Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Roman Jakobson" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-9 z 9
    Tytuł:
    Persona liryczna w wierszach Cypriana Norwida i Emily Dickinson
    Autorzy:
    Karol, Samsel,
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/897124.pdf
    Data publikacji:
    2018-05-25
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    Cyprian Norwid
    Emily Dickinson
    Roman Jakobson
    Charles Baudelaire
    lyrical persona
    poetic function
    Opis:
    The study is devoted to personological analysis of the one-hundred-poem collection entitled Vade-mecum by Cyprian Norwid in the light of advanced and, above all, multidimensional research on the personology of the subject of creative activities of Emily Dickinson’s poems. Based to a large extent on Robert Weisbuch’s complex terminology from the canonical volume Emily Dickinson’s Poetry, using his typology of lyrical personas, the researcher on Norwid gains important, additional comparative literature tool allowing, e.g. the juxtaposition alongside each other of the types of poetry written by Norwid, Dickinson and Baudelaire (Norwid’s and Dickinson’s lyrical persona is – it seems – a mixture of a “wounded dialectician” and “engaging sufferer”, Baudelaire’s persona is, in turn, the marriage of features of an “engaging sufferer” and “withdrawn bard”). This is how the premodernist “theatre of personas” is created, the stronger that – which I am trying to emphasize in this text – despite appearances, it is possible to find similarities in the poetic language between the works of Norwid and Dickinson. In the same way, Norwid and Dickinson – in order to build their lyric – use a poetic function in the Jakobsonian sense: on the one hand, they strengthen and intensify its impact, on the other hand, they use it to “cover up” the phenomenon of linguistic disintegration of the world for which Modernist lyric poetry served in a special way as a detector, a kind of litmus paper.
    Źródło:
    Przegląd Humanistyczny; 2017, 61(4 (459)); 93-101
    0033-2194
    Pojawia się w:
    Przegląd Humanistyczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Reklamy teaserowe jako rodzaj przekazów reklamowych. Próba teoretycznej i empirycznej egzemplifikacji
    Teaser advertisements as a kind of advertising messages. An attempt at theoretical and empirical exemplification
    Autorzy:
    Dębska, Kornelia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/32908786.pdf
    Data publikacji:
    2024
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
    Tematy:
    Gillian Rose
    Roman Jakobson
    teaser advertising
    visual communication
    komunikacja wizualna
    reklama teaserowa
    Opis:
    The aim of the article is to systematize knowledge about teaser advertising as an advertisement that intrigues, influences the sensory perception of recipients and is an important tool in visual communication. The specificity of teaser advertising was discussed on selected examples of Polish advertisements. In the visual layer of the researched advertisements were used the interpretative methods proposed by Gillian Rose. The functions of the language used in the empirical material were analyzed taking into account the typology of language functions by Roman Jakobson.
    Źródło:
    Łódzkie Studia Teologiczne; 2024, 33, 1; 11-43
    1231-1634
    Pojawia się w:
    Łódzkie Studia Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    On Ruwet’s semiotically oriented theory of music
    Autorzy:
    Krupińska, Eliza
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/780327.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    semiotics
    Nicolas Ruwet
    Roman Jakobson
    paradigmatic analysis
    sign
    introversive semiosis
    Jean-Jacques Nattiez
    Opis:
    The article deals with Nicolas Ruwet’s semiotically oriented theory of music, which constitutes the canvas of his taxonomic analysis. Ruwet adopts from Jakobson’s semiotic structuralism the binary model of the sign, together with its key concepts of equivalence and introversive semiosis. Structural understanding of art began with the poetic function of language distinguished by Jakobson, which is defined as the projection of the principle of equivalence from the axis of selection to the axis of combination. The principle of equivalence, regarded by Ruwet as the regulating principle of musical syntax was, in Jakobson’s view, the answer to the question about what kind of semiosis was involved in music. The latter, described by Jakobson as introversive, deserves attention not only in view of its association with taxonomic analysis, but also because of its conceptual convergence with Leonard B. Meyer’s theory of meaning and formal iconisms of David Osmond-Smith.
    Źródło:
    Interdisciplinary Studies in Musicology; 2015, 14; 249-258
    1734-2406
    Pojawia się w:
    Interdisciplinary Studies in Musicology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    "(In)distinct Languages": Revisiting the Dualism of Literal and Literary Meaning in Roman Jakobson and Donald Davidson
    Języki (nie)odrębne. Jeszcze raz o dualizmie znaczeń, dosłownego i literackiego, u Romana Jakobsona i Donalda Davidsona
    Autorzy:
    Mijatović, Aleksandar
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/32388031.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
    Tematy:
    literature
    literary language
    communication
    literal meaning
    Roman Jakobson
    Donald Davidson
    literatura
    język literacki
    komunikacja
    znaczenie dosłowne
    Opis:
    The paper traces the relationship between the literal and literary language that is found in structuralism and analytic philosophy. The paper’s gist provides a comparative account of Roman Jakobson’s and Donald Davidson’s notions of poetic language and their relation to the general idea of language as it is given in their work. In reconsidering Jakobson’s and Davidson’s arguments, I propose abandoning the dualistic hypotheses of the oppositions between literal and non-literal language, and between literal and literary language. I contend that the notions of first and literal meanings are necessary for other types of interpretation. The dualistic hypothesis requires the cascade model, which displays a bottom-top transition across hierarchically arranged levels of meanings. Instead, I outline the multilayered structure of language with two thresholds: mimetic and semiotic. Therefore, the cascade model should be replaced with the palimpsest model of concurring, merging, and blending layers of meanings.
    W artykule poddano analizie relacje między językiem dosłownym a językiem literackim, występujące w strukturalizmie i filozofii analitycznej. W rozważaniach istotna była konfrontacja koncepcji języka poetyckiego Romana Jakobsona i Donalda Davidsona oraz ich związku z ogólną ideą języka, jaką można znaleźć w ich pracach. Rozważając ponownie argumenty Jakobsona i Davidsona, autor proponuje porzucić dualistyczne hipotezy, zasadzające się na opozycji między językiem dosłownym a językiem niedosłownym oraz między językiem dosłownym a językiem literackim. Twierdzi, że pojęcia znaczenia pierwszego i dosłownego są niezbędne w innych typach interpretacji. Hipoteza dualistyczna wymaga modelu kaskadowego, który ukazuje przejście od dołu do góry przez hierarchicznie ułożone poziomy znaczeń. Zamiast tego autor zarysowuje wielowarstwową strukturę języka z dwoma poziomami: mimetycznym i semiotycznym i wskazuje na konieczność zastąpienia modelu kaskadowego palimpsestowym modelem współbieżności, łączenia i mieszania warstw znaczeniowych.
    Źródło:
    Slavia Meridionalis; 2021, 21
    1233-6173
    2392-2400
    Pojawia się w:
    Slavia Meridionalis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    “Formalituri te salutant!” 100 lat formalizmu rosyjskiego (1913–2013)
    Formalituri te salutant! 100 years of Russian Formalism (1913–2013)
    Autorzy:
    Berkieta, Aleksandra
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1391758.pdf
    Data publikacji:
    2015-11-24
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Russian Formalism
    Roman Jakobson
    OPOYAZ
    Victor Shklovsky
    ostranenie
    formalizm rosyjski
    rosyjska szkoła formalna
    OPOJAZ
    Wiktor Szkłowski
    udziwnienie
    Opis:
    This paper focuses on reconstructing the history of the so-called Russian Formalism and the avantgarde context of OPOYAZ’s inception in Petersburg in 1914. Victor Shklovsky’s lecture-manifesto titled “The resurrection of the word”, which he presented in the café “Brodyacha Sobaka” (“The Stray Dog”) in Petersburg, marked the symbolic beginning of this movement. The anniversary of the foundation of the Russian Formal School as well as the international congress commemorating this anniversary, which was organized in Moscow in 2013 (titled “The 100th Anniversary of Russian Formalism: 1913–2013”) provide a starting point for discussing the legacy and topicality of the Russian Formalism in contemporary literary studies.
    Źródło:
    Przestrzenie Teorii; 2015, 23; 137-150
    2450-5765
    Pojawia się w:
    Przestrzenie Teorii
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kwantytatywna poetyka rosyjskiego formalizmu – Boris Jarcho jako niedoceniony prekursor „czytania na dystans”
    Quantitative poetics of Russian Formalism: Boris Yarkho as an unacknowledged precursor of “distant reading”
    Autorzy:
    Pilszczikow, Igor
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/25128620.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
    Tematy:
    Russian Formalism
    quantitative poetics
    Boris Tomashevsky
    Roman Jakobson
    Boris Yarkho
    formalizm rosyjski
    poetyka ilościowa
    Boris Tomaszewski
    Boris Jarcho
    Opis:
    Niniejszy esej traktuje o rosyjskiej teorii formalistycznej z perspektywy humanistyki cyfrowej. Skupia się na podejściu do poetyki kwantytatywnej kilku członków Moskiewskiego Koła Lingwistycznego: Borisa Tomaszewskiego, Romana Jakobsona, a zwłaszcza Borisa Jarcho. Szczególny nacisk położony jest na opracowanej przez Jarcho metodzie, którą później Franco Moretti nazwał „czytaniem na dystans” – porównywaniu dużej liczby tekstów pod względem ograniczonej liczby cech formalnych.
    This essay approaches Russian Formalist theory from the perspective of the digital humanities. It focuses on the approaches to quantitative poetics made by several members of the Moscow Linguistic Circle: Boris Tomashevsky, Roman Jakobson, and particularly Boris Yarkho. A special emphasis is made on Yarkho’s invention of what Franco Moretti later referred to as “distant reading” – a comparison of a large number of texts by a limited number of formal features.
    Źródło:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Poetica; 2022, 10; 132-145
    2353-4583
    2449-7401
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Poetica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Roman Jakobson and American Slavic Studies: The First Postwar Decade
    Autorzy:
    Baran, Henryk
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1754103.pdf
    Data publikacji:
    2021-08-11
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Roman Jakobson
    Michael Karpovich
    Edward J. Simmons
    studia slawistyczne
    slawistyka
    Committee for Advanced Slavic Cultural Studies
    Uniwersytet Columbia
    Uniwersytet Harvarda
    Slavic studies
    Slavistics
    Columbia University
    Harvard University
    Opis:
    Scholars who have assessed Roman Jakobson’s legacy have concentrated on his contributions to various scientific disciplines, while those who knew him, who had been his students or his colleagues, have written about his rhetorical virtuosity, his impact as a lecturer. The present article focuses on a little-studied aspect of his professional biography: the ways in which, during the period mid-1940s to mid-1950s, the émigré scholar carried out an ambitious project to develop Slavic studies (Slavistics, slavistika) as a discipline in the United States. Jakobson’s institution-building activities, conceptualized while he was teaching at Columbia University, were implemented following his move in 1949 to the new Slavic Department at Harvard University. A private group, the Committee for Advanced Slavic Cultural Studies, with which he was closely connected, played a significant role in supporting the Harvard program, and, more broadly, helping develop American Slavistics as a discipline.
    Roman Jakobson i amerykańskie studia slawistyczne: pierwsza dekada powojenna Uczeni, którzy oceniali spuściznę Romana Jakobsona, koncentrowali się na jego wkładzie w różne dyscypliny naukowe, natomiast ci, którzy go znali, którzy byli jego studentami lub współpracownikami, pisali o jego retorycznej wirtuozerii i wpływie jako wykładowcy. W niniejszym artykule skupiono się na mało zbadanym aspekcie jego biografii zawodowej: sposobach, jakimi w okresie od połowy lat czterdziestych do połowy lat pięćdziesiątych emigracyjny uczony realizował ambitny projekt rozwoju slawistyki jako dyscypliny w Stanach Zjednoczonych. Działalność Jakobsona w zakresie budowania instytucji, obmyślana w okresie pracy na Uniwersytecie Columbia, została rozpoczęta po jego przeprowadzce w 1949 r. na Uniwersytet Harvarda do nowego Wydziału Slawistycznego. Prywatna grupa, Committee for Advanced Slavic Cultural Studies, z którą uczony był blisko związany, odegrała znaczącą rolę we wspieraniu programu Harvardu, a szerzej – w rozwoju amerykańskiej slawistyki jako dyscypliny
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2021, 69, 7; 91-116
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    How Should One Write about Masters?
    Jak pisać o mistrzach?
    Autorzy:
    Kola, Adam F.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/686794.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Mistrz
    mistrzostwo
    uczeń
    relacja mistrz – uczeń
    Andrzej de Lazari
    Ernest Gellner
    Alfred Tarski
    Claude Lévi-Strauss
    Andrzej Walicki
    Roman Jakobson
    retoryka
    narracja
    Master
    mastery
    student
    master-disciple relation
    rhetoric
    narration
    Opis:
    Celem artykułu jest odpowiedź na pytanie, jak pisać o mistrzach? Innymi słowy, postawione pytanie dotyczy strategii narracyjnych stosowanych przez autorów piszących o mistrzach. Główna część tekstu oparta jest na pięciu przykładach: (1) John A. Hall Ernest Gellner. An Intellectual Biography (2011), (2) Anita Burdman Feferman, Solomon Feferman Alfred Tarski. Życie i logika (2009), (3) Edmund Leach Lévi-Strauss (1998), (4) Andrzej Walicki Idee i ludzie. Próba autobiografii (2010) oraz (5) Dialogues Romana Jakobsona i Krystyny Pomorskiej. Każdy tekst przedstawia inne zestawy narzędzi i technik retorycznych, relacji autora wobec mistrza oraz cel akademicki. Porównanie tych pięciu przykładów (i mniej rozbudowanych przypadków prezentowanych w artykule) stanowi konkluzję artykułu.  
    The aim of the paper is to answer the question: how should one write about masters? It is a question about the narrative strategies of authors writing about masters. The presented analysis is based on five examples: (1) John A. Hall’s Ernest Gellner: An Intellectual Biography, (2) Anita Burdman Feferman and Solomon Feferman’s Alfred Tarski: Life and Logic, (3) Edmund Leach’s Lévi-Strauss, (4) Andrzej Walicki’s Idee i ludzie. Próba autobiografii [Ideas and People. An Attempt at an Autobiography], and (5) Dialogues by Roman Jakobson and Krystyna Pomorska. Each text presents different rhetorical devices, authorial relations to the master, and academic aims. The paper concludes with a critical comparison of the five examples (with the addition of some other minor cases also discussed in the paper).  
    Źródło:
    Nauki o Wychowaniu. Studia Interdyscyplinarne; 2019, 8, 1; 70-89
    2450-4491
    Pojawia się w:
    Nauki o Wychowaniu. Studia Interdyscyplinarne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Adam Mickiewicz controversy, 1948: Eisenhower and Columbia
    Autorzy:
    Jacobs, Travis Beal
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/650315.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
    Tematy:
    Thomas Anessi, Stanislaus Blejwas, Arthur Coleman, Dwight D. Eisenhower, Frank Fackenthal, Robert C. Harron, Albert C. Jacobs, Roman Jakobson, Manfred Kridl, katedra im. Adama Mickiewicza, Czesław Miłosz, Kongres Polonii Amerykańskiej, Arthur Hays Sulzbe
    Opis:
    Columbia University announced the Adam Mickiewicz Chair in Philology, Language and Literature in May, 1948, during the Cold War. The Chair’s incumbent would be Manfred Kridl, an émigré who had left Poland 1940, and the communist Warsaw government would contribute $10,000 annually. Polish Ambassador Josep Winiewicz, with the assistance of Czeslaw Milosz, had suggested Kridl. Arthur Coleman, an Assistant Professor of Slavic Languages, and the Polish-American Congress loudly protested the appointment, “This infiltration of the Communist voice.” The Polish-American press agreed. The controversy received nationwide attention when Coleman resigned and asserted that Poland, controlled by Moscow and the Comintern, would wage a campaign of “academic infiltration” with the Mickiewicz Chair. Sigmund Sluszka, a former Coleman student, called Kridl “a noted Marxist.” The New York Timesgave the resignation front-page coverage, and the media emphasized that Columbia was “a Hot-Bed of Communism.” The fact that World War II hero, Dwight D. Eisenhower, had just become the university’s president increased public interest in the controversy, even though the decision on the Chair had been made before his arrival. Columbia’s Provost launched an extensive investigation into the accusations against Kridl and two professors, and Eisenhower presented the confidential report to the University’s Trustees. Columbia stood by hersupport of the Chair and Kridl.The protest lasted throughout the summer, and several university officials had questioned accepting the funding from Warsaw.  While the controversy had undermined the Polish Studies program for the Polish-American and émigré communities, the Provost believed that the Adam Mickiewicz Chair and Professor Kridl contributed to the furthering of Polish-American Studies in America.
    Źródło:
    Konteksty Kultury; 2015, 12, 4
    2353-1991
    Pojawia się w:
    Konteksty Kultury
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-9 z 9

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies