Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "przełyku" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-36 z 36
    Tytuł:
    Endoskopowe zaopatrzenie uszkodzenia przełyku, będące powikłaniem strumektomii – opis przypadku
    Autorzy:
    Radziuk, Dagmara
    Witzling, Mieczysław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1392121.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    ezofagogastroskopia
    perforacja przełyku
    poszerzanie przełyku
    tyroidektomia
    uraz przełyku
    Opis:
    Do najczęstszych powikłań tyreoidectomii należą: krwiak w ranie pooperacyjnej, uszkodzenie nerwu krtaniowego wstecznego oraz niedoczynność przytarczyc [1]. Natomiast bardzo rzadkim następstwem wycięcia tarczycy jest jatrogenna perforacja szyjnego odcinka przełyku. W piśmiennictwie sporadycznie można spotkać doniesienia dotyczące tego powikłania. W naszej pracy chcielibyśmy przedstawić przypadek chorej, u której doszło do ciężkiego uszkodzenia przełyku w trakcie operacji wycięcia tarczycy.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2019, 91, 6; 50-52
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Eozynofilowe zapalenie przełyku
    Eosinophilic oesophagitis
    Autorzy:
    Sikorska-Szaflik, Hanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1033989.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    eosinophilic oesophagitis
    eosinophils
    oesophagitis
    eozynofile
    zapalenie przełyku
    eozynofilowe zapalenie przełyku
    Opis:
    Eosinophilic oesophagitis is a chronic disease of the oesophagus. It is becoming more and more common and is observed to occur in both children and adults. This disease is characterized by eosinophilic infiltrations in the oesophageal mucus membrane and clinical signs of oesophageal dysfunction, such as swallowing disorders, food impaction and signs resembling refractory reflux disease. Pathogenetic mechanisms of eosinophilic oesophagitis are not known. Genetic and environmental factors are believed to be responsible. The clinical picture changes with age. In infants and young children, symptoms are non-specific, which creates a risk of overlooking the disease in differential diagnosis. School children present with abdominal pain, retrosternal pain and emesis, whereas adolescents usually report symptoms of reflux disease, dysphagia and episodes of food impaction. Dysphagia, which is rarely observed before puberty, occurs in most adults. The diagnosis of eosinophilic oesophagitis is based on clinical and histological findings. Elimination diets, local or systemic steroid therapy and endoscopic oesophageal dilation are used in treatment. Due to the chronic and recurrent nature of the disease, patients require permanent medical care, selection of appropriate and personalised steroid therapy and/or diet as well as periodical endoscopic checkups. The article presents updated information about eosinophilic oesophagitis. It discusses epidemiology, pathogenesis, clinical signs and symptoms depending on patients’ age as well as principles of diagnosis and treatment.
    Eozynofilowe zapalenie przełyku jest przewlekłą chorobą przełyku, występującą coraz częściej i rozpoznawaną zarówno u dzieci, jak i u dorosłych. Charakteryzuje się nacieczeniem przez eozynofile błony śluzowej przełyku oraz klinicznymi objawami dysfunkcji przełyku, takimi jak zaburzenia połykania, uwięźnięcie pokarmu, oznaki przypominające chorobę refluksową oporną na leczenie farmakologiczne. Mechanizmy patogenetyczne eozynofilowego zapalenia przełyku nie są do końca poznane. Wskazuje się na możliwe podłoże genetyczne oraz na wpływ czynników środowiskowych. Obraz kliniczny eozynofilowego zapalenia przełyku zmienia się z wiekiem – u niemowląt i małych dzieci objawy są niespecyficzne, co stwarza ryzyko przeoczenia choroby w diagnostyce różnicowej. U dzieci w wieku szkolnym obserwuje się ból brzucha, ból zamostkowy oraz wymioty, a nastolatki najczęściej skarżą się na objawy choroby refluksowej, dysfagię i epizody uwięźnięcia pokarmu. Dysfagia, rzadko obserwowana przed okresem dojrzewania, występuje u większości dorosłych chorych. Rozpoznanie eozynofilowego zapalenia przełyku opiera się na wskaźnikach kliniczno-histopatologicznych. W leczeniu zastosowanie znajdują diety eliminacyjne, miejscowa lub ogólna sterydoterapia oraz endoskopowe poszerzanie przełyku. Z uwagi na przewlekły przebieg i nawrotowy charakter choroby pacjenci wymagają stałej kontroli lekarskiej, doboru odpowiedniej, zindywidualizowanej terapii steroidowej i/lub dietetycznej oraz okresowych kontrolnych badań endoskopowych. W pracy przedstawiono aktualne informacje na temat eozynofilowego zapalenia przełyku. Zamieszczono dane dotyczące epidemiologii, patogenezy, objawów klinicznych w zależności od wieku pacjenta, zasad diagnostyki i leczenia.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2016, 12, 3; 249-255
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Perforacja przełyku – wyzwanie diagnostyczne i terapeutyczne. Jednoośrodkowa retrospektywna analiza przypadków z lat 2009–2015
    Autorzy:
    Misiak, Piotr
    Jabłoński, Sławomir
    Piskorz, Łukasz
    Dorożała, Lechosław
    Terlecki, Artur
    Wcisło, Szymon
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1393059.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    perforacja przełyku
    diagnostyka
    leczenie
    Opis:
    Wstęp: Perforacja przełyku jest stanem bezpośrednio zagrażającym życiu pacjenta. Ten stan chorobowy charakteryzuje się złożoną etiologią oraz brakiem wytycznych co do standardów postępowania. Poniższa praca stanowi analizę przypadków leczonych w Klinice Chirurgii Klatki Piersiowej, Chirurgii Ogólnej i Onkologicznej oraz przegląd piśmiennictwa międzynarodowego dotyczącego tego zagadnienia. Cel badania: Celem badania była retrospektywna ocena i analiza postępowania u pacjentów z perforacją przełyku o zróżnicowanej etiologii, leczonych w Klinice Chirurgii Klatki Piersiowej, Chirurgii Ogólnej i Onkologicznej w latach 2009–2015. Z badania wyłączono grupę pacjentów, u których przyczyną perforacji była pooperacyjna nieszczelność w obrębie wykonanego zespolenia chirurgicznego. Materiał: Analizie poddano 16 przypadków perforacji przełyku, które były leczone w klinice w latach 2009–2016. Z analizy wykluczono przypadki nieszczelności chirurgicznych zespoleń u pacjentów poddanych planowym procedurom chirurgicznym zarówno z przyczyn nowotworowych, jak i nienowotworowych. Najczęstszą przyczyną perforacji były powikłania o charakterze jatrogennym (7 pacjentów; 44%), kolejną przyczyną był zespół Boerhaavego (5 pacjentów; 31,2%), perforacja w wyniku urazu tępego (2 pacjentów; 12,5%), perforacja w owrzodzeniu oraz perforacja w obrębie guza (po 1 pacjencie). Dziesięciu chorych leczono operacyjnie, 6 pacjentów poddano pierwotnemu protezowaniu przełyku – w tym w 2 przypadkach zastosowano drenaż śródpiersia i jamy opłucnej. W powyższej grupie chorych doszło do 9 zgonów (56,2%). Wnioski: Leczenie perforacji przełyku stanowi wyzwanie dla całego zespołu terapeutycznego. Począwszy od etapu diagnostyki, poprzez wybór metody leczenia pierwotnego, a następnie leczenie ewentualnych komplikacji. Badanie dotyczyło jednego ośrodka i pomimo szerokich ram czasowych retrospektywnie oceniono jedynie 16 przypadków. Pomimo niejednorodnej pod względem etiologii grupy, udało się uzyskać kilka istotności statystycznych niosących za sobą implikacje kliniczne. Większość rozpoznanych perforacji w czasie powyżej 48 godzin dotyczyła dolnego odcinka przełyku (częstsze ryzyko przeoczenia choroby w tym odcinku ze względu na niejasny obraz chorobowy i wyniki badań obrazowych). Rozpoznanie choroby i wdrożenie leczenia po 24 godzinach w naszym materiale wiązało się z wyższym odsetkiem zgonów.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2017, 89, 4; 1-4
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zespół Boerhaavego – ponad 290 lat doświadczeń chirurgów Czy możliwy jest nawrót tego schorzenia?
    Autorzy:
    Rokicki, Marek
    Rokicki, Wojciech
    Moj, Małgorzata
    Bsoul, Tamer
    Rydel, Mateusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1391997.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    perforacja przełyku
    zespół Boerhaavego
    nawrót
    Opis:
    Samoistna perforacja przełyku (zespół Boerhaavego) jest schorzeniem rzadkim, stanowiącym poważne wyzwanie chirurgiczne. Analiza piśmiennictwa wykazała przypadki nawrotu samoistnej perforacji przełyku, a incydentalny charakter takiego stanu skłania do dokładnej ich oceny. Autorzy dokonali szczegółowego rozbioru klinicznego danych pozyskanych z ośmiu doniesień na temat nawrotu zespołu Boerhaavego. Dane przedstawiono w postaci zbiorczej tabeli, porównując przebieg kliniczny i wyniki leczenia chorych z pierwotnym zespołem Boerhaavego oraz stan pacjentów po jego nawrocie.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2019, 91, 3; 27-29
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ciśnieniowe pęknięcie przełyku (zespół Boerhaavego) jako diagnostyczne i terapeutyczne wyzwanie wymagające szybkiej i skutecznej współpracy międzyklinicznej. Raport przypadku z regionalnego ośrodka specjalizującego się w chorobach przełyku
    Autorzy:
    Czopnik, Piotr
    Aporowicz, Michał
    Niepokój-Czopnik, Agnieszka
    Szajerka, Tobiasz
    Domosławski, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1393167.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    zespół Boerhaavego
    zapalenie śródpiersia
    przetoka przełyku
    Opis:
    Prezentujemy opis przypadku 47-letniego mężczyzny przyjętego do naszego ośrodka z powiatowego Szpitalnego Oddziału Ratunkowego z objawami wstrząsu septycznego i podejrzeniem zespołu Boerhaavego. Po potwierdzeniu rozpoznania pacjenta operowano w trybie ostrego dyżuru. W przebiegu pooperacyjnym wystąpiły objawy alkoholowego zespołu abstynencyjnego oraz przetoki przełykowo-śródpiersiowej – najpoważniejszego powikłania miejscowego w tym schorzeniu. W efekcie leczenia zachowawczego uzyskano wygojenie się przetoki i powrót chorego do zdrowia. W kontrolnym badaniu po 6 miesiącach od wypisu nie stwierdzono powikłań odległych, w szczególności zwężenia przełyku.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2017, 89, 6; 37-39
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wyniki i 5-letnia obserwacja w grupie pacjentów wymagających pilnej ezofagoskopii z powodu niedrożności wywołanej kęsem pokarmowym
    Autorzy:
    Arman, Sam
    Vijendren, Ananth
    Lyons, Marie
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1397334.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    choroby przełyku
    ezofagoskopia
    pokarm
    zaburzenia połykania
    Opis:
    Wprowadzenie: OFBO to częste zjawisko w stanach nagłych. Endoskopowe usuwanie kęsa pokarmowego za pomocą sztywnego lub giętkiego ezofagoskopu wykonywane jest dopiero w razie braku poprawy po okresie obserwacji i leczenia zachowawczego. Pomimo sugestii ESGE, obecnie nie istnieją wysokiej jakości zalecenia, które określałyby zakres niezbędnego do przeprowadzenia w tej grupie chorych procesu diagnostycznego. C el: Celem tego jednoośrodkowego badania klinicznego była ocena wyników zabiegu i dalszej 5-letniej obserwacji osób zgłaszających się do oddziału laryngologicznego z powodu niedrożności górnego odcinka przełyku. Retrospektywnie zebrano dane dotyczące wszystkich pacjentów poddanych pilnej ezofagoskopii w latach 2012–2017 oraz odnotowano ich wyniki i dalsze obserwacje. Wyniki: Stwierdzono, że tylko 33% osób wykonało badania diagnostyczne w okresie pooperacyjnym, a patologię w obrębie przełyku wykryto u 44% badanych. Najczęstsze rozpoznanie stanowiło eozynofilowe zapalenie przełyku, a OGD wykrywało patologię częściej niż inne techniki diagnostyczne. Wnioski: Niniejsze badanie sugeruje, że wyniki mogłyby być wyższe, gdyby wszyscy analizowani pacjenci zostali poddani dalszym badaniom. W związku z powyższym autorzy niniejszej pracy zalecaliby przeprowadzenie procesu diagnostycznego u wszystkich osób, po uprzednim omówieniu ryzyka związanego z badaniem endoskopowym. Całkowicie wspieramy dalsze, zakrojone na szeroką skalę międzyośrodkowe badania, które mogą rzucić lepsze światło na dowody w tej kwestii.
    Źródło:
    Polish Journal of Otolaryngology; 2020, 74, 3; 29-32
    0030-6657
    2300-8423
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Otolaryngology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kandydoza przełyku jako przyczyna dolegliwości bólowych w klatce piersiowej u pacjenta z niewydolnością nerek
    Autorzy:
    Prystupa, Andrzej
    Lachowska-Kotowska, Patrycja
    Dyczko, Monika
    Chudzik, Beata
    Baraniuk, Jerzy
    Miturski, Andrzej
    Kiciński, Paweł
    Kancik, Emilia
    Sobstyl, Jacek
    Malina, Anna
    Mosiewcz, Jerzy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/551727.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Stowarzyszenie Przyjaciół Medycyny Rodzinnej i Lekarzy Rodzinnych
    Tematy:
    kandydoza przełyku
    bóle w klatce piersiowej
    Źródło:
    Family Medicine & Primary Care Review; 2011, 2; 373-375
    1734-3402
    Pojawia się w:
    Family Medicine & Primary Care Review
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Krwawienie z żylaków przełyku jako objaw dekompensacji nadciśnienia wrotnego
    Autorzy:
    Miśkiewicz, Mariusz
    Parys, Magdalena
    Hadzik-Błaszczyk, Małgorzata
    Krupa, Renata
    Życińska, Katarzyna
    Wardyn, Kazimierz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/552089.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Stowarzyszenie Przyjaciół Medycyny Rodzinnej i Lekarzy Rodzinnych
    Tematy:
    gastroskopia
    żylaki przełyku
    marskość wątroby krwawienie
    Źródło:
    Family Medicine & Primary Care Review; 2012, 3; 403-406
    1734-3402
    Pojawia się w:
    Family Medicine & Primary Care Review
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Występowanie przełyku Barretta i raka gruczołowego - doświadczenia jednego ośrodka
    Autorzy:
    Nowicki, Andrzej
    Kula, Zbigniew
    Świerszczyńska, Alicja
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1392697.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    gastroskopia
    przełyk Barretta
    rak gruczołowy przełyku
    Opis:
    Rozpoznanie przełyku Barretta (Barrett’s Esophagus; BE) jest oparte na badaniu endoskopowym górnego odcinka przewodu pokarmowego i pobraniu wycinków. Ogromne zainteresowanie PB związane jest z ryzykiem rozwoju na podłożu nabłonka metaplastycznego raka gruczołowego. Cel pracy: Celem pracy była ocena występowania oraz wybranych aspektów klinicznych przełyku Barretta i raka gruczołowego dolnej części przełyku na podstawie materiału gastroskopowego. Materiał i metody: Dokonano retrospektywnego przeglądu 10 000 badań endoskopowych górnego odcinka przewodu pokarmowego wykonanych w Zakładzie Endoskopii Centrum Onkologii w Bydgoszczy w latach 2004–2014. Przypadki analizowane były pod względem częstości występowania przełyku Barretta i raka gruczołowego dolnej części przełyku. Wyniki: Badaniom poddano dokumentacje medyczną 5378 kobiet (53,8%) i 4622 mężczyzn (46,2%). Średnia wieku mężczyzn i kobiet wyniosła odpowiednio 62,4 lata i 62,7 lat. Przełyk Barretta stwierdzono u 67 pacjentów w tym u 38 mężczyzn(56,7%). Średnia wieku mężczyzn i kobiet wyniosła odpowiednio 56,9 lat i 60,2 lata. Najczęściej zgłaszaną dolegliwością była zgaga – u 45 osób (67,2%). W trakcie10 lat nadzoru PB wykryto 3 przypadki raków gruczołowych (4,47%). Raka gruczołowego stwierdzono u 46 osób, w tym u 37 u mężczyzn. W przypadku 27 chorych (58,7%) zastosowano leczenie z zamiarem radykalności. Prawdopodobieństwo przeżycia 5-letniego u tych chorych wyniosło dla kobiet 10,2%, a dla mężczyzn 9,2%. Wnioski: Odsetek przełyków Barretta i raka gruczołowego dolnej części przełyku wzrasta odpowiednio o 0,67% na rok oraz 0,46% na rok. Ryzyko rozwoju raka gruczołowego na podłożu przełyku Barretta podczas nadzoru endoskopowego wynosi 4,47%. Prawdopodobieństwo przeżycia 5-letniego chorych na raka gruczołowego dolnej części przełyku – niezależnie od stopnia zaawansowania – wynosi 9,7%.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2018, 90, 3; 19-24
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pełnoletniość pacjentów po operacji naprawczej atrezji przełyku – wskazówki dla specjalistów chirurgii ogólnej
    Autorzy:
    Tokarz, Anna
    Rogula, Wojciech
    Tokarska, Karolina
    Tarsa, Maciej
    Urban, Witold
    Zbroja, Karolina
    Górecki, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1391546.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    atrezja przełyku
    chirurdzy
    dorośli
    endoskopia
    obserwacja kontrolna
    Opis:
    Wprowadzenie: Pomimo prawidłowego leczenia chirurgicznego w okresie noworodkowym, wrodzona atrezja przełyku (ang. oesophageal artesia; OA) może stanowić poważne źródło zaburzeń odczuwanych przez całe życie. Cel: Celem niniejszej pracy jest przedstawienie najistotniejszych informacji na temat OA, rodzajów jej leczenia i możliwych powikłań, mogących wymagać leczenia chirurgicznego po osiągnięciu przez pacjenta pełnoletniości. Chcielibyśmy zapoznać specjalistów chirurgii ogólnej z problematyką dotyczącą tego schorzenia w celu zapewnienia właściwej opieki medycznej pacjentom z OA w wywiadzie. Materiał i metody: Dokonano gruntownego przeglądu literatury zgromadzonej w bazie danych Medline i bibliotece Cochrane z wykorzystaniem fraz: (o)esophageal atresia, long gap,surgery i follow-up jako słów kluczowych. Wyniki: Wyniki długoterminowej obserwacji wskazują, że pacjenci z OA mogą wymagać pomocy ze strony chirurgów ogólnych, choć nie zawsze tej pomocy poszukują. Nawet po wykonaniu operacji naprawczej w okresie noworodkowym, OA predysponuje do licznych chorób współistniejących, takich jak: choroba refluksowa przełyku, zapalenie przełyku, zwężenie przełyku, metaplazja nabłonka przełyku czy przepuklina rozworu przełykowego. Pacjentów z OA należy systematycznie poddawać kontrolnym badaniom endoskopowym, mającym na celu wczesne wykrycie ewentualnych zaburzeń.Wnioski: Postęp w medycynie pozwolił na poprawę wskaźników przeżycia, w związku z czym pacjenci z OA częściej osiągają pełnoletniość. W obliczu różnorodnych problemów, będących następstwem atrezji, kluczowe znaczenie w prawidłowej opiece medycznej u tych osób wydaje się mieć długoterminowa obserwacja kontrolna.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2021, 93, 3; 27-34
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Mnogie pierwotne nowotwory u chorych leczonych z powodu płaskonabłonkowego raka przełyku
    Autorzy:
    Dranka-Bojarowska, Daria
    Lewiński, Adam
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1392090.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    drugi pierwotny nowotwór (SPTs)
    rak płaskonabłonkowy przełyku
    Opis:
    Płaskonabłonkowy rak przełyku jest powiązany z podwyższonym ryzykiem wystąpienia innych pierwotnych nowotworów złośliwych, głównie w obrębie głowy i szyi, ale także w substytucie przełyku wykonanym z żołądka. Częstsze rozpoznawanie mnogich pierwotnych nowotworów związanych z rakiem przełyku (zarówno synchronicznych, jak i metachronicznych) wynika z dłuższego okresu obserwacji chorych po radykalnym leczeniu z powodu raka przełyku oraz z wysokiej jakości postępowania diagnostycznego zarówno przed, jak i pooperacyjnego. W przedstawionej pracy dokonano przeglądu piśmiennictwa oraz opisano podstawy molekularne powstawania mnogich pierwotnych nowotworów związanych z rakiem płaskonabłonkowym przełyku.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2019, 91, 5; 38-41
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Choroba refluksowa przełyku u dzieci -- korelacje endoskopowo-histologiczne-ph-metryczne
    Autorzy:
    Suski, Sławomir.
    Płaneta-Małecka, Izabela.
    Bąk-Romaniszyn, Leokadia.
    Kozłowski, Wojciech.
    Materla, Stanisław.
    Wroński, Waldemar.
    Mokosiej, Ryszard.
    Sordyl, Beata.
    Chmielewski, Robert.
    Powiązania:
    Lekarz Wojskowy 1998, "Suplement" II, s. [107]-113
    Data publikacji:
    1998
    Tematy:
    Przełyk choroby pediatria
    Choroba refluksowa przełyku pediatria
    Opis:
    tab.; Materiały XII Konferencji Naukowo-Szkoleniowej Pediatrów Wojska Polskiego nt. "Postępy w kardiologii i gastroenterologii dziecięcej". Bydgoszcz 21-22 maja 1998 r.; bibliogr.
    Dostawca treści:
    Bibliografia CBW
    Artykuł
    Tytuł:
    Podstawowe zasady leczenia przełyku Barretta
    Treatment basics of Barrett’s oesophagus
    Autorzy:
    Wojtuń, Stanisław
    Gil, Jerzy
    Florek, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1032393.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    Barrett’s oesophagus
    adenocarcinoma
    endoscopic treatment
    oesophagus carcinoma
    treatment
    przełyk barretta
    endoskopia
    rak gruczołowy przełyku
    rak przełyku
    leczenie
    Opis:
    Barrett’s oesophagus, reflux disease complication is a raising and important clinical issue. Basic diagnostic tool facilitating intestinal metaplasia diagnosis in squamous epithelium of lower part of oesophagus is endoscopy with histopathological samples. Because of high risk of malignant transformation endoscopic surveillance is required in patients with Barrett’s oesophagus. On the basis of histopathological type of lesion, length, and its location different procedure should be implemented. In the paper we discuss current treatment paradigm of Barrett’s oesophagus. Pharmacotherapy and anti‑reflux procedures can be implemented in patients with symptoms and without dysplasia. Endoscopic procedures (mucosectomy) or surgical (lower part of oesophagus removal) should be used in patients with high grade dysplasia and adenocarcinoma. In case of neoplastic lesion findings following rules should be used. Neoplastic lesion of low grade – endoscopic resection all visible lesions. In case of high grade neoplasia lesions endoscopic resection of all neoplastic lesions and all Barrett’s epithelium ablation is required. In case of patients with Barrett’s oesophagus and high grade dysplasia or intraepithelial carcinoma when oesophagus removal is planned they should be referred to surgical centers specialized in upper part of gastrointestinal tract cancer and dysplasia treatment.
    Przełyk Barretta jako powikłanie choroby refluksowej przełyku stanowi istotny i narastający problem kliniczny. Wiemy, że nadal podstawowym badaniem pozwalającym na stwierdzenie obecności metaplazji jelitowej w obrębie nabłonka wielowarstwowego płaskiego w dolnym odcinku przełyku jest klasyczne badanie endoskopowe z pobraniem wycinków do badania histopatologicznego. Ponieważ istnieje wysokie ryzyko transformacji nowotworowej w przełyku Barretta, w pracy wskazano na potrzebę prowadzenia nadzoru endoskopowego u tych chorych. W zależności od rozpoznania histopatologicznego, typu zmiany i długości zajmowanego odcinka ustala się sposób postępowania z chorym. W artykule omówiono współczesne metody leczenia przełyku Barretta. U chorych z dolegliwościami klinicznymi i bez dysplazji zastosowanie mają farmakoterapia lub zabiegi antyrefluksowe, z kolei u chorych z dysplazją wysokiego stopnia i gruczolakorakiem stosuje się zabiegi endoskopowe (mukozektomia) lub chirurgiczne (wycięcie dolnego odcinka przełyku). W przypadku stwierdzenia zmian neoplastycznych proponuje się następujące zasady postępowania: neoplazja niskiego stopnia wymaga resekcji endoskopowej wszystkich widocznych zmian, neoplazja wysokiego stopnia – resekcji endoskopowej wszystkich ognisk neoplastycznych i ablacji pozostałego nabłonka Barretta. Chorych z przełykiem Barretta z dysplazją wysokiego stopnia lub z rakiem śródnabłonkowym, u których rozważa się wycięcie przełyku, należy kierować do ośrodków chirurgicznych specjalizujących się w leczeniu raka i dysplazji wysokiego stopnia w górnym odcinku przewodu pokarmowego.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2012, 8, 4; 308-314
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pozasercowe bóle w klatce piersiowej
    Noncardiac chest pain
    Autorzy:
    Mackiewicz, Anna
    Wojtuń, Stanisław
    Gil, Jerzy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1032439.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    chest pain
    gastro-oesophageal reflux disease
    oesophageal manometry
    oesophageal motility disorders
    pH-metry of oesophagus
    ból w klatce piersiowej
    choroba refluksowa przełyku
    manometria przełyku
    ph-metria prze‑
    łyku
    zaburzenia motoryki przełyku
    Opis:
    Chest pain is always a symptom that requires careful diagnosis, accurate collection of medical interviews with the patient and the medical examination. This is one of the most common symptoms, which causes the appearance of anxiety in patients and becomes the cause of the notification to the doctor or to the hospital. Chest pain is commonly attributed to heart disease. However the cardiovascular etiology of the above disorders is one of many others etiology. Chest pain, despite different etiology, may be similar in feature and location, as a result of similar nerve supply, anatomy and the location of various structures inside the chest. The source of chest pain may be all the structures inside the chest, except the lung-parenchyma, which doesn’t have the painful nerve endings. The basic element in the differential diagnosis of pain in this location is the exclusion of life-threatening conditions: acute coronary syndrome, aortic dissection, pulmonary embolism, and pneumothorax. A patient with a chest pain can both occur in the cardiologist and a gastroenterologist, but also in the family doctor, paediatrician, pulmonologist, neurologist, surgeon, orthopaedist, rheumatologist, dermatologist and psychiatrist. This interdisciplinary nature of the problem led the authors to discuss this topic. In the study, we focused on describing the noncardiac chest pain and the use of modern methods of diagnosis, mostly in terms of the gastrointestinal causes. In this study, the authors didn’t analyse the cardiovascular aetiology of those diseases.
    Ból w klatce piersiowej jest zawsze objawem wymagającym wnikliwej diagnostyki, zebrania dokładnych wywiadów z pacjentem oraz badania lekarskiego. Należy do najczęstszych symptomów, jego pojawienie się wywołuje niepokój u pacjentów i skłania do zgłoszenia się do lekarza bądź szpitala. Dolegliwości bólowe w tej okolicy wiązane są głównie z etiologią kardiologiczną. Jednakże podłoże sercowo-naczyniowe powyższych dolegliwości stanowi tylko jedną z wielu przyczyn. Bóle w klatce piersiowej, pomimo różnej etiologii, mogą mieć podobny charakter i lokalizację, co wynika z unerwienia oraz anatomii i umiejscowienia różnych struktur wewnątrz klatki piersiowej. Źródłem bólu mogą być wszystkie struktury w obrębie klatki piersiowej, poza miąższem płucnym, który nie ma zakończeń czuciowych. Podstawowym elementem w diagnostyce różnicowej bólu w tej okolicy jest wykluczenie stanów zagrożenia życia – ostrego zespołu wieńcowego, tętniaka rozwarstwiającego aorty, zatoru tętnicy płucnej i odmy opłucnowej. Pacjent z bólem w klatce piersiowej może trafić zarówno do kardiologa, gastroenterologa, jak i do lekarza rodzinnego, pediatry, pulmonologa, neurologa, chirurga, ortopedy, reumatologa, dermatologa oraz psychiatry. Ta interdyscyplinarność problemu skłoniła autorów do omówienia powyższego tematu. W pracy skupiono się na opisaniu pozasercowych bólów w klatce piersiowej i wykorzystaniu współczesnych metod diagnostyki, głównie w aspekcie ustalenia przyczyn gastroenterologicznych dolegliwości. W pracy nie analizowano etiologii sercowo-naczyniowej powyższych dolegliwości.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2013, 9, 1; 25-31
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rola diety i stylu życia w leczeniu choroby refluksowej przełyku
    Autorzy:
    Dudkowiak, Robert
    Poniewierka, Elżbieta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/551839.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Stowarzyszenie Przyjaciół Medycyny Rodzinnej i Lekarzy Rodzinnych
    Tematy:
    choroba refluksowa przełyku
    styl życia
    dieta
    aktywność fizyczna.
    Źródło:
    Family Medicine & Primary Care Review; 2011, 4; 586-591
    1734-3402
    Pojawia się w:
    Family Medicine & Primary Care Review
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Skleroterapia żylaków przełyku u chorych na hemofilię z marskością wątroby – prospektywne, kontrolowane badanie kliniczne
    Autorzy:
    Szczepanik, Andrzej B
    Pielaciński, Konrad
    Oses-Szczepanik, Anna M
    Huszcza, Sławomir
    Misiak, Andrzej
    Dąbrowski, Wojciech P
    Gajda, Sławomir
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1392565.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    hemofilia
    żylaki przełyku
    krwawienie
    endoskopowa skleroterapia
    marskość wątroby
    Opis:
    Wstęp: Krwotok z żylaków przełyku u chorych na hemofilię jest niezwykle groźny ze względu na wrodzony niedobór lub brak czynników krzepnięcia VIII (w hemofilii A) lub IX (w hemofilii B), obniżoną syntezę czynników krzepnięcia II,VII, IX, X w przebiegu przewlekłej choroby wątroby oraz małopłytkowość hiperspleniczną. Cel: Celem pracy była ocena skuteczności i bezpieczeństwa endoskopowej skleroterapii w ostrym krwotoku z żylaków przełyku oraz w profilaktyce wtórnej krwotoku, jak też określenie optymalnej aktywności niedoborowych czynników krzepnięcia i czasu stosowania leczenia substytucyjnego pozwalających na zapewnienia hemostazy po zabiegach skleroterapii. Materiał i metody: Prospektywnej analizie poddano 22 chorych na hemofilię (A-19, B-3) ze współistniejącą marskością wątroby i czynnym krwotokiem z żylaków przełyku, u których wykonano skleroterapię. Chorych, którzy przeżyli, zakwalifikowano do powtarzanych co 3 tygodnie zabiegów skleroterapii w ramach wtórnej profilaktyki krwotoku (grupa badana). Leczenie substytucyjne stosowano przez 3 doby. Polegało ono na przetaczaniu brakującego czynnika w takich dawkach, aby aktywność czynnika VIII wynosiła 80–100% normy w 1. dobie i 60–80% w 2.-3. dobie, zaś czynnika IX odpowiednio 60–80% i 40–60%. Grupę kontrolną stanowiło 20 chorych z marskością wątroby bez hemofilii, porównywalnych pod względem wieku, płci, stopnia zaawansowania marskości wątroby, którzy zostali poddani analogicznemu postępowaniu leczniczemu. Wyniki: Zatrzymanie krwotoku uzyskano u 21 z 22 chorych na hemofilię (95%). Powikłania stwierdzono u 3 chorych, 2 chorych zmarło. W grupie kontrolnej odsetek hemostazy, powikłań i zgonów nie wykazywał statystycznie istotnych różnic w porównaniu z grupą badaną. U 18 z 20 (80%) chorych na hemofilię poddanych wtórnej profilaktyce krwotoku uzyskano całkowitą eradykację żylaków po wykonaniu od 4 do 7 zabiegów obliteracji (średnio 5,4). Nawroty krwawień zanotowano u 15% pacjentów, powikłania u 20%; jeden chory zmarł. Czas od wystąpienia krwotoku do uzyskania eradykacji wynosił 12–21 tygodni (średnio 15,2). Wyniki w grupie kontrolnej nie wykazywały statystycznie istotnych różnic w porównaniu z grupą badaną. Zużycie koncentratów czynnika VIII wyniosło: w hemofilii A, w postaci ciężkiej – 80,9 j/kg/dobę, w hemofilii A z inhibitorem <5 BU – 95,2 j/kg/dobę, w łagodnej – 64,2 j/kg/dobę, zaś w hemofilii B ciężkiej – 91,6 j/kg/dobę. Wnioski: Skleroterapia jest skuteczną metodą zatrzymania krwotoku z żylaków przełyku u chorych na hemofilię i zlikwidowania żylaków w ramach wtórnej profilaktyki krwotoku. Trzydniowe leczenie substytucyjne w zastosowanych przez nas dawkach jest wystarczające do zapewnienia hemostaty i uniknięcia powikłań krwotocznych.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2018, 90, 1; 29-34
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ciało obce przełyku (ość) penetrujące do tkanek miękkich szyi – opis przypadku
    Autorzy:
    Licznerska-Kreczko, Magda
    Kuczkowski, Jerzy
    Nowicki, Tomasz
    Świerblewski, Maciej
    Skorek, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1399625.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    ropień okołoprzełykowy
    metody leczenia
    ciało obce przełyku
    ość
    powikłania
    Opis:
    Wstęp: Pacjenci z ciałami obcymi górnych dróg pokarmowych, często spotykani w codziennej praktyce otorynolaryngologicznej, nierzadko wywołują znaczne trudności diagnostyczne i lecznicze. Opis przypadku: Prezentujemy przypadek ciała obcego przełyku u 56-letniej kobiety, która po spożyciu ryby (dorsza atlantyckiego) miała utrzymujące się uczucie przeszkody w gardle. Chora w pierwszym okresie zbagatelizowała objawy dysfagii i nie podjęła leczenia. W wykonanym po tygodniu badaniu TK szyi uwidoczniono ość ryby (wym. 20 x 1,5 mm) w tkankach miękkich szyi po stronie lewej. Kilkukrotne endoskopowe próby usunięcia ciała obcego zakończyły się niepowodzeniem. Pomimo leczenia antybiotykami i w związku z przemieszczeniem się ciała obcego w głąb tkanek miękkich szyi, powstania ropnia okołoprzełykowego i bliskiego sąsiedztwa tętnicy szyjnej wspólnej i żyły szyjnej wewnętrznej, podjęto decyzję o usunięciu ości z dostępu zewnętrznego. Usunięto pomyślnie ciało obce bez następstw związanych z uszkodzeniem przełyku. Wnioski: Ciała obce dróg pokarmowych niosą za sobą ryzyko wystąpienia wielu zagrażających życiu powikłań. Podstawowym sposobem leczenia jest usunięcie ciała obcego przełyku drogą endoskopową oraz antybiotykoterapia. Przy ciałach obcych penetrujących do tkanek miękkich szyi metodą z wyboru jest usunięcie ciała obcego z dostępu zewnętrznego.
    Źródło:
    Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2019, 8, 1; 59-62
    2084-5308
    2300-7338
    Pojawia się w:
    Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Recepturowa emulsja o zwiększonej lepkości do miejscowego stosowania glikokortykosteroidów w przełyku
    Pharmaceutical emulsion with increased viscosity for local use of glucocorticosteroids in the esophagus
    Autorzy:
    Bieńkowska, Alicja
    Osińska, Iga
    Nowosielska, Joanna
    Leloch, Arkadiusz
    Gawrychowski, Krzysztof
    Banaszkiewicz, Aleksandra
    Małecki, Maciej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/762675.pdf
    Data publikacji:
    2020-04-27
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne
    Tematy:
    glikokortykosteroidy
    receptura apteczna
    stany zapalne przełyku
    glucocorticosteroids
    esophagitis
    pharmacy recipe
    Opis:
    Background The pharmaceutical recipe allows to improve formulations for special medical indications. In the medical environment, the appeal for new pharmaceutical forms for already known active substances is evident. The treatment of patients with eosinophilic esophagitis is a significant difficulty. New formulations for glucocorticosteroids are searching. An interesting solution may be pharmaceutical formulations with increased viscosity that allow to higher efficiency of local adsorption for an anti-inflammatory active substances, than currently available drugs. Aim of the study The aim of the study was to develop a pharmaceutical formulation for the local use of glucocorticosteroids in patients with eosinophilic esophagitis. It was assumed to obtain a preparation with increased viscosity and to carry out an assessment of physicochemical properties. Materials and methods The formulation was obtained at the Department of Applied Pharmacy. The recipe standards were followed. An emulsive, liquid formulation (o/w) containing polysaccharide and oilly excipitients was obtained. Budesonidum was chosen as the active substance. The stability and persistence of the developed formulation stored at room temperature and at 4°C were evaluated. A cylinder, pendulum, dose capacity, coating tests were carried out. The pH, viscosity and osmolarity were assessed. Results A pharmaceutical formulation (Steroid) with increased adhesive properties was obtained. The research showed that the developed formulation allows to a significant increase in the adhesive properties of Budesonidum. The viscosity of the Steroid formulation/Budesonidum system has been shown to be about 25 times higher than that of pure Budesonidum preparation, when the coating time is about 11 times longer for the Steroid formulation/Budesonidum. The study also showed that the obtained emulsion was stable at 4°C for up to 31 days. Conclusions The Steroid formulation is emulsion which increases the adhesive properties of a steroidal anti-inflammatory drug Budesonidum. It is possible to administer the Steroid formulation with Budesonidum locally to patients with eosinophilic esophagitis. The present work proves that the pharmaceutical recipe through new viscous formulations can be helpful in increasing the therapeutic availability of well know active substances.
    Przedmiot badań Receptura apteczna pozwala opracowywać formulacje do specjalnych wskazań medycznych. W środowisku wyczuwalny jest apel o nowe postaci farmaceutyczne dla znanych już substancji czynnych. Istotną trudnością jest leczenie pacjentów z eozynofilowym zapaleniem przełyku. Poszukiwane są nowe formulacje dla glikokortykosteroidów. Rozwiązaniem mogą być apteczne formulacje o zwiększonej lepkości pozwalające miejscowo wprowadzać substancje czynne z większą efektywnością niż obecnie dostępne leki. Cel badań Celem pracy było opracowanie recepturowego preparatu do miejscowego stosowania glikokortykosteroidów u pacjentów z eozynofilowym zapaleniem przełyku. Założono uzyskanie preparatu o zwiększonej lepkości oraz przeprowadzenie oceny właściwości fizykochemicznych. Materiały i metody Formulację opracowano w Zakładzie Farmacji Stosowanej. Postępowano zgodnie ze standardami receptury. Uzyskano emulsyjną, płynną postać (o/w) zawierającą polisacharydowe i olejowe substancje pomocnicze. Jako substancję czynną wybrano Budesonidum. Oceniano trwałość i stabilność uzyskanej formulacji przechowywyanej w temperaturze pokojowej i w 4°C. Przeprowadzono testy: cylindrowy, wahadłowy, pojemności dawki, powlekania. Oceniono pH, lepkość i osmolarność. Wyniki Uzyskano adhezyjną formulację (Steroid). Badana wykazały, iż uzyskana formulacja pozwala na istotne zwiększenie właściwości adhezyjnych Budesonidum. Wykazano, że lepkość układu Steroid/Budesonidum jest ok. 25x wyższa niż czystego preparatu Budesonidum, a czas powlekania jest ok. 11x dłuższy dla preparatu Steroid/Budesonidum. Wykazano także, że uzyskana emulsja jest stabilna w 4°C nawet do 31 dni. Wnioski Emulsyjna formulacja Steroid zwiększa właściwości adhezyjne Budesonidum. Możliwym jest podawanie układu Steroid/Budesonidum miejscowo u pacjentów z eozynofilowym zapaleniem przełyku. Praca dowodzi, że receptura apteczna przez nowe formulacje adhezyjne może być pomocna w zwiększaniu dostępność leczniczej znanych leków.
    Źródło:
    Farmacja Polska; 2020, 76, 3; 127-136
    0014-8261
    2544-8552
    Pojawia się w:
    Farmacja Polska
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Leczenie okołooperacyjne gruczolakoraka przełyku, połączenia przełykowo-żołądkowego oraz żołądka: nowe standardy postępowania i kontrowersje
    Perioperative treatment of oesophageal, oesophago-gastric and gastric adenocarcinoma: new standards of care and controversies
    Autorzy:
    Łasińska, Izabela
    Kwinta, Łukasz
    Litwiniuk, Maria
    Wysocki, Piotr J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1066124.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Medical Education
    Tematy:
    rak połączenia przełykowo-żołądkowego
    rak przełyku
    rak żołądka
    terapia okołooperacyjna
    Opis:
    Oesophageal, gastroesophageal and gastric cancers represent important diagnostic and therapeutic challenge. Even after radical surgical procedure (R0) 5-year survival remains unsatisfactory. It is assumed that perioperative chemo/radiotherapy eliminates local and distant micrometastases. This year (2012) a consensus on the primary therapy of gastric, gastroesophageal and oesophageal cancer was published as a result of the first EORTC St. Gallen International Expert Consensus. Despite a significant progress in the perioperative treatment of locally advanced cancers of upper digestive tract, results of several ongoing clinical trials that may further optimize systemic treatment of these malignancies are eagerly awaited.
    Rak przełyku, połączenia przełykowo-żołądkowego oraz żołądka to duży problem diagnostyczny i terapeutyczny. Nawet po zabiegach chirurgicznych (R0) odsetek przeżyć 5-letnich jest niezadowalający. Chemioterapia okołooperacyjna czy chemioradioterapia uzupełniająca umożliwiają znamienną poprawę rokowania chorych, gdyż zmniejszają ryzyko nawrotu regionalnego oraz uogólnienia. W roku 2012 w St. Gallen odbyła się pierwsza konferencja uzgodnieniowa dotycząca leczenia okołooperacyjnego raka przełyku i żołądka. Pomimo znacznego postępu w tej dziedzinie z niecierpliwością oczekuje się na wyniki kolejnych badań klinicznych, które pozwolą na dalsze zoptymalizowanie dotychczasowych strategii terapeutycznych w tym rozpoznaniu.
    Źródło:
    OncoReview; 2013, 3, 1; 11-17
    2450-6125
    Pojawia się w:
    OncoReview
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wpływ czynników konstytucyjnych i środowiskowych zależnych od pacjenta na wczesne wyniki terapii skojarzonej raka przełyku
    Autorzy:
    Pudło, Kamil
    Błotniak, Alan
    Skoczylas, Tomasz
    Dąbrowski, Andrzej
    Szawłowski, Andrzej
    Kozłowski, Mirosław
    Lampe, Paweł
    Wallner, Grzegorz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1393928.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    rak przełyku
    chemioterapia
    chemioradioterapia
    palenie tytoniu
    alkohol
    objawy toksyczne
    powikłania pooperacyjne
    Opis:
    Wśród wielu różnych czynników wpływających na wyniki leczenia raka można wyróżnić czynniki zależne od pacjenta, czynniki zależne od guza nowotworowego oraz czynniki zależne od leczenia. Wpływ czynników zależnych od pacjenta na wyniki terapii skojarzonej raka przełyku zwykle pozostawał poza zakresem dotychczasowych prac badawczych. Celem pracy była analiza wpływu czynników konstytucyjnych i środowiskowych związanych z pacjentem na wczesne wyniki terapii skojarzonej płaskonabłonkowego raka przełyku. Materiał i metodyka. Przeanalizowano prospektywnie gromadzone dane 84 pacjentów z rakiem płaskonabłonkowym przełyku leczonych w ramach wieloośrodkowego badania klinicznego z randomizacją do leczenia skojarzonego. Oceniano związek między wczesnymi efektami terapii neoadiuwantowej (objawami toksycznymi ogółem, poważnymi objawami toksycznymi, śmiertelnością związaną z leczeniem, kliniczną i patologiczną odpowiedzią na leczenie) oraz wczesnymi wynikami leczenia chirurgicznego (powikłaniami i zgonami pooperacyjnymi, częstością resekcji leczniczej R0) a czynnikami konstytucjonalnymi (wiek, płeć, wzrost, wskaźnik masy ciała, współczynnik sprawności w skali Karnofsky’ego – KPS, grupę krwi) i środowiskowymi zależnymi od pacjenta (miejsce zamieszkania, czas i intensywność palenia, częstość i ilość spożywania alkoholu oraz narażenie zawodowe). Wyniki. Istotną różnicę w częstości zgonów związanych z terapią neoadiuwantową stwierdzono u pacjentów z gorszym stopniem sprawności (KPS 70‑80 vs 90‑100; p=0,0016). Co ciekawe, znacznie więcej objawów toksycznych terapii neoadiuwantowej (p=0,0034) i powikłań pooperacyjnych (p=0,0293) obserwowano u pacjentów niepalących. Podobnie, więcej objawów toksycznych terapii neoadiuwantowej (p=0,0029) i wyższą śmiertelność pooperacyjną (p=0,0405) stwierdzono u chorych spożywających umiarkowane ilości alkoholu. Wnioski. Palenie tytoniu i spożywanie nadmiernej ilości alkoholu może osłabiać działanie toksyczne terapii neoadiuwantowej i leczenia chirurgicznego u chorych leczonych z powodu raka przełyku. Informacje dotyczące tych uzależnień nie powinny być przyczyną odstępowania od prób radykalnego leczenia choroby podstawowej.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2016, 88, 5; 448-463
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Skuteczność wykorzystania osłon kamery endoskopowej w transporcie wstawek
    Autorzy:
    Bharathi, R Saranga
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1393511.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    substytut przełyku
    sonda żołądkowa
    wstawka jelitowa
    plastikowy rękaw kamery
    cewnik Foley’a
    Opis:
    Wprowadzenie: Przywrócenie ciągłości przewodu pokarmowego w zabiegach substytucji przełyku wymaga przeprowadzenia transponowanej tkanki z jamy brzusznej do szyi. Istnieją doniesienia wskazujące na możliwość wykorzystania w tym celu plastikowych osłon kamer endoskopowych. Niniejsze badanie ma na celu zbadanie praktyczności tego podejścia w zabiegach wykonywanych za pomocą technik laparoskopowych. Metody: Skuteczność wykorzystania osłony kamery endoskopowej w transpozycji odcinków przewodu pokarmowego oceniano w prospektywnym badaniu na przestrzeni 2 lat. Ocenie poddawano następujące parametry: powodzenie/niepowodzenie, czas trwania zabiegu, utrata krwi, dostateczna długość wstawki dostarczonej do odcinka szyjnego, orientacja wstawki, łatwość wykonania zabiegu z różnych podejść, uszkodzenia wstawki, powikłania pozabiegowe i wady metody. Wyniki: Technikę zastosowano u 25 kolejnych pacjentów. Dokonano transpozycji 2 wstawek krętniczo-okrężniczych, 13 wstawek żołądkowych i 10 wstawek okrężniczych. Zastosowane podejścia obejmowały podejście tylne śródpiersiowe, zamostkowe i przedmostkowe odpowiednio w 15, 8 i 2 przypadkach. Nie stwierdzono przypadków niepowodzenia zabiegów. Technika była łatwa do przyswojenia. Wydłużała czas zabiegu o mniej niż 10 minut i nie powodowała dodatkowej utraty krwi. Technika umożliwiała bezurazową transpozycję wstawek o właściwej długości. Orientacja wstawek była zachowana bez problemów. Choć z użyciem osłon per se nie wiązały się żadne powikłania, w dwóch przypadkach doszło do przetransponowania do odcinka szyjnego wstawki o nadmiernej długości, co wiązało się z koniecznością jej docięcia/dopasowania. W jednym przypadku doszło do oderwania szwu służącego do przeciągania wstawki w połowie tunelu. Problem ten można było z łatwością rozwiązać, transportując wstawkę poprzez wyciągnięcie osłony przez otwór szyjny.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2017, 89, 1; 76-83
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Laryngologiczne objawy choroby refluksowej przełyku
    Autorzy:
    Mierzwa, Grażyna
    Sinkiewicz, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1400223.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    choroba refleksowa przełyku
    refluks krtaniowo-gardłowy
    objawy pozaprzełykowe
    inhibitory pompy protonowej
    leczenie
    Opis:
    W pracy opisano przypadek 32-letniego pacjenta z pozaprzełykowymi objawami choroby refluksowej przełyku i refluksem krtaniowo-gardłowym. Rozpoznanie postawiono w oparciu o monitorowanie impedancji-pH, stroboskopii oraz endoskopii przewodu pokarmowego z biopsją. Najskuteczniejszym podejściem terapeutycznym okazało się podawanie inhibitora pompy protonowej - dekslansoprazolu.
    Źródło:
    Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2017, 6, 2; 70-75
    2084-5308
    2300-7338
    Pojawia się w:
    Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pozaprzełykowe objawy choroby refluksowej przełyku – patofizjologia, diagnostyka i leczenie
    Autorzy:
    Dobrzyński, Paweł
    Ziuzia, Laura
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1401518.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    choroba refluksowa przełyku
    refluks krtaniowo-gardłowy
    refluks pozaprzełykowy
    inhibitory pompy protonowej
    patofizjologia
    diagnostyka
    leczenie
    Opis:
    Chorobę refluksową przełyku (GERD) definiuje się jako stan, w którym cofanie się zawartości żołądka prowadzi do powstawania uciążliwych objawów i/lub powikłań. Ta często występująca choroba może manifestować się również objawami atypowymi, spoza układu pokarmowego. Refluks krtaniowo-gardłowy (LPR) to wsteczne napływanie zawartości żołądka do gardła i krtani prowadzące do powstania objawów, takich jak uczucie ciała obcego w gardle, odchrząkiwanie, chrypka i przewlekły kaszel. GERD i LPR mogą mieć też wpływ na rozwój wielu chorób, m.in. zapalenia krtani, astmy, POChP, przewlekłego zapalenia zatok przynosowych, zapalenia ucha środkowego czy ubytków (erozji) zębowych, a nawet raka krtani czy stanów nagłego zagrożenia życia. W diagnostyce LPR stosuje się skale oparte na objawach podmiotowych (RSI) i laryngoskopowych (RFS), próbę leczenia inhibitorami pompy protonowej (IPP), 24-godzinną pH-metrię przełyku, badania impedancji przełykowej, manometrię przełyku oraz badanie endoskopowe. Najczęściej stosowaną metodą leczenia jest podawanie IPP w podwójnej dawce przez okres co najmniej 6 miesięcy. W razie braku skuteczności farmakoterapii, można rozważyć leczenie chirurgiczne. W literaturze wciąż istnieje wiele kontrowersji odnośnie do diagnostyki i leczenia LPR. Opracowanie skutecznych algorytmów postępowania w tej jednostce chorobowej wymaga prowadzenia dalszych badań.
    Źródło:
    Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2016, 5, 2; 26-45
    2084-5308
    2300-7338
    Pojawia się w:
    Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Badania struktury geometrycznej powierzchni wewnątrzustrojowej protezy przełyku
    Gemetrical structure investigation of the surface of internal oesophagus prosthesis
    Autorzy:
    Nowak, A. J.
    Dobrzański, L. A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/278411.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Sieć Badawcza Łukasiewicz - Instytut Inżynierii Materiałów Polimerowych i Barwników
    Tematy:
    chropowatość powierzchni
    proteza przełyku
    materiały kompozytowe
    profilometria optyczna
    surface roughness
    oesophageal prosthesis
    composite materials
    optical profilometry
    Opis:
    W pracy przedstawiono metodologie badań chropowatości powierzchni wewnętrznej i zewnętrznej wewnątrzustrojowej protezy przełyku wykonanej z długowłóknistego materiału kompozytowego o osnowie silikonu medycznego. W ramach rozwinięcia powierzchni zewnętrznej protezy zastosowano teksturowanie, które miało ułatwić osadzanie się ludzkich komórek i przerost tkanką własną zaiplantowanego pacjenta. Badania wykonano metodą liniowego, mechanicznego pomiaru stykowego oraz w ramach weryfikacji metodą profilometrii optycznej na mikroskopie konfokalnym. Celem pracy było zbadanie chropowatości powierzchni opracowanej protezy przełyku przed i po teksturowaniu aby ocenić jej wpływ na przyszłościowe zastosowanie protezy.
    The research methodology of the roughness of internal and external surface of internal oesophageal prosthesis made of long-fibre composite material with medical silicone matrix is described in the article. External surface texturing of the prosthesis was applied to facilitate human cells deposition and hypertrophy of the tissue in the body of the patient, Linear, mechanical contact-measurement method and, for verification, optical profile measurement in confocal microscope were used. The aim of the work was roughness investigation of the surface of developed oesophageal prosthesis before and after texturing, to estimate its influence on future application of prosthesis.
    Źródło:
    Przetwórstwo Tworzyw; 2015, T. 21, Nr 4 (166), 4 (166); 337-342
    1429-0472
    Pojawia się w:
    Przetwórstwo Tworzyw
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ochrona i regeneracja błony śluzowej przełyku, gardła i krtani jako ważny element terapii pacjentów z przełykowymi i pozaprzełykowymi objawami choroby refluksowej
    Autorzy:
    Gąsiorowska, Anita
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1397444.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    choroba refluksowa przełyku
    kwas hialuronowy (HA) plus siarczan chondroityny (CS) i poloxamer 407
    refluks krtaniowo-gardłowy
    Opis:
    Leczenie zespołów przełykowych i pozaprzełykowych choroby refluksowej przełyku (GERD) jest ukierunkowane przede wszystkim na hamowanie wydzielania kwasu solnego. Pomimo wysokiej skuteczności działania inhibitorów pompy protonowej (PPI) u około 30–60% pacjentów z GERD występują codzienne objawy choroby. Ważną rolę w generowaniu objawów GERD, poza refluksem kwaśnym, mają także inne czynniki, takie jak: nieprawidłowa perystaltyka przełyku, nadwrażliwość trzewna, zaburzone mechanizmy oczyszczania przełyku i zaburzona bariera śluzówkowa. Dodatkową propozycją terapeutyczną jest postępowanie, mające na celu poprawę mechanizmów obronnych błony śluzowej przełyku, a nie wpływ na hamowanie czynników uszkadzających. Preparat składający się z kwasu hialuronowego (HA), siarczanu chondroityny (CS) i poloxameru 407 chroni przed czynnikami uszkadzającymi (kwas solny, pepsyna) oraz przyspiesza proces gojenia i regeneracji błony śluzowej, stanowiąc ważny element monoterapii lub terapii dodanej u pacjentów z GERD.
    Źródło:
    Polish Journal of Otolaryngology; 2020, 74, 4; 40-45
    0030-6657
    2300-8423
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Otolaryngology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The effect of concomitant gastroesophageal reflux disease on clinical course and lung function in patients with chronic obstructive pulmonary disease
    Wpływ współistniejącej choroby refluksowej przełyku na przebieg kliniczny i czynność płuc u pacjentów z przewlekłą obstrukcyjną chorobą płuc
    Autorzy:
    Titkova, A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2048903.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Akademia Bialska Nauk Stosowanych im. Jana Pawła II w Białej Podlaskiej
    Tematy:
    gastroesophageal reflux disease
    chronic obstructive pulmonary disease
    comorbidity
    choroba refluksowa przełyku
    przewlekła obturacyjna choroba płuc
    choroby współistniejące
    Opis:
    Background. Chronic obstructive pulmonary disease (COPD) is one of the leading causes of morbidity and mortality in modern society and can lead to the development of comorbidities. Among the last, gastroesophageal reflux disease (GERD) is frequently present, but often gets a close attention from doctors in the treatment of pulmonary patients. The aim of the current study was to determine the characteristics of clinical and lung disorders in the pathogenesis of COPD with concomitant GERD. Material and methods. We examined 113 COPD patients with isolated COPD or with COPD and concomitant GERD. All the patients underwent spirography, endoscopy, radiological and pH-metric procedures. Results. Many patients (95%) with concomitant pathology complained of heartburn, dysphagia, especially after meals, burning tongue, hoarseness and a lump in the throat. Among COPD patients without concomitant GERD, both clinical pulmonary manifestations met with almost the same frequency but were less pronounced (p>0.05). During the lung examination, we determined the level of FEV1, VC, FVC, FEF25-75 and FEV1/FVC, which differed significantly in COPD patients (p<0.05) compared to predicted normal values in human of the same sex, age, height and body weight. In the COPD with concomitant GERD cohort, a sharp decrease in spirography indices was found compared to patients with isolated COPD (p<0.001). Conclusions. COPD patients with concomitant GERD had significantly greater extraesophageal manifestations and lung disorders compared with COPD patients without comorbidity.
    Wprowadzenie. Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) jest jedną z głównych przyczyn umieralności i zachorowań we współczesnym społeczeństwie, co w konsekwencji prowadzi do rozwoju chorób współistniejących. Choroba refluksowa przełyku (GERD) występuje często, ale zazwyczaj jest dokładnie badana u pacjentów z chorobami płuc. Celem badania jest określenie zaburzeń klinicznych i chorób płuc w patogenezie POChP z towarzyszącym GERD. Materiał i metody. Przebadanych zostało 113 pacjentów z POChP z izolowaną POChP oraz z POChP ze współistniejącym GERD. Wszystkich poddano zabiegom, takim jak: spirografia, endoskopia, a także działaniom radiologicznym i pH-metrycznym. Wyniki. Większość pacjentów ( 95%) ze współistniejącą patologią skarżyło się na zgagę, dysfagię, zwłaszcza po spożyciu posiłków, pieczenie języka, chrypkę oraz występowanie guzka w gardle. W tym czasie wśród pacjentów z POChP bez współistniejącej GERD oba objawy kliniczne w płucach spotkały się z prawie taką samą częstością, ale były mniej wyraźne (p>0,05). Podczas badania płuc ustalono poziomy FEV1, VC, FVC, FEF25-75, FEV1/FVC, które znacznie różniły się u pacjentów z POChP (p<0,05) w porównaniu do normalnych wartości u osób tej samej płci, wieku, wzrostu i masy ciała. W grupie pacjentów z POChP z towarzyszącym GERD stwierdzono gwałtowny spadek wskaźników spirograficznych w porównaniu z pacjentami z izolowaną POChP (p<0,001). Wnioski. Pacjenci z POChP ze współistniejącym GERD mieli znacznie większe objawy pozaprzełykowe i choroby płuc w porównaniu z pacjentami z POChP, ale bez chorób współistniejących.
    Źródło:
    Health Problems of Civilization; 2020, 14, 1; 29-33
    2353-6942
    2354-0265
    Pojawia się w:
    Health Problems of Civilization
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zastosowanie ultrasonografii endoskopowej w rozpoznawaniu i kwalifikacji do leczenia patologii przełyku
    Endoscopic ultrasonography application in esophagus lesions diagnostics and therapy qualification
    Autorzy:
    Dyrla, Przemysław
    Jałocha, Łukasz
    Mackiewicz, Anna
    Wojtuń, Stanisław
    Gil, Jerzy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1030907.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    submucous lesion
    tumour
    endosonography
    endoscopy
    esophagus lesion treatment
    zmiana podśluzówkowa
    guz
    endosonografia
    endoskopia
    leczenie zmian organicznych
    przełyku
    Opis:
    Endoscopic ultrasonography – EUS is the imaging procedure that combines endoscopy and ultrasonography. Submucous tumour means lesion protruding to gastrointestinal tract lumen with normal or pathologically changed mucous membrane. Location of such lesions is gastrointestinal tract wall but could be the result of extraintestinal lesion pressure. In presented study our main aim was to assess the diagnostic yield in submucous lesions, esophagus wall thickening and surface roughness diagnostics with use of endoscopic ultrasonography. We analysed 47 patients (24 male and 23 female) hospitalised in Military Institute of Medicine in Warsaw between 2009 and 2011 because of esophagus lesion diagnosed in upper gastrointestinal tract endoscopy. In all patients endosonography was performed. In 27 cases (57%) organic lesion was diagnosed in gastrointestinal tract wall. In 4 cases (9%) organic lesion localised outside of a gastrointestinal tract and in 16 cases (34%) normal anatomical structures were found. On the basis of ultrasonography procedure result patients were qualified to surgical, endoscopic or oncology treatment. All lesions of rough surface require further diagnostic procedures and qualification to endoscopic or surgical procedures because of high risk of malignancy. All submucous lesions appeared to be non-malignant lesions and as such do require endoscopic or ultraendoscopic surveillance.
    Ultrasonografia endoskopowa (endoscopic ultrasonography, EUS) jest badaniem obrazowym łączącym endoskopię i ultrasonografię. Zmiana/guz podśluzówkowy w diagnostyce endoskopowej oznacza uwypuklenie do światła przewodu pokarmowego, pokryte prawidłową lub patologicznie zmienioną błoną śluzową. Zmiany te najczęściej pochodzą ze ściany przewodu pokarmowego, ale mogą być również objawem ucisku z zewnątrz. W przeprowadzonym badaniu podstawowym celem pracy było ustalenie przydatności endoskopowej ultrasonografii w wykrywaniu zmian podśluzówkowych oraz pogrubienia i nierównych zarysów ścian przewodu pokarmowego w zakresie przełyku. Przeanalizowano 47 pacjentów (24 mężczyzn i 23 kobiety) hospitalizowanych w Klinice Gastroenterologii Wojskowego Instytutu Medycznego w Warszawie w latach 2009-2011 z powodu patologii przełyku stwierdzonej w badaniu endoskopowym górnego odcinka przewodu pokarmowego. U wszystkich chorych wykonano w kolejnym etapie badanie endosonograficzne, w którym stwierdzono w 27 przypadkach (57%) zmianę organiczną w zakresie ściany przewodu pokarmowego, w 4 przypadkach (9%) – zmianę organiczną zlokalizowaną poza przewodem pokarmowym, a u 16 pacjentów (34%) – prawidłowe struktury położone poza przewodem pokarmowym. Na podstawie zaawansowania zmiany w obrębie ściany przełyku w EUS zakwalifikowano chorych do jednej z trzech metod terapii: endoskopowej, chirurgicznej lub onkologicznej. Każda zmiana o nierównych zarysach ścian w zakresie przełyku wymaga poszerzenia diagnostyki oraz kwalifikacji do zabiegu chirurgicznego lub endoskopowego ze względu na znaczne ryzyko procesu złośliwego. Zmiany podśluzówkowe w zakresie przełyku w większości okazały się łagodne, dlatego poza diagnostyką wymagają jedynie nadzoru endoskopowego lub echoendoskopowego.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2011, 7, 4; 350-355
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Mnogie pierwotne nowotwory złośliwe u jednego pacjenta – opis przypadku
    Multiple primary carcinomas in one patient – case report
    Autorzy:
    Zwierzyńska, Klaudyna
    Chęciński, Piotr
    Dąbrowski, Bohdan
    Bruzgielewicz, Antoni
    Niemczyk, Kazimierz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1401892.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    wiele ognisk pierwotnych nowotworów
    rak krtani
    rak przełyku
    multiple primary carcinomas
    laryngeal carcinoma
    esophageal carcinoma
    prostatae adenocarcinoma
    Opis:
    Autorzy opisali przypadek 62-letniego mężczyzny, nałogowego palacza papierosów, przyjętego do szpitala z powodu duszności krtaniowej. Przedstawiamy przypadek mężczyzny u którego zdiagnozowano raka krtani i przełyku jednocześnie. Pacjent cierpi również na raka prostaty. Częstość występowania mnogich pierwotnych nowotworów złośliwych wynosi około 0,5-10%
    The authors describe the case of 62 year-old Man, heavy smoker, admitted to the hospital due to dyspnea. We report a case of a man in whom laryngeal carcinoma, and esophageal carcinoma were diagnosed simultaneously. Patient suffers also from prostate adenocarcinoma. The incidence of multiple primary malignant neoplasms is around 0,5 –10%.
    Źródło:
    Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2015, 4, 3; 34-38
    2084-5308
    2300-7338
    Pojawia się w:
    Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Aplikacja komputerowa wspomagająca proces diagnostyki chorób górnego odcinka przewodu pokarmowego na podstawie analizy przebiegu pH-metrii
    Computer application supporting upper gastrointestinal tract disease diagnosis based on pH-metry analysis
    Autorzy:
    Redlarski, G.
    Tojza, P. M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/158577.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Mechaników Polskich
    Tematy:
    choroba refluksowa przełyku GERD
    refluks gardłowo-krtaniowy LPR
    liczba DeMeestera
    GERD (gastroesophageal reflux disease)
    LPR (laryngopharyngeal reflux)
    DeMeester score
    Opis:
    W artykule przedstawiono propozycję pierwszego modułu opracowanej i wykonanej aplikacji komputerowej wspomagającej proces diagnostyki choroby refluksowej przełyku (GERD) lub refluksu gardłowo-krtaniowego (LPR) poprzez automatyzacje procesu wyznaczania całkowitej liczby DeMeestera oraz liczby Ryana. Efektem działania aplikacji jest propozycja diagnozy (bazująca na autorskim algorytmie analizy przebiegu pH) metodą DeMeestera lub Rayana. Dodatkowym atutem aplikacji jest możliwość zapoznania użytkownika ze wszystkimi parametrami pośrednimi (tzw. tabelą DeMeestera) oraz wartością wskaźnika, na podstawie którego została zaproponowana diagnoza.
    This paper presents a proposal of a developed computer application supporting the process of GERD (gastroesophageal reflux disease) and LPR (laryngopharyngeal reflux) diagnosis by automating the tasks to determine the DeMeester or Rayan score. The main effect of the application is the proposal of GERD and LPR diagnosis based on the DeMeester and Rayan score (with use of proprietary algorithms of pH course autoanalysis). Another advantage of the given application for a user is the possibility to read all of the intermediate parameters (so called DeMeester table) and the value of the indicator upon which a basis of the proposed diagnosis was stated. Out of all invasive GERD diagnostics methods the mostly used technique remains the 24-hour ambulatory esophageal pH-metry, by which a recording of the esophageal pH changes in time are obtained. In the next stage of the evaluation, physician’s interpretation of the results is required to find all of the characteristic parameters in the pH course and then calculation of the so called DeMeester score is necessary. For a physician performing the relevant assessment procedure the above described procedure is very tedious and time consuming and - taking into account specificity of the analysis - accompanied with high risk of error. The application described in this paper can be also successfully used for teaching purposes at any stage of acquiring necessary knowledge and experience in the process of diagnosing GERD and other diseases of the upper gastrointestinal tract. Nowadays in the era of major technological developments it is obvious for medical staff to be ready to take challenge of implementing fast and reliable diagnosis of GERD (especially when facing with the rising expectations regarding gastroenterologists).
    Źródło:
    Pomiary Automatyka Kontrola; 2013, R. 59, nr 3, 3; 193-195
    0032-4140
    Pojawia się w:
    Pomiary Automatyka Kontrola
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zastosowanie nowych parametrów w ocenie 24-godzinnej pH-metrii z impedancją
    Implementation of new parameters in 24-hour pH monitoring and impedance
    Autorzy:
    Korszun, Karolina
    Dyrla, Przemysław
    Gil, Jerzy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1033998.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    baseline impedance
    gastroesophageal reflux disease
    postreflux swallow-induced peristaltic wave
    reflux
    choroba refluksowa przełyku
    epizod refluksowy
    podstawowa impedancja
    porefluksowa fala perystaltyczna
    indukowana przełknięciem
    Opis:
    24-hour oesophageal multichannel impedance and pH monitoring is the gold standard in the diagnostic process of gastroesophageal reflux disease. Together with oesophagogastroduodenoscopy, it enables to distinguish different kinds of this disease and implement appropriate treatment. Recently, thanks to impedance, it was attempted to evaluate new parameters that could be helpful in diagnosis of gastroesophageal reflux disease and its differentiation from functional heartburn. One of these parameters is baseline impedance. It is measured when no swallows and refluxes occur in the oesophagus, i.e. when the oesophageal wall stays still. Postreflux swallow-induced peristaltic wave (PSPW) index is another parameter measured in 24-hour oesophageal multichannel intraluminal impedance and pH-monitoring. It is a quotient of the number of reflux episodes with postreflux swallow-induced peristaltic wave and the total number of reflux episodes. It was proven that baseline impedance and postreflux swallow-induced peristaltic wave index are correlated with oesophageal mucosa integrity. Values of these parameters differ in healthy volunteers, patients with functional heartburn as well as with erosive and nonerosive gastroesophageal reflux disease. They may be useful in the diagnosis, but also in making decisions about pharmacological or surgical treatment. These parameters are not evaluated during 24-hour oesophageal multichannel impedance and pH-monitoring on a routine basis. Since the available studies have been carried out on small groups of patients, there is a need for further investigation to assess the diagnostic value of baseline impedance and PSPW.
    Złotym standardem rozpoznawania choroby refluksowej przełyku jest 24-godzinna pH-metria przełyku z impedancją. Wraz z ezofagogastroduodenoskopią umożliwia ona różnicowanie postaci tego schorzenia oraz zastosowanie odpowiedniego leczenia. W ostatnim czasie dzięki wykorzystaniu 24-godzinnej pH-metrii z impedancją próbowano oceniać nowe parametry, które mogą być pomocne w diagnostyce choroby refluksowej przełyku i różnicowaniu jej ze zgagą czynnościową. Jednym z nich jest wartość podstawowej impedancji. Mierzona jest w czasie, gdy nie występują w przełyku przełknięcia ani epizody refluksowe – czyli gdy ściana przełyku pozostaje w spoczynku. Kolejnym parametrem jest wskaźnik PSPW (postreflux swallow-induced peristaltic wave index – porefluksowa fala perystaltyczna indukowana przełknięciem), będący ilorazem liczby epizodów refluksowych z następową falą perystaltyczną indukowaną przełknięciem przez liczbę wszystkich incydentów refluksowych. Wykazano korelację podstawowej impedancji i wskaźnika PSPW z integralnością błony śluzowej przełyku. Wartości tych parametrów różnią się u osób zdrowych, u pacjentów ze zgagą czynnościową oraz z nadżerkową i nienadżerkową postacią choroby refluksowej przełyku. Parametry te mogą być zatem pomocne w diagnostyce, jak również w podejmowaniu decyzji o wyborze sposobu leczenia farmakologicznego lub zastosowaniu leczenia operacyjnego. Nie są one rutynowo oceniane podczas analizy 24-godzinnej pH-metrii przełyku z impedancją. Dostępne badania były wykonywane na niewielkich grupach pacjentów, dlatego potrzebne są dalsze prace oceniające wartość diagnostyczną podstawowej impedancji i wskaźnika PSPW.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2016, 12, 3; 256-263
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rola grzybow z rodzaju Candida w etiopatogenezie przewleklego zapalenia blony sluzowej przelyku, zoladka i dwunastnicy u dzieci
    Autorzy:
    Fortak, B.
    Planeta-Malecka, I.
    Trojanowska-Lipczyk, J.
    Czkwianianc, E.
    Dynska, E.
    Koziel, B.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/840583.pdf
    Data publikacji:
    2004
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Parazytologiczne
    Tematy:
    przelyk
    grzyby
    dwunastnica
    Candida
    parazytologia lekarska
    dzieci
    przewlekle zapalenia blony sluzowej
    zapalenie blony sluzowej zoladka
    etiopatogeneza
    zoladek
    zapalenie blony sluzowej przelyku
    zapalenie blony sluzowej dwunastnicy
    Źródło:
    Annals of Parasitology; 2004, 50, 3; 381-386
    0043-5163
    Pojawia się w:
    Annals of Parasitology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rola grzybów z rodzaju Candida w etiopatogenezie przewlekłego zapalenia błony śluzowej przełyku, żołądka i dwunastnicy u dzieci
    The role of Candida sp. in etiopathogenesis of esophageal, gastric and duodenal mucosa inflammation in children.
    Autorzy:
    Fortak, B.
    Płaneta-Małecka, I.
    Trojanowska-Lipczyk, J.
    Czkwianianc, E.
    Dyńska, E.
    Kozieł, B.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2147371.pdf
    Data publikacji:
    2004
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Parazytologiczne
    Tematy:
    przelyk
    grzyby
    dwunastnica
    Candida
    parazytologia lekarska
    dzieci
    przewlekle zapalenia blony sluzowej
    zapalenie blony sluzowej zoladka
    etiopatogeneza
    zoladek
    zapalenie blony sluzowej przelyku
    zapalenie blony sluzowej dwunastnicy
    Opis:
    The aim of the study was to demonstrate morphological traits of Candida-induced upper alimentary tract mucosa inflammation. The material for the study comprised 18 children aged 4 to 18 years treated at the I Department of Paediatrics and Gastroenterology, Institute Polish Mother Health Centre. In these children positive mycologic cultures were obtained from alimentary tract inflammed mucosa sections. Upper alimentary tract endoscopy was performed and macroscopic and microscopic evaluation was made. Children with excluded H. pylori infection, reflux disease, lambliosis and allergy were included into the investigated group. Savara-Muller’s classification was used for oesophageal mucosa inflammation evaluation, whereas gastric and duodenal mucosa inflammation were assessed according to Tytgat. Results: the most frequent macro lesions concerned simultaneously gastric and duodenal mucosa (44.46%). 27.77% of patients demonstrated oesophagitis, gastritis and duodenitis. In histopathological examination inflammatory lesions in oesophageal mucosa were observed in 38.88% (most frequently I degree). Chronic gastritis was found in all children, non-active in 11 and active in 7. Duodenal mucosa demonstrated traits of chronic active inflammation in 8 children and chronic in 5 of them. Conclusions: Candida fungi may be an etiopathogenetic factor of oesophageal, gastric and duodenal mucosa inflammation, Candida-induced mucosa inflammation is most frequently of chronic nature.
    Źródło:
    Wiadomości Parazytologiczne; 2004, 50, 3; 381-386
    0043-5163
    Pojawia się w:
    Wiadomości Parazytologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Krwawienia z przewodu pokarmowego
    Gastrointestinal bleeding
    Autorzy:
    Durko, Łukasz
    Małecka-Panas, Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1030654.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    digestive tract bleeding
    upper digestive tract
    esophageal varices
    lower digestive tract
    endoscopic treatment
    krwawienie z przewodu pokarmowego
    górny odcinek przewodu pokarmowego
    dolny odcinek przewodu pokarmowego
    leczenie endoskopowe
    żylaki przełyku
    Opis:
    Digestive tract bleeding classification considers localization, diagnostic and treatment methods and distinguishes nonvariceal bleeding from upper gastrointestinal tract, bleeding from esophageal varices and bleeding from lower gastrointestinal tract. A separate group are occult and obscure bleedings which require separate procedures. Upper digestive nonvariceal bleedings have its source above Treitz ligament. They manifest clinically by coffee ground vomiting, bloody vomiting or/and melaena. Diagnosis and treatment requires endoscopic methods. Injection therapy, coagulation or mechanical techniques are used. Another important element of the treatment are proton pump inhibitors. Bleeding from esophageal or gastric varices is a result of increased pressure in portal system, caused by liver diseases or extrahepatic lesions which occlude those blood vessels. They manifest as bloody vomiting. Diagnosis requires considering past medical history and endoscopy. Treatment requires endoscopic methods (rubber band ligation, injection therapy), pharmacotherapy (vasopressin analogues, quinolones) and sometimes radiological or surgical techniques. Bleedings from lower digestive tract have their origin below Treitz ligament. They manifest by the presence of fresh blood in the stool. They are responsible for 25‑33% of all gastrointestinal bleedings. Mortality in this group of patients reaches 5% and is lower than in patients with bleeding from upper digestive tract. Diagnosis and treatment requires endoscopic techniques. Bleedings of an unknown origin are classified into occult bleedings (which manifest with anaemia and positive faecal occult bleeding test) and obscure bleedings (which give visible clinical symptoms but the localization of the source cannot be detected by standard endoscopy). This type of sanguination has its origin mostly in upper gastrointestinal tract. Diagnosis requires endoscopic methods such as gastroscopy, colonoscopy, capsule endoscopy, enteroscopy or radioisotope techniques (99mTc marked erythrocytes). The mortality rate in this group of patients is low. Diagnosis is usually more demanding than in other digestive tract bleedings. The treatment requires usually an individual approach.
    Krwawienia z przewodu pokarmowego dzieli się ze względu na lokalizację, diagnostykę i sposób leczenia na: krwawienia z górnego odcinka przewodu pokarmowego (GOPP) pochodzenia nieżylakowego, krwawienia z żylaków przełyku oraz krwawienia z dolnego odcinka przewodu pokarmowego. Odrębną grupę krwawień stanowią utajone krwawienia z przewodu pokarmowego, wymagające szczególnego postępowania. Krwawienia z GOPP pochodzenia nieżylakowego zlokalizowane są powyżej więzadła Treitza, manifestują się fusowatymi lub krwistymi wymiotami i/lub smolistymi stolcami. Ich rozpoznanie i leczenie opiera się przede wszystkim na badaniach endoskopowych. Głównymi metodami tamowania krwawień z GOPP są metody iniekcyjne, koagulacyjne oraz mechaniczne. Szczególnie istotnym elementem terapii oprócz wyrównania zaburzeń hemodynamicznych jest tu również stosowanie inhibitorów pompy protonowej. Krwawienia z żylaków przełyku lub żołądka są wynikiem wzrostu ciśnienia w układzie żyły wrotnej, spowodowanego chorobami wątroby lub przyczynami pozawątrobowymi powodującymi upośledzenie przepływu w obrębie układu żyły wrotnej. Objawiają się one zwykle krwistymi wymiotami. W rozpoznaniu szczególnie istotne są odpowiednio zebrany wywiad oraz badania endoskopowe. Leczenie opiera się na tamowaniu krwawienia metodami endoskopowymi (opaskowanie, metody iniekcyjne), farmakoterapią (analogi wazopresyny, chinolony) oraz niekiedy metodami radiologii zabiegowej lub chirurgicznymi. Krwawienia z dolnego odcinka przewodu pokarmowego mają źródło poniżej więzadła Treitza i objawiają się domieszką świeżej krwi w stolcu lub krwistą biegunką. Stanowią ok. 25‑33% wszystkich krwawień z przewodu pokarmowego. Śmiertelność spowodowana tymi krwawieniami wynosi 5% i jest niższa niż w przypadku krwawień z GOPP. W rozpoznaniu i leczeniu stosuje się metody endoskopowe. Utajone krwawienia z przewodu pokarmowego dzieli się na krwawienia jawne o nieustalonej lokalizacji oraz na krwawienia manifestujące się jedynie nawracającą anemizacją i dodatnim wynikiem testu na krew utajoną w kale. Ich źródło zlokalizowane jest częściej w GOPP niż w dolnym odcinku przewodu pokarmowego. W rozpoznaniu wykorzystuje się metody endoskopowe (gastroskopia, kolonoskopia, endoskopia kapsułkowa, enteroskopia) oraz radioizotopowe (scyntygrafia z erytrocytami znakowanymi 99mTc). Krwawienia te nie są związane z wysokimi wskaźnikami umieralności, wymagają wnikliwej diagnostyki oraz indywidualnie dobranego postępowania.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2011, 7, 1; 17-29
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wpływ chorób endokrynologicznych, metabolicznych i choroby refluksowej na zaburzenia głosu
    The impact of endocrine and metabolic disorders and the reflux disease on voice disorders
    Autorzy:
    Muras, Paulina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28408940.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    głos
    otyłość
    cukrzyca
    choroba refluksowa przełyku
    choroba refluksowa krtaniowo-gardłowa
    niedoczynność tarczycy
    nadczynność tarczycy
    zespół policystycznych jajników
    voice
    obesity
    diabetes mellitus
    gastroesophageal reflux disease
    laryngopharyngeal reflux disease
    hypothyroidism
    hyperthyroidism
    polycystic ovary syndrome
    Opis:
    Głos to podstawowe narzędzie komunikacji, na którego barwę czy jakość mogą wpływać schorzenia metaboliczne lub endokrynologiczne oraz choroba refluksowa. Otyłość to nieprawidłowe lub nadmierne nagromadzenie się tłuszczu, stanowiące zagrożenie zdrowotne. Zmiany zachodzące w organizmie z uwagi na odkładanie się tłuszczu prawdopodobnie przyczyniają się do wystąpienia „oddechowych objawów otyłości”, takich jak świszczący oddech czy duszność. Temat wpływu otyłości na głos wymaga dalszych badań. Cukrzyca to metaboliczna choroba przewlekła, w przebiegu której trzustka nie wytwarza wystarczającej ilości insuliny lub gdy organizm nie może jej skutecznie wykorzystać. Wskazuje się, iż osoby chore, ze słabą kontrolą glikemii oraz z neuropatią, cechują się istotną różnicą w ocenie głosu. Choroba refluksowa jest przewlekłym schorzeniem charakteryzującym się przemieszczaniem się kwaśnej treści żołądkowej do przełyku (GERD) lub też gardła czy krtani (LPRD). Wskazuje się, iż istnieją zmiany w jakości głosu u pacjentów zmagających się z chorobą refluksową w porównaniu z osobami zdrowymi. Niedoczynność oraz nadczynność tarczycy to schorzenia spowodowane zaburzoną produkcją hormonów przez ten gruczoł. W ich przebiegu może dojść do powiększenia tarczycy, a tym samym zwężenia strun głosowych i wystąpienia dysfonii. Temat ten wymaga dalszych badań. Zespół policystycznych jajników (PCOS) jest najczęstszym zaburzeniem hormonalnym u kobiet w wieku rozrodczym. Wyniki analizowanych badań dotyczących korelacji pomiędzy PCOS a zaburzeniami głosu nie są zgodne. Celem niniejszego artykułu jest zwrócenie uwagi i podkreślenie, jak ogromny wpływ na narząd ludzkiego głosu wywierają jednostki chorobowe, z jakimi zmaga się człowiek w XXI wieku.
    The voice is the basic communication tool, the color or quality of which may be affected by metabolic or endocrine diseases, as well as gastroesophageal reflux disease and laryngopharyngeal reflux disease. Obesity is the abnormal or excessive accumulation of fat, which poses a health risk. Changes in the body due to fat accumulation are likely to contribute to the ‘respiratory symptoms of obesity’ such as wheezing and breathlessness. The topic of the influence between obesity and the voice requires further research. Diabetes mellitus is a metabolic chronic disease in which the pancreas does not produce enough insulin or when the body cannot use it effectively. It is reported that patients with poor glycaemic control and neuropathy are characterised by a significant difference in voice assessment. Reflux disease is a chronic condition in which acidic gastric contents move into the oesophagus (GERD) or the pharynx or the larynx (LPRD). It is indicated that there are changes in voice quality in patients struggling with reflux disease compared to healthy individuals. Hypothyroidism and hyperthyroidism are conditions caused by an abnormal production of hormones by this gland. In their course, enlargement of the thyroid gland may occur, thereby constricting the vocal cords and causing dysphonia. This topic requires further research. Polycystic ovary syndrome (PCOS) is the most common endocrine disorder in women of the reproductive age. The results of the studies on the correlation between PCOS and voice disorders are not consistent. The aim of this article is to draw attention to and emphasise how greatly the human voice organ is affected by common diseases that the 21st century man struggles with.
    Źródło:
    Logopaedica Lodziensia; 2023, 7; 139-153
    2544-7238
    2657-4381
    Pojawia się w:
    Logopaedica Lodziensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ocena częstości występowania patologii w obrębie górnego odcinka przewodu pokarmowego u chorych ze zdekompensowaną marskością wątroby i żylakami przełyku
    Evaluation of prevalence of pathology in upper gastrointestinal tract in patients with decompensated cirrhosis and esophageal varices
    Autorzy:
    Kowalski, Marek Konrad
    Cok, Aleksandra
    Domżał-Magrowska, Danuta
    Gąsiorowska, Anita
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1035106.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
    Tematy:
    żylaki przełyku
    ciemnosine znamiona
    marskość wątroby
    gastropatia wrotna
    żylaki dna żołądka
    klasyfikacja
    omed
    krwawienie z górnego odcinka przewodu pokarmowego
    esophageal varices
    red spots
    liver cirrhosis
    portal gastropathy
    gastric varices
    omed classification
    upper
    gastrointestinal bleeding
    Opis:
    INTRODUCTION Esophageal varices are formed as a result of increased blood pressure in the portal vein. They usually develop as a result of liver cirrhosis. Liver cirrhosis may be accompanied by other endoscopic changes in the mucous mem-branes of the upper gastrointestinal tract e.g. portal gastropathy, gastric varices, as well as gastritis. AIM OF THE STUDY The aim of the paper is to evaluate the prevalence of other pathologies in upper gastrointestinal endoscopy in patients with esophageal varices and to assess the endoscopic features which indicate the risk of variceal bleeding. MATERIALS AND METHODS An analysis of 300 records of patients with endoscopic esophageal varices was conducted . Endoscopy was performed in the years 2006–2012 in the Department of Digestive Tract Diseases, Medical University of Lodz. OMED classification was used to evaluate the severity of esophageal varices. RESULTS In this research during endoscopy, esophageal varices in OMED stage I were found in 25.4% of cases, in stage II 39.3% of cases, stage III 27% of cases, and in OMED stage IV in 8.3% of cases. The mean age was 58 years (±12.6 SD), 43% of the study group were women. The most common upper GI pathology was gastritis (36.3%). Furthermore, portal gastropathy was found in 34% of cases, gastric varices in 14.3% of cases and gastric polips in 7.7% of cases. Gastric varices occurred more frequently in patients with esophageal varices in OMED stage IV (40%), than in the other groups (12%). In this group, gastric polyps were also more frequently observed than in the others (7.3%). The incidence of red spots on the mucosa of the esophagus was increased due to the severity of esophageal varices. Red spots are known to be a risk marker of bleeding. Furthermore, esophageal mucosal ulceration was observed in 4.3% of cases and oesophagitis in 1.3% of cases. CONCLUSIONS The analysis found that in patients with esophageal varices, other changes in upper gastrointestinal endoscopy were often accompanied. The most commonly reported pathologies were gastritis and portal gastropathy. The incidence of gastric fundus varices, gastric polyps or endoscopic signs of bleeding risk, was increased due to the severity of esophageal varices.
    WSTĘP Żylaki przełyku powstają w wyniku wzrostu ciśnienia w układzie wrotnym. Do ich rozwoju dochodzi głównie w przebiegu marskości wątroby, której mogą towarzyszyć także inne zmiany endoskopowe w obrębie błony śluzowej górnego odcinka przewodu pokarmowego (GOPP), takie m.in. jak: gastropatia wrotna, żylaki dna żołądka, zapalenie błony śluzowej żołądka. CEL PRACY Celem pracy jest ocena częstości współwystępowania innych patologii w endoskopii GOPP u chorych z żylakami przełyku, a także ocena cech endoskopowych żylaków wskazujących na ryzyko krwawienia. MATERIAŁY I METODY Dokonano analizy 300 opisów badań endoskopowych pacjentów z żylakami przełyku. Badania przeprowadzono w latach 2006–2012 w Klinice Chorób Przewodu Pokarmowego UM w Łodzi. Do oceny stopnia zaawansowania żylaków przełyku wykorzystano klasyfikację OMED. WYNIKI W przeprowadzonych badaniach endoskopowych żylaki w stopniu I według OMED stwierdzono w 25,4% przypadków, w stopniu II w 39,3%, w stopniu III w 27%, zaś w stopniu IV w 8,3%. Średni wiek badanych wynosił 58 lat (±12,6 SD), 43% grupy badanej stanowiły kobiety. Najczęstszą współwystępującą patologią GOPP było zapalenie błony śluzowej żołądka (36,3%). Ponadto stwierdzono gastropatię wrotną (34% przypadków), żylaki dna żołądka (14,3%) i polipy żołądka (7,7%). Żylaki dna żołądka współwystępowały najczęściej u pacjentów z żylakami przełyku w stopniu IV OMED (n = 40%), istotnie częściej niż w pozostałych grupach (n = 12%). W grupie tej obserwowano również częstsze niż u pozostałych (7,3%) występowanie polipów żołądka (12%). Wraz ze wzrostem zaawansowania żylaków przełyku według skali OMED obserwowano częstsze występowanie ciemnosinych znamion na błonie śluzowej przełyku, czyli endoskopowych markerów ryzyka krwawienia. Ponadto w obrębie błony śluzowej przełyku obserwowano owrzodzenia (4,3%) oraz zapalenie błony śluzowej przełyku (1,3%). WNIOSKI Przeprowadzona analiza wykazała częste współistnienie zmian endoskopowych GOPP u pacjentów z rozpoznanymi żylakami przełyku, najczęściej były to zapalenie błony śluzowej żołądka oraz gastropatia wrotna. Wzrostowi stopnia zaawansowania żylaków przełyku towarzyszyło częstsze występowanie żylaków dna żołądka, polipów żołądka i endoskopowych objawów ryzyka krwawienia.
    Źródło:
    Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2014, 68, 1; 16-22
    1734-025X
    Pojawia się w:
    Annales Academiae Medicae Silesiensis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Manifestacje okulistyczne w zespole Sjögrena – czy nieszczęścia chodzą parami? Opis przypadku
    Ocular manifestations in Sjögren’s syndrome – it never rains but it pours? Case report
    Autorzy:
    Hitnarowicz, Anna M.
    Janocha, Aleksandra
    Wielgos, Zuzanna
    Sarnat-Kucharczyk, Monika
    Pojda-Wilczek, Dorota
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2234037.pdf
    Data publikacji:
    2023-07-21
    Wydawca:
    Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
    Tematy:
    zespół Sjögrena
    manifestacje okulistyczne
    objawy ogólne
    zespół suchego oka
    zaćma
    przewlekła obturacyj-na choroba płuc
    choroba refluksowa przełyku
    Sjögren’s syndrome
    ocular manifestations
    systemic manifestations
    dry eye syndrome
    cataract
    chronic ob-structive pulmonary disease
    gastroesophageal reflux disease
    Opis:
    Zespół Sjögrena (Sjögren’s syndrome – SS) jest przewlekłą, autoimmunologiczną chorobą układową o charakterze zapalnym. Występują w nim limfocytarne nacieki zapalne w gruczołach wydzielania zewnętrznego, co prowadzi do ich znacznej dysfunkcji i zniszczenia. Stan chorobowy najczęściej obejmuje gruczoły łzowe i ślinianki, co powoduje suchość oczu i suchość w jamie ustnej. W pracy opisano przypadek 64-letniej kobiety, która od 6 lat odczuwała dyskomfort w prawym oku. Okulista rozpoznał zaćmę początkową obu oczu, owrzodzenie rogówki oka prawego i podwinięcie powieki dolnej prawej wymagające interwencji chirurgicznej. Pomimo udanego zabiegu rzęsy zaczęły nieprawidłowo odrastać i podrażniać rogówkę. W krótkim czasie problem nieprawidłowo rosnących rzęs objął również powieki lewego oka. Rzęsy powiek obu oczu wielokrotnie usuwano mechanicznie. Na podstawie objawów, dodatniego wyniku testu Schirmera oraz obecności przeciwciał SS-A rozpoznano SS. W kolejnych latach w obu oczach pacjentki rozwinęły się keratopatia wraz z ubytkami na-błonka rogówki, zaawansowana zaćma, podwinięcie górnych powiek oraz związany z tym nieprawidłowy wzrost rzęs. Stany te wymagały intensywnego leczenia farmakologicznego oraz chirurgicznego, w tym naszycia błony owodniowej na powierzchnię oka prawego, plastyki powiek, zamknięcia punktów łzowych i operacji zaćmy. Pomimo leczenia u pacjentki występują obecnie liczne zrosty spojówkowe oraz unaczynione bielmo rogówki prawego oka. Oprócz objawów ocznych pacjentka wykazuje objawy ze strony innych narządów.
    Sjögren’s syndrome (SS) is a chronic, systemic, autoimmune inflammatory disease. It is characterized by inflammatory lymphocytic infiltration of exocrine glands, leading to their significant dysfunction and destruction. Lacrimal and salivary glands are commonly affected, causing dryness of the eyes and mouth. The subject of the study is a case report of a 64-year-old woman who had been suffering from discomfort in her right eye for 6 years. Early stage cataract in both eyes, corneal ulceration of the right eye, and a right lower eyelid entropion requiring surgical intervention, were diagnosed at that time. Despite successful treatment, the eyelashes began to grow improperly again and irritated the cornea. Subsequently, the problem of trichiasis also affected the eyelid of the left eye. The eyelashes of both eyes were removed mechanically many times. Sjögren’s syndrome was diagnosed on the basis of the symptoms, a positive Schirmer test and the presence of SS-A antibodies. In the following years, the patient developed keratopathy with corneal epithelial defects, advanced stage cataract, and upper eyelid entropion with associated trichiasis in both eyes. These conditions required both intensive pharmacological and surgical treatment, including an amniotic membrane transplant onto the surface of the right eye, blepharoplasty, lacrimal puncta closure and cataract surgery. Despite the treatment, the patient currently has numerous conjunctival adhesions and vascularized corneal leucoma of the right eye. In addition to the ocular symptoms, the patient has presented other systemic signs.
    Źródło:
    Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2023, 77, 1; 108-114
    1734-025X
    Pojawia się w:
    Annales Academiae Medicae Silesiensis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-36 z 36

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies