbes’s memoir strarting from his birth through education to artistic and pedagogical activity. It also contains the most comprehensive list of musical works of the author.
Źródło:
Musica Ecclesiastica; 2019, 14; 11-17
2353-6985
Pojawia się w:
Musica Ecclesiastica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Blade kłosy na odłogu… – nieznany wiersz Norwida
Blade kłosy na odłogu… [Pale ears on the fallow…] – an unknown poem by Norwid
Autorzy:
Chlebowska, Edyta
Chlebowski, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2117232.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
pieśń
Norwid
Kazimierz Lubomirski
Ostenda
Taida Małachowska
Blade kłosy
śpiewnik
nuty
partytura
fortepian
Lucjan Siemieński
song
Ostend
Blade kłosy [Pale ears…]
songbook
notation
score
piano
Opis:
Artykuł przynosi publikację nieznanego dotąd wiersza Norwida, Blade kłosy na odłogu… Jego tekst pochodzi z wydanej przez Kazimierza Lubomirskiego partyturowej edycji dwu pieśni (druga jest autorstwa Lucjana Siemińskiego), opracowanych na głos i fortepian. Druk przypuszczalnie ukazał się na wiosnę 1851 r. Powyższa publikacja stara się odsłonić okoliczności powstania utworu, rozstrzyga także jego nieoczywistą atrybucję oraz proweniencję. Nadto pokazuje losy nieznanego dotąd utworu, który jako tekst anonimowy funkcjonował w przestrzeni domowej kultury muzycznej na przełomie XIX i XX wieku.
This article is a republication of an unknown poem by Norwid, entitled Blade kłosy na odłogu [Pale ears on the fallow...]. The text is taken from the sheet music edition of two songs published by Kazimierz Lubomirski (the latter song is authored by Lucjan Siemieński), developed for voice and piano. Most probably, the score was published in the spring of 1851. The article attempts to unveil the circumstances of how the work came into being and it settles the problem of its unclear authorship and roots. Moreover, it shows a story of a musical piece that has for long remained unknown, and which was well-recognized in the realm of household musical culture at the turn of the 20th century.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2016, 34; 101-124
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mazurków Chopina i Szymanowskiego rezonans w twórczości następców. Wybrane przykłady
Reverberations of Piano Mazurkas by Chopin and Szymanowski in the Works of their Successors. Selected Examples
Autorzy:
Zawadzki, Michał Kamil
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/496148.pdf
Data publikacji:
2016-06-30
Wydawca:
Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego
Tematy:
mazurek
folklor
muzyka ludowa
muzyka fortepianowa
muzyka polska
rezonans
inspiracja
Fryderyk Chopin
Karol Szymanowski
mazurka
folklore
folk music
piano music
Polish music
resonance
inspiration
Frederic Chopin
Opis:
This article attempts to provide a possibly broad and diverse perspective on piano mazurkas by Polish composers, from Żeleński to Kilar, inspired by the works of the two greatest composers of this genre – Chopin and Szymanowski. The analysis is based on thirty-one, subjectively chosen, artistic piano miniatures from the period of 1880-2006. Utilitarian and, with very few exceptions, salon pieces, have been left out. The author focuses on the aspects of harmony and melody which, in his opinion, best expose the presence of the processed elements of the folk origin, as well as the mutual relationships between the sphere of influences and inspirations and that of the individual and innovative trends. The musical pieces have been divided into five groups: (1) mazurkas inspired by the Chopin idiom and/or those influenced by the utilitarian and salon needs, (2) mazurkas inspired by the Polish highlands folk idiom, (3) mazurkas inspired by two different sources, (4) mazurkas revealing the influence of past inspirations on individual compositional techniques, (5) mazurkas dominated by individual composing techniques of the authors.
Artykuł podejmuje próbę możliwie szerokiego i różnorodnego spojrzenia na twórczość mazurkową kompozytorów polskich od Żeleńskiego do Kilara, zrodzonej z impulsu, który wyszedł od dwóch największych twórców tego gatunku w historii muzyki – Chopina i Szymanowskiego. Posłużył temu subiektywny wybór trzydziestu jeden utworów fortepia¬nowych z przedziału czasowego 1880-2006, zawierający przykłady z muzyki artystycznej. Twórczość użytkowa i, z niewielkimi wyjątkami, również salonowa, została pominięta. Autor skupia się na zagadnieniach harmo¬niki i melodyki, które – jego zdaniem – są w stanie najpełniej ukazać obecność prze¬two¬¬rzo¬nych elementów pochodzenia ludowego oraz wzajemne relacje sfery wpły¬wów i inspiracji w stosunku do tendencji indywidualnych i nowatorskich. Utwory zostały podzielone na pięć grup: (1) mazurki inspirowane idiomem chopinowskim i/lub o cechach użytkowo-salonowych, (2) mazurki inspirowane idiomem góralskim, (3) mazurki o inspiracjach płynących z dwóch różnych źródeł, (4) mazurki zdradzające oddziały¬wanie inspiracji przeszłości na indywidualny warsztat kompozytorski, (5) mazurki z dominującymi cechami autorskiego warsztatu kompozytorskiego.
Źródło:
Seminare. Poszukiwania naukowe; 2016, 37, 2; 173-186
1232-8766
Pojawia się w:
Seminare. Poszukiwania naukowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Fortepian Szopena. Poezja i historia
Fortepian Szopena (Chopin’s Piano). Poetry and history
Autorzy:
Cedro, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16729458.pdf
Data publikacji:
2020-05-05
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Fortepian Szopena
ironia
interpretacja
twórczość Chopina
tło historyczne i geneza utworu
Chopin’s Piano
Chopin’s work
irony
interpretation
historical background and the genesis of the poem
Opis:
The author tries to interpret in a new light a few motifs from Norwid's masterpiece. It turns out that talking about Chopin changes into remarks on his art, which causes a certain difficulty in differentiating these two planes (biography and music). The motif of the dropped lyre (l. 9) playing spontaneously after Orpheus' death allows stating that one of the basic themes of Chopin's Piano is the problem of the life of art after the death of the artist. The poem makes one ask about this particular mystery that decides about the value and immortality of a work of art. Next the historical background is characterized of the origin of the poem and the circumstances and consequences are described of the attempt on the life of Governor Berg, that is, of the events that are thought to be connected with the genesis of the poem. In the last part a new interpretation is presented of the famous ending of the poem (l. 114-117), in which the significance of irony is lessened and the possibility is proposed of an almost literal understanding of the text. It is suggested that the ideal reaching the cobbles should be understood as an analogy to Christ's Incarnation.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2012, 30; 131-144
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Książka opracowana po latach – rozprawy i szkice o Norwidzie sprzed lat kilkudziesięciu
A book compiled many years later – treatises and sketches about Norwid from several dozen years ago
Autorzy:
Łuczak, Bartłomiej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16729540.pdf
Data publikacji:
2020-05-07
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Norwid
Makowiecki
sztuka
powstanie styczniowe
ruina
Promethidion
Dworzanin
Tyrtej
Za kulisami
Fortepian Szopena
oryginalność
art
January Uprising
ruins
originality
Courtier
Tyrtaeus
Behind the Scenes
Chopin’s Piano
Opis:
The text is a review of the book entitled Poeta i myśliciel. Rozprawy i szkice o Norwidzie (A Poet and a Thinker. Studies and Sketches on Norwid) published in 2013. The book was prepared in the Center for Studies of Cyprian Norwid’s Work of the Catholic University of Lublin as the 17th item in the series “Studia i monografie” (“Studies and monographs”); it contains 13 texts written by Tadeusz Makowiecki who lived in the years 1900-1952, concerning the issues connected with the person of Norwid, with his work and its reception. The studies and sketches contained in the book were published in the years 1926-1952, but until now they were scattered in various publications. The material was collected and edited by Edyta Chlebowska and Włodzimierz Toruń. Among Makowiecki’s works published in the book texts are found with a critical character: a review of Zofia Szmydtowa’s publication Norwid wobec tradycji literackiej; an opinion about reception of the poet’s works – Z batalii o Norwida; short sketches touching the poet’s biography: T.T. Jeż a Norwid, in which the author investigated may be the first case of the poet’s life influencing literature; and Z lat szkolnych Cypriana Norwida; Makowiecki’s doctoral thesis Młodzieńcze poglądy Norwida na sztukę; articles bringing up the questions connected with the poet’s social-political views: Norwid wobec powstania styczniowego, Norwid a rok 1848; a synthetic disquisition Norwid myśliciel; the text Stygmat ruin w twórczości Norwida, referring mainly to some aspects connected with the presence of ancient motifs in the poet’s works; and finally studies containing interpretations of particular poems: “Promethidion Norwida a “Dworzanin” Górnickiego, Promethidion, Za kulisami “Tyrteja” (together with Irena Sławińska) and Fortepian Szopena. Makowiecki’s “Norwidian” works were read and appreciated even earlier, among others by Konrad Górski and Marek Buś. Despite the flow of time a considerable number of the Norwidist’s observation have not become out of date.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2014, 32; 326-345
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Talenta przyjemne” Izabeli Marii z Lubomirskich Sanguszkowej (1808–1890)
The ‘Pleasing Talents’ of Izabela Maria Sanguszko, née Lubomirska (1808–1890)
Autorzy:
Bieńkowska, Irena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/25806099.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Izabela Maria z Lubomirskich Sanguszkowa
Gumniska
Kraków
patronat muzyczny kobiet
muzykowanie amatorów
opera
muzyka fortepianowa
Izabela Maria Sanguszko, née Lubomirska
women’s musical patronage
amateur music-making
piano music
Opis:
Izabela Maria z Lubomirskich Sanguszkowa była córką Henryka Lubomirskiego (1777–1850) i Teresy z Czartoryskich (1785–1868). Jej ojciec – wychowany przez daleką zamożną krewną Elżbietę z Czartoryskich Lubomirską (1736–1816), jedną z największych patronek sztuki na przełomie XVIII i XIX wieku – znany był za swojego szczególnego zamiłowania do muzyki. Zainteresowanie sprawami muzycznymi, a szczególnie operą, Henryk przekazał córce. Izabela świetnie śpiewała (w Wiedniu pobierała nauk u włoskich mistrzów – słynnego barytona Antonio Tamburiniego (1800–76), a następnie u kompozytora Stefano Pavesi (1779–1850)) i grała na fortepianie. W listach do ojca często komentowała bieżące wydarzenia muzyczne, a w oficynach wydawniczych Wiednia, Paryża, Mediolanu kupowała fragmenty wysłuchanych dzieł (głównie) operowych w opracowaniu na głos i fortepian czy też na cztery ręce. Ślady tych nabytków widać w zachowanych do dziś muzykaliach należących ongiś do Izabeli – w zbiorach Narodowego Zakładu im. Ossolińskich (zbiory sprzed zamążpójścia) i, nieznane do tej pory badaczom, Miejskiej Bibliotece Publicznej w Tarnowie (zbiory Izabeli, jej męża i dzieci). W Przeworsku, w którym Izabela dorastała, miała do dyspozycji przebogatą bibliotekę muzyczną, liczącą blisko 1400 pozycji, inwentarzem której obecnie dysponujemy. Po zamążpójściu nie zaprzestała muzykowania, prowadząc, zachowany do dziś, dzienniczek, zawierający w znacznej części nieznane 32 kompozycje, gromadząc muzykalia, dbając o wykształcenie muzyczne dzieci, wspierając twórczość kompozytorów. Kreowana przez Izabelę aktywność muzyczno-artystyczna w Krakowie i Gumniskach jest istotnym uzupełnieniem obrazu kultury muzycznej XIX-wiecznej Rzeczpospolitej.
Izabela Maria Sanguszko, née Lubomirska, was a daughter of Henryk Lubomirski (1777–1850) and his wife Teresa, née Czartoryska (1785–1868). Izabela’s father had been brought up by a rich distant relative, Elżbieta Lubomirska, née Czartoryska (1736–1816), one of the leading patronesses of art around the turn of the nineteenth century. He was known for his particular fondness of music, and he passed on his interest in this field, particularly in opera, to his daughter. Izabela was an excellent singer, who studied in Vienna with Italian masters: the famous baritone Antonio Tamburini (1800–76), and subsequently the composer Stefano Pavesi (1779–1850). She also played the piano. In letters sent to her father, she frequently commented on musical life. From publishers in Vienna, Paris and Milan, she would also purchase selections (transcriptions for voice and piano or for piano four hands) from works she had heard (mainly operas). Some of those purchases have been preserved in the National Ossoliński Institute in Wrocław (from Izabela’s maiden years) and the Municipal Public Library in Tarnów (items belonging to Izabela, her husband and their children, hitherto unknown to scholars). In Przeworsk, where Izabela grew up, she had at her disposal a vast music library comprising nearly 1400 items, which are fully inventoried. Izabela did not give up music-making after getting married. She kept a diary, preserved to this day, containing 32 compositions, many of them not known from other sources. She collected sheet music and ensured her children received a musical education. She also supported the work of composers. The musical-artistic activity created by Izabela in Kraków and Gumniska represents an important aspect of nineteenth-century musical culture in the territories of partitioned Poland.
Źródło:
Muzyka; 2022, 67, 1; 3-19
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:
Muzyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
RENZO PIANO. SYNERGIA ARCHITEKTURY I TECHNOLOG II NA PRZYKŁADZIE REALIZACJI THE NEW YORK TIMES BUILDING W NOWYM JORKU
Renzo Piano. Synergy of Architecture and Technology on the Example of New York Times Building in New York
Autorzy:
Banasik-Petri, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/439907.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Akademia Finansów i Biznesu Vistula
Tematy:
architektura proekologiczna
architektura zrównoważona
zielona architektura
Renzo Piano
The New York Times Building
technologie proekologiczne
współczesna architektura
synergy of architecture and technology
sustainable architecture
green architecture
pro-ecological technologies
contemporary architecture
Opis:
Architektura proekologiczna to aktualny i modny trend, wzmacniany przez politykę zrównoważonego rozwoju oraz ekonomiczne przesłanki rynku nieruchomości. Architekci, aby wdrożyć ekologiczne rozwiązania, proponują wiele ciekawych sposobów, wśród których zauważalne są dwie tendencje. Jedna oparta na wdrożeniach nowoczesnych technologii i druga hołdująca logice i oryginalności myśli inżynierskiej wynikającej z obserwacji natury. Renzo Piano, włoski architekt, laureat Nagrody Pritzkera z 1998 roku w mistrzowski sposób łączy te dwa podejścia tworząc wyjątkową jakość architektury proekologicznej, czego przykładem jest m.in. budynek siedziby gazety “The New York Times” w Nowym Jorku.
Pro-ecological architecture is a current trend, reinforced by the policy of sustainable development and economic premises of real estate. Architects, in order to implement ecological solutions into the design, offer many interesting solutions, among which two tendencies are the most noticeable. The first, based on the usage of new technologies and the second, fostering the logic and originality of engineering thought resulting from the observation of nature. Renzo Piano, an Italian architect and the winner of 1998 Pritzker Prize, masterfully combines these two approaches, thus creating an outstanding and unique quality of ecological architecture. The presented building of The New York Times magazine in New York is an excellent example of this philosophy.
Źródło:
Kwartalnik Naukowy Uczelni Vistula; 2017, 4(54); 94-104
2084-4689
Pojawia się w:
Kwartalnik Naukowy Uczelni Vistula
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Cultural Importance of the 4th International Chopin Piano Competition in the Light of Polish Music Life Reviving after the WW II
Kulturowe znaczenie IV Międzynarodowego Konkursu Chopinowskiego w kontekście odradzającego się po II wojnie światowej polskiego życia muzycznego
Autorzy:
Popiołek-Walicki, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/17915807.pdf
Data publikacji:
2021-05-27
Wydawca:
Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:
International Fryderyk Chopin Piano Competition
World War II
year 1949
Jan Ekier
Halina Czerny-Stefańska
Zbigniew Drzewiecki
Polish pianism
Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina
II wojna światowa
1949 rok
Halina Czerny Stefańska
pianistyka polska
Opis:
Artykuł ma na celu podsumowanie działań podejmowanych wokół organizacji i przebiegu pierwszego powojennego konkursu chopinowskiego. Artykuł jest próbą zebrania faktów, relacji wspomnień dotyczących działań podejmowanych przez środowisko kultury muzycznej w Polsce po II wojnie światowej. Autorka skupia się na dokładnym opisie organizacji oraz przebiegu IV Międzynarodowego Konkursu Chopinowskiego, wykorzystując informacje dotychczas istniejące jedynie w niezależnych źródłach. W artykule zostały wykorzystanie pamiętniki, biografie, autobio- grafie, zapiski prywatne, wywiady przedstawicieli kultury polskiej, filmy archiwalne i dokumenty filmowe Polskiej Kroniki Filmowej. Celowo nie wykorzystano wyimków z prasy, ponieważ większość informacji prasowych została zawarta w nadmienionych pozycjach bibliograficznych, Z przeanalizowanych źródeł płynie zawarta w artykule opinia o tym, że organizacja pierwszego powojennego konkursu chopinowskiego w Warszawie była wydarzeniem wymagającym wzmożonego działania od wszystkich państwowych instytucji jak również prywatnego zaangażowania muzyków oraz pedagogów muzyki. Autorka uważa tak szczegółowy opis historyczno-kulturowy za słuszny i potrzebny, zwłaszcza w roku 2020, na który przypadła 210. rocznica urodzin Fryderyka Chopina i miał odbyć się XVIII Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina.
The article aims at summarizing different activities undertaken to organize and run the first post- war Chopin piano competition. It is an attempt to collect facts, accounts and memories concerning actions initiated by Polish music culture environment after the Second World War. The author fo- cuses on a detailed description of the organization and proceedings of the 4th International Piano Competition, making use of information that has existed in independent sources so far. The article uses diaries, biographies, autobiographies, private notes, interviews with representatives of Polish culture, archive films and documentaries belonging to the Polish Film Chronicle. Press excepts were not used on purpose, as most press information was included in the aforesaid bibliography entries. The analyzed sources let us conclude that the organization of the first post-was Chopin piano competition in Warsaw was an event requiring both the engagement of all state institutions and personal contribution of musicians and music teachers. The author considers such a detailed historical-cultural account justified and necessary, especially in 2020, the 210th birth anniversary of Frederic Chopin, the year in which the 18th Frederic Chopin International Piano Competition was supposed to take place.
Źródło:
Edukacja Muzyczna; 2020, 15; 307-344
2545-3068
Pojawia się w:
Edukacja Muzyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dostęp do informacji a poziom wiedzy wśród pokolenia X i Z na przykładzie Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina w Warszawie
Access to Information and Knowledge Levels among Generation X and Z based on the Frederic Chopin International Piano Competition in Warsaw
Autorzy:
Król, Magdalena B.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/37274502.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
źródła informacji
pokolenie X
pokolenie Z
Konkurs Pianistyczny im. F. Chopina
preferencje muzyczne studentów
muzyka Fryderyka Chopina
information sources
Generation X
Generation Z
Chopin Piano Competition
musical preferences of students
music of Fryderyk Chopin
Opis:
Artykuł prezentuje wyniki badania przeprowadzonego w 2001 r. wśród przedstawicieli pokolenia X i badania przeprowadzonego w 2021 r. wśród przedstawicieli pokolenia Z. Celem podjętych badań było znalezienie odpowiedzi na pytanie, czy nieograniczony dostęp do informacji w Internecie ma wpływ na wzrost poziomu wiedzy wśród przedstawicieli pokolenia Z o najbardziej prestiżowych wydarzeniach kultury wysokiej na przykładzie Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Badaniem ankietowym objęci zostali studenci Uniwersytetu Jagiellońskiego i Politechniki Krakowskiej.
The article presents the results of a survey conducted in 2001 among representatives of Generation X and a survey conducted in 2021 among representatives of Generation Z. The aim of the research undertaken was to find an answer to the question whether unlimited access to information on the Internet increases the level of knowledge among the representatives of Generation Z of the most prestigious high culture events on the example of the International Chopin Piano Competition in Warsaw. The survey covered students of the Jagiellonian University and the Cracow University of Technology.
Źródło:
Perspektywy Kultury; 2023, 42, 3; 419-442
2081-1446
2719-8014
Pojawia się w:
Perspektywy Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
II Koncert fortepianowy Andrzeja Nikodemowicza – poszukiwanie oryginalnego brzmienia
Andrzej Nikodemowicz Piano Concerto no. 2 – Search for the Original Sound
Autorzy:
Nidecka, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/453986.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:
Andrzej Nikodemowicz,
II Koncert fortepianowy Andrzeja Nikodemowicza,
polska twórczość kompozytorska pierwszej dekady XXI w., liryzm
ekspresja
Andrzej Nikodemowicz' Piano Concerto no.2,
Polish composers’ works in the first decade of the 21st century,
lyricism
expression
Opis:
The piano concertos by the Polish composer Andrzej Nikodemowicz (1925–2017) belong to the late and mature period of his creativity. The Piano Concerto no. 2 discussed in this article was composed in 2002 and is in fact the first autonomous concerto composed for the piano by this artist, as his Piano Concerto no.1 (1994) is a modification of his own Violin Concerto written in 1973. The piece was being conceived with a sense of stability and full creative freedom. Living in Poland, in Lublin since 1980, the composer no longer felt the psychological pressure that he had been experiencing during his stay in Lviv. Due to the regime ruling there, most of the works created in Lviv had no chance of being performed. As far as the structure is considered, in the Piano Concerto No. 2, the composer abandoned the classical three-movement structure and the symmetrical arrangement, which he had favoured in many of his compositions, in favour of the constrasting parts form. The Piano Concerto No. 2 makes apparent the overlapping of two trends connected with the rules of shaping musical material. One of them is a tradition with neo-romantic roots, expressive and lyrical, but undergoing a significant transformation of its own vision, the other uses the energy of the rhythm and the percussive properties of the piano. The composer uses a strongly dissonant 12-tone sound material and complex rhythmic divisions, complementary rhythms, thus creating a dense sound structure. Ultimately, they contain a recognizable stylistic idiom, the essence of which is lyricism and expression. It is the result of a permanent variability and diversity and the application of development at the microform stage. The major aim of the compositional technique is to achieve a sublime sound. The development factor is one of the main features of Andrzej Nikodemowicz’ style.
Koncerty fortepianowe polskiego kompozytora Andrzeja Nikodemowicza (1925–2017) należą do późnego, dojrzałego okresu jego twórczości. Omówiony w niniejszym artykule II Koncert fortepianowy powstał w roku 2002 i jest de facto pierwszym autonomicznym koncertem skomponowanym na fortepian przez tego twórcę, ponieważ jego I Koncert fortepianowy (1994) jest przeróbką własnego Koncertu skrzypcowego z roku 1973. Utwór rodził się w poczuciu stabilizacji i pełnej wolności twórczej. Kompo- zytor, mieszkając od 1980 roku w Polsce, w Lublinie, nie odczuwał już presji psychicznej, która towa- rzyszyła mu wcześniej, kiedy przebywał we Lwowie. Ze względu na panujący tam system polityczny większość dzieł, jakie powstały we Lwowie, nie miała żadnych szans na wykonanie. W zakresie formalnym w II Koncercie fortepianowym kompozytor zrezygnował z klasycznej formy trzyczęściowej i preferowanego w wielu swoich kompozycjach układu symetrycznego na rzecz formy szeregowej. II Koncert fortepianowy uwidacznia nakładanie się dwóch tendencji związanych z zasadą kształtowania materiału muzycznego. Jedną z nich jest tradycja o korzeniach neoromantycznych, ekspresywno-liryczna, ale poddana znacznej transformacji własnej wizji, druga wykorzystuje energetykę rytmu i perkusyjne walory fortepianu. Kompozytor operuje silnie dysonującym 12-tonowym materiałem dźwiękowym oraz skomplikowanymi podziałami rytmicznymi, rytmami uzupełniającymi, tworzącymi gęstą strukturę dźwiękową. Ostatecznie zawierają one rozpoznawalny idiom stylistyczny, którego istotą jest liryzm i ekspresja. Jest on wynikiem permanentnej zmienności i różnorodności oraz zastosowania rozwoju na etapie mikroformy. Celem nadrzędnym techniki kompozytorskiej jest uzyskanie wysublimowanego brzmienia. Czynnik rozwojowy jest jedną z głównych cech stylu Andrzeja Nikodemowicza.
Źródło:
Edukacja Muzyczna; 2017, 12; 83-100
2545-3068
Pojawia się w:
Edukacja Muzyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Fryderyk Chopin i Łesia Ukrainka. Per me
Fryderyk Chopin and Lesya Ukrainka. Per Me
Autorzy:
Trofymuk, Myroslav
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2038263.pdf
Data publikacji:
2021-12-29
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Frédéric Chopin
Lesya Ukrainka (Larysa Petrivna Kosach)
Marche funèbre (Piano Sonata No. 2 in B-flat minor, Op. 35)
Чи пам’ятаєте, коли я говорила… (Do you remember when I said …) – Lesya Ukrainka’s cycle Осінні співи (Autumn songs)
Opis:
The key word of the essay is per me, as I present in it my own reminiscence from my childhood and youth, which was when I first came into contact with the works of two exceptional maestros: Frédéric Chopin and Lesya Ukrainka (the pen name of Larysa Kosach). Chopin created musical poetry, while Lesya – a rhythmic and melodic verbal poetry. The dialogue of the two authors sounds amazing, uncovering an optimistic apotheosis of survival and the trauma of loss – the states expressed in Chopin’s Marche funèbre and by Lesya Ukrainka in her poetry cycle devoted to this composition.The temporarily mature understanding of per me in both these creations also resulted from the trauma caused by the loss of close relatives (first, the grandad at a very young age) and hence became the drive for discovering the content of art and the means of expression characteristic to various branches of art.
Źródło:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka; 2021, 41; 95-105
1233-8680
2450-4947
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Fortepian na bruku. Relacje z epoki
The piano on the pavement. Accounts of the epoch (translated by Tadeusz Karłowicz)
Autorzy:
Cedro, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16729565.pdf
Data publikacji:
2020-05-07
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Fortepian Szopena
tło historyczne
konsekwencje zamachu na namiestnika Berga
Powstanie Styczniowe
żałoba narodowa
kategoria „Doskonałego-wypełnienia”
historical background
January Uprising
national mourning
category of “Perfect-fulfillment”
Chopin’s Piano
consequences of the attempt of the life of Viceroy Berg
Opis:
The article gives a selection of sources showing the consequences of the attempt on the life of Viceroy Berg conducted in Warsaw on 19 September 1863. Apart from the reports in the press of that time it mentions illustrations that are available, analyzes the range of the destruction and shows the official attempts to solve the problem of national mourning. In its final part it tries to interpret the category of “Perfect-fulfillment” that makes the composition and semantics of Chopin’s Piano coherent.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2015, 33; 171-189
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zum Musikmotiv im autobiographischen Roman „Wie ich Klavierspielen lernte“ (2019) von Hanns-Josef Ortheil
On the musical motif in the autobiographical novel “Wie ich Klavierspielen lernte” (2019) by Hanns-Josef Ortheil
Autorzy:
Morawska, Adrianna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2138492.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
Hanns-Josef Ortheil
Klavierspielen
Thematisierung von Musik in der Literatur
intermediale Bezüge zwischen Literatur und Musik
playing the piano
thematization of music in literature
intermedial references between literature and music
nauka gry na fortepianie
intermedialne związki literatury i muzyki
tematyzacja muzyki w literaturze
Opis:
Der Beitrag befasst sich mit dem Roman Wie ich Klavierspielen lernte (2019), der als literarischer Versuch angesehen werden kann, Musik auf der intratextuellen Ebene zu thematisieren. Das Hauptziel dieses Artikels ist es, das Motiv der Musik im Hinblick auf die Charakterisierung der Hauptfigur Johannes darzustellen. Der Musikthematisierung-Terminus wird dabei in Anlehnung an Steven Paul Schers, Konrad Górskis, Michał Głowińskis und Werner Wolfs literaturtheoretischen Ansatz verwendet. Im Beitrag wird auch den Versuch unternommen, den Zusammenhang zwischen dem Musikmotiv im besprochenen Roman und der Biographie des Autors darzustellen. Die Romane von Hanns-Josef Ortheil sind stark mit seiner Biografie verbunden. Nicht selten widmen sie auch Platz für musikalische Motive. Oft handelt es sich dabei um Texte, die nicht nur von Komponisten, Pianisten, Musikern oder Konzerten erzählen, sondern auch die Gefühle und Emotionen skizzieren, welche Musik in den Figuren hervorruft. Wie ich Klavierspielen lernte (2019) ist einer der stark autobiographisch geprägten Texte dieses Schriftstellers. Der Roman schildert die Geschichte von Johannes, der als das Alter Ego des Autors interpretiert werden kann.
Artykuł poświęcony jest przedstawieniu powieści Wie ich Klavierspielen lernte (2019) jako literackiego przykładu tematyzacji muzyki, jego celem zaś analiza motywu muzycznego w oparciu o charakterystykę głównego bohatera – Johannesa. Termin muzycznej tematyzacji używany jest w odniesieniu do teoretycznoliterackich założeń Stevena P. Schera, Konrada Górskiego, Michała Głowińskiego i Wernera Wolfa. W artykule podjęto również próbę ukazania związku między motywem muzycznym występującym w powieści a biografią autora. Powieści Hannsa-Josefa Ortheila charakteryzuje zarówno obecność licznych wątków autobiograficznych, jak i motywów muzycznych. Nierzadko są to teksty, które nie tylko opowiadają o kompozytorach, pianistach, muzykach czy koncertach, ale także szkicują uczucia i emocje, jakie muzyka wywołuje w bohaterach. Wie ich Klavierspielen lernte (2019) to jeden z najsilniej nacechowanych autobiograficznie tekstów tego pisarza. Powieść przedstawia historię Johannesa, którego można interpretować jako alter ego samego autora.
The main aim of this essay is the novel Wie ich Klavierspielen lernte (2019), which is considered as a form of literary representation of textual thematization of music. The goal of the article is to show the musical motif which include a look on the characteristics of the main protagonist – Johannes. The music thematization term is used in reference to Steven Paul Schers, Konrad Górskis, Michał Głowińskis and Werner Wolfs literary-theoretical approach. An attempt was also made in the article to show the connection between the music motif in the novel being discussed and the biography of the author. Novels of Hanns-Josef Ortheil are characterized by many aspects of autobiographical themes and musical motifs. These texts not only describe composers, pianists, musicians or concerts, but also sketch feelings and emotions that music makes in the characters. Wie ich Klavierspielen lernte (2019) is one of the writer‘s most autobiographical texts. This is a story of Johannes, who is the alter ego of the author himself. His passion for music meant that he wanted to become a pianist.
Źródło:
Colloquia Germanica Stetinensia; 2022, 31; 63-82
2450-8543
2353-317X
Pojawia się w:
Colloquia Germanica Stetinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
L’Italia sulla scena internazionale ai tempi del Governo Draghi
Włochy na scenie międzynarodowej w czasach rządu Draghiego
Italy on the international stage at the time of the Draghi government
Autorzy:
Feroci, Ferdinando Nelli
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2192189.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:
Politica estera italiana (dopo il 1989)
politica europea
Mario Draghi
Next Generation EU
Piano Nazionale di Ripresa e Resilienza
politica migratoria
NATO
Ucraina
polityka zagraniczna Włoch (po 1989)
polityka europejska
Krajowy Plan Odbudowy
polityka migracyjna
Ukraina
Italian foreign policy (after 1989)
European policy
National Recovery Plan
migration policy
Ukraine
Opis:
Il Governo di Mario Draghi è stato insediato nel febbraio 2020 e sostenuto da una maggioranza parlamentare eccezionalmente ampia, che gli ha conferito le caratteristiche di un governo di unità nazionale. È nato da una situazione straordinaria che richiedeva la lotta alla pandemia attraverso un efficace programma di vaccinazione e una ripresa economica post-COVID, basata sui fondi europei Next Generation EU, subordinati all’approvazione del Piano Nazionale di Ripresa e Resilienza. Questa sfida richiedeva l’adozione di un programma organico a livello nazionale e, nei rapporti con l’UE, una piena dimostrazione di credibilità dell’Italia. Il Governo Draghi ha riaffermato la tradizionale posizione dell’Italia nella NATO, ha rafforzato l’accordo con gli Stati Uniti a favore del multilateralismo e ha cercato di riconquistare la leadership nell’UE attraverso forti relazioni con Francia e Germania. Nonostante le evidenti tensioni all’interno della complessa maggioranza parlamentare, ha condannato l’aggressione russa all’Ucraina fornendo armi ed equipaggiamento militare, nonché aiuti economici, finanziari e umanitari. Tuttavia, non è riuscito a influenzare la politica migratoria dell’UE. Si spera che l’approccio di Draghi continui a ispirare il prossimo esecutivo, se non addirittura sia all’ordine del giorno.
Mario Draghi’s cabinet was formed in February 2020 on the basis of an unusually broad parliamentary majority that gave it the characteristics of a government of national unity. It was produced by an extraordinary situation requiring the fight against the pandemic through an effective vaccination program and post-COVID economic recovery based on Next Generation EU funds subject to approval of the National Recovery Plan. The challenge required agreement on an organic program at home, and a fully achieved demonstration of Italy’s credibility in its relations with the EU. The Draghi government reaffirmed Italy’s traditional position in NATO, strengthened the agreement with the U.S. on multilateralism, and sought to regain a leading role in the EU through solid relations with France and Germany. Despite clear tensions within a complex parliamentary majority, he condemned Russian aggression against Ukraine provided arms and military equipment, economic, financial and humanitarian aid. In contrast, it has failed to influence EU migration policy. One must hope that if not exactly the agenda, then at least Draghi’s method will continue to inspire the next executive.
Gabinet Mario Draghiego powstał w lutym 2020 r. na bazie szerokiej większości parlamentarnej, co nadało mu cechy rządu jedności narodowej. Powstał w nadzwyczajnej sytuacji, która sprowadzała się do walki z pandemią (przez skuteczny program szczepień) i odbudowy gospodarki po COVID dzięki środkom Next Generation EU pod warunkiem akceptacji Krajowego Planu Odbudowy. Wyzwanie wymagało uzgodnienia w kraju programu organicznego, a w relacjach z UE wykazania wiarygodności Włoch. Rząd Draghiego potwierdził tradycyjne stanowisko Włoch w NATO, wzmocnił porozumienie z USA na rzecz multilateralizmu i starał się odzyskać wiodącą rolę w UE, dbając o relacje z Francją i Niemcami. Mimo wyraźnych napięć w obrębie złożonej większości parlamentarnej potępił rosyjską agresję na Ukrainę, dostarczał jej broń i sprzęt wojskowy, pomoc gospodarczą, finansową i humanitarną. Nie zdołał natomiast wpłynąć na politykę migracyjną UE. Trzeba mieć nadzieję, że jeśli nie dokładnie agenda, to przynajmniej metoda Draghiego będzie nadal inspirować następną władzę wykonawczą.
Źródło:
Krakowskie Studia Międzynarodowe; 2022, 1; 61-68
1733-2680
2451-0610
Pojawia się w:
Krakowskie Studia Międzynarodowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-83 z 83

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies