Temat: Cesarstwo rzymskie - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Dole i niedole cesarza Trajana
Autorzy:: Jurkowski, Marek
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/666185.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:: recenzja
Julian Bennett
Cesarstwo Rzymskie
Trajan
Opis:: Recenzja opublikowanej w 2017 roku przez wydawnictwo Napoleon V z Oświęcimia polskiego tłumaczenia pracy brytyjskiego archeologa Juliana Bennetta pt. "Trajan, Optimus Princeps. Życie i czasy". Autorami przekładu są Michał Norbert Faszcza, będący zarazem redaktorem naukowym wydania, oraz Michał Baranowski.
Źródło:: Wieki Stare i Nowe; 2018, 13, 18; 249-258
1899-1556
2353-9739
Pojawia się w:: Wieki Stare i Nowe
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Rzym i jego mieszkańcy w latach 68—69: „wielkie i nieszczęśliwe miasto”
Rome and its residents in the years 68—69: “a great and wretched city”
Autorzy:: Ścigała, Judyta
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1900983.pdf
Data publikacji:: 2019-01-10
Wydawca:: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:: starożytny Rzym
Cesarstwo Rzymskie
„rok czterech cesarzy”
Opis:: In the Year of the Four Emperors Rome saw many dramatic events. Despite the fact that in that period the capital of the empire was not the centre stage of events, both the city and its residents did suffer a great deal. Numerous references furnished by source literature enable us to reconstruct the image of Rome of the years 68—69. The subsequent emperors who came to the capital: Galba, Otho and Vitellius, exploited it — each of them during their brief reign — to attain their personal goals, for example by placing numerous representations of themselves in various places in the city. Each subsequent entry of an emperor to the city entailed greater and great. However, it were the gods who were blamed to the greatest extent for destroying Rome. It was them who brought about many disasters in the city by the Tiber by sending numerous mala on the capital.
Źródło:: Wieki Stare i Nowe; 2016, 11, 16; 19-33
1899-1556
2353-9739
Pojawia się w:: Wieki Stare i Nowe
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Julia Domna w polityce dynastycznej Septymiusza Sewera – wprowadzenie do problematyki
Autorzy:: Smyk, Anita
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1810674.pdf
Data publikacji:: 2019-09-01
Wydawca:: Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach
Tematy:: Dynastia Sewerów
Julia Domna
Cesarstwo Rzymskie
historia
Opis:: Julia Domna, żona cesarza Septymisza Sewera i matka dwóch cesarzy Karakalli i Gety jest najbardziej znaną wśród tzw. ‘syryjskich księżniczek’. Artykuł omawia rolę Julii w polityce propagandowej Sewerów, jako założycieli nowej dynastii
Źródło:: Officina Historiae; 2019, 2, 1; 21-27
2545-0905
Pojawia się w:: Officina Historiae
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Rządy pod znakiem walki o sukcesję
Autorzy:: Ścigała, Judyta
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/666225.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:: Nerwa
recenzja
cesarz
Cesarstwo Rzymskie
Starożytny Rzym
Opis:: Recenzja pracy Johna D. Graingera pt. „Nerwa i problem sukcesji w Rzymie w latach 96-99” w przekładzie autorstwa Wojciecha Brillowskiego, wydana w 2017 roku nakładem wydawnictwa Napoleon V.
Źródło:: Wieki Stare i Nowe; 2019, 14, 19; 281-284
1899-1556
2353-9739
Pojawia się w:: Wieki Stare i Nowe
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Kampania partyjska Septymiusza Sewera (193-211)
Autorzy:: Madej, Anna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1810673.pdf
Data publikacji:: 2019-09-01
Wydawca:: Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach
Tematy:: Dynastia Sewerów
Cesarstwo Rzymskie
Septymiusz Sewer
historia
Partia
armia
Opis:: Artykuł opisuje kampanie partyjskie Septymiusza Sewera. Opierając się na przekazach źródłowych Kasjusza Diona i Herodiana. Zawiera analizę przyczyn wojny z Arsacydami. Przedstawia również przebieg i skutki tej kampanii dla handlu i dalszej polityki względem imperium Partów.
Źródło:: Officina Historiae; 2019, 2, 1; 29-36
2545-0905
Pojawia się w:: Officina Historiae
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Służby weterynaryjne oraz nadzór nad obrotem mięsem w Rzymie okresu Republiki i Cesarstwa
Veterinary services and monitoring of the meat trade in Rome of Republic and Imperial periods
Autorzy:: Janeczek, M.
Chroszcz, A.
Bilewicz, E.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/857819.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Krajowa Izba Lekarsko-Weterynaryjna
Tematy:: historia
weterynaria
Cesarstwo Rzymskie
sluzby weterynaryjne
mieso
handel
nadzor
Źródło:: Życie Weterynaryjne; 2017, 92, 11
0137-6810
Pojawia się w:: Życie Weterynaryjne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Oddziaływania psychologiczne i dyscyplinujące w armiach późnego antyku
Autorzy:: Wilczyński, Marek
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/640505.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:: armia późnorzymska, dyscyplina, cesarstwo rzymskie w IV–VI wieku, barbarzyńcy
Opis:: The psychological and disciplinary treatment of soldiers in the armies of late antiquityThe multiethnic army of the Late Roman Empire generated a huge number of disciplinary problems. Reading the work of Vegetius we hear about serious negligence in the overall military discipline. Other sources inform us repeatedly about mutinies, desertions and self-mutilations of the soldiers who wanted to avoid being incorporated into the army. Very often the mentality of barbarians (e.g. the Huns) in the service of the Roman Army was completely contradictory to the requirements of the Roman law and military customs. A huge role in keeping discipline in army ranks was played by a commander. He was expected to look after his soldiers, build a manly spirit in the detachment, inspire his people by examples of personal courage and – what was truly no less important – have a good fortune on the battlefield. As an impact factor exerting influence on the soldiers, they tried to use not only the harsh punishments, but also some psychological methods e.g. if the signs from the gods were auspicious, they tried to spread the news as far and wide as possible; they took care of the sick and wounded; they supervised the supply of goods and an equitable sharing of the spoils. However whenever they considered it useful, they also resorted to blackmail, taking soldiers’ families hostage; they also threatened that the commander would resign or cut off the only way of escape without any hesitation. Understanding the psychological effects of such actions constitutes a real research challenge.
Źródło:: Prace Historyczne; 2014, 141, 4
0083-4351
Pojawia się w:: Prace Historyczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Chrystianizacja i romanizacja elit w rzymskiej Edessie
Christianization and Romanization of Elites in Roman Edessa
Autorzy:: Jędrzejewska, Daria
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/947572.pdf
Data publikacji:: 2020
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: Edessa
chrześcijaństwo
elita
chrześcijanie
cesarstwo rzymskie
Christianity
elite
Christians
Roman Empire
Opis:: In the pre-Roman history of Edessa and Osrhoene, the role of the local elites, gathered around the royal court, was clearly visible. By this time, Edessean upper classes were strongly influenced with Iranian culture. In the process of incorporation of Osrhoene into Roman Empire, the elites of Edessa took over some Roman cultural models, and their representatives participated in the local administration already after the fall of the Abgarid dynasty in 242 BC. This article aims to trace in sources concerning the history of Edessa references to the local aristocracy. Apparently this group continued to play a role after the transformation of the kingdom into a province, but remained in the shadow of dynamically developing ascetic Syrian Christianity. The elites of Edessa are associated with the figure of Bar Daisan, whose teachings and sect called the Bardezanites survived at least until the fifth century; probably the same circles preserved and modelled the record of conversion of the King of Edessa (S. Brock's theory), which was generally accepted by the inhabitants of the city. Although the sources mention the elites of Edessa occasionally and reluctantly, the most important tradition associated with them - the legend of the conversion of the city - became the factor that made Edessa famous in the Roman world.
W przedrzymskiej historii Edessy i Osrhoene wyraźnie rysowała się rola lokalnych elit, skupionych wokół królewskiego dworu. Warstwa ta była silnie przesiąknięta kulturą irańską. W procesie przechodzenia Osrhoene do rzymskiej strefy wpływów, elity Edessy przejmowały do pewnego stopnia rzymskie wzorce kulturowe, zaś ich przedstawiciele piastowali stanowiska w lokalnej administracji już po upadku dynastii Abgarydów w 242 roku po Chr. Niniejszy artykuł ma na celu prześledzenie w źródłach dotyczących historii Edessy wzmianek na temat lokalnej arystokracji. Wskazują one, że warstwa ta nadal odgrywała pewną rolę po zamianie królestwa w prowincję, pozostając jednak w cieniu coraz prężniej rozwijającego się ascetycznego nurtu syryjskiego chrześcijaństwa. Z elitami Edessy związana jest postać Bar Daisana, którego nauki i sekta zwana Bardezanitami przetrwały co najmniej do V wieku; prawdopodobnie te same kręgi przechowywały i modelowały przekaz o nawróceniu króla Edessy (teoria S. Brocka), który została przyjęty przez ogół mieszkańców miasta. Mimo iż zachowane źródła wzmiankują elity Edessy niechętnie i zdawkowo, najważniejsza ze związanych z nimi tradycji – legenda o nawróceniu miasta – stała się czynnikiem, który rozsławił Edessę w rzymskim świecie.
Źródło:: Vox Patrum; 2020, 73; 25-48
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:: Vox Patrum
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Wokół problemów interpretowania przekazu źródeł numizmatycznych [rec. E. Manders: Coining Images of Power. Patterns in the Representation of Roman Emperors on Imperial Coinage, A.D. 193–284. Leiden–Boston 2012]
Autorzy:: Kluczek, Agata A.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1901690.pdf
Data publikacji:: 2019-01-10
Wydawca:: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:: artykuł recenzyjny
recenzja naukowa
Erika Manders
moneta
Cesarstwo Rzymskie
coin
Roman Empire
Opis:: Artykuł recenzyjny monografii Erik Manders pt. "Coining Images of Power. Patterns in the Representation of Roman Emperors on Imperial Coinage, A.D. 193—284" (Leiden—Boston 2012).
Źródło:: Wieki Stare i Nowe; 2014, 7, 12; 129-136
1899-1556
2353-9739
Pojawia się w:: Wieki Stare i Nowe
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Lactantius and “ressourcement”: Going to the sources of religious liberty in the civic order
Laktancjusz i ressourcement: droga do źródeł wolności religijnej w porządku świeckim
Autorzy:: Coleman, Anthony P.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/612528.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: Laktancjusz
apologia
wolność religijna
Cesarstwo Rzymskie
Lactantius
apology
religious liberty
Roman Empire
Opis:: Laktancjusz, jako uznany retor, piastował urzędowe stanowiska w okresie panowania Dioklecjana (284-305) i Konstantyna (306-337). Był również obecny w Nikomedii, gdy zimą roku 302/303, Dioklecjan wezwał do rozwiązania „problemu chrześcijaństwa”. Szyderstwa i pogarda, które docierały do Laktancjusza, skłoniły go do napisania wielkiej chrześcijańskiej apologii – Divinae Institutiones. Atmosfera prześladowania, która towarzyszyła powstaniu Institutiones bez wątpienia skłoniła apologetę do dyskusji o wolności religijnej, nie tylko jako ogólnym prawie chrześcijan, ale jako podstawowym prawie osoby ludzkiej. Prezentowany artykuł ukazuje argumenty Laktancjusza za wolnością religijną w porządku świeckim oraz dowodzi, że wiara Laktancjusza w potrzebę wolności dokonywania czynności religijnych determinuje jego afirmację wolności religijnej jako takiej. Artykuł analizuje także użycie pism Laktancjusza w katolickiej nauce społecznej i stwierdza, że soborowe nauczanie Kościoła katolickiego na temat wolności religijnej jest przykładem nie tylko rozwoju doktrynalnego, ale autentycznego powrotu do nauczania Ojców.
Źródło:: Vox Patrum; 2014, 61; 209-219
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:: Vox Patrum
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Jednostka na polu bitwy w źródłach późnoantycznych – wybrane przykłady
Autorzy:: Szopa, Adrian
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/640511.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:: późny antyk, armia rzymska, psychologia pola walki, stres bojowy, późne cesarstwo rzymskie
Opis:: An individual on the battlfield in late-antique sources – selected examplesSince the very beginning of human civilization, warfare has always been associated with the history of mankind. As a consequence of wars, some empires were created and others disappeared. The decisions of great generals, the grand strategies of the armies and the spectacular battles have been of interest to historians ever since the beginning of historiography. The longer the time-interval from the described situations the more wars tended to be regarded exclusively as phenomena in macro-scale, where the individual human being seemed to be completely insignificant and deprived of any meaning in comparison with the mass of soldiers. In the course of the last few decades one can observe a change in that tendency. Scholars are more and more often interested in individuals and this trend is visible even in such a distant epoch as antiquity. Some detailed analyses have revealed that although so many years have passed, individuals on the battlefield aren’t completely anonymous, and our sources let us formulate some opinions about the behavior of individuals during battle. Focusing on the individual soldier may allow us to take a closer look at an ancient battle, see the reality through his eyes and ultimately perceive things we have never been aware of.
Źródło:: Prace Historyczne; 2014, 141, 4
0083-4351
Pojawia się w:: Prace Historyczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Państwowe rozdawnictwo zboża w Cesarstwie Rzymskim. Kształtowanie postaw społecznych w świetle źródeł ikonograficznych
Autorzy:: Rząd, Maciej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2116340.pdf
Data publikacji:: 2022-08-30
Wydawca:: Fundacja Pro Scientia Publica
Tematy:: Cesarstwo Rzymskie
zboże
annona
monety
ikonografia
propaganda
Roman Empire
grain
coins
iconography
Opis:: Cel badań. Celem badań było ukazanie społecznych aspektów systemu państwowego rozdawnictwa zboża w Rzymie – annony – na podstawie analizy źródeł ikonograficznych. Metoda badań. Do wykorzystanych metod należą: kwerenda biblioteczna, analiza źródeł archeologicznych, ikonograficznych (głównie numizmatycznych) i pisanych. Wyniki badań. Za pomocą przedstawień ikonograficznych kolejni cesarze chcieli w odpowiedni sposób zaprezentować się poddanym – jako odpowiedzialni, zdolni do zapewnienia im wyżywienia patroni, mający błogosławieństwo i przychylność bóstw dających obfitość. Głównym rodzajem zabytków, na których można znaleźć takie wizerunki, są monety, były one bowiem używane przez wszystkich obywateli i dawały możliwość łatwego rozpowszechnienia wymaganego przekazu. Znaczenie annony w propagandzie cesarskiej, widoczne na przykładach zabytków numizmatycznych, dodaje nowych aspektów interpretacyjnych pozostałym źródłom ikonograficznym, prezentującym prace związane z przetwórstwem i zarządzaniem zbożem. Analizując przedstawienia czynności takich jak: odmierzanie ziarna, wyładunek statków w porcie czy transport zboża Tybrem, należy mieć bowiem na uwadze fakt, że mogą one być nie tylko prostymi ilustracjami działań pojedynczych ludzi lub prywatnych organizacji, lecz również stanowić świadectwo powiązania przedstawionych na nich osób z wielkim, złożonym systemem annony. Wnioski. Źródła ikonograficzne są materialnym dowodem działań władz Cesarstwa, mających przynieść określone skutki społeczne, takie jak przekonanie ludu o hojności i opiece władcy oraz wzbudzenie poczucia zależności od panującego. Przez porównanie z przekazami pisanymi umożliwiają pełniejsze zrozumienie znaczenia instytucji annony w społeczeństwie rzymskim.
Aim. A presentation of the social aspects of Cura Annonae – the grain distribution system in the city of Rome – based on iconographic sources. Methods. Library study, analysis of archaeological, iconographic (mainly numismatic) and written sources. Results. Roman emperors presented themselves in iconographic sources in a special way – they needed to be perceived as responsible patrons, capable of providing food for their citizens, and as being blessed and favoured by the gods of abundance and generosity. The most common category of artefacts containing such images are coins, because they were used every day by every Roman citizen, so the message could spread easily and reach everyone. The significance of Cura Annonae in the imperial propaganda is observable on numismatic sources, and it adds new interpretative aspects to all the other iconography, which contains images of grain processing and distribution. When analysing sources showing activities such as measuring grain, unloading ships in a port or transporting grain along the Tiber, one should bear in mind the fact that they may be not only illustrations of the activities of individual people or private organizations, but also a testimony of a connection between them and the great, complex system of Cura Annonae. Conclusions. Iconographic sources are material evidence of the Roman authorities’ actions, which were supposed to cause specific social effects. Comparing them with written sources allows us to fully understand the significance and complexity of the institution of Cura Annonae in Roman society.
Źródło:: Ogrody Nauk i Sztuk; 2022, 12; 175-185
2084-1426
Pojawia się w:: Ogrody Nauk i Sztuk
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Securitas Rei Publice - Aspekty polityki bezpieczeństwa państwa w mennictwie Cesarstwa Rzymskiego
Securitas Rei Publice – Aspects of state security strategy in the Roman Empire coinage
Autorzy:: Zając, Barbara
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/501850.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego
Tematy:: Bezpieczeństwo
Cesarstwo Rzymskie
mennictwo antyczne
propaganda
numizmatyka
Security
Roman Empire
ancient coinage
numismatics
Opis:: Bezpieczeństwo państwa jest jedną z najważniejszych wartości, która wpływa na rozwój i funkcjonowanie społeczeństwa. Polska polityka jest uzależniona od działań prezydenta i premiera, a także innych organów monitorujących oraz analizujących zagrożenia wewnętrzne i zewnętrzne, w celu uniknięcia ryzyka utraty stabilności narodowej. W Cesarstwie Rzymskim odpowiedzialność w tej kwestii ponosił panujący cesarz. Podstawowym celem artykułu jest zaprezentowanie wymiaru polityki bezpieczeństwa na terytorium Rzymu w czasach antycznych, a także omówienie jednego z jej podstawowych nośników, jakim była numizmatyka. Powszechnie wykorzystywanym narzędziem kształtującym postawy społeczeństwa w Cesarstwie Rzymskim była propaganda, która miała służyć przede wszystkim umocnieniu pozycji władcy, podkreśleniu jego najważniejszych przymiotów, niezbędnych do sprawowania rządów w państwie. Współczesnym nośnikiem propagandowym są telewizja, prasa i radio. W państwie rzymskim te funkcje pełniły między innymi monety, które, będąc w obiegu na całym, rozległym terytorium państwa rzymskiego, przekazywały program polityczny i ideologię cesarza. Jedną z wartości nadrzędnych często bitych na emisjach władców była Securitas, odnosząca się do stabilizacji i pokoju Cesarstwa Rzymskiego. Pierwsze monety opatrzone wyobrażeniem bezpieczeństwa bito w czasach Nerona, w 63–64 r. n.e. Legendy odzwierciedlające dobrobyt i brak zagrożenia Imperium – „SECVRITAS REI PVBLICAE” – pojawiły się w okresie późnego Cesarstwa, w czasie rządów Konstantyna Wielkiego i Licyniusza II. W IV w. unormował się nowy porządek ustrojowy, stąd niezbędna do podkreślenia pomyślnych wydarzeń czy pokoju była idea bezpieczeństwa rozpowszechniana przez cesarza. Zarządzanie bezpieczeństwem w czasach antycznych i realiach współczesnych ma charakter nieco odmienny, w obu okresach jednak należy podkreślić ponadczasową wartość i znaczenie stabilizacji, dobrobytu oraz pokoju każdego organizmu państwowego. W Cesarstwie Rzymskim jednym z nośników idei bezpieczeństwa były monety, w czasach dzisiejszych natomiast funkcję tę pełnią radio, telewizja i prasa. Bezpieczeństwo państwa jest jednym z najważniejszych warunków istnienia państwa, stąd jest niezwykle mocno akcentowane w przekaźnikach codziennego użytku.
Security of state is one of the most important values, which affects the development and society. The security strategy of Poland depends on actions of the president, prime minister and other persons who monitor and investigate internal and external risks so as to avoid any threats to national stability. In the Roman Empire the responsibility for this strategy was resting upon the reigning emperor. The main purpose of this paper is to present the ideology of security in antique Rome and introduce the basic instruments used to archive it, which was numismatics. Propaganda was one of the most popular instrument in the Roman Empire. Without any doubt it was reinforcing the position of the ruler and his most important qualities. Nowadays propaganda is spread by television, press or radio. In the Roman Empire this function was implemented by coins. The images on cons transmitted the whole political programs and emperors’ ideologies.. One of the overarching and very popular values struck on the monetary emissions was Securitas, which was related to the stability and peace of Roman Empire. First coins with image personifying security were struck during the reign of Nero, in AD 63/64. Legends directly related to prosperity of the Empire – SECVRITAS REI PVBLICAE – appeared in Late Roman Empire, during the reign of Constantine the Great and Licinius II. In 4th century a new constitutional order was introduced. Therefore, it was very important and vital for the state to emphasize the happy events or peace through the idea, widely spread by emperor. Management of security in antique times and modern reality differ in nature. Nevertheless, in both periods the timeless values and stability should be emphasized along with prosperity and peace. In the Roman Empire one of the instruments were coins, in our times this function is being played by the mass media. Undoubtedly, the security of state is one of the most important attributes, which ought to be widely seen in both: ancient and modern times.
Źródło:: Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego; 2014, 6, 11; 37-42
2080-1335
2720-0841
Pojawia się w:: Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Doryforos w pancerzu – czyli o wizerunku Augusta z Prima Porta słów kilka
Doryphoros in breastplate – a few words about the image of Augustus from Prima Porta
Autorzy:: Kwaśny, Mariusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/681755.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:: Cesarstwo Rzymskie
posąg Augusta
zbroja cesarza
Roman Empire
statue of Augustus
armor of Emperor
Opis:: Images of emperors of Julio-Claudian dynasty and especially the most famous representation of Octavian Augustus of Prima Porta, became the prototype representation of emperors-officers for the representatives of the next dynasty wielding Roman Empire. Statue of Augustus, no doubt modeled on Doryphoros – a statue made by Polykleitos (sculptor-foundry of classical Greek era) is an example of the propaganda image of the emperor. Statua loricata – a statue of Octavian in the breastplate – presents emperor during adlocutio – speech addressed to the army. Models of classical Greek sculpture exhibit at the statue of the emperor by using position called contrapposto and deification of the emperor by showing him barefoot. Among other things, lack of shoes indicates that the statue of Octavian was made after the death of the ruler. The divine pedigree of the emperor was also marked by the attributes that are on his right leg – Cupid and dolphin. Head of Augustus was also performed on the model Doryphoros, and its distinctive hairstyle is defined as a „Primaporta” type. The most important element of the Prima Porta statue of the emperor is his breastplate. Armor classified as a torso cuirass is here as long type – with the downward extension, meant to protect the lower abdominal part. Armor probably originally made of leather, on the statue of Octavian is very richly decorated with historical and mythological reliefs. In the central part of the armor was shown a scene that shows the Parthians transferring military signs (signum militare) that have been lost by Marcus Crassus in 53 BC. On both sides of middle scene, were placed two women – personifications of lands conquered by Rome. The whole presentation is observed by the images of deities: Tellus Mater – Mother of Earth, Apollo, Diana, the god of the Sun – Sol, goddess of the moon – Luna and the God of heaven – Caelus. Statue of Augustus from Prima Porta combines classical designs of sculptures of Polykleitos period and contemporary elements of the propaganda of the imperial policy of the Augustus principate. Sculpture showing the first emperor of the Roman Empire, dressed in breastplate has become an example image of the rulers shown as the leaders of the army but also showing the immense power of propaganda policy.
-
Źródło:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Archaeologica; 2015, 30; 69-81
0208-6034
2449-8300
Pojawia się w:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Archaeologica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Wizerunek Żydów, religii żydowskiej i powstania żydowskiego w piątej księdze Dziejów Tacyta
Autorzy:: Zakrzewski, Bartosz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1810676.pdf
Data publikacji:: 2019-09-01
Wydawca:: Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach
Tematy:: Żydzi
religia żydowska
wojna żydowska 66-73
Cesarstwo Rzymskie
Tacyt
Józef Flawiusz
Tytus Flawiusz
Opis:: Żydzi to naród, który od tysiącleci wzbudzał wiele kontrowersji, a zarazem zainteresowania. Już w starożytności historycy podkreślali jego odrębność, bogatą kulturę i wiarę w jednego Boga. Dlatego też Judejczycy zostali opisani w jednym z dzieł Tacyta, jednego z najwybitniejszych przedstawicieli historyków rzymskich. W charakterystyce Żydów dokonanej przez Tacyta nie byłoby nic nadzwyczajnego, gdyby nie fakt, że zostali oni ukazani w świetle bardzo ich krzywdzącym, i uznani za bandę brudnych wyrzutków, zdeprawowanych, zeszpeconych chorobami, czczących w swej świątyni głowę osła. W artykule zawarto odpowiedź na pytanie co spowodowało, że Tacyt, rzetelny i sumienny pisarz rzymski przedstawił ich w taki sposób?
Źródło:: Officina Historiae; 2019, 2, 1; 9-20
2545-0905
Pojawia się w:: Officina Historiae
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 16.

Tytuł:: W kręgu problematyki stosunków Kościoła i państwa w świecie późnego antyku
On the range of problems concerning the relationship between the Church and the state in the late antiquity
Autorzy:: Leska, Alicja
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/612746.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: późne cesarstwo rzymskie
Kościół
stosunki politycznospołeczne
late Roman Empire
Church
political and social relations
Opis:: Alicja Leska in her article entitled On the range of problems concerning the relationship between the Church and the state in the late Antiquity outlines the way Christianity went from a persecuted religion to a state religion and demonstrates how Christianity changed the political and social relations in the Roman Empire completely and irretrievably. The Author indicates struggle and permeation of two worlds, pagan and Christian, during the economic crisis which started already in the 3rd century AD, barbarian invasions and migration of nations which intensified in the 5th century as well as the division of the Roman Empire. She presents arguments refuting the accusations of those historians who see the cause of Christianity’s victory in the ruin of the Roman Empire. Leska emphasizes it was a coincidence that the Church gained world importance at the time of the empire’s decline and fall into disorder. The Author points out that the Church, taking over the functions of the empire, was the only body able to manage the crisis of the West and assign meaning toit. Due to the unity and moral power and despite being shaken the same way like other institutions, the Church brought credit maintaining order and saving civilization.
Źródło:: Vox Patrum; 2017, 67; 277-288
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:: Vox Patrum
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 17.

Tytuł:: Hic finis Antoninorum nomini in re publica fuit. Śmierć cesarza Heliogabala i potępienie jego pamięci
Autorzy:: Królczyk, Krzysztof
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/631953.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: Cesarstwo Rzymskie, Heliogabal, Julia Soaemias, damnatio memoriae
Roman Empire
Elagabalus
Heliogabalus
Julia Soaemias
damnatio memoriae
Imperium Rzymskie
Opis:: W artykule omówiono wydarzenia, które rozegrały się w Rzymie w dniu 12 marca 222 r. Został wówczas zamordowany cesarz M. Aurelius Antoninus, zwany również Heliogabalem. Razem z nim zabito jego matkę, Julię Soaemias, a także pewną liczbę osób z jego najbliższego otoczenia. Śmierć Heliogabala nie zakończyła jednak spirali przemocy, a Rzym po raz drugi w swojej historii stał się świadkiem pohańbienia zwłok cesarza, którym odmówiono prawa do godnego pochówku. Heliogabal nie tylko został brutalnie zamordowany, ale również pośmiertnie potępiony za pomocą ogłoszonej przez senat damnatio memoriae. Senatorowie zdecydowali, że z dokumentów i napisów, w których występowało nazwisko władcy, zostanie usunięty człon Antoninus. Zostały również zniszczone wizerunki cesarza. Sam Heliogabal po śmierci został wystylizowany jako uosobienie wszelkiego zła i jako prawdziwy potwóra na tronie i w taki sposób uwieczniony uwieczniony w historycznej pamięci w Rzymie.
The following article discusses the events that took place in Rome on 12th March 222 AD. On that day, the Roman emperor M. Aurelius Antoninus, also known as Elagabalus or Heliogabalus, was assassinated. Together with him perished his mother, Julia Soaemias, as well as some persons from his nearest circle. However, Elagabalus’ death did not put an end to the spiral of violence: the city of Rome saw then, for the second time in its history, the maltreatment of the emperor’s body, which was denied the right of a worthy burial. Elagabalus was not only brutally murdered, but he also became a victim of the policy of condemnation of memory (so called damnatio memoriae) which was ordered by the Roman senate. The senators decided that the part of emperor’s name, i.e. the nomen Antoninus, had to be removed from all official documents and inscriptions. The portraits of the emperor were also destroyed. Shortly afterwards, Elagabalus was stylized as a personification of all kinds of evil and as a true monster on the throne, and thus immortalized in the historical memory of Rome.
W artykule omówiono wydarzenia, które rozegrały się w Rzymie w dniu 12 marca 222 r. Został wówczas zamordowany cesarz M. Aurelius Antoninus, zwany również Heliogabalem. Razem z nim zabito jego matkę, Julię Soaemias, a także pewną liczbę osób z jego najbliższego otoczenia. Śmierć Heliogabala nie zakończyła jednak spirali przemocy, a Rzym po raz drugi w swojej historii stał się świadkiem pohańbienia zwłok cesarza, którym odmówiono prawa do godnego pochówku. Heliogabal nie tylko został brutalnie zamordowany, ale również pośmiertnie potępiony za pomocą ogłoszonej przez senat damnatio memoriae. Senatorowie zdecydowali, że z dokumentów i napisów, w których występowało nazwisko władcy, zostanie usunięty człon Antoninus. Zostały również zniszczone wizerunki cesarza. Sam Heliogabal po śmierci został wystylizowany jako uosobienie wszelkiego zła i jako prawdziwy potwór na tronie, i w taki sposób uwieczniony w historycznej pamięci w Rzymie.
Źródło:: Res Historica; 2019, 48
2082-6060
Pojawia się w:: Res Historica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 18.

Tytuł:: „Chociaż jesteś cesarzem, powinieneś bardziej być poddany Bogu” (Ep. 10*,8)
„Even if you are emperor, that is all the more reason for being obedient to God” (Ep 10*,8)
Autorzy:: Ludewicz, Michał Jan
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/595398.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:: Ambroży
władza cesarska
Cesarstwo Rzymskie
Walentynian
Teodozjusz
Ambrose
imperial power
Roman Empire
Valentinian
Theodosius
Opis:: The aim of this paper is to present St. Ambrose`s reflections upon imperial power. The bishop of Milan did not write any systematic work on that topic. Actually it is possible to discover his opinion on this question, since there is much concern about it in his letters and speeches. For Ambrose imperial power was the basis of social order. The source of the emperors special position in the society derives from God’s will. Piety, fidelity, care for the church and welfare of his subjects were the main features of a good ruler, who should be encouraged in his duty by prayers and the obedience of his subjects.
Artykuł przedstawia poglądy św. Ambrożego na temat władzy cesarskiej. Wprawdzie biskup Mediolanu nie stworzył całościowej koncepcji funkcjonowania cesarza w chrześcijańskim społeczeństwie Imperium Romanum, jednak analiza pozostawionych przez niego mów i listów pozwala odtworzyć jego najbardziej znaczące poglądy w tej kwestii. Ambroży podkreślał boskie pochodzenie władzy cesarskiej, będącej gwarantem porządku w ziemskiej społeczności. Idealny cesarz, zdaniem biskupa, powinien cechować się pobożnością, bojaźnią Bożą i pokorą oraz troszczyć się o pomyślność swoich poddanych. Wobec cesarza trwającego w wyznawaniu prawowiernej doktryny poddani mieli określone obowiązki. Powinni oni wspierać swojego władcę modlitwami i okazywać mu posłuszeństwo.
Źródło:: Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2019, 39, 1; 117-129
0137-3420
Pojawia się w:: Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 19.

Tytuł:: ‘Terrible diseases’ Spreading Among the Romans in Res Gestae by Ammianus Marcellinus
„Okropne choroby” panoszące się wśród Rzymian w ujęciu Ammiana Marcellina
Autorzy:: Bralewski, Sławomir
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/23050690.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:: Ammianus Marcellinus
diseases
plagues
Late Roman Empire
Ammianus Marcellinus
choroby
zarazy
Późne Cesarstwo Rzymskie
Opis:: Opisywanie chorób nie było celem Ammiana Marcellina. Wspominał o nich wtedy, kiedy wymagała tego narracja i przedstawiane przez niego wydarzenia. Nie traktował ich instrumentalnie. Nie zamierzał za ich pomocą przekonywać czytelników do lansowanych przez siebie tez. Odwoływał się za to chętnie do ówczesnej wiedzy medycznej czy to w celu przeprowadzenia ich naukowej klasyﬁkacji, czy opisu. Ammian Marcellin wyraźnie rozróżniał choroby, atakujące pojedyncze osoby oraz choroby występujące masowo. Przy czym, jeśli chodzi o pierwsze z nich, trzeba podkreślić, że pisał o nich zdawkowo. Więcej miejsca poświęcał zarazom. Podchodził do nich w sposób beznamiętny, odwołując się do ówczesnej wiedzy i nie mieszając do tego sił nadprzyrodzonych. Światopogląd Ammiana Marcellina ujawnił się natomiast w jego wywodach na temat kwestii związanych z leczeniem chorób nie tylko za pomocą stosownych lekarstw, ale też amuletów, zaklęć staruszki czy uzdrawiania z licznych chorób przez herosa. Niezwykle interesujące są zarazem jego dywagacje dotyczące czynników warunkujących zdrowie, świadczące o dużym stopniu świadomości w tej materii. Historyk dysponował wiedzą o zależności zdrowia od właściwej diety, umiarkowanego stylu życia, zabiegów hartujących ciało, czystego powietrza i wody czy zdrowego, łagodnego klimatu.
Describing diseases was not the aim of Ammianus Marcellinus. He mentioned them whenever the narrative and the events he described required it. He did not treat them instrumentally. Neither he intended to use them to convince his readers of the theses he promoted. At the same time, he eagerly referred to the medical knowledge of that time, be it in order to carry out their scientiﬁc classiﬁcation or description. Ammianus Marcellinus clearly distinguished between diseases suffered by individuals and mass diseases. As for the ﬁrst, it must be emphasized that he wrote about them casually. He devoted more space to the plague, which he approached in a dispassionate way, invoking the knowledge of his time, without involving supernatural powers. Still, Ammianus Marcellinus’s worldview manifested itself in his remarks on issues related to the healing of diseases, not only with appropriate medicines, but also with amulets, spells of an old woman, and the healing of many diseases by a divine hero. His reﬂections on the factors that inﬂuence health are also of particular interest and show that he was particularly aware of this issue. The historian knew about the dependence of health on a proper diet, a moderate lifestyle, body hardening treatments, clean air and water, and a healthy mild climate.
Źródło:: Przegląd Nauk Historycznych; 2023, 22, 1; 29-48
1644-857X
2450-7660
Pojawia się w:: Przegląd Nauk Historycznych
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 20.

Tytuł:: Roman-barbarian relations in the light of the collection Panegyrici Latini (289-389 AD)
Relacje rzymsko-barbarzyńskie w świetle zbioru Panegyrici Latini (289-389)
Autorzy:: Skibiński, Tomasz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/28407943.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:: Panegyrici Latini
Panegiryki łacińskie
Cesarstwo rzymskie
barbarzyńcy
integracja
Latin Panegyrics
Roman Empire
barbarians
integration
Opis:: The article discusses the issue of Roman-barbarian relations in the light of the collection Panegyrici Latini (3rd-4th century). Through the analysis of these texts, the article shows various aspects of these relationships. The extreme attitude of the Romans is the pursuit of the destruction of barbarian peoples or at least their subordination to Rome. However, numerous texts show different forms of integration of the two peoples, resulting from the deportations of barbarians to Roman territories for the personnel needs of the Empire (coloni and recruits). The article also discusses the role of the limes, which gradually becomes a meeting place rather than a border and expands the area of contact and integration.
Artykuł omawia zagadnienie relacji rzymsko-barbarzyńskich w świetle zbioru Panegyrici Latini (III-IV w.). Poprzez analizę tych tekstów artykuł ukazuje zróżnicowane aspekty tytułowych relacji. Skrajną postawą Rzymian jest dążenie do wyniszczenia ludów barbarzyńskich lub przynajmniej ich podporządkowania Rzymowi. Liczne teksty ukazują jednak zróżnicowane formy integracji dwóch ludów. Drogą do niej były deportacje barbarzyńców na tereny rzymskie wynikające z potrzeb personalnych Cesarstwa (koloni i rekruci). W artykule jest także omówiona rola limesu, który z granicy staje się stopniowo miejscem spotkania i poszerza pola kontaktu i integracji.
Źródło:: Saeculum Christianum. Pismo Historyczne; 2023, 1, 30; 18-30
1232-1575
Pojawia się w:: Saeculum Christianum. Pismo Historyczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 21.

Tytuł:: Rola tradycji antycznej w sztuce wczesnośredniowiecznej. Rozważania na temat tożsamości europejskiej
Role of ancient tradition in early-Medieval art. Discussion on the European identity
Autorzy:: Stala, K.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/131700.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:: antyk
Cesarstwo Rzymskie
sztuka karolińska
średniowiecze
tradycja
antiquity
Carolingian art
Middle Ages
Roman Empire
tradition
Opis:: Niniejszy artkuł dotyczy tradycji antycznej w sztuce europejskiej oraz wpływu antyku na naszą europejską tożsamość. Temat recepcji antycznych wzorców na sztukę, w tym w szczególności na architekturę doby średniowiecza, a więc epoki najbliższej chronologicznie spuściźnie Imperium Romanum, towarzyszył autorce od początków jej pracy naukowej. Ten osobisty stosunek do poruszanego zagadnienia oraz przekonanie o tym jak istotne dla rozwoju europejskiej myśli artystycznej są osiągnięcia kultury antycznej, sprawiły, że zdecydowała się do niego powrócić. Bowiem pomimo upływu lat jest on wciąż aktualny i konsekwentnie rozwijany przez badaczy krajowych i zagranicznych.
The article is devoted to the ancient tradition in the European art and the impact of antiquity on our European identity. The issue of reception of ancient models in art, in particular in the architecture of the Middle Ages, thus the epoch that was chronologically closest to the heritage of the Imperium Romanum, has accompanied the author since the very beginning of her academic career. Such personal approach to the issue and strong belief about the significance of the accomplishments of ancient culture for the development of European artistic thought resulted in the fact that the author decided to come back to it. In spite of the passage of time, it is still a valid subject matter, consistently pursued by Polish and foreign researchers.
Źródło:: Teka Komisji Urbanistyki i Architektury Oddział PAN w Krakowie; 2018, 46; 711-721
0079-3450
2450-0038
Pojawia się w:: Teka Komisji Urbanistyki i Architektury Oddział PAN w Krakowie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 22.

Tytuł:: Otton Wielki : cesarz i państwo
Otto der Große : Kaiser und Reich, 2012
Autorzy:: Becher, Matthias (1959- ).
Współwytwórcy:: Lipka, Bernard (1955- ). Tłumaczenie
Napoleon V Dariusz Marszałek. Wydawca
Data publikacji:: 2020
Wydawca:: Oświęcim : Wydawnictwo Napoleon V
Tematy:: Otton I (cesarz rzymsko-niemiecki ; 912-973)
Święte Cesarstwo Rzymskie (962-1806)
Władcy
Biografia
Opis:: Bibliografia na stronach 209-231. Indeks.
Dostawca treści:: Bibliografia CBW

Książka

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 23.

Tytuł:: Galen
Autorzy:: Supady, Jerzy
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2098000.pdf
Data publikacji:: 2020-10-06
Wydawca:: Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Tarnowie
Tematy:: Galen
medycyna antyczna
antyczne szkoły medyczne
cesarstwo rzymskie
ancient medicine
ancient medical schools
the Roman Empire
Opis:: After Hippocrates, Galen was one of the most outstanding physicians of the ancient world. He was born in Pergamon in c. 131 AD, but soon upon completion of his medical studies he went to become physician-in-ordinary to the Roman Emperors. Being devoted to his studies, he made a lot of discoveries in the field of anatomy and physiology. In pathology, he based his ideas on Hippocrates teaching. In diagnostics, he examined pulse and urine. He wrote about 500 treatises of which only 117 writings have survives to this day. Galen’s scientific achievements have contributed enormously to the development and progress of medical sciences. His authority was unquestionable in Europe for over 15 centuries. Galen died in Rome in c. 201 AD.
Galen był obok Hipokratesa najznakomitszym lekarzem starożytności. Urodził się w 131 r. w Pergamonie, ale po odbyciu studiów lekarskich przeniósł się do Rzymu, gdzie zyskał wielki rozgłos. Był lekarzem przybocznym cesarzy. Oddając się badaniom, dokonał wielu okryć w dziedzinie anatomii i fizjologii. W dziedzinie patologii opierał się na nauce Hipokratesa. W diagnostyce stosował badanie pulsu i moczu. Napisał ok. 500 dzieł, z których do naszych czasów przetrwało 117. Osiągnięcia naukowe Galena stanowiły ogromny postęp w zakresie nauk lekarskich. Jego niepodważalny autorytet w Europie trwał ponad 15 wieków. Zmarł Galen w Rzymie w 201 r.
Źródło:: Health Promotion & Physical Activity; 2020, 12, 3; 12-15
2544-9117
Pojawia się w:: Health Promotion & Physical Activity
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 24.

Tytuł:: …Wallhausen. Jeszcze raz o denarze z legendą +UVALHVZE
…Wallhausen. Once more on the denarius with the legend +UVALHVZE
Autorzy:: Chabrzyk, Piotr
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/584791.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:: denary krzyżowe
Wallhausen
XI wiek
Święte Cesarstwo Rzymskie
cross denarii
11th century
Holy Roman Empire
Opis:: Przedmiotem tej pracy są kwestie ewentualnego miejsca produkcji denara krzyżowego z napisem otokowym +UVALHVZE, wiązanego z miejscowością Wallhausen nad Helmą. Poruszono tematykę chronologii jego produkcji, a także kierunki przepływu w świetle rozrzutu znalezisk z udziałem tej monety. Na temat tych szczególnych monet stoczona została u progu lat 30-tych XX wieku zażarta dyskusja, pomiędzy dwoma znakomitymi numizmatykami epoki - Juliusem Menadierem a Marianem Gumowskim. Niemiecki numizmatyk datował tę monetę na początek XI wieku i przypisywał działalności menniczej opatki kwedlinburskiej Matyldy. W napisie widział nazwę niewielkiej miejscowości Wallhausen nad Helmą, w której znajdował się cesarski dwór. Gumowski przypisywał tę monetę palatynowi Sieciechowi i datował na około 1080 rok. Analiza skarbów i pojedynczego znaleziska z wyspy Schulzenwerder pozwoliła na zawężenie chronologii monety na lata po 1060 a przed 1070 rokiem. Prawdopodobnie Menadier miał rację widząc w legendzie nazwę miejscowości Wallhausen, brak jest innych możliwości interpretacji tej legendy. Emitentem monety mógł być biskup naumburski Eberhard (1045-1079), lub też arcybiskupstwo magdeburskie, pod którego zwierzchnictwem znajdował się Naumburg. Moneta wybita została jednym stemplem awersu, który był poddawany naprawom, oraz dwoma stemplami rewersu.
The topic of this paper is the issue of a possible place of coining the cross denarii with the legend +UVALHVZE, associated with the town of Wallhausen on the Helme river. Chronology of the coin production is touched upon, as well as the direction of its inflow based on the spread of hoards containing that piece. In the early 1930’s a heated debate regarding those coins took place between two distinguished numismatist of that time – Julius Menadier and Marian Gumowski. The German scholar dated the coin to the beginning of the 11th century and connected it with Mathilde the Abbess of Quedlinburg. In the legend he saw the name of a small town – Wallhausen on the Helme, where the Emperors palace was located. Gumowski on the other hand linked the coins with the count palatine Sieciech and dated it close to the year 1080. The analysis of hoards and a single find from the Schulzenwerder island allowed for the narrowing of the coins chronology to the years 1060-1070. It was Menadier who was probably right in linking it with the town of Wallhausen as we lack other interpretations of the legend. It could have been minted by Eberhard the Bishop of Naumburg (1045-1079), or by the Archbishopric of Magdeburg which was the superior of Naumburg. The coins had been minted with one obverse die, which with the passage of time was repaired and two reverse dies.
Źródło:: Acta Archaeologica Lodziensia; 2016, 62; 79-92
0065-0986
2451-0300
Pojawia się w:: Acta Archaeologica Lodziensia
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 25.

Tytuł:: Aluzja do rebelii Eugeniusza czy ukłon wobec aspiracji rzymskiej elity. Nowa interpretacja mowy Maeciusa Faltoniusa Nicomachusa (Hist. Aug. Tac. 6, 1–9)
Autorzy:: Suski, Robert
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/631926.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: Historia Augusta
Tacitus
Aurelian
Probus
late Roman Empire
Roman Historiography
Tacyt
późne Cesarstwo Rzymskie
historiografia rzymska
Opis:: Historia Augusta is one of the most enigmatic literary sources of Late Antiquity. Although manuscripts suggests that it was written during the reign of Diocletian or Constantine the Great most modern historians believes that it is work of one author, who probably lived many decades later than he had described. Some of contemporary researchers think that Historia Augusta was written in the last decade of the fourth century. They claim that speech delivered by Maecius Faltonius Nicomachus in the senate in the live of Tacitus is allusion to the usurpation of Eugenius. According to them this is confirmed by the fact that the previously mentioned speech is completely inappropriate to the accession of Tacitus. Of course author contrary to what he claims does not care about historical truth. Personally I don’t belive in link between Nicomachus speech and usurpation of Eugenius. I consider it is more likely that descendants of Aurelian, Tacitus and Probus, whos we know from Historia Augusta may be reference to the roman senators in the fifth century who discerned their ancestry in the former roman emperors.
Jak wiemy, Historia Augusta jest jednym z najbardziej enigmatycznych literackich źródeł późnej starożytności. Manuskrypty sugerują, że Historia Augusta została napisana za panowania Dioklecjana i Konstantyna Wielkiego. Dziś jest prawie powszechnym konsensusem w historiografii, że Historia Augusta została napisana przez jednego autora, który żył wiele dekad później, niż sam sugeruje. Niektórzy współcześni badacze sądzą, że autor Historia Augusta napisał swoje dzieło w ostatniej dekadzie IV wieku. Według ich sądów mowa wygłoszona w senacie przez Maeciusa Faltoniusa Nicomachusa w żywocie Tacyta jest aluzją do uzurpacji Eugeniusa. Mowa Nicomachusa nie odpowiada wstąpieniu na tron przez Tacyta. Oczywiście Scriptor nie jest tak dbały o prawdę historyczną, jak sam sugeruje, ale nie sądzę, aby ta mowa była aluzją do uzurpacji Eugeniusza. Prawdopodobnie potomkowie Aureliana, Tacyta i Probusa, których znamy z Historia Augusta, mogą być aluzją do rzymskich senatorów, którzy doszukiwali się przodków wśród dawnych rzymskich cesarzy.
Źródło:: Res Historica; 2015, 39
2082-6060
Pojawia się w:: Res Historica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "Cesarstwo rzymskie" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Podbaza

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język