Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:

Reakcja tkanek korzeni bobiku [Vicia faba L. var.minor Harz] na dzialanie olowiu

Autorzy:

Weryszko-Chmielewska, E

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/806615.pdf

Data publikacji:

2001

Wydawca:

Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Wydawnictwo Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie

Tematy:

olow
ochrona srodowiska
reakcje roslin
metale ciezkie
morfologia roslin
korzenie
anatomia roslin
bobik
zagrozenia srodowiska

Opis:

W kulturach wodnych badano wpływ ołowiu (38,6 mg PbCl₂‧dm⁻³) na strukturę wierzchołkowej strefy korzeni bobiku odmiany Nadwiślański po 72 godzinach inkubowania w pożywce. Wykazano znaczny wzrost średnicy korzenia w porównaniu z kontrolą oraz wydłużenie się czapeczki. Stwierdzono obfite odpadanie komórek czapeczki oraz warstw wyżej położonych (do około 4 mm), które miały brunatną barwę. Wiele komórek merystemu wykazywało silną wakuolizację oraz zwiększenie rozmiarów. Nastąpiło znaczne skrócenie i zgrubienie chromosomów w metafazie. Komórki kory pierwotnej wyraźnie różniły się wielkością i odznaczały się pofałdowaniem ścian.
The influecne of lead addition (38.6 mg PbCl₂‧dm⁻³ ) on the structure of root apical zone of faba bean, Nadwiślański cv. was studied in water cultures after 72-hour incubation. Significant increase of root diameter as compared to control calyptra elongation, was observed. Abundant falling of af the exterior calyptra cells and upper laying (up to 4 mm) cells of brown color was observed. Many meristem cells were strongly vacuolized and showed enlargerd dimensions. Considerable shortening and thickening of chromosomes occurred in metaphase. The cells of primary cortex were clearly different as regards to their size and were characterized by wall undulation.

Źródło:

Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych; 2001, 476; 335-340
0084-5477

Pojawia się w:

Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:

Crop rotation, overhead irrigation and differentiated nitrogen fertilization versus pH of light textured soil
Zmianowanie roslin, deszczowanie oraz zroznicowane nawozenie azotowe a pH gleby lekkiej

Autorzy:

Podstawka-Chmielewska, E

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/796441.pdf

Data publikacji:

1994

Wydawca:

Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Wydawnictwo Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie

Tematy:

uprawa roslin
zmianowanie
gleby lekkie
zakwaszenie
nawozy azotowe
nawozenie
deszczowanie

Opis:

The present paper pertains to the changes of pH values of soil under plants cultivated in two crop rotations: market-oriented (1. sugar beet, 2. brewery barley, 3. edible potato, 4. winter wheat) and fodder (1. fodder beetroot, 2. fodder barley, 3. fodder potato, 4. winter triticale). The research was made on the basis of the experiment held in the years 1986-1989 on non-uniform podzolic soil laying on marl with grain-size distribution of light and heavy loamy sand. The influence of water conditions naturally differentiated and optimized through sprinkling, as well as of two levels of nitrogen fertilization: basic - amounting for respective pairs of plants in both crop rotations 90, 30 and 60, 75, 75 kg N/ha and doubled one, on yields of plants and changes of some physical and chemical properties of soil was compared. The soil reaction was determined potentiometricaly in 1 mol KC1 dm⁻³ in two terms: early spring before starting the experiment and after harvesting. Soil samples were taken from the layers 0-25 and 25-50 cm. The statistic analysis of the results showed that only sprinkling and season conditions had a significant influence on the soil acidity. The plant species tested did not modify the soil reaction. Nitrogen fertilization did not prove to change the acidity of the tested layers of soil and it did not interact with irrigation. This leads us to the conclusion that during sprinkling light textured soils one should take into consideration a certain acidification of soil which in case of sensitive plant's cultivation may lead to the decrease of yields if it will not be prevented through liming.
Praca dotyczy zmian wielkości pH gleby pod roślinami uprawianymi w dwóch płodozmianach: towarowym (1. burak cukrowy, 2. jęczmień browarny, 3. ziemniak jadalny, 4. pszenica ozima) i pastewnym (1. burak pastewny, 2. jęczmień pastewny, 3. ziemniak pastewny, 4. pszenżyto ozime). Badania wykonano na podstawie doświadczenia przeprowadzonego w latach 1986-1989 na glebie bielicowej niecałkowitej na podłożu marglistym, o składzie granulometrycznym piasku gliniastego lekkiego i mocnego. Porównywano w nim wpływ warunków wodnych, zróżnicowanych na naturalne oraz optymalizowane drogą deszczowania a także 2 poziomów nawożenia azotowego - podstawowego, wynoszącego dla kolejnych par roślin obu płodozmianów 90, 30 i 60, 75, 75 kg N/ha i dwukrotnie zwiększonego na plonowanie roślin oraz niektórych fizycznych i chemicznych właściwości gleby. Odczyn oznaczano potencjometrycznie w 1 mol KC1 dm⁻³ w dwóch terminach: wczesną wiosną przed założeniem doświadczenia i po zbiorze roślin. Próbki glebowe pobierano z warstw 0-25 i 25-50 cm. Analiza statystyczna wyników wykazała, iż istotny wpływ na kwasowość gleby wywierało jedynie deszczowanie i warunki sezonowe. Badane gatunki roślin nie modyfikowały odczynu gleby. Nawożenie azotowe nie zmieniało w sposób udowodniony kwasowości badanych warstw gleby, nie wchodziło też w interakcję z nawadnianiem. Doprowadza to do wniosku, że deszczując rośliny na glebach lżejszych należy się liczyć z pewnym zakwaszeniem gleby, co w przypadku uprawy wrażliwych gatunków może prowadzić do obniżki ich plonów, jeśli się temu nie zapobiegnie poprzez wapnowanie.

Źródło:

Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych; 1994, 413; 251-254
0084-5477

Pojawia się w:

Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:

Wiedza mlodzieży szkolnej na temat zdrowia
Knowledge of high school children about health

Autorzy:

Bednarek, A.
Chmielewska, E.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/4334.pdf

Data publikacji:

2013

Wydawca:

Instytut Medycyny Wsi

Tematy:

mlodziez szkolna
zdrowie czlowieka
warunki zdrowotne
stan zdrowotny
wiedza
definicje

Źródło:

Medycyna Ogólna i Nauki o Zdrowiu; 2013, 19(48), 4
2083-4543

Pojawia się w:

Medycyna Ogólna i Nauki o Zdrowiu

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:

Structure of the floral parts of Crocus vernus (L.) Hill.
Struktura elementów kwiatowych Crocus vernus L. Hill.

Autorzy:

Weryszko-Chmielewska, E.
Chwil, M.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/27997.pdf

Data publikacji:

2011

Wydawca:

Polskie Towarzystwo Botaniczne

Opis:

In the climatic conditions of Lublin, Crocus vernus blooms from the third decade of March until the third decade of April. The flowers live for 3-4 days. Micromorphological investigations of the tepals and perianth tube as well as of the stamens and pistil were carried out using scanning electron microscopy. The anatomical features of the perianth segments and flower stem were examined with the use of light and fluorescence microscopy. Pollen grains were observed under a light microscope. It was found that the adaxial and abaxial epidermal cells formed papillae in the middle and lower part of the tepals. Much smaller papillae are formed in the upper region of the perianth tube. Elongated non-glandular and glandular trichomes, with spherical protrusions at the tip, are found at the base of the filaments. The filaments are distinguished by epidermal cells with a longitudinally striated cuticle and by the presence of papillae of varying number and size. The cylindrical papillae on the stigma of the pistil are covered by a wrinkled cuticle. The style is surrounded by the perianth tube along a significant length. A narrow space is formed between these organs, and it is filled by the nectar. Stylar channels are found in the style. We observed calcium oxalate crystals and numerous plastids in the parenchymal cells surrounding these channels. Inaperturate, spherical pollen grains are covered by numerous tryphine (or pollenkitt) droplets. This paper also discusses the functions of the papillae found in the epidermis of the perianth and filaments.
W warunkach klimatycznych Lublina Crocus vernus kwitnie od trzeciej dekady marca do trzeciej dekady kwietnia. Kwiaty żyją 3-4 dni. Badania mikromorfologii listków i rurki okwiatu oraz pręcików i słupka przeprowadzono w skaningowym mikroskopie elektronowym. Cechy anatomiczne elementów okwiatu i łodyżki kwiatowej badano przy użyciu mikroskopii świetlnej i fluorescencyjnej. Ziarna pyłku obserwowano w mikroskopie świetlnym. Stwierdzono, że komórki epidermy doosiowej i odosiowej w środkowej i dolnej części listków okwiatu tworzą papillle. Znacznie mniejsze papille powstają w górnej strefie rurki okwiatu. Przy nasadach nitek pręcikowych występują wydłużone włoski mechaniczne i wydzielnicze z kulistymi uwypukleniami na szczycie. Nitki pręcikowe wyróżniają się komórkami epidermy z podłużnie prążkowaną kutykulą i obecnością papilli o różnej liczbie i wielkości. Walcowate papille na znamieniu słupka okrywa pomarszczona kutykula. Szyjka słupka otoczona jest na znacznej długości przez rurkę okwiatu. Między tymi organami tworzy się wąska przestrzeń, którą wypełnia nektar. W szyjce słupka występują kanały stylarne. W komórkach parenchymy otaczających kanały obserwowaliśmy kryształy szczawianu wapnia i liczne plastydy. Bezaperturowe, kuliste ziarna pyłku pokryte są licznymi kroplami kitu pyłkowego. W pracy dyskutowane są funkcje papilli występujących w epidermie okwiatu i nitek pręcików.

Źródło:

Acta Agrobotanica; 2011, 64, 4
0065-0951
2300-357X

Pojawia się w:

Acta Agrobotanica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:

Anatomical traits of sweet pepper (Capsicum annuum L.) fruit
Cechy anatomiczne owoców papryki słodkiej (Capsicum annuum L.)

Autorzy:

Weryszko-Chmielewska, E.
Michalojc, Z.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/28017.pdf

Data publikacji:

2011

Wydawca:

Polskie Towarzystwo Botaniczne

Opis:

The micromorphology of the epidermis as well as the anatomy of the pericarp and fruit pedicle in Capsicum annuum L., cv. ‘Red Knight F1’, were studied using light and scanning electron microscopy. The pericarp was found to consist of an epidermis with strongly thickened outer walls, several layers of tangential and angular collenchyma as well as multi-layered parenchyma composed of cells of varying size in which very large lobed nuclei were observed. Chromoplasts were found in the cells of the above-mentioned tissues. The inner epidermis of the pericarp was characterized by thick cell walls and numerous straight pits. Among the tissues of the fruit pedicle, we observed epidermis with numerous stomata, collenchyma, chlorenchyma with very large intercellular spaces, small clusters of sclerenchyma, secondary phloem and xylem as well live and dead cells of the pith which were characterized by the presence of thin walls with numerous pits. The structural traits of the pericarp of the red pepper cultivar under study show adaptations to significantly reduced transpiration, which is an important feature during storage. At the same time, the strongly thickened and cutinized walls of the fruit contribute to a reduction in its digestibility and impede nutrient penetration in non-root feeding.
Przy zastosowaniu mikroskopii świetlnej oraz skaningowej elektronowej badano mikromorfologię epidermy oraz anatomię owocni i szypułki owoców Capsicum annuum L. cv. ‘Red Knight F1’. Stwierdzono, że owocnię tworzy epiderma o silnie zgrubiałych ścianach zewnętrznych, kilka warstw kolenchymy płatowej i kątowej oraz wielowarstwowa parenchyma o zróżnicowanych pod względem wielkości komórkach, w których obserwowano bardzo duże płatowate jądra. W komórkach wymienionych tkanek występowały chromoplasty. Wewnętrzna epiderma owocni wyróżniała się grubymi ścianami komórek oraz licznymi jamkami prostymi. Wśród tkanek szypułki obserwowano epidermę z licznymi aparatami szparkowymi, kolenchymę, chlorenchymę z bardzo dużymi przestworami międzykomórkowymi, niewielkie skupienia sklerenchymy, wtórny floem i ksylem oraz martwe komórki rdzenia, które charakteryzowały się obecnością cienkich ścian z licznymi jamkami. Cechy budowy owocni badanej odmiany papryki wskazują na przystosowania do znacznego ograniczenia transpiracji, co stanowi ważną cechę w czasie przechowywania. Równocześnie silnie zgrubiałe i skutynizowane ściany owoców przyczyniają się do zmniejszenia ich strawności.

Źródło:

Acta Agrobotanica; 2011, 64, 4
0065-0951
2300-357X

Pojawia się w:

Acta Agrobotanica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:

Morphological characters of the flowers and the structure of the nectaries of Acer platanoides L.
Cechy morfologiczne kwiatów i struktura nektarników Acer platanoides L.

Autorzy:

Weryszko-Chmielewska, E.
Sulborska, A.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/26812.pdf

Data publikacji:

2011

Wydawca:

Polskie Towarzystwo Botaniczne

Opis:

The micromorphology of the nectaries and of other elements of the flower was examined by scanning electron microscopy (SEM). The anatomy of the nectaries was determined using light microscopy (LM). The inflorescences of A. platanoides comprise flowers included in two categories: functionally male and female. Nectaries of similar structure are found in both types of these flowers. The nectary gland located on the surface of the receptacle belongs to interstaminal nectaries. It has the form of a fleshy ring situated between the petals and the pistil. The bases of the staminal filaments are located in the depressions of the nectary. The outer diameter of the nectary reaches ca. 5 mm, while the thickness of this gland’s tissues is 400-700 µm. In the epidermis of the nectary gland, there are numerous, evenly distributed stomata through which nectar release occurs. The stomata function asynchronously. In some stomata, we could observe nectar drops flowing out and a layer of this secretion around the stomata. The secretory parenchyma of the nectary is composed of several layers of thick-walled cells, whereas the ends of the vascular bundles with xylem and phloem elements are situated in the subglandular parenchyma. Chloroplasts are found both in the epidermal cells and in the glandular parenchyma cells and photosynthesis can take place in them due to the nectary’s good exposure to light. The presence of starch grains was found in the chloroplasts; they can be energy material for nectar production.
Struktura nektarników kwiatowych Acer platanoides nie została dotychczas wystarczająco poznana. Mikromorfologię nektarników i innych elementów kwiatu badano przy użyciu skaningowego mikroskopu elektronowego (SEM). Anatomię nektarników określono w mikroskopie świetlnym (LM). W kwiatostanach A. platanoides występują kwiaty zaliczane do dwóch kategorii: funkcjonalnie męskie i żeńskie. W obu typach kwiatów występują nektarniki o podobnej budowie. Gruczoł nektarnikowy położony na powierzchni dna kwiatowego należy do nektarników interstaminalnych. Ma postać mięsistego pierścienia położonego między płatkami a słupkiem. Nasady nitek pręcikowych znajdują się w obrębie zagłębień nektarnika. Zewnętrzna średnica nektarnika osiąga ok. 5 mm, a grubość tkanek gruczołu 400-700 µm. W epidermie gruczołu nektarnikowego występują liczne, równomiernie rozmieszczone aparaty szparkowe, przez które odbywa się uwalnianie nektaru. Aparaty szparkowe funkcjonują niesynchronicznie. W niektórych szparkach obserwowano wypływające krople nektaru, a wokół nich warstwę tej wydzieliny. Parenchymę wydzielniczą nektarnika tworzy kilka warstw grubościennych komórek, natomiast w parenchymie podgruczołowej są widoczne zakończenia wiązek przewodzących. Zarówno w komórkach epidermy, jak też w komórkach parenchymy gruczołowej występują chloroplasty, w których może się odbywać proces fotosyntezy ze względu na dobrą ekspozycję nektarnika na światło. W chloroplastach stwierdzono obecność ziaren skrobi, które mogą stanowić materiał energetyczny do produkcji nektaru.

Źródło:

Acta Agrobotanica; 2011, 64, 3
0065-0951
2300-357X

Pojawia się w:

Acta Agrobotanica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:

The morphology and ultrastructure of the nectaries of marrow (Cucurbita pepo L. convar. giromontiina)
Morfologia i ultrastruktura nektarników kabaczka (Cucurbita pepo L. convar. giromontiina)

Autorzy:

Dmitruk, M.
Weryszko-Chmielewska, E.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/27659.pdf

Data publikacji:

2013

Wydawca:

Polskie Towarzystwo Botaniczne

Opis:

The present study investigated the size and structure of the nectaries in flowers of marrow – Cucurbita pepo convar. giromontiina cv. ‘Weiser Busch’. The diameter and thickness of nectariferous layer were compared in female and male flowers of this taxon. The micromorphology as well as the anatomical and ultrastructural characters of the nectary from the female flower were observed using light, scanning and transmission electron microscopy. The density and size of stomata of the nectary epidermis from both types of flowers were examined using light microscopy. The nectaries in female flowers were found to have a larger size than in male flowers. The stomata occurring in the nectary epidermis of both types of flowers have a similar size and density. We observed that nectar was released onto the surface of the nectary not only via the stomata, but also through the walls of the epidermal cells. In TEM examination, large nuclei, different-shaped plastids, ER tubules, dictyosomes, and ribosomes were observed in the nectariferous tissue cells. A large number of mitochondria accompanying the plastids were found in the parenchyma cells of the nectary. The degradation of the nectary parenchyma cells in the flowers living for about 6 hours was asynchronous.
W pracy badano wielkość oraz strukturę nektarników w kwiatach kabaczka – Cucurbita pepo convar. giromontiina cv. ‘Weiser Busch’. Porównano średnicę i grubość warstwy nektarnika w kwiatach żeńskich i męskich tego taksonu. Przy pomocy mikroskopii świetlnej, skaningowej i transmisyjnej elektronowej badano mikromorfologię oraz cechy anatomiczne i ultrastrukturalne nektarnika, pochodzącego z kwiatu żeńskiego. Zagęszczenie i wielkość aparatów szparkowych w epidermie nektarników w obu typach kwiatów badano w mikroskopie świetlnym. Stwierdzono, że nektarniki w kwiatach żeńskich mają większe rozmiary niż w męskich. Występujące w epidermie nektarników aparaty szparkowe w obu typach kwiatów mają podobną wielkość i występują w zbliżonym zagęszczeniu. Zaobserwowaliśmy, że uwalnianie nektaru na powierzchnię nektarnika zachodzi nie tylko za pośrednictwem aparatów szparkowych, lecz także przez ściany komórek epidermy. W komórkach tkanki nektaronośnej obserwowano w TEM duże jądra komórkowe, różnokształtne plastydy, liczne mitochondria, kanaliki ER, diktiosomy i rybosomy. W komórkach tych zarejestrowano dużą liczbę mitochondriów towarzyszących plastydom. W plastydach zanotowano lokalny brak ciągłości otoczki. Degradacja komórek parenchymy nektarnika w kwiatach żyjących około 6 godzin odbywała się niesynchronicznie.

Źródło:

Acta Agrobotanica; 2013, 66, 3
0065-0951
2300-357X

Pojawia się w:

Acta Agrobotanica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:

Mikromorfologia powierzchni nektarnika jarzębu szwedzkiego (Sorbus intermedia Pers.) w różnych fazach kwitnienia
Micromorphology of Sorbus intermedia Pers. nectary surface in different phases of blooming

Autorzy:

Weryszko-Chmielewska, E.
Konarska, A.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/27729.pdf

Data publikacji:

2006

Wydawca:

Polskie Towarzystwo Botaniczne

Opis:

The structure of floral nectary surface of Sorbus intermedia in different phases of flower development was examined using scanning electron microscopy. Nectaries in S. intermedia flowers represent a receptacle type. The sculpture of cuticule on nectary epidermis and overlaying cells was described. The differences in the size of striaes on the outer cell wall of epidermis during the flower development were stated. Nectarostomata were situated in small hollows. In the buds, they were closed and not fully developed. During pollen release phase, the outer ledges of the guard cells were better developed than at the beginning of blooming. Depressions on nectary epidermis cell walls were observed in the final phase of blooming.
Zmiany w strukturze powierzchni receptakularnych nektarników kwiatowych Sorbus intermedia w czterech fazach kwitnienia badano w skaningowym mikroskopie elektronowym. Zaobserwowano różnice w urzeżbieniu kutykuli epidermy nektarnika oraz epidermy komórek leżących powyżej tego gruczołu. W czasie rozwoju kwiatów stwierdzono wzrost rozmiarów prążków kutykularnych na zewnętrznej úcianie epidermy położonej powyżej nektarników. Zgrupowane w dolnej częúci nektarnika aparaty szparkowe usytuowane były w niewielkich zagłębieniach. W stadium pąka szparki były zamknięte i nie w pełni rozwinięte. Zewnętrzne listwy kutykularne aparatów szparko- wych były najsilniej wykształcone w fazie postsekrecyjnej. Pod koniec okresu kwit- nienia zaobserwowano również zapadanie się i fałdowanie úcian komórek epidermy nektarnika.

Źródło:

Acta Agrobotanica; 2006, 59, 1
0065-0951
2300-357X

Pojawia się w:

Acta Agrobotanica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:

Struktura flory po dziesięcioletnim odłogowaniu gruntu ornego na dwóch typach gleb
Structure of flora after ten years land lying fallow on two types of soil

Autorzy:

Kurus, J.
Podstawka-Chmielewska, E.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/27126.pdf

Data publikacji:

2006

Wydawca:

Polskie Towarzystwo Botaniczne

Opis:

In the paper the structure of flora in 1st and 10th year of arable land lying fallow has been presented. Phytosociological observations were carried out on two fields lying on different soil (rendzina and podsolic soil). Analyses of flora concerned geografical and historical groups, origin of apophytes as well as living forms of plants. The conducted research showed that in the flora of fallows, with the time of exclusion of arable land from the agricultural use, there was incease in the number of apophytes and decrease of antropophytes, especially archeophytes, independent of types of soil. Ruderal apophytes, dominating in early stage of succession, gave way to meadow apophytes on the heavy soil, whereas segetal apophytes took place of forest and bushwood species on the light soil. In phytocenosis of multi-year fallows on the light and heavy soil, among the living forms, the most numerous were represented by hemicryptophytes, which replaced the dominating terophytes on the one-year fallow.
W pracy przedstawiono strukturę flory w pierwszym i dziesiątym roku odłogo- wania gruntów ornych. Obserwacje fitosocjologiczne przeprowadzono na dwóch par- celach położonych na różnych glebach (na rędzinie i glebie bielicowej). Dokonano analizy flory ze względu na przynależność do grup geograficzno-historycznych, grup ekologicznych oraz form życiowych. Stwierdzono, że we florze odłogów, niezależnie od typu gleby, wraz z upływem czasu od zaniechania uprawy przybywa gatunków rodzimych, a ubywa antropofitów, a zwłaszcza archeofitów. Na glebie ciężkiej apofity ruderalne, dominujące we wczesnych etapach sukcesji, ustępują miejsca apofitom łąkowym, zaś na glebie lekkiej miejsce apofitów segetalnych zajmują gatunki leśne i zaroślowe. Wśród form życiowych, w fitocenozie dziesięcioletnich odłogów, najlicz- niej reprezentowane były hemikryptofity, które zastąpiły dominujące na jednorocz- nym odłogu terofity.

Źródło:

Acta Agrobotanica; 2006, 59, 2
0065-0951
2300-357X

Pojawia się w:

Acta Agrobotanica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:

Structure of Kalanchoe pumila Bak. leaves (Crassulaceae DC.)
Struktura liści Kalanchoe pumila Bak. (Crassulaceae DC.)

Autorzy:

Chernetskyy, M.
Weryszko-Chmielewska, E.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/27963.pdf

Data publikacji:

2008

Wydawca:

Polskie Towarzystwo Botaniczne

Tematy:

leaf structure
Kalanchoe pumila
leaf
Crassulaceae
plant morphology
plant anatomy
ultrastructure

Opis:

The structure of Kalanchoё pumila Bak. was studied with the use of stereoscopic, light, scanning and transmission electron microscopy. It was found that the chlorenchymatic tissue was divided into subepidermal small-celled mesophyll and large-celled (water transporting, CAM type) mesophyll, placed in the central part of the leaf. The mesophyll structure and its cell ultrastructure indicate C3 photosynthesis in this taxon, whereas CAM photosynthesis, being an adaptive syndrome, is induced by external factors. Three groups of xeromorphic traits were observed in the structure of K. pumila leaves, related to: 1) storing water in the ground and epidermal tissues, 2) decreased transpiration (the closing of stomata during heat), 3) avoiding excess insolation of the mesophyll and overheating of the leaf (striated cuticula, anthocyan pigments, tannin storage). The last two groups of xeromorphic traits also include thickening of the outer walls of cuticular cells, a thick-layered cuticula, and the presence of epicuticular wax and calcium carbonate deposits. Microchannels which enhance transpiration effi ciency in developing K. pumila leaves were found in the vicinity of anticlinal walls in the outer walls of epidermal cells. Calcium deposits produced on the leaf surfaces protect them in extreme conditions. Adaptive traits in the structure of K. pumila leaves are conservative and they confi rm the relations between this taxon and the conditions in their native land.
Przy zastosowaniu mikroskopii stereoskopowej, świetlnej oraz skaningowej i transmisyjnej elektronowej badano strukturę liści Kalanchoё pumila Bak. Stwierdzono, że tkanka chlorenchymatyczna w liściach jest podzielona na mezofi l drobnokomórkowy subepidermalny oraz mezofi l wielkokomórkowy (wodonośny, typu CAM) położony w środkowej części liścia. Budowa mezofi lu i ultrastruktura jego komórek wskazuje na C3 typ fotosyntezy u tego taksonu, a fotosynteza typu CAM, jako syndrom przystosowawczy, indukowana jest czynnikami zewnętrznymi. W strukturze liści K. pumila zaobserwowano trzy grupy cech kseromorfi cznych związanych z: 1) magazynowaniem wody w tkance miękiszowej i epidermalnej, 2) obniżeniem transpiracji (zamknięcie aparatów szparkowych w czasie upału), 3) ze zmniejszeniem nasłonecznienia mezofi lu i przegrzewania liścia (prążkowana kutykula, występowanie barwników antocyjanowych, gromadzenie substancji garbnikowych). Dwie ostatnie grupy cech kseromorfi cznych obejmują ponadto: zgrubienie zewnętrznej ściany komórek skórki, grubowarstwową kutykulę, występowanie wosku epikutykularnego oraz złogów węglanu wapnia. W sąsiedztwie ścian antyklinalnych w zewnętrznych ścianach komórek epidermy wykazano obecność mikrokanalików, które niewątpliwie zwiększają zdolność wyparowania wody w rozwijających się liściach roślin K. pumila w czasie wegetacji. Jednakże wyprodukowane na powierzchni liści osady wapienne chronią te organy w warunkach ekstremalnych. Cechy adaptacyjne występujące w strukturze liści K. pumila są konserwatywne i potwierdzają związek tego taksonu z warunkami występowania w ojczyźnie.

Źródło:

Acta Agrobotanica; 2008, 61, 2
0065-0951
2300-357X

Pojawia się w:

Acta Agrobotanica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:

Micromorphology, anatomy and ultrastructure of nectaries in two types of flowers of Citrus limon cv. ‘Ponderosa’
Mikromorfologia, anatomia i ultrastruktura nektarników w dwóch typach kwiatów Citrus limon cv. ‘Ponderosa’

Autorzy:

Konarska, A.
Weryszko-Chmielewska, E.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/11543460.pdf

Data publikacji:

2016

Wydawca:

Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie. Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie

Opis:

Trees of the genus Citrus can bloom all year round and are an abundant source of nectar for honey bees. Nectar production largely depends on nectary structure. The aim of this study was to investigate the structure of nectariferous tissues in hermaphrodite and functionally male flowers of the so-called Skierniewice lemon (Citrus limon cv. ‘Ponderosa’), which enjoys great popularity in Europe, using light microscopy as well as scanning and transmission electron microscopy. The nectary glands in both types of flowers differed in shape and size, but their structure and the pathways of nectar transport were similar. The intrastaminal nectary in the lemon flowers is composed of a massive ring-like located below the base of the ovary. Nectar is secreted through few modified stomata and probably through the microchannels in the cuticle. Numerous branches of vascular bundles, with phloem elements, penetrate the nectariferous tissue and reach the subepidermal layers. The high content of endoplasmic reticulum, vesicles and Golgi bodies in the nectary cells indicates that the nectar is transferred by granulocrine secretion. The intercellular transport of nectar occurs using two ways: the symplast and apoplast pathway. The different regions of the nectary function asynchronously.
Kwitnące przez cały rok drzewa należące do rodzaju Citrus są obfitym zródłem nektaru dla pszczoły miodnej. Produkcja nektaru w znacznym stopniu zależy od struktury nektarnika. Celem pracy było zbadanie struktury tkanki nektarnikowej w obupłciowych i funkcjonalnie męskich kwiatach cenionej w Europie cytryny skierniewickiej (Citrus limon cv. ‘Ponderosa’) przy zastosowaniu mikroskopu świetlnego oraz elektronowego: skaningowego i transmisyjnego. Gruczoły nektarnikowe w dwóch typach kwiatów różniły się kształtem i wielkością, natomiast ich struktura i drogi transportu nektaru były podobne. Intrastaminalny nektarnik w kwiatach cytryny tworzy masywny pierścień zlokalizowany poniżej podstawy zalążni. Sekrecja nektaru odbywa się przez nieliczne zmodyfikowane aparaty szparkowe oraz prawdopodobnie przez mikrokanaliki w kutykuli. Liczne odgałęzienia wiązek przewodzących zawierających łyko przenikają tkankę nektaronośną i docierają do warstw subepidermalnych. Znaczna zawartość retikulum endoplazmatycznego, pęcherzyków i aparatów Golgiego w komórkach nektarnika wskazuje na „granulocrine” transfer nektaru. Międzykomórkowy transport nektaru odbywa się dwoma sposobami: symplastem i apoplastem. Różne rejony nektarnika funkcjonują asynchronicznie.

Źródło:

Acta Scientiarum Polonorum. Hortorum Cultus; 2016, 15, 6; 87-96
1644-0692

Pojawia się w:

Acta Scientiarum Polonorum. Hortorum Cultus

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:

Structure of trichomatous nectaries in flowers of Lonicera kamtschatica [Sevast.] Pojark.
Struktura nektarnikow trichomowych w kwiatach Lonicera kamtschatica [Sevast.] Pojark.

Autorzy:

Weryszko-Chmielewska, E
Bozek, M

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/26991.pdf

Data publikacji:

2008

Wydawca:

Polskie Towarzystwo Botaniczne

Tematy:

ultrastructure
nectary
Lonicera kamtschatica
honeyberry
plant
flower
micromorphology
papilla
secretory trichome

Opis:

The structure of the fl oral nectaries of Lonicera kamtschatica was examined using light microscopy, scanning electron microscopy and transmission electron microscopy. Nectariferous tissues are located in the lower portion of the corolla tube. It was found that the secretory tissue of the nectary was composed of two layers of epidermal formations: short papillae and about 3x longer unicellular trichomes. They cover the adaxial surface of a small spur. Nectar secretion takes place through the apical portion of the trichomes and papillae. The cell wall of the upper part of the trichome has protuberances participating in nectar transfer to the subcuticular space which reaches large dimensions. The lateral walls of the trichomes are saturated with cutin. The papillae have much thicker walls than the trichomes. In the papillae, there are no wall protuberances. Less secretion accumulates in the subcuticular cavities of the papillae than in the trichomes.
Przy użyciu mikroskopii świetlnej, skaningowej elektronowej i transmisyjnej elektronowej badano strukturę nektarników kwiatowych Lonicera kamtschatica. Tkanki nektarnikowe położone są w dolnej części rurki korony. Stwierdzono, że tkankę sekrecyjną nektarnika stanowiły dwie warstwy wytworów epidermy: krótkie brodawki i około trzy razy dłuższe jednokomórkowe włoski. Pokrywają one doosiową powierzchnię niewielkiej ostrogi. Wydzielanie nektaru odbywa się przez szczytową część włosków i brodawek. Ściana komórkowa górnej części włoska posiada protuberancje uczestniczące w przenikaniu nektaru do przestrzeni subkutykularnej, która osiąga pokaźne rozmiary. Boczne ściany włosków są wysycone kutyną. Brodawki mają znacznie grubsze ściany niż włoski. W brodawkach nie występują protuberancje ścian. W przestrzeni subkutykularnej brodawek gromadzi się mniej wydzieliny niż w przypadku włosków.

Źródło:

Acta Agrobotanica; 2008, 61, 1
0065-0951
2300-357X

Pojawia się w:

Acta Agrobotanica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:

Morphology, anatomy and ultrastructure of yarrow [Achillea millefolium L.] floral nectaries
Morfologia, anatomia i ultrastruktura nektarnikow kwiatowych krwawnika pospolitego [Achillea millefolium L.]

Autorzy:

Sulborska, A
Weryszko-Chmielewska, E

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/26887.pdf

Data publikacji:

2006

Wydawca:

Polskie Towarzystwo Botaniczne

Tematy:

ultrastructure
morphology
floral nectary
Achillea millefolium
nectary
Compositae
anatomy
yarrow

Opis:

Badano cechy morfologiczne i anatomiczne oraz związane z ultrastrukturą komórek nektarników Achillea millefolium z rodziny Asteraceae. Obecność nektarników stwierdzono tylko w kwiatach rurkowatych u podstawy szyjki słupka. Zbadano mikromorfologię nektarników w SEM, przeprowadzono obserwacje struktury w mikroskopie świetlnym i transmisyjnym elektronowym. Określono liczbę warstw budujących gruczoł, wielkość oraz kształt komórek epidermy i komórek gruczołowych. Analizowano ultrastrukturę komórek wydzielniczych. Dyskoidalny gruczoł nektarnikowy oglądany z góry miał kształt pięciokąta o wysokości 181,5 µm i średnicy 299,4 µm. Zbudowany był z jednowarstwowej epidermy oraz średnio z 6 warstw komórek wydzielniczych. Komórki gruczołowe były większe (27 µm) od komórek skórki (22 µm), różny był także kształt komórek w obu tkankach. Sekrecja nektaru odbywała się przez zmodyfikowane aparaty szparkowe. Komórki aparatów szparkowych były wyniesione ponad powierzchnię pozostałych komórek tkanki okrywającej oraz wyróżniały się większymi rozmiarami. Nektarniki zaopatrywane były przez wiązki waskularne biegnące od szyjki słupka, które kończyły się u podstawy nektarnika, nie wnikając w głąb gruczołu. Badane w TEM komórki epidermy nektarnika krwawnika charakteryzowały się obecnością dużych jąder komórkowych, licznych piastydów, mitochondriów oraz wakuol z depozytami włóknistej wydzieliny oraz pęcherzykowatymi strukturami. W komórkach tkanki wydzielniczej nektarnika obserwowano elektronowo gęstą cytoplazmę, liczne plastydy, mitochondria, aparaty Golgiego oraz rozległą sieć retikulum endoplazmatycznego.
The studies focused on the morphological and anatomical features as well as those related to the ultrastructure of nectary cells Achillea millefolium Asteraceae family. The nectary presence was confirmed only in the disk flowers at the pistil style base. The micromorphology of nectaries was investigated in SEM, and structure was observed in a light and transmission electron microscopes. A number of layers composing a gland, the size and shape of epidermal and glandular cells were determined. The secretory cell ultrastructure was analyzed. The discoidal nectary gland observed from above had a pentagonal shape, 181.5 µm height and 299.4 µm diameter. It was built of the monolayer epidermis and 6 layers of the secretory cells on average. The glandular cells appeared to be bigger (27 µm) than the epidermal cells (22 µm), a cell shape in both tissues differed as well. The nectar secretion occured through the modified stomata. The stomata cells were at distinguishable greater size and raised above the surface of epidermis. The nectaries were supplied by the vascular bundles running from the pistil style up to the nectary base, not getting into the gland. In the cells of the nectary epidermis observed in TEM the big cell nuclei, numerous plastids, mitochondria and vacuoles with fibrous secretion deposits and vesicular structures were found. In the cells of the nectary secretory tissue there were dense cytoplasm, many plastids, mitochondria, Golgi bodies and the extensive network of the endoplasmic reticulum.

Źródło:

Acta Agrobotanica; 2006, 59, 1
0065-0951
2300-357X

Pojawia się w:

Acta Agrobotanica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:

Wplyw nawozenia azotem i roznych sposobow odchwaszczania na zachwaszczenie wtorne buraka cukrowego na redzinie

Autorzy:

Kurus, J
Podstawka-Chmielewska, E.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/804201.pdf

Data publikacji:

2003

Wydawca:

Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Wydawnictwo Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie

Tematy:

ochrona roslin
gleby
buraki cukrowe
uprawa roslin
chwasty
zachwaszczenie wtorne
chemiczne metody ochrony roslin
mechaniczne metody ochrony roslin
nawozenie azotem
redziny
zachwaszczenie

Opis:

W doświadczeniu polowym, przeprowadzonym w latach 1996-1998 na rędzinie badano wpływ dawek azotu (90 i 120 kg N·ha⁻¹), terminu jego stosowania (dwukrotny i trzykrotny) oraz sposobu odchwaszczania: 1 - Pyramin Turbo 520 SC (6 dm³·ha⁻¹) + zabiegi mechaniczne; 2 - Pyramin Turbo 520 SC (3 dm³·ha⁻¹) oraz Betanal Progress AM 180 EC (6 dm³·ha⁻¹ ) nalistnie; 3 - Betanal Progress AM 180 EC (6 dm³·ha⁻¹) nalistnie metodą dawek dzielonych na zachwaszczenie wtórne buraka cukrowego. Stwierdzono, że sposoby odchwaszczania nie wpływały istotnie na wtórne zachwaszczenie, choć najbardziej ograniczająco na liczbę chwastów oddziaływała metoda chemiczno-mechaniczna. Najsłabsze zaś działanie chwastobójcze wykazał Betanal Progress AM 180 EC stosowany metodą dawek dzielonych, zwłaszcza nieskuteczny okazał się w stosunku do chwastów wieloletnich. Stosowanie azotu w trzech terminach istotnie ograniczało ogólną liczbę chwastów, natomiast intensyfikacja nawożenia do 120 kg N·ha⁻¹ obniżała jedynie liczbę chwastów krótkotrwałych we wtórnym zachwaszczeniu buraka cukrowego.
In the field experiment carried out in 1996-1998 on rendzina, the effect of nitrogen doses (90 and 120 kg N·ha⁻¹), terms of their application (twice and three times) as well as the way of weed control: 1 - Pyramin Turbo 520 SC (6 dm³·ha⁻¹) + mechanical method; 2 - Pyramin Turbo 520 SC (3 dm³·ha⁻¹) and Betanal Progress AM 180 EC (6 dm³·ha⁻¹) foliar; 3 - Betanal Progress AM 180 EC (6 dm³·ha⁻¹) foliar in splitting rates on secondary weed infestation of sugar beet were investigated. It was stated that the ways of weed control did not significantly affect the secondary weed infestation, although the number of weeds was most limited when chemical and mechanical methods were used. Betanal Progress AM 180 EC in splitting rates was the least effective. It turned out particularly ineffective in case of perennial weeds. The total number of weeds was significantly limited by using nitrogen at three terms, however, the fertilizing intesification to 120 kg N·ha⁻¹ decreased just the number of short-lived weeds in the secondary weed infestation of sugar beet.

Źródło:

Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych; 2003, 490; 127-134
0084-5477

Pojawia się w:

Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:

Nectary structure and nectar secretion of Echium russicum J.F.Gmel. flowers
Budowa nektarnikow i sekrecja nektaru w kwiatach Echium russicum J.F.Gmel.

Autorzy:

Chwil, M
Weryszko-Chmielewska, E

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/27065.pdf

Data publikacji:

2007

Wydawca:

Polskie Towarzystwo Botaniczne

Tematy:

epidermis
nectar secretion
botany
scanning electron microscopy
flower
nectary structure
Boraginaceae
Echium russicum

Opis:

In this study, the micromorphology of nectaries in Echium russicum J. F. Gmel. flowers was determined by using scanning electron microscopy (SEM) and their anatomy by using light microscopy (LM). The rate of nectar production of flowers and sugar concentration in nectar were investigated. The nectary gland is located below the ovary of the pistil. It is composed of 4 parts corresponding to the parts of the ovary. The widest regions of the nectar-producing tissue are situated by the furrows separating the adjacent parts of the ovary. Nectar is secreted through anomocytic stomata, located only in the lower part of the nectary. The stomata were distributed evenly or they formed clusters of 2-3. The average number of stomata on the surface of the whole nectary was 184. At the nectar secretion stage, open and closed, as well as not fully mature stomata were observed. The orientation of most of the stomata was parallel to the nectary base. The cuticle surface of the cells of the upper and lateral part of the nectary was smooth, whereas in the region producing stomata it showed various folds facilitating the retention of nectar. The flowers produced nectar throughout the flowering period. The weight of nectar secreted throughout the lifetime of ten flowers was, on the average, 20 mg, with the concentration of sugars of 58% and their weight reaching 17 mg.
W przeprowadzonych badaniach określono mikromorfologię nektarników w kwiatach Echium russicum J. F. Gmel. przy użyciu skaningowego mikroskopu elektronowego (SEM) oraz anatomię przy zastosowaniu mikroskopu świetlnego (LM). Zbadano obfitość nektarowania kwiatów i koncentrację cukrów w nektarze. Gruczoł nektamikowy położony jest poniżej zalążni słupka. Składa się z 4 części odpowiadających członom zalążni. Najszersze strefy tkanki nektaronośnej znajdują się przy bruzdach, oddzielających sąsiednie części zalążni. Wydzielanie nektaru odbywało się przez anomocytyczne aparaty szparkowe, położone tylko w dolnej części nektarnika. Szparki były rozmieszczone równomiernie lub tworzyły skupienia po 2-3. Średnia liczba aparatów szparkowych na powierzchni całego nektarnika wynosiła 184. W fazie sekrecji nektaru obserwowano zarówno otwarte, jak i zamknięte oraz nie w pełni dojrzałe aparaty szparkowe. Orientacja większości aparatów szparkowych była równoległa do podstawy nektamika. Powierzchnia kutykuli komórek górnej i bocznej części nektarnika była gładka, natomiast w strefie wytwarzającej szparki wykazywała różne pofałdowania, ułatwiające zatrzymywanie nektaru. Kwiaty nektarowały przez całą długość kwitnienia. Masa nektaru wydzielana przez całe życie dziesięciu kwiatów wynosiła średnio 29 mg, o koncentracji cukrów 58% i masie cukrów osiągającej 17 mg.

Źródło:

Acta Agrobotanica; 2007, 60, 1
0065-0951
2300-357X

Pojawia się w:

Acta Agrobotanica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 16.

Tytuł:

Pszeniec różowy (Melampyrum arvense L.) jako element krajobrazu rolniczego
Melampyrum arvense L. as an element of agricultural landscape

Autorzy:

Kurus, J.
Podstawka-Chmielewska, E.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/11184053.pdf

Data publikacji:

2007

Wydawca:

Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie. Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie

Tematy:

zbiorowiska roslinne
fitocenozy
sklad gatunkowy
zboza
krajobraz rolniczy
chwasty
pobocza drog
Pagory Chelmskie
Melampyrum arvense
pszeniec rozowy
chwasty pasozytnicze
liczebnosc

Źródło:

Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska. Sectio E. Agricultura; 2007, 62, 2; 137-144
0365-1118

Pojawia się w:

Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska. Sectio E. Agricultura

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 17.

Tytuł:

Anatomical features of leaves of sweet pepper (Capsicum annuum L.) fed with Calcium using foliar nutrition
Cechy anatomiczne liści papryki słodkiej (Capsicum annuum L.) dokarmianej pozakorzeniowo wapniem

Autorzy:

Weryszko-Chmielewska, E.
Michalojc, Z.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/27509.pdf

Data publikacji:

2009

Wydawca:

Polskie Towarzystwo Botaniczne

Tematy:

anatomical feature
leaf
sweet pepper
pepper
Capsicum annuum
calcium fertilization
foliar fertilization

Opis:

The effect of three foliar-applied Ca-containing preparations on the anatomical features of leaves of sweet pepper (Capsicum annuum L.) was studied. The following preparations were used: Ca(NO3)2, Librel Ca and Wapnowit, applied at the respective concentrations of 0.5%, 1%, 1%, which corresponded to a content of 2000 mg Ca dm-3. Light and scanning electron microscopy were used in the study. It was demonstrated that in amphistomatic bifacial pepper leaves numerous specialised cells occurred which accumulated calcium oxalate crystals in the form of crystalline sand. Anisocytic stomata were found with a much greater density in the abaxial epidermis. They were characterized by very well-developed outer cuticular ledges. It was found that in the leaves of the plants sprayed with the nutrient supplements with increased Ca content there was a much smaller number of epidermal cells per 1 mm2 than in the control plants. These cells were distinguished by an increased size. In the case of the application of the nutrient supplements Librel Ca and Wapnowit, the number of stomata also decreased. However, the application of the calcium supplements resulted in an increase in the value of the stomatal index compared to the control, which is attributable to a significant reduction in the number of epidermal cells not belonging to the stomata. The plants additionally supplied with Ca were marked by a larger number of colenchyma layers and an increased volume of leaf parenchyma cells. In the case of pepper leaves, the thin cuticle and the outer cell wall are not a major barrier to the Ca-containing preparations applied for spray treatment. Nevertheless, the decrease in the number of stomata may restrict the possibility of Ca uptake by this way, which compensates the increase in surface area of particular epidermal cells that will be the main way of Ca penetration into the internal leaf tissues.
Ca stosowanych drogą dokarmiania dolistnego na cechy anatomiczne liści papryki słodkiej (Capsicum annuum L.). Wykorzystano: Ca(NO3)2, Librel Ca oraz Wapnowit stosowane odpowiednio w stężeniach) 5%, 1%, 1%, co odpowiadało zawartości 2000 mg Ca x dm-3. Do badań wykorzystano mikroskopię świetlną i skaningową elektronową. Wykazano, że w amfistomatycznych, bifacjalnych liściach papryki wystepują liczne wyspecjalizowane komórki gromadzące kryształy szczawianu wapnia w postaci piasku krystalicznego. Anizocytyczne aparaty szparkowe wystepowały w znacznie większym zagęszczeniu w epidermie abaksjalnej. Charakteryzowały się bardzo dobrze rozwiniętymi zewnętrznymi listwami kutykularnymi. Stwierdzono, że w liściach roślin spryskiwanych preparatami ze zwiększoną zawartością Ca występowała znacznie mniejsza liczba komórek epidermy w 1 mm2 niż u roślin kontrolnych. Komórki te odznaczały się zwiększonymi rozmiarami. W przypadku zastosowania preparatów Librel Ca i Wapnowit nastąpiło także zmniejszenie liczby aparatów szparkowych. Natomiast aplikacja preparatów z Ca wpłynęła na zwiększenie wartości indeksu stomatalnego w porównaniu z kontrolą, co wynika ze znacznego zmniejszenia się liczby komórek epidermy nie należących do aparatów szparkowych. Rośliny zaopatrzone dodatkowo w Ca odznaczały się większą liczbą warstw sklerenchymy i powiększoną objętością komórek parenchymy liścia. W przypadku liści papryki cienka kutykula i zewnętrzna ściana komórkowa nie stanowią dużej bariery dla zastosowanych do oprysku preparatów z Ca. Jednakże zmniejszenie się liczby aparatów szparkowych może ograniczyć możliwości pobierania Ca tą drogą, co rekompensuje powiększenie powierzchni poszczególnych komórek epidermy, które będą stanowiły główną drogę przenikania Ca do wewnętrznych tkanek liścia.

Źródło:

Acta Agrobotanica; 2009, 62, 2
0065-0951
2300-357X

Pojawia się w:

Acta Agrobotanica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 18.

Tytuł:

Staminodial nectary structure in two Pulsatilla (L.) species

Autorzy:

Weryszko-Chmielewska, E.
Sulborska, A.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/19722.pdf

Data publikacji:

2011

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN

Opis:

In plants belonging to the Ranunculaceae the floral nectaries may differ in origin, location in the flower, shape and structure. In many cases they are defined as modified tepals or modified stamens. The nectary organs in this family are frequently termed "honey leaves," and staminodial origin is attributed to them. Gynopleural and receptacular nectaries are rarely found in Ranunculaceae. To date there are no reports on the structure of the nectary organs in plants of the genus Pulsatilla. We used light and scanning electron microscopy to study the location and structure of the nectaries in Pulsatilla slavica and P. vulgaris flowers. The staminodial nectaries were found to be nectar-secreting organs. The number of stamens per flower (102-398) increases with plant age. The share of staminodes is 12–15%. The staminodes are composed of a filament and a modified head. They are green due to the presence of chloroplasts in the epidermal and parenchymal cells. The parenchymal cells are in a loose arrangement. Stomata (3–20), through which nectar exudation occurred, were found only in the abaxial epidermis of the staminode head. The stomata are evenly distributed and have well-developed outer cuticular ledges. Some of them are immature during nectar secretion, with their pores covered by a layer of cuticle. During the activity of the nectariferous organs in the flowers, primary (on the staminode surface) and secondary nectar (at the base of tepals) are presented. The staminodes of the two Pulsatilla species show similar structural features and have similar shares in the androecium.

Źródło:

Acta Biologica Cracoviensia. Series Botanica; 2011, 53, 2
0001-5296

Pojawia się w:

Acta Biologica Cracoviensia. Series Botanica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 19.

Tytuł:

Changes in leaf tissues of common horse chestnut (Aesculus hippocastanum L.) colonised by the horse-chestnut leaf miner (Cameraria ochridella Deschka and Dimic)
Zmiany w tkankach liści kasztanowca zwyczajnego (Aesculus hippocastanum L.) zasiedlonych przez szrotówka kasztanowcowiaczka (Cameraria ochridella Deschka and Dimic)

Autorzy:

Weryszko-Chmielewska, E.
Haratym, W.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/28372.pdf

Data publikacji:

2011

Wydawca:

Polskie Towarzystwo Botaniczne

Opis:

The present study, conducted during the period 2010- 2011, involved morphological observations and anatomical investigations of horse chestnut (Aesculus hippocastanum L.) leaves with symptoms of damage caused by feeding of larvae of the horse-chestnut leaf miner (Cameraria ohridella Deschka& Dimić). Leaves were collected from trees growing in the city of Lublin (Poland). Microscopic slides were prepared from fresh and fixed plant material. Leaf anatomical features were examined by light microscopy in order to determine the mechanical barrier for feeding pests. Changes were also observed during the progressive damage of the leaf tissues caused by the larvae. Selected developmental stages of the pest are presented in the paper. It has been shown that very thin blades of the mesomorphic leaves of Aesculus hippocastanum produce a poorly- -developed mechanical barrier in which the following elements can be included: the presence of collenchyma and idioblasts with druses of calcium oxalate, few non-glandular trichomes found close to the leaf veins as well as relatively thin outer walls of the epidermal cells. The cells containing tannins and the oil cells found in the mesophyll may form a physiological barrier. However, foraging leaf miner larvae feed only on the palisade and spongy parenchyma cells, leaving undamaged the cells with tannins as well as the idioblasts with calcium oxalate crystals and oils. The feeding of the pest in the leaf mesophyll leads to the death of the epidermis on both sides of the lamina and to drying of the parts of the leaves in the area of the mines.
W latach 2010-2011 przeprowadzono obserwacje morfologiczne i badania anatomiczne liści kasztanowca zwyczajnego (Aesculus hippocastanum L.) z oznakami uszkodzeń spowodowanymi żerowaniem larw szrotówka kasztanowcowiaczka (Cameraria ohridella Deschka& Dimić). Liście pobierano z drzew rosnących na terenie Lublina (Poland). Preparaty mikroskopowe wykonano ze świeżego i utrwalonego materiału roślinnego. W mikroskopie świetlnym analizowano cechy anatomiczne liścia w celu określenia bariery mechanicznej dla żerujących szkodników. Obserwowano również zmiany w czasie postępujących uszkodzeń tkanek liści przez larwy. Przedstawiono wybrane stadia rozwojowe szkodnika. Wykazano, że bardzo cienkie blaszki mezomorficznych liści Aesculus hippocastanum wytwarzają słabo rozwiniętą barierę mechaniczną, do której możemy zaliczyć obecność kolenchymy, idioblastów z druzami szczawianu wapnia, nieliczne włoski mechaniczne występujące przy nerwach oraz stosunkowo cienkie ściany zewnętrzne komórek epidermy. Barierę fizjologiczną mogą tworzyć komórki zawierające garbniki oraz występujące w mezofilu komórki olejkowe. Jednakże żerujące larwy szrotówka żywią się tylko komórkami parenchymy palisadowej i gąbczastej, pozostawiając nieuszkodzone komórki z garbnikami oraz idioblasty z kryształami szczawianu wapnia oraz olejkami. Postępujące żerowanie szkodnika w mezofilu liścia doprowadza do obumierania epidermy po obu stronach blaszki liściowej i zasychania fragmentów liści w obrębie min.

Źródło:

Acta Agrobotanica; 2011, 64, 4
0065-0951
2300-357X

Pojawia się w:

Acta Agrobotanica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 20.

Tytuł:

Rozwój korzeni grochu zwyczajnego (Pisum sativum L.) w warunkach stresu glinowego i silnego zakwaszenia środowiska
Development of pea (Pisum sativum L.) roots under aluminium stress conditions and strong acidity of medium

Autorzy:

Weryszko-Chmielewska, E.
Chwil, M.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/794187.pdf

Data publikacji:

1998

Wydawca:

Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Wydawnictwo Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie

Tematy:

uprawa roslin
groch zwyczajny
Pisum sativum
system korzeniowy
tempo wzrostu
wzrost roslin
budowa anatomiczna
glin
stres glinowy
stres roslin
zakwaszenie gleby
stopien zakwaszenia

Opis:

Roots of pea cv. “Cukrowy Iłówiecki” were studied in water cultures using AlCl₃ in following doses: 0, 3, 6, 27 mg Al/dm³ medium (3-weeks course) as well as 0, 6, 27 g Al/dm³ medium (1-week course). Root length measurements were carried out in several terms. There were compared the anatomical structures of top and proximal root zones in a light microscope. The surface of a cap and epidermis were investigated in a scanning electron microscope. Aluminium doses inhibited root elongative growth proportional to the concentrations applied. Root thickness significantly increased at the highest Al levels. Deep outer tissue destructions as well as inner structure distempers like: hypertrophv and cell damage in various root regions were observed.

Źródło:

Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych; 1998, 456
0084-5477

Pojawia się w:

Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 21.

Tytuł:

Przystosowania ekologiczne kwiatów Hypocyrta glabra Hook.
Ecological adaptations of Hypocyrta glabra Hook. flowers

Autorzy:

Czerneckyj, M.
Weryszko-Chmielewska, E.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/27207.pdf

Data publikacji:

2006

Wydawca:

Polskie Towarzystwo Botaniczne

Opis:

The research on the blooming ecology and the flower morphology of Hypocyrta glabra Hook. (Gesneriaceae) cultivated in laboratories and outdoors have been carried out. The life span of flowers and morphological changes in successive phases of the blooming period have been observed. The H. glabra flowers are protandrous and the stamens translocate during the flowering process. The macro- and microstructure of calyx, corolla, androecium, gynoecium and nectaries have been analyzed. The size, shape and viability of pollen grains have been designated and their number per stamen head has been calculated. The location of nectaries in H. glabra flowers has suggested that they stem from the 5th stamen during phylogenesis. It has been proved that the nectaries are provided by numerous vascular bundles and that the nectar is secreted by stomata. The stomatal field comprises 2/5 of nectary height and is situated on the abaxial side of the apix part. The average number of stomata is 63.2 per 1 mm2. The average amount of nectar produced by 10 flowers in their fourth day of life reached 223.7 mg. The sugar concentration was 32.7%. Numerous glandular and non-glandular trichomes have been noticed on the surface of calyx, corolla and gynoecium, which indicate the xeromorphic adaptation of the flower. It has been observed that the numbers of glandular and non-glandular trichomes per unit of the external surface of corolla are similar. Outdoors the secretion produced by calyx and corolla glands was willingly collected by wasps. It seems that such features of H. glabra flowers as position, shape and colour of corolla, the abundance of the nectar and pollen produced are connected with their adaptation to pollination by humming-birds in the species natural environment.
Przeprowadzono badania dotyczące ekologii kwitnienia i budowy kwiatu roślin Hypocyrta glabra Hook. (Gesneriaceae) uprawianych w warunkach laboratoryjnych i balkonowych (sezon letnio-jesienny). Ustalono długość życia kwiatów oraz zaobserwowano zmiany w ich morfologii w kolejnych fazach kwitnienia. Stwierdzono, ze kwiaty H. Glabra charakteryzują się zdolnością przemieszczania pręcików w czasie kwitnienia oraz przedprątnością. Analizowano makro- i mikrostrukturę poszczególnych elementów kwiatowych kielicha, korony, pręcikowia, słupka i nektarnika. Określono wielkość, kształt i żywotność ziarn pyłku oraz ich liczbę w główce pręcikowej. Położenie nektarnika w kwiecie H. Glabra świadczy o tym, że został on wykształcony z 5-go pręcika w filogenezie tego gatunku. Wykazano, że nektarnik jest zaopatrywany przez liczne wiązki przewodzące, a nektar wydzielany jest za pośred- nictwem aparatów szparkowych. Pole szparkowe stanowi 2/5 wysokości nektarnika i znajduje się w szczytowej części po jego odosiowej stronie, a liczba aparatów szparko- wych na 1 mm 2 tej powierzchni wynosi średnio 63,2. Masa nektaru wyprodukowana przez 10 kwiatów w czwartym dniu ich życia osiągała 223,7 mg, przy zawartości cukrów wynoszącej 32,7%. Na powierzchni kielicha, korony i słupka zaobserwowano występowanie licznych włosków wydzielniczych i mechanicznych, które świadczą o kseromorficznych przystosowaniach kwiatu. Stwierdzono, ze liczba takich struktur ochronnych i wydzielniczych na jednostce powierzchni zewnętrznej korony kwiatu jest zbliżona. W warunkach balkonowych wydzielina wytwarzana przez gruczoły kielicha i korony kwiatu była chętnie pobierana przez osy. Wydaje się, że niektóre cechy budowy kwiatu H. glabra, takie jak położenie w przestrzeni, kształt i barwa korony, obfitość nektaru i pyłku związane są z jego przystosowaniem do zapylania przez kolibry w ojczyünie wymienionej rośliny.

Źródło:

Acta Agrobotanica; 2006, 59, 1
0065-0951
2300-357X

Pojawia się w:

Acta Agrobotanica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 22.

Tytuł:

Ecological features of Ambrosia artemisiifolia L. flowers and characteristics of Ambrosia L. pollen seasons in the condition of Lublin (Poland) in the years 2001-2008
Cechy ekologiczne kwiatów Ambrosia artemisiifolia L. oraz charakterystyka sezonów pyłkowych Ambrosia L. w warunkach Lublina (Poland) w latach 2001-2008

Autorzy:

Weryszko-Chmielewska, E.
Piotrowska, K.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/28528.pdf

Data publikacji:

2008

Wydawca:

Polskie Towarzystwo Botaniczne

Tematy:

ecological feature
Ambrosia artemisiifolia
flower
Ambrosia
pollen season
Lublin city
Polska
2001-2008 period
pollen grain
annual total concentration

Opis:

In the study, the biology of fl owering of Ambrosia artemisiifolia L. was investigated and the pattern of the Ambrosia pollen seasons in Lublin in the years 2001-2008 was characterised. The structure of male and female A. artemisiifolia fl owers was observed in cultivated plants under controlled conditions in the 2000 vegetative season. The number of pollen grains produced by the stamen, fl ower, infl orescence and plant was determined. It was shown that in A. artemisiifolia fl owers nonfunctional pistils occurred with a reduced ovary, performing the role of a pollen presenter. The pistils found in female fl owers differed signifi cantly in their morphological features from the pistils in male fl owers. It was calculated that one stamrn produced an average of 3 375 pollen grains, whereas one fl ower 16 875. A plant which produces 20 racemes may release over 420 million pollen grains into the atmosphere. The Ambrosia pollen seasons in particular years had different patterns. In some years, the days of maximum concentration were in the second half of August, in other years in the fi rst half of September. Over the 8-year period, the maximum daily concentration had a mean value of 116 pollen grains in m3 (31-311). Annual total concentrations of Ambrosia pollen grains ranged between 194 and 1200 grains, and it was 523 grains on the average. The pollen seasons were characterised by the occurrence of several-day-long interruptions in the presence of airborne pollen in the atmosphere of Lublin, which may indicate the long-distance transport of Ambrosia pollen.
W pracy badano biologię kwitnienia Ambrosia artemisiifolia L. oraz scharakteryzowano przebieg sezonów pyłkowych Ambrosia w Lublinie w latach 2001-2008. Budowę kwiatów męskich i żeńskich A. artemisiifolia obserwowano u roślin uprawianych w warunkach kontrolowanych w sezonie wegetacyjnym 2000 roku. Określono liczbę ziaren pyłku wytwarzanych przez pręcik, kwiat kwiatostan i roślinę. Wykazano, że w kwiatach męskich A. artemisiifolia występują niefunkcjonalne słupki ze zredukowaną zalążnią, pełniące rolę prezenterów pyłkowych. Słupki znajdujące się w kwiatach żeńskich różniły się znacznie cechami morfologicznymi od słupków w kwiatach męskich. Obliczono, że jeden pręcik wytwarza średnio 3 375 ziaren pyłku, jeden kwiat 16 875. Roślina, która wytwarza 20 gron może uwolnić do atmosfery ponad 420 mln ziaren pyłku. Sezony pyłkowe Ambrosia miały w poszczególnych latach różny przebieg. Dni maksymalnych koncentracji przypadały w niektórych latach w drugiej połowie sierpnia, w innych w pierwszej połowie września. Maksymalne dobowe stężenie miało w ciągu 8 lat średnią wartość 116 ziaren pyłku w m3 (31-311). Roczne sumy stężeń ziaren pyłku Ambrosia wahały się od 194 do 1200 ziaren, średnio wynosiły 523 ziarna. Sezony pyłkowe charakteryzowały się występowaniem kilkudniowych przerw w obecności pyłku w atmosferze Lublina, co może wskazywać na daleki transport pyłku Ambrosia.

Źródło:

Acta Agrobotanica; 2008, 61, 2
0065-0951
2300-357X

Pojawia się w:

Acta Agrobotanica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 23.

Tytuł:

Characteristics of the secretory structures in the flowers of Rosa rugosa Thunb.
Charakterystyka struktur wydzielniczych w kwiatach Rosa rugosa Thunb.

Autorzy:

Sulborska, A.
Weryszko-Chmielewska, E.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/26678.pdf

Data publikacji:

2014

Wydawca:

Polskie Towarzystwo Botaniczne

Opis:

Due to the presence of secondary metabolites exhibiting pharmacological activity, the flowers of Rosa rugosa Thunb. have found application in traditional and folk medicine. The essential oil obtained from them is also considered to be a phytoncide. The morphological and anatomical characters of glandular trichomes located on the sepals of R. rugosa were studied by light and scanning electron microscopy. Using histochemical tests, the type of secretion produced in the trichomes was determined and its contents were compared with the secretion produced by the papillae on the petals. It was found that multicellular glandular trichomes, having the features of colleters, and non-glandular trichomes were located on the abaxial epidermis, while only non-glandular trichomes were situated on the adaxial epidermis. The stalk cells of the glandular trichomes are arranged in multiple rows, whereas the epidermal cells of the head are arranged radially. The capitate trichomes were classified into two types: short and long trichomes. The largest density of glandular trichomes was recorded in the basal abaxial epidermis and in the middle part of the sepals. During the initial stages of bud development, the glandular hairs were green colored, whereas in the next development stages they changed the color to red. The histochemical tests used allowed us to find that the trichomes on the sepals and the papille on the petals produced lipid substances, polyphenols, tannins, and flavonoids. Sesquiterpenes were found only in the secretion of the glandular hairs on the sepals.
Kwiaty Rosa rugosa Thunb. z uwagi na obecność metabolitów wtórnych wykazujących działanie farmakologiczne znalazły zastosowanie w tradycyjnej i ludowej medycynie. Pozyskiwany z nich olejek eteryczny zaliczany jest także do fitoncydów. Wykorzystując mikroskopię świetlną i skaningową elektronową badano cechy morfologiczno-anatomiczne włosków gruczołowych zlokalizowanych na działkach kielicha R. rugosa. Przy użyciu testów histochemicznych określono typ wytwarzanej we włoskach wydzieliny, a także porównano jej zawartość z wydzieliną produkowaną przez papille płatków korony. Stwierdzono, że w epidermie odosiowej działek kielicha zlokalizowane są wielokomórkowe włoski gruczołowe posiadające cechy koleterów oraz włoski mechaniczne, natomiast w epidermie doosiowej usytuowane są tylko włoski mechaniczne. Komórki trzonka włosków gruczołowych ułożone są wielorzędowo, zaś komórki epidermy główki mają układ promienisty. Główkowate trichomy zaklasyfikowano do dwóch typów: włosków krótkich i długich. Największe zagęszczenie włosków gruczołowych zarejestrowano w epidermie odosiowej bazalnej i środkowej części działek kielicha. We wczesnych fazach rozwoju pąków włoski wydzielnicze miały zielone zabarwienie, zaś w kolejnych stadiach rozwojowych stopniowo zmieniały barwę na czerwoną. Zastosowane testy histochemiczne pozwoliły stwierdzić, że trichomy na działkach kielicha i papille płatków korony produkują substancje lipidowe, polifenole, taniny oraz flawonoidy. Natomiast jedynie seskwiterpeny zarejestrowano tylko w wydzielinie włosków gruczołowych działek kielicha.

Źródło:

Acta Agrobotanica; 2014, 67, 4
0065-0951
2300-357X

Pojawia się w:

Acta Agrobotanica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 24.

Tytuł:

Anatomy and ultrastructure of floral nectary of Inula helenium L. [Asteraceae]

Autorzy:

Sulborska, A
Weryszko-Chmielewska, E.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/59313.pdf

Data publikacji:

2007

Wydawca:

Polskie Towarzystwo Botaniczne

Tematy:

Compositae
Inula helenium
anatomy
micromorphology
botany
stoma
nectary
ultrastructure

Opis:

Floral nectaries of Inula helenium L. only occurred in disc florets and were situated above the inferior ovary. The shape of the investigated glands (five-armed star with rounded tips and deep incisions - observed from above) clearly differed from the shape of the nectaries of other Asteraceae, also the height of nectary was much lower (129 µm). The glandular tissue of the nectaries of elecampane was composed of a single-layered epidermis and 5--9 layers of secretory cells. Nectar was released through modified stomata, mainly arranged in the top part of the gland. The secretory cells were characterised by granular cytoplasm and the presence of a large, often lobate, cell nucleus. In the cytosol, numerous amoeboid plastids, mitochondria, Golgi bodies and ribosomes were present. In small vacuoles, myelin-like structures, fibrous material and vesicles with the content of substances which can be secretion, were observed. The plastid stroma showed different electron density and the presence of internal tubules and plastoglobules. Vesicular extensions forming bright zones were visible between the membranes of the nuclear envelope. Adjacent to the plasmalemma, as well as between the plasmalemma and the cell wall, secretory vesicles occurred, indicating the granulocrine mechanism of nectar secretion.

Źródło:

Acta Societatis Botanicorum Poloniae; 2007, 76, 3
0001-6977
2083-9480

Pojawia się w:

Acta Societatis Botanicorum Poloniae

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 25.

Tytuł:

Histochemical investigation of trichomes and chemical composition of essential oil from Euphrasia stricta D. Wolff ex J.F. Lehm. (Orobanchaceae)

Autorzy:

Haratym, W.
Weryszko-Chmielewska, E.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/11543577.pdf

Data publikacji:

2017

Wydawca:

Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie. Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie

Opis:

Micromorphological and anatomical investigations of trichomes on vegetative and generative organs of the drug eyebright (Euphrasia stricta D. Wolff ex J.F. Lehm.) were carried out. Additionally, identification of the main components of the secreted products was conducted. The following types of glandular structures were found: capitate trichomes (i) with a unicellular head, a neck cell, and a 2-celled stalk, (ii) with a unicellular head, a neck cell, and 3-celled stalk, (iii) with a bicellular head and sporadically with a 3- or 4-celled head; moreover, on the surface of corolla unicellular and 2–3-celled clavate trichomes, ribbon-like trichomes, and papillae were present. Using fluorescence microscopy and histochemical tests, various substances such as lipids, phenolic compounds, terpenes containing steroids, terpenoids, sesquiterpenes, tannins, and flavonoids were determined but only in the capitate trichomes. The analysis of the essential oil showed that its content in the dry herb of E. stricta was on average 0.257%. Gas chromatography revealed the presence of 28 compounds.

Źródło:

Acta Scientiarum Polonorum. Hortorum Cultus; 2017, 16, 5; 97-108
1644-0692

Pojawia się w:

Acta Scientiarum Polonorum. Hortorum Cultus

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 26.

Tytuł:

Structures of Heracleum sosnovskii Manden. stem and leaves releasing photodermatosis-causing substances
Struktury łodyg i liści Heracleum sosnovskii Manden. emitujące substancje wywołujące fotodermatozy

Autorzy:

Weryszko-Chmielewska, E.
Chwil, M.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/27768.pdf

Data publikacji:

2014

Wydawca:

Polskie Towarzystwo Botaniczne

Opis:

In its stems and leaves, Heracleum sosnovskii Manden. contains furanocoumarins, which exert a phototoxic effect on humans. The aim of the investigations was to describe the external secretory structures of the epidermis and internal secretory tissues in organs responsible for emission of secretion that is toxic to human skin. The study was conducted using light and fluorescence microscopy. On the stems and leaves, various types of secretory trichomes with dispersed or deposited secretion were found. The trichomes were most abundant on the abaxial leaf surface. Epidermal cells and the secretion present on the trichomes exhibited intense fluorescence, which may indicate the presence of furanocoumarins in the tissue and trichome secretions.
Heracleum sosnovskii Manden. zawiera w łodygach i liściach furanokumaryny, które mają właściwości fototoksyczne dla człowieka. Celem badań było określenie budowy zewnętrznych struktur wydzielniczych występujących w epidermie oraz wewnętrznych tkanek wydzielniczych położonych w wymienionych organach, które mogą być odpowiedzialne za emisję toksycznej dla skóry wydzieliny. Do badań zastosowano mikroskopię świetlną oraz fluorescencyjną. Stwierdzono, że w łodygach i liściach występują różne typy włosków wydzielniczych, na których powierzchni zaobserwowano rozproszoną lub tworzącą złogi wydzielinę. Najwięcej włosków znaleziono na powierzchni abaksjalnej liści. Komórki epidermy oraz obecna na zewnątrz włosków wydzielina wykazywały intensywną fluorescencję, co może wskazywać na obecność furanokumaryn w tej tkance oraz w wydzielinie włosków.

Źródło:

Acta Agrobotanica; 2014, 67, 4
0065-0951
2300-357X

Pojawia się w:

Acta Agrobotanica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 27.

Tytuł:

Pollen grains as airborne allergenic particles

Autorzy:

Denisow, B.
Weryszko-Chmielewska, E.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/27332.pdf

Data publikacji:

2015

Wydawca:

Polskie Towarzystwo Botaniczne

Tematy:

pollen grain
airborne allergen
airborne particle
geographic region
pollen production
flowering plant
allergic disease
human disease
public health

Źródło:

Acta Agrobotanica; 2015, 68, 4
0065-0951
2300-357X

Pojawia się w:

Acta Agrobotanica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 28.

Tytuł:

Nectar production and pollen yield of Echium vulgare L. in the climatic conditions of Lublin
Nektarowanie i wydajność pyłkowa Echium vulgare L. w warunkach klimatycznych Lublina

Autorzy:

Chwil, M.
Weryszko-Chmielewska, E.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/11541995.pdf

Data publikacji:

2011

Wydawca:

Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie. Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie

Opis:

In Poland common viper’s bugloss (E. vulgare L.) is the most common species. E. vulgare belongs to medicinal, ornamental and bee plants, since it is a source of nectar and pollen forage. These flowers are frequently visited by bumblebees and honey bees. Flowering specimens of common viper’s bugloss were collected in the area of Lublin. Flowers and their parts were observed using stereoscopic microscopy. The micromorphology of the nectary at the initial stage of nectar secretion was observed in a scanning electron microscope. The rate of nectar production and pollen yield of the plants were determined as well as insects visiting flowers of this species were identified. The nectary, located at the base of the ovary, was found to be fused with its lower part. Nectar is secreted through numerous stomata located in the epidermis of the nectary. Nectar secretion, which starts at the bud stage, lasts throughout the flower life (3–4 days). Over this period, one flower of common viper’s bugloss produces 2.14 mg of nectar with high sugar concentration (48%). Sugar yield of its flowers is on average 9.8 mg/10 flowers. The flowers start to shed pollen at bud break and release the largest amount of pollen during late morning hours. The weight of pollen produced by 10 flowers is 5.4 mg. The present study shows that the flowers of E. vulgare are a very good source of nectar and pollen forage.
W Polsce pospolitym gatunkiem jest żmijowiec zwyczajny (E. vulgare L.). E. vulgare należy do roślin leczniczych, ozdobnych i pszczelarskich, gdyż jest źródłem pożytku nektarowego i pyłkowego. Kwiaty te licznie odwiedzają trzmiele i pszczoły. Kwitnące okazy żmijowca zwyczajnego zbierano w rejonie Lublina. Obserwacje kwiatów i ich fragmentów przeprowadzono przy użyciu mikroskopii stereoskopowej. Mikromorfologię nektarnika w początkowej fazie sekrecji nektaru obserwowano w skaningowym mikroskopie elektronowym. Określono obfitość nektarowania i wydajność pyłkową roślin oraz grupy owadów odwiedzające kwiaty tego gatunku. Stwierdzono, że nektarnik położony u nasady zalążni słupka jest zrośnięty z jej dolną częścią. Nektar wydzielany jest za pośrednictwem licznych aparatów szparkowych położonych w epidermie nektarnika. Rozpoczynająca się w pąku sekrecja nektaru trwa przez całe życie kwiatu (3–4 dni). W ciągu tego okresu jeden kwiat żmijowca zwyczajnego wydziela 2,14 mg nektaru o wysokiej koncentracji cukrów (48%). Wydajność cukrowa kwiatów wynosi średnio 9,8 mg/10 kwiatów. Kwiaty rozpoczynają pylenie w stadium pękającego pąka i uwalniają najwięcej pyłku w godzinach przedpołudniowych. Masa pyłku wytwarzana przez 10 kwiatów wynosi 5,4 mg. Z badań wynika, że Kwiaty E. vulgare są bardzo dobrym źródłem pożytku nektarowego i pyłkowego.

Źródło:

Acta Scientiarum Polonorum. Hortorum Cultus; 2011, 10, 3; 187-196
1644-0692

Pojawia się w:

Acta Scientiarum Polonorum. Hortorum Cultus

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 29.

Tytuł:

Morfologia prezentera pyłkowego i polimorfizm ziaren pyłku Taraxacum officinale F. H. Wigg.
The morphology of pollen presenter and polymorphism of pollen grains Taraxacum officinale F. H. Wigg.

Autorzy:

Weryszko-Chmielewska, E.
Chwil, M.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/27671.pdf

Data publikacji:

2006

Wydawca:

Polskie Towarzystwo Botaniczne

Opis:

The study of the structure of the pollen presenter of Taraxacum officinale and morphology of pollen grains was conducted based on plant material sampled from three different sites. One of them was a forest meadow situated away from the city, and the other two were located in the city centre of Lublin. Light and electron scanning microscopy were used in the study. The pollen presenter in Taraxacum officinale occurs at the upper part of the style situated over the androecium and on the outer part of the stigma. Numerous unicellular trichomes are found on the entire surface of the epidermis of the presenter. The function of the presenter consists in transferring pollen grains above the androecium and corolla petals. Its activity does not stop after pollen release from anthers. Taraxacum pollen grains represent the Crepis - type. Most frequently, they are tricolporate, radially symmetric and isopolar. In terms of the size, they are included in medium-sized grains. In the material examined, many deformed and asymmetric grains were observed, though they were marked by high viability at the level of 96.5-99%. Grains with the largest average lengths of the equatorial and polar axes were found in plants sampled from the meadow situated out of town. In the plant material from all sites, grains with disturbances of the external structure occurred.
Badania struktury prezentera pyłkowego i morfologii ziaren pyłku Taraxacum officinale przeprowadzono w oparciu o materiał roślinny pobrany z trzech różnych stanowisk. Jedno z nich stanowiła leśna łąka oddalona od miasta, pozostałe dwa były położone w śródmieściu Lublina. Do badañ zastosowano mikroskopię świetlną oraz elektronową skaningową.Prezenter pyłkowy u Taraxacum officinale występuje na górnej część szyjki słupka położonej ponad pręcikowiem i na zewnętrznej części znamienia. Na całej powierzchni epidermy prezentera występują liczne jednokomórkowe włoski. Funkcja prezentera polega na wyniesieniu ziaren pyłku ponad pręcikowie i płatki korony. Jego aktywność nie ustaje po wypyleniu pylników. Ziarna pyłku Taraxacum reprezentują Crepis typ. Najczęściej są one trójbruzdowoporowe ( tricolporate), promieniście symetryczne i równobiegunowe. Pod względem wielkości są zaliczane do średnich. W badanym materiale zaobserwowano wiele ziaren zdeformowanych i asymetrycznych, chociaż odznaczały się wysoką żywotnością 96,5 99%. Ziarna o największych średnich długościach osi biegunowej i równikowej występowały u roślin pochodzących z łąki położonej poza miastem. W materiale roślinnym ze wszystkich stanowisk występowały ziarna z zaburzeniami budowy zewnętrznej.

Źródło:

Acta Agrobotanica; 2006, 59, 2
0065-0951
2300-357X

Pojawia się w:

Acta Agrobotanica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 30.

Tytuł:

Micromorphology of the epidermis of the floral nectary of Rhododendron japonicum [A.Gray] J.V.Suringar ex E.H.Wilson
Mikromorfologia epidermy nektarnika kwiatowego Rhododendron japonicum [A.Gray] J.V.Suringar ex E.H.Wilson

Autorzy:

Weryszko-Chmielewska, E
Chwil, M

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/26668.pdf

Data publikacji:

2007

Wydawca:

Polskie Towarzystwo Botaniczne

Tematy:

Rhododendron japonicum
floral nectary
epidermis
stoma
nectary
botany
flower
micromorphology
cuticle

Opis:

The conducted study related to the structure of the floral nectaries of Rhododendron japonicum (A. Gray) J. V. Suringar ex E. H. Wilson. The structure of the secretory epidermis of the nectaries was analysed by using scanning electron microscopy (SEM). Rhododendron japonicum develops the superior pistil with a 5-loculed ovary equipped in five ribs. The nectary gland is located in the lower part of the ovary. In the nectary regions located on the extension of the ribs of the ovary, stomata were very numerous. In the upper part of the nectary, stomata were arranged individually or in small clusters, whereas at its half-height they formed stomatal areas. The stomata were at different growth stages. They were arranged in different directions. The stomata developed on the nectary surface according to the mosaic pattern. The stomata from the lower situated part of the nectary had a different structure than those occurring in the upper half of the nectary. The stomata in the nectaries of Rh. japonicum belong to the actinocytic type. The cuticle layer in the upper part of the nectary was better developed and had a characteristic sculpture, whereas in the lower part it was smooth.
Przeprowadzone badania dotyczyły struktury nektarników kwiatowych Rhododendron japonicum (A. Gray) J. V. Suringar ex E. H. Wilson. Budowę epidermy sekrecyjnej nektarników analizowano w skaningowym mikroskopie elektronowym (SEM). Rhododendron japonicum wykształca górny słupek z 5-krotną zalążnią wyposażoną w pięć żeber. Gruczoł nektarnikowy położony jest w dolnej części zalążni. W regionach nektarnika położonych na przedłużeniu żeber zalążni szparki były bardzo liczne. W górnej części nektarnika szparki rozmieszczone były pojedynczo lub w małych skupieniach, zaś w połowie jego wysokości tworzyły pola szparkowe. Aparaty szparkowe znajdowały się w różnych fazach rozwoju. Były położone różnokierunkowo. Rozwój aparatów szparkowych na powierzchni nektarnika odbywał się według wzoru mozaikowatego. Aparaty z niżej położonej części nektarnika miały inną budowę, niż występujące w górnej połowie nektarnika. Szparki w nektarnikach Rh. japonicum należą do typu aktynocytycznego. Warstwa kutykuli w górnej części nektarnika była lepiej rozwinięta i miała charakterystyczną skulpturę, natomiast w dolnej części była gładka.

Źródło:

Acta Agrobotanica; 2007, 60, 1
0065-0951
2300-357X

Pojawia się w:

Acta Agrobotanica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 31.

Tytuł:

Micromorphology of glandular structures in Echium vulgare L. flowers
Mikromorfologia struktur wydzielniczych w kwiatach Echium vulgare L.

Autorzy:

Weryszko-Chmielewska, E.
Chwil, M.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/27024.pdf

Data publikacji:

2008

Wydawca:

Polskie Towarzystwo Botaniczne

Tematy:

micromorphology
glandular structure
Echium vulgare
flower
nectary
stigma
calyx
trichome
Boraginaceae

Opis:

The micromorphology of selected elements of Echium vulgare L. fl owers was investigated, with special attention to the structure of the nectaries and the stigma of the pistil as well as types of trichomes occurring on the surface of the calyx. The nectary had the shape of an uneven disc located around the lower region of the four-parted ovary of the pistil. The glandular cells formed a tier with a height of 330 μm and a radial width of 144 μm. Nectar was secreted onto the nectary surface through anomocytic stomata located at the level of other epidermal cells. Most of the stomata were open, with a different dimension of the pore. Their largest number was observed at the base of the nectary, and 462 stomata were noted on the whole surface of the nectary. The cuticle on the surface of the guard cells formed fi ne, circular striae. The subsidiary cells formed striated cuticular ornamentation, with the striae arranged radially in the direction of the stoma, whereas on the surface of other epidermal cells the striae formed an arrangement with different directions. The epidermis on the surface of the stigma formed regularly arranged papillae with a fan-shaped, expanded upper part which had corrugated outer walls, whereas the base of the cell formed a widened small column. The epidermis of the abaxial part of the calyx was covered by numerous non-glandular trichomes of different length which were made up of one or several cells. The glandular trichomes in the epidermis of the calyx grew with smaller density compared to the protective trichomes, and they were composed of a 1-2-celled stalk and a glandular head.
Badano mikromorfologię wybranych elementów kwiatów Echium vulgare L. ze szczególnym uwzględnieniem struktury nektarników i znamienia słupka oraz typów włosków występujących na powierzchni kielicha. Nektarnik miał kształt nierównego dysku położonego wokół dolnej części czterodzielnej zalążni słupka. Komórki gruczołowe tworzyły pokład o wysokości 330 μm i szerokości promieniowej równej 144 μm. Nektar wydostawał się na powierzchnię nektarnika przez anomocytyczne aparaty szparkowe, położone na poziomie innych komórek epidermy. Aparaty szparkowe w większości były otwarte ze zróżnicowaną rozwartością poru. Największą ich liczbę obserwowano przy podstawie nektarnika, zaś na całej powierzchni nektarnika odnotowano 460 szparek. Kutykula na powierzchni komórek szparkowych tworzyła delikatne, koliste prążki. Komórki przyszparkowe wykształcały prążkowaną ornamentację kutykularną z prążkami ułożonymi promieniście w kierunku szparki, zaś na powierzchni innych komórek epidermy prążki tworzyły różnokierunkowy układ. Epiderma na powierzchni znamienia wykształcała regularnie ułożone papille z wachlarzowato rozszerzoną górną częścią o karbowanych ścianach zewnętrznych, zaś nasada komórki tworzyła maczugowatą kolumienkę. Epiderma odosiowej części kielicha była pokryta licznymi włoskami mechanicznymi o zróżnicowanej długości, które zbudowane były z jednej lub kilku komórek. Włoski gruczołowe w epidermie kielicha wyrastały w mniejszym zagęszczeniu w porównaniu z trichomami ochronnymi i były utworzone z 1-2 komórkowego trzonka i wydzielniczej główki.

Źródło:

Acta Agrobotanica; 2008, 61, 2
0065-0951
2300-357X

Pojawia się w:

Acta Agrobotanica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 32.

Tytuł:

The ecological features of flowers and inflorescences of two species of the genus Petasites Miller (Asteraceae)
Cechy ekologiczne kwiatów i kwiatostanów dwóch gatunków z rodzaju Petasites Miller (Asteraceae)

Autorzy:

Haratym, W.
Weryszko-Chmielewska, E.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/27580.pdf

Data publikacji:

2012

Wydawca:

Polskie Towarzystwo Botaniczne

Opis:

The structural features of flowers and inflorescences of Petasites hybridus and P. albus were compared. Only individuals producing flower heads with male flowers and few female flowers were found in the studied populations. Light microscopy (LM) and scanning electron microscopy (SEM) were used for examination. The present study shows that the stems of the above- -mentioned species differed in height and number of flower heads, but the number of flowers per head was similar. Larger flowers were found on the stems of P. albus. The following features has been found to play an important role in pollination ecology: the strongly contrasting colours of the floral parts; on the petals, the occurrence of several types of cells which can increase the attractiveness of the flowers by refracting sunlight in a different way; production of odorous oils by the petal cells; production of significant amounts of pollen offered to insects by the well-developed pollen presenters; the development of nectaries and nectar production by the male flowers as well as the development of colour attractants by the corolla, anthers, and bracts.
Porównywano cechy budowy kwiatostanów i kwiatów Petasites hybridus i P. albus. W badanych populacjach znaleziono tylko osobniki wytwarzające koszyczki z kwiatami męskimi i nielicznymi żeńskimi. Do badań wykorzystano mikroskopię świetlną (LM) i skaningową elektronową (SEM). Z badań wynika, że pędy wymienionych gatunków różniły się wysokością i liczbą koszyczków, ale liczba kwiatów w koszyczkach była zbliżona. Większe kwiaty znaleziono na pędach P. albus. Do cech odgrywających znaczną rolę w ekologii zapylania zaliczono: silnie skontrastowane barwy elementów kwiatowych; występowanie na płatkach kilku typów komórek, które mogą zwiększać atrakcyjność kwiatów przez załamywanie w różny sposób promieni świetlnych; wytwarzanie olejków zapachowych przez komórki płatków; produkcję znacznych ilości pyłku oferowanego owadom przez dobrze rozwinięte prezentery pyłkowe; wytwarzanie nektarników i nektaru przez kwiaty męskie oraz utworzenie barwnych atraktantów sygnalizacyjnych przez koronę, pylniki i liście przykwiatowe.

Źródło:

Acta Agrobotanica; 2012, 65, 2
0065-0951
2300-357X

Pojawia się w:

Acta Agrobotanica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 33.

Tytuł:

Diversity in the structure of the petal epidermis emitting odorous compounds in Viola x wittrockiana Gams.
Różnorodność struktury epidermy płatków korony Viola x wittrockiana Gams. emitującej związki zapachowe

Autorzy:

Weryszko-Chmielewska, E.
Sulborska, A.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/11542234.pdf

Data publikacji:

2012

Wydawca:

Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie. Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie

Opis:

The flowers of Viola × wittrockiana Gams. emit odorous compounds. The glands found in the flowers, responsible for the production of essential oils, are most frequently distributed on the petals of the corolla. They include papillae – conical epidermal cells. The structure of the epidermis and the internal tissues of the petals of V. × wittrockiana were examined using light, fluorescence and scanning electron microscopy. Papillae were found to occur in the epidermis on both sides of all the petals (spurred, lateral and upper), but they were much longer in the adaxial epidermis. Different-sized droplets of lipid nature, which are essential oils, were present in the papillae. They were also observed on the outer surface of the walls of these cells. Moreover, in the adaxial epidermis there were areas of flattened cells with a characteristic structure, being probably secretory glands. The present study shows that differently-structured cells of both the abaxial and adaxial epidermis participate in the release of odorous compounds by the flowers of V. × wittrockiana. These different structures may produce varied scents in terms of their quality.
Kwiaty Viola × wittrockiana Gams. emitują związki zapachowe. Gruczoły występujące w kwiatach, odpowiedzialne za wytwarzanie olejków eterycznych, rozmieszczone są najczęściej na płatkach korony. Do struktur tych należą papille – stożkowate komórki epidermy. Badano budowę epidermy oraz wewnętrznych tkanek płatków V. × wittrockiana przy użyciu mikroskopii świetlnej, fluorescencyjnej i skaningowej elektronowej. Stwierdzono, że po obu stronach płatków (ostrogowego, bocznych i górnych) występują w epidermie papille, z tym, że w epidermie adaksjalnej są one znacznie dłuższe. W papillach oraz na zewnętrznej powierzchni ich ścian obecne były różnej wielkości krople o charakterze lipidów. Wyniki badań histochemicznych potwierdziły, że w obserwowanych kroplach występują olejki eteryczne. Ponadto w epidermie adaksjalnej znajdowały się strefy spłaszczonych komórek o charakterystycznej budowie, stanowiące prawdopodobnie gruczoły wydzielnicze. Z badań wynika, że w wydzielaniu związków zapachowych przez kwiaty V. × wittrockiana uczestniczą zarówno komórki epidermy adaksjalnej, jak i abaksjalnej o różnej budowie. Być może te zróżnicowane struktury wytwarzają niejednorodne pod względem jakościowym zapachy.

Źródło:

Acta Scientiarum Polonorum. Hortorum Cultus; 2012, 11, 6; 155-167
1644-0692

Pojawia się w:

Acta Scientiarum Polonorum. Hortorum Cultus

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 34.

Tytuł:

Ecological adaptations of the floral structures of Galanthus nivalis L.
Przystosowania ekologiczne struktur kwiatowych Galanthus nivalis L.

Autorzy:

Weryszko-Chmielewska, E.
Chwil, M.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/28462.pdf

Data publikacji:

2010

Wydawca:

Polskie Towarzystwo Botaniczne

Tematy:

ecological adaptation
plant morphology
micromorphology
Galanthus nivalis
flower
plant anatomy
osmophore
tepal

Opis:

The structure of the flowers of Galanthus nivalis shows adaptations to early spring flowering conditions as well as adaptations to entomogamy. The tepals produce colour marks and odorous substances. The aim of the present study was to determine the micromorphology and anatomy of tepals, in particular in the regions comprising colour marks which, in accordance with the literature data, emit essential oils. Examination was performed using light, fluorescence, and scanning electron microscopy. Large protrusions, corresponding to the location of the green stripes, were found to occur on the adaxial surface of the inner tepals. The epidermal cells in this part of the tepals produce a cuticle with characteristic ornamentation as well as numerous stomata with well-developed outer cuticular ledges. The wide opening of many stomata is evidence of high activity in this area. The fluorescence microscopy images confirm the high activity of the epidermis (scent emission), on both sides of the tepals, as well as of the chloroplast- containing mesophyll. In the abaxial epidermis, there were observed different-sized papillae that also participated in essential oil secretion. The polarization of the epidermal cell protoplasts, large cell nuclei, and the presence of large vacuoles with heterogeneous contents in the peripheral part of the cells correspond to the structural features of the tissues emitting odorous compounds in flowers – osmophores. In freshly opened flowers, the mesophyll of the central part of the perianth segments was composed of several cell layers, whereas in older flowers large air ducts formed, which are adaptations to environmental thermal conditions.

Źródło:

Acta Agrobotanica; 2010, 63, 2
0065-0951
2300-357X

Pojawia się w:

Acta Agrobotanica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 35.

Tytuł:

Structural features of flower trichomes in drug eyebright (Euphrasia stricta D. Wolff EX J. F. Lehm.)
Cechy strukturalne włosków w kwiatach świetlika wyprężonego (Euphrasia stricta D. Wolff ex J. F. Lehm.)

Autorzy:

Haratym, W.
Weryszko-Chmielewska, E.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/27707.pdf

Data publikacji:

2013

Wydawca:

Polskie Towarzystwo Botaniczne

Opis:

Euphrasia stricta D. Wolff ex J. F. Lehm. (Orobanchaceae) is a representative of plants that are widely used in folk medicine, phytomedicine, and homeopathy. The medicinal raw material derived from the drug eyebright is applied primarily in treatment of ophthalmic diseases. The investigations of trichomes in drug eyebright (Euphrasia stricta D. Wolff ex J. F. Lehm) were conducted in 2010–2011. Using light microscopy and scanning electron microscopy, their location and morphological and anatomical features were identified. Three types of non-glandular trichomes were found: short unicellular, long 1–2 celled, and long 2-celled with wall ornamentation. Additionally, 7 types of glandular trichomes were found; these included: unicellular clavate, 2–3-celled clavate, capitate with a unicellular head and a 3-celled stalk, capitate with a unicellular head and a 2-celled stalk, capitate with a 2-celled head, conical papillae, and ribbon-like trichomes with wall thickening.
Euphrasia stricta D. Wolff ex J. F. Lehm. (Orobanchaceae) jest jedną z roślin szeroko stosowanych w medycynie ludowej, fitomedycynie i homeopatii. Surowiec leczniczy pochodzący ze świetlika wykorzystywany jest głównie w terapii schorzeń okulistycznych. Badania włosków występujących w kwiatach świetlika wyprężonego (Euphrasia stricta D. Wolff ex J. F. Lehm) przeprowadzono w latach 2010–2011. Przy zastosowaniu mikroskopii świetlnej i skaningowej elektronowej określono lokalizację, cechy budowy morfologicznej i anatomicznej włosków. Stwierdzono obecność 3 typów włosków mechanicznych: krótkie jednokomórkowe, długie 1–2-komórkowe oraz długie 2-komórkowe z ornamentacją ściany. Ponadto zaobserwowano 7 rodzajów włosków gruczołowych: maczugowate jednokomórkowe, maczugowate 2–3-komórkowe, główkowate z 1-komórkową główką i 3-komórkowym trzonkiem, główkowate z 1-komórkową główką i 2-komórkowym trzonkiem, główkowate z 2-komórkową główką, stożkowate papille oraz włoski taśmowate ze zgrubieniami ścian.

Źródło:

Acta Agrobotanica; 2013, 66, 4
0065-0951
2300-357X

Pojawia się w:

Acta Agrobotanica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 36.

Tytuł:

Flowering biology and structure of floral nectaries in Galanthus nivalis L.

Autorzy:

Weryszko-Chmielewska, E.
Chwil, M.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/59188.pdf

Data publikacji:

2016

Wydawca:

Polskie Towarzystwo Botaniczne

Tematy:

flowering biology
nectary structure
floral nectary
Galanthus nivalis
snowdrop
common snowdrop zob.snowdrop
flower
breeding system
pollen mass
nectar production

Opis:

In Poland Galanthus nivalis L. is partially protected. The flowers of this species are one of the first sources of nectar and pollen for insects from February to April. The aim of this study was to present the flowering biology as well as the topography, anatomical, and ultrastructural features of the floral nectary. The flower lifespan, the breeding system, and the mass of pollen and nectar produced by the flowers were determined. Examination of the nectary structure was performed using light, fluorescence, scanning and transmission electron microscopy. The flower of G. nivalis lives for about 30 days. The stamens and pistils mature simultaneously and during this time nectar is secreted. The anthers of one flower produced the large amount of pollen (4 mg). The breeding system of G. nivalis was found to be characterized by partial self-compatibility, outcrossing, and xenogamy. The nectary is located at the top of the inferior ovary. The nectary epidermal cells are characterized by striated cuticular ornamentation. Initially, the secreted nectar formed vesicle-like protuberances under the cuticle. The epidermal and parenchymal cells contain numerous plastids, mitochondria, dictyosomes, ER cisterns, and vesicles fused with the plasmalemma, which indicates granulocrine nectar secretion.

Źródło:

Acta Societatis Botanicorum Poloniae; 2016, 85, 1
0001-6977
2083-9480

Pojawia się w:

Acta Societatis Botanicorum Poloniae

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 37.

Tytuł:

Characteristics of blooming, floral nectaries and nectar of Malus sargentii Rehd.
Charakterystyka kwitnienia, nektarników kwiatowych i nektaru Malus sargentii Rehd.

Autorzy:

Weryszko-Chmielewska, E.
Dmitruk, M.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/26860.pdf

Data publikacji:

2009

Wydawca:

Polskie Towarzystwo Botaniczne

Tematy:

blooming
flora
nectary
nectar
Malus sargentii
insect visitation
micromorphology
ornamental tree
apple tree

Opis:

In the years 2007-2008, the flowering biology of Malus sargentii, an ornamental apple tree native to Japan, was studied in the conditions of Lublin (Poland). The daily rate of flower opening, flowering duration and flower visitation by insects were determined. The amount of nectar produced per flower and sugar content in the nectar were investigated. The size of nectaries and the micromorphology of their surface were examined using light and scanning electron microscopy. It was found that the greatest amount of flowers opened between 11.00 and 13.00. During this time, the largest number of insects was observed in the flowers. Bees (90%) were predominant among the insects, with a much smaller number of bumblebees (6%) and butterflies (4%). The flower life span was 5 days. Over this period, the flower produced, on the average, 0.71 mg of nectar with an average sugar content of 32%. The nectaries of Malus sargentii are orange-yellow coloured and they represent the hypanthial type. Due to the protrusion of the nectariferous tissue, they are classified as automorphic nectaries. The surface of the epidermal cells of the nectary was distinguished by distinct cuticle folds. A small number of stomata were located only in the basal part of the nectary. At the beginning of flowering, all stomata were closed, but secretion traces were observed near well-developed outer cuticular ledges.
W warunkach Lublina (Poland) w latach 2007- 2008 badano biologię kwitnienia Malus sargentii, jabłoni ozdobnej pochodzącej z Japonii. Określono dobową dynamikę rozkwitania kwiatów, długość kwitnienia oraz oblot kwiatów przez owady. Zbadano ilość nektaru wytwarzanego przez kwiat oraz zawartość cukrów w nektarze. W mikroskopie świetlnym i skaningowym elektronowym analizowano wielkość nektarników oraz mikromorfologię ich powierzchni. Stwierdzono, że najwięcej kwiatów rozwija się w godzinach 11.00 – 13.00. W tym samym czasie obserwowano największą liczbę owadów w kwiatach. Wśród owadów dominowały pszczoły (90%), przy znacznie mniejszej liczbie trzmieli (6%) i motyli (4%). Długość życia kwiatu wynosiła 5 dni. W tym czasie kwiat wytwarzał średnio 0,71 mg nektaru o średniej zawartości cukrów wynoszącej 32%. Nektarniki Malus sargentii mają barwę pomarańczowożółtą i reprezentują typ hypancjalny. Ze względu na uwypuklenie tkanki nektaronośnej zaliczono je do nektarników automorficznych. Powierzchnia komórek epidermy nektarnika odznaczała się wyraźnymi pofałdowaniami kutykuli. Nieliczne aparaty szparkowe zlokalizowane były tylko w bazalnej części nektarnika. Na początku kwitnienia wszystkie aparaty szparkowe były zamknięte, ale przy dobrze rozwiniętych zewnętrznych listwach kutykularnych obserwowano ślady wydzieliny.

Źródło:

Acta Agrobotanica; 2009, 62, 1
0065-0951
2300-357X

Pojawia się w:

Acta Agrobotanica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 38.

Tytuł:

Comparison of features of the epidermis and the size of the floral nectary in four species of the genus Cotoneaster Med.
Porównanie cech epidermy i wielkości nektarnika kwiatowego czterech gatunków z rodzaju Cotoneaster Med.

Autorzy:

Chwil, M.
Weryszko-Chmielewska, E.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/27871.pdf

Data publikacji:

2011

Wydawca:

Polskie Towarzystwo Botaniczne

Opis:

The investigations involved four species of the Cotoneaster genus: C. divaricatus, C. horizontalis, C. lucidus, C. praecox, which are commonly grown for decorative purposes. In Poland, these plants bloom in May and June and are a source of abundant spring nectar flow for insects. The floral nectaries of the above-mentioned species were examined using stereoscopic, light, and scanning electron microscopy in order to assess their size and epidermal microstructure. In the plants studied, the upper part of the hypanthium is lined by nectariferous tissue. The nectaries in the four species vary in terms of their sizes. Nectar is secreted onto the surface of the epidermis through anomocytic, slightly elongated or circular stomata. The largest stomata on the nectary epidermis were found in the flowers of C. horizontalis, and the smallest ones in C. divaricatus. Their size and location in relation to other epidermal cells were taxon-specific. The highest density of stomata in the nectary epidermis was found in C. divaricatus (205 per mm2), whereas C. horizontalis flowers exhibited the lowest (98 per mm2) stomatal density. The cuticular ornamentation on the nectary epidermis surface was diverse. The stomatal indices calculated for the nectary epidermis were considerably lower than for the leaves in the particular species.
Badano 4 gatunki z rodzaju Cotoneaster: C. divaricatus, C. horizontalis, C. lucidus, C. praecox, które należą do często sadzonych krzewów ozdobnych. W warunkach Polski rośliny te kwitną w maju i czerwcu, są dobrym źródłem wiosennego pożytku nektarowego dla owadów. Nektarniki kwiatowe wymienionych gatunków badano przy zastosowaniu mikroskopii stereoskopowej, świetlnej i skaningowej elektronowej określając ich wielkość i mikrostrukturę epidermy. Tkanka nektarnikowa badanych roślin wyściela górną powierzchnię hypanthium. Nektarniki czterech gatunków różnią się wielkością. Wydzielanie nektaru na powierzchnię epidermy odbywa się za pośrednictwem anomocytycznych aparatów szparkowych o lekko wydłużonym lub kolistym kształcie. Największe aparaty szparkowe w epidermie nektarnika wykształcały kwiaty C. horizontalis, a najdrobniejsze C. divaricatus. Ich wielkość i położenie w stosunku do innych komórek epidermy były zróżnicowane w zależności od taksonu. Największe zagęszczenie szparek w epidermie nektarnika stwierdzono u C. divaricatus (205 w mm2), a najmniejsze w kwiatach C. horizontalis (98 w mm2). Ornamentacja kutykularna na powierzchni epidermy nektarników była zróżnicowana. Indeksy szparkowe obliczone dla epidermy nektarnika były znacznie mniejsze niż dla liści odpowiednich gatunków.

Źródło:

Acta Agrobotanica; 2011, 64, 4
0065-0951
2300-357X

Pojawia się w:

Acta Agrobotanica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 39.

Tytuł:

Nutritive for insects attractants in Asphodelus albus Miller flowers
Atraktanty pokarmowe dla owadow w kwiatach Asphodelus albus Miller

Autorzy:

Weryszko-Chmielewska, E
Chwil, M

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/28459.pdf

Data publikacji:

2006

Wydawca:

Polskie Towarzystwo Botaniczne

Tematy:

white asphodel
morphology
pollen efficiency
pollen grain
nectar secretion
nectary
insect
flower
Asphodelus albus
nutritive attractant

Opis:

The studies on Asphodelus albus Miller flowers were conducted in the Botanical Garden of the UMCS in Lublin in the years 2004-2005. The flower nectaries location was determined in a stereoscopic microscope. The nectaring abundance was studied with a pipette method described by Jabłoński and Szklanowska (1979), while pollen efficiency determined after Warakomska's ether method (1972). Pollen viability was computed in a sample of 400 grains after acetocarmine staining. The following measurements of pollen grains were made: the length of polar axis (P), equatorial longitudinal axis (EL) and equatorial transverse axis (ET). In Asphodelus albus flowers, there are three nectary glands located in the ovary septa whose outlets are situated in the upper part of the ovary. The nectar secretion starts in a dehiscing bud and persists until the withering stage of perianth leaves. Considering the size of monocolpate pollen grains of Asphodelus albus, they are ranked among great, whereas their shape assumed flattened and circular at the polar view. In the Poland climatic conditions, a pollen showed high vitality (98%). The Asphodelus albus plants constitute a valuable source of nutrition for the pollinators as a single flower generated on average 4,22 mg sugars and 0,2 mg of pollen grains.
Badania kwiatów Asphodelus albus Miller przeprowadzono na terenie Ogrodu Botanicznego UMCS w Lublinie w latach 2004-2005. W mikroskopie stereoskopowym określono położenie nektarników kwiatowych. Obfitość nektarowania badano metodą pipetową opisaną przez Jabłońskiego i Szklanowską (1979). Do oznaczeń wydajności pyłkowej kwiatów zastosowano metodę eterową Warakomskiej (1972). Żywotność pyłku obliczono w próbie 400 ziaren po zabarwieniu acetokarminem. Wykonano pomiary ziaren pyłku: określono długość osi biegunowej (P) oraz osi równikowej podłużnej (EL) i poprzecznej (ET). W kwiatach Asphodelus albus występują trzy gruczoły nektarnikowe położone w przegrodach zalążni, które mają ujścia usytuowane w górnej części zalążni. Sekrecja nektaru rozpoczyna się w pękającym pąku i trwa do fazy więdnięcia listków okwiatu. Jednobruzdowe ziarna pyłku Asphodelus albus pod względem wielkości zaliczono do dużych, zaś ich kształt określono jako spłaszczony, a w położeniu biegunowym kolisty. Pyłek w warunkach klimatycznych Polski wykazał wysoką żywotność (98%). Rośliny Asphodelus albus są wartościowym źródłem pokarmu dla owadów zapylających, gdyż jeden kwiat wytwarzał średnio 4,22 mg cukrów i 0,2 mg pyłku.

Źródło:

Acta Agrobotanica; 2006, 59, 1
0065-0951
2300-357X

Pojawia się w:

Acta Agrobotanica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 40.

Tytuł:

Leaf micromorphology of Aesculus hippocastanum L. and damage caused by leaf-mining larvae of Cameraria ohridella Deschka and Dimic
Mikromorfologia liści Aesculus hippocastanum L. i uszkodzenia wywołane przez minujące larwy Cameraria ohridella Deschka i Dimić

Autorzy:

Weryszko-Chmielewska, E.
Haratym, W.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/27637.pdf

Data publikacji:

2012

Wydawca:

Polskie Towarzystwo Botaniczne

Opis:

The present study is a continuation of our research on the structure of healthy leaves of Aesculus hippocastanum and leaves damaged by larvae of Cameraria ohridella. In this study, the epidermal micromorphology of both leaf surfaces in A. hippocastanum was investigated by scanning electron microscopy (SEM). Light microscopy was used to examine on which side of the leaf blades eggs of Cameraria ohridella were laid. The characteristic features of the adaxial and abaxial epidermis were shown. In the hypostomatic leaves of the studied species, the stomata occurred at a density of 173 × mm-2 and they represented the cyclocytic type. A striated layer of the cuticle was observed only in the adaxial epidermis in which glandular hairs were also present along the midribs. Non-glandular trichomes grew only on the surface of the midribs or in their axils in the abaxial epidermis. We found eggs of C. ohridella only on the adaxial surface of the epidermis. Using SEM, we also observed in the mines leaf tissues damaged by C. ohridella. We found palisade parenchyma to be absent, whereas in the spongy parenchyma there could be seen large intercellular spaces and at places a dense mass of organic matter, formed from damaged cells and larval excrement. The vascular bundles and calcium oxalate crystals remained in the feeding places. We found numerous bacteria, fungal spores and hyphae as well as cleistothecia of Erysiphales in the mines on the surface of the damaged mesophyll. The glandular trichomes occurring only locally on the leaves, the relatively thin cell walls of the epidermis and a not well-developed cuticle layer on their surface do not protect sufficiently these leaves against the invasion of C. ohridella. On the other hand, damaged tissue areas are a convenient place for the growth of bacteria and fungi.
Obecna praca stanowi kontynuację naszych badań dotyczących struktury zdrowych liści Aesculus hippocastanum i uszkodzonych przez larwy Cameraria ohridella. Analizowano mikromorfologię epidermy obu powierzchni liści A. hippocastanum w skaningowym mikroskopie elektronowym. W mikroskopie świetlnym oceniano, po której stronie blaszek liściowych składane są jaja Cameraria ohridella. Wykazano charakterystyczne cechy epidermy doosiowej i odosiowej. W hypostomatycznych liściach badanego gatunku aparaty szparkowe występowały w zagęszczeniu 173 × mm-2 i reprezentowały cyklocytyczny typ. Prążkowaną warstwę kutykuli obserwowaliśmy tylko w doosiowej epidermie, gdzie obecne były również włoski gruczołowe wzdłuż nerwów głównych. Włoski mechaniczne wyrastały tylko na powierzchni nerwów oraz w ich kątach w obrębie odosiowej epidermy. Jaja C. ohridella znaleźliśmy jedynie na powierzchni doosiowej epidermy. W mikroskopie skaningowym obserwowaliśmy również uszkodzone przez C. ohridella tkanki liści w obrębie min. Stwierdziliśmy brak miękiszu palisadowego, zaś w obrębie miękiszu gąbczastego widoczne były duże przestwory międzykomórkowe, a miejscami zwarta masa materii organicznej, która powstała z uszkodzonych komórek i ekskrementów larw. W żerowiskach pozostały wiązki przewodzące i kryształy szczawianu wapnia. W obrębie min, na powierzchni zniszczonego mezofilu znaleźliśmy liczne bakterie, zarodniki i strzępki grzybów oraz kleistotecja Erysiphales. Występujące na liściach tylko lokalnie włoski gruczołowe, stosunkowo cienkie ściany komórkowe epidermy oraz niezbyt dobrze rozwinięta warstwa kutykuli na ich powierzchni nie zabezpieczają w dostateczny sposób tych liści przed inwazją C. ohridella. Natomiast obszary uszkodzonych tkanek są dogodnym miejscem do rozwoju bakterii i grzybów.

Źródło:

Acta Agrobotanica; 2012, 65, 3
0065-0951
2300-357X

Pojawia się w:

Acta Agrobotanica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 41.

Tytuł:

Analysis of Alnus spp. pollen seasons in Lublin and Warszawa [Poland], 2001-2007
Analiza sezonow pylkowych Alnus spp. w Lublinie i Warszawie [Polska]

Autorzy:

Weryszko-Chmielewska, E
Rapiejko, P.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/27452.pdf

Data publikacji:

2007

Wydawca:

Polskie Towarzystwo Botaniczne

Tematy:

pollen concentration
Polska
Alnus
Warsaw city
Lublin city
regional differentiation
pollen season
seasonal variation

Opis:

The course of Alnus spp. pollen seasons was compared in two cities, Lublin and Warsaw, located at a small distance from each other but included in different climatic regions of Poland. The studies were conducted using the volumetric method. It was shown that Alnus pollen seasons started in Warsaw earlier and were much shorter than in Lublin. The span between the start dates of pollen seasons was similar and it was 53-54 days. Peak days occurred in both cities most often in the second decade of March, but in Warsaw they were recorded several days earlier. Maximum concentrations reached higher values in Lublin, whereas annual totals were higher in Warsaw. The number of days with the concentration > 50 pollen grains × m⁻³ per 24 hours was 5-27 days for Warsaw and 10-19 days for Lublin over 7 years of study.
Porównano przebieg sezonów pyłkowych Alnus spp. w dwóch miastach, Lublinie i Warszawie, położonych w niewielkiej odległości ale zaliczanych do różnych regionów klimatycznych Polski. Badania prowadzono metodą wolumetryczną. Wykazano, że sezony pyłkowe Alnus rozpoczynały się w Warszawie wcześniej i były znacznie krótsze niż w Lublinie. Rozpiętość w zakresie startu sezonów pyłkowych była zbliżona i wynosiła 53-54 dni. Dni z maksymalnymi stężeniami ziaren pyłku olszy występowały w obu miastach najczęściej w drugiej dekadzie marca, ale w Warszawie rejestrowano je wcześniej. Maksymalne stężenia osiągały wyższe wartości w Lublinie, natomiast sumy roczne ziaren pyłku olszy były wyższe w Warszawie. Liczba dni ze stężeniem >50 ziaren pyłku × m⁻³ w ciągu 24 godzin wynosiła 5-27 dni dla Warszawy i 10-19 dni dla Lublina w ciągu 7 lat badań.

Źródło:

Acta Agrobotanica; 2007, 60, 2
0065-0951
2300-357X

Pojawia się w:

Acta Agrobotanica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 42.

Tytuł:

The structure of floral elements of Anchusa officinalis L. creating attractants for insects
Struktura elementów kwiatowych Anchusa officinalis L. tworzących atraktanty dla owadów

Autorzy:

Chwil, M.
Weryszko-Chmielewska, E.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/28569.pdf

Data publikacji:

2009

Wydawca:

Polskie Towarzystwo Botaniczne

Tematy:

plant structure
flora
Anchusa officinalis
creating attractant
attractant
insect
plant element
micromorphology
sepal
petal
stamen
stigma
pollen grain

Opis:

The present study involved the measurement of size and the micromorphology of the floral elements of Anchusa officinalis L. which are attractants for insects. The structure of the epidermis on the surface of the calyx, petals, throat scales, pistil and nectary were analysed using light and scanning electron microscopy (SEM). For light microscopy observations, semi-permanent slides were prepared, which were treated with Lugol’s iodine solution, Sudan III and fluoroglucine. The dark violet lobes of the corolla of Anchusa officinalis, with a velvety surface, and the throat scales, contrasting with them, belong to the most important optical attractants which lure insects from large distances. The dark pink colouring of the sepals additionally increases the attractiveness of the flowers. The epidermis covering the calyx formed different-sized non-glandular trichomes as well as glandular trichomes. The glandular trichomes were composed of a uni – or bicellular leg and a unicellular head. The colour of the corolla petals was determined by anthocyanins accumulated in the epidermal cells and in the more deeply situated parenchyma. The velvety surface was formed by the conical papillae, densely growing from the adaxial epidermis. The pink-violet throat scales with white hairs, covering the inlet to the tube of the corolla, were found at the inlet to the corolla throat. The longest trichomes on the surface of the scales were located in their lower and middle parts, whereas the shortest ones at their tips. The epidermis of the central part of the throat scales formed small papillae. The trichomes had thin cell walls, large vacuoles, numerous plastids and lipid droplets. The two-parted stigma of the pistil was covered by characteristic expanded outgrowths with wavy edges which performed the functions of structures facilitating the capture of pollen grains. As a result of the present study it was found that the structures affecting the attractiveness of the flowers, through various light effects within the corolla of Anchusa officinalis, include the papillae on the corolla surface, trichomes of the throat scales and the epidermal cells of the style. The trichomes of the scales can also be responsible for protecting pollen and nectar against rainfall.
Przeprowadzone badania obejmowały pomiary wielkości oraz mikromorfologię elementów kwiatowych Anchusa officinalis L. stanowiących atraktanty dla owadów. W mikroskopie świetlnym i skaningowym elektronowym (SEM) analizowano strukturę epidermy na powierzchni kielicha, płatków korony, osklepek, słupka i nektarnika. Do obserwacji w mikroskopie świetlnym przygotowano półtrwałe preparaty, które traktowano: płynem Lugola, Sudanem III i fluoroglucyną. Ciemnofioletowe łatki korony Anchusa officinalis o aksamitnej powierzchni i kontrastujące z nimi jasne osklepki należą do najważniejszych atraktantów optycznych przywabiających owady z dużych odległości. Ciemnoróżowe zabarwienie działek kielicha zwiększa dodatkowo atrakcyjność kwiatów. Epiderma okrywająca kielich tworzyła włoski mechaniczne różnej wielkości oraz włoski gruczołowe. Włoski gruczołowe składały się z jedno- lub dwukomórkowej nóżki i jednokomórkowej główki. Barwę płatków korony warunkowały antocyjany zgromadzone w wakuolach komórek epidermy i głębiej leżącej parenchymy. Aksamitną powierzchnię tworzyły zwarcie wyrastające z doosiowej epidermy stożkowate papille. Przy wlocie do gardzieli korony występowały różowo-fioletowe osklepki z białymi włoskami osłaniającymi wlot do rurki korony. Najdłuższe włoski na powierzchni osklepek występowały w dolnej i środkowej ich części, a najkrótsze na szczycie. Epiderma centralnej części osklepek wytwarzała niewielkie papille. Włoski miały cienkie ściany komórkowe, duże wakuole, liczne plastydy i lipidowe krople. Dwudzielne znamię słupka było pokryte charakterystycznymi rozszerzonymi wyrostkami o pofałdowanych brzegach, które pełniły funkcje struktur ułatwiających zatrzymywanie ziaren pyłku. W wyniku badań stwierdzono, że do struktur wpływających na atrakcyjność kwiatów poprzez zróżnicowane efekty świetlne w obrębie korony Anchusa officinalis należą papille na powierzchni płatków, włoski osklepek oraz komórki epidermy szyjki słupka. Włoski osklepek mogą być również odpowiedzialne za osłonę pyłku i nektaru przed deszczem.

Źródło:

Acta Agrobotanica; 2009, 62, 1
0065-0951
2300-357X

Pojawia się w:

Acta Agrobotanica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 43.

Tytuł:

Wpływ sposobu ugorowania pola na retencjonowanie wody w glebie ciężkiej
The influence of the way of field fallowing on the retention of water in heavy soil

Autorzy:

Podstawka-Chmielewska, E.
Kurus, J.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/11229640.pdf

Data publikacji:

2009

Wydawca:

Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie. Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie

Tematy:

rolnictwo
grunty orne
ugorowanie
gleby ciezkie
retencyjnosc wodna
wilgotnosc gleby
gestosc objetosciowa
zapas wody w gruncie

Źródło:

Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska. Sectio E. Agricultura; 2009, 64, 4; 130-136
0365-1118

Pojawia się w:

Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska. Sectio E. Agricultura

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 44.

Tytuł:

Evaluation of the abundance of hazel (Corylus spp.) pollen based on the patterns of the pollen seasons in Lublin in the period 2001-2010
Ocena obfitości pożytku pyłkowego leszczyny (Corylus spp.) na podstawie przebiegu sezonów pyłkowych w Lublinie w latach 2001-2010

Autorzy:

Weryszko-Chmielewska, E.
Piotrowska, K.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/11542320.pdf

Data publikacji:

2012

Wydawca:

Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie. Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie

Opis:

Corylus avellana belongs to early spring pollen sources for Apis mellifera. The aim of the present study was to evaluate the dynamics of the Corylus pollen seasons over a 10-year study period (2001–2010). The study was carried out in Lublin by the volumetric method that is currently used in aerobiology. Years of abundant pollen production by this taxon were determined, as well as the period of maximum pollen release in each year, which is associated with the availability of large amounts of pollen to bees. Thermal conditions accompanying the beginning of pollen shed and the conditions prevailing during abundant pollen shed were presented. In particular years, the start of the Corylus pollen seasons was recorded between 9 January and 25 March, with an average temperature of 4.1°C. The duration of the pollen season varied between 19 and 78 days. Years of the highest hazel pollen production were as follows: 2006, 2010, 2007, and 2005. The period of pollen abundance, associated with the presence of high Corylus pollen content in the air, was recorded most frequently in the second half of March and at the beginning of April, with the average temperature between 2.4 and 14.4°C, with the 10-year mean value of 8.1°C. At the temperature of 8°C, the honey bee undertakes its first foraging trips, among others, to search for water and collect pollen. The present study showed that the nitrogen content in Corylus pollen grains was 4.82%, while the protein content 30.13%, which demonstrates the significant nutritional value of this pollen.
Corylus avellana należy do wczesnowiosennych pożytków pyłkowych (pollen flow) Apis mellifera. Celem pracy była ocena dynamiki sezonów pyłkowych Corylus w ciągu 10 lat badań (2001–2010) w warunkach Lublina. Badania prowadzono metodą wolumetryczną, stosowaną aktualnie w aerobiologii. Wyznaczono lata obfitego pylenia tego taksonu oraz okres maksymalnego uwalniania pyłku w każdym roku, który jest związany z dostępnością dużej ilości pyłku dla pszczół. Przedstawiono warunki termiczne towarzyszące początkowi pylenia oraz panujące w czasie obfitego pylenia. Początek sezonów pyłkowych Corylus notowano w poszczególnych latach między 9.01 a 25.03 przy średniej temperaturze 4,1°C. Długość sezonu pyłkowego wynosiła 19–78 dni. Lata największej produkcji pyłku leszczyny to: 2006, 2010, 2007, 2005. Okres obfitego pylenia, związany z obecnością dużej zawartości pyłku Corylus w powietrzu, notowano najczęściej w drugiej połowie marca i na początku kwietnia, kiedy średnia temperatura wynosiła 2,4–14,4°C, z wartością średnią z dziesięciu lat 8,1°C. Przy temperaturze 8°C odbywają się pierwsze obloty pszczoły miodnej mające na celu m.in. poszukiwanie wody i zbieranie pyłku. W badaniach wykazano, że zawartość azotu w ziarnach pyłku Corylus wynosiła 4,82%, a zawartość białka 30,13%, co wskazuje na znaczną wartość pokarmową tego pyłku.

Źródło:

Acta Scientiarum Polonorum. Hortorum Cultus; 2012, 11, 3; 69-78
1644-0692

Pojawia się w:

Acta Scientiarum Polonorum. Hortorum Cultus

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 45.

Tytuł:

Morphological differentiation and distribution of non-glandular and glandular trichomes on Dracocephalum moldavicum L. shoots
Zróżnicowanie morfologiczne oraz rozmieszczenie włosków mechanicznych i wydzielniczych na pędach Dracocephalum moldavicum L.

Autorzy:

Dmitruk, M.
Weryszko-Chmielewska, E.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/28120.pdf

Data publikacji:

2010

Wydawca:

Polskie Towarzystwo Botaniczne

Tematy:

morphological differentiation
distribution
non-glandular trichome
glandular trichome
Dracocephalum moldavica
shoot
trichome
flower
leaf
stem
bract

Opis:

The structure, micromorphology and distribution of trichomes on Dracocephalum moldavicum L. shots were investigated using light and scanning electron microscopy (SEM). There were distinguished 3 types of non-glandular trichomes, 3 types of glandular trichomes and papillae of the osmophore in the epidermis of the corolla. The highest density of non-glandular and glandular trichomes was found on the abaxial surface of the calyx, on bracts and in the upper part of the stem. Structural variations in the head and stalk of long glandular trichomes were demonstrated. The dimensions of particular types of trichomes are given in the present paper. Differences in the structure of the trichomes of this species are presented, compared to literature data. The micromorphology of particular trichome types is documented in numerous photographs showing the rich ornamentation of the cuticle of non-glandular trichomes.

Źródło:

Acta Agrobotanica; 2010, 63, 1
0065-0951
2300-357X

Pojawia się w:

Acta Agrobotanica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 46.

Tytuł:

Micromorphology of the floral elements, the structure of the nectary, and the apicultural value of Elaeagnus commutata Bernh. ex Rydb.
Mikromorfologia elementów kwiatowych, struktura nektarnika i wartość pożytkowa Elaeagnus commutata Bernh. ex Rydb.

Autorzy:

Chwil, M.
Weryszko-Chmielewska, E.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/28190.pdf

Data publikacji:

2011

Wydawca:

Polskie Towarzystwo Botaniczne

Tematy:

micromorphology
plant element
structure
nectary
apicultural value
Elaeagnus commutata
flower
nectar secretion
pollen yield

Opis:

The investigations were carried out using light and scanning electron microscopy. The flowers of Elaeagnus commutata grow in clusters of 1-4 in the leaf axils. They are actinomorphic, four-lobed, with a single perianth that is yellow from the adaxial side, while the abaxial side is silvery-white. Peltate hairs of different structure are found on both surfaces of the sepals. The conical epidermal cells of the lobes are covered with a thick striated cuticle. Cylindrical hairs were observed on the edges of the lobes. Peltate hairs also grew on the style. The dish-shaped nectary gland is located at the base of the style. Nectar is secreted through numerous, evenly distributed stomata located above or at the level of other epidermal cells. Different stages of stomatal development are evidence of the asynchronous functioning of the stomata. The nectary consists of small epidermal cells and 5-6 layers of secretory parenchyma. The deeper layers of the gland are composed of larger cells of subglandular parenchyma in which vascular bundles supplying the nectary run. Honey bees were the main pollinators of silverberry. Ten silverberry flowers produced an average of 12 g of nectar with a sugar concentration in the 29.5-34.5% range. The weight of pollen produced by 10 flowers was 3.33 mg.

Źródło:

Acta Agrobotanica; 2011, 64, 1
0065-0951
2300-357X

Pojawia się w:

Acta Agrobotanica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 47.

Tytuł:

The airborne pollen calendar for Lublin, central-eastern Poland

Autorzy:

Piotrowska-Weryszko, K.
Weryszko-Chmielewska, E.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/52198.pdf

Data publikacji:

2014

Wydawca:

Instytut Medycyny Wsi

Opis:

An aerobiological study was conducted to investigate the quantity and quality of pollen in the atmosphere of Lublin in central-eastern Poland. Pollen monitoring was carried out in the period 2001–2012 using a Hirst-type volumetric spore trap. The atmospheric pollen season in Lublin lasted, on average, from the end of January to the beginning of October. The mean air temperature during the study period was found to be higher by 1.1 °C than the mean temperature in the period 1951–2000. 56 types of pollen of plants belonging to 41 families were identified. 28 types represented woody plants and 28 represented herbaceous plants. The study distinguished 5 plant taxa the pollen of which was present most abundantly in the air of Lublin, which altogether accounted for 73.4%: Betula, Urtica, Pinus, Poaceae, and Alnus. The mean annual pollen index was 68 706; the largest amount of pollen was recorded in April and accounted for 33.3% of the annual pollen index. The pollen calendar included 28 allergenic plant taxa. The pollen of woody plants had the highest percentage in the pollen spectrum, on average 58.4%. The parameters of the pollen calendar for Lublin were compared with the calendar for central-eastern Europe with regard to the start of the pollen season of particular taxa. The pollen calendar for Lublin was demonstrated to show greater similarity to the calendar for Münster (Germany) than to the calendar for Bratislava (Slovakia).

Źródło:

Annals of Agricultural and Environmental Medicine; 2014, 21, 3
1232-1966

Pojawia się w:

Annals of Agricultural and Environmental Medicine

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 48.

Tytuł:

Plant pollen content in the air of Lublin (central-eastern Poland) and risk of pollen allergy

Autorzy:

Piotrowska-Weryszko, K.
Weryszko-Chmielewska, E.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/51041.pdf

Data publikacji:

2014

Wydawca:

Instytut Medycyny Wsi

Źródło:

Annals of Agricultural and Environmental Medicine; 2014, 21, 4
1232-1966

Pojawia się w:

Annals of Agricultural and Environmental Medicine

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 49.

Tytuł:

Spatial differentiation of airborne arboreal pollen in Lublin (Poland)
Przestrzenne zróżnicowanie stężenia pyłku drzew w powietrzu Lublina (Polska)

Autorzy:

Piotrowska-Weryszko, K.
Weryszko-Chmielewska, E.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/28076.pdf

Data publikacji:

2015

Wydawca:

Polskie Towarzystwo Botaniczne

Tematy:

spatial differentiation
aerobiology
airborne pollen
arboreal habitat
pollen count
daily variation
tree
Lublin area
Polska

Opis:

The study compared the occurrence of airborne pollen of 7 arboreal taxa (Corylus, Alnus, Cupressaceae/Taxaceae, Populus, Fraxinus, Betula and Carpinus) during the period 2007–2009 from two sites in Lublin city, SE Poland. The sites differed in the character of building development and surrounding vegetation. Pollen monitoring was conducted by the volumetric method using two Hirst-type samplers. Daily and intradiurnal pollen counts were determined. For all the taxa, Spearman’s test revealed statistically significant positive correlations between daily pollen fluctuations at two sites. Nevertheless, the Mann–Whitney U-test showed differences for Cupressaceae/Taxaceae, Fraxinus, Populus and Corylus between sites. The intradiurnal pattern of pollen concentration was characterized by high variation. Cupressaceae/Taxaceae and Populus, clearly differed in hourly pollen concentrations at both sites. Moreover, in the case of Betula and Alnus it was shown that a part of pollen recorded in Lublin can originate from long-distance transport. High pollen concentrations can be expected at different hours of the day. The lowest average pollen concentrations at both sites were found during morning hours at 5 and 6 a.m. Based on the obtained results, it can be concluded that data from a single pollen-sampling device are not representative of some taxa in the particular districts of the city. Average data obtained from at least two pollen samplers could provide optimum results.
W pracy porównywano dane z monitoringu pyłkowego prowadzonego w Lublinie na dwóch stanowiskach, które różniły się charakterem zabudowy i lokalną roślinnością. Analizowano występowanie w powietrzu pyłku 7 taksonów roślin drzewiastych (Corylus, Alnus, Cupressaceae/Taxaceae, Populus, Fraxinus, Betula i Carpinus) w latach 2007–2009. Badania prowadzono metodą wolumetryczną z wykorzystaniem aparatów typu Hirsta. Określano dobowe i godzinowe stężenia pyłku w powietrzu. Analiza testu Spearmana dla wszystkich badanych taksonów wykazała istotną pozytywną korelację między dobowymi koncentracjami pyłku rejestrowanymi na dwóch stanowiskach. Na podstawie testu U Mann–Whitney’a stwierdzono istotne różnice między stanowiskami dla stężeń pyłku Cupressaceae/ Taxaceae, Fraxinus, Populus i Corylus. Godzinowa rytmika stężenia pyłku charakteryzowała się dużą zmiennością. Cupressaceae/Taxaceae i Populus, wyraźnie różniły się pod względem godzinowych koncentracji pyłku na obu stanowiskach. Ponadto w przypadku Betula i Alnus wykazano, że część rejestrowanego w Lublinie pyłku może pochodzić z dalekiego transportu. Wysokich stężeń pyłku można spodziewać się w różnych godzinach doby. Najniższe średnie stężenia pyłku na obu stanowiskach stwierdzono w godzinach porannych o 5.00 i 6.00. Na podstawie uzyskanych wyników można przyjąć, że dane pochodzące z jednego punktu pomiarowego nie są reprezentatywne dla niektórych taksonów w poszczególnych częściach miasta. Optimum wyników mogłyby zapewnić średnie dane pochodzące z co najmniej dwóch aparatów pomiarowych umieszczonych w różnych dzielnicach.

Źródło:

Acta Agrobotanica; 2015, 68, 4
0065-0951
2300-357X

Pojawia się w:

Acta Agrobotanica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 50.

Tytuł:

Rożnik przerośnięty (Silphium perfoliatum L.) nowa roślina alternatywna. Część I. Badania morfologiczne i anatomiczne

Autorzy:

Weryszko-Chmielewska, E.
Kowalski, R.
Wolski, T.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/804593.pdf

Data publikacji:

1999

Wydawca:

Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Wydawnictwo Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie

Opis:

Opisano cechy morfologiczne pędów Silphium perfoliatum L. oraz wykonano badania anatomiczne łodygi nadziemnej i kłącza tego gatunku z uwzględnieniem budowy i rozmieszczenia tkanki wydzielniczej. Badania przeprowadzono w mikroskopie świetlnym w oparciu o przekroje poprzeczne łodygi wykonane z materiału świeżego i utrwalonego (skrawki półcienkie o grubości ok. 1 µm). Stwierdzono, że w łodygach nadziemnych przewody wydzielnicze tworzą dwa pierścienie: zewnętrzny położony w sąsiedztwie wiązek floemu i wewnętrzny - naprzeciwko wiązek ksylemu, natomiast w kłączu przewody wydzielnicze tworzą jeden pierścień znajdujący się na zewnątrz od floemu. Epitel wydzielniczy składał się najczęściej z jednej warstwy komórek, a niekiedy z 2-3. W świeżym materiale przewody zawierały niebieskawo-szarą wydzielinę którą stanowił olejek eteryczny.
Paper, described morphological features of Silphium perfoliatum shoots. Anatomical investigations of above-ground stem and rhizome of the species considering structure and distribution of secretory tissue, were performed. Studies were carried out with the use of light microscopy on cross sections of stem, prepared from the fresh and fixed material (semithin slides of about 1 µm thickness). It was found that the secretional ducts in above-ground stems formed two rings: externaring situated near phloem bundles and the internal one - opposite to the xylem bundles. However, in the rhizome, secretional ducts create one ring situated outside of phloem. Secretional epithelium most often consisted of single cell layer, sometimes of 2-3 the secretional ducts in fresh material contained blue-grey secret, which was essential oil.

Źródło:

Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych; 1999, 468
0084-5477

Pojawia się w:

Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 51.

Tytuł:

Micromorphology of Rosa rugosa Thunb. petal epidermis secreting fragrant substances
Mikromorfologia epidermy płatków Rosa rugosa Thunb. wydzielającej substancje zapachowe

Autorzy:

Sulborska, A.
Weryszko-Chmielewska, E.
Chwil, M.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/27530.pdf

Data publikacji:

2012

Wydawca:

Polskie Towarzystwo Botaniczne

Opis:

The intensely fragrant flowers of the Rosa rugosa Thunb. have been applied in medicine, and food and cosmetic industries. The species is cultivated for production of rose essential oil (Oleum Rosae) from its flowers. R. rugosa petals secrete the largest quantities of essential oil. The aim of the study was to identify the characteristics of the epidermis of both sides of the petal and to observe whether adaxial and abaxial epidermal cells can secrete essential oil. The investigations were conducted using light and scanning electron microscopy. The analyses were focused on petal thickness and characteristics of the mesophyll. The study has demonstrated that only adaxial epidermal cells form conical papillae covered by massive cuticular striae. The surface of the papillae displayed remnants of a secretory substance. In turn, the inner walls of the abaxial epidermal cells were flat and covered by a striated cuticle, which exhibited various striation patterns. Fragrant substances stored under the cuticle caused local stretching thereof and disappearance of striation. The results of our observations allow a statement that the cells of the adaxial and abaxial epidermis of R. rugosa petals differ in terms of the structure and they secrete fragrant substances.
Intensywnie pachnące kwiaty Rosa rugosa Thunb. znalazły zastosowanie w lecznictwie, przemyśle spożywczym i kosmetycznym. Dla uzyskania olejku różanego (Oleum Rosae) z kwiatów prowadzone są uprawy krzewów tego gatunku. Najwięcej olejku emitują płatki R. rugosa. Celem badań było określenie charakterystycznych cech epidermy obu stron płatka oraz stwierdzenie, czy komórki adaksjalnej i abaksjalnej epidermy mogą emitować olejek eteryczny. Badania przeprowadzono przy zastosowaniu mikroskopii świetlnej i skaningowej elektronowej. Zwrócono uwagę na grubość płatków i cechy charakterystyczne mezofilu. Z badań wynika, że tylko komórki adaksjalnej epidermy tworzą stożkowate papille pokryte masywnymi prążkami kutykularnymi. Na powierzchni papilli obserwowano pozostałości wydzieliny. Natomiast zewnętrzne ściany komórek abaksjalnej epidermy były płaskie, ale również pokryte prążkowaną kutykulą, która wykazywała różne wzory. Gromadzone pod kutykulą substancje zapachowe powodowały lokalne jej rozciąganie i zanik prążkowanych wzorów. Wyniki naszych obserwacji upoważniają do stwierdzenia, że komórki górnej i dolnej epidermy płatków R. rugosa różnią się budową i emitują substancje zapachowe.

Źródło:

Acta Agrobotanica; 2012, 65, 4
0065-0951
2300-357X

Pojawia się w:

Acta Agrobotanica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 52.

Tytuł:

Zmiany fitocenozy w czasie wieloletniego odłogowania gruntu ornego na rędzinie
The phytocenosis changes during multiyear arable land lying fallow on rendzina

Autorzy:

Podstawka-Chmielewska, E.
Pałys, E.
Kurus, J.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/9758780.pdf

Data publikacji:

2004

Wydawca:

Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie. Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie

Tematy:

grunty orne
fitocenozy
odlogi wieloletnie
sklad gatunkowy
zmiany gatunkowe
redziny
odlogowanie ziemi

Źródło:

Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska. Sectio E. Agricultura; 2004, 59, 4; 1807-1814
0365-1118

Pojawia się w:

Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska. Sectio E. Agricultura

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 53.

Tytuł:

60 years of publication of Acta Agrobotanica

Autorzy:

Weryszko-Chmielewska, E.
Michonska, M.
Sulborska, A.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/28586.pdf

Data publikacji:

2013

Wydawca:

Polskie Towarzystwo Botaniczne

Źródło:

Acta Agrobotanica; 2013, 66, 4
0065-0951
2300-357X

Pojawia się w:

Acta Agrobotanica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 54.

Tytuł:

Localization of ginsenosides in Panax quinquefolium root tissues
Rozmieszczenie ginsenozydow w tkankach korzeni Panax quinquefolium

Autorzy:

Ludwiczuk, A
Weryszko-Chmielewska, E.
Wolski, T.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/28362.pdf

Data publikacji:

2006

Wydawca:

Polskie Towarzystwo Botaniczne

Tematy:

densitometry
Polska
thin-layer chromatography
plant cultivation
Panas ginseng
anatomy
Panax quinquefolium
American ginseng
localization
ginsenoside
root
herb
Asian ginseng

Opis:

We carried out histochemical studies to find the localization of ginsenosides in roots of Panax quinquefolium cultivated in Poland. We performed an anatomical study on the structure and localization of secretory canals on the cross section of 4-year-old American ginseng roots. We observed the occurrence of large secretory canals, mainly in the middle part of the secondary cortex and less in the phloem layer. In our studies, moreover, we demonstrated the production of secretory canals within the periderm layer. After the anatomical study, the 4-year-old ginseng root was divided into periderm, cortex and xylem, and the ginsenosides were extracted from each part of the root. The TLC separation of ginsenosides was performed on silica gel Si60 glass plates with chloroform-methanol-ethyl acetate-water-hexane, 20+22+60+8+4 (v/v) as mobile phase. Quantitative analysis of ginsenosides was performed by using the TLC-densitometric method. Concerning the distribution of ginsenosides in the different anatomical parts of the root of Panax quinquefolium, they were contained in the periderm layer at the highest level.
W celu okreoelenia lokalizacji ginsenozydów w korzeniach żeń-szenia pięciolistnego (Panax quinquefolium L.) uprawianego w Polsce, przeprowadzono badania histochemiczne. Badania anatomiczne dotyczące budowy i rozmieszczenia kanałów wydzielniczych wykonano na przekrojach poprzecznych 4-letnich korzeni żeń-szenia. Z obserwacji mikroskopowych wynika, że największe kanały wydzielnicze są zlokalizowane w środkowej i zewnętrznej części kory wtórnej. Kanały o mniejszej średnicy położone były w obrębie floemu. Wykazano ponadto występowanie kana- łów wydzielniczych w tkankach perydermy. Do badań analitycznych korzenie żeńszenia podzielono na trzy części (perydermę, korę i floem), a następnie wyekstrahowano z nich frakcje ginsenozydów. Analizę ilościową ginsenozydów prowadzono metodą TLC na płytkach szklanych pokrytych żelem krzemionkowym Si60 przy użyciu fazy ruchomej: chloroform metanol octan etylu woda heksan, 20+22+60+8+4 (v/v). Rozwinięte płytki poddawano analizie densytometrycznej. Analiza ilościowa ginsenozydów w różnych tkankach korzeni Panax quinquefolium wykazała największą zawartość tych związków w perydermie.

Źródło:

Acta Agrobotanica; 2006, 59, 2
0065-0951
2300-357X

Pojawia się w:

Acta Agrobotanica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 55.

Tytuł:

Micromorphology of nectaries of Rhododendron catawbiense Michx. at different flower development stages
Mikromorfologia nektarnikow Rhododendron catawbiense Michx. w roznych fazach rozwoju kwiatu

Autorzy:

Weryszko-Chmielewska, E
Chwil, M.
Michonska, M.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/28637.pdf

Data publikacji:

2007

Wydawca:

Polskie Towarzystwo Botaniczne

Tematy:

nectary size
different stage
epidermis
stoma
nectary
botany
development stage
Rhododendron catawbiense
micromorphology
flower development
cuticle

Opis:

The analysis of the structure of floral nectaries of Rhododendron catawbiense Michx. was performed using stereoscopic, light and scanning electron microscopy. Nectaries were sampled at different development stages: closed bud, budburst and full bloom. The nectary gland exhibits clear ribbings corresponding to five small ribs of the ovary. In the top part of the gland, unicellular and multicellular non-glandular trichomes occur in great density. The upper surface of the nectary differs from its lateral surface by a stronger degree of cuticle development. Stomata are evenly distributed on the upper surface and in the higher regions of the lateral wall. The cuticle forms clear striae on the surface of stomatal cells. Stomata at different development stages were observed, as well as the beginning of nectar secretion which takes places already in the closed bud.
Analizy budowy nektarników kwiatowych Rhododendron catawbiense Michx. wykonano przy zastosowaniu mikroskopu: stereoskopowego, świetlnego i skaningowego elektronowego. Nektarniki pobierano w różnych fazach rozwoju: zamkniętego pąka, pękającego pąka i w pełni kwitnienia. Gruczoł nektarnikowy wykazuje wyraźne żebrowania odpowiadające pięciu niewielkim żebrom zalążni słupka. W szczytowej części gruczołu wyrastają jedno- i wielokomórkowe włoski mechaniczne występujące w dużym zagęszczeniu. Górna powierzchnia nektarnika różni się silniejszym stopniem rozwoju kutykuli od powierzchni bocznej. Aparaty szparkowe rozmieszczone są równomiernie na górnej powierzchni i w wyższych strefach bocznej ściany. Na powierzchni komórek szparkowych kutykula tworzy wyraźne prążki. Obserwowano aparaty szparkowe w różnych stadiach rozwoju oraz początek sekrecji nektaru, który odbywa się już w zamkniętym pąku.

Źródło:

Acta Agrobotanica; 2007, 60, 2
0065-0951
2300-357X

Pojawia się w:

Acta Agrobotanica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 56.

Tytuł:

Ecological features of the flowers of Aesculus hippocastanum L. and characteristics of Aesculus L. pollen seasons under the conditions of central-eastern Poland
Cechy ekologiczne kwiatów Aesculus hippocastanum L. i charakterystyka sezonów pyłkowych Aesculus L. w warunkach środkowo-wschodniej Polski

Autorzy:

Weryszko-Chmielewska, E.
Tietze, M.
Michonska, M.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/27915.pdf

Data publikacji:

2012

Wydawca:

Polskie Towarzystwo Botaniczne

Opis:

The content of Aesculus pollen in aeroplankton of Lublin, located in central-eastern Poland, was studied during the period 2001–2012. The volumetric method was used for the study. The following parameters were determined: start, end, and duration of the pollen season, days of maximum concentration, and total annual pollen counts. Correlation coefficients were calculated between the start of the pollen season and meteorological parameters. The study showed that during the period 2007–2012 the onset of the Aesculus pollen season occurred on average 4 days earlier than in the years 2001–2006. The total annual pollen counts were in the range of 53–271, with an average number of 117. The average pollen counts did not differ significantly in the first and second year of a 6-year period of the study. The analysis of the correlation coefficients showed that there were significant positive correlations only between the season start date and minimum temperature of the first decade of May. The highest Aesculus pollen concentration occurred between 6 and 22 May. The flowers of A. hippocastanum demonstrate an ambophilous pollination strategy due to partial insect and wind pollination.
W latach 2001–2012 badano zawartość pyłku Aesculus w aeroplanktonie Lublina, położonego w środkowo-wschodniej Polsce. Do badań wykorzystano metodę wolumetryczną. Określono początek, koniec i długość sezonu pyłkowego, wyznaczono dni maksymalnych koncentracji i sumy roczne ziaren pyłku. Obliczono współczynniki korelacji między początkiem sezonu pyłkowego a parametrami meteorologicznymi. Wykazano, że w latach 2007–2012 początek sezonu pyłkowego Aesculus miał miejsce średnio o 4 dni wcześniej niż w latach 2001–2006. Sumy roczne ziaren pyłku były zawarte w przedziale 53–271, średnio wynosiły 117. Średnie sumy nie różniły się znacząco w pierwszym i drugim sześcioleciu badań. Analiza współczynników korelacji wykazała, że istotne pozytywne korelacje występowały tylko między datą początku sezonu i temperaturą minimalną pierwszej dekady maja. Największe stężenie pyłku Aesculus występuje między 6 a 22 maja. Kwiaty A. hippocastanum wykazują ambofilną strategię zapylenia ze względu na przeniesienie pyłku przez owady oraz przez wiatr.

Źródło:

Acta Agrobotanica; 2012, 65, 4
0065-0951
2300-357X

Pojawia się w:

Acta Agrobotanica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 57.

Tytuł:

Dynamika mineralnych form azotu w glebie pod burakami cukrowymi uprawianymi na rędzinie
Dynamics of mineral forms of nitrogen in the soil under sugar beet on rendzina

Autorzy:

Kurus, J.
Podstawka-Chmielewska, E.
Kisiel, K.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/10566060.pdf

Data publikacji:

2004

Wydawca:

Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie. Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie

Tematy:

formy mineralne
zawartosc azotanow
gleby
buraki cukrowe
azot
uprawa roslin
jony amonowe
zawartosc jonow
azot mineralny
nawozenie azotem
dynamika zawartosci

Źródło:

Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska. Sectio E. Agricultura; 2004, 59, 2; 737-745
0365-1118

Pojawia się w:

Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska. Sectio E. Agricultura

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 58.

Tytuł:

Wpływ nadmiaru glinu na budowę łodygi i liści grochu zwyczajnego (Pisum sativum L.)
Effect of aluminium excess on stem and leaves structure of pea (Pisum sativum L.)

Autorzy:

Weryszko-Chmielewska, E.
Chwil, M.
Szadura, M.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/797782.pdf

Data publikacji:

1998

Wydawca:

Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Wydawnictwo Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie

Tematy:

uprawa roslin
groch zwyczajny
Pisum sativum
zakwaszenie gleby
jony glinu
glin
dzialanie toksyczne
system korzeniowy
nadmiar glinu
lodygi
liscie
budowa anatomiczna
stres roslin
stres glinowy
zmiany strukturalne

Opis:

Shoots of pea cv. ‘Cukrowy Iłówiecki’ were studied after 3-weeks hydroponieal culturing. There were applied four aluminium levels: 0, 3, 6, 27 mg Al/dm³ of medium Shoot height, stem diameter, leaf surface area and their tissues were compared. The light as well as scanning electron microscopies were applied. The aluminium stress (27 mg Al/dm³) caused the significant decrease of stem height and diameter as well as leaf surface area reduction. There was also observed the reduction of cell size within some tissues and enlargement of their walls. Anomalies in epidermis cells arrangement and increase of wax coating on their surface were also noted.

Źródło:

Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych; 1998, 456
0084-5477

Pojawia się w:

Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 59.

Tytuł:

An analysis of the content of Pteridophyta spores in aeroplankton of Lublin (2013–2014)
Analiza zawartości zarodników Pteridophyta w aeroplanktonie Lublina (2013–2014)

Autorzy:

Haratym, W.
Weryszko-Chmielewska, E.
Dmitruk, M.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/28022.pdf

Data publikacji:

2014

Wydawca:

Polskie Towarzystwo Botaniczne

Opis:

Similarly to fungal spores and pollen grains, pteridophytic spores can cause allergies in humans. Pteridophyta spore concentrations in the air of Lublin, under the conditions of central-eastern Poland, were first studied over the period 2013–2014. The volumetric method was used in this study. The research showed that that spores of ferns belonging to the following genera: Asplenium, Athyrium, Blechnum, Botrychium, Cystopteris, Dryopteris, Matteuccia, Osmunda, Polypodium and Pteridium, occur in aeroplankton. Spores were recorded in low concentrations and they occurred in a dispersed pattern during the season. They were found to be absent on some days. Among the above-mentioned genera, Dryopteris and Athyrium showed the highest content of spores in aerosol. In both years of the study (2013 and 2014), similar annual spore counts were recorded, respectively 69 and 63. The most spores were identified in August.
Podobnie jak zarodniki grzybów i ziarna pyłku, spory paprotników mogą wywoływać alergie u ludzi. W latach 2013–2014 po raz pierwszy badano koncentracje zarodników Pteridophyta w powietrzu Lublina, w warunkach środkowo – wschodniej Polski. Do badań wykorzystano metodę wolumetryczną. Wykazano, że w aeroplanktonie występują zarodniki paproci należące do rodzajów: Asplenium, Athyrium, Blechnum, Botrychium, Cystopteris, Dryopteris, Matteuccia, Osmunda, Polypodium i Pteridium. Zarodniki rejestrowano w niskich stężeniach, w sezonie występowały w sposób rozproszony. W niektórych dniach stwierdzono ich brak. Spośród wymienionych rodzajów największa zawartość zarodników w aerozolu dotyczyła Dryopteris i Athyrium. W obu latach badań zanotowano zbliżone roczne sumy zarodników, które wynosiły kolejno 69 i 63. Najwięcej zarodników zidentyfikowano w sierpniu.

Źródło:

Acta Agrobotanica; 2014, 67, 3
0065-0951
2300-357X

Pojawia się w:

Acta Agrobotanica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 60.

Tytuł:

The position and structure of the nectary in spring heath (Erica carnea L.) flowers

Autorzy:

Weryszko-Chmielewska, E.
Chwil, M.
Wrobel, M.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/27074.pdf

Data publikacji:

2009

Wydawca:

Polskie Towarzystwo Botaniczne

Tematy:

position
nectary structure
nectary
Erica carnea
flower
micromorphology
Ericaceae
flower structure
nectar secretion

Opis:

Ecological traits of Erica carnea L. flowers and the morphology of floral nectaries were investigated using stereoscopic, light and scanning electron microscopy. The nectary in the flowers of Erica carnea is located in the basal part of the ovary. It represents the gynoecial nectary type. It has the form of a yellow, ribbed ring with eight outgrowths, pointed towards the base, which alternately adjoin the stamen filaments. The height of the nectary is 400 μm and its thickness 200 – 250 μm. The parenchyma of the nectary is composed of 6 – 8 layers. Nectar secretion occurs through anomocytic stomata with a diameter of 17 μm. Guard cells are only found on the outgrowths of the nectary and they are situated most frequently at the level of other epidermal cells. During nectar secretion, a small degree of pore opening was observed. In the flowers of Erica carnea, secondary nectar presentation was found, with the nectar accumulating at the base of the fused corolla.
Cechy ekologiczne kwiatów Erica carnea L. i morfologię nektarników kwiatowych badano przy użyciu mikroskopii: stereoskopowej, świetlnej i skaningowej elektronowej. Nektarnik w kwiatach Erica carnea położony jest w bazalnej części zalążni. Prezentuje typ genoecial nectary. Ma postać żółtego, żebrowanego pierścienia ze skierowanymi ku nasadzie ośmioma wyrostkami, które międzylegle przylegają do nitek pręcików. Wysokość nektarnika wynosi 400 μm, a miąższość 200 – 250 μm. Parenchyma nektarnika tworzy 6 – 8 warstw. Sekrecja nektaru odbywa się przez anomocytyczne aparaty szparkowe o średnicy 17 μm. Komórki szparkowe występują tylko na wyrostkach nektarnika i są usytuowane najczęściej na poziomie innych komórek epidermy. Podczas sekrecji nektaru obserwowano niewielki stopień rozchylenia szparek. W kwiatach Erica carnea stwierdzono wtórną prezentację nektaru, który gromadził się u nasady zrośniętej korony.

Źródło:

Acta Agrobotanica; 2009, 62, 2
0065-0951
2300-357X

Pojawia się w:

Acta Agrobotanica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 61.

Tytuł:

Anatomy and ultrastructure of floral nectaries of Asphodelus aestivus Brot. [Asphodelaceae]
Anatomia i ultrastruktura nektarnikow kwiatowych Asphodelus aestivus Brot. [Asphodelaceae]

Autorzy:

Weryszko-Chmielewska, E
Sawidis, T.
Piotrowska, K.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/27994.pdf

Data publikacji:

2006

Wydawca:

Polskie Towarzystwo Botaniczne

Tematy:

ultrastructure
floral nectary
Asphodelaceae
flower
septal nectary
anatomy
Asphodelus aestivus
nectary structure

Opis:

The structure of septal nectaries in Asphodelus aestivus flowers was investigated by using light microscopy (LM), scanning electron microscopy (SEM) and transmission electron microscopy (EM). It was found that the outlets of the three parts of the nectary were situated on the ovary surface at 2/3 of its height and had the shape of elongated openings. The nectariferous tissue was in the septa of the lower part of the ovary. The secretory tissue cells formed 1-3 layers surrounding the nectary slits. They contained thin cell walls with the cuticle layer from the slit side, large cell nuclei, numerous mitochondria and plastids characterised by various shapes. In plastids, small starch grains occurred sporadically. At the beginning of anthesis, the cells were poorly vacuolized. ER cisternae and secretory vesicles were located near the outer cell wall. Fibrous substance was present in the nectary slits. In the subglandular tissue, numerous starch grains occurred at the beginning of anthesis. In this zone, cells containing raphides and xylem elements were observed. Based on the ultrastructure of the nectary it can be stated that granulocrine nectar secretion occurs in A. aestivus.
Strukturę nektarników przegrodowych w kwiatach Asphodelus aestivus badano przy pomocy mikroskopii świetlnej (LM), skaningowej elektronowej (SEM) oraz transmisyjnej elektronowej (TEM). Stwierdzono, że ujścia trzech części nektarnika położone są na powierzchni zalążni na 2/3 jej wysokości i mają kształt podłużnych otworów. Tkanka nektaronośna znajdowała się w przegrodach dolnej części zalążni. Komórki tkanki sekrecyjnej tworzyły 1-3 warstwy otaczające szczeliny nektarnika. Zawierały cienkie ściany komórkowe z warstwą kutykuli od strony szczeliny, duże jądra komórkowe, liczne mitochondria i plastydy charakteryzujące się różnorodnym kształtem. W plastydach sporadycznie występowały niewielkie ziarna skrobi. Na początku kwitnienia komórki były słabo zwakuolizowane. Cysterny ER i pęcherzyki wydzielnicze położone były w pobliżu zewnętrznej ściany komórkowej. Włóknista substancja była obecna w szczelinach nektarnika. W tkance podgruczołowej na początku antezy występowały liczne ziarna skrobi. W strefie tej obserwowano komórki zawierające rafidy oraz elementy przewodzące ksylemu. Na podstawie ultrastruktury nektarnika można stwierdzić, że u A. aestivus występuje granulokrynowa sekrecja nektaru.

Źródło:

Acta Agrobotanica; 2006, 59, 2
0065-0951
2300-357X

Pojawia się w:

Acta Agrobotanica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 62.

Tytuł:

Wpływ różnych sposobów konserwacji ugoru na zapas wody w glebie lekkiej
The influence of various ways of fallow conservation on water storage in the light soil

Autorzy:

Podstawka-Chmielewska, E.
Kurus, J.
Kosior, M.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/10583379.pdf

Data publikacji:

2004

Wydawca:

Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie. Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie

Tematy:

grunty orne
gleby
gleby lekkie
warunki meteorologiczne
ugory
zapas wody w gruncie
zabiegi pielegnacyjne

Źródło:

Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska. Sectio E. Agricultura; 2004, 59, 2; 731-736
0365-1118

Pojawia się w:

Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska. Sectio E. Agricultura

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 63.

Tytuł:

Micromorphology and histochemical traits of staminal osmophores in Asphodelus aestivus Brot. flower
Mikromorfologia i cechy histochemiczne osmoforow precikowych w kwiatach Asphodelus aestivus Brot.

Autorzy:

Weryszko-Chmielewska, E
Chwil, M
Sawidis, T

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/28083.pdf

Data publikacji:

2007

Wydawca:

Polskie Towarzystwo Botaniczne

Tematy:

scent emission
Asphodelaceae
ornamental plant
structure
Asphodelus aestivus
micromorphology
hair
osmophore
epidermis
botany
histochemical trait
filament
flower
papilla

Opis:

The conducted studies pertained to micromorphology of the surface of epidermis cells and histological traits of staminal filaments of Asphodelus aestivus Brot, flowers. The structure of the filaments was analyzed in a light microscope (LM) using various histochemical techniques. The morphology of the surface of the epidermis of filaments was observed in scanning electron microscope (SEM). Filaments Asphodelus aestivus accrete together with the basal part of the abaxial surface with the leaves of perianth. Their lower, wider, and flattened part surrounds the ovary. The epidermis of the staminal osmophores creates papilliose cells and unicellular hairs of various sizes. In the uppermost part of these structures, round marks in the cuticle layer after the emission of discharge were observed with the SEM. The outside, convex wall of the isodiametric cells of the epidermis, papillae and hairs was significantly thicker from the remaining walls. It was covered with cuticle of different ornamentation. The cells that created papillae and hairs had a large, centrally located vacuole and a thin layer of cytoplasm with numerous small vacuoles as well as large, often lobed nuclei. In the protoplasts of these cells the presence of plastids and lipid droplets was noted. During the time of secretion of elicitor between the wall and cuticle of the epidermis cells, convex bubbles were formed, in which the secreted substance was accumulated. At the end of secretion, on the surface of papillae, hairs and other cells of the epidermis, irregularly protrading cuticle was observed. It was noted that the composition of staminal osmophores in the flowers of Asphodelus aestivus includes papillae, hairs and cells of the epidermis that do not form papillae.
Przeprowadzone badania dotyczyły mikromorfologii powierzchni komórek epidermy i cech histologicznych nitek pręcikowia Asphodelus aestivus Brot. Strukturę nitek pręcikowych analizowano w mikroskopie świetlnym (LM) przy użyciu różnych technik histochemicznych. Morfologię powierzchni epidermy nitek pręcikowia obserwowano w skaningowym mikroskopie elektronowym (SEM). Nitki pręcików Asphodelus aestivus zrastają się bazalną częścią odosiowej powierzchni z listkami okwiatu. Ich dolna, rozszerzona i spłaszczona część otacza zalążnię. Epiderma nitek pręcikowia wytwarza komórki brodawkowate i jednokomórkowe włoski różnej wielkości. W szczytowej części tych struktur obserwowano w SEM koliste ślady w obrębie kutykuli po emisji wydzieliny. Zewnętrzna, wypukła ściana izodiametrycznych komórek epidermy, papilli i włosków była znacznie grubsza od pozostałych ścian. Była pokryta kutykulą o różnej ornamentacji. Komórki wytwarzające papille i włoski miały dużą, centralnie położoną wakuolę i cienką warstwę cytoplazmy z licznymi małymi wakuolami oraz duże często płatowate jądra komórkowe. W protoplastach tych komórek stwierdzono obecność plastydów i kropel lipidowych. W czasie sekrecji wydzieliny między ścianą a kutykulą komórek epidermy tworzyły się pęcherzykowate uwypuklenia, w których była akumulowana wydzielona substancja. Pod koniec sekrecji na powierzchni papilli, włosków i innych komórek epidermy obserwowano odstającą nieregularnie kutykulę. Stwierdzono, że w skład osmoforów położonych na pręcikach w kwiatach Asphodelus aestivus wchodzą papille, włoski i komórki epidermy nie wytwarzające papilli.

Źródło:

Acta Agrobotanica; 2007, 60, 1
0065-0951
2300-357X

Pojawia się w:

Acta Agrobotanica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 64.

Tytuł:

Diversity of the floral nectaries surface of four Crataegus L. species
Zroznicowanie powierzchni nektarnikow kwiatowych czterech gatunkow z rodzaju Crataegus L.

Autorzy:

Chwil, M
Konarska, A
Weryszko-Chmielewska, E

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/26759.pdf

Data publikacji:

2006

Wydawca:

Polskie Towarzystwo Botaniczne

Tematy:

scanning electron microscope
nectary surface
Crataegus crus-galli
stoma
cuticle
Crataegus curvisepala
diversity
floral nectary
epidermis
Crataegus coccinea
nectary
Crataegus
Crataegus prunifolia
Rosaceae

Opis:

The performed studies focused on the surface structure of floral nectaries of four species from the following genus: C. coccinea L , C. crus-galli L, C. curvisepala Lindm and C. prunifolia (Poiret) Pers. The observations of the epidermis area were made in a scanning electron microscope (SEM). A nectary appears to be shaped like a slightly curved disk situated between the pistil style and the basal part of the stamens filaments. The nectary area of the studied species differed substantially as regards the cuticle sculpture and stomata number. The nectary secretion in Crataegus flowers proceeds through the stomata located below a level of the other epidermis cells, in the deep indents of the secretory tissue. The highest stomata number in 1 mm² nectary epidermis was recorded in C. crus-galli, C. coccínea, C. prunifolia and finally, C. curvisepala. Analyzing the nectary cuticular structure in respect of its increasing complexity (absence or presence of stripes), the investigated taxons can be ordered as following: Crataegus curvisepala, C. coccinea, C. crus-galli and C. prunifolia.
Przeprowadzone badania dotyczyły budowy powierzchni nektarników kwiatowych czterech gatunków z rodzaju Crataegus: C. coccínea L., C. crus-galli L., C. curvisepala Lindm. i C. prunifolia (Poiret) Pers. Obserwacje epidermy przeprowadzono w skaningowym mikroskopie elektronowym (SEM). Nektarnik ma kształt lekko wygiętego dysku leżącego między szyjką słupka, a nasadową częścią nitek pręcikowia. Powierzchnia epidermy nektarników badanych gatunków różniła się znacznie urzeźbieniem kuty kuli i liczbą aparatów szparkowych. Sekrecja nektaru w kwiatach Crataegus odbywała się przez aparaty szparkowe, które były położone poniżej poziomu pozostałych komórek skórki, w głębokich obniżeniach tkanki wydzielniczej. Największą liczbę szparek w mm² epidermy nektarnika stwierdzono u C. crus-galli, a następnie C. coccínea, C. prunifolia i C. curvisepala. Analizując kutykularną strukturę nektarników pod względem wzrastającego stopnia skomplikowania budowy (brak lub obecność prążków) badane taksony można uporządkować następująco: Crataegus curvisepala, C. coccínea, C. crus-galli i C. prunifolia.

Źródło:

Acta Agrobotanica; 2006, 59, 1
0065-0951
2300-357X

Pojawia się w:

Acta Agrobotanica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 65.

Tytuł:

Analiza porównawcza cech anatomicznych liści czterech odmian leszczyny wielkoowocowej (Corylus L.) wykazujących różną podatność na żerowanie zdobniczki leszczynowej (Myzocallis coryli Goetze)
The comparative analysis of anatomical traits of four largefruited hazelnut cultivars showing different susceptibility to filbert aphid (Myzocallis coryli Goetze) feeding

Autorzy:

Weryszko-Chmielewska, E.
Gantner, M.
Kostrzewska-Kuczumow, J.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/27965.pdf

Data publikacji:

2006

Wydawca:

Polskie Towarzystwo Botaniczne

Opis:

Investigations related to morphological and anatomical traits of leaves of four largefruited hazelnut (Corylus L.) cultivars characterised by different susceptibility to filbert aphid (Myzocallis coryli Goetze) feeding. The following parameters were measured: the thickness of leaf blade, the number of stomata, the length of secretory and mechanical hairs and their density on the leaf, the thickness of adaxial and abaxial epidermis and the thickness of their external cell walls. Observations of cross sections of the leaves were made in a light microscope and the surface of the adaxial epidermis was analysed in a scanning electron microscope. It was shown that leaves of the cultivars susceptible to M. coryli feeding had the thinnest leaf blade, especially in the main vein, and many more stomata. Besides, the cultivar most resistant to filbert aphid feeding, White Filbert, was marked by the largest height of the adaxial epidermis cells and the strongest striation of the cuticle in abaxial epidermis. On leaves of this cultivar, the number of mechanical hairs was the highest, while the lowest number of them was noted on Wonder from Bollwiller, the most susceptible cultivar.
Badania dotyczyły morfologicznych i anatomicznych cech liści czterech od- mian leszczyny wielkoowocowej (Corylus L.) charakteryzujących się różną podatno- ścią na żerowanie zdobniczki leszczynowej (Myzocallis coryli Goetze). Przebadano następujące parametry: grubość blaszki liściowej, liczbę aparatów szparkowych, licz- bę i długość włosków mechanicznych i wydzielniczych, grubość warstwy epidermy górnej i dolnej oraz grubość ich zewnętrznych ścian. Obserwacje przekrojów po- przecznych liści prowadzono w mikroskopie świetlnym, a powierzchnię epidermy doosiowej analizowano w skaningowym mikroskopie elektronowym. W wyniku ba- dañ wykazano, że liście odmian bardziej podatnych na występowanie zdobniczki leszczynowej mają cieñszą blaszkę liściową, zwłaszcza w nerwie głównym oraz po- siadają więcej aparatów szparkowych. Ponadto odmiana Lamberta Biały, najbardziej odporna na żerowanie zdobniczki leszczynowej, wyróżniała się największą wysoko- ścią komórek doosiowej epidermy oraz najsilniejszym prążkowaniem kutykuli w epi- dermie odosiowej. Na liściach tej odmiany stwierdzono ponadto najwięcej włosków mechanicznych, podczas gdy ich najmniejszą liczbę odnotowano na liściach odmia- ny Cud z Bollwiller, najbardziej podatnej na żerowanie mszycy.

Źródło:

Acta Agrobotanica; 2006, 59, 2
0065-0951
2300-357X

Pojawia się w:

Acta Agrobotanica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 66.

Tytuł:

Pyłek bylicy (Artemisia L.) w aeroplanktonie Lublina, 2001–2005
Mugwort (Artemisia L.) pollen in aeroplankton of Lublin, 2001–2005

Autorzy:

Weryszko-Chmielewska, E.
Kaszewski, B.M.
Piotrowska, K.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/28408.pdf

Data publikacji:

2006

Wydawca:

Polskie Towarzystwo Botaniczne

Opis:

The course of the Artemisia pollen season was recorded in Lublin over a period of five years: 2001-2005. The volumetric method was applied in the studies, using a VPPS 2000 Lanzoni trap. The length of the season was determined by the 98% method. The impact of several meteorological factors on the start and course of the pollen season was analysed. It was found that in the five-year period studied the mugwort pollen season started in the second or third decade of July and lasted 59-90 days. Maximum concentrations in the range of 103-221 pollen grains in 1 m3 of air were noted between 2 and 9 August. Annual totals of mugwort pollen grains ranged from 1496 to 2532. A significant positive correlation was demonstrated between the Artemisia pollen concentration and air temperature, and a negative correlation between the pollen concentration and air relative humidity and cloudiness. A significant impact of temperature on the start of the Artemisia pollen season was also found.
Przebieg sezonów pyłkowych Artemisia rejestrowano w Lublinie w ciągu pięciu lat: 2001-2005. Do badañ zastosowano metodę wolumetryczną przy użyciu aparatu VPPS 2000 Lanzoni. Długość sezonu określono metodą 98%. Analizowano wpływ kilku czynników meteorologicznych na rozpoczęcie i przebieg sezonu pyłkowego. Stwierdzono, że w badanym pięcioleciu sezon pyłkowy bylicy (mugwort) rozpoczy- nał się w drugiej lub trzeciej dekadzie lipca i trwał 59-90 dni. Maksymalne koncentra- cje zawarte w przedziale 103-221 ziaren pyłku w 1 m3 powietrza notowano między 2 a 9 sierpnia. Sumy roczne ziaren pyłku bylicy wahały się od 1496 do 2532. Wyka- zano istotną dodatnią korelację między stężeniem pyłku Artemisia i temperaturą po- wietrza oraz ujemną między stężeniem pyłku i wilgotnością względną powietrza oraz zachmurzeniem. Stwierdzono również istotny wpływ temperatury na rozpoczęcie sezonu pyłkowego Artemisia.

Źródło:

Acta Agrobotanica; 2006, 59, 2
0065-0951
2300-357X

Pojawia się w:

Acta Agrobotanica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 67.

Tytuł:

The structure and distribution of glandular trichomes on the stems and leaves of drug eyebright (Euphrasia stricta D. Wolff ex. J.F.Lehm.)
Struktura i rozmieszczenie włosków wydzielniczych na łodygach i liściach świetlika wyprężonego (Euphrasia stricta D. Wolff ex. J.F.Lehm.)

Autorzy:

Weryszko-Chmielewska, E.
Matysik-Wozniak, A.
Sadowska, D.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/28167.pdf

Data publikacji:

2010

Wydawca:

Polskie Towarzystwo Botaniczne

Tematy:

structure
distribution
glandular trichome
stem
leaf
drug
eyebright
Euphrasia stricta
Scrophulariaceae
medicinal plant
biologically active substance

Opis:

Euphrasia stricta is a medicinal plant being one of the ingredients of “Herba Euphrasiae”. Many studies have been devoted to the identification of biologically active substances in the herb of eyebright, but much less research has been done on the constitution of glandular structures of this taxon. This paper relates to glandular trichomes located on the stems and leaves of E. stricta. The trichome structure was examined using light and scanning electron microscopy. It was shown that the stems of E. stricta were mainly covered by non-glandular trichomes, whereas glandular trichomes were rarely found on them. However, clusters of short capitate trichomes were found to occur in specific epidermal regions on both surfaces of the leaf blades and bracts. On the adaxial leaf surface, glandular trichomes grew only in the grooves above the vascular bundles, while on the abaxial surface in the depressions located in the expanded part of the teeth. The glandular hairs consisted of 1-2 cells of the stalk and a two-celled head. Trichomes with 3- or 4-celled heads were found sporadically. The glandular trichomes functioned non-synchronously, since they differed in head size and the colour of cell protoplasts. The presence of a light secretion was found on the surface and around the trichomes in both fresh and dry plant material.

Źródło:

Acta Agrobotanica; 2010, 63, 2
0065-0951
2300-357X

Pojawia się w:

Acta Agrobotanica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 68.

Tytuł:

Comparison of pollen concentration of selected tree taxa in Lublin and in the Roztocze region [SA Poland] - the results of three monitoring methods
Porownanie koncentracji ziarn pylku wybranych taksonow drzew w Lublinie i na Roztoczu przy zastosowaniu trzech metod badan

Autorzy:

Pidek, I A
Weryszko-Chmielewska, E
Piotrowska, K

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/28267.pdf

Data publikacji:

2006

Wydawca:

Polskie Towarzystwo Botaniczne

Tematy:

Carpinus
Polska
pollen
Alnus
Lublin city
tree
Betula
Fagus
pollen concentration
modern pollen deposition
Pollen Monitoring Programme
monitoring method
pollen monitoring
Roztocze macroregion

Opis:

Anemophilous trees of Betula and Alnus genera produce very high amount of easily spreading pollen. Carpinus and Fagus discharge lower amount of pollen to the atmosphere. Trees belonging to the mentioned genera occur in vegetation cover of Lublin and the Roztocze region where the comparative studies were carried out in the years 1998-2004. The objective of these studies was to determine pollen concentration of four tree taxa in these study areas located 120 km apart. Annual pollen sums, obtained by means of three methods, were compared in order to find similarity of alternating high and low pollen production by trees in particular years. In the Roztocze region the studies were continued during the mentioned seven years as a part of Pollen Monitoring Programme, which provides multi-annual data for the palaeoecological reconstructions of Quaternary and the interpretations of phenologic-climatic nature. Standard Tauber traps were used in the Roztocze area. In Lublin the gravimetric method was used in the years 1999-2000, and the volumetric method — in the years 2001- 2004. Similar trends were found in Lublin and in the Roztocze region as to the concentrations in the air of pollen of the mentioned four taxa in particular years of the research period. Betula and Alnus discharged the greatest amount of pollen. In 1999 the great similarity of annual pollen sums of three taxa was recorded by means of the gravimetric method in all measurement points. Fagus was an exception, as its pollen concentration was much higher in the Roztocze region than in Lublin. In the case of Carpinus the enhanced pollen concentration was recorded in both study areas in 2002, and the highest concentration of Fagus occurred in 2003. During several years of studies we recorded great similarity of the obtained results in two study areas far apart.
Wiatropylne drzewa z rodzaju Betula i Alnus produkują bardzo duże ilości łatwo rozprzestrzeniającego się pyłku. Mniej ziarn pyłku uwalniają do atmosfery Carpinus i Fagus. Drzewa należące do wymienionych rodzajów są reprezentowane w roślinności Lublina i na Roztoczu, gdzie przeprowadzono badania porównawcze. Celem badań było określenie koncentracji pyłku czterech taksonów drzew w latach 1998-2004 w dwóch punktach pomiarowych, oddalonych od siebie o 120 km. Porównywano roczne sumy ziarn pyłku uzyskane przy zastosowaniu trzech metod, aby ustalić stopień zgodności w zakresie przemiennie występującego u drzew obfitego i słabego pylenia w poszczególnych latach. Na Roztoczu badania prowadzono w ciągu siedmiu wymienionych lat w ramach Pollen Monitoring Programme, który zmierza do dostarczenia wieloletnich danych wykorzystywanych do rekonstrukcji paleoekologicznych czwartorzędu oraz do interpretacji o charakterze fenologiczno- klimatycznym. Stosowano tu standardowe pułapki pyłkowe typu Taubera. W Lublinie w latach 1999-2000 prowadzono badania metodą grawimetryczną, zaś w latach 2001-2004 metodą wolumetryczną. Stwierdzono, że w Lublinie i na Roztoczu zaznaczyły się podobne tendencje w zakresie zawartości ziarn pyłku w powietrzu wymienionych taksonów w poszczególnych latach badań. Betula i Alnus uwalniały największe liczby ziarn pyłku. W roku 1999 przy stosowaniu metody grawimetrycznej, we wszystkich punktach pomiarowych wykazano dużą zbieżność wyników dotyczących wysokości sum rocznych ziarn pyłku dla trzech taksonów. Wyjątek stanowił Carpinus, u którego produkcja pyłku była znacznie większa na Roztoczu niż w Lublinie. W przypadku Carpinus wzmożoną produkcję pyłku notowano w obu punktach badawczych w 2002 roku, zaś pyłek Fagus pojawił się najobficiej w roku 2002 i 2003. W ciągu kilku lat badań zarejestrowano dużą zgodność uzyskanych wyników w znacznie oddalonych od siebie punktach badawczych.

Źródło:

Acta Agrobotanica; 2006, 59, 1
0065-0951
2300-357X

Pojawia się w:

Acta Agrobotanica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 69.

Tytuł:

The structure of the ovary epidermis emitting odorous compounds in Allium karataviense Regel
Struktura epidermy zalążni Allium karataviense Regel emitującej związki zapachowe

Autorzy:

Zuraw, B.
Weryszko-Chmielewska, E.
Laskowska, H.
Pogroszewska, E.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/26820.pdf

Data publikacji:

2013

Wydawca:

Polskie Towarzystwo Botaniczne

Opis:

Many plants develop in the petal epidermis papillae emitting essential oils. In species of the genus Allium, papillae occur in the ovary epidermis. The aim of this study was to determine the structure of papillae in Allium karataviense Regel and to perform histochemical tests that would allow the components of their secretion to be investigated, mainly the presence of essential oils. Examination was performed using light and scanning electron microscopy. It was found that in conical papillae, with a height of about 83 µm, there were large cell nuclei, a thick outer wall with a layer of striated cuticle, and a varying degree of cell vacuolation, depending on the age of the ovary. Using histochemical reactions, we demonstrated neutral lipids, acid lipids and pectins to occur in the papillae. Neutral lipids are characteristic of essential oils.
Wiele roślin wytwarza w epidermie płatków papille emitujące olejki eteryczne. U gatunków z rodzaju Allium papille występują w epidermie zalążni. Celem pracy było określenie struktury papilli Allium karataviense Regel oraz przeprowadzenie testów histochemicznych w celu wykazania w ich zawartości rodzaju wtórnych metabolitów. Badania prowadzono w mikroskopie świetlnym i skaningowym elektronowym. Stwierdzono, że w stożkowatych papillach (o wysokości ok. 83 µm) występują duże jądra komórkowe, bardzo gruba zewnętrzna ściana z warstwą prążkowanej kutykuli oraz w zależności od wieku zalążni, różny stopień wakuolizacji komórek. Przy zastosowaniu reakcji histochemicznych wykazałyśmy, że w papillach występują lipidy obojętne, lipidy kwaśne i pektyny. Lipidy obojętne są charakterystyczne dla olejków eterycznych.

Źródło:

Acta Agrobotanica; 2013, 66, 4
0065-0951
2300-357X

Pojawia się w:

Acta Agrobotanica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 70.

Tytuł:

Micromorphology of trichomes in the flowers of the horse chestnut Aesculus hippocastanum L.
Mikromorfologia włosków w kwiatach kasztanowca Aesculus hippocastanum L.

Autorzy:

Chwil, M.
Weryszko-Chmielewska, E.
Sulborska, A.
Michonska, M.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/27106.pdf

Data publikacji:

2013

Wydawca:

Polskie Towarzystwo Botaniczne

Opis:

Aesculus hippocastanum L. is an ornamental tree appreciated for its beautiful flowers and leaves. The flowers of this species contain secondary metabolites exhibiting pharmacological activity. They also produce essential oils and coloured “nectar guides”, which enable insects to reach nectar and pollen. The aim of the study was to investigate the types and characteristics of chestnut flower trichomes, which may contain biologically active substances. The analyses were performed using light, fluorescence, and scanning electron microscopy. Three types of trichomes were found on the sepals and the surface of the ovary, whereas the corolla petals exhibited two types of hairs and papillae. The hairs differ in terms of their length and number of cells. The perianth and pistil had no capitate hairs, whereas the ovary exhibited the presence of colleters. Histochemical assays revealed that all the types of trichomes and papillae contained lipids or essential oils; hence, they can be classified as glandular structures. The “nectar guides” were characterised by higher density of secretory hairs than that on the rest of the petal surface, which implies that these petal fragments may emit stronger fragrance.
Aesculus hippocastanum L. jest cenionym drzewem ozdobnym ze względu na piękne kwiaty i liście. Kwiaty tego gatunku zawierają wtórne metabolity wykazujące aktywność farmakologiczną. Wytwarzają również olejki eteryczne oraz barwne „nectar guides”, które ułatwiają owadom dotarcie do nektaru i pyłku. Celem pracy było zbadanie typów i właściwości włosków występujących w kwiatach kasztanowca, w których mogą być zlokalizowane substancje biologicznie aktywne. Badania przeprowadzono przy użyciu mikroskopii świetlnej, fluoroescencyjnej i skaningowej elektronowej. Stwierdzono, że na działkach kielicha oraz na powierzchni zalążni występują po trzy typy włosków, natomiast na płatkach korony dwa typy włosków oraz papille. Włoski te różnią się długością i liczbą tworzących je komórek. Na okwiecie i słupku nie znaleziono włosków główkowatych, natomiast na zalążni stwierdzono obecność koleterów. Z zastosowania testów histochemicznych wynika, że wszystkie rodzaje włosków i papille zawierają lipidy lub olejki eteryczne, należą zatem do struktur wydzielniczych. Na powierzchni „nectar guides” obserwowaliśmy większe zagęszczenie włosków wydzielniczych niż na pozostałej powierzchni płatków, co wskazuje, że te fragmenty płatków mogą emitować silniejszy zapach.

Źródło:

Acta Agrobotanica; 2013, 66, 4
0065-0951
2300-357X

Pojawia się w:

Acta Agrobotanica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 71.

Tytuł:

Koncentracja pyłku Xanthium strumarium L. w aeroplanktonie Lublina w latach 2003-2005
Xanthium strumarium L. pollen concentration in aeroplankton of Lublin in the years 2003-2005

Autorzy:

Weryszko-Chmielewska, E.
Zwolan, W.
Wolski, T.
Baj, T.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/27341.pdf

Data publikacji:

2006

Wydawca:

Polskie Towarzystwo Botaniczne

Opis:

Xanthium strumarium (common cocklebur) pollen grains are included in allergenic types. During a three-year study (2003-2005) conducted by using the gravimetric method at two trap sites in Lublin, daily concentrations, maximum concentrations and annual sums of pollen grains, as well as the length of pollen seasons of this species were compared. The pollen season of common cocklebur starts in the first or second decade of July and lasts until the third decade of September. The length of the pollen season is 70-80 days. The highest cocklebur pollen concentrations, amounting to 40-59 z·cm-2, occurred between 8 and 18 August. The maximum cocklebur pollen concentrations differed slightly in particular trap sites over the period of three years of study. A statistically significant correlation between the Xanthium strumarium pollen concentration and average temperature was demonstrated only in one year of study (2004).
Ziarna pyłku rzepienia pospolitego Xanthium strumarium zaliczane są do aler- gogennych. W ciągu trzyletnich badañ (2003-2005) prowadzonych metodą grawime- tryczną w dwóch punktach pomiarowych w Lublinie porównano koncentracje dobo- we, maksymalne stężenia i sumy roczne ziarn pyłku oraz długość sezonów pyłko- wych tego gatunku. Sezon pyłkowy rzepienia pospolitego rozpoczyna się w pierw- szej lub drugiej dekadzie lipca i trwa do trzeciej dekady września. Długość sezonu pyłkowego wynosi 70-80 dni. Najwyższe koncentracje pyłku rzepienia wynoszące 40-59 z/cm2 występowały między 8 a 18 sierpnia. Maksymalne koncentracje pyłku rzepienia pospolitego różniły się nieznacznie w poszczególnych punktach pomiaro- wych w ciągu trzech lat badañ. Wykazano istotną statystycznie korelację między stężeniem pyłku Xanthium strumariuma średnią temperaturą tylko w jednym roku badañ (2004).

Źródło:

Acta Agrobotanica; 2006, 59, 2
0065-0951
2300-357X

Pojawia się w:

Acta Agrobotanica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 72.

Tytuł:

Adaptations of Lamium album L. flowers to pollination by Apoidea
Przystosowania kwiatów Lamium album L. do zapylania przez Apoidea

Autorzy:

Sulborska, A.
Dmitruk, M.
Konarska, A.
Weryszko-Chmielewska, E.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/11542871.pdf

Data publikacji:

2014

Wydawca:

Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie. Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie

Tematy:

adaptation
Lamium album
flower
pollination
Apoidea
nectary
nectar
trichome
pollen
sugar yield

Opis:

The presence of ruderal and mid-field vegetation promotes conservation of biodiversity and provides an additional source of food for insect pollinators. The white deadnettle is a common synanthropic plant visited frequently by various groups of insects, as it is a source of pollen and nectar. In 2012–2013, in the city of Lublin (Poland), signalling and food attractants in L. album flowers were analysed using light and scanning electron microscopy. The pipetting method was used for determination of nectar abundance in the flowers, and the content of sugars in the nectar was assessed with the use of an Abbe refractometer. It was found that the white dead-nettle flowers emitted a fragrance and were equipped with nectar guides, and the corolla and stamens had glandular trichomes and papillae secreting essential oils. On the stamens, there are also non-glandular trichomes, which play a role of pollen presenters. The nectary in the L. album flower has a shape of an irregular disc partly surrounding the base of the ovary. The content of sugars in the nectar was 43%. Sugar and honey yields per ha were calculated, and the values obtained were 153 kg and 191 kg, respectively.
Obecność roślinności ruderalnej oraz śródpolnej sprzyja zachowaniu bioróżnorodności oraz stanowi dodatkowe źródło pokarmu dla owadów zapylających. Lamium album należy do pospolitych roślin ruderalnych i jest chętnie oblatywana przez różne grupy owadów, dostarczając im pyłku i nektaru. W latach 2012–2013, na terenie miasta Lublina (Polska) analizowano atraktanty sygnalizacyjne oraz pokarmowe w kwiatach L. album, wykorzystując mikroskopię świetlną i skaningową elektronową. Przy zastosowaniu metody pipetowej określono obfitość nektarowania kwiatów, a przy użyciu refraktometru Abbego zawartość cukrów w nektarze. Stwierdzono, że kwiaty jasnoty białej emitują zapach i wyposażone są we wskaźniki nektaru, a korona i pręciki posiadają włoski gruczołowe i papille wydzielające olejki eteryczne. Na pręcikach występują także włoski niegruczołowe pełniące funkcję prezenterów pyłkowych. Nektarnik w kwiecie jasnoty białej ma kształt nieregularnego dysku otaczającego częściowo podstawĊ zaląĪni sáupka. średnia koncentracja cukrów w nektarze wynosiáa 43%. Obliczona z 1 ha wydajnoĞü cukrowa osiągnięcia średnio 153 kg, zaś wydajność miodowa 191 kg.

Źródło:

Acta Scientiarum Polonorum. Hortorum Cultus; 2014, 13, 6; 31-43
1644-0692

Pojawia się w:

Acta Scientiarum Polonorum. Hortorum Cultus

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 73.

Tytuł:

Zagrożenia ekologiczne związane z uprawą dyptamu jesionolistnego (Dictamnus albus L.)

Autorzy:

Wolski, T.
Baj, T.
Mardarowicz, M.
Weryszko-Chmielewska, E.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/801015.pdf

Data publikacji:

1999

Wydawca:

Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Wydawnictwo Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie

Opis:

Badaniami objęto dwie odmiany dyptamu jesionolistnego (Dictamnus albus L.) odmianę białą i różową Albiflores i Rosapurple. Analizę olejków eterycznych prowadzono stosując metodę GC/MS, zaś analizę furanokumaryn wykonywano przy użyciu metod: TLC i HPLC. Badania dotyczyły składników mogących być przyczyną fotodermatoz i obejmowały olejki eteryczne i furanokumaryny. Jak wykazały badania GC/MS głównymi składnikami olejków eterycznych są: limonen, terpinolen, myrcen, α-terpineoł i germacren D, natomiast analiza HPLC wykazała, że w składzie zespołu furanokumarynowego występują: psoralen, bergapten, ksantotoksyna i izopimpinelina. Wykonano również badania anatomiczno-morfologiczne dotyczące rozmieszczenia i budowy gruczołów oraz tkanek wydzielniczych w dyptamie jesionolistnym, których uszkodzenie może być przyczyną emisji związków odpowiedzialnych za powstawanie fotodermatoz.
Two cultivars of dittany (Dictamnus albus L.), Albiflores and Rosapurple, were examined. The etheric oils were analysed by GC/MS method, and furanocoumarins were examined by TLC and HPLC methods. In etheric oil the limonene, terpinolene, myrcene, α-terpineol and germacrene D were identified while in furanocoumarins the occurrence of psoralen, bergapten, xanthotoxin, isopimpinellin was confirmed.

Źródło:

Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych; 1999, 468
0084-5477

Pojawia się w:

Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 74.

Tytuł:

Reakcje tkanek lodygi i lisci tulipana [Tulipa gesneriana L.] cv.Lustige Witwe na dzialanie CCC

Autorzy:

Weryszko-Chmielewska, E
Piotrowska, K.
Hetman, J.
Laskowska, H.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/809350.pdf

Data publikacji:

1997

Wydawca:

Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Wydawnictwo Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie

Tematy:

tulipan Lustige Witwe
tulipany
retardanty
tkanki roslinne
rosliny ozdobne
zmiany anatomiczne
chlorek chlorocholiny
odmiany roslin
lodygi
kwiaciarstwo
liscie
zmiany morfologiczne
Tulipa gesneriana

Opis:

Porównywano budowę tkanek łodygi i liści tulipana formowanych po oprysku roztworem chlorku chlorocholiny (CCC) w stężeniach: 0%; 0,5%; 1,0% i 1,5%. Do badań wykorzystano mikroskop świetlny (preparaty półcienkie) oraz skaningowy elektronowy (SEM). Stwierdzono wzrost średnicy łodygi proporcjonalny do stężenia retardanta oraz znaczne zwiększenie grubości warstwy miękiszu, sklerenchymy i promieniowej długości wiązek przewodzących. Zaobserwowano zwiększenie rozmiarów komórek epidermy, miękiszu i sklerenchymy oraz grubości ścian epidermy i sklerenchymy. CCC nie wpłynął na zmianę grubości liści tulipana. Wykazano na ich powierzchni występowanie bardziej obfitej warstwy nalotu woskowego. Obserwowane zmiany w łodydze odpowiadają zwiększeniu stabilności tego organu, zaś w epidermie łodygi i liści - większej odporności na niekorzystne oddziaływanie warunków środowiska.
The structure of stem and leaf tissues of tulip formed after spray with solution of chlorocholine chloride (CCC) at concentration: 0%; 0.5%; 1%; 1.5% were compared. Light microscope (for semithin slides) and scanning electron microscope (SEM) were used in this study. Increase of stem diameter proportional to concentration of retardant and considerable thickness extension of parenchyma and sclerenchyma layers and radical length of vascular bundles were stated. Size enlargement of epidermis cells, parenchyma and sclerenchyma and extension of wall thickness of epidermis and sclerenchyma were observed. CCC did not effect on change of leaf thickness of tulip. It was showed the occurrence of more abundant layer of wax coating on their surface. Observed changes in stem correspond the increase of stability of that organ, while in stem and leaf epidermis - more resistance to disadvantageous influence of environment circumstances.

Źródło:

Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych; 1997, 449; 213-227
0084-5477

Pojawia się w:

Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 75.

Tytuł:

Rożnik przerośnięty (Silphium perfoliatum L.) nowa roślina alternatywna. Część II. Badania fitochemiczne

Autorzy:

Wolski, T.
Kowalski, R.
Mardarowicz, M.
Weryszko-Chmielewska, E.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/802054.pdf

Data publikacji:

1999

Wydawca:

Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Wydawnictwo Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie

Opis:

Przeprowadzono badania fitochemiczne kwiatostanów, liści i kłączy rożnika przerośniętego Silphium perfoliatum L. Określono zawartość procentową wody, popiołu i olejku eterycznego w analizowanych organach rośliny. Po raz pierwszy wykazano obecność garbników oraz oznaczono ich zawartość procentową w badanych surowcach. Oceniono skład jakościowy i ilościowy związków chemicznych występujących w olejku eterycznym, otrzymanym z kwiatostanów nie poddawanych hydrolizie. Do najważniejszych zidentyfikowanych związków metodą GC/MS zaliczyć można: α-pinen, tlenek kariofilenu, germakren D, ß-oplopenon, spatulenol, ß-kariofilen, trans-verbenol, ß-pinen, kamfen, α-humulen. Analizowano skład zespołów wolnych kwasów fenolowych występujących w kwiatostanach i kłączach S. perfoliatum L. metodami TLC i HPLC. Stwierdzono obecność następujących kwasów fenolowych: kwasu protokatechowego, kwasu salicylowego, kwasu wanilinowego, kwasu kawowego, kwasu p-kumarowego, kwasu ferulowego.
Percentage of water as wellas the contents of ash, essential oils, phenolic acids in inflorescences, leaves and rhizomes of Silphium perfoliatum L. were evaluated in the experiment. The presence and amounts of tannins in raw materials were determined for the first time. Moreover the compounds of essential oil in inflorescences were analysed using GC/MS method. GC/MS study revealed the following main components of essential oil: α-pinene, ß-caryophyllene, germacrene D, ß-oplopenone, spathulenol, ß-caryophyllene, trans-verbenol, ß-pinen, camphene and a-humulene. In rhizomes and inflorescences the complexes of free phenolic acids were identified. Protocatechuic, salicylic, vanilic, caffeic, p- coumaric and ferulic acids were identified as phenolic acids using TLC and HPLC chromatographic analysis.

Źródło:

Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych; 1999, 468
0084-5477

Pojawia się w:

Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 76.

Tytuł:

The location of nectaries and nectar secretion in the flowers of Allium giganteum Regel
Lokalizacja nektarników i wydzielanie naktaru w kwiatach Allium giganteum Regel

Autorzy:

Zuraw, B.
Weryszko-Chmielewska, E.
Laskowska, H.
Pogroszewska, E.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/27954.pdf

Data publikacji:

2010

Wydawca:

Polskie Towarzystwo Botaniczne

Tematy:

onion
nectary
nectar secretion
flower
Allium giganteum
micromorphology
plant anatomy
sugar content

Opis:

In the flowers of Allium there are found septal nectaries; in particular species, their outlet can be located in different parts of the ovary. The inflorescences of these plants are a rich source of nectar for insects. The location and structure of septal nectaries in the flowers of Allium giganteum Regel were investigated. Light and scanning electron microscopy was used. The septal nectaries were found to be located in the lower part of the ovary and in the gynophore on which the ovary is borne. Nectar is secreted into the nectary slits from which it flows through the ducts to three openings located in the upper part of the gynophore, from whence it gets outside in the vicinity of the expanded parts of the filaments. Sugar concentration in the nectar of A. giganteum averaged 54.5%, while sugar weight per flower was determined to be 0.36 mg. When converted into sugar weight per inflorescence, numbering more than 2,000 flowers, it was 771.7 mg.

Źródło:

Acta Agrobotanica; 2010, 63, 2
0065-0951
2300-357X

Pojawia się w:

Acta Agrobotanica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 77.

Tytuł:

Flowering biology and pollen production of four species of the genus Rosa L.
Biologia kwitnienia i produkcja pyłku czterech gatunków z rodzaju Rosa L.

Autorzy:

Zuraw, B.
Sulborska, A.
Stawiarz, E.
Weryszko-Chmielewska, E.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/26998.pdf

Data publikacji:

2015

Wydawca:

Polskie Towarzystwo Botaniczne

Tematy:

flowering biology
pollen production
plant species
Rosa
flower
functional morphology
petal structure
scent emission
pollen mass
pollen load

Opis:

Wild growing rose species are of great importance as a source of pollen for insects. Oil extracted from the petals of various Rosa species is used in perfumery, cosmetic industry, and therapeutics. In our study, we compared the flowering duration and flower lifespan, the number of stamens and pistils, the mass and size of pollen grains as well as the anatomical features of the petals of four Rosa species: R. canina, R. ×damascena, R. gallica, and R. rugosa. Moreover, we examined the pollen loads collected by bumblebees foraging on rose flowers in order to determine the attractiveness of pollen of this genus to insects. We showed the flower lifespan to vary (3.5–8 days) in the roses studied and revealed high variation in the number of stamens (82–260) and pistils (17–65) as well as in the mass of pollen produced. The flowers of R. rugosa produced the highest amount of pollen (26.7 mg per flower), while the flowers of R. canina the least (3.3 mg per flower), which is associated with differences in the number of stamens developed in the flowers between these species. The largest pollen grains were found in R. ×damascena and R. gallica. We demonstrated that R. ×damascena produces the thickest petals and that scent-emitting papillae found on the adaxial surface of the petals differ in size and shape in the rose species investigated.
Dziko rosnące gatunki z rodzaju róża (Rosa) mają duże znaczenie jako źródło pyłku dla owadów. Uzyskiwany z płatków olejek znalazł zastosowanie w perfumerii, przemyśle kosmetycznym i lecznictwie. W pracy porównano długość okresów kwitnienia, długość życia kwiatów, liczbę pręcików i słupków, masę i wielkość ziaren pyłku oraz cechy anatomiczne płatków czterech gatunków z rodzaju Rosa: R. canina, R. ×damascena, R. gallica i R. rugosa. Wykazano różną długość życia kwiatów badanych róż (3.5–8 dni) oraz duże zróżnicowanie w liczbie pręcików (82–260) i słupków (17–65), a także w masie produkowanego pyłku. Najwięcej pyłku wytwarzają kwiaty R. rugosa (26.7 mg/kwiat), najmniej kwiaty R. canina (3.3 mg/kwiat), co jest związane w dużej mierze z różną pomiędzy gatunkami liczbą pręcików w kwiatach. Największe ziarna pyłku stwierdzono u R. ×damascena i R. gallica. Wśród badanych gatunków róż najgrubsze płatki wytwarza R. ×damascena, a występujące na doosiowej powierzchni płatków papille emitujące zapach różnią się wielkością i kształtem. Udział pyłku Rosa w obnóżach pyłkowych zebranych przez trzmiele oblatujące kwiaty róż jest dominujący i wynosi >90%.

Źródło:

Acta Agrobotanica; 2015, 68, 3
0065-0951
2300-357X

Pojawia się w:

Acta Agrobotanica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 78.

Tytuł:

The structure of septal nectaries and nectar presentation in the flowers of Allium aflatunense B. Fedtsch.
Budowa nektarników septalnych i prezentacja nektaru w kwiatach Allium aflatunense B. Fedtsch.

Autorzy:

Zuraw, B.
Weryszko-Chmielewska, E.
Laskowska, H.
Pogroszewska, E.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/27015.pdf

Data publikacji:

2009

Wydawca:

Polskie Towarzystwo Botaniczne

Tematy:

nectary structure
septal nectary
nectar
flower
Allium aflatunense
ecological feature
micromorphology
plant anatomy

Opis:

The location and structure of the septal nectaries in the flowers of Allium aflatunense B. Fedtsch. were studied. Light and scanning electron microscopy were used for examination. It has been shown that the septal nectaries are located in the lower part of the ovary and in the gynophore on which the ovary is borne. Nectar is secreted through the single-layered epidermis surrounding three nectary slits and nectar release occurs through three openings located at the base of the gynophore, which are the outlets of the ducts connected to the nectary slits. The expanded and fused bases of the stamen filaments and the tepals participate in secondary nectar presentation. In the flowers of Allium aflatunense, numerous purple elements: tepals, filaments, style and pedicle, perform the role of a colour attractant. On the intensely green ovary, there occur glistening conical outgrowths of epidermal cells, which may also function as signal attractants.
Badano położenie i budowę nektarników septalnych w kwiatach Allium aflatunense B. Fedtsch. Do badań wykorzystano mikroskop świetlny i skaningowy elektronowy. Wykazano, że nektarniki septalne położone są w dolnej części zalążni oraz w gynoforze, na którym osadzona jest zalążnia. Sekrecja nektaru odbywa się za pośrednictwem jednowarstwowej epidermy otaczającej trzy szczeliny nektarnika, a emisja nektaru następuje za pośrednictwem trzech otworów położonych u nasady gynoforu, które stanowią ujścia kanalików połączonych ze szczelinami nektarnika. We wtórnej prezentacji nektaru uczestniczą rozszerzone i zrośnięte nasady nitek pręcikowych oraz listki okwiatu. W kwiatach Allium aflatunense rolę barwnej powabni pełnią liczne purpurowe elementy: listki okwiatu, nitki pręcików, szyjka słupka i szypułka. Na intensywnie zielonej zalążni występują połyskujące stożkowate wyrostki komórek epidermy, które mogą również funkcjonować jako atraktanty sygnalizacyjne.

Źródło:

Acta Agrobotanica; 2009, 62, 2
0065-0951
2300-357X

Pojawia się w:

Acta Agrobotanica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 79.

Tytuł:

Adaptations of Lamium album L. flowers to pollination by Apoidea
Przystosowania kwiatów Lamium album L. do zapylania przez Apoidea

Autorzy:

Sulborska, A.
Dmitruk, M.
Konarska, A.
Weryszko-Chmielewska, E.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/11542899.pdf

Data publikacji:

2014

Wydawca:

Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie. Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie

Tematy:

adaptation
Lamium album
flower
pollination
Apoidea
nectary
nectar
trichome
pollen
sugar yield

Opis:

The presence of ruderal and mid-field vegetation promotes conservation of biodiversity and provides an additional source of food for insect pollinators. The white deadnettle is a common synanthropic plant visited frequently by various groups of insects, as it is a source of pollen and nectar. In 2012–2013, in the city of Lublin (Poland), signalling and food attractants in L. album flowers were analysed using light and scanning electron microscopy. The pipetting method was used for determination of nectar abundance in the flowers, and the content of sugars in the nectar was assessed with the use of an Abbe refractometer. It was found that the white dead-nettle flowers emitted a fragrance and were equipped with nectar guides, and the corolla and stamens had glandular trichomes and papillae secreting essential oils. On the stamens, there are also non-glandular trichomes, which play a role of pollen presenters. The nectary in the L. album flower has a shape of an irregular disc partly surrounding the base of the ovary. The content of sugars in the nectar was 43%. Sugar and honey yields per ha were calculated, and the values obtained were 153 kg and 191 kg, respectively.
Obecność roślinności ruderalnej oraz śródpolnej sprzyja zachowaniu bioróżnorodności oraz stanowi dodatkowe źródło pokarmu dla owadów zapylających. Lamium album należy do pospolitych roślin ruderalnych i jest chętnie oblatywana przez różne grupy owadów, dostarczając im pyłku i nektaru. W latach 2012–2013, na terenie miasta Lublina (Polska) analizowano atraktanty sygnalizacyjne oraz pokarmowe w kwiatach L. album, wykorzystując mikroskopię świetlną i skaningową elektronową. Przy zastosowaniu metody pipetowej określono obfitość nektarowania kwiatów, a przy użyciu refraktometru Abbego zawartość cukrów w nektarze. Stwierdzono, że kwiaty jasnoty białej emitują zapach i wyposażone są we wskaźniki nektaru, a korona i pręciki posiadają włoski gruczołowe i papille wydzielające olejki eteryczne. Na pręcikach występują także włoski niegruczołowe pełniące funkcję prezenterów pyłkowych. Nektarnik w kwiecie jasnoty białej ma kształt nieregularnego dysku otaczającego częściowo podstawĊ zaląĪni sáupka. średnia koncentracja cukrów w nektarze wynosiáa 43%. Obliczona z 1 ha wydajnoĞü cukrowa osiągnięcia średnio 153 kg, zaś wydajność miodowa 191 kg.

Źródło:

Acta Scientiarum Polonorum. Hortorum Cultus; 2014, 13, 6; 31-43
1644-0692

Pojawia się w:

Acta Scientiarum Polonorum. Hortorum Cultus

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 80.

Tytuł:

In vitro assay of the biological activity of bisphosphonates

Autorzy:

Chmielewska, E.
Miszczyk, P.
Kafarski, P.
Kempińska, K.
Wietrzyk, J.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1190037.pdf

Data publikacji:

2015

Wydawca:

Politechnika Wrocławska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej

Tematy:

bisfosfoniany
cytotoksyczność
in vitro
aktywność biologiczna
inhibitor
bisphosphonates
cytotoxicity
biological activity

Opis:

Nowadays, the use of bisphosphonates are the gold standard of treatment of bone diseases. Due to the high utility of these compounds, scientists still search for better and better structures, with a variety of substituents at carbon’s atom and create new libraries or improve methods of their synthesis. To determine the potential effect of newly discovered bisphosphonates, for example antiosteoporotic activity, there are in vitro tests which allow to determine the half maximal inhibitory concentrations (IC50) of cells. This paper describes in detail the methodology for test the biological activity of bisphosphonates. Shows the results of biological activity for synthesized bisphosphonates in relation to the commercial-incadronate and zoledronate.

Źródło:

Interdisciplinary Journal of Engineering Sciences; 2014, 2, 1; 13--16
2300-5874

Pojawia się w:

Interdisciplinary Journal of Engineering Sciences

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 81.

Tytuł:

Commercially important properties of plants of the genus Plantago

Autorzy:

Weryszko-Chmielewska, E.
Matysik-Wozniak, A.
Sulborska, A.
Rejdak, R.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/27629.pdf

Data publikacji:

2012

Wydawca:

Polskie Towarzystwo Botaniczne

Tematy:

medicinal plant
Plantago
medicinal use
cosmetic
edible plant
feed
allergenic pollen
phytochemical composition
biologically active substance
glycoside
flavonoids
polysaccharide
vitamin
phytotherapy
leaf
stem
seed
folk medicine

Opis:

The centuries-old experience of folk medicine, nutritional traditions, and the results of numerous research studies show that plants of the genus Plantago can be used for medicinal, cosmetic, dietetic, and ritual purposes. In the phytochemical composition of Plantago, there is an abundance of biologically active substances (among others, glycosides, flavonoids, polysaccharides, and vitamins) exhibiting beneficial effects and, simultaneously, there is a low content of compounds that may exert a toxic effect. Scientific research has confirmed that Plantago plants have antioxidative, apoptosis-inhibiting, protective, healing-enhancing, spasmolytic, anthelmintic, and antimicrobial properties; they inhibit the development of some tumours, reduce the level of lipids in blood and inhibit tissue glycation. In phytotherapy, leaves, stems, and/or seeds of different plantain species are used. Plantago leaves and seeds are also used to manufacture creams, lotions, and face masks. Different parts of these plants (fresh plant material, extracts, or isolated substances) are also used in human and animal nutrition. Plantain leaves can be eaten like lettuce or added to salads, fried in pastry, used to prepare a tea, juice, or wine. Its seeds are added to cakes, bread, breakfast cereals, ice cream, and drinks, or they are cooked like groats. Animals fed with plantain can live longer and are healthier, while meat derived from such animals is tastier and healthier to humans. Plantago seeds are readily eaten by cage birds. Plantain pollen, produced in large amounts (up to 20,000 pollen grains per 1 stamen of P. lancolata), can cause allergies in sensitive people. Due to a long flowering period of plants of the genus Plantago, the effect of the allergenic factor persists for many weeks. In Poland days with the maximum concentration of airborne plantain pollen most often occur in July.
Wielowiekowe doświadczenia medycyny ludowej, tradycje żywieniowe oraz wyniki licznych badań naukowych wskazują, że rośliny z rodzaju Plantago mogą być wykorzystywane w celach leczniczych, kosmetycznych, dietetycznych oraz rytualnych. W składzie fitochemicznym Plantago występuje bogactwo substancji biologicznie czynnych (m. in., glikozydy, flawonoidy, polisacharydy i witaminy) o korzystnym działaniu, przy jednoczesnej niewielkiej zawartości związków o właściwościach toksycznych. Badania naukowe potwierdziły, że rośliny te mają właściwości antyoksydacyjne, hamujące apoptozę, osłaniające, przyspieszające procesy gojenia, spazmolityczne, przeciwrobacze, przeciwdrobnoustrojowe, hamujące rozwój niektórych nowotworów, a także obniżające poziom lipidów we krwi oraz hamujące procesy glikacji w tkankach. W fitoterapii stosuje się liście, pędy lub/i nasiona różnych gatunków babki. Liście i nasiona Plantago znajdują także zastosowanie do wyrobu kremów, lotionów i maseczek. Różne części tych roślin (świeży surowiec, ekstrakty lub wyizolowane substancje) wykorzystywane są również w żywieniu ludzi i zwierząt. Liście babki można spożywać jak sałatę, smażyć w cieście, przyrządzać z nich herbatę, sok czy wino. Nasiona dodawane są do ciastek, chleba, płatków śniadaniowych, lodów, napojów lub gotowane są jak kasza. Zwierzęta karmione babką mogą żyć dłużej i są zdrowsze, zaś mięso z nich pochodzące jest smaczniejsze i zdrowsze dla ludzi. Nasiona Plantago są chętnie zjadane przez ptaki utrzymywane w klatach. Natomiast pyłek babki ma właściwości alergizujące. Produkowany w dużych ilościach (do 20 tys. ziaren pyłku/1 pręcik P. lancolata) może wywoływać alergie u osób wrażliwych. Z uwagi na długi okres kwitnienia roślin z rodzaju Plantago, działanie czynnika alergizującego utrzymuje się przez wiele tygodni. W Polsce dni z maksymalną koncentracją ziaren pyłku babki w powietrzu najczęściej występują w lipcu.

Źródło:

Acta Agrobotanica; 2012, 65, 1
0065-0951
2300-357X

Pojawia się w:

Acta Agrobotanica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 82.

Tytuł:

Annual pollen sums of Alnus in Lublin and Roztocze in the years 2001-2007 against selected meteorological parameters
Roczne sumy pyłku Alnus w Lublinie i na Roztoczu w latach 2001-2007 na tle wybranych elementów pogody

Autorzy:

Kaszewski, B. M.
Pidek, I. A.
Piotrowska, K.
Weryszko-Chmielewska, E.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1576113.pdf

Data publikacji:

2008

Wydawca:

Polskie Towarzystwo Botaniczne

Tematy:

annual pollen sum
Alnus
alder
Lublin city
2001-2007 period
meteorological parameter
Roztocze macroregion
pollen monitoring

Opis:

Alder (Alnus Mill.), as an anemophilous species, produces large quantities of easily dispersed pollen. Annual pollen sums recorded in south-eastern Poland (by the volumetric method – Lanzoni trap) and in the area of the village of Guciów in the Central Roztocze region (pollen deposition in Tauber traps) were compared. The height at which the respective trap sites were located as well as local and regional vegetation and the distance from the nearest alder communities differ in both cases, likewise, the climate of these two regions differ. The analysed pollen data series cover the years 1998-2007 in Roztocze and 2001-2007 in Lublin. Large differences have been noted in Alnus pollen deposition values between particular years. Among them, there were observed years of very high annual sums (2001, 2003, 2006), as well as years of very low pollen deposition values in both regions (2002, 2005, 2007). In the period in question, the mean value of annual Alnus pollen count for Lublin was 5372 alder pollen grains in m3 of air, and in Roztocze 1647 grains per cm2 of area. During the seven-year period of monitoring (2001-2007), very similar trends were noted with respect to airborne alder pollen concentrations at both trap sites. Pollen data have been analysed against meteorological factors affecting alder pollen production and deposition. These are total precipitation and mean monthly air temperature in June, July and August in the year preceding pollen emission and the same weather elements in January and February in the year of pollen emission. In Roztocze a statistically signifi cant negative correlation has been found between Alnus pollen annual sums and total precipitation in August in the year preceding alder pollen emission and in February in the year of pollen emission. In both regions, the Spearman’s correlation coeffi cient does not show any statistically signifi cant values when comparing annual Alnus pollen sums with mean monthly temperatures of both January and February and summer months in the year preceding alder pollen emission.
Olsza (Alnus Mill.), jako takson wiatropylny, produkuje duże ilości łatwo rozprzestrzeniającego się pyłku. Porównano roczne sumy pyłku zarejestrowane w południowo-wschodniej Polsce – w Lublinie (metoda wolumetryczna – aparat Lanzoniego) oraz w okolicach wsi Guciów w regionie Roztocza Środkowego (opad do pułapek Taubera). Wysokość ustawienia punktu pomiarowego oraz roślinność lokalna i regionalna a także odległość od najbliższych zbiorowisk olszowych różnią się w obydwu przypadkach, podobnie jak różni się klimat tych dwu regionów. Analizowana seria danych pyłkowych obejmuje lata 1998-2007 na Roztoczu oraz 2001-2007 w Lublinie. Odnotowano duże różnice w wartościach depozycji pyłku Alnus pomiędzy poszczególnymi latami. Wśród nich zaobserwowano lata o bardzo wysokiej sumie rocznej (2001, 2003, 2006), a także lata o niskich wartościach depozycji w obydwu regionach (2002, 2005, 2007). Średnia wartość rocznej depozycji pyłku Alnus obliczona dla Lublina wynosiła w analizowanym okresie 5372 ziarna pyłku olszy w m3 powietrza, a na Roztoczu 1647 ziarna na cm2 powierzchni gruntu. Podczas siedmiu lat monitoringu odnotowano bardzo podobne tendencje dotyczące koncentracji pyłku olszy w powietrzu w obu punktach pomiarowych. Dane pyłkowe zestawiono z czynnikami meteorologicznymi wpływającymi na produkcję i depozycję pyłku olszy. Były to suma opadów i średnia miesięczna temperatura powietrza w czerwcu, lipcu i sierpniu w roku poprzedzającym pylenie oraz te same elementy pogody w styczniu i lutym w roku pylenia. Na Roztoczu wykazano istotną statystycznie negatywną korelację sum rocznych pyłku Alnus z sumą opadów w sierpniu w roku poprzedzającym pylenie olszy i w lutym w roku pylenia. W obydwu regionach, współczynnik korelacji Spearmana nie wykazuje istotnych statystycznie wartości przy porównywaniu sum rocznych pyłku Alnus ze średnią temperaturą miesięczną zarówno stycznia i lutego, jak i miesięcy letnich w roku poprzedzającym pylenie olszy.

Źródło:

Acta Agrobotanica; 2008, 61, 2; 57-64
0065-0951
2300-357X

Pojawia się w:

Acta Agrobotanica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 83.

Tytuł:

Analysis of Fraxinus pollen seasons and forecast models based on meteorological factors

Autorzy:

Kubik-Komar, A.
Piotrowska-Weryszko, K.
Weryszko-Chmielewska, E.
Kaszewski, B.M.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/2081720.pdf

Data publikacji:

2018

Wydawca:

Instytut Medycyny Wsi

Tematy:

allergy
regression analysis
aerobiology
airborne pollen
Fraxinus

Opis:

Introduction and objective. The timings of Fraxinus and Betula flowering and pollen release overlap, which may cause increased allergic reactions in sensitive people. The aim of the present study was to characterize Fraxinus pollen seasons in Lublin (central-eastern Poland) and to identify meteorological factors that most determine the occurrence of airborne pollen of this taxon, as well as obtain forecast models for the basic characteristics of the pollen season. Materials and method. The study was conducted in Lublin during the period 2001–2016, employing the volumetric method. The seasons were compared by PCA (Principal Component Analysis). To determine relationships between meteorological conditions and the pattern of pollen seasons, regression analysis was used. Data for the period 2001–2015 were used to create forecast models by applying regression analysis, while the 2016 data served to verify these models. Results. Season end date and seasonal peak date were characterized by the lowest variation. The biggest differences were found for peak value and total annual pollen sum. The average dates of occurrence of ash pollen grains in the air of Lublin were between 13 April 13 – 3 May 3, whereas, on average, the pollen peak date occurred on 23 April. The factor loading values for the PC1 variable indicate that it is most strongly correlated with peak value and total pollen sum, while the PC2 variable correlated with the pollen season start date and season duration (a negative correlation). Regression models were developed for the following pollen season characteristics: season start, end and duration, seasonal peak date, and total annual pollen sum. Conclusions. The fit of the forecast models was at the level of 62–94%. Analysis of the data showed that weather conditions mainly in February were important factors controlling the Fraxinus pollen season.

Źródło:

Annals of Agricultural and Environmental Medicine; 2018, 25, 2; 285-291
1232-1966

Pojawia się w:

Annals of Agricultural and Environmental Medicine

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 84.

Tytuł:

Airborne birch pollen in Poland and Latvia in the light of data obtained from aerobiological monitoring and Tauber traps in relation to mean air temperature
Pylenie brzozy w Polsce i na Łotwie w świetle danych z monitoringu aerobiologicznego i pułapek Taubera na tle średniej temperatury powietrza

Autorzy:

Pidek, I. A.
Piotrowska, K.
Kaszewski, B. M.
Kalnina, L.
Weryszko-Chmielewska, E.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/28621.pdf

Data publikacji:

2009

Wydawca:

Polskie Towarzystwo Botaniczne

Tematy:

airborne pollen
birch pollen
pollen
Polska
Latvia
aerobiological monitoring
Tauber trap
air temperature
pollen monitoring
volumetric method
Lublin city

Opis:

Birch pollen contains allergens belonging to those with the strongest allergenic properties. In order to trace pollen season patterns of this taxon and pollen annual sums at a wider regional scale, cooperation was established with the University of Latvia in Riga (Latvia). A comparison of the results obtained in the years 2003-2008 in Lublin and in Riga, using volumetric samplers, shows that there was a similar trend in the abundance of birch pollen. The highest sums were noted at both sites in 2003. In all the study years, more birch pollen grains were recorded in Lublin than in Riga, on the average by 7110. The birch pollen seasons started earlier in Lublin than in Riga, on the average by 6 days, and they ended earlier in Lublin, on the average by 18 days. In Riga the birch pollen seasons were longer and less abundant than in Lublin. In addition, in both the regions, i.e. in SE Poland (the Roztocze area) and in Latvia (the area of Marupe near Riga, Taurene, Teici and Rucava), there is pollen data series available obtained from annual pollen deposition monitoring conducted using the modified Tauber traps. These pollen counts have been carried out under the Pollen Monitoring Programme (http://pmp.oulu.fi) since 1998. The 11- year data series in Roztocze and the 10-year data series in Latvia allowed the trends in the occurrence of years of abundant or poor birch pollen release to be traced. In Roztocze maximum Betula pollen deposition occurred in the year 2003, in Latvia – in 1999. The absence of a significant correlation between SE Poland and Latvia with regard to the trends in the occurrence of years of abundant Betula pollen deposition induced the authors to seek climatic factors responsible for increased birch pollen production. The analysis of the Spearman’s rank correlation coefficients between annual Betula pollen sums in Roztocze and mean air temperature in June, July and August in the year preceding pollen emission as well as in spring (January-April) of the year of pollen emission showed a statistically significant negative correlation with air temperature in February of the year of pollen emission.
Pyłek brzozy zawiera alergeny należące do najsilniej uczulających z grupy alergenów pyłku roślin. Celem prześledzenia, jak kształtuje się przebieg sezonów pyłkowych tego taksonu oraz sumy roczne pyłku w szerszej skali regionalnej, nawiązano współpracę z Uniwersytetem w Rydze (Łotwa). Z porównania wyników uzyskanych w latach 2003-2008 w Lublinie i w Rydze przy zastosowaniu aparatów wolumetrycznych wynika, że istniała zbliżona tendencja w wielkości sum rocznych pyłku brzozy. Najwyższe sumy odnotowano na obydwu stanowiskach w roku 2003. We wszystkich latach badań w Lublinie rejestrowano więcej ziaren pyłku brzozy niż w Rydze, średnio o 7110. Sezony pyłkowe brzozy rozpoczynały się wcześniej w Lublinie niż w Rydze średnio o 6 dni i kończyły się wcześniej w Lublinie średnio o 18 dni. W Rydze sezony pyłkowe brzozy były dłuższe i sumy roczne pyłku mniejsze niż w Lublinie. W obydwu regionach, tj. w Polsce SE (rejon Roztocza) i Łotwie (rejon Marupe k. Rygi, Taurene, Teici i Rucava) istnieje ponadto seria danych pyłkowych uzyskanych z monitoringu rocznej depozycji pyłku do zmodyfikowanych pułapek Taubera. Pomiary te wykonywane są w ramach międzynarodowego projektu Pollen Monitoring Programme (http://pmp.oulu.fi) od 1998 roku. Aktualnie seria danych licząca 11 lat na Roztoczu i 10 lat na Łotwie pozwoliła prześledzić tendencje w występowaniu lat obfitego lub słabego opadu pyłku brzozy. Na Roztoczu maksimum depozycji pyłku Betula przypada na rok 2003, na Łotwie – w 1999 roku. Brak zgodności między Polską SE i Łotwą w zakresie tendencji w występowaniu lat obfitej depozycji pyłku Betula skłoniło do poszukiwania czynników klimatycznych odpowiedzialnych za zwiększoną produkcje pyłku brzozy. Analiza współczynników korelacji rang Spearmana pomiędzy rocznymi sumami pyłku Betula na Roztoczu i średnią temperaturą powietrza w czerwcu, lipcu i sierpniu w roku poprzedzającym pylenie oraz wiosną (styczeń-kwiecień) w roku pylenia, wykazała istotną statystycznie negatywną korelację z temperaturą powietrza w lutym w roku pylenia.

Źródło:

Acta Agrobotanica; 2009, 62, 2
0065-0951
2300-357X

Pojawia się w:

Acta Agrobotanica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 85.

Tytuł:

Ragweed (Ambrosia L.) pollen in aeroplankton of Lublin (Poland) and Lviv (Ukraine)
Pyłek ambrozji (Ambrosia L.) w aeroplanktonie Lublina (Polska) i Lwowa (Ukraina)

Autorzy:

Piotrowska-Weryszko, K.
Weryszko-Chmielewska, E.
Voloshchuk, K.
Sulborska, A.
Kalinovych, N.
Vorobets, N.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/28138.pdf

Data publikacji:

2013

Wydawca:

Polskie Towarzystwo Botaniczne

Opis:

In Europe Ambrosia is included in invasive species. Its pollen contains very strong allergens that can be the cause of pollinosis at the turn of summer and autumn. The aim of the present study was to compare Ambrosia pollen concentrations in the air of Lublin and Lviv and to analyse the effect of weather conditions on Ambrosia pollen content in the air. The study was carried out in 2011 and 2012. In Lublin the volumetric method was applied using a Lanzoni VPPS 2000 trap, whereas in Lviv the gravimetric method was applied using a Durham trap. To make the results comparable, the data obtained by the gravimetric method were properly counted and expressed as the number of pollen grains per 1 m3 of air. This research shows that the Ambrosia pollen season started about a month earlier in Lviv and lasted longer than in Lublin. In Lviv ragweed pollen was recorded from the beginning of July, while in Lublin from the second week of August. The pollen season in both cities ended on different days of October. The seasonal peaks in both years and the annual pollen count in 2011 were much higher in Lublin than in Lviv. In both cities air temperature was the most important meteorological factor affecting pollen concentrations. During the pollen season in Lublin, the wind was predominantly from NE and E directions, whereas in Lviv from N and SE.
Ambrosia zaliczana jest w Europie do gatunków inwazyjnych. Jej pyłek zawiera bardzo silne alergeny, które mogą być przyczyną pyłkowicy na przełomie lata i jesieni. Celem pracy było porównanie stężenia pyłku Ambrosia w powietrzu Lublina i Lwowa oraz analiza wpływu warunków pogodowych na zawartość pyłku w atmosferze. Badania prowadzono w latach 2011 i 2012. W Lublinie zastosowano metodę wolumetryczną z wykorzystaniem aparatu Lanzoni VPPS 2000, natomiast we Lwowie posłużono się metodą grawimetryczną z użyciem aparatu Durhama. Aby wyniki były porównywalne, dane uzyskane metodą grawimetryczną odpowiednio przeliczono i wyrażono liczbą ziaren pyłku w 1 m3 powietrza. Z przeprowadzonych badań wynika, że sezon pyłkowy Ambrosia rozpoczynał się o około miesiąc wcześniej i trwał dłużej we Lwowie niż w Lublinie. We Lwowie pyłek ambrozji rejestrowano od początku lipca, natomiast W Lublinie od drugiego tygodnia sierpnia. Sezon pyłkowy w obu miastach kończył się w różnych dniach października. Maksimum sezonowe w obu latach i sumy roczne w roku 2011 były znacznie wyższe w Lublinie niż we Lwowie. W obu miastach temperatura powietrza była najważniejszym czynnikiem meteorologicznym wpływającym na koncentracje pyłku. W czasie sezonu pyłkowego w Lublinie najczęściej wiał wiatr z NE i E, a we Lwowie z N i SE.

Źródło:

Acta Agrobotanica; 2013, 66, 3
0065-0951
2300-357X

Pojawia się w:

Acta Agrobotanica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 86.

Tytuł:

Changes in the pollen seasons of Acer spp. in Lublin, central-eastern Poland, in 2001–2015
Zmiany w sezonach pyłkowych Acer spp. w Lublinie, Polska środkowo-wschodnia, w latach 2001-2015

Autorzy:

Weryszko-Chmielewska, E.
Piotrowska-Weryszko, K.
Haratym, W.
Dmitruk, M.
Sulborska, A.
Vorobets, N.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/28357.pdf

Data publikacji:

2016

Wydawca:

Polskie Towarzystwo Botaniczne

Opis:

Many plant species respond to the climate change reported in the recent decades, which is confirmed by the results of phenological and aerobiological investigations. This paper presents characteristics of the pollen seasons of Acer spp. revealed by aerobiological analyses performed with the volumetric method in Lublin, Poland in 2001-2015. Additionally, phenological observations of flowering of four Acer species, i.e., A. negundo, A. platanoides, A. campestre, and A. pseudoplatanus, were carried out in 2011-2012. The results indicate a slight upward trend in the annual totals of Acer pollen grains. Over the last 10 years, the annual totals of Acer pollen grains have increased in comparison to the previous 5-year period. Acceleration of the onset of pollen seasons and the dates of peak days was noted. The comparison of the pollen seasons and flowering phenology of four Acer species indicates that A. negundo and A. platanoides produce the highest concentrations of pollen grains, whereas the pollen of A. campestre and A. pseudoplatanus accounts for a significantly lower proportion of the pollen content in the air of Lublin.
Wiele gatunków roślin wykazuje reakcje na zmiany klimatyczne, które rejestrowane są w ostatnich dziesięcioleciach. Potwierdzają to wyniki badań fenologicznych i aerobiologicznych. W pracy przedstawiliśmy charakterystykę sezonów pyłkowych Acer ssp. na podstawie badań aerobiologicznych, przeprowadzonych metodą wolumetryczną w Lublinie w latach 2001-2015. Ponadto wykonaliśmy obserwacje fenologiczne, dotyczące kwitnienia w latach 2011-2012 czterech gatunków Acer: A. negundo, A. platanoides, A. campestre i A. pseudoplatanus. Wyniki badań wskazują na występowanie niewielkiego trendu wzrostowego, dotyczącego sum rocznych ziaren pyłku Acer. Sumy te w ciągu ostatnich 10 lat badań wzrosły o 32% w porównaniu z wcześniejszym pięcioleciem. Zaznaczyło się również przyśpieszenie początku sezonów pyłkowych oraz dat występowania maksymalnych koncentracji ziaren pyłku. Z porównania sezonów pyłkowych i danych dotyczących fenologii kwitnienia 4 gatunków Acer wynika, że najwyższe koncentracje ziaren pyłku przypadają na okres kwitnienia A. negundo i A. platanoides, zaś pyłek A. campestre i A. pseudoplatanus mają znaczenie mniejszy udział w zawartości pyłku rodzaju Acer w powietrzu Lublina.

Źródło:

Acta Agrobotanica; 2016, 69, 2
0065-0951
2300-357X

Pojawia się w:

Acta Agrobotanica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 87.

Tytuł:

Wpływ warunków siedliskowych oraz długotrwałego odłogowania na zmienność genetyczną przytulii czepnej (Galium aparine L.)
The influence of habitat conditions and long-term land lying follow on genetic variability of Galium aparine L.

Autorzy:

Okoń, S.
Podstawka-Chmielewska, E.
Nucia, A.
Kurus, J.
Ociepa, T.
Paczos-Grzęda, E.
Kowalczyk, K.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/11236725.pdf

Data publikacji:

2016

Wydawca:

Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie. Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie

Tematy:

warunki siedliskowe
zmiennosc genetyczna
przytulia czepna
Galium aparine
grunty rolne
odlogowanie ziemi
markery ISSR
zbiorowiska roslinne
odmiany roslin
uprawa roslin

Źródło:

Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska. Sectio E. Agricultura; 2016, 71, 3; 83-90
0365-1118

Pojawia się w:

Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska. Sectio E. Agricultura

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 88.

Tytuł:

Fluctuation range of the concentration of airborne Alternaria conidiospores sampled at different geographical locations in Poland (2010–2011)
Zakres wahań stężenia zarodników konidialnych Alternaria w powietrzu z różnych lokalizacji geograficznych w Polsce (2010–2011)

Autorzy:

Kasprzyk, I.
Sulborska, A.
Nowak, M
Szymanska, A.
Kaczmarek, J.
Haratym, W.
Weryszko-Chmielewska, E.
Jedryczka, M.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/28271.pdf

Data publikacji:

2013

Wydawca:

Polskie Towarzystwo Botaniczne

Opis:

Knowledge of seasonal and diurnal fluctuations of allergenic and phytopathogenic fungal spores in the air and the determination of the influence of weather and environmental parameters on spore concentrations are of great practical use in control of both human and animal health as well as plant diseases. The aim of this study was to evaluate the dynamics of the occurrence of Alternaria spores in the air at three sites located in different geographical regions of Poland. The study was done from 15 April to 30 September in 2010–2011 in Rzeszów (Carpathian Foothills, south-east Poland), Lublin (Lublin Upland, central east), and Poznań (central west); the distance between the experimental sites ranged from 138 to 441 km. To assess the concentration of Alternaria spores, the volumetric method was used. In both years, the highest concentration of spores was observed in Poznań and the lowest in Rzeszów. In 2010 the annual total, monthly total and maximum spore concentration were higher than in 2011 at all monitoring sites. The greatest concentration of Alternaria spores was recorded in August, followed by July. High spore concentrations were also noted at the beginning of September. The differences in daily concentrations, average concentrations and cumulative numbers of spores were statistically significant. The reasons for this can be related not only to weather parameters, which is often raised in the literature, but also to the type of landscape. Landscape and geobotanical conditions of Great Poland and Carpathian Foothills greatly differ. In both years, the highest number of Alternaria spores was found in Poznań – the city with the highest urbanization factor and the capital of the region with large-scale farming, connected with the intensification of agricultural practices.
Znajomość sezonowej i dobowej rytmiki występowania alergennych i patogennych zarodników grzybów w powietrzu oraz określenie wpływu elementów środowiska na wartości stężeń mogą być wykorzystane w praktyce, w alergologii i w rolnictwie. Celem badań było określenie dynamiki występowania zarodników Alternaria w powietrzu trzech stanowisk zlokalizowanych w różnych regionach geograficznych Polski. Badania prowadzono od 15 kwietnia do 30 września w latach 2010–2011 na terenie Rzeszowa, Lublina i Poznania; odległości pomiędzy punktami badawczymi wynosiły od 138 do 441 km. Do oceny stężenia zarodników rodzaju Alternaria zastosowano metodę wolumetryczną. W obu latach najwyższe stężenia zarodników odnotowano w Poznaniu, a najniższe w Rzeszowie. Na wszystkich stanowiskach w 2010 roku miesięczne i roczne sumy zarodników, jak też ich maksymalne stężenie było wyższe niż w 2011 roku. Stężenie zarodników Alternaria było największe w sierpniu i niewiele niższe w lipcu. Wysokie stężenia odnotowano także na początku września. Różnice w dobowych stężeniach, średnich stężeniach i sumach w kolejnych miesiącach w okresie dwóch lat badań były statystycznie istotne. Przyczyny takich wyników można upatrywać nie tylko w przebiegu pogody, co jest często rozważane w literaturze, ale także w typie krajobrazu. Warunki geobotaniczne Wielkopolski i Podkarpacia bardzo się różnią, a krajobraz Lubelszczyzny jest w tym przypadku pośredni, lecz bardziej zbliżony do Wielkopolski. W obu latach największą liczbę zarodników grzybów rodzaju Alternaria stwierdzono w Poznaniu – mieście o największym współczynniku urbanizacji oraz stolicy regionu z rolnictwem wielkoobszarowym, związanym z intensyfikacją zabiegów agrotechnicznych.

Źródło:

Acta Agrobotanica; 2013, 66, 1
0065-0951
2300-357X

Pojawia się w:

Acta Agrobotanica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 89.

Tytuł:

Grass pollen seasons in Poland against a background of the meteorological conditions
Sezony pyłkowe traw w Polsce na tle warunków meteorologicznych

Autorzy:

Myszkowska, D.
Piotrowicz, K.
Ziemianin, M.
Chlopek, K.
Dabrowska-Zapart, K.
Kasprzyk, I.
Grewling, L.
Majkowska-Wojciechowska, B.
Malkiewicz, M.
Nowak, M.
Piotrowska-Weryszko, K.
Puc, M.
Weryszko-Chmielewska, E.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/28562.pdf

Data publikacji:

2015

Wydawca:

Polskie Towarzystwo Botaniczne

Tematy:

grass pollen
pollen season
seasonal variability
weather condition
Polska
background
meteorological condition

Opis:

The paper refers to the estimation of Poaceae pollen seasons in Poland in selected areas. The aim of the study was to present the long-term variability of the start, end and duration of grass pollen seasons and the seasonal pollen index (SPI) in Poland against a background of the meteorological conditions over pollen seasons. The study was performed in eight Polish cities in 1992–2014 (the common seasons were 2003–2012). Pollen season start was relatively stable in the studied period, the seasons began about the 10th of May, a bit earlier in the south part of Poland. Pollen season ends were more changeable in comparison to the season start and fluctuated from the middle of July to the middle of September. SPI clearly depended on temperature and precipitation in April–August. Daily maximum pollen concentrations were achieved between the end of May and the first decade of July and no evident relationship between this day and weather conditions was found, apart from 2004.
Artykuł dotyczy oceny sezonów pyłkowych Poaceae w Polsce w wybranych regionach. Celem pracy było przedstawienie wieloletniej zmienności początku, końca i długości sezonów pyłkowych traw oraz sezonowego indeksu pyłkowego (wartość SPI) w Polsce na tle warunków meteorologicznych. Badania były prowadzone w ośmiu miastach Polski, w okresie 1992–2014 (sezony 2003–2012 były wspólne dla wszystkich miast). Początek sezonu pyłkowego był względnie stały w okresie badawczym, sezony rozpoczynały się około 10 maja, nieco wcześniej w południowej części Polski. Koniec sezonu pyłkowego był bardziej zmienny w porównaniu do początku, jego termin wahał się od połowy lipca do połowy września. SPI wyraźnie zależał od temperatury i opadów w okresie kwiecień–sierpień. Dobowe stężenie maksymalne pyłku były odnotowywane pomiędzy końcem maja a pierwszą dekadą lipca, nie wykazano wyraźnej zależności pomiędzy dniem stężenia maksymalnego i warunkami pogodowymi, z wyjątkiem 2004 roku.

Źródło:

Acta Agrobotanica; 2015, 68, 4
0065-0951
2300-357X

Pojawia się w:

Acta Agrobotanica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 90.

Tytuł:

Searching for a trace of Artemisia campestris pollen in the air
Poszukiwanie śladów ziaren pyłku Artemisia campestris w powietrzu

Autorzy:

Grewling, L.
Kasprzyk, I.
Borycka, K.
Chlopek, K.
Kostecki, L.
Majkowska-Wojciechowska, B.
Malkiewicz, M.
Myszkowska, D.
Nowak, M.
Piotrowska-Weryszko, K.
Puc, M.
Stawinska, M.
Balwierz, Z.
Szymanska, A.
Smith, M.
Sulborska, A.
Weryszko-Chmielewska, E.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/27159.pdf

Data publikacji:

2015

Wydawca:

Polskie Towarzystwo Botaniczne

Tematy:

aerobiology
mugwort
phenology
biogeography
land use
allergy
human disease
Artemisia campestris
pollen
distribution
air

Opis:

The aim of the study was to determinate whether Artemisia campestris was present in the vicinity of 8 pollen monitoring stations in Poland by examining temporal variations in daily average airborne Artemisia pollen data recorded by Hirst type volumetric traps. Three day moving averages of airborne Artemisia pollen were examined by Spearman’s rank correlation test. Results show that Artemisia pollen seasons in Poland generally display similar unimodal patterns (correlation coefficients r > 0.900; P < 0.05). The only exception was the Artemisia pollen concentration noted in the outskirts of Poznań (Morasko), where the bimodal pattern was revealed. Correlations between Artemisia pollen data recorded at Poznań-Morasko and the other Polish sites were the lowest in the investigated dataset; this was particularly noticeable in the second part of pollen season (r ~0.730). We show that the typical bimodal pattern in Artemisia pollen seasons, which is characteristic of the presence of both A. vulgaris (first peak) and A. campestris (second peak), does not occur at the majority of sites in Poland and is restricted to the outskirts of Poznań. In fact, it was noted that the pollen monitoring site in Poznań-Centre, just 8 km from Morasko, only exhibited one peak (attributed to A. vulgaris). This shows that the influence of A. campestris on airborne pollen season curves is limited and can be largely disregarded. In addition, this study supports previous records showing that the spatial distribution of airborne Artemisia pollen within a city (urban-rural gradient) can vary markedly, depending on the species composition.
Celem pracy było stwierdzenie, czy bylica polna (Artemisia campestris) występuje w pobliżu 8 stacji monitoringu aerobiologicznego w Polsce, poprzez prześledzenie czasowej zmienności dobowych wartości stężenia ziaren pyłku Artemisia zarejestrowanych za pomocą aparatów wolumetrycznych typu Hirst. Trzydniowe średnie ruchome średnich wartości stężenia ziaren pyłku bylicy w poszczególnych miastach zostały porównane ze sobą za pomocą testu korelacji rang Spearmana. Wyniki wykazały, że sezony pyłkowe bylicy w Polsce mają generalnie podobny jednomodalny przebieg (współczynnik korelacji > r = 0.900; P < 0.05). Jedynym wyjątkiem była stacja monitoringu aerobiologicznego zlokalizowana na przedmieściach Poznania (Morasko), gdzie sezon pyłkowy Artemisia miał dwumodalny przebieg. Współczynniki korelacji pomiędzy stężeniem ziaren pyłku bylicy odnotowanym na Morasku a innymi miastami w Polsce były najniższe w analizowanej bazie; było to szczególnie widoczne w drugiej części sezonu pyłkowego (r ~0.730). Wykazaliśmy, że typowy dwumodalny przebieg sezonu pyłkowego bylicy, który związany jest z obecnością ziaren pyłku bylicy pospolitej, A. vulgaris (pierwszy szczyt pylenia) i bylicy polnej, A. campestris (drugi szczyt pylenia), nie występuje w większości badanych stanowisk miejskich i jest ograniczony jedynie do terenów podmiejskich Poznania. Co ciekawe, sezon pyłkowy bylicy w centrum Poznania, oddalonego jedynie 8 km od stacji pomiarowej Morasko, charakteryzuje się tylko jednym szczytem pylenia (przypisanym A. vulgaris). Wyniki te pokazują, że wpływ ziaren pyłku bylicy polnej na przebieg sezonu pyłkowego rodzaju Artemisia na obszarach miejskich jest bardzo ograniczony. Badania te, wspierają wcześniejsze prace, wykazujące, że przestrzenny rozkład stężenia ziaren pyłku bylicy w mieście (na osi centrum miasta – tereny podmiejskie) waha się znacząco w zależności od występujących tam gatunków z rodzaju Artemisia.

Źródło:

Acta Agrobotanica; 2015, 68, 4
0065-0951
2300-357X

Pojawia się w:

Acta Agrobotanica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 91.

Tytuł:

Fluctuation of birch (Betula L.) pollen seasons in Poland
Zmienność sezonów pyłkowych brzozy (Betula L.) w Polsce

Autorzy:

Puc, M.
Wolski, T.
Camacho, I.C.
Myszkowska, D.
Kasprzyk, I.
Grewling, L.
Nowak, M.
Weryszko-Chmielewska, E.
Piotrowska-Weryszko, K.
Chlopek, K.
Dabrowska-Zapart, K.
Majkowska-Wojciechowska, B.
Balwierz, Z.
Malkiewicz, M.
Grinn-Gofron, A.
Stacewicz, A.
Kruczek, A.
Borycka, K.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/28555.pdf

Data publikacji:

2015

Wydawca:

Polskie Towarzystwo Botaniczne

Tematy:

birch
Betula
pollen
allergen
linear trend
pollen season
weather condition
air pollution
fluctuation
Polska

Opis:

Birch pollen grains are one of the most important groups of atmospheric biological particles that induce allergic processes. The fluctuation pattern of birch pollen seasons in selected cities of Poland is presented. Measurements were performed by the volumetric method (Burkard and Lanzoni 2000 pollen samplers). The distributions of the data were not normal (Shapiro–Wilk test) and statistical error risk was estimated at a significance level of α = 0.05. Pollen season was defined as the period in which 95% of the annual total catch occurred. The linear trend for the selected features of the pollen season, skewness, kurtosis and coefficient of variation (V%) were also analyzed. During the 12–14 years of study, the beginnings of birch pollen seasons were observed 7–14 days earlier, the ends were noted 5–10 days earlier, and the days with maximum values occurred 7–14 days earlier compared to the long-term data. The left-skewed distribution of the pollen season starts in most sampling sites confirms the short-lasting occurrence of pollen in the air. The threat of birch pollen allergens was high during the pollen seasons. If vegetation is highly diverse, flowering and pollen release are extended in time, spread over different weeks and occur at different times of the day. Flowering time and pollen release are affected by insolation, convection currents, wind, and turbulence. Therefore, pollen seasons are characterized by great inter-annual variability.
Sezony pyłkowe brzozy charakteryzują się bardzo dużą zmiennością głównie w odniesieniu do daty początku sezonu oraz jego intensywności. Bardzo krótki czas trwania sezonu pyłkowego Betula L. sprawia, że właśnie te cechy sezonu są bardzo ważne w profilaktyce i leczeniu alergii wziewnej u osób uczulonych. Badania przeprowadzono metodą objętościową (Burkard i Lanzoni VPPS 2000). Sezony pyłkowe zdefiniowano jako okres, w którym wystąpiło 95% całkowitej rocznej sumy stężeń pyłku. W pracy analizowano trend liniowy wybranych cech sezonu, skośność, kurtozę i współczynnik zmienności (V%). Większość ziaren pyłku brzozy pojawia się w powietrzu w pierwszej połowie sezonu, a maksima sezonowe notowane są średnio 7 dni po jego rozpoczęciu. W ciągu 12–14 lat badań zaobserwowano przyspieszenie daty początku sezonu pyłkowego oraz daty wystąpienia wartości maksymalnego stężenia, średnio o 7–14 dni. Natomiast koniec sezonu notowano o 5–10 dni wcześniej, w porównaniu do danych wieloletnich. Dłuższe sezony pyłkowe Betula charakteryzują się niską wartością SPI, w porównaniu z sezonami krótkimi, ponieważ te ostanie cechują się z reguły większą intensywnością uwalniania pyłku. Analiza korelacji elementów pogody ze stężeniem pyłku brzozy w Szczecinie wykazała, że największy wpływ na koncentrację pyłku wywierają: temperatura maksymalna powietrza, całkowite promieniowanie, wilgotność względna i prędkość wiatru. Ponadto wykazano silną, istotną statystycznie korelację pomiędzy występowaniem pyłku brzozy w powietrzu a stężeniem tlenków azotu oraz słabą korelację z koncentracją tlenku węgla i dwutlenku siarki. Takie zależności pomiędzy badanymi czynnikami mogą wpływać na nasilenie objawów alergii u osób uczulonych.

Źródło:

Acta Agrobotanica; 2015, 68, 4
0065-0951
2300-357X

Pojawia się w:

Acta Agrobotanica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 92.

Tytuł:

Allergenic potential of moulds isolated from buildings

Autorzy:

Zukiewicz-Sobczak, W.
Sobczak, P.
Krasowska, E.
Zwolinski, J.
Chmielewska-Badora, J.
Galinska, E.M.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/51660.pdf

Data publikacji:

2013

Wydawca:

Instytut Medycyny Wsi

Opis:

Introduction: Moulds are the one of the known biological factors that have a negative impact on human health. Moulds are commonly present in residential and work environments. Materials plentiful in organic compounds, such as building materials or paints, are a splendid substrate for the development of moulds. The first documented mention of a study describing the harmful effects caused by moulds in buildings emerged in the early nineteenth century. In Copenhagen and then in Padua, moulds of the genus Penicillium, Cladosporium and Mucor were found in buildings. Objective: To present the current state of the allergic properties and other negative health effects caused by moulds isolated from buildings. Brief description of the state of knowledge: The literature and own research clearly shows that moulds and their secondary metabolites can evoke toxic effects on human and animal health, and cause symptoms similar to allergic diseases. These allergens have been noted in spores as well as other fungal fragments; however, most allergens are located in germinating spores, in the hyphal tips and in mycelia. Fungal allergy can express in different ways: asthma, rhinitis, conjunctivitis, urticaria and atopic dermatitis. Fungal allergy antigen is bound to IgE-dependent reactions but also to reactions independent of IgE. Conclusions: Moulds are a significant but difficult to detect etiologic agent of different allergic diseases. Prevention of this diseases is important for patients with suspected connection between common allergic symptoms and affinity with moulds.

Źródło:

Annals of Agricultural and Environmental Medicine; 2013, 20, 3
1232-1966

Pojawia się w:

Annals of Agricultural and Environmental Medicine

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 93.

Tytuł:

„Zakup Decyzją Czytelnika” – nowy model gromadzenia zbiorów elektronicznych

Autorzy:

Chmielewska, Barbara

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1366365.pdf

Data publikacji:

2019

Wydawca:

Uniwersytet Gdański. Instytut Filologii Polskiej

Tematy:

gromadzenie zbiorów
e-książki
Zakup Decyzją Czytelnika
PDA/DDA

Opis:

Artykuł stanowi studium przypadku pierwszego w Polsce wdrożenia modelu zakupu książek elektronicznych DDA lub PDA. Na przykładzie biblioteki Uniwersytetu Warszawskiego przedstawiono etapy przygotowań, wdrożenie oraz promocję tego rozwiązania w środowisku biblioteki, a także inne czynności związane z wdrożeniem.

Źródło:

Zarządzanie Biblioteką; 2019, 11, 1; 43-50
2081-1004

Pojawia się w:

Zarządzanie Biblioteką

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 94.

Tytuł:

Analysis of psychoactive and intoxicating substances in legal highs

Autorzy:

Zukiewicz-Sobczak, W.
Zwolinski, J.
Chmielewska-Badora, J.
Krasowska, E.
Piatek, J.
Sobczak, P.
Wojtyla, A.
Fornal, E.
Kuczumow, A.
Bilinski, P.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/51459.pdf

Data publikacji:

2012

Wydawca:

Instytut Medycyny Wsi

Opis:

“Legal highs” known also as “smarts”, “legal drugs” or “boosters” contain in their composition psychoactive substances the production, sale and possession of which are not prohibited in legislation. They are offered for sale under the cover of collectors’ items, a salt bath, aroma sticks, or plant fertilizer. Marketing was the reason for such high sales of these “highs” in Poland. The phenomenon became of concern when information became available about the first cases of tragic health consequences. Raising the awareness of youth about the level of imminent danger and serious consequences associated with the use of legal highs may be a very effective way to develop appropriate attitudes of young people, and in the light of their own health can help them take proper life decisions. “Legal highs” are substances of natural or synthetic origin having psychostimulating properties. These compounds may differ in chemical structure, potency, half-life, metabolism and severity of side effects. Their pharmacological activity is associated with changes in the neurotransmitter system. After higher doses of “legal highs” psychotic symptoms may occur: visual and auditory hallucinations resembling schizophrenic endogenous psychoses. An alarming fact is the underestimation of the adverse effect of these substances on human health. Any actions aimed at improving this situation are extremely important; therefore, in one of the key projects undertaken at the Institute of Rural Health in Lublin, in cooperation with other scientific institutes, concerned the analysis of a selected series of “legal highs”. This research was meant top serve as a source of information for science and medicine, and for popularizing knowledge about legal highs.

Źródło:

Annals of Agricultural and Environmental Medicine; 2012, 19, 2
1232-1966

Pojawia się w:

Annals of Agricultural and Environmental Medicine

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 95.

Tytuł:

Conductive polymer based nanocomposite membranes for biomedical applications

Autorzy:

Stodolak-Zych, E.
Chmielewska, M.
Jeleń, P.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/284370.pdf

Data publikacji:

2017

Wydawca:

Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Polskie Towarzystwo Biominerałów

Tematy:

porous membranes
carbon fillers
polyvinylidene difluoride (PVDF)
conductive
phase inversion

Opis:

The aim of this work was to examine composite membranes obtained by means of phase inversion from a synthetic stable polymer – polyvinylidene difluoride (PVDF). The piezoelectric polymer was modified with 0.5-1wt% addition of commercial carbon fillers: graphite oxide (GO, 1wt%), multiwalled carbon nanotubes (CNT, 1wt%) and functionalized nanotubes (CNT-COOH, 0.5wt%). The membranes were obtained by solidification of nanocomposite solutions in coagulation bath (CH3OH). The obtained series of materials differed in surface porosity (P), electric conductivity (σ) and surface free energy (SFE). It was proved that presence of carbon nanoadditive influenced microstructure of the membranes: the mean size of pores in the membrane rose in the following order: GO→CNT→CNT-COOH. The very same system depicted the influence of the filler on the membrane structure: the increase in membrane crystallinity (λ) and the β phase share (FT Raman). From all the examined nanocomposite systems, the PVDF modified with 0.5wt% CNT-COOH displayed the most advantageous electric properties. These nanocomposite membrane (PVDF/CNT-COOH) could be used as a low-voltage electrodes in biomedical application. Yet, taking into account the other physicochemical, mechanical and structural properties, the membranes modified with 1wt% CNT and 1wt% GO were also interesting.

Źródło:

Engineering of Biomaterials; 2017, 20, 139; 2-7
1429-7248

Pojawia się w:

Engineering of Biomaterials

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 96.

Tytuł:

Not only cigarettes - other culprits of lung cancer

Autorzy:

Grzywa-Celińska, A.
Drogoń, I.
Emeryk-Maksymiuk, J.
Chmielewska, I.
Milanowski, J.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/2085178.pdf

Data publikacji:

2019

Wydawca:

Instytut Medycyny Wsi

Tematy:

lung cancer
cigarettes
e-cigarettes

Opis:

Introduction. Before cigarettes became popular, lung cancer was an extremely rare disease, but currently it is the most common cause worldwide of cancer death in both genders. Therefore, it constitutes a huge epidemiological, diagnostic and socio-economic challenge around the world. In Poland, lung cancer is the second most common carcinoma in both men and women, and it is also the most prevailing cause of carcinous death. Undoubtedly, although smoking classical cigarettes is the strongest risk factor of developing the cancer, unfortunately it is not the only one. Objective. The aim of this study was to present smoking-related factors, e.g. cigars, pipes, e-cigarettes or marijuana smoking, etiologically related to lung cancer incidence.

Źródło:

Annals of Agricultural and Environmental Medicine; 2019, 26, 4; 661-664
1232-1966

Pojawia się w:

Annals of Agricultural and Environmental Medicine

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 97.

Tytuł:

Toxoplasmosis in the course of sclerosis multiplex. Preliminary observation

Autorzy:

Uminski, J.
Cisak, E.
Chmielewska-Badora, J.
Zwolinski, J.
Sroka, J.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/836463.pdf

Data publikacji:

1998

Wydawca:

Polskie Towarzystwo Parazytologiczne

Tematy:

toxoplasmosis
patient
serological test
immunofluorescence assay
multiple sclerosis

Źródło:

Annals of Parasitology; 1998, 44, 3
0043-5163

Pojawia się w:

Annals of Parasitology

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 98.

Tytuł:

Wpływ dioksyn na środowisko i organizm człowieka
Effect of dioxins on the environment and human body

Autorzy:

Zukiewicz-Sobczak, W.
Chmielewska-Badora, J.
Krasowska, E.
Wojtyla, A.
Piatek, J.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/3981.pdf

Data publikacji:

2012

Wydawca:

Instytut Medycyny Wsi

Źródło:

Medycyna Ogólna i Nauki o Zdrowiu; 2012, 18(47), 1
2083-4543

Pojawia się w:

Medycyna Ogólna i Nauki o Zdrowiu

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 99.

Tytuł:

Obesity and poverty paradox in developed countries

Autorzy:

Zukiewicz-Sobczak, W.
Wroblewska, P.
Zwolinski, J.
Chmielewska-Badora, J.
Adamczuk, P.
Krasowska, E.
Zagorski, J.
Oniszczuk, A.
Piatek, J.
Silny, W.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/49814.pdf

Data publikacji:

2014

Wydawca:

Instytut Medycyny Wsi

Źródło:

Annals of Agricultural and Environmental Medicine; 2014, 21, 3
1232-1966

Pojawia się w:

Annals of Agricultural and Environmental Medicine

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 100.

Tytuł:

Prevalence of antibodies against selected zoonotic agents in forestry workers from eastern and southern Poland

Autorzy:

Zukiewicz-Sobczak, W.
Zwolinski, J.
Chmielewska-Badora, J.
Galinska, E.M.
Cholewa, G.
Krasowska, E.
Zagorski, J.
Wojtyla, A.
Tomasiewicz, K.
Klapec, T.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/49884.pdf

Data publikacji:

2014

Wydawca:

Instytut Medycyny Wsi

Źródło:

Annals of Agricultural and Environmental Medicine; 2014, 21, 4
1232-1966

Pojawia się w:

Annals of Agricultural and Environmental Medicine

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce