Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Baraniak, B" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 18
Tytuł:
Zawartość białka ogółem, inhibitorow trypsyny i stachiozy w preparatach białkowych uzyskiwanych z mąki grochu za pomocą różnych metod koagulacji
The content of total protein, trypsin inhibitor, and stachyose in protein preparations coagulated from pea flour by varoius methods
Autorzy:
Baraniak, B
Niezabitowska, M
Porzucek, H
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/826055.pdf
Data publikacji:
2004
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Technologów Żywności
Tematy:
bialko
groch
stachioza
maka z grochu
preparaty bialkowe
koagulacja
zawartosc bialka
inhibitory trypsyny
metody
protein
pea
stachyose
pea flour
protein preparation
coagulation
protein content
trypsin inhibitor
method
Opis:
Porównano zawartość wybranych składników (białko, kwasy tłuszczowe, stachioza, aktywność inhibitora trypsyny) w preparatach otrzymanych z różnych odmian grochu (Koral, Poa, Ramir i Piast) w wyniku wytrącenia białek w ich punkcie izoelektrycznym. Badano przydatność polielektrolitów Magnafloc M-22S o charakterze kationowym i Superfloc A-150 o charakterze anionowym w procesie koagulacji preparatów z grochu odmiany Piast. Preparaty białkowe otrzymywano również z mąki, w której białka poddano wcześniej chemicznej modyfikacji: acetylowaniu i sukcynylowaniu. Zawartość analizowanych składników w preparatach zależała w znacznym stopniu od odmiany grochu. Preparaty wytrącone w obecności polielektrolitów miały więcej kwasów tłuszczowych od preparatu otrzymanego za pomocą kwasu. Zastosowanie wielkocząsteczkowych polielektrolitów znacznie zwiększyło zawartość białka w preparatach otrzymanych po chemicznej modyfikacji w porównaniu z preparatami flokulowanymi bez modyfikacji białek.
In the study, there were compared contents of various components (protein, fatty acids, stachyose level, and activity of trypsin inhibitor) in preparations precipitated from several different varieties of pea (Koral, Poa, Ramir, and Piast) at an iso-electric point of proteins. The usefulness of two polyelectrolytes (a cationic 'Magnafloc M-22S' and an anionic 'Superfloc A-150') for obtaining protein preparations from a 'Piast' pea variety was also tested. Additionally, the preparations were precipitated from flour the proteins of which were chemically modified using with an acetic and succinic anhydride. The study showed that the content of individual components in the preparations investigated highly depended on the pea variety. The preparations precipitated using polyelectrolytes contained higher amounts of fatty acids if compared with the preparation obtained using an acid. When high-molecular polyelectrolytes were applied, the protein content was significantly higher in preparations after the chemical modification than in preparations flocculated without prior chemical modification.
Źródło:
Żywność Nauka Technologia Jakość; 2004, 11, 3; 87-97
1425-6959
Pojawia się w:
Żywność Nauka Technologia Jakość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ wybranych polisacharydów na właściwości fizykochemiczne filmów jadalnych otrzymanych na bazie białek grochu
Effect of selected polysaccharides on physicochemical properties of edible films produced on the basis of pea proteins
Autorzy:
Kowalczyk, D.
Baraniak, B.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/827313.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Technologów Żywności
Opis:
Zbadano wpływ dodatku karboksymetylocelulozy (o trzech typach lepkości: CMC30, CMC1000, CMC10000), hydroksypropylometylocelulozy (HPMC), pektyny (PEK) i mleczanu chitozanu (MCH) na właściwości użytkowe filmów z białek grochu. Filmy otrzymywano z roztworów izolatu białka grochu (10 % m/m) zawierających dodatek plastyfikatora, glicerolu (4 % m/m) lub sorbitolu (5 % m/m) oraz polisacharydów w ilości 0,25 i 0,50 % m/m. Roztwory wylewano cienką warstwą i suszono. Analiza fizykochemiczna filmów obejmowała pomiar wilgotności, rozpuszczalności suchej substancji, szybkości przenikania pary wodnej (WVP), przepuszczalności światła, przezroczystości oraz barwy w systemie CIE L*a*b*. Na podstawie pomiarów lepkości roztworów filmotwórczych wykazano, że, z wyjątkiem MCH, dodatek polisacharydów wpłynął na istotne zwiększenie wartości tego parametru. Właściwości użytkowe filmów w znacznym stopniu uzależnione były od typu użytego plastyfikatora. Filmy z glicerolem charakteryzowały się około dwukrotnie większą wilgotnością, mniejszą rozpuszczalnością i ponad dziesięciokrotnie wyższą WVP w porównaniu z filmami plastyfikowanymi sorbitolem. Zakres zmian powodowanych wprowadzeniem poszczególnych polisacharydów uzależniony był od ich stężenia, a także od typu plastyfikatora. Dodatek 0,5 % MCH uniemożliwił uzyskanie spójnych filmów, gdy do uplastyczniania zastosowano sorbitol. Zaobserwowano, że dodatek polisacharydów nie zmienił wilgotności filmów plastyfikowanych glicerolem, a zmniejszał wilgotność filmów z sorbitolem. Z kolei dodatek polisacharydów nie wpłynął na WVP filmów uplastycznianych sorbitolem, a w przypadku filmów z glicerolem stwierdzono możliwość obniżania, jaki i podwyższania WVP. Dodatek HPMC i MCH zwiększył rozpuszczalność filmów plastyfikowanych glicerolem. Wszystkie analizowane filmy charakteryzowały się wysoką barierowością w stosunku do promieniowania UV. Obecność polisacharydów znacząco ograniczyła przepuszczalność światła w zakresie widzialnym, zmniejszyła przezroczystość filmów i spowodowała zwiększenie udziału barwy żółtej w filmach.
The effect of the addition of carboxymethylcellulose (in three viscosity types: CMC 30, CMC 1000, CMC 10000), hydroxypropylmethylcellulose (HPMC), pectin (PEK), and chitosan lactate (MCH) on the properties of pea protein films was investigated. The films were prepared from 10 % w/w pea protein isolate solutions containing plasticizers, 4 % w/w of glycerol or 5 % of sorbitol, and 0.25 or 0.5 % w/w of polysaccharides. The solutions were poured so as to form a thin layer and they were dried. The films were physically and chemically analysed, i.e. their moisture content, solubility of dry matter, water vapour permeability (WVP), light transmission, transparency were measured as was their colour using a CIE L*a*b* system. Based on the viscosity measurements of the filmogenic solutions, it was proved that, with the exception of MCH, the addition of polysaccharides contributed to a significant increase in this parameter. The functional properties of films largely depended on the type of the plasticizer used. Compared to the sorbitol-plasticized films, the films with glycerol were characterized by a moisture content that was almost doubled, a lower solubility, and a WVP value that was more than ten times higher. The range of changes caused by the incorporation of individual polysaccharides depended on their concentration rate as well as on the type of the plasticizer used. The addition of 0.5 % of MCH made it impossible to obtain coherent films with the use of sorbitol as a plasticizer. It was found that the addition of polysaccharides did not change the moisture content of films plasticized with glycerol, however, it reduced the moisture content of films containing sorbitol. Moreover, the addition of polysaccharides did not affect the WVP value of films plasticized with sorbitol, and, in the case of the films with glycerol, it was found possible to decrease and to increase the WVP value. The addition of HPMC and MCH increased the solubility of glycerolplasticized films. All the analyzed films were characterized by a high barrier against UV radiation. The presence of polysaccharides considerably reduced the visible light transmittance, decreased the transparency of films, and caused the per cent rate of yellow colour in the films to increase.
Źródło:
Żywność Nauka Technologia Jakość; 2012, 19, 5
1425-6959
Pojawia się w:
Żywność Nauka Technologia Jakość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ jadalnej powłoki białkowo-woskowej na jakość przechowywanych chłodniczo brokułów
Effect of edible protein-wax coating on quality of cold-stored broccoli
Autorzy:
Kowalczyk, D.
Pikula, E.
Baraniak, B.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/828840.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Technologów Żywności
Tematy:
bialka roslinne
brokuly
chlodzenie
polisacharydy
powloki bialkowo-woskowe
powloki jadalne
powloki ochronne
przechowywanie
warzywa
groch
Opis:
W produkcji warzyw i owoców minimalnie przetworzonych (WOMP) surowiec poddawany jest zabiegom czyszczenia, usuwania części niejadalnych i krojenia. Redukuje to konieczność obróbki wstępnej i umożliwia przygotowanie posiłku o wysokiej wartości żywieniowej. Jednak powstające uszkodzenia tkanek przyczyniają się do dużej nietrwałości WOMP. Zapewnienie odpowiedniej jakości i bezpieczeństwa żywności minimalnie przetworzonej wymaga zachowania standardów higieny produkcji oraz przestrzegania chłodniczych warunków przechowywania. Konieczne jest także zastosowanie dodatkowych czynników utrwalających produkt. Celem pracy było określenie możliwości wykorzystania powłoki białkowo-woskowej do zabezpieczenia jakości przechowalniczej minimalnie przetworzonych brokułów. Umyte i podzielone na części brokuły poddano powlekaniu przez dwukrotne zanurzenie w powłoce, którą stanowił wodny roztwór białka grochu (10 % m/m), wosku kandelila (2 % m/m) i sorbitolu (5 % m/m). Powlekane oraz niepowlekane (próba kontrolna) warzywa przechowywano w temperaturze 4 ºC i wilgotności względnej powietrza ≈90 % przez 21 dni. Badania jakości brokułów obejmowały oznaczanie ubytków masy, zawartości kwasu askorbinowego i chlorofilu, kwasowości, barwy (CIE L*a*b*) i tekstury. Wykazano, że powlekanie brokułów umożliwiło istotne zmniejszenie szybkości strat witaminy C, obniżenie tempa wzrostu kwasowości oraz ograniczenie utraty twardości kwiatostanu w czasie przechowywania. Powłoka nie miała natomiast wpływu (p>0,05) na zmniejszenie ubytków masy i zawartości barwników chlorofilowych. Nastąpiło pociemnienie powierzchni brokułów po przeprowadzeniu powlekania. W końcowym okresie przechowywania powlekane warzywa były istotnie mniej żółte w porównaniu z próbą odniesienia. Dowiedziono, że powlekanie wpływa na przebieg niektórych procesów fizjologicznych i biochemicznych decydujących o jakości handlowej i konsumpcyjnej brokułów. Nieskuteczność powłoki w zapobieganiu ubytkom masy wynika najprawdopodobniej z faktu przechowywania surowca w warunkach wysokiej wilgotności względnej powietrza.
In the production of minimally processed fruits and vegetables (MPFV), the raw material is trimmed, peeled, washed, and cut. Therefore, no pre-treatment of fruits and vegetables at home is necessary and it is possible to quickly prepare a highly nutritionally valuable meal. However, tissue damage occurring during the processing of raw materials is the cause of high perishability of MPFV. To ensure the adequate quality and safety of minimally processed foods, it is required to maintain the highest standards of hygiene in food production and to keep products under the refrigeration conditions. It is also necessary to use additional methods of food preservation. The objective of this study was to investigate the possibility of using protein-wax coating to protect the quality of minimally processed broccoli. The broccoli heads were washed, cut in small parts, and coated through double dipping in an aqueous solution of the pea protein (10 % w/w), candelilla wax (2 % w/w), and sorbitol (5 % w/w). The coated and uncoated (control) vegetables were stored at 4 ºC in a relative humidity of ≈90 % for 21 days. The quality assessment of broccoli comprised the measurements of mass loss, content of ascorbic acid and chlorophyll, titratable acidity, pH, colour (CIE L*a*b*), and texture. It was evidenced that the coating of broccoli heads made it possible to significantly reduce the rate of loss of vitamin C, to cut the increase in acidity, and to limit a firmness loss in inflorescences during storage. However, the edible coating had no effect on reducing the mass loss and chlorophyll content. After the coating process completed, the colour of the surface of broccoli florets became darker. During the final stage of storing, the coated vegetables were significantly less yellow compared with the control samples. It was proved that the coating impacted some physiological and biochemical processes appearing al-limportant regarding the commercial and consumption quality of broccoli. The ineffectiveness of coating in preventing loss results, most probably, from storing those vegetables under the conditions of high relative air humidity.
Źródło:
Żywność Nauka Technologia Jakość; 2010, 17, 6
1425-6959
Pojawia się w:
Żywność Nauka Technologia Jakość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Use of selected metal ions for the separation of peptides isolated from thermally processed string beans
Wykorzystanie wybranych jonow metali w procesie rozdzialu peptydow izolowanych z fasoli szparagowej poddanej obrobce termicznej
Autorzy:
Karas, M
Baraniak, B.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/15240.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie / Polskie Towarzystwo Magnezologiczne im. Prof. Juliana Aleksandrowicza
Tematy:
metal ion
separation
peptide
isolation
string bean
thermal process
affinity chromatography
Opis:
Recent years have witnessed growing interest in research on the structure and properties of proteins and peptides as physiologically active dietary components. The above has spurred a new interest in the isolation of animal, plant and microbiological peptides and investigation of their biological activity. The isolation and separation of protein and peptide mixture is not an easy procedure. Immobilised Metal Ion Affinity Chromatography (IMAC) is increasingly often used in this process. Affinity chromatography relies on the specific interactions between amino acids, their reactive groups in peptides and metal ions. The objective of this study was to determine whether copper and nickel ions can be used for the separation of peptides isolated from string beans than had been blanched and heated in a microwave oven. In this study, peptides extracted with 1% trichloroacetic acid (TCA) from string beans that had been blanched and heated in a microwave oven, were separated by chromatography on columns with copper and nickel ions immobilised through iminodiacetic acid (IDA). Peptide concentrations of the separated fractions were determined. Peptides found in string beans had similar affinity for metal ions in the Cu > Ni sequence, with selectivity in the Ni > Cu sequence. Microwave heating of string beans decreases the peptide content of extracts isolated with 1% TCA. The resulting changes are dependent on the duration of the process and the type of heating medium. Affinity chromatography with the use of metal ions immobilized to iminodiacetic acid (IDA)-Sephadex G-25 may be successfully used for the separation of peptides isolated from string beans.
W ostatnich latach obserwuje się coraz większe zainteresowanie badaniem struktury oraz właściwości białek i peptydów jako fizjologicznie aktywnych składników diety. W związku z powyższym wzrosło zainteresowanie izolowaniem i badaniem biologicznie aktywnych peptydów pochodzenia zwierzęcego, roślinnego oraz mikrobiologicznego. W skomplikowanym procesie rozdziału i izolowania mieszanin białek i peptydów coraz szersze zastosowanie znalazła chromatografia powinowactwa na unieruchomionych jonach metali – IMAC (Immobilized Metal Ion Affinity Chromatography). Chromatografia powinowactwa wykorzystuje specyficzne oddziaływania między aminokwasami oraz ich reaktywnymi ugrupowaniami w peptydach a jonami metali. Celem pracy było zbadanie przydatności jonów miedzi i niklu w procesie rozdziału peptydów izolowanych z fasoli szparagowej poddanej blanszowaniu i ogrzewaniu mikrofalami. Fasolę szparagową poddano odpowiedniej obróbce cieplnej (blanszowanie i ogrzewanie w kuchence mikrofalowej), a z uzyskanego surowca ekstrahowano peptydy 1% kwasem trójchlorooctowym (TCA) Następnie przeprowadzono rozdział chromatograficzny na kolumnach z unieruchomionymi jonami niklu i miedzi poprzez kwas iminodioctowy (IDA). W otrzymanych frakcjach oznaczono zawartość peptydów. Peptydy obecne w fasoli szparagowej charakteryzowały się zbliżonym powinowactwem do jonów metali, co przebiegało w kolejności Cu > Ni, natomiast selektywność układała się w kolejności Ni > Cu. Ogrzewanie fasoli szparagowej obniża poziom peptydów w ekstraktach izolowanych 1% TCA. Zmiany uzależnione są od czasu trwania procesu i rodzaju zastosowanego czynnika grzewczego. Metoda chromatografii powinowactwa z wykorzystaniem unieruchomionych jonów metali na schelatowanym kwasem iminodioctowym (IDA) żelu Sephadex G-25 może być z powodzeniem stosowana do rozdziału peptydów izolowanych z fasoli szparagowej.
Źródło:
Journal of Elementology; 2010, 15, 2; 291-300
1644-2296
Pojawia się w:
Journal of Elementology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The influence of selected biological products on limitation of the development of Sclerotinia sclerotiorum sclerotia
Wpływ wybranych produktów biologicznych na ograniczanie rozwoju sklerocjów Sclerotinia Sclerotiorum
Autorzy:
Jajor, E.
Korbas, M.
Horoszkiewicz-Janka, J.
Danielewicz, J.
Baraniak, B.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/336562.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Sieć Badawcza Łukasiewicz - Przemysłowy Instytut Maszyn Rolniczych
Tematy:
biological methods
plant protection
effective microorganisms
sclerotinia stem rot
rapeseed
sclerotia
metody biologiczne
ochrona roślin
efektywne mikroorganizmy
zgnilizna twardzikowa
rzepak
sklerocja
Opis:
The aim of the study was to assess the influence of biological products on the decomposition of Sclerotinia sclerotiorum sclerotia in a laboratory environment. The following products were used in the experiment: EM Naturalnie Aktywny, EM Bio and Contans WG. The experiment was conducted in Petri dishes with tissue paper (medium quality filters) or technical sand, which were used as substrates. In each case Sclerotinia sclerotiorum sclerotia were placed on a substrate and their decomposition was observed for 5 weeks. The biological preparations used in the experiment decomposed Sclerotinia sclerotiorum sclerotia very effectively. The product containing hyperparasitic Coniothyrium minitans fungi completely destroyed the spore forms of the pathogen. The results of the experiment assessing the usefulness of preparations containing effective microorganisms for limiting the content of sclerotia in soil need to be confirmed in the natural environment.
Celem badań była ocena wpływu produktów biologicznych na rozkład sklerocjów grzyba Sclerotinia sclerotiorum w warunkach laboratoryjnych. W doświadczeniu wykorzystano 3 produkty, tj. EM Naturalnie Aktywny, EM Bio oraz Contans WG. Doświadczenie prowadzono na szalkach, w których znajdowała się bibuła (sączki jakościowe średnie) lub piasek techniczny. Każdorazowo na podłoże wykładano sklerocja S. sclerotiorum i obserwowano przez 5 tygodni ich rozpad. Zastosowane w doświadczeniu biologiczne preparaty wykazały wysoką skuteczność w procesie rozkładu sklerocjów S. sclerotiorum. Środek zawierający nadpasożytniczy grzyb Coniothyrium minitans spowodował całkowite zniszczenie form przetrwalnikowych badanego patogena. Uzyskane wyniki dotyczące zastosowania preparatów zawierających efektywne mikroorganizmy w ograniczaniu obecności sklerocjów w glebie wymagają potwierdzenia w warunkach naturalnych.
Źródło:
Journal of Research and Applications in Agricultural Engineering; 2018, 63, 2; 92-96
1642-686X
2719-423X
Pojawia się w:
Journal of Research and Applications in Agricultural Engineering
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Porownanie wplywu acetylacji na wlasciwosci funkcjonalne hydrolizatow bialkowych otrzymanych z nasion roslin straczkowych
Autorzy:
Kowalczyk, D
Stryjecka, M.
Baraniak, B.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/828312.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Technologów Żywności
Tematy:
acetylacja
wlasciwosci funkcjonalne
nasiona
rosliny straczkowe
hydrolizaty bialkowe
Źródło:
Żywność Nauka Technologia Jakość; 2006, 13, 4; 90-99
1425-6959
Pojawia się w:
Żywność Nauka Technologia Jakość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Oddziaływanie alfametryny - aktywnego składnika preparatu Fastac 10 EC na wybrane elementy systemu antyoksydacyjnego komórek drożdży Saccharomyces cerevisiae
Autorzy:
Krzepilko, A.
Baraniak, B.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/809655.pdf
Data publikacji:
2002
Wydawca:
Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Wydawnictwo Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie
Opis:
W prezentowanej pracy zbadano wpływ alfametryny aktywnego składnika preparatu Fastac 10EC na przeżywalność komórek drożdży i wybrane parametry charakteryzujące system antyoksydacyjny komórek drożdży Saccharomyces cerevisiae. Stwierdzono wzrost aktywności dysmutazy i katalazy w próbach inkubowanych z preparatem Fastac 10EC. Podwyższony poziom aktywności SOD i CAT w komórkach drożdży może być odpowiedzią na zwiększone generowanie wolnych rodników. Sugeruje to, że alfametryna może powodować stres oksydacyjny w komórkach drożdży.
In the present study, the effect of alphametrin, Fastac 10EC active compound on the yeast cells survival and on the activity of antioxidants enzymes - catalase and superoxide dismutase was investigated. The results showed an increased superoxide dismutase (SOD) and catalase (CAT) activity in Fastac 10EC treated yeast. The elevated SOD and CAT activities in the cells may be an adaptive response to the increased generation of free radicals. It is suggested that alphametrin may induced oxidative stress in yeast.
Źródło:
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych; 2002, 481, 2
0084-5477
Pojawia się w:
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Lipooksygenaza w zywnosci pochodzenia roslinnego
Lipooxygenase in food of plant origin
Autorzy:
Baraniak, B M
Szymanowska, U
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/826587.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Technologów Żywności
Tematy:
technologia zywnosci
utlenianie
wystepowanie
lipooksygenaza
zastosowanie
kwasy tluszczowe
zywnosc pochodzenia roslinnego
mechanizm dzialania
Opis:
Lipooksygenaza (EC. 1.13.11.12, linoleinian : tlen oksydoreduktaza) jest dioksygenazą zawierającą żelazo, która katalizuje utlenianie wielonienasyconych kwasów tłuszczowych i estrów o układzie cis,cis- 1,4-pentadienu. Głównymi produktami reakcji są sprzężone nienasycone kwasy tłuszczowe i wodoronadtlenki. Generowane przez lipooksygenazę wodoronadtlenki stanowią substraty działania kolejnych enzymów, takich jak: liazy, izomerazy wodoronadtlenkowe, peroksygenazy czy tlenowe syntetazy allenylowe. Początkowe produkty działania lipooksygenazy mogą być degradowane do różnych związków, włączając aldehydy, ketony, alkohole i charakterystyczne związki zapachowe. Lipooksygenazy (LOX) mogą również katalizować proces współutleniania karotenoidów, łącznie z ß- karotenem, co powoduje straty niezbędnych składników odżywczych i powstawanie niekorzystnego aromatu. Lipooksygenazy identyfikowano w różnych organach roślinnych. Białka roślinnych LOX składają się z pojedynczego łańcucha o masie molekularnej około 75-100-103 Da. Fizjologiczne znaczenie lipooksygenaz roślinnych nie jest w pełni wyjaśnione, pomimo istnienia dowodów wskazujących na ich znaczenie w reakcji odpowiedzi na zranienia i inne stresy (np. susza czy atak szkodników-patogenów), ponieważ lipooksygenazy są obecne w biosyntetycznym szlaku powstawania regulatorów, takich jak kwas abscysynowy czy jasmonian metylu. Działanie lipooksygenaz jest pierwszym etapem w procesie powstawania licznych związków barwnych i aromatów. Zainteresowanie lipooksygenazami ze strony technologów żywności wynika z ich zdolności wytwarzania wolnych rodników i nadtlenków, które biorą udział w procesie utleniania witamin, barwników, związków fenolowych i białek.
Lipoxygenase (EC 1.13.11.12, linoleate:oxygen oxidoreductase) is an iron-containing dioxygenase which catalyses the oxidation of polyunsaturated fatty acids and esters containing cis,cis-1,4-pentadiene system. The main reaction products are conjugated unsaturated fatty acids and hydroperoxides. The hydroperoxides generated by lipoxygenase are substrates for hydroperoxide lyase, hydroperoxide isomerase, peroxygenase and allene oxide synthase. The initial products of lipoxygenase activity may be degraded to variety of products, including several aldehydes, ketones and alcohols and characteristic aroma compounds. Lipoxygenases (LOX) may also catalyse the co-oxidation of carotenoids, including ß- carotene, resulting in the loss of essential nutrients and the development of off-flavours. Lipoxygenase has been found in various organs of plants. Plant LOX proteins consist of a single polypeptide chain with a molecular mass about 75-100 kDa. The physiological role of lipoxygenase in plants is not certain, although there is considerable evidence indicating its involvement in wounding and other stress responses (drought and pest/pathogen attack) because lipoxygenases are believed to be on the biosynthetic pathways to the plants regulators abscisic acid and methyl jasmonate. Lipoxygenase activity is also the first step in the pathway leading to the formation of a number of flavour and aroma compounds. Lipoxygenases are of interest to food scientists because of their ability to form free radicals and peroxides which can be involved in indirect oxidation of vitamins, colours, phenolic and proteins.
Źródło:
Żywność Nauka Technologia Jakość; 2006, 13, 2; 29-45
1425-6959
Pojawia się w:
Żywność Nauka Technologia Jakość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kwasowa hydroliza grochu i fasoli szparagowej
Autorzy:
Baraniak, B
Kostecka, M.
Niezabitowska, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/827911.pdf
Data publikacji:
1999
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Technologów Żywności
Tematy:
przewod pokarmowy
hydroliza kwasowa
groch
wartosc zywieniowa
przeciwutleniacze
fasola szparagowa
zywienie czlowieka
gastrointestinal tract
acid hydrolysis
pea
nutritional value
antioxidant
snap bean
human nutrition
Opis:
Analizowano proces hydrolizy kwasowej zielonego grochu, strąków fasoli szparagowej i jej nasion w warunkach symulujących przewód pokarmowy. W otrzymanych hydrolizatach oznaczano zawartość związków fenolowych i cukrów redukujących oraz ich aktywność antytrypsynową, antypepsynową i antypankreatynową, natomiast dla pozostałości warzyw po hydrolizie oznaczano efekt antoksydacyjny. Najwyższy potencjał antyutleniajacy otrzymano dla strąków fasoli szparagowej. Hydrolizaty zielonego grochu wykazały najwyższą aktywność antytrypsynową, natomiast pepsynę najbardziej inaktywowały hydrolizaty nasion fasoli szparagowej.
Acid hydrolysis of green pea, green bean pods and bean seeds in simulated gastric conditions was investigated. The following were analysed: polyphenols and reducing sugars content, antitrypsin, antipepsin and antipancreatine activity (in obtained hydrolysates); antioxidative properties of residue after hydrolysis. The obtained value depends on the vegetable variety and time of hydrolysis. The highest antioxidative potential was observed in green bean pods. The filtrate obtained after pea hydrolysis showed the highest antitrypsin activity, but the highest antipepsin activity was found in bean seeds.
Źródło:
Żywność Nauka Technologia Jakość; 1999, 06, 3; 81-88
1425-6959
Pojawia się w:
Żywność Nauka Technologia Jakość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jakość białka koncentratów otrzymanych różnymi metodami z nasion grochu odmiany Piast
Protein quality of concentrates obtained by various methods from peas cv. Piast
Autorzy:
Baraniak, B.
Niezabitowska, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/9303795.pdf
Data publikacji:
2004
Wydawca:
Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie. Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie
Tematy:
koncentraty bialkowe
bialko
nasiona
groch
metody otrzymywania
groch Piast
jakosc
zawartosc aminokwasow
odmiany roslin
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska. Sectio E. Agricultura; 2004, 59, 4; 1557-1566
0365-1118
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska. Sectio E. Agricultura
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Influence of salidroside, a neuroactive compound of Rhodiola rosea L., on alcohol tolerance development in rats
Wpływ salidrozydu, neuroaktywnego związku Rhodiola rosea L. na rozwój tolerancji alkoholu u szczurów
Autorzy:
Szulc, M.
Mularczyk, P.
Kujawski, R.
Gryszczynska, A.
Kaminska, E.
Geppert, B.
Baraniak, J.
Kania- Dobrowolska, M.
Ozarowski, M.
Krajewska-Patan, A.
Mikolajczak, P.L.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/71476.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Instytut Włókien Naturalnych i Roślin Zielarskich
Tematy:
salidroside
neuroactive substance
Rhodiola rosea
alcohol tolerance
development
rat
Opis:
In recent years, the search for potential neuroprotective properties of salidroside and its ability to influence the activity of nervous system become the subject of intense studies of many research groups. None of these studies, however, include an attempt to determine the effect of salidroside on the course of alcohol tolerance in vivo. The aim of this study was to investigate the ability of salidroside to inhibit the development of alcohol tolerance in rats, determining whether the effect of its action may occur in a dose-dependent manner, reducing both metabolic and central tolerance without affecting body temperature in control rats. Male Wistar rats were injected daily with ethanol at a dose of 3 g/kg for 9 consecutive days to produce ethanol tolerance. Salidroside in two doses (4.5 mg/kg and 45 mg/kg b.w.) or vehiculum was administered orally. On the 1st, 3rd, 5th and 8th day a hypothermic effect of ethanol was measured, while the loss of righting reflex procedure was performed on the 2nd, 4th, 6th and 7th day. On the 9th day rats were treated with salidroside, sacrificed 1 h after ethanol injections and blood was collected for blood-ethanol concentration measurement. Salidroside at a dose of 45 mg/kg inhibited the development of tolerance to hypothermic and sedative effects of ethanol, whereas insignificant elevation of blood-ethanol concentration was observed. The dose of 4.5 mg/kg b.w. had minimal effect, only small inhibition of tolerance to hypothermic action was observed. Salidroside affected neither body mass growth nor body temperature in non-alcoholic (control) rats.Results of the study indicate that salidroside at a dose of 45 mg/kg inhibited the development of tolerance to the hypothermic effect of ethanol. Observed inhibition of tolerance to the sedative effect of ethanol seems to be associated with salidroside influence on the central nervous system. A comprehensive explanation of the abovementioned observations requires further pharmacological and pharmacodynamic studies.
W ostatnich latach poszukiwanie potencjalnych właściwości neuroprotekcyjnych salidrozydu i jego zdolności do wpływania na aktywność układu nerwowego stało się przedmiotem intensywnych badań wielu grup naukowców. Żadne z tych badań nie obejmowało jednak próby określenia działania tego związku na przebieg tolerancji alkoholowej in vivo. Celem doświadczenia była ocena zdolności salidrozydu do hamowania rozwoju tolerancji na alkohol u szczurów oraz ustalenie czy efekt jego działania może wystąpić w sposób zależny od dawki, czy może znosić tolerancję metaboliczną i centralną bez wpływu na temperaturę ciała u zwierząt. Samcom szczurów szczepu Wistar codziennie podawano etanol w dawce 3 g/kg m.c. i.p. przez 9 kolejnych dni w celu uzyskania tolerancji jego obecności. Salidrozyd w dwóch dawkach (4,5 mg/kg i 45 mg/ kg m.c.) lub vehiculum podawano i.g. W kolejnych dniach mierzono hipotermiczny efekt działania etanolu oraz utratę odruchu utrzymania postawy ciała. Ostatniego dnia po dekapitacji zwierząt pobrano krew w celu pomiaru stężenia we krwi etanolu. Salidrozyd w dawce 45 mg/kg hamował rozwój tolerancji objawiający się hipotermią i uspokajającym działaniem etanolu, podczas gdy obserwowano nieznaczne zwiększenie stężenia etanolu we krwi. Dawka 4,5 mg/kg m.c. wykazała minimalny efekt, obserwowano jedynie niewielkie zahamowanie tolerancji na działanie hipotermiczne. Salidrozyd nie wpływał ani na przyrost masy ciała ani na temperaturę ciała u szczurów nie otrzymujących alkoholu (kontrolnych). W badanym układzie doświadczalnym z wykorzystaniem eksperymentalnego modelu tolerancji potwierdzono hamujący wpływ salidrozydu w dawce 45 mg/kg m.c. na rozwój tego procesu. Hamowanie tolerancji działania sedacyjnego etanolu wydaje się być związane z wpływem salidrozydu na ośrodkowy układ nerwowy. Kompleksowe wyjaśnienie powyższych obserwacji wymaga dalszych badań farmakologicznych i farmakodynamicznych.
Źródło:
Herba Polonica; 2018, 64, 1
0018-0599
Pojawia się w:
Herba Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Effect of selected divalent cations on protein mobilization in lentil (Lens culinaris) sprouts
Wpływ wybranych jonów dwuwartościowych na mobilizację białek w kiełkach soczewicy jadalnej (Lens culinaris)
Autorzy:
Swieca, M.
Baraniak, B.
Gawlik-Dziki, U.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/15387.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie / Polskie Towarzystwo Magnezologiczne im. Prof. Juliana Aleksandrowicza
Opis:
The influence of calcium and magnesium on protein mobilization and non-protein nitrogen content in cotyledons of germinated lentil was studied. Elicitation of metabolism in sprouts modifies the rate of protein mobilization and causes a subsequent increase in the non-protein nitrogen fraction in lentil cotyledons. Application of MgCl 2 proved to be the most beneficial, leading to the highest yield of non-protein nitrogen in cotyledons from 6-days-old lentil sprouts. Regardless of the type of elicitor, a decrease in the activity of proteolytic enzymes was observed in cotyledons from 3- and 4-day-old lentil sprouts. A significant correlation was found in sprouts elicited with MgCl 2 between the non-protein nitrogen content and activities of endo- and aminopeptidases. The information provided by this study allows us to design conditions for lentil sprouting which will result in an enhanced level of potentially bioaccessible non-protein nitrogen (free amino acids and peptides).
Źródło:
Journal of Elementology; 2014, 19, 2
1644-2296
Pojawia się w:
Journal of Elementology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Comparison of antioxidant activities of fractionated extracts from seedlings and herb of Chelidonium majus L. using DPPH, ABTS and FRAP methods
Porównanie działania antyoksydacyjnego frakcjonowanych wyciągów z siewek i ziela Chelidonium majus L. przy użyciu metod DPPH, ABTS i FRAP
Autorzy:
Ozarowski, M.
Kujawski, R.
Mikolajczak, P.
Gryszczynska, A.
Pietrowiak, A.
Bialas, W.
Baraniak, J.
Gorska-Paukszta, M.
Buchwald, W.
Kedzia, B.
Krajewska-Patan, A.
Seremak-Mrozikiewicz, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/72746.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Instytut Włókien Naturalnych i Roślin Zielarskich
Opis:
Introduction: Our study is a part of a trend of studies on the antioxidative properties of Chelidonium majus extracts or their fractions suggesting that antioxidant activities may depend on total flavonoid and/or alkaloid contents. Objective: This study focused on the examination of antioxidative activities of full water extract, non-protein fraction and protein fraction of the extract from aerial parts of mature plants and young seedlings. Methods: Total flavonoid and alkaloid contents were evaluated by spectrometric methods. Quantitative determination of chelidonine, coptisine, sanquinarine, berberine was made by HPLCUV. The antioxidative activities were evaluated using (1) 2,2-diphenyl-1-picrylhydrazyl (DPPH), (2) 2,2’-azino-bis (3-ethylbenzothiazoline-6-sulphonic acid) (ABTS) radical scavenging and (3) ferric reducing antioxidant power (FRAP) methods. Results: All concentrations of herb extracts exhibited higher antioxidant capacities than extract from seedlings. Two antioxidant tests (DPPH, FRAP) showed that full water extract from herb had the highest antioxidant activity, while its non-protein fraction and protein fraction showed lower antioxidant activity. It was found that the full water extract from herb contained the highest concentrations of flavonoids and alkaloids when compared with other samples. Conclusion: Our findings suggest that chelidonine and coptisine especially could be responsible for the observed changes in the extract antioxidant activity, because these alkaloids were determined in the highest concentration in full water extract from herb. It cannot be also excluded that the observed variables values between extracts and their fractions from herb or from seedlings may also be the result of interactions between flavonoids and other chemical compounds.
Wstęp: Nasze badania, będąc częścią trendu badawczego skupiającego się na ocenie aktywności antyoksydacyjnej ekstraktów i ich frakcji z Chelidonium majus wskazują, że działanie przeciwutleniające może być zależne od całkowitej zawartości flawonoidów i/lub alkaloidów. Cel: W badaniu skupiono się na ocenie aktywności antyoksydacyjnej ekstraktów z ziela dojrzałych roślin oraz siewek Ch. majus (pełny ekstrakt wodny, jego frakcja bezbiałkowa i frakcja białkowa). Metody: Całkowita zawartość flawonoidów oraz alkaloidów była oznaczana metodami spektrofotometrycznymi. Ilościową zawartość chelidoniny, koptyzyny, sanquinaryny, berberyny określono metodą HPLC-UV. Aktywność antyoksydacyjną oceniano przy użyciu (1) wolnego rodnika DPPH (2,2-difenylo-1-pikrylohydrazyl), (2) ABTS (kwas 2,2’–azynobis-(3-etylobenzotiazolino-6-sulfonowy)) oraz metodą (3) oznaczania zdolności redukowania jonów żelaza (FRAP). Wyniki: Wszystkie stężenia ekstraktów z ziela wykazywały większą pojemność antyoksydacyjną w porównaniu z ekstraktami z siewek. W dwóch testach antyoksydacyjnych (DPPH, FRAP) wykazano, że pełny ekstrakt wodny z ziela wywierał największą aktywność antyoksydacyjną, natomiast frakcje białkowa i bezbiałkowa tego ekstraktu wykazywały niższą aktywność. Pełny ekstrakt wodny z ziela zawierał najwyższe stężenie flawonoidów i alkaloidów w porównaniu z innymi analizowanymi próbkami. Wnioski: Wyniki badań sugerują, że szczególnie chelidonina i koptyzyna mogą być odpowiedzialne za obserwowane zmiany w aktywności antyoksydacyjnej z uwagi na to, że te alkaloidy oznaczono w największym stężeniu w pełnym ekstrakcie wodnym z ziela. Nie można również wykluczyć, że obserwowane różnice w wartościach badanych zmiennych pomiędzy ekstraktami z ziela Ch. majus i otrzymanymi z siewek mogą wynikać z zachodzenia interakcji flawonoidów z innymi związkami chemicznymi.
Źródło:
Herba Polonica; 2016, 62, 4
0018-0599
Pojawia się w:
Herba Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Chromatographic separation of soluble proteins obtained in alfalfa juice franctionation
Rozdział chromatograficzny rozpuszczalnych białek otrzymanych w procesie frakcjowania soku z lucerny
Autorzy:
Baraniak, B.
Baraniak, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1399253.pdf
Data publikacji:
1988
Wydawca:
Instytut Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności Polskiej Akademii Nauk w Olsztynie
Tematy:
leaf protein concentrates
polyelectrolyte precipitation
chloroplastic and cytoplasmatic fractions
Opis:
The chloroplastic fraction of green alfalfa juice was separated by centrifugation, heating the juice to 333°K, or application of the polyelectrolytes Magnafloc L T-27 and M-22S. The cytoplasmatic fraction was precipitated by beat (358°K) or acid coagulation (pH = 3.5). The supematants after chloro- and cytoplasmatic fraction separation (chloroplast free juice and whey) were chromatographed on a Sephadex G-100 column.
Zielony sok z lucerny frakcjonowano uzyskując koncentraty chloro- i cytoplazmatyczne. Frakcje chloroplazmatyczne wydzielano z soku przez: odwirowanie soku (12000 g), ogrzewanie do temp. 333°K lub stosowanie flokulantów Magnafloc LT-27 i M-22S. Frakcję cytoplazmatyczną wytrącano przez ogrzewanie soku pozbawionego chloroplastów do temp. 358°K lub jego zakwaszenie do ph = 3,5. Otrzymano przesącze (sok pozbawiony chloroplastów i odciek) rozdzielano chromatograficznie na żelu Sephadex G-100. Przeprowadzone rozdziały wykazały, że pozostające w soku pozbawionym chloroplastów białka składają się z trzech frakcji. Frakcję I stanowią wysokocząsteczkowe białka, których zawartość w stosunku do całkowitej ilości białka wynosi 13-14 % i białka te mogą być wydzielone w postaci koncentratu cytoplazmatycznego.
Źródło:
Acta Alimentaria Polonica; 1988, 14(38), 2; 225-229
0137-1495
Pojawia się w:
Acta Alimentaria Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Charakterystyka wlasciwosci funkcjonalnych niemodyfikowanych i acylowanych koncentratow bialek soczewicy i ich trypsynowych hydrolizatow
The profile of functional properties of native and acylated lentil protein concentrates and their trypsin hydrolysates
Autorzy:
Kowalczyk, D
Stryjecka, M.
Baraniak, B.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/826205.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Technologów Żywności
Tematy:
soczewica
bialka roslinne
rosliny straczkowe
wlasciwosci funkcjonalne
nasiona
koncentraty bialkowe
hydrolizaty bialkowe
otrzymywanie
koagulacja kwasowa
hydroliza bialka
Opis:
Celem pracy było scharakteryzowanie wybranych właściwości funkcjonalnych niemodyfikowanych i acylowalych koncentratów białek nasion soczewicy, otrzymanych metodą koagulacji kwasowej lub flokulacyjno-kwasowej oraz ocena wpływu hydrolizy trypsyną na badane właściwości. Z nasion soczewicy ekstrahowano białka słabym roztworem ługu z jednoczesną ich chemiczną modyfikacją bezwodnikiem kwasu octowego (acylacja). Następnie białka wydzielano z ekstraktu, stosując dwa sposoby agregacji cząsteczek: koagulację poprzez zakwaszenie ekstraktu 2M HCl do punktu najmniejszej rozpuszczalności białek (pH = pI) bądź kwasową koagulację połączoną z flokulacją białek przy użyciu polielektrolitów Magnafloc LT22S (kationowy) lub Magnafloc LT27 (anionowy). Preparaty białek niemodyfikowanych otrzymano w analogiczny sposób, z pominięciem w trakcie ekstrakcji czynnika modyfikującego. Uzyskane koncentraty poddawano hydrolizie trypsyną, a produkty hydrolizy liofilizowano. W koncentratach oraz ich hydrolizatach określono zawartość białka, rozpuszczalność, absorpcję wody i tłuszczu, aktywność emulgowania, trwałość emulsji, wydajność pienienia oraz trwałość piany. Zarówno modyfikacja, jak i sposób agregacji białka spowodowały zmianę poszczególnych właściwości funkcjonalnych. Koncentraty białek niemodyfikowanych wykazywały dobrą zdolność absorpcji wody wynoszącą, w zależności od sposobu wytrącenia białek, od 184 do 234% oraz absorpcję tłuszczu na poziomie od 61 do 70%. Acylowanie istotnie (α=0,05) zwiększyło wodochłonność koncentratów, w największym stopniu o 136% (przy agregacji białek z udziałem flokulanta anionowego), a w przypadku koncentratów otrzymanych z wykorzystaniem flokulacji nastąpiło również istotne zwiększenie zdolności pochłaniania tłuszczu (od 8 do 15%). Aktywność emulgowania i trwałość emulsji nie uległy istotnym zmianom po modyfikacji białka, a ich maksymalną wartość (odpowiednio 42 i 39%) uzyskano w przypadku koncentratów otrzymanych przy udziale flokulanta Magnafloc LT 22S. Koncentraty te odznaczały się również dziesięciokrotnie lepszą zdolnością do tworzenia piany. Wydajność pienienia pozostałych preparatów była niewielka i w obu przypadkach wyniosła 2 ml. Acylacja poprawiła właściwości pianotwórcze białek soczewicy, jednakże wzrost trwałości piany zaobserwowano jedynie w przypadku białek koagulowanych kwasem. W wyniku chemicznej modyfikacji nastąpił wzrost rozpuszczalności białek w pH powyżej punktu izoelektrycznego. Natomiast w silnie kwaśnym środowisku rozpuszczalność acylowanych białek uległa zmniejszeniu. Hydroliza wszystkich badanych koncentratów białkowych spowodowała zwiększenie ich rozpuszczalności w zakresie pH od 3,5 do 6,5. Hydrolizaty w porównaniu z koncentratami charakteryzowały się na ogół wyższą absorpcją wody i trwałością emulsji. Hydroliza białek spowodowała istotną poprawę ich właściwości pianotwórczych.
The purpose of this study was to characterize the chosen functional properties of native and acylated protein concentrates received from lentil seeds by acidic or flocculation-acidic coagulation and estimate of effect trypsin hydrolysis on studied proprieties. From the lentil seeds, proteins were extracted by weak solution of lye and chemically modified with acetic anhydride (acylation) at the same time. Then protein in extract were exuded applying two ways of aggregation of particles: coagulation by souring the extract 2M HCl to the point of the smallest solubility of proteins (pH = pI) or acidic coagulation joint from the flocculation of proteins using polyelectrolytes ‘Magnafloc LT22S’ (kationic) or ‘Magnafloc LT27’ (anionic). Unmodified protein concentrates were prepared analogically, except no acylating agent witch was added during extraction. Protein concentrates were hydrolyzed with tripsin and than desiccated by lyophilisation. Protein content, solubility, water and oil absorption, emulsifying activity, emulsion stability, foam capacity and foam stability were determined in concentrates and their hydrolysates. Both the modification and the way aggregation of proteins caused changes of individual functional proprieties. Native protein concentrates possessed good ability to water absorption, carrying out from 184 to 234% in dependence from the way precipitation of protein, and oil absorption in range 61–70%. Acylation essentially (α=0,05) increased water absorption of concentrates, in largest degree about 136% (in case aggregation of proteins by anionic flocculant) and significantly increased ability to oil absorption (in range 8-15%) in the case of concentrates received with utilization of flocculation. The emulsifying activity and emulsion stability did not change significantly after protein modification, achieving maximum value (42 and 39% respectively), for concentrates received with flocculant ‘Magnafloc LT 22S’. These concentrates were also characterizing by ten times better ability to foam creating. The foam capacity remaining preparations was small and achived 2ml in both cases. Acylation improved foam proprieties of lentil proteins, yet the growth of foam stability was observed only in the case proteins coagulated by the acid. The chemical modification caused of highest protein solubility in range above isoelectric point. However solubility of acylated proteins decreased in the strong acid medium. The hydrolysis of studied protein concentrates caused increased their solubility in range pH 3,5-6,5. Hydolysates in comparison with concentrates were characterizing higher water absorption and emulsion stability. The hydrolysis of proteins caused the significant improvement of their foam proprieties.
Źródło:
Żywność Nauka Technologia Jakość; 2007, 14, 5; 102-112
1425-6959
Pojawia się w:
Żywność Nauka Technologia Jakość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 18

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies