Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "współczynnik bioakumulacji" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-9 z 9
    Tytuł:
    Zawartość metali ciężkich w glebach i roślinach z terenu gminy Borzęcin (województwo małopolskie)
    Content of heavy metals in soil and plants from an area Borzęcin municipality (Malopolska province)
    Autorzy:
    Czech, T.
    Baran, A.
    Wieczorek, J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/949960.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Inżynierii Ekologicznej
    Tematy:
    metale ciężkie
    gleby
    rośliny
    współczynnik bioakumulacji
    heavy metals
    soils
    plants
    bioaccumulation coefficient
    Opis:
    Celem badań było określenie zawartości metali ciężkich w glebach i roślinach jako wskaźnika antropopresji w terenie typowo rolniczym. Badania przeprowadzono w północnej części powiatu brzeskiego na terenie gminy Borzęcin (województwo małopolskie). Łącznie wyznaczono 15 punktów, w których pobrano próbki glebowe z poziomów 0–10 oraz 40–50 cm. Zawartości metali ciężkich (Cd, Cu, Pb, Zn, Ni, Mn, Fe) w próbkach glebowych i roślinnych oznaczono na spektrofotometrze emisji atomowej z plazmą wzbudzoną indukcyjnie (ICP-OES) firmy Perkin-Elmer, model Optima 7300 DV. Stwierdzono niski i średni stopień zanieczyszczenie gleb metalami. Istotna korelacja pomiędzy zawartością żelaza oraz innych metali ciężkich wskazywała na ich naturalne pochodzenie. W roślinach jedno i dwuliściennych pobranych w 6 punktach pomiarowych wykazano wysoką zawartość Zn i Cd, co eliminuje ich przydatność paszową. Powinny być wykorzystane jedynie do celów przemysłowych. Oceniając stopień bioakumulacji metali w roślinach stwierdzono średnią akumulację (WB 0,1–1) ołowiu, chromu, niklu i miedzi oraz wysoką cynku i kadmu.
    The research aimed to assess the content of heavy metals in soils and plants as an indicator of human pressure in a typically agriculture area. The research was conducted in northern part of Brzesko district on Borzęcin municipality (Malopolska province). In total 15 points were set. At those points, soil samples were collected from the levels of 0–10 cm and 40–50 cm. Contents of heavy metals (Cd, Cu, Pb, Zn, Ni, Mn, Fe) in soil and plant samples were determined using a Perkin-Elmer model Optima 7300 DV inductively coupled plasma atomic emission spectrophotometer (ICP-AES). In the studies was found low and average degree of soil pollution with metals. The obtained results indicate a positive significant correlation between Fe and other metals which confirms their natural origin. In the mono- and dicotyledonous plants collected from 6 sampling points a high Zn and Cd contents were showed, which eliminates their feed usefulness. These plants should be used only for industrial purposes. Assessing the bioaccumulation coefficients of metals in plants average accumulation (WB 0.1–1) of lead, chromium, nickel, copper and high accumulation of zinc and cadmium were found.
    Źródło:
    Inżynieria Ekologiczna; 2014, 37; 89-98
    2081-139X
    2392-0629
    Pojawia się w:
    Inżynieria Ekologiczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Physiological response of Brassica napus L. plants to Cu(II) treatment
    Reakcja fizjologiczna Brassica napus L. na działanie miedzi(II)
    Autorzy:
    Peško, M.
    Kráľová, K.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/126820.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
    Tematy:
    akumulacja miedzi
    współczynnik bioakumulacji
    peroksydacja lipidów
    rzepak
    copper accumulation
    bioaccumulation factor
    lipid peroxidation
    rapeseed
    Opis:
    Rośliny rzepaku poddawano działaniu CuSO4 5H2O w siedmiu różnych stężeniach (0,5, 1, 3, 6, 12, 24, 60 μmol · dm–3) przez 7 dni. W zakresie stężeń 0,5-3 μmol·dm–3 zaobserwowano znaczny wzrost biomasy (obie części roślin). Zmniejszenie biomasy zauważono po zastosowaniu wyższych stężeń niż 6 μmol ·dm–3. Znaczny spadek zawartości chlorofili oraz karotenoidów stwierdzono po zastosowaniu 6 μmoli · dm–3 Cu(II). Spadek zawartości białka w liściach roślin zaobserwowano w zakresie stężeń 3-60 μmol · dm–3. Peroksydacja lipidów wyrażona zawartością dialdehydu malonowego w liściach była silna w zakresie stężeń 6-60 μmol · dm–3 Cu(II). Wartości współczynnika bioakumulacji w korzeniach była większe niż w pędach w całym zakresie stężeń (0,5-60 μmol · dm–3 Cu). Stosunek Cu zakumulowanej w pędach do całkowitej ilości miedzi zakumulowanej przez rośliny mieścił się w zakresie od 27,6% (0,5 μmol · dm–3) do 8,4% (60 μmol · dm–3).
    Rapeseed plants were exposed to seven different concentrations (0.5, 1, 3, 6, 12, 24, 60 μmol · dm–3) of CuSO4•5H2O for 7 days. Within concentration range 0.5-3 μmol · dm–3 a significant increase of biomass (both plant organs) was observed. Decrease of biomass was notable after application of concentrations higher than 6 mol · dm–3. Considerable drop in content of chlorophylls as well as carotenoids was observed after application of 6 mol · dm–3 Cu(II). Decline of protein content in leaves of plants was observed in concentration range 6-60 mol · dm–3. Lipid peroxidation expressed as a content of malondialdehyde in leaves was strong within concentration range 6-60 μmol · dm–3 Cu(II). Bioaccumulation factor values of roots were higher then those of shoots in the whole concentration range (0.5-60 μmol · dm–3 Cu). The portion of Cu allocated in shoots related to the total Cu amount accumulated by plant ranged from 27.6% (0.5 μmol · dm–3) to 8.4% (60 μmol · dm–3).
    Źródło:
    Proceedings of ECOpole; 2013, 7, 1; 155-161
    1898-617X
    2084-4557
    Pojawia się w:
    Proceedings of ECOpole
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Post-Effect of Increasing Bottom Sediment Additives to the Substratum on Nickel Uptake by Plants
    Następczy wpływ wzrastających dodatków osadu dennego do podłoża na pobranie niklu przez rośliny
    Autorzy:
    Arasimowicz, M.
    Niemiec, M.
    Wiśniowska-Kielian, B.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/387702.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
    Tematy:
    bottom sediment
    nickel
    plants
    uptake
    translocation and bioaccumulation coefficient
    osad denny
    nikiel
    rośliny
    pobranie
    współczynnik translokacji
    współczynnik bioakumulacji
    Opis:
    The aim of the studies was an estimate of post-effect of bottom sediment additives to the substratum on nickel uptake by plants, under conditions of pot experiment. Components of substratum were very acid soil and bottom sediment dredged from Roznow Reservoir. Bottom sediment share ranged from 0 to 16 % of total substratum mass. Test plants were grown in orders: maize (Zea mays L.) and faba bean (Vicia faba L. var. minor), as well as oat (Avena sativa L.) and narrowleaf lupine (Lupinus angustifolius L.). After vegetation period plants were harvested on green mass. Content of Ni in mineralizats obtained from plant material was determined using ICP-AES method. The total quantity of Ni removed with yield of plants depending on species and part of plant was compared and changes affected by bottom sediment share in substratum as well as previous plant cultivation were estimated. Under conditions of increased sediment share in substratum significantly higher amounts of nickel were accumulated in roots than in shoots of the plants. On average the highest Ni contents were determined in roots and shoots of faba bean, while the lowest ones in maize roots and shoots. Bottom sediment additions in an amount exceeding 4 % of the substrate mass caused a decrease of Ni content in the aboveground parts of all test plants and sediment additions greater than 10 % reduced these metal content in roots of faba bean and lupine, in comparison with plants from control objects. In case of maize and oat all doses of sediment caused an increase of Ni content in roots. In spite of additional Ni load with applied bottom sediment its increased content in plant tissue of aboveground parts of most test plant was not stated. One may explain this dependence by decreased Ni availability to plants as a result of sediment ability to substratum deacidification. Considering total Ni uptake the highest its amounts were removed with yield of maize, and the lowest with yield of oat. Significantly higher amount of nickel was taken from the soil in case of maize and faba bean cultivation than in case of variant with oat and lupine. This was due to significantly higher maize biomass yield in comparison with other test plants. The Ni translocation coefficients (TC) (content in shoots versus content in roots) as well as bioaccumulation coefficients (BC) (content in shoots versus content in soil) for individual plants were calculated. The highest average value of TC was affirmed for faba bean (0.5), lower ones for oat (0.29) and lupine (0.21), and the lowest one for maize (0.15). The average values of BC for individual plants decreased as follow: 0.74 – faba bean, 0.37 – oat, 0.31 – lupine, 0.16 – maize.
    Celem badań była ocena następczego wpływu dodatku osadu dennego do podłoża na pobranie niklu przez rośliny w warunkach doświadczenia wazonowego. Jako komponenty podłoża użyto glebę lekką, bardzo kwaśną oraz osad denny bagrowany ze Zbiornika Rożnowskiego. Udział osadu dennego wynosił od 0 do 16 % całkowitej masy podłoża. Rośliny uprawiano w kolejności: kukurydza (Zea mays L.) i bobik (Vicia faba L. var. minor) oraz owies (Avena sativa L.) i łubinu (Lupinus angustifolius L.). Po okresie wegetacji rośliny zebrano na zieloną masę. Zawartość Ni w mineralizatach uzyskanych z materiału roślinnego oznaczono metodą ICP-AES. W pracy porównano całkowitą ilości Ni odprowadzoną z plonem roślin testowych w zależności od gatunku i części rośliny oraz oszacowano zmiany powodowane dodatkiem osadu dennego do podłoża, a także następstwem roślin po sobie. W warunkach zwiększającego się udziału osadu w podłożu znacznie większe ilości niklu zostały zgromadzone w korzeniach niż w łodygach roślin. Średnio najwięcej Ni zawierały korzenie łubinu i bobiku, a najmniej korzenie i łodygi kukurydzy. Dodatki osadu dennego w ilości przekraczającej 4 % masy podłoża powodowały zmniejszenie zawartości Ni w częściach nadziemnych wszystkich roślin testowych, a dodatki osadu większe niż 10 % zmniejszyły zawartość tego metalu w korzeniach łubinu i bobiku, w porównaniu z obiektami kontrolnymi. W przypadku kukurydzy i owsa wszystkie dawki osadu powodowały wzrost zawartości Ni w korzeniach. Pomimo zwiększonego ładunku Ni w podłożu wprowadzonego z zastosowanym osadem dennym nie następował wzrost zawartości tego metalu w częściach nadziemnych większości roślin testowych. Taką zależność można tłumaczyć ograniczeniem dostępności Ni dla roślin na skutek odkwaszaj ącego działania osadu dennego do podłoża. Biorąc pod uwagę całkowite pobranie Ni, najwięcej tego metalu zostały odprowadzone z plonem kukurydzy, a najmniejsze z plonem owsa. Znacznie więcej niklu pobrały z gleby rośliny uprawiane w następstwie kukurydza–bobik niż w następstwie owies–łubin. Było to spowodowane znacznie większym plonem biomasy kukurydzy w porównaniu z pozostałymi roślinami testowymi, co przełożyło się na znacznie większe pobranie niklu z podłoża. Obliczono współczynniki translokacji Ni (WT) (zawartość w częściach nadziemnych versus zawartość w korzeniach) oraz współczynnik bioakumulacji (WB) (zawartość w częściach nadziemnych versus zawartość w glebie) dla poszczególnych roślin. Najwyższą średnią wartość WT stwierdzono dla bobiku (0,5), niższą dla owsa (0,29) i łubinu (0,21), a najniższą dla kukurydzy (0,15). Średnie wartości WB dla poszczególnych roślin malały następująco: 0,74 – bobik, 0,37 – owies, 0,31 – łubin, 0,16 – kukurydza.
    Źródło:
    Ecological Chemistry and Engineering. A; 2012, 19, 10; 1229-1238
    1898-6188
    2084-4530
    Pojawia się w:
    Ecological Chemistry and Engineering. A
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Determination of lithium bioretention by maize under hydroponic conditions
    Określenie bioretencji litu przez kukurydzę w warunkach kultur hydroponicznych
    Autorzy:
    Antonkiewicz, J.
    Jasiewicz, C.
    Koncewicz-Baran, M.
    Bączek-Kwinta, R.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/204620.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    lithium
    hydroponics
    tolerance index
    content
    translocation factor
    bioaccumulation factor
    lit
    hydroponika
    wskaźnik tolerancji
    objętość
    współczynnik translokacji
    współczynnik bioakumulacji
    Opis:
    Irrigation of cultivated plants can be a source of toxic lithium to plants. The data on the effect of lithium uptake on plants are scant, that is why a research was undertaken with the aim to determine maize ability to bioaccumulate lithium. The research was carried out under hydroponic conditions. The experimental design comprised 10 concentrations in solution differing with lithium concentrations in the aqueous solution (ranging from 0.0 to 256.0 mg Li ∙ dm-3 of the nutrient solution). The parameters based on which lithium bioretention by maize was determined were: the yield, lithium concentration in various plant parts, uptake and utilization of this element, tolerance index (TI) and translocation factor (TF), metal concentrations in the above-ground parts index (CI) and bioaccumulation factor (BAF). Depression in yielding of maize occurred only at the highest concentrations of lithium. Lithium concentration was the highest in the roots, lower in the stems and leaves, and the lowest in the inflorescences. The values of tolerance index and EC50 indicated that roots were the most resistant organs to lithium toxicity. The values of translocation factor were indicative of intensive export of lithium from the roots mostly to the stems. The higher uptake of lithium by the above-ground parts than by the roots, which primarily results from the higher yield of these parts of the plants, supports the idea of using maize for lithium phytoremediation.
    Celem badań było określenie zdolności kukurydzy do bioakumulacji litu. Badania prowadzono w warunkach kultur wodnych. Schemat doświadczenia obejmował 10 obiektów różniących się stężeniem litu w roztworze wodnym, w zakresie od 0.0–256.0 mg Li∙dm-3 pożywki. Jako parametry, na podstawie których określono bioretencję litu przez kukurydzę przyjęto: plon, zawartość litu w różnych częściach rośliny, pobranie i wykorzystanie tego pierwiastka oraz indeksy: tolerancji plonu (TI), translokacji (TF), stężenia metalu w częściach nadziemnych (CI) i bioakumulacji (BAF). Depresja plonowania kukurydzy wystąpiła przy dawce 128 i 256 mg Li ∙ dm-3. Na podstawie uzyskanych wyników stwierdzono, że korzenie charakteryzowały się największymi zawartościami litu, natomiast niższymi łodygi i liście, a najmniejszymi kwiatostany. Wartości indeksu translokacji świadczą o intensywnym przemieszczaniu się litu z korzeni do części nadziemnych. Najwięcej litu pobrały łodygi, następnie korzenie, liście, a najmniej kwiatostan. Pobranie litu przez kukurydzę, w zależności od obiektu, wahało się od 2.31 do 24.36% w stosunku do ilości wprowadzonej do obiektu. Najmniejszy fi toodzysk odnotowano w obiektach, w których zastosowano największe ilości litu (3200-6400 mg Li akwarium-1), co zapewne było związane z dużymi dawkami litu oraz niskim plonowaniem i pobraniem tego pierwiastka przez kukurydzę.
    Źródło:
    Archives of Environmental Protection; 2017, 43, 4; 94-104
    2083-4772
    2083-4810
    Pojawia się w:
    Archives of Environmental Protection
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zmiany odczynu gleby oraz fitoprzyswajalności niklu pod wpływem dodatku osadu dennego do podłoża
    Changes of soil ph value and nickel phytoavailability as an effect of bottom sediment addition to the substratum
    Autorzy:
    Arasimowicz, M.
    Niemiec, M.
    Wiśniowska-Kielian, B
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/125931.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
    Tematy:
    osad denny
    nikiel
    rośliny
    odczyn
    pobranie
    współczynnik bioakumulacji
    bottom sediment
    nickel
    plants
    uptake
    reaction
    bioaccumulation coefficient
    Opis:
    Celem badań była ocena wpływu dodatku osadu dennego na odczyn podłoża oraz pobranie niklu przez rośliny w warunkach doświadczenia wazonowego. Komponentami podłoża były gleba lekka, bardzo kwaśna oraz osad denny bagrowany ze Zbiornika Rożnowskiego. Udział osadu dennego wynosił od 0 do 16% całkowitej masy podłoża. Rośliny testowe były uprawiane w następstwie: kukurydza i bobik oraz owies i łubin. Po okresie wegetacji rośliny zebrano na zieloną masę. Zawartość Ni w mineralizatach uzyskanych z materiału roślinnego oznaczono metodą ICP-AES. W pracy porównano zmiany pobrania Ni z plonem roślin testowych w zależności od gatunku roślin uprawianych w następstwie po sobie i dodatku osadu dennego do podłoża. Pomimo wzrostu zawartości Ni w podłożu spowodowanego dodatkowym ładunkiem tego metalu wniesionym wraz z zastosowanym osadem dennym nie następowało zwiększenie zawartości niklu w tkankach większości roślin testowych. Dodatek osadu dennego w ilości przekraczającej 4% masy podłoża powodował zmniejszenie zawartości Ni w częściach nadziemnych wszystkich roślin testowych w porównaniu z roślinami z obiektów kontrolnych. W warunkach zwiększającego się udziału osadu w podłożu największe całkowite pobranie Ni zanotowano w przypadku kukurydzy, a najmniejsze w przypadku owsa. W celu oceny zmian pobrania Ni z plonem roślin testowych obliczono współczynniki bioakumulacji (WB) Ni dla poszczególnych roślin. Największe wartości tego współczynnika zanotowano w przypadku bobiku, następnie porównywalne w przypadku owsa i łubinu, a najmniejsze dla kukurydzy. Średnie wartości WB dla badanych roślin zmniejszały się następująco: 0,74 - bobik, 0,37 - owies, 0,31 - łubin, 0,16 - kukurydza, co należy wiązać z przynależnością roślin do jedno- lub dwuliściennych oraz wielkością plonu ich biomasy. Uzyskane zależności można tłumaczyć zdolnością osadu dennego do neutralizacji podłoża, na co wskazują zmiany pH zanotowane po zbiorze roślin następczych.
    The aim of the studies was an estimate of effect of bottom sediment addition on substratum reaction and on nickel uptaking by plants under conditions of pot experiment. Very acid soil and bottom sediments dredged from Roznow Reservoir were used as components of substratum. Bottom sediment share ranged from 0 to 16% of total mass of substratum. Test plants were grown in orders: maize and faba bean as well as oat and lupine. After vegetation the plants were harvested on green mass. The content of Ni in mineralizats obtained from plant material was determined by the ICP-AES method. The changes of Ni amount removed with yield of plants depending on species of the plant and of bottom sediment share in substratum were compared. In spite of increase of nickel content in substratum as an effect of additional Ni load with applied bottom sediment, an increased its content in plant tissue of most test plant was not found. Bottom sediment addition in an amount exceeding 4% of the substrate mass caused a decrease of Ni content in the aboveground parts of all test plants, in comparison with plant of control objects. Under conditions of increased share of sediment in substratum the highest amounts of nickel were removed with yield of maize and the lowest in case of oat yield. For estimate the changes of Ni uptake with yield of test plants the Ni bioaccumulation coefficients (BC) (content in tops versus content in soil) for individual plants were calculated. The highest values of this coefficient were noted in case of horse bean, for oat and lupine had similar values, and the lowest ones were observed in case of maize. The average values of BC for individual plants decreased as follow: 0.74 - faba bean, 0.37 - oat, 0.31 - lupine, 0.16 - maize, what may be connected with belonging of plant to mono- or dicotyledonous plants and quantity of biomass yield. Interrelationships obtained in this experiment one may explain as an effect of bottom sediment ability to substratum neutralization, which was affirmed in pH values noted after harvesting of consecutive plants.
    Źródło:
    Proceedings of ECOpole; 2011, 5, 2; 475-478
    1898-617X
    2084-4557
    Pojawia się w:
    Proceedings of ECOpole
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Assessment of Zinc Content and Mobility in Maize
    Ocena zawartości i mobilności cynku w kukurydzy
    Autorzy:
    Baran, A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/387988.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
    Tematy:
    cynk
    kukurydza
    indeks koncentracji
    współczynnik bioakumulacji i translokacji
    maiz
    zinc
    concentartion index
    bioaccumulation and translocation coefficient
    Opis:
    The research aimed to assess the content and mobility of zinc in maize cultivated in soils polluted with this element. The indicators of the assessment were: zinc content in maize, zinc concentration index, zinc bioaccumulation and translocation index. A two-year pot experiment was conducted parallel on soils: light and heavy one. Four levels of zinc were applied in the experiment: Zn0 – 0 mg (control), Zn1 – 50 mg, Zn2 – 250 mg and Zn3 – 750 mg kg–1 soil d.m. Zinc content in the aerial parts and roots was determined after dry mineralization and dissolving the ashes in HNO3 using atomic emission spectrometry in inductively coupled argon plasma (ICP-AES). Soil contamination with zinc significantly affected an increase in this metal contents in the aboveground and underground maize biomass. The aboveground biomass obtained on the light soil contained 2-fold (Zn1), 5-fold (Zn2) and 25-fold (Zn3) bigger amounts of zinc in comparison with the treatment without zinc supplement. On the other hand, on the heavy soil the dependencies were respectively 2-fold (Zn1), 7-fold (Zn2) and 19-fold (Zn3). Bigger zinc content was assessed in roots than in the aerial parts and the dependence was confirmed by low values of the translocation coefficient (TC). Greater phytoavailability and phytotoxicity of zinc was demonstrated in the light soil than in the heavy soil. The relationship was confirmed by a better zinc solubility determined by 1 mol HCl dm–3 in the light soil but also by higher values of zinc bioaccumulation coefficients in this soil.
    Celem badań była ocena zawartości i mobilności cynku w kukurydzy na glebach zanieczyszczonych tym pierwiastkiem. Jako wskaźniki tej oceny zastosowano: zawartość cynku w kukurydzy, indeks koncentracji cynku, współczynnik bioakumulacji i translokacji cynku. Dwuletnie doświadczenie wazonowe przeprowadzono równolegle na dwóch glebach glebie lekkiej i ciężkiej. W doświadczeniu zastosowano cztery poziomy cynku: Zn0 - 0 mg (obiekt kontrolny), Zn1 - 50 mg, Zn2 - 250 mg, Zn3 - 750 mg kg-1 s.m. gleby. Zawartość cynku w częściach nadziemnych i korzeniach oznaczono po suchej mineralizacji i roztworzeniu popiołu w HNO3 (1:3) metodą atomowej spektrometrii emisyjnej ze wzbudzeniem w indukcyjnie sprzężonej plazmie argonowej (ISP-AES). Zanieczyszczenie gleb cynkiem wpłynęło znacznie na zwiększenie zawartości tego metalu w biomasie nadziemnej i podziemnej kukurydzy. Uzyskana biomasa nadziemna na glebie lekkiej zawierała 2 (Zn1), 5 (Zn2) i 25 (Zn3)-krotnie więcej cynku w porównaniu do obiektu bez dodatku cynku. Z kolei na glebie ciężkiej zależności te wyniosły odpowiednio 2 (Zn1), 7 (Zn2) i 19 (Zn3). Większą zawartość cynku stwierdzono w korzeniach niż w częściach nadziemnych. Zależność tą potwierdzają niskie wartości współczynnika translokacji WT. Większą fitodostępność i fitotoksyczność cynku wykazano w warunkach gleby lekkiej niż ciężkiej. Zależność tą potwierdza większa rozpuszczalność cynku oznaczona 1 mol HCl dm-3 w glebie lekkiej, a także wyższe wartości współczynników bioakumulacji cynku w warunkach tej gleby.
    Źródło:
    Ecological Chemistry and Engineering. A; 2012, 19, 7; 699-706
    1898-6188
    2084-4530
    Pojawia się w:
    Ecological Chemistry and Engineering. A
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Impact of Bottom Sediments on Assimilability of Copper and Zinc in Light Soil
    Wpływ osadów dennych na przyswajalność miedzi i cynku w glebie lekkiej
    Autorzy:
    Kaczmarski, M.
    Jasiewicz, C.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/388601.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
    Tematy:
    bottom sediments
    copper
    zinc
    soluble forms
    bioaccumulation factor
    osady denne
    miedź
    cynk
    formy rozpuszczalne
    współczynnik bioakumulacji
    Opis:
    The aim of the research was to evaluate an effect of bottom sediment addition on the content of soluble forms of copper and zinc in light soil as well as to evaluate the bioaccumulation of these elements by energetic plants, ie Miscanthus giganteus and Sida hermaphrodita. In order to reach the research goal, a field experiment was set up in autumn 2010 in Lipie near Rzeszow using the method of random blocks. The experimental design included 3 doses of the bottom sediment added to soil and a control treatment without sediment supplement. Doses of the bottom sediment were calculated based on soil hydrolytic acidity and the content of calcium carbonate in the sediment. The bottom sediment used in the experiment was taken from the Rzeszow Reservoir and was characterized by alkaline reaction and silt texture. Moreover, it showed an 8-times greater content of soluble forms of copper and zinc in comparison to the experimental soil. The soil of experimental field had granulometric composition of weakly clayey sand with very acid reaction (pHKCl = 4.53), as well as low content of soluble and bioavailable forms of copper and zinc. Miscanthus giganteus and Sida hermaphrodita were chosen for test plants. In autumn 2011 and 2012, soil samples were collected from the experimental plots. In those samples, the contents of copper and zinc soluble forms extracted with 1 mol HCl • dm–3 were determined according to Rinkis method. The content of copper and zinc in soil samples and the above-ground parts of plant was determined using inductively coupled plasma atomic emission spectroscopy (ICP-AES). On the basis of the obtained results, the bioaccumulation factor [BF] of both metals in the above-ground plant biomass was calculated. The obtained results were elaborated statistically using a one-way analysis of variance and Tukey’s test at a significance level of α = 0.01. The addition of the bottom sediments to the light soil caused a change its reaction in all the experimental treatments in relation to the control treatment. The applied doses of bottom sediments did not cause exceeding the permissible concentrations of copper and zinc in the examined soil. The content of available for plants soluble forms of copper and zinc in light soil under Miscanthus giganteus and Sida hermaphrodita cultivation increased as consequence of rising bottom sediment doses introduced to the substratum. The addition of the bottom sediments to the soil resulted in a decrease of values of the bioaccumulation factor of copper and zinc in selected energetic plants.
    Celem badań była ocena wpływu dodatku osadu dennego na zawartość rozpuszczalnych form miedzi i cynku w glebie lekkiej oraz ocena bioakumulacji tych pierwiastków przez rośliny energetyczne, tj. Miscanthus giganteus i Sida hermaphrodita. Dla realizacji tego celu badań założono doświadczenie polowe jesienią 2010 r., w miejscowości Lipie koło Rzeszowa, metodą losowanych bloków. Schemat doświadczenia obejmował 3 dawki osadu dennego stosowanego do gleby oraz obiekt kontrolny bez dodatku osadu. Dawki osadu obliczono na podstawie wartości kwasowości hydrolitycznej gleby oraz zawartości węglanu wapnia w osadzie. Wykorzystany w doświadczeniu osad denny pobrany ze Zbiornika Rzeszowskiego miał odczyn alkaliczny oraz skład granulometryczny pyłu. Ponadto wykazywał 8-krotnie większą zawartość rozpuszczalnych form miedzi i cynku, w porównaniu z glebą użytą w doświadczeniu. Doświadczenie założono na glebie o składzie granulometrycznym piasku słabo gliniastego, o odczynie bardzo kwaśnym (pHKCl = 4,53) oraz niskiej zawartości przyswajalnych form miedzi i cynku. Jako rośliny testowe wybrano miskant olbrzymi i ślazowiec pensylwański. Z poletek doświadczalnych jesienią 2011 i 2012 r. pobrano próbki glebowe, w których oznaczono zawartość rozpuszczalnych form miedzi i cynku ekstrahowanych 1 mol HCl • dm–3 według metody Rinkisa. Zawartość miedzi i cynku w glebie oraz częściach nadziemnych roślin oznaczono metodą atomowej spektometrii emisyjnej opartej na palniku indukcyjnie wzbudzonej plazmy (ISP-AES). Na podstawie uzyskanych wyników obliczono współczynniki bioakumulacji [WB] w nadziemnej biomasie roślin. Uzyskane wyniki opracowano statystycznie stosując jednoczynnikową analizę wariancji i test Tukeya przy poziomie istotności α = 0,01. Dodatek osadu dennego do gleby lekkiej spowodował zmianę odczynu gleby we wszystkich obiektach doświadczalnych w stosunku do obiektu kontrolnego. Analiza wykazała zwiększenie zawartości dostępnych dla roślin rozpuszczalnych form miedzi i cynku w glebie pod uprawą obydwu roślin testowych na skutek wprowadzenia do niej wzrastających dawek osadu dennego. Zastosowane dawki osadu dennego nie spowodowa ły przekroczenia dopuszczalnych zawartości miedzi i cynku w badanej glebie. Dodatek osadu dennego do gleby skutkował zmniejszeniem wartości współczynnika bioakumulacji miedzi i cynku w wybranych roślinach energetycznych.
    Źródło:
    Ecological Chemistry and Engineering. A; 2013, 20, 10; 1185-1193
    1898-6188
    2084-4530
    Pojawia się w:
    Ecological Chemistry and Engineering. A
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Metale ciezkie w liczydle gorskim Streptopus amplexifolius [L.] z Karkonoskiego Parku Narodowego
    Autorzy:
    Letachowicz, B
    Krawczyk, J
    Klink, A
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/798477.pdf
    Data publikacji:
    2004
    Wydawca:
    Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Wydawnictwo Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie
    Tematy:
    gleby
    liczydlo gorskie
    metale ciezkie
    strefa korzeniowa
    Karkonoski Park Narodowy
    wspolczynnik bioakumulacji
    Streptopus amplexifolius
    rownowaga kationowa
    Opis:
    Kilkuletnie obserwacje i badania populacji Streptopus amplexifolius (L.) DC w Karkonoskim Parku Narodowym wykazały regresję i zanikanie niektórych z nich. Dociekano przyczyn tego stanu, między innymi w zawartości metali ciężkich. Przedmiotem badań było 8 populacji tego gatunku. Badano zawartość Fe, Mn, Pb, Zn, Cu, Cd i Ni w liściach roślin i glebie. Populacje liczydła rosną na glebach kwaśnych. Zawartość metali w glebach jest zmienna i waha się w szerokich przedziałach. Stwierdzono następującą sekwencję średniej zawartości metali w glebach: Fe > Pb > Mn > Zn > Cu > Ni > Cd, przy czym duże i toksyczne stężenia dotyczą przede wszystkim ołowiu. Liście Streptopus amplexifolius zawierały (podobnie jak w glebie) podwyższoną zawartość ołowiu, natomiast pozostałe pierwiastki występowały w dużych ilościach, lecz nie toksycznych dla roślin (Mn > Fe > Zn > Cu > Pb > Cd > Ni). Wskaźnik bioakumulacji pozwala na ustalenie stopnia kumulacji poszczególnych metali w swoich tkankach przez liczydło górskie: Mn > Cu > Cd > Zn > Pb > Ni > Fe. Średnia wartość stałej równowagi kationowej wyliczonej dla tego gatunku wynosi 10,72 i jest niższa od stałej wyliczonej przez Czarnowskiego [1977], czego przyczyną jest duża kumulacja żelaza w liściach liczydła.
    A few years’ observations and examinations of Streptopus amplexifolius (L.) DC populations from the Karkonosze National Park revealed regression trends and even disappearance some of them. The reason of that was found to be attributed to heavy metal contents in plants and the environment. Eight Streptopus amplexifolius (L.) DC populations were examined. The contents of Fe, Mn, Pb, Zn, Cu, Cd i Ni in leaves and relevant soils were determined. The soils from the rhizosphere of Streptopus amplexifolius (L.) DC are acidic. The levels of heavy metals in soils samples vary to wide greatly extent. The following sequence of mean heavy metal contents in soil samples was stated: Fe > Pb > Mn > Zn > Cu > Ni > Cd, however the relatively high and toxic levels are characteristic to lead. The leaves of Streptopus amplexifolius (sinularty to soil samples) contained the toxic level of lead. Even though the other elements were present in the plant’s leaves in great abundance their amounts were below toxicity limit for plants (Mn > Cu > Cd > Zn > Pb > Ni > Fe). The enrichment ratio enabled the accumulation degree characteristic for particular metals to be estimated for Streptopus amplexifolius. The mean value of cation equilibrium estimated for this species equals 10.72 and is lower than the cation equilibrium value given by Czarnowski [1977], what results from high Fe cumulation in leaves of studied species.
    Źródło:
    Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych; 2004, 501; 253-260
    0084-5477
    Pojawia się w:
    Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Mozliwosc wykorzystania makrohydrofitow w bioindykacji skazen srodowiska metalami
    Autorzy:
    Klink, A
    Krawczyk, J
    Lechatowicz, B
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/808108.pdf
    Data publikacji:
    2004
    Wydawca:
    Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Wydawnictwo Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie
    Tematy:
    Nuphar lutea
    skazenia srodowiska
    grazel zolty
    metale ciezkie
    Nymphaea alba
    wspolczynnik bioakumulacji
    bioindykacja
    grzybien bialy
    rosliny wodne
    makrohydrofity
    Opis:
    Określono możliwości wykorzystania roślin o liściach pływających w monitoringu skażenia środowiska wodnego metalami (Al, Ba, Cd, Co, Cr, Cu, Ni, Pb, Sr, Zn i V). Zawartości badanych metali oznaczono za pomocą atomowego spektrometru emisyjnego z plazmą wzbudzoną indukcyjnie w wodzie, osadach dennych i liściach pływających Nymphaea alba L. i Nuphar lutea (L.) Sibith. & Sm. z 14 jezior Pojezierza Leszczyńskiego. W celu określenia zdolności grzybieni białych i grążeli żółtych do pobierania badanych metali z osadów dennych, policzono ich współczynniki bioakumulacji. Dla obu badanych gatunków, największe wartości osiągały współczynniki kumulacji Cd oraz Co i Cr. W przypadku Ba, Sr i Zn zanotowano istotnie wyższe współczynniki kumulacji dla Nuphar lulea niż dla Nymphaea alba z tych samych stanowisk. Istotne, dodatnie korelacje pomiędzy zawartością Ba, Cr, Co i Sr w Nymphaea alba oraz Ba, Cr, Co i Cu w Nuphar lutea, a ich zawartością w wodzie lub w osadach dennych, świadczą o możliwości wykorzystania badanych roślin w kontroli zawartości wymienionych metali w środowisku.
    The possibilities of using some nymphaeids in biomonitoring of metals were determined. The concentrations of Al, Ba, Cd, Co, Cr, Cu, Ni, Pb, Sr, Zn, and V were determined with Inductively Coupled Plasma Emission Spectrophotometry - ICP (Spectroflame SIMSEQ) in water, bottom sediments and floating leaves of Nymphaea alba and Nuphar lutea sampled from 14 lakes of Leszczyńskie Lakeland. Examined plants contained elevated levels of Cd, Co, Cr, and Pb and were characterized by high ratio for these metals, especially for Cd as well as Co and Cr. Test-t indicated that from the both species Nuphar lutea accumulated much more Ba and Sr and showed higher accumulation ratios for Ba, Sr, and Zn than Nymphaea alba. Significant, positive correlations between concentrations of Ba, Cr, Co, Cu, and Sr in plants and concentrations of these elements in water or sediment suggest that Nymphaea alba and Nuphar lutea may be useful as an indicator of examined metals in the environment.
    Źródło:
    Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych; 2004, 501; 203-209
    0084-5477
    Pojawia się w:
    Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-9 z 9

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies