Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "nuns" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-92 z 92
    Tytuł:
    Old polish Christmas carols by contemplative nuns (seventeenth and eighteenth centuries)
    Autorzy:
    Gwioździk, Jolanta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/780137.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Christmas carols
    contemplative orders
    Benedictine nuns
    Carmelite nuns
    Poor Clares
    Republic of Poland
    seventeenth and eighteenth centuries
    Opis:
    Old Polish Christmas carols in the contemplative female orders of Benedictine nuns, Poor Clares and Carmelite nuns were written and functioned at the junction of traditions - Polish and European, lay and religious, noble and elite, monastic and folk - and also in the Polish borderlands, which exhibited great diversification in terms of nationalities, religious denominations and cultures. The numerous versions of carols confirm not only their popularity, but also the fact that they functioned in specific environments, with the mutual influence of various motives, particularly noticeable in this genre, which was susceptible to all sorts of interference. The singing of carols, including those types which were characteristic of the monastic environment, such as lullabies, religious carols, songs of the nativity and of adoration and New Year carols, was a traditional part of Christmas celebrations. Performed both as part of the liturgy and outside it, they constituted a sort of a paratheatrical spectacle, characteristic of the Baroque mentality and of the spirituality of a specific order.
    Źródło:
    Interdisciplinary Studies in Musicology; 2012, 11; 169-186
    1734-2406
    Pojawia się w:
    Interdisciplinary Studies in Musicology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The musical practice of the Sandomierz Benedictine nuns during the eighteenth century
    Autorzy:
    Walter-Mazur, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/780139.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    musical culture
    eighteenth century
    Benedictine nuns
    Sandomierz
    musical sources
    musical instruments
    performance practice
    Opis:
    The congregation of the Benedictine nuns of Sandomierz, active between 1615 and 1903, belonged to wealthy magnatial foundations, which allowed the convent to foster cultural activities. Special emphasis was placed on musical performance of various types - the musical adornment of the liturgy. The ‘Glory of God’, as Benedictine nuns referred to it, constituted the essence of their congregational life. On weekdays, the celebration of the Liturgy of the Hours, Masses and - occasionally - other services in choir took six hours, and on numerous feast days of the liturgical year, when the Liturgy of the Hours was sung, not read, it required even more time. The higher the rank of the feast day, the greater was the effort to stress its importance by providing it with a proper musical setting, which led to the cultivation of musical practices of various kinds on special occasions. The musical repertory of the Sandomierz Benedictine nuns comprised plainchant without instrumental accompaniment, plainchant with organ accompaniment, polyphonic a cappella singing (referred to as ‘figure’), vocal instrumental music (‘fractus’) and instrumental music. A picture of religious musical practice emerges primarily from extant musical sources, and also from a ‘choir agenda’ from 1749, a convent chronicle of the years 1762-1780, ‘treasury records’ from 1739-1806 and convent registers. Eighteenth-century sources document the musical activity of twenty-four nuns of the Sandomierz convent, some of them considered to be ‘professional’ musicians and referred to as ‘singers and players’. The most interesting, but also most problematic, areas are vocal instrumental practice and the likely consitution of the nuns’ music chapel. We find information about nuns playing keyboard instruments, violin, viola da gamba, tromba marina and horn.
    Źródło:
    Interdisciplinary Studies in Musicology; 2012, 11; 187-198
    1734-2406
    Pojawia się w:
    Interdisciplinary Studies in Musicology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Tympanon portalu północnego ponorbertańskiego kościoła św. Trójcy w Strzelnie
    The Tympanum of the Northern Portal in Former Premonstratensians Nuns ’Church in Strzelno
    Autorzy:
    Szczęsna, Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1953683.pdf
    Data publikacji:
    2005
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Strzelno
    norbertanki
    tympanon
    Prem onstratensian nuns
    tympanum
    Opis:
    Tympanon portalu północnego ponorbertańskiego kościoła św. Trójcy w Strzelnie został odkryty w 1953 roku i znajduje się in situ. Datowany jest na około 1216 rok. Na uwagę zasługuje zarówno jego forma jak i treść. Wyróżnia go trójlistny kształt i bogactwo środków rzeźbiarskich użytych dla osiągnięcia maksymalnych efektów plastycznych i światłocieniowych. Płaskorzeźba przedstawia Chrystusa w mandorli zasiadającego na łuku tęczy, z gołębicą Ducha Świętego nad głową, depczącego lwa i smoka. Otacza go dwóch aniołów, dwa symbole Ewangelistów i dwóch Apostołów. Dla ikonografii kluczowe jest przedstawienie dwóch antropozoomorficznych symboli Ewangelistów – Marka i Łukasza zamiast czterech, co jest najczęstsze w tego typu przedstawieniach oraz dwóch Apostołów Piotra i Pawła. Ich osoby łączy zależność opisana w II wieku przez chrześcijańskiego pisarza Ireneusza z Lyonu w traktacie Adversus Haereses. Jednocześnie, w oparciu o jego słowa, Ewangeliści Marek i Łukasz symbolizują odpowiednio Królewskość i Kapłaństwo Chrystusa. Czynność deptania smoka i lwa (tradycyjnie poza tymi dwoma przedstawiane są bazyliszek i aspiskus) w których można się domyślać symbolicznego przedstawienia szatana i Antychrysta, wskazuje na władzę Chrystusa nad tymi siłami zła. Ptak interpretowany jako gołębica Ducha Świętego bądź nawiązuje do wezwania kościoła, bądź też wskazuje na stałą obecność Ducha Świętego demonstrującą najwyższy majestat Chrystusa. Elementem uzupełniającym przedstawienie jest wić roślinna wychodząca z ust masek, która obiega archiwoltę tympanonu. Jest to ilustracja popularnego w średniowieczu tematu Psychomachii. W szerszym kontekście kościelno – politycznym przedstawienie może odnosić się do roli zakonu norbertanów we wprowadzaniu reformy Kościoła w Polsce oraz do instytucji papiestwa. W tym czasie papieżem był Innocenty III. Za jego pontyfikatu papiestwo przeżywało apogeum swojego znaczenia. Innocenty III wysunął koncepcję podwójnego wikariatu Chrystusa oraz ideę samego papieża. Papież, jako namiestnik Chrystusa na ziemi miał dzierżyć w swoich rękach zarówno władzę duchową (Christus Sacerdos) jak i świecką (Christus Rex). Tak więc przedstawienie z tympanonu północnego ukazujące majestat Chrystusa zaakcentowany przez umieszczenie przy nim omówionych symboli może być ilustracją tej idei. Nie jest również wykluczone, że portal północny był głównym wejściem do kościoła.
    The tympanum of the northern portal in former Premonstratensians nuns' church of the Holy Trinity in Strzelno has been discovered in 1953 and it is preserved in its original place. It is dated circa 1216. The tympanum is extraordinary regarding its iconographic content and its form as well. Formally it is distinguished by its trifoliate shape and the richness of sculptural meanings applied in order to reach the maximum of relief expression of the bas – relief. The bas – relief represents Christ in mandorla sitting down on the rainbow with a dove of the Holy Spirit over His head and treading the Lion and the Dragon.. Two Angels, two symbols of Evangelists and two Apostles surround Him. For its iconography the most important is the representation of two animal – headed symbols of Evangelists – Mark and Lucas instead of four Evangelists (or their symbols) surrounded Christ, which is the most common in such a representations, and two Apostles – Peter and Paul. These couples are connected since in 2nd century Christian writer Irenaus of Lyon has described their dependence in the tractate Adversus Haereses. In the same time, according to Irenaus, these Evangelists symbolize the Kingship (Mark – Lion) and the Ministry (Lucas – Ox) of Christ. The activity of treading the Dragon and the Lion (traditionally we have represented four beasts - except those ones there are also the Basilisk and the Aspis), in which we can assume symbols of the Satan and the Antichrist, point out the authority of Christ over these evil powers. The bird over Christ's head interpreted as a dove of the Holy Spirit may refer to the patrocimium of the church or shows the highest majesty of Christ by permanent presence of the Holy Spirit. The element which completes the representation is the floral twig going out from mouths of masks on the archivolt of the tympanum. This is the symbolic illustration of the popular in the Middle Ages theme of Psychomachia. In wider ecclesiastical and political context this representation may refer to the role of the Premonstratensians Order in introducing the church reform in Poland and the Papacy. In that time the Pope was famous Innocent III. During his pontificate the Papacy experienced the apogee of its significance. Innocent III put out the conception of double curacy of Christ and the idea of the Pope himself. The Pope, as a deputy of Christ on the earth was supposed to hold in his hand both spiritual (Christus Sacerdos) and secular (Christus Rex) powers. So representation from the tympanum of the northern portal pointed out the majesty of Christ by place around Him all symbols mentioned above might be the illustration of this idea. It is also very probable that the northern portal was the main entrance to the church.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2005, 53, 4; 7-36
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Biblioteka Opactwa św. Wojciecha Mniszek Benedyktynek w Staniątkach
    The Library of St. Adalbert’s Abbey of Benedicine Nuns in Staniatki
    Autorzy:
    Dudziak-Kowalska, Małgorzata
    Janczak, Barbara
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1023153.pdf
    Data publikacji:
    2015-06-26
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    biblioteka klasztorna
    opactwo benedyktynek w Staniątkach
    monastery library
    Abbey of Benedictine Nuns in Staniątki
    Opis:
    The article is devoted to the history and present state of the library of The Abbey of Benedictine Nuns in Staniątki, one of the oldest monasteries in Poland. Development of the library throughout centuries has been outlined an the contents of the book collection have been described. Special attention has been paid to the musical collections originating from XVI-XVIII cc., which currently can be accessed by the digital library. The study is an attempt to present the isssue from a librarian’s point of view. The problems discussed in the article reflect difficulties and challenges that have to be faced by numerous Polish monastery libraries.
    Źródło:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2015, 103; 39-60
    0518-3766
    2545-3491
    Pojawia się w:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dwa niedrukowane dokumenty dotyczące raciborskiej dominikanki Agnieszki
    Two unprinted documents concerning Agnes, a Dominican nun from Racibórz
    Autorzy:
    Kublin, Grzegorz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/545108.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-31
    Wydawca:
    Instytut Wydawniczy Księży Misjonarzy Redakcja "Nasza Przeszłość"
    Tematy:
    Agnieszka z Nysy
    biskup Przecław
    dominikanki
    raciborskie dominikanki,
    Racibórz
    Streczka
    Agnes from Nysa
    bishop Przecław
    Dominican nuns
    Dominican nuns from Racibórz
    Opis:
    W Archiwum Państwowym w Opolu, w zespole Akta miasta Brzegu, przechowywane są dwa dokumenty dotyczące raciborskiej dominikanki Agnieszki, profeski, córki rzemieślnika Konrada Sleussera z Nysy. Są one znane jedynie z regestów. Pierwszy z nich (sygn. 8309) został wystawiony 29 sierpnia 1365 r. i zachował się w oryginale. Drugi dokument (sygn. 14) pochodzi z 13 stycznia 1366 r. i funkcjonuje jedynie jako papierowa kopia, sporządzona zapewne w XIX w. Oba nie zostały dotąd wydane drukiem.
    In the State Archives of Opole, in the Files of the City of Brzeg, there are two documents regarding Agnes, a Dominican professed nun, daughter of crafts-man Konrad Sleusser from Nysa. The documents are only known from regesta. The first one (RF 8309) was issued on August 29, 1365 and has been preserved in the original. The second one (RF 14) dates from January 13, 1366 and functions only as a paper copy, probably made in the 19th century. Both have not yet been printed.
    Źródło:
    Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce; 2019, 132; 67-77
    0137-3218
    2720-0590
    Pojawia się w:
    Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Klauzura mniszek po konstytucji apostolskiej Vultum Dei quaerere
    Cloister of Nuns after the Apostolic Constitution Vultum Dei quaerere
    Autorzy:
    Menke, Monika
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2028999.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    klauzura
    papieska klauzura
    mendykanci
    kontemplacja
    mniszki
    Dominikanki
    Vultum Dei quaerere
    papież Franciszek
    cloister
    papal cloister
    mendicants
    contemplation
    nuns
    Dominicans
    Pope Francis
    Opis:
    Celem artykułu jest zdefiniowanie klauzury w klasztorach mniszek całkowicie oddanych kontemplacji (zastosowaną na konkretnym przykładzie mniszek dominikanek) oraz przedstawienie zmiany jej rozumienia po ostatnim dokumencie papieskim z 2016 r. Dotychczas była to klauzura papieska, rozumiana jako przywilej i specyficzna forma oderwania się od świata. Papież Franciszek w konstytucji apostolskiej Vultum Dei quaerere określa formy klauzury, które mają być wzbogaceniem, a nie przeszkodą w życiu religijnym konkretnej wspólnoty i które są oparte o realne warunki klasztoru. Dlatego wzywa do rewizji sposobu patrzenia na realizację konkretnej formy klauzury mniszek w poszczególnych klasztorach w odniesieniu do ich własnej tradycji. Oferuje on teraz mniszkom możliwość zdecydowania się co do formy klauzury (niekoniecznie już papieskiej), zdefiniowania jej w ius proprium danego instytutu i zachowywanie tej formy po zatwierdzeniu przez Kongregację Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego.
    The article aims with the definition of cloister nuns in monasteries focused solely on the contemplation (applied to a specific example of Dominican nuns) and changes in perception over the last papal document from the year 2016. It has always been papal cloister so far, conceived as a privilege and a specific way into seclusion from the world. Pope Francis in the Apostolic Constitution Vultum Dei quaerere provides some types of the cloisters, to be enriching and not an obstacle to the religious life of a specific community and are based on real conditions of the monastery. Therefore Pope Francis calls for a review of the looking at the implementation of specific forms of seclusion nuns in various convents in the context of their own tradition. He offers the Nuns the possibility to opt for some form of cloister (no longer necessarily the only papal cloister), modified it in the Ius proprium in the institute, and after confirmation of this form of the Congregation for Institutes of Consecrated Life and Societies of Apostolic Life, thus maintaining it.
    Źródło:
    Kościół i Prawo; 2017, 6, 1; 91-114
    0208-7928
    2544-5804
    Pojawia się w:
    Kościół i Prawo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Testament świątobliwej Ofki Piastówny OP, przeoryszy raciborskich dominikanek z 1358 roku
    Ofka Piastówna’s Will of 1358, a Prioress of the Racibórz Dominican Nuns
    Autorzy:
    Stefaniak, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1019558.pdf
    Data publikacji:
    2017-06-29
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Ofka Piastówna
    testament
    przeorysza
    mniszki dominikańskie
    Racibórz
    a will
    a prioress
    the Dominican Nuns
    Opis:
    On 8 December 1258, an almost sixty-year-old prioress of the Racibórz Dominican Nuns, Ofka Piastówna, made a will before a notary public, Piotr Gotfridi, a presbyter of Wrocław. It is one of the two known legal documents of this type from the Middle Ages, which were produced by a nun coming from a noble family living on Polish soil. On this occasion the Dominican monastery in Racibórz hosted the notables from the local duke's court, including Mikołaj II Przemyślida, representatives of the knighthood, the burghers and the authorities of the Polish Dominican Province. In her will, Ofka secured the economic prosperity of the monastery, which was headed by her, and founded by her father, Duke Przemyslaw Piastowicz. The will which was prepared in Latin in two similar versions was held by the Racibórz Dominican Nuns in the archives to the moment of the dissolution of their monastery ordered by Frederick William III on 30 October 1810. Then, together with other documents, it was finally stored in the State Archives in Wrocław, where it was destroyed or stolen at the end of the war in 1945. Now we know this document from the CodexdiplomaticusSilesiae edition.
    Źródło:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2017, 107; 259-288
    0518-3766
    2545-3491
    Pojawia się w:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Emigracja do świata klauzurowego – na podstawie relacji sióstr zakonnych
    Emigration to the enclosed world – based on the nuns’ accounts
    Autorzy:
    Zimnica-Kuzioła, Emila
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/952056.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    orders in Poland
    analysis of nuns’ accounts
    dynamics of the vocation
    zakony w polsce
    analiza świadectw sióstr zakonnych
    dynamika powołania
    Opis:
    Celem artykułu jest analiza relacji sióstr zakonnych na temat ich emigracji do świata klauzurowego. Spośród kilkudziesięciu wypowiedzi sióstr (reprezentujących różne polskie zgromadzenia zakonne) na temat ich wyboru drogi życiowej wybrałam najciekawsze i najobszerniejsze. Teksty (łącznie 20) zamieszczone na stronach internetowych zakonów poddałam analizie treści, nakierowanej na wyodrębnienie dominujących wątków tematycznych. Mają one ważny walor ko¬gnitywny, pokazują dynamikę powołania do życia konsekrowanego, które jest nie tylko aktem osobowym, ale i fenomenem społecznym; pozwalają też na wyodrębnienie czynników decydujących o zakonnej emigracji. Oprócz segmentacji wypowiedzi według klucza semantycznego, w podstawowym zakresie uwzględniłam też ich cechy językowe.
    The author’s aim is to analyze the nuns’ accounts on their spiritual and physical emigration to the enclosed world. Out of several dozen of sisters’ statements on their vocation, deriving from all sorts Polish religious congregations, the most engaging and extensive ones were chosen. The texts (altogether 20), placed on orders’ websites, were submitted to content analysis, aimed at isolating the dominant threads. They have an important cognitive value and present the dynamics of the vocation, which is not only a personal act, but also a social phenomenon; allow to distinguish factors that determine the choice of this unique way of life. Apart from the segmentation of the accounts according to the semantic key, in the basic scope also their linguistic features were taken into account.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Sociologica; 2015, 53; 71-91
    0208-600X
    2353-4850
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Sociologica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    “Person” in the Law of Religious [Institutes]
    Autorzy:
    Němec, Damián
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2015996.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    person
    Catholic Church
    canon law
    religious
    nuns
    confession
    property
    Opis:
    The emphasis on the human person and his dignity was significantly applied in the new regulation of the law of consecrated life, which is dealt with in the new Code of Canon Law of 1983 in integrum compared to the previous Code of Canon Law of 1917. This paper describes only some of the changes in the law of religious institutes in the Latin Church.The first section regards mainly the person who has taken religious vows and focuses on the question of religious vows as the basis of religious life. It also discusses confessors viewed as a necessary tool for the renewal of religious life as well as modifications in the concept of poverty as a very important element of religious life. The second section focuses on the government of religious institutes, discussing the strengthened position of internal superiors over external superiors in religious congregations, the strengthened position of the superior of monasteries of nuns, and the extended powers of superiors on release from a religious institute due to illegitimate absence from a religious house.As this is in some cases a very recent legal regulation, the author does not hesitate to express his critical observations.
    Źródło:
    Philosophy and Canon Law; 2021, 7, 2; 1-16
    2450-4955
    2451-2141
    Pojawia się w:
    Philosophy and Canon Law
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Pomoc nie tylko dla zgromadzenia mego…” Działalność edytorska benedyktynek wileńskich za rządów ksieni Franciszki Anny Wołłowiczówny
    “Help not only for my congregation...” Editorial Activity of Vilnius Benedictine Nuns under the Reign of the Prioress Franciszka Anna Wołłowiczówna
    Autorzy:
    Gwioździk, Jolanta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/535046.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    Grand Duchy of Lithuania
    Benedictine nuns
    Wołłowiczówna
    editorship
    18th century
    Opis:
    At the end of Saxon times and in the king Stanisław period, the Benedictine monastery in Vilnius was a community of people who used various types of prints; in accordance with the patterns of behavior and communication habits characteristic of the feminine contemplative community. The merits of Wołłowiczówna were twofold: she initialized the creation of the texts and she resumed and subsidized prints, which were published for the use of the monastery and to meet the religious needs of the society. The created texts were mainly works in the field of theology of spirituality, which certified the role of the written word in the monastery, and normative as well as formative works, which were used in the internal circulation of the monastery (and in other monasteries of various rules). The translated and native ascetical literature and brackish texts, however, were made available not only to the Benedictines, but also to the public. Also,occasional prints were published: those created and maintained the monastery’s bonds with the clergy and the local society and, at the same time,  documented important events in the life of the community.
    Źródło:
    Śląskie Studia Polonistyczne; 2017, 10, 2; 68-91
    2084-0772
    2353-0928
    Pojawia się w:
    Śląskie Studia Polonistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Spektakl Zakonnice Odchodzą po Cichu jako Przykład Tendencji Demaskatorskich w Polskim Teatrze Dokumentalnym
    The Performance The Nuns Leave Quietly as an Example of the Unmasking Tendencies in Polish Documentary Theatre
    Autorzy:
    Zimnica-Kuzioła, Emilia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/424587.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
    Tematy:
    teatr dokumentalny
    non-fiction
    społeczne tabu
    zakonnice
    polski kościół katolicki
    documentary theater
    social taboo
    nuns
    Polish catholic church
    Opis:
    Artykuł dotyczy tendencji demaskatorskich w polskim teatrze dokumentalnym. W pierwszej części Autorka podejmuje próbę ujęcia differentia specifica teatru dokumentalnego i rozważa przyczyny zwiększonego zainteresowania tym nurtem zarówno ze strony profesjonalnych krytyków, jak i potocznych widzów. Druga część tekstu stanowi analizę spektaklu Zakonnice odchodzą po cichu, zrealizowanego w opolskim Teatrze im. Jana Kochanowskiego. Przedstawienie powstało na kanwie głośnego reportażu Marty Abramowicz, która przeprowadziła dwadzieścia rozmów z byłymi mniszkami. Twórczynie spektaklu poszerzyły jego spektrum tematyczne o problem aktorstwa i poszukiwały analogii pomiędzy powołaniem zakonnym i misją społeczną aktora. Rozważając problem demaskatorskiego charakteru nagrodzonego Złotą Maską dzieła teatralnego, Autorka konstatuje, iż dotyczy ono kwestii tabuizowanych w publicznym dyskursie i dlatego generuje tak silne emocje widzów. Relacje sióstr, które odeszły z zakonu to ich subiektywna prawda, to zwierzenia intencjonalnie hiperbolizujące ciemną stronę zakonnej rzeczywistości. Niemniej przełamują one milczenie na temat realiów zakonnego życia i animują dyskusję dotyczącą podrzędnej roli kobiet w strukturach Kościoła. Teatr dokumentalny ma zatem potencjał odkrywania treści niepopularnych, traktowanych jako społeczne tabu.
    Źródło:
    Sztuka i Dokumentacja; 2018, 18; 241-247
    2080-413X
    Pojawia się w:
    Sztuka i Dokumentacja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Biblioteka Katedralna w Gnieźnie: (cd.)
    Autorzy:
    Rył, Jadwiga
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1044799.pdf
    Data publikacji:
    1976
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Gniezno
    biblioteka katedralna
    zbiory
    dominikanki
    XVII wiek
    cathedral library
    repertory
    Dominican nuns
    17th century
    Źródło:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 1976, 33; 237-297
    0518-3766
    2545-3491
    Pojawia się w:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Za murami klasztoru. Historiografia lubelskich karmelitanek bosych
    Behind Convent Walls. Historiography of Lublin Discalced Carmelite Nuns
    Autorzy:
    Nowicka-Struska, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/649929.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    historiografia
    zakony
    literatura
    barok
    mentalność
    kobiety
    egodokument
    tożsamość
    Lublin
    miasto
    karmelitanki bose
    kronika
    rękopisy
    duchowość
    klasztory
    historiography
    convents
    literature
    Baroque
    mentality
    women
    ego-documents
    identity
    city
    Discalced Carmelite Nuns
    chronicle
    manuscripts
    spirituality
    monasteries
    Opis:
    The research on the written works of nuns in homogeneous city space allows to restore the memory of a few generations of women who lived in Lublin, discover their intellectual activity, their literary culture, customs, interests, and their word view. The ego-documents left by the Carmelite Nuns are good materials for the scientific prospect of this isolated group of women and the research microscale remains in the circle of anthropological historical orientation. The Lublin manuscripts, documents and the evidence of intellectual activity of the nuns were completely dispersed in the 19th century. The aim of the article is to merge the knowledge about the discovered texts of Lublin Carmelite Nuns, determine the main features of the texts and name their authors. In my work I have examined a group of “official” papers (a convent visitation book, letters – certamen) and the chronicles of two Lublin monasteries. The first chronicle of the St. Joseph’s Monastery is vast, while the second one from the Immaculate Conception Monastery is only an introductive part of the lost text. The article also enumerates other types of convent writing, such as silva rerum spiritual texts, personal prayer books, the compilation of letters, the adaptations of emblematic collections. The main source of information on Lublin Carmelite Sisters were chronicles. The chronicles were a type of domestic historiography, joining the form of the books of the dead or the vesture books, and a narrative presenting the events from nuns’ lives in chronological order. The chronicle of the first monastery was written from the year 1624 to 1701. The book was written consistently by a few anonymous nuns who differed from each other in terms of their interests, writing skills and ways of outlining the information. The first author of the chronicle (from 1625) was presumably sister Febronia of Jesus. Natural oral tradition, a part from personal experience of the author was the most important source of knowledge about the monastic life. In view of a future reader and in order to make the text historiographical and reliable the authors added letters. The chronicle contains also other texts and exogenic genres. Worth mentioning are one-plot micro narrations which highlight extraordinary literary value of the Carmelites’ chronicles. The micro narrations show the expression of female authors, their ability to present vibrant and fluent narration, and to transfer oral tradition into the chronicle. A tale character of the notes points to the diary features of the text and guides culture researchers to a category of privacy, identity and memory of a small group of women to a significant degree isolated from the outside world. The chroniclers frequently indicated how crucial for the convent was the identity of a group. The opposition “we – they”, “inside – outside (the monastery)”, emphasizing individualism and otherness of the convent, show the far-reaching self-consciousness of the authors.
    Badanie piśmiennictwa zakonnic w jednorodnej przestrzeni miasta służy przywracaniu pamięci o kilku pokoleniach kobiet, które żyły w Lublinie, odkrywaniu ich aktywności intelektualnej, kultury literackiej, obyczajów i zainteresowań, kształtowania obrazu świata. Piśmiennictwo kobiet w epoce staropolskiej wciąż otwiera nowe możliwości poznawcze dla literaturoznawców, badaczy zajmujących się geopoetyką, zainteresowanych zagadnieniami pamięci zbiorowej, prywatności, obiegu teksów, tożsamości bohaterek i identyfikacji zbiorowej czy mentalności grupy. Pozostałe po karmelitankach egodokumenty są dobrym materiałem oglądu naukowego tej wyizolowanej grupy, a mikroskala badawcza pozostaje w obrębie antropologicznej orientacji historycznej. Lubelskie rękopisy, dokumenty i świadectwa aktywności intelektualnej sióstr uległy w XIX wieku całkowitemu rozproszeniu. Artykuł ten ma na celu scalenie wiedzy na temat odnalezionych tekstów karmelitanek lubelskich, określenia najważniejszych cech części dorobku zakonnic, wskazania autorek tekstów, Analizie poddano grupę pism „urzędowych”, (księga wizytacji klasztoru, listy - certaminy) oraz kroniki dwóch lubelskich klasztorów, z których pierwsza, klasztoru pw. Św. Józefa jest znacznych rozmiarów, druga, z kalsztoru pw. Niepokalanego Poczęcia, stanowi zaledwie wstępną część zaginionego najprawdopodobniej tekstu.. Wskazane zostały także inne formy piśmiennictwa klasztornego: żywoty, sylwiczne zbiory duchowościowe, modlitewniki osobiste, zbiór listów, adaptacje zbiorów emblematycznych. Najważniejszymi źródłami wiedzy o lubelskich karmelitankach były kroniki. Były one rodzajem domowej historiografii i miały charakter pośredni pomiędzy księgami zmarłych czy księgami obłóczyn, a regularnie prowadzoną narracją, przedstawiającą w porządku chronologicznym wydarzenia z życia grupy. Kronika pierwszego klasztoru obejmuje okres od 1624 do 1701 roku. Księga pisana była konsekwentnie przez kilka anonimowych kronikarek różniących się zainteresowaniami, sposobami precyzowania przekazu i umiejętnościami pisarskimi. Najprawdopodobniej pierwszą autorką kroniki (od 1625 roku) była Febronia od Jezusa. Naturalny przekaz ustny, oprócz osobistego doświadczenia piszącej był najważniejszym źródłem wiedzy o wydarzeniach w domu klasztornym. Ze względu na przyszłego odbiorcę kroniki i potrzebę uwiarygodnienia historiograficznego zostały dodane listy. W strukturze kroniki zostały zamieszczone także inne teksty i gatunki egzogenne. Szczególna uwagę zwracają jednowątkowe mikronarracje. Fragmenty te stanowią o nadzwyczajnej wartości literackiej kronik karmelitańskich. Ukazują ekspresję piszących kobiet, umiejętność w zakresie prowadzenia potoczystej narracji i transponowania przekazu oralnego na karty kroniki. Gawędowy ton zapisków kieruje uwagę w stronę pamiętnikarskich cech kroniki, a kulturoznawców ku kategorii prywatności, tożsamości i pamięci tej niewielkiej grupy odizolowanych w znacznym stopniu od świata kobiet. Kronikarki wielokrotnie sygnalizowały, jak istotną wartością jest dla konwentu tożsamość grupy. Konfrontacje my – oni, wewnątrz – zewnątrz (klasztoru), podkreślanie indywidualizmu i odmienności zakonu pokazują daleko idącą autoświadomość autorek. Potoczyste w narracji kroniki klasztorne, pozwalają spojrzeć na przeszłość grupy, wspólnoty jako na całość, ale też jako na przestrzeń działania konkretnych, ambitnych i mających wiele do powiedzenia kobiet. W rzeczywistości zakonu klauzurowego „rozgadane” historie karmelitanek wydają się rewersem obowiązującego milczenia zakonnego, przekorą wobec drewienek noszonych w ustach dla jego zachowania czy dzwonków służących do klasztornej komunikacji, które miały zastępować zbędne i uznane za grzeszne słowa.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica; 2019, 53, 2; 79-116
    1505-9057
    2353-1908
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Z dziejów dominikanek klasztoru św. Anny na Starym Mieście w Pradze (1293–1782)
    The history of the St Anne convent of Dominican nuns in the old town of Prague (1293–1782)
    Autorzy:
    Stefaniak, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/595597.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    Praga Stare Miasto
    mniszki dominikańskie
    rotunda św. Wawrzyńca
    klasztor św. Anny
    Prague Old Town
    Dominican nuns
    St Lawrence rotunda
    St Anne Monastery
    Opis:
    The most renowned female monastery in Prague Old Town had belonged to the nuns of the Order of Preachers (the Dominicans). The convent had been founded in 1293 by the Canon of Wyshehrad Jan Holý on the right bank of the Vltava River in Újezd. After the dissolution of the Order of Knights of the Temple in 1312, their seat in the Old Town by the Rotunda of St Lawrence was transferred on 9th July 1313 for 130 stags of cents to the Dominican nuns of Prague. Shortly afterwards, on the site of a former commandery, a marvelous Gothic monastery with the large Church of St Lawrence and St Anna was built. In the Middle Ages the Dominican convent, referred to as Anenský court, became famous as an important spiritual and intellectual center. An example can be the Bible translation into Czech (the so-called Bible of Dresden) done by the Dominican Kolda from Koldice for the prioress Anna Leskoviecka. The Middle Ages were a period of the most remarkable development of the nuns community. During the Hussite Wars, in 1420, the monastery became a grouping place of all the Prague nuns that were forced into Hussite liturgical practices. Moreover, a further economic and spiritual collapse of the community occurred. The revival came only in the 17th century. At that time the nuns adopted the reform proposed by the Council of Trent. In 1676 a process of a thorough reconstruction of the monastery begun, resulting in its new baroque architectural form. Concurrently, the community was increasing gradually and in 1710 it consisted of 60 nuns. Between 1709 and 1712 the only foundation of a new monastery in the convent’s history occurred – in the city of Plzen. The prosperity of the order was undermined by the war between Austria and Prussia. Prague itself, was affected especially by the French-Bavarian occupation of the city between 1741 and 1742. After that, in 1744, Prague was invaded by the Prussians. Numerous tributes collections, goods overtaking and pillages begun. In 1744 the Prussians imposed on the convent a tribute of 25 thousand stags of gold. Since then, the Dominican nuns were struggling with a difficult economic situation. On 21th May 1782, the convent got disbanded by a decree of the emperor Joseph II and 14 nuns (10 choir-nuns and 3 converse) had to leave the monastery. Through the ages, the Dominican Convent of Prague consisted mostly of nuns originating from the social elites: aristocracy, nobility, a participating and wealthy bourgeoisie. It guaranteed its high intellectual level. The nuns in the convent were representative both the German and the Czech world.
    Najznakomitszy żeński klasztor na Starym Mieście w Pradze należał do mniszek Zakonu Kaznodziejskiego. Sam konwent powstał w 1293 r. z fundacji kanonika vyšehradzkiego Jana Holý’ego na prawym brzegu Wełtawy w Újeździe. Po likwidacji zakonu rycerskiego templariuszy w 1312 r. ich siedzibę na Starym Mieście w Pradze przy rotundzie św. Wawrzyńca przekazano 9 lipca 1313 r. za 130 kop groszy praskich dominikankom. Niebawem w miejscu dawnej komturii powstał wspaniały gotycki zespół klasztorny z obszernym kościołem pw. św. Wawrzyńca i św. Anny. W średniowieczu konwent dominikanek zwany Aneńskim dworem zasłynął jako ważne centrum duchowe i intelektualne. Przykładem jest przekład Biblii (tzw. Rękopis Drezdenski), który dla subprzeoryszy Anny Leskovieckiej dokonał na język czeski dominikanin Kolda z Koldic. Średniowiecze było dobą najpomyślniejszego rozwoju wspólnoty sióstr. W okresie wojen husyckich klasztor stał się w 1420 r. miejscem zgrupowania wszystkich praskich mniszek, które zmuszono do husyckich zwyczajów liturgicznych. Nastąpił także dalszy upadek ekonomiczny oraz duchowy wspólnoty. Odrodzenie przyszło dopiero w XVII w. Wówczas siostry przyjęły reformę proponowaną przez Sobór Trydencki. W 1676 r. zapoczątkowany został proces gruntownej przebudowy zespołu klasztornego, który uzyskał barokową formę architektoniczną. Równocześnie wspólnota rozrastała się sukcesywnie i w 1710 r. składała się z 60 mniszek. W latach 1709–1712 doszło do jedynej w dziejach konwentu fundacji nowego klasztoru, który powstał w Pilznie. Pomyślność konwentu podkopała wojna Austrii z Prusami. W samej Pradze we znaki dała się zwłaszcza francusko-bawarska okupacja miasta, która nastąpiła w latach 1741–1742. Po niej doszło do zajęcia Pragi przez Prusy w 1744 r. Rozpoczęły się liczne pobory kontrybucji, zajmowanie dóbr, grabieże. Urzędnicy pruscy w 1744 r. obłożyli klasztor kontrybucją w kwocie 25 000 złotych. Odtąd dominikanki borykały się z trudną sytuacją materialną. 21 maja 1782 r. konwent został skasowany dekretem cesarza Józefa II i 13 mniszek dominikańskich (10 chórowych i 3 konwerski) musiało opuścić klasztor. Poprzez wieki praski klasztor dominikanek składał się przede wszystkim z mniszek wywodzących się z ówczesnych elit społecznych: arystokracji, szlachty, patrycjatu i zamożnego mieszczaństwa. To gwarantowało jego wysoki poziom intelektualny. Mniszki w klasztorze reprezentowały zarówno żywioł niemieckojęzyczny, jak i czeski.
    Źródło:
    Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2018, 38, 1; 195-224
    0137-3420
    Pojawia się w:
    Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Reflections on The Situation of Nuns in The Roman Catholic Church with Illustrative Examples from Spanish-Language Literature
    Rozważania o sytuacji sióstr zakonnych w Kościele katolickim a przykłady z literatury hiszpańskojęzycznej ją obrazujące
    Autorzy:
    Grzyś, Olga
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1041015.pdf
    Data publikacji:
    2020-03-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    gender
    Kościół katolicki
    literatura hiszpańskojęzyczna
    dyskryminacja płciowa
    duchowni
    kler
    zakonnice
    Catholic Church
    Spanish language literature
    gender-based discrimination
    clergy
    priests
    nuns
    Opis:
    In 2018 and 2019, the Vatican newspaper “L’Osservatore Romano” published two ground-breaking articles describing the psychological, physical and sexual abuse of nuns by clergymen of the Roman Catholic Church. The aim of this paper is to present the situation of consecrated women and the relationships between priests and nuns. The text will also attempt to discover possible reasons for the clergymen’s inappropriate behaviour towards nuns. To achieve this goal, the author refers to the status of women in the Catholic religion and examines documents issued by the Church that relate to the life and the functioning of women’s religious communities. The second part of the paper presents fragments of Spanish-language poetry and prose whose authors or heroines are nuns. The selected texts address the problem of the clergy’s discrimination against nuns.
    W 2018 i 2019 roku na łamach watykańskiej gazety „L’Osservatore Romano” opublikowano dwa przełomowe artykuły opisujące psychiczne, fizyczne i seksualne wykorzystywanie sióstr zakonnych przez duchownych Kościoła katolickiego. Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie sytuacji kobiet konsekrowanych oraz zależności występujących pomiędzy nimi a męskimi przedstawicielami Kościoła. W tekście zostanie podjęta próba odpowiedzi na pytanie o przyczyny występowania przypadków nadużyć kleru względem zakonnic i mniszek. Posłuży ku temu przedstawienie kreowanego przez Kościół obrazu kobiety oraz wydanych przez tę instytucję dokumentów traktujących o życiu i funkcjonowaniu żeńskich wspólnot zakonnych. W drugiej części pracy omówione zostaną wybrane fragmenty z poezji i prozy hiszpańskojęzycznej różnych epok, których autorkami bądź bohaterkami są zakonnice. W tekstach tych porusza się problem dyskryminacji kobiet konsekrowanych przez duchownych.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Sociologica; 2020, 72; 95-113
    0208-600X
    2353-4850
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Sociologica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kaplice św. Kazimierza i Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny przy katedrze wileńskiej oczami karmelitanek bosych – nierozpoznane źródło z 1638 r.
    Chapels of St. Casimir and the Immaculate Conception at the Vilnius Cathedral as seen by Carmelite nuns – unrecognised source from 1638
    Autorzy:
    Czyż, Anna Sylwia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/450074.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    Vilnius
    chapel of St. Casimir
    chapel of the Immaculate Conception
    Pac family
    Carmelite nuns
    Opis:
    The article recalls a source from 1638 which has hitherto not been referred to in the subject-matter literature, concerning the history of two chapels at the cathedral in Vilnius: the chapel of St. Casimir founded by King Zygmunt III, and the chapel of the Immaculate Conception which was furnished as a burial chapel by Bishop Eustachy Wołłowicz (lit. Eustachijus Valavičius). The source is a diary from travels from Lublin to Vilnius (14 November–26 December 1638) written by Carmelite nuns when going to a new monastery founded by Stefan Pac (lit. Steponas Pacas) and his wife Anna Maria Ancilia née Rudomina–Dusiacka (lit. Ona Marija Ancilia Rudomina-Dusiackaitė). The memoirs were written by a nun, Mary Magdalene (Anna Żaboklicka) who described various aspects of their journeys as well as a visit to the Vilnius Cathedral organised by the Pac family. The nuns were particularly impressed by the chapel of St. Casimir. Thanks to the fact that the nun described the chapel in detail, it was possible to reconstruct the subjects of some paintings by Bartłomiej Strobel, and to additionally interpret several facts connected with the appearance of the altar with the reliquary of St. Casimir. Even though the description of the chapel of Bishop Eustachy Wołłowicz is not as detailed, it should be underlined that by inviting the nuns there, the Pac family wanted to emphasise their kinship with the monarch of Vilnius, who was commonly highly regarded.
    Źródło:
    Saeculum Christianum. Pismo Historyczne; 2017, 24; 162-169
    1232-1575
    Pojawia się w:
    Saeculum Christianum. Pismo Historyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Seventeenth-century Prayer Books of Cistercian Nuns in the Collection of the Parish Library of St Bartholomew and St Hedwig in Trzebnica
    Siedemnastowieczne modlitewniki cysterek w zbiorach Biblioteki Parafii św. Bartłomieja i św. Jadwigi w Trzebnicy
    Autorzy:
    Sutowicz, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1916711.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-04
    Wydawca:
    Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu
    Tematy:
    Cistercian nuns
    Trzebnica
    modern prayer books
    Kasper of Przemęt
    Bonawentura Frezer
    cysterki trzebnickie
    nowożytne modlitewniki
    Kasper z Przemętu
    Opis:
    Part of acollection held by Cistercian nuns was deposited in the Library of Trzebnica Parish. Among other works there are three manuscript prayer books dated to the 17th century. Spiritual Meditations, dedicated to Katarzyna Rajska by Cistercian monk Kasper of Przemęt, is composed of several parts. Among them, the most interesting are Eucharistic ponderings and atreatise on the preparation for a holy death. The work Instruction of Spiritual Exercise is unsigned, nor do we know its owner. The main body of this manuscript consists of 40 meditations focused on the reform of religious life. The last exemplar in the collection belonged to Abbess Krystyna Pawłowska and was the gift of a Carmelite nun, Agnieszka of Jesus the Lamb. Its author, Bonawentura Frezer, a Discalced Carmelite, is a known seventeenth-century preacher and writer of mystical literature. His Protestations and various acts constitute acollection of mystical monologues on the presence of God. All of these manuscripts were made as an aid for the personal prayers of the Trzebnica nuns and had been long in use. The texts form appropriate research material for historians of religious spirituality in the Baroque period.
    Część dawnej kolekcji mniszek cysterskich została zdeponowana w Bibliotece Parafii Trzebnickiej. Są między innymi trzy rękopisy modlitewne pochodzące z XVII wieku. Rozmyślania duchowne, dedykowane Katarzynie Rajskiej przez cysterskiego mnicha Kaspera z Przemętu, składają się z kilku części. Wśród nich najciekawszą stanowią rozważania eucharystyczne i traktat o przygotowaniu do świętej śmierci. Praca Nauka o ćwiczeniu ducha nie została podpisana, nie daje się ustalić także jej właściciel. Główna część tego manuskryptu składa się z czterdziestu medytacji skoncentrowanych na reformie życia zakonnego. Ostatni przykład z tej kolekcji należał do ksieni Krystyny Pawłowskiej i był darem karmelitanki bosej Agnieszki Jezusa Baranka. Jej autor, Bonawentura Frezer karmelita bosy, był znanym w XVII wieku kaznodzieją i twórcą literatury mistycznej. Jego Protestacje i akty różne stanowią zbiór mistycznych monologów w obecności Boga. Wszystkie te rękopisy przygotowano jako pomoc do osobistej modlitwy cysterek i jako takie noszą ślady długotrwałego użytkowania. Teksty te stanowią zatem właściwy materiał badawczy dla historyków duchowości religijnej w okresie baroku.
    Źródło:
    Wrocławski Przegląd Teologiczny; 2020, 28, 2; 265-283
    2544-6460
    Pojawia się w:
    Wrocławski Przegląd Teologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dzieje mniszek zakonu kaznodziejskiego na Węgrzech w XX wieku
    From the history of Dominican nuns in Hungary in the 20th century
    A magyarországi Prédikátor Rend apácák xx. századi történetéből
    Autorzy:
    Stefaniak, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/943804.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Gdańskie Seminarium Duchowne
    Tematy:
    dominikanki, fundacja, klasztor w Luksemburgu Limpertsbergu, przeorysza, Szeged, ścisła klauzura, Węgry
    cloistered convent, Dominican nuns, foundation, Hungary, Monastery of Luxemburg‑Limpertsberg, papal closure, Prioress, Szeged
    Opis:
    W XX w. podjęto na Węgrzech dwie nieudane próby wznowienia działalności klasztoru mniszek Zakonu Kaznodziejskiego (dominikańskiego). Ostatni średniowieczny konwent istniejący na Wyspie Małgorzaty pod Budą upadł w wyniku tureckiej inwazji na kraj i śmierci w 1637 r. Barbáli Verebély, ostatniej dominikanki klauzurowej w klasztorze klarysek w Pożoniu (Pozsony, Pressburg, Bratislava). W 1948 r. prowincja dominikanów na Węgrzech podjęła dzieło powołania dominikańskiego klasztoru klauzurowego. Przebywały tam wówczas trzy węgierskiej narodowości mniszki z rozproszonego przez hitlerowców klasztoru w Luksemburgu. Zakonnice owe zamieszkały w tymczasowym klasztorze w Szegedzie i podjęły starania, aby zaprowadzić regularne życie kontemplacyjne. Przeoryszą została jedyna siostra chórowa, Ilona Szegedy (1914–2011). Do mniszek niebawem dołączyły dwie dominikanki czynne oraz wstąpiła świecka kandydatka, która jednak nie wytrwała w klasztorze. W 1950 r. konwent składał się z pięciu mniszek i jednej kandydatki. W wyniku zaostrzającego się konfliktu na linii Kościół – komunistyczne władze Ludowej Republiki Węgier doszło na terenie kraju do likwidacji klasztorów. Dominikanki, posłuszne woli biskupa Szegedu i Csanád, Endrego Hamvasa, 9 czerwca 1950 r. opuściły potajemnie klasztor i każda udała się w tylko sobie wiadomym kierunku. Odtąd aż do 1989 r. zakonnice żyły w konspiracji. Ten okres prześladowania Kościoła na Węgrzech przeżyła jedna mniszka, przeorysza Ilona Szegedy. Ponadto s. Margit Molnár została tajnie przyjęta do zakonu i złożyła śluby zakonne 12 października 1972 r. Po upadku komunizmu na Węgrzech pod kierownictwem mianowanej przeoryszą Margit Molnár zaczęła się w 1989 r. organizować wspólnota mniszek w zachodniowęgierskim Nagylózs. W 1990 r. został otwarty nowicjat, do którego zgłosiło się kilka kandydatek. Jednak jesienią 1994 r. siostry przeprowadziły się do Tápiószentmárton w komitacie Pest, gdzie miały budować dla siebie klasztor. Jednak z powodu różnych trudności nowicjuszki w 1996 r. przebywały najpierw w polskim klasztorze w Świętej Annie, a następnie wyjechały do klasztoru w Klausen w Niemczech, gdzie miały odbyć formację zakonną, a tamtejsza wspólnota zobowiązała się wziąć odpowiedzialność za późniejsze przeszczepienie zakonu
    In the 20th century there were two attempts to resume the monastery of nuns of the Order of Preachers in Hungary. In 1948 three nuns settled in a monastery in Szeged. In 1950 there were five nuns and one candidate. The elimination of the monastic life was a consequence of intensifying conflict between the Church and the communist government in Hungary. Dominican sisters obeyed the bishop of Szeged and Csanád Endre Hamvas. On June 9, 1950 they secretly left the monastery and lived in the conspiracy until 1989. Two nuns survived the period of persecution of the Church. 1989 Margit Molnár was appointed a prioress and she started to organize a new community of Dominican nuns in Nagylózs. In 1990 a novitiate was opened and some of candidates came forward. In autumn 1994 the sisters moved to Tápiószentmárton. 1996 the novices housed in the Polish monastery of Święta Anna and then in Klausen in Germany. The Dominican community in Klausen undertook the task of revival of the monastic life in Hungary. But it did not take place. In 1997 the last two Dominican nuns bought a house in Göd. The last nun has been living there since December 7, 2011.
    Magyarországon a XX. sz. folyamán kéz ízben próbálkoztak – sikertelenül – a Prédikátor (domonkos) rend apácazárdájának újjáélesztésére későközépkor utolsó, a budai Margitszegeten működő rendházának a török invázió, ill. a pozsonyi (Pressburg, Bratislava) kolostor utolsó klauzúrás domonkos nővére, Verebély Borbála 1637‑es halála miatt bekövetkezett megszűnte után. 1948‑ban a hitleri érában Luxemburgban feloszlatott kolostor három magyar nemzetiségű apácája, akik ekkor hazatértek Magyarországra – támogatásával felvállalták egy klauzúrás rendház létrehozását. Szegeden laktak, átmeneti kolostorban, s rendszeres szemlélődő életmódot igyekeztek folytatni. Az egyetlen korális nővér, Szegedy Ilona (1914–2011) lett a főnöknő. Az apácákhoz hamarosan csatlakozott két aktív domonkos nővér és egy világi jelölt is, aki azonban nem maradt meg a kolostorban. 1950 ben a konvent öt apácából és egy jelöltből állt. r. Az egyházzal való erősödő konfliktus eredményeképpen a Magyar Népköztársaság kommunista hatalma megszüntette a kolostorokat. A domonkos nővérek, engedelmeskedve Hamvas Endre Szeged‑Csanádi püspöknek, 1950. június 9‑én titokban elhagyták a kolostort, s mindegyek a saját, csak önmaga által ismert útra lépett. Az apácák egészen 1989‑ig illegalitásban éltek. A magyarországi üldözés ez időszakát egy nővér élte túl, Szegedy Ilona priorissza. Ezen felül Molnár Margit nővért titokban felvették a rendbe, aki 1972. október 12‑én tette le örökfogadalmát. A kommunizmus magyarországi bukása után a fent nevezett Molnár Margit nővér támogatásával 1989‑ben megkezdték egy apácaközösség szervezését a nyugat‑magyarországi Nagylózson. 1990‑ben megnyílt a novíciátus, és néhány jelölt jelentkezett. 1994 őszén azonban a nővérek a Pest megyei Tápiószentmártonba költöztek, hogy kolostort építsenek maguknak. Azonban a különböző ehézségek miatt a novíciák előbb a lengyelországi Szent Anna, majd a németországi Klausen kolostorába mentek, ahol szerzetesi életet élhettek, s ahol az ottani közösség felelősséget vállalt a rend csírájának későbbi magyarországi elületéséért. Ez azonban nem vezetett eredményre. Magyarországon két apáca maradt. Ebben az időben jóvátételként visszakapták a szegedi kolostort, és 1997‑ben egy tágas kertes házat vásároltak a Budapesttől északra fekvő Gödön. Itt halt meg Margit nővér 1998. január 16‑án. Egy apáca maradt, Nagybélteki Mária Dominica, akihez hamarosan csatlakozott Szegedy Ilona nővér. A kis létyzám (kettő) miatt a rend generális vezetése elutasította a kolostor jogi elismerését. 2011. december 7‑én elhunyt Szegedy Ilona nővér, tehát Magyarországon már csak egy apáca él, Nagybélteki Mária Dominica (Marianna), a többi magyar nemzetiségű klauzúrás domonkos nővér külföldi kolostorokban él, legtöbben a német Rieste‑Lageban.
    Źródło:
    Studia Gdańskie; 2013, 33; 73-110
    0137-4338
    Pojawia się w:
    Studia Gdańskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Z dziejów klasztoru klarysek chęcińskich w świetle archiwaliów z Archiwum Diecezjalnego w Kielcach
    Autorzy:
    Szylar, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1195730.pdf
    Data publikacji:
    2020-09-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    zakonnice
    klasztor
    Chęciny
    archiwalia
    dzieje
    kasata
    nuns
    convent
    archives
    history
    dissolution
    Opis:
    Artykuł został przygotowany na podstawie materiałów archiwalnych znajdujących się w Archiwum Diecezjalnym w Kielcach. Stanowią go dwa tomy akt z XIX w., zawierające w większości korespondencję pomiędzy mniszkami a władzami diecezjalnymi, zakonnymi i świeckimi.Klaryski zamieszkiwały w Chęcinach w latach 1643-1902. Chociaż kasata nastąpiła w 1864 r., mniszkom pozwolono pozostać w nim do czasu wymarcia większości zakonnic.Konwent należał do niewielkich pod względem liczby zakonnic. Sytuacja materialna sióstr w XIX w. była bardzo trudna, bieda i brak funduszy stanowiły przyczynę poszukiwania różnych źródeł dochodu, które często nie były zgodne z przepisami prawa kanonicznego. Powodowało to liczne spory i kłótnie wśród zakonnic. Wizytatorzy próbowali różnymi sposobami przywrócić dyscyplinę zakonną.Konwent klarysek w Chęcinach został zamknięty w 1902 r., od 1930 r. do chwili obecnej istnieje w tym miejscu klasztor bernardynek.
    The article was prepared on the basis of archival materials found in the Diocesan Archives in Kielce. The archival resources consist of two volumes of 19th century files, mostly containing correspondence between nuns and diocesan, religious, and secular authorities. Poor Clares lived in Chęciny from 1643 to 1902. Even though the dissolution took place in 1864, the nuns were allowed to remain there until most of them died. The convent was small in terms of the number of nuns. The financial situation of the nuns in the nineteenth century was very difficult, poverty and lack of funds were the reason for the search for various sources of income, which were often not in accordance with canon law. This caused numerous disputes and quarrels among the nuns. Visitors tried in various ways to restore religious discipline. The convent of Poor Clares in Chęciny was closed in 1902; from 1930 to date there has been a Bernardine monastery.
    Źródło:
    Saeculum Christianum. Pismo Historyczne; 2020, 27, 1; 134-150
    1232-1575
    Pojawia się w:
    Saeculum Christianum. Pismo Historyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Błogosławione dominikanki: Ofka Piastówna (1299–1359) i Elżbieta Węgierska (1292–1336) – środkowoeuropejskie wzorce świętości z XIV wieku
    The blessed Dominican Nuns: Euphemia of the Piast (1299–1359) and Elisabeth of Hungary (1292–1336) – middle European models of sanctity from XIV century
    Autorzy:
    Stefaniak, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/595601.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    Ofka Piastówna, Elżbieta Arpadówna, Racibórz, Töβ, dominikanki
    Euphemia of the Piast, Elisabeth of Hungary, Racibórz, Töβ, dominican nuns
    Opis:
    Wiek XIV nie miał tak licznych, jak poprzednie stulecie, wyniesionych na ołtarze przedstawicielek, które reprezentowały kręgi dworów Europy Środkowej. Kanonizacji doczekała się jedynie królowa Jadwiga Andegaweńska, osoba świecka. Ponadto wielowiekowym kultem jako błogosławione otaczane są dwie córki władców: Ofka (1299–1359) – pochodząca ze śląskiej, raciborskiej linii Piastów, i Elżbieta (1292–1336) – ostatnia węgierska Arpadówna, córka króla Andrzeja III. Obie były przedstawicielkami jednego pokolenia, miały wspólnego przodka, obie należały do zakonu dominikańskiego. Choć się nie znały, a być może nawet o sobie wzajemnie nawet nie słyszały, to równolegle realizowalny ten sam, dominikański ideał zakonny i obie w dostępny sobie sposób przyjęły łaskę mistycznego życia i obie doczekały się wielowiekowej pamięci swoich świętych czynów. Artykuł jest porównaniem dwóch czternastowiecznych środkowoeuropejskich dominikanek, których świętość fascynowała i ubogacała Kościół po obu stronach Karpat: w Polsce (na Śląsku) i na Węgrzech, a następnie w Szwajcarii. Autor omawia podstawy badawcze obu postaci oraz ukazuje ich wspólne korzenie, podobne losy powołania zakonnego, życie klasztorne oraz opinię świętości, w jakiej obie zakończyły życie. Istnieje wiele różnic między tymi postaciami, a jednocześnie wiele podobieństw, które stały się podstawą ich porównania.
    The XIV century did not have so many saint representatives of the middle European court circle like the preceding century. In this time Queen Hedwig of Anjou was the only canonized and one lay person. In addition there is the cult of two blessed daughters of monarchs: Euphemia of the Piast from Racibórz in Silesia (1299–1359) and the daughter of King Andrew III, Elisabeth of Hungary (1292–1336). Both had been representatives of the same generation, had the same forefather, and belonged to the same Dominican order. Even though they had not known each other and had not heard about each other, both had realized the same Dominican order’s idea, became part of the same mystical way of life, and obtained the remembrance of their holy deeds throughout out the ages. The present article is a comparison between the two middle European Dominican blessed women, their holiness fascinated and enriched the Church on both sides of the Carpathian mountains: in Poland (in Silesia), and in Hungary and then in Switzerland. The author discusses the research foundations of both persons and shows their mutual roots, their similar history of monastic vocation, their monastic life and their opinions of holiness, in which they had ended their life. There are a lot of differences between those two blessed women, and also a lot of similarities, which are the main reasons for their comparison.
    Źródło:
    Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2015, 35; 293-333
    0137-3420
    Pojawia się w:
    Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Sierocińce zakonne w Drugiej Rzeczypospolitej. Z badań nad dziejami opieki zastępczej (pozarodzinnej) w Polsce
    Orphanages run by nuns in Druga Rzeczpospolita (The Second Republic of Poland – Poland between 1918-1939 ). An outline of the history of foster care (outside the family) in Poland.
    Autorzy:
    BARTKOWIAK, EDYTA
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/435693.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Uniwersytet Wrocławski. Wydział Nauk Historycznych i Pedagogicznych. Instytut Pedagogiki. Zakład Historii Edukacji
    Tematy:
    orphanhood, foster care, institutional care, institutional foster care,
    hospital, orphanage, institutions run by nuns, care/educational work.
    Opis:
    Child foster care organized by nuns and meant for children deprived of infamily upbringing dates back as far as the 13 century. The prototypes of orphanages run by nuns were medieval hospitals, that is care institutions for all those in need. The beginnings of care/educational work with orphaned and abandoned children are connected with the activity of The Holy Spirit de Saxia male congregation, whose members were called “duchaki” in Poland. Since the 16 century the members of the Sisters of Mercy and Sisters of Charity congregations have specialized in institutional foster care. In nationally sovereign Druga Rzeczpospolita orphanages run by nuns were numerous and they were characterized by relative financial stability, the continuity of educational processes and creativity in finding new solutions to be used in the work with the children who were cared for.
    Źródło:
    Wychowanie w Rodzinie; 2011, II, (2/2011)
    2082-9019
    Pojawia się w:
    Wychowanie w Rodzinie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Siostry Benedyktynki Mijsonarki w Grajewie (1958–2008)
    The Missionary Benedictine Nuns in Grajewo (1958–2008)
    Autorzy:
    Kalinowska, Jadwiga Ambrozja
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2165493.pdf
    Data publikacji:
    2013-12
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
    Tematy:
    Benedictine Sisters of Missionaries
    Grajewo
    violence
    communist rule
    Polska
    Opis:
    Presented here, and yet never printed, the article consists of an introduction, four small chapters, Teminations and Annex source. It was based on non-print sources: 1) religious, located in the archives of General House of the Missionary Benedictine Sisters in Otwock (ABMO), as well as the archives of the Institute of National Remembrance (IPN) in Białystok, and the few studies concerning violence of totalitarian communist regime in the People’s Republic in the overall scale. The Introduction containts a brief history of Grajewo. The first chapter is shown origins and beginnings of the religious house of the Benedictine Sisters of Missionaries in that city and in the second – showing violence against the people’s sisters by unlawful use of evictions from nine to three rooms in the house sisters and quartered for this religious building at Marchlewskiego street 26, a number of multi-family. The theme of the third chapter is, lasting several years, defending religious institutions sisters who did not undergo passive people’s power and have not left, despite the harassment, his home. In the fourth chapter indicated a positive result of a previous home defense sisters in Grajewo in a document-decision of the Office for Religious Affairs in Warsaw, dated 26 Februrary 1975, revoking the decision of the Department of Religious Affairs PRN in Białystok on the dissolution of the religious house of sisters in Grajewo. It was pointed out that from now began to normal development of the religious institutions and describes the Golden Jubilee celebrations of the religious house erection. In conclusion briefly summarizes the reflections previous chapter article. The Annex contains: Decree erectile religious house in Grajewo, Letter of Fr. A. Jagłowskiego the Benedictine missionaries is Grajewo, semipublic decree of erection of the chapel in the hous of the Benedictine Sisters of Grajewo and against the local superiors in the same house in the years 1958–2008.
    Źródło:
    Studia Elbląskie; 2013, 14; 21-36
    1507-9058
    Pojawia się w:
    Studia Elbląskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Inwentarz spuścizny malarskiej Imeldy Neugebauer OP
    Autorzy:
    Świętochowski, Robert
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1047705.pdf
    Data publikacji:
    1975
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    spuścizna
    inwentarz
    malarstwo
    dominikanki
    XX wiek
    Gródek
    Kraków
    archiwum
    heritage
    inventory
    painting
    Dominican nuns
    20th century
    Krakow
    archive
    Źródło:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 1975, 31; 209-224
    0518-3766
    2545-3491
    Pojawia się w:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Canto fratto Repertoire of Benedicamus Domino in the Manuscript Cantionales from the Convent of Bernardine Nuns in Kraków
    Autorzy:
    Godek, Andrzej Edward
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/513922.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Koło Naukowe Studentów Muzykologii UJ
    Tematy:
    Canto fratto
    Benedicamus Domino
    Bernardines
    liturgical manuscripts
    Opis:
    The Archive of St Joseph’s Convent in Kraków contains a collection of musical manuscripts, which have not been studied before. Among books of liturgical use, such as graduals and antiphonaries, there are also small cantionales, full of canto fratto repertoire. The majority of these sources originate from the Convent of Bernardine Nuns in Kraków; however, there are also at least two manuscripts from the Convent in Wilno. The aim of this paper is to present canto fratto repertoire of Benedicamus Domino found in the 18th and 19th century liturgical manuscripts from the Convent of Bernardine Nuns in Kraków. The author indicates sources of studied melodies based on the wide range of liturgical manuscripts from the 18th and 19th centuries—especially from convents of Bernardine Nuns in Poland, as well as from the Convent of Benedictine Friars in Staniątki—and compares it to the dispersal of canto fratto settings of ordinarium missae. Finally, the paper presents complete index of Benedicamus Domino melodies in the annex.
    Źródło:
    Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ; 2018, 1(36) Eng; 33-52
    2956-4107
    2353-7094
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Związki klarysek gnieźnieńskich z duchowieństwem katedry gnieźnieńskiej w pierwszej połowie XV wieku
    Connections between the Poor Clares Nuns in Gniezno and the Clergy of the Gniezno Cathedral in the First Half of the 15th Century
    Autorzy:
    Czyżak, Marta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1040147.pdf
    Data publikacji:
    2013-01-01
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Gniezno
    Poor Clares nuns
    convent procurators
    missal of Mikołaj Słupek
    gradual of the Poor Clares of Gniezno
    family connections
    St. Peter's church in the outskirts of Gniezno
    Opis:
    The article presents three types of connections between the Poor Clares nuns in Gniezno with the clergy of the Gniezno cathedral: cooperation of the abbess and the whole congregation of nuns with the procurators of the convent usually chosen by the nuns from among the lower and higher (chapter) clergy of the cathedral; family connections between the nuns and the canons of the metropolitan chapter (the sisters of canons Jarosław Kąkolewski and Piotr Pniewski, respectively Elżbieta and Jadwiga were Poor Clares nuns in the Gniezno convent) and disputes over assets between the convent and the parsons of St. Peter's church in the outskirts of Gniezno as well as the preposite of the collegiate of St. George in Gniezno. The author stresses the Poor Clares' family connections with wealthy landed gentry of Greater Poland. In conclusion of the article she draws attention to the fact that the Poor Clares nuns of Gniezno owned individual property, which was a violation of the rule of the Order of Saint Clare.
    Źródło:
    Ecclesia. Studia z Dziejów Wielkopolski; 2013, 8; 27-39
    1731-0679
    Pojawia się w:
    Ecclesia. Studia z Dziejów Wielkopolski
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Seventeenth-century chant manuscripts held at University of Warsaw Library in the context of Bernardine musical culture
    Autorzy:
    Grabiec, Dominika
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/780141.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Bernardine nuns
    liturgical-musical manuscript
    Gregorian chant
    Bernardine convent in Łowicz
    Opis:
    The Music Department at Warsaw University Library is in possession of three seventeenthcentury chant manuscripts. All three were probably produced in the Bernardine community, although only two of them contain provenance notes which allow us to establish more precisely where they were compiled or used. In the present paper, the focus is on one of those manuscripts, which formerly belonged to the Bernardine nuns of Łowicz. This source provides valuable information on such subjects as the exchange of musical experiences and cooperation among various congregations.
    Źródło:
    Interdisciplinary Studies in Musicology; 2012, 11; 143-154
    1734-2406
    Pojawia się w:
    Interdisciplinary Studies in Musicology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Szkoły Sióstr Nazaretanek w Warszawie w latach 1919-1944
    Schools Run by the Nuns of the Order of the Holy Family of Nazareth in Warsaw in 1919-1944
    Autorzy:
    Gromada, Barbara
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1955904.pdf
    Data publikacji:
    1999
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Opis:
    The main reason why the nuns of the Order of the Holy Family of Nazareth came to Warsaw in 1918 was to undertake didactic-educational work. To this end, first in Litewska Street and then in Czerniakowska Street they opened a secondary boarding school for girls that could be attended by schoolgirls from all over Poland. The structure and organization of the school was changed several times. At first it was an 8-year grammar-school from which in 1932 a 6-year primary school, a 4-year grammar-school and a 2-year secondary school (liceum) emerged. During the Nazi occupation the nuns' school worked as a 7-year primary school and Preparatory Courses for Technical School and Technical Tailoring School. On the basis of these schools the nuns organized clandestine education on the grammar-school and secondary school levels. The schools, although private, enjoyed the confidence of the education authorities – which was expressed in awarding them public rights every year, - the Church authorities, as well as the confidence of the society. They had a modern building, very well furnished and equipped. The teaching staff, consisting of lay teachers and nuns, had full professional qualifications and many years' experience. The schools taught girls who mainly came from intelligentsia and gentry families, but they were also open to poor girls, and during the war also to Jewish children. During the 25 years of the school's existence it was attended by over five thousand pupils of which 395 passed the maturity exam (116 of them during the occupation). Besides the intellectual formation the nuns emphasized a proper education and preparing the girls to their future adult life. The ideal of a good wife and mother guided by the religious values and principles of the Christian ethics was stressed. The educational methods characterictic of the Order's schools helped achieve these aims. The methods included individual treatment of the pupils, a constant presence of a nun and a constant contact between the pupils and the sister preceptress, a family atmosphere, mutual sincerity, openness and respect. The schools established by the nuns of the Order of the Holy Family of Nazareth at the beginning of the 20th century, called “the fortress in Czerniakowska Street” survived the most stormy periods of Polish history after the partitions, cherishing and handing down to several generations the imperishable human values, the Christian culture and the national tradition.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 1999, 47, 2; 215-241
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Trzy klasztory bernardynek – Mniszek Trzeciego Zakonu Regularnego św. Franciszka z Asyżu w metropolii łódzkiej. Rys historyczny
    Three of the Observants’ – St. Francis of Assisi Third Regular Order Nuns’ – convents in Łódź archdiocese. An outline of the history
    Autorzy:
    Rusecki, Inocenty Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/503154.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
    Tematy:
    bernardynki
    bernardyni
    mniszki Trzeciego Zakonu Regularnego św. Franciszka z Asyżu
    życie kontemplacyjne
    Observants
    Friars Minor of the Observance
    St. Francis from Assisi
    the Third Regular
    Order’s Nuns
    a contemplative life
    Opis:
    This study aims at showing the St. Francis from Assisi’s Third Regular Order Nuns‘ historical outline in Poland. At the beginning, the author presented a short genesis of the Convent, and next he described the first foundation in Cracow, as well as the other foundations and spiritual life of the sisters. The last part of the article shows the history of the three Observants’ convents in Łódź archidiocese.
    Źródło:
    Łódzkie Studia Teologiczne; 2016, 25, 3; 97-113
    1231-1634
    Pojawia się w:
    Łódzkie Studia Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Chrześcijaństwo i buddyzm – niektóre podobieństwa i różnice
    Christianity and Buddhism - Some Similarities and Differences
    Autorzy:
    Lan, Wu
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/559309.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Gdańskie Seminarium Duchowne
    Tematy:
    buddyzm
    chrześcijaństwo
    Bóg
    religia
    wiara
    księża
    mnisi
    mniszki
    Buddhism
    Christianity
    God
    religion
    faith
    priests
    monks
    nuns
    Opis:
    Artykuł początkowo przedstawia podstawowe prawdy wiary w obu religiach, które od razu pokazują zasadnicze rozbieżności pomiędzy nimi. Następnie dokonuje bardziej pogłębionej prezentacji problemów obu religii, usytuowanych na pograniczu wiary i praktyki religijnej. Wskazuje więc nadal na głębokie różnice, nieliczne podobieństwa, ale też na pewne oceny wzajemne obu religii, które pomimo wzajemnego szacunku, są krytyczne. Największa część artykułu dotyczy porównania w skrócie losów chrześcijaństwa obrządku rzymsko – katolickiego w Polsce i buddyzmu ludności Han w Chinach, bez wchodzenia w jego różnice z buddyzmem tybetańskim. Artykuł sygnalizuje pewne podobieństwa jak np. okresy prześladowań, ale też obecną zupełnie inną rolę w obu państwach.
    At the beginning of this article the author presents the basis truths of two religions, which at a first glance reveal some fundamental incompatibilities. Then he thoroughly presents the problems of both religions, problems situated on the periphery of the faith and religious practice. The article draws attention to deep-rooted differences and to a few similarities, but also to the reciprocal valuation of both religions, which despite their mutual respect, remain critical of each other. The most comprehensive part of the article is a brief comparison of Roman Catholic Christianity in Poland and Han people’s Buddhism in China, without going into differences between the last mentioned and Tibetan Buddhism. The paper indicates some similarities, such as, for example, periods of persecutions, but also shows the completely different role that those two religions play currently in both countries.
    Źródło:
    Studia Gdańskie; 2017, 40; 161-166
    0137-4338
    Pojawia się w:
    Studia Gdańskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Księga fundacyj klasztorów karmelitanek bosych prowincyjej polskiej Ducha Świętego – projekt historiograficzny, artystyczny, literacki i niezwykła książka rękopiśmienna krakowskich zakonnic z początku XVIII wieku
    Księga fundacyj klasztorów karmelitanek bosych prowincyjej polskiej Ducha Świętego: A Historiographical, Artistic and Literary Project and an Unusua l Handwritten Book by Cracow Nuns from the Early 18th Century
    Autorzy:
    Nowicka-Struska, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/26850544.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Akademia Zamojska
    Tematy:
    Discalced Carmelite nuns
    historiography
    manuscript
    Cracow order
    diarism
    poetry
    chronicle
    karmelitanki bose
    historiografia
    manuskrypt
    zakon krakowski
    pamiętnikarstwo
    poezja
    kronika
    Opis:
    W artykule omówione są zagadnienia, takie jak: autorstwo, struktura, cel spisania, oprawa artystyczna i całościowa idea, związane z historiograficznym rękopisem XVII-wiecznych karmelitanek bosych: Księga fundacyj klasztorów karmelitanek bosych prowincyjej polskiej Ducha Świętego, znajdującym się w Bibliotece Karmelitanek Bosych w Krakowie, sygn. nr 255. Historiografia zakonna karmelitanek bosych jest w skali piśmiennictwa polskiego epoki staropolskiej wyjątkowym zjawiskiem. Kobiece kroniki pisane były prostym, potocznym i dalekim od wyrafinowanej erudycji językiem, a ich autorki z pasją relacjonowały najważniejsze wydarzenia domowe. Ich zapiski stanowią przykład pamiętnikarstwa domowego, którego bohaterem była zbiorowość. Początkowe części kronik, tzw. małe kroniki, czy krótkie opisania fundacyj miały podniosły i uroczysty charakter. Manuskrypt omawiany w artykule jest zbiorem wszystkich powstałych do 1725 roku kronikarskich „krótkich opisań”, czyli wstępnych części kronik konwentualnych fundacji karmelitańskich w Polsce i na Litwie. Rękopis nr 255 należy do najpiękniejszych manuskryptów zachowanych w zbiorach karmelitanek bosych w Krakowie. Wszystkie elementy rękopisu zdradzają, że został on zaprojektowany jako całościowa, wyjątkowa książka rękopiśmienna, łącząca zróżnicowane techniki graficzne i drukraskie z kluczowymi dla tożsamości zakonnej tekstami założycielskimi. Analiza rękopisu pokazuje zależności manuskryptu z innymi rękopisami z Biblioteki Karmelitanek Bosych i europejskimi tekstami terezjańskimi (Vita effigiata della serafica vergine s[ancta] Teresa di Gesu 1670). Autorka rękopisu projektując książkę, posłużyła się na stronie tytułowej i frontyspisie tekstami poetyckimi. Manuskrypt zawiera krótkie opisy fundacji klasztorów bosaczek w porządku ich powstawania. Różne elementy rękopisu pozwalają wskazać czas jego powstania i twórczynię tej książki, a także proces powstawania i cel pracy. Rękopis ukazuje ambicje twórczyni, środowiska zakonnego i pasję autorki tego pięknego kodeksu.
    The article discusses issues such as the authorship, structure, purpose, artistic binding, and overall idea of the 17th-century historiographic manuscript Księga fundacyj klasztorów karmelitanek bosych prowincyjej polskiej Ducha Świętego, kept in the Library of the Discalced Carmelites in Cracow, file No. 255. The monastic historiography of the Discalced Carmelites is a unique phenomenon in the writing of the Old Polish era. The chronicles were written in simple, colloquial language, far from sophisticated erudition, and their authors passionately reported on the most important events in the life of the convent. Their relations are an example of domestic diarism featuring a collective protagonist. The initial parts of the chronicle, the so-called “little chronicles” or “brief descriptions of foundations,” had an elevated and solemn character. The manuscript discussed in the article is a collection of all the “short descriptions,” i.e. the introductory parts of the conventual chronicles of Carmelite foundations in Poland and Lithuania, written up to 1725. Manuscript No. 255 is one of the most beautiful manuscripts preserved in the collection of the Discalced Carmelite nuns in Cracow. All the elements of the manuscript prove that it was designed as a comprehensive, unique manuscript book, combining diverse graphic and printmaking techniques with foundational texts crucial to monastic identity. The analysis of the manuscript reveals the manuscript’s relations with other manuscripts from the Library of the Discalced Carmelites and European Teresian texts (Vita Effigiata Della Serafica Vergine S[aint] Teresa di Gesù, 1670). When designing the book, the author of the manuscript used poetic texts on the title page and frontispiece. The manuscript contains brief descriptions of the foundation of the convents in the order of their creation. Various elements of the manuscript make it possible to determine the time of its creation and its author, as well as the process of creation and the purpose of the work. The beautiful codex shows the ambitions of the convent and reflects the passion of the author.
    Źródło:
    Facta Simonidis; 2022, 15, 2; 11-27
    1899-3109
    Pojawia się w:
    Facta Simonidis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zjawiska niecodzienne, klęski elementarne i przemarsze wojsk w Wielkopolsce w XVII i XVIII w. i ich wpływ na funkcjonowanie klasztoru benedyktynek w Poznaniu w świetle Kronik Benedyktynek Poznańskich
    Extra-Ordinary Events, Disasters and Marching Armies in Greater Poland in 17th and 18th Century and Their Impact on Life of Nuns in the Benedictine Monastery in the records of the Monastic Chronicle
    Autorzy:
    Lewandowska, Ada
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/449917.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    Nuns in the Benedictine Monastery
    Poznan
    Monastery
    Disasters
    Army
    Opis:
    The Monastery in Poznań was founded in 1607 by Magdalena Mortęska - the reformer of the Benedictine Order. By analysing the monastic cornicles, the author wanted to show the influence of extra-ordinary events in Greater Poland and Poznan in 17th and 18th Century on life of enclosed nuns. The article describes what changed when people visited the monastery, what life of nuns looked like during epidemics, floods and other disasters that took place in Greater Poland. The influence of wars and quartering foreign armies in the city of Poznan on life of nuns in the Benedictine Monastery was also included.
    Źródło:
    Saeculum Christianum. Pismo Historyczne; 2017, 24; 184-197
    1232-1575
    Pojawia się w:
    Saeculum Christianum. Pismo Historyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Trzynastowieczna tradycja mistyczna w barokowym obrazie Adoracji ran Chrystusa przez zakonnice reguły św. Benedykta z klasztoru Panien Benedyktynek w Przemyślu
    The Thirteenth-Century Mystical Tradition in the Baroque Painting the Adoration of Christ’s Wounds by Nuns of the Order of St. Benedict in the Benedictine Convent in Przemyśl
    Autorzy:
    Noworyta-Kuklińska, Bożena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1787927.pdf
    Data publikacji:
    2021-05-10
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    malarstwo barokowe
    benedyktynki
    mistyka średniowieczna
    pobożność potrydencka
    Magdalena Mortęska
    Kasper Drużbicki
    baroque painting
    Benedictine nuns
    medieval mysticism
    post-Tridentine piety
    Opis:
    W klasztorze Panien Benedyktynek w Przemyślu znajduje się siedemnastowieczny obraz ukazujący adorację Chrystusa przez zakonnice reguły św. Benedykta. Przedstawienie to reprezentuje ducha mistyki pasyjnej. W XIII wieku nabożeństwo do człowieczeństwa Jezusa stawało się coraz bardziej powszechne, szczególnie w Niemczech. Prymat miłości w kontemplacji był cechą charakterystyczną tej mistyki oblubieńczej, zwanej też miłosną. W XVII wieku, w czasie kiedy powstał obraz, duchowość pasyjna kontynuowała myśl średniowieczną i oparta była w wielkiej mierze na tekstach objawień średniowiecznych wizjonerek, szczególnie św. Mechtyldy z Heckeborn i św. Gertrudy Wielkiej. Ogromną rolę w rozwoju kultu Męki Chrystusa i Jego Serca na ziemiach polskich odegrali wówczas ksieni benedyktynek chełmińskich Magdalena Mortęska i jezuita Kasper Drużbicki. Ukazane na obrazie zakonnice, poprzez zróżnicowany czas i miejsce życia, reprezentują także wielowiekową tradycję i historię zakonu benedyktynek i monastycyzmu benedyktyńskiego. 
    This paper looks at the 17th-century painting showing the adoration of Christ by nuns of the Order of St. Benedict, and which is to be found in the Convent of the Benedictine Sisters in Przemyśl. This depiction represents the spirit of the mysticism of the Passion. In the 13th century, devotion to the humanity of Jesus became more and more common, especially in Germany. The primacy of love in contemplation was a characteristic feature of this bridal mysticism, which was also known as love mysticism. In the 17th century, when the painting was created, this passionate spirituality continued this line of medieval thought, which was largely based on the texts of the revelations of medieval visionaries, especially those of St. Mechthild of Hackeborn and St. Gertrude the Great. A considerable role in the development of the cult of the Passion of Christ and His Heart in Poland was played by the prioress of the Benedictine nuns of Chełmno, Magdalena Mortęska, and the Jesuit Kasper Drużbicki. The nuns who are shown in the picture, from various times and places, represent the centuries-old tradition and history of the Benedictine Order and Benedictine monasticism.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2021, 69, 4; 71-92
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Osoby życia konsekrowanego w służbie katechezy
    Consecrated Persons in the Service of Catechesis
    Autorzy:
    Goliszek, Piotr T.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2040427.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    osoby życia konsekrowanego
    katecheza
    Chrystus
    świadectwo
    charyzmaty
    zakonnicy
    zakonnice
    consecrated persons
    catechesis
    Christ
    testimony
    charismas
    monks
    nuns
    Opis:
    Katecheza powinna prowadzić do osobowej więzi z Bogiem na wzór Chrystusa i do wyznawania wiary w Kościele dla pełnej personalizacji człowieka i świata. Do tej posługi w ciągu dziejów Kościół w sposób szczególny wzywa osoby życia konsekrowanego, aby zechciały poświęcić maksimum zdolności i możliwości dziełu nauczania, wychowania i wtajemniczenia, jakie realizuje w różnych środowiskach katecheza. Wkład osób zakonnych w katechizację najpełniej dokonuje się poprzez uobecnianie Osoby Chrystusa przykładem życia i naśladowaniem Syna Bożego, przez profesję rad ewangelicznych oraz poprzez świadectwo życia chrześcijańskiego zgodnie z Ewangelią, objawiające Chrystusa i pokazujące oblicze Kościoła, a także poprzez charyzmaty zakonne włączone w proces katechizacji, które nadają jej specyficzny akcent i wymowny charakter. Zaangażowanie w katechizację ze strony zakonników, zakonnic i członków stowarzyszeń życia apostolskiego jest niezmiernie cenne w obecnym dziejowym momencie nowej ewangelizacji nowej Europy i nowego świata.
    Catechesis should lead to the formation of a personal bond with God following the model of Christ, and to professing the faith in the Church for a full personalization of man and of the world. For this service, in a special way, in all the history, the Church has always called consecrated persons to devote the maximum of their abilities and possibilities to the work of teaching, educating and of initiation that is realized by catechesis in various circles. The contribution of monks to catechization is most fully realized by making the Person of Christ present with the use of the example of one's life, and by following the example of the Son of God, by the profession of evangelic councils and by the testimony of one's Christian life in agreement with the Gospel, revealing Christ and showing the face of the Church, as well as by monastic charismas involved in the process of catechization, giving it a special emphasis and a telling character. Involvement in catechization on the part of monks, nuns, and members of associations of apostolic life is of utmost importance at the present moment in the history of the new evangelization of the new Europe and the new world.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2015, 62, 11; 119-134
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Doświadczenie kryzysu związanego z odejściem kobiet z życia zakonnego
    The Experience of the Crisis Associated with the Departure of Women from a Religious Life
    Autorzy:
    Pieczyńska, Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2194707.pdf
    Data publikacji:
    2022-12-22
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    crisis
    religious vocation
    withdrawal
    ex-nuns
    readaptation
    Opis:
    The aim of the article is to describe the situation of sisters leaving the religious order and the crises they experience as a result. The first part presents the theoretical background of the research subject: information about the scale of the phenomenon, the issue of discernment a vocation and the main causes of withdrawals, and also the concept of the crisis and its types. The empirical part presents the results of research conducted among former nuns. It lists various difficulties they face and describes the various dimensions of the crises experienced by them: economical, housing, existential and emotional, as well as interpersonal and religious.
    Źródło:
    Kultura-Społeczeństwo-Edukacja; 2022, 21, 1; 117-143
    2300-0422
    Pojawia się w:
    Kultura-Społeczeństwo-Edukacja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    By whom and when was the foundation of the Cistercian nunnery in Dorpat initiated?
    Kto i kiedy zainicjował fundację klasztoru cysterek w Dorpacie?
    Autorzy:
    Gąssowska, Maja
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2106510.pdf
    Data publikacji:
    2022-09-16
    Wydawca:
    Uniwersytet Gdański. Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego
    Tematy:
    Cistercian nuns
    Dorpat (Tartu)
    Livonia
    Frederick von Haseldorf
    bishop
    Opis:
    Celem niniejszego artykułu była próba odpowiedzi na pytanie, kto i kiedy zainicjował fundację żeńskiego klasztoru cysterskiego w estońskiej diecezji dorpackiej. Nie ulega wątpliwości, że zakładanie klasztorów żeńskich nie było sprawą priorytetową w świeżo chrystianizowanych, słabo zaludnionych i peryferyjnych Inflantach. Pierwsze klasztory męskie na tych ziemiach powstały w pierwszej dekadzie XIII w., klasztory żeńskie – dopiero na początku drugiej połowy XIII w. Fundatorami wszystkich byli lokalni władcy terytorialni – król duński i inflanccy biskupi (ryski, dorpacki i ozylski). Należy więc uznać, że podobnie było w wypadku klasztoru cysterek dorpackich, i szukać jego fundatora wśród dorpackich hierarchów. Wydaje się, że inicjatorem tej fundacji, która po raz pierwszy była wzmiankowana źródłowo dopiero w 1345 r., mógł być biskup dorpacki Frederick von Haseldorf, sprawujący tę godność w latach 1268 – ok. 1289. Sprzyjały temu stosunkowo długi czas jego pontyfikatu, potwierdzone źródłowo wcześniejsze zainteresowanie biskupa monastycyzmem kobiecym (jego rodzinny Holsztyn, Meklemburgia, Pomorze Zachodnie) oraz wysoka pozycja społeczna i majątkowa. Wydaje się, że zamiar fundacji powstał dopiero w ostatnich latach życia biskupa Fredericka von Haseldorfa i po jego śmierci przeznaczono na ten cel pieniądze sprowadzone przez dorpacką kapitułę katedralną ze Stralsundu, a stanowiące spuściznę po zmarłym biskupie. Samo powstanie klasztoru zapewne było rozciągnięte w czasie, podobnie jak w wypadku nieco lepiej oświetlonych źródłowo i wcześniejszych fundacji żeńskich klasztorów cysterek w Rydze i Rewalu, ale być może zaczął on funkcjonować jeszcze w XIII w. – zamykając okres chrystianizacji Inflant – do którego przynależały wszystkie fundacje cysterskie na terenie Dawnych Inflant.
    Źródło:
    Studia z Dziejów Średniowiecza; 2022, 25; 75-95
    2544-2562
    Pojawia się w:
    Studia z Dziejów Średniowiecza
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    PIEŚNI MNISZEK (THERĪGĀTHĀ) — STAN BADAŃ I PERSPEKTYWY BADAWCZE
    SONGS OF THE ELDER NUNS (THERĪGĀTHĀ) AS THE SOURCE FOR RESEARCH ON FEMALE RELIGIOSITY IN ANCIENT INDIA – RESEARCH PERSPECTIVES
    Autorzy:
    Gruszewska, Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/418342.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Akademia Marynarki Wojennej. Wydział Nauk Humanistycznych i Społecznych
    Tematy:
    Buddhism
    Therīgāthā
    the Pāli Canon
    women
    Opis:
    Songs of the elder nuns (Therīgāthā) is a collection, which can be very interesting for the research in the area of religious studies. It is unique both in ancient Indian literature as well as in the world's religious literature. It constitutes the ninth part of the Khuddaka Nikāya of the Pāli canon. According to Buddhist tradition, it is composed of songs whose authors are the elder nuns (therī) – this is probably the only case where texts authored by women are recognized as part of the official canon of religious texts. The songs that form the collection are composed in the form of hymns bearing the features of personal accounts of nuns describing their path to obtain their liberation. They are often individual biographies, which describe the social origins and the motivations for conversion. This article aims to outline possible areas of research within which Therīgāthā can be analyzed and reflects upon the potential difficulties and limitations faced by researchers of the text.
    Źródło:
    Colloquium; 2016, 8, 3; 73-83
    2081-3813
    2658-0365
    Pojawia się w:
    Colloquium
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przystosowanie i opór żeńskich zgromadzeń zakonnych wobec władz komunistycznych w Polsce. Zarys problemu
    Nuns’ participation and their role in creating an anti-communism attitude of resistance in People’s Republic of Poland
    Autorzy:
    Mirek, Agata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1887813.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    communist regime
    totalitarianism
    atheisation
    anti-communist resistance
    the church
    congregations
    nuns
    reżim komunistyczny
    totalitaryzm
    ateizacja
    opór antykomunistyczny
    kościół
    zakony
    zakonnice
    Polska Rzeczpospolita Ludowa
    PRL
    prawo wyznaniowe
    relacje państwo - kościół
    stosunki między państwem a kościołami i innymi związkami wyznaniowymi
    Wolność sumienia i religii
    wolność sumienia i wyznania
    Opis:
    W okresie reżimu komunistycznego w Polsce we wszystkich praktycznie obszarach życia istniały dwie postawy społeczne: przystosowanie i opór. Zewnętrznym przejawom przystosowania, towarzyszyło zachowanie suwerenności wewnętrznej i zdolności do stawiania oporu, przynajmniej wobec niektórych cech systemu czy kierunku działania władz. Antykomunistyczny opór dotyczył wszystkich warstw i grup społecznych. Podejmowany był nie tylko przez zbrojne podziemie ale także przez znaczną część polskiego społeczeństwa. Był ukierunkowany przede wszystkim na kwestie wolności wyznawania religii, naruszania wartości tradycji narodowej, czy wobec ograniczania wolności przekonań i wypowiedzi. Walka z zakonami należała do głównych celów większości reżimów, które kiedykolwiek walczyły z Kościołem. Katolicy byli traktowani jako obywatele drugiej kategorii, zakonnice natomiast jak obywatele trzeciej kategorii, nieustannie spychane na margines życia społecznego, pozbawiane nie tylko możliwości awansu społecznego, ale przede wszystkim podstawowych praw i swobód obywatelskich gwarantowanych przez Konstytucję. Systematycznie pozbawiano siostry prowadzenia działalności apostolskiej i swobodnego podejmowania pracy zawodowej, odmawiano możliwości zdobycia wykształcenia, korzystania z świadczeń socjalnych takich jak ochrona zdrowia, ubezpieczenia społeczne czy świadczenia emerytalne, instrumentalnie wykorzystywano przepisy podatkowe. Planowa ateizacja dotknęła wszystkie obszary działalności wspólnot zakonnych. Przyjmowała ona charakter rozwiązań instytucjonalno-prawnych. Walka z działalnością zakonów dokonywana była „w majestacie prawa”. W okresie od 1949 do 1967 zlikwidowano ponad 80 szkół zakonnych, 263 domy dziecka, 680 przedszkoli, 73 świetlice, 46 żłobków. Z 276 szpitali, w których siostry pracowały do roku 1967 zostały tylko w 93. Szpitale zakonne upaństwowiono. W celu skutecznej obrony zakonów, z inicjatywy Prymasa Wyszyńskiego zapoczątkowano instytucjonalne formy współpracy zgromadzeń zakonnych. Narzędziem represyjnej polityki państwa, prowadzonej w stosunku do zgromadzeń zakonnych była Ustawa o przejęciu „dóbr martwej ręki” z 20 marca 1950 r. mająca na celu ograniczenie bazy materialnej zakonów, wprowadziła stan prawny, w którym zgromadzenia zakonne traciły własne ziemie i gospodarstwa, będące podstawą utrzymania wielu wspólnot zakonnych, a zwłaszcza nowicjatów i domów formacyjnych. Afirmacja, przystosowanie, opór, opozycyjność – wszystkie te postawy występowały jednocześnie i we wzajemnym powiązaniu. Zakonnice, tak jak całe społeczeństwo, zmuszone do milczenia i respektowania narzuconych reguł, przystosowały się do nich, jednocześnie broniły pewnego zakresu autonomii i próbowały ją poszerzać. Dzieje PRL można przedstawić jako proces zmagania się między aparatem władzy a społeczeństwem, w którym to zmaganiu zmieniają się obie strony.
    From 1944 when Poland was under the communism rule two kind of attitudes existed in polish society – adaptation and resistance. Affirmation, adjustment, resistance and opposition – those attitudes were appearing at the same time and were related to each other. Anti-communist resistance in People’s Republic of Poland applied to every class and group of society. The resistance was especially directed into a restrict feature limiting a freedom to profess religion, damaging a value of national tradition or limiting a freedom to speech and beliefs. In August 1949 “ A decree of protection of freedom of conscience and denomination” was issued. Technically this document, was meant to create a lawful guarantee of freedom of denominations in Poland. In reality some of the regulations were used by the different authorities to both make Church’s life more difficult and to repress clergy and secular people. The Catholics in Poland were treated as a second category citizens ( limited with their capability to get promotion, even if they kept a loyal attitudes) but nuns were treated even worst as a third category citizens, being continuously pushing to the dregs of social live, without not only any chance to get promotion but also without the fundamental rights and freedom guarantee to every Poles by the Constitution. In further perspective the communist government planned to gradually limited congregations work, created closed enclaves and aimed to completely liquidate nuns work. The right person for the Church happened to be a cardinal Stefan Wyszyński a Primate of Poland. Thanks to an inflexible attitudes of cardinal Wyszyński and his Non possumus the authorities were unable to fulfill the program of “loyality” in Catholic Church in Poland. The Primate tried to show nuns a new perspective of work and was looking for methods to defend and kept monastic life in Poland. The Episcopal was protecting monastic live. It was aware that battle with religious orders was a part of a main repertoire among most of the regime which at any time undertake a battle with Church. The history of People’s Republic of Poland might be describe as a process of struggle between the authorities and society where both sides were changing under influence of this struggle.
    Źródło:
    Studia z Prawa Wyznaniowego; 2012, 15; 217-233
    2081-8882
    2544-3003
    Pojawia się w:
    Studia z Prawa Wyznaniowego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Reception of Medieval Mistique in the Incunabulum Auslegung der heili- gen Messe from the Library of the Clarissan Nuns in Wrocław.
    Recepcja elementów mistyki średniowiecznej w inkunabule Auslegung der heiligen Messe z biblioteki klarysek wrocławskich
    Autorzy:
    Sutowicz, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/695185.pdf
    Data publikacji:
    2019-01-05
    Wydawca:
    Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu
    Opis:
    The presented analysis is based on the incunabulum Auslegung der heiligen Messe that was issued in 1495 and preserved until 1810 in the library of the Clarissan cloister in Wrocław. Now it is kept in the Library of the Wrocław University. We are given an interesting model of creating individual prayer based on contemplating common parts of a mass liturgy. The unkonwn author has derived most elements of his text from the mistique school of St. Bernhard, the abbey of St. Victor by Paris and the Dominican master Ekchardt, although he used the mistical treatises very freely. We can recognise the medieval German tradition of understanding liturgy in meditating every part of a mass by watching all gestures of a priest and keeping on oral supplicating. We are also given the aim of the prayer – cleansing of sinns and evil, earning a favour of the Holy Trinity and spiritual changing. The vision of a holy mass has been presented as the life and work of Jesus Christ but in fact we don`t find a distinct encourage to imitate the Saviour. The deep medieval tradition is shown in preventing from frequent receiving Holy Communion.
    Źródło:
    Wrocławski Przegląd Teologiczny; 2016, 24, 1
    2544-6460
    Pojawia się w:
    Wrocławski Przegląd Teologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zasadnicze zmiany w kanonicznym życiu kontemplacyjnym mniszek według konstytucji apostolskiej Vultum Dei quaerere i instrukcji Cor orans
    Autorzy:
    Szewczul, Bożena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1372330.pdf
    Data publikacji:
    2019-03-09
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    mniszka
    kanoniczne życie kontemplacyjne
    autonomia
    klauzura
    federacje
    formacja zakonna
    nuns
    canonical contemplative life
    autonomy
    enclosure
    federation of monasteries
    formation
    Opis:
    Apostolic constitution of Pope Francis regarding women’s contemplative life Vultum Dei quaerere published on 29.06.2016, and executory instruction Cor orans published on 1.04.2018 by Congregation for Institutes of Consecrated Life and Societies of Apostolic Life implements series of changes for life of nuns of enclosure. It was necessary, because previous apostolic constitution Sponsa Christi regarding life of nuns, prepared by Pope Pius XII was published 66 zears ago on 21.1.1915. Long time period separating both constitutions causes, among other things, that changes implemented by new documents are far-reaching, and cause partial derogation of four canons Canon Law Codex of 1983 still in force, and complete abrogation of some previous, no-code judical norms regarding nuns. Newness (Novum) of the published documents, in the first place, is that all nun’s cloisters have an obligation of membership of the respective federation; description of the required conditions necessary for the cloister to receive real, and judiciary autonomy, and reasons of its loss; changes in institution of enclosure, and exlaustration of the nuns, as well as extention of initial nun’s formation, and implementation of additional, obligatory stages in it, that is aspirant’s, and postulate’s period. All above mentioned changes have been discussed in the article. Changes are proceded by recalling the definition of the canonical contemplation life, formulated bz Pope Pius XI in reminded above constitution Sponsa Christi, and mentioned by Pope Francis again in constitution Vultum Dei quaerere. This type of the article structure seemed to be necessary, in order to allow reader to make an evaluation of the changes in a life of nuns, and first of all to get an answer to a question: if the changes will more successfuly lead the nuns to interior contemplation? General historical, and statistical facts regarding the life of nuns were also included in the article.
    Źródło:
    Prawo Kanoniczne; 2019, 62, 1; 53-82
    2353-8104
    Pojawia się w:
    Prawo Kanoniczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rola zakonu cysterskiego na Pomorzu Zachodnim. Próba analizy
    The role of the Cistercian Order in Western Pomerania. The attempt at analysis
    Autorzy:
    Wejman, Grzegorz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/516471.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydział Teologiczny
    Tematy:
    cystersi
    cysterki
    zakon
    biskupstwo kamieńskie
    średniowiecze
    cistercian monks
    nuns
    religion
    biscopric of Kamien
    Middle Ages
    Opis:
    Na Pomorzu Zachodnim u schyłku średniowiecza było 68 klasztorów, w tym: 48 męskich i 20 żeńskich, a na wschód od Odry 42 klasztory, w tym: 30 męskich i 12 żeńskich. W tej liczbie znalazło się, aż 22 klasztorów cysterskich, w tym: 9 męskich i 13 żeńskich, co stanowiło prawie 30% wszystkich wspólnot zakonnych i odpowiednio – 20% cystersi oraz ok. 60% cysterki; natomiast na wschód od Odry było 11 klasztorów cysterskich, w tym: 4 męskie (Kołbacz, Bierzwnik, Bukowo i Mironice) i 7 żeńskich (Szczecin, Marianowo, Koszalin, Wolin, Cedynia, Pełczyce, Recz), co stanowiło ok. 25% wszystkich wspólnot zakonnych na wschód od Odry i odpowiednio – ok. 15% cystersi oraz ok. 60% cysterki. Można powiedzieć, że cystersi w biskupstwie kamieńskim, a szczególnie na ziemi zachodniopomorskiej, stanowili swoistą „krainę cysterską” z całym bogactwem duchowości i posługi duszpasterskiej, agrarnej, naukowej, charytatywnej, a także społecznej.
    In the Western Pomerania in the late Middle Ages were 68 monasteries, including 48 male and 20 female, and east of the Oder 42 monasteries, including 30 male and 12 female. Of that number, there were up 22 Cistercian monasteries, including 9 male and 13 female, which accounted for almost 30% of all religious communities and respectively – 20% of the Cistercian monks and nuns around 60%, while east of the Oder were 11 Cistercian monasteries, including 4 men (Kołbacz, Bierzwnik, Bukowo and Mironice) and 7 female (Szczecin, Marianowo, Koszalin, Wolin Cedynia, Pełczyce, Recz), which accounted for approximately 25% of all religious communities east of the Oder and respectively – about 15% of the Cistercians, and about 60% of the nuns. We can say that the Cistercians in the Episcopate Kamien, especially on the ground of West Pomerania, were a kind of “land Cistercian” with a wealth of spirituality and pastoral ministry, agrarian, scientific, charitable, and social welfare.
    Źródło:
    Studia Paradyskie; 2013, 23; 193-233
    0860-8539
    Pojawia się w:
    Studia Paradyskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Inwentarz zespołu akt klasztoru pw. św. Marcina sióstr Karmelitanek Bosych w Krakowie
    Autorzy:
    Dudała, Halina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2158285.pdf
    Data publikacji:
    2022-12-22
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Discalced Carmelite nuns
    archival inventory
    St Martin’s Monastery
    Kraków
    17th–18th century
    karmelitanki bose
    klasztor św. Marcina
    X VII-XVIII wiek
    Opis:
    Klasztor karmelitanek bosych w Krakowie przy ul. Grodzkiej był pierwszą w Polsce żeńską fundacją zreformowanego w X VI wieku przez św. Teresę z Avila i św. Jana od Krzyża Zakonu Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel. Karmelitanki bose przybyły do Krakowa w 1612 roku i w pierwotnej lokalizacji zamieszkiwały aż do likwidacji klasztoru w 1787 roku. Wówczas jego dokumenty przeniesione zostały do archiwum drugiego klasztoru mniszek tej reguły w Krakowie, czyli do archiwum klasztoru pw. św. Teresy od Jezusa i św. Jana od Krzyża w dzielnicy Wesoła. Pierwszą próbę inwentaryzacji zasobu tego archiwum podjął już w 1961 roku prof. Benignus Wanat OCD. Powstanie obecnie publikowanego inwentarza poprzedziły studia wstępne zwłaszcza w zakresie prawa własnego Zakonu dotyczącego wytwarzanej dokumentacji oraz praktyk jej archiwizacji. Zasób archiwum klasztoru św. Marcina w Krakowie tworzy 190 jednostek archiwalnych stanowiących 12,5 metrów bieżących akt. Podzielone one zostały na 10 serii odzwierciedlających całokształt życia wspólnoty prowadzącej życie w całości poświęcone ascezie oraz kontemplacji.
    The Monastery of the Discalced Carmelite nuns in Kraków on Grodzka Street was the first female foundation in Poland of the Order of the Blessed Virgin Mary of Mount Carmel, reformed in the 16th century by St Teresa of Avila and St John of the Cross. The Discalced Carmelite nuns arrived in Kraków in 1612 and resided in their original abode until the monastery became dissolved in 1787. At that time, the documents of the monastery were transferred to the archives of the second monastery of the nuns of the same order in Kraków, that is, to the archives of the monastery of St Teresa of Jesus and St John of the Cross in the Wesoła district. The first attempt to inventory the holdings of this archive was made as early as 1961 by Professor Benignus Wanat, OCD. The creation of the now-published inventory was preceded by preliminary studies, focusing particularly on the order’s own regulations regarding the documentation produced and its archiving practices. The resource base of the archives of St Martin’s Monastery in Kraków consists of 190 archival units representing 12.5 linear meters of files. They are divided into 10 series reflecting the overall daily life of the community entirely devoted to asceticism and contemplation.
    Źródło:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2022, 119; 81-130
    0518-3766
    2545-3491
    Pojawia się w:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Potęga świętości
    The power of the sanctity of Saint Margaret of Hungary OP (1242-1270)
    Autorzy:
    Stefaniak, Piotr Marian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/595593.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    Hl. Margarete aus Ungarn
    Dominikanerinnen
    Veszprém
    Ungarn
    Św. Małgorzata Arpadówna
    mniszki dominikańskie
    Węgry
    St. Margaret of Hungary
    Dominican nuns
    Hungary
    Opis:
    St. Margaret of the Arpad Dynasty, when she was three and a half, the royal couple sent her to Veszprem, to the Dominican nunnery, where she stayed, learnt and grew up to sacredness until the age of 10. Later she was moved to a new cloister built by her father, King Béla IV, on an Island on the Danube near Buda. There, at the age of 12 she made religious vows and lived for 16 years as a nun. She led a very intense life of prayer: she enjoyed the gift of contemplation and mystical states. As a nun she cared for the sick in the cloister infirmary and ministered in the infirmary. Although she permanently remained in an enclosed order, she was interested in state affairs and politics. Everything she did in her life may be considered a step towards becoming a saint. Her sanctity was quickly recognized, which enabled her to freely fulfil her vocation with all the power of her extraordinary personality and strong character. Saint Margaret of Hungary remains an example of a strong position for a woman in a medieval society.
    Św. Małgorzata z dynastii Arpadów, mając 3,5 lat, została przez parę królewską przekazana do Veszprém, do tamtejszego klasztoru mniszek dominikańskich, gdzie przebywała do 10 roku życia, pobierając naukę, wychowując się i wzrastając do świętości. Następnie znalazła się w wybudowanym przez jej ojca, króla Bélę IV klasztorze na Wyspie na Dunaju koło Budy. Tam mając 12 lat, złożyła śluby zakonne i jako mniszka przeżyłajeszcze 16 lat. Prowadziła niezwykle intensywne życie modlitewne: mając dar kontemplacji, dostępowała stanów mistycznych. Jako zakonnica zajmowała się chorymi w klasztornej infirmerii oraz posługiwała w infirmerii. Choć stale przebywała w ścisłej klasztornej klauzurze, interesowała się sprawami państwowymi i angażowała się w politykę. Wszystko, co w swym życiu uczyniła, można uznać za krok do uzyskania świętości. Szybko też powszechnie uznano jej świętość i dzięki temu mogła swobodnie realizować swe życiowe powołanie z całą mocą jej niezwykłej osobowości i silnego charakteru. Małgorzata pozostaje przykładem silnej pozycji kobiety w społeczeństwie średniowiecznym.
    Źródło:
    Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2019, 39, 1; 131-150
    0137-3420
    Pojawia się w:
    Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pseudochorałowe śpiewy Benedicamus Domino w rękopiśmiennych kancjonałach krakowskich ss. bernardynek
    Canto fratto Repertoire of Benedicamus Domino in the Manuscript Cantionales from the Convent of Bernardine Nuns in Kraków
    Autorzy:
    Godek, Andrzej Edward
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/513976.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Koło Naukowe Studentów Muzykologii UJ
    Tematy:
    Canto fratto
    Benedicamus Domino
    Bernardines
    liturgical manuscripts
    Opis:
    The Archive of St Joseph’s Convent in Kraków contains a collection of musical manuscripts, which have not been studied before. Among books of liturgical use, such as graduals and antiphonaries, there are also small cantionals, full of canto fratto repertoire. The majority of these sources originate from the Convent of Bernardine Nuns in Kraków; however, there are also at least two manuscripts from the Convent in Wilno. The aim of this paper is to present canto fratto repertoire of Benedicamus Domino found in the 18th and 19th century liturgical manuscripts from the Convent of Bernardine Nuns in Kraków. The author indicates sources of studied melodies based on the wide range of liturgical manuscripts from the 18th and 19th centuries – especially from convents of Bernardine Nuns in Poland, as well as from the Convent of Benedictine Friars in Staniątki – and compares it to the dispersal of canto fratto settings of ordinarium missae. Finally, the paper presents complete index of Benedicamus Domino melodies in the annex.
    Źródło:
    Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ; 2018, 1(36); 33-52
    2956-4107
    2353-7094
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Il teatro delle e per le monache (Napoli, secolo XVIII)
    The Theatre of and for the Nuns (Naples, 18 th century)
    Autorzy:
    Novi Chavarria, Elisa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/446324.pdf
    Data publikacji:
    2019-11-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    theatre
    music
    female monasteries
    Naples
    18 th century
    secolo XVIII
    teatro
    musica
    monasteri femminili
    Napoli
    Opis:
    Recent studies have focused on the musical environment and the theatre in female monasteries of many Italian cities between the 16 th and 18 th centuries. These art forms became famous as forms of entertainment in travel literature and in the chronicles of the time but were forbidden in the age of the Counter-Reformation. However, the theatrical performances, both in prose and in music, enjoyed enormous success and spread in male and female monasteries. As of the 17 th century, if not even earlier, travellers from half of Europe arrived in Naples, attracted by the excellence of the musical and theatrical performances that they could enjoy in the monasteries of the city. This essay aims to reconstruct the times, the modalities, and the contents of the theatrical offerings in the female monasteries of Naples at the beginning of the 18 th century, all of which are still unknown today. In particular, the case of the Franciscan monastery of St Chiara will be examined. Through the patronage of Queen Maria Amalia, musical and theatrical performances played an active leading role in the configuration of a specific theatrical type and taste and increased the education of the nuns and young women who were educated in the monastery, representing and legitimising new feelings and sensibilities. The religious women found a way to talk of their feelings and concerns together; they forged relationships even with the environments outside of the monastery and especially with the Queen’s court and with the courts of the aristocratic palaces of their families of origin.
    Studi recenti hanno fatto luce sull’ambiente musicale e sul teatro monastico femminile di molte città italiane tra Cinque e Settecento, conferendo spessore documentario alla fama di cui tali forme di spettacolo godevano nella letteratura da viaggio e nella memorialistica cittadine dell’epoca. Si trattava di pratiche culturali vietate dalla normativa post-tridentina, eppure spettacoli teatrali, sia in prosa che in musica, ebbero una enorme fortuna e diffusione nei monasteri maschili e femminili. Napoli, in particolare, sin dal secolo XVII, se non da addirittura prima, richiamò viaggiatori provenienti da mezza Europa anche in virtù della eccellenza delle esecuzioni musicali e teatrali di cui era possibile fruire nei monasteri della città. Il saggio prova a far luce su tempi, modalità e contenuti dell’offerta teatrale dei monasteri femminili napoletani agli inizi del secolo XVIII, in particolare del monastero delle francescane di S. Chiara che, grazie al patronage della regina Maria Amalia, pare abbia avuto un ruolo attivo e trainante nella configurazione di uno specifico genere e gusto teatrali volto a incrementare l’istruzione delle religiose e delle giovani che venivano educate nel monastero, ma anche a rappresentare e legittimare sentimenti e nuove sensibilità. Le religiose vi trovarono un modo per raccontarsi, fare affiorare e comunicare i propri sentimenti e inquietudini, attivare forme di sociabilità e di relazioni sociali dentro e fuori il monastero, tra i monasteri e le corti, quella della Regina e le corti dei palazzi aristocratici delle loro famiglie di origine.
    Źródło:
    Italica Wratislaviensia; 2019, 10.2; 119-133
    2084-4514
    Pojawia się w:
    Italica Wratislaviensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Średniowieczne klasztory żeńskie w polskiej prozie historycznej po 2000 roku (na wybranych przykładach)
    Medieval female convents in a Polish historical novel after 2000 (on selected examples)
    Autorzy:
    Zatorska, Matylda
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1964607.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Ośrodek Badawczy Facta Ficta
    Tematy:
    Polish historical novel after 2000
    medieval
    female convents
    nuns
    politics
    heresy
    Opis:
    The aim of this paper was to present the folded and dubious face of the female monastic life in the Middle Ages current in selected Polish historical novels published after 2000 – such as Gra w kości and cycle “Odrodzone królestwo” (Korona śniegu i krwi, Niewidzialna korona, Płomienna korona) by Elżbieta Cherezińska, Słowo i miecz by Witold Jabłoński and second tome of “Hussite trilogy”, Boży bojownicy, by Andrzej Sapkowski. They are included in a current named historical fantasy, combining features of the historical and fantasy prose. In the first part of the article described literary relations between female convents and the politics which Cherezińska is fixing her attention – in her novel we find references to relationships of convents with ruling families and the political role of nuns. The second part concentrates on — underlined particularly by Sapkowski — connections nuns with medieval heresies. In his vision the monastery is becoming a counterpart of the university, a place of the secular learning intended only for women. In part third explicitly a negative image of the medieval convention will be an object of analysis in the novel of Jabłoński – he creates the monastery as a place which wasn't an intellectual asylum for women. The writer described female convent only as the prison or a penal institution. A care of authors of selected novels is reconstructing the reality of the age and the creation of the rich social and cultural background. Above all a social-cultural, visible context is important for selected writers among others in connecting monasteries with the lordship, the politics and with medieval heretical movements. In analysed novels the monastery is losing sacred character, however gains a new, less known until now secular faces. The images of monasteries, created by Cherezińska, Jabłoński and Sapkowski are paying attention on their creating culture and political importance and the connections between nuns –familiar and intellectual.
    Źródło:
    Facta Ficta. Journal of Theory, Narrative & Media; 2019, 3, 1; 81-99
    2719-8278
    Pojawia się w:
    Facta Ficta. Journal of Theory, Narrative & Media
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Leksyka religijna we współczesnych słownikach języka polskiego (nazwy zakonnic i zakonników)
    Religious lexis in modern dictionaries of Polish (names of nuns and monks)
    Autorzy:
    Migdał, Jolanta
    Piotrowska-Wojaczyk, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/911288.pdf
    Data publikacji:
    2018-11-29
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    lexicography
    metalexicography
    religious lexis
    monk
    nun
    leksykografia
    metaleksykografia
    leksyka religijna
    zakonnik
    zakonnica
    Opis:
    Celem niniejszego tekstu, będącego kontynuacją naszych rozważań dotyczących  unkcjonowania słownictwa religijnego na płaszczyźnie leksykograficznej, jest analiza jednowyrazowych chrześcijańskich nazw zakonnic i zakonników. Materiał badawczy został wyekscerpowany z trzech współczesnych słowników języka polskiego (Słownika języka polskiego pod redakcją Mieczysława Szymczaka, Słownika współczesnego języka polskiego pod redakcją Bogusława Dunaja oraz Uniwersalnego słownika języka polskiego pod redakcją Stanisława Dubisza). Na uzyskany z nich zbiór jednostek złożyło się 50 określeń wynotowanych ze słownika pod red. Szymczaka, 32 z dzieła pod red. Dunaja i 52 z ostatniego z wymienionych tytułów (dla porównania – w stanowiącym inspirację do podjęcia przez nas tego zagadnienia Słowniku tematycznym języka polskiego. Człowiek w krainie słów autorstwa Małgorzaty Kity i Edwarda Polańskiego nazw zakonnic i zakonników odnotowano 120). W tekście przeprowadziłyśmy wnikliwą analizę chronologiczną materiału, do czego posłużyły nam liczne opracowania leksykograficzne – od Słownika staropolskiego, Słownika polszczyzny XVI wieku, przez Słownik Lindego, wileński, warszawski, po Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny pod redakcją Haliny Zgółkowej. Wykazałyśmy również, że w siatce haseł poszczególnych słowników pojawiają się w większości te same jednostki językowe, a także w podobny sposób są one definiowane. Natomiast różnice między słownikami zaznaczają się wyraźniej na płaszczyźnie opisu leksykograficznego, a zwłaszcza dotyczą kwestii kwalifikacji haseł.
    The purpose of this text, being a continuation of our considerations concerning the functioning of religious vocabulary in lexicographical context, is the analysis of one-word Christian names of religious nuns and monks. The material for study has been extracted from three modern dictionaries of Polish (Słownik języka polskiego [Dictionary of Polish], edited by Mieczysław Szymczak, Słownik współczesnego języka polskiego [Dictionary of Modern Polish], edited by Bogusław Dunaj and Uniwersalny słownik języka polskiego [Universal Dictionary of Polish], edited by Stanisław Dubisz). The total number of entries obtained is composed of 50 designations extracted from the dictionary edited by Szymczak, 32 from the volume edited by Dunaj and 52 from the last of the three dictionaries (for comparison – in the dictionary that inspired us to study religious lexis – Słownik tematyczny języka polskiego. Człowiek w krainie słów [The Topical Dictionary of Polish. Man in the Land of Words], by Małgorzata Kita and Edward Polański – there were 120 names of religious nuns and monks). The paper offers a careful chronological analysis of the material with the use of numerous lexicographic studies – from Słownik staropolski [Old-Polish Dictionary], Słownik polszczyzny XVI wieku [Dictionary of Polish of the 16th Century], through Słownik [Dictionary] by Linde, wileński [Dictionary of Vilnius], warszawski [Dictionary of Warsaw], to Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny [Practical Dictionary of Modern Polish], edited by Halina Zgółkowa. Additionally, the authors indicated that in the network of records of individual dictionaries, the same linguistic units appear most often, and, what is more, they are defined in a similar way. As far as the differences between the dictionaries are concerned, they become more conspicuous in the sphere of lexicographical description, and especially in qualification of entries.
    Źródło:
    Poznańskie Spotkania Językoznawcze; 2017, 34; 97-108
    2082-9825
    2450-0259
    Pojawia się w:
    Poznańskie Spotkania Językoznawcze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rytuał inicjacyjny dla mniszek Etiopskiego Kościoła Ortodoksyjnego
    The Initiation Ritual for the Nuns in the Ethiopian Orthodox Church
    Das Initiationsritual für Mönche der äthiopisch-orthodoxen Kirche
    Le rituel de l’initiation pour les moniales de l’Eglise éthiopienne orthodoxe
    Autorzy:
    Krawczuk, Marcin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/511961.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Opis:
    Tradycja monastycyzmu kobiecego jest bardzo żywotna wśród etiopskich chrześcijan ortodoksyjnych. Zgodnie ze zwyczajem sięgającym korzeniami samych początków ascetyzmu w Kościele, życiu zakonnemu mogą oddać się młode kobiety, jak również wdowy, które odchowały już dzieci. Rekonstrukcja sytuacji mniszek w dawnej Etiopii nie jest jednak zadaniem łatwym, gdyż teksty gǝ‘ǝz poza bardzo nielicznymi wyjątkami skupiają się na postaciach mężczyzn. Teksty rytuałów inicjacyjnych dla zakonnic dostarczają stosunkowo niewiele informacji faktograficznych (ceremonia była celebrowana przez kapłana i diakona, centralnym punktem rytuału były postrzyżyny, istniała jakaś forma nowicjatu). W zamian za to pokazują, jakich wartości etycznych oczekiwano od kandydatek i które spośród czczonych w Etiopii świętych niewiast Kościoła powszechnego były szczególnie chętnie podawane za wzór. Przykład monastycyzmu kobiecego pokazuje, w moim odczuciu, jak z jednej strony – tradycje Etiopskiego Kościoła Ortodoksyjnego są osobliwe i uwikłane w historyczne i geograficzne realia Rogu Afryki; z drugiej zaś – jak bardzo wierne są myśli wczesnochrześcijańskiej i duchowi ewangelicznemu.
    Female monasticism in the Ethiopian Orthodox Church can be traced back to at least 14th Century. The article analyzes two unpublished Ethiopian manuscripts which shed new light on some customs present among female monastic communities. On their basis it is possible to reconstruct the ritual during which women were entering the monastery. The ritual involves Biblical readings which correspond to the character of the event as well as cutting hair of the candidates. Furthermore one of the manuscripts offers an interesting insight on the models of female sanctity among the Ethiopians.
    Źródło:
    Studia Theologica Varsaviensia; 2014, 52, 1; 165-177
    0585-5594
    Pojawia się w:
    Studia Theologica Varsaviensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Prymas Wyszyński - obrońca zakonów wobec prześladowań władz Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej
    Primate Wyszyński - a Defender of Religious Orders against Presecutions by State Authorities in the Polish Peoples Republic
    Autorzy:
    Kaczmarek, Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1048015.pdf
    Data publikacji:
    2011-06-01
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    primate
    religious orders
    nuns
    policy
    government
    Prymas
    prześladowania
    zakonnice
    polityka
    rząd
    Opis:
    Po II Wojnie światowej rozwinął się komunistyczny system wrogo nastawiony do religii i Kościoła w Polsce. Polityka anty-Kościół realizowana przez rząd oznaczała między innymi zwalczanie zakonów w celu całkowitej eliminacji życia religijnego w Polsce. W tym celu został wykorzystany szeroki wachlarz metod administracyjnych, prawnych i ekonomicznych. Były próby pozbawienia zakonów z możliwości przeprowadzania ich charyzmatów, aby przekonać społeczeństwo o nieprzydatności życia zakonnego. Prymas Wyszyński, jako głowa Kościoła w Polsce zaangażował się w obronie zakonów przeciwko złośliwym i wrogim polityki rządu.
    After World War II the Communist system hostile towards religion and the Church was installed in Poland. The anti-Church policy implemented by the government meant among other things struggle against religious orders with the aim of a complete elimination of religious life in Poland. For this purpose a wide range of administrative, legal and economic methods were used. There were attempts to deprive religious orders of the opportunities to carry out their charisms and to convince the society of the usefulness of religious life. Primate Wyszyński, as head of the Church in Poland committed himself to the defense of religious orders against the malicious and hostile policy of the government. His activity aimed at ensuring religious orders with at least a minimum space needed to live and to realize their charisms. His concern for the future of religious orders was present both in documents regarding the state - Church relations dispatched from the Primate's office and in his personal meetings with representatives of the highest authorities in the country. In addition, Cardinal Wyszyński took action towards improvement of spiritual life in religious congregations and consolidation of all religious orders in Poland. Primate Wyszyński's extensive activity as well as his great authority enabled religious life to survive the time of persecution in the People's Republic of Poland and to weather the struggle strengthened.
    Źródło:
    Teologia i moralność; 2011, 6, 2(10); 155-165
    1898-2964
    2450-4602
    Pojawia się w:
    Teologia i moralność
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Obecność sióstr zakonnych w życiu Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego w latach 1945-1989
    Presence of Sisterhoods in the Life of the Catholic University of Lublin in the Years 1945-1989
    Autorzy:
    Mirek, Agata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1807065.pdf
    Data publikacji:
    2019-10-23
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Kościół; zakony; zakonnice; KUL
    the Church; congregations; nuns; KUL
    Opis:
    W historię Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego i w jego misję od samego początku była wpisana obecność sióstr zakonnych, które tworząc środowisko akademickie, były: studentkami, nauczycielami akademickimi, pracownikami naukowymi, bibliotekarkami, pracownikami administracji różnych agend uniwersytetu, między innymi: rektoratu, domu księży studentów, żeńskiego domu akademickiego, a także Towarzystwa Naukowego KUL oraz Towarzystwa Przyjaciół KUL. Władze PRL od początku lat 50. zamknęły siostrom zakonnym możliwość kształcenia się w szkołach państwowych. Dotyczyło to zarówno szkół średnich, jak i wyższych. Z tego względu przez długie lata Katolicki Uniwersytet Lubelski obok Akademii Teologii Katolickiej był jedyną wyższą uczelnią, gdzie zakonnice mogły studiować. Obecność sióstr zakonnych na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim miała swoje przełożenie na kształtowanie się elity zakonnej, gdyż wiele sióstr absolwentek KUL-u podejmowało obowiązki przełożonych generalnych i prowincjalnych. Uniwersytet ten był dla żeńskich wspólnot zakonnych ważnym ośrodkiem naukowym, gdzie zakonnice mogły zdobywać wykształcenie i uzyskiwać stopnie i tytuły naukowe. Zakonnice na stałe wpisały się w historię społeczności akademickiej KUL-u, który z kolei kształtował historię życia nie tylko swoich absolwentek w habitach, ale także całych wspólnot zakonnych.
    The presence of nuns in the Catholic University of Lublin (KUL) and its mission was written into its history since the very beginning, who while creating academic environment were students, academic teachers, research workers, librarians as well as university administration employees and its various agendas, including the rector’s office, priests’ dormitory, female dormitory as well as the Scientific Society of KUL and Society of KUL Friends. Since the beginning of the 1950s, authorities of the Polish People’s Republic prevented the nuns’ possibility to study in state schools, and this concerned both secondary schools and colleges. For this reason, the Catholic University of Lublin, apart from the Academy of Catholic Theology, for many years became the only institution of higher education where nuns could study. The presence of nuns at the Catholic University of Lublin translated into a formation of the conventual elite, since many nuns who graduated from KUL assumed the duties of general and provincial superiors. The Catholic University of Lublin was an important scientific centre for sisterhood communities, where nuns not only could acquire education but also academic degrees and titles. The nuns have become the history and academic community of KUL for good, shaping the history of life not only of its graduates in habits, but also of entire religious communities.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2018, 66, 2 Special Issue; 355-381
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Staropolski żywot bł. Ilony z Veszprém OP (1200–1240)
    The Old Polish Life of Blessed Helen of Hungary OP (1200–1240)
    Autorzy:
    Stefaniak, Piotr Marian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/595621.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    mistyka
    stygmaty
    bł. Ilona
    dominikanki
    Veszprém
    Węgry
    mysticism
    stigmas
    blessed Helen from Hungary
    Dominican Nuns
    Hungary
    Opis:
    The Dominican nun blessed Helen (Ilona) of Veszprém (Hungary), who lived in the first half of the 13th century in Hungary, was one of the first stigmata in the church. As a mystic she represented the Christocentric and passion present. After her death, she was surrounded by a local cult in Hungary, which since the 15th century has radiated thanks to the Dominicans to other countries, including Italy. In the era of the revival of the Church after the Council of Trent, the cult of Helen was revived and also reached Poland. An example of this is her life placed in the work of Hilary Piskorski: Lives of the Saints and Blessed of the Order of Ours for the whole year (…), Wilno 1759. It is important because it arose in a geographically very distant place from Veszprém, in Vilnius, and it is the most extensive life written in Polish in the Eighteenth century, which indicates that the figure of Helen was important among other numerous Dominican saints. Life was based on hagiographic broadcasts that have been widespread since the 18th century, primarily on the work of the Provincial of the Hungarian Dominican Province in Vienna in 1687 in the years 1642–1699, Sigmund Ferrarius, De rebus Hungaricae Provinciae Ordinis Praedicatorum. The text published in Vilnius gives little-known episodes about the spiritual figure of the Veszprém Dominican Saint.
    Bł. Ilona z Veszprém, dominikanka, żyjąca w pierwszej połowie XIII w. na Węgrzech, była jedną z pierwszych stygmatyczek w Kościele. Jako mistyczka reprezentowała nurt chrystocentryczny i pasyjny. Po śmierci została otoczona na Węgrzech lokalnym kultem, który od XV w. promieniował dzięki dominikanom na inne kraje, w tym na Włochy. W dobie odrodzenia Kościoła po Soborze Trydenckim kult Ilony się odrodził i dotarł także do Polski. Przykładem tego jest jej żywot umieszczony w dziele Hilarego Piskorskiego Żywoty Świętych i Błogosławionych Zakonu Naszego na cały rok (…), Wilno 1759. Jest on o tyle ważny, że powstał w geograficznie bardzo odległym od Veszprém Wilnie, jest najobszerniejszym żywotem napisanym po polsku w XVIII w., co wskazuje na fakt, że postać Ilony była ważna pośród innych licznych świętych dominikańskich. Żywot oparty został na rozpowszechnionych od XVIII w. przekazach hagiograficznych, przede wszystkim na wydanym w Wiedniu w 1687 r. dziele De rebus Hungaricae Provinciae Ordinis Praedicatorum Zygmunta Ferrariusza – prowincjała węgierskiej prowincji dominikanów w latach 1642–1699. Wydany w Wilnie tekst podaje mało znane epizody o sylwetce duchowej veszprémskiej świętej dominikanki. 
    Źródło:
    Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2020, 40, 1; 283-294
    0137-3420
    Pojawia się w:
    Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Sióstr Służebniczek praca w Dobrej w latach 1909-2004
    Servant Sisters work in Dobra from 1909 to 2004
    Autorzy:
    Cieślik, Adrian Łukasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2157703.pdf
    Data publikacji:
    2021-06-30
    Wydawca:
    Instytut Wydawniczy Księży Misjonarzy Redakcja "Nasza Przeszłość"
    Tematy:
    Siostry Służebniczki z Dębicy
    Dobra koło Limanowej
    siostry zakonne
    ochronka dla dzieci
    Sisters Servants of Dębica
    Dobra near Limanowa
    nuns
    orphanage
    Opis:
    Na lata 1909–2004 przypadła w Dobrej praca sióstr zakonnych ze zgromadzenia Służebniczek Bogarodzicy Dziewicy Niepokalanie Poczętej, zwanych potocznie Służebniczkami Dębickimi. Artykuł niniejszy traktuje o ich pracy – niezwykle skromnej, acz tak bardzo potrzebnej dla wspólnoty parafialnej – siostry troszczyły się w tym czasie o chorych, ubogich, pomagały starszym, pracowały przy parafii, troszcząc się o wygląd kościoła i stan bielizny kościelnej, prowadziły katechezę, a przede wszystkim prowadziły ochronkę dla dzieci, co było głównym ich celem i zadaniem. W artykule zostały ukazane także trudności, z jakimi siostry się zmagały, a wszystko oparte zostało o materiały archiwalne pozostałe po siostrach oraz o ich wspomnienia. Artykuł jest nowatorski, gdyż porusza zagadnienia dotąd nieopracowane.
    During the years 1909-2004, the work of the religious sisters of the Congregation of the Sisters of the Immaculate Conception of the Blessed Virgin Mary, commonly known as the Dębica servants, took place in Dobra. The sisters took care of the sick, the poor, and the elderly. They also worked in the parish, taking care of the appearance of the church and the state of the church linen. The article also shows the difficulties the sisters had to face and is based on the archival materials left by the sisters and their memories. The article is innovative because it deals with issues that have not been worked out before.
    Źródło:
    Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce; 2021, 135; 167-184
    0137-3218
    2720-0590
    Pojawia się w:
    Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Echa wydarzeń ze świata zewnętrznego na kartach Kroniki Zofii Grothówny z lat 1703-1741
    Echoes of events from the External world in the Chronicle of Sophia Grothówna from the years 1703-1741
    Autorzy:
    Mierzejewska, Milena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/450116.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    The monastery
    Norbertine
    Imbramowice
    nuns
    enclousure
    weather-related disasters
    Opis:
    The article describes the echoes of events from the outside world in an enclosed Norbertine convent in Imbramowice and is mainly based on records taken from The Chronicle of Sophia Grothówna from the years 1703-1741. Although the Norbertine monastery was (and still is) enclosed, it maintained communications with the outside world on a regular basis but unwillingly. This article discusses just such situations. Sisters had to contend with numerous military invasions, requesting ever larger contributions and looting the surroundings belonging to the nuns’ granges. During the wars of the seventeenth century a number of plague broke out, which reached the surrounding areas in Imbarmowice. The peasants contracted the plague from the army. In other events, there were the outbreak of fires, the largest broke out in 1704, and many sisters had to leave the monastery and move to other monasteries or return to their homes. The reconstruction of the monastery took almost 20 years. The article describes information about the floods, strong winds, hunger, cold and drought that ravaged the monastery and caused major damage in convent farms.
    Źródło:
    Saeculum Christianum. Pismo Historyczne; 2016, 23; 181-190
    1232-1575
    Pojawia się w:
    Saeculum Christianum. Pismo Historyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Konserwacja mozaiki bizantyjskiej Madonny z klasztoru Klarysek w Krakowie
    THE CONSERVATION OF A BYZANTINE MOSAIC IN THE MONASTERY OF CLARISSAN NUNS, CRACOW
    Autorzy:
    Niedzielska, Maria
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/536288.pdf
    Data publikacji:
    1973
    Wydawca:
    Narodowy Instytut Dziedzictwa
    Tematy:
    klasztor ss. Klarysek w Krakowie
    mozaika bizantyjskiej Madonny
    quincunx
    typ bizantyjski
    bł. Salomea
    pasta szklana
    szkło złote
    szkło srebrne
    Opis:
    In the Clarissan Nuns Monastery neighbouring St. Andrew Church, Cracow a Byzantine mosaic made in the XII—XIH-century Constantinople is being preserved depicting the Holy Virgin in a half-figure with an image of Christ placed within the upper right corner. In view of its high artistic rank the above mosaic is to be considered as a very valuable monument of ancient art the more so that its overall dimensions of 22,3X17,3 cm are extremely small and the size of the individual tesserae does not usually exceed an average of 1 mm3 whereas those of whom the pattern of Christ’s and Virgin’s faces and hands was set up are even smaller. Both detailed examination and careful restoration of this mosaic have been carried out early in 1967. After taking the picture out from its frame and removing the gilded ornamented plaquette which was placed in the left upper corner it has been revealed that this latter was covering a fairly big area of the lost and damaged mosaic that was filled up with a thick and unevenly laid wax layer attracting the dust particles. The entire surface of mosaic was covered with dirt and thus darkened and the further observations have shown that the Virgin’s right cheek and eye were also distorted as the tesserae have been wrongly laid The chief problem in restoration consisted in the and, as a consequence, disturbed in their arrangement, proper placing of the extremely small-sized tesserae. It proved necessary to use a method that would prevent the total dissipation of tesserae forming the proper pattern. The separate areas of mosaic pattern had to be covered with the cut to exact size bits of tracing paper that was fixed to the surface by means of wax. The thus secured fragments were then taken out and laid back onto the wax-resin support which the operation was carried out under magnifying glass. A considerable loss within an area forming the background and partly that of nimbus was replaced with the wax-resin paste whose surface was given a tex ture resembling that of the original mosaic. The examinations carried out have revealed that the mosaic was laid on the lime wood panel coated with the very dark, nearly black coloured wax support. The tesserae were prepared of the differently coloured marble fragments, of the glass paste as well as of the copper gold-plated plates and those made of gold and silver. The structure of the whole picture exhibits some kind of both technical and technological heterogeneity (cf. the Virgin’s garment) thus giving a rise to assumption that the separate portions of mosaic could be executed in different periods and subjected to restorations after damages suffered.
    Źródło:
    Ochrona Zabytków; 1973, 3; 201-208
    0029-8247
    Pojawia się w:
    Ochrona Zabytków
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kancjonał pełen nut — repertuar pieśni kancjonałów benedyktynek staniąteckich
    A Hymnbook Full of Notes. The Repertoire of Songs in the Hymnbooks of Benedictine Nuns of Staniątki
    Autorzy:
    Konik, Marcin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/585180.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    analiza skomputeryzowana
    Humdrum Toolkit
    kancjonał
    benedyktynki
    pieśn religijna
    computer-assisted analysis
    hymnbook
    Benedictines
    religious song
    Opis:
    Repertuar kancjonałów benedyktynek z Opactwa św. Wojciecha w Staniątkach od lat skupia zainteresowanie badaczy — w szczególności muzykologów, ale także językoznawców, historyków liturgii. Klasztor ten, położony w okolicach Krakowa, jest najstarszym żeńskim klasztorem benedyktyńskim na ziemiach polskich. Zgodnie z tradycją został ufundowany w 1216 r. W artykule niniejszym zajmuję się charakterystyką repertuaru kancjonału „E” z 1705 r., z wykorzystaniem metod skomputeryzowanej analizy muzycznej. Starałem się zbadać, czy można podjąć próbę zbliżonego datowania repertuaru na podstawie skomputeryzowanej analizy wybranych elementów kompozycji. Moim roboczym założeniem było przyjęcie, że kancjonał „E” ze Staniątek zawiera zasadniczo repertuar starszy, niż kancjonał „L 1642” z Sandomierza. Pierwszy z aspektów, jaki wziąłem pod uwagę, był sposób prowadzenia głosów. Okazało się, że brak bardzo wyraźnych różnic pomiędzy obydwoma źródłami rozpatrywanymi globalnie, choć zastanawiająca była większa ilość repetycji dźwięków w „L 1642”. Także analiza zawartości interwałów melodycznych głosu basowego raczej zbliżała kancjonał „E” do wcześniejszego repertuaru (m.in. Psalmów Mikołaja Gomółki). Tymczasem analiza interwałów harmonicznych zdawała się wskazywać raczej na rozbieżności pomiędzy kancjonałem „E” a twórczością Gomółki, sytuując kancjonał „L 1642” pośrodku. Próba przyjrzenia się zakresom głosów wokalnych okazała się mało konkluzywna. Od razu przypomnę, że wynika to z samej specyfiki repertuaru kopiowanego (a czasem tworzonego) dla klasztorów żeńskich. Kolejnym krokiem było zbadanie obecności kwint równoległych w opracowaniach. Okazało się, że w kancjonale „E” odsetek utworów całkowicie wolnych od równoległości jest nieco mniejszy, przy jednoczesnej ilościowej przewadze kwint równoległych w „L 1642”. W tym ostatnim kancjonale jest po prostu grupa utworów, w których jest nagromadzenie takich współbrzmień. Interesujące wnioski przyniosła analiza wartości rytmicznych. Okazało się, że kancjonał „L 1642” reprezentuje wyraźnie bardziej zachowawczy typ pod tym względem. Ostatnim wziętym pod uwagę aspektem, była struktura badanych utworów. Pod tym względem repertuar pieśni ze Staniątek [„E”] wydaje się bardziej różnorodny i — generalnie — ciekawszy.
    The repertoire of the hymnbooks of Benedictine nuns from St Adalbert’s Monastery in Staniątki has been an object of research for years, particularly on the part of musicologists, but also on the part of linguists or historians of liturgy. The monastery, located near Cracow, is the seat of the oldest Benedictine nunnery on the Polish lands. The tradition has it that it was founded in 1216. The collection of hymnbooks of Staniątki covers fifteen manuscripts, traditionally marked by letters from A to P. In the present article, I characterized the repertoire of the hymnbook “E” from 1705, with the use of a method of computerized musical analysis. In the present article, I tried to examine whether it is possible to attempt any approximated dating of the repertoire on the basis of a computerized analysis of the compositions’ selected elements. My working assumption was that the hymnbook “E” of Staniątki contains essentially older repertoire than the hymnbook “L 1642” of Sandomierz. Has this assumption been positively verified? The first of the aspects that I took into account is the manner in which the parts are led. It turned out that there is no distinct difference between both sources considered globally although the bigger amount of sound imitations in “L 1642” is symptomatic. Also an analysis of the contents of the melodic intervals of the bass part positioned the hymnbook “E” closer to the earlier repertoire (e. g. Mikołaj Gomółka’s Psalms). Meanwhile, an analysis of the harmonic intervals seemed rather to indicate discrepancies between the hymnbook “E” and the work of Gomółka, positioning the hymnbook “L 1642” in the middle. The attempt to analyse the ranges of the vocal parts was hardly conclusive. Let me remind that this is due to the specific nature of the copied (and sometimes created) repertoire for nunneries. The next step was to analyse the presence of parallel fifths in the specific editions. It turned out that in the hymnbook “E” the percentage of pieces totally free of parallels is slightly smaller, and is accompanied by a quantitative predominance of parallel fifths in “L 1642”. In the latter, it is simply a group of pieces in which there is an accumulation of such consonances. Interesting conclusions were drawn on the basis of the analysis of rhythmic values. It turned out that the hymnbook “L 1642” is far more conservative in this respect. The final considered aspect was the structure of the examined pieces. In this respect, the repertoire of the hymns of Staniątki [“E”] seems more diversified and — generally — more interesting.
    Źródło:
    Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars; 2016, 22, 48; 525-539
    1234-4214
    Pojawia się w:
    Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Lwowski kościół Karmelitanek Bosych (1642–1690) a projekty Giovanniego Battisty Gisleniego
    The Lvov Church of the Discalced Carmelite Nuns (1642–1690) and the Designs by Giovanni Battista Gisleni
    Autorzy:
    Mossakowski, Stanisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/30145668.pdf
    Data publikacji:
    2024
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Giovanni Battista Gisleni
    Jakub Sobieski
    church of the Discalced Carmelite nuns in Lvov
    church architecture in Lvov in the 17th century
    Baroque architecture
    architectural foundations in the 17th century
    kościół Karmelitanek Bosych we Lwowie
    architektura sakralna Lwowa XVII w.
    architektura barokowa
    fundacje architektoniczne w XVII w.
    Opis:
    Artykuł poświęcony grupie studiów Giovanniego Battisty Gisleniego (1600–1672), zawierających kilka odmiennych wariantów projektu kościoła Karmelitanek Bosych we Lwowie (realizacja 1641–1648 i 1683–1688). Jest także próbą ustalenia roli, jaką w procesie twórczym odgrywał nie tylko architekt-projektant i przepisy zakonu karmelitów bosych, lecz także fundator-zleceniodawca i określone przez niego wymagania.
    The article is devoted to a group of studies by Giovanni Battista Gisleni (1600–1672) containing several different variants of the design for the church of the Discalced Carmelite nuns in Lvov (constructed in 1641–1648 and 1683–1688). It also attempts to establish the role played in the creative process not only by the architect-designer and the regulations of the Order of Discalced Carmelites, but also by the founder who commissioned the work and the requirements set by him.
    Źródło:
    Biuletyn Historii Sztuki; 2024, 86, 1; 31-52
    0006-3967
    2719-4612
    Pojawia się w:
    Biuletyn Historii Sztuki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Tercjarki Zakonu Kaznodziejskiego na Pomorzu XIV–XVI w.
    Tertiary sisters of the Preachers Order in Pomerania in 14‒16th century
    Autorzy:
    Stefaniak, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/559046.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Gdańskie Seminarium Duchowne
    Tematy:
    Beginki
    Burg
    Dominikanki
    Gdańsk
    Klepka
    Kopelcypel
    Mantelatka
    Piotr Goldbach
    Tercjarki
    Toruń
    Beguines
    Danzig
    Dominican nuns
    Dominican Order
    Mantellate
    Peter Goldbach
    Tertiaries
    Opis:
    W okresie średniowiecza na terenie Pomorza funkcjonowały dwie wspólnoty tercjarek dominikańskich, mianowicie w Toruniu i Gdańsku. Wpisywały się one w nurt niewielkich miejskich wspólnot religijnych istniejących w XIV‑XVI w: odwiedzały chorych, biednych i więźniów a na swój byt zarabiały pracą ręczną. Ich życie religijne koncentrowało się w wyznaczonej im kaplicy w kościele dominikanów. Siostry zobowiązane były do wspólnych pacierzy i poddane były władzy miejscowego przeora, co stanowiło o ich przynależności zakonnej. Typowe średniowieczne miejskie wspólnoty tercjarek na Pomorzu przetrwały do czasów reformacji, kiedy społeczność Torunia i Gdańska przeszła na protestantyzm.
    The Dominican tertiaries of the Middle Ages existed in the region of Pomerania (Pomorze) in two communities, respectively in Toruń and Gdańsk. Both communities belonged to a current of minor urban religious societies that existed between the 14th and 16th century within the orbit of influence the mendicant orders exerted. Both communities resided in the neighborhood of Dominican convents. Despite the specifics of a given location, both communities of tertiaries reflected the life and ministry typical for Beguines (Roman Catholic lay religious communities). They visited the sick, the poor, and the prisoners, and supported themselves through the work of their own hands. Their prayer life was centered in the designated chapel in the Dominican church. The sisters were mandated to pray in common. They were also subjected to the local prior who constituted a decisive component of their religious membership. Typical Middle Age communities of tertiaries in Pomerania survived till the time of Reformation when the society of Toruń and Gdańsk converted to Protestantism. Hence, after 1525 both communities ceased to exist.
    Źródło:
    Studia Gdańskie; 2010, 27; 131-151
    0137-4338
    Pojawia się w:
    Studia Gdańskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Dyrekcya zakonnego życia” – nieznany traktat z 1744 roku o formacji monastycznej nowicjuszek benedyktyńskich
    “Dyrekcya zakonnego życia” – an unknown treatise from 1744 on the monastic formation of Benedictine novice nuns
    Autorzy:
    Gwioździk, Jolanta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1602480.pdf
    Data publikacji:
    2021-06-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    benedyktynki wileńskie
    Joanna Sybilla Reytanówna
    nowicjat
    formacja zakonna
    Vilnius Benedictine Sisters
    novitiate
    religious formation
    Opis:
    W 1744 r. wileńska ksieni benedyktynek Joanna Sybilla Reytanówna opublikowała książkę Dyrekcya zakonnego życia. Chodziło o rodzaj praktycznego zbioru tekstów, przydatnego w całodziennej formacji nowicjuszek, stąd zawarto tu przede wszystkim konkretne nauki, dotyczące różnych sposobów doskonalenia życia w zakonie. Uzupełniały je odpowiednie modlitwy. O praktycznej funkcji książki świadczy także jej mały format, umożliwiający lekturę w każdej dostępnej sytuacji, tym bardziej że przewidziane ćwiczenia należało prowadzić w trakcie zajęć przygotowanych na cały dzień, zgodnie z rytmem życia w klasztorze. Podstawowa grupa zagadnień poruszanych w Dyrekcji zakonnego życia odnosiła się do konkretnych metod kształtowania życia we wspólnocie. Każda czynność miała odniesienie do sfery duchowej. Odrębnie uczono sposobu medytacji oraz prowadzenia rozmowy duchownej. Przewidziano także opis naśladowania cnót św. Benedykta, z podziałem na poszczególne miesiące, oraz ćwiczenia się w doskonałości (z podziałem na dni tygodnia). W traktacie J.S. Reytanówna odwoływała się zarówno do ideałów formacji kongregacji chełmińskiej, jak i do nauk oraz zwyczajów modlitewnych, propagowanych przez benedyktynów, dawnych spowiedników konwentu oraz innych autorów ascetycznych. W konsekwencji powstało unikalne kompendium, mające na celu pomoc w formacji zakonnej, a jednocześnie ukazujące sposób ujęcia ideału życia mniszego w wileńskiej wspólnocie.
    In 1744, Joanna Sybilla Reytanówna, a Vilnius Benedictine abbess, published a book entitled “Dyrekcya zakonnego życia” (“Directions on Religious Life”). The tome comprises a collection of practical texts which were useful in the all-day formation of novices, hence it primarily contains specific teachings on various ways of improving life in the convent. The teachings are accompanied by appropriate prayers. The practical nature of the book can also be presumed given its small format, which means it could be read in any situation – all the more as the recommended exercises had to be performed throughout the activities planned for the entire day, following the rhythm of life in the monastery. The basic group of issues addressed in “Dyrekcya zakonnego życia” was related to specific methods of structuring the community life. The book presents a practical link between every activity and the spiritual realm, e.g. teaching distinct methods of meditation and spiritual conversation. It also provides instruction on imitating the Benedictine ‚virtues’ broken down into separate months as well as on practising excellence (broken down into days of the week). In her treatise, Joanna Sybilla Reytanówna referred both to the formation ideals pursued in the Chełmno congregation and the teachings and prayer customs promoted by Benedictines, former convent confessors and other ascetic authors. As a result, she managed to compose a unique compendium aimed at facilitating religious formation in a convent, which, at the same time, presents the ideals of monastic life in the Vilnius community.
    Źródło:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2021, 115; 109-129
    0518-3766
    2545-3491
    Pojawia się w:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Konwent cysterek w Koszalinie. Część 2. Badania archeologiczne na cmentarzysku przyklasztornym
    The Cistercian convent in Koszalin. Part 2. Archaeological excavations on the convents cemetery
    Autorzy:
    Abramów, Joanna
    Bienias, Dorota
    Borkowski, Jacek
    Cymek, Lidia
    Kuczkowski, Andrzej
    Rożnowski, Franciszek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/440743.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Muzeum Narodowe w Szczecinie
    Tematy:
    średniowiecze
    cysterki
    Koszalin
    cmentarz przyklasztorny
    Middle Ages
    Cistercian nuns
    convent's cemetery
    Opis:
    Abstract: The paper presents the results of excavations carried out on the Cistercian convent's cemetery in Koszalin. During rescue excavations, 16 inhumation burials were discovered. The dead were buried without any additional furnishings in wooden coffins. The burials were arranged in a regular row. Graves are dated to the 1280s - the first quarter of the 16th century.
    Źródło:
    Materiały Zachodniopomorskie; 2014, 10; 191-235
    0076-5236
    Pojawia się w:
    Materiały Zachodniopomorskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    “Interpretation of garb…”. The history and symbolism of the Carmelite habit in Polish convents
    „Objaśnienie o sukience…” Historia i symbolika habitu karmelitańskiego w polskich klasztorach żeńskich
    Autorzy:
    Łukawska, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/560517.pdf
    Data publikacji:
    2016-12-31
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    symbolika habitu
    saya
    Karmelitanki Bose
    recepcja ubioru kobiecego
    symbolism of habit
    Discalced Carmelite Nuns
    reception of women’s clothing
    Opis:
    The habit of the Carmelite Nuns of the Ancient Observance, formed on the basis of their constitutions of 1482, combined forms borrowed from the habit of the Carmelite Monks (tunics) with the models that came from Polish women’s fashion (headwear used by married women and widows – mob cap, wimple). The analysis of the habit of the Discalced Carmelite Nuns is based on extensive written sources as well as iconography. Their habit demonstrated the reception of forms of women’s clothing of Spanish provenance (a dress called saya and toca – a headdress), modified in accordance with the spirit of poverty and austerity. In the dress of candidates and in the symbols introduced to the vestition ceremony, native elements are visible. The symbolism of the habit is connected with Carmelite spirituality, whose main features are the cult of the Virgin Mary, that of the Passion, and the spirit of expiation. It also contains some meanings that come from the monastic tradition: the nuptial and baptismal significance being the symbol of new life. The habit is also the tunica sacra and the armour of the Miles Christianus.
    Strój karmelitanek dawnej obserwancji, ukształtowany w oparciu o konstytucje z 1482 roku, łączył formy zapożyczone ze strojów karmelitów (tuniki) oraz wzorce płynące z polskiej mody kobiecej (nakrycie głowy używane przez mężatki i wdowy – czepiec, rańtuch, podwika). Podstawą do analizy stroju karmelitanek bosych są bogate teksty źródłowe i ikonograficzne. Habit wykazywał recepcję form ubiorów kobiecych o proweniencji hiszpańskiej (suknia zwana saya oraz toca – nakrycie głowy), modyfikowanych zgodnie z duchem ubóstwa i surowości. W ubiorach kandydatek oraz w symbolach wprowadzonych do ceremonii obłóczyn widoczne są pierwiastki rodzime. Symbolika habitu łączy się z duchowością karmelitańską, której głównym rysem jest kult maryjny, pasyjność, duch ekspiacji. Niesie także znaczenia płynące z tradycji monastycznej: nupcjalne i chrzcielne będąc symbolem nowości życia. Habit to także tunica sacra oraz zbroja Miles Christianus.
    Źródło:
    Folia Historica Cracoviensia; 2016, 22; 211-231
    0867-8294
    Pojawia się w:
    Folia Historica Cracoviensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Działalność publiczna opata Bierzwnickiego Antoniego na przełomie XV/XVI wieku
    Public activity of the abbot of Bierzwnik, Anthony, at the turn of the 15th and 16th centuries
    Autorzy:
    Brzustowicz, Grzegorz Jacek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1218078.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Instytut Wydawniczy Księży Misjonarzy Redakcja "Nasza Przeszłość"
    Tematy:
    biografia
    opat bierzwnicki
    cystersi
    cysterki
    działalność publiczna
    biography
    abbot of Bierzwienice
    Cystercian
    Cystercian nuns
    public active
    Opis:
    Głównym zadaniem opracowania jest odtworzenie biografii jednego z opatów bierzwnickich z przełomu XV/XVI wieku. Zanim Antoni trafił do Bierzwnika (Marienwalde), był cysterskim przeorem w Paradyżu. Opatem w Bierzwniku został w 1491 roku. Pierwszy znany ślad działalności publicznej opata Antoniego pochodzi z 1494 roku. Potem był świadkiem czynności prawnych wójta Nowej Marchii (1495), uczestniczył w zawieraniu umów przez klasztor cysterek w Reczu (1495), kontrolował wypełnianie reguły zakonnej przez mniszki w Reczu (1495, 1510, 1516), rozwiązywał konflikt pomorsko-brandenburski dotyczący rozbójnika Materny (1496-1498), pośredniczył w konflikcie pomorsko-brandenburskim dotyczącym Granowa (1500), wypełniał obowiązki kuratora niepełnoletnich dzieci i wdowy po poległym w wyprawie do Ziemi Świętej wójcie Nowej Marchii (1503-1504), wraz z innymi opatami z Brandenburgii podejmował działania w celu otwarcia kolegium cysterskiego na uniwersytecie Viadrina (1507) i wysyłał tam mnichów z Bierzwnika (1511, 1514). Ostatnią znaną jego czynnością prawną było potwierdzenie w 1519 roku umowy zawartej jeszcze przez jego poprzednika w 1485 roku w sprawie lasu po opustoszałej wsi Torne. Dopuszczam możliwość, że kolejna wzmianka o opacie bierzwnickim, wspominająca oficjała bez imienia podczas jego uczestnictwa w rozmowach z Pomorzanami w 1522 roku, mogła dotyczyć jeszcze Antoniego. Kolejny znany, ostatni opat bierzwnicki Otton, został wspomniany przez źródła dopiero 11 listopada 1534 roku. Wydaje się, że Antoni zmarł długo przed tą wzmianką, chyba jeszcze w drugiej połowie lat dwudziestych XVI wieku.Głównym zadaniem opracowania jest odtworzenie biografii jednego z opatów bierzwnickich z przełomu XV/XVI wieku. Zanim Antoni trafił do Bierzwnika (Marienwalde), był cysterskim przeorem w Paradyżu. Opatem w Bierzwniku został w 1491 roku. Pierwszy znany ślad działalności publicznej opata Antoniego pochodzi z 1494 roku. Potem był świadkiem czynności prawnych wójta Nowej Marchii (1495), uczestniczył w zawieraniu umów przez klasztor cysterek w Reczu (1495), kontrolował wypełnianie reguły zakonnej przez mniszki w Reczu (1495, 1510, 1516), rozwiązywał konflikt pomorsko-brandenburski dotyczący rozbójnika Materny (1496-1498), pośredniczył w konflikcie pomorsko-brandenburskim dotyczącym Granowa (1500), wypełniał obowiązki kuratora niepełnoletnich dzieci i wdowy po poległym w wyprawie do Ziemi Świętej wójcie Nowej Marchii (1503-1504), wraz z innymi opatami z Brandenburgii podejmował działania w celu otwarcia kolegium cysterskiego na uniwersytecie Viadrina (1507) i wysyłał tam mnichów z Bierzwnika (1511, 1514). Ostatnią znaną jego czynnością prawną było potwierdzenie w 1519 roku umowy zawartej jeszcze przez jego poprzednika w 1485 roku w sprawie lasu po opustoszałej wsi Torne. Dopuszczam możliwość, że kolejna wzmianka o opacie bierzwnickim, wspominająca oficjała bez imienia podczas jego uczestnictwa w rozmowach z Pomorzanami w 1522 roku, mogła dotyczyć jeszcze Antoniego. Kolejny znany, ostatni opat bierzwnicki Otton, został wspomniany przez źródła dopiero 11 listopada 1534 roku. Wydaje się, że Antoni zmarł długo przed tą wzmianką, chyba jeszcze w drugiej połowie lat dwudziestych XVI wieku.
    The main aim of the article is to reconstruct the biography of one of the abbots of Bierzwnik at the turn of the 15th and 16th centuries. Before Anthony came to Bierzwnik (Marienwalde), he had been a Cistercian prior in Paradyż. He became the Abbot of Bierzwnik in 1491. The first known trace of his public activity comes from 1494. Later, he was the witness of legal activities of the voyt of New March (Nowa Marchia) (1495), he participated in concluding an agreement by the Cistercian Convent in Recz (1495), he supervised the fulfilling of the monastic rule by the nuns in Recz (1495, 1510, 1516), he resolved the Brandenburg-Pomeranian conflict concerning a highwayman Materna (1496-1498), he mediated in the Brandenburg-Pomeranian conflict concerning Granów (1500), he fulfilled the duties of a curator of underage children and the widow of the voyt of New March killed in the Crusade (1503-1504), together with other abbots from Brandenburg he undertook activities to open a Cistercian College at Viadrina University (1507) and sent there monks from Bierzwnik (1511, 1514). His last known legal activity was the acknowledgement in 1519 of an agreement made by his predecessor in 1485 concerning a forest in the deserted village Torne. I acknowledge the possibility that a further reference to an abbot of Bierzwnik, without mentioning the official’s name, during his participation in the talks with the Pomeranians in 1522, could have concerned Anthony. The next known abbot of Bierzwnik, Otto, was mentioned in the sources only on 11th November 1534. It seems that Anthony had died long before this reference, supposedly in the second half of the 1520s.
    Źródło:
    Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce; 2016, 125; 147-163
    0137-3218
    2720-0590
    Pojawia się w:
    Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Franzikanerinnen im Stadtraum von Zamość im 17. Jhr., im Lichte der archäologisch-historisch-kartographischen
    FRANCISCAN NUNS IN THE CITY OF ZAMOŚĆ IN THE 17TH CENURY IN THE LIGHT OF ARCHAEOLOGICAL, HISTORICAL AND CARTOGRAPHICAL RESEARCH
    Autorzy:
    Mazecki, Tomasz
    Woźniak, Marta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/497969.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Uniwersytet Rzeszowski. Instytut Archeologii Uniwersytetu Rzeszowskiego. Muzeum Okręgowe w Rzeszowie
    Tematy:
    ZAMOŚĆ
    SECULAR
    MONASTIC COMMONWELTH
    CARTOGRAPHY
    ARCHAEOLOGY
    HISTORY
    17TH CENTURY
    Opis:
    Authors’aimin this article is an interdisciplinary approach to localizing the first residence of the Franciscan sisters in the 17th century in Zamość. This work is based on unpublished analysis of archaeological and supervisory research, historical monographs and cartographic sources. A review of other publications concerning the same issue however from a more general point of view gives a reason for further critical considerations regarding the matter of localizing the original Franciscan sisters in the area of Ordynacja Zamoyska – a capital city of that times. An archaeological method was compared to the cartographic sources what resulted in providing especially significant pieces of information. The above mentioned issue in the history of Zamość has never been considered as a distinct field of any study.
    Źródło:
    Analecta Archaeologica Ressoviensia; 2012, 7; 585-608
    2084-4409
    Pojawia się w:
    Analecta Archaeologica Ressoviensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Noty proweniencyjne i właściciele ksiąg biblioteki klasztoru cysterek w Trzebnicy w świetle inwentarza Heleny Szwejkowskiej
    Provenience Notes and Books’ Owners in the Library of the Cistercian Monastery in Trzebnica in the view of the Inventory of Helena Szwejkowska
    Autorzy:
    Zielonka, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/450088.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    Trzebnica
    monastery library
    Cistercian nuns
    inventory
    provenience notes
    Opis:
    Many of the marks of ownership were included in the inventory of the Library of the Cistercian Monastery in Trzebnica. Owners and history of individual book are known to us thanks to the provenience notes which Helena Szwejkowska recorded in her catalogue. The author of the abovementioned work gathered all provenience notes into a few groups, which allowed us to see how the book collection was growing. That was possible because of buying books and people who decided to give their books to the monastery library. Although it was forbidden, a lot of nuns were in private possession of books and when they died their books become part of library in Trzebnica. Abbesses of the monastery in Trzebnica were also listed in Szwejkowska’s catalogue as book’s owners. By provenience notes we can also see the connections between the monastery in Trzebnica and other Cistercian monasteries in Polish-Lithuanian Commonwealth eg. Lubiąż, Jemielnica, Przemęt. Also there was an exchange of books between Trzebnica and it’s branch in Owińska. Many of the books were brought to Trzebnica by priests who were confessors and sermonizers to Cistercian nuns. There are evidences that some of the books were brought to the monastery in Trzebnica by Eugeniusz Lenga (who later was an abbot in Jemielnica) and Benedykt Cieszkont (who used to be the confessor in Trzebnica). Kasper from Przemęt has to be mentioned as the one who brought some of the manuscripts. A lot of highly valuable information can be read by historians from margin notes and other marks that were written on the pages of books in the library in Trzebnica. Especially important are provenience marks from the period of the dissolution of the monastery when all the precious books were removed from Trzebnica by Johann Gustaw Büsching.
    Źródło:
    Saeculum Christianum. Pismo Historyczne; 2018, 25; 206-221
    1232-1575
    Pojawia się w:
    Saeculum Christianum. Pismo Historyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Studia nad wybranymi pieczęciami z herbem miasta Poznania
    Autorzy:
    Stróżyk, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/608116.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
    Tematy:
    sphragistics
    seals of Dominican Nuns
    municipal seals
    seals of January Uprising
    heraldry
    coat-of-arms of the city of Poznań
    Friedrich Wilhelm Below
    sfragistyka
    pieczęcie dominikanek
    pieczęcie miejskie
    pieczęcie powstania styczniowego
    heraldyka
    herb miasta Poznania
    Fryderyk Wilhelm Below
    Opis:
    The three studies presented here deal with some selected questions connected with seals displaying the coat-of-arms of Poznań. They include seals of Dominican Nuns of Poznań, early modern municipal seals and a seal from the period of the January Uprising.
    Trzy prezentowane studia dotyczą wybranych zagadnień związanych z pieczę-ciami, na których umieszczony został herb Poznania. Są wśród nich pieczęcie poznańskich dominikanek, nowożytne pieczęcie miejskie oraz pieczęć z okresu powstania styczniowego.
    Źródło:
    Roczniki Historyczne; 2019, 85
    0324-8585
    Pojawia się w:
    Roczniki Historyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Muzyka w służbie klasztornej dyplomacji
    Music in the service of monastic diplomacy
    Autorzy:
    Walter-Mazur, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28408352.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    kultura muzyczna w XVIII wieku
    benedyktynki
    Marianna Siemianowska
    kasaty
    Sandomierz
    18th-century music culture
    Benedictine Nuns
    dissolution
    Opis:
    W XVII i XVIII wieku status ksieni żeńskiego klasztoru był zbliżony do statusu feudalnego władcy. Reprezentowała ona klasztor wobec władzy duchownej i świeckiej, oraz czuła się odpowiedzialna za jego materialny dobrostan, skąd nierzadko wynikała konieczność utrzymywania dobrych relacji i pertraktowania z osobami, od których klasztor był w jakimś względzie zależny. Dobre stosunki należało utrzymywać także z opiekunami potencjalnych bogatych kandydatek do zakonu, które mogły wnieść pokaźny posag, ważny z punktu widzenia materialnego funkcjonowania wspólnoty, a także z własnymi koligatami i wszelkimi osobami, które mogły wywierać wpływy w częstych sporach majątkowych. Nadciągający okres kasat klasztorów wymagał tego, by decydentom zaprezentować klasztor jako dobrze uposażony i wzorowo funkcjonujący. Wreszcie, w niespokojnych czasach, nieraz przychodziło się ksieniom układać z dowódcami przemaszerowujących przez ich ziemie lub miasta wojsk. Wychodząc od opisu wydarzeń utrwalonych w kronice benedyktynek sandomierskich, spisywanej w latach 1762-1780, ukazuję w jaki sposób w prowadzonych przez przełożoną działaniach dyplomatycznych była wykorzystywana muzyka wykonywana przez klasztorną kapelę. Przykłady, jakie chciałam tu przywołać, ukazują funkcję reprezentacyjną i „towarzyszącą” muzyki w klasztorze benedyktynek sandomierskich,  a także rolę koncertu jako „daru” powodującego zaciągnięcie zobowiązania.
    In the 17th and 18th centuries, a prioress or abbess at a nunnery had a status similar to that of a feudal lord. She represented the monastery in contacts with the ecclesiastic and secular authorities, and felt responsible for its material well-being, which frequently entailed the need to maintain good relations and to negotiate with persons on whom the convent was to some extent dependent, as well as with the parents or guardians of potential rich candidates for the cloistered life. The latter could bring in a large dowry, which was important for the material functioning of the monastic community. Another group of persons to remain on good terms with were the prioress’s relatives and all those who might influence the frequent disputes concerning property. In the period of monastic order dissolutions, it was important to prove to the decision-makers that the given convent was well-off and perfectly organised. Finally, in those turbulent times prioresses frequently had to negotiate with the commanders of troops passing through their lands or cities. I have used the description of events found in the chronicle of the Benedictine Nuns of Sandomierz, compiled in the years 1762–1780, to illustrate the ways in which music performed by the convent’s ensemble was used by the abbess in her diplomatic efforts. I give examples of the representative and ‘accompanying’ functions of music at the Benedictine Nuns’ Monastery in Sandomierz, as well as of the role of a concert as a ‘gift’ which creates an obligation.
    Źródło:
    Muzyka; 2019, 64, 2; 3-19
    0027-5344
    2720-7021
    Pojawia się w:
    Muzyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Najczystsze Zwierciadło Czystości” w klasztorze Benedyktynek w Staniątkach
    “The Purest Mirror of Purity” (“Najczystsze Zwierciadło Czystości”) in the Benedictine monastery in Staniątki
    Autorzy:
    Ponińska, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1602560.pdf
    Data publikacji:
    2021-06-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Paolo Piazza
    Raphael Sadeler Młodszy
    Staniątki
    śluby zakonne
    Święta Rodzina
    św. Benedykt
    św. Scholastyka
    Holy Family
    St. Benedict
    St. Scholastica
    Benedictine nuns
    religious vows
    Raphael Sadeler the Younger
    Opis:
    W zbiorach klasztoru Benedyktynek w Staniątkach znajduje się obraz ukazujący założycieli zakonu adorujących Matkę Bożą z Dzieciątkiem i św. Józefem na tle ogrodu z fontanną i zabudowaniami. Ta z pozoru rodzajowa i łatwa do określenia tematyka przedstawienia, którą można odnaleźć odnotowaną w przechowywanych w konwencie archiwalnych zapisach, jest powielana przez wielu badaczy. Okazuje się jednak, że pod postaciami świętych Benedykta i Scholastyki, namalowanymi w tym konkretnym kontekście, mogą kryć się głębsze treści. Może za tym przemawiać wskazanie wzoru graficznego dokładnie odpowiadającego układem wersji malarskiej. Chodzi o jedną z rycin należącą do cyklu miedziorytów wykonanych przez Raphaela Sadelera Młodszego, na podstawie kompozycji kapucyna Paola Piazzy. Pod postaciami przedstawicieli najważniejszych zakonów (franciszkanów, benedyktynów i dominikanów) towarzyszących wydarzeniom z życia Zbawiciela starał się on zobrazować trzy podstawowe śluby zakonne: ubóstwa, czystości i posłuszeństwa, będące zobowiązaniem do wypełniania rad ewangelicznych. Malowidło przechowywane w klasztorze w Staniątkach odpowiada wizualnie ilustracji cnoty czystości. Brak pozostałych obrazów wzorowanych na serii graficznej nie świadczy, że opisywane przedstawienie nie mogło być nośnikiem wskazanych w artykule treści. Równocześnie nie można mieć też pewności, czy tak było rozumiane jego znaczenie. Porównanie z niewątpliwym wzorem graficznym pozwala jednak nie tylko wskazać źródło formalne kompozycji. Stanowi również punkt wyjścia do wyjaśnienia teologicznych podstaw dzieła funkcjonującego w murach klasztoru.
    In the collection of the Benedictine monastery in Staniątki there is a painting showing the founders of the order adoring the Mother of God with the Child and St. Joseph against the background of a garden with a fountain and buildings. This, seemingly generic and easy to define subject of the portrayal, which can be found recorded in the archival records kept in the convent, has been duplicated by many researchers. It turns out, however, that the figures of Saints Benedict and St. Scholastica, painted in this specific context, may hide deeper content. This may be indicated by the pointing to a graphic pattern that exactly corresponds to the arrangement of the painted version. It is about one of the engravings belonging to the series of copperplate engravings made by Raphael Sadeler the Younger, based on the compositions of Capuchin Paolo Piazza. Under the figures of representatives of the most important orders (Franciscans, Benedictines and Dominicans) accompanying the events of the Savior's life, he tried to illustrate three basic religious vows: poverty, chastity and obedience, which are an obligation to fulfil the evangelical counsels. The painting kept in the monastery in Staniątki corresponds visually to the illustration of the virtue of chastity. The lack of other paintings modelled on the graphic series does not mean that the described representation could not be the carrier of the content indicated in the article. At the same time, it is also impossible to be certain that its meaning was understood in this way. A comparison with the implicit graphic pattern allows not only to indicate the formal source of the composition. It is also a starting point for explaining the theological foundations of the work functioning within the walls of the monastery.
    Źródło:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2021, 115; 323-336
    0518-3766
    2545-3491
    Pojawia się w:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Edukacyjny, wychowawczy i duchowy charakter pism Magdaleny Mortęskiej (1554-1631)
    The educational, formative and spiritual dimension of mother Magdalena Morteska (1554–1631) writings
    Autorzy:
    Kurasz, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31041936.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Wydawnictwo Bernardinum
    Tematy:
    Magdalena Morteska
    monasteries
    nuns
    reform
    foundations
    teachings
    dialogues
    Magdalena Mortęska
    klasztory
    mniszki
    reforma
    fundacje
    nauki
    rozmowy
    Opis:
    Magdalena Mortęska żyła w latach 1554–1631. Mimo sprzeciwu ojca w grudniu 1578 r. wstąpiła do klasztoru benedyktynek w Chełmnie, a 4 czerwca 1579 r. złożyła śluby zakonne. Następnie została wybrana ksienią chełmińskiego konwentu. Była postacią nieprzeciętną o wielkich zdolnościach umysłu i niezwykłej duchowości. Podjęta przez nią reforma objęła łącznie 22 klasztory na terenie całej Rzeczypospolitej. Nowe fundacje powodowały napływ coraz większej liczby nowicjuszek. Przy każdym klasztorze ksieni chełmińska zakładała szkoły dla dziewcząt. Przyczyniła się w ten sposób do szerzenia kultury i oświaty wśród kobiet. Magdalena Mortęska pozostawiła po sobie spuściznę w postaci listów, spisanych wygłoszonych przez nią nauk oraz rozmów z mniszkami. Jest również autorką dzieła Rozmyślania o Męce Pańskiej. Celem artykułu jest ukazanie wybitności Magdaleny Mortęskiej oraz przeanalizowanie pism jej autorstwa pod kątem edukacyjnym, wychowawczym i duchowym.
    Magdalena Morteska lived between 1554 and 1631. Despite her father’s opposition, in December 1578 she entered the Benedictine convent in Chelmno and on June 4, 1579 she made her religious vows. Then she was elected the abbess of the Chelmno monastery. She was an outstanding fi gure with great intellectual abilitiesand extraordinary spirituality. The reform undertaken by her covered a total of 22 monasteries throughout the Polish Commonwealth. New foundations resulted in an infl ux of more and more novices. Morteska set up schools for girls at each convent. In this way, she contributed to the spread of culture and education amongwomen. Magdalena Morteska left her legacy in a form of letters, teachings and dialogues with nuns. She is also the author of the work called Meditations on the Lord’s Passion. The aim of this article is to show the genius of Magdalena Morteska and to analyse her writing in terms of education, formation and spirituality.
    Źródło:
    Studia Pelplińskie; 2023, 57; 183-204
    0239-4456
    Pojawia się w:
    Studia Pelplińskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Partimento po polsku? Nauka realizacji basso continuo i improwizacji organowej w przemyskim klasztorze benedyktynek
    Polish partimento? The teaching of basso continuo realization and organ improvisation in Benedictine monastery in Przemyśl
    Autorzy:
    Walter-Mazur, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/521912.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku
    Tematy:
    partimento
    organ manuscripts
    sources to the polish music history of 18th century
    the musical culture of Benedictine nuns
    Przemyśl
    Opis:
    The article is devoted to the fragment of manuscript ms 10 stored in the Archive of the Benedictine Sisters in Przemyśl. The manuscript consists of 70 cards and comes probably from the mid-eighteenth century. The book, intended for the organist, consists of liturgical chants written in the soprano key with an accompanying bass line, exercises based on the bass line and 77 organ works. In addition, on the cards 64V-69V of this manuscript some observations about organ teaching are written. Those observations are subject for this very considerations and the text in the original grammatical and spelling form is attached to this article. The teaching notes from ms 10 are titled Understanding of good and bad consonances and consist of 29 unnumbered points illustrated with musical examples. They provide guidance on the implementation of basso continuo, organ accompaniment for plainchant and polyphonic singing and composing or organ improvisation. It is so far the only known text of this kind in the Polish language dating the eighteenth century. Author and copyist of this text remain unknown, but we can assume that it has been prescribed from another source by a nun-organist, and only in a small part reformulated. Its relationship to a female religious community is indicated by, apart from place of preservation, the endings of verbs appearing in the teaching notes. From the course of argument it can be concluded that the method of teaching included in the Understanding of good and bad consonances refers to the partimento tradition that began in the late seventeenth century in the Italian conservatories, and later, in the eighteenth century and early nineteenth, has been popularized in many parts of Europe through published books. The term partimento determined bassline, with or without numbering, which is the basis for improvising or creating self-composition. While dealing with the bass lines, a student learned at the beginning about the construction of intervals and chords and the way of conducting voices. When it was no longer a problem, he could expand the bass to the accompaniment or to the solo piece.
    Źródło:
    Aspekty Muzyki; 2012, 2; 99-118
    2082-6044
    Pojawia się w:
    Aspekty Muzyki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Żeńskie rzymskokatolickie zgromadzenia zakonne w Świebodzicach. Szare Siostry z Marienstrasse 11 (1866-1945)
    Roman Catholic womens religious congregations in Świebodzice. Grey Nuns from Marienstrasse 11 (1866-1945)
    Autorzy:
    Ziaja, Jacek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2164048.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-30
    Wydawca:
    Instytut Wydawniczy Księży Misjonarzy Redakcja "Nasza Przeszłość"
    Tematy:
    szare siostry
    Graue Schwestern
    Marienstraβe 11
    ul. Marszałka Józefa Piłsudskiego 11
    Freiburg in Schliesien
    Świebodzice
    Grey Sisters
    Marshal Pilsudski Street 11
    Freiburg in Schlesien
    Opis:
    Artykuł stanowi nader skromny przyczynek do dziejów domu zakonnego Zgromadzenia Szarych Sióstr św. Elżbiety w Świebodzicach na przestrzeni lat 1866-1945. Autor krótko opisuje genezę zakonu, jak również okoliczności pojawienia się sióstr oraz lokalizację placówki zakonnej na terenie miasta w oparciu o materiał kartograficzny (mapa) i ikonograficzny (zdjęcia, stare pocztówki). Dalej wspomina o przedmiocie działalności Elżbietanek. Ponadto dokonuje rekonstrukcji obsady personalnej domu zakonnego na przestrzeni lat 30. XX stulecia w świetle danych zawartych w przedwojennych księgach adresowych (mieszkańców) miasta. Wreszcie krótko omawia dzieje domu zakonnego w okresie II wojny światowej (1939-1945), a także tragiczne, powojenne losy poszczególnych sióstr w oparciu o prywatne ustalenia.
    The article is a very modest reason for the history of the religious house of the Congregation of the Grey Sisters of St. Elizabeth in Świebodzice during the years 1866-1945. The author briefly describes the origins of the order, as well as the circumstan-ces of the appearance of the sisters and the location of the religious institution in the city based on cartographic material (map) and iconographic (photos, old postcards). He goes on to mention the subject matter of Elizabethan activities. In addition, it reconstructs the personnel of the religious house during the 1930s in the light of the data contained in the pre-war address books (residents) of the city. Finally, he briefly discusses the history of the religious house during World War II (1939-1945), as well as the tragic post-war fate of individual sisters based on private arrangements.
    Źródło:
    Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce; 2021, 136; 127-144
    0137-3218
    2720-0590
    Pojawia się w:
    Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rozwój i działalność żeńskich instytutów życia konsekrowanego i stowarzyszeń życia apostolskiego w kościele katolickim w Szwecji
    Development and activity of female institutes of consecrated life and societies of apostolic life in the catholic church in Sweden
    Autorzy:
    Chamarczuk, Mariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/494897.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego
    Tematy:
    History of the Catholic Church in Sweden
    female religious orders in Swedish
    nuns in a postindustrial society
    Opis:
    Among the many threads of social life in Sweden there is one that not so commonly known, almost imperceptible current in the community of the Catholic Church. It concerns the process of rebirth or the creation of new female orders or female protestant ecumenical societies with similar goals and aims. This phenomenon has a broad and interesting sociological and psychological background. The migration phenomenon researcher is here fascinated by the fact that in a country with a highly developed emancipation and feministic awareness, where the women are perfect models of liberation, more and more there are cases of women’s self fulfillment in a completely different way of life. The rebirth of female religious orders is a sign of the times in a welfare society. It points to the truth that the material and social structures do not provide the modern woman with a possibility to fulfillment of her most inner human wishes.
    Źródło:
    Seminare. Poszukiwania naukowe; 2012, 32; 137-149
    1232-8766
    Pojawia się w:
    Seminare. Poszukiwania naukowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    La consciencia estratégica del discurso: acerca de Las Cartas de Madre María de Jesús de Ágreda al rey Felipe IV
    The Strategic Awareness of the Discourse - On the Letters of Mother Mary of Jesus of Ágreda to Philip IV of Spain
    Autorzy:
    LEWANDOWSKA, JULIA
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/466138.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydział Artes Liberales
    Tematy:
    women's writing
    nuns' writing
    María de Jesús de Ágreda
    epistolography
    female literary authorship
    Opis:
    En la reflexión que sigue me gustaría apoyarme en el concepto de ‹‹la conciencia estratégica del discurso›› con el que Myriam Díaz-Diocaretz se refiere a la subversión inscrita en el uso femenino de la escritura. Una subversión que consiste en el uso público de la palabra escrita, en percibirse a sí misma como autora, y no en el simple hecho de escribir, (1993: 98-103). Desde esta noción plantearé la lectura crítica de unos escritos escogidos de María Fernández Coronel y Arana (1602- 1665), conocida por su nombre de religión: María de Jesús de Ágreda, en un análisis que comprende no sólo lo que escribía ―el artefacto textual― sino también el cómo y el por qué de esta escritura. A la vez quiero subrayar que la lectura que aquí propongo constituye un punto de partida para un estudio mucho más amplio y de un corpus comparativo extenso con los cuales espero profundizar en el tema de las escritoras monjas.
    Źródło:
    Planeta Literatur. Journal of Global Literary Studies; 2014, 2. Assia Djebar and woman writing / Assia Djebar et l'écriture au féminin; 57-72
    2392-0696
    Pojawia się w:
    Planeta Literatur. Journal of Global Literary Studies
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ideał życia monastycznego w Pouczeniach wielebnym mniszkom o tym, czego od nich wymaga życie monastyczne św. Teofana Pustelnika
    The Ideal of the Monastic Life In The Instructions to the Reverend Nuns About What Monastic Life Requires Of Them By St. Theophan the Recluse
    Autorzy:
    Saszko, Irena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1917228.pdf
    Data publikacji:
    2019-11-26
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    St. Theophan the Recluse
    monastic life
    spiritual doctor
    hesychasm
    monastic community
    Opis:
    Pouczenia wielebnym mniszkom o tym, czego od nich wymaga życie monastyczne to zbiór 20 kazań prawosławnego biskupa oraz archimandryty – św. Teofana Pustelnika (1815-1894). Wygłosił je w latach 1859-1864 do mniszek z różnych pustelni Diecezji Tambowskiej oraz Włodzimierskiej Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. Przewodnim tematem Pouczeń jest ukazanie celu i sensu życia monastycznego, zwłaszcza w jego wymiarze wspólnotowym. Pouczenia zawierają wiele odniesień do duchowości hezychastycznej, którą Teofan nie tylko sam praktykował, ale i wprowadzał w jej arkana swoje córki duchowe.W perspektywie zaleceń hezychastycznych w artykule została przedstawiona charakterystyka wewnętrznego i zewnętrznego życia mnichów i mniszek oraz pojmowanie wspólnoty monastycznej jako ikony Kościoła.
    The Instructions to the Reverend Nuns About What Monastic Life Requires Of Them is the collection of 20 sermons of the Orthodox bishop and archimandrite St. Theophan the Recluse (1815-1894). He preached them out to the nuns from different hermitages of the Diocese of Tambov and the Diocese of Vladimir of the Russian Orthodox Church in the years 1859-1864. The main theme of The Instructions is revealing of the aim and the sense of monastic life, especially in its community aspect. The Instructions include many references to the hesychast spirituality. Theophan not only practiced it himself, but introduced into it his spiritual daughters as well. In view of the hesychast advices, the article presents the characteristic of the interior and exterior life of the monks and nuns and understanding of the monastic community as an icon of the Church.
    Źródło:
    ELPIS; 2019, 21; 79-86
    1508-7719
    Pojawia się w:
    ELPIS
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    O trzech zabytkach muzyczno-liturgicznych z kolekcji Baworowskich przechowywanych w Bibliotece Narodowej
    On Three Musical-Liturgical Sources from the Baworowski Collection, Held in the National Library of Poland
    Autorzy:
    Chachulska, Irina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/26850444.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Cystersi
    graduał
    notacja cysterska
    liturgia
    skryptorium lubiąskie
    cysterki trzebnickie
    O felix Hedwigis
    Consurge iubilans
    kolekcja Baworowskich
    Cistercians
    gradual
    Cistercian notation
    liturgy
    Lubiąż scriptorium
    Cistercian nuns in Trzebnica
    Baworowscy collection
    Opis:
    Badania nad trzema muzyczno-liturgicznymi źródłami pochodzącymi z kolekcji Baworowskich, a przechowywanymi obecnie w Bibliotece Narodowej – graduałem PL-Wn 12496 IV oraz fragmentami PL-Wn 12497 IV i PL-Wn 12498 IV – zarówno weryfikują dotychczasowy stan wiedzy na ich temat jak też rozjaśniają wątpliwości i sprzeczności wynikające z najstarszych opisów rękopisów. Trzy różnorodne pod względem paleograficznym źródła, których zapisy pochodzą z odległych od siebie czasów, okazały się tworzyć niegdyś jedną księgę. Oba fragmenty w całości stanowią późniejsze dodatki do graduału, które odłączono od zasadniczej części najprawdopodobniej w I poł. XIX wieku. Graduał – a właściwie jego zasadnicza, oryginalna część – powstał w skryptorium lubiąskim ok. 1250 r. dla sióstr cysterek w Trzebnicy, bardzo możliwe iż był darem dla córki św. Jadwigi – Gertrudy. Wskutek sekularyzacji klasztorów na Śląsku (1810 r.) rękopis najprawdopodobniej został wywieziony z Trzebnicy do Wrocławia, jednak ostatecznie nie zasilił zbiory Biblioteki Uniwersyteckiej, tak jak zasadnicza część biblioteki klasztornej, lecz znalazł się w prywatnym posiadaniu wrocławskiego muzyka J.Th. Mosewiusza. Po jego śmierci rękopis, już z odseparowanymi fragmentami, wzbogacił kolekcję Wiktora Baworowskiego we Lwowie, gdzie trzy części księgi otrzymały odrębne sygnatury. Po wojnie (1945 r.), już jako trzy nie związane ze sobą źródła – poza ich lwowską proweniencją – graduał z fragmentami trafił do zbiorów Biblioteki Narodowej. W świetle przeprowadzonych badań rękopis, choć powstały w skryptorium lubiąskim, wolno nazwać „Graduałem Trzebnickim”. Księga należy do grupy najdawniejszych zabytków muzyczno-liturgicznych przechowywanych w Polsce i dokumentuje najstarszy zachowany przekaz wersetu allelujatycznego O felix Hedwigis (PL-Wn 12496, f. 1r) jak też jeden z najstarszych zapisów sekwencji o św. Jadwidze Consurge jubilans (PL-Wn 12498).
    My research into three musical-liturgical manuscripts from the Baworowski collection, now kept in the National Library (the gradual PL-Wn 12496 IV and the fragments PL-Wn 12497 IV and PL-Wn 12498 IV) revises our knowledge about them and sheds light on doubts and contradictions resulting from the oldest descriptions of these sources. These three palaeographically different sources from periods very distant from one another turn out to have once formed a single volume. The two fragments as a whole represent a later addition to the gradual, one that was separated from the main section probably during the first half of the nineteenth century. The gradual itself, or rather its main, original part, was compiled around 1250 at the Lubiąż scriptorium for the Cistercian nuns of Trzebnica, possibly as a gift for St Hedwig of Silesia’s daughter Gertrude. Owing to the secularisation of the Silesian monasteries (in 1810), the manuscript was most likely taken from Trzebnica to Wrocław, but it did not end up in the University Library. Instead, like the bulk of the monastic collection, it became the private property of Wrocław-based musician J.T. Mosewius. After his death, with the fragments already separated from the body of the gradual, it joined Wiktor Baworowski’s collection in Lviv, where the three parts of the volume received separate shelf marks. Following the Second World War (in 1945), the gradual and the two fragments arrived at the National Library, already as three separate sources unrelated in any way except for their Lviv provenance. In the light of research, the manuscript, although prepared at the Lubiąż scriptorium, may be called the ‘Trzebnica Gradual’. It belongs to the oldest musical-liturgical sources preserved in Poland and contains the oldest surviving source of the Alleluia verse O felix Hedwigis (PL-Wn 12496, fol. 1r), as well as one of the oldest sources of the sequence to St Hedwig Consurge jubilans (PL-Wn 12498).
    Źródło:
    Muzyka; 2021, 66, 1; 49-80
    0027-5344
    2720-7021
    Pojawia się w:
    Muzyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Abbess Magdalena Mortęska – Her Life and Reformist Initiatives Aimed at Female Education in the Post-Tridentine Era
    Magdalena Mortęska – reformatorka edukacji dziewcząt w okresie potrydenckim
    Autorzy:
    Sztylc, Żaneta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2038274.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Magdalena Mortęska
    edukacja klasztorna
    żeńska edukacja
    potrydencka reforma zakonna
    edukacja
    reforma sióstr benedyktynek
    convent education
    female education
    the post-Tridentine Monastic Reform
    education
    The Benedictine nuns of the Reform
    Opis:
    Niniejszy artykuł prezentuje średniowieczny model wychowania dziewcząt, w którym to główny nacisk kładziono na przygotowanie do roli żony i matki. W taki sposób została wychowana również Magdalena Motęska, która w wieku zaledwie kilku lat straciła matkę i została oddana przez ojca na wychowanie do ciotki. Było to zjawisko powszechne i zgodne z ówczesnymi zwyczajami. Ciotka wychowywała ją w sposób surowy, ucząc przede wszystkim pobożności, pracowitości, zaradności i gospodarności, przygotowując do roli przyszłej pani domu i matki. Uczyła ją również pracowitości, co dla małej zbyt dziewczynki okazało się zgubne, bo pomagając służbie w przygotowaniu posiłku, wykuła sobie prawe oko. Magdalena nie chciała jednak wyjść za mąż, ale wstąpić do chełmińskiego klasztoru benedyktynek, co było zdecydowanie przeciwne woli jej ojca. Dzięki wytrwałości i silnej wierze 4 czerwca 1579 r. złożyła śluby zakonne, a tydzień później została ksienią chełmińskich benedyktynek. Zapoczątkowała gruntowną reformę, polegającą na odczytaniu na nowo pierwotnych reguł i wprowadzeniu ich w życie. Reforma klasztoru w Chełmnie miała charakter fundamentalny, a wszelkie rozwiązania były tworzone przez nowe pokolenie mniszek, ponieważ zakonnice starej tradycji wymarły. Wypracowana przez lata eksperymentów interpretacja reguły stała się prawem doświadczonym na samych prawodawcach. Przy tej interpretacji bardzo istotna była troska o zachowanie tożsamości zakonu. Epoka renesansu, w której żyła i działała Mortęska, niosła nową potrzebę – promocję oświaty i kultury wśród kobiet. Świadoma tego podjęła wyzwanie i zreformowanej kongregacji stworzyła możliwość wychowania i edukacji dziewcząt. Rozszerzyła tą działalność na wszystkie zakładane fundacje i było to działanie prekursorskie jak na ówczesne czasy. W ten sposób mnożyła ośrodki skupiające młodzież żeńską, a przez akcję powszechnego kształcenia stała się pionierką wychowania kobiet.
    The paper presents a model of a medieval female education, which purpose was to prepare girls to the role of a wife and of a mother. Magdalena Mortęska, who was also educated in line with this model, lost her mother just as a few years old girl, and she was entrusted by her father under the tutelage of her aunt. This practice was very common and peculiar to the standards of that time. Magdalena’s aunt raised her in a severe discipline, teaching her, in the first instance, how to be devout, diligent, resourceful and thrifty person, and she prepared her to the role of a housewife and of a mother. However, some of these lessons turned out to be fatal for her, since in her early age she lost her right eye while she was cooking a meal with kitchen servants. Magdalena did not wish to be a married woman, on the contrary, she wanted to join the Benedictine nunnery of Chełmno, and thereby she refused the will of her father. Thanks to her stubbornness and strong faith, she made her convent vows on the 4th of June, 1579, and a week later she became the abbess of the Benedictine convent of Chełmno. As the abbess she initiated the fundamental reform, which purpose was the re-reading and enforcing of the original monastic rules. The Reform of the convent of Chełmno was fundamental and all the solutions were prepared by the new generation of nuns, since the old generation had ceased. The interpretation of the Rule, worked out through many years of experiences, became the law, which has been practiced by its own legislators. With this interpretation the preservation of the identity of the convent was very significant. The Renaissance era, in which Magdalena Mortęska lived and acted, saw the new demand to spread education and culture among women. Conscious of that, the abbess took the challenge thereby the reformed congregation was provided the opportunity to educate females. Magdalena Mortęska extended this activity upon all emerging foundations, and moreover, her labor was innovative to that time. Her efforts increased the number of centers associating female youth, and thanks to her pro-educational activity, she became the pioneer of females’ development.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2016, 63, 4; 53-73
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Choroba i śmierć za murami klasztoru panien norbertanek w Imbramowicach w świetle Korniki Zofii Grothówny z lat 1703-1741
    Illness and death behind the walls of the convent of the Norbertine in Ibramowice in the light of the Chronicles of Sophia Grothówna from the years 1703-1741
    Autorzy:
    Mierzejewska, Milena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/450065.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    The monastery
    Norbertine
    Imbramowice
    nuns
    death
    illness
    Opis:
    The article describes illness and death behind the walls of the convent of the Norbertine in Ibramowice in light of The Chronicle Sophia Grothówna from the years 1703-1741. Health problems and death in human life are two inevitable events. As a people we know this is unavoidable and we will meet every existence. Sisters of Mary also were afflicted with minor or major health problems. The nuns lived in damp conditions. At the monastery Imbramowice flows flows the river Dłubnia, causing a humid environment. Nuns in Imbramowice had to contend with difficult housing conditions after a fire in 1710. Norbertine's coped with the diseases in various ways:leaving for treatment to spas (with the consent of the bishop and the abbess), or waiting for assistance of a barber, doctors came less frequently. The article contains also diseases to which the sisters suffered. In the second part, the paper describes the death of sisters and everything that is associated with it. Every act of dying featured in the pages of The Chronicle abbes Grothówna was dramatic. After the death of a Norbertine followed by a funeral, if the nun exercised a high function at the monastery burial was very solemn and distinguished guests arrived. The Sisters of Mary also organized refreshments for the poor people, to help the dead and prayed for a specified period of time. The article includes a list of all the sisters residing at the monastery in Imbramowice over the years 1703-1741. The table presents information: date of commencement of the novitiate, professed, perpetual function each nun and date of death.
    Źródło:
    Saeculum Christianum. Pismo Historyczne; 2015, 22; 147-156
    1232-1575
    Pojawia się w:
    Saeculum Christianum. Pismo Historyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wileński żywot bł. Ofki Piastówny OP
    Vilnius Biography of the Blessed Eufemia of the Piast OP
    Autorzy:
    Stefaniak, Piotr Marian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1394563.pdf
    Data publikacji:
    2021-07-29
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    dominikanki
    Wilno
    Racibórz
    o. Hilarion Piskowski OP
    o. Abraham Bzowski OP
    o. Domenico Maria Marchese OP
    bł. Ofka Piastówna
    Dominican Nuns
    Vilnius
    Hilarion Piskowski OP
    Abraham Bzowski OP
    Domenico Maria Marchese OP
    blessed Euphemia of the Piast
    Opis:
    W 1760 r. ukazał się w Wilnie w zbiorze żywotów świętych dominikańskich żywot bł. Ofki Piastówny. Jest on ciekawy z tego powodu, że został wydrukowany w Wilnie, najbardziej na wschód wysuniętym ośrodku, dokąd dotarł kult Ofki. Jest on oparty na najstarszym tekście Abrahama Bzowskiego z 1606 r.; niemniej pozostaje skróconą wersją tekstu, który napisał we Włoszech w 1668 r. neapolitański dominikanin Domenico Maria Marchese. Omawiany żywot ma wartość z uwagi na geografię kultu Ofki i posiada jeszcze jeden atut: autor umieścił w nim dwa wyimaginowane zdania samej Ofki, które też żywot jako jedyny mocno personalizują.
    In 1760, in Vilnius, the book: The Life of the Dominican Saints appeared in the life of bl. Euphemia of the Piast dynasty. It is interesting because it was printed in Vilnius, the easternmost center where the cult of Euphemia arrived. It is based on the oldest text by Abraham Bzowski from 1606. However, there remains a shortened version of the text that was written in Italy in 1668 by the Neapolitan Dominican Domenico Maria Marchese. The life in question is valuable due to the geography of Euphemia’s cult and has one more advantage: the author placed in it two imaginary sentences of Euphemia herself, which also personalize life as the only one.
    Źródło:
    Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2021, 41, 1; 137-153
    0137-3420
    Pojawia się w:
    Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Miejsce nazw wartości w języku zakonnic (na przykładzie siedemnastowiecznych rozmyślań dla nowicjuszek
    The names of the values place in nuns’ language (based on seventeenth-century meditations for novices)
    Autorzy:
    Zmuda, Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/475625.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Języka Polskiego PAN
    Tematy:
    nazwy wartości
    wartościowanie
    język religijny
    język w zakonie
    język w dobie średniopolskiej
    the names of the values
    valuation
    religious language
    the language in religious orders
    the language in the medium-Poland era
    Opis:
    W artykule przeprowadzono analizę nazw wartości w rozmyślaniach zakonnych z XVII w. (Rozmy slania. Na początku Cwiczenia Nowicyatckiego. Zporządzone Roku Panskiego 1696 Miesiąca Maja dnia 26 Ad M.D.G.). Nazwy wartości organizują cały tekst zabytku i stanowią jego podstawowe pole leksykalno-semantyczne. Rozumienie niektórych nazw pokrywa się z językiem ogólnym, w wielu miejscach jednak możemy wskazać znaczne przesunięcia semantyczne (np. służba), a nawet przejście z kategorii wartości negatywnych do wartości pozytywnych (np. pokora). Przesunięcia te wynikają przede wszystkim z obrazu Boga i świata przyjętego przez zakonnice, który determinowany jest wiarą katolicką i dość radykalnym pojmowaniem wiary w zakonie. Bardzo częste w zabytku jest wartościowanie implikowane, realizowane przez odwoływanie się do biblijnych opozycji-metafor (np. duch — ciało). Artykuł prezentuje wyniki analiz, które są częścią szerszego projektu prac badawczych nad językiem zakonnic (zwłaszcza nad językiem modlitewników i medytacji pisanych przez siostry zakonne w dobie średniopolskiej).
    The article shows analysis of the names of the values in religious meditations from seventeenth century. The names of the values organize the entire analyzed text and constitute its basic lexical-semantic field. Understanding of certain names coincide with the general language, however in many places we can point out significant semantic shifts, and even move within the category from negative to positive values (eg. humility, service, test). These shifts are mainly due to the image of God and the world adopted by the nuns, which is determined by the Catholic faith and the peculiar perception of faith in the religious order. Very common is also an implied valuation, that is appealing to biblical opposition-metaphors (eg. the spirit — the body).
    Źródło:
    Socjolingwistyka; 2016, 30; 173-187
    0208-6808
    Pojawia się w:
    Socjolingwistyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Znaczenie wyglądu zewnętrznego dziewic i mnichów w formacji duchowej w klasztorach Galii i Hiszpanii (VI-VII w.)
    The importance of the outward appearance of nuns and monks in spiritual formation in the monasteries of Gaul and Spain (6th-7th centuries)
    Autorzy:
    Wygralak, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/613109.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    starożytne reguły zakonne
    habit
    ubóstwo
    pokora
    posłuszeństwo
    czystość
    asceza
    ancient rules of monks
    poverty
    humility
    obedience
    chastity
    asceticism
    Opis:
    The article discusses the influence of the way of the monastic dress code on helping nuns and monks stay on their spiritual path during formation. The Focus of the study are the rules for nuns and monks developed in the 6th and 7th centuries in Gaul and Spain. The authors of the rules were convinced that the very strict requirements regarding the clothing, as well as the behavior, of consecrated persons, serve the practice of seeking virtue through poverty, obedience and humility. It was required that all the inhabitants of a monastery should wear simple habits with natural colors that no one could consider to be their property. Attention was also paid to the asceticism of sight and the way of walking, which served to preserve the virtue of purity. For the same reason, one was not allowed to take too many baths, except in the case of disease. The whole life of the celibate nuns and monks should be focused on the caring for the development of their spiritual life, and not on the pursuit of external appearance. The humble acceptance of poor attire, temperance in care for the body, and the ability to exercise self-control his eyesight, testified to the spiritual maturity of the nun and the monk.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2018, 70; 227-241
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Działalność księżnej krakowsko-sandomierskiej Kingi (1234–1292) jako przyczynek do dyskusji o roli kobiety w średniowieczu
    Activity of Cracow-Sandomierz princess (1234-1292) as contribution to the discussion on the role of woman in the middle ages
    Autorzy:
    Bruszewska-Głombiowska, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/223202.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Akademia Marynarki Wojennej. Wydział Dowodzenia i Operacji Morskich
    Tematy:
    Święta Kinga
    Sądecczyzna
    klasztor klarysek
    Bolesław Wstydliwy
    Kinga
    Sącz land
    monastery of nuns of the order of St Clare
    Bolesław the Shy
    Opis:
    Artykuł ma na celu przedstawienie roli kobiety w średniowieczu ze szczególnym uwzględnieniem działalności księżnej krakowsko-sandomierskiej Kingi (1234–1292) żony Bolesława Wstydliwego. Wyboru osoby Kingi — patronki Polski i Litwy, pani ziemi sądeckiej — dokonano niejako prowokacyjnie, aby pokazać, że w średniowieczu było miejsce dla kobiet nietuzinkowych, wychodzących poza wąskie ramy konwenansów epoki. Artykuł zbudowany jest z dwóch części: ogólnej, stanowiącej tło epoki i opisującej podstawowe zadania, jakich oczekiwano od średniowiecznej kobiety, a następnie bardziej szczegółowej, przedstawiającej działalność księżnej Kingi.
    The paper aims at presenting the role of woman In the Middle Ages, paying special attention to activity of princess Kinga of Cracow-Sandomierz, wife of Bolesław the Shy. The choice of Kinga — the patron of Poland and Lithuania, Lady of Sącz land — is made provocatively to show that, in the Middle Ages, there was space for not commonplace women, extending beyond narrow convention frames of the epoch. The paper is composed of two parts: general, constituting the background for the epoch and describing the basic tasks women were expected to do, and the more detailed one, presenting the activity of princess Kinga.
    Źródło:
    Zeszyty Naukowe Akademii Marynarki Wojennej; 2011, R. 52 nr 3 (186), 3 (186); 147-162
    0860-889X
    Pojawia się w:
    Zeszyty Naukowe Akademii Marynarki Wojennej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Domniemany traktat Kaspra Drużbickiego SJ Nauka o przygotowaniu się do świątobliwej śmierci w zbiorach cysterek trzebnickich
    The alleged tractate of Kasper Drużbicki SJ the precept of preparing for a devout dying in the archives of Cistercian Sisters in Trzebnica
    Autorzy:
    Sutowicz, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1189725.pdf
    Data publikacji:
    2020-06-30
    Wydawca:
    Instytut Wydawniczy Księży Misjonarzy Redakcja "Nasza Przeszłość"
    Tematy:
    ars bene moriendi
    cysterki trzebnickie
    Kasper Drużbicki
    Kasper z Przemętu
    kultura potrydencka
    Cistercian nuns in Trzebnica
    Kasper of Przemęt
    post-tridentian culture
    Opis:
    W dawnych zbiorach opactwa cysterek w Trzebnicy na Śląsku znajdują się trzy rękopiśmienne kopie dzieła ascetycznego Nauka o przygotowaniu się do świątobliwej śmierci. Zachowały się one w modlitewnikach przechowywanych obecnie w Bibliotece Parafii św. Bartłomieja i św. Jadwigi w Trzebnicy oraz w Bibliotece Uniwersyteckiej we Wrocławiu. Książeczki te zostały podarowane mniszkom przez cysterskiego profesa z Przemętu, wśród nich najstarszy zabytek pochodzi z 1655 r. i jest jednocześnie najstarszą znaną wersją dzieła, które zostało wydane w 1669 r. pod nazwiskiem Kaspra Drużbickiego, znanego poznańskiego kaznodziei i prowincjała jezuitów. Jest to potrydencki traktat mieszczący się w gatunku ars bene moriendi, prezentujący teorię i praktykę przygotowań do śmierci jako sposobu na rozwój duchowy chrześcijanina. Niniejszy artykuł stanowi próbę rozwiązania kwestii autorstwa i okoliczności powstania traktatu na podstawie analizy porównawczej kopii będących własnością cysterek oraz wersji zapisanej w rękopisie zdeponowanym w Archiwum Prowincji Południowej Towarzystwa Jezusowego w Krakowie. Wyniki krytyki źródłowej tych zabytków pozwalają na przyjęcie tezy o autorstwie Drużbickiego jako prawdopodobnej. Ujawniają także interesujące dane o związkach śląskiego klasztoru z kulturą Rzeczpospolitej oraz poszerzają wiedzę o twórczym wpływie Towarzystwa Jezusowego na kształtowanie oblicza religijności społeczeństwa sarmackiego w XVII wieku.
    In the former library of the Cistercian abbey in Trzebnica in t he Lower Silesia there are three manuscript copies of the ascetic tractate "The Precept o f Preparing for a Devout Dy ing". They have been preserved in the prayer books stored at present in the Library of the St Bartholomew and St Hedwig Parish in Trzebnica and in the Library of University of Wrocław. The books had be en given to the nuns by the Cistercia n monk of Przemęt. The manuscript derives from 1655 and it is at the same time the oldest known version o f the tractate, which was published in 1669 under the name of Kasper Drużbicki, a preach er popular in Poznań and a provincial of Polish Jesuits . This work can be recognised as an example of ars bene moriendi literaturę presenting the theory and practice of preparing for dying as a way of inner development of a Christian. The present article i s a n attempt at solving the question of the tractate's origins at the basis for comparative analysis between the copies belonging to Trzebnica nuns and the version written down in the manuscript kept in the Archives of the South Province of the Society of Jesus in Kraków . The results of source criticism of the works allow to confirm th e ir author was most probably Drużbicki . They reveal very interesting relation between the Silesian cloister and Polish culture and they broad en our knowledge about creative influence of the Society of Jesus on the religious aspect of the Sarmatian society i n the 17th century.
    Źródło:
    Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce; 2020, 133; 147-178
    0137-3218
    2720-0590
    Pojawia się w:
    Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Postać strasznej zakonnicy jako chwyt narracyjny we współczesnych horrorach
    The Figure of the Scary Nun as a Narrative Device in Contemporary Horror Films
    Autorzy:
    Dunin-Wilczyński, Stanisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/30147122.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    nuns
    horror
    nunsploitation
    religion
    fear
    narrative devices
    zakonnice
    religia
    strach
    chwyty narracyjne
    Opis:
    Artykuł omawia rolę lokalizacji strachu przed nadprzyrodzonymi siłami oraz lęków związanych z organizowaną religią i zmianą porządku w horrorach o zakonnicach. Punktem wyjścia jest spojrzenie, jak postać zakonnicy funkcjonowała dotychczas w kinie grozy, ze szczególnym uwzględnieniem nurtu nunsploitation. Lokalizacje odgrywają kluczową rolę w tworzeniu atmosfery grozy. Klasztory stanowią doskonałe tło dla twórców dążących do wywołania złowieszczego nastroju. Zakony kojarzą się z tajemniczością, izolacją i odosobnieniem bohaterów, wzmagając uczucie strachu. Ponadto, horrorom o zakonnicach towarzyszy inwersja wyobrażeń na temat instytucji religijnych. Klasztory, które powinny być miejscem dobroczynności, stają się domami zła. Motyw przekształcenia czystości w zepsucie ilustruje deprawującą moc fikcyjnych demonów. Artykuł analizując, jak horrorom o zakonnicach udaje się wywołać uczucie strachu, opisuje również kulturową i społeczną wymowę tych filmów w kontekście lęków oraz zmieniającej się wizji Kościoła i jego roli.
    The article discusses the role of location, fear of supernatural forces, and anxieties related to organized religion and change of order in horror films about nuns. It depicts how the character of the nun has functioned in horror cinema to date with a particular focus on the nunsploitation trend. In analyzed films, location is important because the place of action co-creates the atmosphere of horror. Monasteries provide the perfect backdrop for filmmakers seeking to evoke a sinister mood, as they are associated with mystery, isolation, and seclusion of the characters, intensifying the feeling of fear. Horror films about nuns often use a narrative device of inversion manipulating perceptions about religious institutions. Monasteries, which should be places of prayer and charity, become houses of demons. The motif of transforming innocence into corruption illustrates the depraving power of evil. The article analyzes how horror films about nuns manage to evoke fear and attempts to cover the cultural and social meaning of these films in the context of communal anxieties and the changing vision of the church and its role.
    Źródło:
    Roczniki Nauk Społecznych; 2023, 51, 4; 97-110
    0137-4176
    Pojawia się w:
    Roczniki Nauk Społecznych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    DIECEZJA RZESZOWSKA – 25 LAT ISTNIENIA I MISJI
    THE DIOCESE OF RZESZOW - 25 YEARS OF EXISTENCE AND MISSION
    Autorzy:
    Motyka, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/490126.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara
    Tematy:
    struktury kościelne, diecezja, terytorium, podział administracyjny, dekanat, parafia, Rzeszów, biskup, zarząd diecezji, instytucje diecezjalne, kapłani, zakonnicy, katecheci świeccy, wierni, duszpasterstwo
    church structures, diocese, territory, administrative division, deanate, parish, Rzeszow, bishop, diocesan administration, diocesan institutions, priests, nuns, secular catechists, faithful, pastoral ministry
    Opis:
    The Diocese of Rzeszow, an administrative unit of the Roman Catholic Church, located in south-eastern Poland, was founded on March 25th, 1992 under the bull of John Paul II Totus tuus Poloniae populus. As a suffragan diocese, it entered the metropolis of Przemysl. Her patrons were announced: Bl. Bishop Joseph Sebastian Pelczar and Bl. Karolina Kózka, and to the rank of the cathedral church – the elevated church. The Sacred Heart of Jesus in Rzeszow. The territory covered by two dioceses - Przemysl (fourteen deanates) and Tarnow (the deanate of Kolbuszowa and 37 parishes separated from the five deanates); The total of 202 parishes and 4 rectors. Over the past quarter century several decanter network corrections have been made and many new parishes have been created. As a result of these actions - according to the data from 2016 - the territory of the diocese was divided into 25 deanates, 244 parishes and one rectorate. They lived mainly the faithful of the Roman Catholic Church. Representatives of other religions or denominations were a little percent. The diocese's administration was in the hands of the diocesan bishop. The office was performed by Bishop Kazimierz Górny (1992-2013) and Bishop Jan Wątroba (from 2013). On this mission was assisted by auxiliary bishop Edward Białogłowski. In the diocese there were also various offices, councils and diocesan institutions, such as the Diocesan Curia, the Bishop's Court, the Levitical Council, the chapters of the canons, the cultural and educational institutions (such as the Higher Seminary, the Diocesan Museum Diocesan media (eg Catholic Radio Via) and the Synod of the Diocese of Rzeszow were organized. Pastoral work in the diocese is mainly undertaken by diocesan priests. They are supported by lay people and religious catechists. The Church's mission is to give a priority to pastoral care, that is, the concern for the sanctification of the faithful. In the Diocese of Rzeszow, such as its ordinary and extraordinary forms were realized. The latter manifested above all in the functioning of pastoral and ecclesiastical organizations and in cyclic and occasional pastoral activities, such as pilgrimages, coronations with the graces of famous paintings, and celebrations of the Jubilee Year. The last time he enrolled in the permanent history of the diocese of Rzeszów; It was not only a strong foundation for its functioning, but also a faithful pastoral program, both in its ordinary and extraordinary forms. This resulted in a great religious commitment, both priests and lay people.
    Źródło:
    Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej; 2017, 24; 321-345
    1234-8880
    Pojawia się w:
    Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Opiekuńczo-wychowawcze placówki ukraińskich towarzystw zakonnych Galicji jako forma kompensacji wychowania rodzinnego (koniec XIX – pierwsza połowa XX wieku)
    Trustees and educational centres of Ukrainian religious communities of Galicia as a form of compensation for family education (end of XIX – the first half of XX century)
    Autorzy:
    MYSHCHYSHYN, Iryna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/435660.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Wrocławski. Wydział Nauk Historycznych i Pedagogicznych. Instytut Pedagogiki. Zakład Historii Edukacji
    Tematy:
    przedszkola
    publiczne wychowanie przedszkolne siostry–zakonnice
    kościół grekokatolicki.
    public preschool education
    the sisters-nuns
    Catholic Church
    children’s ward
    Opis:
    od koniec XIX – na początku XX wieku z powodu złożonych społeczno-historycznych warunków a także ograniczenia wychowania rodzinnego z inicjatywy wybitnych przedstawicieli towarzystw zakonnych kościoła grekokatolickiego, system wychowania uległ znaczącym zmianom. Dzięki ofiarnej pracy sióstr–wychowawczyń opracowano system harmonijnego wychowania i rozwoju dzieci. Poświęcając siebie sprawie wychowania, siostry zakonne potwierdziły efektywność wychowania publicznego i upewniły w potrzebie jego rozwoju w warunkach niedostatku oraz ograniczonego oddziaływania rodzinnego środowiska wychowawczego.
    At the end of the nineteenth century – beginning of the twentieth. century thanks to complex social and historical conditions, given the lack of family education on the initiative of prominent representatives of religious congregations and the Ukrainian Greek Catholic Church a system of pre-school education was developed. Due to the great work of the sisters, sister-teachers developed an original system of the harmonious raising and developing of children. Devoting themselves to the education of Ukrainian children, nuns demonstrated the effectiveness of public education and demonstrated the need for its development where there was a lack of the influence of the family and a limited educational environment
    Źródło:
    Wychowanie w Rodzinie; 2014, IX, (1/2014); 263-270
    2082-9019
    Pojawia się w:
    Wychowanie w Rodzinie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Z historii opieki. Szpitale i zakłady zakonne dla dzieci w tradycji polskiej
    From the history of caregiving. Monastic hospitals and care institutions for children in Polish tradition
    Autorzy:
    Bartkowiak, Edyta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/551258.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Zielonogórski. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    opieka nad dzieckiem
    formy opieki nad dzieckiem
    szpital
    przytułek, sierociniec
    ochronka
    przedszkole
    żłobek
    pogotowie opiekuńcze
    siostry zakonne
    zgromadzenie zakonne
    child care
    forms of child care
    hospital
    almshouse
    orphanage
    children’s homes,
    kindergarten
    nursery
    shelter houses
    nuns
    religious congregation
    Opis:
    W artykule zaprezentowano najlepsze doświadczenia zgromadzeń zakonnych w historii opieki nad dzieckiem. W tradycji polskiej początki opieki zastępczej wiążą się z powstaniem pierwszych szpitali – przytułków, a następnie sierocińców zakonnych dla dzieci. Z dziejami Kościoła katolickiego splata się też geneza dawnych ochronek, archetypów dzisiejszych przedszkoli. Żeńskie zgromadzenia zakonne przyczyniły się również do wykreowania innych form opieki, jak żłobki czy modne swego czasu pogotowia opiekuńcze. Niniejsza analiza ukazuje aktywność sióstr zakonnych na każdym z wymienionych obszarów i przemiany, jakim podlegały najważniejsze formy opieki nad dzieckiem na przestrzeni wieków.
    The article presents the best experience of religious orders in the history of child care. In Polish tradition the origins of foster care are associated with the formation of the first monastic hospitals – almshouses for children and later monastic orphanages. The history of the Catholic Church is also connected with the origins of children’s homes, the archetypes of contemporary kindergartens. Female orders also contributed to the formation of other forms of care, including nurseries, or once fashionable shelter houses. This analysis presents the activity of nuns in each of these areas and the changes that have occurred in the major forms of child care over time.
    Źródło:
    Relacje. Studia z nauk społecznych; 2016, 2; 41-60
    2543-5124
    Pojawia się w:
    Relacje. Studia z nauk społecznych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pomiędzy tradycją zakonu a tradycją rodu – treści ideowe fasady kościoła Benedyktynek pw. św. Katarzyny w Wilnie
    Between the tradition of the order and the tradition of the family – ideology behind the facade of the church of st. Catherine in Vilnius
    Autorzy:
    Czyż, Anna Sylwia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1068253.pdf
    Data publikacji:
    2019-10-01
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    Wilno
    benedyktynki
    klasztory żeńskie
    Sybilla Pacówna
    Feliks Jan Pac
    Pacowie
    karawaka
    Kościół wojujący i triumfujący
    female monasteries
    the pac family
    caravak
    militant and triumphant church
    Benedictine nuns
    Vilnius
    Opis:
    Sprowadzone do Wilna między 1616 a 1618 r. benedyktynki utworzyły niewielką i skromnie uposażoną wspólnotę. Ich sytuacja zmieniła się w 1692 r., kiedy to dzięki bogatym zapisom Feliksa Jana Paca mogły wystawić murowany kościół konsekrowany w 1703 r. Hojność podkomorzego litewskiego nie była przypadkowa, bowiem do wileńskich benedyktynek wstąpiły jego córki Sybilla i Anna, jedyne potomstwo jakie po sobie pozostawił. Z nich szczególne znaczenie dla dziejów klasztoru miała Sybilla (Magdalena) Pacówna, która w 1704 r. została wybrana ksienią. Nie tylko odnowiła ona życie wspólnoty, ale stała się również jedną z najważniejszych postaci ówczesnego Wilna. Po pożarze w 1737 r. Sybilla Pacówna energicznie przystąpiła do odbudowy klasztoru i kościoła, którą kończyła już jej następczyni Joanna Rejtanówna. Wzniesioną wówczas według projektu Jana Krzysztofa Glaubitza fasadę ozdobiono stiukowo-metalową dekoracją o indywidualnie zaplanowanym programie ideowym odwołującym się i do tradycji zakonnej i rodowej – pacowskiej. W fasadzie wyeksponowano ideały związane z życiem benedyktyńskim sytuując je wśród aluzji o konieczności walki na płaszczyźnie ducha i ciała, włączając w militarną symbolikę także konieczność walki z wrogami Kościoła i ojczyzny oraz charakterystyczną dla duchowości benedyktyńskiej pobożność związaną z krzyżem w typie karawaka oraz z Opatrznością Bożą. Jednocześnie przypominano o bogactwie powołań w klasztorze benedyktynek wileńskich przyrównując mniszki do lilii. Porównanie to dzięki obecności w fasadzie herbu Gozdawa (podwójna lilia) oraz powszechnego w XVII i XVIII w. zwyczaju określania Paców „Liliatami” można było odnosić także do ich rodu, w tym do zasłużonej dla klasztoru ksieni Sybilli. Tak mocne wyeksponowanie fundatorów było nie tylko chęcią upamiętnia darczyńców, ale wraz z całym architektonicznym i plastycznym wystrojem świątyni wiązało się z koniecznością stworzenia przeciwwagi dla nowego i prężnie rozwijającego się pod patronatem elity litewskiej klasztoru Wizytek w Wilnie. Przy tym charakter dekoracji fasady kościoła pw. św. Katarzyny wpisuje się w inne fundacje Paców: kościół pw. św. Teresy i kościół pw. śś. Piotra i Pawła będąc ostatnią ważną inicjatywą artystyczną rodu w stolicy Wielkiego Księstwa Litewskiego.
    The Benedictines, who had been brought to Vilnius between 1616 and 1618, formed a small and modest community. Thanks to the generous legacy of Feliks Jan Pac, in 1692 their situation changed as they could erect a brick church, which was then consecrated in 1703. The generosity of the Lithuanian chamberlain was not a coincidence; his two daughters, Sybilla and Anna, the only offspring he left, had joined the Benedictine Sisters in Vilnius. Sybilla (Magdalena) Pac, who became an abbess in 1704, was particularly important for the history of the monastery. Not only did she renew the community life, but she also became one of the most important personalities of the then Vilnius. After the fire in 1737 Sybilla Pac vigorously started rebuilding the monastery and the church, which was completed by her successor, Joanna Rejtan. The facade which was then erected after Johann Christoph Glaubitz’s design was adorned with stucco and metal decorations with a perfectly devised ideological programme which referred to the tradition of the order and to the one of the Pac family. The facade presented ideals connected with the Benedictine life, which placed them among the hints of having to fight at the level of spirit and body, incorporating among the military symbols also the need to fight the enemies of the Church and the state, and the typical for the Benedictine spirituality piety connected with the Caravaca cross and the Divine Providence. At the same time, it reminded of the Benedictine vocations comparing nuns to lilies. This comparison, due to the presence of the Gozdawa coat-of-arms (double lilie) and the common nickname of the Pac family in the 17th and 18th cc. “the Liliats”, could also apply to their lineage, including the abbess Sybilla and her services to the monastery. Exposing founders in such an emphatic way was not only the will to immortalise them, but was also, together with the entire architectural and artistic decor of the church, connected with the need to counterbalance the new and dynamically developing Visitation Monastery in Vilnius. At the same time, the nature of the facade decoration of the Church of St. Catherine is in line with other foundations of the Pac family: St Theresa’s Church and the St Peter and St Paul Church, and was the last significant artistic initiative of the family in thecapital of the Grand Duchy of Lithuania
    Źródło:
    Artifex Novus; 2019, 3; 58-75
    2544-5014
    Pojawia się w:
    Artifex Novus
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Co moment wyglądałam łaski Pańskiej WM Pani i Dobrodziki" – korespondencja Elżbiety z Lubomirskich Sieniawskiej, kasztelanowej krakowskiej z Joanną Gołyńską, ksienią jarosławskich benedyktynek jako przykład relacji klientalnych w czasach saskich
    Autorzy:
    Kicińska, Urszula
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/33331449.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    patron
    client
    collator
    patron-client relations
    Elżbieta Sieniawska
    Joanna Gołyńska
    Benedictine nuns of Jarosław
    klient
    kolator
    relacje patron-klient
    benedyktynki jarosławskie
    dwór kobiecy
    Opis:
    W dawnej Polsce kobiety mocno angażowały się w działalność publiczną, a jednym z jej przejawów był sprawowany przez nie patronat religijny, który stanowił bardzo ważny element budowania więzi klientalnych. Znakomitym materiałem służącym do prześledzenia relacji pomiędzy daną patronką a jej duchowną klientelą są listy proszalne, w których pod pokładami rozbudowanej ceremonialności pojawiały się rzeczywiste cele i oczekiwania obu negocjujących ze sobą stron. W gronie owych zacnych kolatorek znalazła się również Elżbieta z Lubomirskich Sieniawska (zm. 1729), która wraz ze swym mężem Adamem Mikołajem (zm. 1726) dokonała wielu fundacji kościelnych. Pod opieką patronacką kasztelanowej krakowskiej znalazł się także konwent jarosławskich benedyktynek, w którym funkcję ksieni w tym okresie pełniła Joanna Gołyńska (zm. 1725). W przeanalizowanych listach, które wspomniana przełożona słała do swej dobrodziejki, przewija się kwestia relacji patronackich pomiędzy kolatorką a jej duchowną klientką oraz pojawiają się sprawy dotyczące codziennego funkcjonowania jarosławskiego konwentu. J. Gołyńska bezustannie narzekała na to, że nie ma za co utrzymać klasztoru, gdyż czasy, w których przyszło jej żyć, coraz bardziej pogrążają klasztor w długach i w ruinie. Warto zauważyć, że kierowane przez benedyktynkę proklamacje niejednokrotnie nie spotykały się z aprobatą, a nawet jakąkolwiek reakcją E. Sieniawskiej, co rzuca się cieniem na działalność kolatorską kasztelanowej krakowskiej. Mamy bowiem dowód na to, że nie każdemu proszącemu, a w tym wypadku klientowi duchownemu, Sieniawska, pomimo obowiązków wynikających z bycia patronką, mogła lub chciała w pełni pomóc.
    In the old Poland, women were heavily involved in public activities, and one of its manifestations was the religious patronage they exercised, which was a very important part of building cliental ties. An excellent resource for tracing the relationship between a given patron and her clerical clientele are the begging letters, in which, beneath the layers of elaborate ceremonialism, the real goals and expectations of the two parties negotiating with each other were explained. Among these worthy collators was also Elżbieta Sieniawska, née Lubomirska (d. 1729), who, together with her husband Adam Mikołaj (d. 1726), contributed many church foundations. Under the patronage of the castellan of Kraków was also the convent of the Benedictine nuns of Jarosław, in which the position of abbess at that time was held by Joanna Gołyńska (d. 1725). The analysed letters, which the said superior sent to her benefactress, display the issues of patronage relations between the collator and her clerical client, and matters concerning the daily functioning of the Jarosław convent. J. Gołyńska incessantly complained about not having enough money to support the monastery, as the times in which she lived increasingly plunged the establishment into debt and ruin. It is noteworthy that the proclamations directed by the Benedictine nun often did not meet with approval or even any reaction from E. Sieniawska, which casts a shadow over the collator activity of the Kraków castellan's wife, for we now have proof that not every requester, or in this case religious client, could or would enjoy full support of Sieniawska, despite her duties as a patroness.
    Źródło:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2023, 120; 241-260
    0518-3766
    2545-3491
    Pojawia się w:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kilka uwag o kolorystyce bazyliki norbertanek w strzelnie w XIII-XIV wieku
    A few remarks about the colours of the norbertine basilica in strzelno in the 13th -14th c.
    Autorzy:
    Sulkowska-Tuszyńska, Krystyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1887343.pdf
    Data publikacji:
    2021-11-08
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Strzelno
    colours in the medieval Holy Trinity church in Strzelno
    status of research
    reconstruction of the colours inside the Norbertine nuns convent in the 13th and 15th-16th centuries
    examples of polychrome sacral architecture in Poland
    symbolism of colours
    Opis:
    The article sums up the reflections on the relics of medieval plaster and layers of paint on the walls, columns and pillars of the Norbertine nuns convent in Strzelno completed around the 2nd-3rd quarter of the 13th century. The relics of the polychromies observed by numerous enthusiasts of the Romanesque Strzelno and discovered during archaeological excavations were topped with the results of conservation-restoration works which uncovered the first figural polychromies in the chancel’s apse. Following verification of the dating of the colours of the church’s interior, an indication was made that in the 13th century, the colour red prevailed; in the 15th-16th centuries, the figural scenes of the apse sported many colours while the remaining part of the sacrum was brightened up with three-colour, geometric patterns. To complete the range of colours, floor tiles were added. Examples have been provided of specialist painting analyses. The entire arrangement has been compared with selected colourful medieval structures. References have been made to the symbolism of the colours used in the Middle Ages and thecontemporary, erroneous perception of Romanesque architecture as rustic, devoid of plaster and colours.
    Źródło:
    Slavia Antiqua: rocznik poświęcony starożytnościom słowiańskim; 2021, 62; 347-374
    0080-9993
    Pojawia się w:
    Slavia Antiqua: rocznik poświęcony starożytnościom słowiańskim
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The History of the Legislation of the Order of St Mary Magdalene of Penance in the Middle Ages: The Rule of St Sixtus
    Z dziejów prawodawstwa zakonu św. Marii Magdaleny od Pokuty w średniowieczu: Reguła św. Sykstusa
    Autorzy:
    Stefaniak, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1920382.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-04
    Wydawca:
    Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu
    Tematy:
    Gregory IX
    The Rule of St Sixtus
    St Dominic
    Dominican Nuns
    Sisters of Penance
    monastery of St Sixtus in Rome
    Grzegorz IX
    Reguła św. Sykstusa
    św. Dominik
    magdalenki od Pokuty
    klasztor św. Sykstusa w Rzymie
    mniszki dominikańskie
    Opis:
    Due to the activity of Canon Rudolf of Worms, monasteries of penances, self-established in Western and Central Europe, were in 1227 joined into a new order in the Church: Ordo sanctae Mariae Magdalenae de Poenitentia. Initially, the nuns followed the Benedictine rule in the Cistercian version. However, due to the specificity of the calling, it was necessary to change the law. Pope Gregory IX did this in 1232, thus giving the nuns the so-called rule of St Augustine and the constitutions of the Dominican nuns (the so-called Rule of Saint Sixtus). Although a copy of the original bull of Gregory IX has not been found, Hubertus Ermisch published its text with the Rule of St Sixtus in the Document Collection of the City of Friborg in Saxony in Leipzig in 1883. Besides, the papal bull with the text of The Rule of St Sixtus is known from the Bullarium Ordinis Praedicatorum (ed. by Antonio Bremond Romae, 1729). The oldest document containing the Rule of St Sixtus is kept at the State Archives in Wrocław, in the set of files Naumburg a. Queis. We present a Polish translation of the preserved text of the rule from the Nowogrodziec Monastery. It remains the common heritage of both Magdalene sisters and Dominican nuns.
    Samoistnie powstałe na terenie zachodniej i środkowej Europy klasztory pokutniczek zostały w 1227 roku dzięki działalności kanonika Rudolfa z Wormacji połączone w nowy w Kościele zakon: Ordo sanctae Mariae Magdalenae de Poenitentia. Początkowo mniszki stosowały się do reguły benedyktyńskiej w wydaniu cysterskim. Jednak z uwagi na specyfikę powołania konieczna okazała się zmiana prawa własnego. Dokonał tego w 1232 roku papież Grzegorz IX, nadając magdalenkom tzw. regułę św. Augustyna i konstytucje mniszek dominikańskich (tzw. regułę św. Sykstysa). Mimo że egzemplarz oryginalnej bulli Grzegorza IX pozostaje nieodnaleziony, to jej tekst został opublikowany w Zbiorze Dokumentów Miasta Fryburga w Saksonii przez Huberta Ermischa w Lipsku w roku 1883. Ponadto bulla papieska z tekstem Reguły św. Sykstusa znana jest z Bullarium Ordinis Praedicatorum (wyd. Antoni Bremond Romae 1729). Najstarszy dokument zawierający Regułę św. Sykstusa przechowywany jest Archiwum Państwowego we Wrocławiu, w zespole akt Naumburg a. Queis. Niniejszym przygotowano polskie tłumaczenie reguły zachowanego tekstu z klasztoru nowogrodzieckiego, która pozostaje wspólnym dziedzictwem zarówno magdalenek, jak i dominikanek.
    Źródło:
    Wrocławski Przegląd Teologiczny; 2020, 28, 2; 229-263
    2544-6460
    Pojawia się w:
    Wrocławski Przegląd Teologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Description of the Journey to Vilnius of Sister Mary Magdalene of the Saviour, Anna Żaboklicka, a Discalced Carmelite Nun from Lublin. The First Polish Woman’s Travel Journal from 1638
    Opis drogi do Wilna Marii Magdaleny od Zbawiciela, Anny Żaboklickiej, lubelskiej karmelitanki bosej. Pierwszy polski kobiecy diariusz podróżny z 1638 roku
    Autorzy:
    Nowicka-Struska, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1366586.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Sister Mary Magdalene of the Saviour
    Old Polish literature
    journal writing
    Discalced Carmelite nuns
    convent
    woman
    Lublin
    Lithuania
    applied literature
    cuisine
    travel
    historiography
    Maria Magdalena od Zbawiciela
    literatura staropolska
    diarystyka
    karmelitanki bose
    zakon
    kobieta
    Litwa
    pisarstwo użytkowe
    kulinaria
    podróż
    historiografia
    Opis:
    The aim of the article is to present the first Polish travel journal written by a woman, a Discalced Carmelite nun based in Lublin, Sister Mary Magdalene of the Saviour [Maria Magdalena od Zbawiciela] (Anna Żaboklicka), who in 1638, set out from Lublin to Lithuania in order to establish a new convent of Discalced Carmelite nuns. It is a unique text in the history of female memoirs and literary output, as it represents a genre of applied literature. Its recognition in the context of diaristic writings fills a lacuna in the research of Old Polish literature. The manuscript is a record of the trip to Vilnius. It combines elements of female private experience with a description of the world steeped in the conviction as to the importance of the mission of expanding the Carmelite Order and bolstering its status through historiographic writing. The Carmelite’s journal served as the origin for the chronicle of the Vilnius convent. The manuscript has been presented in the context of Old Polish memoirist literature with a particular emphasis on the features of travel journals. The text was addressed to the monastic community. It was analysed in terms of its structure, the elements of the setting, and cultural references interesting to the author (especially the cuisine of Lithuania and Podlachia).
    Przedmiotem artykułu jest przedstawienie pierwszego polskiego diariusza podróżnego kobiety, lubelskiej karmelitanki bosej – Marii Magdaleny od Zbawiciela (Anny Żaboklickiej), która wyruszyła z Lublina w podróż na Litwę w 1638 w celu założenia nowego klasztoru karmelitanek bosych. Jest to wyjątkowy w historii memuarystyki i piśmiennictwa kobiecego tekst, należący do pisarstwa użytkowego. Jego przedstawienie w kontekście diarstyki uzupełnia lukę w badaniach nad literaturą staropolską. Rękopis zawiera zapis podróży do Wilna. Manuskrypt łączy elementy kobiecego, prywatnego doznawania i opisu świata z głębokim przeświadczeniem o istotności misji rozszerzania zakonu karmelitańskiego i budowania jego statusu przez piśmiennictwo historiograficzne. Dziennik karmelitanki stał się początkiem kroniki klasztoru wileńskiego. Manuskrypt ukazany został w kontekście pamiętnikarstwa staropolskiego ze szczególnym wskazaniem cech diariuszy podróżnych. Tekst adresowany był do zbiorowości zakonnej. Materiał przeanalizowano pod kątem struktury, elementów świata przedstawionego, informacji kulturowych interesujących dla autorki (zwłaszcza kulinariów litewskich i podlaskich). 
    Źródło:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio FF – Philologia; 2020, 38, 2; 27-31
    0239-426X
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio FF – Philologia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rękopiśmienne wierszowane litteraria od średniowiecza do końca XVIII wieku w zbiorach benedyktynek sandomierskich. Część druga: winszujące kolędy klasztorne dla ksieni Marianny Siemianowskiej
    Rhyming Literary Pieces in Manuscript from the Middle Ages to the End of the 18th Century in the Collections of Benedictine Nuns in Sandomierz. Part Two: Congratulatory Convent Carols for Prioress Marianna Siemianowska
    Autorzy:
    Trościński, Grzegorz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/451162.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
    Tematy:
    Benedictines
    Benedictines of Sandomierz Marianna Siemianowska
    carol
    congratulatory carol
    convent carol
    convent and writings
    convent folklore
    Diocesan Library in Sandomierz
    benedyktynki
    benedyktynki sandomierskie Marianna Siemianowska
    kolęda
    kolęda życząca
    kolęda klasztorna
    piśmiennictwo zakonne
    folklor zakonny
    Biblioteka Diecezjalna w Sandomierzu
    Opis:
    The article describes the collection of carols which were written in the Benedictine convent in Sandomierz in the latter half of the 18th century. They belong to the type of congratulatory carols and were dedicated to Prioress Marianna Siemianowska on the occasion of subsequent jubilees of her office as prioress of the Benedictines in Sandomierz. They are preserved in manuscript in Diocesan Library in Sandomierz. They are an interesting contribution to the history of convent folklore and research into the customs of the Benedictine Order in Sandomierz. The pieces centre upon two fundamental themes: firstly, the birth of Christ, and, secondly, creation of the panegyric image of the prioress as well as wishes on the occasion of Christmas and the jubilee.
    Źródło:
    Tematy i Konteksty; 2016, 6(11); 385-406
    2299-8365
    Pojawia się w:
    Tematy i Konteksty
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Graduał rkp 7021 Biblioteki Uniwersyteckiej w Poznaniu jako przykład recepcji potrydenckiej reformy chorału gregoriańskiego w polskim obrządku liturgicznym.
    Gradual, MS 7021, from the Medieval and Renaissance Manuscripts Section of Poznań University Library, as an example of post-Trent reception and implementation of Georgian plainchant in Polish liturgical celebration
    Autorzy:
    Sobczak, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/912013.pdf
    Data publikacji:
    2015-12-15
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Piotrkowczyk
    Benedictine nuns of the Chełmno congregation
    manuscript
    the seventeenth century.
    gradual
    Trent reform
    the Council of Trent
    Georgian chant
    Catholic Church
    liturgy of the Catholic Church
    rites
    antiphonary
    missal
    breviary
    graduał
    reforma trydencka
    sobór trydencki
    chorał gregoriański
    Kościół katolicki
    liturgia Kościoła katolickiego
    ryt
    antyfonarz
    mszał
    brewiarz
    benedyktynki kongregacji chełmińskiej
    rękopis
    XVII wiek.
    Opis:
    Graduał rkp 7021 Biblioteki Uniwersyteckiej w Poznaniu jest jednym z wczesnych przykładów recepcji potrydenckiej reformy chorału gregoriańskiego na terenie XVII-wiecznej Rzeczypospolitej. Księga pochodzi z toruńskiego skryptorium benedyktynek kongregacji chełmińskiej. Celem artykułu jest ukazanie przemian liturgicznych, jakie zaszły w Rzeczypospolitej na początku XVII wieku, na przykładzie analizy zawartości rękopisu benedyktynek i innych dostępnych źródeł, a także nakreślenie problemu reformy repertuaru gregoriańskiego wprowadzonego przez Stolicę Apostolską i jego polskiej recepcji. Dla liturgii Kościoła zachodniego najważniejszym osiągnięciem reformy potrydenckiej było ujednolicenie ksiąg liturgicznych, co prowadziło do unifikacji liturgicznej całego Kościoła. W Rzeczypospolitej przyjęto brewiarz i mszał rzymski oraz mające z nimi ścisły związek – antyfonarz i graduał. W księgach tych starano się jednak zachowywać tradycje lokalne, co nie pozwoliło na całkowite przyjęcie rytu rzymskiego. Graduał rkp 7021 BUAM pochodzący z toruńskiego skryptorium zakonu benedyktynek kongregacji chełmińskiej i będący przykładem wprowadzania przez zakonnice reformy trydenckiej na terenie XVII-wiecznej Rzeczypospolitej nie ma powiązania z tradycją lokalną czy zakonną. W historii recepcji reformy trydenckiej na terenie Rzeczypospolitej benedyktynki kongregacji chełmińskiej mają niewątpliwie wiele zasług. Odcinając się od reguły benedyktynów tynieckich i tworząc własną, opartą na postanowieniach soboru trydenckiego, okazały się zakonem nowatorskim i atrakcyjnym. Nie bez znaczenia jest tu ich współpraca z zakonem jezuickim, który był również propagatorem reformy liturgicznej. Artykuł ukazuje, jak ważne są badania polskich źródeł muzyczno-liturgicznych okresu potrydenckiego. Stanowi też ważny wkład w rozpoznanie i opisanie źródła, które do tej pory nie było powszechnie znane.
    The gradual MS 7021 (kept at Poznań University Library) is one of the earliest examples of the reception of post-Trent reform of Gregorian plainchant in the seventeenth century Poland. The volume comes from the scriptorium of Benedictine convent in the Chełmno congregation. The article’s aim is to present the liturgical alterations and changes that occurred in the Polish Republic in the early seventeenth century with the example provided by an analysis of the content of the Benedictine manuscript as well as other available sources. Additionally, the article examines the problem of the reform of the Georgian repertoire introduced by the Apostolic See and the its subsequent reception in Poland. In the liturgy of the Western World, the most significant outcome of the post- Trent reform was the introduction of standarised principal liturgical books, which in consequence led to a unification of liturgy in the whole of the Church’s life. The Polish–Lithuanian Commonwealth adopted the breviary and the Roman Missal, the liturgical book that contains the texts and rubrics for the celebration of the Mass in the Roman Rite of the Catholic Church, as well as the antiphonary and gradual. Local traditions, however, were attempted to be retained in these liturgical books, so that the proper Roman rite could not have been implemented to the full. However, the gradual, MS 7021 BU UAM, from the Toruń scriptorium of the Benedictine convent, is an example of the implementation the Trent reform in the seventeenth century Polish-Lithuanian Commonwealth that has no connections with any local or locallybased monastic tradition. The Benedictine nuns from the Chełmno congregation were undoubtedly prominent in the history of the Trent reform in the Republic of Both Nations. By dissenting from the spirit of St. Benedict’s rule professed by the Tyniec Benedictines, and by creating their own rule based on the resolutions of the Council of Trent, the convent adopted an innovative and attractive stance. The cooperation of the nuns with the Jesuits from the Society of Jesus, who were also promoters of the liturgical reform, was also instrumental. The article shows how important it is to carry on with research studies on Polish music and liturgical sources from the post-Trent period. The article is also an important contribution to the investigation and description of a source that, as yet, has not been satisfactorily addressed.
    Źródło:
    Biblioteka; 2015, 19(28); 7-30
    1506-3615
    2391-5838
    Pojawia się w:
    Biblioteka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Początki i fundacja Klasztoru pw. Maryi Matki Pojednania Mniszek Bosych Zakonu Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel w Bornem Sulinowie
    The beginnings and foundation of Monastery of Mary Mother of Reconciliation of the Bare Nuns from the Order of the Virgin Mary from Mount Carmel in Borne Sulinowo
    Die Anfänge und die Gründung des Klosters St. Maria, Mutter der Versöhnung, barfüßige Nonnen des Ordens der Heiligen Jungfrau Maria vom Karmel in Borne Sulinowo
    Autorzy:
    Klimaszewska, Beata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/570779.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Biblioteka Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Koszalińsko-Kołobrzeskiej
    Tematy:
    Karmel
    karmelitanki
    Zakon Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel
    Borne Sulinowo
    zakony żeńskie
    Carmel
    Carmelite
    The Order of the Virgin Mary from Mount Carmel
    female religious orders
    Opis:
    Od III w. rozwinął się w Kościele ruch eremicki, który dał początek stanowi zakonnemu, a jego rozkwit przypadł na schyłek XI w. i objął XII w. Historia Zakonu Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel rozpoczyna się w XII w. w Palestynie. Drugi Zakon Karmelitański, czyli żeńską jego gałąź, powołał do życia papież Mikołaj V bullą Cum nulla fidelium z 7 października 1452 r. W 1605 r. zapadła decyzja o założeniu klasztoru karmelitów bosych w Polsce. Pod koniec tego samego roku przybyli do Krakowa pierwsi zakonnicy (Włosi i Hiszpanie). Karmelitanki bose przybyły do Polski w 1612 r. z inicjatywy współbraci zakonnych. Artykuł opisuje początki i fundację Klasztoru pw. Maryi Matki Pojednania Mniszek Bosych Zakonu NMP z Góry Karmel w Bornem Sulinowie. Przez kilkanaście lat trwały prace budowlane, mniszki musiały zmagać się z wieloma trudnościami i niedogodnościami, by móc ostatecznie sfinalizować swoje zamierzenia. Karmelitanki wspierają diecezję koszalińsko-kołobrzeską modlitwą i pracą. Inną formą posługi jest stworzenie i otwarcie przestrzeni modlitwy dla wszystkich poszukujących odnowienia czy pogłębienia kontaktu z Bogiem.
    From the third century, the Hermit movement developed in the Church, which gave rise to the monastic state, and flourished at the end of the 11th century and embraced the 12th centu¬ry. The history of the Order of the Blessed Virgin Mary of Mount Carmel begins in the 12th century in Palestine. The Second Carmelite Order, which is its female branch, was founded by Pope Nicholas V bullum Cum nulla fidelium of October 7, 1452. In 1605 a decision was made to establish a monastery of Bare Carmelites in Poland. At the end of the same year, the first monks (Italians and Spaniards) came to Krakow (Kraków). Bare Carmelites came to Poland in 1612 on the initiative of religious confreres The article describes the beginnings and foundation of the Monastery of Mary Mother of Reconciliation of the Blessed Nuns of the Blessed Virgin Mary from Mount Carmel in Borne Sulinowo. The construction works lasted for several years, the nuns had to deal with many difficulties and inconveniences in order to finalize their intentions. Carmelite nuns support the Koszalin-Kolobrzeg (Kołobrzeg) Diocese with prayer and work. Another form of ministry is to create and open a space of prayer for everyone seeking renewal or deepening contact with God.
    Źródło:
    Rocznik Skrzatuski; 2020, 8; 303-325
    2300-8296
    Pojawia się w:
    Rocznik Skrzatuski
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Krótka nauka śpiewu z nut kościelnych o. Tadeusza Filka OFM (Lwów 1887) w kontekście tradycji nauczania śpiewu chorałowego na ziemiach polskich
    A short lecture of singing from the church notes by father Tadeusz Filek OFM (Lviv 1887) in the context of the tradition of teaching Gregorian chant on the territory of Poland
    Autorzy:
    Grabiec, Dominika
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/29432092.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    Chorał gregoriański
    muzyka kościelna
    podręczniki chorałowe
    potrydenckie rękopisy liturgiczno-muzyczne
    XIX-wieczne rękopisy liturgiczno-muzyczne
    Bernardynki (OSFB)
    Plainchant
    Church music
    manuals of plainchant
    post-Tridentine liturigcal chant manuscripts
    19th-century liturgical chant manuscripts
    Bernardine nuns (OSFB)
    Opis:
    Źródła rękopiśmienne i drukowane odnajdywane podczas kwerend wskazują, że śpiew chorałowy na ziemiach polskich w XIX w. był nieprzerwanie nauczany i wykonywany, a jednym ze świadectw trwałości tradycji jest odnaleziony w archiwum klasztoru sióstr bernardynek w Krakowie niewielki, rękopiśmienny podręcznik Krótka nauka śpiewu z nut kościelnych napisany we Lwowie w 1887 r. przez bernardyna, o. Tadeusza Filka. Zawiera on podstawowe informacje na temat kluczy, rodzajów nut i pauz, skal kościelnych, sposobu wykonywania melodii chorałowych, wyznaczania Toniki, Finalis i Dominanty oraz tonacji. Zamieszczone zostały w nim też tony psalmowe, intonacje kantyku Magnificat oraz responsoria Deo gratias. Pod względem języka, treści i metody przekazu wiedzy nie różni się on zasadniczo od podręczników z poprzednich stuleci dla nowicjuszy i nowicjuszek zakonnych z wcześniejszych stuleci, pewne elementy zostały w nim jedynie uwspółcześnione.
    The manuscript and printed sources found during the archival researches indicate that the Gregorian chant on the territory of Poland in the 19th century was taught and performed without any break. One of the preserved testimonies of this continuity is a small manuscript manual found in the archive of the convent of sisters Bernardines in Kraków, A short lecture of singing from the church notes, written in Lviv in 1887 by a Bernardine friar, father Tadeusz Filek. The manual contains basic information’s on the keys, types of notes and pauses, church modes, manner of performing Gregorian melodies, and determining Tonic, Finalis and Dominant, as well as the musical scales. The author inserted there also psalm tones, intonations of the Magnificat canticle and the responsories Deo gratias. As regards the content and the method of explaining various issues, it does not differ essentially form the other known manuals from previous centuries dedicated to the monastic novices. Only the language was modernized and the definitions modified to respond to the theory of music at that time, which confirms the sustainability of the tradition of Gregorian chant on the territory of Poland.
    Źródło:
    Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars; 2022, 60, 2; 231-247
    1234-4214
    Pojawia się w:
    Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-92 z 92

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies