Twórczość fortepianowa kompozytorów polskich w latach 2000-2017 na przykładzie wybranych utworów

Artykuł dotyczy polskiej muzyki fortepianowej w latach 2000-2017. W XXI wieku nastąpił wzrost zainteresowania twórców fortepianem. Wśród kilkuset napisanych utworów można wyróżnić gatunki i formy tradycyjne (jak mazurek, toccata, sonata, wariacje, preludium, etiuda, nokturn), jak i o innej formie i tytule. Utwory te można ułożyć w cztery grupy: nurt postmodernistyczny, nurt modernistyczny, nurt neomodernistyczny, nurt antymodernistyczny oraz ujęcia hybrydowe, czyli takie, w których kompozytorzy stosują dwudziestowieczne i dawniejsze (romantyczne) środki techniki kompozytorskiej. Do analiz wybrano utwory przedstawicieli nurtów: postmodernizm: Krzysztof Baculewski i Andrzej Dziadek, neomodernizm: Paweł Kwapiński, antymodernizm: Paweł Michał Chmielnicki, Tomasz Kamieniak, ujęcia hybrydowe: Maciej Zieliński i Piotr Gryska. Tematyka nie doczekała się dotychczas naukowego opracowania.

The article deals with Polish piano music composed in the years 2000-2017. In the 21st century, there was an increasing interest of musicians in the piano. Among the hundreds of works written at that time, we can distinguish genres and traditional forms (such as mazurka, toccata, sonata, variations, preludes, etude, nocturnes), as well as other forms and titles. These compositions can be divided into four groups: postmodern current, modernist current, neomodernist current, antimodern current, and hybrid approaches, in which composers use both the twentieth century and former (romantic) compositional techniques. Postmodernism: Krzysztof Baculewski and Andrzej Dziadek, neomodernist current: Paweł Kwapiński, antimodern current: Paweł Michał Chmielnicki, Tomasz Kamieniak, hybrid approaches: Maciej Zieliński and Piotr Gryska. The subject has not yet been elaborated scientifically.