Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "performatyka" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-33 z 33
    Tytuł:
    „Ślub” w manierze performatywnej
    Ślub in a performative style
    Autorzy:
    Krajewska, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1391946.pdf
    Data publikacji:
    2013-01-01
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    literatura
    dramat
    teatr
    performatyka
    Opis:
    By approaching Ślub (The Marriage) as an epistemological dilemma of a human being who has been caught in a trap of the stage, the author proposes to reread and interpret a new W. Gombrowicz’s drama from a performative perspective. While relating to the title of Tadeusz Kantor’s cricotage Ślub w manierze konstruktywistycznej i surrealistycznej (A Wedding in the Constructivist and Surrealistic Style), the author aims to demonstrate the multi-faceted performative impact of Gombrowicz’s drama within the context of the dissolution of the principles and referential forms of metatheater.
    Źródło:
    Przestrzenie Teorii; 2013, 20; 145-154
    2450-5765
    Pojawia się w:
    Przestrzenie Teorii
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Zwrot dramatyczny” a literaturoznawstwo performatywne
    “Dramatic turn” and performative literary studies
    Autorzy:
    Krajewska, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1392044.pdf
    Data publikacji:
    2012-01-01
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    performatyka
    estetyka recepcji
    zwrot dramatyczny
    Opis:
    This article presents performance studies as a proposal that would follow the era of disciplinarity. The author proposes to view the phenomenon from the perspective of the changes and transformations from the aesthetics of reception to performance studies, and introduces the category of the literary interlocking to define the performative functioning of text. The author then proceeds to interpret the relationships between the “dramatic turn” that has reoriented and restructured modern thought on reality and art, and the notions of anti-binarity and performativeness. Finally, the author makes an argument that the performative turn has profoundly and significantly transformed the humanities in its entirety. The performative breakthrough has ideological nature that is related to the foundations of understanding the substance of dramaticality.
    Źródło:
    Przestrzenie Teorii; 2012, 17; 33-50
    2450-5765
    Pojawia się w:
    Przestrzenie Teorii
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Obrus. O definicji performansu
    Autorzy:
    Solski, Zbigniew Władysław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/487762.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Akademia Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu
    Tematy:
    PERFORMATICS
    PERFORMANCE ART
    THEATRE
    PERFORMATYKA
    TEATR
    Opis:
    Tablecloth. On the definitions of performance From its very beginning the development of performatics was influenced by two kinds of performance activities: performance art and theatre. In Po- land theatrologists became proponents of performatics. The translation of Schechner’s book about performance studies was used to homogenise Polish performative vocabulary: the translator reached for the polonized word “performans” and created a new term: “performatyka”. Thanks to Schechner’s general definition – performances are actions, while the sub- ject of performatics are behaviours – the concept of “performans” proved to be very useful because the Polish language lacks such “transparent tool of description”. When in the U.S.A. the researchers dealing with per- formance studies radically broadened the area of performative activities, their representative in Poland, Jacek Wachowski, became involved in the process of limiting the notion of “performans” and theatre’s influence on performatics. This article is devoted to his innovative proposal.
    Źródło:
    DYSKURS: Pismo Naukowo-Artystyczne ASP we Wrocławiu; 2018, 26; 6-29
    1733-1528
    Pojawia się w:
    DYSKURS: Pismo Naukowo-Artystyczne ASP we Wrocławiu
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Performatyka – teoria katastrof?
    Performance studies – the theory of catastrophes?
    Autorzy:
    Wojnowski, Konrad
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1390562.pdf
    Data publikacji:
    2014-01-01
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    teoria katastrof
    performatyka
    performatywność
    zakłócenie
    niefortunność
    Opis:
    The author of Performatyka – teoria katastrof? [“Performance studies – the theory of catastrophes?”], which is a cross-sectional investigation into performance studies, tracks the trains of thought about catastrophes in different theories of performativity, ranging from J. L. Austin’s to Jon McKenzie’s ideas. Of particular interest is how particular theoreticians integrate the term ‘catastrophe’ into their conceptual frameworks and how they evaluate it. By criticizing the approach taken by Judith Butler, who postulates “melancholic performance studies”, which brings to mind Adorno’s idea that is explicated in Minima Moralia (traurige Wissenschaft), the author tries to show how we can productively use Austin’s theses that are presented in the first chapters of his famous How to Do Things with Words. In the author’s opinion, Austin allows us to approach communicational catastrophes from a different perspective, which is often forgotten, i.e. of the functioning of contextual systems. It is shown that the tension between felicity and infelicity may be at the core of the popularity of performativity which is understood as a tool for researching contemporary cultural phenomena.
    Źródło:
    Przestrzenie Teorii; 2014, 22; 117-138
    2450-5765
    Pojawia się w:
    Przestrzenie Teorii
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Teatralizacja zarządzania emocjami we współczesnych organizacjach
    Autorzy:
    Ćwikła, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/640044.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
    Tematy:
    zarządzanie emocjami, performatyka, teatralizacja, zarządzanie humanistyczne
    Opis:
    The theatralization of the emotion workThe article describes the practices of using the typical methods of theatrical expression by contemporary business institutions to develop the workers’ emotional labor skills. Special emphasis is put on discussing the communication and training-related issues which are vital for the development of specifi c emotion usage patterns. The discussion is placed in the context of observations on the process of introducing the concept of performatics into business and tracing the analogies between social relations and situations known from performance art. The article is intended to initiate a discussion about the effects of interweaving culture with business.
    Źródło:
    Zarządzanie w Kulturze; 2013, 14, 1
    2084-3976
    Pojawia się w:
    Zarządzanie w Kulturze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przyjemność i działanie w performansie, performatyce i sztukach performatywnych
    Autorzy:
    Kawalec, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/705228.pdf
    Data publikacji:
    2012-06-01
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    przyjemność
    działanie
    performans
    performatyka
    sztuki performatywne,osoba
    Opis:
    W popularnych współcześnie pojęciach performansu, performatyki i sztuk performatywnych akcentuje się ich aspekt widowiskowości. Przemilcza się natomiast fundamentalny ich wymiar - czynnościowy. Prezentowana wypowiedź skupia się na zagadnieniu działania jako wspólnej podstawy dla ujęcia wszystkich trzech, dość różnych zakresowo i treściowo pojęć. W tekście proponuje się perspektywę historyczną, pomijaną w obecnej estetyce, w celu wydobycia esencjalnych znaczeń przyjemności i działania, zintegrowanych z koncepcją osoby.
    Źródło:
    Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria; 2012, 2; 349-362
    1230-1493
    Pojawia się w:
    Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Różewicza sztuki splątane. Interpretacja performatywna
    Różewicz’s entangled arts. A performative interpretation
    Autorzy:
    Krajewska, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1391045.pdf
    Data publikacji:
    2014-01-01
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    literatura polska
    Tadeusz Różewicz
    "sztuki splątane"
    performatyka
    Opis:
    This article attempts to analyze Tadeusz Różewicz’s works by using methods that are associated with performative literary studies. The author refers to concepts of quantum physics and introduces a new aesthetic category, “entangled arts”. Among these arts are, for example, drama and theater, which are seen from an anti-binary perspective. This approach eliminates the traditional division of arts into the art of literature and performing arts, thus leading us to look on literature as a performing art. Therefore, the idea of “entangled arts” is not about “the synthesis of arts”, but about their unresolvedness and an act of reading which requires one to simultaneously exist and be active in two different realities, for example, in a digital and imagined world, or in film and on stage. Różewicz adheres to the same principle as Diego Velázquez when he was painting Las Meninas, which represents a trap of a performative painting. This is true of Kartoteka rozrzucona [The Scattered Card Index], Pułapka [The Trap] and the short story Grzech [The Sin]. The author of this article considers Tadeusz Różewicz to be the greatest modern writer, a dramatic poet who pushes the boundaries of art, and an artist who is both present and absent.
    Źródło:
    Przestrzenie Teorii; 2014, 21; 39-58
    2450-5765
    Pojawia się w:
    Przestrzenie Teorii
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rzetelność jako podstawa/dyrektywa
    Integrity as a Foundation/Directive
    Autorzy:
    Kubikowski, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/29432295.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    performatyka
    teoria performansu
    performatywność
    performatics
    performance theory
    performativity
    Opis:
    List do redakcji w sprawie artykułu Małgorzaty Sugiery "Performatywność jako postawa/perspektywa" opublikowanego w "Pamiętniku Teatralnym" 71, z. 4 (2022).
    Letter to the editors regarding Małgorzata Sugiera's article published in Pamiętnik Teatralny 71, z. 4 (2022).
    Źródło:
    Pamiętnik Teatralny; 2023, 72, 1; 193-195
    0031-0522
    2658-2899
    Pojawia się w:
    Pamiętnik Teatralny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Unisono
    Autorzy:
    Jarząbek-Wasyl, Dorota
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/32084577.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    historia teatru
    historiografia
    performatyka
    Routledge
    theater history
    historiography
    performatics
    Opis:
    Artykuł stanowi recenzję niedawno wydanego tomu The Routledge Companion to Theatre and Performance Historiography (2021). Przedstawiając zwięzłą historię powstania publikacji, jej układ i mozaikową koncepcję, główną problematykę i metodę, autorka przybliża niektóre teksty (szczególnie interesujące dla polskiego czytelnika). Tom, jak każde monumentalne przedsięwzięcie, budzi też zastrzeżenia; te dotyczą głównie realizacji postulatu polifonicznego i odnowicielskiego podejścia do historii widowisk oraz ograniczeń krytyki instytucjonalnej (jej optyka miewa również „ślepy punkt”).
    This article offers a review of the recently published edited volume The Routledge Companion to Theatre and Performance Historiography (2021). The reviewer briefly presents the origins of this publication, its structure and mosaic-like design, as well as its main topics and methodology, and then she discusses selected contributions (of particular interest to the Polish reader) in more detail. Like any large-scale undertaking of this kind, this volume also raises concerns and doubts, especially with regard to following the postulated polyphonic and refreshing approach to performance history, as well as the limitations of institutional critique, whose outlook has its "blind spot," too.
    Źródło:
    Pamiętnik Teatralny; 2021, 70, 4; 185-194
    0031-0522
    2658-2899
    Pojawia się w:
    Pamiętnik Teatralny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Sound Art: materialność dźwięku
    Sound Art: Materiality of Sound
    Autorzy:
    Sitko, Agata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/467538.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    materialność
    dźwięk
    sound art
    performatyka
    materiality
    sound
    performance studies
    Opis:
    Sound art is a term used to classify works which incorporate sound as the main artistic means of communication with the audience. If we look at the presence of sound in art from a historical viewpoint, our attention can be drawn by Cabaret Voltaire and the performances of Dadaist on its stage. Sound became also an element of performances, and constituted an integral part of many of them. However, it only accompanied the artworks and was not an independent object of art. The text focuses on materiality which is an integral part of Sergei Tcherepin’s sound artworks. In his artworks, a material object and sound constitute a specific unity.
    Sound art to pojęcie określające prace, w których dźwięk jest dominującym środkiem artystycznym. Z historycznego punktu widzenia, naszą uwagę może przyciągnąć Cabaret Voltaire i występy dadaistów na jego scenie. Dźwięk stał się też elementem performansów i stanowił integralną część wielu z nich. Jednakże stanowił element „towarzyszący”, a nie był samodzielnym „obiektem” sztuki. Artykuł skupia się na materialnym elemencie towarzyszącym pracom Sergeia Tcherepina, amerykańskiego artysty, którego twórczość zaliczana jest do sound art. W jego pracach materialny obiekt i dźwięk stanowią swoistą jedność.
    Źródło:
    ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura; 2016, 33
    1508-6305
    2544-3186
    Pojawia się w:
    ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wykorzystanie performatywnej funkcji języka w dyskursie publicznym na przykładzie sporu o legalizację związków partnerskich
    he usage of performative language function in public discourse illustrated with the example of the dispute over legalisation of registered partnership
    Autorzy:
    Bartoszewicz, Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1009495.pdf
    Data publikacji:
    2017-10-18
    Wydawca:
    Akademia Katolicka w Warszawie
    Tematy:
    performatyka
    język
    prasa
    związki partnerskie
    performance studies
    language
    newspapers
    partnerships
    Opis:
    Language has a creative role, which establishes new language quality and through its performative function it influences the creation of reality, relations and public mood and, as a consequence, also legislative processes. In this article I assume that language does not solely play the role of an information transmitter. Thanks to its performative function it also influences human behaviour. In the article, on the basis of discourse analysis concerning the registered partnerships legalisation, I will outline the issue of discourse participants’ language behaviours as well as the means of commenting on a given event. I will also present language features characteristic for a given group participating in a communication process.
    Źródło:
    Warszawskie Studia Teologiczne; 2017, 30, 2; 204-219
    0209-3782
    2719-7530
    Pojawia się w:
    Warszawskie Studia Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Próba performatywnego odczytania opisu stworzenia (Rdz 1–2, 4)
    An attempt to read the description of creation performatively (Gen 1–2, 4)
    Autorzy:
    Jaworecki, Konrad
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/503551.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
    Tematy:
    performatyka
    performans
    dekonstrukcja
    opis stworzenia
    performance studies
    performance
    deconstruction
    creation description
    Opis:
    Focusing on the first couple of verses in Genesis (Gen 1–2:4), one can discover its amazingly performative character. The Word of God is creative and has effective power; it can be subject to the analysis of performative utterances by Austin, which seems to stress its significant character. Reading this text in light of deconstruction theory by Derrida leads us onto the path of fully performative interpretation of culture texts. Of course it is just an attempt, which is a little far-fetched but it still remains interesting and scientifically stimulating.
    Źródło:
    Łódzkie Studia Teologiczne; 2017, 26, 3; 13-21
    1231-1634
    Pojawia się w:
    Łódzkie Studia Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Fermentacja. Slavs and Tatars i performatywna propozycja dla polskiej kulturowej komparatystyki
    Slavs and Tatars and the Performative Proposal for Polish Comparative Culture Studies
    Autorzy:
    Iwanczewska, Łucja
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/912387.pdf
    Data publikacji:
    2020-06-15
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    performance studies
    comparative culture studies,
    Slavs and Tatars
    performatyka
    komparatystyka kulturowa
    Opis:
    Artykuł stanowi spojrzenie na polską komparatystykę kulturową przez pryzmat performatyki rozumianej jako badanie procesów performatywnych ustanowień. Autorka pokazuje, że performatyka może stać się propozycją dla metodologii komparatystycznych. Analizując strategie kolektywu artystyczno-naukowego Slavs andTatars, pokazuje, jak w sposób performatywny produkowana jest wiedza, historia, jak tworzą się relacje i zależności pomiędzy dyscyplinami wiedzy i tekstami kulturowymi.
    The article is a view of Polish comparative culture studies through the prism of performance science understood as the study of performative processes of establishments. The author shows that performance can become a proposal for comparative methodologies. By analyzing the strategies of the artistic and scientific collectiveSlavs and Tatars, she shows how knowledge and history are produced in a performative way, how dependencies and relationships between disciplines of knowledge and cultural texts are created.
    Źródło:
    Porównania; 2020, 26, 1; 345-358
    1733-165X
    Pojawia się w:
    Porównania
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Transnarodowe ścieżki eurazjatyckich sztuk performatywnych: Wprowadzenie
    Transnational Pathways of Eurasian Performance Arts: Introduction
    Autorzy:
    Duda, Artur
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/14521090.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    theater studies
    performance studies
    transnationality
    Eurasian theater
    teatrologia
    performatyka
    transnarodowość
    teatr eurazjatycki
    Opis:
    Wprowadzenie do bloku tematycznego poświęconego transnarodowym i transkulturowym euroazjatyckim projektom teatralnym i performatywnym.
    Introduction to essay cluster Transnational Pathways of Eurasian Performance Arts.
    Źródło:
    Pamiętnik Teatralny; 2023, 72, 3; 11-15
    0031-0522
    2658-2899
    Pojawia się w:
    Pamiętnik Teatralny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dyskursy, performanse tekstowe i narracje transmedialne polskich piosenek rockowych
    Autorzy:
    Tański, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2030972.pdf
    Data publikacji:
    2018-12-16
    Wydawca:
    Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
    Tematy:
    rock song
    anthropology of sound
    sound studies
    performativity
    piosenka rockowa
    audioantropologia
    performatyka
    Opis:
    There are a few reasons why a song, in its broad sense, is not the main focus of the present study, but its variety – a particular attention is devoted to the genre of the so-called rock music. Firstly, in my opinion, this work of art currently seems to be the most interesting, resonating, as well as artistically and aesthetically valuable. Secondly, the qualitative and quantitative intensity of the genre is priceless. Thirdly and finally, the influence of this very sort of musical activity on the 20th century is commonly known not only through a powerful impact of various counterculture areas in which rock music found its own reason for existence, but mostly owing to being what it is – a performative artistic output in which different areas of art – music, lyrics, visuals and others – correspond with one another. Awarding the Nobel Prize in Literature in 2016 to Bob Dylan has marked a significant moment in cultural history – the musician gained recognition among the honourable Academy and, by the same token, the song – Dylan’s most commonly used artistic medium has raised cultural awareness, reaching out to a wider public. But did it really have to reach out to listeners? Is it not true that a song has been a soundtrack to our lives being constantly present in them? Maybe the decision which the Academy has made was only a formality – lyrics are very important and it is only up to us what meaning we assign to them. This paper aims to interpret selected lyrics of Polish rock songs, considering them as a significant part of the history of the Polish literature.
    Źródło:
    Tematy i Konteksty; 2018, 13, 8; 522-540
    2299-8365
    Pojawia się w:
    Tematy i Konteksty
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zwrot performatywny w poznańskim teatrze alternatywnym po roku 1989
    The Performative turn in the Poznanian independent theatre after 1989
    Autorzy:
    Grenda, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/517953.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Wrocławski. Wydział Nauk Historycznych i Pedagogicznych. Katedra Etnologii i Antropologii Kulturowej
    Tematy:
    zwrot performatywny
    performatyka
    estetyka performatywności
    teatr alternatywny
    performative turn
    performance studies
    independent theatre
    Opis:
    Głównym celem artykułu jest opis zwrotu performatywnego na obszarze teatru alternatywnego po roku 1989, przejawiającym się zarówno w twórczości poznańskich artystów, jak i w refleksji teatrologicznej, opisującej nowe zjawiska artystyczne związane z teatrem niezależnym. Pierwsza część artykułu opisuje zwrot performatywny w naukach humanistycznych, druga ukazuje cechy zwrotu performatywnego na postawie konkretnych przykładów projektów i przedsięwzięć poznańskich grup teatralnych, tworzących w Poznaniu po roku 1989
    This article deals with issues of performative turn, observable both in humanities and independent theater field. At the beginning, paper analyses performative turn in academic reflection (terms like performance and performance studies), than concentrates on performative turn in artistic performances of theaters groups from Poznań, founded and works after 1989 year (TBP, TSC, TPC, T2XU, TUUR). In their performances, the artists consciously use the distingue components of performative turn.
    Źródło:
    Tematy z Szewskiej; 2014, Performatywność 1(11)/2014; 30-45
    1898-3901
    Pojawia się w:
    Tematy z Szewskiej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Polscy mistrzowie teatru w Chinach
    Polish Masters of Theatre in China
    Autorzy:
    Duda, Artur
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/686849.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    teatr
    performatyka
    Chiny
    Polska
    Krystian Lupa
    Jerzy Grotowski
    mistrz
    theatre
    performance studies
    China
    Polska
    masters
    Opis:
    The aim of this article is to present aspects of a theatrical co-operation between Poland and China, in particular the reception in the Middle Kingdom of characters such as Jerzy Grotowski and Krystian Lupa.  
    Celem artykułu jest prezentacja wybranych aspektów współpracy teatralnej pomiędzy Polską a Chinami, w szczególności zaś recepcja w Kraju Środka postaci takich jak Jerzy Grotowski i Krystian Lupa.
    Źródło:
    Nauki o Wychowaniu. Studia Interdyscyplinarne; 2019, 8, 1; 324-328
    2450-4491
    Pojawia się w:
    Nauki o Wychowaniu. Studia Interdyscyplinarne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przestrzeń emblematyczna
    Emblematic Space
    Autorzy:
    Kubikowski, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/47233177.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    performatyka
    emblemat a teatr
    teatr społeczny
    teoria emblematu
    performance theory
    theater emblematics
    social theater
    emblem theory
    Opis:
    W artykule autor śledzi związki sztuki teatru ze sztuką emblematu. Wychodząc od dzieł Albrechta Schönego i posiłkując się współczesną teorią emblematu, stawia tezę, że obydwie sztuki wykorzystują zjawisko performansu, z którym wiążą się nierozerwalnie. Strukturę emblematyczną można odnaleźć zarówno w trwałych zaczątkach teatralnego performansu (dramat lub scenariusz), jak i w jego pozostałościach (dokumenty dzieła). Emblemat stanowi więc ostateczne medium oddziaływania teatru na najdalszy społeczny dystans, kiedy zanikł wszelki żywy kontakt odbiorców ze zjawiskiem. Teatr szczególnie nastawiony na społeczną misję, najchętniej sięga do środków sztuki emblematu. Tytułowa „przestrzeń emblematyczna” – to abstrakcyjna kategorialna przestrzeń, którą ustanawia i w której zachodzi performans życiowy, społeczny czy sceniczny. Otwiera się ona w powszechnej świadomości jako jego „scena”. W teatrze takie przestrzenie powołuje się programowo; w życiu powszednim tworzą się one samorzutnie, jako emanacje zbiorowych oczekiwań lub nadziei, albo poprzez działania jednostek.
    In this paper, the author traces the connections between the art of the theater and the art of the emblem. Revisiting the work of Albrecht Schöne and referring to the present theories of the emblem, the author claims that both art forms employ performance, which inseparably connects them. Emblematic structures can be found both in the beginnings of a theatrical performance (the play or the script) and in its remains (the documentation of the performance). The emblem is therefore the ultimate medium of the theater’s influence and transmission at the longest social distance, when any direct link of the audience with the original performance has already vanished. We can observe that theater more oriented towards social impact tends to utilize emblematics all the more willingly. Finally, the author introduces the notion of the “emblematic space”: an abstract categorial space, which is constituted and transformed through performance, containing it as its “stage.” Theater’s task is creating such spaces; in everyday social life, they arise spontaneously as emanations of the collective hopes or expectations; they are also set up by individual efforts. (Trans. T. Kubikowski)
    Źródło:
    Pamiętnik Teatralny; 2020, 69, 4; 7-38
    0031-0522
    2658-2899
    Pojawia się w:
    Pamiętnik Teatralny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Vanitas vanitatum et omnia vanitas. Językowy obraz marności w tekstach slamerów (na materiale antologii tekstów poznańskiej sceny slamerskiej w 2016 roku)
    Vanitas vanitatum et omnia vanitas. The linguistic image of vanity in Polish poetry slam (based on an anthology of the Poznan poetry slam from 2016)
    Autorzy:
    Świerkowska, Dagmara
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1395830.pdf
    Data publikacji:
    2018-12-15
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    poetry slam
    linguistic image of the world
    vanity
    performative turn
    culture
    slam
    językowy obraz świata
    vanitas
    performatyka
    Opis:
    Niniejszy artykuł prezentuje pojęcie marności w językowym obrazie świata slamerów skupionych wokół poznańskiej sceny slamerskiej. Bazę materiałową stanowią 34 teksty, wydane w antologii slamerskiej pt. Poetycki freestyle. Poznańska scena slamerska w 2016 roku. Przeanalizowane teksty zostały uszeregowane w kilka pól tematycznych związanych z obrazem relacji międzyludzkich, religii, miasta i codzienności w tekstach slamerów. We wnioskach klarują się elementy językowego obrazu marności w twórczości slam poetry. Ponadto artykuł podejmuje kwestie związane z określeniem miejsca slamu wśród innych dziedzin sztuki oraz sytuuje go wobec zwrotu performatywnego w kulturze.
    This article describes the theme of vanity as presented by slam poets from Poznań, based on 34 texts published in an anthology of spoken word poetry Poetic freestyle. Poznań slam scene in 2016. The analysed texts were arranged into several thematic fields related to the image of interpersonal relations, religion, the city and everyday life as presented in spoken word poetry. The conclusions include elements of a linguistic image of vanity in the works of slam poets. What is more, the article is an attempt at identifying the position of spoken word poetry among other fields of art and juxtaposes it with the performative turn in culture.
    Źródło:
    Poznańskie Spotkania Językoznawcze; 2018, 35-36; 145-157
    2082-9825
    2450-0259
    Pojawia się w:
    Poznańskie Spotkania Językoznawcze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Performatyka jako Metoda w Badaniach Interpretacyjnych
    Performance as a Method in Interpretative Research
    Autorzy:
    Guzek, Łukasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/424378.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
    Tematy:
    performatyka
    sztuka performance
    badania interpretacyjne
    kontekst
    metodologia badawcza
    performance studies
    performance art
    interpretative research
    context
    research methotology
    Opis:
    Performatyka oferuje dynamiczny sposób ujmowania różnych zjawisk. Z kolei badania interpretacyjne wymagają określonego przedmiotu, a jednocześnie przyjmują podejście subiektywne. Kluczem jest tutaj umieszczenie przedmiotu badań w kontekście. Relacje kontekstowe są z definicji zmienne. Performatyka, w najszerszym zakresie zaproponowanym przez Jona McKenzie;go, opisuje zjawiska w trzech wymiarach, jako performance kulturowe, techniczne i organizacyjne. Ten paradygmat performatywny można wykorzystać w opisie i interpretacji dzieł sztuki (oczywiście nie tylko). Na podstawie tego schematu przedstawię jego zastosowania w badaniu dzieł sztuki jako zjawisk dynamicznych, performatywnych i kontekstualnych. W moim tekście pokazuję, na zasadzie porównawczej, przeciwieństwo dwóch rodzajów podejść metodologicznych: pozytywistycznego, unieruchamiającego przedmiot badań i poszukującego tego, co niezmienne i performatywnego, koncentrującego się w procesie badawczym na zmiennych relacjach, ujmującego przedmiot badań jako zmienny, dynamiczny. Badania interpretacyjne opierają się na opisie wcześniej zgromadzonej wiedzy. Dotyczą one zatem przedstawionych już wniosków z badań naukowych. Mogą łączyć różne dziedziny, mają charakter interdyscyplinarny i łatwo dostosowują się do przedmiotu, co jest ważne przy badaniu przedmiotu tak złożonego i zanurzonego w wielu kontekstach jak dzieło sztuki. Metoda performatywnego podejścia jest preferowana w odniesieniu do dzieł sztuki bio artu, ponieważ zjawiska wykorzystujące żywą materię organiczną jako materiał artystyczny są z natury zmienne. Metodologia badania, opisu i interpretacji dzieł bio artu musi więc być dostosowana do charakteru badanych zjawisk.
    Performance studies offers a dynamic way of capturing various phenomena. Interpretative research, in turn, requires a specific subject, and at the same time accepts a subjective approach. The key here is to place the research subject matter in context. Contextual relations are by definition variable. Performance studies, in the broadest terms proposed by Jon McKenzie, describes phenomena in three dimensions, as a cultural, technical and organizational performance. This performative paradigm can be used in the description and interpretation of works of art (of course not only). Based on this scheme, I will present its applications in the study of works of art as dynamic, performative and contextual phenomena. In my text, I show, on a comparative basis, the opposition of two types of methodological approaches: positivist, immobilizing the subject of studies and searching for what is immutable and performative, focusing in the research process on changing relations, capturing the subject of study as dynamically variable. Interpretation studies are based on the description of previously accumulated knowledge. They therefore concern the already presented conclusions from scientific research. They can combine various fields, are interdisciplinary in nature and are easily adaptable to the subject, which is important when examining an object as complex and immersed in many contexts as a work of art. The performative methodological approach is preferred in relation to works of art of bio art, because phenomena that use live organic matter as artistic material are inherently variable. Thus, the methodology of study, description and interpretation, of works of bio art must be adapted to the character of the studied phenomena.
    Źródło:
    Sztuka i Dokumentacja; 2019, 20; 75-84
    2080-413X
    Pojawia się w:
    Sztuka i Dokumentacja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Korzenie teatru z perspektywy performatywno-medialnej
    The Roots of Theater from the Point of View of Performance and Media Studies
    Autorzy:
    Duda, Artur
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/29519779.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    historia teatru
    teatr jako medium
    performatyka
    medioznawstwo
    Eli Rozik
    theater history
    theater as medium
    performance studies
    media studies
    Opis:
    Artykuł podejmuje zagadnienie kulturowych korzeni teatru w perspektywie performatyki i medioznawstwa. Punktem wyjścia jest krytyczna lektura znanej książki Eli Rozika Korzenie teatru, a także dyskusja z niektórymi tezami antropologów widowisk, dzięki której autor artykułu jest w stanie wskazać istotne elementy własnego spojrzenia na genezę teatru. Są one następujące: 1) teatr i rytuał są żywymi widowiskami, a z perspektywy medioznawczej – mediami ludzkimi i ikonicznymi; 2) korzenie teatru są wielorakie (poligeneza); 3) korzeni teatru nie należy szukać ani w psychice, ani w prehistorii – w obu przypadkach chodzi o performatywność, a nie teatralność; 4) teatr wyłania się w dostatecznie rozwiniętych cywilizacjach, w określonym środowisku performatywnym, z którego czerpie wzorce zachowań scenicznych. Oznacza to, że początkowo teatr jest medium zszytym z innych mediów (analogicznie do rapsoda zszywającego pieśni). W starożytnej Grecji teatr jako medium religijne i państwowe pojawił się w ramach Wielkich Dionizjów, które były przestrzenią konwergencji różnych form rytuałów, widowisk i konkursów, a więc dawały wiele sposobności do wdrażania w teatrze różnych konwencji sztuki performatywnej. Dowody na heterogeniczność teatru pod tym względem można znaleźć w komediach Arystofanesa i w średniowiecznych przedstawieniach.
    This article discusses the issue of cultural roots of theater as analyzed from the point of view of performance and media studies. Its starting point is a critical reading of the well-known book by Eli Rozik, The Roots of Theatre, as well as a debate with some theses held by anthropologists of spectacle, whereby the author is able to point out essential points of his own outlook on the origins of theatre. These are as follows: 1) theater and ritual are live performances, and from the media studies perspective, they are human and iconic media; 2) the roots of theater are manifold (polygenesis); 3) the roots of theatre should not be sought either in the psyche or in prehistory—in both cases, it is about performativity, not theatricality; 4) theatre emerges in sufficiently developed civilizations, in a specific performative environment from which it draws patterns of stage behavior. It means that initially, theater is a medium stitched from other media (in analogy to the rhapsodist stitching songs together). In ancient Greece, theater as a religious and state medium emerged within the framework of the Dionysian festival, which functioned as a vortex of behavior attracting other forms of rituals, spectacles, and contests and afforded many pretexts for implementing various performance art conventions in theatre. Evidence of theater’s heterogeneity in this respect can be found in Aristophanes’ comedies and in medieval performances.
    Źródło:
    Pamiętnik Teatralny; 2016, 65, 1/2; 75-96
    0031-0522
    2658-2899
    Pojawia się w:
    Pamiętnik Teatralny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Performatywność jako postawa/perspektywa: Wstęp
    Performativity as an Attitude/Perspective: Introduction
    Autorzy:
    Sugiera, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/29432237.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    performatywność
    performans
    performatyka
    relacje między performansem a performatywnością
    performativity
    performance
    performatics/performance studies
    relations between performance and performativity
    Opis:
    Wstęp do bloku tematycznego Performatywność jako postawa/perspektywa. Redaktorka gościnna przypomina polskie dyskusje na temat relacji między performatyką a teatrologią, które toczyły się od 2006 roku. Podkreśla, że performatywność była w nich najczęściej wiązana z przedstawieniem/performansem oraz z ludzką sprawczością. Artykuły składające się na blok proponują – za Karen Barad – objęcie kategorią sprawczości materii oraz skupienie się na relacjach więcej-niż-ludzkich. Performatywność zaś jest w nich rozumiana jako perspektywa i postawa, w której na pierwszym planie są odpowiedzialność i troska o to, co się dzieje z nami i wokół nas.
    Introduction to the essay cluster Performativity as an AttitudePperspective. The guest editor recalls the Polish discussions on the relationship between theater studies and performance studies that have taken place since 2006. She emphasizes that in these discussions performativity was most often associated with theater/performance and human agency. In contrast, the articles that make up the cluster – following Karen Barad – focus on the agency of matter and more-than-human relations. Consequently, performativity is understood in them as a perspective and attitude in which responsibility and care for what happens to and around us are at the forefront.  
    Źródło:
    Pamiętnik Teatralny; 2022, 71, 4; 13-26
    0031-0522
    2658-2899
    Pojawia się w:
    Pamiętnik Teatralny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    "Układ zamknięty" jako filmowy performatyw
    "The Closed Circuit" as a film performative
    Autorzy:
    Przepiórka, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/517823.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Wrocławski. Wydział Nauk Historycznych i Pedagogicznych. Katedra Etnologii i Antropologii Kulturowej
    Tematy:
    performatyka
    posthumanizm
    analiza recepcji
    wspólnota interpretacyjna
    "Układ zamknięty"
    performance theory
    posthumanism
    analysis of reception
    interpretive community
    "The Closed Circuit"
    Opis:
    Artykuł ma na celu ukazanie filmu jako „przedmiotu” działającego – wywołującego spory, ustanawiającego nowe przestrzenie konfliktu oraz ujawniającego wiedzę wspólnot interpretacyjnych. W tym celu przywołuję teorię posthumanizmu, będącego jednym z przejawów zwrotu performatywnego w humanistyce. Według niej, społecznych zmian nie da się interpretować bez włączania w proces refleksji przedmiotów nieożywionych, które wyznaczają ramę ludzkiego postępowania i myślenia. Najważniejszą częścią artykułu jest analiza recepcji filmu Układ zamknięty Ryszarda Bugajskiego, na przykładzie której tropię, w jaki sposób film oddziałuje na odbiorców, ustanawia wspólnoty interpretacyjne oraz staje się aktywnym czynnikiem więziotwórczym.
    This article shows film as a performing “object”, which induces controversies, establishes new fields of conflicts and discloses knowledge of interpretive communities. For this reason I use theory of posthumanism, what is a part of performative turn in the humanities. The main part of this article is an analysis of The Closed Circuit’s reception. It is an example of how film influences on viewers, establishes interpretative communities and becomes an active agent.
    Źródło:
    Tematy z Szewskiej; 2014, Performatywność 1(11)/2014; 46-68
    1898-3901
    Pojawia się w:
    Tematy z Szewskiej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kilka uwag o sztuce performance
    A Few Comments About the Performance Art
    Autorzy:
    Dziamski, Grzegorz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/424411.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
    Tematy:
    performance
    zwrot performatywny
    sztuka performance w Polsce
    festiwal sztuki performance
    performatyka
    performative turn
    performance art. in Poland
    performance art festiwal
    performance studies
    Opis:
    Artykuł nawiązuje do wcześniejszych, pionierskich w Polsce, badań dotyczących recepcji sztuki performance w końcu lat siedemdziesiątych. Ostatnio prowadzone badania i pisane krytyki sztuki, tak jak teksty Łukasza Guzka, cytowane tutaj, dowodzą tego, że sztuka performance zmienia się, rozwija, jest żywym zjawiskiem sztuki współczesnej. Młodzi artyści podejmują wyzwanie jakim jest akcja na żywo, zmieniają formy performance (w relacji do tych z lat siedemdziesiątych). Rozwija się performance studies w nowy paradygmat nauki, nie tylko o kulturze i nie tylko w sztuce, ale całości aktywności człowieka w świecie, co znajduje wyraz w badaniach Eriki Fischer-Lichte która opisała „zwrot performatywny.” W ten sposób poprzez performance sztuka wraca do człowieka, do nowoczesnego humanizmu.
    The article refers to earlier, pioneering research on performance in Poland in the late Seventies. Recent research and written art criticism, such as the texts of Łukasz Guzek cited here, prove that performance art is changing, developing, and is a living phenomenon of contemporary art. Young artists take on the challenge of live action, and change performance forms (in relation to those of the Seventies). Performance studies develops into a new paradigm of science, not only about culture and not only in art, but about the whole of human activity in the world, which is reflected in the research of Erika Fischer-Lichte, who described the 'performative turn.' In this way, through performance, art returns to man, to modern humanism.
    Źródło:
    Sztuka i Dokumentacja; 2019, 21; 9 - 16
    2080-413X
    Pojawia się w:
    Sztuka i Dokumentacja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Potencjalność relacji. Choreografia w muzeum
    Potentialities of relationships. Choreography in the Museum
    Autorzy:
    Słoboda, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/424291.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
    Tematy:
    choreografia, relacyjność, praktyka, dyspozytyw, wystawa, muzeum, ciało, performatyka, taniec, ruch, afekt, choreography, relations, practice, dispositif, exhibition, museum, body, performativity, dance, movement, affect
    Opis:
    Experiments in the field of dance in the second half of the 20th century resulted in an expansion of the notion of choreography. Nowadays choreography, as a cluster of various practices developing on the verge of the arts, does not to have to be understood exclusively as composing the movement of bodies or the notation of dance. Choreographic tools are being used to produce relationships between heterogeneous elements in structures organising time and space as well as to inquire into their dynamics and intensities. Choreography enables us to think critically about corporeality, subjectivity, performativity and the conditions of art production. It can be understood as a sensual analysis on the intersection of what is intimate, social, political and aesthetic. This text revolves around the notion of choreography as a social and artistic practice in the realm of museum strategies and exhibition making. The exhibition Frames of Reference. Choreography in the Museum curated by Katarzyna Słoboda and Mateusz Szymanówka focused on choreographic practices and the presentation modes of performative actions in collaboration with a group of Polish choreographers (Alex Baczyński-Jenkins, Przemek Kamiński, Ramona Nagabczyńska, Anna Nowicka, Magdalena Ptasznik, Agata Siniarska, Iza Szostak, Kasia Wolińska, Marta Ziółek). The artists were invited to temporarily use the first floor of the Museum Sztuki on Więckowskiego Street in Lodz as a space for rehearsals and research. During their stay in the museum, during regular opening hours, they returned to concepts and strategies present in their previous works, looking for ways to open up their practice to visitors. In the second half of April they moved out from the exhibition space, leaving behind scores, objects, documents and situations to be experienced by the museum visitors until the closing date of the exhibition.
    Źródło:
    Sztuka i Dokumentacja; 2016, 14; 144-150
    2080-413X
    Pojawia się w:
    Sztuka i Dokumentacja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Język Performance
    Language of Performance Art
    Autorzy:
    Jasiński, Bogusław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/424695.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
    Tematy:
    performance
    zwrot performatywny
    performatyka
    język performance
    proces twórczy
    uczestnictwo
    człowieczeństwo
    performative turn
    performance studies
    language of performance art
    creative process
    participation
    humanity
    Opis:
    Od wielu lat toczy się „niemy” spór o to, czym naprawdę jest performance. Napisałem „niemy,” albowiem z jednej strony ostentacyjnie zadaje się pytanie o performance artystom, godząc się jednocześnie na rozkosznie nieodpowiedzialne definicje, tak szerokie, że w ogóle zatraciły sam przedmiot definiowany, z drugiej zaś trwa – równie milczący – terror i szantaż, który przyzwalając dosłownie na wszystko, ustawia tych, którzy nic z tego nie rozumieją, na marginesie – jako ignorantów w sztuce. W obu zatem wypadkach ów spór prowadzi do jednego: milczenia. Nadszedł czas, by je przerwać. Spróbujmy podejść do kwestii performance z należytą uwagą, to znaczy dokładnie tak, jak do każdego innego rodzaju sztuki. Nie wdając się w jałowy spór o definicję samego przedmiotu sztuki, zastosujmy do opisu zjawiska performance aparat teoretyczny semiologii. W takim ujęciu sztuka to swoisty „język”, który „coś” komunikuje „komuś” w określony sposób. Ten punkt wyjścia pozwala nie tylko poddać analizie formę performance, lecz również jego swoistą „gramatykę” wypowiedzi. Pozwoli to nam na bliższe określenie struktury tej szczególnej formy, a to z kolei umożliwi uczenie jej – tak jak każdego innego rodzaju wypowiedzi artystycznej. Rzecz jasna, opanowanie języka tej wypowiedzi nie gwarantuje, że sam komunikat z jego pomocą sformułowany ma sens i jakąkolwiek wartość – dokładnie tak samo jak opanowanie nut nie powoduje, że od razu rodzi się artysta muzyk. Taki punkt wyjścia naszej refleksji na temat performance niewątpliwie otwiera tę problematykę na klasyczne zagadnienia estetyczne: funkcje poznawcze sztuki, ekspresyjne i impresyjne, wreszcie piękna i narracji w sztuce. Musimy mówić o performance, by uchronić go przed nim samym – bo jest on bez wątpienia wielką szansą dla sztuki. Bo zaprawdę, jeśli i tu powtórzymy hasło anything goes, to droga ta prowadzi donikąd.
    For many years there has been a ‘silent’ dispute about what performance really is. I wrote ‘silent,’ because on the one hand the question about performance is obviously asked of artists, while at the same time deliciously irresponsible definitions are agreed, so broad that they have lost sight of the defined object along the way; and on the other, there is - equally silent - terror and blackmail, which literally allows everything, and relegates those who do not understand anything to the margin - as ignorant of art. In both cases, then, this dispute leads to only one thing: silence. The time has come to break this silence. Let us try to approach the issue of performance art with due care – that is, exactly as we would do any other kind of art. Without entering into an idle dispute about the definition of the object of art itself, let us use the theoretical apparatus of semiology to describe the phenomenon of performance: art as a kind of ‘language’ which ‘communicates’ to ‘someone’ in a certain way. This starting point allows us not only to analyse the form of performance, but also its specific ‘grammar’ of expression. This will allow us to define the structure of this particular form more closely, which in turn will enable us to teach it - just like any other type of artistic expression. Of course mastering the language of this form of expression does not guarantee that the message, itself formulated with its help, makes sense or has any value: just as mastering the notes does not mean that one immediately becomes a musician. Such a starting point for our reflection on performance art undoubtedly opens this issue to classic aesthetic concerns: the cognitive functions of art, expression and impressionism, and finally beauty and narrative in art. We need to talk about performance to protect it from itself - because it is undoubtedly a great opportunity for art. Indeed, if we repeat the slogan ‘anything goes’ here, then the road leads nowhere.
    Źródło:
    Sztuka i Dokumentacja; 2019, 21; 6-7
    2080-413X
    Pojawia się w:
    Sztuka i Dokumentacja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Linia, czyli Co Łączy Nurty Awangardy Polskiej
    The Line, or What Connects the Polish Avant-Garde Trends?
    Autorzy:
    Guzek, Łukasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/424631.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
    Tematy:
    Osieki
    plener
    abstrakcja geometryczna
    sztuka konceptualna
    nowe media
    ruch Solidarność
    performatyka
    plein-air
    geometrical abstraction
    conceptual art
    new media
    Solidarity movement
    performance studies
    Opis:
    Plenery w Osiekach były organizowane w latach 1963-1981. Na ich podstawie można prześledzić, w formie niejako laboratoryjnej, zmienne trajektorie wpływów sztuki światowej na sztukę Polską. Zarówno ich artystyczny charakter jak i dynamikę zmian. Badanie sztuki zrealizowanej w Osiekach pozwala wskazać wiodące procesy zachodzące w sztuce polskiej. Lata sześćdziesiąte poddane wpływom sztuki postawangardowej i lata siedemdziesiąte, poddane dominacji sztuki konceptualnej, oraz zmierzch tych tendencji. Linia - jako wiodące hasło pleneru w przełomowym roku 1980, stanowi użyteczny punkt odniesienia. Szeroką interpretację linii wywodzę z książki Wasyla Kandinskiego Punkt i linia a płaszczyzna. Innym, lokalnym punktem odniesienia są rysunki linearne Wacława Szpakowskiego, odkrywane w tym czasie przez Janusza Zagrodzkiego. W historii sztuki polskiej konceptualizm ma źródła zarówno w abstrakcji geometrycznej, jak i w sztuce mediów foto-filmowych. Sztuka o proweniencji geometrycznej zawsze była obecna w Osiekach. Ale dopiero w 1980 i 1981 roku sztuka konceptualna i sztuka nowych mediów zajęły dominującą pozycję podczas plenerów. Plenery ’80 i ‘81 stanowiły rodzaj podsumowania debat artystycznych lat siedemdziesiątych nad sztuką konceptualną (a zarazem stały się podsumowaniem cyklu plenerów osieckich). Ich znaczenie polegało także na tym, że odbywały się w kontekście ostrego konfliktu miedzy władzą a społeczeństwem, strajków w Stoczni Gdańskiej i wpływów ruchu Solidarność. Artykuł jest próbą rekonstrukcji znaczenia artystycznego i politycznego dwóch ostatnich plenerów osieckich. W części podsumowania proponuję zastosowanie metodologii performatyki do analizy tego zjawiska. Rozpatrywanie plenerów osieckich w związku z trzema rodzajami performansów: organizacyjnym, kulturowym i technicznym pozwala dokonać ich reaktualizacji we współczesnej refleksji kulturowej.
    Źródło:
    Sztuka i Dokumentacja; 2018, 18; 37-44
    2080-413X
    Pojawia się w:
    Sztuka i Dokumentacja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Błąd Epimeteusza? Teatr w sieci technik i technologii
    The Fault of Epimetheus? Theater in the Network of Techniques and Technologies
    Autorzy:
    Duda, Artur
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/32083650.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    teatr elżbietański
    teatr jako medium
    rekonstrukcja teatru
    performatyka
    medioznawstwo
    Bernard Stiegler
    Elizabethan theater
    theater as medium
    original practicies (OP)
    performance studies
    media studies
    Opis:
    Artykuł stanowi prezentację najnowszej książki Williama B. Worthena Shakespeare, Theatre, Technicity (Cambridge, 2020), która jest próbą refleksji nad teatrem inscenizującym Shakespeare’a w epoce dominacji mediów cyfrowych. Praca znanego szekspirologa stanowi ważny głos w dyskusji nad teatrem jako hipermedium, czyli medium sięgającym po inne media, aby ustanowić swoją historyczną wersję w danej epoce. Koncepcja Worthena znajduje zakotwiczenie nie tylko w teoriach medioznawców, lecz nade wszystko w filozofii Bernarda Stieglera, który ujmuje człowieka jako istotę techniczną posługującą się materialno-technicznymi protezami (prostheses), aby przekroczyć własne bycie ku śmierci i móc istnieć poza uwarunkowaniami czysto biologicznymi. Jednym z istotnych argumentów Worthena za tym, aby uznać teatr za hipermedium, jest obszerna analiza praktyk, mitów i dylematów związanych z rekonstrukcją tradycyjnego teatru elżbietańskiego, które definiuje jako praktyki remediacyjne.
    This article presents William B. Worthen’s latest book: Shakespeare, Theatre, Technicity (Cambridge, 2020), which offers a reflection on staging Shakespeare in the age of digital media domination. This publication by the renowned Shakespeare scholar is an important voice in the discussion of theatre as a hypermedium, that is, a medium that reaches for other media in order to establish its historical version in a particular period. Worthen’s concept is anchored not only in media theories, but above all in the philosophy of Bernard Stiegler, who regards the human being is a technical being, using material and technical prostheses to transcend his/her being-towards-death and to be able to exist beyond purely biological conditions. One of Worthen’s crucial arguments for considering theatre as a hypermedium is his extensive analysis of the practices, myths and dilemmas concerning the reconstruction of traditional Elizabethan theater; he defines them as remediation practices.
    Źródło:
    Pamiętnik Teatralny; 2022, 71, 1; 121-137
    0031-0522
    2658-2899
    Pojawia się w:
    Pamiętnik Teatralny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Teatr przedmiotu i teatr podmiotu. Kulturowe uwarunkowania relacji teatr–performans
    Theatre of the Object and Theatre of the Subject: Cultural Determinants of Theatre–Performance Relationship
    Autorzy:
    Kawalec, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1807466.pdf
    Data publikacji:
    2020-01-02
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    teatr
    performans
    performatyka
    sztuka
    kultura
    podmiot
    działanie
    czyn
    praca aktora
    theatre
    performance
    art of performance
    performance studies
    art
    culture
    subject
    acting
    work of the actor
    Opis:
    The distinction between philosophy of the object and of the subject is deeply rooted in our culture. Many consequences, including cultural ones, follow from it. Among them is also a change regarding the ways of how the works of art are made and received and also regarding the criterion of art. One instance of this phenomenon is the so called ‘performative turn’. The distinction between theatre of the object and of the subject (which parallels the philosophical distinction) propounded by the main claim of this paper is intended to facilitate understanding of the essence of the change which accompanied the development of the art of performance. The art of the object is represented, to my mind, by the theater; the art of the subject – by the artistic performance. The criterion, in a manner similar to the case of philosophy, is the conviction (or belief) of the creators (as well as of the audience) of the primacy of the subject over the object, of human ability to create an autonomous reality, of human decisiveness regarding the fact of its existence. The conclusion of the presented investigations concerns the character of theatre: the theatre is in its essence performative, however not in the sense attributed to it by contemporary representatives of performance studies. Rather it is so in the sense of how the very nature of reality determines the relation between the subject and the object, human being and the world.
    Źródło:
    Roczniki Kulturoznawcze; 2010, 1; 147-161
    2082-8578
    Pojawia się w:
    Roczniki Kulturoznawcze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Trans jako kulminacja działań performatywnych
    Trance as the Culmination of Performance Actions
    Autorzy:
    Bohuszewicz, Jakub
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/640882.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
    Tematy:
    ramy rytualne
    performatyka
    refleksywność rytuału
    trans posesywny
    szamanizm
    rytuał w społeczeństwach tradycyjnych
    religia z perspektywy ewolucyjnej
    ritual frames
    performance studies
    reflexivity of ritual
    possessive trance
    shamanism
    ritual in primitive societies
    evolutionary approach to religion
    Opis:
    The aim of the text is to examine the performance theories of ritual from the point of view of their usefulness in analysing the ceremonial life of Shaman hunter-gatherer communities. The main thesis of the article states that whereas the performance concept of ritual shines an accurate light on selected aspects of the ritual life of hunter-gatherers, the methods used by such luminaries of performance studies as Richard Schechner and Erving Goffman are not sufficient to grasp the crux of the ceremonial life of a community whose religion is concentrated around the figure of the shaman. Using selected examples, the author attempts to explain the cause of this state of affairs, pointing to trance as above all a characteristic defining the model shaman ritual. The culminating moment of the trance is the end of the opposition analysed by proponents of performance studies between the individual and the stage. This fact forces us to revise some of the key premises postulated by the representatives of this paradigm.
    Źródło:
    Studia Religiologica; 2011, 44; 161-184
    0137-2432
    2084-4077
    Pojawia się w:
    Studia Religiologica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    A performative concept of the rtist – unmatricized actions exemplified by the works of Zofia Lipecka
    Performatywna koncepcja artysty – działania niezmatrycowane na przykładzie twórczości Zofii Lipeckiej
    Autorzy:
    Łarionow, Dominika
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2041814.pdf
    Data publikacji:
    2021-11-25
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    Performatics
    aesthetics of the 20th century
    Zofia Lipecka
    the art of Polish emigration of the 20th century
    art – ecology
    art – memory
    Grzegorz Sztabiński
    performatyka
    estetyka XX wieku
    sztuka emigracji polskiej XX wieku
    sztuka - ekologia
    sztuka – pamięć
    Opis:
    The article is an attempt to apply the performative concept of the artist's theory formulated by Grzegorz Sztabiński to the analysis of the work of Zofia Lipecka. The artist works in France, but is of Polish origin. She creates works in various techniques: painting, video, installations, she touches on many topics: from the archeology of signs, the identity of the symmetry of nature, to ecology and historical memory. Lipecka's actions are unmatricized and cannot be easily defined. Thanks to this, they became an excellent material for analysis according to the assumptions of Sztabiński's theory. Its fundamental point is to give the artist freedom by using the participle phrase: "creating art".
    Artykuł jest próbą zastosowania teorii performatywnej koncepcji artysty sformułowanej przez Grzegorza Sztabińskiego do analizy twórczości Zofii Lipeckiej. Artystka pracuje we Francji, ale jest polskiego pochodzenia. Tworzy prace w różnych technikach: malarstwo, wideo, instalacje, porusza w nich wiele tematów: od archeologii znaków, tożsamość symetrii natury, po ekologię i pamięć historyczną. Działania Lipeckiej są niezmatrycowane i nie dają się łatwą zdefiniować. Dzięki temu stały się doskonałym materiałem do analizy według założeń teorii Sztabińskiego. Jej punktem zasadniczym jest danie artyście wolność poprzez użycie zwrotu imiesłowego: „ tworzący sztukę”
    Źródło:
    Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2021, 23; 313-330
    1641-9278
    Pojawia się w:
    Art Inquiry. Recherches sur les arts
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Hee Haw”. Performanse śpiewu i tekstów songów Nicka Cave’a z formacją The Birthday Party na płycie The Birthday Party (1980)
    “Hee Haw:” Singing and performing song lyrics on Nick Cave and The Birthday Party’s album The Birthday Party (1980)
    Autorzy:
    Tański, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2143257.pdf
    Data publikacji:
    2022-08-11
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    rock performance
    punk
    song’s language and style
    rock lyrics
    the lyrical and the musical “I
    singing
    Nick Cave’s work
    habitus
    the grain of the voice
    the pheno-text
    the geno-text
    voice
    performatyka rocka
    język i styl piosenki
    teksty piosenek rockowych
    persona tekstowo-muzyczna
    głos
    śpiew
    twórczość Nicka Cave’a
    ziarno głosu
    feno-tekst
    geno-tekst
    Opis:
    W artykule podjęto próbę interpretacji aspektów performatywnych śpiewu i tekstów piosenek Nicka Cave’a oraz autorstwa gitarzysty Rowlanda Stuarta Howarda (1959–2009), a także Micka Harveya, Vincenta Eugene’a Craddocka (znanego jako Gene Vincent) i Billa Davisa (właściwie: William Douchette) z albumu śpiewającego pianisty z grupą The Birthday Party The Birthday Party (1980). Studium, wpisując się w nurt rock song lyrics studies, jest recepcyjnym śladem i refleksją nad początkami drogi twórczej wybitnego autora tekstów piosenek oraz kompozytora muzyki rockowej i wokalisty, obdarzonego interesującym głosem. Teza prezentowanej pracy jest następująca: pochodzący z Australii wokalista od pierwszych nagrań z zespołem The Boys Next Door (płyta Door, Door z roku 1979) pisze utwory o miłości, bólu i samotności, a przede wszystkim każdy kolejny krążek autora Into My Arms to zapis doświadczenia tęsknoty, nie inaczej jest zatem i w przypadku omawianego tutaj albumu, który wyraża żal i smutek – uczucia autora/piosenkarza, „ja” opowiadającego/śpiewającego, persony tekstowo-muzycznej, czy inaczej mówiąc – piosenkowego podmiotu performatywnego. Śpiew Nicka Cave’a można określić jako metaforę habitusu punkowych miniatur piosenkowych, będących tekstowymi i głosowymi ekspresjami buntu, w których dominuje ironia, konstytutywną zasadą poetyki tych utworów zaś jest groteska.
    This article attempts to interpret the performative aspects of Nick Cave’s singing and song lyrics written in collaboration with the guitarist Rowland Stuart Howard (1959–2009), Mick Harvey, Vincent Eugene Craddock (also known as Gene Vincent) and William Douchette (also known as Bill Davis). I focus specifically on the album The Birthday Party (1980) which Nick Cave recorded together with his band The Birthday Party. This analysis, representative of rock song lyrics studies, is a receptive trace and a reflection on the beginnings of this outstanding songwriter, rock musician, and singer’s career. I argue that the Australian singer, beginning with the first recordings with the band The Boys Next Door (Door, Door from 1979), writes about love, pain, and loneliness, and show how each new album by the author of Into My Arms records the experience of longing. The Birthday Party, therefore, is no different; it expresses regret and sadness – the feelings of the author/singer, the narrating/singing “I,” the lyrical and the musical persona or, in other words, the singing and performing subject. Cave’s signing is a metaphor for the habitus of punk song miniatures, which are lyrical and vocal expressions of rebellion, filled with irony, while the main principle of the poetics of these works is the grotesque.
    Źródło:
    Forum Poetyki; 2022, 27; 44-57
    2451-1404
    Pojawia się w:
    Forum Poetyki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-33 z 33

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies