Temat: philosophy of Man - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Ambiwalencja i Tajemnica. Wokół antropologii filozoficznej Dostojewskiego
Ambivalence and mystery. About philosophical anthropology of Dostoyevsky
Autorzy:: Michałowski, Damian
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/426529.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:: Dostoyevsky
Christianity
philosophy of man
ambivalence
mystery
Opis:: The following article is an attempt to demonstrate Dostoyevsky’s philosophy of man. In this framework two categories seems most important: ambivalence and mystery. The picture of a man in Dostoyevsky’s novels is full of ambiguities, contradictories, paradoxes and – seeming – lack of logical senses. There is no total definition of a man, because he’s a big enigma. A man is not a monolith, he contains full of different existential and psychological areas. A man doesn’t have any ontological score, which would can to name and to determine him – particular, to name and to determine him unambiguously and permanently. An existence is a task. Can this diversity in a man integrated? Can the mystery of a man illuminate? It seems that Dostoyevsky sees only one solution: the Christianity.
Niniejszy artykuł jest próbą ukazania głównych kategorii antropologicznych w literackiej twórczości Fiodora Dostojewskiego, wśród których tajemnica i ambiwalencja wydają się kategoriami najważniejszymi. Obraz człowieka w powieściach Dostojewskiego jest pełen sprzeczności, paradoksów i logicznych wykluczeń. Nie ma tu jakiejś ostatecznej definicji istoty ludzkiej, ponieważ jest ona zagadką. Istota ta nie jest bowiem jakimś monolitem – mieści w sobie rozmaite obszary egzystencjalne i psychologiczne. Przede wszystkim jednak nie przysługuje jej żaden ontologiczny rdzeń, któryby ją ostatecznie określał i determinował. Egzystencja jest zadaniem. Czy tę różnorodność da się scalić? Czy da się rozświetlić tę tajemnicę? U Dostojewskiego odpowiedzi należy szukać w chrześcijaństwie.
Źródło:: Logos i Ethos; 2015, 1(38); 7-24
0867-8308
Pojawia się w:: Logos i Ethos
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Filozofia człowieka w myśli chasydów ziem polskich
Философия человека в хасидской мысли польских территорий
Philosophy of Man According to Polish Hasidism
Autorzy:: Kornacka-Sareło, Katarzyna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/497845.pdf
Data publikacji:: 2013
Wydawca:: Stowarzyszenie Filozofów Krajów Słowiańskich
Tematy:: философия человека
хасидизм
философия Каббалы
теософия
Лурианская Каббала
philosophy of Man
hasidism
philosophy of Kabbalah
theosophy
Lurianic Kabbalah
Opis:: Статья посвящена хасидской философии, которая разработана на Волыни, Подолии и Восточной Галиции в XVIII веке. Главной особенностью этой философии было „трансформировать дух Каббалы в этос”. Хасиды, используя теософские и онтологическиe предположения средневековой и Лурианской еврейской Каббалы, создали оригинальные системы антро-пологические и этические. Они подчёркивали роль человека в постоянном процессе создания бытия. По их словам, состояние Бога зависело от пос-тупков людей – Бог нуждается в человеке для свoего искупления, т.е. чтобы вернуться к Себе из свoего изгнания.
The article is dedicated to the philosophy of Hassidism, which originated in Volhynia, Podolia and eastern Galicia in the 18th century. ‘Transforming the Kabbalah into ethos’ can be regarded as the most distinctive feature of this philosophy. For the Hassidic thinkers created their own anthropological and ethical system, using theosophical and ontological concepts of the medieval and Lurianic Kabbalah. They stressed the role of man in the everlasting and continuous process of creation. In their thought, the condition of God as such and His well-being are completely dependent on human actions and deeds, because it is God himself who needs human help to be redeemed, by returning to Himself from His exile.
Źródło:: ΣΟΦΙΑ. Pismo Filozofów Krajów Słowiańskich; 2013, 13; 169-182
1642-1248
Pojawia się w:: ΣΟΦΙΑ. Pismo Filozofów Krajów Słowiańskich
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Roman Ingarden and Karol Wojtyła’s Reading of Max Scheler
Odczytanie Maksa Schelera przez Romana Ingardena i Karola Wojtyłę
Autorzy:: Petryszak, Karol
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/31213844.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:: Roman Ingarden
Max Scheler
etyka
antropologia
filozofia człowieka
fenomenologia
Karol Wojtyła
ethics
anthropology
philosophy of man
phenomenology
Opis:: The purpose of this paper is to analyze the criticism that Roman Ingarden and Karol Wojtyła made of the ethical system proposed by Max Scheler. On the basis of the indicated similarities in the two critiques, the article defends the thesis that the anthropological and ethical solutions proposed by Wojtyła can complement or develop the anthropology proposed by Ingarden.
Celem artykułu jest analiza krytyki Romana Ingardena i Karola Wojtyły wobec systemu etycznego zaproponowanego przez Maksa Schelera. Na podstawie wskazanych podobieństw w obu krytykach artykuł broni tezy, że zaproponowane przez Wojtyłę rozwiązania antropologiczne i etyczne mogą uzupełniać lub rozwijać antropologię proponowaną przez Ingardena.
Źródło:: Logos i Ethos; 2023, 61, 1; 169-187
0867-8308
Pojawia się w:: Logos i Ethos
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Współczesne wyzwanie dla podmiotowości – w stronę człowieka nieokreślonego
The contemporary challenge to subjectivity – towards the indefinite man
Autorzy:: Warzyński, Sylwester
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1068981.pdf
Data publikacji:: 2019-12-30
Wydawca:: Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:: człowiek
„śmierć człowieka”
człowiek jako podmiot
nowożytność
Nietzsche
Heidegger
Sartre
Derrida
Foucault
filozofia człowieka
man
„death of man”
man as subject
modernity
philosophy of man
Opis:: Artykuł traktuje o współczesnym zakwestionowaniu nowożytnej wizji człowieka jako podmiotu. Ukazuje, w jaki sposób takie myślenie stało się swego rodzaju ponowoczesną dominantą, a odnosząc się do kilku konkretnych koncepcji filozoficznych, tłumaczy jak należy rozumieć idę „śmierć człowieka” i jakie są jej konsekwencje. W pierwszej części autor ukazuje, że nowożytne kreowanie podmiotu na szczególnego rodzaju suwerena, władcę siebie i świata, w konsekwencji doprowadza do jego „śmierci”. „Śmierci”, która w pewien sposób została sprowokowana przez samych rzeczników podmiotowości, przez ich pomysł ubóstwienia podmiotu, uczynienia go absolutnie niezależnym, autonomicznym, niczym nieskrępowanym.W drugiej części, odwołując się do takich filozofów jak Nietzsche, Heidegger, Sartre, Derrida, Foucault, autor tłumaczy, z czym wiąże się ponowoczesna idea „śmierci człowieka”. Uzasadnia, że każdy z tych filozofów, porzucając metafizykę, kwestionując nowożytne rozumienie podmiotowości, proponuje wizję człowieka, który przestaje być „jakiś”, jakoś określony, stale obecny, zdefiniowany. Zgodnie z takim myśleniem człowiek staje się całkowicie nieokreślony. Na koniec, odwołując się do myślenia Michela Foucaulta, autor ukazuje istotne znamiona kultury, w której żyjemy, jako konsekwencje przyjęcia pewnych ponowoczesnych założeń w myśleniu o człowieku. Mówi więc o „kulturze niedialektycznej”, „kulturze dobrego funkcjonowania” oraz „kulturze oporu”.
This article addresses the contemporary challenge to the modern vision of man as a subject. It shows that this kind of thinking has become a postmodern dominant view, and by taking into account several philosophical accounts it explains how one should understand the idea of the „death of a man” and what its consequences are. In the first part, the author shows that the modern creation of the subject for a particular kind of sovereign, that is the ruler of himself and the world, consequently leads to his own „death”. The author argues that the death of such a subject has in a way been provoked by the very advocates of subjectivity and their idea of the deification of the subject, making him absolutely independent, autonomous, uninhibited. In the second part of the paper, the author explains what is entailed by the postmodern idea of the “death of a man” with reference to philosophers such as Nietzsche, Heidegger, Sartre, Derrida, and Foucault. He argues that each of these philosophers, by abandoning metaphysics and questioning the modern understanding of subjectivity, proposes the vision of a man who ceases to be „jakis”, somehow determined, permanently present, defined. According to such a view, man becomes instead completely undefined. Lastly, the author shows following Foucault the essential features of the culture in which we live as the result of accepting certain postmodern assumptions when thinking about man. Hence, he speaks of a „nondialectic culture”, „the culture of good functioning” and the „culture of resistance”.
Źródło:: Studia Philosophiae Christianae; 2019, 55, 4; 61-88
0585-5470
Pojawia się w:: Studia Philosophiae Christianae
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Mieczysław Gogacz’s Account of Ethics of Protecting Persons
Mieczysława Gogacza teoria etyki chronienia osób
Autorzy:: Płotka, Magdalena
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2057898.pdf
Data publikacji:: 2021-12-30
Wydawca:: Naukowe Towarzystwo Tomistyczne
Tematy:: prawda
filozofia współczesna
tomizm
arystotelizm
platonizm
ethics of protecting persons
personal relations
transcendental properties
philosophy of man
Mieczysław Gogacz
Opis:: The key postulate of Mieczysław Gogacz’s ethics of protecting persons is to develop an attitude that always stands on the side of persons and defends the persons. In order to be able to implement this postulate, Gogacz points out that it is necessary to recognize in advance who a person (i.e. the subject of ethics) is. In his account, ethics of protecting persons is an ethical proposition built on metaphysics, on certain metaphysical assumptions. The ethics itself is constituted by norms understood as criteria for selecting actions that protect persons. He indicated three the most important criteria for moral conduct: wisdom, conscience and contemplation. Firstly, human wisdom as the basic criterion of good conduct. Wisdom helps to recognize the ultimate good and enables people to choose the right courses of actions. Secondly, a righteous conscience is another criterion for moral conduct. Gogacz point out that moral conduct requires a regular human reflection, consideration of what is to be done. Thus, thirdly, a contemplation is the last criterion for moral conduct. In this paper, I will attempt to reconstruct this proposal and point its most important theses, concepts and postulates. The course of the argument will correspond to the order of discussing ethical problems in Gogacz's book. The first part of this article begins with a brief discussion on methodological issues: we will explain what ethics is, what are the reasons for the dependence of ethics on anthropology, and then we will recall Gogacz's thesis that ethical research must be preceded by research in metaphysics of a human being. Then, we will present the most important theses of the ethics of protecting persons. Precisely, we will focus on personal relationships. Three rules of ethics will also be formulated. The second part (Anthropological problems) deals with some detailed problems on metaphysics of a human being (i.e. body, soul, conception, birth, death, suffering, etc.) in order to be able to take a closer look at the detailed propositions of ethical problems in the next last part (Ethical problems).
Sama etyka to normy rozumiane jako kryteria doboru działań chroniących osoby. Gogacz przekonuje, że etyka realistyczna poszukuje tych kryteriów - za Arystotelesem i św. Tomaszem - w człowieku. Rezultatem tych poszukiwań jest wskazanie trzech najważniejszych kryteriów postępowania moralnego: mądrości, sumienia i kontemplacji. Po pierwsze, ludzka mądrość jako podstawowe kryterium dobrego postępowania. Mądrość pomaga rozpoznać najwyższe dobro i umożliwia ludziom wybór właściwego kierunku działania. Po drugie, prawidłowo ukształtowane sumienie jest kolejnym kryterium moralnego postępowania. Gogacz zwraca uwagę, że moralne postępowanie wymaga regularnej ludzkiej refleksji, przemyślenia tego, co należy zrobić. A zatem, po trzecie, kontemplacja jest ostatnim kryterium moralnego postępowania. Rozważania te otwierają najważniejszą książkę Mieczysława Gogacza, w której przedstawił on swoją oryginalną propozycję teorii etycznej, tj. Wprowadzenie do etyki chronienia osób. W niniejszym artykule spróbuję zrekonstruować tę propozycję i wskazać jej najważniejsze tezy, koncepcje i postulaty. Przebieg wywodu będzie zgodny z kolejnością omawiania problemów etycznych w tej książce. Część pierwsza tego artykułu rozpoczyna się krótkim omówieniem zagadnień metodologicznym: wyjaśnimy czym jest etyka, jakie racje stoją za uzależnieniem etyki od antropologii, by następnie przywołać tezę Gogacza, że badania etyczne muszą być poprzedzone badaniami z zakresu metafizyki człowieka. Następnie w części pierwszej przedstawimy najważniejsze tezy etyki chronienia osób. Skupimy się na relacjach osobowych. Zostaną również sformułowane trzy zasady etyki. Druga część (Anthropological problems) dotyczy uszczegółowienia zagadnień z filozofii człowieka, aby móc w kolejnej ostatniej części (Ethical problems) przyjrzeć się bliżej szczegółowym propozycjom problemów etycznych.
Źródło:: Rocznik Tomistyczny; 2021, 10; 181-193
2300-1976
Pojawia się w:: Rocznik Tomistyczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Artysta w koncepcji Jana Pawła II w Liście do artystów
An Artist in the Concept of John Paul II in The Letter to Artists
Autorzy:: Tytko, Marek Mariusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/440894.pdf
Data publikacji:: 2013
Wydawca:: Fundacja Naukowa Katolików Eschaton
Tematy:: Jan Paweł II
człowiek
artysta
sztuka
List do artystów
teoria sztuki
teologia sztuki
filozofia sztuki
filozofia człowieka
pedagogika sztuki
John Paul II
man
artist
art
The Letter to artists
theory of art
theology of art
philosophy of art
philosophy of man
pedagogy of art
Opis:: Tekst ukazuje koncepcję człowieka artysty w twórczości papieża Jana Pawła II. Artykuł jest tekstem opartym o źródła. Głównym źródłami jego myśli na temat artysty są dla nas dwa teksty: tzw. „Ewangelia a sztuka” i tzw. „List do artystów”. Inne teksty Jana Pawła II są tylko dopełnieniem (uzupełnieniem) dla tych dwóch głównych tekstów źródłowych. Autor artykułu analizuje idee (koncepcje) człowieka-artysty w Liście do artystów, specjalnie w kontekście ogólnej koncepcji (ogólnego zarysu) kultury w opisach dokonanych przez Jana Pawła II (to jest nowością w tekście). W artykule znajdują się bardzo ważne cytaty (cytowania) z jego oryginalnego polskiego tekstu. Autor użył historiograficznej metody w swoim studium.
The text shows the idea of an artist in creativity according to Bl. John Paul II. This article is a source-based text. Main sources of his thought about an artist are for us two texts: so called „Ewangelia a sztuka” (“Gospel and Art”) and so called “The letter to artists”. Another texts of John Paul II are only complement (supplement) for this two mainly sourced texts. An author of this article analyses ideas of a man – an artist, especially in the context of general outline of culture in descriptions done by John Paul II (this is novelty in this text). There are some very important quotations (citations) from his original Polish texts in the article. The author used historiographical method in his study.
Źródło:: Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education; 2013, 2(2); 117-142
2299-9922
Pojawia się w:: Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Antropologia filozoficzna Arnolda Gehlena jako model krytyki społeczeństwa
Arnold Gehlen’s Philosophical Anthropology as a Model of Society Critique
Autorzy:: Czerniak, Stanisław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/31342313.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Filozofii i Socjologii PAN
Tematy:: filozofia człowieka
antropologia filozoficzna
zalew bodźców
nadwyżka popędowa
język
instytucje społeczne
działanie
nowy subiektywizm
philosophy of man
philosophical anthropology
flood of stimuli
instinct overcapacity
language
social institutions
action
new subjectivism
Opis:: Autor wyróżnia trzy różne wykładnie pojęcia i zarazem nurty rozwojowe antropologii filozoficznej oraz zastanawia się nad relacjami łączącymi je z krytyczną filozofią społeczną. Przechodzi następnie do eksplikacji głównych założeń antropologii filozoficznej Arnolda Gehlena i szuka odpowiedzi na pytanie, w jaki sposób rzutowały one na kategorialną swoistość jego krytyki społeczeństwa ponowożytnego pod pojęciowym szyldem współczesnego „kryzysu instytucji”. Autor uszczegóławia te analizy odwołując się do pracy Gehlena Die Seele im technischen Zeitalter oraz do przeprowadzonych w niej analiz tzw. nowego subiektywizmu. Artykuł kończy krytyczna konkluzja, w której rozważane są pewne ideowe niespójności stanowiska filozoficznego Gehlena.
The author distinguishes three notions of philosophical anthropology and at the same time three developmental streams of this domain. He considers the relations linking philosophical anthropology with critical social philosophy. Next, he explicates the main assumptions of Arnold Gehlen’s philosophical anthropology, and searches for an answer to the following question: how those assumptions influence the categorical specificity of Gehlen’s critique of the postmodern society embraced in the notion of contemporary institutions crisis. The author elaborates those analyses by referring to Gehlen’s work Die Seele im technischen Zeitalter and to the carried out there analyses of the so called new subjectivism. The article is concluded by critical investigations on some ideational inconsistencies of Gehlen’s philosophical position.
Źródło:: Filozofia i Nauka; 2015, 3; 57-75
2300-4711
2545-1936
Pojawia się w:: Filozofia i Nauka
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: The Existential Metaphysics of the Person. Part 2: Esse Personale and the Metaphysical Turn
Autorzy:: Gudaniec, Arkadiusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2057090.pdf
Data publikacji:: 2021-12-20
Wydawca:: International Étienne Gilson Society
Tematy:: Thomas Aquinas
Lublin Philosophical School
Karol Wojtyła
Mieczysław Albert Krąpiec
man
human being
person
philosophical anthropology
philosophy of man
metaphysics of the person
metaphysical personalism
existence
personal existence
esse personale
esse
esse ut actus essendi
realistic metaphysics
existential metaphysics
Opis:: Against the background of the model of the metaphysics of the person (presented in the article “The Existential Metaphysics of the Person. Part 1: The Classical Concept of the Person and the Metaphysical Theory of Esse,” Studia Gilsoniana 10, no. 2) which was initiated by Thomas Aquinas and developed in the Lublin Philosophical School, this paper focuses on the attempt to show the philosophical breakthrough that the concept of personal existence can bring, and points out the most important theoretical conse-quences of adopting this theory in metaphysics. It outlines the elements of a new meta-physics of the person, based on the concept of personal existence, and hypothesizes about the metaphysical turn this concept could make. The investigations undertaken in the paper lead to the conclusion that not all inferences have yet been drawn from the concept of esse personale, and that the entire depth of the metaphysics of existence has not yet been explored.
Źródło:: Studia Gilsoniana; 2021, 10, 4; 829-846
2300-0066
Pojawia się w:: Studia Gilsoniana
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Doświadczenie przed doświadczeniem: wiara jako warunek poznania. Wokół myśli Siemiona L. Franka i Abrahama J. Heschela
Autorzy:: Węcławski, Michał
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/426843.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:: faith
knowledge
experience
Siemion L. Frank
Abraham J. Heschel
philosophy of religion
philosophy of a man
mystery
trust
hope
existence
wiara
poznanie
doświadczenie
filozofia religii
filozofia człowieka
tajemnica
zaufanie
nadzieja
egzystencja
Opis:: The concepts of Siemion L. Frank and Abraham J. Heschel, despite differences, are convergent as far as Russian and Jewish religious philosophies of nineteenth and twentieth century converge with each other. The goal of the text is to both extract and indicate the differences and similarities, as well as, above all, to try to undertake in their company a reflection upon the question of faith. It turns out as a category both specific and fundamental for the human situation in the world. Being far more than adopting a dogma, it appears to be an insight into inconceivable, yet self-evident reality that establish the experience (Frank), an openness to the reality of the ineffable which is inaccessible to the senses or reason (Heschel). As an inner strength of existence which gives rise to a deeper and fuller cognition, it is connected at the same time with categories relevant to human experience, such as: reason, mystery, darkness and light, hearing and seeing, the past and the future, trust – all of which the article, considering the broader context of philosophical and religious thought, tries to emphasize and describe.
Koncepcje Siemiona L. Franka oraz Abrahama J. Heschela, chociaż różnią się od siebie, wykazują zarazem zasadniczą zbieżność tam, gdzie zbiegają się ze sobą rosyjska i żydowska filozofia religijna XIX i XX wieku. Celem tekstu jest zarówno wydobycie i wskazanie owych różnic i podobieństw, jak i, nade wszystko, podjęcie w ich towarzystwie namysłu nad zagadnieniem wiary. Ukazuje się ona jako kategoria tyleż swoista, co fundamentalna dla refleksji nad sytuacją człowieka w świecie. Będąc daleko więcej niż przyjęciem dogmatu, jawi się raczej fundującym doświadczenie aktem wglądu w niepojętą, lecz samooczywistą realność (Frank), otwarciem na niedostępną zmysłom ani rozumowi rzeczywistość tego, co niewysłowione (Heschel). Jako wewnętrzna siła egzystencji, która daje początek głębszemu i pełniejszemu poznaniu, łączy się zarazem z kategoriami właściwymi dla ludzkiego doświadczenia, takimi jak: rozum, tajemnica,ciemność i światło, słyszenie i widzenie, przeszłość i przyszłość, zawierzenie oraz ufność – które artykuł, uwzględniając szerszy kontekst myśli filozoficznej i religijnej, stara się uwypuklić i opisać.
Źródło:: Logos i Ethos; 2017, 46, 2
0867-8308
Pojawia się w:: Logos i Ethos
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Czyn doskonalący osobę. W kręgu perfekcjoryzmu Karola Wojtyły
A ACT PERFECTING A PERSON. THE IDEA OF PERFECTIORISM IN THE PHILOSOPHY OF KAROL WOJTYŁA
Autorzy:: Jasiński, Karol
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2170334.pdf
Data publikacji:: 2012-12
Wydawca:: Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
Tematy:: man
act
philosophy of being
philosophy of subject
perfectiorism
Opis:: The paper presents the idea of perfectiorism in the philosophy of Karol Wojtyła – a man becomes morally better, but not perfect, by every good action. The article has three parts: 1) the outline of Wojtyła’s philosophical anthropology: a man is a morally subject, because every man is a acting being; every deed reveals not only person but also basic structure of the man (subjective structure – consciousness, causality, self-determination, responsibility and objective structure – soul, psyche, body, participation); 2) the possibility of perfectiorism in the classical philosophy of being (Aristotle and Thomas Aquinas): a good is identical with the aim of the striving of the being; the aim is adequate to the nature of the being and improves it; the perfection is definited by the way of being and the substancial form; the purpose of every being should be the actualization of the possibilities of the nature; 3) the impossibility of the perfectiorism in the philosophy of consciousness (I. Kant and M. Scheler): a mind has been separated from the whole being and a good has been reduced to the experience of the consciousness (Kant’s categorical imperative and Scheler’s experience of values); the consequence is the isolation the experience from the action.
Źródło:: Studia Elbląskie; 2012, 13; 351-361
1507-9058
Pojawia się w:: Studia Elbląskie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "philosophy of Man" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język