Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:

Around Art Reception. A Model of Empirical Cognition of Early School Education Teachers’Attitudes to Modern Art - A Project Study

Autorzy:

Mazepa-Domagała, Beata

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/2034161.pdf

Data publikacji:

2022-03-31

Wydawca:

Wydawnictwo Adam Marszałek

Tematy:

modern art
reception of modern art
attitude
early school education teacher

Opis:

The paper results from considerations on art reception and reflection on the current position of art recipients, their dispositions, and behaviours towards modern artistic activity, including the emotional, cognitive and behavioural orientation of early school education teachers in modern art. It begins with reflections on modern art understood as artistic activity created based on various means of expression and avant-garde and neo-avant-garde artistic solutions, which reacts to the huge potential, possibilities, threats of the surrounding world, and the situation of the recipient of modern artistic activity. The study’s further part presents the basic findings on the theoretical and conceptual framework of the phenomenon and a model of empirical cognition of early school education teachers’attitudes towards modern art. The study is addressed to researchers of the subject area and pedagogues. Even though it can hardly be regarded as a handy compendium, it provides a theoretical base and a research perspective. Therefore, it can serve as a guideline for future research explorations.

Źródło:

The New Educational Review; 2022, 67; 117-131
1732-6729

Pojawia się w:

The New Educational Review

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:

Estetyka wzniosłości w obliczu sztuki fekalnej

Autorzy:

Iżykowska-Uszczyk, Agata

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/2095892.pdf

Data publikacji:

2020

Wydawca:

Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk

Tematy:

aesthetics
perversion art
modern art
excremental art

Opis:

The main purpose of the article is to discuss the changes that have occurred in the way we understand sublimity in contacts with contemporary art, in particular with excremental art. The author poses a question about the change in the perception of faeces over the last few decades. She indicates that, due to a change in sublimity, at present excremental art has ceased to shock and started to relate to the artist’s personal and emotional experiences. The reason for this is a shift in focus in terms of perversion characteristics taking place in contemporary art.

Źródło:

Our Europe. Ethnography – Ethnology – Anthropology of Culture; 2020, 9; 61-68
2299-4645

Pojawia się w:

Our Europe. Ethnography – Ethnology – Anthropology of Culture

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:

Photography and sculpture:The multifaceted relation of sculpture to photography and new media in the light of the evolving concept of sculpture

Autorzy:

Dzwonkowska, Paulina

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/628677.pdf

Data publikacji:

2010

Wydawca:

Fundacja Pro Scientia Publica

Tematy:

Modern Sculpture, Photography, Polish Art, Environment, Installation Art, New media, Modern Art

Opis:

The relationship between photography and sculpture, unlike the dialogue between the latter and painting, was long treated as a peripheral issue. Yet as early as the mid-20th century photography began to show potential that sculpture seemed to be lack. Aware of a large degree of overlap between the two forms of artistic expression, (e.g. with respect to materiality, spatiality, or accentuating frozen gestures) sculptors did not leave sculpture for photography, but attempted to create works that were interdisciplinary in structure. The rise of interest in photography displayed by Polish sculptors was closely connected with the evolution of the concept of sculpture. In the mid-20th century artists creating traditional sculptures (understood as a solid or as a visually rendered spatial form) began to experiment and cross the boundaries of well-established artistic tradition. The changes introduced enabled sculptors to interweave their field with other artistic disciplines, especially photography, even more closely. More and more frequently, sculpture started to establish multi-faceted relations with the new medium. At the beginning the potential of photography as a documentation tool was exploited. Then sculptors began to appreciate photography’s core values, using it to capture and preserve a given moment in time. Finally, they applied it in works that can be classified as close to hyperrealism. The employment of still newer materials and tools made the link between sculpture and photography inextricable, as can be shown through works of Polish artists.

Źródło:

Journal of Education Culture and Society; 2010, 1, 1; 26-36
2081-1640

Pojawia się w:

Journal of Education Culture and Society

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:

Odbiór i społeczny obieg sztuki współczesnej a demokratyzacja kultury
Reception and Social Circulation of Contemporary Art and Democratisation of Culture

Autorzy:

Franckiewicz-Olczak, Izabela

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/2150776.pdf

Data publikacji:

2018

Wydawca:

Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku

Tematy:

democratisation of culture
modern art
modern museum
reception of art

Opis:

The article focuses on the changes of the art world in the context of democratisation of culture. Democratisation is connected with the development of popular culture, and the increase in social participation. There are different aspect of art taken into consideration in the article: artists, arts recipients, museums, artworks. In the centre of the reflection, the museum is placed, as an institution which takes part in the process of communication between the artist and arts recipients. The article is an attempt to answer the question about the role of the museum in the dedistanciation of art.

Źródło:

Pogranicze. Studia Społeczne; 2018, 34; 85-99
1230-2392

Pojawia się w:

Pogranicze. Studia Społeczne

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:

Estetyka technociał.

Autorzy:

Gajewska, Grażyna

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/631244.pdf

Data publikacji:

2012

Wydawca:

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Tematy:

MODERN ART
POSTMODERN ART
POSTHUMANISM
TRANSHUMANISM
BIOTECHNOLOGY
CYBORG

Opis:

The article Aesthetics of the Techno-bodies deals with the cultural and contextual complexity of the modern and postmodern figure of the cyborg, or rather the human relation to technology. The main problem is the formulation of the scope of the aesthetics of techno-bodies or aesthetic of artificial bodies. It is a contribution to a more extensive problem concerning the aesthetic, condition and possibilities of development of contemporary human who enters more and more intensively and further and further into the postbiological era. In the article I am analysing four artistic works: 1. “Das schöne Mädchen” (Beautiful Girl) by Hannah Höch; “Tête Méchanique” (Mechanical head) by Raul Hausmann; “All You Zombies: Truth before God” by Roberd Long; Cyborg by Lynn Randolph. Analysis of these artworks is used to show different ideological and aesthetic approaches towards techno-bodies.

Źródło:

Studia Europaea Gnesnensia; 2012, 6; 123-138
2082-5951

Pojawia się w:

Studia Europaea Gnesnensia

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:

SZTUKA CZY ZUPA, SPOŁECZNA ODPOWIEDZIALNOŚĆ EDUKACJI MUZEALNEJ
ART OR SOUP. SOCIAL RESPONSIBILITY OF MUSEUM EDUCATION

Autorzy:

Leszek, Karczewski,

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/433568.pdf

Data publikacji:

2015

Wydawca:

Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków

Tematy:

museum
education
participation
museology
modern art
constructivism.

Opis:

The author, practitioner and theoretician of museum education in the spirit of participation, develops a mission of social responsibility of museum education and is involved in discussions about the performative turn in the humanities. He analyses the agency of museum institutions, the effects of exhibits and exposition rhetoric, the effects in the public non-artistic sphere and finally distinctive effects in the symbolic sphere. He sees a museum as a mediator for arousing conflicts where mediation is supposed to lead to the emancipation of audience. Its embodiment would be a high-brow educator who, as an ‘unwanted outsider’ destroys the existing status quo. The author reinterprets speculative museum findings by presenting three sets of activity of the Department of Education of the Museum of Art in Łódź. The first project, Avant-garde in Szczekociny, deals with the cooperation of community art with urban and rural society of Szczekociny, a commune with less than 4000 residents. The second one is the Coco&Vinci Project, according to which the museum education has become a vehicle of documented social advancement of pupils of Łódź reformatory. The third project, Gallery of jeans, is a project of a creative common room, in which activities related to art for children who are brought up in the gates of tenement houses in the neglected downtown of Łódź give way to volunteer social work. For two last projects, the author outlines a broader, not only museum-related, interpretative context which he sees for example in the Situational International or in the radical pedagogy. The common point here is the pursuit of emancipation. The author proves that socially responsible museum education must take into account the openness of a museum institution on different but equally valuable world orders. He also argues that a museum educator who facilitates a subjective change of participants in activities should be ready for it themselves. The emphasis on educator’s ethics is thus the polemics with arguments of the Polish museum environment who insist on a systemic way of training educators.
Autor, praktyk i teoretyk edukacji muzealnej w duchu partycypacyjnym, projektuje misję społecznej odpowiedzialności edukacji muzealnej snując rozważania w ramach zwrotu performatywnego w naukach humanistycznych. Analizuje sprawczość instytucji muzealnej: oddziaływanie eksponatów i retoryki ekspozycyjnej, oddziaływanie w publicznej sferze pozaartystycznej, wreszcie – dystynktywne oddziaływanie w sferze symbolicznej. Widzi rolę muzeum spełniającego funkcję mediatora powstających konfliktów; mediacja ta ma prowadzić do emancypacji widza. Jej ucieleśnieniem byłby edukator-intelektualista, który, jako „niepożądany outsider” burzy zastane status quo. Autor reinterpretuje spekulatywne ustalenia muzeologiczne poprzez prezentowane trzy zespoły działań Działu Edukacji Muzeum Sztuki w Łodzi. Pierwszy to projekt Awangarda w Szczekocinach, działanie nurtu community art ze społecznością miejsko-wiejskiej gminy niespełna czterotysięcznego miasta Szczekociny. Drugi to projekt Coco&Vinci, w którym edukacja muzealna stała się wehikułem udokumentowanego, społecznego awansu podopiecznych łódzkiego poprawczaka. Trzeci to projekt świetlicy twórczej Galeria Dżinsów, w którym działania związane ze sztuką dla dzieci wychowujących się w bramach kamienic zaniedbanej ulicy łódzkiego Śródmieścia ustąpiły miejsca wolontaryjnej pracy socjalnej. Dla dwóch ostatnich działań autor zarysowuje szerszy, niż tylko muzealny, kontekst interpretacyjny, widząc go np. w Międzynarodówce Sytuacjonistycznej czy radykalnej pedagogice. Punkt wspólny stanowi tu dążenie emancypacyjne. Autor dowodzi, że społecznie odpowiedzialna edukacja muzealna musi uwzględniać otwartość instytucji muzeum na odmienne, a równie cenne porządki świata. Argumentuje także, że edukator muzealny, facylitujący podmiotowościową zmianę uczestników działań, sam powinien być na nią gotowy. Nacisk na etykę edukatora stanowi tym samym polemikę z głosami z polskiego środowiska muzealniczego, postulującymi systemowy sposób kształcenia edukatorów.

Źródło:

Muzealnictwo; 2015, 56; 159-168
0464-1086

Pojawia się w:

Muzealnictwo

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:

Idea a obraz. Ikonoklastyczny aspekt konceptualizmu
An Idea And An Image. The Iconoclastic Aspect Of Conceptualism

Autorzy:

Gralińska–Toborek, Agnieszka

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/424426.pdf

Data publikacji:

2012

Wydawca:

Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku

Tematy:

CONTEMPORARY ART
MODERN ART
CONCEPTUAL ART
CONCEPTUALISM
ICONOCLASM
IDOLATRY
JOSEPH KOSUTH

Opis:

Conceptualism, as the art of an idea, placed itself beyond aesthetic and sensual experience. As a rule, it did not produce art objects which could be pleasing or that would represent reality. This rejection of an image places conceptualism in a broadly understood iconoclastic movement. When we examine various historical iconoclastic movements (religious and political) we may reconstruct the most important features of iconoclastic awareness and compare them with the essential postulates of conceptualism. The result of this comparison is a striking similarity of both phenomena. To mention just a few linking features of conceptualism and iconoclasm, we may enumerate: a doubt in the adequacy of the relationship between an idea and image, a fear of an idolatrous belief in a material art object, a drive to demystify art and artists, a concentration on a word instead of an image. Iconoclastic mentality can also be characterised by analytic thinking, progressive attitude and irony. However, the question arises if iconoclasm can exist without idolatry; or if conceptualism could have developed without a material object? Even if it rejected it, then the art world (museum, critics, audiences) that shows a progressively stronger tendency to contextualise, flung conceptualism out of “art’s orbit into the ‘infinite space’ of the human condition” (to use the words of J. Kosuth).

Źródło:

Sztuka i Dokumentacja; 2012, 6; 41-64
2080-413X

Pojawia się w:

Sztuka i Dokumentacja

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:

Tekstualność performatywna, czyli metodologia badań legend artystycznych

Autorzy:

Stangret, Paweł

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1186430.pdf

Data publikacji:

2020

Wydawca:

Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie

Tematy:

artist
performative studies
avant-garde
modern art
new media

Opis:

The article is an explanation of the method of examining the modern phenomenon of linking the artist with a work of art. Such approach is most often the result of an attempt to control the reception of one’s own creation, to create a discourse on one’s own art. The title ‘artist as a text’ is a construction in which a work of art, self-commentary and elements of the artist’s biography intertwine to create a network of relations between these different types of messages. This suggests a situation of a direct message, an impression that the viewer is communicating with the backstage of the creation of the work, and thus directly with the artist himself. This is especially important in modern art, which is programmatically innovative – to the extent that the recipient is faced with the necessity to create a way of reception. The applied method is mainly based on the example of theatrical artists (because they often place themselves in a work of art even iconically), but it can be useful for examining artists from other fields of art.

Źródło:

Załącznik Kulturoznawczy; 2020, 7; 391-405
2392-2338

Pojawia się w:

Załącznik Kulturoznawczy

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:

OPENArt - a Tool Supporting Education in the Field of Culture and Art

Autorzy:

Piasecki, Adam
Socha, Michał
Górka, Wojciech
Jankowska, Anna

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/425936.pdf

Data publikacji:

2018

Wydawca:

Szkoła Główna Handlowa w Warszawie

Tematy:

universal design
audio description
modern art
museum
mobile applications

Opis:

Many museums in Poland and all over the world make use of mobile technologies. Unfortunately, neither Polish nor overseas applications offer universal solutions for users with different levels of knowledge and different disabilities. People with sight and hearing disabilities, as well as those physically handicapped, are very often culturally excluded, which means they are excluded from an important aspect of social life. As part of the project ‘OPENArt – Contemporary Art for All,’ a multimedia guide was developed in the form of an application for portable devices. It was designed in accordance with the participatory design methodology and principles of universal design. It facilitates access to works of art exposed to people with hearing and visual impairments. The application can be used to educate the blind, visually impaired, the deaf and hard of hearing, as well as people working with non-disabled children in arts and language classes. In the paper the innovative features of the guide were presented, and its educational values were characterized.

Źródło:

e-mentor. Czasopismo naukowe Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie; 2018, 5 (77); 53-59
1731-6758
1731-7428

Pojawia się w:

e-mentor. Czasopismo naukowe Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:

Urszula Czartoryska: a writer and museum curator

Autorzy:

Lechowicz, Lech

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/27749978.pdf

Data publikacji:

2022-08-30

Wydawca:

Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków

Tematy:

photography
film
video
artistic criticism
modern art
multimedia
intermedia

Opis:

In the first period of her career Urszula Czartoryska (1934–1998) dealt mainly with criticism. She predominantly focused on photography and its relations with other artistic phenomena, particularly from the borderline territory where artistic genres meet, covering also film and video. Two books summed up that stage in her writing career: Przygody plastyczne fotografii (1965) and Od pop-artu do sztuki konceptualnej (1973). Czartoryska’s professional domains extended in 1977 when she began work as the Head and Curator of the newly-established Department of Photography and Visual Techniques at the Museum of Art in Lodz, one of the first multimedia departments in world museology (photography, film, video, multimedia installations), forming part of the International Collection of Modern Art (opened to the public in 1931). The work for that institution did not imply only building the Department’s collection, but also involvement in the operations of the whole Museum, its display and publishing activity. It also impacted her writing activity in the sense that it extended to include research studies mainly on multi-motif inter- or interdisciplinary art. Apart from her work as a writer and museum curator, in 1978– 1993, Czartoryska also lectured: at the University of Lodz (1978–1986), Warsaw School of Photography (1985–1993), and at the State College of Fine Arts (today University of Fine Arts) in Poznan (1989–1993). Urszula Czartoryska represented the type of critic, museologist, and researcher opened to multiplicity of relations present in contemporary art, and drawing from numerous methods of its analysis and description.

Źródło:

Muzealnictwo; 2022, 63; 95-102
0464-1086

Pojawia się w:

Muzealnictwo

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:

„Szaman nigdy nie umiera”. Sztuka naskalna jako wyraz tożsamości w twórczości Jane Ash Poitras
„Shaman never dies”. Rock art as the expression of the identity in the art of Jane Ash Poitras

Autorzy:

Rozwadowski, Andrzej

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1023793.pdf

Data publikacji:

2019-12-15

Wydawca:

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Tematy:

rock art
modern art
Indigenous art
Canada
identity
Jane Ash Poitras
shamanism

Opis:

This article discusses the phenomenon of reusing of ancient rock art iconography in modern art on the example of the artworks of Canadian Cree visual artist Jane Ash Poitras. To understand the role the rock art plays in the collages of J.A. Poitras, the first part of the paper is focused on the Indigenous perspective, which provides the clue to reading complexity of history and contemporary art of the First Nations in Canada. Then the painting Shaman never die V is thoroughly analyzed. It is showed that rock art motifs used in this artwork had been very carefully selected and the meanings they evoke significantly go in pair with wider ideas related to traumatic history of Indigenous Canadians as well as ideas related to persistence of Indigenous spirituality symbolized by the image of shaman.

Źródło:

Folia Praehistorica Posnaniensia; 2019, 24; 207-233
0239-8524
2450-5846

Pojawia się w:

Folia Praehistorica Posnaniensia

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:

Sztuka wobec przemian wartości – perspektywa pedagogiczna

Autorzy:

Zalewska-Pawlak, Mirosława

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/33953824.pdf

Data publikacji:

2022

Wydawca:

Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej

Tematy:

education
art
values
modern art
culture
edukacja
sztuka
wartości
sztuka współczesna
kultura

Opis:

Celem podjętych rozważań jest ukazanie aksjologicznego statusu sztuki, zwłaszcza sztuki współczesnej, wobec kulturowych przemian wartości. Wskazano na zagrożenie w zachodzących przemianach wartości w skali globalnej i europejskiej. Zaprezentowane zostały próby przeciwdziałania tym niekorzystnym zmianom w sferze wartości. Jednym z kierunków poszukiwań jest odwołanie do trwałych wartości kultury europejskiej, stanowiących dorobek wielu pokoleń. Innym kierunkiem poszukiwań jest ustalenie wartości, które mogą być akceptowane w świecie zróżnicowanym kulturowo. Dobro wspólne jest proponowane jako uniwersum aksjologiczne. W kontekście ukazanych współczesnych problemów przedstawiono potencjał aksjologiczny sztuki w polskiej teorii pedagogicznej. Zawiera się on zarówno w ukazaniu sztuki jako wartości autotelicznej, jak i w zaktualizowanych wartościach edukacyjnych. Uwzględniono zmiany w obszarze edukacyjnym sztuki, biorąc pod uwagę sztukę współczesną, popularną i net-art. Przywołano koncepcje sztuki z postmodernistycznej filozofii, które obecne są w interpretacji pedagogicznej, co wpłynęło na podkreślenie wartości rozumienia siebie i świata przez sztukę. Z uwagi na podwójny potencjał sztuki w pedagogice sztuka może stanowić uniwersum aksjologiczne dla edukacji XXI w.
The purpose of undertaken considerations is to exhibit axiological status of art, modern art in particular, against cultural transition of values. Dangers of ongoing transformation of values on global and European scale were pointed out. Attempts of counteracting those adverse changes of values have been presented. One course of the research is a reference to the permanent values of European culture constituting achievements of many generations. Another direction is determination of values, that can be accepted in multicultural world. The common good is proposed as an axiological universe. The axiological potential of art in Polish pedagogy theory is shown in the context of contemporary problems. It is incorporated in presenting art as an autotelic value and in updated educational values. Changes in the field of art education have been considered, including modern, popular and net-art. The concepts of art from postmodern philosophy present in pedagogical interpretation were recalled, which emphasizes value of understanding oneself and the world through art. Due to the dual potential of art in pedagogy, it can constitute axiological universe for 21st-century education.

Źródło:

Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio J – Paedagogia-Psychologia; 2022, 35, 4; 19-29
0867-2040

Pojawia się w:

Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio J – Paedagogia-Psychologia

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:

Aleś Puszkin — czołowa postać białoruskiej awangardy?

Autorzy:

Kuleszewicz, Anna

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/915772.pdf

Data publikacji:

2018-07-31

Wydawca:

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Tematy:

avant-garde
Ales Pushkin
Belarus
Vitebsk
performance
Belarusian modern art

Opis:

Avant-garde, a rebellious band of new trends and tendencies in art that appeared in the early 20th century, lasted for years being transformed, yielding the new forms of expression. It is also a trend of art most often associated with contemporaryBelarusian art (partially due to “school of Vitebsk”, Marc Chagall and Kazimir Malevich), still enjoying popularity in the country. One of the most recognizable Belarusian artistsis Ales Pushkin, born in 1965 in Bobr, associated with the Achremczuk’s National Schoolof Music and the Arts in Minsk and Vitebsk artistic environment. Pushkin is known for his indomitable, rebellious attitude towards the state regime. For many observers, art amateurs and even art critics, the character of his work immediately resembles avant-garde. However, as some researchers noted, Pushkins’ art enters a new dimension,paving the way towards new horizons of contemporary (avant-garde?) art of Belarus.

Źródło:

Kultury Wschodniosłowiańskie – Oblicza i Dialog; 2017, 7; 87-98
2391-470X

Pojawia się w:

Kultury Wschodniosłowiańskie – Oblicza i Dialog

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:

KATARZYNA JAGODZIŃSKA, CZAS MUZEÓW W EUROPIE ŚRODKOWEJ. MUZEA I CENTRA SZTUKI WSPÓŁCZESNEJ (1989–2014), KRAKÓW 2014
KATARZYNA JAGODZIŃSKA, THE TIME OF MUSEUMS IN CENTRAL EUROPE. MUSEUMS AND CONTEMPORARY ART CENTRES (1989 –2014), CRACOW 2014

Autorzy:

Andrzej, Zugaj,

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/433548.pdf

Data publikacji:

2015

Wydawca:

Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków

Tematy:

Eastern Europe
museums
modern art
The Time of Museums in Eastern Europe

Opis:

The value of Katarzyna Jagodzińska’s book is enhanced by the fact that there are still not enough such studies. She guides her readers through the theoretical discourse on museums in an accessible and knowledgeable way. She describes the presentation of contemporary/modern art in the former East-Bloc countries while introducing and describing their most important institutions. The value of this publication is unquestionable. It may be recommended without hesitation to people with various interests: museum professionals and museologists, art historians (in particular those dealing with contemporary art), architects, anyone interested in European art issues, the history and culture of the Visegrád Group as a whole or of each particular country forming it. It is also an excellent read for tourists planning their visits to Hungary, Czech Republic, Slovakia or those travelling in Poland; apart from the commonly-known monuments and museums already described in every guidebook, here one may find those places which are not so well-known but equally interesting.
Książka Katarzyny Jagodzińskiej jest pozycją ważną, między innymi dlatego, że tego typu opracowań bardzo brakuje. W kompetentny i przystępny sposób wprowadza czytelnika w teoretyczny dyskurs o muzeum, na jego tle przedstawia specyfikę prezentowania sztuki współczesnej/nowoczesnej w krajach zrzeszonych niegdyś w Bloku Wschodnim, a jednocześnie prezentuje i opisuje najważniejsze instytucje w tych krajach. Jest to publikacja bardzo użyteczna. Można ją bez wahania polecić odbiorcom o bardzo różnych zainteresowaniach: muzealnikom i muzeologom, historykom sztuki (szczególnie współczesnej), architektom, wszystkim zainteresowanym zagadnieniami sztuki europejskiej, historią i kulturą Grupy Wyszehradzkiej jako całości, jak również poszczególnych państw wchodzących w jej skład. To także świetne uzupełnienie dla turystów wybierających się na Węgry, do Czech, Słowacji, podróżujących po Polsce; oprócz zabytków i muzeów powszechnie znanych i opisywanych w każdym przewodniku, znaleźć tu można te mniej znane, a równie ciekawe.

Źródło:

Muzealnictwo; 2015, 56; 180-182
0464-1086

Pojawia się w:

Muzealnictwo

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:

Canonization of the avant-garde: on the publication Avant-garde museum
Kanonizacja awangardy – o publikacji Awangardowe muzeum

Autorzy:

Lubiak, Jarosław

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1932691.pdf

Data publikacji:

2021-06-23

Wydawca:

Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków

Tematy:

Avant-garde
museum
modern art
museology
art of exhibition
awangarda
muzeum
sztuka nowoczesna
muzealnictwo
wystawiennictwo

Opis:

The monumental publication Avant-garde Museum (ed. Agnieszka Pindera, Jarosław Suchan, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2020) juxtaposes and analyses four museum projects: Museums of Artistic Culture in Soviet Russia, the activity of the Société Anonyme in the USA, Poland’s ‘a.r.’ Group, and the Kabinett der Abstrakten, the selection criterion being that each was conceived by Avantgarde artists; additionally, in the projects’ assumptions the artists were to run the implementation of the projects. The publication has been divided into three sections: research papers, source texts, and the catalogue of documents and works. The study of the Avant-garde museum projects spans over four areas: the concept, collection, organization, and display. However, these issues are not isolated in the research, but more purposefully integrated. The main goal of the study is to show how the Avant-garde institutionalized itself. This very thesis is reflected upon in the present paper. Just like the consequences of this publication: e.g., entering the Avant-garde into the canon of art history and sanctifying its output as an unquestionable value.
Monumentalna publikacja Awangardowe muzeum (red. Agnieszka Pindera, Jarosław Suchan, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2020) zestawia i analizuje cztery projekty muzealnicze: Muzea Kultury Artystycznej w Rosji Radzieckiej, działalność Société Anonyme w Stanach Zjednoczonych i grupy „a.r.” w Polsce oraz Kabinett der Abstrakten w Hanowerze. Kluczem doboru jest to, że koncepcję każdego z projektów opracowali awangardowi artyści, co więcej w założeniach mieli oni również kierować realizacją tych przedsięwzięć. Publikacja podzielona jest na trzy części: artykuły badawcze, teksty źródłowe oraz katalog dokumentów i prac. Badanie awangardowych projektów muzealniczych obejmuje cztery obszary: koncepcję, kolekcję, organizację i ekspozycję. Kwestie te nie są wyodrębniane w badaniach, raczej celowo splatane. Głównym założeniem książki jest ukazanie, w jaki sposób awangarda instytucjonalizowała samą siebie. Ta teza zostaje poddana refleksji w niniejszej recenzji. Podobnie jak konsekwencje tej publikacji, do których należy m.in. wpisanie awangardy do kanonu historii sztuki i uświęcenie jej dorobku jako niepodważalnej wartości.

Źródło:

Muzealnictwo; 2021, 62; 128-131
0464-1086

Pojawia się w:

Muzealnictwo

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 16.

Tytuł:

Образ города в современной живописи : на примере Гродно
The image of the city in modern art : for example, Grodno

Autorzy:

Goranskaa, T.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/2068488.pdf

Data publikacji:

2011

Wydawca:

Politechnika Częstochowska

Tematy:

Grodno
sztuka białoruska
sztuka współczesna
pejzaż miejski
malarstwo
Belarusian art
modern art
urban landscape
painting

Opis:

Celem artykułu jest krótka analiza białoruskiego malarstwa XX wieku na przykładzie Grodna. Obrazy przedstawiają uroki tego historycznego miasta w różnych porach roku. Równocześnie poprzez twórczość artystyczną malarze prezentują swoją indywidualność i wrażliwość na tę tematykę. Dominuje motyw przemiany, co widać doskonale na przykładzie domów, szaty roślinnej i ludzi.
The purpose of this paper is a brief analysis of the Belarusian art of the twentieth century as an example of the urban landscape of Grodno. In their works the artists convey the contemporary charm of this historic city in different seasons, expressing different ways of their creativity, individuality and a close look at this topic. Variability is dominated by the motif, which is well illustrated by the images of buildings, landscapes and people.

Źródło:

Zeszyty Naukowe Politechniki Częstochowskiej. Budownictwo; 2011, 17 (167); 43-48
0860-7214

Pojawia się w:

Zeszyty Naukowe Politechniki Częstochowskiej. Budownictwo

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 17.

Tytuł:

Czy polska sztuka konceptualna ma płeć?
What Is The Gender Of Polish Conceptual Art?

Autorzy:

Hussakowska, Maria

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/424259.pdf

Data publikacji:

2012

Wydawca:

Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku

Tematy:

CONTEMPORARY ART
CONCEPTUAL ART
CONCEPTUALISM
GENDER
NATALIA LL
EWA PARTUM
FEMINIST ART
FEMALE ART
MODERN ART
FEMINISM AND ART

Opis:

The essay was inspired by Pawel Dybel’s book The secret of the "other gender". Disputes around the sexual differences in psychoanalysis and feminism, in which he asked a question about the gender of logos. My – less ambitious – attempt was to try to describe the potential of gender in Polish conceptual art. The question is ahistorical, but there are a number of reasons to ask it. Many female artists that were very active during the time of conceptual incitation are invisible. Polish conceptualism which was formed be some artistic couples, historically has lost female faces. Some of these contributors – like Natalia LL or Ewa Partum – we can find out about in the discourse among first Polish feminist artists, but the question of women’s input into conceptualism is still open and does not attract enough interest of scholars. Maybe this is because of the fragile and delicate matter of an artistic partnership in contrast with the heroic notion of artistic individuality that is still attractive for conceptual artists. Maybe this is because of dangerous stereotypes about masculinity and femininity and male and female roles in artistic couples. There are very few scholars who are interested in examining the notion of collaboration in its very complex form. Much of the contemporary discourse on Polish conceptual art has been conveyed through exhibitions. This tactic may be seen as paying respect to the form of an exhibition – a specific, ideal medium to consider works of art not individually, but as they interact with each other. The specifics of conceptual works that were generally visually unattractive in the early seventies has changed, partly because of the most recent generation. The new face of Polish conceptualism is very conservative with regard to the lack of input by women. Unfortunately the belief popular among scholars and curators that women do not do ‘serious’ work still persist, but fortunately for those women artists who are active and visible – they found a useful label in the discourse. Placing them within the feminist movement, one should not forget their conceptual roots, and should delete the question as to whether their works were serious.

Źródło:

Sztuka i Dokumentacja; 2012, 6; 29-40
2080-413X

Pojawia się w:

Sztuka i Dokumentacja

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 18.

Tytuł:

Smoki i pokrewne im stworzenia. Obecność smoczych przedstawień w sztuce andyjskiej Wicekrólestwa Peru
Dragons and Such Like Creatures. Presence of Dragon Representations in Andean Art of Viceroyalty of Peru

Autorzy:

Kubiak, Ewa

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/29519276.pdf

Data publikacji:

2020

Wydawca:

Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego

Tematy:

sztuka andyjska
motyw smoka
ikonografia nowożytna
sztuka nowożytna
metysaż kulturowy
Andean art
dragon motif
modern iconography
modern art

Opis:

W niniejszym tekście zostało scharakteryzowane występowanie motywu smoka, które możemy odnaleźć w sztuce Wicekrólestwa Peru. Jako obszar przeznaczony do analizy wybrane zostały tereny andyjskie, które ze względu na strukturę ludności najsilniej poddane były procesowi metysażu kulturowego. Tam spotykały się dawne tradycje inkaskie z religią katolicką przywiezioną i zaszczepioną przez hiszpańskich konkwistadorów. Asymilacja elit lokalnego społeczeństwa do nowych realiów nastąpiła stosunkowo szybko, szczególnie w Cusco. Religia najeźdźców została przyjęta przez ludność tubylczą i stała się bardzo ważnym elementem życia mieszkańców miasta i regionu. Trzeba także pamiętać, że w zakresie religii katolickiej i związanej z nią sztuki nastąpił proces asymilacji, którego podłożem była chęć utrzymania odrębności w ramach nowych realiów kulturowych, jednak nie był to opór wobec religii chrześcijańskiej narzuconej przez rządy Korony Hiszpańskiej, a potrzeba zachowania własnej tożsamości związanej z rodzimymi tradycjami. Wiele motywów pojawiających się w sztuce andyjskiej można poddać analizie na trzech poziomach interpretacyjnych: globalnym, iberyjskim i andyjskim, także motyw smoka może podlegać wieloaspektowej analizie dzięki wieloznacznemu wymiarowi symboliczno-ikonograficznemu. Najbardziej popularne były przedstawienia o charakterze globalnym. Smoki najczęściej można spotkać w towarzystwie świętych, a przede wszystkim na wizerunkach Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej lub w scenach religijnych o wymowie alegorycznej. Druga część artykułu została poświęcona obecności fantastycznych stworzeń określanych jako tarascas, które w kulturze hiszpańskiej i hispanoamerykańskiej stały się dość popularnym elementem procesji Bożego Ciała. Najrzadziej odnajdujemy przedstawienia o charakterze lokalnym, wykształcone w konkretnej, andyjskiej przestrzeni kulturowej, jednak i takich motywów w sztuce kolonialnej Peru nie brakowało. Tradycja mitologii grecko-rzymskiej i wierzeń andyjskich splata się w motywach i scenach, które stają się świadectwem współistnienia form i znaczeń, potwierdzeniem niezwykle interesującego zjawiska metysażu kulturowego (hiszp. mestizaje cultural).
This paper is devoted to a dragon motif, which can be find in the art of the Viceroyalty of Peru. The analysed area covers the Andean areas, which, due to their population structure, were the most strongly subjected to the process of cultural métis. It was where the old Inca traditions encountered with the Catholic religion brought and instilled by the Spanish conquistadors. Local elites relatively quickly got assimilated with the new realities, especially in Cusco. The invaders’ religion was adopted by the indigenous population and became a very important part of city and region inhabitants’ life. It must also be remembered that, in terms of the Catholic religion and art related to it, there was a process of assimilation based on a desire to maintain distinctiveness within the new cultural realities, yet it was not resistance to the Christian religion imposed by the rule of the Spanish Crown, but a need to maintain own identity linked to indigenous traditions. A lot of motifs appearing in Andean art can be analysed on three levels of interpretation: global, Iberian and Andean one, also a dragon motif can be subjected to multifaceted analysis thanks to its ambiguous symbolic and iconographic dimension. Representations of a global nature were the most popular. Dragons can most often be found in the company of saints and, above all, in images of the Immaculate Virgin Mary or in religious scenes with allegorical meaning. The second part of the paper is devoted to the presence of fantastic creatures known as tarascas, which have become quite a popular element of the Corpus Christi procession in Spanish and Hispano-American culture. Relatively least common representations are those of a local nature, developed in a specific Andean cultural space; however, there were plenty of such motifs in Peruvian colonial art, too. The tradition of Greco-Roman mythology and Andean beliefs are intertwined in motifs and scenes that become testimony to coexistence of forms and meanings, testimony to an extremely interesting mestizaje cultural phenomenon.

Źródło:

TECHNE. Seria Nowa; 2020, 6; 39-76
2084-851X

Pojawia się w:

TECHNE. Seria Nowa

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 19.

Tytuł:

Rekonstrukcja pamięci miasta w lwowskiej sztuce XXI wieku
Reconstruction of Urban Memory in Lvov’s of 21st Century

Autorzy:

Jakubowska-Krawczyk, Katarzyna

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1844545.pdf

Data publikacji:

2015-07-26

Wydawca:

Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego

Tematy:

Lvov
urban memory
modern art
Olya Kravchenko
Uliana Nyshchuk-Borysiak
Ostap Lozinsky

Opis:

In this paper I analyse the ways in which the traditions of the old Lvov are reconstructed and incorporated into the flow of culture. I do so using as an example the works of three young Ukrainian artists: Olya Kravchenko, Uliana Nyshchuk-Borysiak and Ostap Lozinsky. Special attention is devoted to a project called “10 х 10 сто wIkon Львова”, in which the artists focus on the painter’s iconographic interpretation of selected events, legends and stories from city’s history.

Źródło:

Studia Ucrainica Varsoviensia; 2015, 3; 307-315
2299-7237

Pojawia się w:

Studia Ucrainica Varsoviensia

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 20.

Tytuł:

Expansion as a Culture-Creating Principle of Post-Modernity: Semantic Contexts and Aesthetic Practices

Autorzy:

Marchenko, Oleksii
Pushonkova, Oksana
Gladun, Olha
Kolomiiets, Olena
Protsyshyn, Volodymyr
Pianzin, Serhii

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/18752531.pdf

Data publikacji:

2023

Wydawca:

Fundacja Pro Scientia Publica

Tematy:

postmodernity
expansion
paradigm of visual culture
aestheticisation
aesthetic practices
modern art
creativity
identity

Opis:

Aim. The purpose of the study is to analyse the structural aspects of expansion, which find expression in cultural metaphors and philosophical concepts, the transformation of the content of which is evidence of the emergence of new aesthetic practices. Methods. The research methodology involves the use of a systemic approach and such methods as analytical, comparative, axiological, and hermeneutic to understand the patterns of formation of paradigms of visual culture and contexts of expansion in postmodern culture. Results. The metaphor of glass during the 20th century loses its meaning as a source of the effects of refraction of reality in perception, the excessive complexity of which forms a tendency for simplifying and zeroing. The expansion becomes an important principle of cultural dynamics, extends to space and time, communication and identity in the world of the rapid circulation of information and its instant obsolescence. The patterns of expansion are observed in the processes of aestheticisation and aesthetic experience as the breaking out of form, perspective, perception and inclusion of the Self in the profound contexts of collective practices. Conclusions. Through mastering new sensual modalities in the photo, film reality, and the latest Internet technologies, there is an expansion of perception as an expansion of media. Therefore, at the level of identity the practices of focus, concentration, and slow contemplation gain importance. In the cultural aspect, the expansion enables a return to tradition in a new capacity.

Źródło:

Journal of Education Culture and Society; 2023, 14, 2; 57-77
2081-1640

Pojawia się w:

Journal of Education Culture and Society

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 21.

Tytuł:

Recepcja motywów antycznych we współczesnej sztuce na przykładzie twórczości artystów: Léo Caillarda i Ayali Serfaty
Reception Ancient Motives in Contemporary Art by the Example of Creativity of Artists: Léo Caillard and Ayala Serfaty

Autorzy:

Michalska, Adriana

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/648710.pdf

Data publikacji:

2018

Wydawca:

Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego

Tematy:

reception
ancient motives
contemporary art.
Léo Caillard
Ayala Serfaty
antique motives
design
designer
modern art.
classic art.
sculptural art.
antique tradition
modern culture

Opis:

The objective of this article is to define place and role of antique motives in modern art and design. Due to variety of creativness in XX/XXI century, created in different trends and beyond them, considerations were limited to sculptural art and design, based on creativness of French artist Léo Caillard and Israeli designer Ayala Serfaty. Interpretation of information, which was collected based on study of artists’ works of art, lead to conclusion that, despite different approach to antique tradition, both artists strive to similar targets and their intention is not imitation, but concept based on creation of surprising or even shocking links and juxtapositions. Research of contrasts between tradition and modernity is intended to provoke and encourage viewer to deeper and conscious interpretation of works of art and reflection about position of art in modern culture. It is essential to study esthetic contexts, circumstances of creation of works of art and motivation. The most important feature of this art is to induce strong impressions. Relations between viewer and work of art have crucial meaning. Approximation and logic of thinking, which are characteristic for each research orientations in history of classic and modern art, represents theoretical background of this article. In this context, there are references to Joachim Winckelmann, recognized as creator of methodological basics for researchment on ancient art. There are references to Franz Wickhoff, Aby Warburg and Erwin Panofsky who dealt with iconographical and iconographical-iconological methods.

Źródło:

Collectanea Philologica; 2018, 21; 143-151
1733-0319
2353-0901

Pojawia się w:

Collectanea Philologica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 22.

Tytuł:

Contemporary Art or Contemporary Arts? Remarks on ”Le paradigme de l’art contemporain” by Nathalie Heinich
Sztuka czy sztuki współczesne? Uwagi na temat książki „Le paradigme de lart contemporain” Nathalie Heinich

Autorzy:

Białkowski, Łukasz

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/593907.pdf

Data publikacji:

2019

Wydawca:

Łódzkie Towarzystwo Naukowe

Tematy:

sztuka współczesna
sztuka nowoczesna
paradygmat
rewolucja
świat sztuki
contemporary art
modern art
paradigm
revolution in art
artworld

Opis:

Artykuł wskazuje kilka polemicznych uwag w stosunku do koncepcji “paradygmatu sztuki współ¬czesnej” przedstawionej przez Nathalie Heinich w książce Le paradigme de l’art contemporain. Structure d’une révolution artistique. Autor tekstu podważa zasadność budowania analogii po-między zmianami zachodzącymi w sztuce XX wieku a zmianą paradygmatu naukowego opisaną przez Thomasa Khuna w Strukturze rewolucji naukowych. Autor wskazuje również na niekom¬pletność modelu zaproponowanego przez francuską socjolożkę, która pomija w strukturze “pa-radygmatu sztuki współczesnej” działania artystyczne funkcjonujące poza obiegiem galeryjnym i instytucjonalnym.
This paper provides several polemic comments regarding the concept of the “paradigm of contemporary art” presented by Nathalie Heinich in her book entitled Le paradigme de l’art contemporain. Structure d’une révolution artistique. The paper questions the accuracy of the analogy between changes within artworld that took place in the 20th century and the structure of scientific revolutions discussed by Thomas Kuhn. The author also points to the incomplete¬ness of the proposal of the French sociologist, who neglects artistic activities that occur outside galleries and institutional art circles.

Źródło:

Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2019, 21; 85-97
1641-9278

Pojawia się w:

Art Inquiry. Recherches sur les arts

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 23.

Tytuł:

The spirituality of art after Kandinsky

Autorzy:

Popczyk, Maria

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/593863.pdf

Data publikacji:

2017

Wydawca:

Łódzkie Towarzystwo Naukowe

Tematy:

spiritual
modern art
epiphany
religious
Kandinsky
Rothko
Viola
duchowość
sztuka nowoczesna
epifania
religijność

Opis:

Wassily Kandinsky defined the character of the spirituality of modern art and outlined its territory, becoming, along with Duchamp, a patron of various trends in modern art. The notion of the spirituality of art has proved to be an important characteristic feature of works of art. It figures prominently in the writings of art historians, theologians, and aestheticians, and it seems to correspond to Charles Taylor’s conceptions of epiphanic art. Nevertheless, the very notion of the spirituality of art is far from clearly defined: it can refer to the spiritual nature of an artwork itself or to the creative process, or to the spirituality of a work of art that can be determined by its theological context. In this paper I have compared several distinct readings of the notion of the spirituality of art, with Kandinsky’s thought constituting the frame of reference for the interpretations of the works of Rothko and Viola.
Celem artykułu jest konfrontacja wybranych interpretacji pojęcia „duchowość sztuki” Wasyla Kandyńskiego oraz pokazanie dwóch odmiennych podejść do duchowości sztuki: abstrakcji Rothko i video instalacji Billa Violi. W świetle myśli Charlesa Taylora można przyjąć, że pojęcie duchowości zastępuje pojęcie piękna, a duchowość abstrakcji stanowi jedną z odpowiedzi artystów awangardy na instrumentalizm stechnicyzowanej rzeczywistości. W interpretacji Kojèva, idącego za Heglem, duchowość sztuki jest tożsama z pięknem, natomiast Adorno niechętny podejściom Kandyńskiego i Hegla postuluje krytyczny model duchowości sztuki. W drugiej połowie XX wieku istnieje wiele nawiązań do Kaudyńskiego. Duchowy plan dzieł sztuki, pojęty jako kosmiczny pierwiastek rzeczywistości, staje się ich uzasadnieniem, w pewnym sensie zastępuje wartości estetyczne. Równolegle pojawiają się alternatywne podejścia, duchowość zostaje utożsamiona z procesem tworzenie (Marek Rothko) lub przynależy integralnie do przedstawienia, co zbliża sztukę świecką do religijnej (Bill Viola). Dla estetyka interesujące, w tej konfrontacji, jest wydobycie przesunięć w obrębie starych kategorii estetycznych, jak również odnotowanie ich nowych manifestacji w sztuce.

Źródło:

Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2017, 19; 89-105
1641-9278

Pojawia się w:

Art Inquiry. Recherches sur les arts

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 24.

Tytuł:

American stupidity ascendant: 1945-2016

Autorzy:

Welles, James F.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1075586.pdf

Data publikacji:

2019

Wydawca:

Przedsiębiorstwo Wydawnictw Naukowych Darwin / Scientific Publishing House DARWIN

Tematy:

Bay of Pigs
Cold War
George Bush
Iraq 9/11
Vietnam
Watergate
modern art

Opis:

From the Cold War to the Google mobile, the history of American stupidity conforms to and confirms the behavioral model that stupidity is the learned inability to learn. Specifically, stupidity is a normal, dysfunctional learning process which occurs when a schema formed by linguistic biases and social norms acts via the neurotic paradox to establish a positive feedback system which becomes first self-sustaining and then renders behavior irrelevant to the environment by carrying detached actions to maladaptive excesses.

Źródło:

World Scientific News; 2019, 122; 145-182
2392-2192

Pojawia się w:

World Scientific News

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 25.

Tytuł:

Art and Revelation - Artist’s essay
Sztuka i objawienie

Autorzy:

Lidén, Anders

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/593917.pdf

Data publikacji:

2014

Wydawca:

Łódzkie Towarzystwo Naukowe

Tematy:

revelation
mountain climbing expedition
drugs
modern art.
objawienie
wyprawy w góry
narkotyki
sztuka nowoczesna

Opis:

The paper reflects on attempts to achieve revelation, epiphany, or enlightenment in the modern world. Sometimes the hope of reaching this state accompanies dangerous mountain trekking expeditions. However, it is believed that revelation can be achieved more quickly through drug use, practiced by artists from the nineteenth century onwards. Seeking visions in this way is part of the cultural tradition of the North and South American Indians. In the twentieth century, such artists as Pollock, Rothko, Motherwell and others alluded to these practices. The Russian tradition had a different way of achieving illumination. Avant-garde artists (such as Malevich or Kandinsky) drew inspiration from it, seeking sudden revelation combined with surprise. The paper concludes with the author’s reflections on the possibility of personal experience today that would exceed the cognitive limits through contact with certain works of art, ancient and modern.
Tekst stanowi refleksję nad próbami osiągnięcia objawienia, epifanii lub oświecenia występu-jącymi we współczesnym świecie. Niekiedy nadzieja na uzyskanie tego stanu towarzyszy nie-bezpiecznym wyprawom w góry. Za szybszą drogę uzyskania objawienia uważa się jednak za-żywanie narkotyków, uprawiane przez artystów od XIX wieku. Poszukiwanie w ten sposób wizji należy do tradycji kulturowych Indian północno- i południowoamerykańskich. W XX wieku nawiązywali do nich Pollock, Rothko, Motherwell i inni malarze. Odmienny sposób osiągania iluminacji właściwy był dla tradycji rosyjskiej. Artyści awangardowi (np. Malewicz, Kandnsky) inspirowali się nią poszukując nagłego objawienia połączonego z zaskoczeniem. Tekst kończą refleksje autora dotyczące możliwości doznania dziś indywidualnego odczucia przekroczenia granic poznawczych poprzez kontakt z niektórymi dziełami sztuki dawnej i no-woczesnej.

Źródło:

Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2014, 16; 313-317
1641-9278

Pojawia się w:

Art Inquiry. Recherches sur les arts

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 26.

Tytuł:

Eli Broad and his work: The Broad Museum in Los Angeles
Eli Broad i jego dzieło – Muzeum The Broad w Los Angeles

Autorzy:

Jasińska, Anna
Jasiński, Artur

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1932634.pdf

Data publikacji:

2021-02-10

Wydawca:

Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków

Tematy:

Eli Broad
collecting
charity
modern art
museum architecture
kolekcjonerstwo
filantropia
sztuka nowoczesna
architektura muzeów

Opis:

In the paper the profile and activity of Eli Broad is presented; an American entrepreneur, collector, philanthropist, Broad is one of the wealthiest individuals in the world who has allocated most of his assets to charity. His collecting passion climaxed in The Broad Museum of modern art designed by the New York architects Diller Scofidio + Renfro, and opened in September 2015 in Downtown Los Angeles. Not only has Eli Broad funded the museum bearing his own name and numerous other buildings designed by the most outstanding modern architects, but many other museum institutions are indebted to this charity.
W artykule omówiona została sylwetka i działalność Elia Broada, amerykańskiego przedsiębiorcy, kolekcjonera i filantropa, jednego z najbogatszych ludzi na świecie, który większość swojego majątku przeznaczył na cele dobroczynne. Zwieńczeniem jego pasji kolekcjonerskiej jest otwarte we wrześniu 2015 r. muzeum sztuki nowoczesnej The Broad, wzniesione w centrum Los Angeles, które zostało zaprojektowane przez znaną nowojorską pracownię Diller Scofidio + Renfro. Eli Broad ufundował nie tylko muzeum swojego imienia i wiele innych budowli projektowanych przez najwybitniejszych współczesnych architektów, także liczne instytucje muzealne zawdzięczają swoje istnienie jego filantropii.

Źródło:

Muzealnictwo; 2021, 62; 2-12
0464-1086

Pojawia się w:

Muzealnictwo

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 27.

Tytuł:

Herbert Read (1893-1968)

Autorzy:

Thistlewood, David
Roś, Joanna

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1203969.pdf

Data publikacji:

2017

Wydawca:

Fundacja dzień dobry! kolektyw kultury

Tematy:

anarchizm
surrealizm
sztuka dziecięca
historia edukacji
sztukaw spółczesna
anarchism
surrealism
children's art
history of education
modern art

Źródło:

Amor Fati; 2017, 1(7); 188-215
2449-7819

Pojawia się w:

Amor Fati

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 28.

Tytuł:

Kaplice kolegiaty św. Anny w Krakowie – indywidualne fundacje pod zbiorczym nadzorem

Autorzy:

Kurzej, Michał

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/2016272.pdf

Data publikacji:

2020-12-30

Wydawca:

Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego

Tematy:

sztuka nowożytna
kościół
kaplice
Sebastian Piskorski
Uniwersytet Jagielloński
early modern art
church
chapel
Jagiellonian university

Opis:

Krakowska kolegiata św. Anny jest przykładem rzadkiej sytuacji, w której odrębne finansowanie poszczególnych kaplic udało się pogodzić ze ścisłym zintegrowaniem ich wystroju z całością wnętrza, ale też bardzo specyficznej komemoracji ich dobrodziejów. Upamiętniono ich w książce wydanej z okazji konsekracji, co stanowiło specyficzny wyraz kultury akademickiej, skoncentrowanej na słowie pisanym, a także odwołującej się często do księgi jako uniwersalnego symbolu mądrości. W kościele św. Anny jest to główny motyw wnętrza, powtarzający się jako atrybut patronki, spis ziemskich przodków jej wnuka, dowód świętości Jana Kantego, znak wiedzy antycznych prorokiń oraz godności Baranka Apokaliptycznego jako Najwyższej Mądrości Bożej.
The artistic history of the university collegiate church in Cracow, has been the subject of numerous studies. Focusing on its chapels, however, imposes a slightly different perspective, related to the issues of patronage over individual oratories and the way in which their decoration was included in the ideological and artistic program of the entire church. After adopting such perspective, the Church of St. Anna appears as an interesting contribution to the reflection on the phenomenon of collective patronage, perfectly confirming the view of Peter Hirschfeld and Michael Baxandall, according to which the term basically refers to the activities of an individual hidden behind the collective. One of the goals set by the creators of the magnificent modern church with a rich liturgical and architectural program was to achieve the greatest possible coherence of the decor, both in terms of ideology and art. The obstaclesin its achievement were often complicated ownership relations, resulting from the diversified patronage over the chapels. Cracow Church of St. Anne, erected in the years 1693–1703 under the supervision of prof. Sebastian Piskorski, is one of the rare examples where the chapels have been given a coherent content and artistic program, despite the fact that their interiors were decorated thanks to money providedby separate founders. To achieve this harmony, the inclusion of the chapels in the content program of the interior was of the utmost importance, especially due to the transept chapels. It was in one of them that the altar of the tomb of St. John Cantius had to be placed, and such a location allowed direct light to be shone on it on the anniversary of saints’ birthday. Special setting had to be provided also for the opposite chapel of St. Cross, which reminded of the saints’ passionate devotion and presented the Cross as a source of wisdom. Much attention was paid to smaller nave oratorios. There are three pairs of them, the middle of which has been distinguished by a higher dome with a lantern. The choice of patrons of the nave chapels is allegorical – the middle chapel on the Epistle side was dedicated to the Virgin Mary, and the neighboring ones – to her spouse, St. Joseph and relative, St. John the Baptist. Moreover, the John Baptist’s Oratory is adjacent to the mausoleum of John Cantius, who was born on the Midsummer Day, inheriting his name. On the other hand, the chapels on the Gospel side were dedicated to figures representing the Church of times of the New Covenant. Its first superior – St. Peter, following Christ in martyrdom, was commemorated next to the Chapel of St. Cross. The middle oratory, opposite the St.Mary’s Chapel, is dedicated to St. Catherine the virgin, and the last – St. Sebastian, the patron of Piskorski, but also a popular apostle of those suffering infectious diseases. What is very characteristic, the contribution of the benefactors of individual chapels was commemorated only in a literary way – in publications issued on the occasion of the completion of the construction of the church. There are no inscriptions relating to their benefactors or space for their epitaphs in the chapels, or at least some of them have no funeral function at all.

Źródło:

TECHNE. Seria Nowa; 2020, 5; 117-131
2084-851X

Pojawia się w:

TECHNE. Seria Nowa

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 29.

Tytuł:

Franz (Franciscus Hieronimus) Thomasberger – morawski rzeźbiarz na Śląsku i w Wielkopolsce w pierwszej połowie XVIII wieku
Franz (Franciscus Hieronymus) Thomasberger, a Moravian Sculptor in Silesia and Greater Poland in the First Half of the 18th Century

Autorzy:

Łyczak, Bartłomiej

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/15582218.pdf

Data publikacji:

2023

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN

Tematy:

craft guilds
Poznań
sculpture
early modern art
Wschowa
Bernardines
Nysa
cechy rzemieślnicze
rzeźba
sztuka nowożytna
bernardyni

Opis:

W 1934 r. Alfred Brosig opublikował treść kontraktu na wykonanie figur na fasadę kościoła św. Franciszka Serafickiego w Poznaniu zawartego w 1729 r. we Wschowie między bernardynami a „Franciszkiem Domusbergier, snycerzem i kamieniarzem”. Ten zaginiony obecnie dokument był dotąd jedynym świadectwem działalności tego twórcy. Kwerendy źródłowe w polskich i czeskich archiwach pozwoliły ustalić, że Franz (Franciscus Hieronimus) Thomasberger urodził się w Brnie w 1696 r., a jego ojcem był rzeźbiarz Matthias Thomasberger. W 1721 r. osiadł w Nysie, gdzie ożenił się, uzyskał obywatelstwo i tytuł mistrzowski. Pracował tam m.in. nad dekoracją niezachowanej fontanny w ogrodzie rezydencji biskupów wrocławskich. Pod koniec lat 20. Thomasberger przeniósł się do leżącej w Rzeczypospolitej Wschowy: w 1729 r. został obywatelem miasta, a dwa lata później członkiem cechu murarzy i kamieniarzy, zmarł w 1744 r. Na podstawie analizy stylistyczno-porównawczej można mu przypisać kilka figur na terenie Wschowy, głównie w kościele Bernardynów, oraz rzeźbę św. Jana Nepomucena w Kościanie, zapewne pochodzącą z tamtejszej świątyni bernardyńskiej.
In 1934, Alfred Brosig published the contents of a contract for the making of figures for the façade of the church of the Seraphic St Francis in Poznań, concluded in 1729 in Wschowa between the Bernardines and one “Franciszek Domusbergier, woodcarver and stonemason”. This document, now lost, was until recently the only evidence of this artist’s activity. Source queries in Polish and Czech archives have established that Franz (Franciscus Hieronymus) Thomasberger was born in Brno in 1696 and that his father was the sculptor Matthias Thomasberger. In 1721, he settled in Nysa, where he married, soon after obtaining citizenship and the title of a master craftsman. While in Nysa he worked, among others, on the decoration of the fountain (now lost) in the garden of the residence of the bishops of Wrocław. In the late 1720s, he moved to Wschowa, a town located in the Commonwealth of Poland and Lithuania, becoming its citizen in 1729. Two years later he was granted membership in the guild of masons and stonemasons; he died in 1744. Several statues in Wschowa, mainly in the Bernardine church, and a sculpture of St John of Nepomuk in Kościan, originally probably in the local Bernardine monastery, have been attributed to him on the basis of stylistic similarities.

Źródło:

Biuletyn Historii Sztuki; 2023, 85, 2; 87-108
0006-3967
2719-4612

Pojawia się w:

Biuletyn Historii Sztuki

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 30.

Tytuł:

„Книга художника” как интермедиальный дискурс
“Artist’s book” as intermedia discourse

Autorzy:

Bobilewicz, Grażyna

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/635906.pdf

Data publikacji:

2012

Wydawca:

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Tematy:

Artist’s book
intermedia
multimedia
modern Russian art
word
picture

Opis:

The article is devoted to an analysis of various representations of the “Artist’s book” genre in modern Russian and world art. These representationsfunction within the framework of the paradigm of art that refers to issues such as inter- and multimedia, the model of a broadly talented artist, the concept of a multi-material work of art and the interactive act of perception.  The analysis  of  the  issues  connected  with  verbal  and  visual representations  of  the “Artist’s  book”  has  been  based  on  the  superordinate ‘word  and  picture’  formula  and  the interpretative  indicators  determined  by  generic  diversification  and  the  dialogue  with  other kinds of art: the relationship with painting and sculpture, the book as an object, ready made, mail-art, an artistic project (audiovisual book, photo- and body-art book, book-performance), as  well  as  by  the  act  of  reception.  In  intermedia  discourse,  the  “Artist’s  book”  functions within the cultural, artistic and aesthetic perspective, between art and communication.
The article is devoted to an analysis of various representations of the “Artist’s book” genre in modern Russian and world art. These representationsfunction within the framework of the paradigm of art that refers to issues such as inter- and multimedia, the model of a broadly talented artist, the concept of a multi-material work of art and the interactive act of perception.  The analysis  of  the  issues  connected  with  verbal  and  visual representations  of  the “Artist’s  book”  has  been  based  on  the  superordinate ‘word  and  picture’  formula  and  the interpretative  indicators  determined  by  generic  diversification  and  the  dialogue  with  other kinds of art: the relationship with painting and sculpture, the book as an object, ready made, mail-art, an artistic project (audiovisual book, photo- and body-art book, book performance), as  well  as  by  the  act  of  reception.  In  intermedia  discourse,  the  “Artist’s  book”  functions within the cultural, artistic and aesthetic perspective, between art and communication. 

Źródło:

Poznańskie Studia Slawistyczne; 2012, 2
2084-3011

Pojawia się w:

Poznańskie Studia Slawistyczne

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 31.

Tytuł:

O udostępnianiu dzieł sztuki współczesnej i ich percepcji przez osoby z dysfunkcją wzroku
On Making the Works of Modern Art Available and Their Perception by the Visually Impaired

Autorzy:

Niestorowicz, Ewa
Szubielska, Magdalena

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/2057307.pdf

Data publikacji:

2022-06-02

Wydawca:

Akademia Ignatianum w Krakowie

Tematy:

udostępnianie sztuki
sztuka współczesna
muzeum
dysfunkcja wzroku
osoby niewidome
making art available
modern art
museum
visual impairment
blind people

Opis:

Artykuł niniejszy dotyczy zagadnienia udostępniania sztuki współczesnej osobom niewidomym na przykładzie profesjonalnej wystawy artystycznej pt. Dotyk Sztuki, zorganizowanej przez Instytut Sztuk Pięknych Wydziału Artystycznego Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Tekst podejmuje zatem refleksję, jak wykreować dzieło artystyczne, aby przekaz wizualny był zrozumiały i dostępny percepcyjnie dla niewidomych. Zarysowuje także szerszy kontekst zagadnienia dostosowań dla osób z dysfunkcją wzroku wystaw w muzeach i galeriach w Polsce i na świecie. Przywołuje również empiryczne badania percepcji sztuki, zorganizowane przy okazji wystawy, w których wzięły udział osoby z dysfunkcją wzroku.
The article focuses on the issue of making modern art available to the blind on base of the professional exhibition entitled The Touch of Art held at the Institute of Fine Arts (Faculty of Art) at Maria Curie-Skłodowska University in Lublin, Poland. The article contributes to reflection on how to create a piece of art which would be perceptually understandable and available to the blind. It provides the broad context of the subject of making art available to the visually impaired in museums and galleries in Poland and abroad. It also presents the results of the empirical research on the perception of art conducted with help of the visually impaired in the course of the exhibition.

Źródło:

Perspektywy Kultury; 2022, 37, 2; 237-250
2081-1446
2719-8014

Pojawia się w:

Perspektywy Kultury

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 32.

Tytuł:

Thomas Schmidt – złotnik toruński z połowy XVII wieku
Thomas Schmidt – a Toruń Goldsmith from Mid-17th Century

Autorzy:

Krupska-Łyczak, Katarzyna

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1891903.pdf

Data publikacji:

2020-12-21

Wydawca:

Towarzystwo Miłośników Torunia

Tematy:

Goldschmiedekunst
neuzeitliche Kunst und Kultur
Thorn
goldsmithing
modern art and culture
Toruń
złotnictwo
sztuka i kultura nowożytna

Opis:

Artykuł poświęcony został życiu oraz twórczości artystycznej mało znanego toruńskiego złotnika Thomasa Schmidta (1607–1676). Jego udokumentowany dorobek artystyczny tworzą jedynie trzy dzieła z okresu manieryzmu i wczesnego baroku: okazały kufel z Muzeum Narodowego w Gdańsku, pozłacana puszka na komunikanty z kościoła św. Marcina w Mochowie koło Sierpca – niełączona dotychczas z jego warsztatem – oraz kielich mszalny z kościoła Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Mokrem pod Grudziądzem.
Der Artikel wurde dem Leben und künstlerischen Wirken des wenig bekannten Thorner Goldschmieds, Thomas Schmidt (1607–1676) gewidmet. Sein dokumentierter  künstlerischer Ertrag besteht aus nur drei Werken aus der Zeit des Manierismus und Frühbarocks: es handelt sich um einen prächtigen Becher - jetzt im Nationalmuseum in Danzig, eine vergoldete Dose für Kommunikanten aus der Kirche St. Martin in Mochów bei Sierpc - die bisher nicht mit seiner Werkstatt identifiziert wurde - und ein Meßkelch aus der Kirche Mariä Himmelfahrt in Mokre bei Graudenz.
The article is devoted to the life and artistic work of the little-known Toruń goldsmith, Thomas Schmidt (1607–1676). His documented artistic output consists of only three works from the Mannerist and Early Baroque periods: a magnificent mug from the National Museum in Gdańsk, a gilded can for sacramental bread from the Church of St. Martin in Mochów near Sierpc – previously not connected to his workshop - and a chalice from the Church of the Assumption of the Blessed Virgin Mary in Mokre near Grudziądz.

Źródło:

Rocznik Toruński; 2020, 47; 215-231
0557-2177

Pojawia się w:

Rocznik Toruński

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 33.

Tytuł:

Model wirtualny a obiekt artystyczny w kontekście technologii przyrostowych
Virtual model and artistic object in the context of additive technologies

Autorzy:

Dudko, P.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/398319.pdf

Data publikacji:

2018

Wydawca:

Politechnika Białostocka. Oficyna Wydawnicza Politechniki Białostockiej

Tematy:

technologia przyrostowa
technologia addytywna
FDM
FFF
utwór artystyczny
sztuka współczesna
szybkie prototypowanie
additive technology
modern art
digital art
work of art
rapid prototyping

Opis:

Artykuł jest rozważaniem na temat technologii addytywnych w kontekście twórczości artystycznej. Relatywnie nowe zjawisko w ostatniej dekadzie przyciągnęło wielu entuzjastów i zyskało szeroką popularność, ocierając się o kontrowersje (np. możliwość produkcji broni palnej). Droga, od niszowej, przez modną i jednocześnie kontrowersyjną, do stającej się codziennością, cechuje jednak każdą z nowych technologii. W niespełna osiem lat po zbudowaniu w Polsce pierwszej drukarki 3D opartej na modelu RepRap Mendel autor stara się dokonać analizy zjawiska pod kątem jego zastosowania i udziału w twórczości artystycznej, ze szczególnym uwzględnieniem relacji wirtualnego modelu cyfrowego i jego fizycznego urzeczywistnienia. Zaproponowane ujęcie podejmuje temat przenikania się i wzajemnego wpływu płaszczyzny cyfrowej, zarezerwowanej dla projektu, oraz fizycznej, czyli stanowiącej o ostatecznym odbiorze prac. Służy ono pogłębieniu analizy zastosowanej technologii jako procesu twórczego, wpływającego znacząco na aspekt formalny. Pozornie automatyczny i bezduszny proces urzeczywistniania cyfrowego modelu przy wykorzystaniu technologii FDM może być istotnym czynnikiem decydującym o charakterze utworu i stać się przyczynkiem dla pogłębionych poszukiwań w sferze twórczości artystycznej. Artykuł napisany został na podstawie rozprawy doktorskiej „Oblicza koła”. Druk przestrzenny jako medium. Znaczenie utworu artystycznego w aspekcie wirtualnym i rzeczywistym.
The paper is a reflection upon additive manufacturing technologies in the context of artistic activities. This relatively new phenomenon has attracted many enthusiasts and gained widespread popularity in the last decade, while running into some controversy (e.g. the prospect of producing firearms). However, the road from the niche, through the fashionable yet controversial to mundane characterizes each new technology. Less than eight years following the completion of the first 3D printer based on the RepRap Mendel model in Poland, the author attempts to analyse the phenomenon with regard to its usage and involvement in artistic creation, with particular emphasis on the relation between the virtual digital model and its physical realization. The proposed approach involves the interpenetration and mutual influence of the digital plane, reserved for the project phase, and the physical plane which ultimately shapes the reception of the work. It serves to provide a more comprehensive analysis of the applied technology as a creative process significantly affecting the formal aspect. The observed phenomena allowed for appreciation of the artistic value of the created objects. Thus, the completed project becomes a pretext for proposing that the seemingly automatic and soulless process of realizing a digital model using FDM technology may be an important factor determining the character of the work and become a contribution to in-depth exploration in the sphere of artistic creation. Article based on the doctoral dissertation ‘The Faces of the Circle’ Three-dimensional print as a medium. The meaning of work of art in virtual and real aspect.

Źródło:

Architecturae et Artibus; 2018, 10, 4; 5-9
2080-9638

Pojawia się w:

Architecturae et Artibus

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 34.

Tytuł:

Projekty Lothara Schreyera jako przejaw sakralizacji formy plastycznej w Bauhausie okresu weimarskiego
The projects of Lothar Lchreyer as a sign of sacralisation plastic form in Bauhaus in weimar period

Autorzy:

Łyszcz, K. M.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/398351.pdf

Data publikacji:

2017

Wydawca:

Politechnika Białostocka. Oficyna Wydawnicza Politechniki Białostockiej

Tematy:

sacrum
ekspresja formy plastycznej
mistyka obrazu
kształcenie artystyczne
wzornictwo modernistyczne
expression of artistic form
mystic of images
modern art education
modern design

Opis:

Powstanie i program Bauhausu były oparte na potrzebie poszukiwania nowych form wyrazu artystycznego i zamyśle kształcenia nowoczesnych projektantów. Eksperymenty te często odwoływały się do ekspresji odczuć metafizycznych, umożliwiających, przy pomocy odpowiednich praktyk misteryjnych, osiągnięcie i przekroczenie granic poznania jednostki. Uwidoczniło się to najsilniej w pierwszej fazie istnienia szkoły w Weimarze, gdzie konkurowały ze sobą rozmaite poglądy, pomysły, koncepcje twórcze zmierzające do łączenia różnych dyscyplin artystycznych w ideę Gesammtkunstwerk. Jednym z artystów współtworzących tę wczesną koncepcję działania Bauhausu był Lothar Schreyer, który w szkole zajmował się sceną i teatrem, uprawiał twórczość plastyczną, a oprócz tego parał się literaturą, architekturą i prawem. W odnalezionych w ostatnich latach jego projektach z lat dwudziestych ujawniają się silnie eksponowane wątki religijno-ezoteryczne, w których kluczową rolę odgrywa oparte na geometrii poszukiwanie form uniwersalnych. W tekście zostały przedstawione i zanalizowane przepełnione mistyką obrazy Schreyera, realizujące pragnienie osiągnięcia sacrum, ujęte w kontekście jego pracy dydaktycznej oraz programu artystyczno-estetycznego szkoły. Do tego celu wykorzystano metodę analizy ikonograficznej umożliwiającą wnikliwą interpretację zawartych w tych projektach elementów symbolicznych i alegorycznych. Przywrócenie wiedzy na ich temat uświadamia nam silną obecność nurtu irracjonalnego w ideologii estetycznej Bauhausu, co weryfikuje zakorzenione przekonanie o jego racjonalności i pragmatyzmie.
The creation and program of Bauhaus was leant on necessities of searching new forms to give one’s assent to artistic and shut of education of new designers. Those experiments were usually appeal to expression of metaphysical feelings which make possible, with help of suitable mistrial practice, achievement and crossing the border to recognise the individual. That demonstrate the strongest in first stage of school exist in Weimar where there were compete with themselves various beliefs, creative concepts to aim connection different artistic disciplines in Gesammtkunstwerk cause. One of the artist which was creating that initially conception of Bauhaus operation was Lothar Schreyer, who had been working in school on the stage, theatre and practised creative output. He was engaged in literature, architecture and law as well. In last founded projects show up very strongly exposed esoteric and religious issues, in which geometrical searching of universal and absolute forms is the key. In this paper were presented and analysed full of the mystic Schreyer’s paintings, which are realising the desire to achieve sacrum, captured as a pieces of his teaching work and artistic-aesthetic program of current. For this aim was applied method of iconographic analysis for an insightful interpretation of the content in these projects symbolic and allegorical elements. The restoration of the knowledge about them makes us the awareness a strong presence in the Bauhaus irrational aesthetic ideology, which verifies the rooted conviction of its reasonableness and pragmatism.

Źródło:

Architecturae et Artibus; 2017, 9, 2; 20-28
2080-9638

Pojawia się w:

Architecturae et Artibus

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 35.

Tytuł:

Treści ideowe polskich nowożytnych konfesjonałów jako wyraz potrydenckiego nauczania Kościoła
The ideational content of modern confessionals as an expression of the post-trent teaching of the Church

Autorzy:

Gontarek, Arkadiusz

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1068218.pdf

Data publikacji:

2019-10-01

Wydawca:

Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie

Tematy:

polska sztuka nowozytna
ikonografia
konfesjonał
spowiedź
sobór trydencki
Polish modern Art
iconography
confessional
confession
The Council of Trent

Opis:

Zagadnienie obecności konfesjonałów we wnętrzach potrydenckich kościołów jak dotąd nie zostało podjęte przez polskich badaczy. Lakoniczne wzmianki w pozycjach encyklopedycznych i słownikowych sprowadzają się jedynie do odniesień liturgicznych, do historycznej ewolucji formy mebla lub kwestii konserwatorskich. Niniejszy tekst jest próbą wydobycia pomijanego dotychczas lub traktowanego marginalnie bogactwa treści ideowych, których nośnikiem są staropolskie spowiednie. Przedstawione w studium wnioski powstały na podstawie analizy ok. 140 obiektów z XVII i XVIII w. pochodzących z ok. 60 miejscowości leżących w granicach dzisiejszej Polski, dekorowanych malowanymi lub snycerskimi scenami, z przedstawieniami pokutników i patronów spowiedzi (niekiedy uzupełnionymi tekstem) oraz emblematami. Konfesjonał bardzo szybko został włączony do stałych elementów wyposażenia świątyni, ściśle współgrając z całym jego wystrojem. Swoją dekoracją nie tylko go dopełniał, ale również stał się przekazicielem autonomicznych treści.  Adresowane one były nie tylko do penitentów (poprzez wizerunki nawróconych pokutników) ale także do spowiedników (przedstawienia męczenników tajemnicy spowiedzi). Uwzględniając formę konfesjonału i jego ikonografię w szerszym kontekście, koniecznym jest wskazanie sposobów, w jaki posługując się obrazem i słowem, meble stały się wyrazicielami konkretnych punktów nauczania potrydenckiego Kościoła, akcentując treści negowane przez protestanckich reformatorów. Pokutne przedstawienia miały w penitentach wzbudzać przekonanie o potrzebie indywidualnej spowiedzi, opartej na apostolskiej sukcesji, bezwzględną konieczność obecności kapłana, który odpuszcza grzechy na mocy „władzy kluczy” oraz zaprzeczać predestynacji, kładąc nacisk na prawdę wiary, zgodnie z którą człowiek świadomie dokonuje wyboru pomiędzy dobrem a złem. Ideowe bogactwo konfesjonału wiązało się również z faktem, ze w tym jednym miejscu koncentrowały się trzy sakramenty: jeden z nich był tu celebrowany, będąc niezbędnym dla uzyskania sakramentu Eucharystii, a jednocześnie wymagając udziału wyświęconego kapłana. Celem artykułu jest spojrzenie na nowożytne konfesjonały, które swoją formą i treścią, na równi z pozostałymi elementami wyposażenia wnętrz kościelnych, przekazywały kontrreformacyjną doktrynę potrydenckiego Kościoła.
The issue of the presence of confessionals in the interior of the post-Trent church has not yet been addressed by Polish researchers. Brief references in encyclopaedic or dictionary works focus primarily on the evolution of the form of furniture. Therefore, this text will be an attempt to extract the wealth of ideological content, which has so far been omitted or treated marginally, and which is carried by old Polish confessionals. The proposed study includes confessionals located within the borders of today’s Poland and dating back to the 17th and 18th centuries, on which there are paintings or woodcarving images of penitents and confession patrons (sometimes enriched with text), as well as emblematic representations – a total of about 140 modern confessionals in not quite 60 towns and cities. The decoration of “penitential furniture”, as permanent elements of the church’s furnishings, harmonised closely with its whole interior design. On the one hand, it was supposed to complement it, and on the other, it was supposed to be a transmitter of autonomous content. They were addressed not only to penitents (e.g. through the presence of images of converted expiators), but also to confessors (images of martyrs of the mystery of confession). Considering the form of the confessional and its iconographic setting in a broader context, it is necessary to indicate the points which expressed the Catholic Church’s response to the errors of the Reformation. This includes the need for individual sacramental confession, based on the apostolic succession, the ruthless presence of a clergyman forgiving sins with the “power of the keys” and the negation of predestination emphasising the truth that man himself consciously chooses good or evil. The ideational richness of the confessional was also greatly influenced by the fact that the three sacraments were concentrated in the confessional: it was the place where one of them was celebrated and the necessary point on the way to receive the Eucharist, at the same time as the necessary presence of an ordained priest. The aim of this article is, therefore, to look at the modern confessional who, in its formal and content layer, visually realises – on an equal footing with other elements of the church’s equipment – the counter-reformation doctrine of the postTrent Church.

Źródło:

Artifex Novus; 2019, 3; 96-113
2544-5014

Pojawia się w:

Artifex Novus

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 36.

Tytuł:

Trzej polscy artyści w Chinach w latach 50. XX wieku
Three Polish artists in China in the 1950s

Autorzy:

Wasilewska, Joanna

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1197966.pdf

Data publikacji:

2019-06-30

Wydawca:

Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego

Tematy:

sztuka polska
polscy artyści w Chinach
socrealizm
polska sztuka współczesna
Chiny
Polish Art
Polish Artists in China
social realism
Polish modern art
China

Opis:

W latach 50. XX wieku delegacje artystów polskich do Chin stanowiły ważny element międzynarodowej polityki kulturalnej nowo powstałego bloku wschodniego. W założeniu miały służyć ugruntowaniu ideologicznego podobieństwa sztuki w krajach socjalistycznych i wzmacnianiu więzi politycznych. W praktyce stanowiły często istotne przeżycie artystyczne i źródło ważnych inspiracji dla odbywających je twórców. Artykuł analizuje trzy przypadki artystów, których rysunki dokumentujące podobne podróże znajdują się obecnie w zbiorach Muzeum Azji i Pacyfiku w Warszawie i w których twórczości doświadczenie to zaznaczyło się w różny sposób. Dla Tadeusza Kulisiewicza podróż chińska była ważnym epizodem, do którego wracał jeszcze po wielu latach. Aleksandra Kobzdeja zainspirowała do fundamentalnej zmiany w jego twórczości, rozpoczynając proces, który od socrealizmu miał go doprowadzić do abstrakcji. W przypadku Andrzeja Strumiłły stanowiła początek znakomitej artystycznej drogi, którą w dużej części wytyczyła fascynacja kulturami i sztuką krajów Azji.
In the 1950s, delegations of Polish artists to China were an important element of the newly formed Eastern Bloc’s cultural politics. In the assumption they were means of establishing ideological similarities of art in socialist countries and strengthening political bonds. In practice, it was often a significant artistic experience and a source of inspiration for its participants. The article analyzes three cases of artists whose drawings documenting similar journeys are currently in the collections of the Asia-Pacific Museum in Warsaw, and in whose work this experience was marked in different ways. For Tadeusz Kulisiewicz, the Chinese journey was an episode, which he returned to after many years. The experience inspired Aleksander Kobzdeja to make fundamental changes in his art, beginning a process that from socialist realism had lead him to abstraction. In the case of Andrzej Strumiłło, it was a start of an exquisite, artistic path, largely marked by the fascination with cultures and arts of Asian countries.  

Źródło:

TECHNE. Seria Nowa; 2019, 3; 139-152
2084-851X

Pojawia się w:

TECHNE. Seria Nowa

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 37.

Tytuł:

Historia kurtyny teatralnej
The History of the Theatrical Curtain

Autorzy:

Kuczyńska, Agnieszka

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1945482.pdf

Data publikacji:

2007

Wydawca:

Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL

Tematy:

kurtyna teatralna
starożytność
średniowiecze
nowożytność
sztuka nowoczesna
dekoracja
dzieło sztuki
theatrical curtain
ancient times
Middle Ages
modernity
modern art
decoration
work of art

Opis:

This paper outlines the history of the theatrical curtain that reaches back to ancient times. It also attempts to define its function and formulate a definition of this genre of art. In the Roman theatre there were two kinds of curtains: one that separated a part (Lat. siparium) or the whole of the stage from the audience (the so-called auleum). The historical evolution of the basic function of the curtain tended to enrich and elevate its meaning. The curtain should be regarded as an integral element of the theatrical interior, an individualised element and relatively autonomic. It was ornamented with woven, embroidered or painted representations. It also played a symbolic role, i.e. “the border of two worlds”: reality (on the part of the viewer) and illusive fiction (on the part of the theatrical action). The nineteenth and twentieth centuries saw some changes in the way to understand the “theatrical character”. As a result of them, the role of the curtain also changed. It became a part of the conception of stage design for a concrete performance. Eventually, the avant-garde of the twentieth century postulate to make the theatre “come closer to life”, therefore it questioned the division of the two “worlds” in general, and eliminated the curtain.

Źródło:

Roczniki Humanistyczne; 2007, 55, 4; 121-150
0035-7707

Pojawia się w:

Roczniki Humanistyczne

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 38.

Tytuł:

Applying the Avant-Garde: Display Experience in the Exhibition of Modern Art (1948)

Autorzy:

Doroszuk, Hanna

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1788561.pdf

Data publikacji:

2020-09-13

Wydawca:

Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego

Tematy:

Exhibition of Modern Art
Recovered Territories Exhibition
history of exhibitions
curatorial strategies
surrealism
surrealist exhibitions
environmental design
postwar art
propaganda exhibitions
Polish exhibitions

Opis:

The Exhibition of Modern Art (Wystawa Sztuki Nowoczesnej) organized in 1948 in the Palace of Art (Pałac Sztuki) in Cracow was one of the most prominent art events in Poland during the last century. It is considered one of the unprecedented moments in shaping the modernity. The exhibition was thought to be designed as a whole venture, integrating the modern art demonstration with the will to make it accessible to all the social groups. The desire of the authors was to endear the authorities, since the Stalinist repressions were approaching, and present the modern art as accessible to the society and needed in the “new socialist order”. Simultaneously, the primal context for the exhibition, underlined by its authors as well as the critics in subsequent years, were the surrealist exhibitions in Paris. This new avant-garde mode of displaying, so attractive for the Polish artists, put in the foreground not the traditional reception of art, implied by the traditional museology, but mostly focused on the spectator’s experience and used all possible kinds of tools to enhance it. These two approaches were usually presented as antagonistic and impossible to reconcile. The article attempts to analyze the tools which the display’s authors used to merge the avant-garde display with didacticism. While looking at the Recovered Territories Exhibition which took place a couple of months earlier, one might notice that the Exhibition of Modern Art was not the first display that accommodated the avant-garde solutions to the didactic and propagandistic venture.

Źródło:

Ikonotheka; 2019, 29; 229-248
0860-5769

Pojawia się w:

Ikonotheka

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 39.

Tytuł:

Piotr Piotrowski. Portret praktyka krytycznej historii sztuki

Autorzy:

Jakubowska, Agata

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/909473.pdf

Data publikacji:

2018-09-19

Wydawca:

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Tematy:

Piotr Piotrowski
critical art history
Central-Eastern Europe
modern and contemporary art

Źródło:

Artium Quaestiones; 2015, 26; 5-14
0239-202X

Pojawia się w:

Artium Quaestiones

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 40.

Tytuł:

Beziehungen zwischen Literatur und Film am Beispiel des Schaffens von Kathrin Röggla

Autorzy:

Wojno-Owczarska, Ewa

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/700303.pdf

Data publikacji:

2013

Wydawca:

Stowarzyszenie Germanistów Polskich

Tematy:

film and literature, literature and cinematic art, influence of modern filmic art on Kathrin Röggla’s work, Kathrin Röggla

Opis:

In the article I attempt to analyze Kathrin Röggla’s “cinematic style” using a theory which assumes the simulation of media-related forms in literature (e.g. Philipp Löser’s works). Her literary style is characterized by features such as film metaphor (e.g. the “dual perception” phenomenon), editing seemingly unconnected scenes, citations from TV and interview recordings, and narration inspired by film techniques such as time-lapse and slow motion. The author seems to be fascinated by Japanese anime and Harun Farocki’s film essays. David Lynch’s and Tom Tykwer’s masterpieces function as metaphors for today’s entangled reality in her work. In “tokio, rückwärtstagebuch” she depicts the culture clash phenomenon similarly to Sofia Coppola in Lost in Translation. Both Kathrin Röggla and Susan Sontag criticize the voyeuristic personality of modern man and the influence of our media-dominated culture on the means of artistic expression.

Źródło:

Zeitschrift des Verbandes Polnischer Germanisten; 2013, 2, 4
2353-656X
2353-4893

Pojawia się w:

Zeitschrift des Verbandes Polnischer Germanisten

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 41.

Tytuł:

Docieranie do rdzenia rzeczy. Współzależność form życia i sztuki w esejach Debory Vogel

Autorzy:

Misiak, Anna Maja

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1033732.pdf

Data publikacji:

2020

Wydawca:

Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego

Tematy:

Debora Vogel
Lu Märten
Jakob von Uexküll
sztuka nowoczesna
abstrakcja a rzeczowość
banalność
sztuka i życie
modern art
abstraction and objectivity
banality
art and life

Opis:

Artykuł przedstawia Deborę Vogel (1900–1942) jako jedną z najważniejszych krytyczek i teoretyczek sztuki lat trzydziestych XX wieku. Po polsku oraz w jidysz stworzyła ona system, w którym sztuka jawi się jako poetycko-programowa reakcja na rzeczywistość. Jest ona elitarna, ale też ściśle związana z codziennością. Jest niezbędna dla życia, ale też jest „samym życiem”, w sensie banalnej i wiecznej ballady. Za tą konstrukcją myślową kryje się malarstwo Marca Chagalla. To na przykładzie jego obrazów Vogel dowodzi głównej tezy awangardy o jedności formy i treści. Na tożsamość życia i sztuki Vogel spogląda przez pryzmat aktualności rozumianej nie jako manifestowanie poglądów politycznych, lecz jako konstruowanie rzeczywistości w dziele sztuki. Punktem wyjścia jest dla lwowskiej intelektualistki estetyka Hegla, od której stopniowo przesuwa się ku dialektyce materialistycznej, rozwijając m. in. tezy Lu Märten, pionierki estetyki marksistowskiej. Poetyka życia oraz koncepcje sztuki były u Vogel szeroko zakorzenione w filozofii, m.in. w teorii subiektywnego postrzegania Jakoba von Uexkülla. W artykule omówiona zostaje jego koncepcja koła funkcjonalnego, jak i mająca duży wpływ na artystów awangardowych teza, iż rzeczywistość stanowi dla indywiduum wyłącznie konstrukcję własnych doznań zmysłowych. Na koniec stawiane są pytania dotyczące znaczenia myśli Bergsona i Simmla dla rozumienia sztuki w ujęciu proponowanym przez Deborę Vogel.
In this article, Debora Vogel (1900–1942) is depicted as one of the most important art critics and theorists of the 1930s. In Polish as well as in Yiddish she designed a set of ideas both elitist and, at the same time, most tightly related to everyday-life in which art was considered essential to life and „life” itself – in the sense of a banal and eternal ballad. Behind this thought we see, quite substantially, the art of Marc Chagall. His paintings served Vogel as proof of the main thesis of avant-gardism that content equals form. The equal status of life and art is researched by Vogel through the lens of up-to-dateness – something she comprehended as a construction of reality in her work, not as an art manifesto or an expression of political views. Starting from Hegel’s aesthetics, the Lemberg-based intellectual moved on to materialist dialectics and became a follower of Lu Märten, the pioneer of Marxist aesthetics. Vogel’s poetics of life and her conceptions of art were versatile, rooted in philosophy, i.a. in Jakob von Uexküll’s theory of subjective perception. The latter’s conception of a functional circle contributing to a turn in the perception of the avant-garde, is reviewed in the article. Finally, several questions are put forth referring to the relevance of Henri Bergson’s and Georg Simmel’s thoughts for Vogel’s comprehension of art.

Źródło:

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Philosophica. Ethica – Aesthetica – Practica; 2020, 36; 13-27
0208-6107
2353-9631

Pojawia się w:

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Philosophica. Ethica – Aesthetica – Practica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 42.

Tytuł:

Международная научная конференция «Искусствоведение в контексте других наук в современном мире: Параллели и взаимодействия» 21–26 апреля 2019 года
International Academic Conference “Art Criticism in the Context of Other Sciences in the Modern World: Parallels and Interactions” April 21–26, 2019

Autorzy:

Консон, Григорий

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/566590.pdf

Data publikacji:

2020-01-10

Wydawca:

Akademia Pomorska w Słupsku

Tematy:

International Academic Conference
Art Criticism
humanities and social sciences
an interdisciplinary perspective of Research
education and science prospects activities of Universities
Modern Art and Science

Opis:

The article shows the history of an original Project –International Academic Conference that for almost eleven years has met with great resonance in academic circles: the Project highlights the most interesting issues in art in the context of the integration of interdisciplinary research in the humanities as well as the social sciences. This year the Conference has acquired an unprecedented scope. More than 100 people from twelve countries took part in it (Azerbaijan, Belarus, Belgium, Canada, Czech Republic, Great Britain, Israel, Italy, Macedonia, Poland, Russia, USA). But the most striking were the topics “The New Trends in Academic Work and Education in the Humanities: Russia vs Foreign Countries”, “The Image of Art in Classical and Modern Art – an Interdisciplinary Angle of Research”, “Art History, Philology and Linguistics – Points of Intersection in the Context of Perspectives of Creating the Single Scientific Expanse”, “Psychological Methods in the Science of Art – Perspective Research Models”, “Concept vs Context in Art and Other Humanities”, “Source Studies and Textology in Modern Art Research in the Context of Other Humanities”, “Mass Media and Cinema in a Philosophical and Cultural Context: Methods of Creating a New Reality in Modern Society”, “Opera Theater and Jazz: Expanding the Space of Artistic Phenomena”, “Scientometrics in Art Criticism and other Areas of Humanitarian Knowledge: Perception of the Newest Data by Traditional Academic Consciousness in the Context of Systemic Improvement Research”, “Art and Culture in the Context of Legal Regulation in Different Spheres of Public Life”, etc. In general, the Project has become one of the most promising scientific events integrating the humanities and social disciplines. This provides the comprehensive study of the art in the life of society in the context of improving the conscience of humankind.

Źródło:

Ars inter Culturas; 2019, 8; 319-334
2083-1226

Pojawia się w:

Ars inter Culturas

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 43.

Tytuł:

En finir avec le fétichisme de l’œuvre, surmonter le mythe de l’artiste. Pratique populaire et œuvre reproductible chez Ad Reinhardt

Autorzy:

Leszek, Brogowski,

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/487704.pdf

Data publikacji:

2019-08-04

Wydawca:

Akademia Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu

Tematy:

AD REINHARDT
MIT ARTYSTY
REPRODUKOWALNOŚĆ DZIEŁA + PARADYGMAT SZTUKI NOWOCZESNEJ
HISTORYCZNA ŚWIADOMOŚĆ SZTUKI
MYTH OF AN ARTIST
REPRODUCTIVITY OF AN ART WORK + PARADIGM OF MODERN ART
HISTORICAL CONSCIOUSNESS OF ART

Opis:

Ad Reinhardt (1913–1967) znany jest zwłaszcza jako malarz czarnych ob- razów, wysokich na pięć stóp i szerokich na pięć stóp – jedynych obrazów, jakie malował przez ostatnie siedem lat swego życia. Jest to bez wątpie- nia jedna z najbardziej radykalnych w historii sztuki praktyk malarskich. Otoczony w latach sześćdziesiątych aurą wyjątkowego prestiżu, zarówno artystycznego, jak i etycznego, zwłaszcza w kręgach pokolenia młodych artystów, którzy tworzyli w tamtych latach sztukę konceptualną, pozo- stawał on w krytycznym dystansie wobec ekspresjonizmu abstrakcyjne- go. Jego postawa w stosunku do artystów-kompanionów swego pokole- nia nie wynikała jednak z negatywnej oceny estetycznej ich malarstwa: ostrze jego krytyki zwrócone było przeciwko temu, co na jego temat mó- wili, a także przeciwko ich postawom wobec rynku sztuki i handlu sztuką. Reinhardt uważał, że dzieło nie jest autonomicznym przedmiotem, ale że ma sens i wartość ze względu na projekt sztuki, jaki realizuje, na idee, jakim służy oraz na polityczne i intelektualne źródła, z jakich wypływa. Nikt chyba nigdy nie był surowszy niż on w ocenie poetyckich pseudo- uzasadnień, często o motywach romantyczno- i mistyczno-religijnych, jakimi artyści – a w szczególności malarze ekspresjonistyczni – próbo- wali uprawomocnić swe malarskie praktyki. Jego lewicowa wrażliwość polityczna pozwalała mu jasno oceniać użyteczność tego fetyszyzującego dyskursu dla potrzeb promocji rynkowej; czytelnik Marksa, rozumiał sens pojęcia fetyszyzmu towaru rynkowego. Zaskakujące pisma Reinhardta są właśnie jednym z najbardziej radykalnych przyczynków do krytyki dzieła- -fetyszu jako towaru na rynku sztuki. W publikowanych począwszy od lat czterdziestych pismach, często krótkich i o szczególnej, ostrej i niepozba- wionej poetyckiego uroku retoryce, w formach manifestów, opracowywał on jednocześnie nie mniej radykalną koncepcję sztuki-jako-sztuki, która jest nawiązaniem do rozmaitych antysubiektywistycznych tradycji sztuki i twórczości artystycznej, oraz próbą uaktywnienia tego typu dyskursu o sztuce. Sztuka konceptualna wiele zawdzięcza tej Reinhardtowskiej pracy u podstaw. Mimo że jego pozycja w historii sztuki nowoczesnej jest niekwestio- nowalna, niewiele poświęcono jego pracy poważnych analiz, a teksty jego zbywane są milczeniem; niejednokrotnie – zaprzeczając najbardziej podstawowej uczciwości – próbowano podporządkować Reinhardta fe- tyszyzującym i mistycyzującym koncepcjom sztuki, nazywając go „czar- nym mnichem”, dopatrując się w jego trójdzielnych obrazach symbolu krzyża, podkreślając jego przyjaźń z trapistą Thomasem Mertonem itp. Trudno o lepsze dowody aktualności jego krytycznej postawy wobec ide- ologii rynku sztuki i wobec intelektualnej i politycznej dymisji aktorów obecnego systemu instytucji artystycznych. Przedrukowany tutaj roz- dział z książki Ad Reinhardt. Nowoczesne malarstwo i odpowiedzialność estetyczna, która ukazała się w roku 2011 w éditions de la transparence, przynosi kilka przykładów niekompatybilności projektu sztuki Reinhardta z dominującą ideologią i powszechnie akceptowanym dyskursem na jej temat oraz szkicuje kilka najważniejszych pojęć jego teorii, związanych w szczególności z historyczną świadomością artystyczną. W istocie, o ile malarzowi ekspresjonistycznemu wydawać się może, że niepowtarzalna oryginalność jego obrazów jest efektem subiektywnego wyrazu ich form, o tyle, porównane z innymi seriami obrazów z danego okresu jego twór- czości, obrazy jego wpisują się w ciągłość form, którą nazywamy sty- lem i którą trudno wyjaśnić subiektywnymi źródłami ekspresji; a kiedy porównuje się twórczość malarzy danego okresu historycznego, trudno oprzeć się wrażeniu, że wszystkie są trochę do siebie podobne i że poję- cie oryginalności poddać trzeba krytycznej analizie. Dlatego oryginalność twórczości artystycznej ujawnia się w całkiem innym świetle świadomo- ści, która sztukę ujmuje jako zjawisko historyczne. W książce, z której pochodzi przedrukowany poniżej fragment, po raz pierwszy podjęta została próba mówienia o pracy Ada Reinhardta jako o nierozłącznej całości, to znaczy łącząc sens i zmysłową postać jego malarstwa z pojęciami, które konstruują się w jego pismach. Starałem się w niej dogłębnie przeanalizować teoretyczną spójność i intelektualną dynamikę tego pisarstwa. Naznaczone charakterystyczną retoryką, czę- sto powtarzającą jeden schemat frazeologiczny, pisma te zawierają wiele cytatów, ale nieliczne tylko podane są w cudzysłowach, z rzadka jedynie wskazując na autora. Jest to znak antysubiektywnego projektu Reinhard- ta, który unikać chciał zbyt łatwej, jego zdaniem, oryginalności subiek- tywnej, traktując ją jako rodzaj kaprysu; przeciwnie, chciał konstruować oryginalność na poziomie intelektualnym i w horyzoncie historycznym. Oryginalność jest dla niego oryginalnością koncepcji sztuki, gdzie myśle- nie i malowanie łączą się spójnie w jednym dziele. Reinhardt pragnął po- wtarzać jedynie to, co zostało już wypowiedziane przez innych artystów, ale artystów-jako-artystów, to znaczy przez artystów, których wypowie- dzi dają się pogodzić z ich historyczną misją, a nie są wypowiedziami jed- nostek; usiłował ogarnąć spoistym horyzontem całość tych wypowiedzi. Analiza tekstów Reinhardta pozwoliła mi zidentyfikować dwa główne źródła intelektualne, z których zdają się pochodzić wspomniane cytaty lub kryptocytaty. W artykule Ad Reinhardt: la peinture et l’écrit, opubli- kowanym w piśmie Recherches poïétiques (n° 5, hiver 1996, s. 106–129), analizowałem, porównując jedne z drugimi, fragmenty jego tekstów z wy- branymi fragmentami Georga W.F. Hegla. Na tej podstawie starałem się określić rolę filozofii historii oraz teorii postępu w myśleniu Reinhardta, a zwłaszcza w jego koncepcji sztuki. Kiedy dziesięć lat później studium to zostało przełożone na język amerykański i opublikowane w piśmie „The Open Space Magazine”, n° 7, fall 2005, 199–224, pt. Ad Reinhardt: Painting and Writing, sygnalizowałem już konieczność poszerzenia tego porów- nawczego studium dyskursów o całe pole intelektualne, które odpowiada tradycji i filozofii lewicy, a zwłaszcza anarchizmu. W istocie, zaskakujące podobieństwa odkryć można porównując teksty Ada Reinhardta z wy- branymi fragmentami pism Pierre-Joseph Proudhona, Michała Bakunina, Benjamina Péreta, Alberta Camusa, Oscara Wilde’a itd. Z porównania tego wyciągnąłem wniosek o centralnej roli całej serii wartości, wokół których konstruują się u Reinhardta takie pojęcia, jak twórcza jednostka i jej nieograniczony rozwój w popularnych praktykach sztuki, a zatem filo- zofia działania, a wreszcie bunt i rewolta. Jak pisał Joris-Karl Huysmans, zastosowana do sztuki, teoria środowiska Taine’a jest słuszna, ale słuszna na wspak, gdy idzie o wielkich artystów, gdyż środowisko działa na nich poprzez sprzeciw i nienawiść, jaką w nich wyzwala1. U swych źródeł lewica to projekt przezwyciężania pasywności i „brania w ręce rzeczywistości” w imię nieograniczonego szacunku dla każdej jednostki. Nakładanie się u Reinhardta tych dwóch tradycji, heglizmu i anarchi- zmu, nadaje sens modernistycznemu modelowi sztuki: studium historii uczy artystę mówić „nie”, tak jak fotografia wskazywała Picassowi na wszystko to, czego nie było już sensu malować. Historia jest bowiem je- dyną miarą prawdziwej nowości w sztuce, czyli miarą twórczych wyna- lazków. Taka zarysowuje się w pismach Reinhardta i w jego malarstwie filozofia sztuki: rekapitulować całą powszechną historię form (Reinhardt wiele podróżował po świecie i realizował tysiące slajdów, które organi- zował według typów form), zacząć malować byle co, stopniowo odrzu- cać wszystkie zbędne elementy (przedstawienie, gest, teksturę, zmienne formaty, kolor itp.), aby zrealizować w ten sposób ostatnią i ostateczną w historii postać malarstwa. Reinhardt oznajmia, że robi po prostu ostatnie obrazy, jakie ktokol- wiek może zrobić2. Czy jest to wyraz zarozumiałości? Z pewnością nie, jeśli przyjąć punkt widzenia historycznej świadomości sztuki. Zacyto- wane powyżej jego trzy krótkie teksty zdają się antycypować protokoły sztuki konceptualnej: w najistotniejszym sensie tego słowa, twórczość nieuchronnie związana z analizą historyczną i wynalazkami wprowadza- jącymi nowe wartości w kulturową tkankę. Dokonuje się ona zawsze i je- dynie w materii języka. Cała pierwsza część wywiadu Reinhardta z Bruce Glaserem z roku 1967 poświęcona jest pytaniom, czy ktoś inny mógłby malować dla niego te czarne obrazy. Odpowiedź jest skomplikowana, ale jasna. Oczywiście, że mógłby: tylko w jakim celu i jaki byłby takiego za- biegu sens? Każdy powinien malować swoje własne malarstwo, tak jak Reinhardt maluje swoje. Zacytowany opis czarnych obrazów mógłby być instrukcją dla kogoś, kto mimo wszystko chciałby wykonać takie same czarne obrazy... tyle, że nie będą one w żadnym wypadku dziełami Re- inhardta, bo przedmioty te wynikać będą z całkiem innych motywacji i z innej świadomości artystycznej. Dzieło zostałoby wówczas sprowa- dzone do przedmiotu, gdy tymczasem jest ono całością projektu sztuki i przedmiotu, który zeń wynika, nierozdzielnym stopem malarskiego ob- razu i jego znaczenia (jak u Hegla). W tym Reinhardt różni się od koncep- tualistów, którzy, jak Sol LeWitt czy Lawrence Weiner, wprowadzili te językowe ekwiwalenty dzieła w obieg rynku sztuki. Otóż nawet jeśli ktoś namalowałby takie same czarne obrazy z taką samą świadomości arty- styczną, jak Ad Reinhardt, praca ta i tak nie miałaby już sensu dla sztuki: tego, co już raz zostało dokonane nie ma sensu powtarzać. Reinhardt cy- tuje Gauguina: w sztuce jest się rewolucjonistą albo plagiatorem. W pracy nad tą poświęconą Reinhardtowi książką poza tekstami opublikowanymi przez Barbarę Rose korzystałem z wielu dotychczas nie- publikowanych dokumentów: listów, notatek, konferencji i wywiadów, które udostępniła mi Ad Reinhardt Foundation. Miałem także dostęp do katalogu biblioteki artysty, który (katalog) nie pozwolił mi wszelako po- twierdzić hipotez na temat źródeł Reinhardtowskich koncepcji i pojęć; nie znalazłem w nim książek3, z których pochodzą cytaty, na podstawie których ustalałem intelektualne pokrewieństwa. Po pierwszym rozczaro- waniu stwierdziłem jednak, że tym lepiej broni się przyjęta przeze mnie metoda analizy, bo zbiegają się tym sposobem pojęciowe logiki autorów i całych pól teoretycznych, unieważniając zarazem ewentualny argument przypadkowego cytatu. Ad Reinhardt. Peinture moderne et responsabilité esthétique to pierw- sza, jak dotąd, próba ujęcia twórczości artysty w horyzoncie jego wypo- wiedzi teoretycznych. Pierwsza także, która jako ilustracjami posłużyła się jego komiksami i rysunkami satyrycznymi, jakich równolegle do pracy malarskiej wykonał olbrzymie ilości i które stanowią całe spektrum roz- ciągające się od zaangażowanych karykatur politycznych po wspaniałą serię How to Look at..., (How to Look at Modern Art itd.). Książka moja nie zawiera ani jednej reprodukcji obrazów Reinhardta, zaś jego satyry o sztuce, często śmieszne i trafne, ale także krytyczne i złośliwe, potraktowałem jako interesującą przeciwwagę dla radykalnej „idealności” jego malarstwa, nie- reprodukowalnego, jak sam twierdził; są one także malowniczym i trafnym komentarzem na temat sytuacji sztuki w przestrzeni społecznej; sytuacji, na którą, jak widzieliśmy, Reinhardt był bardzo wrażliwy. Oto główne tezy mojej książki. Według Reinhardta, to nie sfera prze- życia, uczuć i „doświadczenia wewnętrznego”, lecz wiedza historyczna i transmisja kulturowa są źródłami sztuki: artyści pochodzą od artystów, formy sztuki pochodzą od form sztuki, malarstwo pochodzi od malarstwa4. Są to jednak źródła w szczególnym sensie – „ na wspak”, jak mówił Huy- smans – źródła odrzucone lub odnowione. Sztuka to selektywnie skon- struowana tradycja przez nowoczesnych artystów, którzy nauczyli się mówić jej „nie”. Bycie twórczym to wytwarzanie nowych wartości, a za- tem nieuchronna konfrontacja z historią. Ale po to, by interpretować hi- storię, trzeba przejść przez doświadczenie języka, który staje się właści- wym „miejscem” twórczości i wynalazczości, nawet w malarstwie. Taki jest głęboki sens desubiektywizacji procesów twórczych opracowanych i stosowanych przez Ada Reinhardta. Nie pozwala ona uniknąć pewnej formy powtórzenia, a nawet – jak widzieliśmy – plagiatu5. Potępienie nad- miernego subiektywizmu to przyjęcie punktu widzenia sztuki-jako-sztuki, czyli podporządkowanie się jej historycznej – i zmiennej – istocie. Nie bez pewnej ironii i prowokacji, wielokrotnie Reinhardt przyznawał, że powta- rza jedynie to, co artyści już wcześniej mówili, jako artyści-jako-arty- ści. Ta istota sztuki, to – w tamtych czasach – jej nowoczesność; pojęcie, schemat i metoda Reinhardta są właśnie jej ilustracją, a nawet uciele- śnieniem. Sztuka Reinhardta jest paradygmatem sztuki nowoczesnej. Nowoczesność jest, jego zdaniem, epoką rozumu, a zatem etyki: ujmowa- nie historii jaki całości otwiera perspektywę spójnego i konsekwentnego myślenia, nie tylko na temat sztuki, ale także na temat rzeczywistości. Nowoczesność domyka bowiem historyczny proces emancypacji i rozu- mienia świata i otwiera epokę wolności i odpowiedzialności. Takie są też zadania artystów, takie były Reinhardta liczne boje... przede wszystkim z artystami. W takim właśnie kontekście wprowadził on pojęcie estetycz- nej odpowiedzialności artysty. Bowiem sztuka to doświadczenie autono- mii, czyli wolności – ale dzieła sztuki nie są autonomiczne. Nie są one autonomiczne, bo nie da się ich oddzielić ani od historii, ani od znaczenia. 48 Leszek Brogowski jakie nadał im artysta. Z tej ich dwuwartościowości wynikają najbardziej wywrotowe, często przemilczane, aspekty sztuki Ada Reinhardta: — przekonanie, że malarstwo mogłoby się stać praktyką popularną — przemalowywanie czarnych obrazów, kiedy powracały one do atelier, naznaczone aktami wandalizmu lub materialnymi śladami transportu i wystaw — założenie, że malarstwo jest realizacją idei6 pociąga za sobą to, że jak każda idea, i ta może – a nawet powinna – zostać wyrażona słownie... — ... ale w przeciwieństwie do konceptualistów, nikt inny nie mógłby za- miast Reinhardta realizować dzieł-przedmiotów według opisanych przez niego protokołów — reprodukowanie w katalogach i pismach jego czarnych obrazów jest zatem czczym pragnieniem, bo skoro nie da się ich nawet sfotografować, to są siłą rzeczy niereprodukowalne.

Źródło:

DYSKURS: Pismo Naukowo-Artystyczne ASP we Wrocławiu; 2019, 27; 6-48
1733-1528

Pojawia się w:

DYSKURS: Pismo Naukowo-Artystyczne ASP we Wrocławiu

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 44.

Tytuł:

ALTERNATIVE NOWS, AND THENS TO BE
Alternatywne teraz, zaraz i przedtem

Autorzy:

Shanken, Edward A.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/487702.pdf

Data publikacji:

2016-12-05

Wydawca:

Akademia Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu

Tematy:

kanon sztuki
sztuka i nauka
sztuka i technologia
sztuka i ideologia
główne nurty sztuki współczesnej sztuka mediów
artistic canons
art and science
art and technology
art and ideology
main trends in modern art
media art

Opis:

Edward A. Shanken Alternatywne teraz, zaraz i przedtem Temat „alternative now” odnosi się nie tylko do teraźniejszości; uważam, że ściśle dotyczy on samego sedna filozofii historii. Nawet bez kwestionowania faktów historia potrafi wykazać ogromną plastyczność. Sposób, w jaki kanon historii sztuki jest ujmowany i kształtowany, zależy od perspektywy wiecznie zmieniającego się teraz. Ten mechanizm działa w obie strony: tak jak każde „teraz” zakłada konstrukcję alternatywnego „wtedy”, tak każde „wtedy” konstruuje alternatywne „teraz”. Co więcej, wszystkie alternatywne „teraz” i „wtedy” stają się szczególną podstawą wyobrażenia przyszłości. Te oddziaływania „byłego” i „teraźniejszego” są nieuchronne zarówno teraz, jak i w przyszłości. Przedmiotem moich studiów jest opisywanie lub pisanie na nowo historii sztuki. W naukach humanistycznych pisanie opiera się na prostych zasadach: 1) rozpoznanie problemu; 2) omówienie tego, co inni napisali na jego temat; 3) wyłożenie swojego punktu widzenia wraz z uzasadnieniem. Wystąpienie z oryginalnym ujęciem, frapującym – choćby tylko dla autora – jest jak dar bogów. Jednak nawet ktoś tak obdarowany, przekonując innych do swego stanowiska, musi wziąć pod uwagę, jak dalece odbiega ono od obowiązującego status quo. I to jest dokładnie to, czego potrzeba, by wpłynąć na ludzi, a w konsekwencji także by odmienić historię. Czym się więc przejmować? Idee innych poszerzają moje rozumienie świata, czynią moje życie sensowniejszym, głębszym. Tworząc i dzieląc się ideami mam nadzieję oddziaływać w ten sam sposób na innych. Mój idealizm idzie nawet dalej – wierzę, że ten proces służy naprawie świata. Jeśli więcej wiemy, otwieramy się na odmienne poglądy i próbujemy rozumieć inne stanowiska, być może stajemy się bardziej wrażliwi, bardziej tolerancyjni wobec innych. Im bardziej jesteśmy gotowi przyjmować inność, odmienne kultury, tym większą mamy motywację do łagodzenia różnic. Moja wiara w to została umocniona, gdy w 2007 roku okazało się, że podobny pogląd wyznaje były dyrektor Metropolitan Museum of Art, Philippe de Montebello. W swoim artykule przedstawiam plan, według którego podejmuję próbę skorygowania historii. Wyjściowy temat moich obecnych badań – budowanie pomostu między sztuką głównego nurtu a sztuką nowych mediów – traktuję w kontekście ich wzajemnych wpływów. Na końcu wprowadzam nieco prowokacji na temat potencjalnego znaczenia konkretnej historii lokalnej dla alternatywnych opisów przeszłości i teraźniejszości. Jedna z moich strategii historycznej rewizji kwestionuje kategoryczne podziały, które nie pozwalają dostrzec podobieństw i kontynuacji. Jakkolwiek zaznaczanie odrębności jest ważne, inaczej wszystko stałoby się jednolitą magmą, różnice, granice, definicje muszą być badane z uwzględnieniem miejsca, w jakim powstają, ideologii, jakiej są poddane, i presji, jaką stwarzają. Socjolog Thomas F. Gieryn pisał: Tworzenie podziałów jest strategicznym działaniem […]. Granice i terytoria […] są wyznaczane dla osiągania doraźnych celów i interesów […] żeby zabezpieczyć potrzeby i interesy grupy bezpośrednio zainteresowanej1. Cytując Pierre’a Bourdieu, Gieryn zauważa dalej, że takie granice ustanawiają „ideologiczne strategie i epistemologiczne stanowiska, według których ich wyznawcy […] usprawiedliwiają swoje stanowisko i strategie używane do utrzymywania albo ulepszania go, dyskredytują przy tym wyznawców przeciwnych stanowisk i strategii”1. Artykuł po raz pierwszy został opublikowany w katalogu WRO 2011, Wro Art Center.
Edward A. Shanken Alternative «nows» and «thens» to be The article was first published [in:] WRO 2011 catalogue, Wro Art Center. I take the theme “alternative now” as being concerned not just with the present but as cutting right to the core of the philosophy of history. Without denying the facticity of actual events, the malleability of history is demonstrated by the many ways the canon of art history has been written and rewritten from the perspectives of ever-changing present. But this is also a two-way street. Just as every “now” arguably constructs an alternative “then”, so every “then” constructs an alternative “now”. Moreover, every alternative “now” and “then” establishes a particular foundation for imagining the future. This inevitably impacts the “nows” and “thens” to be; those that are yet to come. My scholarship has been deeply concerned with writing and rewriting the history of art. Academic writing in the humanities is predicated on a simple formula: 1) identify a problem; 2) discuss what other people have said about that problem; 3) articulate your own original perspective and argue in support of it. Coming up with an original perspective that is compelling – even just to oneself – can seem like a gift from the gods. Even if so blessed, convincing others that one’s position is worth considering can be an extraordinary challenge, one that is proportional to how far it diverges from the status quo. But this is precisely what is required to influence people; in effect, to alter history. So why bother? Others’ ideas expand my understanding of the world, making my life more meaningful and, well, awesome, in the most literal sense. By creating and sharing ideas I hope to have the same effect on others. My idealism goes even further, for I believe this process helps cultivate a more peaceful world. If we know more, are open to alternative world views, and can understand others’ perspectives, then perhaps we can be more sensitive, tolerant and embracing of others. The more we can 5 4 E d w a r d A . S h a n k e n embrace other individuals and cultures, the more difficult it becomes to destroy them and the greater our motivation becomes to reconcile our differences in a mutually beneficial way. Although I can find little tangible evidence to support this belief, my commitment to it was reinforced when I heard a very similar position expressed by the former director of the Metropolitan Museum of Art Philippe de Montebello in 2007. In my article, I shall outline some rhetorical strategies which I have employed in my own attempts at rewriting history. A key example from my current research on bridging the gap between mainstream contemporary art and new media art will be elaborated and analyzed in terms of its implications. Finally, I shall raise some provocations regarding the potential significance of particular local histories for informing alternative accounts of the past and present. One of my strategies for historical revision concerns questioning categorical divisions that obscure parallels and continuities. Although it is important to make distinctions, lest everything all be an undifferentiated muddle, distinctions, boundaries, definitions and the like must be scrutinized with respect to their ideology and the violence they do to the people, places and ideas involved. As sociologist Thomas F. Gieryn has written, “Boundary-work is strategic practical action […] Borders and territories […] will be drawn to pursue immediate goals and interests […] and to appeal to the goals and interests of audiences and stakeholders”. Quoting Pierre Bourdieu, Gieryn further notes that such boundaries constitute “ideological strategies and epistemological positions whereby agents […] aim to justify their own position and the strategies they use to maintain or improve it, while at the same time discrediting the holders of the opposing position and strategies.”1

Źródło:

DYSKURS: Pismo Naukowo-Artystyczne ASP we Wrocławiu; 2016, 22; 40-54
1733-1528

Pojawia się w:

DYSKURS: Pismo Naukowo-Artystyczne ASP we Wrocławiu

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 45.

Tytuł:

Sztuka Albrechta Dürera i Cranachów na artystycznym dworze Albrechta Hohenzollerna w stołecznym Królewcu
Albrecht Dürer’s and Cranach’s art at the artistic court of Albrecht Hohenzollern in the capital Königsberg

Autorzy:

Birecki, Piotr

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/2154369.pdf

Data publikacji:

2022-12

Wydawca:

Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu

Tematy:

Prusy Królewskie
Prusy Książęce
XVI wiek
sztuka nowożytna
Dürer
Cranach
Albrecht Hohenzollern
Królewiec
Royal Prussia
Ducal Prussia
XVI Century
early modern art
Königsberg

Opis:

Artykuł prezentuje wpływy sztuki Albrechta Dürera i warsztatu Cranachów na sztukę Prus Książęcych oraz szczególnie na ich udział w tworzeniu artystycznego oblicza dworu Albrechta Hohenzollerna. Początkowo autor omawia przykłady oddziaływania grafik Martina Schongauera oraz Albrechta Dürera na malarstwo w Prusach Królewskich w okresie przedreformacyjnym. Przywołano tu przykłady z Fromborka i Elbląga oraz jeden z Prus Książęcych, czyli z kościoła w Rychnowie. Następnie przedstawiono kolejne przykłady obecności dzieł sztuki obydwu artystów na dworze Albrechta Hohenzollerna, oddziaływania Wittenbergi i Norymbergi na tworzony przez księcia nowożytny dwór w Królewcu. Tu przedstawiono zarówno działania w zakresie kształcenia miejscowych artystów, jak i pracy wielu wykwalifikowanych rzemieślników na rzecz Albrechta. Wszystkie te działania, jak wykazano, pozwoliły stworzyć bogaty w dzieła sztuki nowożytny dwór renesansowego władcy.
This article presents the influence of Albrecht Dürer’s art and the Cranach’s workshop on the art of Ducal Prussia and particularly on their participation in the creation of objects of art on the court of Albrecht Hohenzollern. Initially, the author discusses the impact of Martin Schongauer’s and Albrecht Dürer’s graphic art on the paintings in the Royal Prussia during before Reformation. The two examples comes from Frombork and Elbląg (Royal Prussia) and one of one from the church in Rychnowo (Ducal Prussia). Next the paper shows other examples of the presence of works of art by both artists at the court of Albrecht Hohenzollern, the influence of Wittenberg and Nuremberg on the early modern royal court created by Prince Albrecht. The paper presents the artistic education of local artists and objects of art made by many skilled craftsmen for Albrecht. All these activities, as shown, have created a modern manor house/court of renaissance ruler.

Źródło:

Studia Elbląskie; 2022, 23; 55-68
1507-9058

Pojawia się w:

Studia Elbląskie

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 46.

Tytuł:

Produkcja sztuki – pracownia artysty jako „fabryka” na przykładzie warsztatu Joany Vasconcelos
Art production – artist’s studio as a “factory” in an example Joana Vasconcelos’ workshops

Autorzy:

Rymkiewicz, Zuzanna

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/29519312.pdf

Data publikacji:

2023

Wydawca:

Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego

Tematy:

Joana Vasconcelos
warsztat
pracowania artysty
atelier
proces produkcji dzieła sztuki
portugalska sztuka współczesna
artysta zaangażowany komercyjnie
workshop
artists studio
production of art
Portuguese modern art
artist commercially involved

Opis:

Artykuł jest analizą warsztatu współczesnej portugalskiej artystki Joany Vasconcelos. Najważniejszymi aspektami poruszanymi w tekście są przyjęta w atelier organizacja pracy przy wykonywaniu dzieł (struktura wieloosobowego zespołu) oraz komercyjny profil działalności artystki. Współczesny artysta często staje przed wyzwaniem przeniesienia w świat materialny swojej koncepcji – szczególnie jeśli dzieło ma dużą skalę lub zawiera elementy nietypowych materiałów czy rozwiązań, jak w przypadku Vasconcelos. Czynniki produkcyjne mogą mieć determinujący wpływ na proces twórczy i wykonawczy. Ponadto nawet gotowa praca musi mieć zapewniony odpowiedni transport, promocję, warunki przechowywania, a ostatecznie konserwację. Artystka pozostaje autorką koncepcji wszystkich swoich dzieł, mimo że powstają one bez jej bezpośredniej fizycznej ingerencji. Skala pracowni oraz zaangażowanie licznych pomocników pozwalają porównać ją do warsztatu Petera Paula Rubensa. Analogia jest trafna, również w kwestii uznania, jakie otaczało obu artystów. Rubens otrzymywał zamówienia od królewskich i książęcych rodzin, Vasconcelos wykonuje dzieła dla rodziny Rotschildów, a jej pracownie współcześnie odwiedzają celebryci i postacie popkultury. Vasconcelos zbudowała warsztat, który można porównać do fabryki ze względów organizacyjnych – podporządkowania procesu porządkowi produkcyjnemu. Takie znaczenie wyrazu jest dalekie od nazywanej w ten sam sposób przestrzeni twórczej Andy’ego Warhola. Zarówno z samym nurtem pop-artu, jak i jego czołowym przedstawicielem artystkę łączy komercyjny profil działalności – zaangażowanie we wzornictwo przemysłowe, tworzenie prac na zlecenie m.in. domów mody. Joana Vasconcelos buduje swoją markę w świecie komercji, kapitalizując swoje nazwisko, jednocześnie tworząc dzieła o krytycznym komentarzu wobec mechanizmów kapitalizmu. Nie jest to oznaką hipokryzji, a świadomości uwikłania artysty w wielorakie mechanizmy społeczno-gospodarcze. Zamiast przyjmować anarchistyczną postawę, można wykorzystać je na swoją korzyść i zbudować nazwisko, którego głos będzie znaczący.
Article aims to analyse workshop of a modern Portuguese artist Joana Vasconcelos. The most significant matters raised in text are: the organization of work, including the structure of team, and the commercial business profile. Contemporary artists often have to face the struggle of transferring the idea into material world – this especially concerns works in big scale and one’s using unusual materials or technics, like in Vasconcelos art. Production factors can determine creative/executive processes. After the work is finished it must be promoted, properly transported, stored under satisfactory conditions and finally preserved. The artist remains to be the author of the idea behind each piece, although works are being made without her direct physical action. Scale of the workshop, as much as involving a group of staff, allows to compare this space to the studio of Peter Paul Rubens. Analogy is accurate also on the level of recognition surrounding both artists. Rubens was receiving orders from royal families, while Vasconcelos today creates pieces for Rothschild family, and her studio is being visited by celebrities. Artist has formed a workshop, which can be compared to the factory, due to its organizational aspects – subordination of process to the production order. This meaning is very distant from creative space of work established by Andy Warhol, called with the same name. However, the artist activity shows parallels to pop-art movement and its leading representant by engagement in commercial design or creating artworks for various fashion houses. Joana Vasconcelos continuous to build her brand in commercial world by capitalizing her name, simultaneously she produces art which criticizes capitalism and its wrongdoings. Those actions cannot be observed as hypocrisy but only as sign of awareness considering artists entanglement in different socio-economic conditions of modern world. Instead of taking the anarchist attitude she took those conditions to her own advantage by establishing a name, that makes her voice more significant.

Źródło:

TECHNE. Seria Nowa; 2023, 1, 11; 193-212
2084-851X

Pojawia się w:

TECHNE. Seria Nowa

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 47.

Tytuł:

Sztuka krytyczna jako medium edukacji osób dorosłych – wyniki badań
Critical art as a medium in adult education - research results

Autorzy:

Działa, Beata

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/460168.pdf

Data publikacji:

2015

Wydawca:

Fundacja Pro Scientia Publica

Tematy:

edukacja przez sztukę
teoria krytyczna
uczenie się osób dorosłych
doświadczenie w edukacji
sztuka jako doświadczenie
sztuka współczesna
education through art
critical theory
adult education
experience in education
art as experience
modern art

Opis:

Tekst podejmuje tematykę edukacji przez sztukę w odniesieniu do osób dorosłych. Kontekst teoretyczny tworzą: koncepcje edukacji osób dorosłych, teorie edukacji poprzez sztukę oraz poglądy badaczy dotyczące definicji i sposobów odbioru sztuki współczesnej. Badania wynikające z tego kontekstu przeprowadzone były w strategii jakościowej i miały na celu uzyskanie odpowiedzi na pytanie badawcze: w jaki sposób sztuka krytyczna pełni rolę medium edukacyjnego?
The article deals with the topic of education through art, with special reference to adults. The theoretical context comprises - concepts of adult education, theories of education through art and the views of researchers on the definition of art and also methods of appreciating modern art. The research resulting from this context were conducted in a qualitative strategy and were designed to answer the research question – In what wat does critical art act as a medium of education?

Źródło:

Ogrody Nauk i Sztuk; 2015, 5; 191-202
2084-1426

Pojawia się w:

Ogrody Nauk i Sztuk

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 48.

Tytuł:

From Łódź to Leiden – on international connections of the polish interwar avant-garde
Od Łodzi po Lejdę – o międzynarodowych kontaktach polskiej awangardy międzywojennej

Autorzy:

Wenderski, Michał

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1933062.pdf

Data publikacji:

2018-09-21

Wydawca:

Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków

Tematy:

interwar period
modern art
avant-garde
“a.r.” group
cultural mobility
the Netherlands
Belgium
okres międzywojenny
sztuka nowoczesna
awangarda
grupa „a.r.”
mobilność kulturowa
Holandia
Belgia

Opis:

This article is dedicated to international connections between selected representatives of Polish and Western avant-gardes in art and literature of the interwar period. Both the nature and the scale of such relations have been exemplified by a number of artists from the “a.r.” group – Katarzyna Kobro, Władysław Strzemiński, Henryk Stażewski and Jan Brzękowski, as well as their relationships with the representatives of Dutch and Belgian formations, inter alia “De Stijl” group. The origin of those connections has been briefly presented, along with their nature, dynamics and an impact they made on artworks and theories of chosen artists. Their description is based on archival documents and publications, from which a picture of direct relationships between the leading artists of the European avant-garde emerges – some of them personal, some correspondence-based; they have also been presented in form of a diagram that illustrates the text.
Niniejszy artykuł poświęcony jest międzynarodowym kontaktom istniejącym pomiędzy wybranymi przedstawicielami polskiej i zachodniej międzywojennej awangardy artystyczno-literackiej. Charakter i skala tych relacji zostały przedstawione na przykładzie artystów grupy „a.r.” – Katarzyny Kobro, Władysława Strzemińskiego, Henryka Stażewskiego oraz Jana Brzękowskiego i ich kontaktów z przedstawicielami holenderskich i belgijskich formacji, m.in. grupy „De Stijl”. Pokrótce omówiono genezę tych relacji, ich naturę i przebieg oraz wpływ jaki wywarły na twórczość i teorie wybranych artystów. Opis owych zależności oparty został na archiwalnych dokumentach i publikacjach, z których wyłania się obraz bezpośrednich kontaktów – osobistych bądź korespondencyjnych – pomiędzy czołowymi artystami europejskiej awangardy, które przedstawiono także w formie diagramu ilustrującego niniejszy tekst.

Źródło:

Muzealnictwo; 2018, 59; 203-210
0464-1086

Pojawia się w:

Muzealnictwo

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 49.

Tytuł:

Carlo di Prevo – un pittore ticinese in Polonia. Prova di approccio monografico
CHARLES DE PREVO − ITALIAN PAINTER IN POLAND. AN ATTEMPT AT A MONOGRAPH

Autorzy:

Gurba, Stanisław

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/490102.pdf

Data publikacji:

2016

Wydawca:

Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara

Tematy:

Karol de Prevo
malarstwo włoskie
sztuka włoska w Polsce
sztuka nowożytna
mecenat artystyczny w Polsce
Charles de Prevo
Italian paintings
Italian art in Poland
modern art
artistic patronage in Poland

Opis:

Charles de Prevo was the north Italian painter working in Poland at the turn of the seventeenth and eighteenth centuries. The article shows the artistic live of Charles de Prevo, in particular his whereabouts in Poland and his paintings. The study of article has been used publications about the painter and his works, correspondence painter from his patrons and other archives. So far there is no publication showing the overall artistic activity of Charles de Prevo. On the example of this painter was presented socio-political situation and artistic phenomenon in the XVI - XVIII centuries in Europe.

Źródło:

Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej; 2016, 23; 75-93
1234-8880

Pojawia się w:

Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 50.

Tytuł:

Letteratura italiana e “arti sorelle” alla Facoltà di lingua e letteratura polacca: un percorso di letteratura comparata
Italian literature and the “sister arts” at the Faculty of Polish studies: a course in comparative literature

Autorzy:

Płaszczewska, Olga

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/446326.pdf

Data publikacji:

2013-12-31

Wydawca:

Wydawnictwo Adam Marszałek

Tematy:

comparative literature
sister arts
transmutation
Italian literature and culture in modern art
reception of Italian literature in Poland and in Europe
teaching Italian literature in its artistic context

Opis:

The purpose of the article is to outline the guidelines of the interdisciplinary course in comparative literature, given at the Jagiellonian University in Krakow. The subject of the series of lectures is the relation between Italian literature and different branches of art, in context of their cultural references. The strategies of sensibilization of the audience both to the problem of „sister arts” and to the Italian literature and language themselves are explained. In addition, the significance of an interdisciplinary approach to the problem of reception of Italian literature in European culture is mentioned as one of the aims of the lecture. Moreover, main problems of the course, such as themes of reintepretation of Italian classics in visual arts, music, cinema and theatre, are discussed on the background of „classroom dynamics” which characterize the group of students with different knowledge of Italian language and different cultural competences.

Źródło:

Italica Wratislaviensia; 2013, 4; 127-139
2084-4514

Pojawia się w:

Italica Wratislaviensia

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce