Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "PLATON" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 97
Tytuł:
Wincenty Lutosławski i polski wkład w światowe badania nad Platonem
Autorzy:
Paczkowski, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/441917.pdf
Data publikacji:
2016-09-01
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
stylometria
Platon
Lutosławski Wincenty
Opis:
This article examines the historical and philosophical achievements of Wincenty Lutoslawski. Polish scholar occupied a lasting place in the global studies on Plato, had eventually resolving the famous "Platonic question", that is, the problem of chronology of the dialogues. As a result, the stylometry is today – and rightly so – referred to as the "Polish contribution" to these studies.
Przedmiotem analizy są historyczno-filozoficzne dokonania Wincentego Lutosławskiego. Polski uczony zajął trwałe miejsce w światowych badaniach nad Platonem, ostatecznie rozstrzygając słynną „kwestię Platońską”, czyli problem chronologii dialogów. W rezultacie stylometria bywa do dziś – i słusznie – określana jako „polski wkład” w te badania.
Źródło:
Galicja. Studia i materiały; 2016, 2; 113-125
2450-5854
Pojawia się w:
Galicja. Studia i materiały
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Platon o starości i ludziach starych
Plato about old age and aged people
Autorzy:
Zmorzanka, Anna Z.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/613307.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Platon
ludzie starzy
Plato
aged people
Opis:
The article presents Plato’s views on topic of the old age and aged people. There were talked the following topics over: (1) Plato’s terminology of the old age on the background of vocabulary arisen to first half of fourth age; (2) periodization of older age presented in Laws; (3) theory on topic of the aging presented in Timaeus; (4) how mean should lives through his own old age – for example the old man Cephalus; (5) view on topic of the elderly’s role in society; (6) laws of the elderly and project of social care in vision of ideal state. There was said in conclusion, that Plato was only one ancient author, who extensively appeared the problems of old age as well, but philosophical anthropology was that things, which joined different voices in cohesive theory.
Źródło:
Vox Patrum; 2011, 56; 73-104
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mit o Prometeuszu w Protagorasie Platona
Myth of Prometheus in the Protagoras by Plato
Autorzy:
Kołakowska, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2119679.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Platon
Protagoras
mit
Prometeusz
„Wielka Mowa”
Opis:
Protagoras is exceptional dialog of Plato because of using two modes of expression: mythos and logos. Both are used by Protagoras in Great Speech. But the fist one seems to be most important. Protagoras chose the mythical mode of expression when he described to Socrates how he make his pupils a good citizens and politicians. This famous sophist told the story about two brothers: Prometheus and Epimetheus. It’s easy to notice that Protagoras identifies with the clever Prometheus. But the attentive reader can notice that the Prometheus from the Protagoras’ myth made a decision with a fatal consequences. He entrust his brother – Epimetheus too responsible task. If the Prometheus would so clever he should predict this dramatic consequences of his decision (see the etymology of his name). It could be conscious and intentional effort of Plato who wanted to ridicule Protagoras, the main opponent of Socrates. This effect is so strong because Protagoras, who identifies with Prometheus, told the myth by himself in which Prometheus in fact is less clever one of two brothers.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2011, 58-59, 3; 27-37
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„System analityczny” Platona w relacji krytycznej Arystotelesa
Plato’s “Analytic System” in Aristotle’s Critical Account
Autorzy:
Wesoły, Marian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2013144.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Platon
Arystoteles
agrapha dogmata
analysis
Plato
Aristotle
Opis:
Ancient Platonists and Aristotelians considered the heuristic method of reasoning to first principles as “analysis.” It was derived from Greek geometrical practice. Plato’s theory of first principles, as we reconstruct it following Aristotle, postulated such an “analytic system.” In this system both sensible things and mathematical objects, ideas and eidetic numbers are gradually reduced to the same principles (ἕν – μέγα – μικρόν). In the reversal order, from the principles are genetically elicited eidetic numbers and through them numbers, mathematical objects, and sensible things. This is a great analytical system that in fact has a mathematical structure. It transcends the physical explanation of the Timaios and is a broad translation of the nature of things. Our considerations concern a reconstruction and debatable issues, and they follow the following topics: 1. Testimonia Platonica, 2. Analytic theory of principles and agrapha dogmata, 3. Contextual problem and the field of agrapha dogmata, 4. The construction of a system: a procedure from and toward the principles, 5. The alleged paradox: “Good – One.” Ethics or mathematics? 6. Written and unwritten dogmata: dialogue or system?
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2008, 56, 2; 299-320
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Platoński” Marsanes i jego pitagorejski wątek
The Platonist Marsanes and its Pythagorean theme
Autorzy:
Zmorzanka, Anna Z.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/612203.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Marsanes
Platon
pitagorejski wątek
Plato
Pythagorean theme
Opis:
The opening part of this paper presents the influences of Middle-Platonist philosophy discernible in the ontology presupposed in the Marsanes. These are particularly conspicuous in the hierarchical arrangement of reality. At the summit of the Universe there is Invisible God, second in the hierarchy comes Barbelo, the Mind, complete with the world of intellect (identified with Platonic ideas), then follows the Soul and the world of the sense perception, which is the reflection of ideas. The second part contains a discussion of the fragment NHC X 32, 12 - 33, 6. described in the literature as „Pythagorean”. The fragment contains reference to the two eternal principles: monas and dyas, as well as to the ten cosmogonical principles. In this context the question arises as to the relationship of the cosmogony assumed in this fragment and the one presupposed by the author of the Middle- Platonist exposition. Finally, it is concluded, that the Marsanes cosmogony is typical of its period in being a synthesis comprising themes drawn from ontology (and cosmology) of both: Neopythagoreanism and Middle-Platonism.
Źródło:
Vox Patrum; 2012, 57; 839-851
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Platoński naturalizm i poszukiwanie języka idealnego. Interpretacja dialogu Kratylos
Autorzy:
Tiuryn, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2106229.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Platon
filozofia starożytna
filozofia języka
język idealny
Opis:
Artykuł jest próbą interpretacji stanowiska Platona w sporze między naturalizmem i konwencjonalizmem w sprawie języka na podstawie dialogu Kratylos. Interpretacja tego dialogu jest nadal przedmiotem sporów we współczesnej literaturze. W artykule przedstawiam następującą interpretację Kratylosa: 1) Platon nie stara się wybrać jednego tylko stanowiska, ale łączy ze sobą naturalizm i konwencjonalizm; 2) specyfika jego tezy na temat języka polega na tym, że według niego konwencjonalizm opisuje faktyczny sposób funkcjonowania języka, zaś naturalizm jest pewnym postulatem dotyczącym tego, jak język powinien funkcjonować. Sformułowanie tego postulatu powinniśmy łączyć z religijnym wymiarem myśli Platona.
Źródło:
Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria; 2016, 2; 437-450
1230-1493
Pojawia się w:
Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Na skraju dróg i wód – Pamięci i Zapomnienia
Au carrefour des voies et des eaux – de la Mémoire et de l’Oubli
Autorzy:
Rybowska, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/19322589.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Mnemosyne
Lethe
poezja antyczna
Platon
lamellae aureae
Opis:
Le monde souterrain des Grecs anciens, royaume de Perséphone et de Hadès, apparaît dans la littérature grecque comme un locum tenebrum, un lieu d’obscurité permanente où descend tout homme post mortem. Notre réflexion dans le présent article vise en premier lieu à montrer le rôle et l’importance dans la culture grecque des deux notions de Mnémosyne et de Léthé. Ces deux puissances divines, perçues comme des daimones / numina et aussi comme deux éléments opposés, étaient emblématisées dans l’imaginaire comme les « eaux de la vie et de la mort » qui coulaient quelque part dans le monde souterrain à la bifurcation de deux chemins. Nous considérons aussi, dans un second temps, les tablettes ou lamelles d’or orphiques (lamellae aureae Orphicae) retrouvées par l’archéologie. Nommées souvent des « feuilles de mémoire » ou encore des « dons de mémoire », elles étaient en or et accompagnaient les mystes morts dans leurs tombes. Grâce à la formule religieuse incrustée en hexamètres, elles constituaient une sorte de référence qui aidait à guider les morts vers le chemin de la vie éternelle. Nous terminons par une analyse des eaux « de Mémoire et d’Oubli » coulant près des lieux sacrés où se trouvait l’oracle des morts, appelé nekromanteion / plutonium. Construits dans toute sorte de grottes et de crevasses, ces lieux de culte passaient dans la mentalité des anciens pour être le passage qui formait la transition entre deux mondes, celui des vivants et celui des morts.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica; 2013, 008; 5-17
1505-9065
2449-8831
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jeśli wszystko jest względne, to także fakt, że wszystko jest względne, jest względny. Czy relatywizm globalny umarł?
If everything is relative, then that everything is relative, is also relative. Is global relativism dead?
Autorzy:
Pietraszek, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/18653961.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Platon
Protagoras
relatywizm
samorefutacja
Plato
relativism
self-refutation
Opis:
Artykuł porusza zagadnienie najsilniejszego zarzutu względem stanowiska relatywizmu globalnego („wszystko jest względne”) – zarzutu samorefutacji („jeśli wszystko jest względne, to także fakt, że wszystko jest względne jest względny”). Zaprezentowane jest historyczne ujęcie zarzutu wywodzące się z dialogów Platońskich. Przedstawione są dwie interpretacje zarzutu z samorefutacji, z których pierwsza, a zarazem najpowszechniej przyjmowana, jest interpretacją ściśle logiczną, druga zaś pretenduje do bycia wierniejszą sposobowi argumentacji w starożytnej Grecji i jest zarazem słabszą wersją tego argumentu. O ile pierwsza wskazuje na logiczną niemożliwość istnienia stanowiska relatywizmu globalnego, czyli odnosi się do faktów niezależnie od tego, czy ktokolwiek tezy te wygłasza; o tyle druga ukazuje samorefutację jako argument retoryczny wymierzony wpodmiot utrzymujący relatywizm globalny. Na osłabienie zarzutu pozwala wprowadzenie rozróżnienia na samorefutację logiczną oraz pragmatyczną. Artykuł ma na celu ukazanie debaty dotyczącej relatywizmu u jej zarania, tj. w dyskusji Sokratesa z Protagorasem i zinterpretowania jej w sposób bliższy sposobowi argumentacji występującemu w tamtym okresie historycznym, a zarazem bardziej przychylny dla relatywizmu, nie popadając przy tym w logiczny anachronizm.
Global relativism, with its claim that everything is relative, is one of the most harshly criticized concepts in the history of philosophy. The strongest argument against it has been the argument from self-refutation ascribed originally to Plato. The paper presents strong and weak version of the argument in order to show the one that is best suited for the way of reasoning characteristic to the antique period and so that it shows that Plato’s argument against global relativism ought to be treated rather in dialectical than logical way. Consequently, it weakens the power of argument formulated in Plato’s Thaetetus and confutes the widely spread interpretation of it.
Źródło:
Internetowy Magazyn Filozoficzny Hybris; 2019, 47, 4; 22-35
1689-4286
Pojawia się w:
Internetowy Magazyn Filozoficzny Hybris
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Idea Dobra jako arche w Politei Platona
The Idea of the Good as Arche in Platos Politea
Autorzy:
Szlezák, Thomas Aleksander
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2015831.pdf
Data publikacji:
2003
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Sokrates
Platon
dobro
etyka
Socrates
Plato
good
ethics
Opis:
The article discusses Socrates' views on what the Good is that are presented by Plato in his Politea. It takes into consideration two interpretations: Socrates' statements contained in Politea on the one hand, and interpretation of the Good that functions in the so-called indirect tradition, that is in doxographic texts by Aristotle, Theophrast and other authors (Testimonia Platonica). According to Socrates the Good is the most fundamental principle of all that exists (arche), but Socrates did not define further what it is. According to the `indirect tradition' the Good is also a positive principle, and its essence is One. Besides the Good as One the `indirect tradition' also assumed existence of an unspecified duality. Mutual determining of these principles leads to the origin of reality. The author of the article tries to find an answer to the question: which of these interpretations of the Good is more accurate.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2003, 51, 1; 403-425
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Hasło sprawiedliwości społecznej jako wstęp do tyranii
Autorzy:
Breczko, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2195323.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Plato
utopia
revolution
equality
terror
Platon
rewolucja
równość
Opis:
Hasło sprawiedliwości społecznej różnie w historii było rozumiane; bywało podstawą przemian – w szerokim sensie tego słowa – demokratycznych, ale też okazywało się propagandowym „chwytem” i wstępem do tyranii. Platon był bodaj pierwszy, który w swojej opisowej koncepcji ewolucji ustrojów zwrócił uwagę na to, że demokracja – kiedy wątek „redystrybucji dóbr” w imię egalitaryzmu i zrównania wychodzi na plan pierwszy – niejako spontanicznie zamienia się w tyranię. Próbował temu zapobiec Arystoteles w swojej koncepcji politei. Chciałbym się zastanowić (w ogromnym, rzecz jasna, skrócie), na ile te koncepcje „sprawdzały się w historii” i są obecnie aktualne. Chciałbym też – na zakończenie – zaprezentować trzy modele „sprawiedliwości społecznej”: hierarchiczny (starożytny), oparty na równym kryterium (nowożytny, liberalny) oraz egalitarystyczny (utopijny, zrównujący), będący ideologią prowadzącą do scentralizowanej, arbitralnej, a nawet tyrańskiej władzy.
The slogan of “social justice” was variously understood in history; it was the basis of changes – in the broad sense of the word – democratic, but it also turned out to be a propaganda “catch” and an introduction to tyranny. Plato was perhaps the first who pointed out that democracy – when the theme of “redistribution of goods” and egalitarianism comes to the forefront – spontaneously turns into tyranny. Aristotle, in his policy concept (politeia), tried to prevent it. I would like to consider (in a nutshell) how these concepts “worked in history” and are currently valid. Finally, I would like to present three models of “social justice”: hierarchical (ancient), based on an equal criterion (modern, liberal) and egalitarian (utopian, leveling), which is an ideology leading to centralized, arbitrary and even tyrannical power.
Źródło:
Logos i Ethos; 2020, 53, 1; 209-230
0867-8308
Pojawia się w:
Logos i Ethos
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Chrześcijaństwo a reinkarnacja i metempsychoza w świetle polemiki Tertuliana z Platonem
The Christianity among reincarnation and metempsychosis in context of Tertullian’s contest with Plato
Autorzy:
Filipowicz, Adam M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/612009.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
reinkarnacja
metempsychoza
Tertulian
Platon
reincarnation
metempsychosis
Tertullian
Plato
Opis:
The aim of this article is to show what the standpoint of Christianity in first centuries was among pagan conviction and teaching about reincarnation and metempsychosis. The author of this dissertation analyses Tertullian’s treatise On the Soul in context of Plato’ Dialogues. The first part of article puts in order meaning of terms: life after the death, immortality, resurrection, metempsychosis, metensomatosis, palingenesis, reincarnation, pre-existence of the soul. In the second part are discussed most important aspects of Plato’ view on the soul. Then are presented arguments (15) which Tertullian used to criticize Plato’ teaching about ideas and theory of anamnesis and to overthrow theory of reincarnation and metempsychosis. The conclusion takes recollection of standpoint and documents of the Church with reference to discussed matters.
Źródło:
Vox Patrum; 2010, 55; 189-212
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Teoria malarstwa abstrakcyjnego a Platońska koncepcja sztuki
Theory of abstract painting and Plato’s conception of art
Autorzy:
Żak, Danuta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/629113.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:
abstrakcja
malarstwo
Mondrian
Platon
mimesis
abstract
painting
Plato
Opis:
The thesis of the paper is the statement that in theoretical assumptions of abstract painting the Platonic conception of art is to be found. It is an interesting coincidence, especially that it is independent and does not arise from inspiration of abstractionist painters by Plato’s philosophy or their reference to his conception of art. Plato, likewise, did not predict a development of such an art movement but despite that, in theoretical foundations of abstract painting the same truth cognitive assumptions can be identified as in Plato’s conception of art. They define its essence as well as function and value. They are also expression of Plato’s negative attitude to imitative painting.
Tezą artykułu jest twierdzenie, że w założeniach teoretycznych malarstwa abstrakcyjnego odnajdujemy Platońską koncepcję sztuki. Jest to interesująca zbieżność, tym bardziej że jest ona niezależna, nie wynika z inspiracji abstrakcjonistów filozofią Platona, czy odwoływania się do jego koncepcji sztuki. Także Platon nie zakładał rozwoju takiego kierunku w sztuce, a mimo to u podstaw teoretycznych malarstwa abstrakcyjnego odnajdujemy te same prawdziwościowe, poznawcze założenia co w Platońskiej koncepcji sztuki. Określają one zarówno jej istotę, jak i funkcję oraz wartość. Stanowią także wyraz negatywnego stosunku Platona do malarstwa naśladowczego.
Źródło:
Podstawy Edukacji; 2016, 9; 225-237
2081-2264
Pojawia się w:
Podstawy Edukacji
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Idee sprawiedliwości oraz własności w interpretacji Platona i Arystotelesa
Plato’s and Aristotle’s interpretations of idea of justice and property
Autorzy:
Jendrzejczak, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/588239.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Ekonomiczny w Katowicach
Tematy:
Arystoteles
Platon
Sprawiedliwość
Własność
Aristotle
Justic
Plato
Property
Opis:
Artykuł przedstawia poglądy dwóch starożytnych filozofów greckich: Platona i Arystotelesa, na kwestie sprawiedliwości oraz własności. Opisuje ich ogólne przekonania dotyczące sprawiedliwości, a także ich praktyczne zastosowania – odnoszące się do równości, szans dla kobiet oraz problemu niewolnictwa. Prezentuje również ich poglądy na temat własności prywatnej i kolektywnej, w tym arystotelesowską krytykę wymierzoną przeciwko wspólnotowej wizji Platona. Autor stara się ponadto odpowiedzieć na pytanie o aktualność przesłania Platona i Arystotelesa dla współczesności.
This article presents the views of two ancient Greek philosophers: Plato and Aristotle on issues of justice and property. It describes their general ideas of justice and their practical applications (equal opportunities for women and slavery). It also presents their views on private property including Aristotle's critique of Plato's communitarian conceptions.
Źródło:
Studia Ekonomiczne; 2015, 236; 9-20
2083-8611
Pojawia się w:
Studia Ekonomiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Platońskie idee i Eriugeny przyczyny prymordialne w kontekście ich przyczynowości i poznawalności
Plato’s ideas and Eriugena’s primordial causes
Autorzy:
Grzegorzyca, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/431022.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Plato
Eriugena
ideas
causes
cognition
Platon
idee
przyczyny
poznanie
Opis:
In Plato’s philosophical system ideas are eternal and constant objects that serve as patterns and causes of the material, changeable world. Things exist because they participate in ideas. In Eriugena’s philosophical system causes are eternal objects created by God that serve as source of order and the excellent creature. In an absolute sense ideas and causes are unknowable, although they are available to the human intellect to a certain extent. This article attempts to compare ideas and causes to understand them as well as to examine their role as causes of the changeable world. It is worth drawing such a comparison, for both Plato and Eriugena are central figures in the European culture and for our civilization.
W systemie filozoficznym Platona idee to wieczne i niezmienne byty, które są wzorami i przyczynami dla świata fenomenów. Rzeczy są tym czym są, ponieważ uczestniczą w ideach. W systemie filozoficznym Jana Szkota Eriugeny przyczyny prymordialne to stworzone przez Boga wieczne byty, które stanowią źródło porządku i doskonałą formę stworzenia. W sensie absolutnym idee i przyczyny prymordialne wymykają się ludzkiemu poznaniu, choć w pewnej mierze pozostają dostępne dla intelektu. Artykuł jest próbą ukazania idei i przyczyn w kontekście ich przyczynowości i poznawalności. Warto, zdaniem autora, podjąć próbę takiego porównania, ponieważ Platon i Eriugena to postacie znaczące dla europejskiej kultury i naszej cywilizacji.
Źródło:
Studia Philosophiae Christianae; 2017, 53, 4; 31-47
0585-5470
Pojawia się w:
Studia Philosophiae Christianae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Retoryka w służbie przywódcy politycznego
The rhetoric in the service of political leaders
Autorzy:
Czapińska, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/679296.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Katedra Italianistyki. Polskie Towarzystwo Retoryczne
Tematy:
Machiavelli
lider polityczny
Platon
Cyceron
political leader
Plato
Cicero
Opis:
Powstały u zarania demokracji ateńskiej spór o rolę retoryki w działalności przywódcy politycznego nie wygasł wraz z końcem tego ustroju. Jego przebieg możemy śledzić m. in. na kartach tekstów Platona, Cycerona i Machiavellego. Platon deklaruje się jako przeciwnik sofi stycznego traktowania retoryki jako narzędzia służącego do manipulacji drugim człowiekiem. Cyceron uznaje, że stosowanie technik retorycznych w celu sterowania wolą słuchacza jest dopuszczalne jedynie w przypadku polityka, którego etyczna postawa jest gwarantem ich prawidłowego wykorzystania. W ujęciu Machiavellego natomiast retoryka odzyskuje charakter, jaki posiadała w przekonaniu sofistów – ma służyć przywódcy politycznemu w realizacji jego planów. Okazuje się zatem, że na skutek odmiennego rozumienia rzeczywistości państwowej, wynikającego głównie z przypisywania różnej wagi orientacji etycznej jednostek sprawujących władzę, wspomniani autorzy dochodzą do odmiennych wniosków, a zainicjowana przez starożytnych Greków dyskusja po wiekach wraca do punktu wyjścia.
A dispute ignited at the dawn of the Athenian democracy about the role of the rhetoric in the activities of political leaders did not fade out completely at the end of that regime. Its course we can track inter alia on the pages of texts written by Plato, Cicero and Machiavelli. Plato speaks against the rhetoric sophistically understood as a tool serving to manipulate other people. Cicero concludes that the use of rhetorical techniques in order to take control over listener’s will is allowed only for a politician, whose ethical attitude is the guarantee of their proper use. However, from the Machiavelli’s perspective, the rhetoric retrieves its sophistic character - to serve political leaders to fully implement their plans. It appears then that on account of different perceptions of the state’s reality, which arise from the particular inclination to attach various levels of importance to the moral sense of individuals in power, these authors come to contrastive conclusions, and the discussion initiated by the ancient Greeks goes back to the starting point centuries later.
Źródło:
Res Rhetorica; 2015, 2, 4; 19-29
2392-3113
Pojawia się w:
Res Rhetorica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 97

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies