Pełnoletniość pacjentów po operacji naprawczej atrezji przełyku – wskazówki dla specjalistów chirurgii ogólnej

Wprowadzenie: Pomimo prawidłowego leczenia chirurgicznego w okresie noworodkowym, wrodzona atrezja przełyku (ang. oesophageal artesia; OA) może stanowić poważne źródło zaburzeń odczuwanych przez całe życie. Cel: Celem niniejszej pracy jest przedstawienie najistotniejszych informacji na temat OA, rodzajów jej leczenia i możliwych powikłań, mogących wymagać leczenia chirurgicznego po osiągnięciu przez pacjenta pełnoletniości. Chcielibyśmy zapoznać specjalistów chirurgii ogólnej z problematyką dotyczącą tego schorzenia w celu zapewnienia właściwej opieki medycznej pacjentom z OA w wywiadzie. Materiał i metody: Dokonano gruntownego przeglądu literatury zgromadzonej w bazie danych Medline i bibliotece Cochrane z wykorzystaniem fraz: (o)esophageal atresia, long gap,surgery i follow-up jako słów kluczowych. Wyniki: Wyniki długoterminowej obserwacji wskazują, że pacjenci z OA mogą wymagać pomocy ze strony chirurgów ogólnych, choć nie zawsze tej pomocy poszukują. Nawet po wykonaniu operacji naprawczej w okresie noworodkowym, OA predysponuje do licznych chorób współistniejących, takich jak: choroba refluksowa przełyku, zapalenie przełyku, zwężenie przełyku, metaplazja nabłonka przełyku czy przepuklina rozworu przełykowego. Pacjentów z OA należy systematycznie poddawać kontrolnym badaniom endoskopowym, mającym na celu wczesne wykrycie ewentualnych zaburzeń.Wnioski: Postęp w medycynie pozwolił na poprawę wskaźników przeżycia, w związku z czym pacjenci z OA częściej osiągają pełnoletniość. W obliczu różnorodnych problemów, będących następstwem atrezji, kluczowe znaczenie w prawidłowej opiece medycznej u tych osób wydaje się mieć długoterminowa obserwacja kontrolna.