Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "grubego" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 69
Tytuł:
Optymalizacja systemu eksploatacji grubego pokładu węgla w aspekcie występujących zagrożeń skojarzonych wraz z rekonsolidacją stropu na przykładzie ściany 24 pokł. 510/1łg, 510/1 i 510/1-2 partia W2 w KWK „Borynia-Zofiówka-Jastrzębie” Ruch „Jastrzębie”
Optimization of exploitation system of a thick coal - seam in the scope of existing associated risks together with reconsolidation of the ceiling on the example of the deck wall 24 510/1łg, 510/1 and 510/1-2 part W2 in KWK “Borynia-Zofiówka-Jastrzębie” Ruch “Jastrzębie”
Autorzy:
Zimoń, P.
Dźwigoł, R.
Mazur, P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/112913.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
STE GROUP
Tematy:
rekonsolidacja stropu
eksploatacja grubego pokładu węgla
zagrożenia skojarzone
reconsolidation of the ceiling
exploitation system of a thick coal
combined hazards
Opis:
Referat zawiera skrótowe omówienie warunków górniczo- geologicznych rejonu ściany 24 pokł. 510/1łg, 510/1 i 510/1-2 w partii W2 w JSW S.A. KWK „Borynia-Zofiówka-Jastrzębie” Ruch „Jastrzębie” wraz z krótkim rysem historycznym powstania koncepcji rozcięcia pokładu oraz doboru systemu eksploatacji w aspekcie istniejących zagrożeń skojarzonych. Przedstawiono kształtowanie się zagrożenia pożarowego i metanowego (zagrożeń dominujących) w okresie eksploatacji ściany oraz dobór profilaktyki w zakresie ich zwalczania w aspekcie poprawności przyjętych założeń projektowych
Lecture contains review of mining-geological conditions of longwall 24 coal bed 510/łg, 510/1 and 510/1-2 in part W2 at JSW S.A. KWK “Borynia-Zofiówka-Jastrzębie” Ruch “Jastrzębie” together with brief historical view of developing concept of coal bed cut and exploitation system selection in terms of existing combined hazard. Formation of fire and methane hazard (dominant hazard) during the exploitation period and selection of prophylaxis in terms of coping with them in aspect of accepted design assumptions.
Źródło:
Systemy Wspomagania w Inżynierii Produkcji; 2018, 7, 1; 102-119
2391-9361
Pojawia się w:
Systemy Wspomagania w Inżynierii Produkcji
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kwas masłowy i maślan – znaczenie biologiczne i zastosowania terapeutyczne
Butyric acid and butyrate – biological significance and therapeutic applications
Autorzy:
Zielińska, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22651747.pdf
Data publikacji:
2023-12-18
Wydawca:
Wydawnictwo Naukowe Medyk sp. z o.o.
Tematy:
kwas masłowy
maślan sodu
schorzenia jelita grubego
błonnik pokarmowy
flora bakteryjna
butyric acid
sodium butyrate
diseases of the large intestine
dietary fibre
gut microbiota
Opis:
Kwas masłowy jest krótkołańcuchowym kwasem tłuszczowym, wytwarzanym w organizmie ludzkim w wyniku fermentacji mikrobiologicznej w jelicie grubym. Służy nie tylko jako podstawowy składnik odżywczy, który dostarcza energię do kolonocytów, ale także jako mediator komórkowy regulujący wiele funkcji komórek jelitowych, w tym ekspresję genów, różnicowanie komórek, rozwój tkanki jelitowej, redukcję stresu oksydacyjnego i utrzymanie integralności bariery jelitowej. Na produkcję kwasu wpływ ma rodzaj pożywienia oraz zmiany mikroflory jelitowej. Preparaty zawierające sól kwasu (maślan) stosowane są jako środki spożywcze specjalnego przeznaczenia żywieniowego do postępowania dietetycznego u pacjentów z chorobami i zaburzeniami funkcji jelit. Podawane są w przypadku schorzeń takich jak zespół jelita drażliwego (IBS), nieswoiste choroby zapalne jelit, zaburzenia czynnościowe przewodu pokarmowego, biegunki oraz w stanach po radioterapii i zabiegach chirurgicznych dolnego odcinka przewodu pokarmowego.
Butyric acid is a short-chain fatty acid produced in the human body as a result of microbial fermentation in the large intestine. It serves not only as a primary nutrient that provides energy to colonocytes, but also as a cellular mediator regulating many intestinal cell functions, including gene expression, cell differentiation, development of intestinal tissue, reduction of oxidative stress, and maintenance of intestinal barrier integrity. Acid production is influenced by the type of food and changes in the gut microbiota. Medical products containing the salt of the acid (butyrate) are used for particular nutritional uses for the dietary management of patients with diseases and disorders of intestinal function. They are administered in the case of diseases such as irritable bowel syndrome (IBS), inflammatory bowel diseases, functional disorders of the gastrointestinal tract, diarrhea and in conditions after radiotherapy and surgical procedures of the lower gastrointestinal tract.
Źródło:
Lek w Polsce; 2023, 390, 11; 16-20
2353-8597
Pojawia się w:
Lek w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Typologia i deskrypcja endemii o długotrwale największych i najmniejszych współczynnikach częstości zachorowań na raka jelita grubego w populacjach województwa śląskiego
Typology and description of the endemic areas with a long-time biggest and smallest colorectal incidence rates in the Silesia voivodeship populations
Autorzy:
Zemła, Brunon
Banasik, Tomasz R.
Kołosza, Zofia
Rumińska-Krawczyk, Renata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1177978.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Instytut Medycyny Wsi
Tematy:
endemie
mężczyźni i kobiety
rak jelita grubego
woj. śląskie
Opis:
Background: The colorectal cancers (C18–C21, by ICD – X revision = RJG), it a big social-clinical problem. The high level differentiation (dependent of particular countries and regions within them; for example: Silesia voivodeship) common for frequency of incidence. Therefore an attempt looking for an endemic area with a longtime biggest and smallest incidence rates in the smaller population scale, what a make easy fight against cancers. Materials and methods: In the years 1999–2009 20682 persons were diagnosed for RJG. Basing on the data (as above) and demographic data, the different type of rates were calculated. All statistic procedures were in detail described anywhere [4–6]. Results: In the years 1999– 2009, in Silesia voivodeship, 20 682 cases of RJG were diagnosed, i.e. 53.5% among males and 46.5% among females. Age-adjusted rate for the whole Silesia voivodeship is 31.4 per 100 thousands to men and 19.5/100 thousands to women. In comparison between two extremely periods (1999–2009 : 2006–2009), age – adjusted incidence rates among men increased about 2.9%, and among women decreased about 6.5%. The distribution of age-standardized colorectal cancer rates within Silesia voivodeship, in the years 1999–2009, taking into account 36 counties – was very unequal so among males and at the same among females. But the most important epidemiological problem was the endemic areas with significantly biggest incidence rates among males: towns on the law of county: Częstochowa, Katowice, Bielsko-Biała and counties: mikołowski and wodzisławski; among females the endemic areas of this type were Bielsko-Biała town and his county. Conclusions: 1) Within Silesia voivodeship were revealed the endemic areas at statistically significantly high or low (in a long-time) then the overall incidence rate for the colorectal cancer among men and women. 2) The endemic areas with the biggest incidence colorectal rates (fig. 1D and 2D), it indications to priority screenings.
Wstęp: Nowotwory jelita grubego (C18-C21, wg Międzynarodowej Statystycznej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych, X rewizja, tu: rak jelita grubego = RJG), to duży problem społeczno-kliniczny. Na ogół częstość zachorowań na RJG charakteryzuje się – w zależności od poszczególnych krajów lub w ich obrębie wielu regionów (dla przykładu: woj. śląskie) – dużym zróżnicowaniem. Stąd próba poszukiwania endemii z długotrwale występującymi największymi i najmniejszymi współczynnikami zachorowalności na RJG w mniejszej skali populacyjnej, co ułatwi walkę z tymi nowotworami. Materiał i metody: W latach 1999–2009 na RJG zachorowały ogółem 20 682 osoby. W oparciu o te dane oraz dane demograficzne obliczono wielorakie rodzaje współczynników. Wszystkie procedury statystyczne zostały szczegółowo opisane gdzie indziej [4–6]. Wyniki: W latach 1999–2009 na terenie woj. śląskiego rozpoznano ogółem u obu płci 20682 przypadki RJG, tj. 53,5% wśród mężczyzn i 46,5% u kobiet. Standaryzowany współczynnik zachorowalności na te nowotwory wyniósł dla mężczyzn w woj. śląskim 31,4/100 tys., a dla kobiet 19,5/100 tys. W porównaniu 2 okresów skrajnych (1999–2002 : 2006–2009) zachorowalność wśród mężczyzn wzrosła o 2,9%, a u kobiet obniżyła się o 6,5%. Rozkład standaryzowanych współczynników zachorowalności na RJG w obrębie woj. śląskiego w latach 1999–2009 – biorąc pod uwagę 36 powiatów – był bardzo nierównomierny, tak wśród mężczyzn jak i kobiet. Ale najważniejszy problem epidemiologiczny stanowią endemie z istotnie największymi współczynnikami zachorowalności wśród mężczyzn: miasta na prawach powiatu: Częstochowa, Katowice, Bielsko-Biała oraz powiaty: mikołowski i wodzisławski; wśród kobiet endemię takiego typu stanowiło miasto Bielsko-Biała oraz powiat bielsko-bialski. Wnioski: 1) Na terenie województwa śląskiego istnieją endemie o statystycznie istotnie wysokich i niskich (długotrwałych) współczynnikach zachorowalności na raka jelita grubego, tak wśród mężczyzn jak i kobiet. 2) Endemie z największymi współczynnikami zachorowalności na raka jelita grubego (ryc. 1D i 2D), to wskazania do priorytetowych działań skryningowych.
Źródło:
Medycyna Środowiskowa - Environmental Medicine; 2013, 16, 3; 20-27
1505-7054
2084-6312
Pojawia się w:
Medycyna Środowiskowa - Environmental Medicine
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Stare i nowe oblicze aspiryny
Old and new face of aspirin
Autorzy:
Zdrojewicz, Zygmunt
Jagodziński, Adam
Kowalik-Jagodzińska, Małgorzata
Zielińska, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1034870.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
choroba układu sercowo-naczyniowego
kwas acetylosalicylowy
profilaktyka
rak jelita grubego
Opis:
Salicylic acid has been known as a therapeutic substance since antiquity. Since its inception, acetylsalicylic acid, i.e. its original acetylated derivative, has become one of the most popular analgesic substances. Over the years, it has gained the recognition of cardiologists, and its potential antineoplastic effects have been recently studied. By inhibiting cyclooxygenase 2 (COX-2), the drug reduces the formation of prostaglandins, which relieves inflammation, eases swelling and lowers fever. Moreover, aspirin has an anticoagulant effect owing to its inhibition of cyclooxygenase 1 (COX-1). The prophylactic outcome of acetylsalicylic acid in patients with cardiovascular diseases is undeniable, but its benefits in individuals without cardiac disease are controversial. However, research is ongoing to identify the group of beneficiaries of primary prevention precisely, and the results are expected in the near future. Another field of action of acetylsalicylic acid which is currently under investigation is related to the potential antineoplastic effect of the drug. Nowadays, most of the data indicate its positive effects in patients with a positive history of colorectal proliferative diseases. The antineoplastic activity of the drug is based on the inhibition of COX-2, an enzyme stimulating cell divisions. Therefore, the effect of the medicine may be visible in tumours characterised by an overexpression of this enzyme. A positive response to aspirin also depends on the human genome and specific mutations in cancer cells. By acting on platelet COX-1, aspirin reduces the metastatic potential of cancer, as platelet-derived substances promote the formation of metastases. To sum up, only a selected group of patients exhibit sensitivity to the anticancer effects of the drug. Nevertheless, the use of aspirin could turn out to be dangerous in people with a high risk of complications, so each patient should be treated individually.
Kwas salicylowy jako substancja lecznicza był znany już w starożytności. Odkąd powstał kwas acetylosalicylowy (potocznie zwany później aspiryną) – jego oryginalna acetylowana pochodna – lek ten stał się jedną z najpopularniejszych substancji przeciwbólowych. W miarę upływu lat zyskał on uznanie kardiologów, a ostatnio badane jest jego potencjalne działanie przeciwnowotworowe. Aspiryna poprzez inhibicję cyklooksygenazy 2 (COX-2) zmniejsza powstawanie prostaglandyn, co ogranicza stan zapalny, zmniejsza obrzęk oraz zwalcza gorączkę, a dzięki hamującemu wpływowi na cyklooksygenazę 1 (COX-1) działa antykoagulacyjnie. Profilaktyczne działanie kwasu acetylosalicylowego u osób obciążonych chorobami układu sercowo-naczyniowego jest niepodważalne, natomiast kontrowersyjne jest jego stosowanie u osób nieobciążonych kardiologicznie. Trwają jednak badania mające na celu definitywne określenie grupy beneficjentów profilaktyki pierwotnej. Wyniki będą znane w najbliższej przyszłości. Kolejnym obecnie badanym polem działania kwasu acetylosalicylowego jest jego potencjalne działanie przeciwnowotworowe. Obecnie najwięcej danych wskazuje na jego pozytywny wpływ u osób z dodatnim wywiadem w kierunku chorób rozrostowych jelita grubego oraz odbytnicy. Działanie antyproliferacyjne leku polega na hamowaniu COX-2, która pobudza podziały komórkowe. Dlatego też efekt jego działania może być widoczny w nowotworach cechujących się zwiększoną ekspresją tego enzymu. Pozytywna odpowiedź na aspirynę zależy od genomu danej osoby, jak również od określonych mutacji w komórkach nowotworowych. Lek ten, działając na płytkową COX-1, zmniejsza potencjał metastatyczny raka, gdyż substancje pochodzące z płytek krwi promują powstawanie przerzutów. Reasumując, można stwierdzić, że tylko wybrana grupa pacjentów jest wrażliwa na przeciwnowotworowe działanie kwasu acetylosalicylowego, a u osób z dużym ryzykiem powikłań jego stosowanie mogłoby się okazać niebezpieczne, dlatego do przypadku każdego chorego należy podchodzić indywidualnie.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2018, 14, 4; 369-375
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czynniki ryzyka reoperacji w chirurgii kolorektalnej
Autorzy:
Zawadzki, Marek
Krzystek-Korpacka, Małgorzata
Rząca, Marek
Czarnecki, Roman
Obuszko, Zbigniew
Sitarska, Magdalena
Witkiewicz, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1392161.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
chirurgia jelita grubego
powikłania
rak jelita grubego
Opis:
Wstęp: Powtórne interwencje chirurgiczne po operacjach jelita grubego są najczęściej wynikiem poważnych powikłań pooperacyjnych. Wg niektórych badaczy, odsetek reoperacji może służyć jako wskaźnik oceny jakości leczenia chirurgicznego, jednak dostępne w piśmiennictwie dane na temat reoperacji są rozbieżne, a opisywany odsetek reoperacji waha się od 5,2% do 13%. Celem badania było określenie częstości reoperacji oraz identyfikacja czynników ryzyka powtórnej interwencji chirurgicznej w ciągu 30 dni po operacjach jelita grubego w ośrodku reprezentowanym przez autorów artykułu. Metody: Badanie jest retrospektywną analizą parametrów okołooperacyjnych pacjentów, u których w latach 2013-2017 wykonano operacje resekcyjne jelita grubego ze wskazań onkologicznych. Wyniki: W wymienionym okresie operowano łącznie 464 pacjentów, spośród których 51 wymagało powtórnej interwencji chirurgicznej (11%). Najczęściej przyczynami reoperacji były: nieszczelność zespolenia jelitowego, krwawienie pooperacyjne i rozejście się rany. Analizy jednoczynnikowe wykazały, że podeszły wiek i niekorzystna lokalizacja guza zwiększają ryzyko reoperacji. Analiza wieloczynnikowa wskazała, że pacjenci powyżej 75 roku życia (OR = 2,1; 95%CI = 1,1-3,9) oraz pacjenci z guzem zlokalizowanym w odbytnicy (OR = 2,66; 95%CI = 1.4-5) byli bardziej narażeni na ryzyko powtórnej interwencji chirurgicznej. Pacjenci poddani reoperacji pozostawali w szpitalu dłużej (14 dni vs. 6 dni, p<0,0001) i obarczeni byli wyższą śmiertelnością (9,8% wobec 1,2%, p=0,002). Wnioski: Nasze badanie pokazuje, że liczba reoperacji po resekcjach jelita grubego może być niedoszacowana. W badanej grupie 11% pacjentów wymagało powtórnej, nieplanowanej interwencji chirurgicznej w 30-dniowym okresie pooperacyjnym. Wiek pacjenta i lokalizacja guza w odbytnicy były dwoma niezależnymi czynnikami zwiększającymi ryzyko reoperacji. Nowatorski wkład: Dane dotyczące liczby reoperacji w chirurgii jelita grubego nie są spójne i w większości doniesień częstość ponownych interwencji jest szacowana na poziomie 5-7%. Nasze badanie pokazuje, że reoperacje po operacjach chirurgicznych w przypadku raka jelita grubego są częstsze i mogą dotyczyć nawet ponad jednej dziesiątej pacjentów poddawanych leczeniu chirurgicznemu.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2019, 91, 4; 13-18
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Operacje jelita grubego u osób w podeszłym wieku
Autorzy:
Zawadzki, Marek
Krzystek-Korpacka, Małgorzata
Rząca, Marek
Czarnecki, Roman
Obuszko, Zbigniew
Witkiewicz, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1392494.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
operacje jelita grubego
rak jelita grubego
pacjent w podeszłym wieku
Opis:
Wstęp: Wobec starzenia się społeczeństwa i wzrostu zachorowalności na raka jelita grubego, leczenie operacyjne pacjentów w podeszłym wieku staje się jednym z głównych wyzwań chirurgii koloproktologicznej. Cel: Celem badania jest analiza parametrów okołooperacyjnych pacjentów w podeszłym wieku, poddanych operacjom resekcyjnym jelita grubego. Materiał i metody: Przeanalizowano przypadki 464 pacjentów, u których wykonano operacje jelita grubego z powodu guza okrężnicy lub odbytnicy w latach 2013–2017. Pacjentów podzielono na dwie grupy: 1) osoby w podeszłym wieku (≥75 lat) oraz 2) osoby młodsze (<75 lat). Parametry okołooperacyjne obu grup zostały poddane analizie retrospektywnej. Wyniki: Osoby w wieku podeszłym stanowiły 30% badanych. U osób w podeszłym wieku częściej wykonywano operację metodą Hartmanna (p = 0,02) i prawą hemikolektomię (p = 0,029), a u pacjentów młodszych, częściej wykonywano przednią resekcję odbytnicy (p = 0,027). Operacje chirurgiczne u chorych w podeszłym wieku były krótsze, niż u pacjentów młodszych (p<0,01), lecz pozostawali oni w szpitalu średnio jeden dzień dłużej (p = 0,023). U pacjentów w podeszłym wieku zaobserwowano tendencję do częstszego występowania powikłań i zgonów w okresie pooperacyjnym (p = 0,088). W grupie pacjentów młodszych częściej występowały przerzuty odległe (p = 0,053). Starszych pacjentów kwalifikowano rzadziej do przedoperacyjnej radiochemioterapii (p = 0,014). Wnioski: Pacjenci w podeszłym wieku stanowią 1/3 chorych operowanych planowo w oddziałach chirurgii koloproktologicznej. Starsi pacjenci pozostają w szpitalu dłużej i są narażeni na większe ryzyko powikłań pooperacyjnych i śmiertelności niż osoby młodsze.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2018, 90, 4; 29-34
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czy warto profilaktycznie usuwać jajniki u chorych na raka jelita grubego?
Prophylactic ovariectomy in patients with colorectal cancer: is it justified?
Autorzy:
Wysocki, Wojciech M.
Kojs, Zbigniew
Mituś, Jerzy
Stelmach, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031292.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
rak jelita grubego
przerzut w jajniku
częstość
rokowanie
profilaktyczne wycięcie jajników
ovarian metastasis
incidence
prognosis
prophylactic ovariectomy
colorectal cancer
Opis:
The article is a review of available literature concerning the incidence of synchronous and metachronous metastases of colorectal cancer to the ovaries. A separate analysis included data from autopsy and clinical studies (incidence in historic series: 5–10% in the former and 3–14% in the latter). Recent studies estimate the incidence of metastases of large bowel cancer to the ovaries at 0.9–2.9%. At the time of diagnosis, metastasis to the ovary usually takes the form of solid or solid-cystic tumor of over 4 cm in diameter, often bilateral (5–70%). Recent studies did not confirm higher incidence of metastases to the ovaries of tumors located in the rectum versus those located in the colon. Furthermore, we discuss prognostic value of metastases to the ovaries considering current TNM classification, highlighting newly created categories M1a (isolated metastasis, e.g. to the ovary) and M1b (multiple distant metastases). The authors suggest simplified clinical recommendations, advocating against prophylactic ovariectomy of grossly normal ovaries. On the other hand, excision of tumor-invaded ovary in premenopausal women or of both ovaries (diseased and normal contralateral) in postmenopausal women, appears justified. However, before undertaking such a procedure, one must be sure about absence of other tumor foci or – if they are present – about feasibility of complete excision of all other extraovarian metastases.
W artykule dokonano analizy dostępnego piśmiennictwa na temat częstości występowania synchronicznych i metachronicznych przerzutów raka jelita grubego do jajników. Odrębnie analizowano dane pochodzące z badań pośmiertnych (częstość w badaniach historycznych 5–10%) oraz klinicznych (częstość w badaniach historycznych 3–14%). Częstość przerzutów raka jelita grubego w jajniku w aktualnych badaniach ocenia się na 0,9–2,9%. Przerzut w jajniku zwykle w chwili rozpoznania ma postać guza przekraczającego 4 cm średnicy, o budowie litej lub lito-torbielowatej, często obustronnego (u 50–70%). Nie obserwuje się obecnie częstszego pochodzenia przerzutów w jajniku z raka zlokalizowanego w odbytnicy w porównaniu z okrężnicą. Ponadto w tekście omówiono rokownicze znaczenie przerzutów w jajnikach w świetle aktualnej klasyfikacji TNM, zwracając uwagę na utworzenie nowych kategorii M1a (izolowany przerzut, między innymi w jajniku) i M1b (mnogie przerzuty odległe). Autorzy przedstawili także uproszczone wskazówki klinicznie, nie zalecając profilaktycznego wycinania niezmienionych jajników. Jednocześnie uzasadnione wydaje się wycięcie zmienionego jajnika u chorych przed menopauzą lub obu jajników (zmienionego i niezmienionego) u chorych po menopauzie. Warunkiem podjęcia zabiegu jest upewnienie się co do nieobecności innych ognisk choroby lub – w razie obecności takich zmian – możliwości doszczętnego usunięcia wszystkich pozajajnikowych przerzutów.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2013, 11, 1; 55-61
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Podstawowe objawy i różnicowanie nieswoistych chorób zapalnych jelit
Basic symptoms and differentiation of inflammatory bowel diseases
Autorzy:
Wojtuń, Stanisław
Gil, Jerzy
Szwed, Łukasz
Dyrla, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1033264.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
Crohn’s disease
endoscopy
gastrointestinal diseases
treatment
ulcerative colitis
choroby przewodu pokarmowego
choroba leśniowskiego-crohna
wrzodziejące zapalenie jelita
grubego
endoskopia
leczenie
Opis:
Ulcerative colitis (colitis ulcerosa, CU) and Crohn’s disease belong to a group of nonspecific inflammatory bowel diseases characterized by chronicity and unknown aetiology. Due to their heterogeneous pathogeneses, their clinical pictures and clinical courses vary. This results in diagnostic difficulties that are encountered despite the availability of a number of specialized tests in contemporary medicine. It is known that a condition necessary to establish a definitive diagnosis is to confirm the presence of a nonspecific inflammatory bowel disease in a histopathological examination, but laboratory tests are helpful in the initial diagnosis and demonstrate the extent and severity of the inflammatory process. C-reactive protein is the indicator of the inflammatory process, and anaemia that occurs in ulcerative colitis is due to both the chronicity of the disease and iron deficiency secondary to blood loss. Laboratory diagnosis is also applicable in the evaluation of parenteral complications concerning the liver, bile ducts, and osteoporosis. Abnormal liver function tests are frequent in inflammatory bowel diseases and may be caused by an ongoing inflammatory process typical of these diseases as well as by the pharmacological treatment implemented. Although new methods, such as computed tomography, magnetic resonance imaging and positron emission tomography, are used in diagnosing gastrointestinal diseases, endoscopy with histopathological analysis of the collected samples still is (and will be for a long time) a primary diagnostic method in the process of diagnosing, monitoring the course of treatment and oncological surveillance.
Wrzodziejące zapalenie jelita grubego i choroba Leśniowskiego-Crohna należą do grupy nieswoistych chorób zapalnych jelit o przewlekłym przebiegu i nieznanej etiologii. Z uwagi na niejednorodną patogenezę mają zróżnicowany obraz i przebieg kliniczny, co powoduje trudności diagnostyczne pomimo dostępności wielu wielospecjalistycznych badań. Wiadomo, że warunkiem koniecznym ustalenia ostatecznego rozpoznania jest potwierdzenie nieswoistej choroby zapalnej jelit w badaniu endoskopowym i histopatologicznym, niemniej jednak badania laboratoryjne są pomocne we wstępnej diagnostyce i odzwierciedlają zasięg oraz nasilenie procesu zapalnego. Białko C-reaktywne stanowi wykładnik procesu zapalnego, a występująca we wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego niedokrwistość jest wynikiem zarówno przewlekłości choroby, jak i niedoboru żelaza wtórnego do utraty krwi. Diagnostyka laboratoryjna ma również zastosowanie w ocenie powikłań pozajelitowych dotyczących wątroby i dróg żółciowych, a także osteoporozy. Nieprawidłowe wyniki prób wątrobowych są częste w chorobach zapalnych jelit i mogą być spowodowane procesem zapalnym typowym dla tych chorób, ale też stosowanym leczeniem farmakologicznym. Chociaż powstają nowe metody wykorzystywane w diagnostyce przewodu pokarmowego, takie jak tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny, pozytronowa tomografia emisyjna, to jednak badanie endoskopowe z oceną histopatologiczną pobranych wycinków jest (i jeszcze długo będzie) podstawową metodą diagnostyczną w rozpoznawaniu, monitorowaniu leczenia oraz nadzorze onkologicznym.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2014, 10, 1; 61-66
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zaburzenia czynności seksualnych u pacjentów z gruczolakorakiem odbytnicy po przedniej resekcji odbytnicy
Autorzy:
Włodarczyk, Marcin
Sobolewska, Justyna
Nowak, Artur
Szewczyk, Martyna
Kluska, Piotr
Dzika, Katarzyna
Darnikowska, Justyna
Mik-Wojtczak, Joanna
Włodarczyk, Jakub
Sobolewska-Włodarczyk, Aleksandra
Trzciński, Radzisław
Dziki, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1391991.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
zaburzenia czynności seksualnych
rak jelita grubego
niska przednia resekcja odbytnicy
wyniki leczenia chirurgicznego
Opis:
Wprowadzenie: Przednia resekcja odbytnicy (LAR) jest leczeniem z wyboru u pacjentów z rozpoznanym rakiem odbytnicy. Operacja ta ściśle wiąże się z manipulacją w pobliżu narządów moczowo-płciowych oraz związanych z nimi nerwów i splotów nerwowych. Może to prowadzić do uszkodzenia nerwów współczulnych i przywspółczulnych w obrębie miednicy. W związku z tym istotnym problemem pozostaje utrata funkcji seksualnych po operacji odbytnicy. Celem pracy było zbadanie zaburzeń seksualnych u pacjentów z rakiem odbytnicy poddawanych LAR. Materiały i metody: W retrospektywnym badaniu przeanalizowano aktywność seksualną, zadowolenie z życia seksualnego i jego jakość (QoSL) w trzech okresach: (1) przed operacją, (2) miesiąc po i (3) pół roku po zabiegu. W analizie uwzględniono również: cechy demograficzne, choroby współistniejące, wcześniejsze operacje, charakterystykę nowotworu oraz leczenie uzupełniające. Wyniki: Większość pacjentów (64/100, 64%) była zdania, że zabieg LAR znacznie wpłynął na ich QoSL. Trzydziestu dwóch pacjentów podawało niewielkie jej pogorszenie, podczas gdy tylko 4 pacjentów stwierdziło, że nie doświadczyło żadnych zmian w tym obszarze. Jakość życia seksualnego oceniono w 3 różnych okresach: (1) przed operacją, (2) miesiąc po i (3) 6 miesięcy po operacji (22,6 ± 3,7 vs. 11,3 ± 7,9 vs. 17,0 ± 6,3; p < 0,0001). Wskaźnik QoSL miesiąc i sześć miesięcy po zabiegu był istotnie niższy u pacjentów z rozpoznanym nadciśnieniem tętniczym i wyższym BMI (p = 0,0283). Wnioski: Zaburzenia seksualne w następstwie LAR u chorych z rakiem odbytnicy są często niedoceniane, a niezmiernie ważna jest ich świadomość. W naszym badaniu stwierdziliśmy, że płeć męska, wyższy BMI i nadciśnienie tętnicze wiążą się z wystąpieniem zaburzeń seksualnych po LAR. Najwięcej dolegliwości występowało miesiąc po zabiegu, natomiast po 6 miesiącach u większości chorych zaburzenia seksualne zmniejszały się, a ich funkcja seksualna bliska była poziomowi wyjściowemu.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2019, 91, 3; 21-26
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czynnik stymulujący tworzenie kolonii granulocytów (G-CSF) jako nowy biomarker w spersonalizowanej terapii raka jelita grubego?
Granulocyte colony stimulating factor (G-CSF) as a new biomarker for personalized treatment of colorectal cancer?
Autorzy:
Wawrzyniec, K.
Kawczyk-Krupka, A.
Flak, B.
Ibrahim, O.
Sieroń, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/261427.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Politechnika Wrocławska. Wydział Podstawowych Problemów Techniki. Katedra Inżynierii Biomedycznej
Tematy:
G-CSF
rak jelita grubego
terapia spersonalizowana
colon cancer
personalized therapy
Opis:
Rak jelita grubego jest drugą przyczyną zgonów w populacji pacjentów onkologicznych. Pomimo ciągłego rozwoju metod diagnostycznych, wprowadzania programów badań przesiewowych, systematycznej kontroli pacjentów będących już po interwencji chirurgicznej lub chemioterapii, osiągane finalne efekty przeżycia chorych z rakiem jelita grubego nie są zadowalające. Przyczyną tak niesatysfakcjonujących wyników jest częste wykrywanie choroby już w zaawansowanym stadium, gdyż u co trzeciego chorego w momencie rozpoznania raka jelita grubego potwierdzone są przerzuty. Powszechnie stosowane, celem detekcji zmian nowotworowych i późniejszej kontroli nawrotu choroby, markery CEA i CA 19-9 nie są wystarczające. Z tego powodu konieczne są dalsze poszukiwania znaczników, które w połączeniu z dotychczas stosowanymi elementami diagnostycznymi, umożliwią z wysoką czułością i swoistością wykrycie raka, wznowy i progresji choroby oraz pozwolą przewidzieć przebieg, a także prawdopodobną odpowiedź na standardowe leczenie. Oparcie podejmowanych decyzji na takich danych i kwalifikowanie pacjenta do niestandardowego schematu leczniczego umożliwi w większym stopniu wdrożenie zindywidualizowanej terapii, która powinna odgrywać podstawową rolę w leczeniu.
The colorectal cancer (CRC) is the second cause of death in the entire population of oncological patients. Despite of the development of diagnostic methods, screening programs, monitoring of patients after surgery or chemotherapy, results of survival rates are not satisfactory. The reason is that frequently the detection of the disease takes place already at the advanced stage, as every third patient at the time of diagnosis of CRC has already metastases. CEA and CA 19-9 markers are commonly used to detect cancer and to monitor the disease recurrence, are not sufficient. For this reason it becomes necessary to introduce new additional markers that will enable a higher sensitivity and specificity for detecting cancer, it’s recurrence and progression and will be helpful to predict the course of disease and response to standard therapy. Basing on an advanced diagnosis, an individualized therapy implementation will be possible. This approach should play a key role in the proper treatment.
Źródło:
Acta Bio-Optica et Informatica Medica. Inżynieria Biomedyczna; 2013, 19, 3; 148-153
1234-5563
Pojawia się w:
Acta Bio-Optica et Informatica Medica. Inżynieria Biomedyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rola mesalazyny w chemoprewencji raka jelita grubego
The role of mesalazine in the chemoprevention of colorectal cancer
Autorzy:
Wasilewski, Andrzej
Cygankiewicz, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1032840.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
mesalazyna
chemoprewencja
nowotworzenie
rak jelita
grubego
mesalazine
chemoprevention
carcinogenesis
colon cancer
Opis:
Colorectal cancer (CRC) is the fourth most commonly diagnosed cancer in females and the third in males. Every year there are more than a million new cases of colorectal cancer and more than six hundred thousand patients die. The risk factors of colorectal cancer include unhealthy lifestyle, genetic predisposition (found in about 25% of cases) and chronic colon inflammation i.e., ulcerative colitis and Crohn's disease. Many studies suggested the protective effect of nonsteroidal anti-inflammatory drugs, including mesalazine, on the chemoprevention of colorectal cancer. Studies have shown that the regular intake of mesalazine reduces the risk of developing colorectal polyps and cancer by its multidirectional action. Anti-inflammatory mechanisms include the modulation of inflammatory cytokine production, COX inhibition and impact on NF-κB and PPARδ pathways. Consequently, mesalazine inhibits, or at least delays, the processes of carcinogenesis.
Rak jelita grubego (RJG) jest czwartym najczęściej rozpoznawanym rakiem u kobiet i trzecim u mężczyzn. Każdego roku stwierdza się ponad milion nowych zachorowań i ponad sześćset tysięcy zgonów z powodu RJG. Do czynników ryzyka RJG zalicza się niezdrowy styl życia, predyspozycje genetyczne (stwierdzane w około 25% przypadków zachorowań) oraz choroby zapalne jelit. Wśród pacjentów z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego i chorobą Leśniowskiego-Crohna występuje podwyższone ryzyko zachorowania na RJG. Wiele badań wykazało ochronne działanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych, w tym mesalazyny, w chemoprewencji raka jelita grubego. Badania wykazały, że regularne przyjmowanie mesalazyny - dzięki jej wielokierunkowemu działaniu - powodowało redukcję rozwoju polipów jelita grubego i transformacji nowotworowej komórek jelita grubego. Przeciwzapalne mechanizmy działania mesalazyny polegają na modulowaniu produkcji cytokin zapalnych, hamowaniu cyklooksygenazy oraz odziaływaniu na szlaki sygnałowe z udziałem czynnika transkrypcyjnego NF-κB i receptorów PPARδ. W konsekwencji mesalazyna hamuje, bądź przynajmniej opóźnia, procesy nowotworzenia.
Źródło:
Folia Medica Lodziensia; 2014, 41, 2; 121-137
0071-6731
Pojawia się w:
Folia Medica Lodziensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Serum and salivary chemerin concentrations in patients with colorectal cancer and obesity
Stężenia chemeryny w surowicy i ślinie u pacjentów z rakiem jelita grubego i towarzyszącą otyłością
Autorzy:
Waniczek, Dariusz
Świętochowska, Elżbieta
Lorenc, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1426936.pdf
Data publikacji:
2021-02-28
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
obesity
colorectal cancer
chemerin
cancer biomarker
rak jelita grubego
otyłość
biomarker nowotworowy
chemeryna
Opis:
INTRODUCTION: Chemerin is an adipokine, whose pro-inflammatory and carcinogenesis-related properties have recently been emphasized. The aim of this study was to examine the concentrations of chemerin in the serum and saliva of healthy subjects and patients with colorectal cancer (CRC) in II and III stage of TNM (tumor, node, metastasis) classification as well as to assess the relationship between the results and the clinical and pathological parameters. MATERIAL AND METHODS: 52 persons were qualified to the study, divided into two equal groups – control and study with cancer in stage II N0 and in stage III N+ according to TNM classification. Inside the groups, subgroups of persons with normal body weight 18.5 ≤ BMI < 25 and obese and overweight persons with a BMI ≥ 25 were distinguished. Serum and saliva chemerin concentrations were determined by immunoenzymatic methods. RESULTS: The median concentrations of chemerin were significantly higher in the study group as compared to the control group both in serum (384.36 ng/ml vs. 170.53 ng/ml) and saliva (15.45 ng/ml vs. 4.57 ng/ml; p < 0.0001). In the subgroups with a BMI above and below 25, we found no significant differences in the concentrations of chemerin either group. There were no significant differences in the levels of chemerin in the serum or saliva between stage II and III stage of TNM (p = 0.82 and p = 0.52). CONCLUSIONS: The assessment of serum and saliva chemerin concentrations in patients with CRC suggests that chemerin may be a valuable biomarker for early diagnosis of CRC. The influence of BMI on the results seems to be insignificant in patients with CRC. It seems that in some cases an easily accepted saliva test can replace a serum one.
WSTĘP: Chemeryna jest hormonem wydzielanym przez adipocyty. W ostatnim czasie zwraca się uwagę na jej właściwości prozapalne i związane z karcynogenezą. Celem pracy było zbadanie stężeń chemeryny w surowicy i ślinie osób zdrowych oraz chorych z rakiem jelita grubego (RJG) w II i III stopniu zawansowania według klasyfikacji TNM (tumor, node, metastasis), a także ocena związku uzyskanych wartości z otyłością oraz wybranymi parametrami kliniczno-patologicznymi. MATERIAŁ I METODY: Do badania zakwalifikowano 52 osoby, które podzielono na dwie równe grupy – kontrolną i badaną z nowotworem w II stopniu zaawansowania z cechą N0 oraz w III stopniu z cechą N+ według klasyfikacji TNM. Wewnątrz grup wyróżniono podgrupy osób o prawidłowej masie ciała (18,5 ≤ BMI < 25) oraz osoby otyłe i z nadwagą (BMI ≥ 25). Stężenia chemeryny w surowicy i ślinie oznaczano metodami immunoenzymatycznymi. WYNIKI: Mediany stężeń chemeryny były istotnie wyższe w grupie badanej w porównaniu z grupą kontrolną, zarówno w surowicy (384,36 ng/ml wobec 170,53 ng/ml), jak i ślinie (15,45 ng/ml wobec 4,57 ng/ml; p < 0,0001). W żadnej grupie w podgrupach z BMI powyżej i poniżej 25 nie znaleziono istotnych różnic w stężeniach badanej adipokininy. Nie odnotowano również istotnych różnic stężeń chemeryny w surowicy i ślinie między nowotworami w II i III stopniu zaawansowania TNM (p = 0,82 i p = 0,52). WNIOSKI: Ocena stężeń chemeryny w surowicy i ślinie u pacjentów z RJG sugeruje, że badana adipokina może być cennym biomarkerem wczesnej diagnostyki tego nowotworu. Wpływ BMI na uzyskane wyniki stężeń w surowicy i ślinie wydaje się nieistotny u chorych z RJG. Wydaje się, że w pewnych przypadkach łatwo akceptowane przez chorych badanie śliny może zastąpić badanie surowicy.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2021, 75; 11-17
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Związek polimorfizmów genów MCP-1 i CCR2 z występowaniem raka jelita grubego
Autorzy:
Walczak, Anna
Przybyłowska-Sygut, Karolina
Sygut, Andrzej
Cieślak, Adrianna
Mik, Michał
Dziki, Łukasz
Dziki, Adam
Majsterek, Ireneusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1393355.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
rak jelita grubego
MCP-1
CCR-2
polimorfizmy pojedynczych nukleotydów
Opis:
Cel badania: Oceniono związek pomiędzy występowaniem wariantów dwóch polimorfizmów pojedynczego nukleotydu -2518 A/G MCP-1 oraz 190 G/A CCR2 z rakiem jelita grubego (RJG). Materiał i metody: Do badania włączono pacjentów z różnym stopniem zaawansowania RJG oraz osoby zdrowe. Genotypy oznaczono metodą reakcji łańcuchowej polimerazy – polimorfizmu długości fragmentów restrykcyjnych (RFLP-PCR). Wyniki: Zaobserwowano związek pomiędzy rakiem jelita grubego i genotypem GG polimorfizmu -2518 G/A MCP-1. Nie zaobserwowano natomiast istotnej statystycznie korelacji pomiędzy RJG a polimorfizmem 190 A/G CCR2. Wnioski: Wyniki tego badania potwierdzają hipotezę, że polimorfizm w promotorze genu MCP-1 może przyczyniać się do rozwoju raka jelita grubego.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2017, 89, 5; 1-5
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rozszerzona profilaktyka w leczeniu długotrwałej żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej rywaroksabanem u pacjentów po poważnym zabiegu w obrębie miednicy i jamy brzusznej – omówienie bezpieczeństwa i wczesnych wyników
Autorzy:
Tyselskyi, Volodymyr
Wong, Daniel
Tryliskyy, Yegor
Poylin, Vitaliy
Kebkalo, Andrey
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1391825.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
chirurgia jelita grubego
rywaroksaban
ŻChZZ
żylna choroba zakrzepowo-zatorowa
Opis:
Wstęp: Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa (ŻChZZ), będąca następstwem operacji jelita grubego, jest dobrze udokumentowanym powikłaniem, w związku z czym zaleca się rozszerzoną profilaktykę po wypisie ze szpitala. Rywaroksaban, będący inhibitorem aktywnego czynnika X, to podawana raz dziennie tabletka zatwierdzona w leczeniu ŻChZZ oraz profilaktyce po operacjach ortopedycznych. Cel: Celem badania jest ocena bezpieczeństwa rywaroksabanu w rozszerzonej profilaktyce u pacjentów po poważnym zabiegu w obrębie miednicy i jamy brzusznej. Metody: Dokonano retrospektywnej analizy pacjentów po poważnej operacji jelita grubego wykonanej w szpitalu regionalnym w Kijowie na Ukrainie. Chorzy otrzymali okołooperacyjną profilaktykę ŻChZZ w formie podskórnych iniekcji heparyny, a następnie rywaroksaban przez 30 dni. Odnotowano występowanie poważnego oraz niewielkiego krwawienia, przy czym konieczna była transfuzja krwi oraz ponowna interwencja. W 30. dniu po operacji pacjenci wzięli udział w wywiadzie telefonicznym w celu oceny przestrzegania zaleceń dotyczących przyjmowania leku oraz satysfakcji ze schematu leczenia. Wyniki: W badaniu udział wzięła grupa 51 pacjentów, których średni wiek wynosił 62,4 lat. W 71% przypadków zabieg dotyczył jamy brzusznej, w 29% miednicy, zaś w 59% operację wykonano laparoskopowo. Wystąpił jeden epizod poważnego krwawienia w obrębie jamy brzusznej, w którym konieczny był powrót do sali operacyjnej. Ponadto pojawiły się dwa epizody niewielkiego stopnia krwawienia, niewymagające interwencji. W badanej grupie nie stwierdzono zdarzeń ŻChZZ. Wskaźnik odpowiedzi na wywiad telefoniczny wyniósł 100%. Spośród wszystkich osób, jedna zgłosiła ukończenie pełnego cyklu leczenia rywaroksabanem. Pacjenci zgłaszali, że łatwo im było przestrzegać zaleceń profilaktyki doustnej i preferowali tę metodę w porównaniu do zastrzyków. Wniosek: Wdrożenie rozszerzonej profilaktyki rywaroksabanem jest łatwe, bezpieczne i nie prowadzi do zwiększenia częstości krwawienia pooperacyjnego.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2020, 92, 6; 22-27
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Postępowanie z pacjentem z uchyłkami jelita grubego w zależności od postaci klinicznej choroby
The management of patient with colon diverticula depend on different clinical symptoms
Autorzy:
Tylec-Osóbka, Ewa
Wojtuń, Stanisław
Gil, Jerzy
Dyrla, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1032916.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
diagnosis
diverticular disease of the colon
diverticulitis
diverticulum
therapy
uchyłek jelita grubego
choroba uchyłkowa okrężnicy
zapalenie uchyłków
diagnostyka
leczenie
Opis:
Diverticulosis of colon is the state of having diverticula in the colon, which are sac-like, outpocketings (protrusion) of the colonic mucosa and submucosa through weaknesses of muscle layers in the colon wall. These are more common in the sigmoid colon which is a common place for increased intracolon pressure. Diverticular disease – symptomatic form of diverticulosis – is one of the most prevalent medical conditions to affect Western populations and its prevalence increases with age up to 65% in 85 years old population. As our elderly population grows, we can anticipate a concomitant rise in the number of patients with diverticular disease. But the number of young people with this illness increased last time. The etiopathogenesis of colonic diverticulosis remains unclear. It is hypothesized that the main factor responsible for diverticulum development is a diet poor in fibre. Probably it is connected with “Western” life style. Although diverticula are often asymptomatic, their presence is associated with possible complications, such as diverticulitis, diverticular bleeding, and diverticular colitis. Symptomatic diverticular disease can range from mild, low-level symptomatology similar to that seen in irritable bowel syndrome to acute bouts of diverticulitis complicated by abscess or frank perforation. The purpose of this paper is to briefly review the epidemiology, etiopathogenesis and clinical presentations of diverticular disease, and then propose recommendations regarding appropriate diagnostic and therapeutic strategies supported by the best available current evidence.
Uchyłkowatość jelita grubego to obecność uchyłków w jelicie, które są przypominającymi kieszonki uwypukleniami (przepuklinami) błony śluzowej i podśluzowej przez błonę mięśniową jelita, w miejscach zmniejszonej oporności mięśniówki. Najczęściej występują w esicy, gdzie ciśnienie w świetle jelita jest największe. Choroba uchyłkowa jelita grubego, czyli objawowa postać uchyłkowatości, jest jedną z najczęstszych chorób występujących w populacjach krajów Europy Zachodniej i USA. Zachorowalność rośnie wraz z wiekiem – w populacji 85-latków choroba występuje u 65% osób. Ponieważ liczba osób w wieku podeszłym zwiększa się, należy spodziewać się wzrostu liczby pacjentów z tą patologią. W ostatnim czasie zwiększa się również liczba osób w młodym wieku dotkniętych tą chorobą. Etiopatogeneza uchyłkowatości jelita grubego nie jest do końca jasna. Przypuszcza się, że podstawowym czynnikiem odpowiedzialnym za powstanie uchyłku jest dieta uboga we włókna roślinne. Prawdopodobnie jest to związane z zachodnim stylem życia. Chociaż uchyłki często nie dają objawów, ich obecność wiąże się z ryzykiem powikłań, takich jak zapalenie, krwawienie z uchyłka czy zapalenie okrężnicy związane z obecnością uchyłków. Objawowa choroba uchyłkowa może mieć różny obraz kliniczny: może przebiegać łagodnie, skąpoobjawowo, podobnie jak zespół jelita nadwrażliwego, lub mogą towarzyszyć jej ciężkie ataki zapalenia uchyłków powikłanych ropniem lub perforacją. Celem pracy jest omówienie epidemiologii, etiopatogenezy, przebiegu klinicznego choroby uchyłkowej oraz zaleceń dotyczących rozpoznania i leczenia w oparciu o bieżącą literaturę medyczną.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2013, 9, 3; 256-262
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 69

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies