Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "MODERN ART" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-83 z 83
    Tytuł:
    Around Art Reception. A Model of Empirical Cognition of Early School Education Teachers’Attitudes to Modern Art - A Project Study
    Autorzy:
    Mazepa-Domagała, Beata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2034161.pdf
    Data publikacji:
    2022-03-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    modern art
    reception of modern art
    attitude
    early school education teacher
    Opis:
    The paper results from considerations on art reception and reflection on the current position of art recipients, their dispositions, and behaviours towards modern artistic activity, including the emotional, cognitive and behavioural orientation of early school education teachers in modern art. It begins with reflections on modern art understood as artistic activity created based on various means of expression and avant-garde and neo-avant-garde artistic solutions, which reacts to the huge potential, possibilities, threats of the surrounding world, and the situation of the recipient of modern artistic activity. The study’s further part presents the basic findings on the theoretical and conceptual framework of the phenomenon and a model of empirical cognition of early school education teachers’attitudes towards modern art. The study is addressed to researchers of the subject area and pedagogues. Even though it can hardly be regarded as a handy compendium, it provides a theoretical base and a research perspective. Therefore, it can serve as a guideline for future research explorations.
    Źródło:
    The New Educational Review; 2022, 67; 117-131
    1732-6729
    Pojawia się w:
    The New Educational Review
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Estetyka wzniosłości w obliczu sztuki fekalnej
    Autorzy:
    Iżykowska-Uszczyk, Agata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2095892.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk
    Tematy:
    aesthetics
    perversion art
    modern art
    excremental art
    Opis:
    The main purpose of the article is to discuss the changes that have occurred in the way we understand sublimity in contacts with contemporary art, in particular with excremental art. The author poses a question about the change in the perception of faeces over the last few decades. She indicates that, due to a change in sublimity, at present excremental art has ceased to shock and started to relate to the artist’s personal and emotional experiences. The reason for this is a shift in focus in terms of perversion characteristics taking place in contemporary art.
    Źródło:
    Our Europe. Ethnography – Ethnology – Anthropology of Culture; 2020, 9; 61-68
    2299-4645
    Pojawia się w:
    Our Europe. Ethnography – Ethnology – Anthropology of Culture
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Photography and sculpture:The multifaceted relation of sculpture to photography and new media in the light of the evolving concept of sculpture
    Autorzy:
    Dzwonkowska, Paulina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/628677.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Fundacja Pro Scientia Publica
    Tematy:
    Modern Sculpture, Photography, Polish Art, Environment, Installation Art, New media, Modern Art
    Opis:
    The relationship between photography and sculpture, unlike the dialogue between the latter and painting, was long treated as a peripheral issue. Yet as early as the mid-20th century photography began to show potential that sculpture seemed to be lack. Aware of a large degree of overlap between the two forms of artistic expression, (e.g. with respect to materiality, spatiality, or accentuating frozen gestures) sculptors did not leave sculpture for photography, but attempted to create works that were interdisciplinary in structure. The rise of interest in photography displayed by Polish sculptors was closely connected with the evolution of the concept of sculpture. In the mid-20th century artists creating traditional sculptures (understood as a solid or as a visually rendered spatial form) began to experiment and cross the boundaries of well-established artistic tradition. The changes introduced enabled sculptors to interweave their field with other artistic disciplines, especially photography, even more closely. More and more frequently, sculpture started to establish multi-faceted relations with the new medium. At the beginning the potential of photography as a documentation tool was exploited. Then sculptors began to appreciate photography’s core values, using it to capture and preserve a given moment in time. Finally, they applied it in works that can be classified as close to hyperrealism. The employment of still newer materials and tools made the link between sculpture and photography inextricable, as can be shown through works of Polish artists.
    Źródło:
    Journal of Education Culture and Society; 2010, 1, 1; 26-36
    2081-1640
    Pojawia się w:
    Journal of Education Culture and Society
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Odbiór i społeczny obieg sztuki współczesnej a demokratyzacja kultury
    Reception and Social Circulation of Contemporary Art and Democratisation of Culture
    Autorzy:
    Franckiewicz-Olczak, Izabela
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2150776.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    democratisation of culture
    modern art
    modern museum
    reception of art
    Opis:
    The article focuses on the changes of the art world in the context of democratisation of culture. Democratisation is connected with the development of popular culture, and the increase in social participation. There are different aspect of art taken into consideration in the article: artists, arts recipients, museums, artworks. In the centre of the reflection, the museum is placed, as an institution which takes part in the process of communication between the artist and arts recipients. The article is an attempt to answer the question about the role of the museum in the dedistanciation of art.
    Źródło:
    Pogranicze. Studia Społeczne; 2018, 34; 85-99
    1230-2392
    Pojawia się w:
    Pogranicze. Studia Społeczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Estetyka technociał.
    Autorzy:
    Gajewska, Grażyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/631244.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    MODERN ART
    POSTMODERN ART
    POSTHUMANISM
    TRANSHUMANISM
    BIOTECHNOLOGY
    CYBORG
    Opis:
    The article Aesthetics of the Techno-bodies deals with the cultural and contextual complexity of the modern and postmodern figure of the cyborg, or rather the human relation to technology. The main problem is the formulation of the scope of the aesthetics of techno-bodies or aesthetic of artificial bodies. It is a contribution to a more extensive problem concerning the aesthetic, condition and possibilities of development of contemporary human who enters more and more intensively and further and further into the postbiological era. In the article I am analysing four artistic works: 1. “Das schöne Mädchen” (Beautiful Girl) by Hannah Höch; “Tête Méchanique” (Mechanical head) by Raul Hausmann; “All You Zombies: Truth before God” by Roberd Long; Cyborg by Lynn Randolph. Analysis of these artworks is used to show different ideological and aesthetic approaches towards techno-bodies.
    Źródło:
    Studia Europaea Gnesnensia; 2012, 6; 123-138
    2082-5951
    Pojawia się w:
    Studia Europaea Gnesnensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    SZTUKA CZY ZUPA, SPOŁECZNA ODPOWIEDZIALNOŚĆ EDUKACJI MUZEALNEJ
    ART OR SOUP. SOCIAL RESPONSIBILITY OF MUSEUM EDUCATION
    Autorzy:
    Leszek, Karczewski,
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/433568.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    museum
    education
    participation
    museology
    modern art
    constructivism.
    Opis:
    The author, practitioner and theoretician of museum education in the spirit of participation, develops a mission of social responsibility of museum education and is involved in discussions about the performative turn in the humanities. He analyses the agency of museum institutions, the effects of exhibits and exposition rhetoric, the effects in the public non-artistic sphere and finally distinctive effects in the symbolic sphere. He sees a museum as a mediator for arousing conflicts where mediation is supposed to lead to the emancipation of audience. Its embodiment would be a high-brow educator who, as an ‘unwanted outsider’ destroys the existing status quo. The author reinterprets speculative museum findings by presenting three sets of activity of the Department of Education of the Museum of Art in Łódź. The first project, Avant-garde in Szczekociny, deals with the cooperation of community art with urban and rural society of Szczekociny, a commune with less than 4000 residents. The second one is the Coco&Vinci Project, according to which the museum education has become a vehicle of documented social advancement of pupils of Łódź reformatory. The third project, Gallery of jeans, is a project of a creative common room, in which activities related to art for children who are brought up in the gates of tenement houses in the neglected downtown of Łódź give way to volunteer social work. For two last projects, the author outlines a broader, not only museum-related, interpretative context which he sees for example in the Situational International or in the radical pedagogy. The common point here is the pursuit of emancipation. The author proves that socially responsible museum education must take into account the openness of a museum institution on different but equally valuable world orders. He also argues that a museum educator who facilitates a subjective change of participants in activities should be ready for it themselves. The emphasis on educator’s ethics is thus the polemics with arguments of the Polish museum environment who insist on a systemic way of training educators.
    Autor, praktyk i teoretyk edukacji muzealnej w duchu partycypacyjnym, projektuje misję społecznej odpowiedzialności edukacji muzealnej snując rozważania w ramach zwrotu performatywnego w naukach humanistycznych. Analizuje sprawczość instytucji muzealnej: oddziaływanie eksponatów i retoryki ekspozycyjnej, oddziaływanie w publicznej sferze pozaartystycznej, wreszcie – dystynktywne oddziaływanie w sferze symbolicznej. Widzi rolę muzeum spełniającego funkcję mediatora powstających konfliktów; mediacja ta ma prowadzić do emancypacji widza. Jej ucieleśnieniem byłby edukator-intelektualista, który, jako „niepożądany outsider” burzy zastane status quo. Autor reinterpretuje spekulatywne ustalenia muzeologiczne poprzez prezentowane trzy zespoły działań Działu Edukacji Muzeum Sztuki w Łodzi. Pierwszy to projekt Awangarda w Szczekocinach, działanie nurtu community art ze społecznością miejsko-wiejskiej gminy niespełna czterotysięcznego miasta Szczekociny. Drugi to projekt Coco&Vinci, w którym edukacja muzealna stała się wehikułem udokumentowanego, społecznego awansu podopiecznych łódzkiego poprawczaka. Trzeci to projekt świetlicy twórczej Galeria Dżinsów, w którym działania związane ze sztuką dla dzieci wychowujących się w bramach kamienic zaniedbanej ulicy łódzkiego Śródmieścia ustąpiły miejsca wolontaryjnej pracy socjalnej. Dla dwóch ostatnich działań autor zarysowuje szerszy, niż tylko muzealny, kontekst interpretacyjny, widząc go np. w Międzynarodówce Sytuacjonistycznej czy radykalnej pedagogice. Punkt wspólny stanowi tu dążenie emancypacyjne. Autor dowodzi, że społecznie odpowiedzialna edukacja muzealna musi uwzględniać otwartość instytucji muzeum na odmienne, a równie cenne porządki świata. Argumentuje także, że edukator muzealny, facylitujący podmiotowościową zmianę uczestników działań, sam powinien być na nią gotowy. Nacisk na etykę edukatora stanowi tym samym polemikę z głosami z polskiego środowiska muzealniczego, postulującymi systemowy sposób kształcenia edukatorów.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2015, 56; 159-168
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Idea a obraz. Ikonoklastyczny aspekt konceptualizmu
    An Idea And An Image. The Iconoclastic Aspect Of Conceptualism
    Autorzy:
    Gralińska–Toborek, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/424426.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
    Tematy:
    CONTEMPORARY ART
    MODERN ART
    CONCEPTUAL ART
    CONCEPTUALISM
    ICONOCLASM
    IDOLATRY
    JOSEPH KOSUTH
    Opis:
    Conceptualism, as the art of an idea, placed itself beyond aesthetic and sensual experience. As a rule, it did not produce art objects which could be pleasing or that would represent reality. This rejection of an image places conceptualism in a broadly understood iconoclastic movement. When we examine various historical iconoclastic movements (religious and political) we may reconstruct the most important features of iconoclastic awareness and compare them with the essential postulates of conceptualism. The result of this comparison is a striking similarity of both phenomena. To mention just a few linking features of conceptualism and iconoclasm, we may enumerate: a doubt in the adequacy of the relationship between an idea and image, a fear of an idolatrous belief in a material art object, a drive to demystify art and artists, a concentration on a word instead of an image. Iconoclastic mentality can also be characterised by analytic thinking, progressive attitude and irony. However, the question arises if iconoclasm can exist without idolatry; or if conceptualism could have developed without a material object? Even if it rejected it, then the art world (museum, critics, audiences) that shows a progressively stronger tendency to contextualise, flung conceptualism out of “art’s orbit into the ‘infinite space’ of the human condition” (to use the words of J. Kosuth).
    Źródło:
    Sztuka i Dokumentacja; 2012, 6; 41-64
    2080-413X
    Pojawia się w:
    Sztuka i Dokumentacja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Tekstualność performatywna, czyli metodologia badań legend artystycznych
    Autorzy:
    Stangret, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1186430.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    artist
    performative studies
    avant-garde
    modern art
    new media
    Opis:
    The article is an explanation of the method of examining the modern phenomenon of linking the artist with a work of art. Such approach is most often the result of an attempt to control the reception of one’s own creation, to create a discourse on one’s own art. The title ‘artist as a text’ is a construction in which a work of art, self-commentary and elements of the artist’s biography intertwine to create a network of relations between these different types of messages. This suggests a situation of a direct message, an impression that the viewer is communicating with the backstage of the creation of the work, and thus directly with the artist himself. This is especially important in modern art, which is programmatically innovative – to the extent that the recipient is faced with the necessity to create a way of reception. The applied method is mainly based on the example of theatrical artists (because they often place themselves in a work of art even iconically), but it can be useful for examining artists from other fields of art.
    Źródło:
    Załącznik Kulturoznawczy; 2020, 7; 391-405
    2392-2338
    Pojawia się w:
    Załącznik Kulturoznawczy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    OPENArt - a Tool Supporting Education in the Field of Culture and Art
    Autorzy:
    Piasecki, Adam
    Socha, Michał
    Górka, Wojciech
    Jankowska, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/425936.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Szkoła Główna Handlowa w Warszawie
    Tematy:
    universal design
    audio description
    modern art
    museum
    mobile applications
    Opis:
    Many museums in Poland and all over the world make use of mobile technologies. Unfortunately, neither Polish nor overseas applications offer universal solutions for users with different levels of knowledge and different disabilities. People with sight and hearing disabilities, as well as those physically handicapped, are very often culturally excluded, which means they are excluded from an important aspect of social life. As part of the project ‘OPENArt – Contemporary Art for All,’ a multimedia guide was developed in the form of an application for portable devices. It was designed in accordance with the participatory design methodology and principles of universal design. It facilitates access to works of art exposed to people with hearing and visual impairments. The application can be used to educate the blind, visually impaired, the deaf and hard of hearing, as well as people working with non-disabled children in arts and language classes. In the paper the innovative features of the guide were presented, and its educational values were characterized.
    Źródło:
    e-mentor. Czasopismo naukowe Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie; 2018, 5 (77); 53-59
    1731-6758
    1731-7428
    Pojawia się w:
    e-mentor. Czasopismo naukowe Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Urszula Czartoryska: a writer and museum curator
    Autorzy:
    Lechowicz, Lech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/27749978.pdf
    Data publikacji:
    2022-08-30
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    photography
    film
    video
    artistic criticism
    modern art
    multimedia
    intermedia
    Opis:
    In the first period of her career Urszula Czartoryska (1934–1998) dealt mainly with criticism. She predominantly focused on photography and its relations with other artistic phenomena, particularly from the borderline territory where artistic genres meet, covering also film and video. Two books summed up that stage in her writing career: Przygody plastyczne fotografii (1965) and Od pop-artu do sztuki konceptualnej (1973). Czartoryska’s professional domains extended in 1977 when she began work as the Head and Curator of the newly-established Department of Photography and Visual Techniques at the Museum of Art in Lodz, one of the first multimedia departments in world museology (photography, film, video, multimedia installations), forming part of the International Collection of Modern Art (opened to the public in 1931). The work for that institution did not imply only building the Department’s collection, but also involvement in the operations of the whole Museum, its display and publishing activity. It also impacted her writing activity in the sense that it extended to include research studies mainly on multi-motif inter- or interdisciplinary art. Apart from her work as a writer and museum curator, in 1978– 1993, Czartoryska also lectured: at the University of Lodz (1978–1986), Warsaw School of Photography (1985–1993), and at the State College of Fine Arts (today University of Fine Arts) in Poznan (1989–1993). Urszula Czartoryska represented the type of critic, museologist, and researcher opened to multiplicity of relations present in contemporary art, and drawing from numerous methods of its analysis and description.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2022, 63; 95-102
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Szaman nigdy nie umiera”. Sztuka naskalna jako wyraz tożsamości w twórczości Jane Ash Poitras
    „Shaman never dies”. Rock art as the expression of the identity in the art of Jane Ash Poitras
    Autorzy:
    Rozwadowski, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1023793.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-15
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    rock art
    modern art
    Indigenous art
    Canada
    identity
    Jane Ash Poitras
    shamanism
    Opis:
    This article discusses the phenomenon of reusing of ancient rock art iconography in modern art on the example of the artworks of Canadian Cree visual artist Jane Ash Poitras. To understand the role the rock art plays in the collages of J.A. Poitras, the first part of the paper is focused on the Indigenous perspective, which provides the clue to reading complexity of history and contemporary art of the First Nations in Canada. Then the painting Shaman never die V is thoroughly analyzed. It is showed that rock art motifs used in this artwork had been very carefully selected and the meanings they evoke significantly go in pair with wider ideas related to traumatic history of Indigenous Canadians as well as ideas related to persistence of Indigenous spirituality symbolized by the image of shaman.
    Źródło:
    Folia Praehistorica Posnaniensia; 2019, 24; 207-233
    0239-8524
    2450-5846
    Pojawia się w:
    Folia Praehistorica Posnaniensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Sztuka wobec przemian wartości – perspektywa pedagogiczna
    Autorzy:
    Zalewska-Pawlak, Mirosława
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/33953824.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    education
    art
    values
    modern art
    culture
    edukacja
    sztuka
    wartości
    sztuka współczesna
    kultura
    Opis:
    Celem podjętych rozważań jest ukazanie aksjologicznego statusu sztuki, zwłaszcza sztuki współczesnej, wobec kulturowych przemian wartości. Wskazano na zagrożenie w zachodzących przemianach wartości w skali globalnej i europejskiej. Zaprezentowane zostały próby przeciwdziałania tym niekorzystnym zmianom w sferze wartości. Jednym z kierunków poszukiwań jest odwołanie do trwałych wartości kultury europejskiej, stanowiących dorobek wielu pokoleń. Innym kierunkiem poszukiwań jest ustalenie wartości, które mogą być akceptowane w świecie zróżnicowanym kulturowo. Dobro wspólne jest proponowane jako uniwersum aksjologiczne. W kontekście ukazanych współczesnych problemów przedstawiono potencjał aksjologiczny sztuki w polskiej teorii pedagogicznej. Zawiera się on zarówno w ukazaniu sztuki jako wartości autotelicznej, jak i w zaktualizowanych wartościach edukacyjnych. Uwzględniono zmiany w obszarze edukacyjnym sztuki, biorąc pod uwagę sztukę współczesną, popularną i net-art. Przywołano koncepcje sztuki z postmodernistycznej filozofii, które obecne są w interpretacji pedagogicznej, co wpłynęło na podkreślenie wartości rozumienia siebie i świata przez sztukę. Z uwagi na podwójny potencjał sztuki w pedagogice sztuka może stanowić uniwersum aksjologiczne dla edukacji XXI w.
    The purpose of undertaken considerations is to exhibit axiological status of art, modern art in particular, against cultural transition of values. Dangers of ongoing transformation of values on global and European scale were pointed out. Attempts of counteracting those adverse changes of values have been presented. One course of the research is a reference to the permanent values of European culture constituting achievements of many generations. Another direction is determination of values, that can be accepted in multicultural world. The common good is proposed as an axiological universe. The axiological potential of art in Polish pedagogy theory is shown in the context of contemporary problems. It is incorporated in presenting art as an autotelic value and in updated educational values. Changes in the field of art education have been considered, including modern, popular and net-art. The concepts of art from postmodern philosophy present in pedagogical interpretation were recalled, which emphasizes value of understanding oneself and the world through art. Due to the dual potential of art in pedagogy, it can constitute axiological universe for 21st-century education.
    Źródło:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio J – Paedagogia-Psychologia; 2022, 35, 4; 19-29
    0867-2040
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio J – Paedagogia-Psychologia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Aleś Puszkin — czołowa postać białoruskiej awangardy?
    Autorzy:
    Kuleszewicz, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/915772.pdf
    Data publikacji:
    2018-07-31
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    avant-garde
    Ales Pushkin
    Belarus
    Vitebsk
    performance
    Belarusian modern art
    Opis:
    Avant-garde, a rebellious band of new trends and tendencies in art that appeared in the early 20th century, lasted for years being transformed, yielding the new forms of expression. It is also a trend of art most often associated with contemporaryBelarusian art (partially due to “school of Vitebsk”, Marc Chagall and Kazimir Malevich), still enjoying popularity in the country. One of the most recognizable Belarusian artistsis Ales Pushkin, born in 1965 in Bobr, associated with the Achremczuk’s National Schoolof Music and the Arts in Minsk and Vitebsk artistic environment. Pushkin is known for his indomitable, rebellious attitude towards the state regime. For many observers, art amateurs and even art critics, the character of his work immediately resembles avant-garde. However, as some researchers noted, Pushkins’ art enters a new dimension,paving the way towards new horizons of contemporary (avant-garde?) art of Belarus.
    Źródło:
    Kultury Wschodniosłowiańskie – Oblicza i Dialog; 2017, 7; 87-98
    2391-470X
    Pojawia się w:
    Kultury Wschodniosłowiańskie – Oblicza i Dialog
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    KATARZYNA JAGODZIŃSKA, CZAS MUZEÓW W EUROPIE ŚRODKOWEJ. MUZEA I CENTRA SZTUKI WSPÓŁCZESNEJ (1989–2014), KRAKÓW 2014
    KATARZYNA JAGODZIŃSKA, THE TIME OF MUSEUMS IN CENTRAL EUROPE. MUSEUMS AND CONTEMPORARY ART CENTRES (1989 –2014), CRACOW 2014
    Autorzy:
    Andrzej, Zugaj,
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/433548.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    Eastern Europe
    museums
    modern art
    The Time of Museums in Eastern Europe
    Opis:
    The value of Katarzyna Jagodzińska’s book is enhanced by the fact that there are still not enough such studies. She guides her readers through the theoretical discourse on museums in an accessible and knowledgeable way. She describes the presentation of contemporary/modern art in the former East-Bloc countries while introducing and describing their most important institutions. The value of this publication is unquestionable. It may be recommended without hesitation to people with various interests: museum professionals and museologists, art historians (in particular those dealing with contemporary art), architects, anyone interested in European art issues, the history and culture of the Visegrád Group as a whole or of each particular country forming it. It is also an excellent read for tourists planning their visits to Hungary, Czech Republic, Slovakia or those travelling in Poland; apart from the commonly-known monuments and museums already described in every guidebook, here one may find those places which are not so well-known but equally interesting.
    Książka Katarzyny Jagodzińskiej jest pozycją ważną, między innymi dlatego, że tego typu opracowań bardzo brakuje. W kompetentny i przystępny sposób wprowadza czytelnika w teoretyczny dyskurs o muzeum, na jego tle przedstawia specyfikę prezentowania sztuki współczesnej/nowoczesnej w krajach zrzeszonych niegdyś w Bloku Wschodnim, a jednocześnie prezentuje i opisuje najważniejsze instytucje w tych krajach. Jest to publikacja bardzo użyteczna. Można ją bez wahania polecić odbiorcom o bardzo różnych zainteresowaniach: muzealnikom i muzeologom, historykom sztuki (szczególnie współczesnej), architektom, wszystkim zainteresowanym zagadnieniami sztuki europejskiej, historią i kulturą Grupy Wyszehradzkiej jako całości, jak również poszczególnych państw wchodzących w jej skład. To także świetne uzupełnienie dla turystów wybierających się na Węgry, do Czech, Słowacji, podróżujących po Polsce; oprócz zabytków i muzeów powszechnie znanych i opisywanych w każdym przewodniku, znaleźć tu można te mniej znane, a równie ciekawe.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2015, 56; 180-182
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Canonization of the avant-garde: on the publication Avant-garde museum
    Kanonizacja awangardy – o publikacji Awangardowe muzeum
    Autorzy:
    Lubiak, Jarosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1932691.pdf
    Data publikacji:
    2021-06-23
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    Avant-garde
    museum
    modern art
    museology
    art of exhibition
    awangarda
    muzeum
    sztuka nowoczesna
    muzealnictwo
    wystawiennictwo
    Opis:
    The monumental publication Avant-garde Museum (ed. Agnieszka Pindera, Jarosław Suchan, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2020) juxtaposes and analyses four museum projects: Museums of Artistic Culture in Soviet Russia, the activity of the Société Anonyme in the USA, Poland’s ‘a.r.’ Group, and the Kabinett der Abstrakten, the selection criterion being that each was conceived by Avantgarde artists; additionally, in the projects’ assumptions the artists were to run the implementation of the projects. The publication has been divided into three sections: research papers, source texts, and the catalogue of documents and works. The study of the Avant-garde museum projects spans over four areas: the concept, collection, organization, and display. However, these issues are not isolated in the research, but more purposefully integrated. The main goal of the study is to show how the Avant-garde institutionalized itself. This very thesis is reflected upon in the present paper. Just like the consequences of this publication: e.g., entering the Avant-garde into the canon of art history and sanctifying its output as an unquestionable value.
    Monumentalna publikacja Awangardowe muzeum (red. Agnieszka Pindera, Jarosław Suchan, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2020) zestawia i analizuje cztery projekty muzealnicze: Muzea Kultury Artystycznej w Rosji Radzieckiej, działalność Société Anonyme w Stanach Zjednoczonych i grupy „a.r.” w Polsce oraz Kabinett der Abstrakten w Hanowerze. Kluczem doboru jest to, że koncepcję każdego z projektów opracowali awangardowi artyści, co więcej w założeniach mieli oni również kierować realizacją tych przedsięwzięć. Publikacja podzielona jest na trzy części: artykuły badawcze, teksty źródłowe oraz katalog dokumentów i prac. Badanie awangardowych projektów muzealniczych obejmuje cztery obszary: koncepcję, kolekcję, organizację i ekspozycję. Kwestie te nie są wyodrębniane w badaniach, raczej celowo splatane. Głównym założeniem książki jest ukazanie, w jaki sposób awangarda instytucjonalizowała samą siebie. Ta teza zostaje poddana refleksji w niniejszej recenzji. Podobnie jak konsekwencje tej publikacji, do których należy m.in. wpisanie awangardy do kanonu historii sztuki i uświęcenie jej dorobku jako niepodważalnej wartości.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2021, 62; 128-131
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Образ города в современной живописи : на примере Гродно
    The image of the city in modern art : for example, Grodno
    Autorzy:
    Goranskaa, T.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2068488.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Politechnika Częstochowska
    Tematy:
    Grodno
    sztuka białoruska
    sztuka współczesna
    pejzaż miejski
    malarstwo
    Belarusian art
    modern art
    urban landscape
    painting
    Opis:
    Celem artykułu jest krótka analiza białoruskiego malarstwa XX wieku na przykładzie Grodna. Obrazy przedstawiają uroki tego historycznego miasta w różnych porach roku. Równocześnie poprzez twórczość artystyczną malarze prezentują swoją indywidualność i wrażliwość na tę tematykę. Dominuje motyw przemiany, co widać doskonale na przykładzie domów, szaty roślinnej i ludzi.
    The purpose of this paper is a brief analysis of the Belarusian art of the twentieth century as an example of the urban landscape of Grodno. In their works the artists convey the contemporary charm of this historic city in different seasons, expressing different ways of their creativity, individuality and a close look at this topic. Variability is dominated by the motif, which is well illustrated by the images of buildings, landscapes and people.
    Źródło:
    Zeszyty Naukowe Politechniki Częstochowskiej. Budownictwo; 2011, 17 (167); 43-48
    0860-7214
    Pojawia się w:
    Zeszyty Naukowe Politechniki Częstochowskiej. Budownictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Czy polska sztuka konceptualna ma płeć?
    What Is The Gender Of Polish Conceptual Art?
    Autorzy:
    Hussakowska, Maria
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/424259.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
    Tematy:
    CONTEMPORARY ART
    CONCEPTUAL ART
    CONCEPTUALISM
    GENDER
    NATALIA LL
    EWA PARTUM
    FEMINIST ART
    FEMALE ART
    MODERN ART
    FEMINISM AND ART
    Opis:
    The essay was inspired by Pawel Dybel’s book The secret of the "other gender". Disputes around the sexual differences in psychoanalysis and feminism, in which he asked a question about the gender of logos. My – less ambitious – attempt was to try to describe the potential of gender in Polish conceptual art. The question is ahistorical, but there are a number of reasons to ask it. Many female artists that were very active during the time of conceptual incitation are invisible. Polish conceptualism which was formed be some artistic couples, historically has lost female faces. Some of these contributors – like Natalia LL or Ewa Partum – we can find out about in the discourse among first Polish feminist artists, but the question of women’s input into conceptualism is still open and does not attract enough interest of scholars. Maybe this is because of the fragile and delicate matter of an artistic partnership in contrast with the heroic notion of artistic individuality that is still attractive for conceptual artists. Maybe this is because of dangerous stereotypes about masculinity and femininity and male and female roles in artistic couples. There are very few scholars who are interested in examining the notion of collaboration in its very complex form. Much of the contemporary discourse on Polish conceptual art has been conveyed through exhibitions. This tactic may be seen as paying respect to the form of an exhibition – a specific, ideal medium to consider works of art not individually, but as they interact with each other. The specifics of conceptual works that were generally visually unattractive in the early seventies has changed, partly because of the most recent generation. The new face of Polish conceptualism is very conservative with regard to the lack of input by women. Unfortunately the belief popular among scholars and curators that women do not do ‘serious’ work still persist, but fortunately for those women artists who are active and visible – they found a useful label in the discourse. Placing them within the feminist movement, one should not forget their conceptual roots, and should delete the question as to whether their works were serious.
    Źródło:
    Sztuka i Dokumentacja; 2012, 6; 29-40
    2080-413X
    Pojawia się w:
    Sztuka i Dokumentacja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Smoki i pokrewne im stworzenia. Obecność smoczych przedstawień w sztuce andyjskiej Wicekrólestwa Peru
    Dragons and Such Like Creatures. Presence of Dragon Representations in Andean Art of Viceroyalty of Peru
    Autorzy:
    Kubiak, Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/29519276.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    sztuka andyjska
    motyw smoka
    ikonografia nowożytna
    sztuka nowożytna
    metysaż kulturowy
    Andean art
    dragon motif
    modern iconography
    modern art
    Opis:
    W niniejszym tekście zostało scharakteryzowane występowanie motywu smoka, które możemy odnaleźć w sztuce Wicekrólestwa Peru. Jako obszar przeznaczony do analizy wybrane zostały tereny andyjskie, które ze względu na strukturę ludności najsilniej poddane były procesowi metysażu kulturowego. Tam spotykały się dawne tradycje inkaskie z religią katolicką przywiezioną i zaszczepioną przez hiszpańskich konkwistadorów. Asymilacja elit lokalnego społeczeństwa do nowych realiów nastąpiła stosunkowo szybko, szczególnie w Cusco. Religia najeźdźców została przyjęta przez ludność tubylczą i stała się bardzo ważnym elementem życia mieszkańców miasta i regionu. Trzeba także pamiętać, że w zakresie religii katolickiej i związanej z nią sztuki nastąpił proces asymilacji, którego podłożem była chęć utrzymania odrębności w ramach nowych realiów kulturowych, jednak nie był to opór wobec religii chrześcijańskiej narzuconej przez rządy Korony Hiszpańskiej, a potrzeba zachowania własnej tożsamości związanej z rodzimymi tradycjami. Wiele motywów pojawiających się w sztuce andyjskiej można poddać analizie na trzech poziomach interpretacyjnych: globalnym, iberyjskim i andyjskim, także motyw smoka może podlegać wieloaspektowej analizie dzięki wieloznacznemu wymiarowi symboliczno-ikonograficznemu. Najbardziej popularne były przedstawienia o charakterze globalnym. Smoki najczęściej można spotkać w towarzystwie świętych, a przede wszystkim na wizerunkach Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej lub w scenach religijnych o wymowie alegorycznej. Druga część artykułu została poświęcona obecności fantastycznych stworzeń określanych jako tarascas, które w kulturze hiszpańskiej i hispanoamerykańskiej stały się dość popularnym elementem procesji Bożego Ciała. Najrzadziej odnajdujemy przedstawienia o charakterze lokalnym, wykształcone w konkretnej, andyjskiej przestrzeni kulturowej, jednak i takich motywów w sztuce kolonialnej Peru nie brakowało. Tradycja mitologii grecko-rzymskiej i wierzeń andyjskich splata się w motywach i scenach, które stają się świadectwem współistnienia form i znaczeń, potwierdzeniem niezwykle interesującego zjawiska metysażu kulturowego (hiszp. mestizaje cultural).
    This paper is devoted to a dragon motif, which can be find in the art of the Viceroyalty of Peru. The analysed area covers the Andean areas, which, due to their population structure, were the most strongly subjected to the process of cultural métis. It was where the old Inca traditions encountered with the Catholic religion brought and instilled by the Spanish conquistadors. Local elites relatively quickly got assimilated with the new realities, especially in Cusco. The invaders’ religion was adopted by the indigenous population and became a very important part of city and region inhabitants’ life. It must also be remembered that, in terms of the Catholic religion and art related to it, there was a process of assimilation based on a desire to maintain distinctiveness within the new cultural realities, yet it was not resistance to the Christian religion imposed by the rule of the Spanish Crown, but a need to maintain own identity linked to indigenous traditions. A lot of motifs appearing in Andean art can be analysed on three levels of interpretation: global, Iberian and Andean one, also a dragon motif can be subjected to multifaceted analysis thanks to its ambiguous symbolic and iconographic dimension. Representations of a global nature were the most popular. Dragons can most often be found in the company of saints and, above all, in images of the Immaculate Virgin Mary or in religious scenes with allegorical meaning. The second part of the paper is devoted to the presence of fantastic creatures known as tarascas, which have become quite a popular element of the Corpus Christi procession in Spanish and Hispano-American culture. Relatively least common representations are those of a local nature, developed in a specific Andean cultural space; however, there were plenty of such motifs in Peruvian colonial art, too. The tradition of Greco-Roman mythology and Andean beliefs are intertwined in motifs and scenes that become testimony to coexistence of forms and meanings, testimony to an extremely interesting mestizaje cultural phenomenon.
    Źródło:
    TECHNE. Seria Nowa; 2020, 6; 39-76
    2084-851X
    Pojawia się w:
    TECHNE. Seria Nowa
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rekonstrukcja pamięci miasta w lwowskiej sztuce XXI wieku
    Reconstruction of Urban Memory in Lvov’s of 21st Century
    Autorzy:
    Jakubowska-Krawczyk, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1844545.pdf
    Data publikacji:
    2015-07-26
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    Lvov
    urban memory
    modern art
    Olya Kravchenko
    Uliana Nyshchuk-Borysiak
    Ostap Lozinsky
    Opis:
    In this paper I analyse the ways in which the traditions of the old Lvov are reconstructed and incorporated into the flow of culture. I do so using as an example the works of three young Ukrainian artists: Olya Kravchenko, Uliana Nyshchuk-Borysiak and Ostap Lozinsky. Special attention is devoted to a project called “10 х 10 сто wIkon Львова”, in which the artists focus on the painter’s iconographic interpretation of selected events, legends and stories from city’s history.
    Źródło:
    Studia Ucrainica Varsoviensia; 2015, 3; 307-315
    2299-7237
    Pojawia się w:
    Studia Ucrainica Varsoviensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Expansion as a Culture-Creating Principle of Post-Modernity: Semantic Contexts and Aesthetic Practices
    Autorzy:
    Marchenko, Oleksii
    Pushonkova, Oksana
    Gladun, Olha
    Kolomiiets, Olena
    Protsyshyn, Volodymyr
    Pianzin, Serhii
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/18752531.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Fundacja Pro Scientia Publica
    Tematy:
    postmodernity
    expansion
    paradigm of visual culture
    aestheticisation
    aesthetic practices
    modern art
    creativity
    identity
    Opis:
    Aim. The purpose of the study is to analyse the structural aspects of expansion, which find expression in cultural metaphors and philosophical concepts, the transformation of the content of which is evidence of the emergence of new aesthetic practices. Methods. The research methodology involves the use of a systemic approach and such methods as analytical, comparative, axiological, and hermeneutic to understand the patterns of formation of paradigms of visual culture and contexts of expansion in postmodern culture. Results. The metaphor of glass during the 20th century loses its meaning as a source of the effects of refraction of reality in perception, the excessive complexity of which forms a tendency for simplifying and zeroing. The expansion becomes an important principle of cultural dynamics, extends to space and time, communication and identity in the world of the rapid circulation of information and its instant obsolescence. The patterns of expansion are observed in the processes of aestheticisation and aesthetic experience as the breaking out of form, perspective, perception and inclusion of the Self in the profound contexts of collective practices. Conclusions. Through mastering new sensual modalities in the photo, film reality, and the latest Internet technologies, there is an expansion of perception as an expansion of media. Therefore, at the level of identity the practices of focus, concentration, and slow contemplation gain importance. In the cultural aspect, the expansion enables a return to tradition in a new capacity.
    Źródło:
    Journal of Education Culture and Society; 2023, 14, 2; 57-77
    2081-1640
    Pojawia się w:
    Journal of Education Culture and Society
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Recepcja motywów antycznych we współczesnej sztuce na przykładzie twórczości artystów: Léo Caillarda i Ayali Serfaty
    Reception Ancient Motives in Contemporary Art by the Example of Creativity of Artists: Léo Caillard and Ayala Serfaty
    Autorzy:
    Michalska, Adriana
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/648710.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    reception
    ancient motives
    contemporary art.
    Léo Caillard
    Ayala Serfaty
    antique motives
    design
    designer
    modern art.
    classic art.
    sculptural art.
    antique tradition
    modern culture
    Opis:
    The objective of this article is to define place and role of antique motives in modern art and design. Due to variety of creativness in XX/XXI century, created in different trends and beyond them, considerations were limited to sculptural art and design, based on creativness of French artist Léo Caillard and Israeli designer Ayala Serfaty. Interpretation of information, which was collected based on study of artists’ works of art, lead to conclusion that, despite different approach to antique tradition, both artists strive to similar targets and their intention is not imitation, but concept based on creation of surprising or even shocking links and juxtapositions. Research of contrasts between tradition and modernity is intended to provoke and encourage viewer to deeper and conscious interpretation of works of art and reflection about position of art in modern culture. It is essential to study esthetic contexts, circumstances of creation of works of art and motivation. The most important feature of this art is to induce strong impressions. Relations between viewer and work of art have crucial meaning. Approximation and logic of thinking, which are characteristic for each research orientations in history of classic and modern art, represents theoretical background of this article. In this context, there are references to Joachim Winckelmann, recognized as creator of methodological basics for researchment on ancient art. There are references to Franz Wickhoff, Aby Warburg and Erwin Panofsky who dealt with iconographical and iconographical-iconological methods.
    Źródło:
    Collectanea Philologica; 2018, 21; 143-151
    1733-0319
    2353-0901
    Pojawia się w:
    Collectanea Philologica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Contemporary Art or Contemporary Arts? Remarks on ”Le paradigme de l’art contemporain” by Nathalie Heinich
    Sztuka czy sztuki współczesne? Uwagi na temat książki „Le paradigme de lart contemporain” Nathalie Heinich
    Autorzy:
    Białkowski, Łukasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/593907.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    sztuka współczesna
    sztuka nowoczesna
    paradygmat
    rewolucja
    świat sztuki
    contemporary art
    modern art
    paradigm
    revolution in art
    artworld
    Opis:
    Artykuł wskazuje kilka polemicznych uwag w stosunku do koncepcji “paradygmatu sztuki współ¬czesnej” przedstawionej przez Nathalie Heinich w książce Le paradigme de l’art contemporain. Structure d’une révolution artistique. Autor tekstu podważa zasadność budowania analogii po-między zmianami zachodzącymi w sztuce XX wieku a zmianą paradygmatu naukowego opisaną przez Thomasa Khuna w Strukturze rewolucji naukowych. Autor wskazuje również na niekom¬pletność modelu zaproponowanego przez francuską socjolożkę, która pomija w strukturze “pa-radygmatu sztuki współczesnej” działania artystyczne funkcjonujące poza obiegiem galeryjnym i instytucjonalnym.
    This paper provides several polemic comments regarding the concept of the “paradigm of contemporary art” presented by Nathalie Heinich in her book entitled Le paradigme de l’art contemporain. Structure d’une révolution artistique. The paper questions the accuracy of the analogy between changes within artworld that took place in the 20th century and the structure of scientific revolutions discussed by Thomas Kuhn. The author also points to the incomplete¬ness of the proposal of the French sociologist, who neglects artistic activities that occur outside galleries and institutional art circles.
    Źródło:
    Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2019, 21; 85-97
    1641-9278
    Pojawia się w:
    Art Inquiry. Recherches sur les arts
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The spirituality of art after Kandinsky
    Autorzy:
    Popczyk, Maria
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/593863.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    spiritual
    modern art
    epiphany
    religious
    Kandinsky
    Rothko
    Viola
    duchowość
    sztuka nowoczesna
    epifania
    religijność
    Opis:
    Wassily Kandinsky defined the character of the spirituality of modern art and outlined its territory, becoming, along with Duchamp, a patron of various trends in modern art. The notion of the spirituality of art has proved to be an important characteristic feature of works of art. It figures prominently in the writings of art historians, theologians, and aestheticians, and it seems to correspond to Charles Taylor’s conceptions of epiphanic art. Nevertheless, the very notion of the spirituality of art is far from clearly defined: it can refer to the spiritual nature of an artwork itself or to the creative process, or to the spirituality of a work of art that can be determined by its theological context. In this paper I have compared several distinct readings of the notion of the spirituality of art, with Kandinsky’s thought constituting the frame of reference for the interpretations of the works of Rothko and Viola.
    Celem artykułu jest konfrontacja wybranych interpretacji pojęcia „duchowość sztuki” Wasyla Kandyńskiego oraz pokazanie dwóch odmiennych podejść do duchowości sztuki: abstrakcji Rothko i video instalacji Billa Violi. W świetle myśli Charlesa Taylora można przyjąć, że pojęcie duchowości zastępuje pojęcie piękna, a duchowość abstrakcji stanowi jedną z odpowiedzi artystów awangardy na instrumentalizm stechnicyzowanej rzeczywistości. W interpretacji Kojèva, idącego za Heglem, duchowość sztuki jest tożsama z pięknem, natomiast Adorno niechętny podejściom Kandyńskiego i Hegla postuluje krytyczny model duchowości sztuki. W drugiej połowie XX wieku istnieje wiele nawiązań do Kaudyńskiego. Duchowy plan dzieł sztuki, pojęty jako kosmiczny pierwiastek rzeczywistości, staje się ich uzasadnieniem, w pewnym sensie zastępuje wartości estetyczne. Równolegle pojawiają się alternatywne podejścia, duchowość zostaje utożsamiona z procesem tworzenie (Marek Rothko) lub przynależy integralnie do przedstawienia, co zbliża sztukę świecką do religijnej (Bill Viola). Dla estetyka interesujące, w tej konfrontacji, jest wydobycie przesunięć w obrębie starych kategorii estetycznych, jak również odnotowanie ich nowych manifestacji w sztuce.
    Źródło:
    Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2017, 19; 89-105
    1641-9278
    Pojawia się w:
    Art Inquiry. Recherches sur les arts
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    American stupidity ascendant: 1945-2016
    Autorzy:
    Welles, James F.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1075586.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Przedsiębiorstwo Wydawnictw Naukowych Darwin / Scientific Publishing House DARWIN
    Tematy:
    Bay of Pigs
    Cold War
    George Bush
    Iraq 9/11
    Vietnam
    Watergate
    modern art
    Opis:
    From the Cold War to the Google mobile, the history of American stupidity conforms to and confirms the behavioral model that stupidity is the learned inability to learn. Specifically, stupidity is a normal, dysfunctional learning process which occurs when a schema formed by linguistic biases and social norms acts via the neurotic paradox to establish a positive feedback system which becomes first self-sustaining and then renders behavior irrelevant to the environment by carrying detached actions to maladaptive excesses.
    Źródło:
    World Scientific News; 2019, 122; 145-182
    2392-2192
    Pojawia się w:
    World Scientific News
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Art and Revelation - Artist’s essay
    Sztuka i objawienie
    Autorzy:
    Lidén, Anders
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/593917.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    revelation
    mountain climbing expedition
    drugs
    modern art.
    objawienie
    wyprawy w góry
    narkotyki
    sztuka nowoczesna
    Opis:
    The paper reflects on attempts to achieve revelation, epiphany, or enlightenment in the modern world. Sometimes the hope of reaching this state accompanies dangerous mountain trekking expeditions. However, it is believed that revelation can be achieved more quickly through drug use, practiced by artists from the nineteenth century onwards. Seeking visions in this way is part of the cultural tradition of the North and South American Indians. In the twentieth century, such artists as Pollock, Rothko, Motherwell and others alluded to these practices. The Russian tradition had a different way of achieving illumination. Avant-garde artists (such as Malevich or Kandinsky) drew inspiration from it, seeking sudden revelation combined with surprise. The paper concludes with the author’s reflections on the possibility of personal experience today that would exceed the cognitive limits through contact with certain works of art, ancient and modern.
    Tekst stanowi refleksję nad próbami osiągnięcia objawienia, epifanii lub oświecenia występu-jącymi we współczesnym świecie. Niekiedy nadzieja na uzyskanie tego stanu towarzyszy nie-bezpiecznym wyprawom w góry. Za szybszą drogę uzyskania objawienia uważa się jednak za-żywanie narkotyków, uprawiane przez artystów od XIX wieku. Poszukiwanie w ten sposób wizji należy do tradycji kulturowych Indian północno- i południowoamerykańskich. W XX wieku nawiązywali do nich Pollock, Rothko, Motherwell i inni malarze. Odmienny sposób osiągania iluminacji właściwy był dla tradycji rosyjskiej. Artyści awangardowi (np. Malewicz, Kandnsky) inspirowali się nią poszukując nagłego objawienia połączonego z zaskoczeniem. Tekst kończą refleksje autora dotyczące możliwości doznania dziś indywidualnego odczucia przekroczenia granic poznawczych poprzez kontakt z niektórymi dziełami sztuki dawnej i no-woczesnej.
    Źródło:
    Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2014, 16; 313-317
    1641-9278
    Pojawia się w:
    Art Inquiry. Recherches sur les arts
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Eli Broad and his work: The Broad Museum in Los Angeles
    Eli Broad i jego dzieło – Muzeum The Broad w Los Angeles
    Autorzy:
    Jasińska, Anna
    Jasiński, Artur
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1932634.pdf
    Data publikacji:
    2021-02-10
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    Eli Broad
    collecting
    charity
    modern art
    museum architecture
    kolekcjonerstwo
    filantropia
    sztuka nowoczesna
    architektura muzeów
    Opis:
    In the paper the profile and activity of Eli Broad is presented; an American entrepreneur, collector, philanthropist, Broad is one of the wealthiest individuals in the world who has allocated most of his assets to charity. His collecting passion climaxed in The Broad Museum of modern art designed by the New York architects Diller Scofidio + Renfro, and opened in September 2015 in Downtown Los Angeles. Not only has Eli Broad funded the museum bearing his own name and numerous other buildings designed by the most outstanding modern architects, but many other museum institutions are indebted to this charity.
    W artykule omówiona została sylwetka i działalność Elia Broada, amerykańskiego przedsiębiorcy, kolekcjonera i filantropa, jednego z najbogatszych ludzi na świecie, który większość swojego majątku przeznaczył na cele dobroczynne. Zwieńczeniem jego pasji kolekcjonerskiej jest otwarte we wrześniu 2015 r. muzeum sztuki nowoczesnej The Broad, wzniesione w centrum Los Angeles, które zostało zaprojektowane przez znaną nowojorską pracownię Diller Scofidio + Renfro. Eli Broad ufundował nie tylko muzeum swojego imienia i wiele innych budowli projektowanych przez najwybitniejszych współczesnych architektów, także liczne instytucje muzealne zawdzięczają swoje istnienie jego filantropii.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2021, 62; 2-12
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Herbert Read (1893-1968)
    Autorzy:
    Thistlewood, David
    Roś, Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1203969.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Fundacja dzień dobry! kolektyw kultury
    Tematy:
    anarchizm
    surrealizm
    sztuka dziecięca
    historia edukacji
    sztukaw spółczesna
    anarchism
    surrealism
    children's art
    history of education
    modern art
    Źródło:
    Amor Fati; 2017, 1(7); 188-215
    2449-7819
    Pojawia się w:
    Amor Fati
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kaplice kolegiaty św. Anny w Krakowie – indywidualne fundacje pod zbiorczym nadzorem
    Autorzy:
    Kurzej, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2016272.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    sztuka nowożytna
    kościół
    kaplice
    Sebastian Piskorski
    Uniwersytet Jagielloński
    early modern art
    church
    chapel
    Jagiellonian university
    Opis:
    Krakowska kolegiata św. Anny jest przykładem rzadkiej sytuacji, w której odrębne finansowanie poszczególnych kaplic udało się pogodzić ze ścisłym zintegrowaniem ich wystroju z całością wnętrza, ale też bardzo specyficznej komemoracji ich dobrodziejów. Upamiętniono ich w książce wydanej z okazji konsekracji, co stanowiło specyficzny wyraz kultury akademickiej, skoncentrowanej na słowie pisanym, a także odwołującej się często do księgi jako uniwersalnego symbolu mądrości. W kościele św. Anny jest to główny motyw wnętrza, powtarzający się jako atrybut patronki, spis ziemskich przodków jej wnuka, dowód świętości Jana Kantego, znak wiedzy antycznych prorokiń oraz godności Baranka Apokaliptycznego jako Najwyższej Mądrości Bożej.
    The artistic history of the university collegiate church in Cracow, has been the subject of numerous studies. Focusing on its chapels, however, imposes a slightly different perspective, related to the issues of patronage over individual oratories and the way in which their decoration was included in the ideological and artistic program of the entire church. After adopting such perspective, the Church of St. Anna appears as an interesting contribution to the reflection on the phenomenon of collective patronage, perfectly confirming the view of Peter Hirschfeld and Michael Baxandall, according to which the term basically refers to the activities of an individual hidden behind the collective. One of the goals set by the creators of the magnificent modern church with a rich liturgical and architectural program was to achieve the greatest possible coherence of the decor, both in terms of ideology and art. The obstaclesin its achievement were often complicated ownership relations, resulting from the diversified patronage over the chapels. Cracow Church of St. Anne, erected in the years 1693–1703 under the supervision of prof. Sebastian Piskorski, is one of the rare examples where the chapels have been given a coherent content and artistic program, despite the fact that their interiors were decorated thanks to money providedby separate founders. To achieve this harmony, the inclusion of the chapels in the content program of the interior was of the utmost importance, especially due to the transept chapels. It was in one of them that the altar of the tomb of St. John Cantius had to be placed, and such a location allowed direct light to be shone on it on the anniversary of saints’ birthday. Special setting had to be provided also for the opposite chapel of St. Cross, which reminded of the saints’ passionate devotion and presented the Cross as a source of wisdom. Much attention was paid to smaller nave oratorios. There are three pairs of them, the middle of which has been distinguished by a higher dome with a lantern. The choice of patrons of the nave chapels is allegorical – the middle chapel on the Epistle side was dedicated to the Virgin Mary, and the neighboring ones – to her spouse, St. Joseph and relative, St. John the Baptist. Moreover, the John Baptist’s Oratory is adjacent to the mausoleum of John Cantius, who was born on the Midsummer Day, inheriting his name. On the other hand, the chapels on the Gospel side were dedicated to figures representing the Church of times of the New Covenant. Its first superior – St. Peter, following Christ in martyrdom, was commemorated next to the Chapel of St. Cross. The middle oratory, opposite the St.Mary’s Chapel, is dedicated to St. Catherine the virgin, and the last – St. Sebastian, the patron of Piskorski, but also a popular apostle of those suffering infectious diseases. What is very characteristic, the contribution of the benefactors of individual chapels was commemorated only in a literary way – in publications issued on the occasion of the completion of the construction of the church. There are no inscriptions relating to their benefactors or space for their epitaphs in the chapels, or at least some of them have no funeral function at all.
    Źródło:
    TECHNE. Seria Nowa; 2020, 5; 117-131
    2084-851X
    Pojawia się w:
    TECHNE. Seria Nowa
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Franz (Franciscus Hieronimus) Thomasberger – morawski rzeźbiarz na Śląsku i w Wielkopolsce w pierwszej połowie XVIII wieku
    Franz (Franciscus Hieronymus) Thomasberger, a Moravian Sculptor in Silesia and Greater Poland in the First Half of the 18th Century
    Autorzy:
    Łyczak, Bartłomiej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/15582218.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    craft guilds
    Poznań
    sculpture
    early modern art
    Wschowa
    Bernardines
    Nysa
    cechy rzemieślnicze
    rzeźba
    sztuka nowożytna
    bernardyni
    Opis:
    W 1934 r. Alfred Brosig opublikował treść kontraktu na wykonanie figur na fasadę kościoła św. Franciszka Serafickiego w Poznaniu zawartego w 1729 r. we Wschowie między bernardynami a „Franciszkiem Domusbergier, snycerzem i kamieniarzem”. Ten zaginiony obecnie dokument był dotąd jedynym świadectwem działalności tego twórcy. Kwerendy źródłowe w polskich i czeskich archiwach pozwoliły ustalić, że Franz (Franciscus Hieronimus) Thomasberger urodził się w Brnie w 1696 r., a jego ojcem był rzeźbiarz Matthias Thomasberger. W 1721 r. osiadł w Nysie, gdzie ożenił się, uzyskał obywatelstwo i tytuł mistrzowski. Pracował tam m.in. nad dekoracją niezachowanej fontanny w ogrodzie rezydencji biskupów wrocławskich. Pod koniec lat 20. Thomasberger przeniósł się do leżącej w Rzeczypospolitej Wschowy: w 1729 r. został obywatelem miasta, a dwa lata później członkiem cechu murarzy i kamieniarzy, zmarł w 1744 r. Na podstawie analizy stylistyczno-porównawczej można mu przypisać kilka figur na terenie Wschowy, głównie w kościele Bernardynów, oraz rzeźbę św. Jana Nepomucena w Kościanie, zapewne pochodzącą z tamtejszej świątyni bernardyńskiej.
    In 1934, Alfred Brosig published the contents of a contract for the making of figures for the façade of the church of the Seraphic St Francis in Poznań, concluded in 1729 in Wschowa between the Bernardines and one “Franciszek Domusbergier, woodcarver and stonemason”. This document, now lost, was until recently the only evidence of this artist’s activity. Source queries in Polish and Czech archives have established that Franz (Franciscus Hieronymus) Thomasberger was born in Brno in 1696 and that his father was the sculptor Matthias Thomasberger. In 1721, he settled in Nysa, where he married, soon after obtaining citizenship and the title of a master craftsman. While in Nysa he worked, among others, on the decoration of the fountain (now lost) in the garden of the residence of the bishops of Wrocław. In the late 1720s, he moved to Wschowa, a town located in the Commonwealth of Poland and Lithuania, becoming its citizen in 1729. Two years later he was granted membership in the guild of masons and stonemasons; he died in 1744. Several statues in Wschowa, mainly in the Bernardine church, and a sculpture of St John of Nepomuk in Kościan, originally probably in the local Bernardine monastery, have been attributed to him on the basis of stylistic similarities.
    Źródło:
    Biuletyn Historii Sztuki; 2023, 85, 2; 87-108
    0006-3967
    2719-4612
    Pojawia się w:
    Biuletyn Historii Sztuki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Книга художника” как интермедиальный дискурс
    “Artist’s book” as intermedia discourse
    Autorzy:
    Bobilewicz, Grażyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/635906.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Artist’s book
    intermedia
    multimedia
    modern Russian art
    word
    picture
    Opis:
    The article is devoted to an analysis of various representations of the “Artist’s book” genre in modern Russian and world art. These representationsfunction within the framework of the paradigm of art that refers to issues such as inter- and multimedia, the model of a broadly talented artist, the concept of a multi-material work of art and the interactive act of perception.  The analysis  of  the  issues  connected  with  verbal  and  visual representations  of  the “Artist’s  book”  has  been  based  on  the  superordinate ‘word  and  picture’  formula  and  the interpretative  indicators  determined  by  generic  diversification  and  the  dialogue  with  other kinds of art: the relationship with painting and sculpture, the book as an object, ready made, mail-art, an artistic project (audiovisual book, photo- and body-art book, book-performance), as  well  as  by  the  act  of  reception.  In  intermedia  discourse,  the  “Artist’s  book”  functions within the cultural, artistic and aesthetic perspective, between art and communication.
    The article is devoted to an analysis of various representations of the “Artist’s book” genre in modern Russian and world art. These representationsfunction within the framework of the paradigm of art that refers to issues such as inter- and multimedia, the model of a broadly talented artist, the concept of a multi-material work of art and the interactive act of perception.  The analysis  of  the  issues  connected  with  verbal  and  visual representations  of  the “Artist’s  book”  has  been  based  on  the  superordinate ‘word  and  picture’  formula  and  the interpretative  indicators  determined  by  generic  diversification  and  the  dialogue  with  other kinds of art: the relationship with painting and sculpture, the book as an object, ready made, mail-art, an artistic project (audiovisual book, photo- and body-art book, book performance), as  well  as  by  the  act  of  reception.  In  intermedia  discourse,  the  “Artist’s  book”  functions within the cultural, artistic and aesthetic perspective, between art and communication. 
    Źródło:
    Poznańskie Studia Slawistyczne; 2012, 2
    2084-3011
    Pojawia się w:
    Poznańskie Studia Slawistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    O udostępnianiu dzieł sztuki współczesnej i ich percepcji przez osoby z dysfunkcją wzroku
    On Making the Works of Modern Art Available and Their Perception by the Visually Impaired
    Autorzy:
    Niestorowicz, Ewa
    Szubielska, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2057307.pdf
    Data publikacji:
    2022-06-02
    Wydawca:
    Akademia Ignatianum w Krakowie
    Tematy:
    udostępnianie sztuki
    sztuka współczesna
    muzeum
    dysfunkcja wzroku
    osoby niewidome
    making art available
    modern art
    museum
    visual impairment
    blind people
    Opis:
    Artykuł niniejszy dotyczy zagadnienia udostępniania sztuki współczesnej osobom niewidomym na przykładzie profesjonalnej wystawy artystycznej pt. Dotyk Sztuki, zorganizowanej przez Instytut Sztuk Pięknych Wydziału Artystycznego Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Tekst podejmuje zatem refleksję, jak wykreować dzieło artystyczne, aby przekaz wizualny był zrozumiały i dostępny percepcyjnie dla niewidomych. Zarysowuje także szerszy kontekst zagadnienia dostosowań dla osób z dysfunkcją wzroku wystaw w muzeach i galeriach w Polsce i na świecie. Przywołuje również empiryczne badania percepcji sztuki, zorganizowane przy okazji wystawy, w których wzięły udział osoby z dysfunkcją wzroku.
    The article focuses on the issue of making modern art available to the blind on base of the professional exhibition entitled The Touch of Art held at the Institute of Fine Arts (Faculty of Art) at Maria Curie-Skłodowska University in Lublin, Poland. The article contributes to reflection on how to create a piece of art which would be perceptually understandable and available to the blind. It provides the broad context of the subject of making art available to the visually impaired in museums and galleries in Poland and abroad. It also presents the results of the empirical research on the perception of art conducted with help of the visually impaired in the course of the exhibition.
    Źródło:
    Perspektywy Kultury; 2022, 37, 2; 237-250
    2081-1446
    2719-8014
    Pojawia się w:
    Perspektywy Kultury
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Thomas Schmidt – złotnik toruński z połowy XVII wieku
    Thomas Schmidt – a Toruń Goldsmith from Mid-17th Century
    Autorzy:
    Krupska-Łyczak, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1891903.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-21
    Wydawca:
    Towarzystwo Miłośników Torunia
    Tematy:
    Goldschmiedekunst
    neuzeitliche Kunst und Kultur
    Thorn
    goldsmithing
    modern art and culture
    Toruń
    złotnictwo
    sztuka i kultura nowożytna
    Opis:
    Artykuł poświęcony został życiu oraz twórczości artystycznej mało znanego toruńskiego złotnika Thomasa Schmidta (1607–1676). Jego udokumentowany dorobek artystyczny tworzą jedynie trzy dzieła z okresu manieryzmu i wczesnego baroku: okazały kufel z Muzeum Narodowego w Gdańsku, pozłacana puszka na komunikanty z kościoła św. Marcina w Mochowie koło Sierpca – niełączona dotychczas z jego warsztatem – oraz kielich mszalny z kościoła Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Mokrem pod Grudziądzem.
    Der Artikel wurde dem Leben und künstlerischen Wirken des wenig bekannten Thorner Goldschmieds, Thomas Schmidt (1607–1676) gewidmet. Sein dokumentierter  künstlerischer Ertrag besteht aus nur drei Werken aus der Zeit des Manierismus und Frühbarocks: es handelt sich um einen prächtigen Becher - jetzt im Nationalmuseum in Danzig, eine vergoldete Dose für Kommunikanten aus der Kirche St. Martin in Mochów bei Sierpc - die bisher nicht mit seiner Werkstatt identifiziert wurde - und ein Meßkelch aus der Kirche Mariä Himmelfahrt in Mokre bei Graudenz.
    The article is devoted to the life and artistic work of the little-known Toruń goldsmith, Thomas Schmidt (1607–1676). His documented artistic output consists of only three works from the Mannerist and Early Baroque periods: a magnificent mug from the National Museum in Gdańsk, a gilded can for sacramental bread from the Church of St. Martin in Mochów near Sierpc – previously not connected to his workshop - and a chalice from the Church of the Assumption of the Blessed Virgin Mary in Mokre near Grudziądz.
    Źródło:
    Rocznik Toruński; 2020, 47; 215-231
    0557-2177
    Pojawia się w:
    Rocznik Toruński
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Model wirtualny a obiekt artystyczny w kontekście technologii przyrostowych
    Virtual model and artistic object in the context of additive technologies
    Autorzy:
    Dudko, P.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/398319.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Politechnika Białostocka. Oficyna Wydawnicza Politechniki Białostockiej
    Tematy:
    technologia przyrostowa
    technologia addytywna
    FDM
    FFF
    utwór artystyczny
    sztuka współczesna
    szybkie prototypowanie
    additive technology
    modern art
    digital art
    work of art
    rapid prototyping
    Opis:
    Artykuł jest rozważaniem na temat technologii addytywnych w kontekście twórczości artystycznej. Relatywnie nowe zjawisko w ostatniej dekadzie przyciągnęło wielu entuzjastów i zyskało szeroką popularność, ocierając się o kontrowersje (np. możliwość produkcji broni palnej). Droga, od niszowej, przez modną i jednocześnie kontrowersyjną, do stającej się codziennością, cechuje jednak każdą z nowych technologii. W niespełna osiem lat po zbudowaniu w Polsce pierwszej drukarki 3D opartej na modelu RepRap Mendel autor stara się dokonać analizy zjawiska pod kątem jego zastosowania i udziału w twórczości artystycznej, ze szczególnym uwzględnieniem relacji wirtualnego modelu cyfrowego i jego fizycznego urzeczywistnienia. Zaproponowane ujęcie podejmuje temat przenikania się i wzajemnego wpływu płaszczyzny cyfrowej, zarezerwowanej dla projektu, oraz fizycznej, czyli stanowiącej o ostatecznym odbiorze prac. Służy ono pogłębieniu analizy zastosowanej technologii jako procesu twórczego, wpływającego znacząco na aspekt formalny. Pozornie automatyczny i bezduszny proces urzeczywistniania cyfrowego modelu przy wykorzystaniu technologii FDM może być istotnym czynnikiem decydującym o charakterze utworu i stać się przyczynkiem dla pogłębionych poszukiwań w sferze twórczości artystycznej. Artykuł napisany został na podstawie rozprawy doktorskiej „Oblicza koła”. Druk przestrzenny jako medium. Znaczenie utworu artystycznego w aspekcie wirtualnym i rzeczywistym.
    The paper is a reflection upon additive manufacturing technologies in the context of artistic activities. This relatively new phenomenon has attracted many enthusiasts and gained widespread popularity in the last decade, while running into some controversy (e.g. the prospect of producing firearms). However, the road from the niche, through the fashionable yet controversial to mundane characterizes each new technology. Less than eight years following the completion of the first 3D printer based on the RepRap Mendel model in Poland, the author attempts to analyse the phenomenon with regard to its usage and involvement in artistic creation, with particular emphasis on the relation between the virtual digital model and its physical realization. The proposed approach involves the interpenetration and mutual influence of the digital plane, reserved for the project phase, and the physical plane which ultimately shapes the reception of the work. It serves to provide a more comprehensive analysis of the applied technology as a creative process significantly affecting the formal aspect. The observed phenomena allowed for appreciation of the artistic value of the created objects. Thus, the completed project becomes a pretext for proposing that the seemingly automatic and soulless process of realizing a digital model using FDM technology may be an important factor determining the character of the work and become a contribution to in-depth exploration in the sphere of artistic creation. Article based on the doctoral dissertation ‘The Faces of the Circle’ Three-dimensional print as a medium. The meaning of work of art in virtual and real aspect.
    Źródło:
    Architecturae et Artibus; 2018, 10, 4; 5-9
    2080-9638
    Pojawia się w:
    Architecturae et Artibus
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Projekty Lothara Schreyera jako przejaw sakralizacji formy plastycznej w Bauhausie okresu weimarskiego
    The projects of Lothar Lchreyer as a sign of sacralisation plastic form in Bauhaus in weimar period
    Autorzy:
    Łyszcz, K. M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/398351.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Politechnika Białostocka. Oficyna Wydawnicza Politechniki Białostockiej
    Tematy:
    sacrum
    ekspresja formy plastycznej
    mistyka obrazu
    kształcenie artystyczne
    wzornictwo modernistyczne
    expression of artistic form
    mystic of images
    modern art education
    modern design
    Opis:
    Powstanie i program Bauhausu były oparte na potrzebie poszukiwania nowych form wyrazu artystycznego i zamyśle kształcenia nowoczesnych projektantów. Eksperymenty te często odwoływały się do ekspresji odczuć metafizycznych, umożliwiających, przy pomocy odpowiednich praktyk misteryjnych, osiągnięcie i przekroczenie granic poznania jednostki. Uwidoczniło się to najsilniej w pierwszej fazie istnienia szkoły w Weimarze, gdzie konkurowały ze sobą rozmaite poglądy, pomysły, koncepcje twórcze zmierzające do łączenia różnych dyscyplin artystycznych w ideę Gesammtkunstwerk. Jednym z artystów współtworzących tę wczesną koncepcję działania Bauhausu był Lothar Schreyer, który w szkole zajmował się sceną i teatrem, uprawiał twórczość plastyczną, a oprócz tego parał się literaturą, architekturą i prawem. W odnalezionych w ostatnich latach jego projektach z lat dwudziestych ujawniają się silnie eksponowane wątki religijno-ezoteryczne, w których kluczową rolę odgrywa oparte na geometrii poszukiwanie form uniwersalnych. W tekście zostały przedstawione i zanalizowane przepełnione mistyką obrazy Schreyera, realizujące pragnienie osiągnięcia sacrum, ujęte w kontekście jego pracy dydaktycznej oraz programu artystyczno-estetycznego szkoły. Do tego celu wykorzystano metodę analizy ikonograficznej umożliwiającą wnikliwą interpretację zawartych w tych projektach elementów symbolicznych i alegorycznych. Przywrócenie wiedzy na ich temat uświadamia nam silną obecność nurtu irracjonalnego w ideologii estetycznej Bauhausu, co weryfikuje zakorzenione przekonanie o jego racjonalności i pragmatyzmie.
    The creation and program of Bauhaus was leant on necessities of searching new forms to give one’s assent to artistic and shut of education of new designers. Those experiments were usually appeal to expression of metaphysical feelings which make possible, with help of suitable mistrial practice, achievement and crossing the border to recognise the individual. That demonstrate the strongest in first stage of school exist in Weimar where there were compete with themselves various beliefs, creative concepts to aim connection different artistic disciplines in Gesammtkunstwerk cause. One of the artist which was creating that initially conception of Bauhaus operation was Lothar Schreyer, who had been working in school on the stage, theatre and practised creative output. He was engaged in literature, architecture and law as well. In last founded projects show up very strongly exposed esoteric and religious issues, in which geometrical searching of universal and absolute forms is the key. In this paper were presented and analysed full of the mystic Schreyer’s paintings, which are realising the desire to achieve sacrum, captured as a pieces of his teaching work and artistic-aesthetic program of current. For this aim was applied method of iconographic analysis for an insightful interpretation of the content in these projects symbolic and allegorical elements. The restoration of the knowledge about them makes us the awareness a strong presence in the Bauhaus irrational aesthetic ideology, which verifies the rooted conviction of its reasonableness and pragmatism.
    Źródło:
    Architecturae et Artibus; 2017, 9, 2; 20-28
    2080-9638
    Pojawia się w:
    Architecturae et Artibus
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Treści ideowe polskich nowożytnych konfesjonałów jako wyraz potrydenckiego nauczania Kościoła
    The ideational content of modern confessionals as an expression of the post-trent teaching of the Church
    Autorzy:
    Gontarek, Arkadiusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1068218.pdf
    Data publikacji:
    2019-10-01
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    polska sztuka nowozytna
    ikonografia
    konfesjonał
    spowiedź
    sobór trydencki
    Polish modern Art
    iconography
    confessional
    confession
    The Council of Trent
    Opis:
    Zagadnienie obecności konfesjonałów we wnętrzach potrydenckich kościołów jak dotąd nie zostało podjęte przez polskich badaczy. Lakoniczne wzmianki w pozycjach encyklopedycznych i słownikowych sprowadzają się jedynie do odniesień liturgicznych, do historycznej ewolucji formy mebla lub kwestii konserwatorskich. Niniejszy tekst jest próbą wydobycia pomijanego dotychczas lub traktowanego marginalnie bogactwa treści ideowych, których nośnikiem są staropolskie spowiednie. Przedstawione w studium wnioski powstały na podstawie analizy ok. 140 obiektów z XVII i XVIII w. pochodzących z ok. 60 miejscowości leżących w granicach dzisiejszej Polski, dekorowanych malowanymi lub snycerskimi scenami, z przedstawieniami pokutników i patronów spowiedzi (niekiedy uzupełnionymi tekstem) oraz emblematami. Konfesjonał bardzo szybko został włączony do stałych elementów wyposażenia świątyni, ściśle współgrając z całym jego wystrojem. Swoją dekoracją nie tylko go dopełniał, ale również stał się przekazicielem autonomicznych treści.  Adresowane one były nie tylko do penitentów (poprzez wizerunki nawróconych pokutników) ale także do spowiedników (przedstawienia męczenników tajemnicy spowiedzi). Uwzględniając formę konfesjonału i jego ikonografię w szerszym kontekście, koniecznym jest wskazanie sposobów, w jaki posługując się obrazem i słowem, meble stały się wyrazicielami konkretnych punktów nauczania potrydenckiego Kościoła, akcentując treści negowane przez protestanckich reformatorów. Pokutne przedstawienia miały w penitentach wzbudzać przekonanie o potrzebie indywidualnej spowiedzi, opartej na apostolskiej sukcesji, bezwzględną konieczność obecności kapłana, który odpuszcza grzechy na mocy „władzy kluczy” oraz zaprzeczać predestynacji, kładąc nacisk na prawdę wiary, zgodnie z którą człowiek świadomie dokonuje wyboru pomiędzy dobrem a złem. Ideowe bogactwo konfesjonału wiązało się również z faktem, ze w tym jednym miejscu koncentrowały się trzy sakramenty: jeden z nich był tu celebrowany, będąc niezbędnym dla uzyskania sakramentu Eucharystii, a jednocześnie wymagając udziału wyświęconego kapłana. Celem artykułu jest spojrzenie na nowożytne konfesjonały, które swoją formą i treścią, na równi z pozostałymi elementami wyposażenia wnętrz kościelnych, przekazywały kontrreformacyjną doktrynę potrydenckiego Kościoła.
    The issue of the presence of confessionals in the interior of the post-Trent church has not yet been addressed by Polish researchers. Brief references in encyclopaedic or dictionary works focus primarily on the evolution of the form of furniture. Therefore, this text will be an attempt to extract the wealth of ideological content, which has so far been omitted or treated marginally, and which is carried by old Polish confessionals. The proposed study includes confessionals located within the borders of today’s Poland and dating back to the 17th and 18th centuries, on which there are paintings or woodcarving images of penitents and confession patrons (sometimes enriched with text), as well as emblematic representations – a total of about 140 modern confessionals in not quite 60 towns and cities. The decoration of “penitential furniture”, as permanent elements of the church’s furnishings, harmonised closely with its whole interior design. On the one hand, it was supposed to complement it, and on the other, it was supposed to be a transmitter of autonomous content. They were addressed not only to penitents (e.g. through the presence of images of converted expiators), but also to confessors (images of martyrs of the mystery of confession). Considering the form of the confessional and its iconographic setting in a broader context, it is necessary to indicate the points which expressed the Catholic Church’s response to the errors of the Reformation. This includes the need for individual sacramental confession, based on the apostolic succession, the ruthless presence of a clergyman forgiving sins with the “power of the keys” and the negation of predestination emphasising the truth that man himself consciously chooses good or evil. The ideational richness of the confessional was also greatly influenced by the fact that the three sacraments were concentrated in the confessional: it was the place where one of them was celebrated and the necessary point on the way to receive the Eucharist, at the same time as the necessary presence of an ordained priest. The aim of this article is, therefore, to look at the modern confessional who, in its formal and content layer, visually realises – on an equal footing with other elements of the church’s equipment – the counter-reformation doctrine of the postTrent Church.
    Źródło:
    Artifex Novus; 2019, 3; 96-113
    2544-5014
    Pojawia się w:
    Artifex Novus
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Trzej polscy artyści w Chinach w latach 50. XX wieku
    Three Polish artists in China in the 1950s
    Autorzy:
    Wasilewska, Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1197966.pdf
    Data publikacji:
    2019-06-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    sztuka polska
    polscy artyści w Chinach
    socrealizm
    polska sztuka współczesna
    Chiny
    Polish Art
    Polish Artists in China
    social realism
    Polish modern art
    China
    Opis:
    W latach 50. XX wieku delegacje artystów polskich do Chin stanowiły ważny element międzynarodowej polityki kulturalnej nowo powstałego bloku wschodniego. W założeniu miały służyć ugruntowaniu ideologicznego podobieństwa sztuki w krajach socjalistycznych i wzmacnianiu więzi politycznych. W praktyce stanowiły często istotne przeżycie artystyczne i źródło ważnych inspiracji dla odbywających je twórców. Artykuł analizuje trzy przypadki artystów, których rysunki dokumentujące podobne podróże znajdują się obecnie w zbiorach Muzeum Azji i Pacyfiku w Warszawie i w których twórczości doświadczenie to zaznaczyło się w różny sposób. Dla Tadeusza Kulisiewicza podróż chińska była ważnym epizodem, do którego wracał jeszcze po wielu latach. Aleksandra Kobzdeja zainspirowała do fundamentalnej zmiany w jego twórczości, rozpoczynając proces, który od socrealizmu miał go doprowadzić do abstrakcji. W przypadku Andrzeja Strumiłły stanowiła początek znakomitej artystycznej drogi, którą w dużej części wytyczyła fascynacja kulturami i sztuką krajów Azji.
    In the 1950s, delegations of Polish artists to China were an important element of the newly formed Eastern Bloc’s cultural politics. In the assumption they were means of establishing ideological similarities of art in socialist countries and strengthening political bonds. In practice, it was often a significant artistic experience and a source of inspiration for its participants. The article analyzes three cases of artists whose drawings documenting similar journeys are currently in the collections of the Asia-Pacific Museum in Warsaw, and in whose work this experience was marked in different ways. For Tadeusz Kulisiewicz, the Chinese journey was an episode, which he returned to after many years. The experience inspired Aleksander Kobzdeja to make fundamental changes in his art, beginning a process that from socialist realism had lead him to abstraction. In the case of Andrzej Strumiłło, it was a start of an exquisite, artistic path, largely marked by the fascination with cultures and arts of Asian countries.  
    Źródło:
    TECHNE. Seria Nowa; 2019, 3; 139-152
    2084-851X
    Pojawia się w:
    TECHNE. Seria Nowa
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Historia kurtyny teatralnej
    The History of the Theatrical Curtain
    Autorzy:
    Kuczyńska, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1945482.pdf
    Data publikacji:
    2007
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    kurtyna teatralna
    starożytność
    średniowiecze
    nowożytność
    sztuka nowoczesna
    dekoracja
    dzieło sztuki
    theatrical curtain
    ancient times
    Middle Ages
    modernity
    modern art
    decoration
    work of art
    Opis:
    This paper outlines the history of the theatrical curtain that reaches back to ancient times. It also attempts to define its function and formulate a definition of this genre of art. In the Roman theatre there were two kinds of curtains: one that separated a part (Lat. siparium) or the whole of the stage from the audience (the so-called auleum). The historical evolution of the basic function of the curtain tended to enrich and elevate its meaning. The curtain should be regarded as an integral element of the theatrical interior, an individualised element and relatively autonomic. It was ornamented with woven, embroidered or painted representations. It also played a symbolic role, i.e. “the border of two worlds”: reality (on the part of the viewer) and illusive fiction (on the part of the theatrical action). The nineteenth and twentieth centuries saw some changes in the way to understand the “theatrical character”. As a result of them, the role of the curtain also changed. It became a part of the conception of stage design for a concrete performance. Eventually, the avant-garde of the twentieth century postulate to make the theatre “come closer to life”, therefore it questioned the division of the two “worlds” in general, and eliminated the curtain.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2007, 55, 4; 121-150
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Applying the Avant-Garde: Display Experience in the Exhibition of Modern Art (1948)
    Autorzy:
    Doroszuk, Hanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1788561.pdf
    Data publikacji:
    2020-09-13
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    Exhibition of Modern Art
    Recovered Territories Exhibition
    history of exhibitions
    curatorial strategies
    surrealism
    surrealist exhibitions
    environmental design
    postwar art
    propaganda exhibitions
    Polish exhibitions
    Opis:
    The Exhibition of Modern Art (Wystawa Sztuki Nowoczesnej) organized in 1948 in the Palace of Art (Pałac Sztuki) in Cracow was one of the most prominent art events in Poland during the last century. It is considered one of the unprecedented moments in shaping the modernity. The exhibition was thought to be designed as a whole venture, integrating the modern art demonstration with the will to make it accessible to all the social groups. The desire of the authors was to endear the authorities, since the Stalinist repressions were approaching, and present the modern art as accessible to the society and needed in the “new socialist order”. Simultaneously, the primal context for the exhibition, underlined by its authors as well as the critics in subsequent years, were the surrealist exhibitions in Paris. This new avant-garde mode of displaying, so attractive for the Polish artists, put in the foreground not the traditional reception of art, implied by the traditional museology, but mostly focused on the spectator’s experience and used all possible kinds of tools to enhance it. These two approaches were usually presented as antagonistic and impossible to reconcile. The article attempts to analyze the tools which the display’s authors used to merge the avant-garde display with didacticism. While looking at the Recovered Territories Exhibition which took place a couple of months earlier, one might notice that the Exhibition of Modern Art was not the first display that accommodated the avant-garde solutions to the didactic and propagandistic venture.
    Źródło:
    Ikonotheka; 2019, 29; 229-248
    0860-5769
    Pojawia się w:
    Ikonotheka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Piotr Piotrowski. Portret praktyka krytycznej historii sztuki
    Autorzy:
    Jakubowska, Agata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/909473.pdf
    Data publikacji:
    2018-09-19
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Piotr Piotrowski
    critical art history
    Central-Eastern Europe
    modern and contemporary art
    Źródło:
    Artium Quaestiones; 2015, 26; 5-14
    0239-202X
    Pojawia się w:
    Artium Quaestiones
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Beziehungen zwischen Literatur und Film am Beispiel des Schaffens von Kathrin Röggla
    Autorzy:
    Wojno-Owczarska, Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/700303.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Stowarzyszenie Germanistów Polskich
    Tematy:
    film and literature, literature and cinematic art, influence of modern filmic art on Kathrin Röggla’s work, Kathrin Röggla
    Opis:
    In the article I attempt to analyze Kathrin Röggla’s “cinematic style” using a theory which assumes the simulation of media-related forms in literature (e.g. Philipp Löser’s works). Her literary style is characterized by features such as film metaphor (e.g. the “dual perception” phenomenon), editing seemingly unconnected scenes, citations from TV and interview recordings, and narration inspired by film techniques such as time-lapse and slow motion. The author seems to be fascinated by Japanese anime and Harun Farocki’s film essays. David Lynch’s and Tom Tykwer’s masterpieces function as metaphors for today’s entangled reality in her work. In “tokio, rückwärtstagebuch” she depicts the culture clash phenomenon similarly to Sofia Coppola in Lost in Translation. Both Kathrin Röggla and Susan Sontag criticize the voyeuristic personality of modern man and the influence of our media-dominated culture on the means of artistic expression.
    Źródło:
    Zeitschrift des Verbandes Polnischer Germanisten; 2013, 2, 4
    2353-656X
    2353-4893
    Pojawia się w:
    Zeitschrift des Verbandes Polnischer Germanisten
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Docieranie do rdzenia rzeczy. Współzależność form życia i sztuki w esejach Debory Vogel
    Autorzy:
    Misiak, Anna Maja
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1033732.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Debora Vogel
    Lu Märten
    Jakob von Uexküll
    sztuka nowoczesna
    abstrakcja a rzeczowość
    banalność
    sztuka i życie
    modern art
    abstraction and objectivity
    banality
    art and life
    Opis:
    Artykuł przedstawia Deborę Vogel (1900–1942) jako jedną z najważniejszych krytyczek i teoretyczek sztuki lat trzydziestych XX wieku. Po polsku oraz w jidysz stworzyła ona system, w którym sztuka jawi się jako poetycko-programowa reakcja na rzeczywistość. Jest ona elitarna, ale też ściśle związana z codziennością. Jest niezbędna dla życia, ale też jest „samym życiem”, w sensie banalnej i wiecznej ballady. Za tą konstrukcją myślową kryje się malarstwo Marca Chagalla. To na przykładzie jego obrazów Vogel dowodzi głównej tezy awangardy o jedności formy i treści. Na tożsamość życia i sztuki Vogel spogląda przez pryzmat aktualności rozumianej nie jako manifestowanie poglądów politycznych, lecz jako konstruowanie rzeczywistości w dziele sztuki. Punktem wyjścia jest dla lwowskiej intelektualistki estetyka Hegla, od której stopniowo przesuwa się ku dialektyce materialistycznej, rozwijając m. in. tezy Lu Märten, pionierki estetyki marksistowskiej. Poetyka życia oraz koncepcje sztuki były u Vogel szeroko zakorzenione w filozofii, m.in. w teorii subiektywnego postrzegania Jakoba von Uexkülla. W artykule omówiona zostaje jego koncepcja koła funkcjonalnego, jak i mająca duży wpływ na artystów awangardowych teza, iż rzeczywistość stanowi dla indywiduum wyłącznie konstrukcję własnych doznań zmysłowych. Na koniec stawiane są pytania dotyczące znaczenia myśli Bergsona i Simmla dla rozumienia sztuki w ujęciu proponowanym przez Deborę Vogel.
    In this article, Debora Vogel (1900–1942) is depicted as one of the most important art critics and theorists of the 1930s. In Polish as well as in Yiddish she designed a set of ideas both elitist and, at the same time, most tightly related to everyday-life in which art was considered essential to life and „life” itself – in the sense of a banal and eternal ballad. Behind this thought we see, quite substantially, the art of Marc Chagall. His paintings served Vogel as proof of the main thesis of avant-gardism that content equals form. The equal status of life and art is researched by Vogel through the lens of up-to-dateness – something she comprehended as a construction of reality in her work, not as an art manifesto or an expression of political views. Starting from Hegel’s aesthetics, the Lemberg-based intellectual moved on to materialist dialectics and became a follower of Lu Märten, the pioneer of Marxist aesthetics. Vogel’s poetics of life and her conceptions of art were versatile, rooted in philosophy, i.a. in Jakob von Uexküll’s theory of subjective perception. The latter’s conception of a functional circle contributing to a turn in the perception of the avant-garde, is reviewed in the article. Finally, several questions are put forth referring to the relevance of Henri Bergson’s and Georg Simmel’s thoughts for Vogel’s comprehension of art.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Philosophica. Ethica – Aesthetica – Practica; 2020, 36; 13-27
    0208-6107
    2353-9631
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Philosophica. Ethica – Aesthetica – Practica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Международная научная конференция «Искусствоведение в контексте других наук в современном мире: Параллели и взаимодействия» 21–26 апреля 2019 года
    International Academic Conference “Art Criticism in the Context of Other Sciences in the Modern World: Parallels and Interactions” April 21–26, 2019
    Autorzy:
    Консон, Григорий
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/566590.pdf
    Data publikacji:
    2020-01-10
    Wydawca:
    Akademia Pomorska w Słupsku
    Tematy:
    International Academic Conference
    Art Criticism
    humanities and social sciences
    an interdisciplinary perspective of Research
    education and science prospects activities of Universities
    Modern Art and Science
    Opis:
    The article shows the history of an original Project –International Academic Conference that for almost eleven years has met with great resonance in academic circles: the Project highlights the most interesting issues in art in the context of the integration of interdisciplinary research in the humanities as well as the social sciences. This year the Conference has acquired an unprecedented scope. More than 100 people from twelve countries took part in it (Azerbaijan, Belarus, Belgium, Canada, Czech Republic, Great Britain, Israel, Italy, Macedonia, Poland, Russia, USA). But the most striking were the topics “The New Trends in Academic Work and Education in the Humanities: Russia vs Foreign Countries”, “The Image of Art in Classical and Modern Art – an Interdisciplinary Angle of Research”, “Art History, Philology and Linguistics – Points of Intersection in the Context of Perspectives of Creating the Single Scientific Expanse”, “Psychological Methods in the Science of Art – Perspective Research Models”, “Concept vs Context in Art and Other Humanities”, “Source Studies and Textology in Modern Art Research in the Context of Other Humanities”, “Mass Media and Cinema in a Philosophical and Cultural Context: Methods of Creating a New Reality in Modern Society”, “Opera Theater and Jazz: Expanding the Space of Artistic Phenomena”, “Scientometrics in Art Criticism and other Areas of Humanitarian Knowledge: Perception of the Newest Data by Traditional Academic Consciousness in the Context of Systemic Improvement Research”, “Art and Culture in the Context of Legal Regulation in Different Spheres of Public Life”, etc. In general, the Project has become one of the most promising scientific events integrating the humanities and social disciplines. This provides the comprehensive study of the art in the life of society in the context of improving the conscience of humankind.
    Źródło:
    Ars inter Culturas; 2019, 8; 319-334
    2083-1226
    Pojawia się w:
    Ars inter Culturas
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    En finir avec le fétichisme de l’œuvre, surmonter le mythe de l’artiste. Pratique populaire et œuvre reproductible chez Ad Reinhardt
    Autorzy:
    Leszek, Brogowski,
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/487704.pdf
    Data publikacji:
    2019-08-04
    Wydawca:
    Akademia Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu
    Tematy:
    AD REINHARDT
    MIT ARTYSTY
    REPRODUKOWALNOŚĆ DZIEŁA + PARADYGMAT SZTUKI NOWOCZESNEJ
    HISTORYCZNA ŚWIADOMOŚĆ SZTUKI
    MYTH OF AN ARTIST
    REPRODUCTIVITY OF AN ART WORK + PARADIGM OF MODERN ART
    HISTORICAL CONSCIOUSNESS OF ART
    Opis:
    Ad Reinhardt (1913–1967) znany jest zwłaszcza jako malarz czarnych ob- razów, wysokich na pięć stóp i szerokich na pięć stóp – jedynych obrazów, jakie malował przez ostatnie siedem lat swego życia. Jest to bez wątpie- nia jedna z najbardziej radykalnych w historii sztuki praktyk malarskich. Otoczony w latach sześćdziesiątych aurą wyjątkowego prestiżu, zarówno artystycznego, jak i etycznego, zwłaszcza w kręgach pokolenia młodych artystów, którzy tworzyli w tamtych latach sztukę konceptualną, pozo- stawał on w krytycznym dystansie wobec ekspresjonizmu abstrakcyjne- go. Jego postawa w stosunku do artystów-kompanionów swego pokole- nia nie wynikała jednak z negatywnej oceny estetycznej ich malarstwa: ostrze jego krytyki zwrócone było przeciwko temu, co na jego temat mó- wili, a także przeciwko ich postawom wobec rynku sztuki i handlu sztuką. Reinhardt uważał, że dzieło nie jest autonomicznym przedmiotem, ale że ma sens i wartość ze względu na projekt sztuki, jaki realizuje, na idee, jakim służy oraz na polityczne i intelektualne źródła, z jakich wypływa. Nikt chyba nigdy nie był surowszy niż on w ocenie poetyckich pseudo- uzasadnień, często o motywach romantyczno- i mistyczno-religijnych, jakimi artyści – a w szczególności malarze ekspresjonistyczni – próbo- wali uprawomocnić swe malarskie praktyki. Jego lewicowa wrażliwość polityczna pozwalała mu jasno oceniać użyteczność tego fetyszyzującego dyskursu dla potrzeb promocji rynkowej; czytelnik Marksa, rozumiał sens pojęcia fetyszyzmu towaru rynkowego. Zaskakujące pisma Reinhardta są właśnie jednym z najbardziej radykalnych przyczynków do krytyki dzieła- -fetyszu jako towaru na rynku sztuki. W publikowanych począwszy od lat czterdziestych pismach, często krótkich i o szczególnej, ostrej i niepozba- wionej poetyckiego uroku retoryce, w formach manifestów, opracowywał on jednocześnie nie mniej radykalną koncepcję sztuki-jako-sztuki, która jest nawiązaniem do rozmaitych antysubiektywistycznych tradycji sztuki i twórczości artystycznej, oraz próbą uaktywnienia tego typu dyskursu o sztuce. Sztuka konceptualna wiele zawdzięcza tej Reinhardtowskiej pracy u podstaw. Mimo że jego pozycja w historii sztuki nowoczesnej jest niekwestio- nowalna, niewiele poświęcono jego pracy poważnych analiz, a teksty jego zbywane są milczeniem; niejednokrotnie – zaprzeczając najbardziej podstawowej uczciwości – próbowano podporządkować Reinhardta fe- tyszyzującym i mistycyzującym koncepcjom sztuki, nazywając go „czar- nym mnichem”, dopatrując się w jego trójdzielnych obrazach symbolu krzyża, podkreślając jego przyjaźń z trapistą Thomasem Mertonem itp. Trudno o lepsze dowody aktualności jego krytycznej postawy wobec ide- ologii rynku sztuki i wobec intelektualnej i politycznej dymisji aktorów obecnego systemu instytucji artystycznych. Przedrukowany tutaj roz- dział z książki Ad Reinhardt. Nowoczesne malarstwo i odpowiedzialność estetyczna, która ukazała się w roku 2011 w éditions de la transparence, przynosi kilka przykładów niekompatybilności projektu sztuki Reinhardta z dominującą ideologią i powszechnie akceptowanym dyskursem na jej temat oraz szkicuje kilka najważniejszych pojęć jego teorii, związanych w szczególności z historyczną świadomością artystyczną. W istocie, o ile malarzowi ekspresjonistycznemu wydawać się może, że niepowtarzalna oryginalność jego obrazów jest efektem subiektywnego wyrazu ich form, o tyle, porównane z innymi seriami obrazów z danego okresu jego twór- czości, obrazy jego wpisują się w ciągłość form, którą nazywamy sty- lem i którą trudno wyjaśnić subiektywnymi źródłami ekspresji; a kiedy porównuje się twórczość malarzy danego okresu historycznego, trudno oprzeć się wrażeniu, że wszystkie są trochę do siebie podobne i że poję- cie oryginalności poddać trzeba krytycznej analizie. Dlatego oryginalność twórczości artystycznej ujawnia się w całkiem innym świetle świadomo- ści, która sztukę ujmuje jako zjawisko historyczne. W książce, z której pochodzi przedrukowany poniżej fragment, po raz pierwszy podjęta została próba mówienia o pracy Ada Reinhardta jako o nierozłącznej całości, to znaczy łącząc sens i zmysłową postać jego malarstwa z pojęciami, które konstruują się w jego pismach. Starałem się w niej dogłębnie przeanalizować teoretyczną spójność i intelektualną dynamikę tego pisarstwa. Naznaczone charakterystyczną retoryką, czę- sto powtarzającą jeden schemat frazeologiczny, pisma te zawierają wiele cytatów, ale nieliczne tylko podane są w cudzysłowach, z rzadka jedynie wskazując na autora. Jest to znak antysubiektywnego projektu Reinhard- ta, który unikać chciał zbyt łatwej, jego zdaniem, oryginalności subiek- tywnej, traktując ją jako rodzaj kaprysu; przeciwnie, chciał konstruować oryginalność na poziomie intelektualnym i w horyzoncie historycznym. Oryginalność jest dla niego oryginalnością koncepcji sztuki, gdzie myśle- nie i malowanie łączą się spójnie w jednym dziele. Reinhardt pragnął po- wtarzać jedynie to, co zostało już wypowiedziane przez innych artystów, ale artystów-jako-artystów, to znaczy przez artystów, których wypowie- dzi dają się pogodzić z ich historyczną misją, a nie są wypowiedziami jed- nostek; usiłował ogarnąć spoistym horyzontem całość tych wypowiedzi. Analiza tekstów Reinhardta pozwoliła mi zidentyfikować dwa główne źródła intelektualne, z których zdają się pochodzić wspomniane cytaty lub kryptocytaty. W artykule Ad Reinhardt: la peinture et l’écrit, opubli- kowanym w piśmie Recherches poïétiques (n° 5, hiver 1996, s. 106–129), analizowałem, porównując jedne z drugimi, fragmenty jego tekstów z wy- branymi fragmentami Georga W.F. Hegla. Na tej podstawie starałem się określić rolę filozofii historii oraz teorii postępu w myśleniu Reinhardta, a zwłaszcza w jego koncepcji sztuki. Kiedy dziesięć lat później studium to zostało przełożone na język amerykański i opublikowane w piśmie „The Open Space Magazine”, n° 7, fall 2005, 199–224, pt. Ad Reinhardt: Painting and Writing, sygnalizowałem już konieczność poszerzenia tego porów- nawczego studium dyskursów o całe pole intelektualne, które odpowiada tradycji i filozofii lewicy, a zwłaszcza anarchizmu. W istocie, zaskakujące podobieństwa odkryć można porównując teksty Ada Reinhardta z wy- branymi fragmentami pism Pierre-Joseph Proudhona, Michała Bakunina, Benjamina Péreta, Alberta Camusa, Oscara Wilde’a itd. Z porównania tego wyciągnąłem wniosek o centralnej roli całej serii wartości, wokół których konstruują się u Reinhardta takie pojęcia, jak twórcza jednostka i jej nieograniczony rozwój w popularnych praktykach sztuki, a zatem filo- zofia działania, a wreszcie bunt i rewolta. Jak pisał Joris-Karl Huysmans, zastosowana do sztuki, teoria środowiska Taine’a jest słuszna, ale słuszna na wspak, gdy idzie o wielkich artystów, gdyż środowisko działa na nich poprzez sprzeciw i nienawiść, jaką w nich wyzwala1. U swych źródeł lewica to projekt przezwyciężania pasywności i „brania w ręce rzeczywistości” w imię nieograniczonego szacunku dla każdej jednostki. Nakładanie się u Reinhardta tych dwóch tradycji, heglizmu i anarchi- zmu, nadaje sens modernistycznemu modelowi sztuki: studium historii uczy artystę mówić „nie”, tak jak fotografia wskazywała Picassowi na wszystko to, czego nie było już sensu malować. Historia jest bowiem je- dyną miarą prawdziwej nowości w sztuce, czyli miarą twórczych wyna- lazków. Taka zarysowuje się w pismach Reinhardta i w jego malarstwie filozofia sztuki: rekapitulować całą powszechną historię form (Reinhardt wiele podróżował po świecie i realizował tysiące slajdów, które organi- zował według typów form), zacząć malować byle co, stopniowo odrzu- cać wszystkie zbędne elementy (przedstawienie, gest, teksturę, zmienne formaty, kolor itp.), aby zrealizować w ten sposób ostatnią i ostateczną w historii postać malarstwa. Reinhardt oznajmia, że robi po prostu ostatnie obrazy, jakie ktokol- wiek może zrobić2. Czy jest to wyraz zarozumiałości? Z pewnością nie, jeśli przyjąć punkt widzenia historycznej świadomości sztuki. Zacyto- wane powyżej jego trzy krótkie teksty zdają się antycypować protokoły sztuki konceptualnej: w najistotniejszym sensie tego słowa, twórczość nieuchronnie związana z analizą historyczną i wynalazkami wprowadza- jącymi nowe wartości w kulturową tkankę. Dokonuje się ona zawsze i je- dynie w materii języka. Cała pierwsza część wywiadu Reinhardta z Bruce Glaserem z roku 1967 poświęcona jest pytaniom, czy ktoś inny mógłby malować dla niego te czarne obrazy. Odpowiedź jest skomplikowana, ale jasna. Oczywiście, że mógłby: tylko w jakim celu i jaki byłby takiego za- biegu sens? Każdy powinien malować swoje własne malarstwo, tak jak Reinhardt maluje swoje. Zacytowany opis czarnych obrazów mógłby być instrukcją dla kogoś, kto mimo wszystko chciałby wykonać takie same czarne obrazy... tyle, że nie będą one w żadnym wypadku dziełami Re- inhardta, bo przedmioty te wynikać będą z całkiem innych motywacji i z innej świadomości artystycznej. Dzieło zostałoby wówczas sprowa- dzone do przedmiotu, gdy tymczasem jest ono całością projektu sztuki i przedmiotu, który zeń wynika, nierozdzielnym stopem malarskiego ob- razu i jego znaczenia (jak u Hegla). W tym Reinhardt różni się od koncep- tualistów, którzy, jak Sol LeWitt czy Lawrence Weiner, wprowadzili te językowe ekwiwalenty dzieła w obieg rynku sztuki. Otóż nawet jeśli ktoś namalowałby takie same czarne obrazy z taką samą świadomości arty- styczną, jak Ad Reinhardt, praca ta i tak nie miałaby już sensu dla sztuki: tego, co już raz zostało dokonane nie ma sensu powtarzać. Reinhardt cy- tuje Gauguina: w sztuce jest się rewolucjonistą albo plagiatorem. W pracy nad tą poświęconą Reinhardtowi książką poza tekstami opublikowanymi przez Barbarę Rose korzystałem z wielu dotychczas nie- publikowanych dokumentów: listów, notatek, konferencji i wywiadów, które udostępniła mi Ad Reinhardt Foundation. Miałem także dostęp do katalogu biblioteki artysty, który (katalog) nie pozwolił mi wszelako po- twierdzić hipotez na temat źródeł Reinhardtowskich koncepcji i pojęć; nie znalazłem w nim książek3, z których pochodzą cytaty, na podstawie których ustalałem intelektualne pokrewieństwa. Po pierwszym rozczaro- waniu stwierdziłem jednak, że tym lepiej broni się przyjęta przeze mnie metoda analizy, bo zbiegają się tym sposobem pojęciowe logiki autorów i całych pól teoretycznych, unieważniając zarazem ewentualny argument przypadkowego cytatu. Ad Reinhardt. Peinture moderne et responsabilité esthétique to pierw- sza, jak dotąd, próba ujęcia twórczości artysty w horyzoncie jego wypo- wiedzi teoretycznych. Pierwsza także, która jako ilustracjami posłużyła się jego komiksami i rysunkami satyrycznymi, jakich równolegle do pracy malarskiej wykonał olbrzymie ilości i które stanowią całe spektrum roz- ciągające się od zaangażowanych karykatur politycznych po wspaniałą serię How to Look at..., (How to Look at Modern Art itd.). Książka moja nie zawiera ani jednej reprodukcji obrazów Reinhardta, zaś jego satyry o sztuce, często śmieszne i trafne, ale także krytyczne i złośliwe, potraktowałem jako interesującą przeciwwagę dla radykalnej „idealności” jego malarstwa, nie- reprodukowalnego, jak sam twierdził; są one także malowniczym i trafnym komentarzem na temat sytuacji sztuki w przestrzeni społecznej; sytuacji, na którą, jak widzieliśmy, Reinhardt był bardzo wrażliwy. Oto główne tezy mojej książki. Według Reinhardta, to nie sfera prze- życia, uczuć i „doświadczenia wewnętrznego”, lecz wiedza historyczna i transmisja kulturowa są źródłami sztuki: artyści pochodzą od artystów, formy sztuki pochodzą od form sztuki, malarstwo pochodzi od malarstwa4. Są to jednak źródła w szczególnym sensie – „ na wspak”, jak mówił Huy- smans – źródła odrzucone lub odnowione. Sztuka to selektywnie skon- struowana tradycja przez nowoczesnych artystów, którzy nauczyli się mówić jej „nie”. Bycie twórczym to wytwarzanie nowych wartości, a za- tem nieuchronna konfrontacja z historią. Ale po to, by interpretować hi- storię, trzeba przejść przez doświadczenie języka, który staje się właści- wym „miejscem” twórczości i wynalazczości, nawet w malarstwie. Taki jest głęboki sens desubiektywizacji procesów twórczych opracowanych i stosowanych przez Ada Reinhardta. Nie pozwala ona uniknąć pewnej formy powtórzenia, a nawet – jak widzieliśmy – plagiatu5. Potępienie nad- miernego subiektywizmu to przyjęcie punktu widzenia sztuki-jako-sztuki, czyli podporządkowanie się jej historycznej – i zmiennej – istocie. Nie bez pewnej ironii i prowokacji, wielokrotnie Reinhardt przyznawał, że powta- rza jedynie to, co artyści już wcześniej mówili, jako artyści-jako-arty- ści. Ta istota sztuki, to – w tamtych czasach – jej nowoczesność; pojęcie, schemat i metoda Reinhardta są właśnie jej ilustracją, a nawet uciele- śnieniem. Sztuka Reinhardta jest paradygmatem sztuki nowoczesnej. Nowoczesność jest, jego zdaniem, epoką rozumu, a zatem etyki: ujmowa- nie historii jaki całości otwiera perspektywę spójnego i konsekwentnego myślenia, nie tylko na temat sztuki, ale także na temat rzeczywistości. Nowoczesność domyka bowiem historyczny proces emancypacji i rozu- mienia świata i otwiera epokę wolności i odpowiedzialności. Takie są też zadania artystów, takie były Reinhardta liczne boje... przede wszystkim z artystami. W takim właśnie kontekście wprowadził on pojęcie estetycz- nej odpowiedzialności artysty. Bowiem sztuka to doświadczenie autono- mii, czyli wolności – ale dzieła sztuki nie są autonomiczne. Nie są one autonomiczne, bo nie da się ich oddzielić ani od historii, ani od znaczenia. 48 Leszek Brogowski jakie nadał im artysta. Z tej ich dwuwartościowości wynikają najbardziej wywrotowe, często przemilczane, aspekty sztuki Ada Reinhardta: — przekonanie, że malarstwo mogłoby się stać praktyką popularną — przemalowywanie czarnych obrazów, kiedy powracały one do atelier, naznaczone aktami wandalizmu lub materialnymi śladami transportu i wystaw — założenie, że malarstwo jest realizacją idei6 pociąga za sobą to, że jak każda idea, i ta może – a nawet powinna – zostać wyrażona słownie... — ... ale w przeciwieństwie do konceptualistów, nikt inny nie mógłby za- miast Reinhardta realizować dzieł-przedmiotów według opisanych przez niego protokołów — reprodukowanie w katalogach i pismach jego czarnych obrazów jest zatem czczym pragnieniem, bo skoro nie da się ich nawet sfotografować, to są siłą rzeczy niereprodukowalne.
    Źródło:
    DYSKURS: Pismo Naukowo-Artystyczne ASP we Wrocławiu; 2019, 27; 6-48
    1733-1528
    Pojawia się w:
    DYSKURS: Pismo Naukowo-Artystyczne ASP we Wrocławiu
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    ALTERNATIVE NOWS, AND THENS TO BE
    Alternatywne teraz, zaraz i przedtem
    Autorzy:
    Shanken, Edward A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/487702.pdf
    Data publikacji:
    2016-12-05
    Wydawca:
    Akademia Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu
    Tematy:
    kanon sztuki
    sztuka i nauka
    sztuka i technologia
    sztuka i ideologia
    główne nurty sztuki współczesnej sztuka mediów
    artistic canons
    art and science
    art and technology
    art and ideology
    main trends in modern art
    media art
    Opis:
    Edward A. Shanken Alternatywne teraz, zaraz i przedtem Temat „alternative now” odnosi się nie tylko do teraźniejszości; uważam, że ściśle dotyczy on samego sedna filozofii historii. Nawet bez kwestionowania faktów historia potrafi wykazać ogromną plastyczność. Sposób, w jaki kanon historii sztuki jest ujmowany i kształtowany, zależy od perspektywy wiecznie zmieniającego się teraz. Ten mechanizm działa w obie strony: tak jak każde „teraz” zakłada konstrukcję alternatywnego „wtedy”, tak każde „wtedy” konstruuje alternatywne „teraz”. Co więcej, wszystkie alternatywne „teraz” i „wtedy” stają się szczególną podstawą wyobrażenia przyszłości. Te oddziaływania „byłego” i „teraźniejszego” są nieuchronne zarówno teraz, jak i w przyszłości. Przedmiotem moich studiów jest opisywanie lub pisanie na nowo historii sztuki. W naukach humanistycznych pisanie opiera się na prostych zasadach: 1) rozpoznanie problemu; 2) omówienie tego, co inni napisali na jego temat; 3) wyłożenie swojego punktu widzenia wraz z uzasadnieniem. Wystąpienie z oryginalnym ujęciem, frapującym – choćby tylko dla autora – jest jak dar bogów. Jednak nawet ktoś tak obdarowany, przekonując innych do swego stanowiska, musi wziąć pod uwagę, jak dalece odbiega ono od obowiązującego status quo. I to jest dokładnie to, czego potrzeba, by wpłynąć na ludzi, a w konsekwencji także by odmienić historię. Czym się więc przejmować? Idee innych poszerzają moje rozumienie świata, czynią moje życie sensowniejszym, głębszym. Tworząc i dzieląc się ideami mam nadzieję oddziaływać w ten sam sposób na innych. Mój idealizm idzie nawet dalej – wierzę, że ten proces służy naprawie świata. Jeśli więcej wiemy, otwieramy się na odmienne poglądy i próbujemy rozumieć inne stanowiska, być może stajemy się bardziej wrażliwi, bardziej tolerancyjni wobec innych. Im bardziej jesteśmy gotowi przyjmować inność, odmienne kultury, tym większą mamy motywację do łagodzenia różnic. Moja wiara w to została umocniona, gdy w 2007 roku okazało się, że podobny pogląd wyznaje były dyrektor Metropolitan Museum of Art, Philippe de Montebello. W swoim artykule przedstawiam plan, według którego podejmuję próbę skorygowania historii. Wyjściowy temat moich obecnych badań – budowanie pomostu między sztuką głównego nurtu a sztuką nowych mediów – traktuję w kontekście ich wzajemnych wpływów. Na końcu wprowadzam nieco prowokacji na temat potencjalnego znaczenia konkretnej historii lokalnej dla alternatywnych opisów przeszłości i teraźniejszości. Jedna z moich strategii historycznej rewizji kwestionuje kategoryczne podziały, które nie pozwalają dostrzec podobieństw i kontynuacji. Jakkolwiek zaznaczanie odrębności jest ważne, inaczej wszystko stałoby się jednolitą magmą, różnice, granice, definicje muszą być badane z uwzględnieniem miejsca, w jakim powstają, ideologii, jakiej są poddane, i presji, jaką stwarzają. Socjolog Thomas F. Gieryn pisał: Tworzenie podziałów jest strategicznym działaniem […]. Granice i terytoria […] są wyznaczane dla osiągania doraźnych celów i interesów […] żeby zabezpieczyć potrzeby i interesy grupy bezpośrednio zainteresowanej1. Cytując Pierre’a Bourdieu, Gieryn zauważa dalej, że takie granice ustanawiają „ideologiczne strategie i epistemologiczne stanowiska, według których ich wyznawcy […] usprawiedliwiają swoje stanowisko i strategie używane do utrzymywania albo ulepszania go, dyskredytują przy tym wyznawców przeciwnych stanowisk i strategii”1. Artykuł po raz pierwszy został opublikowany w katalogu WRO 2011, Wro Art Center.
    Edward A. Shanken Alternative «nows» and «thens» to be The article was first published [in:] WRO 2011 catalogue, Wro Art Center. I take the theme “alternative now” as being concerned not just with the present but as cutting right to the core of the philosophy of history. Without denying the facticity of actual events, the malleability of history is demonstrated by the many ways the canon of art history has been written and rewritten from the perspectives of ever-changing present. But this is also a two-way street. Just as every “now” arguably constructs an alternative “then”, so every “then” constructs an alternative “now”. Moreover, every alternative “now” and “then” establishes a particular foundation for imagining the future. This inevitably impacts the “nows” and “thens” to be; those that are yet to come. My scholarship has been deeply concerned with writing and rewriting the history of art. Academic writing in the humanities is predicated on a simple formula: 1) identify a problem; 2) discuss what other people have said about that problem; 3) articulate your own original perspective and argue in support of it. Coming up with an original perspective that is compelling – even just to oneself – can seem like a gift from the gods. Even if so blessed, convincing others that one’s position is worth considering can be an extraordinary challenge, one that is proportional to how far it diverges from the status quo. But this is precisely what is required to influence people; in effect, to alter history. So why bother? Others’ ideas expand my understanding of the world, making my life more meaningful and, well, awesome, in the most literal sense. By creating and sharing ideas I hope to have the same effect on others. My idealism goes even further, for I believe this process helps cultivate a more peaceful world. If we know more, are open to alternative world views, and can understand others’ perspectives, then perhaps we can be more sensitive, tolerant and embracing of others. The more we can 5 4 E d w a r d A . S h a n k e n embrace other individuals and cultures, the more difficult it becomes to destroy them and the greater our motivation becomes to reconcile our differences in a mutually beneficial way. Although I can find little tangible evidence to support this belief, my commitment to it was reinforced when I heard a very similar position expressed by the former director of the Metropolitan Museum of Art Philippe de Montebello in 2007. In my article, I shall outline some rhetorical strategies which I have employed in my own attempts at rewriting history. A key example from my current research on bridging the gap between mainstream contemporary art and new media art will be elaborated and analyzed in terms of its implications. Finally, I shall raise some provocations regarding the potential significance of particular local histories for informing alternative accounts of the past and present. One of my strategies for historical revision concerns questioning categorical divisions that obscure parallels and continuities. Although it is important to make distinctions, lest everything all be an undifferentiated muddle, distinctions, boundaries, definitions and the like must be scrutinized with respect to their ideology and the violence they do to the people, places and ideas involved. As sociologist Thomas F. Gieryn has written, “Boundary-work is strategic practical action […] Borders and territories […] will be drawn to pursue immediate goals and interests […] and to appeal to the goals and interests of audiences and stakeholders”. Quoting Pierre Bourdieu, Gieryn further notes that such boundaries constitute “ideological strategies and epistemological positions whereby agents […] aim to justify their own position and the strategies they use to maintain or improve it, while at the same time discrediting the holders of the opposing position and strategies.”1
    Źródło:
    DYSKURS: Pismo Naukowo-Artystyczne ASP we Wrocławiu; 2016, 22; 40-54
    1733-1528
    Pojawia się w:
    DYSKURS: Pismo Naukowo-Artystyczne ASP we Wrocławiu
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Sztuka Albrechta Dürera i Cranachów na artystycznym dworze Albrechta Hohenzollerna w stołecznym Królewcu
    Albrecht Dürer’s and Cranach’s art at the artistic court of Albrecht Hohenzollern in the capital Königsberg
    Autorzy:
    Birecki, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2154369.pdf
    Data publikacji:
    2022-12
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
    Tematy:
    Prusy Królewskie
    Prusy Książęce
    XVI wiek
    sztuka nowożytna
    Dürer
    Cranach
    Albrecht Hohenzollern
    Królewiec
    Royal Prussia
    Ducal Prussia
    XVI Century
    early modern art
    Königsberg
    Opis:
    Artykuł prezentuje wpływy sztuki Albrechta Dürera i warsztatu Cranachów na sztukę Prus Książęcych oraz szczególnie na ich udział w tworzeniu artystycznego oblicza dworu Albrechta Hohenzollerna. Początkowo autor omawia przykłady oddziaływania grafik Martina Schongauera oraz Albrechta Dürera na malarstwo w Prusach Królewskich w okresie przedreformacyjnym. Przywołano tu przykłady z Fromborka i Elbląga oraz jeden z Prus Książęcych, czyli z kościoła w Rychnowie. Następnie przedstawiono kolejne przykłady obecności dzieł sztuki obydwu artystów na dworze Albrechta Hohenzollerna, oddziaływania Wittenbergi i Norymbergi na tworzony przez księcia nowożytny dwór w Królewcu. Tu przedstawiono zarówno działania w zakresie kształcenia miejscowych artystów, jak i pracy wielu wykwalifikowanych rzemieślników na rzecz Albrechta. Wszystkie te działania, jak wykazano, pozwoliły stworzyć bogaty w dzieła sztuki nowożytny dwór renesansowego władcy.
    This article presents the influence of Albrecht Dürer’s art and the Cranach’s workshop on the art of Ducal Prussia and particularly on their participation in the creation of objects of art on the court of Albrecht Hohenzollern. Initially, the author discusses the impact of Martin Schongauer’s and Albrecht Dürer’s graphic art on the paintings in the Royal Prussia during before Reformation. The two examples comes from Frombork and Elbląg (Royal Prussia) and one of one from the church in Rychnowo (Ducal Prussia). Next the paper shows other examples of the presence of works of art by both artists at the court of Albrecht Hohenzollern, the influence of Wittenberg and Nuremberg on the early modern royal court created by Prince Albrecht. The paper presents the artistic education of local artists and objects of art made by many skilled craftsmen for Albrecht. All these activities, as shown, have created a modern manor house/court of renaissance ruler.
    Źródło:
    Studia Elbląskie; 2022, 23; 55-68
    1507-9058
    Pojawia się w:
    Studia Elbląskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Produkcja sztuki – pracownia artysty jako „fabryka” na przykładzie warsztatu Joany Vasconcelos
    Art production – artist’s studio as a “factory” in an example Joana Vasconcelos’ workshops
    Autorzy:
    Rymkiewicz, Zuzanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/29519312.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Joana Vasconcelos
    warsztat
    pracowania artysty
    atelier
    proces produkcji dzieła sztuki
    portugalska sztuka współczesna
    artysta zaangażowany komercyjnie
    workshop
    artists studio
    production of art
    Portuguese modern art
    artist commercially involved
    Opis:
    Artykuł jest analizą warsztatu współczesnej portugalskiej artystki Joany Vasconcelos. Najważniejszymi aspektami poruszanymi w tekście są przyjęta w atelier organizacja pracy przy wykonywaniu dzieł (struktura wieloosobowego zespołu) oraz komercyjny profil działalności artystki. Współczesny artysta często staje przed wyzwaniem przeniesienia w świat materialny swojej koncepcji – szczególnie jeśli dzieło ma dużą skalę lub zawiera elementy nietypowych materiałów czy rozwiązań, jak w przypadku Vasconcelos. Czynniki produkcyjne mogą mieć determinujący wpływ na proces twórczy i wykonawczy. Ponadto nawet gotowa praca musi mieć zapewniony odpowiedni transport, promocję, warunki przechowywania, a ostatecznie konserwację. Artystka pozostaje autorką koncepcji wszystkich swoich dzieł, mimo że powstają one bez jej bezpośredniej fizycznej ingerencji. Skala pracowni oraz zaangażowanie licznych pomocników pozwalają porównać ją do warsztatu Petera Paula Rubensa. Analogia jest trafna, również w kwestii uznania, jakie otaczało obu artystów. Rubens otrzymywał zamówienia od królewskich i książęcych rodzin, Vasconcelos wykonuje dzieła dla rodziny Rotschildów, a jej pracownie współcześnie odwiedzają celebryci i postacie popkultury. Vasconcelos zbudowała warsztat, który można porównać do fabryki ze względów organizacyjnych – podporządkowania procesu porządkowi produkcyjnemu. Takie znaczenie wyrazu jest dalekie od nazywanej w ten sam sposób przestrzeni twórczej Andy’ego Warhola. Zarówno z samym nurtem pop-artu, jak i jego czołowym przedstawicielem artystkę łączy komercyjny profil działalności – zaangażowanie we wzornictwo przemysłowe, tworzenie prac na zlecenie m.in. domów mody. Joana Vasconcelos buduje swoją markę w świecie komercji, kapitalizując swoje nazwisko, jednocześnie tworząc dzieła o krytycznym komentarzu wobec mechanizmów kapitalizmu. Nie jest to oznaką hipokryzji, a świadomości uwikłania artysty w wielorakie mechanizmy społeczno-gospodarcze. Zamiast przyjmować anarchistyczną postawę, można wykorzystać je na swoją korzyść i zbudować nazwisko, którego głos będzie znaczący.
    Article aims to analyse workshop of a modern Portuguese artist Joana Vasconcelos. The most significant matters raised in text are: the organization of work, including the structure of team, and the commercial business profile. Contemporary artists often have to face the struggle of transferring the idea into material world – this especially concerns works in big scale and one’s using unusual materials or technics, like in Vasconcelos art. Production factors can determine creative/executive processes. After the work is finished it must be promoted, properly transported, stored under satisfactory conditions and finally preserved. The artist remains to be the author of the idea behind each piece, although works are being made without her direct physical action. Scale of the workshop, as much as involving a group of staff, allows to compare this space to the studio of Peter Paul Rubens. Analogy is accurate also on the level of recognition surrounding both artists. Rubens was receiving orders from royal families, while Vasconcelos today creates pieces for Rothschild family, and her studio is being visited by celebrities. Artist has formed a workshop, which can be compared to the factory, due to its organizational aspects – subordination of process to the production order. This meaning is very distant from creative space of work established by Andy Warhol, called with the same name. However, the artist activity shows parallels to pop-art movement and its leading representant by engagement in commercial design or creating artworks for various fashion houses. Joana Vasconcelos continuous to build her brand in commercial world by capitalizing her name, simultaneously she produces art which criticizes capitalism and its wrongdoings. Those actions cannot be observed as hypocrisy but only as sign of awareness considering artists entanglement in different socio-economic conditions of modern world. Instead of taking the anarchist attitude she took those conditions to her own advantage by establishing a name, that makes her voice more significant.
    Źródło:
    TECHNE. Seria Nowa; 2023, 1, 11; 193-212
    2084-851X
    Pojawia się w:
    TECHNE. Seria Nowa
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Sztuka krytyczna jako medium edukacji osób dorosłych – wyniki badań
    Critical art as a medium in adult education - research results
    Autorzy:
    Działa, Beata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/460168.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Fundacja Pro Scientia Publica
    Tematy:
    edukacja przez sztukę
    teoria krytyczna
    uczenie się osób dorosłych
    doświadczenie w edukacji
    sztuka jako doświadczenie
    sztuka współczesna
    education through art
    critical theory
    adult education
    experience in education
    art as experience
    modern art
    Opis:
    Tekst podejmuje tematykę edukacji przez sztukę w odniesieniu do osób dorosłych. Kontekst teoretyczny tworzą: koncepcje edukacji osób dorosłych, teorie edukacji poprzez sztukę oraz poglądy badaczy dotyczące definicji i sposobów odbioru sztuki współczesnej. Badania wynikające z tego kontekstu przeprowadzone były w strategii jakościowej i miały na celu uzyskanie odpowiedzi na pytanie badawcze: w jaki sposób sztuka krytyczna pełni rolę medium edukacyjnego?
    The article deals with the topic of education through art, with special reference to adults. The theoretical context comprises - concepts of adult education, theories of education through art and the views of researchers on the definition of art and also methods of appreciating modern art. The research resulting from this context were conducted in a qualitative strategy and were designed to answer the research question – In what wat does critical art act as a medium of education?
    Źródło:
    Ogrody Nauk i Sztuk; 2015, 5; 191-202
    2084-1426
    Pojawia się w:
    Ogrody Nauk i Sztuk
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    From Łódź to Leiden – on international connections of the polish interwar avant-garde
    Od Łodzi po Lejdę – o międzynarodowych kontaktach polskiej awangardy międzywojennej
    Autorzy:
    Wenderski, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1933062.pdf
    Data publikacji:
    2018-09-21
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    interwar period
    modern art
    avant-garde
    “a.r.” group
    cultural mobility
    the Netherlands
    Belgium
    okres międzywojenny
    sztuka nowoczesna
    awangarda
    grupa „a.r.”
    mobilność kulturowa
    Holandia
    Belgia
    Opis:
    This article is dedicated to international connections between selected representatives of Polish and Western avant-gardes in art and literature of the interwar period. Both the nature and the scale of such relations have been exemplified by a number of artists from the “a.r.” group – Katarzyna Kobro, Władysław Strzemiński, Henryk Stażewski and Jan Brzękowski, as well as their relationships with the representatives of Dutch and Belgian formations, inter alia “De Stijl” group. The origin of those connections has been briefly presented, along with their nature, dynamics and an impact they made on artworks and theories of chosen artists. Their description is based on archival documents and publications, from which a picture of direct relationships between the leading artists of the European avant-garde emerges – some of them personal, some correspondence-based; they have also been presented in form of a diagram that illustrates the text.
    Niniejszy artykuł poświęcony jest międzynarodowym kontaktom istniejącym pomiędzy wybranymi przedstawicielami polskiej i zachodniej międzywojennej awangardy artystyczno-literackiej. Charakter i skala tych relacji zostały przedstawione na przykładzie artystów grupy „a.r.” – Katarzyny Kobro, Władysława Strzemińskiego, Henryka Stażewskiego oraz Jana Brzękowskiego i ich kontaktów z przedstawicielami holenderskich i belgijskich formacji, m.in. grupy „De Stijl”. Pokrótce omówiono genezę tych relacji, ich naturę i przebieg oraz wpływ jaki wywarły na twórczość i teorie wybranych artystów. Opis owych zależności oparty został na archiwalnych dokumentach i publikacjach, z których wyłania się obraz bezpośrednich kontaktów – osobistych bądź korespondencyjnych – pomiędzy czołowymi artystami europejskiej awangardy, które przedstawiono także w formie diagramu ilustrującego niniejszy tekst.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2018, 59; 203-210
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Carlo di Prevo – un pittore ticinese in Polonia. Prova di approccio monografico
    CHARLES DE PREVO − ITALIAN PAINTER IN POLAND. AN ATTEMPT AT A MONOGRAPH
    Autorzy:
    Gurba, Stanisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/490102.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara
    Tematy:
    Karol de Prevo
    malarstwo włoskie
    sztuka włoska w Polsce
    sztuka nowożytna
    mecenat artystyczny w Polsce
    Charles de Prevo
    Italian paintings
    Italian art in Poland
    modern art
    artistic patronage in Poland
    Opis:
    Charles de Prevo was the north Italian painter working in Poland at the turn of the seventeenth and eighteenth centuries. The article shows the artistic live of Charles de Prevo, in particular his whereabouts in Poland and his paintings. The study of article has been used publications about the painter and his works, correspondence painter from his patrons and other archives. So far there is no publication showing the overall artistic activity of Charles de Prevo. On the example of this painter was presented socio-political situation and artistic phenomenon in the XVI - XVIII centuries in Europe.
    Źródło:
    Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej; 2016, 23; 75-93
    1234-8880
    Pojawia się w:
    Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Letteratura italiana e “arti sorelle” alla Facoltà di lingua e letteratura polacca: un percorso di letteratura comparata
    Italian literature and the “sister arts” at the Faculty of Polish studies: a course in comparative literature
    Autorzy:
    Płaszczewska, Olga
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/446326.pdf
    Data publikacji:
    2013-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    comparative literature
    sister arts
    transmutation
    Italian literature and culture in modern art
    reception of Italian literature in Poland and in Europe
    teaching Italian literature in its artistic context
    Opis:
    The purpose of the article is to outline the guidelines of the interdisciplinary course in comparative literature, given at the Jagiellonian University in Krakow. The subject of the series of lectures is the relation between Italian literature and different branches of art, in context of their cultural references. The strategies of sensibilization of the audience both to the problem of „sister arts” and to the Italian literature and language themselves are explained. In addition, the significance of an interdisciplinary approach to the problem of reception of Italian literature in European culture is mentioned as one of the aims of the lecture. Moreover, main problems of the course, such as themes of reintepretation of Italian classics in visual arts, music, cinema and theatre, are discussed on the background of „classroom dynamics” which characterize the group of students with different knowledge of Italian language and different cultural competences.
    Źródło:
    Italica Wratislaviensia; 2013, 4; 127-139
    2084-4514
    Pojawia się w:
    Italica Wratislaviensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Muzy w intymnym świetle. O przemianach w sztuce Odwilży i Października
    Muses in the intimate light. Transformation of Arts in the Years of “Thaw” and “Polish October 56”
    Autorzy:
    Hendrykowski, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/920315.pdf
    Data publikacji:
    2009-06-13
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    history of modern art
    aesthetics
    poetics
    Polish art of the 1950s.
    literature
    poetry
    drama
    novel
    film
    music
    peinture
    sculpture
    Man
    existentialism
    individual
    intimacy
    interdisciplinary
    comparative reflexion on arts
    socialist realism
    Październik '56
    odwilż
    socrealizm
    Opis:
    The study assesses the changing nature of the Polish art in the period of liberalization after Stalin’s death. It includes detailed analysis of various (social, political, philosophical and especially aesthetic) implications for important issues such as: poetry, drama, cinema, peinture, sculpture, song, popular culture etc.Marek Hendrykowski provides case studies that lead to alternative ways of viewing current conceptual frameworks of aesthetics and its consequences for interdisciplinary reflexion on arts.
    Źródło:
    Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication; 2009, 7, 13-14; 169-179
    1731-450X
    Pojawia się w:
    Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Złotnicy w Chojnicach w XVIII wieku
    Goldsmiths in Chojnice in the Eighteenth Century
    Autorzy:
    Łyczak, Bartłomiej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1059240.pdf
    Data publikacji:
    2020-03-31
    Wydawca:
    Towarzystwo Naukowe w Toruniu
    Tematy:
    craft guilds
    handicraft
    art of the early modern period
    goldsmiths
    royal prussia
    Opis:
    The early modern goldsmithery in Chojnice (Konitz) has so far been outside the main area of scholarly research. The search in archives and libraries conducted for the purposes of the article, as well as the analysis of preserved works crafted by local masters, has therefore brought a lot of new, previously unknown information on the subject. Chojnice is a typical, small centre of goldsmithery, which remained overshadowed by Gdansk, a powerful hub of crafts located nearby. For nearly whole of the eighteenth century only a single workshop operated in the town, and a new master usually appeared only after the death of his predecessor. The research yielded information about five goldsmiths operating in Chojnice in that century, as well as one apprentice who died before becoming a master. Nearly all of them were connected by various family ties. Only a few works of art created in the Chojnice workshops were identified, but they bear the signatures of only two masters who were active in the last third of the eighteenth century. Johann Friedrich Felsch I (1744–1808) made several items for the churches nearby: an incense boat in Chojnice, a monstrance in Bysław, a monstrance base in Wiele and a reliquary cross in Tuchola, as well as a set of six spoons, currently stored in the collection of the Malbork Castle Museum. It is worth noting that his works, apart from the master’s mark, bore a sign that proved he was a member of the guild of goldsmiths in Malbork. Johann Gottlieb Jantzen (1742–1772), Felsch’s brother-in-law, delivered a monstrance to the church in Jeleńcz (now in Tuchola), and a frame for the worshipped statue of the Blessed Virgin Mary to the Bernardine Church in Zamarte (now missing). All these items represent an average level of artistry, and show considerable dependence on the style developed by the masters from Gdansk, where both goldsmiths active in Chojnice studied their craft.
    Źródło:
    Zapiski Historyczne; 2020, 85, 1; 187-202
    0044-1791
    2449-8637
    Pojawia się w:
    Zapiski Historyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Muzeum Sztuki Nowoczesnej Według Założeń Mariana Bogusza
    Premises for a Museum of Modern Art by Marian Bogusz
    Autorzy:
    Zagrodzki, Janusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/424393.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
    Tematy:
    Marian Bogusz
    Kolekcja Galerii Krzywe Koło
    projekty scenograficzne Mariana Bogusza
    Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Koszalinie
    Collection of The Krzywe Koło Gallery
    Marian Bogusz stage design
    Museum of Modern Art in Koszalin
    Opis:
    Artykuł odnosi się do ważnej inicjatywy twórczej Mariana Bogusza (1920-1980) utworzenia Muzeum Sztuki Nowoczesnej na wzór zorganizowanej w 1931 r., przez Władysława Strzemińskiego i grupę „a.r.” Międzynarodowej Kolekcji zdeponowanej w muzeum łódzkim. Przygotowania do tego projektu artysta rozpoczął natychmiast po uwolnieniu z obozu koncentracyjnego w Mauthausen (1945) i powołaniu w Warszawie Klubu Młodych Artystów i Naukowców (1947). Okres socrealizmu przerwał kolekcjonowanie sztuki nowoczesnej. Dopiero powstanie Klubu Krzywego Koła i prowadzonej przez Bogusza autonomicznej Galerii (1956) umożliwiło powrót do tych idei. Bogusz chciał utworzyć kolekcję dzieł artystów skupionych w międzynarodowym ruchu Phases i innych wystawianych w Galerii Krzywe Koło oraz utworzyć z nich stale eksponowany, rozszerzający się zbiór. Początkowo prowadził rozmowy z Muzeum Sztuki w Łodzi. Powstał zespół dzieł (13 obrazów) artystów działających w Paryżu, które przyjęło łódzkie muzeum, odrzucając jednak projekt powstania odrębnego Muzeum Sztuki Nowoczesnej. Kolejna I Kolekcja Galerii Krzywe Koło, dzieł z lat 1957-1961 (35 obrazów), trafiła jako dar do Muzeum Narodowego w Warszawie (1963), ale i tam nie była eksponowana. W latach sześćdziesiątych głównym miejscem aktywności Bogusza stał się Koszalin. Pierwsze ekspozycje sztuki nowoczesnej odbywały się w Bałtyckim Teatrze Dramatycznym, a następnie w Muzeum w Koszalinie. Bogusz miał nadzieję stworzyć odrębne Muzeum Sztuki Nowoczesnej, właśnie do tego muzeum przekazał (w 1963 r.) Kolekcje II (13 obrazów) i III (29 gwaszy, rysunków i grafik). Rozwój przyszłego muzeum miały zapewnić coroczne Spotkania Artystów i Naukowców w Osiekach pod Koszalinem (od 1963 r.), na które zapraszano wybitnych artystów. Warunkiem uczestnictwa w spotkaniach było ofiarowanie jednego z dzieł do zbiorów muzeum. W 1965 r. realizacja projektu Bogusza została przerwana. Decyzją administracyjną zlikwidowano w koszalińskim muzeum dział sztuki. Muzeum Sztuki Nowoczesnej organizowane od czerwca 1963 r., fizycznie przestało istnieć. Idea nowego muzeum nakreślona przez Bogusza, wiążąca poezję, teatr i muzykę z malarstwem i rzeźbą, zasługuje na szczególną uwagę. Światowe dokonania sztuki początku lat sześćdziesiątych XX wieku, w których poważny udział mieli artyści polscy, w dotychczas przygotowywanych ekspozycjach nie znalazły właściwego miejsca, istnieją tylko wirtualnie. Rozproszone zbiory Muzeum Sztuki Nowoczesnej, zebrane według założeń Bogusza, dalej czekają na odbiorców świadomych ich znaczenia.
    Źródło:
    Sztuka i Dokumentacja; 2018, 18; 15-27
    2080-413X
    Pojawia się w:
    Sztuka i Dokumentacja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Oblężenie i kapitulacja twierdzy Kokenhauzen (2–7 X 1700)
    The Siege and Capitulation of the Kokenhausen Fortress
    Autorzy:
    Trąbski, Maciej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1065072.pdf
    Data publikacji:
    2018-09-30
    Wydawca:
    Towarzystwo Naukowe w Toruniu
    Tematy:
    the Great Northern War
    Livonia
    Kokenhausen
    early modern military art
    siege
    capitulation
    August II Wettin
    Adam Heinrich von Steinau
    the year 1700
    Opis:
    The conquest of the Kokenhausen Fortress in October 1700 was the last act of an eight-month campaign conducted by the army of August II in the territory of Swedish Livonia. After the disgrace related to the premature abandonment of the siege of Riga (the main target of this campaign), it was a significant military and political success. Kokenhausen could have been a convenient bridgehead for the Saxon troops on the right bank of the Daugava River and a potential operational base to launch military operations in the Swedish province in the spring of the following year. At the same time, the conquest of this fortress made it possible to use the Daugava River to transport heavy cannons and ammunition from the Russian border to Riga. In addition, this success could be used for propaganda purposes. Tsar Peter I received the confirmation that August II had maintained the anti-Swedish alliance, thanks to which in Warsaw it was possible to strive for Poland’s joining the war against Sweden. In the publications devoted to the Great Northern War the information on this event is mostly scarce, and often contradictory, making the image of the siege and capitulation of the Kokenhausen Fortress look unclear and raise doubts. The reason seems to be the lack of information from a direct source, and the authors’ reliance on indirect sources (e.g. press coverage). Below, a new attempt to present the circumstances of the conquest of Kokenhausen by the army of August II will be presented; it was prepared primarily on the basis of a letter written in the Saxon army camp on 9 October 1700, probably by the court treasurer Atanazy Miączyński, and works of two French historians: Pierre Massuet – Histoire des rois de Pologne, et du gouvernement de ce Royaume […] and Jean-Baptiste de Parthenay – History of the reign of the Polish king Frederic August II […], which come from the 1730s.
    Źródło:
    Zapiski Historyczne; 2018, 83, 3; 59-82
    0044-1791
    2449-8637
    Pojawia się w:
    Zapiski Historyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    KORPUS DARU FELIKSA JASIEŃSKIEGO – DWA PIERWSZE TOMY
    THE COLLECTION OF FELIKS JASIEŃSKI’S DONATION – THE FIRST TWO VOLUMES
    Autorzy:
    F, de Rosset, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/433587.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    kolekcjonerstwo
    zbiory
    malarstwo
    sztuka nowoczesna
    sztuka polska
    sztuka japońska
    drzeworyt japoński
    Kraków
    Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie
    Muzeum Narodowe w Krakowie
    collecting
    collections
    painting
    modern art
    Polish art
    Japanese art
    Japanese woodcut
    European engraving
    Cracow
    Zachęta Society of Fine Arts in Warsaw
    National Museum in Cracow
    Opis:
    These are the first two volumes out of the ten planned by the National Museum in Cracow, which together will constitute the publication of the body of work donated to the museum by Feliks “Manggha” Jasieński. One volume presents the collector’s creative biography and the history of his various collections. There are also attempts to interpret the nature of the content of his collections, mainly woodcuts and other Japanese objects, as well as modern Polish art, paintings, engravings (together with a set of European engravings) and decorative arts. The second volume is the first part of a monumental catalogue of the collection which covers drawings, watercolours and pastels by Polish artists. The subsequent eight volumes are envisaged to cover particular parts of this extensive collection (of Polish, European and Eastern paintings, drawings, sculpture, engravings and decorative arts). This enormous undertaking marks the 100th anniversary of Jasieński’s donation (1920–2020), and, as Zofia Gułubiew put it, is intended to visualise and fix the extent and variety of the collection in the public’s awareness. The publishing project by the National Museum in Cracow is extremely valuable, and it should be hoped that it will succeed as intended.
    Są to dwa pierwsze tomy, podjętej z inicjatywy Muzeum Narodowego w Krakowie (MNK) idei 10-tomowej publikacji – korpusu podarowanej muzeum kolekcji Feliksa „Mangghi” Jasieńskiego. W jednej z tych pozycji zaprezentowana została twórcza biografia zbieracza oraz historia jego różnorodnej kolekcji. Jest w niej także próba interpretacji charakteru zawartości zbiorów, przede wszystkim drzeworytów i innych przedmiotów japońskich, a także sztuki nowoczesnej polskiej, malarstwa, grafiki (wraz z zespołem grafik europejskich), zdobnictwa. Druga stanowi 1. część monumentalnego katalogu kolekcji, która obejmuje rysunki, akwarele i pastele autorstwa artystów polskich. W następnej kolejności przewidziano jeszcze 8 tomów będących katalogami poszczególnych partii tych bogatych zbiorów (malarstwa, rysunku i rzeźby oraz grafiki i rzemiosła artystycznego – polskiego i europejskiego oraz wschodniego). To kolosalne przedsięwzięcie podjęto, aby uczcić setną rocznicę darowizny Jasieńskiego (1920–2020) oraz wedle słów Zofii Gołubiew unaocznić i utrwalić w powszechnej świadomości rozmiar i różnorodność ofiarowanego zbioru. Projekt wydawniczy MNK jest niezwykle wartościowy i należy mieć nadzieję, że z sukcesem zostanie zrealizowany wedle zamierzeń.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2017, 58; 138-142
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Capellae maiores et minores” i różne sposoby ich kształtowania w architekturze sakralnej po Soborze Trydenckim
    Autorzy:
    Krasny, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2016280.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    nowożytna architektura sakralna
    nowożytna teoria sztuki
    sztuka sepulkralna
    liturgia po Soborze Trydenckim
    kaplice
    przestrzeń sakralna w epoce nowożytnej
    early modern sacral architecture
    early modern theory of art
    sepulchral art
    liturgy after the Council of Trent
    chapel
    sacred space in early modern period
    Opis:
    Reformy liturgiczne po Soborze Trydenckim doprowadziły do zasadniczych zmian w funkcjonowaniu liturgicznym i w kształtowaniu różnych partii świątyni. W różnych środowiskach terminem kaplica określano więc bądź prezbiterium, bądź aneksy ściśle powiązane z korpusem, bądź też autonomiczne budowle służące kultowi relikwii i cudownych obrazów oraz grzebaniu dostojnych zmarłych. Ten zamęt terminologiczny nie został uporządkowany w tekstach teoretyczno-artystycznych, takich jak mediolańskie Instructiones fabricae et supellectilis ecclesiastice. Nie sposób zatem wypracować jednoznacznej definicji nowożytnej kaplicy przykościelnej na użytek historii sztuki.
    In Instructiones fabricae et supellectilis ecclesiasticae published in Milan in 1577, in line with the tradition formed in the Middle Ages, the term capella was used to describe a part of the church interior, definitely designated as the place for altar. There, the term capella maior was referred to the church’s presbytery, and capelle minores – to the strings of identical chapels, adjacent to the sides of the nave, and sometimes also to the transept. Capella maior was already losing its spatial separateness as a result of liturgical reforms introduced after the Council of Trent. In Italy and in most European countries, it was then that great importance was attached to gathering the people at one solemn Holy Mass, at the same time striving to make its celebration as visible as possible to the gathered worshipers. Therefore, the choir partitions were removed, and the presbyteries were cleaned from elements emphasizing their spatial distinctiveness on the one hand (reliquaries, miraculous paintings, impressive tombstones), and on the other, distracting the attention of the worshipers from the celebration of the Holy Sacrifice. Such activities – strongly recommended in Instructiones – meant that the presbytery was very strongly (both spatially and ideologically) integrated with the body of the church, as a result of which in most languages it ceased to be called a chapel. On the other hand, in the documents of church factories such a term was applied to annexes connected very loosely with the space and body of the temple, to which the saints and tombstones from the presbytery were “transferred”. The construction of two such structures by the popes at the larger basilica of Santa Maria Maggiore in Rome became the confirmation of this practice by the highest authority in the Church. However, Instructiones and other Counter-Reformation texts on church shaping did not record the rapid spread of an “autonomous” chapel in sacral architecture. The Milanese work describes only the way of shaping the strings of capellae minores, so a solution present in the Italian architecturefrom the late Middle Ages. The reason for this choice was probably the fact that the chapels adjacent to the nave fulfilled a specific tradition in the liturgy in the church, and the role of autonomous chapels in this field remained insignificant. Due to the well-established local tradition in the South Netherlands, there was no integration of the spaces of presbyteries and churches in this area. In this area, Catholicism was restored after the period of violent Reformation, which meant that in the churches, first of all, elements destroyed by iconoclasts were reconstructed. Therefore, in the cathedrals and collegiate churches, with the consent of the Holy See, the partitions separating them from the corpus were reconstructed. Behind these partitions, imposing tombstones of bishops and canons were built, because only these spaces were supervised by higher clergy, while the corps were under the administration of municipalities. In Flemish, the presbytery was thus still described with the term (grote) kapel, while the side chapels, usually built between the buttresses of great Gothic churches, were called chapels (kapelletjes). Thus, in the modern era, the term “chapel” was associated with various spatial and functional solutions, both in construction practice and in texts on sacral architecture. Therefore, one should limit himself to noticing the complex presence of chapels in the history of modern architecture, and not try to formulate a precise and unambiguous definition of this type of building.
    Źródło:
    TECHNE. Seria Nowa; 2020, 5; 11-37
    2084-851X
    Pojawia się w:
    TECHNE. Seria Nowa
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    AUTENTYZM W SZTUCE WSPÓŁCZESNEJ
    AUTHENTICITY IN CONTEMPORARY ART
    Autorzy:
    Jadzińska, Monika
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/536340.pdf
    Data publikacji:
    2006
    Wydawca:
    Narodowy Instytut Dziedzictwa
    Tematy:
    AUTHENTICITY
    CONTEMPORARY ART
    MODERN TECHNIQUES OF CONSERVATION
    Opis:
    Authenticity is one of the most prominent factors determining the value of an art work as well as conservation theory and praxis. It exerts prime impact on defining decision strategies, and the significance, preservation, exposition and conservation-restoration of a given work. It also determines the form in which it will be passed on to future generations. In the past, criteria applied for assessing authenticity underwent a number of changes, and by the twentieth century they assumed a form defined in assorted codes of conservation ethics and procedure. Authenticity, however, is not an absolute and constant value, but succumbs to perennial transformations and reflects new truths and criteria. The article attempts to answer these questions within the domain of select problems and upon the basis of most recent international accomplishments. Philosophical premises act as a point of departure for a discussion on the conditions of the preservation of the authenticity of a contemporary art work, with the authoress considering the authenticity of matter, conception and context as well as differentiated approaches to the protection of old art according to the principles of technological correctness. Other questions involve the specificity, techniques and technology of present-day art and its impact on preservation and permanence. The presented reflections pertain to the uniqueness of the conception of a work of art, which can be detected by studying not only its structure but predominantly the artist's intentions. Just as important is the establishment of the context of space, place, culture or history. Attention is drawn to the necessity of distinguishing the complexity of particular, haptic-optic elements of the work of art and their mutual relations, which leads to the preservation of inner unity. The assorted problems are illustrated with examples of Polish and world art in whose cases the comprehension of authenticity was neither obvious nor unambiguous, and frequently resulted in falsifying the original message. Finally, the article examines the newest world tendencies and paths of conservation and protection, which designate the tasks, methods, forms and purposes of ventures intent on preserving the modern work of art together with 'in the full richness of their authenticity'.
    Źródło:
    Ochrona Zabytków; 2006, 4; 33-48
    0029-8247
    Pojawia się w:
    Ochrona Zabytków
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Józef Poklewski-Koziełł (21 April 1937–21 May 2019)
    Józef Poklewski-Koziełł (21.04.1937–21.05.2019)
    Autorzy:
    Woźniak, Michał F.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1933204.pdf
    Data publikacji:
    2019-09-18
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    Józef Poklewski (1937–2019)
    Nicolaus Copernicus University in Toruń (UMK)
    history of modern art
    artistic culture in Vilnius
    organisation of academic life
    cooperation with museums
    Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu
    historia sztuki nowożytnej
    kultura artystyczna Wilna
    organizacja życia naukowego
    współpraca z muzeami
    Opis:
    On 27 May 2019, we bid farewell to Józef Poklewski, a trusted Colleague and Friend, professor at the Nicolaus Copernicus University (UMK) in Toruń. Born in Kowalewo in the Vilnius Region, following WWII, orphaned by his father Władysław, he moved to Giżycko with his mother Emilia, with whom he felt a strong bond until the very last days. This was his individual feature: the long-lasting character of and reliability in relationships. Following the studies in history of art at the University of Poznań, he became assistant lecturer at UMK, with which he was bonded throughout all of his academic and scientific career. He remained strongly influenced by his teacher and mentor Gwidon Chmarzyński, professor at both universities. In his research Poklewski initially concentrated on Baroque art (doctoral dissertation on the Marian Jesuit Sanctuary at Święta Lipka), gradually more intensely focusing on the topic of the history of art and artistic life, as well as education in art, history of art, and conservation in Vilnius (post-doctoral dissertation) and in Toruń. An appreciated and dedicated lecturer, at UMK Józef Poklewski performed the function of the head of the Department of the History of Mediaeval and Modern Art, and of the Director of the Institute of Monument and Conservation Expertise; furthermore, he was the University’s Senate member. Actively participating in the scientific life, he was tutor of graduate theses, as well as of doctoral dissertations, reviewing also post-doctoral ones; moreover, he organized scientific conferences. Poklewski strongly committed himself to the activities of the Toruń Scientific Society and the Association of Art Historians (beginning from the Secretary, to the President of the Toruń Branch, member of the Main Board, finally becoming its Deputy President). Furthermore, he sat on Museum Boards: at the National Museum in Gdańsk, District Museum in Toruń, and the Leon Wyczółkowski District Museum in Bydgoszcz. Prof. Józef Poklewski died in Toruń, and was buried there, too.
    27 maja 2019 r. pożegnaliśmy Józefa Poklewskiego, wypróbowanego Kolegę i Przyjaciela, profesora Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Urodził się w Kowalewie na Wileńszczyźnie. Po II wojnie światowej, osierocony przez ojca Władysława, przeniósł się do Giżycka wraz z matką Emilią, z którą był do końca silnie związany. To była cecha Jego charakteru – trwałość związków, niezawodność w relacjach. Po studiach w zakresie historii sztuki na Uniwersytecie w Poznaniu objął asystenturę na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika, z którym był związany przez całą swą karierę akademicką i naukową. Pozostawał pod wielkim wpływem swojego nauczyciela i mentora, Gwidona Chmarzyńskiego, profesora na obydwu tych uczelniach. Początkowo w swych badaniach koncentrował się na sztuce barokowej (dysertacja doktorska o jezuickim sanktuarium maryjnym w Świętej Lipce), stopniowo coraz intensywniej zajmował się tematyką dziejów sztuki i życia artystycznego oraz edukacji w zakresie sztuki, historii sztuki i konserwatorstwa w Wilnie (rozprawa habilitacyjna) oraz w Toruniu. Józef Poklewski był cenionym i oddanym wykładowcą, pełnił na UMK funkcje kierownika Zakładu Historii Sztuki Średniowiecznej i Nowożytnej oraz dyrektora Instytutu Zabytkoznawstwa i Konserwatorstwa, zasiadał także w senacie uczelni. Aktywnie uczestniczył w życiu naukowym – jako promotor prac magisterskich i doktorskich, recenzent takich prac oraz rozpraw habilitacyjnych, organizator sesji naukowych. Był szczególnie zaangażowanym członkiem Toruńskiego Towarzystwa Naukowego oraz Stowarzyszenia Historyków Sztuki (od funkcji sekretarza, następnie prezesa Oddziału Toruńskiego, członka Zarządu Głównego i wreszcie wiceprezesa). Był członkiem Rad Muzealnych przy Muzeum Narodowym w Gdańsku, Muzeum Okręgowym w Toruniu i Muzeum Okręgowym im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy. Profesor Józef Poklewski zmarł i został pochowany w Toruniu.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2019, 60; 267-272
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Projekt konstrukcji stalowej Muzeum Sztuki Nowoczesnej
    The Museum of Modern Art steel structure design
    Autorzy:
    Kaczmarczyk, Anna Dominika
    Król, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1860517.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Polski Związek Inżynierów i Techników Budownictwa
    Tematy:
    Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie
    projekt
    konstrukcja stalowa
    konstrukcja pierścieniowa
    torus
    rama kratowa
    obciążenie wiatrem
    ciśnienie wiatru
    obciążenie śniegiem
    symulacja komputerowa
    Museum of Modern Art in Warsaw
    design
    steel structure
    ring-shaped structure
    truss frame
    wind load
    wind pressure
    snow load
    computer simulation
    Opis:
    W artykule zaprezentowano wybrane zagadnienia wchodzące w skład projektu konstrukcji stalowej na planie pierścienia o unikalnej geometrii, którą opracowano przy założeniu jak największej powtarzalności rozwiązań. Przedstawiony został sposób postępowania przy ustalaniu obciążenia wiatrem i śniegiem dla kształtu obiektu, którego nie przewidują procedury normowe. Scharakteryzowano również przyjęte założenia i parametry optymalizacji przy wymiarowaniu konstrukcji oraz metodykę obliczania węzłów, których pręty leżą w różnych i nieprostopadłych do siebie płaszczyznach.
    The article contains selected issues included in the design of a steel structure on the plan of a ring with a unique geometry, which was developed with the assumption of the highest repeatability of solutions. The procedure for determining the wind and snow load for the shape of an object, which is not provided by standard procedures, was presented. The adopted assumptions and optimisation parameters for designing the structure as well as the methodology of calculating nodes with bars located in different and non-perpendicular planes were also characterized.
    Źródło:
    Przegląd Budowlany; 2021, 92, 5-6; 60-70
    0033-2038
    Pojawia się w:
    Przegląd Budowlany
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zwizualizowany imperializm i narodowa identyfikacja. Kilka przykładów kościelnego malarstwa w Gruzji od 1801 do 1918 roku
    Visualised imperialism and national identity. Some examples of the church painting in Georgia between 1801 and 1918
    Autorzy:
    Khosroshvili, Tamar
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/689145.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    sztuka nowożytna
    sztuka chrześcijańska
    kościelne malarstwo naścienne
    studia postkolonialne
    odrodzenie narodowe
    art of the early modern period
    Christian art
    church wall paintings
    Postcolonial studies
    national revival
    Opis:
    In different periods, Christian wall paintings have visualised various attitudes towards programmes, images and iconographies that were closely linked with the religious identities of communities. Following the emergence of nationalism in Georgia in the mid-19th century, wall paintings of this period also began to respond to national identity. The chronological limits of this article are determined by crucial events in the history of the country, such as the conquest of East Georgia by the Russian Empire in 1801 and the proclamation of the independence of the Democratic Republic of Georgia in 1918. Between these two events, a number of church paintings was created throughout Georgia. Some of them fully intended to promote the Russian imperial identity and served to consolidate the power of the Empire over the conquered country. While others, reflected the ideas and aspirations of Georgian nationalism. They are very different from the medieval examples displaying a growing interest in national saints and the events of Christian Georgian history. This paper is focused on the most significant examples.
    W różnych okresach chrześcijańskie malarstwo naścienne wizualizowało różnoraki stosunek do programów, obrazów, ikonografii i było blisko połączone z religijną identyfikacją społeczeństwa. Pod wpływem rozwoju nacjonalizmu w Gruzji w połowie XIX w. malarstwo naścienne również zaczęło odpowiadać potrzebom identyfikacji narodowej. Ramy czasowe artykułu zakreślają najważniejsze wydarzenia z historii tego kraju, takie jak podbój Wschodniej Gruzji przez Imperium Rosyjskie w 1801 r. i proklamowanie niepodległości przez Demokratyczną Republikę Gruzji w 1918 r. Pomiędzy tymi dwoma wydarzeniami w Gruzji powstało wiele malowideł sakralnych. Niektóre z nich miały na celu promowanie poczucia przynależności do Rosji i służyły konsolidacji władzy imperium nad podbitym krajem. Inne odzwierciedlały idee i aspiracje gruzińskiego nacjonalizmu. Różniły się one od średniowiecznych realizacji, ukazując wzrastające zainteresowanie narodowymi świętymi i wydarzeniami z historii gruzińskiego chrześcijaństwa. W artykule omówiono najbardziej znaczące ich przykłady.
    Źródło:
    Przegląd Nauk Historycznych; 2019, 18, 2; 247-261
    1644-857X
    2450-7660
    Pojawia się w:
    Przegląd Nauk Historycznych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Czasami jestem (czytając wiersz McDonald’s)
    Sometimes I AM (On reading the poem “McDonald’s”)
    Autorzy:
    Próchniak, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1534325.pdf
    Data publikacji:
    2012-01-01
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    modern poetry
    analysis of literary work
    the art of interpretation
    Opis:
    The present sketch proposes an interpretation of one of the most important poems of the early poetry written by Marcin Świetlicki. At the same time, the reading of the poem is paired with a simultaneous analytical interpretation providing the standard analytical scheme usually applied to any poetical work (this scheme is based on a sequence of recognitions that refer to: 1. writing, 2. euphony, 3. semantics of spaces concentrated with meaning, 4. the structure of the presented world. A presentation of the four fundamental steps in the analysis is accompanied with a reflection on the paradox of interpretation, the corresponding model of which is in the poem the outlined mirror image of identity between the “opaque” depth and “overt” surface.
    Źródło:
    Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka; 2012, 19; 211-220
    1233-8680
    2450-4947
    Pojawia się w:
    Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Polacy w Atelier Fernand Léger (1948-1950)
    Poles at the Fernand Léger Atelier (1948-1950)
    Autorzy:
    Zychowicz, Karolina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1901919.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Fernand Léger
    Atelier Fernand Léger
    Pablo Picasso
    Oskar Hansen
    Lech Kunka
    Kazimierz Ostrowski
    Tadeusz Romanowski
    komunizm
    kultura francuska
    Paryż
    stypendium rządu francuskiego
    Nadia Léger
    sztuka abstrakcyjna
    nowy realizm
    realizm socjalistyczny
    realizacje ścienne
    sztuka zaangażowana
    sztuka nowoczesna
    Francuska Partia Komunistyczna
    communism
    French culture
    Paris
    French Government scholarships
    abstract art
    new realism
    socialist realism
    murals
    engaged art
    modern art
    French Communist Party
    Opis:
    In Polish literature devoted to art history one can easily find information concerning scholarships of Oskar Hansen, Lech Kunka, Kazimierz Ostrowski and Tadeusz Romanowski at Fernand Léger Atelier in Paris. The subject is not strongly present in Polish art history therefore it is worth reconstruction. It shows that the French culture was still very important for Poles. What is more, the painters were in Paris at the very important moment in the French history, when existentialism and spectacular activity of the French Communist Party were developing. Abstraction and surrealism were very popular in visual arts. But Polish students were influenced by artists associated with communism. The students received scholarships funded by the French Ministry of Foreign Affairs which worried about strong influence of American culture in Europe at this time. That was the reason why so many students from Eastern Europe got this kind of scholarship. On the other hand it was the last moment to get it. The relations between two countries were getting worse and worse. The Polish students could study at the Academy of Fine Arts for free. Nevertheless, they chose the Fernand Léger Atelier. It is possible to reconstruct the nature of studies at the Fernand Léger Atelier thanks to memoirs of his students. I refer here to texts written by the Pole, Oskar Hansen, the Frenchman, Pierre Faniest and the American, Bruce Gregory. The master attended the atelier only once a week therefore the school was managed by his assistants strongly influenced by communist ideology. The atelier was located at a large building in Montmarte and was full of still lifes à la Léger. Most of students imitated the works of the master and only strong individuals kept their style. Correction of the works was quite bizarre. Léger used to say just one sentence and the best not one could get was „C'est costaud” („It's strong”). The master gave also lectures at the Atelier, showed his works and avant-garde films. Every year Léger organised the competition and exhibition of students’ works at the gallery outside Atelier. The scholarship at the Fernand Léger Atelier was particularly important for Lech Kunka and to a lesser extent for Kazimierz Ostrowski. Kunka was interested in the master’s works created during his stay in the United States (paintings where colour was separated from the line). He mixed also features of Léger style (thick black contour with pure colours) with fascination with Pablo Picasso or works from the Museum of the Human Being. Kazimierz Ostrowski was mainly inspired by the work Les Constructeurs. He mixed influences of Fernand Léger with Klee or Matisse's works. Probably also mural paintings created by both artists after return to Poland were under influence of Fernand Léger. The end of the French scholarship was astonishing. Kazimierz Ostrowski's exhibition in Sopot in 1950 was closed after few hours. Oskar Hansen didn’t take part in Polish artistic life. The cultural policy changed diametrically. The socrealism came and in the next few years nobody could take advantage of foreign scholarships.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2012, 60, 4; 253-285
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dialektyka Gestu. Dar Galerii Sztuki Nowoczesnej Krzywe Koło dla Muzeum w Koszalinie w Zbiorach Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku
    The Dialectic of Gesture. The Gift by the Krzywe Koło Gallery of Contemporary Art to the Museum in Koszalin, Held in the Collection of the Museum of Middle Pomerania in Slupsk
    Autorzy:
    Kal, Elżbieta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/424424.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
    Tematy:
    polska sztuka współczesna
    malarstwo abstrakcyjne
    malarstwo gestu
    malarstwo materii
    Galeria Krzywe Koło
    Marian Bogusz
    Muzeum Pomorza Środkowego
    zbiory sztuki współczesnej MPŚ
    wystawy czasowe MPŚ
    Polish modern art
    abstract painting
    action painting
    matter painting
    Krzywe Koło Gallery
    Museum of Middle Pomerania
    contemporary art collections of the Museum of Middle Pomerania
    temporary exhibitions of the Museum of Middle Pomerania
    Opis:
    Tekst jest prezentacją i próbą kontekstualnej analizy obrazów oraz prac na papierze, podarowanych przez Galerię Krzywe Koło w Warszawie dla przyszłej kolekcji sztuki nowoczesnej w Koszalinie. W marcu 1963 roku kierownik galerii Marian Bogusz przekazał do Muzeum w Koszalinie 12 abstrakcyjnych obrazów w geście rewanżu za nawiązaną współpracę i współorganizację plenerów w pobliskich nadmorskich Osiekach. Plenery – łącznie odbyło się ich 19 – stały się okazją do spotkań awangardowych artystów, naukowców i krytyków z całej Polski i zza granicy. Powstawały tu pierwsze happeningi (Panoramiczny happening morski Tadeusza Kantora), akcje artystyczne, dzieła sztuki konceptualnej, odbywały się wykłady, konfrontacje i dyskusje. W grudniu 1963 r., po I. Plenerze w Osiekach M. Bogusz przekazał Muzeum w Koszalinie kolejny dar, 29 prac na papierze, także twórców związanych z Krzywym Kołem. Na skutek różnych reorganizacji i zbiegów okoliczności oba zbiory znalazły się w Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku i stały się częścią Działu Sztuki Współczesnej. Na początku autorka rozważa znaczenia gestu: pozaartystyczne (np. kurtuazji), a przede wszystkim w sztuce („gest Duchampa”, malarstwo gestu - action painting, do którego można zaliczyć część omawianych prac). Następnie analizuje obrazy m.in. Mariana Bogusza, Zbigniewa Dłubaka, Stefana Gierowskiego, Hilarego Krzysztofiaka, Henryka Stażewskiego, Kajetana Sosnowskiego ( i trzech znanych czeskich artystów) na tle polskiej sztuki powojennej, którą reprezentują także wspominane prace na papierze. Są wśród nich np. rysunki M. Bogusza, Alego Bunscha, Jerzego Kujawskiego czy Andrzeja Wróblewskiego. Dalej autorka omawia znaczenie obu darów w kontekście zbiorów sztuki współczesnej słupskiego muzeum, w tym największej kolekcji dzieł Stanisława Ignacego Witkiewicza oraz wystaw, na których dary Krzywego Koła były prezentowane. W zakończeniu wyraża nadzieję, że po adaptacji przekazanych MPŚ zabytkowych spichlerzy najcenniejsze dzieła sztuki współczesnej znajdą godne miejsce na stałych ekspozycjach.
    Źródło:
    Sztuka i Dokumentacja; 2018, 18; 111-131
    2080-413X
    Pojawia się w:
    Sztuka i Dokumentacja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Elie Nadelman. Kilka uwag i dopowiedzeń
    Elie Nadelman. Some Remarks and Additions
    Autorzy:
    Wierzbicka, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/15582215.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Elie Nadelman
    Adolf Basler
    modern sculpture
    art exhibitions
    art criticism
    art collecting
    rzeźba nowoczesna
    wystawy sztuki
    krytyka artystyczna
    kolekcjonerstwo
    Opis:
    Artykuł dotyczy wystaw i recepcji twórczości polsko-żydowskiego rzeźbiarza Eliego Nadelmana, dobrze znanego przede wszystkim w Stanach Zjednoczonych, gdzie mieszkał od 1914 r. oraz w Europie Zachodniej, a zwłaszcza we Francji, gdzie przebywał w latach 1904–1914. Punktem wyjścia rozważań autorki stanowi wystawa Elie Nadelman – polski prekursor Art Déco w warszawskiej Wejman Gallery (2022). Ekspozycja przypomniała nie tylko postać rzeźbiarza, ale także promotora jego twórczości działającego we Francji, a pochodzącego z Tarnowa krytyka sztuki oraz marszanda Adolfa Baslera, który odegrał niezwykle ważną rolę w zaznajomieniu publiczności polskiej, francuskiej i niemieckiej ze sztuką Nadelmana. Na temat sztuki Eliego Nadelmana wypowiadali się też inni współcześni mu krytycy, których teksty zostały również omówione.
    The article concerns the exhibitions and reception of the works of the Polish-Jewish sculptor Elie Nadelman, recognised especially in the United States of America, where he lived from 1914, and in Western Europe, above all in France, where he stayed in the years 1904–1914. The point of departure for the author’s analysis is the exhibition Elie Nadelman – polski prekursor Art Déco [Elie Nadelman – the Polish Precursor of Art Déco] in the Wejman Gallery in Warsaw (2022). The Warsaw exhibition brought to attention not only the sculptor himself, but also the promoter of his work, the art critic and art dealer Adolf Basler, born in Tarnów and active in France, who played a crucial role in acquainting the Polish, French and German public with Nadelman’s art. Nadelman’s oeuvre was commented upon by other contemporary journalists as well, whose texts are also discussed in the article.
    Źródło:
    Biuletyn Historii Sztuki; 2023, 85, 1; 145-184
    0006-3967
    2719-4612
    Pojawia się w:
    Biuletyn Historii Sztuki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nieznane źródło do dziejów oblężenia i kapitulacji Twierdzy Kokenhauzen z 1700 roku
    Unknown source concerning the history of the siege and the surrender of the Stronghold of Kokenhausen in 1700
    Неизвестный источник сведений по истории осады и капитуляции крепости Кокенгаузена в 1700 гoду
    Autorzy:
    Trąbski, Maciej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1923887.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Wojskowe Biuro Historyczne
    Tematy:
    wielka wojna północna
    Kokenhausen (Koknese)
    Atanazy Miączyński
    nowożytna sztuka wojskowa
    twierdza
    oblężenie
    kapitulacja
    Great Northern War
    early modern military art
    stronghold
    siege
    surrender
    Великая Северная война
    Кокенгаузен (Кокнесе)
    Афанасий Миончинский
    современное военное искусство
    осада
    капитуляция
    Opis:
    Zdobycie Twierdzy Kokenhausen w październiku 1700 r. było ostatnim aktem ośmiomiesięcznej kampanii prowadzonej przez wojska Augusta II na terenie szwedzkich Inflant. Po blamażu związanym z przedwczesnym porzuceniem oblężenia Rygi (głównego celu tej kampanii) był to istotny sukces militarny i polityczny. Jednakże w opracowaniach poświęconych wielkiej wojnie północnej informacje na temat tego wydarzenia w większości są skąpe, a konfrontując je ze sobą, zauważyć można liczne sprzeczności i niedomówienia. Powoduje to, że obraz oblężenia i kapitulacji Twierdzy Kokenhauzen jest niejasny i nasuwa wątpliwości. Jedynym wyjściem z tej sytuacji jest sięgnięcie do bezpośredniego źródła informacji – tj. opisu przedstawionego przez świadka wydarzeń. Takim jest bez wątpienia prezentowany powyżej list z 9 października 1700 r., napisany w obozie armii saskiej pod Kokenhausen. Jego autorem był prawdopodobnie podskarbi nadworny koronny Atanazy Miączyński (1639–1723), doświadczony dowódca z czasów Jana III Sobieskiego oraz wierny stronnik Augusta II.
    The capture of the Stronghold of Kokenhausen in October 1700 was the last act of the 8-month-long campaign of August II’s army on the area of Swedish Inflanty Voivodeship. After the disgrace of the premature abandoning of the siege of Riga (the main aim of this campaign), it was a vital military and political success. However, in the literature concerning the Great Northern War the pieces of information on this event are mostly scarce and when confronting them with each other one can see many contradictions and oblique statements. It causes the picture of the siege and surrender of the Kokenhausen Stronghold to be unclear and bring doubts to mind. The only way out of this situation is referring to a first-hand source of information – i.e. to a description given by a witness of the events. Such a source is undoubtedly the letter written on 9th October 1900 in the camp of the Saxon army near Kokenhausen, presented herein. Its author was probably a court treasurer of the Crown, Atanazy Miączyński (1639–1723), experienced commander of John III Sobieski’s times, as well as a faithful supporter of August II.
    Захват крепости Кокенгаузена в октябре 1700 года стал последним актом восьмимесячной кампании, проводимой армией Августа II на территории шведской Ливонии. После преждевременного отказа от осады Риги (главной цели этой кампании) это был существенный военный и политический успех. Однако в работах, посвященных Великой Северной войне, сведения об этом событии преимущественно скудны, а при сопоставлении фактов можно обнаружить множество недосказанностей и противоречий. Вследствие этого образ осады и капитуляции крепости в Кокенгаузене неясен и вызывает сомнения. Единственный выход из этой ситуации – обращение к непосредственному источнику информации, т.е. описанию, составленному свидетелем событий. Им, без сомнений, является письмо, датированное 9 октября 1700, написанный в лагере саксонской армии под Кокенаузеном. Вероятнее всего, его автором был подскарбий надворный коронный Афанасий Миончинский (1639–1723), опытный командир времен Яна III Собеского и верный сторонник Августа II.
    Źródło:
    Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2017, XVIII (LXIX), 3 (261); 183-193
    1640-6281
    Pojawia się w:
    Przegląd Historyczno-Wojskowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Chmura” dostępnej sztuki
    “The cloud” of art accessible online
    Autorzy:
    Więckowski, Robert
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1853542.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Narodowe Centrum Kultury
    Tematy:
    nowoczesne technologie
    internet
    sztuka
    niepełnosprawność
    dostępność
    modern technologies
    art
    disability
    accessibility
    Opis:
    Dissemination of art online is nowadays a global practice adopted by many museums and galleries. While the reasons behind it may be diverse, one of them is to provide access to works of art and art spaces to people with disabilities. The article analyzes the legitimacy of using modern technologies in communication with people with disabilities, and presents examples of solutions implemented in Polish social and cultural reality in order to make art accessible to people with disabilities. It also identifies opportunities and threats that may arise in connection with such communication model between cultural institutions and people with disabilities.
    Źródło:
    Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka; 2018, 102, 3; 146-157
    1230-4808
    Pojawia się w:
    Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Between Temporal and Spiritual Powers: Colonial Diplomacy Associated with the Painting France Bringing Faith to the Huron-Wendats of New France (c. 1666)
    Autorzy:
    Ouellet, Pierre-Olivier
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2035969.pdf
    Data publikacji:
    2020-11-19
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
    Tematy:
    Early modern Quebec
    New France
    gift-giving
    painting
    Canadian art history
    Opis:
    Preserved in Quebec City, the French canvas entitled France Bringing Faith to the Huron-Wendats of New France, executed around 1666, constitutes a central piece of Canadian art history painted during the French colonial period. Espousing an iconography adapted to the New World, this painting presents an Indigenous figure in its foreground. The man, with a tanned complexion and black hair, whose naked body is dissimulated by a single blue and gold piece of clothing, faces a female character having European features, adorned with noble fabrics and precious jewellery. The scene, set in nature, evokes the grandeur and wilderness of North America. A two-masted French merchant ship floating on the majestic expanse of water reinforces this impression. This painting, obviously, illustrates the Europeans’ arrival on this territory in the seventeenth century, and the encounters between the French and Indigenous peoples. However, the representation is also rich in motifs that are likely to attract attention and curiosity: the mise en abyme (the painting within the painting), the celestial figures, and the coat of arms at the bow of the vessel constitute such examples. In this regard, the research studies of our Canadian art history predecessors – to which we are indebted – have enabled us to, first, retrace the painting’s history and, second, clarify its interpretive elements in relation to the spiritual and contextual dimensions specific to New France, in order to shed light on some of its well-kept secrets.
    Źródło:
    Legatio: The Journal for Renaissance and Early Modern Diplomatic Studies; 2020, 4; 209-235
    2545-1685
    2545-1693
    Pojawia się w:
    Legatio: The Journal for Renaissance and Early Modern Diplomatic Studies
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Shaman or Showman? The Myths of Jim Morrison From an Aesthetic Anthropological Perspective
    Autorzy:
    Papp, Richard
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2154941.pdf
    Data publikacji:
    2022-03-31
    Wydawca:
    Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie
    Tematy:
    Jim Morrison
    The Doors
    art
    modern myths
    shamanism
    show business
    rock music
    Opis:
    The study deals with the concepts of Jim Morrison’s art from the perspective of Jim Morrison’s myth especially his “self-made shamanism”. Jim Morrison created a “personal shamanism” that basically determined his art and image. The study explores how and why Jim Morrison created his own myth and built shamanistic elements in his songs, poems, and performances. Besides, the paper touches on the connections and between Jim Morrison’s ideas and show business. Whit this in mind, the study brings up examples of the “Jim Morrison myth” after his death and tries to place this myth in the meanings of modernity’s mythology.
    Źródło:
    Studia Humanistyczne AGH; 2022, 21, 1; 75-87
    2084-3364
    Pojawia się w:
    Studia Humanistyczne AGH
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Księgozbiór specjalistyczny Henryka Grohmana (1862–1939) a jego kolekcja grafiki nowoczesnej
    Henryk Grohman’s (1862–1939) Specialist Library and His Collection of Modern Prints
    Autorzy:
    Dragońska, Urszula
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/32351988.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Henryk Grohman
    Print Room of the University of Warsaw Library
    modern prints
    art collecting
    historical libraries art market
    Opis:
    This article is the first study of the library belonging to the Łódź industrialist and art collector Henryk Grohman (1862–1939). It attempts to answer the question of the degree to which analysing these volumes, which are now housed in the collections of the University of Warsaw Library and the National Museum in Warsaw, can prove helpful in the study of art collections. The methodology for researching historical book collections was used to reconstruct and describe the library. These inquiries resulted in more than 165 titles being determined, which originally belonging to Grohman and covered oriental and European arts and crafts, as well as graphic and drawing arts (about 60). These included monographs, albums, and critical catalogues, exhibition and antiquarian nature, published mainly in Western Europe before 1914. The collector’s specialized book collection, built up on an ongoing basis, overlapped with his artistic interests and had the character of a utilitarian library. From the point of view of the study of graphic collections of the late 19th and early 20th centuries, the reference libraries of their creators seem to be of particular importance. In times when taste no longer sufficed to create a valuable collection, and quality and rarity became the main criteria for selecting graphic works, specialized literature on the subject was of help. Created by art historians, collection curators, art market experts, and also private collectors, it introduced the nuanced world of graphic arts. It provided a tool to help identify a print, determine its state, edition and quality, and thus determine the value of a given work. The preserved publications from Grohman’s library were therefore regarded as sources of specialized knowledge that the collector could not acquire either during his education or in his native environment. Three publications have been analysed in detail in the context of Grohman’s graphic arts collection: the series Le peintre-graveur illustré by Loys Delteil (1906–1926), the two-volume catalogue of Jean-Louis Forain’s lithographs and etchings by Marcel Guérin (1910, 1912), and the album devoted to the engravings of Fank Bangwyn prepared by Frank Newbolt (1908). These are publications reflecting the thriving activity of the circle of print enthusiasts of the late 19th and early 20th centuries, which had a significant impact on the dissemination of knowledge about this field of art. The series of relationships revealed between the collection of prints and drawings and the reference library significantly expanded the knowledge on its creator and how the collection was formed. It made it possible to appreciate the collector’s expertise and artistic taste, to observe how his awareness grew, influencing decisions on subsequent purchases, and also to detail the provenance of certain works. Thanks to the research field being expanded to include Grohman’s library, the findings on his graphic collection have become more complete and reliable.
    Źródło:
    Artium Quaestiones; 2023, 34; 47-79
    0239-202X
    Pojawia się w:
    Artium Quaestiones
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Umění a religiozita v esteticko-filozofickém systému Dmitrije Sergejeviče Merežkovského
    Art and Religiosity in the Aesthetic-Philosophical System of Dmitry Sergeyevich Merezhkovsky
    Autorzy:
    Vorel, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/635944.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Russian symbolism
    theurgy
    aesthetic-philosophical approaches
    Hegelian concept of art
    art and religion
    synthesis in modern culture
    work of art of D.S. Merezhkovsky
    historiosophic prose
    Opis:
    The study is aimed on traces of religiosity in aesthetic-philosophical system of a Russian symbolistic poet,  prosaic  writer  and  thinker  D.S.  Merezhkovsky.  The  study  analyses  selected Merezhkovsky’s works with focus on aesthetics, his essays, historiosophic prose and philosophic religious treatises. For Russian spiritual and art culture, importance of Merezhovsky is obvious, especially in connection with his effort to overcome crisis processes in religious, philosophical and art sphere, realized by means of synthesis and transcendence in modern culture.
    The study is aimed on traces of religiosity in aesthetic-philosophical system of a Russian symbolistic poet,  prosaic  writer  and  thinker  D.S. Merezhkovsky.  The  study  analyses  selected Merezhkovsky’s works with focus on aesthetics, his essays, historiosophic prose and philosophic religious treatises. For Russian spiritual and art culture, importance of Merezhovsky is obvious, especially in connection with his effort to overcome crisis processes in religious, philosophical and art sphere, realized by means of synthesis and transcendence in modern culture.
    Źródło:
    Poznańskie Studia Slawistyczne; 2015, 8
    2084-3011
    Pojawia się w:
    Poznańskie Studia Slawistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nireńska: o kruchości archiwum i ciele tańczącym tu i teraz
    Nireńska: on the Vulnerability of the Archive and Body Dancing Here and Now
    Autorzy:
    Bojarska, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/36123356.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Pola Nireńska
    taniec nowoczesny
    biografia
    kobieta
    sztuka
    Zagłada
    modern dance
    biography
    women
    art
    Holocaust
    Opis:
    Punktem wyjścia do refleksji nad możliwością biografii kobiety – artystki – ocalałej z Zagłady jest zestawienie dwóch projektów będących próbą zmierzenia się z historią życia i sztuką Poli Nireńskiej, które weszły do obiegu mniej więcej w tym samym czasie. Jednym z nich jest projekt artystyczny: współpraca choreografki, tancerki i artystki wizualnej – Druga natura Grzywnowicz / Siniarska / Wolińska, drugim zaś reportaż biograficzny Weroniki Kostyrko zatytułowany Tancerka i Zagłada. Historia Poli Nireńskiej. Autorka rekonstruuje założenia obu projektów, sposób, w jaki traktują one Nireńską, i stawia zasadnicze pytania o sens biografii dziś, uwzględniając najnowsze rozpoznania zarówno z pola pisarstwa biograficznego, jak i z teorii traumy i badań nad Zagładą.
    The point of departure for this article is the question of the possibility of a biography of a woman – an artist – a survivor of the Holocaust. This question is answered through the juxtaposition of two attempts to examine the history of the life and art of Pola Nireńska, which came into circulation more or less at the same time. One of them is an artistic project: the cooperation of a choreographer, dancer and visual artist - Druga natura Grzywnowicz / Siniarska / Wolinska, while the other is a written biography by Weronika Kostyrko entitled Tancerka i Zagłada. Historia Poli Nireńskiej. The author reconstructs the assumptions of both of these projects, the way they treat Nireńska and poses fundamental questions about the meaning of biography today, taking into account both the most recent diagnoses from the field of biographical writing, such as trauma theory and Holocaust  research. (Transl. K. Bojarska)
    Źródło:
    Pamiętnik Teatralny; 2020, 69, 3; 209-224
    0031-0522
    2658-2899
    Pojawia się w:
    Pamiętnik Teatralny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    O szczególnych powinowactwach literatury i kina w refleksji Stefanii Zahorskiej
    Particular Affinities between Literature and Film in Stefania Zahorska’s Reflections
    Autorzy:
    Hendrykowska, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1038958.pdf
    Data publikacji:
    2020-04-15
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Stefania Zahorska
    aesthetics
    cinema
    film
    literature
    novel
    narration
    theory of creative practice
    comparatistics
    adaptation
    art
    modern culture
    Opis:
    Hendrykowska Małgorzata, O szczególnych powinowactwach literatury i kina w refleksji Stefanii Zahorskiej [Particular Affinities between Literature and Film in Stefania Zahorska’s Reflections]. „Przestrzenie Teorii” 32. Poznań 2019, Adam Mickiewicz University Press, pp. 167–178. ISSN 1644-6763. DOI 10.14746/pt.2019.32.8. The author provides an in-depth analysis of and original essay written by the Polish film critic Stefania Zahorska in the middle of the 1930s. The essay deals with socio-cultural and aesthetic theory regarding the mutual connections between cinema and literature.
    Źródło:
    Przestrzenie Teorii; 2019, 32; 167-178
    2450-5765
    Pojawia się w:
    Przestrzenie Teorii
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Art-clusters as a new type of buildings: the specificity of the spatial solution and the features of restoration during the redevelopment process (the experience of Poland)
    Autorzy:
    Orlenko, M.
    Ivashko, O.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/345684.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Politechnika Krakowska im. Tadeusza Kościuszki. Wydział Architektury. Katedra Kształtowania Środowiska Mieszkaniowego
    Tematy:
    art-cluster
    new modern space
    revitalization
    gentrification
    restoration
    preservation
    klastry kultury
    współczesna przestrzeń
    rewitalizacja
    gentryfikacja
    konserwacja
    ochrona
    Opis:
    The article is devoted to the specific character of the formation of art-clusters as a new type of buildings. Today, the theme of redevelopment of unprofitable industrial enterprises for art objects is extremely relevant for Ukraine and Poland (where a powerful experience of such complexes is accumulated). A feature of such modern establishments is that this is a space of a fundamentally new type, based on fundamentally new principles, where the preserved in its original form, facade and the modern functional content are combined. Since such industrial buildings are often architectural monuments, a complex of the restoration and renovation measures becomes important.
    Źródło:
    Środowisko Mieszkaniowe; 2017, 21; 109-115
    1731-2442
    2543-8700
    Pojawia się w:
    Środowisko Mieszkaniowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Artystyczne kompozycje egzystencjalne. Teorie estetyczne w 622 upadkach Bunga Stanisława Ignacego Witkiewicza
    Autorzy:
    Aneta, Jabłońska,
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/897036.pdf
    Data publikacji:
    2020-01-13
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    Mystery of Existence
    aesthetic existence
    modern aestheticism
    unity in multiplicity
    destablilization of existence
    modern fragmented life
    boredom
    falsified existence
    pure art
    metaphysical necessity
    metaphysical novel
    aesthetic pragmatism
    Opis:
    In the article, Aneta Jabłońska analyzes a way Witkacy defined art and creative process. Jabłońska discerns a parallel between Witkacy’s terms and interpretations of these categories which were named in modernism. The author of the article shows the conceptions of art which were described in The 622 Downfalls of Bungo. She also presents how these conceptions influence the acts of the novel’s main characters (among others of Bungo, Duke of Nevermore and Baron Brummel). Jabłońska distinguishes the following theories: aestheticism of the modern period, aesthetic pragmatism, and modern aestheticism. The article casts doubt on Bożena Danek-Wojnowska’s thesis because Jabłońska proves that in his novel, Witkacy did not opt for any of the theories which he showed in The 622 Downfalls of Bungo as each of them was either destroying the artist or denying the existence of pure art and its creation.
    Źródło:
    Przegląd Humanistyczny; 2019, 63(4 (467)); 29-40
    0033-2194
    Pojawia się w:
    Przegląd Humanistyczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The margins of transcendence in contemporary art
    Marginesy transcendencji w sztuce współczesnej
    Autorzy:
    Sztabiński, Grzegorz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/593925.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    contemporary art
    transcendence
    secularization
    modern iconoclasm
    the role of the margins in the study of art.
    sztuka współczesna
    transcendencja
    sekularyzacja
    nowoczesny ikonoklazm
    rola marginesów w badaniach nad sztuką
    Opis:
    According to the widespread opinion, contemporary art does not seek to express transcendent reality. Questioning this view, the author of the article examines two aspects of the problem. The first concerns the use of Christian iconography in contemporary works. The artists employ it a non-traditional way, usually in the contexts related to everyday life, which leads to an impression of secularization. Sometimes such actions provoke protests from viewers due to alleged blasphemy. Sztabiński sees the root of the problem in the formation of a new sensibility bent on emphasizing the “earthly” dimension of existence, and treating transcendence only as a more or less tangible prospect. This situation is defined here as an interest in the “skin of transcendence”, in reference to the title of the article by S. Brent Plate. Artistic examples enabling the author to clarify the meaning of this metaphor include the works of Robert Gober, Kiki Smith, Teresa Murak and Wolfgang Laib. The second type of references to transcendence in contemporary art will be discussed here in the context of the iconoclastic tradition. The author examines twentieth-century non-representational art in the light of the book by Alain Besançon devoted to the intellectual history of iconoclasm. Besançon described this kind of art as an expression of the desire to convey “a truly worthy image” of the divine, as it is liberated from all earthly concerns. In view of that, can postmodern artistic practice, involving the reduction of the geometric forms believed to express transcendence (such as Malevich’s “black square”) to their banal practical uses, be considered to create simulacra of transcendence? The author also reflects on the quest for an extra-metaphysical path towards transcendence in contemporary art, as the artists try to find it in “abnormal language” and private epiphanies. The article concludes with some comments on the necessity of treating what appears to be marginal in contemporary art as a valid area of research. The author argues that not only the margins of transcendence, but all other artistic margins should be subjected to broader scholarly reflection.
    Według powszechnie przyjmowanej opinii, sztuce współczesnej obce jest dążenie do wyraża-nia rzeczywistości transcendentnej. Autor artykułu, kwestionując ten pogląd, bierze pod uwagę dwa aspekty zagadnienia. Pierwszy związany jest ze stosowaniem przez współczesnych arty-stów motywów pochodzących z ikonografii chrześcijańskiej, jednak używanych w sposób od-biegający od tradycji. Różnica polega przede wszystkim na włączeniu ich w konteksty zwią-zane z życiem codziennym, co prowadzi do wrażenia ich sekularyzacji. Czasami działania ta-kie wywołują protesty odbiorców ze względu na domniemaną profanację. Autor widzi przyczynę problemu w kształtowaniu się nowej wrażliwości polegającej na zaakcentowaniu „ziemskich wymiarów”, w stosunku do których transcendencja pojawia się jedynie jako mniej lub bardziej uchwytna perspektywa. Sytuację tę, w nawiązaniu do tytułu artykułu S. Brenta Plate’a, określa jako zainteresowanie „skórą transcendencji”. Przykładami artystycznymi po-zwalającymi sprecyzować sens tej metafory są prace Roberta Gobera, Kiki Smith, Teresy Murak i Wolfganga Laiba. Drugi aspekt odniesień do transcendencji występujących w sztuce współczesnej rozwa-żany jest na tle tradycji ikonoklastycznej. Autor nawiązuje do książki Alaina Besançona doty-czącej historii intelektualnej ikonoklazmu. Z tego punktu widzenia interpretowane są przejawy dwudziestowiecznej sztuki nieprzedstawiającej. Besançon określił je jako wyraz pragnienia dania boskości „jej obrazu naprawdę godnego”, gdyż uwolnionego od tego, co ziemskie. Czy w związku z tym postmodernistyczne praktyki artystyczne, polegające na sprowadzaniu form geometrycznych uważanych za wyraz transcendencji (np. Malewiczowskiego „czarnego kwa-dratu”) do banalnego sensu praktycznego, uznać można za tworzenie symulakrów transcen-dencji? Autor rozważa też poszukiwanie poza-metafizycznej drogi ku transcendencji w sztuce współczesnej poprzez operowanie „nienormalnym językiem” i prywatne epifanie. Artykuł kończą uwagi dotyczące uwzględnienia w badaniach tego, co wydaje się margi-nalne w sztuce współczesnej. Biorąc pod uwagę swe rozważania dotyczące marginesów trans-cendencji, autor wyraża przekonanie, że także inne marginesy artystyczne powinny stać się przedmiotem szerszej refleksji badawczej.
    Źródło:
    Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2014, 16; 58-85
    1641-9278
    Pojawia się w:
    Art Inquiry. Recherches sur les arts
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Two Paradigms – Two Art Worlds: On Constructing the Difference as a Strategy for Validating the Concept of the Artist and Art
    Dwa paradygmaty – dwa światy sztuki. O konstruowaniu różnicy jako strategii uprawomocnienia koncepcji artysty i sztuki
    Autorzy:
    Sulikowska-Dejena, Agata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1812194.pdf
    Data publikacji:
    2021-08-31
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    paradygmat nowoczesny
    paradygmat współczesny
    konstruowanie różnicy
    świat sztuki
    sztuki wizualne
    modern paradigm
    contemporary paradigm
    constructing the difference
    art world
    visual arts
    Opis:
    The subject of the article is two art worlds in the field of visual arts which currently exist side by side in Poland. These worlds operate as part of two different paradigms of art, which is why two different definitions of the art and artist apply to them, and, in consequence, also different models of operation. What is important in the case of both communities is the process of constructing the difference and separating out their own communities of meanings, being a strategy to lend credence to their own concept of the art and artist, as well as their position in the art world. The aim of the article is to describe the process of constructing internal boundaries in the Polish art world and its division into two separate worlds, what means have been used in that process, as well as what are the consequences of belonging to the two separate art worlds for their participants.
    Przedmiotem artykułu są dwa światy artystyczne w obszarze sztuk wizualnych, które obecnie działają obok siebie w Polsce. Światy te funkcjonują w ramach dwóch różnych paradygmatów sztuki, przez co obowiązują w nich dwie różne definicje sztuki i artysty, a co za tym idzie, również różne modele działań. W przypadku obydwu wspólnot istotny jest proces konstruowania różnicy i wyodrębnienia własnej wspólnoty znaczeń, jako strategii uprawomocnienia własnej koncepcji sztuki i artysty oraz własnej, zajmowanej w świecie artystycznym (ang. art world) pozycji. Celem artykułu jest pokazanie, jak przebiega proces konstruowania wewnętrznych granic w polskim art world, a także jego podział na dwa odrębne światy oraz to, jakich środków użyto w owym procesie i jakie konsekwencje niesie przynależność do odrębnych światów artystycznych dla ich uczestników.
    Źródło:
    Przegląd Socjologii Jakościowej; 2021, 17, 3; 112-125
    1733-8069
    Pojawia się w:
    Przegląd Socjologii Jakościowej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Warszawa i Łowicz. Dwie kolegiackie kaplice Chrystusa Ukrzyżowanego w XVIII stuleciu
    Autorzy:
    Barczyk, Alina
    Sito, Jakub
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2016275.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    XVIII wiek
    Branicki Jan Klemens
    Łowicz
    Warszawa
    nowożytna architektura sakralna
    mecenat biskupi
    sztuka baroku
    cudowne wizerunki
    mauzolea
    sztuka sepulkralna
    18th century
    Warsaw
    early modern sacral architecture
    patronage of bishops
    baroque art
    miraculous images (crucifixes)
    mausoleums
    sepulchral art
    Opis:
    Dwie kaplice wzniesione przy kolegiatach w Warszawie i w Łowiczu, mieszczące słynące łaskami krucyfiksy, wykazują liczne analogie, do których należą: lokalizacja na przedłużeniu północnych naw, powiązania obu kapituł kolegiackich oraz szczególny status świątyń kojarzonych z najważniejszymi osobami w Rzeczypospolitej – królem (a także, w szerszym ujęciu, Sejmem i kręgiem dworskim) oraz prymasem, czyli interrexem. Mimo że powstanie architektury kaplic dzieliło blisko pół wieku, dostrzec można wzajemne zależności zastosowanych form. Wnętrza posiadają tym więcej analogii, że kaplicę warszawską przekształcono z inicjatywy Jana Klemensa Branickiego w na początku lat 60. XVIII wieku – gdy powstawało mauzoleum w Łowiczu. Zaprezentowania analiza, oparta na kwerendach archiwalnych i obserwacjach in situ, pozwoliła na doprecyzowanie dotychczasowych ustaleń, ukazanie procesu budowy oraz przekształceń omawianych obiektów, a także poświadczenie zależności artystycznych pomiędzy kaplicami.
    In the collegiate churches in Warsaw and Łowicz (two particularly important residential cities of the Republic of Poland in the modern era), in the 18th century, chapels were erected for the exhibition of late Gothic crucifixes, famous for their graces. The chapels were distinguished by remarkable architectural forms and innovative artistic programs. Both were built on the extensions of the northern aisles and were under the care of chapters, although their creation was financed from funds provided by powerful patrons. In the case of Łowicz, the construction was the fulfillment of the volition expressed in the will of Primate Adam Ignacy Komorowski, who assigned this part of the temple for his mausoleum. In Warsaw, the the right to patronage was passed on to successive families – the patronage was granted to the Szembek and Branicki families, among others. The features connecting both investments were also: the connections of both collegiate chapters and the special status of said churches, associated with the most important people in the Republic of Poland – the king (and, in a broader sense, the Seym and court circles) and the primate, i.e. the interrex. Although the chapels’ architecture was developed almost half a century apart, one can see the mutual dependence of the forms used. The interiors boast even more analogies because the Warsaw chapel, built in the second decade of the 18th century, was transformed at the initiative of Jan Klemens Branicki in the early 1860s – while the mausoleum in Łowicz was being built. Probably both buildings employed the workshop of the Warsaw architect Jakub Fontana. In both chapels, influences of palace architecture are visible, manifested in the lightness of forms, rococo style and colors based on combining white with gold. The connection to residential interiors was enhanced especially by crimson wall coverings introduced by Fontana in the present St. John cathedral. The presented analysis, based on archival queries and in situ observations, made it possible to clarify the findings so far, as well as to show the construction process and transformations of the discussed objects. A look at their architectural form and decor details made it possible to identify sources of inspiration, probable contractors and to confirm the relationship between two particularly important examples of 18th-century collegiate chapels.
    Źródło:
    TECHNE. Seria Nowa; 2020, 5; 61-94
    2084-851X
    Pojawia się w:
    TECHNE. Seria Nowa
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Tatar Military Art of War in the Early Modern Period: An Example of Asymmetric Warfare
    Autorzy:
    Gliwa, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/601503.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
    Tematy:
    asymmetric warfare
    Tatar military art of war in the early modern period
    organised violence
    war amongst the people
    south-eastern borderlands of the Polish-Lithuanian Commonwealth
    Opis:
    The present analysis of military operations carried out by Tatar Hordes in the sixteenth and seventeenth centuries has shown that these operations were basically shaped by asymmetric actions. Their main characteristics were secrecy of action up to the moment of attack, use of information-and-intelligence warfare struggle instruments, a total character of operations taken against civilians, their material resources and economic infrastructure, with use of terrorist tactics and means of psychological impact that aimed at intimidating the community under attack. The actions of Tatar Hordes were primarily focused on non-military aspects and took advantage not only of classic military tools but also a combination of political measures and instruments as well as those typical of economy, these including a variety of economic and demographic pressures. Pursuing asymmetric action was in the hands of the Giray (Gerey) dynasty one of the most important tools enabling them to efficiently achieve their political goals in the international arena and to support the economic development of the Crimean Khanate through permanent transfers of slaves and tangible property of various sorts.
    Źródło:
    Acta Poloniae Historica; 2016, 114
    0001-6829
    Pojawia się w:
    Acta Poloniae Historica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kaplica św. Małgorzaty w Krakowie- stan badań
    St. Margarets chapel in Cracow
    Autorzy:
    Jasińska, Dorota
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/545218.pdf
    Data publikacji:
    2017-12-31
    Wydawca:
    Instytut Wydawniczy Księży Misjonarzy Redakcja "Nasza Przeszłość"
    Tematy:
    architektura nowożytna
    Kraków
    kościoły
    architektura drewniana
    Polska
    programy ideowe
    sztuka kontreformacji
    Norbertanki
    sztuka
    modern architecture
    Cracow
    churches
    chapels
    Norbertines
    art
    wooden architecture
    Polska
    ideological programmes
    the Couter Reformation
    Opis:
    Kaplica św. Małgorzaty na Zwierzyńcu jest jedną z nielicznych świątyń drewnianych zachowanych na terenie Krakowa, a ponadto wyróżnia się oktogonalnym kształtem, rzadko spotykanym w budowlach drewnianych. Mimo tego nie doczekała się dotąd wnikliwej monografii historycznej, uwzględniającej okoliczności jej budowy, późniejsze losy, a także wyjaśnienie kwestii jej funkcji i powiązanej z nią wymowy ideowej. Przynajmniej od końca XVI wieku była miejscem silnego kultu św. Małgorzaty, żyjącej na przełomie III i IV wieku w Antiochii Pizydyjskiej. Wierni nawiedzający ją w dniu patronalnym św. Małgorzaty mogli uzyskać odpust zupełny (nadany przez papieża Innocentego XIII, Benedykta XIV, Piusa VI). Kaplica jest jedynym przykładem świątyni pod tym wezwaniem, na terenie Małopolski, nawiązującej swym kształtem do katedry w Montefiascone, będącej już od wczesnego średniowiecza głównym miejscem kultu świętej Małgorzaty. Montefiascone była znana polskim pielgrzymom gdyż położona jest przy głównym szlaku podróżnym prowadzącym z Polski do Rzymu, ponadto w bliskim sąsiedztwie miejscowości Bolsena, powszechnie znanej i nawiedzanej przez pielgrzymów od XII wieku ze względu na cud Eucharystyczny który miał miejsce w 1263 roku, oraz przy Via Francigena, jednym z najdłuższych europejskich szlaków pielgrzymkowych prowadzącym z Canterbury w Anglii do grobu św. Piotra w Rzymie. Dodatkowo tradycja klasztorna wiąże kaplicę z pochówkami epidemicznymi. Z zachowanych zapisków wizytacyjnych biskupów krakowskich wynika, że już pod koniec XVI wieku stała pośrodku cmentarza. Odwołując się do Instructiones fabricae et supellectilos ecclesiasticae Karola Boromeusza oraz przedsięwzięć budowlanych tego hierarchy, jak i innych przykładów świątyń centralnych wznoszonych na cmentarzach Europy Środkowej w XVII, tak jak kaplica p.w. św. Archanioła Gabriela na cmentarzu św. Sebastiana w Salzburgu wzniesiona z fundacji tamtejszego arcybiskupa Wolfa Dietricha von Raitenaua, można również powiązać ją z pełnioną przez nią funkcją kaplicy cmentarnej. Usytuowanie na wzgórzu nad miastem a także na trasie procesji pasyjnych organizowanych przez Bractwo Męki Pańskiej czyni z niej swoisty odpowiednik Świątyni Grobu Bożego wznoszącej się nad Jerozolimą. Obecność w takiej przestrzeni sakralnej budowli przypominjącej Grób Boży była by wręcz naturalna a naśladowanie w kaplicy cmentarnej budynku oznaczającego miejsca zmartwychwstania Chrystusa niesie oczywiste i ważkie przesłanie.
    St. Margaret’s Chapel in Zwierzyniec is one of the few wooden churches remaining in Cracow. It is characterised by an octagonal shape, rarely seen in church buildings. In spite of these facts there is no detailed historical monograph taking into consideration the circumstances of the chapel’s construction, its further history and the explanation of its function and ideological significance connected with it. At least since the end of the 16th century the chapel was a place of an active cult of St. Margaret, who lived at the turn of the 3rd and 4th century in Pisidian Antioch. Worshippers visiting on patron day of St. Margaret could obtain full pardon (granted by pope Innocent XIII, Benedict XIV, Pius VI). The chapel is the only example of a church under this patronage in the Little Poland region architecturally based upon the Montefiascone Cathedral, which had been the central place of St. Margaret’s cult since early Middle Ages. Montefiascone was known to Polish pilgrims as it lies next to the main traveling route from Poland to Rome and neighbours Bolsena, a town commonly known and visited by pilgrims since the 13th century, because of an Eucharistic miracle, which had taken place in 1263. It also lies by Via Francigena, one of the longest European pilgrim routes from Canterbury in England to the grave of St. Peter in Rome. Additionally, the monastic tradition connects the chapel with epidemic burials. The remaining visitation records of Cracow bishops prove that already at the end of the 16th century, the chapel stood in the centre of a cemetery. Its function of a cemetery chapel can be determined by reference to Instructiones fabricae et supellectilos ecclesiasticae of Charles Borromeo and his building initiatives, as well as other examples of central churches built at the cemeteries of Middle Europe in the 17th century, such as St. Archangel Gabriel’s Chapel at St. Sebastian’s Cemetery in Salzburg, founded by Archbishop Wolf Dietrich von Raitenau. The chapel’s location on a hill above the town and on the route of Passion processions organised by The Brotherhood of the Passion makes it a counterpart of the Basilica of the Holy Sepulcher above Jerusalem. Presence of a building resembling the Holy Sepul-cher in sacral space would be natural and the cemetery chapel’s resemblance to the place of Christ’s Resurrection carries a self-evident and important message.
    Źródło:
    Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce; 2017, 128; 155-185
    0137-3218
    2720-0590
    Pojawia się w:
    Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Pejzaż górski nie odpowiadał mi malarsko”, Zakopiański epizod graficzny Jana Skotnickiego
    Autorzy:
    Dragońska, Urszula
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1945406.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-13
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    Jan Skotnicki
    Zakopane
    sztuki graficzne
    grafika nowoczesna
    akwaforta
    sucha igła
    grafika barwna
    japonizm
    Młoda Polska
    kolekcjonerstwo
    Henryk Grohman
    graphic arts
    modern printing
    etching
    drypoint
    colour printing
    japonisme
    Young Poland
    art collecting
    Opis:
    W artykule omówiona została graficzna twórczość młodopolskiego malarza Jana Skotnickiego, przypadająca na lata 1909–1914. W 1908 r. artysta wraz z żoną Teodorą z Trenklerów wyjechali z Krakowa do Zakopanego. Pobyt artysty zbiegł się w czasie z intensywnym rozwojem kulturalnym kurortu. W miejscowe inicjatywy Skotnicki angażował się osobiście, przy finansowym wsparciu swego teścia, łódzkiego przemysłowca i kolekcjonera, Henryka Grohmana. Jednocześnie tutejszy krajobraz i popularna w owym czasie góralska sztuka ludowa, zupełnie artysty nie inspirowały, przez co niemal zarzucił malarstwo, a zainteresował się grafiką i kilimiarstwem. Polem nowych zainteresowań stała się otwarta staraniem Grohmana eksperymentalna pracownia wyposażona m.in. w prasy drukarskie. W kolejnych latach Skotnicki prezentował swoje ryciny na licznych wystawach, także tych towarzyszących organizowanym konkursom graficznym (1911, 1914), a po wyjeździe do Warszawy (1912) przyłączył się do Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Graficznych. Skotnicki uprawiał techniki metalowe, bardzo szybko osiągając w nich wysoki poziom zauważony przez krytyków. Łączył akwafortę, akwatintę, suchą igłę i ruletkę, eksperymentował z drukiem barwnym i kolorował odbitki, mocno indywidualizował prace podczas ich odbijania, stosując tintę. Jego dorobek graficzny oszacowany zastał na ponad 50 kompozycji, przy czym w kolekcjach publicznych znajduje się ich obecnie przynajmniej 36. Są to pejzaże, widoki miasteczek i architektury, akty, studia postaci i zwierząt, w wielu przypadkach wzorowane na własnych szkicach i obrazach. Tematycznie i kompozycyjnie wykazują one wiele podobieństw do prac twórców młodopolskich, zarówno z grona profesorów (J. Stanisławski), jak i rówieśników podejmujących próby graficzne (W. Skoczylas). W sposobie budowania kompozycji, kadrowania, asymetrii i fragmentaryczności przedstawień widoczne są wpływy sztuki japońskiej, stanowiącej ważne źródło inspiracji za sprawą kolekcji i działalności Feliksa „Mangghi” Jasieńskiego. Znacząca była również kolekcja Grohmana, za pośrednictwem której Skotnicki mógł poznać twórczość XIX-wiecznych odnowicieli sztuk graficznych, jak i artystów kolejnych pokoleń (J.M. Whistler, F. Rops, E. Carrière), co znalazło odbicie w jego rycinach. Nieco zapomniana działalność Skotnickiego wpisuje się w ogólniejszą tendencję: zainteresowania młodopolskich artystów sztukami graficznymi i zaangażowania na rzecz ich popularyzacji na przełomie XIX i XX w. Jest przykładem poszukiwania własnego języka wypowiedzi w nowym medium, samodzielnie podejmowanego eksperymentu. Choć Skotnicki nie był pionierem sztuk graficznych na ziemiach polskich, to z pewnością stał się ich propagatorem.
    The article discusses the graphic output of Jan Skotnicki, a painter of Young Poland, which he created in the years 1909–1914. In 1908, the artist and his wife, Teodora née Trenkler, left Cracow for Zakopane. The artist’s stay there coincided with the intensive cultural development of the resort. Skotnicki was personally involved in local initiatives, with the financial support of his father-in-law, an industrialist and art collector from Łódź, Henryk Grohman. However, the local landscape and the highland folk art popular at that time did not suit him at all. As a result, he nearly gave up painting and became interested in prints and kilims. An experimental studio, opened thanks to Grohman’s efforts, became Skotnicki’s new field of interests. It was equipped with, among other things, printing presses. In the following years, Skotnicki presented his prints at numerous exhibitions, including those accompanying print competitions (in 1911 and 1914), and after moving to Warsaw (in 1912), he joined the Society of Friends of Graphic Arts. Skotnicki used metal techniques and quickly achieved a master level, which was noticed by critics. He combined etching, aquatints, drypoints and roulette, experimented with colour printing and coloured prints. He strongly individualised his works while creating prints by using tint. His graphic output was estimated at more than 50 compositions, with at least 36 currently in public collections. They include landscapes, views of towns and architecture, nudes, studies of figures and animals, which in many cases were modelled on his own sketches and paintings. In terms of themes and composition, they show many similarities to the works of Young Poland artists from the group of professors (J. Stanisławski) as well as peers undertaking graphic attempts (W. Skoczylas). The way of building the composition, framing, asymmetry and fragmentation of the representations reveal the influence of Japanese art, which was an important source of inspiration thanks to the collection and activity of Feliks "Manggha" Jasieński. Grohman’s collection was also significant, as Skotnicki could learn from it about the works of 19th-century restorers of graphic arts, as well as about the artists of subsequent generations (J. M. Whistler, F. Rops, E. Carrière), which was reflected in his prints. The somewhat forgotten activity of Skotnicki was part of a more general trend: the interest of Young Poland artists in graphic arts and their involvement in their popularisation at the turn of the 19th and 20th centuries. His output is an example of searching for one’s own language of expression in a new medium, and an experiment he performed independently. Although Skotnicki was not a pioneer of graphic arts in Poland, he certainly became their promoter.
    Źródło:
    Artifex Novus; 2021, 5; 118-135
    2544-5014
    Pojawia się w:
    Artifex Novus
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Prawoskrzydłowy manewr wojsk polsko-litewskich w bitwie pod Orszą (8 września 1514 r.)
    The Right-flank Manoeuvre of the Polish-Lithuanian Army at the Battle of Orscha (8th September 1514)
    Autorzy:
    Bołdyrew, Aleksander
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1807072.pdf
    Data publikacji:
    2019-10-23
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    wojskowości wczesnonowożytnej; bitwa pod Orszą (1514); sztuka wojenna; taktyka; Królestwo Polskie; Wielkie Księstwo Litewskie; Wielkie Księstwo Moskiewskie
    early modern history of warfare; battle of Orscha (1514); art of war; tactic; Kingdom of Poland; Grand Duchy of Lithuania; Grand Duchy of Muscovy
    Opis:
    Bitwa pod Orszą stanowiła nie tylko konfrontację zjednoczonych sił polsko-litewskich z armią Wielkiego Księstwa Moskiewskiego, ale także dwóch odmiennych stylów walki. Obecność piechoty i artylerii polsko-litewskiej spowodowała, że ich wróg musiał zastosować odpowiedni szyk bojowy, co uniemożliwiało wykonanie szerokiego manewru terenowego, zmianę miejsca zbiórki głównych sił lub przegrupowanie armii. Pierwszy aspekt formacji sił zjednoczonych, związany z ich wsparciem na zakolu Dniepru w rejonie wsi Paszyno–Ruklino–Pugajłowo, umożliwił jedynie obronę w wybranym obszarze lub atak. Spośród wielu manewrów przeprowadzonych przez zjednoczone siły zbrojne podczas bitwy, na specjalną uwagę zasługuje ten z udziałem polskiej najemnej kawalerii na prawym skrzydle armii polsko-litewskiej. Istotną rolę ogrywała również piechota i artyleria, ukryte na południowo-zachodnim krańcu pola bitwy w olszowym gaju, który porastał brzeg Dniepru. Głównym zagadnieniem niniejszego opracowania jest prawoskrzydłowe uderzenie na wojska moskiewskie. Ponadto, autor porusza problem możliwego podobieństwa między tym manewrem a wcześniejszymi doświadczeniami współpracy kawalerii, artylerii i piechoty na polu bitwy.
    The battle of Orscha led up not only to clash of the Polish-Lithuanian’s united forces with the army of the Grand Duchy of Muscovy, but also to confrontation of two diffirent fighting styles. Presence of Polish-Lithuanian’s infantry and artillery had made their enemy use appropriate battle order, which made resorting to wide terrain manoeuvre, changing the place of ghatering of the main forces or jumping away to reorganisation the army impossible. The first aspect of united forces’ formation, connected with their support on the bend of the Dnieper in the area of villages Paszyno–Ruklino–Pugajłowo, made possible only defence in chosen area or attack. From between many manoeuvre carried out by united forces during the battle, this one with participation of Polish mercenary cavarly at the right-flank of the Polish-Lithuanian’s army especially draw attention to oneself. Also infantry and artillery, hidden on the south-west edge of battlefield in an alder grove overgrowning the bank of the Dnieper, acted out relevant role. The main issue of this study is clash with the Moscow regiment of the left hand. Moreover I would like to address the problem of possible similarity between this manoeuvre and earlier experience of cooperating cavalry, artillery and infantry.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2018, 66, 2; 25-38
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Listy księdza Jana Piotrowskiego, „przyjaciela z Dworu”, o wojsku w obozie pod Pskowem w 1581 roku
    The letters of priest Jan Piotrowski, „the one friend at the court”, about the army in the military camp of Psków in 1581
    Autorzy:
    Bołdyrew, Aleksander
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/688748.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    historia wojskowości wczesnonowożytnej
    oblężenie Pskowa (1581–1582)
    sztuka wojenna
    życie codzienne
    Królestwo Polskie
    Wielkie Księstwo Litewskie
    Wielkie Księstwo Moskiewskie
    early modern history of warfare
    Pskov siege (1581–1582)
    art of war
    everyday life
    Kingdom of Poland
    Grand Duchy of Lithuania
    Grand Duchy of Muscovy
    Opis:
    The issues of everyday life in the military camp in the first part of early modern period wasn’t, as long as that (instead of few exceptions), the main theme of individual study. Discussing of this problem according to Stephan Bathory’s campaign in Livonia, especially the last one (Psków – 1581) is particularly interesting. The reason of that situation is fact, that we can use not only political documentary and well-preserved history sources relevant to militaries and public treasury, but also a diary of Jan Piotrowski, participant of those episodes. In many comprehensive letters he informed about the course of the military actions, but also about the moods and spirits of the soldiers. Many times he wrote about conditions of the soldiers’ everyday life in the camp (during march-pastes and siege), ways and circumstances of gaining the food, conditions of living in the military camp, sanitary and health issues too. His jottings are supplied by Łukasz Działyński and Jan Zborowski’s diaries.
    Problematyka życia codziennego w obozie wojskowym w epoce wczesnonowożytnej nie była, jak dotąd (poza nielicznymi wyjątkami), przedmiotem osobnego studium. Szczególnie interesujące wydaje się skupienie na tej kwestii w odniesieniu do wypraw inflanckich Stefana I Batorego, zwłaszcza ostatniej z nich (Psków – 1581 r.). Prócz oficjalnej dokumentacji o charakterze politycznych oraz stosunkowo nieźle zachowanych źródeł natury wojskowo-skarbowej, dysponujemy bowiem dziennikiem Jana Piotrowskiego, uczestnika tych wydarzeń. W formie obszernych listów informował on o przebiegu działań zbrojnych, ale również o nastrojach wśród żołnierzy. Niejednokrotnie pisał także o warunkach codziennego bytowania wojska w obozie (w marszu i podczas oblężeń), sposobach i okolicznościach zdobywania żywności, warunkach pomieszkiwania w obozie wojskowym, kwestiach sanitarnych i zdrowotnych. Jego zapiski doskonale uzupełniają diariusze Łukasza Działyńskiego i Jana Zborowskiego.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica; 2018, 102; 51-64
    0208-6050
    2450-6990
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    THE NATURE OF COMMON SENSE AND HOW WE CAN USE COMMON SENSE TO RENEW THE WEST
    Autorzy:
    Redpath, Peter A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/507346.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    International Étienne Gilson Society
    Tematy:
    aim
    analogy
    anarchy
    art
    body of knowledge
    cause
    common sense
    communication
    comprehensive understanding
    concept
    contemporary
    contrary
    contrariety
    culture
    demonstration
    demonstrative
    disorder
    education
    equality
    emotion
    end
    enlightened
    enlightenment
    excellence
    existence
    explanation
    fear
    fundamentalistic
    genus
    God
    habit
    happiness
    harmony
    hierarchically ordered
    history
    hope
    human
    humanist
    inequality
    inspiration
    inspired
    judgment
    justice
    knowledge
    language
    leadership
    logic
    mathematics
    memory
    metaphysics
    modern
    multitude
    nature
    Nietzschean
    operational
    opposite
    order
    part
    person
    philosophy
    physical
    poetry
    power
    principle
    provocative thought
    quality
    reality
    reason
    receptivity
    relationship
    renaissance
    resistance
    rhetoric
    science
    scientism
    skeptic
    sophist
    soul
    species
    strength
    success
    system
    truth
    utopian
    West
    Western civilization
    unity
    universe
    values
    virtue
    whole
    will
    wisdom
    wonder
    World War
    Opis:
    Since most pressing today on a global scale is to be able to unite religion, philosophy, and science into parts of a coherent civilizational whole, and since the ability to unite a multitude into parts of a coherent whole essentially requires understanding the natures of the things and the way they can or cannot be essentially related, this paper chiefly considers precisely why the modern world has been unable to effect this union. In so doing, it argues that the chief cause of this inability to unite these cultural natures has been because the contemporary world, and the West especially, has lost its understanding of philosophy and science and has intentionally divorced from essential connection to wisdom. Finally, it proposes a common sense way properly to understand these natures, reunite them to wisdom, and revive Western and global civilization.
    Źródło:
    Studia Gilsoniana; 2014, 3: supplement; 455-484
    2300-0066
    Pojawia się w:
    Studia Gilsoniana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-83 z 83

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies