Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Polish diplomacy" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-25 z 80
Tytuł:
Początki tworzenia polskich urzędów konsularnych w Unii Południowej Afryki
The Beginnings of the Polish Consular Posts in the Union of South Africa
Autorzy:
Żukowski, Arkadiusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/567082.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie. Instytut Nauk Politycznych
Tematy:
South Africa
Polish Diplomacy
Opis:
The article focuses on circumstances connected with establishing consular posts of the Republic of Poland in the Union of South Africa. Their beginnings have fallen at the turn of 20's and 30's of the 20th century. The subject has not been yet investigated by foreign scholars. In Polish scientific literature still exists quite big discrepancies concerning even basic facts. The main reasons for establishing Polish consular post in the Union were political (will to posses colonies and to play superpower role in international relations), economic (raw materials, market for Polish goods) and demographic (settlement of Poles) nature. Initially Polish interests in the Union were represented by Polish Consul General in London. After disputes in the Polish Parliament and adoption of Polish foreign policy strategy it was decided to establish consular post in Cape Town. Polish authorities conferred the post of highest consular rank - Consulate General (1929) what meant special significance in creation of Polish - South African political and economic relations. The main task of the consulate was to promote Polish foreign trade and also maritime matters, public relations and care of Polish citizens. Due to lack of proper activity the Consulate General in Cape Town was reduced to the Consulate Honorary (1931) and then to the Consular Agency (1934). However during holding the function of consul by Jan Majewski and his predecessor Cyril Caro dynamic activity of the consular post was noted with straightening its staff. In 1938 Consular Agency was transformed into Consulate Honorary and a year later in Consulate. Moreover, after years of long efforts, Consular Agency in Johannesburg was opened (1938). The outbreak of the Second World War caused personal changes in the existing consular posts, but first and foremost initiated the process of establishing new consular posts: Consulate General in Pretoria (1940/1941) and Consular Agency in Durban (1942), since 1943 Consulate).
Źródło:
Forum Politologiczne; 2006, 3 - Kontakty polsko-afrykańskie. Przeszłość, teraźniejszość, przyszłość; 101-122
1734-1698
Pojawia się w:
Forum Politologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Działalność dyplomatyczna i agenturalna Jana bądź Piotra Romaszkiewicza w latach 1648–1655
Diplomatic and Spy Activity of Jan or Piotr Romaszkiewicz in 1648–1655
Autorzy:
Tomaszewski, Mikołaj
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/578250.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Orientalistyczne
Tematy:
Polish diplomacy in the 17th century
Armenians
Tatars
Opis:
This article is devoted to Jan, or Piotr, Romaszkiewicz, the Armenian, who worked at the royal office of the Vasa dynasty. To this day, there are lot of controversies about him, because of his dyplomatic and spy activities, on the orders of hetmans of Polish Crown. Romaszkiewicz was a dispatch rider assigned to many diplomatic missions; because of his excellent knowledge of Oriental languages he could accomplish them perfectly. He collaborated with Stanisław Koniecpolski and Mikołaj Potocki, passing them intelligence about Tatar and Turkish army. In an unknown way, he also helped to set free Polish captives from Turkish prison, eventually being imprisoned himself. Without doubt Romaszkiewicz contributed a lot to the relationship between Poland and The Crimean Khanate. Surely, this historical figure deserves more attention and research.
Źródło:
Przegląd Orientalistyczny; 2014, 3-4; 149-156
0033-2283
Pojawia się w:
Przegląd Orientalistyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dyplomacja bez jutra. Stosunki Warszawa–Waszyngton w świetle Dariusza Jana Szembeka 1937–1939
Autorzy:
Grzeloński, Bogdan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2231092.pdf
Data publikacji:
2014-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Polish–U.S diplomatic relations
1937–1939
influence of American isolationism on Polish diplomacy
Opis:
The author of this article has analyzed the diaries of Jan Szembek, Polands Deputy Foreign Minister and the 1937–1939 reports from Warsaws of the U.S Ambassador to Poland, A.J.Drexel-Biddle. Basing on this material, the author concludes that the Polish–U.S. relations in that period were rather shallow, and were mostly restricted to Warsaws informing Washington about the growing military threat posed by nazi Germany. This state of things stemmed from the fact that, consistent with principle of isolationism, Franklin D.Roosevelt and the State Department were not ready, prior to 1939, to pledge any support for Europe, and for East-Central Europe in particular.
Źródło:
Themis Polska Nova; 2014, 1(6); 7-20
2084-4522
Pojawia się w:
Themis Polska Nova
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polacy w Chorwacji – historia i współczesność
Poles in Croatia – history and present
Autorzy:
Kale, Slaven
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2178791.pdf
Data publikacji:
2023-02-01
Wydawca:
Instytut im. gen. Władysława Andersa
Tematy:
Poles in Croatia
Polish Diaspora
Polish diplomacy
Polish Diaspora organisations
Polacy w Chorwacji
Polonia
polska dyplomacja
organizacje polonijne
Opis:
Artykuł przedstawia zarys historii mniejszości polskiej w Chorwacji ze szczególnym uwzględnieniem ważnych wydarzeń związanych z tą grupą narodową. Omówiono najważniejsze okresy w dziejach obecności polskiej w Chorwacji, uwzględniając wydarzenia od czasów nowożytnych do współczesności. Przedstawiono główne miejsca osadnictwa polskiego na ziemiach chorwackich, zarówno w XIX wieku, jak i współcześnie, przywołując najnowsze dane z przeprowadzonych spisów ludności. W treści artykułu przedstawiono sylwetki osób, które na różnych etapach swojego życia związane były z Chorwacją. Tym samym wyróżniono szereg osobistości ze świata kultury, polityki, życia gospodarczego czy społecznego, które wpływały na dalsze pogłębianie relacji polsko-chorwackich. Opisano także wszelkie obszary wpływające na kreowania życia polonijnego, szczególnie na przestrzeni ostatnich trzech dekad. Zaprezentowano status prawny i pozycję społeczną polskiej mniejszości oraz wskazano na szereg instytucji wspierających grupy polonijne w zachowywaniu narodowej tożsamości na chorwackiej ziemi. 
The article presents an outline of the history of the Polish minority in Croatia with a special focus on important events organised by this national group. The most important periods in the history of the Polish presence in Croatia are discussed, taking into account events from modern times to the present. The main places of Polish settlement in Croatian lands, both in the 19th century and in the present day, are presented, citing the most recent data from population censuses. The content of the article includes profiles of people who were connected with Croatia at various stages of their lives. Thus, a number of personalities from the world of culture, politics, economic or social life who influenced the further development of Polish-Croatian relations are singled out. All areas influencing the creation of Polish life are also described, especially over the last three decades. The legal status and social position of the Polish minority is presented, and a number of institutions supporting Polish groups in preserving their national identity on Croatian soil are indicated.
Źródło:
Polonia Inter Gentes; 2022, 3; 31-50
2719-8871
2956-3224
Pojawia się w:
Polonia Inter Gentes
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Próby interwencji dyplomacji polskiej w obronie prześladowanej Polonii na Ukrainie Sowieckiej w latach trzydziestych XX wieku
Attempts of Interventions Made by the Polish Diplomacy in Defense of the Persecuted Polish Community in the Soviet Ukraine in the 1930st
Autorzy:
Kuśnierz, Robert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1962449.pdf
Data publikacji:
2019-07-27
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
dyplomacja polska
prześladowanie Polonii na Ukrainie Sowieckiej
Polish diplomacy
persecutions of the Polish community in Soviet Ukraine
Opis:
Victimizing Poles in the USSR in the 1930st is quite well described in historiography. However, the situation is much worse when an answer is searched for to the question about the attitude of the Polish Government and the diplomats of the Second Polish Republic to the repressive measures taken against Poles in the Soviet Union at that period. After an analysis had been made of the documents of the Polish Foreign Ministry and of the Division II of the Polish General Staff (military intelligence and counterintelligence, colloquially known as “Dwójka” – “Two”) that had been unknown until now we may state that representatives of the Second Polish Republic not only did attempt to support Catholic churches and parishes, but also aided common Poles who were persecuted. The attitude shown by the Head of the Polish Consulate in Kiev, Jan Karszo-Siedlewski, is an example here. When news reached him about the use of terror against Poles, about arrests and deportations, he was able to mention this question to the relevant authorities of the Ukraine in 1935, and finally even to meet the Head of the NKVD Wsewołod Balicki on 31st March 1935. The fact of the meeting between the Polish diplomat and such a high Soviet official is completely unknown in historiography. And this is why the present article aims at showing and introducing into history some new, until now unknown facts proving the involvement of Polish diplomats in defending Poles who were Soviet citizens against mass persecutions. However, despite the actions taken on the consular level the issue of the persecutions of Poles was not important for the Polish Government. Polish policies towards the Soviets were determined by the Non-Aggression Pact of 1932, prolonged in 1934. Hence the Polish authorities, trying to maintain good relations with the Bolsheviks, did not want to interfere in the issue of the persecuted Poles, treating it as an internal affair of the USSR.
Źródło:
Studia Polonijne; 2011, 32; 143-168
0137-5210
Pojawia się w:
Studia Polonijne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Chaos and Strategy in Managing the Diplomatic Service. The Case of Andrzej Taranowski’s Missions to Michael the Brave in 1600
Autorzy:
Jakubowska, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31058703.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
Polish-Lithuanian diplomacy
Andrzej Taranowski
Michael the Brave
Moldavia
Wallachia
Opis:
In 1600, Sigismund III, King of Poland-Lithuania, sent an envoy to Michael the Brave the Voivode of Wallachia, three times. His mission aimed to conduct negotiations on the treaty between Poland-Lithuania and Wallachia. In brief, the treaty stipulated that Michael the Brave should become a voivode of Moldavia and, therefore, Sigismund III’s vassal. The contents of that pact came into conflict with both the reality and the general policy of the Polish-Lithuanian Commonwealth. Although it might seem surprising, talks gave an extra opportunity to save time. It was the moment of his highest military activity when Wallachian troops would be unchecked power near to Polish-Lithuanian border. Taranowski’s mission represented unofficial and chaotic moves in establishing contacts with the Danubian Principalities, but still clearly shows how diplomatic practice worked in Poland-Lithuania at the end of the sixteenth century.
Źródło:
Legatio: The Journal for Renaissance and Early Modern Diplomatic Studies; 2022, 6; 5-30
2545-1685
2545-1693
Pojawia się w:
Legatio: The Journal for Renaissance and Early Modern Diplomatic Studies
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Państwa sukcesyjne Austro-Węgier w dyplomacji polskiej (1918–1920)
The successor states of the Austro-Hungarian Empire in the Polish diplomacy (1918–1920)
Autorzy:
Jeziorny, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/688989.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
dyplomacja polska
państwa sukcesyjne Austro-Węgier
obszar naddunajski
Polish diplomacy
Austro-Hungarian successor states
Danube Region
Opis:
Austria, Hungary, Czechoslovakia, Romania, the Kingdom of SCS and Poland are the countries referred to as successor states of the Habsburg Monarchy since they were established out of its ruins. This article focuses on how meaningful these Central European states were to Polish diplomacy in 1918–1920, i.e. the period which was decisive in the creation of their independent existence. The aim of the article is to answer the question of how the gradual breakup of the unitary Austria-Hungary in 1918 was perceived by the Polish political elites. It will also examine what stance the government of the independent Polish state adopted towards the new countries that were being formed after the dissolution of the Habsburg Monarchy. All the states which were fully or partially composed of the former Austro-Hungarian territories are considered with the exception of Italy which was already recognised as one of the most important European powers and after its annexation of the Habsburg lands on the Adriatic Sea was even more of a power. The article will also explore whether the emerging countries played any role in the development of Polish foreign policy and if so, how significant this role was. A similar question can be asked in the case of the entire territory of the Danube Region. After the First World War, its political and economic unity was shattered, which could have been used by the nascent Poland while dealing with its weaker partners.
Austria, Węgry, Czechosłowacja, Rumunia i Królestwo SHS, a także Polska to państwa nazywane krajami sukcesyjnymi monarchii habsburskiej, ponieważ powstały na jej gruzach. Artykuł koncentruje się na znaczeniu tych środkowoeuropejskich państw w dyplomacji polskiej w latach 1918–1920, czyli w okresie decydującym dla ich niepodległego bytu. Celem artykułu jest odpowiedź na pytanie o to, jak postępujący rozpad Austro-Węgier w roku 1918 był postrzegany przez polskie elity polityczne. W następnej kolejności istotne jest pytanie, jakie było stanowisko rządu niepodległego państwa polskiego wobec państwowości tworzących się po rozpadzie monarchii Habsburgów. Pod uwagę wzięte zostały wszystkie kraje, które w całości lub w znaczącej części zagarnęły tereny austro-węgierskie. Pośród nich wyjątkiem są Włochy. Rzym zaanektował również znaczące tereny habsburskie nad Adriatykiem, ale już wcześniej był uznawany za jedną z ważniejszych stolic europejskich i nowe nabytki jedynie zwiększyły jego potencjał. Istotne jest również zauważenie, czy omawiane państwa odgrywały jakąś rolę w polskiej polityce zagranicznej, a jeśli tak, to jak znaczącą. Podobne pytanie dotyczy całego terytorium Europy naddunajskiej. Jego polityczna i ekonomiczna jedność została zerwana po I wojnie światowej, co mogła wykorzystać rodząca się Rzeczpospolita, mając do czynienia ze słabszymi od siebie potencjalnie partnerami.
Źródło:
Przegląd Nauk Historycznych; 2017, 16, 2
1644-857X
2450-7660
Pojawia się w:
Przegląd Nauk Historycznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The successor states of the Austro-Hungarian Empire in the Polish diplomacy (1918–1920)
Państwa sukcesyjne Austro-Węgier w dyplomacji polskiej (1918–1920)
Autorzy:
Jeziorny, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/689083.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
dyplomacja polska
państwa sukcesyjne Austro-Węgier
obszar naddunajski
Polish diplomacy
Austro-Hungarian successor states
Danube Region
Opis:
Austria, Węgry, Czechosłowacja, Rumunia i Królestwo SHS, a także Polska to państwa nazywane krajami sukcesyjnymi monarchii habsburskiej, ponieważ powstały na jej gruzach. Artykuł koncentruje się na znaczeniu tych środkowoeuropejskich państw w dyplomacji polskiej w latach 1918–1920, czyli w okresie decydującym dla ich niepodległego bytu. Celem artykułu jest odpowiedź na pytanie o to, jak postępujący rozpad Austro-Węgier w roku 1918 był postrzegany przez polskie elity polityczne. W następnej kolejności istotne jest pytanie, jakie było stanowisko rządu niepodległego państwa polskiego wobec państwowości tworzących się po rozpadzie monarchii Habsburgów. Pod uwagę wzięte zostały wszystkie kraje, które w całości lub w znaczącej części zagarnęły tereny austro-węgierskie. Pośród nich wyjątkiem są Włochy. Rzym zaanektował również znaczące tereny habsburskie nad Adriatykiem, ale już wcześniej był uznawany za jedną z ważniejszych stolic europejskich i nowe nabytki jedynie zwiększyły jego potencjał. Istotne jest również zauważenie, czy omawiane państwa odgrywały jakąś rolę w polskiej polityce zagranicznej, a jeśli tak, to jak znaczącą. Podobne pytanie dotyczy całego terytorium Europy naddunajskiej. Jego polityczna i ekonomiczna jedność została zerwana po I wojnie światowej, co mogła wykorzystać rodząca się Rzeczpospolita, mając do czynienia ze słabszymi od siebie potencjalnie partnerami.  
Austria, Hungary, Czechoslovakia, Romania, the Kingdom of SCS and Poland are the countries referred to as successor states of the Habsburg Monarchy since they were established out of its ruins. This article focuses on how meaningful these Central European states were to Polish diplomacy in 1918–1920, i.e. the period which was decisive in the creation of their independent existence. The aim of the article is to answer the question of how the gradual breakup of the unitary Austria-Hungary in 1918 was perceived by the Polish political elites. It will also examine what stance the government of the independent Polish state adopted towards the new countries that were being formed after the dissolution of the Habsburg Monarchy. All the states which were fully or partially composed of the former Austro-Hungarian territories are considered with the exception of Italy which was already recognised as one of the most important European powers and after its annexation of the Habsburg lands on the Adriatic Sea was even more of a power. The article will also explore whether the emerging countries played any role in the development of Polish foreign policy and if so, how significant this role was. A similar question can be asked in the case of the entire territory of the Danube Region. After the First World War, its political and economic unity was shattered, which could have been used by the nascent Poland while dealing with its weaker partners.
Źródło:
Przegląd Nauk Historycznych; 2017, 16, 3
1644-857X
2450-7660
Pojawia się w:
Przegląd Nauk Historycznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
РЕСПУБЛІКА ПОЛЬЩА В РАДІ БЕЗПЕКИ ОРГАНІЗАЦІЇ ОБ’ЄДНАНИХ НАЦІЙ (2018–2019) І УКРАЇНСЬКЕ ПИТАННЯ
THE REPUBLIC OF POLAND IN THE UNITED NATIONS SECURITY COUNCIL (2018–2019) AND THE UKRAINIAN QUESTION
Autorzy:
Kozyrska, Antonina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2153606.pdf
Data publikacji:
2022-12-12
Wydawca:
National Academy of Sciences of Ukraine. The Institute of History of Ukraine
Tematy:
United Nations
UN Security Council
Polish diplomacy
Ukraine
Russian-Ukrainian conflict
occupation of Crimea
international security
Opis:
The purpose of the paper is to highlight the activities of the representatives of the Republic of Poland in the UN Security Council in the status of a non-permanent member in 2018-2019, in particular regarding the resolving of the Russian-Ukrainian conflict. The method of content analysis of state program documents, Internet portals of the government of the Republic of Poland and the United Nations, and scientific literature was used in the implementation of the goal. The problem-chronological method made it possible to trace the history of the participation of the Republic of Poland in the UN. The methodology is based on the principles of historicism and objectivity. The scientific novelty of the research lies in the new understanding of the role of Polish diplomacy in the UN Security Council after the occupation of Crimea and the start of Russia's hybrid war in Donbas. The analysis made it possible to formulate the following conclusions. The Republic of Poland – one of the founding states of the UN – tried to be an active member of the organization, including by participating in the work of its main bodies. Poland was elected a non-permanent member of the Security Council six times. The main priorities of Polish diplomacy at the UN Security Council in 2018-2019 included: respect for international law, protection of civilians in armed conflicts, peace and security in Eastern Europe. Much attention was paid to the issue of the Russian-Ukrainian conflict, which, thanks to the Polish side, did not disappear from the body's agenda and was discussed in various contexts. The Polish delegates consistently reminded about the negative impact of the violation of international law and agreements by the Russian Federation, the situation in the occupied territories of Crimea and Donbas, and in the Black and Azov seas. They tried to present the consequences of the occupation of Crimea and the war in Donbas not only as a problem of regional security, but also as a global challenge to the international legal order. The Polish state made a significant contribution to the formation and strengthening of the international coalition in support of Ukraine in countering the aggression of the Russian Federation. An obstacle to an effective resolution of the Ukrainian issue was primarily the specificity and composition of the UN Security Council, where non-permanent members play only a limited role, and one of the permanent members is an aggressor country. The example of the debate surrounding the resolution of the Ukrainian issue once again proves the deficit of UN deep reform
Źródło:
The International Relations of Ukraine: Scientific Searches and Findings; 2022, 31; 38-61
2411-345X
2415-7198
Pojawia się w:
The International Relations of Ukraine: Scientific Searches and Findings
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Karol Bertoni (1876-1967) – zapomniany współtwórca polskiej służby zagranicznej
Karol Bertoni (1876-1967) – the forgotten co-founder of the Polish foreign service
Autorzy:
Smolana, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1032159.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Fundacja im. Aliny i Leszka Allerhandów
Tematy:
dyplomacja Austro-Węgier
II Rzeczpospolita
Ministerstwo Spraw Zagranicznych
dyplomacja polska
Austro-Hungarian diplomacy
The Second Republic
Ministry of Foreign Affairs
Polish diplomacy
Opis:
Artykuł poświęcony jest jednemu z twórców polskiej służby dyplomatycznej i konsularnej w okresie II RP, a potem współtwórcy modelu kształcenia dyplomatów – Karolowi Bertoniemu. Autor koncentruje się na mało znanych wątkach z bogatej biografii Bertoniego zamieszczając także cenne ilustracje. Opracowanie oparte jest na materiałach archiwalnych, a wiele wykorzystanych materiałów źródłowych nie było dotychczas badanych. Znaczną część opracowania poświęcono wątkom rodzinnym. Zaangażowanie w dydaktykę, w tym w powstanie z inicjatywy prof. Ludwika Ehrlicha przy Wydziale Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza w 1930 r. Studium Dyplomatycznego jedynie zasygnalizowano, podobnie, jak kształcenie w zakresie dyplomacji i wiedzy konsularnej w Warszawie i Krakowie, odsyłając do literatury. Autor wskazał na obszary wymagające dalszych badań, w tym okres wojny i tuż powojenny, zanim opuścił Polskę.
The article is devoted to one of the founders of the Polish diplomatic service during the Second Polish Republic, and then the model of diplomatic education – Karol Bertoni. The author focuses on little-known threads from Bertoni’s rich biography and includes valuable illustrations. A significant part of the source materials used has not been studied so far.
Źródło:
Głos Prawa. Przegląd Prawniczy Allerhanda; 2020, 3, 2 (6); 455-476
2657-7984
2657-800X
Pojawia się w:
Głos Prawa. Przegląd Prawniczy Allerhanda
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dyplomaci Władysława Jagiełły w Stolicy Apostolskiej
Diplomats of king Ladislaus Jagiello in the Holy See
Autorzy:
Dudka, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/545223.pdf
Data publikacji:
2017-12-31
Wydawca:
Instytut Wydawniczy Księży Misjonarzy Redakcja "Nasza Przeszłość"
Tematy:
dyplomacja polska
Stolica Apostolska
Władysław Jagiełło
Zakon Krzyżacki
Polish diplomacy
the Holy See
Ladislaus Jagiello
the Teutonic Order
Opis:
W czasie panowania Władysława Jagiełły monarchia polsko-litewska stała się ważnym podmiotem polityki europejskiej. Władca prowadził intensywną politykę zagraniczną, a polskie poselstwa docierały na najważniejsze dwory średniowiecznej Europy. Istotną rolę w tym czasie odgrywały stosunki monarchii jagiellońskiej ze Stolicą Apostolską, z uwagi na to, że panowanie pierwszego Jagiellona zbiegło się w czasie z wydarzeniami kluczowymi dla całego Kościoła Powszechnego. To właśnie w kurii papieskiej, najważniejszym dworze średniowiecznej Europy, znajdowały rozwiązanie wszystkie kwestie, które zdominowały politykę zagraniczną państwa tego okresu, a więc sprawy krzyżackie, husyckie, czy luksemburskie. Częstotliwość kontaktów, a także ranga załatwianych w Rzymie spraw, skłania do zastanowienia się nad osobami królewskich dyplomatów. Wśród nich znalazły się osoby należące do kościelnej i prawniczej elity ówczesnego państwa polskiego, takie jak Mikołaj Trąba, Piotr Wysz, Paweł Włodkowic, czy Mikołaj Lasocki. Ich działalność obejmowała przede wszystkim zabiegi mające na celu zatwierdzenie przez papieża chrystianizacji Litwy, zmagania z dyplomacją Zakonu Krzyżackiego, utrzymującego w Rzymie stałego prokuratora oraz uzyskiwanie prowizji na wyższe godności w Kościele polskim. W artykule zostały omówione działalność posłów, ich pochodzenie, wykształcenie, kariera i sprawowane funkcje publiczne. Artykuł podejmuje także próbę charakterystyki środowiska królewskich dyplomatów oraz dróg ich rekrutacji do służby dyplomatycznej.
During the rule of Ladislaus Jagiello, the Polish-Lithuanian monarchy became an important subject of European politics. The king conducted an intensive foreign policy and Polish legations were present at the most important courts of Medieval Europe. Because the reign of the first Jagiellonian coincided in time with key events for the Catholic Church, the relationships of the Jagiellonian monarchy with the Holy See played an important role at that time. It was in the Roman Curia, the most important court of Medieval Europe, that all problems dominating in foreign policy of that time found their solution: problems with the Teutonic Knights, Hussites or Luxembourg. Frequency of contacts as well as the rank of problems solved in Rome puts a focus on the royal diplomats. Among them one can find members of the contemporary church and judicial elite of Poland, such as Mikołaj Trąba, Piotr Wysz, Paweł Włodkowic, or Mikołaj Lasocki. Their activity comprised mostly endeavours to obtain papal confirmation of the Christianisation of Lithuania, struggles with the diplomacy of the Teutonic Order, which had a special attorney in Rome, as well as obtaining provisions for higher ranks in the Polish Church. The article presents the activity of the legates, their descent, education, career and public functions. It also attemps to characterise the background of the royal legates and the means of their recruitment for the diplomatic service.
Źródło:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce; 2017, 128; 5-39
0137-3218
2720-0590
Pojawia się w:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Uznanie międzynarodowe polski a ustanowienie przez nią stosunków dyplomatycznych w 1919 r.
The International Recognition of Poland and the Establishing of Poland’s Diplomatic Relations in 1919
Autorzy:
Biliński, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/596147.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
diplomacy; Polish independence; political relations
dyplomacja; niepodległość Polski; stosunki polityczne
Opis:
In 1918, the newly established Poland was in a state of political and military conflict with all her neighbours, and her borders were not acknowledged by the victorious allies. A request for international recognition and the establishing of diplomatic relations sent from Warsaw in November 1919 went unanswered. Only the cooperation of the Polish National Committee in Paris, headed by Roman Dmowski, with the Poland-based political structure dominated by Józef Piłsudski, brought the desired result. On January 15, 1919, the Polish delegation was invited to join the Paris Peace Conference. This meant the de facto recognition of Poland. The government headed by Ignacy Jan Paderewski, and hence the Polish state, was recognised by the major Allied Powers de jure in the so-called “Little” Versailles Treaty of June 1919. Thereby the Warsaw authorities were allowed to establish diplomatic relations. Recent research on these issues does not provide a full explanation of the circumstances. It is necessary to establish the actual sequence of Poland’s formal recognition which thus provided a legal de jure basis for diplomatic relations. This article is the first attempt to systematize the issue with a novel methodological approach. The author proposes that the date of Poland’s recognition was the date when the other state’s decision was taken, and not when that decision was communicated. The establishing of diplomatic relations was a separate procedure and occurred – except in the case of the Netherlands – as a result of the letters of credence being presented by an envoy or letters of introduction by the chargé d’affaires.
Odrodzona w 1918 r. Polska była w konflikcie politycznym i zbrojnym ze wszystkimi sąsiadami. Jej granice nie były zatwierdzone przez zwycięską ententę. Skierowane z Warszawy w listopadzie 1919 r. prośby o uznanie międzynarodowe i nawiązanie stosunków dyplomatycznych pozostały bez odpowiedzi. Dopiero współdziałanie Komitetu Narodowego Polskiego w Paryżu kierowanego przez Romana Dmowskiego z krajowym ośrodkiem władzy zdominowanym przez Józefa Piłsudskiego pozwoliły na spełnienie tych postulatów. Delegacja polska 15 stycznia 1919 r. została zaproszona do udziału w konferencji pokojowej w Paryżu. Oznaczało to uznanie Polski de facto. Uznanie de iure rządu Ignacego Jana Paderewskiego, a tym samym Państwa Polskiego przez główne mocarstwa sprzymierzone potwierdził tzw. mały traktat wersalski w czerwcu 1919 r. Usankcjonowało to ustanawianie stosunków dyplomatycznych przez władze w Warszawie. Dotychczasowe studia nad okolicznościami tych wydarzeń nie wyczerpały katalogu zagadnień badawczych. Niezbędne stało się ustalenie rzeczywistej kolejności formalnego uznania niepodległości Polski, które dało wówczas prawną podstawę do ustanowienia przez nią stosunków dyplomatycznych de iure. Artykuł jest pierwszą systematyzacją tej problematyki w oparciu o nowe założenia metodologiczne. Autor dowodzi, że za datę uznania Polski należy przyjąć dzień decyzji rządu innego państwa, nie zaś moment jej przekazania. Ustanowienie stosunków dyplomatycznych było faktem odrębnym i następowało, z wyjątkiem przypadku Holandii, w efekcie złożenia listów uwierzytelniających przez posła lub wprowadzających przez chargé d’affaires w państwie przyjmującym.
Źródło:
Studia Prawno-Ekonomiczne; 2018, 108; 11-40
0081-6841
Pojawia się w:
Studia Prawno-Ekonomiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Austria w polskiej polityce bezpieczeństwa w latach 1918–1926
Autorzy:
Alabrudzińska, Elżbieta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1628430.pdf
Data publikacji:
2021-09-23
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
Austria
Polska
polityka bezpieczeństwa
stosunki polsko-austriackie
bezpieczeństwo państwa
dyplomacja polska
Polska
security policy
Polish-Austrian relations
state’s security
Polish diplomacy
Opis:
Celem artykułu jest ustalenie znaczenia Austrii w polityce bezpieczeństwa RP w latach 1918–1926. Przeprowadzona analiza stosunków dwustronnych ma wykazać, czy Polska traktowała Austrię jako potencjalnego sojusznika, czy jednak w większym stopniu jako zagrożenie. Groźba utraty niepodległości przez Austrię była uznawana przez władze polskie za czynnik zagrożenia systemu wersalskiego, którego nienaruszalność stanowiła kamień węgielny polityki bezpieczeństwa RP. Paradoksalnie to słabość Austrii decydowała o jej dużym znaczeniu w polityce bezpieczeństwa Polski.
The article aims to determine the importance of Austria for Poland’s security policy in 1918–1926. The Polish authorities considered the threat of a loss of independence by Austria as a factor threatening the Versailles system, the inviolability of which was the cornerstone of the Polish security policy. An analysis of the bilateral relations conducted by the author is to reveal whether Poland regarded Austria as a potential ally or more as a threat. Paradoxically, it was Austria’s weakness that determined the great importance of this state in Poland’s security policy.
Źródło:
Dzieje Najnowsze; 2021, 53, 2; 5-18
0419-8824
Pojawia się w:
Dzieje Najnowsze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sprawa polsko-austriackiej umowy archiwalnej i nieudanych rokowań w latach 1919–1922
The case of the Polish-Austrian archive agreement and unsuccessful negotiations in 1919–1922
Autorzy:
Gaul, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/11364379.pdf
Data publikacji:
2021-12-22
Wydawca:
Archiwum Główne Akt Dawnych
Tematy:
umowy archiwalne
archiwa w Wiedniu
dyplomacja polska
traktat wersalski
Republika Austrii
archival agreements
archives in Vienna
Polish diplomacy
Treaty of Versailles
Republic of Austria
Opis:
Odzyskanie przez Polskę niepodległości w listopadzie 1918 r. wiązało się z koniecznością uregulowania wielu spraw z byłymi państwami zaborczym, m.in. wymiany archiwaliów. W przypadku Austrii chodziło o dokumenty z obszarów Galicji w czasie zaborów oraz okupacji austro-węgierskiej w Królestwie Polskim w latach I wojny światowej. Utrudnieniem były nie dość jasno sformułowane postanowienia Traktatu Pokojowego podpisanego przez mocarstwa zachodnie z Austrią 10 września 1919 r. w St. Germain-en-Laye. W przeciwieństwie do innych państw sukcesyjnych, Rzeczpospolita Polska jako jedyna nie zawarła w latach 1919-1922 umowy archiwalnej z Austrią, co nastąpiło dopiero 26 października 1932 r. w Wiedniu. Rokowania polsko-austriackie znalazły się w impasie nie tylko z powodu stanowiska archiwistów polskich, stojących niezłomnie na gruncie zasady pertynencji, ale także nieskutecznych działań dyplomatycznych utrudnionych kryzysami, przesileniami rządowymi i zmieniającymi się często ministrami spraw zagranicznych.
When Poland regained its independence in November 1918, it was necessary to settle a number of issues with the former partitioning states, including the exchange of archival records. In case of Austria, this involved documents from Galicia under the partitions and from the Austro-Hungarian occupation of the Kingdom of Poland during WWI. One obstacle was the insufficiently clear wording of the Peace Treaty signed between the Western Powers and Austria on 10 September 1919 in St. Germain-en-Laye. Unlike the other successor states, the Republic of Poland was the only one that did not conclude an archival agreement with Austria between 1919 and 1922; this was only done on 26th October 1932 in Vienna. The Polish-Austrian negotiations reached an impasse not only because of the stance of Polish archivists, who steadfastly adhered to the principle of pertinence, but also because of ineffective diplomatic efforts, which were hampered by crises, governmental changes, and frequently changing foreign ministers.
Źródło:
Miscellanea Historico-Archivistica; 2021, 28; 109-145
0860-1054
Pojawia się w:
Miscellanea Historico-Archivistica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przyjaźń polsko-węgierska według komunistów: polscy dyplomaci wobec Towarzystwa im. Adama Mickiewicza w Budapeszcie (1945–1948)
Autorzy:
Sylburska, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1042536.pdf
Data publikacji:
2020-04-30
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Towarzystwo im. Adama Mickiewicza w Budapeszcie
polska placówka dyplomatyczna na Węgrzech
historia polskiej dyplomacji
Adam Mickiewicz Society in Budapest
Polish diplomatic post in Hungary
history of Polish diplomacy
Opis:
W okresie międzywojennym w Budapeszcie zostało powołane do życia Towarzystwo im. Adama Mickiewicza. Jego głównym celem było rozwijanie kulturalnych relacji polsko-węgierskich oraz popularyzowanie wiedzy na temat polskiej literatury na Węgrzech. Kontynuowało działalność również podczas drugiej wojny światowej, chociaż Węgry były sojusznikami Niemiec. W okresie powojennym organizacja była negatywnie oceniana przez komunistycznych przedstawicieli dyplomatycznych Polski na Węgrzech. Doprowadzili do ograniczenia jej aktywności, w ostateczności natomiast do jej likwidacji w 1948 r.  
Adam Mickiewicz Society was established in Budapest in the interwar period. Its main goal was to develop Polish-Hungarian cultural relations and popularize the knowledge about Polish lierature in Hungary. It continued its activity during the World War II, despite the fact that Hungary was a German ally. In the post-war period the organization was negatively perceived by Polish communist diplomatic representatives in Hungary. They led to the limitation of Society activity and consequently to its liquidation.  
Źródło:
Przegląd Nauk Historycznych; 2020, 19, 1; 155-172
1644-857X
2450-7660
Pojawia się w:
Przegląd Nauk Historycznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Skazani na Francję – polskie działania dyplomatyczne w państwach ententy w 1917 roku
Autorzy:
Gmurczyk-Wrońska, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/608792.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
Roman Dmowski
Erazm Piltz
polska dyplomacja
stosunki francusko-rosyjskie
cele wojenne ententy w latach 1916–1917
Polish diplomacy
French-Russian
war aims of the Entente in 1916–1917
Opis:
W artykule zostaną omówione polskie zabiegi dyplomatyczne w państwach ententy, a szczególnie we Francji, na rzecz włączenia sprawy niepodległości Polski do celów wojennych sprzymierzonych. Polskie działania zostaną skonfrontowane z polityką wschodnią Francji w 1917 r., a szczególnie z traceniem przez nią rosyjskiego alianta i znaczeniem tego faktu dla spraw polskich. Zapoczątkowało to drogę do zawartego w 1921 r. polsko-francuskiego sojuszu polityczno-wojskowego.The article presents Polish diplomatic efforts in the Entente states, in particular France, to include Polish independence to the war aims of the Allies. Polish actions are confronted with the eastern policy of France in 1917, especially in the face of France losing its Russian ally and all significances of the fact for the Polish cause. This paved way for the Polish-French political and military alliance signed in 1921.
Źródło:
Dzieje Najnowsze; 2017, 49, 4
0419-8824
Pojawia się w:
Dzieje Najnowsze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wojna toyot w dyplomacji polskiej 1986 – 1987
Toyota war in Polish diplomacy 1986 – 1987
Autorzy:
Banaś, Konrad
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1943165.pdf
Data publikacji:
2017-09-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Czad
Libia
wojna domowa w  Czadzie
wojna czadyjsko-libijska
wojna toyot
dyplomacja Polski 1945 – 1989
Chad
Libya
civil war in Chad
Chadian-Libyan war
Toyota War
Polish diplomacy in 1945 – 1989
Opis:
Czad był areną wojny domowej już od 1965 r. Początkowo rebelianckie ugrupowania zrzeszone w Froncie Wyzwolenia Narodowego Czadu (FROLINAT) dążyły do obalenia urzędującego prezydenta François Tombalbaye. Sytuacja jednak nie uległa zmianie, kiedy to został on obalony w 1975 r. Różnice zapatrywań poszczególnych liderów rebeliantów oraz ingerencja Francji, USA, Libii czy państw ościennych spowodowała eskalację działań wojennych. W latach 80. Czad stał się obszarem starcia wpływów francuskich oraz libijskich. Państwa te wspierały na wszelki możliwy sposób polityków im uległych. Dawna metropolia dążyła do zachowania przy władzy Hissèna Habré, z kolei Libia wspierała Goukouniego Oueddei. Rywalizacja ta doprowadziła do tzw. wojny toyot, która była ostatnią fazą konfliktu czadyjskiego. Działania te, choć nieistotne z punktu widzenia Warszawy, były śledzone z uwagą przez polskich dyplomatów. Zaskakująca jest ich duża wiedza oraz trafność spostrzeżeń i uwag, jakie czynili. Z licznych pism nadsyłanych do Warszawy wyłania się szczegółowy obraz wojny toyot oraz skomplikowanych stosunków, jakie miały na nią wpływ.
Chad has been a theatre of civil war since as soon as 1965. Initially, rebel groups united under the National Liberation Front of Chad (FROLINAT) aimed to overthrow the then president in office, François Tombalbaye, yet when it happened in 1975, the situation remained unchanged. Leaders of each rebel group differed in their opinions, which, together with intervention of France, USA, Libya and neighboring countries, brought the escalation of hostilities. In the 1980s, Chad became an area of conflicting French and Libyan influences. Both countries made every effort to support politicians in their favor. The former metropolis aimed to uphold the power of Hissène Habré, while Libya supported Goukouni Oueddei. This rivalry finally led to the, so called, Toyota War, which was the final phase of Chadian conflict. These events, despite having no importance for Warsaw, were carefully monitored by Polish diplomats, whose broad knowledge and apt remarks concerning the topic may be surprising. Numerous documents they were sending to Warsaw constitute a detailed account of Toyota War and complicated relations that affected it.
Źródło:
Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne; 2017, 55; 165-180
1505-2192
Pojawia się w:
Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dwie misje rotmistrza Bolesława Długoszowskiego „Wieniawy” do Paryża w 1919 roku. Część 1: Członek Delegacji Nadzwyczajnej Tymczasowego Naczelnika Państwa
Two Missions of Captain Bolesław Długoszowski ‘Wieniawa’ to Paris in 1919. Part 1: Member of the Extraordinary Delegation of the Temporary Chief of State
Autorzy:
Wołos, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2233826.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
Bolesław Wieniawa-Długoszowski
Józef Piłsudski
Roman Dmowski
dyplomacja polska 1918–1939
paryska konferencja pokojowa
Komitet Narodowy Polski
Francuska Misja Wojskowa w Polsce
Polish diplomacy 1918–1939
Paris Peace Conference
Polish National Committee
French Military Mission to Poland
Opis:
Celem artykułu jest przedstawienie dwóch misji dyplomatyczno-wojskowych Bolesława Długoszowskiego „Wieniawy” do Paryża w pierwszej połowie 1919 r. W obu przypadkach był on wysłannikiem Józefa Piłsudskiego, którego interesy reprezentował we Francji w okresie paryskiej konferencji pokojowej. W trakcie misji Długoszowski zajmował się kluczowymi problemami związanymi z odbudową państwa polskiego, w tym wzmocnieniem jego potencjału militarnego, nawiązaniem stosunków z państwami ententy oraz Komitetem Narodowym Polskim.
The article aims to discuss two diplomatic and military missions to Paris carried out by Bolesław Długoszowski (aka ‘Wieniawa’) in the first half of 1919. In both cases, he was an envoy of Józef Piłsudski, whose interests he represented in France during the Paris Peace Conference. While there, Długoszowski dealt with crucial problems related to the reconstruction of the Polish state, including strengthening its military potential and establishing relations with the Entente powers and the Polish National Committee.
Źródło:
Dzieje Najnowsze; 2022, 54, 4; 25-60
0419-8824
Pojawia się w:
Dzieje Najnowsze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Szymon Askenazy as a diplomat of the Reborn Poland (1920–1923)
Autorzy:
Kornat, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/958004.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
Polish diplomacy 1921–1923
Polish history 1918–1939
jews in poland
double consciousness of jews
szymon aszkenazy
dyplomacja polska 1921–1923
historia polski 1918–1939
polska polityka zagraniczna w okresie międzywojennym
żydzi w polsce
podwójna świadomość
żydów
Opis:
Studium jest próbą opracowania działalności dyplomatycznej Szymona Askenazego po odrodzeniu państwa polskiego, a zwłaszcza najmniej znanej karty, jaką była jego walka o kształt granic odrodzonej Rzeczypospolitej w Genewie 1921–1923. Był to jeden z najgorętszych okresów w historii dyplomacji polskiej. Askenazy reprezentował interesy odrodzonej Polski, będącej jego ojczyzną z wyboru. Jego działania nie spotkały się jednak z powszechną aprobatą głównych obozów polityki polskiej. Był też rzecznikiem koncepcji podwójnej świadomości Żydów: żydowskiej i polskiej. Jego zdaniem Żydzi zachować winni swoją religię i kulturę, ale zarazem “niechaj połączą to z poczuciem polskości i patriotyzmu polskiego”.
The study is an attempt to describe the diplomatic activities of Szymon Askenazy after the revival of the Polish state, and especially their least known chapter, which was his struggle for the shape of the borders of the reborn Republic of Poland in Geneva, 1921–1923. It was one of the hottest periods in the history of Polish diplomacy. Askenazy represented the interests of the reborn Poland, his chosen homeland. However, his actions did not always receive general approval of the main camps of Polish politics. He was also a spokesperson for the concept of Jews’ double consciousness: Jewish and Polish. In his opinion, Jews should maintain their religion and culture, but at the same time “let them combine it with a sense of Polishness and Polish patriotism”.
Źródło:
Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej; 2017, 52, 3
2353-6403
1230-5057
Pojawia się w:
Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dwie misje rotmistrza Bolesława Długoszowskiego „Wieniawy” do Paryża w 1919 roku. Część 2: Emisariusz Belwederu przy szefie Francuskiej Misji Wojskowej w Polsce
Two Missions of Captain Bolesław Długoszowski “Wieniawa” to Paris in 1919. Part 2: Józef Piłsudski’s Emissary at the Side of the Head of the French Military Mission in Poland
Autorzy:
Wołos, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2234839.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
Bolesław Wieniawa-Długoszowski
Józef Piłsudski
Roman Dmowski
Polish diplomacy 1918–1939
Paris Peace Conference
Polish National Committee
French Military Mission in Poland
dyplomacja polska 1918–1939
paryska konferencja pokojowa
Komitet Narodowy Polski
Francuska Misja Wojskowa w Polsce
Opis:
Celem artykułu jest przedstawienie dwóch misji dyplomatyczno-wojskowych Bolesława Długoszowskiego „Wieniawy” do Paryża w pierwszej połowie 1919 r. W obu przypadkach był on wysłannikiem Józefa Piłsudskiego, którego interesy reprezentował we Francji w okresie paryskiej konferencji pokojowej. W trakcie misji Długoszowski zajmował się kluczowymi problemami związanymi z odbudową państwa polskiego, w tym wzmocnieniem jego potencjału militarnego, nawiązaniem stosunków z państwami ententy oraz Komitetem Narodowym Polskim.
The article aims to discuss two diplomatic and military missions to Paris carried out by Bolesław Długoszowski (“Wieniawa”) in the first half of 1919. In both cases, he was an envoy of Józef Piłsudski, whose interests he represented in France during the Paris Peace Conference. While there, Długoszowski dealt with key problems related to the reconstruction of the Polish state, including strengthening its military potential and establishing relations with the Entente powers and the Polish National Committee.
Źródło:
Dzieje Najnowsze; 2023, 55, 1; 5-23
0419-8824
2451-1323
Pojawia się w:
Dzieje Najnowsze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polskie tłumaczenia korespondencji Stanisława Augusta z Katarzyną II i Nikitą Paninem z lat 1769–1772,
The Polish translations of Stanisław August’s correspondence with Catherine II and Nikita Panin from the years 1769–1772
Autorzy:
Zielińska, Zofia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1193807.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Towarzystwo Naukowe w Toruniu
Tematy:
epistolography of monarchs
Polish translations
the Bar Confederation
the Czartoryski family
the Polish and Russian diplomacy
the first partition of the Rzeczpospolita
Opis:
Among the letters which Stanisław August exchanged with Catherine II and Nikita Panin in the times of the Bar Confederation there are several ones which were translated into Polish. The translations were probably connected with the propaganda offensive prepared by Stanisław August and the Czartoryski family, aimed at convincing the society that the monarch and the leaders of the “Family” did not inspire the dissenters to strive for political equality, nor did they support the kidnapping of the senators perpetrated by Nikolai Repnin. The translated texts prove that the king opposed the Russian actions. Eventually, Stanisław August did not decide to promote the translated texts, still less – to publish them.The attempt to conciliate the king and his uncles with the rebellious nations, which was to appease the country, did not bear fruit.
Źródło:
Zapiski Historyczne; 2015, 80, 3; 193-206
0044-1791
2449-8637
Pojawia się w:
Zapiski Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dyplomacja symboli w stosunkach między Polską a Niemcami na przełomie XX i XXI wieku
The Diplomacy of Symbols in the Relations between Poland and Germany at the Turn of the 21st Century
Autorzy:
Kącka, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/519214.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu. Wydawnictwo UMK
Tematy:
symbols
diplomacy
Polish-German relations
Opis:
End of the 1980s and early 1990s brought a complete change of almost all factors influencing the position of both Germany and Poland in the international arena. The two countries – for the first time in history – faced the challenge of regulating their neighborly relations based on democratic values and principles of international law. This situation was an opportunity to create the foundations of “good neighborliness and friendly cooperation”, but at the same time once again brought about the need to confront the past – especially the events dating back about 50 years. As it turned out, the two countries not only have not always been in agreement in the mutual perceptions of their place in the new political reality, but disagreed also in the interpretation of common history. In addition, they differ in their views on the shape of mutual relations and prospects for their development. The formal regulation of Polish-German relations in the form of agreements and treaties were confronted with different real-life practice – mainly because of the lack of political will on both sides, coupled with the weakness in terms of implementation of the above documents, and were not enough to solve a number of contentious issues. Also the constant presence in the discussion of current issues and disputes of the historical legacy and resulting burdens did not facilitate conducting a meaningful, to-the-matter dialogue. The article shows the place and role of the past history in contemporary Polish-German relations, how it is used in the political and social discourse, and how it affects the thinking and outlook of the two nations today.
Źródło:
Historia i Polityka; 2014, 11(18); 75-91
1899-5160
2391-7652
Pojawia się w:
Historia i Polityka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Z prac nad edycją Diariusza legationis JWJMci Pana Strażnika Wielkiego Koronnego odprawionej roku 1732
On the Editorial Work on Diariusz legationis JWJMci Pana Strażnika Wielkiego Koronnego odprawionej roku 1732On the Editorial Work on Diariusz legationis JWJMci Pana Strażnika Wielkiego Koronnego odprawionej roku 1732
Autorzy:
Rzepka, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1044118.pdf
Data publikacji:
2020-12-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Józef Sierakowski
diplomatic journey to Istanbul
diary
edition
Polish- Turkish relationships in the 18th century
Polish 18th-century diplomacy
Opis:
In this article, the author merely indicates the selected results of the work on the edition of Diariusz legationis JWJMci Pana Strażnika Wielkiego Koronnego odprawionej roku 1732 (The diary of the 1732 diplomatic journey of Crown Great Guard) kept in the archives of Adam Mickiewicz University Library in Poznań. The research carried out in order to prepare the editorial work presented in this article was focused on the authenticity, source and the author of the text. The analysed diary is a late-eighteenthor early-nineteenth-century copy of an earlier version made between 1744 and 1826 – which is when it was acquired for the library of Czerniejewo-Radomice owned by the Skórzewski Counts. It was dated as a result of research that covered such issues as the paper it was written on, the watermarks in it and the entries describing its origin. The copy was made in a manor, most likely in Waplewo Wielkie owned by the Sierakowski family of the Ogończyk coat of arms. It has been determined that apart from the copy kept in the University Library in Poznań and a related record of the diplomatic journey published in Kuryer Polski (Polish Courier) from 1732 to 1733, there were at least two versions of the text: a diary included in the collection of Waplewo library and the original it was a copy of, which could be both the diary and additional documents and letters related to the diplomatic journey.
Źródło:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Językoznawcza; 2020, 27, 2; 151-173
1233-8672
2450-4939
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Językoznawcza
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polacy w Niemczech w okresie wojny bolszewickiej 1920 roku i ich reemigracja
Poles in Germany in 1920 and Their Re-emigration
Autorzy:
Piotrowski, Mirosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1955059.pdf
Data publikacji:
2000
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
historia dyplomacji
konsulaty polskie w Niemczech
Polacy w Niemczech
reemigracja Polaków
Traktat Wersalski
opcja
optanci
wojna polsko-sowiecka 1920 r.
Plebiscyty na Górnym Śląsku
Polish diplomacy
Polish Consulates in Germany
Poles in Germany
re-emigration of Poles
Treaty of Versailles
option
opting people
Polish-Soviet 1920 war
Silesian Uprisings
Opis:
History of Poles in Germany and their returns to Poland in the period between signing the Treaty of Versailles on 28th June 1919 and the year 1921 were almost completely left unspoken of in historical literature, both Polish and German. On the basis of archival documents found in German archives: Politisches Archiv Auswärtiges Amt, HS Düsseldorf, STA Münster, and in Polish ones: Archiwum Akt Nowych PRM iMSZ, AP Bydgoszcz it has been penetratingly shown how Poles living in Germany at that time were involved in all the most important political events; among them in the plebiscites in Warmia, Masuria, Upper Silesia, the Silesian uprisings, revolution in Germany, Kapp-Lütwitz's coup d'état, class and party conflicts in the Ruhr as well as in Berlin. Actions taken against Poles during the Polish-Bolshevik war as well as the attitude of the German authorities and of the Polish diplomatic agencies towards them have been presented in detail. For the first time data have been presented concerning the ways of re-emigration and the statistics of Poles coming back. In the election to the Reichstag in 1920 in the districts of Rhineland and Westphalia over 60 thousand votes were cast for Polish candidates. In the discussed period also several hundred Poles were elected for the District Councils of Westphalia and Rhineland as well as for the parish councils there. In many places national school courses (Volksshochschulekurse) were conducted which were attended by nearly 4 thousand people. Preparations to the re-emigration action and the course the action took were slowed down because of lack of executive regulations enabling one to choose the country to which he declared his will to move along with his belongings. Polish emigration in Germany resented lack of tax regulations between the Polish and German sides. This was the reason why the special Association for defending emigrants was established. Many Poles coming back to Poland took up important offices of voivodes, town presidents, Members of Parliament and Senators there and Jan Brejski even was a candidate for the Prime Minister of the Polish Republic. They tried to give help to Poles that were persecuted in Germany. It seems that without a thorough investigation of the situation of Poles in Germany at that period it is hard to take an objective view of the events of the following years connected with exercising the options and the `compulsory re-emigration', the problem of national minorities in both countries and to look professionally at the diplomatic game of the representatives of Poland and Germany concerning the opting people and the Polish-German relations in general.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2000, 48, 2; 225-291
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Польське питання і слов’янська проблема у зовнішньополітичних планах Адама Чарторийського
Kwestia polska i problem słowiański w planach zewnątrzpolitycznych Adama Czartoryskiego
Autorzy:
Павлюк, Віктор
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/489367.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Naukowe w Żytomierzu
Tematy:
foreign policy,
diplomacy,
coalition,
Polish question,
Slavic problem
Opis:
The article deals with theoretical views and practical steps of the prominent Polish politician Adam Czartoryski on Polish question and problem of the Slavic peoples during his service in the diplomatic office of the Russian Empire. It is proved that Adam Czartoryski made comprehensive drafts of changes in international relations as opposed to the policy of Napoleon Bonaparte. The Prince was an adversary of the Napoleon’s political system and political structure which had been imposed to Europe by the French Emperor. The projects of A. Czartoryski raised many questions and looked forward; they were directed at limiting and reducing the influence of France and created conditions that prevented from reorganising the Europe’s political structure for the convenience of the one state. A. Czartoryski developed comprehensive plans for a Federal Europe in 1802-1805. In contrast to the Napoleonic politics, he sought to build an international policy based upon international law, rational and moral principles which would have guaranteed a lasting peace, security and justice to all the nations and peoples. Prince wanted freedom and independence for his people. Nonetheless, as the representative of the Foreign Ministry of the Russian Empire, he failed to embody the plan either in practical action, or clearly explicit in his political projects. The famous «Puławy Plan» provided for annexation of Polish lands from Prussia to Russia as part of the Empire without any possibilities of establishing an independent state.
Źródło:
Studia Politologica Ucraino-Polona; 2014, 4; 255-262
2312-8933
Pojawia się w:
Studia Politologica Ucraino-Polona
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-25 z 80

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies