How Should One Write about Masters?

Celem artykułu jest odpowiedź na pytanie, jak pisać o mistrzach? Innymi słowy, postawione pytanie dotyczy strategii narracyjnych stosowanych przez autorów piszących o mistrzach. Główna część tekstu oparta jest na pięciu przykładach: (1) John A. Hall Ernest Gellner. An Intellectual Biography (2011), (2) Anita Burdman Feferman, Solomon Feferman Alfred Tarski. Życie i logika (2009), (3) Edmund Leach Lévi-Strauss (1998), (4) Andrzej Walicki Idee i ludzie. Próba autobiografii (2010) oraz (5) Dialogues Romana Jakobsona i Krystyny Pomorskiej. Każdy tekst przedstawia inne zestawy narzędzi i technik retorycznych, relacji autora wobec mistrza oraz cel akademicki. Porównanie tych pięciu przykładów (i mniej rozbudowanych przypadków prezentowanych w artykule) stanowi konkluzję artykułu.  

The aim of the paper is to answer the question: how should one write about masters? It is a question about the narrative strategies of authors writing about masters. The presented analysis is based on five examples: (1) John A. Hall’s Ernest Gellner: An Intellectual Biography, (2) Anita Burdman Feferman and Solomon Feferman’s Alfred Tarski: Life and Logic, (3) Edmund Leach’s Lévi-Strauss, (4) Andrzej Walicki’s Idee i ludzie. Próba autobiografii [Ideas and People. An Attempt at an Autobiography], and (5) Dialogues by Roman Jakobson and Krystyna Pomorska. Each text presents different rhetorical devices, authorial relations to the master, and academic aims. The paper concludes with a critical comparison of the five examples (with the addition of some other minor cases also discussed in the paper).