Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Cesarstwo rzymskie" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-63 z 63
    Tytuł:
    Dole i niedole cesarza Trajana
    Autorzy:
    Jurkowski, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/666185.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    recenzja
    Julian Bennett
    Cesarstwo Rzymskie
    Trajan
    Opis:
    Recenzja opublikowanej w 2017 roku przez wydawnictwo Napoleon V z Oświęcimia polskiego tłumaczenia pracy brytyjskiego archeologa Juliana Bennetta pt. "Trajan, Optimus Princeps. Życie i czasy". Autorami przekładu są Michał Norbert Faszcza, będący zarazem redaktorem naukowym wydania, oraz Michał Baranowski.
    Źródło:
    Wieki Stare i Nowe; 2018, 13, 18; 249-258
    1899-1556
    2353-9739
    Pojawia się w:
    Wieki Stare i Nowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rzym i jego mieszkańcy w latach 68—69: „wielkie i nieszczęśliwe miasto”
    Rome and its residents in the years 68—69: “a great and wretched city”
    Autorzy:
    Ścigała, Judyta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1900983.pdf
    Data publikacji:
    2019-01-10
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    starożytny Rzym
    Cesarstwo Rzymskie
    „rok czterech cesarzy”
    Opis:
    In the Year of the Four Emperors Rome saw many dramatic events. Despite the fact that in that period the capital of the empire was not the centre stage of events, both the city and its residents did suffer a great deal.  Numerous references furnished by source literature enable us to reconstruct the image of Rome of the years 68—69. The subsequent emperors who came to the capital: Galba, Otho and Vitellius, exploited it — each of them during their brief reign — to attain their personal goals, for example by placing numerous representations of themselves in various places in the city. Each subsequent entry of an emperor to the city entailed greater and great. However, it were the gods who were blamed to the greatest extent for destroying Rome. It was them who brought about many disasters in the city by the Tiber by sending numerous mala on the capital.
    Źródło:
    Wieki Stare i Nowe; 2016, 11, 16; 19-33
    1899-1556
    2353-9739
    Pojawia się w:
    Wieki Stare i Nowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Julia Domna w polityce dynastycznej Septymiusza Sewera – wprowadzenie do problematyki
    Autorzy:
    Smyk, Anita
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1810674.pdf
    Data publikacji:
    2019-09-01
    Wydawca:
    Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach
    Tematy:
    Dynastia Sewerów
    Julia Domna
    Cesarstwo Rzymskie
    historia
    Opis:
    Julia Domna, żona cesarza Septymisza Sewera i matka dwóch cesarzy Karakalli i Gety jest najbardziej znaną wśród tzw. ‘syryjskich księżniczek’. Artykuł omawia rolę Julii w polityce propagandowej Sewerów, jako założycieli nowej dynastii
    Źródło:
    Officina Historiae; 2019, 2, 1; 21-27
    2545-0905
    Pojawia się w:
    Officina Historiae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rządy pod znakiem walki o sukcesję
    Autorzy:
    Ścigała, Judyta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/666225.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    Nerwa
    recenzja
    cesarz
    Cesarstwo Rzymskie
    Starożytny Rzym
    Opis:
    Recenzja pracy Johna D. Graingera pt. „Nerwa i problem sukcesji w Rzymie w latach 96-99” w przekładzie autorstwa Wojciecha Brillowskiego, wydana w 2017 roku nakładem wydawnictwa Napoleon V.
    Źródło:
    Wieki Stare i Nowe; 2019, 14, 19; 281-284
    1899-1556
    2353-9739
    Pojawia się w:
    Wieki Stare i Nowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kampania partyjska Septymiusza Sewera (193-211)
    Autorzy:
    Madej, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1810673.pdf
    Data publikacji:
    2019-09-01
    Wydawca:
    Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach
    Tematy:
    Dynastia Sewerów
    Cesarstwo Rzymskie
    Septymiusz Sewer
    historia
    Partia
    armia
    Opis:
    Artykuł opisuje kampanie partyjskie Septymiusza Sewera. Opierając się na przekazach źródłowych Kasjusza Diona i Herodiana. Zawiera analizę przyczyn wojny z Arsacydami. Przedstawia również przebieg i skutki tej kampanii dla handlu i dalszej polityki względem imperium Partów.
    Źródło:
    Officina Historiae; 2019, 2, 1; 29-36
    2545-0905
    Pojawia się w:
    Officina Historiae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Służby weterynaryjne oraz nadzór nad obrotem mięsem w Rzymie okresu Republiki i Cesarstwa
    Veterinary services and monitoring of the meat trade in Rome of Republic and Imperial periods
    Autorzy:
    Janeczek, M.
    Chroszcz, A.
    Bilewicz, E.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/857819.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Krajowa Izba Lekarsko-Weterynaryjna
    Tematy:
    historia
    weterynaria
    Cesarstwo Rzymskie
    sluzby weterynaryjne
    mieso
    handel
    nadzor
    Źródło:
    Życie Weterynaryjne; 2017, 92, 11
    0137-6810
    Pojawia się w:
    Życie Weterynaryjne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Oddziaływania psychologiczne i dyscyplinujące w armiach późnego antyku
    Autorzy:
    Wilczyński, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/640505.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
    Tematy:
    armia późnorzymska, dyscyplina, cesarstwo rzymskie w IV–VI wieku, barbarzyńcy
    Opis:
    The psychological and disciplinary treatment of soldiers in the armies of late antiquityThe multiethnic army of the Late Roman Empire generated a huge number of disciplinary problems. Reading the work of Vegetius we hear about serious negligence in the overall military discipline. Other sources inform us repeatedly about mutinies, desertions and self-mutilations of the soldiers who wanted to avoid being incorporated into the army. Very often the mentality of barbarians (e.g. the Huns) in the service of the Roman Army was completely contradictory to the requirements of the Roman law and military customs. A huge role in keeping discipline in army ranks was played by a commander. He was expected to look after his soldiers, build a manly spirit in the detachment, inspire his people by examples of personal courage and – what was truly no less important – have a good fortune on the battlefield. As an impact factor exerting influence on the soldiers, they tried to use not only the harsh punishments, but also some psychological methods e.g. if the signs from the gods were auspicious, they tried to spread the news as far and wide as possible; they took care of the sick and wounded; they supervised the supply of goods and an equitable sharing of the spoils. However whenever they considered it useful, they also resorted to blackmail, taking soldiers’ families hostage; they also threatened that the commander would resign or cut off the only way of escape without any hesitation. Understanding the psychological effects of such actions constitutes a real research challenge.
    Źródło:
    Prace Historyczne; 2014, 141, 4
    0083-4351
    Pojawia się w:
    Prace Historyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Chrystianizacja i romanizacja elit w rzymskiej Edessie
    Christianization and Romanization of Elites in Roman Edessa
    Autorzy:
    Jędrzejewska, Daria
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/947572.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Edessa
    chrześcijaństwo
    elita
    chrześcijanie
    cesarstwo rzymskie
    Christianity
    elite
    Christians
    Roman Empire
    Opis:
    In the pre-Roman history of Edessa and Osrhoene, the role of the local elites, gathered around the royal court, was clearly visible. By this time, Edessean upper classes were strongly influenced with Iranian culture. In the process of incorporation of Osrhoene into Roman Empire, the elites of Edessa took over some Roman cultural models, and their representatives participated in the local administration already after the fall of the Abgarid dynasty in 242 BC. This article aims to trace in sources concerning the history of Edessa references to the local aristocracy. Apparently this group continued to play a role after the transformation of the kingdom into a province, but remained in the shadow of dynamically developing ascetic Syrian Christianity. The elites of Edessa are associated with the figure of Bar Daisan, whose teachings and sect called the Bardezanites survived at least until the fifth century; probably the same circles preserved and modelled the record of conversion of the King of Edessa (S. Brock's theory), which was generally accepted by the inhabitants of the city. Although the sources mention the elites of Edessa occasionally  and reluctantly, the most important tradition associated with them - the legend of the conversion of the city - became the factor that made Edessa famous in the Roman world.
    W przedrzymskiej historii Edessy i Osrhoene wyraźnie rysowała się rola lokalnych elit, skupionych wokół królewskiego dworu. Warstwa ta była silnie przesiąknięta kulturą irańską. W procesie przechodzenia Osrhoene do rzymskiej strefy wpływów, elity Edessy przejmowały do pewnego stopnia rzymskie wzorce kulturowe, zaś ich przedstawiciele piastowali stanowiska w lokalnej administracji już po upadku dynastii Abgarydów w 242 roku po Chr. Niniejszy artykuł ma na celu prześledzenie w źródłach dotyczących historii Edessy wzmianek na temat lokalnej arystokracji. Wskazują one, że warstwa ta nadal odgrywała pewną rolę po zamianie królestwa w prowincję, pozostając jednak w cieniu coraz prężniej rozwijającego się ascetycznego nurtu syryjskiego chrześcijaństwa. Z elitami Edessy związana jest postać Bar Daisana, którego nauki i sekta zwana Bardezanitami przetrwały co najmniej do V wieku; prawdopodobnie te same kręgi przechowywały i modelowały przekaz o nawróceniu króla Edessy (teoria S. Brocka), który została przyjęty przez ogół mieszkańców miasta. Mimo iż zachowane źródła wzmiankują elity Edessy niechętnie i zdawkowo, najważniejsza ze związanych z nimi tradycji – legenda o nawróceniu miasta – stała się czynnikiem, który rozsławił Edessę w rzymskim świecie.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2020, 73; 25-48
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wokół problemów interpretowania przekazu źródeł numizmatycznych [rec. E. Manders: Coining Images of Power. Patterns in the Representation of Roman Emperors on Imperial Coinage, A.D. 193–284. Leiden–Boston 2012]
    Autorzy:
    Kluczek, Agata A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1901690.pdf
    Data publikacji:
    2019-01-10
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    artykuł recenzyjny
    recenzja naukowa
    Erika Manders
    moneta
    Cesarstwo Rzymskie
    coin
    Roman Empire
    Opis:
    Artykuł recenzyjny monografii Erik Manders pt. "Coining Images of Power. Patterns in the Representation of Roman Emperors on Imperial Coinage, A.D. 193—284" (Leiden—Boston 2012).
    Źródło:
    Wieki Stare i Nowe; 2014, 7, 12; 129-136
    1899-1556
    2353-9739
    Pojawia się w:
    Wieki Stare i Nowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Lactantius and “ressourcement”: Going to the sources of religious liberty in the civic order
    Laktancjusz i ressourcement: droga do źródeł wolności religijnej w porządku świeckim
    Autorzy:
    Coleman, Anthony P.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/612528.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Laktancjusz
    apologia
    wolność religijna
    Cesarstwo Rzymskie
    Lactantius
    apology
    religious liberty
    Roman Empire
    Opis:
    Laktancjusz, jako uznany retor, piastował urzędowe stanowiska w okresie panowania Dioklecjana (284-305) i Konstantyna (306-337). Był również obecny w Nikomedii, gdy zimą roku 302/303, Dioklecjan wezwał do rozwiązania „problemu chrześcijaństwa”. Szyderstwa i pogarda, które docierały do Laktancjusza, skłoniły go do napisania wielkiej chrześcijańskiej apologii – Divinae Institutiones. Atmosfera prześladowania, która towarzyszyła powstaniu Institutiones bez wątpienia skłoniła apologetę do dyskusji o wolności religijnej, nie tylko jako ogólnym prawie chrześcijan, ale jako podstawowym prawie osoby ludzkiej. Prezentowany artykuł ukazuje argumenty Laktancjusza za wolnością religijną w porządku świeckim oraz dowodzi, że wiara Laktancjusza w potrzebę wolności dokonywania czynności religijnych determinuje jego afirmację wolności religijnej jako takiej. Artykuł analizuje także użycie pism Laktancjusza w katolickiej nauce społecznej i stwierdza, że soborowe nauczanie Kościoła katolickiego na temat wolności religijnej jest przykładem nie tylko rozwoju doktrynalnego, ale autentycznego powrotu do nauczania Ojców.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2014, 61; 209-219
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Jednostka na polu bitwy w źródłach późnoantycznych – wybrane przykłady
    Autorzy:
    Szopa, Adrian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/640511.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
    Tematy:
    późny antyk, armia rzymska, psychologia pola walki, stres bojowy, późne cesarstwo rzymskie
    Opis:
    An individual on the battlfield in late-antique sources – selected examplesSince the very beginning of human civilization, warfare has always been associated with the history of mankind. As a consequence of wars, some empires were created and others disappeared. The decisions of great generals, the grand strategies of the armies and the spectacular battles have been of interest to historians ever since the beginning of historiography. The longer the time-interval from the described situations the more wars tended to be regarded exclusively as phenomena in macro-scale, where the individual human being seemed to be completely insignificant and deprived of any meaning in comparison with the mass of soldiers. In the course of the last few decades one can observe a change in that tendency. Scholars are more and more often interested in individuals and this trend is visible even in such a distant epoch as antiquity. Some detailed analyses have revealed that although so many years have passed, individuals on the battlefield aren’t completely anonymous, and our sources let us formulate some opinions about the behavior of individuals during battle. Focusing on the individual soldier may allow us to take a closer look at an ancient battle, see the reality through his eyes and ultimately perceive things we have never been aware of.
    Źródło:
    Prace Historyczne; 2014, 141, 4
    0083-4351
    Pojawia się w:
    Prace Historyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Państwowe rozdawnictwo zboża w Cesarstwie Rzymskim. Kształtowanie postaw społecznych w świetle źródeł ikonograficznych
    Autorzy:
    Rząd, Maciej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2116340.pdf
    Data publikacji:
    2022-08-30
    Wydawca:
    Fundacja Pro Scientia Publica
    Tematy:
    Cesarstwo Rzymskie
    zboże
    annona
    monety
    ikonografia
    propaganda
    Roman Empire
    grain
    coins
    iconography
    Opis:
    Cel badań. Celem badań było ukazanie społecznych aspektów systemu państwowego rozdawnictwa zboża w Rzymie – annony – na podstawie analizy źródeł ikonograficznych. Metoda badań. Do wykorzystanych metod należą: kwerenda biblioteczna, analiza źródeł archeologicznych, ikonograficznych (głównie numizmatycznych) i pisanych. Wyniki badań. Za pomocą przedstawień ikonograficznych kolejni cesarze chcieli w odpowiedni sposób zaprezentować się poddanym – jako odpowiedzialni, zdolni do zapewnienia im wyżywienia patroni, mający błogosławieństwo i przychylność bóstw dających obfitość. Głównym rodzajem zabytków, na których można znaleźć takie wizerunki, są monety, były one bowiem używane przez wszystkich obywateli i dawały możliwość łatwego rozpowszechnienia wymaganego przekazu. Znaczenie annony w propagandzie cesarskiej, widoczne na przykładach zabytków numizmatycznych, dodaje nowych aspektów interpretacyjnych pozostałym źródłom ikonograficznym, prezentującym prace związane z przetwórstwem i zarządzaniem zbożem. Analizując przedstawienia czynności takich jak: odmierzanie ziarna, wyładunek statków w porcie czy transport zboża Tybrem, należy mieć bowiem na uwadze fakt, że mogą one być nie tylko prostymi ilustracjami działań pojedynczych ludzi lub prywatnych organizacji, lecz również stanowić świadectwo powiązania przedstawionych na nich osób z wielkim, złożonym systemem annony. Wnioski. Źródła ikonograficzne są materialnym dowodem działań władz Cesarstwa, mających przynieść określone skutki społeczne, takie jak przekonanie ludu o hojności i opiece władcy oraz wzbudzenie poczucia  zależności od panującego. Przez porównanie z przekazami pisanymi umożliwiają pełniejsze zrozumienie znaczenia instytucji annony w społeczeństwie rzymskim.
    Aim. A presentation of the social aspects of Cura Annonae – the grain distribution system in the city of Rome – based on iconographic sources. Methods. Library study, analysis of archaeological, iconographic (mainly numismatic) and written sources. Results. Roman emperors presented themselves in iconographic sources in a special way – they needed to be perceived as responsible patrons, capable of providing food for their citizens, and as being blessed and favoured by the gods of abundance and generosity. The most common category of artefacts containing such images are coins, because they were used every day by every Roman citizen, so the message could spread easily and reach everyone. The significance of Cura Annonae in the imperial propaganda is observable on numismatic sources, and it adds new interpretative aspects to all the other iconography, which contains images of grain processing and distribution. When analysing sources showing activities such as measuring grain, unloading ships in a port or transporting grain along the Tiber, one should bear in mind the fact that they may be not only illustrations of the activities of individual people or private organizations, but also a testimony of a connection between them and the great, complex system of Cura Annonae. Conclusions. Iconographic sources are material evidence of the Roman authorities’ actions, which were supposed to cause specific social effects. Comparing them with written sources allows us to fully understand the significance and complexity of the institution of Cura Annonae in Roman society.
    Źródło:
    Ogrody Nauk i Sztuk; 2022, 12; 175-185
    2084-1426
    Pojawia się w:
    Ogrody Nauk i Sztuk
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Securitas Rei Publice - Aspekty polityki bezpieczeństwa państwa w mennictwie Cesarstwa Rzymskiego
    Securitas Rei Publice – Aspects of state security strategy in the Roman Empire coinage
    Autorzy:
    Zając, Barbara
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/501850.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego
    Tematy:
    Bezpieczeństwo
    Cesarstwo Rzymskie
    mennictwo antyczne
    propaganda
    numizmatyka
    Security
    Roman Empire
    ancient coinage
    numismatics
    Opis:
    Bezpieczeństwo państwa jest jedną z najważniejszych wartości, która wpływa na rozwój i funkcjonowanie społeczeństwa. Polska polityka jest uzależniona od działań prezydenta i premiera, a także innych organów monitorujących oraz analizujących zagrożenia wewnętrzne i zewnętrzne, w celu uniknięcia ryzyka utraty stabilności narodowej. W Cesarstwie Rzymskim odpowiedzialność w tej kwestii ponosił panujący cesarz. Podstawowym celem artykułu jest zaprezentowanie wymiaru polityki bezpieczeństwa na terytorium Rzymu w czasach antycznych, a także omówienie jednego z jej podstawowych nośników, jakim była numizmatyka. Powszechnie wykorzystywanym narzędziem kształtującym postawy społeczeństwa w Cesarstwie Rzymskim była propaganda, która miała służyć przede wszystkim umocnieniu pozycji władcy, podkreśleniu jego najważniejszych przymiotów, niezbędnych do sprawowania rządów w państwie. Współczesnym nośnikiem propagandowym są telewizja, prasa i radio. W państwie rzymskim te funkcje pełniły między innymi monety, które, będąc w obiegu na całym, rozległym terytorium państwa rzymskiego, przekazywały program polityczny i ideologię cesarza. Jedną z wartości nadrzędnych często bitych na emisjach władców była Securitas, odnosząca się do stabilizacji i pokoju Cesarstwa Rzymskiego. Pierwsze monety opatrzone wyobrażeniem bezpieczeństwa bito w czasach Nerona, w 63–64 r. n.e. Legendy odzwierciedlające dobrobyt i brak zagrożenia Imperium – „SECVRITAS REI PVBLICAE” – pojawiły się w okresie późnego Cesarstwa, w czasie rządów Konstantyna Wielkiego i Licyniusza II. W IV w. unormował się nowy porządek ustrojowy, stąd niezbędna do podkreślenia pomyślnych wydarzeń czy pokoju była idea bezpieczeństwa rozpowszechniana przez cesarza. Zarządzanie bezpieczeństwem w czasach antycznych i realiach współczesnych ma charakter nieco odmienny, w obu okresach jednak należy podkreślić ponadczasową wartość i znaczenie stabilizacji, dobrobytu oraz pokoju każdego organizmu państwowego. W Cesarstwie Rzymskim jednym z nośników idei bezpieczeństwa były monety, w czasach dzisiejszych natomiast funkcję tę pełnią radio, telewizja i prasa. Bezpieczeństwo państwa jest jednym z najważniejszych warunków istnienia państwa, stąd jest niezwykle mocno akcentowane w przekaźnikach codziennego użytku.
    Security of state is one of the most important values, which affects the development and society. The security strategy of Poland depends on actions of the president, prime minister and other persons who monitor and investigate internal and external risks so as to avoid any threats to national stability. In the Roman Empire the responsibility for this strategy was resting upon the reigning emperor. The main purpose of this paper is to present the ideology of security in antique Rome and introduce the basic instruments used to archive it, which was numismatics. Propaganda was one of the most popular instrument in the Roman Empire. Without any doubt it was reinforcing the position of the ruler and his most important qualities. Nowadays propaganda is spread by television, press or radio. In the Roman Empire this function was implemented by coins. The images on cons transmitted the whole political programs and emperors’ ideologies.. One of the overarching and very popular values struck on the monetary emissions was Securitas, which was related to the stability and peace of Roman Empire. First coins with image personifying security were struck during the reign of Nero, in AD 63/64. Legends directly related to prosperity of the Empire – SECVRITAS REI PVBLICAE – appeared in Late Roman Empire, during the reign of Constantine the Great and Licinius II. In 4th century a new constitutional order was introduced. Therefore, it was very important and vital for the state to emphasize the happy events or peace through the idea, widely spread by emperor. Management of security in antique times and modern reality differ in nature. Nevertheless, in both periods the timeless values and stability should be emphasized along with prosperity and peace. In the Roman Empire one of the instruments were coins, in our times this function is being played by the mass media. Undoubtedly, the security of state is one of the most important attributes, which ought to be widely seen in both: ancient and modern times.
    Źródło:
    Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego; 2014, 6, 11; 37-42
    2080-1335
    2720-0841
    Pojawia się w:
    Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Doryforos w pancerzu – czyli o wizerunku Augusta z Prima Porta słów kilka
    Doryphoros in breastplate – a few words about the image of Augustus from Prima Porta
    Autorzy:
    Kwaśny, Mariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/681755.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Cesarstwo Rzymskie
    posąg Augusta
    zbroja cesarza
    Roman Empire
    statue of Augustus
    armor of Emperor
    Opis:
    Images of emperors of Julio-Claudian dynasty and especially the most famous representation of Octavian Augustus of Prima Porta, became the prototype representation of emperors-officers for the representatives of the next dynasty wielding Roman Empire. Statue of Augustus, no doubt modeled on Doryphoros – a statue made by Polykleitos (sculptor-foundry of classical Greek era) is an example of the propaganda image of the emperor. Statua loricata – a statue of Octavian in the breastplate – presents emperor during adlocutio – speech addressed to the army. Models of classical Greek sculpture exhibit at the statue of the emperor by using position called contrapposto and deification of the emperor by showing him barefoot. Among other things, lack of shoes indicates that the statue of Octavian was made after the death of the ruler. The divine pedigree of the emperor was also marked by the attributes that are on his right leg – Cupid and dolphin. Head of Augustus was also performed on the model Doryphoros, and its distinctive hairstyle is defined as a „Primaporta” type. The most important element of the Prima Porta statue of the emperor is his breastplate. Armor classified as a torso cuirass is here as long type – with the downward extension, meant to protect the lower abdominal part. Armor probably originally made of leather, on the statue of Octavian is very richly decorated with historical and mythological reliefs. In the central part of the armor was shown a scene that shows the Parthians transferring military signs (signum militare) that have been lost by Marcus Crassus in 53 BC. On both sides of middle scene, were placed two women – personifications of lands conquered by Rome. The whole presentation is observed by the images of deities: Tellus Mater – Mother of Earth, Apollo, Diana, the god of the Sun – Sol, goddess of the moon – Luna and the God of heaven – Caelus. Statue of Augustus from Prima Porta combines classical designs of sculptures of Polykleitos period and contemporary elements of the propaganda of the imperial policy of the Augustus principate. Sculpture showing the first emperor of the Roman Empire, dressed in breastplate has become an example image of the rulers shown as the leaders of the army but also showing the immense power of propaganda policy.
    -
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Archaeologica; 2015, 30; 69-81
    0208-6034
    2449-8300
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Archaeologica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wizerunek Żydów, religii żydowskiej i powstania żydowskiego w piątej księdze Dziejów Tacyta
    Autorzy:
    Zakrzewski, Bartosz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1810676.pdf
    Data publikacji:
    2019-09-01
    Wydawca:
    Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach
    Tematy:
    Żydzi
    religia żydowska
    wojna żydowska 66-73
    Cesarstwo Rzymskie
    Tacyt
    Józef Flawiusz
    Tytus Flawiusz
    Opis:
    Żydzi to naród, który od tysiącleci wzbudzał wiele kontrowersji, a zarazem zainteresowania. Już w starożytności historycy podkreślali jego odrębność, bogatą kulturę i wiarę w jednego Boga. Dlatego też Judejczycy zostali opisani w jednym z dzieł Tacyta, jednego z najwybitniejszych przedstawicieli historyków rzymskich. W charakterystyce Żydów dokonanej przez Tacyta nie byłoby nic nadzwyczajnego, gdyby nie fakt, że zostali oni ukazani w świetle bardzo ich krzywdzącym, i uznani za bandę brudnych wyrzutków, zdeprawowanych, zeszpeconych chorobami, czczących w swej świątyni głowę osła. W artykule zawarto odpowiedź na pytanie co spowodowało, że Tacyt, rzetelny i sumienny pisarz rzymski przedstawił ich w taki sposób?
    Źródło:
    Officina Historiae; 2019, 2, 1; 9-20
    2545-0905
    Pojawia się w:
    Officina Historiae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    W kręgu problematyki stosunków Kościoła i państwa w świecie późnego antyku
    On the range of problems concerning the relationship between the Church and the state in the late antiquity
    Autorzy:
    Leska, Alicja
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/612746.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    późne cesarstwo rzymskie
    Kościół
    stosunki politycznospołeczne
    late Roman Empire
    Church
    political and social relations
    Opis:
    Alicja Leska in her article entitled On the range of problems concerning the relationship between the Church and the state in the late Antiquity outlines the way Christianity went from a persecuted religion to a state religion and demonstrates how Christianity changed the political and social relations in the Roman Empire completely and irretrievably. The Author indicates struggle and permeation of two worlds, pagan and Christian, during the economic crisis which started already in the 3rd century AD, barbarian invasions and migration of nations which intensified in the 5th century as well as the division of the Roman Empire. She presents arguments refuting the accusations of those historians who see the cause of Christianity’s victory in the ruin of the Roman Empire. Leska emphasizes it was a coincidence that the Church gained world importance at the time of the empire’s decline and fall into disorder. The Author points out that the Church, taking over the functions of the empire, was the only body able to manage the crisis of the West and assign meaning toit. Due to the unity and moral power and despite being shaken the same way like other institutions, the Church brought credit maintaining order and saving civilization.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2017, 67; 277-288
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Hic finis Antoninorum nomini in re publica fuit. Śmierć cesarza Heliogabala i potępienie jego pamięci
    Autorzy:
    Królczyk, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/631953.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Cesarstwo Rzymskie, Heliogabal, Julia Soaemias, damnatio memoriae
    Roman Empire
    Elagabalus
    Heliogabalus
    Julia Soaemias
    damnatio memoriae
    Imperium Rzymskie
    Opis:
    W artykule omówiono wydarzenia, które rozegrały się w Rzymie w dniu 12 marca 222 r. Został wówczas zamordowany cesarz M. Aurelius Antoninus, zwany również Heliogabalem. Razem z nim zabito jego matkę, Julię Soaemias, a także pewną liczbę osób z jego najbliższego otoczenia. Śmierć Heliogabala nie zakończyła jednak spirali przemocy, a Rzym po raz drugi w swojej historii stał się świadkiem pohańbienia zwłok cesarza, którym odmówiono prawa do godnego pochówku. Heliogabal nie tylko został brutalnie zamordowany, ale również pośmiertnie potępiony za pomocą ogłoszonej przez senat damnatio memoriae. Senatorowie zdecydowali, że z dokumentów i napisów, w których występowało nazwisko władcy, zostanie usunięty człon Antoninus. Zostały również zniszczone wizerunki cesarza. Sam Heliogabal po śmierci został wystylizowany jako uosobienie wszelkiego zła i jako prawdziwy potwóra na tronie i w taki sposób uwieczniony uwieczniony w historycznej pamięci w Rzymie.
    The following article discusses the events that took place in Rome on 12th March 222 AD. On that day, the Roman emperor M. Aurelius Antoninus, also known as Elagabalus or Heliogabalus, was assassinated. Together with him perished his mother, Julia Soaemias, as well as some persons from his nearest circle. However, Elagabalus’ death did not put an end to the spiral of violence: the city of Rome saw then, for the second time in its history, the maltreatment of the emperor’s body, which was denied the right of a worthy burial. Elagabalus was not only brutally murdered, but he also became a victim of the policy of condemnation of memory (so called damnatio memoriae) which was ordered by the Roman senate. The senators decided that the part of emperor’s name, i.e. the nomen Antoninus, had to be removed from all official documents and inscriptions. The portraits of the emperor were also destroyed. Shortly afterwards, Elagabalus was stylized as a personification of all kinds of evil and as a true monster on the throne, and thus immortalized in the historical memory of Rome.
    W artykule omówiono wydarzenia, które rozegrały się w Rzymie w dniu 12 marca 222 r. Został wówczas zamordowany cesarz M. Aurelius Antoninus, zwany również Heliogabalem. Razem z nim zabito jego matkę, Julię Soaemias, a także pewną liczbę osób z jego najbliższego otoczenia. Śmierć Heliogabala nie zakończyła jednak spirali przemocy, a Rzym po raz drugi w swojej historii stał się świadkiem pohańbienia zwłok cesarza, którym odmówiono prawa do godnego pochówku. Heliogabal nie tylko został brutalnie zamordowany, ale również pośmiertnie potępiony za pomocą ogłoszonej przez senat damnatio memoriae. Senatorowie zdecydowali, że z dokumentów i napisów, w których występowało nazwisko władcy, zostanie usunięty człon Antoninus. Zostały również zniszczone wizerunki cesarza. Sam Heliogabal po śmierci został wystylizowany jako uosobienie wszelkiego zła i jako prawdziwy potwór na tronie, i w taki sposób uwieczniony w historycznej pamięci w Rzymie.
    Źródło:
    Res Historica; 2019, 48
    2082-6060
    Pojawia się w:
    Res Historica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Chociaż jesteś cesarzem, powinieneś bardziej być poddany Bogu” (Ep. 10*,8)
    „Even if you are emperor, that is all the more reason for being obedient to God” (Ep 10*,8)
    Autorzy:
    Ludewicz, Michał Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/595398.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    Ambroży
    władza cesarska
    Cesarstwo Rzymskie
    Walentynian
    Teodozjusz
    Ambrose
    imperial power
    Roman Empire
    Valentinian
    Theodosius
    Opis:
    The aim of this paper is to present St. Ambrose`s reflections upon imperial power. The bishop of Milan did not write any systematic work on that topic. Actually it is possible to discover his opinion on this question, since there is much concern about it in his letters and speeches. For Ambrose imperial power was the basis of social order. The source of the emperors special position in the society derives from God’s will. Piety, fidelity, care for the church and welfare of his subjects were the main features of a good ruler, who should be encouraged in his duty by prayers and the obedience of his subjects.
    Artykuł przedstawia poglądy św. Ambrożego na temat władzy cesarskiej. Wprawdzie biskup Mediolanu nie stworzył całościowej koncepcji funkcjonowania cesarza w chrześcijańskim społeczeństwie Imperium Romanum, jednak analiza pozostawionych przez niego mów i listów pozwala odtworzyć jego najbardziej znaczące poglądy w tej kwestii. Ambroży podkreślał boskie pochodzenie władzy cesarskiej, będącej gwarantem porządku w ziemskiej społeczności. Idealny cesarz, zdaniem biskupa, powinien cechować się pobożnością, bojaźnią Bożą i pokorą oraz troszczyć się o pomyślność swoich poddanych. Wobec cesarza trwającego w wyznawaniu prawowiernej doktryny poddani mieli określone obowiązki. Powinni oni wspierać swojego władcę modlitwami i okazywać mu posłuszeństwo. 
    Źródło:
    Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2019, 39, 1; 117-129
    0137-3420
    Pojawia się w:
    Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    ‘Terrible diseases’ Spreading Among the Romans in Res Gestae by Ammianus Marcellinus
    „Okropne choroby” panoszące się wśród Rzymian w ujęciu Ammiana Marcellina
    Autorzy:
    Bralewski, Sławomir
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/23050690.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Ammianus Marcellinus
    diseases
    plagues
    Late Roman Empire
    Ammianus Marcellinus
    choroby
    zarazy
    Późne Cesarstwo Rzymskie
    Opis:
    Opisywanie chorób nie było celem Ammiana Marcellina. Wspominał o nich wtedy, kiedy wymagała tego narracja i przedstawiane przez niego wydarzenia. Nie traktował ich instrumentalnie. Nie zamierzał za ich pomocą przekonywać czytelników do lansowanych przez siebie tez. Odwoływał się za to chętnie do ówczesnej wiedzy medycznej czy to w celu przeprowadzenia ich naukowej klasyfikacji, czy opisu. Ammian Marcellin wyraźnie rozróżniał choroby, atakujące pojedyncze osoby oraz choroby występujące masowo. Przy czym, jeśli chodzi o pierwsze z nich, trzeba podkreślić, że pisał o nich zdawkowo. Więcej miejsca poświęcał zarazom. Podchodził do nich w sposób beznamiętny, odwołując się do ówczesnej wiedzy i nie mieszając do tego sił nadprzyrodzonych. Światopogląd Ammiana Marcellina ujawnił się natomiast w jego wywodach na temat kwestii związanych z leczeniem chorób nie tylko za pomocą stosownych lekarstw, ale też amuletów, zaklęć staruszki czy uzdrawiania z licznych chorób przez herosa. Niezwykle interesujące są zarazem jego dywagacje dotyczące czynników warunkujących zdrowie, świadczące o dużym stopniu świadomości w tej materii. Historyk dysponował wiedzą o zależności zdrowia od właściwej diety, umiarkowanego stylu życia, zabiegów hartujących ciało, czystego powietrza i wody czy zdrowego, łagodnego klimatu.
    Describing diseases was not the aim of Ammianus Marcellinus. He mentioned them whenever the narrative and the events he described required it. He did not treat them instrumentally. Neither he intended to use them to convince his readers of the theses he promoted. At the same time, he eagerly referred to the medical knowledge of that time, be it in order to carry out their scientific classification or description. Ammianus Marcellinus clearly distinguished between diseases suffered by individuals and mass diseases. As for the first, it must be emphasized that he wrote about them casually. He devoted more space to the plague, which he approached in a dispassionate way, invoking the knowledge of his time, without involving supernatural powers. Still, Ammianus Marcellinus’s worldview manifested itself in his remarks on issues related to the healing of diseases, not only with appropriate medicines, but also with amulets, spells of an old woman, and the healing of many diseases by a divine hero. His reflections on the factors that influence health are also of particular interest and show that he was particularly aware of this issue. The historian knew about the dependence of health on a proper diet, a moderate lifestyle, body hardening treatments, clean air and water, and a healthy mild climate.
    Źródło:
    Przegląd Nauk Historycznych; 2023, 22, 1; 29-48
    1644-857X
    2450-7660
    Pojawia się w:
    Przegląd Nauk Historycznych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Roman-barbarian relations in the light of the collection Panegyrici Latini (289-389 AD)
    Relacje rzymsko-barbarzyńskie w świetle zbioru Panegyrici Latini (289-389)
    Autorzy:
    Skibiński, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28407943.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    Panegyrici Latini
    Panegiryki łacińskie
    Cesarstwo rzymskie
    barbarzyńcy
    integracja
    Latin Panegyrics
    Roman Empire
    barbarians
    integration
    Opis:
    The article discusses the issue of Roman-barbarian relations in the light of the collection Panegyrici Latini (3rd-4th century). Through the analysis of these texts, the article shows various aspects of these relationships. The extreme attitude of the Romans is the pursuit of the destruction of barbarian peoples or at least their subordination to Rome. However, numerous texts show different forms of integration of the two peoples, resulting from the deportations of barbarians to Roman territories for the personnel needs of the Empire (coloni and recruits). The article also discusses the role of the limes, which gradually becomes a meeting place rather than a border and expands the area of contact and integration.
    Artykuł omawia zagadnienie relacji rzymsko-barbarzyńskich w świetle zbioru Panegyrici Latini (III-IV w.). Poprzez analizę tych tekstów artykuł ukazuje zróżnicowane aspekty tytułowych relacji. Skrajną postawą Rzymian jest dążenie do wyniszczenia ludów barbarzyńskich lub przynajmniej ich podporządkowania Rzymowi. Liczne teksty ukazują jednak zróżnicowane formy integracji dwóch ludów. Drogą do niej były deportacje barbarzyńców na tereny rzymskie wynikające z potrzeb personalnych Cesarstwa (koloni i rekruci). W artykule jest także omówiona rola limesu, który z granicy staje się stopniowo miejscem spotkania i poszerza pola kontaktu i integracji.
    Źródło:
    Saeculum Christianum. Pismo Historyczne; 2023, 1, 30; 18-30
    1232-1575
    Pojawia się w:
    Saeculum Christianum. Pismo Historyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rola tradycji antycznej w sztuce wczesnośredniowiecznej. Rozważania na temat tożsamości europejskiej
    Role of ancient tradition in early-Medieval art. Discussion on the European identity
    Autorzy:
    Stala, K.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/131700.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    antyk
    Cesarstwo Rzymskie
    sztuka karolińska
    średniowiecze
    tradycja
    antiquity
    Carolingian art
    Middle Ages
    Roman Empire
    tradition
    Opis:
    Niniejszy artkuł dotyczy tradycji antycznej w sztuce europejskiej oraz wpływu antyku na naszą europejską tożsamość. Temat recepcji antycznych wzorców na sztukę, w tym w szczególności na architekturę doby średniowiecza, a więc epoki najbliższej chronologicznie spuściźnie Imperium Romanum, towarzyszył autorce od początków jej pracy naukowej. Ten osobisty stosunek do poruszanego zagadnienia oraz przekonanie o tym jak istotne dla rozwoju europejskiej myśli artystycznej są osiągnięcia kultury antycznej, sprawiły, że zdecydowała się do niego powrócić. Bowiem pomimo upływu lat jest on wciąż aktualny i konsekwentnie rozwijany przez badaczy krajowych i zagranicznych.
    The article is devoted to the ancient tradition in the European art and the impact of antiquity on our European identity. The issue of reception of ancient models in art, in particular in the architecture of the Middle Ages, thus the epoch that was chronologically closest to the heritage of the Imperium Romanum, has accompanied the author since the very beginning of her academic career. Such personal approach to the issue and strong belief about the significance of the accomplishments of ancient culture for the development of European artistic thought resulted in the fact that the author decided to come back to it. In spite of the passage of time, it is still a valid subject matter, consistently pursued by Polish and foreign researchers.
    Źródło:
    Teka Komisji Urbanistyki i Architektury Oddział PAN w Krakowie; 2018, 46; 711-721
    0079-3450
    2450-0038
    Pojawia się w:
    Teka Komisji Urbanistyki i Architektury Oddział PAN w Krakowie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Otton Wielki : cesarz i państwo
    Otto der Große : Kaiser und Reich, 2012
    Autorzy:
    Becher, Matthias (1959- ).
    Współwytwórcy:
    Lipka, Bernard (1955- ). Tłumaczenie
    Napoleon V Dariusz Marszałek. Wydawca
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Oświęcim : Wydawnictwo Napoleon V
    Tematy:
    Otton I (cesarz rzymsko-niemiecki ; 912-973)
    Święte Cesarstwo Rzymskie (962-1806)
    Władcy
    Biografia
    Opis:
    Bibliografia na stronach 209-231. Indeks.
    Dostawca treści:
    Bibliografia CBW
    Książka
    Tytuł:
    Galen
    Autorzy:
    Supady, Jerzy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2098000.pdf
    Data publikacji:
    2020-10-06
    Wydawca:
    Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Tarnowie
    Tematy:
    Galen
    medycyna antyczna
    antyczne szkoły medyczne
    cesarstwo rzymskie
    ancient medicine
    ancient medical schools
    the Roman Empire
    Opis:
    After Hippocrates, Galen was one of the most outstanding physicians of the ancient world. He was born in Pergamon in c. 131 AD, but soon upon completion of his medical studies he went to become physician-in-ordinary to the Roman Emperors. Being devoted to his studies, he made a lot of discoveries in the field of anatomy and physiology. In pathology, he based his ideas on Hippocrates teaching. In diagnostics, he examined pulse and urine. He wrote about 500 treatises of which only 117 writings have survives to this day. Galen’s scientific achievements have contributed enormously to the development and progress of medical sciences. His authority was unquestionable in Europe for over 15 centuries. Galen died in Rome in c. 201 AD.
    Galen był obok Hipokratesa najznakomitszym lekarzem starożytności. Urodził się w 131 r. w Pergamonie, ale po odbyciu studiów lekarskich przeniósł się do Rzymu, gdzie zyskał wielki rozgłos. Był lekarzem przybocznym cesarzy. Oddając się badaniom, dokonał wielu okryć w dziedzinie anatomii i fizjologii. W dziedzinie patologii opierał się na nauce Hipokratesa. W diagnostyce stosował badanie pulsu i moczu. Napisał ok. 500 dzieł, z których do naszych czasów przetrwało 117. Osiągnięcia naukowe Galena stanowiły ogromny postęp w zakresie nauk lekarskich. Jego niepodważalny autorytet w Europie trwał ponad 15 wieków. Zmarł Galen w Rzymie w 201 r.
    Źródło:
    Health Promotion & Physical Activity; 2020, 12, 3; 12-15
    2544-9117
    Pojawia się w:
    Health Promotion & Physical Activity
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    …Wallhausen. Jeszcze raz o denarze z legendą +UVALHVZE
    …Wallhausen. Once more on the denarius with the legend +UVALHVZE
    Autorzy:
    Chabrzyk, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/584791.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    denary krzyżowe
    Wallhausen
    XI wiek
    Święte Cesarstwo Rzymskie
    cross denarii
    11th century
    Holy Roman Empire
    Opis:
    Przedmiotem tej pracy są kwestie ewentualnego miejsca produkcji denara krzyżowego z napisem otokowym +UVALHVZE, wiązanego z miejscowością Wallhausen nad Helmą. Poruszono tematykę chronologii jego produkcji, a także kierunki przepływu w świetle rozrzutu znalezisk z udziałem tej monety. Na temat tych szczególnych monet stoczona została u progu lat 30-tych XX wieku zażarta dyskusja, pomiędzy dwoma znakomitymi numizmatykami epoki - Juliusem Menadierem a Marianem Gumowskim. Niemiecki numizmatyk datował tę monetę na początek XI wieku i przypisywał działalności menniczej opatki kwedlinburskiej Matyldy. W napisie widział nazwę niewielkiej miejscowości Wallhausen nad Helmą, w której znajdował się cesarski dwór. Gumowski przypisywał tę monetę palatynowi Sieciechowi i datował na około 1080 rok. Analiza skarbów i pojedynczego znaleziska z wyspy Schulzenwerder pozwoliła na zawężenie chronologii monety na lata po 1060 a przed 1070 rokiem. Prawdopodobnie Menadier miał rację widząc w legendzie nazwę miejscowości Wallhausen, brak jest innych możliwości interpretacji tej legendy. Emitentem monety mógł być biskup naumburski Eberhard (1045-1079), lub też arcybiskupstwo magdeburskie, pod którego zwierzchnictwem znajdował się Naumburg. Moneta wybita została jednym stemplem awersu, który był poddawany naprawom, oraz dwoma stemplami rewersu.
    The topic of this paper is the issue of a possible place of coining the cross denarii with the legend +UVALHVZE, associated with the town of Wallhausen on the Helme river. Chronology of the coin production is touched upon, as well as the direction of its inflow based on the spread of hoards containing that piece. In the early 1930’s a heated debate regarding those coins took place between two distinguished numismatist of that time – Julius Menadier and Marian Gumowski. The German scholar dated the coin to the beginning of the 11th century and connected it with Mathilde the Abbess of Quedlinburg. In the legend he saw the name of a small town – Wallhausen on the Helme, where the Emperors palace was located. Gumowski on the other hand linked the coins with the count palatine Sieciech and dated it close to the year 1080. The analysis of hoards and a single find from the Schulzenwerder island allowed for the narrowing of the coins chronology to the years 1060-1070. It was Menadier who was probably right in linking it with the town of Wallhausen as we lack other interpretations of the legend. It could have been minted by Eberhard the Bishop of Naumburg (1045-1079), or by the Archbishopric of Magdeburg which was the superior of Naumburg. The coins had been minted with one obverse die, which with the passage of time was repaired and two reverse dies.
    Źródło:
    Acta Archaeologica Lodziensia; 2016, 62; 79-92
    0065-0986
    2451-0300
    Pojawia się w:
    Acta Archaeologica Lodziensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Aluzja do rebelii Eugeniusza czy ukłon wobec aspiracji rzymskiej elity. Nowa interpretacja mowy Maeciusa Faltoniusa Nicomachusa (Hist. Aug. Tac. 6, 1–9)
    Autorzy:
    Suski, Robert
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/631926.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Historia Augusta
    Tacitus
    Aurelian
    Probus
    late Roman Empire
    Roman Historiography
    Tacyt
    późne Cesarstwo Rzymskie
    historiografia rzymska
    Opis:
    Historia Augusta is one of the most enigmatic literary sources of Late Antiquity. Although manuscripts suggests that it was written during the reign of Diocletian or Constantine the Great most modern historians believes that it is work of one author, who probably lived many decades later than he had described. Some of contemporary researchers think that Historia Augusta was written in the last decade of the fourth century. They claim that speech delivered by Maecius Faltonius Nicomachus in the senate in the live of Tacitus is allusion to the usurpation of Eugenius. According to them this is confirmed by the fact that the previously mentioned speech is completely inappropriate to the accession of Tacitus. Of course author contrary to what he claims does not care about historical truth. Personally I don’t belive in link between Nicomachus speech and usurpation of Eugenius. I consider it is more likely that descendants of Aurelian, Tacitus and Probus, whos we know from Historia Augusta may be reference to the roman senators in the fifth century who discerned their ancestry in the former roman emperors.
    Jak wiemy, Historia Augusta jest jednym z najbardziej enigmatycznych literackich źródeł późnej starożytności. Manuskrypty sugerują, że Historia Augusta została napisana za panowania Dioklecjana i Konstantyna Wielkiego. Dziś jest prawie powszechnym konsensusem w historiografii, że Historia Augusta została napisana przez jednego autora, który żył wiele dekad później, niż sam sugeruje. Niektórzy współcześni badacze sądzą, że autor Historia Augusta napisał swoje dzieło w ostatniej dekadzie IV wieku. Według ich sądów mowa wygłoszona w senacie przez Maeciusa Faltoniusa Nicomachusa w żywocie Tacyta jest aluzją do uzurpacji Eugeniusa. Mowa Nicomachusa nie odpowiada wstąpieniu na tron przez Tacyta. Oczywiście Scriptor nie jest tak dbały o prawdę historyczną, jak sam sugeruje, ale nie sądzę, aby ta mowa była aluzją do uzurpacji Eugeniusza. Prawdopodobnie potomkowie Aureliana, Tacyta i Probusa, których znamy z Historia Augusta, mogą być aluzją do rzymskich senatorów, którzy doszukiwali się przodków wśród dawnych rzymskich cesarzy.
    Źródło:
    Res Historica; 2015, 39
    2082-6060
    Pojawia się w:
    Res Historica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Aluzja do rebelii Eugeniusza czy ukłon wobec aspiracji rzymskiej elity. Nowa interpretacja mowy Maeciusa Faltoniusa Nicomachusa (Hist. Aug. Tac. 6, 1–9)
    Autorzy:
    Suski, Robert
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/631719.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Historia Augusta
    Tacitus
    Aurelian
    Probus
    late Roman Empire
    Roman Historiography
    Tacyt
    późne Cesarstwo Rzymskie
    historiografia rzymska
    Opis:
    Jak wiemy, Historia Augusta jest jednym z najbardziej enigmatycznych literackich źródeł późnej starożytności. Manuskrypty sugerują, że Historia Augusta została napisana za panowania Dioklecjana i Konstantyna Wielkiego. Dziś jest prawie powszechnym konsensusem w historiografii, że Historia Augusta została napisana przez jednego autora, który żył wiele dekad później, niż sam sugeruje. Niektórzy współcześni badacze sądzą, że autor Historia Augusta napisał swoje dzieło w ostatniej dekadzie IV wieku. Według ich sądów mowa wygłoszona w senacie przez Maeciusa Faltoniusa Nicomachusa w żywocie Tacyta jest aluzją do uzurpacji Eugeniusa. Mowa Nicomachusa nie odpowiada wstąpieniu na tron przez Tacyta. Oczywiście Scriptor nie jest tak dbały o prawdę historyczną, jak sam sugeruje, ale nie sądzę, aby ta mowa była aluzją do uzurpacji Eugeniusza. Prawdopodobnie potomkowie Aureliana, Tacyta i Probusa, których znamy z Historia Augusta, mogą być aluzją do rzymskich senatorów, którzy doszukiwali się przodków wśród dawnych rzymskich cesarzy.
    Źródło:
    Res Historica; 2015, 39
    2082-6060
    Pojawia się w:
    Res Historica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Historia Niemiec w latach 843-1137. Cz. 1, Lata 843-1024
    Otton II król Niemiec i cesarz
    Autorzy:
    Walkowski, Grzegorz Kazimierz (1965- ).
    Współwytwórcy:
    Jętczak, Piotr. Autor
    Bogart S.A. Wydawca
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Bydgoszcz : Bogart
    Tematy:
    Otton II (cesarz rzymsko-niemiecki ; 955-983)
    Dynastie
    Władcy
    Monografia
    Opis:
    Tytuł części 1. na okładce i grzbiecie: Otton II król Niemiec i cesarz. Karta tablic zadrukowana dwustronnie.
    Indeksy.
    Dostawca treści:
    Bibliografia CBW
    Książka
    Tytuł:
    Defensor civitatis. Późnorzymski organ ochrony prawnej
    Defensor civitatis. Legal protection authority in the later Roman Empire
    Autorzy:
    Kania-Kaniowski, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/26731688.pdf
    Data publikacji:
    2023-12-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Wrocławski. Wydział Nauk Historycznych i Pedagogicznych. Instytut Historyczny
    Tematy:
    defensor civitatis
    legal protection authority
    taxation
    later Roman Empire
    organ ochrony prawnej
    podatki
    późne cesarstwo rzymskie
    Opis:
    In the 4th century, an official with the title defensor civitatis became widespread in the Roman Empire. His task was to protect the poor from administrative injustices. Noteworthy were his powers regarding taxation, which served the state’s fiscal goals by protecting sources of tax revenue. Initially, the defensor enjoyed a certain level of independence, but over time the position became subordinated to the local elites. In the 5th and 6th centuries, the original function of this official was distorted.
    Źródło:
    Studia Antiquitatis et Medii Aevi Incohantis; 2023, 8; 92-108
    2544-4379
    Pojawia się w:
    Studia Antiquitatis et Medii Aevi Incohantis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Limitanei in Historia Augusta. Can remarks about a Frontier Army Be Used to Date Historia Augusta?
    Limitanei w Historia Augusta. Czy wzmianki o armii przygranicznej można wykorzystać do datowania Historia Augusta?
    Autorzy:
    Suski, Robert Sławomir
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1373909.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Roman Army
    Limitanei
    Late Roman Empire
    Roman historiography
    Historia Augusta
    rzymska armia
    limitanei
    późne cesarstwo rzymskie
    rzymska historiografia
    Opis:
    Historia Augusta jest najbardziej enigmatycznym źródłem, które powstało w późnym antyku. Jego autor ukrył czas, w którym powstało, oraz użył 6 różnych pseudonimów. Sugeruje w swoich biografiach, że pisał za panowania tetrarchów lub Konstantyna Wielkiego, w rzeczywistości nastąpiło to dużo później. W Historia Augusta zostały wymienione cztery razyjednostki limitanei. Były to oddziały przygraniczne, które zostały wydzielone w rzymskiej armii w czasach Konstantyna Wielkiego. Oczywiście wszystkie te wzmianki używają terminologii anachronicznej dla czasów, w których miały zostać napisane, czy miały się rozgrywać. W poniższym artykule poddałem analizie owe wzmianki dotyczące wojsk przygranicznych w Historia Augusta. Pozwalają one nam lepiej poznać mentalność owego autora. Szczególnie jedna z tych wzmianek była istotna. Długo uważano, że jest ona świadectwem przekształcenia rzymskiej armii nadgranicznej w chłopską milicję. Dziś zarzucono tego typu przekonanie. Niemniej opisuje ona użytkowanie ziemi przez żołnierzy limitanei, co poświadczone jest w źródłach kodeksowych dopiero w połowie V wieku. Tymczasem większość badaczy uważa dziś, że Historia Augusta powstała w końcu IV lub na początku V wieku. O ile na podstawie tej wzmianki nie sposób jednoznacznie datować powstanie Historia Augusta na połowę V wieku, to jednak pozostaje ona wskazówką, która pozwala na nowo rozpocząć dyskusję o datowaniu powstania tego źródła.
    The Historia Augusta is the most enigmatic source of the late antiquity. Its author often departs from the truth, even on most salient issues. He not only suggests that he had written his work earlier than he actually did, but also assumes 6 different nickdonyms to confirm his version of events. Limitanei (the sold in of throntier districts) were mentioned in Historia Augusta four times. All these references, however, contain anachronistic terminology both for the times when, according to the author, they were to happen and the times of writing. In the article below I have analyzed these references. I believe that it allows us to better undr understanding of the author's mentality. One of themse references is dee paortant. For long time it was believed to be a testimony to the transformation of the Roman frontier army into a peasant militia. This interpretation seems to be rejected nowadays. Today this interpretatgment describes the use of land by limitanei soldiers, which is confirmed in codex sources only in the middle of the 5th century, it may serve as a hint regarding the time when the notes hmay have been taken. Meanwhile, in the presnt times most of scholars today believe that the Historia Augusta was w in the late 4th or early 5th century. While based on this reference, it is impossible to date the creation of the Historia Augusta in prove useful when starting a discussion about dating this source e again. remains a clue that allows us to start a discussion about dating this source again.
    Źródło:
    Res Historica; 2020, 49; 97-115
    2082-6060
    Pojawia się w:
    Res Historica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    P. Filipczak, Namiestnicy rzymskiej Syrii w czasach przełomu (324–361 n.e.), (Byzantina Lodziensia XL), Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 2020, ss. 286.
    Autorzy:
    Suski, Robert
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2083422.pdf
    Data publikacji:
    2022-01-07
    Wydawca:
    Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
    Tematy:
    Syria
    Antiochia
    Konstantyn Wielki
    Cesarstwo Rzymskie w późnym antyku
    Syria Coele – Later Roman Empire – Antioch – Constatine the Great
    Źródło:
    Res Gestae. Czasopismo Historyczne; 2022, 13; 225-227
    2450-4475
    Pojawia się w:
    Res Gestae. Czasopismo Historyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Śmierć Galeriusza w Historia adversus Paganos Orozjusza
    The Death of Galerius in the Historia adversus paganos by Orosius
    Autorzy:
    Suski, Robert
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1195677.pdf
    Data publikacji:
    2021-01-20
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    Orozjusz
    historiografia w późnym antyku
    Galeriusz
    późne cesarstwo rzymskie
    Orosius
    Historiography in the Late Antiquity
    Galerius
    late Roman Empire
    Opis:
    Orozjusz w Historia adversus paganos, opisując chorobę i śmierć cesarza Galeriusza, przypisał mu popełnienie samobójstwa. Żadne inne źródło nie potwierdza tego faktu. W źródłach, z których korzystał Orozjusz, albo bardzo lakonicznie informuje się o zgonie władcy (Breviarium Eutropiusza, Chronicon Hieronima), albo się o tym milczy (Historia Ecclesiastica Rufina z Akwilei). Prawdopodobnie to sam Orozjusz przypisał popełnienie cesarzowi samobójstwa, gdyż uznał, że tak powinien odejść wróg Boga i chrześcijaństwa. W Biblii samobójstwo ukazane jest negatywnie. Podobnie ojcowie Kościoła potępiali popełnienie samobójstwa.
    Orosius describing in the Historia against pagans illness and death of Emperor Galerius claimed that they were the result of a suicide attempt. No other source confirms this fact, including works used by Orosius, which either very briefly informs about the death of the ruler (Breviarium of Eutropius, Chronicon of Jerome), or does not mention it at all (Church History of Rufin of Aquileia). Probably the ruler's suicide was an invention of Orosius, who could think that this is how the enemy of God and Christianity should die. In the Bible, suicide is shown negatively and was most likely condemned by the Fathers of the Church.
    Źródło:
    Saeculum Christianum. Pismo Historyczne; 2020, 27, 2; 33-47
    1232-1575
    Pojawia się w:
    Saeculum Christianum. Pismo Historyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wczesna kariera Aureliusza Wiktora i świadectwo Ammianusa Marcellinusa (Amm. 21.10.6)
    Autorzy:
    Suski, Robert Sławomir
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/631721.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Roman historiography, breviarium, late Roman Empire, Aurelius Victor, Ammianus Marcellinus
    rzymska historiografia, brewiaria, późne cesarstwo rzymskie, Aureliusz Wiktor, Ammianus Marcellinus
    Opis:
    Our knowledge on Aurelius Victor’s career is very limited. In the year 360, Julian appointed him as governor of Pannonia. According to H.W. Bird’s hypothesis, Aurelius Victor may have been employed in the imperial administration some time earlier and served as a notary. Although it has no verifiable foundation in ancient sources, this hypothesis has been widely accepted. I would like to call attention to the clues that could serve as arguments against the hypothetical notarial office held by Aurelius Victor. The present text is based on an analysis of how Ammianus Marcellinus portrays his characters. The analysis has demonstrated that Aurelius Victor was not very likely to have served as an imperial notary. If someone was employed in the echelons of the imperial administration, Ammianus Marcellinus would reference that fact. Holding the office of imperial notary is something that is mentioned in his work on many occasions, regardless of whether it was justified by the narrative’s demands or not. The phrase scriptorem historicum is such an unusual manner of describing a person that, as could be concluded, it is quite likely that Ammianus Marcellinus had no other idea how to define Aurelius Victor, and therefore I reject H.W. Bird’s hypothesis.
    O karierze Aureliusza Wiktora nie wiadomo zbyt dużo. Sam twierdził, że pochodził z ubogiej rodziny, a mimo to Julian mianował go namiestnikiem Panonii II. O tym ostatnim informuje nas Ammianus Marcellinus. Stąd zaproponowano hipotezę, że Aureliusz Wiktor, podobnie jak Eutropius, pracował w cesarskiej kancelarii, był notariuszem. W artykule zanalizowano sposób przedstawiania postaci przez Ammianusa Marcellinusa. Historyk ów prawie zawsze wspominając po raz pierwszy postacie, opisywał je sprawowanymi funkcjami. Tymczasem ze sposobu opisania Aureliusza Wiktora jako autora historii nie wynika, aby pracował on w cesarskiej kancelarii. A przynajmniej Ammianus Marcellinus nie miał takiej wiedzy.
    Źródło:
    Res Historica; 2018, 46
    2082-6060
    Pojawia się w:
    Res Historica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Problemy badawcze związane z rzymską dyscypliną wojskową okresu republiki i pryncypatu
    Autorzy:
    Faszcza, Michał Norbert
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/632327.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Roman army, military discipline, military law, Roman Republic, Roman Empire
    armia rzymska, dyscyplina wojskowa, prawo wojskowe, republika rzymska, cesarstwo rzymskie
    Opis:
     Autor podjął próbę przedstawienia najważniejszych problemów związanych z badaniem rzymskiej dyscypliny wojskowej okresu republiki i pryncypatu. Ich liczba oraz charakter wynikają m.in. z ograniczonego dyskursu naukowego toczonego na ten temat, przejawiającego się niewielką liczbą publikacji poświęconych disciplina militaris. Co więcej, znaczna część autorów zadowala się powtarzaniem utartego stwierdzenia o surowej karności panującej rzekomo w legionach, bez próby znalezienia odpowiedzi na pytanie, co wpłynęło na takie postrzeganie tej kwestii. Kluczem do poznania prawdziwego charakteru rzymskiej dyscypliny jest uświadomienie sobie roli odegranej przez Polybiosa z Megalopolis i Flaviusa Iosephusa, jak również żyjących w XV i XVI w. humanistów. Dodawszy do tego przenoszenie ówczesnego aparatu pojęciowego przez tworzących na przełomie XIX i XX w. badaczy (często będących oficerami), opracowanie nowej wizji dyscypliny obowiązującej w rzymskich armiach jawi się jako bezwzględnie konieczne. Aby to jednak uzyskać, należy zrezygnować z bezkrytycznego cytowania norm zawartych w Digesta Iustiniani na rzecz skupienia się na źródłach narracyjnych, ukazujących rzymskie realia, a nie tylko postulaty wyrażone przez prawodawców.       
    Źródło:
    Res Historica; 2016, 42
    2082-6060
    Pojawia się w:
    Res Historica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Problemy badawcze związane z rzymską dyscypliną wojskową okresu republiki i pryncypatu
    Autorzy:
    Faszcza, Michał Norbert
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/632341.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Roman army, military discipline, military law, Roman Republic, Roman Empire
    armia rzymska, dyscyplina wojskowa, prawo wojskowe, republika rzymska, cesarstwo rzymskie
    Opis:
    The author has attempted to present the main problems associated with the study of the Roman military discipline during the periods of the Republic and the Principate. Their number and the nature are the results, among others, of the limited academic discourse related to a small number of publications focused on disciplina militaris. Moreover, a significant part of the authors repeated the old statements about the harsh discipline, without trying to find answers to the question: what led to such a perception? The key to understand the true nature of the Roman military discipline is to recognize the role played by Polybios of Megalopolis and Flavius Iosephus, as well as the humanists who had lived in the 15th and 16th centuries. If we add to this conclusion that historians from the 19th–20th century (who often were military officers) had transferred their conceptual apparatus on the ancient times, it would be obvious that the development of a new vision of the Roman military discipline is absolutely necessary. To achieve this, however, we should abandon the uncritical citation of the Digest Iustiniani in favour of the focus on narrative sources which are showing the Roman realities, not just the postulates of legislators.
     Autor podjął próbę przedstawienia najważniejszych problemów związanych z badaniem rzymskiej dyscypliny wojskowej okresu republiki i pryncypatu. Ich liczba oraz charakter wynikają m.in. z ograniczonego dyskursu naukowego toczonego na ten temat, przejawiającego się niewielką liczbą publikacji poświęconych disciplina militaris. Co więcej, znaczna część autorów zadowala się powtarzaniem utartego stwierdzenia o surowej karności panującej rzekomo w legionach, bez próby znalezienia odpowiedzi na pytanie, co wpłynęło na takie postrzeganie tej kwestii. Kluczem do poznania prawdziwego charakteru rzymskiej dyscypliny jest uświadomienie sobie roli odegranej przez Polybiosa z Megalopolis i Flaviusa Iosephusa, jak również żyjących w XV i XVI w. humanistów. Dodawszy do tego przenoszenie ówczesnego aparatu pojęciowego przez tworzących na przełomie XIX i XX w. badaczy (często będących oficerami), opracowanie nowej wizji dyscypliny obowiązującej w rzymskich armiach jawi się jako bezwzględnie konieczne. Aby to jednak uzyskać, należy zrezygnować z bezkrytycznego cytowania norm zawartych w Digesta Iustiniani na rzecz skupienia się na źródłach narracyjnych, ukazujących rzymskie realia, a nie tylko postulaty wyrażone przez prawodawców.       
    Źródło:
    Res Historica; 2016, 42
    2082-6060
    Pojawia się w:
    Res Historica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Problemy badawcze związane z rzymską dyscypliną wojskową okresu republiki i pryncypatu
    Autorzy:
    Faszcza, Michał Norbert
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/953549.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Roman army, military discipline, military law, Roman Republic, Roman Empire
    armia rzymska, dyscyplina wojskowa, prawo wojskowe, republika rzymska, cesarstwo rzymskie
    Opis:
     Autor podjął próbę przedstawienia najważniejszych problemów związanych z badaniem rzymskiej dyscypliny wojskowej okresu republiki i pryncypatu. Ich liczba oraz charakter wynikają m.in. z ograniczonego dyskursu naukowego toczonego na ten temat, przejawiającego się niewielką liczbą publikacji poświęconych disciplina militaris. Co więcej, znaczna część autorów zadowala się powtarzaniem utartego stwierdzenia o surowej karności panującej rzekomo w legionach, bez próby znalezienia odpowiedzi na pytanie, co wpłynęło na takie postrzeganie tej kwestii. Kluczem do poznania prawdziwego charakteru rzymskiej dyscypliny jest uświadomienie sobie roli odegranej przez Polybiosa z Megalopolis i Flaviusa Iosephusa, jak również żyjących w XV i XVI w. humanistów. Dodawszy do tego przenoszenie ówczesnego aparatu pojęciowego przez tworzących na przełomie XIX i XX w. badaczy (często będących oficerami), opracowanie nowej wizji dyscypliny obowiązującej w rzymskich armiach jawi się jako bezwzględnie konieczne. Aby to jednak uzyskać, należy zrezygnować z bezkrytycznego cytowania norm zawartych w Digesta Iustiniani na rzecz skupienia się na źródłach narracyjnych, ukazujących rzymskie realia, a nie tylko postulaty wyrażone przez prawodawców.       
    The author has attempted to present the main problems associated with the study of the Roman military discipline during the periods of the Republic and the Principate. Their number and the nature are the results, among others, of the limited academic discourse related to a small number of publications focused on disciplina militaris. Moreover, a significant part of the authors repeated the old statements about the harsh discipline, without trying to find answers to the question: what led to such a perception? The key to understand the true nature of the Roman military discipline is to recognize the role played by Polybios of Megalopolis and Flavius Iosephus, as well as the humanists who had lived in the 15th and 16th centuries. If we add to this conclusion that historians from the 19th–20th century (who often were military officers) had transferred their conceptual apparatus on the ancient times, it would be obvious that the development of a new vision of the Roman military discipline is absolutely necessary. To achieve this, however, we should abandon the uncritical citation of the Digest Iustiniani in favour of the focus on narrative sources which are showing the Roman realities, not just the postulates of legislators.
    Źródło:
    Res Historica; 2016, 42
    2082-6060
    Pojawia się w:
    Res Historica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Norwid wobec Prowansji czasów rzymskich
    Norwid and Provence of the Roman times
    Autorzy:
    Kowalska, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/16729477.pdf
    Data publikacji:
    2020-05-05
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Prowansja
    Cesarstwo Rzymskie
    Galia
    Rzym
    Marsylia
    Nîmes
    Arles
    Herkules
    Magdalena (święta)
    Provence
    Roman Empire
    Gaul
    Rome
    Marseille
    Hercules
    St Madeleine
    Opis:
    The author discusses Norwid’s connections with Provence in four aspects. The first of them are Provencal motifs in the poet’s biography: his journey to the south of France in 1858, Norwid’s brothers, Ludwik and Ksawery, moving houses to Provence, presentation of Norwid’s etchings at an exhibition in Nimes in 1865. The second part of the article inscribes the image of Provence shown in Norwid’s works into the context of Mediterranean myths and the culture of northern France on the basis of conclusions drawn from Notes on Mythology and Orbis Album that he had read. In the third part the motif of Marseille proves especially significant, as the ancient Massalia is – which can be seen in Quidam and in the lectures on Juliusz Słowacki – a representation of the space of exile – it became the place to which Norwid’s important protagonists (like St Madeleine) were exiled. In the myth founding the town there is a clash between the idea of freedom and the vision of the world-prison. The fourth part of the article brings an interpretation of the Civilization “legend”, taking into consideration Provence contexts: the idea of putting forward Arles’ and Nimes’ candidatures for the status of authority centers of the 19th century France.
    Źródło:
    Studia Norwidiana; 2013, 31; 41-70
    0860-0562
    Pojawia się w:
    Studia Norwidiana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    O Henryku, cesarzu jak z bajki
    Autorzy:
    Anuszkiewicz, Zofia.
    Powiązania:
    Mówią Wieki 2021, nr 9, s. 22-25
    Data publikacji:
    2021
    Tematy:
    Henryk VII Luksemburski (cesarz rzymsko-niemiecki ; 1274-1313)
    Święte Cesarstwo Rzymskie (962-1806)
    Miasta
    Władcy
    Artykuł z czasopisma historycznego
    Opis:
    Artykuł przedstawia rządy Henryka VII Luksemburskiego – nowego cesarza rzymskiego narodu niemieckiego i jego podróż koronacyjną w 1310 roku do Włoch. Przybywał do Italii pod hasłem przywracania pokoju oraz by odbyć rzymską koronację i przyjąć tytuł cesarza. Planował odnowić Regnum italicum i stać się faktycznym królem Włoch. W Mediolanie przyjął drugą koronę Króla Włoch.
    Fotografie.
    Dostawca treści:
    Bibliografia CBW
    Artykuł
    Tytuł:
    Roma renascens i Roma resurgens w ikonografii monet Galby, Witeliusza i Wespazjana
    Roma renascens and Roma resurgens in coin iconography of Galba, Vitellius, and Vespasian
    Autorzy:
    Ścigała, Judyta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/666240.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    Roma, Galba, Witeliusz, Wespazjan, Rzym, Cesarstwo Rzymskie, bogini zwycięstwa
    Roma, Galba, Vitellius, Vespasian, Rome, the Roman Empire, the goddess of victory
    Opis:
    W artykule omówiono emisje monetarne przedstawiające boginię Romę, której towarzyszy legenda ROMA RENASCENS lub ROMA RESVRGENS. Ikonografia tych monet - emitowanych przez Galbę, Witeliusza i Wespazjana - jest podstawą rozważań autorki. Dla wyglądu Romy, raz walczącej i przynoszącej zwycięstwo, innym razem upadającej i podnoszonej przez cesarza, tło stanowiły wydarzenia rozgrywające się w latach 68-71.
    Źródło:
    Wieki Stare i Nowe; 2018, 13, 18; 20-32
    1899-1556
    2353-9739
    Pojawia się w:
    Wieki Stare i Nowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    A Christian in the Roman Empire in the Light of Saint Augustine’s Enarrationes in Psalmos
    Chrześcijanin w Cesarstwie Rzymskim w świetle Enarrationes in Psalmos św. Augustyna
    Autorzy:
    Ziółkowska, Marta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2038257.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Chrystus
    chrześcijanin
    bliźni
    sakramenty
    relacje interpersonalne
    obywatel
    świat
    Cesarstwo Rzymskie
    Christ
    Christian
    neighbour
    sacraments
    interpersonal relations
    citizen of the world
    the Roman Empire
    Opis:
    Kwestia tożsamości chrześcijańskiej stanowiła ważne zagadnienie w religijno-społecznych realiach IV/V w. Stała się tematem, który podejmował, św. Augustyn jako duszpasterz gminy hippońskiej. Czerpiąc przykłady z życia wiernych, interpretuje wydarzające się sytuacje na podstawie fundamentalnej opcji, jaką jest bycie chrześcijaninem. Prezentowana publikacja w części pierwszej ukazuje postawy chrześcijanina w odniesieniu do bliźnich. W myśl biskupa Hippony relacje interpersonalne pomiędzy mieszkańcami Hippony bez względu na wyznanie czy pochodzenie mają być budowane na wzajemnym szacunku i braterskiej miłości. Druga część poświęcona jest zasadniczemu odniesieniu w stosunku do świata, w którym żyje chrześcijanin. Wierzący w Chrystusa ma traktować życie ziemskie jako wędrówkę ku wieczności i nie może zapominać o zmienności i przemijającym charakterze rzeczywistości świata. Część trzecia ukazuje chrześcijanina jako obywatela Cesarstwa Rzymskiego, który jest zobowiązany do rzetelnej i sumiennej służby państwowej, pozostając wiernym Bożym prawom. Liczne wskazania parenetyczne tworzą swoiste vademecum dla chrześcijan, są konkretnymi postulatami w formacji chrześcijańskiej.
    The question of Christian’s identity was an imperative issue in the socio-religious realities of the fourth and fifth centuries. This topic was undertaken by St. Augustine as a priest of the community of Hippo. Taking examples from the life of the faithful people it explicates the events from the fundamental perspective, i.e. from the point of view of a Christian. This publication presents the first part of the Christian attitude with regard to others. The second part is devoted to the overriding respect for the world in which people live as Christians. The third part presents the Christian as a citizen of the Roman Empire. Numerous moralistic indications create a somewhat handbook for Christians and present the concrete postulates for Christian formation.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2016, 63, 4; 5-12
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Monety brązowe w rzymskich prowincjach nad dolnym Dunajem w połowie III wieku. Studium obiegu
    Bronze coins in the Roman provinces on the Lower Danube in the middle of the 3rd century. Studies on coin circulation
    Autorzy:
    Rokoczy, Jacek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/584850.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    Roman empire
    3rd century
    Dacia
    bronze coins
    coin circulation
    cesarstwo rzymskie
    III wiek n.e.
    prowincja Dacja
    monety brązowe
    obieg monetarny
    Opis:
    Wyniki prac archeologicznych na terenach dawnych rzymskich prowincji naddunajskich stworzyły możliwość badań nad ogólnym modelem cyrkulacji monet w prowincjach rzymskich w połowie III w. n.e. Prezentowane opracowanie dotyczy obiegu monet brązowych na terenie prowincji nad dolnym Dunajem. Analiza porównawcza została wykonana na podstawie materiałów z Dacji oraz sąsiednich prowincji. Punktem odniesienia dla danych numizmatycznych są charakterystyczne wydarzenia historyczne, takie jak ewakuacja prowincji Dacji przez rzymską administrację, wewnętrzne i zewnętrzne niepokoje na wskazanych terenach.
    Archaeological research into the Roman Danubian provinces forms an interesting basis for studies on general model of coin circulation in Roman provinces in the middle of the 3rd century. The article presents an analysis of bronze coin circulation in the Lower Danube region. From the end of the 1st century until the reign of Valerian I and Gallienus the central imperial mint was in Rome. After 196 the status of these Eastern mints changed from independent mints to that of branches of the Roman mint in Rome. It is generally agreed that from the joint rule of Valerian I and Gallienus onwards, Roman imperial monetary policy moved towards a process of decentralization. From this point of view, the provinces from the Lower Danube, Pannonia, Moesia and Dacia, provide an excellent example. Until the reign of Septimius Severus the coin finds show a similar pattern concerning the coin supply in this area. The mint of Rome has pride of place in coin supply. Other mints represented in the coin finds are the Greek cities, such coins are extremely infrequent low, and they are almost all bronze. The increase in the quantity of silver coinage was followed by a lack of bronze coinage. The low production of bronze denominations issued by the central mint at Rome could have been noted already in the reign of Commodus, especially as regards the lower denominations, the dupondius and as. The coin finds from this area show an even a stronger decrease as regards the frequency of the finds of central bronze denominations for the period of Septimius Severus and his successors. The phenomenon was not something specific only to the Middle and Lower Danube, but also to other parts of the Empire. In the case of Britannia, it has been established that, in fact, there was a shortage of bronze coinage from the central mint during the reign of Septimius Severus. As a consequence of this situation the denominations (the bronze coinage) in which change was given for day-to-day market transactions, is, therefore, is not surprising, and nor the fact that the so-called “emergency-money” is more frequently found in this period. The so-called limesfalsa coins, cast coins of bad quality of bronze alloy and lighter weight than the genuine coins, are more frequently found for the reign of Septimius Severus. If these coins were issued with or without the permission of either central imperial or local authority, or if they are regarded as faked coins is still difficult to stay. Concerning the topic of this study, an interesting aspect occurred during the reigns of Commodus and the first Severans, Septimius and Caracalla. The percentage of Greek civic coins issued in the period 180-218 circulating in the province of Moesia Inferior is extremely high compared to adjacent provinces. Although it has been suggested that this situation is a result of imperial visits in this region, in fact we might here have an example of the monetary and political abilities of the Imperial house.
    Źródło:
    Acta Archaeologica Lodziensia; 2015, 61; 49-61
    0065-0986
    2451-0300
    Pojawia się w:
    Acta Archaeologica Lodziensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Missionary Activity of the Pope Gregory the Great
    Działalność misyjna papieża Grzegorza Wielkiego
    Autorzy:
    Dudziak, Dawid
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1916728.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-04
    Wydawca:
    Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu
    Tematy:
    Saint Gregory the Great
    missions
    Migration Period
    evangelization
    Britain
    Roman Empire
    św. Grzegorz Wielki
    misje
    Wielka Wędrówka Ludów
    ewangelizacja
    Brytania
    Cesarstwo Rzymskie
    Opis:
    The Migration Period at the turn of antiquity and the Middle Ages changed the face of Europe permanently. The Fall of the Roman Empire in the West showed that the functioning of the state and church administration must change. This was perfectly understood by Pope Gregory the Great, who, understanding the circumstances, undertook the task of re-evangelising Europe. In this undertaking, the monks played a significant role as missionaries of the new Europe. The Pope restored to the Holy See the priority in organizing missions and evangelization, which had been the domain of the secular power of the Empire for several centuries. Gregory the Great left behind numerous guidelines and advice for the missionaries, and he personally ensured that everyone entrusted with the task of evangelization was properly prepared for it. As the basis of the mission, Gregory considered, first and foremost, the testimony of the life of missionaries according to the so-called spirituality exemplum. In addition to the proclamation of the Gospel, monks were required to be active witnesses of love, demonstrated by the establishment of structures for the service of caritas. In his decisions, the Pope was firm and courageous, which is why posterity gave him the title of First European.
    Wielka Wędrówka Ludów na przełomie starożytności i średniowiecza zmieniła na stałe oblicze Europy. Upadek Cesarstwa Rzymskiego na Zachodzie pokazał, że dotychczasowe funkcjonowanie administracji państwowej i Kościoła musi ulec zmianie. Doskonale rozumiał to papież Grzegorz Wielki, który odczytując bieżącą sytuację, podjął się zadania reewangelizacji Europy. W tym przedsięwzięciu mnisi odegrali znaczącą rolę jako misjonarze nowej Europy. Papież przywrócił Stolicy Apostolskiej pierwszeństwo w organizowaniu misji i ewangelizacji, które od kilku stuleci były domeną władzy świeckiej Cesarstwa. Grzegorz Wielki pozostawił po sobie liczne wskazania i rady dla misjonarzy, jak również osobiście dbał o to, aby każdy udający się z zadaniem ewangelizacji był do tego odpowiednio przygotowany. Jako podstawę misji uznał Grzegorz świadectwo życia misjonarzy według tzw. duchowości exemplum. Oprócz głoszenia Ewangelii do podstawowych zadań mnichów należało czynne świadectwo miłości, okazywane poprzez zakładanie struktur posługi caritas. W swoich decyzjach papież był stanowczy i odważny, przez co potomni nadali mu tytuł Pierwszego Europejczyka.
    Źródło:
    Wrocławski Przegląd Teologiczny; 2020, 28, 2; 207-228
    2544-6460
    Pojawia się w:
    Wrocławski Przegląd Teologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Późnorzymskie ustawodawstwo państwowe przeciw Żydom (IV–V wieku). Egzemplifikacja na podstawie ograniczeń praw obywatelskich
    Autorzy:
    Piechocka-Kłos, Maria
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2041138.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Judaismus
    römisches Recht
    römisches Kaiserreich
    bürgerliche Freiheiten
    Kodex des Theodosius
    Judaism
    Roman Law
    Roman Empire
    Civil Liberties
    Theodosianus Codex
    judaizm
    prawo rzymskie
    cesarstwo rzymskie
    swobody obywatelskie
    Kodeks Teodozjański
    Opis:
    Przedmiotem publikacji są cesarskie ograniczenia ogłoszone względem Żydów przez rzymskich cesarzy chrześcijańskich w okresie późnego cesarstwa. Opracowanie zawęża tą problematykę tylko do dziedziny prawodawczej, ponieważ skupia się tylko na późnoantycznym ustawodawstwie skierowanym przeciwko wyznawcom judaizmu. Materiał źródłowy stanowią, zamieszczone w Kodeksie Teodozjańskim, cesarskie rozporządzenia ogłoszone w latach 339-438. Ustawodawcy zakazali wyznawcom judaizmu zawierania małżeństw mieszanych oraz nabywania niewolników-chrześcijan. Ograniczeniom uległy również kwestie zdolności sporządzania przez nich ważnych testamentów. Żydom zakazano również, bez specjalnego pozwolenia ze strony władz państwowych,  nie tylko budowania nowych synagog, ale również remontowania już istniejących świątyń żydowskich. Na początku V wieku cesarze także zdecydowali się podjąć kroki prawne w kierunku ograniczenia wyznawcom judaizmu praw publicznych, bowiem ustawowo zakazano im sprawowania niektórych urzędów. Wszystkie te ustawy z całą pewnością pogarszały sytuację prawną tej grupy ludzi.
    The subject of this publication are the imperial restrictions announced toward the Jews by the Christian Roman emperors in the late Empire. The author narrows these issues only to the field of legislation, because he focuses only on late-antique legislation directed against the followers of Judaism. The source material is, contained in the Theodosianus Codex, imperial regulation promulgated in the years 339-438. The lawmakers banned the followers of Judaism to undertake mixed marriages and to acquire Christian-slaves. The restrictions were also issues about the ability to draw up their important testaments. The Jews were also forbidden, without special permission from the state authorities, not only to build new synagogues, but also repair already existing Jewish temples. At the beginning of the fifth century emperors also decided to take legal steps towards reducing the civil rights of the followers of Judaism, because the statutes prohibit the exercise of certain offices. All these laws certainly worsened the legal situation of this group of people.
    Gegenstand des folgenden Artikels sind kaiserliche Begrenzungen gegenüber den Juden, eingeführt durch römische christliche Kaiser in der späten Kaiserzeit. Die Problematik wird hier auf den rechtlichen Bereich eingegrenzt, indem eine besondere Aufmerksamkeit auf die spätantike Rechtsprechung gerichtet gegen die Anhänger des Judaismus gelegt wird. Das Quellenmaterial bietet kaiserliche Erlasse aus den Jahren 339‒338 und enthaltenen im Kodex des Theodosius. Die Gesetzgeber verboten den Juden, Mischehen einzugehen sowie christliche Sklaven zu erwerben. Einige Begrenzungen bezogen sich auch auf die Fähigkeit, rechtsgültige Testamente anzufertigen. Ohne eine spezielle Erlaubnis der Staatsmacht wurde den Juden auch verboten, neue Synagogen zu errichten, und bestehende jüdische Tempel zu renovieren. Anfang des 5 Jh. haben die Kaiser einige rechtliche Schritte unternommen, den Anhängern des Judentums öffentliche Freiheiten zu begrenzen, indem ihnen die Bekleidung bestimmter Ämter verboten wurde. Alle diese Erlasse haben zweifelsohne die rechtliche Stellung dieser Personen verschlechtert.   
    Źródło:
    Studia Nauk Teologicznych PAN; 2016, 11; 109-122
    1896-3226
    2719-3101
    Pojawia się w:
    Studia Nauk Teologicznych PAN
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Audientia episcopalis comme forme d’exercice du gouvernement dans l’Eglise antique. Une relecture de l’expérience d’Augustin
    Audientia episcopalis as a Form of Exercising Authority in the Ancient Church. Reconsideration of Augustine’s Experiences
    Audientia episcopalis jako forma sprawowania władzy w starożytnym Kościele. Ponowne odczytanie doświadczeń Augustyna
    Autorzy:
    Awoa, Andre Cyrille
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2010856.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    le juge
    l’évêque
    empire romain
    l’ Église qui est née
    judge
    bishop
    Roman Empire
    early Church
    sędzia
    biskup
    cesarstwo rzymskie
    Kościół pierwotny
    Opis:
    W artykule została ukazana analiza dwóch ustaw, które przedstawiają uznanie prawne w praktyce chrześcijańskiej audientia episcopalis. To podejście pozwoliło pozostać bliżej tekstu i intencji ustawodawcy; oczywiście, aby wyciągnąć jak najbardziej logiczne wnioski. Wykorzystując praktykę już istniejącą w Kościele, Konstantyn uczynił z niej ustawę, zrobił z biskupa nie arbitra, ale sędziego z pełnią władzy. Te dwie ustawy wydają się umniejszać władzę iudex cesarskiego, ale dogłębna lektura sprawia, że ostatecznie, pozostaje on tym, któremu Konstantyn nakazuje czuwanie, aby decyzje biskupa były respektowane. Doświadczenie Augustyna pozwala uświadomić sobie, że mimo wszystko, biskup-sędzia pozostaje przede wszystkim pasterzem, wykonując z trudem tę odpowiedzialność.
    The article shows an analysis of two laws that present the legal recognition of audientia episcopalis in the Christian practice. This approach allowed to stay closer to the text and intentions of the legislator; of course, to draw the most logical conclusions. Using the already existing practice in the Church, Constantine made a law from the practice, he made a bishop not an arbitrator, but a judge with full power. These two laws seem to diminish the authority of the imperial iudex, but the exact reading causes that finally he remains the one to whom Constantine commands watching to ensure that the bishop’s decisions be are to be respected. Augustine’s experience makes us realize that, after all, the bishop-judge is first of all a pastor who performs his responsibility with difficulty.
    Nous nous sommes proposés de relire de manière analytique les deux lois qui ont donné une reconnaissance juridique à la pratique chrétienne de l’audientia episcopalis. Cette approche nous a permis de rester plus proche du texte et surtout de l’intention du législateur ; évidemment, de pouvoir tirer les conclusions les plus logiques qui puissent y être. Se servant d’une praxis déjà régnante au sein de l’Eglise, Constantin en fait une loi, il fait de l’évêque non un arbitre, mais un juge avec de pleins pouvoirs. Ces deux lois semblent diminuer le pouvoir du iudex impérial mais une lecture attentive nous a fait voir qu’au final, il reste celui à qui Constantin demande de veiller à ce que les décisions de l’évêque soient respectées. L’expérience d’Augustin comme juge nous permet de nous rendre compte que malgré tout, l’évêque-juge reste après tout un pasteur, il exerce donc avec le poids de cette responsabilité.
    Źródło:
    Kościół i Prawo; 2017, 6, 2; 9-21
    0208-7928
    2544-5804
    Pojawia się w:
    Kościół i Prawo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Teodoret z Cyru wobec kultu pogańskiego w świetle dzieła "Leczenie chorób hellenizmu"
    Autorzy:
    Piechocka-Kłos, Maria
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2158274.pdf
    Data publikacji:
    2022-11-28
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Theodoret of Cyr
    pagan worship
    Treatment of the diseases of hellenism
    Roman Empire
    antiquity
    Teodoret z Cyru
    kult pogański
    Leczenie chorób hellenizmu
    Cesarstwo Rzymskie
    historia starożytna
    Opis:
    W niniejszej publikacji przedstawiono szczegółową analizę dzieła Teodoreta z Cyru, teologa i egzegety greckiego z V w. pt. Leczenie chorób hellemnizmu w odniesieniu do fragmentów przedstawiających kwestię kultu pogańskiego, a konkretnie jego stanowiska względem niego. Antiocheńczyk doskonale rozumie, że literatura, kultura i filozofia są miejscem spotkania chrześcijaństwa z hellenizmem, dlatego wprost nie odrzuca całego dorobku kultury greckiej, ponieważ wierzy, że próba pojednania chrześcijaństwa z hellenizmem jest możliwa, jednak bez udziału kultu pogańskiego. Wyższość nad hellenizmem należy przyznać bez wątpienia chrześcijaństwu. Autor apologii proponuje poganom lekarstwo, aby wyleczyli się z choroby zarozumiałości.  Teodoret z Cyru potępił m.in. sekretne praktyki i kłanianie się rzeźbom (III, 84; III 85), odrzucił krwawe i bezbożne ofiary (VII, 3; VII, 10; VII 22; VII, 24), przestrzegł, aby nie mylić kultu męczenników z ofiarami błagalnymi dla zmarłych za pomyślność żyjących (VIII, 33; VIII 34) oraz krytycznie odniósł się do wyroczni greckich (X, 2-3; X, 9). W celu pełniejszego ukazania przywołanego w temacie zagadnienia, omówiono również kontekst historyczno-społeczny analizowanej apologii oraz okoliczności kształtowania się rozumu i duchowości samego autora.
    This paper presents a detailed analysis of the work of Theodoret of Cyrus, the theologian and representative of the fifth-century Antiochian exegetical school, entitled Cure of the Greek Maladies, with reference to the passages presenting the question of pagan worship and, more specifically, his [Theodoret’s] position towards it. The Antiochenian understands perfectly well that literature, culture and philosophy are the meeting point between Christianity and Hellenism. He does not explicitly reject the entire output of Greek culture, because he believes that an attempt to reconcile Christianity with Hellenism is possible, but without the participation of pagan worship. Christianity’s superiority to Hellenism must undoubtedly be granted. The author of the apologia offers the pagans a remedy to cure themselves of the disease of conceit.  Theodoret of Cyrus condemned, among other things, secret practices and bowing to statues (III, 84; III 85), rejected bloody and impious sacrifices (VII, 3; VII, 10; VII 22; VII, 24), warned not to confuse the cult of martyrs with supplication offerings to the dead for the well-being of the living (VIII, 33; VIII 34), and was critical of the Greek oracles (X, 2-3; X, 9). In order to show more fully the issue referred to in the theme, the historical and social context of the apologia are analysed and the circumstances of the formation of the author's own reason and spirituality are also discussed.
    Źródło:
    Studia Nauk Teologicznych PAN; 2022, 17; 255-270
    1896-3226
    2719-3101
    Pojawia się w:
    Studia Nauk Teologicznych PAN
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Konstantyn I Wielki i Sobór Nicejski I (325) w wybranych źródłach historycznych
    Constantine the Great and the First Council of Nicaea (325) in selected historical sources
    Autorzy:
    Piechocka-Kłos, Maria
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480116.pdf
    Data publikacji:
    2020-06-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    Cesarstwo Rzymskie
    historia Kościoła
    Konstantyn I Wielki
    Sobór Nicejski I
    starożytność
    Constantin I the Great
    Council of Nicaea I (325)
    Church History
    Roman Empire
    antiquity
    Opis:
    Sobór Nicejski I (325) uznać należy za wydarzenie przełomowe w historii Kościoła i chrześcijaństwa. Podjęte tam decyzje wywarły olbrzymi wpływ na rozwój nowej religii rzymskiej, jak również na wydarzenia polityczne. Jedną z kluczowych postaci Soboru jest Konstantyn I Wielki (306-337). Cesarz „porzucił” oficjalnych bogów Romanitas i opowiedział się za Chrystusem. Nawrócenie Konstantyna miało jednak formę przyjęcia chrześcijańskiego Boga zgodnie z rzymską mentalnością. Celem artykułu było ukazanie wkładu Konstantyna w zwołanie Soboru Nicejskiego, jego przebieg oraz końcowe postanowienia. Przedstawiono szczegóły tego wydarzenia z uwzględnieniem podobieństw i różnic w przekazach historyków Kościoła starożytnego: Sokratesa Scholastyka, Sozomena, Filostorgiusza oraz Teodoreta z Cyru. Zwięzłe omówienie historii Soboru wyjaśnia okoliczności jego zwołania, przebieg, znaczenie podjętych tam postanowień.
    The Council of Nicaea I (325) should be considered as a breakthrough event in the history of the Church and Christianity. Decisions taken there had a huge impact on the development of the new Roman religion as well as on political events. One of the key figures of the Council is Constantine the Great (306-337). The emperor “abandoned” the official Romanitas deities and opted for Christ. Constantine’s conversion, however, took the form of receiving Christian God in accordance with the Roman mentality. The purpose of the article is to show the role of Constantine in the convocation of the Council of Nicaea (325), its course and final provisions. Details of this event were presented, taking into account the similarities and differences in the accounts of historians of the ancient Church: Socrates Scholastic, Sozomen, Philostorgius and Theodoret of Cyrus. A brief discussion of the history of the Council explains the circumstances of its convocation, its course, and the significance of its provisions.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2020, 1; 112-130
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dieta człowieka późnego antyku w relacjach łacińskich i greckich autorów chrześcijańskich epoki
    The diet of the people in late antiquity as recounted by the Latin and Greek ancient Christian writers
    Autorzy:
    Milewski, Ireneusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/613117.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    starożytne chrześcijaństwo
    antyczni pisarze chrześcijańscy
    późne Cesarstwo Rzymskie
    życie codzienne w późnej starożytności
    ancient Christianity
    ancient Christian writers
    later Roman Empire
    everyday life in late antiquity
    Opis:
    Ancient Christian literature is a source of an enormous wealth of information, including observations of the eating habits of the Roman Empire inhabitants in the fourth and fifth centuries. Due to the obvious reasons, those accounts are scarce as they are usually found on the margins of other descriptions. Moreover, the information provided does not shed much light on the dietary habits of the people in late antiquity. The accounts gathered by me have references to eating bread, vegetables, fish, meat (rarely), wine and olive oil. There are sporadic cases where the Fathers of the Church mention in their writings other products consumed by the inhabitants of the Roman Empire.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2013, 59; 379-386
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wpływ wojen polsko-pomorskich na status prawny Pomorza do XIII wieku
    Influence of Polish-Pomeranian wars on legal status of Pomerania until 13th century
    Autorzy:
    Kruszewski, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/965360.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    Polska
    Pomerania
    Roman Empire
    Denmark
    subordination
    authority
    Medieval times
    10–12th century
    wars
    Polska
    Pomorze
    Cesarstwo Rzymskie
    Dania
    podległość
    zwierzchnictwo
    średniowiecze
    X–XII wiek
    wojny
    Opis:
    The purpose of this publication is a dynamic analysis of Polish-Pomeranian conflict’s power in legal-dogmatic and historical profile, to say nothing of geographical and military matters. Whereas it is particularly important to shape the problem, based on a settling of the way, in which Pomeranian dukes were relatives to Piast dynasty – agnate (paternal) or on mother’s side. Recently an old concept has started to spread – it says that Pomeranian dukes were of Piast descent, which leads to a ascertaining that there were no strong centres of power in Pomerania before conquest of Mieszko. Svatopluk Mieszkowic received the power over Pomerania, what led to exile of stepmother Oda and half-brothers and retrieval of power later subsequently caused conflicts between the two lines od dynasties in the next centuries. Considerations about the wars’ influence on legal status of medieval Pomerania have to be preceded by an analysis in the field of imperial power over this land. Historian of state and law must see – having looked at the sources – the fundamental thing, that the whole Pomerania, from Odra river to Gdańsk was a one entity, which came under the authority of Roman Empire. It stems unambiguously from medieval sources, Widukind from Korbea describes battles of Mieszko I with Wichmann and therefore clearly demarcate the legal status of Pomerania from other lands of Polish sovereign. It is similar by Merseburg bishop Thietmar. He wrote clearly, that Mieszko payed the Caesar a tribute „up to Warthe river“. It means, that the whole area of Pomerania was a belt of tributary lands of Empire. The conquest of Pomerania always began from the east area, and ended by the west. It was so at the time of Mieszko I. Then the full incarnation of Pomerania to Poland followed. At the period aft er the defeat of Mieszko II, and to the death of Władysław I Herman Pomerania were in a loose dependence on Poland. It changed by the rules of Bolesław III Wrymouth. The conquest of West Pomerania took place after 1113, maybe till 1124, but source records are a bit sparse. Tribute and duty to give help was a sign of dependence. Teodor Tyc outstandingly interpreted the law constructions of Merseburg treaty with Lotar III: „The authority of Polish duke is an indirect degree of something between Pomeranian duke and the highest sovereign, Caesar“. The Wrymouth King payed feudal homage, because Pomerania was under the authority of Empire. At the time of feudal regionalization the ultimate failure of Polish politics in Pomerania happened. Already in 1147 Germany, Denmark and Poland together stood against Pomeranians. The last attempt to maintain the balance between Polish and German influences in Pomerania was a ‘Kruszwica agreement’ in 1148, however Poland was being systematically tormented by feudal fragmentation and thus was losing control over Pomerania. It lasted till 1181, when Bogusław I admitted the victory of Caesar in Lübeck.
    Celem artykułu jest dynamiczna analiza konfliktu polsko-pomorskiego w profilu prawnodogmatycznym i historycznoprawnym, z pominięciem kwestii geograficznych i militarnych. Szczególnie ważne jest sprofilowanie problemu, oparte na rozstrzygnięciu, czy książęta pomorscy byli krewnymi Piastów po mieczu, czy po kądzieli. Ostatnio zaczyna upowszechniać się powrót do koncepcji piastowskiego pochodzenia książąt pomorskich, co musi prowadzić do konstatacji, że przed podbojem Mieszkowym nie było na Pomorzu silnych ośrodków władzy. Teoretyczne nadanie Świętopełkowi Mieszkowicowi władzy nad Pomorzem, zakończone wygnaniem macochy Ody wraz z braćmi przyrodnimi, i późniejsze odzyskanie tam władzy całymi wiekami rodziło konflikty między obu liniami dynastii. Rozważania na temat wpływu wojen na status prawny średniowiecznego Pomorza muszą być poprzedzone analizą zakresu władzy cesarskiej nad tą krainą. Historyk państwa i prawa musi dostrzec w źródłach rzecz podstawową, że całe Pomorze od Odry po Gdańsk było jedną jednostką, podległą w średniowieczu władzy zwierzchniej cesarstwa rzymskiego. Jednoznacznie wynika to ze źródeł średniowiecznych. Widukind z Korbei, opisując walki Mieszka I z Wichmanem, wyraźnie rozgranicza status prawny Pomorza od innych ziem polskiego władcy. Podobnie jest u biskupa merseburskiego Thietmara. Ten ostatni pisze wyraźnie, że Mieszko płacił cesarzowi trybut „aż po rzekę Wartę”. Czyli cały obszar Pomorza stanowił pas ziem trybutarnych cesarstwa. Podbój Pomorza zawsze zaczynał się od części wschodniej, a kończył na zachodniej. Tak było już za Mieszka I. Nastąpiło wtedy pełne wcielenie Pomorza do Polski. W okresie po klęsce Mieszka II do śmierci Władysława I Hermana Pomorze pozostawało w luźnej zależności od Polski. Zmieniło się to za Bolesława III Krzywoustego. Podbój Pomorza Zachodniego miał miejsce po 1113 r., może do 1124 r., ale zapiski źródłowe są tu skąpe. Trybut i obowiązek udzielania pomocy był oznaką podległości. Konstrukcje prawne traktatu merseburskiego z Lotarem III znakomicie odczytał Teodor Tyc: „Zwierzchnictwo księcia polskiego stanowi stopień pośredni między księciem pomorskim a najwyższym suwerenem, cesarzem”. Krzywousty złożył hołd lenny, bo Pomorze było pod zwierzchnictwem cesarskim. W okresie rozbicia dzielnicowego doszło ostatecznej klęski polskiej polityki na Pomorzu (jeszcze w 1147 r. Niemcy, Dania i Polska wspólnie występowały przeciwko Pomorzanom). Ostatnią próbą zachowania równowagi między wpływami polskimi i niemieckimi na Pomorzu był układ kruszwicki z 1148 r., jednak Polska, trawiona rozbiciem dzielnicowym, systematycznie traciła kontrolę nad Pomorzem, aż do 1181 r., gdy w Lubece Bogusław I uznał zwierzchność cesarza.
    Źródło:
    Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego; 2018, 21; 15-42
    1733-0335
    Pojawia się w:
    Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    About the imperial constitutions issued in Serdica. The imperial constitutions for the Orient and the Occident
    De constitutionibus principum Serdicae datis. Constitutions impériales pour l’Orient et pour l’Occident
    Autorzy:
    Novkirishka-Stoyanova, Malina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1896425.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-10
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski
    Tematy:
    Cesarstwo Rzymskie
    Konstytucje Cesarskie
    Galeriusz
    Konstantyn Wielki
    Edykt z Sardyki
    Edykt Mediolański
    Roman Empire
    imperial constitutions
    Galerius
    Constantine the Great
    Edict of Serdica
    Edict of Milan
    Opis:
    Imperial constitutions make the basic source of Roman law in the period of the Principate or the Dominate. They present the Roman manner of unifying multicultural law of the Empire, consisting of various legislative practices and organization of the judiciary, in which it was necessary to solve different problems resulting from managing the state. Following the division of the Empire into the eastern and the western parts, there arose the problem of securing legal power of constitutions implemented by one of the rulers to be binding on the whole territory of the Empire still treated as one whole body. The analysis of the imperial constitutions introduced in the Serdica of old provides certain answers in this respect.The city appears to have been one of the temporal capitals of the Empire in the East, while awaiting Constantine who would confirm its key position by uttering the words: “Serdica mea Roma est”. In the years 2011-2012, in the University of Sofia there was a scientific project run, whose goal was to present the palingenesis of the imperial legislation enacted in Serdica as well as the position of the city in the period of late Empire. Apart from this, it was attempted to prove that the imperial law remained ‘alive’ in the uneasy period between the end to the 3rd century and the beginning of the 4th century. The analysis of the kinds of constitutions and their content allows us to discover the first stages of deep transformations of the Emperor’s power, which occurred at that time, as well as to get to know about the realization of the reforms launched by Diocletian and implemented until the rule of Constantine. First of all, we can see the picture of Emperor Constantine the Great – legislator, administrator, judge, who would promote abiding by the Emperor’s cult in the time when Christianity was winning more and more stable position in the Empire. The Edict of Tolerance, which was issued by Galerius in Serdica on 30 April 311 CE, should be regarded as the one laying the foundations of legislature favourable to Christians and, at the same time, opening the door to passing the Edict of Milan in 313 CE.
    Konstytucje cesarskie stanowią podstawowe źródło prawa rzymskiego okresu pryncypatu czy dominatu. Prezentują one rzymski sposób unifikacji prawa wielokulturowego cesarstwa o różnych praktykach ustawodawczych i organizacji sądowniczej, w którym trzeba było zaradzić bardzo różnym problemom wynikającym z zarządzaniem nim. Po podziale cesarstwa na część wschodnią i zachodnią powstał problem mocy prawnej konstytucji stanowionych przez jednego z władców dla całego terytorium państwa, traktowanego jeszcze jako całość. Analiza konstytucji cesarskich ogłoszonych w dawnej Sardyce dostarcza pewnych odpowiedzi w tej kwestii. Miasto jawi się jedną z czasowych stolic cesarstwa na Wschodzie, w oczekiwaniu na Konstantyna, który dokona uszczegółowienia jej kluczowej pozycji i wypowie słowa „Serdica mea Roma est”. W latach 2011–2012 na Uniwersytecie w Sofii był realizowany projekt naukowy mający na celu zarówno przedstawienie palingenezji cesarskiego ustawodawstwa stanowionego w Sardyce i pozycji miasta w okresie późnego cesarstwa, jak i wykazanie, że prawo cesarskie pozostawało żywe w niespokojnym okresie końca III i początku IV wieku. Analiza rodzajów konstytucji i ich tematyki pozwala nam odkryć pierwsze etapy głębokich przemian władzy cesarskiej, które wystąpiły w tym czasie i poznać realizację reform podejmowanych przez Dioklecjana i jego następców, aż do Konstantyna. Przede wszystkim widzimy obraz cesarza Konstantyna Wielkiego – ustawodawcy, administratora, sędziego, stojącego na czele kultu cesarskiego, w czasach gdy chrześcijaństwo zajmowało w cesarstwie pozycję coraz bardziej stabilną. Edykt tolerancyjny Galeriusza z 30 kwietnia 311 r. wydany w Sardyce jawi się jako ten znajdujący sie u podstaw ustawodawstwa sprzyjającego chrześcijanom, a zarazem edyktu mediolańskiego z 313 r.  
    Źródło:
    Opolskie Studia Administracyjno-Prawne; 2020, 18, 3; 49-74
    2658-1922
    Pojawia się w:
    Opolskie Studia Administracyjno-Prawne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Biblia jako źródło do badań nad kontaktami handlowymi świata grecko-rzymskiego z południową i wschodnią Azją
    The Bible as a research source on trade between the Graeco-Roman World and South and East Asia
    Autorzy:
    Modzelewski, Szymon
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/26731677.pdf
    Data publikacji:
    2023-12-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Wrocławski. Wydział Nauk Historycznych i Pedagogicznych. Instytut Historyczny
    Tematy:
    Roman Empire
    India
    Asia
    trade
    sapphire
    emerald
    carnelian
    topaz
    silk
    ivory
    cinnamon
    amomum
    spikenard
    Bible
    Biblia
    Cesarstwo Rzymskie
    Indie
    Azja
    handel
    szafir
    szmaragd
    karneol
    jedwab
    kość słoniowa
    cynamon
    nard
    Opis:
    The Bible mentions several luxury goods (sapphire, emerald, carnelian, topaz, silk, ivory, spikenard, cinnamon, amomum) that were imported by the Roman Empire from South and East Asia via various routes during the 1st-4th centuries CE. The list of goods that appear in the pages of the New Testament testifies to the sound understanding of economic realities that were displayed by the biblical authors and corresponds to the knowledge of Rome's trade contacts with Asian countries.
    Źródło:
    Studia Antiquitatis et Medii Aevi Incohantis; 2023, 8; 5-26
    2544-4379
    Pojawia się w:
    Studia Antiquitatis et Medii Aevi Incohantis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Plaga Justyniana” jako „dzieło Boga” w relacji Prokopiusza z Cezarei
    “The Plague of Justinian” as “God’s Work” in the Account of Procopius of Caesarea
    Autorzy:
    Piechocka-Kłos, Maria
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2026030.pdf
    Data publikacji:
    2021-06-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    Cesarstwo Rzymskie
    „dzieło Boga”
    dżuma
    historia
    „plaga Justyniana”
    Prokopiusz z Cezarei
    wczesne chrześcijaństwo
    “Justinian plague”
    Procopius of Caesarea
    the plague
    “God’s work
    early Christianity
    Roman Empire, history
    Opis:
    Dzisiaj słowa: choroba zakaźna, zaraza, plaga, epidemia, pandemia budzą strach i przerażenie. Nie inaczej było w przeszłości. Celem niniejszej pracy jest spojrzenie na „plagę Justyniana”, nękającą świat w VI wieku, oczami Prokopiusza z Cezarei. Bizantyjski historyk w roku 542 przebywał w Konstantynopolu, gdzie dżuma pochłonęła tysiące ofiar. Prokopiusz, wzorując się prawdopodobnie na Tukidydesie, opisał przyczyny, przebieg oraz skutki zarazy, zbierającej śmiertelne żniwo za czasów panowania Justyniana. Historyk odniósł się również do cesarza i jego działań w walce ze skutkami choroby. Dalsze badania pozwoliły odpowiedzieć na pytanie, czy Prokopiusz postrzegał tę chorobę racjonalnie, czy metafizycznie; czy uważał (jak Hippokrates), że jest ona skutkiem zaistnienia czynników naturalnych, czy raczej jawi mu się jako „dzieło Boga”. Z uwagi na tytuł artykułu celowo pominięto inne relacje na temat epidemii z VI wieku, pochodzące m.in. od Agatiasza, Ewagriusza Scholastyka, Jana z Efezu oraz Grzegorza z Tours i Pawła Diakona.
    Today, the words infectious disease, plague, epidemic and pandemic inspire fear and terror. It was not different in the past. The purpose of this work is to look at the “plague of Justinian” that plagued the world in the 6th century through the eyes of Procopius of Caesarea. The Byzantine historian was in Constantinople in 542, where the plague claimed thousands of lives. Procopius, probably following the example of Thucydides, described the causes, course and effects of the plague that took a deadly toll during the reign of Justinian. The historian also referred to the emperor and his actions in the fight against the effects of the disease. Further research allowed to answer the question whether Procopius perceived this disease rationally or metaphysically; whether he believed (like Hippocrates) that it was the result of natural factors, or was it “God’s work”? Due to the title of the article, other reports on the epidemic from the 6th century, such as from Agathias, Evargius Scholastica, John of Ephesus and Gregory of Tours and Paul the Deacon.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2021, 1; 178-198
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Religijno-społeczne aspekty Wielkiej Wojny Chłopskiej (1524-1526) : próba charakterystyki = Attempt to characterize religious and social aspects of the Great Peasants’ War (1524-1526)
    Attempt to characterize religious and social aspects of the Great Peasants’ War (1524-1526)
    Autorzy:
    Kamiński, Marcin.
    Powiązania:
    Studia i Materiały Centralnej Biblioteki Wojskowej im. Marszałka Józefa Piłsudskiego 2022, nr 1, s. 43-60
    Data publikacji:
    2022
    Tematy:
    Luter, Marcin (1483-1546)
    Müntzer, Thomas (ok. 1489-1525)
    Bunty i powstania chłopskie
    Wojna chłopska (1524-1526)
    Święte Cesarstwo Rzymskie (962-1806)
    Chłopi
    Artykuł z czasopisma naukowego
    Opis:
    Tematem artykułu jest Wielka Wojna Chłopska – największe antyfeudalne powstanie chłopskie w dziejach Niemiec, mające miejsce w latach 1524–1526. W tekście skoncentrowano się na religijno-społecznych aspektach powstania. Omówiono ówczesne rozdrobnienie polityczne Niemiec i zróżnicowane warunki życia najniższych warstw feudalnych w poszczególnych niemieckich regionach. Autor opisuje także rolę religii, reformacji protestanckiej oraz wpływ Tomasza Müntzera na ruch chłopski. Przedstawia krótko poszczególne etapy chłopskiego zrywu, organizacje zgrupowań, zasięg terytorialny insurekcji oraz metody walki obu obozów – chłopskiego i feudalnego.
    Bibliografia na stronach 59-60.
    Dostawca treści:
    Bibliografia CBW
    Artykuł
    Tytuł:
    Kontynuacja przymusu państwowego w sprawach religijnych w Afryce Północnej
    The continuity of the state coercion in religious conflicts in North Africa
    Autorzy:
    Adamiak, Stanisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/612772.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    donatyzm
    prześladowanie
    spór o Trzy rozdziały
    późne Cesarstwo Rzymskie
    przymus państwowy w sprawach religijnych
    Donatis
    persecution
    Three Chapters controversy
    Late Roman Empire
    state coercion in religious matters
    Opis:
    The paper aims at showing the continuity of the methods and motivations of the religious persecutions in Roman North Africa between IV and VII century. Different examples are briefly analysed: anti-Christian persecutions of the first centuries, the struggle between the Catholics and the Donatists, the persecution of the Catholics by the Vandals and the religious coercion exercised against Jews and dissidents under Byzantine dominion. The continuity can be found not only in the means employed by the oppressors and their justification, but also in the description of the situation produced by the victims.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2015, 64; 69-77
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Beton – materiał budowlany znany od wieków
    Concrete - a construction material known for centuries
    Autorzy:
    Raczkiewicz, W.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/163336.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Polski Związek Inżynierów i Techników Budownictwa
    Tematy:
    beton
    historia wykorzystania
    okres starożytny
    Cesarstwo Rzymskie
    czasy nowożytne
    beton zbrojony
    beton sprężony
    kablobeton
    concrete
    usage history
    ancient period
    Roman Empire
    modern times
    reinforced concrete
    prestressed concrete
    post-tensioned prestressed concrete
    Opis:
    Beton to mieszanina kruszywa (drobno- i gruboziarnistego), piasku i cementu, która w wyniku hydratacji cementu ulega wiązaniu, a następnie twardnieniu stając się materiałem o właściwościach bliskich właściwościom skał naturalnych. Najstarsze ślady stosowania betonu datuje się na 7000 r. p.n.e. Z tego okresu pochodzą budowle w miejscowości Yiftah El (południowa Galilea, Izrael), w których podłogi i fragmenty ścian wykonane były z betonu ze spoiwem wapiennym i kruszywem z rozdrobnionego wapienia. Podobny rodzaj betonu występował w podłogach chat rybackich odkrytych w osadzie w Lepenskim Virze (Serbia), a której powstanie datowane jest na 5600 r. p.n.e. Jednak wynalezienie i rozpowszechnienie betonu jako materiału budowlanego przypisuje się starożytnym Rzymianom.
    Concrete is a mixture of aggregate (fine- and coarse-grained), sand and cement, which as a result of hydration of the cement undergoes binding followed by hardening, turning into a material with properties similar to those of natural rocks. The oldest evidence of the use of cement is dated to 7000 BC . Buildings from that period have been found at Yiftah El in southern Galilee, Israel, with floors and fragments of walls made of concrete with a calciferous binder and aggregate made of crushed limestone. A similar type of concrete was used in the floors of fishermen’s huts discovered in a settlement at Lepenski Vir, Serbia, dated to 5600 BC . Nonetheless the invention and popularization of concrete as a construction material is attributed to the ancient Romans.
    Źródło:
    Przegląd Budowlany; 2012, R. 83, nr 10, 10; 13-18
    0033-2038
    Pojawia się w:
    Przegląd Budowlany
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Imperium Romanum - jego rozkwit i upadek w ujęciu Sydoniusza Apolinarego
    Roman Empire – the Rise and Fall as in Sidonius Apollinaris
    Imperium Romanum – son épanouissement et son déclin selon Sidoine Apollinaire
    Autorzy:
    Grzywaczewski, Józef
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480350.pdf
    Data publikacji:
    2013-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    Sydoniusz Apolinary
    poeci rzymscy
    poezja antyczna
    kultura antyczna
    Cesarstwo Rzymskie
    Sidonius Apollinaris
    Roman poets
    ancient poetry
    ancient culture
    the Roman Empire
    Sidoine Apollinaire
    poètes roamins
    poésie antique
    culture ancienne
    Empire romain
    Opis:
    Artykuł prezentuje wizję Rzymu w ujęciu Sydoniusza Apolinarego (430-486), który zainspirował się twórczością poetów: Enniusza, Wergiliusza i Auzoniusza. Wpatrzony w potęgę Rzymu Sydoniusz pisał panegiryki na cześć cesarzy: Avitusa, Majoriana i Antemiusza. Będąc prefektem Wiecznego Miasta widział również polityczną nieudolność rządzących, która doprowadziła do upadku Imperium. Przywiązany do kultury grecko-łacińskiej żywił przekonanie, iż kultury antyczna i rzymska przetrwają znacznie dłużej, niż samo Imperium. Historia osądziła podobnie. W średniowieczu podjęto studia nad dziełami klasyków chrześcijańskich i pogańskich; badania kultury antycznej osiągnęły apogeum w renesansie. Idea stworzenia w Europie międzynarodowego organizmu politycznego na wzór dawnego Imperium Rzymskiego zaświtała już w umysłach Karola Wielkiego, Ottona I, Ottona III i Napoleona. Czy Unia Europejska jest echem odwiecznych ambicji Imperium Rzymskiego? Jan Paweł II zachęcał wszystkie państwa członkowskie do budowania porządku kontynentalnego na fundamencie chrześcijańskim.
    The present article tackles the problem of a vision of Rome as presented in the works by Sidonius Apollinaris (430-486), who was inspired on the other hand by the works of poets: Quintus Ennius, Virgil and Ausonius. Enchanted by the power of Rome Sidonius wrote panegyrics to honour the emperors: Avitus, Majorian and Anthemius. As the Prefect of the Eternal City, he also observed the ruling political incompetence that led to the decline of the Empire. Attached to the Greco-Latin culture, Sidonius was convinced that the ancient and Roman culture would survive much longer than the Empire itself. History judged similarly. In the Middle Ages, the studies of the works of Christian and pagan classics were conducted; the research of ancient culture reached its apogee during the Renaissance. The idea to create in Europe an international political entity which would base on the model of the old Roman Empire already dawned in the minds of Charlemagne, Otto I, Otto III and Napoleon. Is the European Union an echo of the eternal ambition of the Roman Empire? John Paul II urged all the Member States to build the continental order on the foundation of Christianity.
    L’article présente la vision que Sidoine Apollinaire avait de Rome, inspiré par les poètes comme Ennius, Virgile, Ausone. Fasciné par la puissance de Rome, il a exprimé sa vision de l’Empire dans les panégyriques qu’il a prononcés en l’honneur des empereurs : Avitus, Majorien et Anthemius. En tant que préfet de Rome, il a connu la faiblesse politique de l’Empire et plus tard a vécu sa faillite. Mais il est resté toujours attaché à l’héritage culturel grec et latin – patrimoine plus durable que l’Empire. En effet, les études des oeuvres antiques, païennes et chrétiennes, ont été reprises au Moyen Age et cultivées à l’époque de la Renaissance. L’idée de former en Europe un organisme politique à l’image de l’ancien Empire romain a été lancée par Charlemagne, Otto Ier, Otto III et Napoléon. Dans la Communauté Européenne qui s’est formée à notre époque, on sent comme un écho de l’Empire romain. Le Pape Jean-Paul II a toujours encouragé les nations du Vieux Continent à s’intégrer sur la base des valeurs chrétiennes.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2013, 2; 255-272
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przedstawiciele zawodów scenicznych w świetle dokumentów wczesnochrześcijańskich synodów (IV-V w.)
    Autorzy:
    Piechocka-Kłos, Maria
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2040952.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-29
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Schauspieler
    Mime
    Zirkuskutscher
    Synode
    frühes Christentum
    römisches Kaisertum
    Geschichte des Altertums
    actor
    mime
    circus driver
    synod
    early Christianity
    Roman Empire
    ancient history
    aktor
    mim
    woźnica cyrkowy
    wczesne chrześcijaństwo
    cesarstwo rzymskie
    historia starożytna
    Opis:
    Formy i środki teatralnego wyrazu w antycznej kulturze rzymskiej, obfitując różnorodnością form  artystycznych, miały doskonałe warunki do rozwoju. Kulturowa działalność człowieka w naturalny sposób stworzyła potrzebę uprawiania zawodów scenicznych. W niniejszej publikacji przedstawiono szczegółową analizę postanowień synodów zwoływanych i obradujących w I V i V wieku n.e. oraz dokładnie przywołano ich treści, względem aktorów, mimów i woźniców cyrkowych. Powodem takiego zarysu badań jest wspólna dlatych wszystkich zawodów klasyfikacja ogólnie ich określająca jako przedstawicieli sztuk scenicznych. Analizie w tej kwestii poddano m.in. kanony ogłoszone w E lwirze (306), Arles (314), Kartaginie (15 VI 401), Hipponie (427) oraz ponownie w Arles (442–506). W celu pełniejszego ukazania przywołanego w temacie zagadnienia omówiono również sytuację przedstawicieli sztuk scenicznych na przykładzie aktorów w rzymskim prawie publicznym. 
    Forms and means of theatrical expression in ancient Roman culture, abounding in the diversity of artistic forms, had perfect conditions for development. The cultural activity of man has naturally created the need for stage performances. This publication presents a detailed analysis of the provisions of the synods summoned and debating in the 4th and 5th centuries, A.D. T heir content was carefully referenced, in relation to actors, mimes and circus drivers. The reason for such an outline of research is the classification common to all these professions generally describing them as representatives of performing arts. The analysis on this matter was subjected, inter alia, to canons proclaimed in Elvira (306), Arles (314), Carthage (15 June 401), Hippo (427) and again in Arles (442–506). In order to more fully illustrate the issue cited in the subject, the situation of  representatives of performing arts was also discussed on the example of actors in Roman public law and a short description of the history of synods in the ancient Church was presented.
    Die mannigfaltigen Formen und Mittel des theatralen Ausdrucks konnten sich in der antiken römischen Kultur sehr gut entwickeln. Die kulturelle Aktivität des Menschen erzeugte natürlicherweise das Bedürfnis, Bühnenberufe auszuüben. Im folgenden Artikel wird die detaillierte Analyse der Synodenbeschlüsse aus dem 4. und 5 Jh. durchgeführt, indem Texte benannt werden, die Schauspieler, Mime und Zirkuskutscher betreffen. Das Auswahlkriterium ist die für all diese Personen gemeinsame Bezeichnung als Vertreter derBühnenberufe. Es wurden u.a. die entsprechenden Canones der Synode in Elvira (306), Arles (314), Karthago (15 VI 401), Hippone (427) und wiederum Arles (442–506) analysiert. Um das Titelproblem ausführlich zu skizieren wurde auch die Situation der Vertreter der Bühnenberufe am Beispiel der Akteure im römischen öffentlichen Recht besprochen. Es wurde auch kurz die Entwicklungsgeschichte der Synode in der alten Kirche skizziert.
    Źródło:
    Studia Nauk Teologicznych PAN; 2019, 14; 89-102
    1896-3226
    2719-3101
    Pojawia się w:
    Studia Nauk Teologicznych PAN
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Movilidad y redes de influencia de los seviros Augustales en Baetica
    Mobility and Networks of Influence of the Seviri Augustales in Baetica
    Autorzy:
    Barrón Ruiz de la Cuesta, Alberto
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2230992.pdf
    Data publikacji:
    2022-12-16
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    seviri Augustales
    wyzwoleńcy w Rzymie
    mobilność geograficzna
    epigrafika łacińska
    Betyka
    wczesne cesarstwo rzymskie
    Roman freedmen
    geographic mobility
    Latin epigraphy
    Baetica
    Early Roman Empire
    seviros augustales
    libertos romanos
    movilidad geográfica
    epigrafía latina
    Alto Imperio romano
    Opis:
    The seviratus Augustalis was an urban institution of semi-official nature which was mainly held by wealthy freedmen. It appeared in Italy in the end of the 1st century BC and spread fast to the Latin-speaking provinces of the Roman Empire. It had an essential role in the growth of the economic and commercial activities of several cities till the 3rd century AD. This position has been studied by many scholars through its abundant epigraphic evidences. The scarcity of mentions to the seviri Augustales in the Roman literature has impeded the elucidation of its concrete functions. It has clear similarities with some priesthoods and urban magistratures, but the seviri Augustales lacked the status and the official nature of them. This unofficial essence was the point which made possible the development of the seviratus Augustalis as a tool for the social promotion of rich freedmen, whose admission to magistratures and priesthoods was forbidden. The goal of the current analysis is to identify the economic and institutional connections between the seviri Augustales of Baetica, both inside and outside this Hispanic province. The preserved epigraphic evidence illustrates the diffusion of this institution in the south of Roman Hispania and the importance of the economic route through the course of the Guadalquivir River, as well as the commercial contacts between diverse coastal cities of Hispania and other Roman regions.
    Źródło:
    Collectanea Philologica; 2022, 25; 185-202
    1733-0319
    2353-0901
    Pojawia się w:
    Collectanea Philologica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Żołnierze Justyniana w Afryce – okupanci czy wyzwoliciele?
    Soldiers of Justinian in Africa – Occupants or Liberators?
    Justinians Soldaten in Afrika – Besatzer oder Befreier?
    Autorzy:
    Stachura, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2162166.pdf
    Data publikacji:
    2022-12-22
    Wydawca:
    Wojskowe Biuro Historyczne
    Tematy:
    Justynian I
    Prokopiusz z Cezarei
    Koryppus
    okupacja
    późne Cesarstwo Rzymskie
    Afryka rzymska
    Roman Africa
    Justinian I
    Procopius of Caesarea
    Corippus
    occupation
    Late Roman Empire
    Römisches Afrika
    Justinian I.
    Prokopios von Caesarea
    Besetzung
    Spätrömisches Reich
    Opis:
    Podbój państwa Wandalów przez armię cesarza Justyniana postrzegany bywa jako odzyskanie dawnych rzymskich prowincji i wyzwolenie rzymskiej ludności spod obcego panowania. Tymczasem rzymscy dowódcy działający na tym terenie nie traktowali lojalności miejscowych jako rzeczy oczywistej, przeciwnie, podjęli wiele działań mających pozyskać przychylność przyszłych poddanych Cesarstwa. Artykuł ma na celu prześledzenie zarówno działań rzymskiej armii i administracji wobec ludności cywilnej na afrykańskim obszarze działań wojennych, jak i jej reakcji, w szczególności w wymiarze mającym znaczenie dla przebiegu wojskowych operacji. W swoich rozważaniach skupiam się nie tylko na kampanii 533 r., ale biorę też pod uwagę kolejnych 15 lat wojen, podczas których stabilizowała się władza rzymska nad odzyskanymi terenami.
    The conquest of the Vandal state by the army of Emperor Justinian is sometimes regarded as the retaking of former Roman provinces and the liberation of the Roman population from foreign rule. However, the Roman commanders operating in those territories did not consider the loyalty of the local inhabitants as something obvious. In fact, they had undertaken several measures aimed at gaining favour with the future subjects of the Roman Empire. The goal of this article is to trace the actions undertaken by the Roman military and administrative authorities towards the civilian population in the recaptured territories as a consequence of the Roman campaign in Africa, as well as the popular response, especially in relation to its possible significance to the course of the military operations in question. The study concentrates not only on the campaign of 533 A.D., but also takes into account the subsequent 15 years of conflicts, during which Roman rule over the recaptured territories became more stable and consolidated.
    Die Eroberung des Vandalenstaates durch das Heer von Kaiser Justinian wird manchmal als Rückgewinnung der ehemaligen römischen Provinzen und als Befreiung der römischen Bevölkerung von der Fremdherrschaft gesehen. Die römischen Befehlshaber, die in diesem Gebiet operierten, nahmen die Loyalität der Einheimischen jedoch keineswegs als selbstverständlich hin, sondern unternahmen eine Reihe von Maßnahmen, um die Gunst der künftigen Untertanen des Reiches zu gewinnen. Ziel dieses Aufsatzes ist es, sowohl die Handlungen der römischen Armee und Verwaltung gegenüber der Zivilbevölkerung im afrikanischen Kriegsgebiet als auch deren Reaktion, insbesondere in Bezug auf die Durchführung von militärischen Operationen, nachzuzeichnen. In meinen Überlegungen konzentriere ich mich nicht nur auf den Feldzug von 533, sondern betrachte auch die folgenden 15 Kriegsjahre, in denen sich die römische Herrschaft über die zurückgewonnenen Gebiete stabilisierte.
    Źródło:
    Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2022, XXIII (LXXIV), 4(282); 67-95
    1640-6281
    Pojawia się w:
    Przegląd Historyczno-Wojskowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wiedeń 1683
    Wien anno 1683 : ein europäisches Schicksalsjahr, 2015
    Autorzy:
    Sachslehner, Johannes (1957- ).
    Współwytwórcy:
    Kuć, Łukasz. Tłumaczenie
    Społeczny Instytut Wydawniczy Znak. Wydawca
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Kraków : Znak Horyzont - Społeczny Instytut Wydawniczy Znak
    Tematy:
    Jan III Sobieski (król Polski ; 1629-1696)
    Leopold I (cesarz rzymsko-niemiecki ; 1640-1705)
    Kara Mustafa (1634-1683)
    Bitwa pod Wiedniem (1683)
    Polityka międzynarodowa
    Życie codzienne
    Opracowanie
    Opis:
    Na okładce podtytuł: rok, który zdecydował o losach Europy.
    Bibliografia na stronach 405-411.
    Dostawca treści:
    Bibliografia CBW
    Książka
    Tytuł:
    Późnorzymskie ius postliminii świadectwem słabości ‘soft power’ cesarstwa – studium przypadku
    Autorzy:
    Wiewiorowski, Jacek Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/632271.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    ius postliminii, late Roman empire, imperial constitutions, C. Th. 5.7.1 (Brev. 5.5.1) = C. 8.50.19, ‘soft power’
    ius postliminii, późne cesarstwo rzymskie, konstytucje cesarskie, C. Th. 5.7.1 (Brev. 5.5.1) = C. 8.50.19, ‘soft power’
    Opis:
    The article discusses a late Roman imperial enactment which confirmed the rules of ius postliminii - the law allowing a freeborn Roman citizen captured by the enemy to recover all previous rights after returning from the captivity. The enactment added certain legal privileges to the law but precluded its application to those who deserted to the enemy: C. Th. 5.7.1 (Brev. 5.5.1) = C. 8.50.19 (a. 366). The author outlines the reasons why the regulation was applicable in different historical and geographical circumstances. The excerpt of the enactment is known from Theodosian Code from 438 and approved by its interpretatio, written in the late 5th-century Gaul. Both texts were repeated by Breviary of Alaric (ca 506 AD); Lex Romana Burgundionum (ca 501 AD) partly shared the spirit of the discussed imperial law, while its abbreviated version was included in Justinian Code (534 AD). The author discusses the reasons why the law was suited to the realities of the mid-4th century Gaul, in the empire of Theodosius II (408–450), in the late 5th-century Gaul or in the Western and Eastern parts of Mediterranean of the first half of the 6th century. He draws the conclusion that the enactment and its repetition in different sources are the hallmarks of weakening of the Roman ‘soft power’ in late antiquity, underlining the universal value of the idea of ‘soft power’, the term introduced in political studies by Joseph S. Nye Jr. in the late 1980s.
    W artykule omówiono późnorzymską konstytucję cesarską, która potwierdzała reguły ius postliminii – prawa obywatela rzymskiego do powrotu do utraconej sytuacji prawnej w przypadku uwolnienia z niewoli nieprzyjacielskiej – uzupełniając je o dodatkowe przywileje, ale wyłączając zastosowanie ustawy wobec tych, którzy przenieśli się dobrowolnie: C. Th. 5.7.1 (Brev. 5.5.1) = C. 8.50.19 (a. 366). Autor analizuje przyczyny, dla których unormowanie to znajdowało zastosowanie w różnych realiach historycznych i geograficznych. Wyciąg z tej konstytucji znany jest z Kodeksu Teodozjańskiego (Codex Theodosianus) z 438 r. i opatrzony został w interpretatio, powstałej w Galii pod koniec V w., a oba teksty powtórzono w Brewiarzu Alaryka (ok. 506). Lex Romana Burgundionum (ok. 501) w części podzielała rozwiązanie przyjęte w analizowanej konstytucji, podczas gdy jej skrócona wersja przejęta została do Kodeksu Justyniana (Codex Justinianus) z 534 r. Autor wskazuje przyczyny, dla których C. Th. 5.7.1 (Brev. 5.5.1) = C. 8.50.19 (a. 366) znajdowało zastosowanie w Galii w połowie IV w., w imperium Teodozjusza II (408–450), w późnym V w. w Galii oraz w zachodniej i wschodniej części świata śródziemnomorskiego pierwszej połowy VI w. Wysnuwa stąd wniosek, że C. Th. 5.7.1 (Brev. 5.5.1) = C. 8.50.19 (a. 366) i jej powtarzanie w różnych źródłach są świadectwem słabnięcia rzymskiego ‘soft power’ w późnym antyku, podkreślając uniwersalność tej koncepcji, wprowadzonej do politologii przez Josepha S. Nye Jr. w późnych latach osiemdziesiątych XX w.
    Źródło:
    Res Historica; 2018, 46
    2082-6060
    Pojawia się w:
    Res Historica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Baronowie w przedstawicielstwach reprezentanckich i administracji Świętego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego na poziomie centralnym i lokalnym pozostającym pod bezpośrednim panowaniem dynastii Habsburgów w czasach nowożytnych (XVI–XVIII w.)
    Barons in representative offices and administration Holy Roman Empire of the German Nation at the central and local level under the direct rule of the Habsburg dynasty in the modern era (16th-18th centuries)
    Autorzy:
    Kuczer, Jarosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31340784.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
    Tematy:
    Holy Roman Empire of the German Nation
    History of Germany
    Baron
    Baron of the Reich
    history of parliamentarism
    modern history
    history of law
    history of
    administration
    Święte Cesarstwo Rzymskie Narodu Niemieckiego
    Historia Niemiec
    baron
    baron Rzeszy
    historia parlamentaryzmu
    historia nowożytna
    historia prawa
    historia administracji
    Opis:
    Artykuł traktuje o partycypacji „stanu baronów” (Herrenstand, Freiherrenstand) w zgromadzeniach reprezentanckich Rzeszy Niemieckiej oraz krajów dziedzicznych Habsburgów od XVI do XVIII w. Dokonano w nim wartościowania udziału baronów w urzędach i najważniejszych gremiach Świętego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego, ze szczególnym uwzględnieniem pierwszych, najważniejszych urzędów w takich instancjach, jak sąd kameralny Rzeszy, rada nadworna Rzeszy, sąd dworski, a z drugiej strony przedstawiono rolę, jaką odegrali baronowie w życiu urzędniczym ziem dziedzicznych. Starano się w ten sposób, poprzez połączenie obu wątków, zwrócić uwagę na trudną do przecenienia wartość tej grupy dla istnienia państwa oraz wskazać jej szerokie aspiracje i zaangażowanie w życie publiczne. Taka bowiem samorealizacja odegrała niebagatelną rolę w wyznaczaniu kierunków polityki cesarzy, na trzy stulecia, tworząc częściową supremację baronów na urzędach centralnych i lokalnych.
    The article deals with the participation of the "state of barons" (Herrenstand-, Freiherrenstand) in the representative assemblies of the German Reich and the Habsburg Hereditary Countries, which collectively constituted the Holy Roman Empire of the German Nation in the period of the 16th-18th centuries. Similarly, the participation of barons in the offices of the most important bodies has been evaluated including such instances as the Reich Chamber Court, Reichs Court Council, Court Court, and on the other hand, the role played by the barons in the clerical life of the Hereditary Lands. In this way, by combining the two images, we attempt to draw attention to the value of this group, which is difficult to overstate, for the existence of the state and indicate its broad aspirations and involvement in the public life of the state. For such self-realization played a significant role in the directions of the emperors' policy for three centuries, creating a partial supremacy of barons in both central and local offices.
    Źródło:
    UR Journal of Humanities and Social Sciences; 2022, 25, 4; 5-25
    2543-8379
    Pojawia się w:
    UR Journal of Humanities and Social Sciences
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Religijno-społeczne aspekty Wielkiej Wojny Chłopskiej (1524-1526). Próba charakterystyki
    Attempt to characterize religious and social aspects of the Great Peasants’ War (1524-1526)
    Autorzy:
    Kamiński, Marcin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2152479.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Centralna Biblioteka Wojskowa im Marszałka Józefa Piłsudskiego
    Tematy:
    wojna chłopska w Niemczech
    konflikt zbrojny
    wojna religijna
    Niemcy
    niemieckie
    społeczeństwo feudalne
    Święte Cesarstwo Rzymskie Narodu Niemieckiego
    włościanie
    Marcin Luter
    Tomasz Müntzer
    reformacja
    armed conflict
    religious war
    Germany
    German feudal society
    Holy Roman Empire of the German Nation
    landlords
    Martin Luther
    Thomas Müntzer
    reformation
    Peasants’ War in Germany
    Opis:
    W artykule podjęto próbę odpowiedzi na pytanie, co sprawiło, że chłopi niemieccy chwycili za broń i postanowili szukać poprawy swojego losu poprzez udział w Wielkiej Wojnie Chłopskiej. Niniejsze rozważania należy zacząć od przedstawienia sytuacji, w jakiej znajdowało się ówczesne Święte Cesarstwo Rzymskie Narodu Niemieckiego – mowa o rozdrobnieniu politycznym. Było ono przyczyną odmiennej w różnych rejonach Niemiec kondycji najniższych warstw społeczeństwa feudalnego. Autor stara się pisać skomplikowaną sytuację życiową włościan i ubogich mieszczan już u progu XVI stulecia. Ludzie wywodzący się z tych warstw społecznych w największej liczbie zasilali insurekcje chłopskie. Przedstawiono niewątpliwy związek między powtarzającymi się co jakiś czas na terenie Niemiec rebeliami chłopskimi a hasłami o charakterze religijnym, które cyklicznie zapisywano na powstańczych sztandarach, szukając w nich usprawiedliwienia dla prób wyzwolenia się spod feudalnego ucisku. Analizie poddano również wpływ, jaki wywarła reformacja protestancka i pojawienie się nowych poglądów religijnych na ruch chłopski. Szczególne znaczenie – gdy mowa o stworzeniu podwalin ideologicznych Wielkiej Wojny Chłopskiej – miała postać Tomasza Müntzera. Jego poglądy religijno-społeczne starano się przedstawić w sposób jak najbardziej dokładny, przeciwstawiając je jednocześnie przekonaniom Marcina Lutra. Dało to możliwość porównania poglądów obu reformatorów, zauważenia dzielących ich różnic nie tylko w podejściu do porządku społecznego, ale także doktryny religijnej. Poglądy Tomasza Müntzera bez wątpienia miały kluczowe znaczenie dla zasięgu terytorialnego i masowego udziału chłopów w insurekcji chłopskiej z lat 1524-1526. Autor przedstawił również pokrótce przebieg całego zrywu chłopskiego wraz ze sposobem organizacji zgrupowań chłopskich i zasięgiem terytorialnym insurekcji, a także metodami walki obu wrogich sobie obozów – chłopskiego i feudalnego.
    The article attempts to answer the question of what caused German peasants to take up arms to try to improve their lives during the Great Peasants’ War. This would be impossible without presenting the situation of political fragmentation in which the Holy Roman Empire of the German Nation then found itself. The fragmentation was the political reason for the different situation of the lowest layers of feudal society in different regions of Germany. The author portrays the complicated living situation of the peasants and poor townsfolk at the dawn of the 16th century. People from these social strata fed the peasant insurrections in the greatest numbers. An undeniable link is presented between the recurring peasant rebellions in Germany and the religious slogans which appeared on the insurgents’ banners as justification for struggles for liberation from feudal oppression. The impact of the Protestant Reformation and the emergence of new religious views on the peasant movement has also been analysed. A person of particular importance in laying the ideological foundations for the Great Peasants’ War was Thomas Müntzer. The article tries to present his religious and social views as accurately as possible, while contrasting them with Martin Luther’s ideas. This provided an opportunity to compare the views of the two reformers, noting the differences between them not only in their approach to the social order, but also to religious doctrine. Thomas Müntzer’s views were undoubtedly central to the territorial extent and mass participation of the peasants in the revolt of 1524-1526. Furthermore, the course of the entire peasant uprising is briefly outlined, including how peasant groups were organised and the territorial extent of the insurrection, as well as the methods of struggle between the two hostile camps – peasant and feudal.
    Źródło:
    Studia i Materiały Centralnej Biblioteki Wojskowej; 2022, 1, 17; 43-60
    2354-0435
    2719-8618
    Pojawia się w:
    Studia i Materiały Centralnej Biblioteki Wojskowej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-63 z 63

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies