Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:

Kościół prawosławny w dziejach Rzyczypospolitej

Autorzy:

Mironowicz, Antoni

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/553468.pdf

Data publikacji:

2000-06-30

Wydawca:

Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów

Tematy:

Rzyczypospolita
Kościół prawosławny

Opis:

Historia chrześcijaństwa na ziemiach Rzeczypospolitej ukazuje nam, że na jej terenie doszło do spotkania dwóch wielkich tradycji religijno-kulturowych: wschodniej (bizantyjsko-ruskiej) i zachodniej (łacińskiej). Prawosławie było stałym elementem struktury wyznaniowej kraju, w niektórych jego regionach religią dominującą. W historii wielu narodów dawnej Rzeczypospolitej prawosławie stanowiło ich podstawową religię, fundamentalny element ich świadomości, kształtujący rodzimą kulturę i tożsamość. Prawosławie określiło krąg cywilizacyjno-kulturowy Białorusinów i Ukraińców. Późniejsze oddziaływanie na te narody innych wyznań i Kościołów miało drugorzędne znaczenie. Uniwersalistyczny aspekt chrześcijaństwa, tak istotny w średniowieczu, w dziejach Rzeczypospolitej doprowadził do wypracowania specyficznej tradycji kulturowo-religijnej, zwłaszcza na ziemiach Wielkiego Księstwa Litewskiego. Ta wielowyznaniowa tradycja, gdzie prawosławie było naturalnym jej elementem, stanowiła specyfikę Rzeczypospolitej.

Źródło:

Sympozjum; 2000, 1(6); 39-60
2543-5442

Pojawia się w:

Sympozjum

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:

Jedność chrześcijan w oficjalnych wypowiedziach Kościoła prawosławnego

Autorzy:

Leśniewski, Krzysztof

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/553877.pdf

Data publikacji:

2000-06-30

Wydawca:

Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów

Tematy:

ekumenizm
prawosławie
Kościół prawosławny

Opis:

W swoim wystąpieniu postaram się bardzo skrótowo przedstawić, jak na przestrzeni dwudziestego wieku Kościół prawosławny odnosił się do ekumenizmu. Ze względu na rozległość tego zagadnienia, ograniczę się tylko do kilku najważniejszych encyklik i oficjalnych stanowisk prawosławia wyrażonych w odniesieniu do Światowej Rady Kościołów. Nie będę się odwoływał do wypracowanych w ramach dialogów uzgodnień przedstawicieli Kościoła prawosławnego z innymi Kościołami. W formie syntezy ukażę istotne rysy świadectwa prawosławia w ruchu ekumenicznym. Rozpocznę od postawienia fundamentalnego pytania, czym dla prawosławnych jest ekumenizm.

Źródło:

Sympozjum; 2000, 1(6); 31-37
2543-5442

Pojawia się w:

Sympozjum

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:

Pojęcie laikatu i kleru w Kościele prawosławnym
The Concept of Laity and Clergy in the Orthodox Church

Autorzy:

Kostiuczuk, Jakub

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/2168704.pdf

Data publikacji:

2018

Wydawca:

Akademia Supraska

Tematy:

Kościół prawosławny
kler
laikat
hierarchia

Opis:

The article describes the terminological issues referring to the concept of laity and clergy on the basis of the Holy Scripture and their use in the early Christian Church. In the further part of the article, we refer to the formation of the clergy, its degrees and the requirements and privileges basing on the canons. The question of various translations of canons into modern languages is also discussed, with reference to concepts related to clergy and laity. The last part of the article is devoted to the Orthodox understanding of the role and service of the laity in the Orthodox Church.

Źródło:

Latopisy Akademii Supraskiej; 2018, Rola laikatu w życiu Cerkwi, 9; 8-17
2082-9299

Pojawia się w:

Latopisy Akademii Supraskiej

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:

Cele edukacyjne i wychowawcze nauczania religii prawosławnej w szkołach w latach 1918–1932
Educational and Upbringing Purposes of Teaching the Orthodox Religion in Schools in 1918–1932

Autorzy:

Borkowski, Andrzej

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/2171239.pdf

Data publikacji:

2020

Wydawca:

Akademia Supraska

Tematy:

katecheza
nauka religii
Kościół prawosławny

Opis:

The general goal of teaching the Orthodox religion in schools after Poland gained independence in 1918 was to consolidate religious truths and deepen moral principles among children, so that in their later life they could work on deepening the truths of faith and take an active part in the life of the Church. A catechist should be not only a lecturer, but above all an example of the principles of Christian morality, be able to teach students at least the elementary basics of contemporary threats, point out differences with other faiths, and at the same time become a lecturer, apologist and missionary. In the process of teaching and upbringing, attention was paid to knowledge and attitudes that influenced the observance of the principles of faith. When teaching the Orthodox religion, the teacher always remembered the three most important goals: mind education, emotional education, and moralpractical education. The above hierarchy of values made it possible to further deepen the children’s religious knowledge, faith and lively and conscious participation in the services. The formulated goals of teaching the Orthodox religion in schools until 1932 reflected the spirit of the times and changes taking place in the Orthodox Church and the State.

Źródło:

Latopisy Akademii Supraskiej; 2020, Dzieci w kulturze duchowej Prawosławia, 11; 89-104
2082-9299

Pojawia się w:

Latopisy Akademii Supraskiej

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:

Nierozerwalność małżeństwa w Kościele prawosławnym
Indissolubility of Marriage in the Orthodox Church

Autorzy:

Kałużny, Tadeusz

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/554145.pdf

Data publikacji:

2010-12-31

Wydawca:

Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów

Tematy:

nierozerwalność małżeństwa
małżeństwo
Kościół prawosławny

Opis:

The Orthodox Church lays a big emphasis on indissolubility of marriage as the Roman Catholic Church does. However, the Orthodox Church does not treat the indissolubility as an absolute requirement of the law, but as a moral ideal which should be defended by the Church. When the indissolubility turns out to be inaccessible - the spouses having not become mature enough for receiving the mystery which the Church entrusts them with – then the Orthodox Church allows for a divorce and another marriage of the divorced. Attempts at justifying the practice of divorce in the Orthodox tradition focus on three basic arguments: 1/ a literal interpretation of Matthew’s clause (5:32); 2/ a specific concept of marriage in which the emphasis is put on its personalistic and synergic dimension; 3/ reference to the “principle of oikonomia”. So far, the issue of marriage indissolubility has not been subject of a broader debate in the ecumenical dialogue between the Roman Catholic Church and the Orthodox Church. The documents of the dialogue were confined to stating the differences between the Roman Catholic and Orthodox positions on this issue. These differences have their pastoral implications, especially in the context of determining the singleness of persons who were ever married in the Orthodox Church.

Źródło:

Sympozjum; 2010, 1(19); 41-60
2543-5442

Pojawia się w:

Sympozjum

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:

Udział przedstawicieli Kościoła prawosławnego w pracy systemu parlamentarnego Rzeczypospolitej w końcu XVI wieku
Participation of Orthodox Church in parliamentary system of Polish-Lithuanian Commonwealth at the end of 16th century

Autorzy:

Padalinski, Uładzimir
Wojciechowski, Leszek
Ryba, Mieczysław

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/chapters/23943220.pdf

Data publikacji:

2017-10-31

Wydawca:

Archiwum Główne Akt Dawnych

Tematy:

Kościół prawosławny
Cerkiew
parlamentaryzm
Rzeczpospolita

Opis:

Celem artykułu jest zbadanie udziału Kościoła prawosławnego jako odrębnej instytucji społecznej, w pracy sejmików powiatowych Wielkiego Księstwa Litewskiego i sejmu walnego Rzeczypospolitej w latach 1569–1596. Badanie opiera się na analizie instrukcji na synod kościelny, złożoną na zjeździe (nieformalnym sejmiku) szlachty prawosławnej Wielkiego Księstwa Litewskiego w Wilnie w 1594 r. Do połowy XVI w. najwyższa hierarchia Kościoła brała udział w zjazdach regionalnych i sejmie walnym Wielkiego Księstwa i miała bezpośredni wpływ na podejmowanie decyzji w sprawach kościelnych. Jednak po reformach systemu państwowego Wielkiego Księstwa Litewskiego w połowie lat 60. XVI w. i po zawarciu unii lubelskiej w 1569 r. hierarchowie Kościoła prawosławnego faktycznie pozostali poza strukturami władzy przedstawicielskiej. Niemniej jednak, autor dochodzi do wniosku, że w końcu XVI w. Kościół prawosławny miał realną możliwość uczestniczenia w pracy systemu parlamentarnego Rzeczypospolitej. W tym celu metropolita i biskupi mogli wysyłać na sejmiki powiatowe Wielkiego Księstwa oficjalne pisma, w których zgłaszali istotne dla Kościoła zagadnienia. Z kolei szlachta mogła włączać te kwestie do instrukcji wydawanych swoim posłom na sejm, a zatem przedstawić je do rozpatrzenia sejmowi walnemu Rzeczypospolitej. Należy podkreślić, że zarówno szlachta, jak i hierarchowie Kościoła uznawali taki sposób odwołania się do instytucji przedstawicielskich Wielkiego Księstwa Litewskiego i Rzeczypospolitej jako całkowicie możliwy i zgodny z prawem. Zbadane źródła pokazują, że szlachta prawosławna Wielkiego Księstwa Litewskiego w końcu XVI w. była aktywną grupą polityczną, która broniła przestrzegania swoich praw i interesów religijnych. W artykule jest również wyjaśniona wyznaniowa przynależność niektórych przedstawicieli regionalnych elit politycznych Wielkiego Księstwa. Tak więc, marszałek hospodarski, kniaź Michał Drucki Sokoliński i Jan Tryzna byli wyznawcami prawosławia, a nie protestantami, jak to niekiedy jest przedstawiane w historiografii.
The objective of the article is to research the participation of Orthodox Church, as separate social institution, in work of district parliaments (sejmik powiatowy) of the Grand Duchy of Lithuania and General Sejm of the Commonwealth in 1569–1596. The work is based on analysis of instructions for the Church synod, submitted on rally (informal sejmik) of Orthodox nobility of the Grand Duchy of Lithuania in Vilnius in 1594. Until mid-16th century, highest echelons of Church hierarchy have participated in regional rallies and General Sejm of the Grand Duchy, thus having direct influence on decision making with respect to matters of the church. However, after the reforms of state system of the Grand Duchy of Lithuania in 1560s, and the Union of Lublin of 1569, leaders of the Orthodox Church have remained de facto outside of the structures of representative power. Nonetheless, the author draws a conclusion that at the end of 16th century the Orthodox Church had a real possibility of participating in the work of Commonwealth’s parliamentary system. With that purpose, the Metropolitan Bishop and other bishops were able to send official letters to district parliaments of the Grand Duchy, raising issues important for the Church. In turn, the nobles could include those in instructions issued to their deputies to Sejm, thus presenting them to the General Sejm of the Commonwealth for consideration. It should be emphasized, that both the nobility and Church leaders considered such a procedure for appealing to representative institutions of the Grand Duchy and the Commonwealth to be completely valid and legal. Investigated sources indicate, that Orthodox nobility of the Grand Duchy of Lithuania at the end of 16th century was an active political group, which defended its rights and religious interests. The article also clarifies religious affiliation of some of the representatives of regional political elites of the Grand Duchy. Thus, Hospodar Marshal, Duke Michał Drucki Sokoliński and Jan Tryzna were Orthodox, not Protestant, as they are sometimes presented in historiography.

Źródło:

Rola Kościoła w dziejach Polski. Kościoły w Rzeczypospolitej; 367-378
9788394837433

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:

Prawosławne koncepcje rozwiązania współczesnych problemów nacjonalistycznych

Autorzy:

Ławreszuk, Marek

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/2167281.pdf

Data publikacji:

2011

Wydawca:

Akademia Supraska

Tematy:

Kościół prawosławny
nacjonalizm
Orthodox Church
Nationalism

Opis:

The aim of the paper is to show how to solve contemporary nationalistic issues, known also as „ethnophiletism”, in Orthodox way. Although nationalism is not the ecclesiological problem, its ideas affect the Church, too. The aim of this study is to identify problems, which arising from these nationalistic ideas touch the Church, and to present some ways of solving them. This paper indicates the difference between Orthodox and secular understanding of the term „nation”. The Church attitude to nationality and related issues is not based on a secularism, but it takes as a foundation Christ’s teachings . The paper indicates the problematical questions, in which the clash between the Church teaching and the nationalistic ideas takes place. Church problems based on the ethnic and nationalistic ideas are especially emphasized in this article. Ethnic problems in the Church are presented as an ecclesiological distortion and redefinition of Christian ideals, from which the issue of ethnophiletism was discussed more detailed. The paper shows the problems and also indicates possible solutions in the spirit of the Orthodox Church teaching. Discussing questions of the universal councils decisions and returning to the original ecclesial standards, this paper points out the necessity of eliminating dangerous ideas inside the Church.

Źródło:

Latopisy Akademii Supraskiej; 2011, Kościół prawosławny na Bałkanach i w Polsce – wzajemne relacje oraz wspólna tradycja, 2; 205-215
2082-9299

Pojawia się w:

Latopisy Akademii Supraskiej

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:

Wysłannicy patriarchy konstantynopolitańskiego na soborach w Rzeczypospolitej w XVI wieku
Representatives of the Patriarch of Constantinople in the Orthodoxies Synods in Polish-Lithuanian Commonwealth in 16th Century

Autorzy:

Borkowski, Andrzej

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/2171220.pdf

Data publikacji:

2014

Wydawca:

Akademia Supraska

Tematy:

Kościół prawosławny
egzarcha
Rzeczpospolita
patriarcha Konstantynopola

Opis:

The offer of the deputies of the patriarch of Constantinople in the orthodoxies synods in Polish-Lithuanian Commonwealth is very important. The ecumenical patriarchs sent or appoint to the Kingdom of Poland in the 16th century yours messengers: Abrahamios, hieromonk Philipos, archbishop of Galata, bishop of Litea and Rendina Damascen, archimandrite Dionisios Rallis Palaiologos, archdeacon Nikiforos Parashis, patriarch’s translator Theodor, patriarch of Antioch Joachim V, archbishop of Domenik and Elasson Arsenios, metropolitan of Dyrrachium Paisios, bishop of Moglen Theofanes, bishop of Luck Cyril Terlecki, metropolitan of Kiev Michal, archbishop of Cyprus Laurentios, archimandrite Cyrillos Lucaris, prince Constantine Ostrogsky, bishop of Lvov Gedeon, archdeacon Cyprian, hieromonk Sofronios, hierodeacon Isaac, monk Ivan Vishensky. The patriarch of Constantinople Jeremiah II appointed a new metropolitan, took care function of the local Synod. The metropolitan Elassonos Arsenios worked as teacher in Lvov and published Grammar of the Greek language. The Church Union was officially declared at the Synod of Brest (1596) and the Polish authorities resorted to violent means in order to apply it hit against the Orthodoxy was the pass of all the bishops of the Orthodox Church in Poland excluding both of them into the union. Protagonist in the faith against the union was the patriarch of Alexandria Meletios Pigas and of course locally through a bitter correspondence. Nikiforos Parashis and Cyrillos Lucaris achieved to organize the antyunion Synod of Brest (1596) which condemned the bishops in union. After the Synod of Brest (1596) in different ways the patriarch’s exarches together with the Orthodox brotherhoods took over the role in saving the Orthodoxy. Through their participations in the Polish fight the patriarch’s exarches couldn’t erase the image of the union, but without doubt created and supported the strength for fight against the union keeping unquenched the flame of the Orthodoxy especially in the metropolis of Kiev.

Źródło:

Latopisy Akademii Supraskiej; 2014, Synody Cerkwi Prawosławnej w I Rzeczypospolitej, 5; 103-120
2082-9299

Pojawia się w:

Latopisy Akademii Supraskiej

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:

Попытки реформ в Латвийской Православной Церкви во второй половине 30-х годов ХХ века
The attempts od the reforms in the Latvian Orthodox Church in the second half in the years of the 30-ies of the 20th century

Autorzy:

Гаврилин, Александр

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/2171303.pdf

Data publikacji:

2013

Wydawca:

Akademia Supraska

Tematy:

reforma kalendarzowa
latynizacja
Łotewski Kościół Prawosławny

Opis:

The article is devoted to reforms, which metropolitan Augustine (Petersons) tried to carry out in the Latvian Orthodox Church during the period of authoritative board of president Karlis Ulmanis. In 1936-1940 the metropolitan tried to transfer Church to a new calendar. He ordered to carry out church services only in Latvian and to form the Latvian communities in all orthodox communities. The reforms of metropolitan Augustine, which haven’t been supported by believers, failed.

Źródło:

Latopisy Akademii Supraskiej; 2013, Kalendarz w życiu Cerkwi i wspólnoty, 4; 175-185
2082-9299

Pojawia się w:

Latopisy Akademii Supraskiej

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:

Prawosławna diecezja litewska w 1914 roku

Autorzy:

Rusnak, Denis

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/2171212.pdf

Data publikacji:

2014

Wydawca:

Akademia Supraska

Tematy:

diecezja litewska
Kościół prawosławny
gubernia wileńska

Opis:

The Orthodox Lithuanian diocese came into existence as a result of the reform of the Greek-Catholic Church which bishop Joseph Siemaszko (Syemashko) took. Connecting it was a natural consequence of the reform of the Uniate rite last with an Orthodox Church and creating of the Orthodox Lithuanian diocese in 1840. The Lithuanian diocese spread through provinces of Vilnius and Hrodna, and from 1842 new founded province of Kowno. In 1900 a Hrodna diocese was singled out from the Lithuanian diocese, of which border became covered from border of Hrodna province. For the entire period from 1840 the Orthodox Lithuanian diocese aspired to 1914 for enhancing one’s position in the society mixt up religiously and partly dominated by the Latin Church. The Orthodox Lithuanian diocese put the reinstatement for itself behind the target former, from times before EU, of position of the Orthodox Church in the society. Creating culture role of an Orthodox Church, she had to a considerable degree, to shape the face of the society of the country of the north-western Russian Empire. Simultaneously the Lithuanian diocese struggled from rooted amongst faithful with Uniate piety. Moreover complex situation of the society mixt up religiously and ethnically in the country, which the majority of faithful members of the Orthodox Church was peasants, dependent on Catholic peasants, in required the unceasing pastoral and missionary care. In the Orthodox Lithuanian diocese in 1840-1914 years it is possible to describe the situation the fight for the Orthodox faith in the country and fight for the Orthodox face of the country. Simultaneously an Orthodox Church didn’t aspire for the proselytism, only to keeping its assets and restoring the social-cultural former item for oneself. It is possible to assess 1914 Orthodox bishops, clergy, brotherhoods as recapitulating activity and faithful in aspiring at this target. The outbreak of the First World War disrupted the development and further functioning of the Orthodox Lithuanian diocese. The revolution of 1917, the outbreak of the civil war and the collapse of the Russian Empire caused the subdivision of the Orthodox Lithuanian diocese, of structure for which they were not only in various countries, but also in different territories of jurisdiction of Sextons. Assessing the situation of the Orthodox Lithuanian diocese in 1914 it is possible to come to the conclusion to what extent a development of the Orthodox faith was effective on Lithuania, western Belarus and Podlasie after uniting the Uniate Church with the member of the Orthodox Church, what step the Orthodox faith shaped the cultural and religious face of the country in and what legacy the Orthodox Lithuanian diocese left by an ordeals and experience of the 20th century

Źródło:

Latopisy Akademii Supraskiej; 2014, Synody Cerkwi Prawosławnej w I Rzeczypospolitej, 5; 221-234
2082-9299

Pojawia się w:

Latopisy Akademii Supraskiej

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:

Walka o uznanie. Kościół prawosławny w Polsce i jego starania o akceptację autokefalii przez Rosyjski Kościół Prawosławny w latach 1923–1928
The Struggle for Recognition. The Orthodox Church in Poland and Its Efforts to Recognize Its Autocephaly by the Russian Orthodox Church, 1923–1928

Autorzy:

Wysocki, Roman

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/33916528.pdf

Data publikacji:

2023

Wydawca:

Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej

Tematy:

Orthodoxy
Orthodox Church in Poland
Russian Orthodox Church
autocephaly
Prawosławie
Kościół prawosławny w Polsce
Rosyjski Kościół Prawosławny
autokefalia

Opis:

Podpisanie w 1924 r. przez patriarchę konstantynopolitańskiego tomosu nadającego autokefalię Kościołowi prawosławnemu w Polsce nie kończyło starań o pełne uznanie jego samodzielności. Kluczowym elementem było jeszcze uznanie tego aktu przez autokefaliczne Kościoły prawosławne. Największe problemy napotkano w kontaktach z Rosyjskim Kościołem Prawosławnym, który uważał, że tylko on miał prawo wydawać akt zezwalający na usamodzielnienie się Kościoła prawosławnego w Polsce. W latach 1923–1928 pomiędzy zwierzchnikami obu Kościołów trwała wymiana korespondencji, która choć nie doprowadziła do porozumienia, to jednocześnie pokazywała ich stanowiska.
The tomos by the Patriarch of Constantinople that granted autocephaly to the Orthodox Church in Poland in 1924 did not end the efforts to independence that Church. The main question was the recognition of the act by all of the other Orthodox Churches. The greatest problems were encountered in contacts with the Russian Orthodox Church, which believed that only it had the right to issue an act allowing the Orthodox Church in Poland to become independent. There was an exchange of correspondence between the heads of the both Churches (1923–1928), which did not lead to an agreement, but at the same time showed their stances.

Źródło:

Res Historica; 2023, 56; 1329-1375
2082-6060

Pojawia się w:

Res Historica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:

Sobory wileńskie 1509 i 1514 roku
Vilnius councils from 1509 and 1514

Autorzy:

Mironowicz, Antoni

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/2171222.pdf

Data publikacji:

2014

Wydawca:

Akademia Supraska

Tematy:

Sobory wileńskie
Kościół prawosławny
Wielkie Księstwo Litewskie

Opis:

Both councils of Vilnius, the first in 1509 and the second in 1514, greatly improved the functioning and internal organization of the Orthodox Church and strengthened the discipline and moral state of the Ruthenian clergy. The council of 1509-1510 led to a reduction of fraud and the various inappropriate practices prevailing in the Orthodox Church (buying cathedrals episcopal seats of the Orthodox Church, bishops being insubordinate against the metropolitan, the absence of lords on the councils, lack of pastoral care of the laity and clergy, lawlessness of the laity and their interference in the affairs of the Orthodox morality of the clergy). Arrangements were also made to strengthen the authority of the metropolitan and lords in the Church over that of the secular and religious clergy and laity in order to reduce the impact on the internal life of the Church. The council of 1514 canonized Elizeusza Lavryshevskogo and this new development of his canonization led to his worship among the faithful of the Orthodox Church throughout the Grand Duchy of Lithuania.

Źródło:

Latopisy Akademii Supraskiej; 2014, Synody Cerkwi Prawosławnej w I Rzeczypospolitej, 5; 71-82
2082-9299

Pojawia się w:

Latopisy Akademii Supraskiej

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:

Kalendarze używane w życiu liturgicznym Kościoła prawosławnego
Calendars used in the liturgical life of the Orthodox Church

Autorzy:

Kostiuczuk, Jakub

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/2171313.pdf

Data publikacji:

2013

Wydawca:

Akademia Supraska

Tematy:

kalendarz liturgiczny
Pascha
Kościół prawosławny
reforma
gregoriańska

Opis:

The calendar in a crucial element of the liturgical sphere of the Orthodox Church. All the attempts to change any detail in the calendar had significant consequences. At the very beginning the Christians celebrated Passover together with the Jews. The persecution of the Christian Church resulted in a great differentiation between Christian and Old Testament tradition. With the passage of time, the Christian Passover was celebrated at different time, on a fixed date, and the rules which were supposed to help to compute the exact date of Passover established at that time, are still being used in the Orthodox Church. The reform of a calendar raised by Pope George was introduced in 1582. According to its reformers, the spring equinox was to be always dated on 21st of March, and the 21st day of March did not mean only the earliest celebration of Jewish Passover but the spring equinox as well. The reintroduction of a new calendar style into the liturgical practice of the Orthodox Church (sometimes called a new Julian calendar), which also occurred in particular local churches is, in fact, illogical. The admission of the reforms and leaving the date of Passover computed with the Julian calendar resulted in the introduction of two calendars into the Orthodox Church. Additionally, a constant date change of nonshifting celebrations towards the shifting ones imputed on the basis of a standing rule of Passover boards, will introduce further changes in so called typik, which will cause an inevitable confusion in liturgical practice of mass serving.

Źródło:

Latopisy Akademii Supraskiej; 2013, Kalendarz w życiu Cerkwi i wspólnoty, 4; 59-68
2082-9299

Pojawia się w:

Latopisy Akademii Supraskiej

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:

Orthodox Education in Poland
Edukacja prawosławna w Polsce

Autorzy:

Mironowicz, Antoni

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/420408.pdf

Data publikacji:

2016

Wydawca:

Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku

Tematy:

Orthodox Church
Education
Polska
Kościół prawosławny
Edukacja
Polska

Opis:

The Orthodox educational system has been meeting important tasks, which is raising a general mental level of clergy and faithful. Its foundation was driven by needs of the Orthodox Church. Educating a young generation in the spirit of the Orthodoxy happened to be the main task of the enlightened class. Brotherhood, monastery and parish school were to be part of this program. The Orthodox education shaped religious life, helped preserve the religious and national identity of the believers. An evidence of that is the fact, that only those localities preserved “the Greek faith “, in which next to the monasteries were schools. Higher education, and espe- cially Mohyla Academy, shaped by the then elite, played a vital role in the history of Orthodox Church in the Republic and neighboring countries. A similar role had to play in the interwar period College of Orthodox Theology at the University of Warsaw and in post-war Orthodox Section of the Christian Academy of Theology Presented here outline of history of Orthodox education in Poland indicates to the, appreciated by clergy and hierarchy, need of development of theological schools. Theological schools played and still play important role in shaping the attitudes of clergy and faithful. Schools provide necessary pastoral resources, shape Orthodox cultural and scientific environment. Theological education has remained an essential element for the proper functioning of Orthodox Church in the Polish Republic.
Prawosławny system oświatowy spełniał ważne zadania w podniesieniu ogólnego poziomu umysłowego społeczności ruskiej. Jego powstanie wynikało z potrzeb Cerkwi. Wychowanie młodego pokolenia w duchu prawosławnym stało się głównym zadaniem warstw oświeconych. Szkoły brackie, przyklasztorne i przycerkiewne miały być elementem tego programu. Szkolnictwo prawosławne kształtowało życie religijne, pozwoliło zachować tożsamość wyznaniową i narodową wiernych. O jego znaczeniu świadczy fakt, że jedynie te miejscowości zachowały ,,wiarę grecką”, w których obok monasterów istniały szkoły. Szkolnictwo wyższe, a zwłaszcza Akademia Mohylańska, formowało ówczesne elity, które odegrały istotną rolę w dziejach Kościoła prawosławnego w Rzeczypospolitej i w krajach sąsiednich. Przedstawiony rys dziejów szkolnictwa prawosławnego w Rzeczypospolitej wskazuje na docenianie przez hierarchię i duchowieństwo potrzeby rozwoju szkół teologicznych. Uświadomienie konieczności dobrego przygotowania kadr w odległej i mniej odległej przeszłości potwierdza, wysoki stan świadomości religijnej elit prawosławnych. Szkoły teologiczne odgrywały i odgrywają ważną rolę w kształtowaniu postaw duchowieństwa i wiernych. Szkoły dostarczają niezbędnej kadry duszpasterskiej, kształtują prawosławne środowiska kulturalne i naukowe. Szkolnictwo teologiczne zawsze było i pozostaje niezbędnym elementem do prawidłowego funkcjonowania Kościoła prawosławnego w Rzeczypospolitej.

Źródło:

ELPIS; 2016, 18; 27-35
1508-7719

Pojawia się w:

ELPIS

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:

Rola laikatu w procesie udzielania autokefalii
The Role of the Laity in the Process of Autocephaly

Autorzy:

Borkowski, Andrzej

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/2168705.pdf

Data publikacji:

2018

Wydawca:

Akademia Supraska

Tematy:

laikat
autokefalia
Kościół prawosławny
Sobór Ogólnoprawosławny
patriarchat ekumeniczny

Opis:

The fundamental principle of the system of the Orthodox Church is the equality of the laity and the clergy who belong to the mystical body of Christ. The clergy and laity are invariably participating in the deaconia of the Church, in varying degrees and ministry, yet they are always equally among themselves brothers in the universal priesthood. According to this triple dignity, laymen participate in the following spheres of church life: ritual, teaching, administrative and legislative. One of the main conditions for autocephaly is the will of the laity. This fact should precede the process itself, by which we mean a clear declaration of the will of the laity, that is, the faithful of a local church striving to achieve autocephaly. In almost all resolutions of the Ecumenical Patriarchate from the 19th-20th about autocephaly of a particular church periphery there is clearly underlined the fact that the faithful have asked for it. There is no doubt that the term “believers” is understood to mean the same clergy and monks, as well as the laity. One-sided operation of one of the mentioned groups does not fulfill the above condition. In spite of this, the form of fulfillment of this condition can not be precisely defined, because it is strictly dependent on the political or other situation prevailing in a given place.

Źródło:

Latopisy Akademii Supraskiej; 2018, Rola laikatu w życiu Cerkwi, 9; 18-29
2082-9299

Pojawia się w:

Latopisy Akademii Supraskiej

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 16.

Tytuł:

Próby wprowadzenia kalendarza gregoriańskiego w Kościele prawosławnym w II Rzeczypospolitej
An attempt to introduce the Gregorian calendar in the Orthodox Church in the Second Polish Republic

Autorzy:

Pawluczuk, Urszula

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/2171310.pdf

Data publikacji:

2013

Wydawca:

Akademia Supraska

Tematy:

kalendarz gregoriański
kalendarz juliański
Kościół prawosławny
II Rzeczpospolita

Opis:

It was a question of deliberation from the beginning of the Second Polish Republic according to which calendar the liturgical life was to take place, and the lives of the faithful of the Orthodox Church at the same time. The attachment to tradition and to creation of the liturgical life based on the Julian calendar was obvious for the Church and the faithful. However, the state authorities, which sought to create the Orthodox Church independent of Moscow, from the influence of a minority of Belarusians and Ukrainians in the Second Polish Republic, seen the Orthodox Church Polonised, and thus living according to the Gregorian calendar. The Orthodox hierarchy had to repeatedly balance in the relationship between the Church and the state in order to effectively maintain leadership in the Church; therefore, they considered the introduction of the Gregorian calendar in the life of the Church. On the other hand, the hierarchy perfectly realised the fact that in some regions, mainly of Orthodox population, the attachment to tradition is so intense that the calendar change was too obscure and unacceptable. The argument that the state authorities have used had a pragmatic tone. They believed that the change of the calendar will help improve the lives of citizens for economic reasons. The top-down introduction by means of a regulation met with fierce wave of criticism of the faithful of the Orthodox Church in Poland. The use of the intervention of the government in relation to the clergy not complying with the regulation aroused additional reluctance. Unnecessary conflicts on a calendar background were critically evaluated by both the Metropolitan Dionysius, who asked the ministry to “cease the calendar interference from the administrative authorities” and the deputies and senators from Ukraine and Belarus.

Źródło:

Latopisy Akademii Supraskiej; 2013, Kalendarz w życiu Cerkwi i wspólnoty, 4; 103-112
2082-9299

Pojawia się w:

Latopisy Akademii Supraskiej

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 17.

Tytuł:

Kalendarzowa struktura homiliarzy ewangelicznych
The calendar structure of Homilary Gospel

Autorzy:

Kuczyńska, Marzanna

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/2171307.pdf

Data publikacji:

2013

Wydawca:

Akademia Supraska

Tematy:

Kościół prawosławny
rękopisy cyrylickie
homiliarz ewangeliczny
kalendarz liturgiczny

Opis:

The calendar is only an ancillary element in creating Homilary Gospel. In Cyrillic manuscripts of Didactic Gospels calendar system is very diverse, and was not stabilized even by printed edition of the collection. From the mid-sixteenth century calendar’s chronology is increasingly losing the importance. In the Baroque period the calendar was slightly noticed. By its composition the Homilary Gospel imitated a prologue or a menaion. Didactic Gospels were also filled with literature which does not belong to any religious holiday. Homilary Gospels authors’ free approach to the calendar was caused by the antagonism between the calendar’s function – stabilizing and sacralizing – and didactic gospel as a book that should respond to the most current needs of the faithful.

Źródło:

Latopisy Akademii Supraskiej; 2013, Kalendarz w życiu Cerkwi i wspólnoty, 4; 135-145
2082-9299

Pojawia się w:

Latopisy Akademii Supraskiej

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 18.

Tytuł:

Źródła archiwalne do dziejów Kościoła prawosławnego w guberni piotrkowskiej w zasobie Archiwum Państwowego w Łodzi
Archival sources for history of Orthodox Church in Piotrków Governorate in the fonds of Łódź State Archive

Autorzy:

Pawełczyk-Dura, Kamila
Wojciechowski, Leszek
Ryba, Mieczysław

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/chapters/23202340.pdf

Data publikacji:

2017-10-31

Wydawca:

Archiwum Główne Akt Dawnych

Tematy:

Kościół prawosławny
gubernia piotrkowska
Archiwum Państwowego w Łodzi

Opis:

Wielowymiarowe dzieje Kościoła prawosławnego w guberni piotrkowskiej rejestrowały w ciągu dziesięcioleci urzędy administracji gubernialnej, powiatowej i miejskiej, organy bezpieczeństwa i porządku publicznego, jednostki oświatowe, wymiaru sprawiedliwości, skarbowe oraz instytucje kulturalne i opiekuńcze. Wytwory ich działalności biurokratycznej stanowią dziś cenne źródło do badań. Poniżej przedstawiono, dokonując pewnej egzemplifikacji, najważniejsze materiały archiwalne dotyczące rozwoju prawosławia na obszarze guberni piotrkowskiej, skupiając się na zasobie Archiwum Państwowego w Łodzi, gromadzącego najważniejsze zespoły powstałe w wyniku działalności administracji carskiej na wskazanym terenie.
Multi-dimensional history of Orthodox Church in Piotrków Governorate was recorded over the decades by governorate, powiat and city administration offices, security and public order services, educational institutions, law enforcement, treasury as well as cultural and welfare institutions. Results of their bureaucratic activity today constitute a valuable research resource. Below, with certain exemplifications, the most important archival materials are presented, pertaining to development of Orthodox Church in Piotrków Governorate, with a focus on the fonds of Łódź State Archive, which preserves the most important collections created as a result of tsar administration activity in the indicated area.

Źródło:

Rola Kościoła w dziejach Polski. Kościoły w Rzeczypospolitej; 769-786
9788394837433

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 19.

Tytuł:

Cerkiew prawosławna w I Rzeczypospolitej
Orthodox Church in the history of Poland

Autorzy:

Mironowicz, Antoni
Wojciechowski, Leszek
Ryba, Mieczysław

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/chapters/23944094.pdf

Data publikacji:

2017-10-31

Wydawca:

Archiwum Główne Akt Dawnych

Tematy:

Kościół prawosławny
Cerkiew
Rzeczpospolita
Polska
Wielkie Księstwo Litewskie

Opis:

Społeczeństwo Rzeczypospolitej w mniejszym lub większym stopniu zawsze posiadało zróżnicowaną strukturę wyznaniową i narodową. Problem związany ze społecznością o odmiennej specyfice wyznaniowej pojawił się w Polsce na szeroką skalę już w XIV w., kiedy w jej granicach znalazły się obszary zamieszkałe przez ludność etnicznie niepolską. W XIV w. Królestwo Polskie utraciło znaczne obszary etnicznych ziem polskich na zachodzie. W rezultacie włączenia przez Kazimierza Wielkiego Rusi Halickiej zmieniła się struktura wyznaniowa i etniczna kraju. Wagę problemu, obecności w granicach państwa polskiego wyznawców Kościoła prawosławnego rozumiał ostatni przedstawiciel dynastii piastowskiej - Kazimierz Wielki. Zachował on prawa i obrządek Kościoła prawosławnego. Związek polityczny Wielkiego Księstwa Litewskiego z katolicką Polską miał ważne konsekwencje w relacjach wyznaniowych. Zahamował rozwój prawosławia i utorował drogę Kościołowi łacińskiemu ze wszystkimi skutkami polityczno-kulturowymi. Prawosławie z wyznania dominującego stało się wyznaniem tolerowanym. Mimo to, Jagiellonowie rozumieli, że ludność prawosławna była na swym etnicznym terytorium. Jagiellonowie, w odróżnieniu od Andegawenów czy Walezjuszy, swoją potęgę budowali na wielowyznaniowej strukturze Wielkiego Księstwa Litewskiego. Obcy był im model zachodni jednowyznaniowego państwa katolickiego, z jedną dominującą kulturą łacińską. Do takiej postawy zmuszała ich struktura etniczna Księstwa Litewskiego. W epoce jagiellońskiej prawosławie stało się wiarą narodową i ludową, poprzez wszechobecność różnorodnych form kultu i obrzędów. Potęga Rzeczypospolitej opierała się na uznaniu przez ludność ruską, wyznania prawosławnego Korony i Wielkiego Księstwa Litewskiego za własne państwo. Fenomen dobrego wielowyznaniowego i wielokulturowego współżycia został zachwiany zawarciem unii brzeskiej (1596 r.). Unia brzeska podważyła główny element podstawy kultury ruskiej, opierający się na duchowej jedności z Bizancjum. Do istniejącego układu katolicko-prawosławnego doszedł jeszcze jeden element pośredni, zawieszony między dwoma tradycjami. Inicjatorzy unii błędnie liczyli, że jej atrakcyjność spowoduje odejście Rusinów od prawosławia. Pomimo tej tendencji nie nastąpił upadek Cerkwi prawosławnej, a nawet jej rozwój w nowych strukturach, bardziej dostosowanych do XVII i XVIII–wiecznej rzeczywistości.
Society of the Polish-Lithuanian Commonwealth has always been, to a greater or lesser extent, diverse in terms of nationality and religion. Problems related to communities of different religious characteristics have emerged on a broad scale as early as 14th century, when territories inhabited by ethnically non-Polish peoples have fallen within Poland’s borders. In 14th century, the Kingdom of Poland has lost significant areas of ethnically Polish lands in the West. As a result of incorporation of Halych-Ruthenia by Casimir the Great, religious and ethnical structure of the country has changed. Casimir the Great, last king of the Piast dynasty, understood well the importance of the problem of having followers of the Orthodox Church within the borders of Poland. He maintained the rights and rite of the Orthodox Church. Political union between the Grand Duchy of Lithuania and Catholic Poland had important consequences for religious matters and relationships. It has hampered the expansion of Orthodox Church and opened the way for Catholic Church, with all its political and cultural impacts. Orthodox faith ceased to be the prevalent denomination and became a tolerated one. Despite that, Jagiellonians understood, that the Orthodox population lived on its own ethnic territory. As opposed to representatives of Houses of Anjou or Valois, monarchs of Jagiellonian dynasty built their power on multi-denominational structure of the Great Duchy of Lithuania. The Western model, of mono-denominational state with a single dominant Latin culture, was alien to them. Such an attitude was required due to the ethnic structure of the Grand Duchy. During the rule of the Jagiellons, Orthodox denomination has become a folk and popular religion, through ubiquity of diverse types of worship and rites. Power of the Polish-Lithuanian Commonwealth was based on Ruthenian, Orthodox population recognizing the Crown and Grand Duchy as their own state. The phenomenon of good multi-denominational and multi-cultural coexistence was undermined by the Union of Brest (1596). That union has undermined the main foundation of Ruthenian culture, rooted in spiritual unity with Byzantium. The existing Catholic/Orthodox structure was expanded to include another, intermediate element, suspended between the two traditions. Initiators of the Union have mistakenly hoped, that its attractiveness would induce the Ruthenians to depart from Orthodox faith. Despite such a tendency, the Orthodox Church did not collapse, and it even developed new structures, better adapted to the realities of 17th and 18th century.

Źródło:

Rola Kościoła w dziejach Polski. Kościoły w Rzeczypospolitej; 321-354
9788394837433

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 20.

Tytuł:

Z polemik XVII-wiecznych. Głos w sprawie kalendarza Kasjana Sakowicza

Autorzy:

Chynczewska-Hennel, Teresa

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/2172916.pdf

Data publikacji:

2013

Wydawca:

Akademia Supraska

Tematy:

kalendarz
literatura polemiczna
Kościół prawosławny
Kasjan Sakowicz
Piotr Mohyła

Opis:

Kasjan (Kalikst) Sakowicz (about 1578-1647) was born as a son of orthodox priest. He studied in Zamojski Academy, Cracow University. From 1620 to1624, he was the rector of the orthodox school in Kiev. Sakowicz decided to become Basilian monk and later Augustinian monk. He wrote interesting polemical papers; for example: „Kalendarz Stary” (two versions) and others. Sakowicz published the chronological table to calculate Easter date up to 1933 year. Piotr Mohyła metropolitan of the Orthodox Church in the Polish-Lithuanian Commonwealth criticized Sakowicz’s arguments for the gregorian calendar use.

Źródło:

Latopisy Akademii Supraskiej; 2013, Kalendarz w życiu Cerkwi i wspólnoty, 4; 91-101
2082-9299

Pojawia się w:

Latopisy Akademii Supraskiej

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 21.

Tytuł:

De Facto or De Iure? Ukrainian Autocephaly as a Contentious Issue in Orthodoxy

Autorzy:

Kałużny, Tadeusz

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/28394733.pdf

Data publikacji:

2023

Wydawca:

Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie

Tematy:

autokefalia
Kościół prawosławny
ukraińska autokefalia
Kościół Prawosławny Ukrainy
eklezjologia prawosławna
autocephaly
Orthodox Church
Ukrainian autocephaly
Orthodox Church of Ukraine
Orthodox ecclesiology

Opis:

The purpose of this article is to present the contentious issue of Ukrainian autocephaly in today’s Orthodox Church. The topic is developed in four sections. Firstly, the method of proclaiming autocephaly in the Orthodox Church is presented. Then the history of establishing Ukrainian autocephaly is shown. The third section presents the problems related to the recognition of Ukrainian autocephaly in the Orthodox world. The final section sums up the results of the reflection and draws conclusions. They demonstrate that the Orthodox Church does not have unambiguous canonical regulations on the establishment of autocephaly, resulting in controversies surrounding Ukrainian autocephaly. The controversies consist especially of three theological-canonical issues: (1) the jurisdictional affiliation of the Kyiv Metropolitan See; (2) the manner of establishing Ukrainian autocephaly; and (3) the validity of the ordination of certain clergy of the new Ukrainian Orthodox Church. Finally, it is concluded that a definitive solution to the contentious issue of Ukrainian autocephaly requires agreement at the level of the whole Orthodox Church.
Celem niniejszego artykułu jest prezentacja spornej w dzisiejszym prawosławiu kwestii ukraińskiej autokefalii. Temat został rozwinięty w czterech częściach. Na początku przedstawiono sposób ogłaszania autokefalii w prawosławiu. Następnie ukazano historię ustanowienia ukraińskiej autokefalii. W trzeciej części zaprezentowano problemy związane z uznaniem ukraińskiej autokefalii w świecie prawosławnym. W końcowej części zestawiono wyniki refleksji i sformułowano wnioski. Wynika z nich, że prawosławie nie posiada jednoznacznych regulacji kanonicznych co do ustanawiania autokefalii i z tym łączą się kontrowersje wokół ukraińskiej autokefalii. Składają się na nie zwłaszcza trzy kwestie teologiczno-kanoniczne: 1) przynależność jurysdykcyjna metropolii kijowskiej; 2) sposób ustanowienia ukraińskiej autokefalii; 3) ważności święceń sprawowanych przez niektórych duchownych nowego Kościoła Prawosławnego Ukrainy. Ostatecznie stwierdzić należy, że definitywne rozwiązanie spornej kwestii ukraińskiej autokefalii wymaga porozumienia na poziomie całego prawosławia.

Źródło:

Collectanea Theologica; 2023, 93, 3; 175-200
0137-6985
2720-1481

Pojawia się w:

Collectanea Theologica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 22.

Tytuł:

Postawa przedstawicieli społeczności wiernych Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego wobec pracy
The Attitude of Representatives of the Religious Community the Polish Autocephalous Orthodox Church Toward Work

Autorzy:

Windyga-Jastrzębska, Irena

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/521765.pdf

Data publikacji:

2018

Wydawca:

Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie

Tematy:

Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny; prawosławie; praca; postawa; religijność; etos

Opis:

Artykuł przedstawia wyniki badań jakościowych na temat postawy przedstawicieli społeczności wiernych Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego wobec pracy. Badania zostały przeprowadzone metodą wywiadów swobodnych z 22 osobami aktywnymi zawodowo, przynależącymi do tego Kościoła (w tym z 6 duchownymi). Kwestionariusz wywiadu dotyczył następujących kwestii: rola pracy w życiu człowieka, praca a status społeczny, praca a inne sfery życia, praca a moralność i religia, przedsiębiorczość, zaangażowanie w pracę, praca a bogactwo, wydawanie zarobionych pieniędzy, bezrobocie i zatrudnienie, znaczenie wynagrodzenia za pracę, postrzeganie pracodawcy. Artykuł omawia specyfikę zachowania społeczno-religijnego reprezentowaną przez członków tej społeczności wyznaniowej w środowisku i czasie ich aktywności zawodowej.

Źródło:

Humanistyka i Przyrodoznawstwo; 2018, Numer 24; 281-318
1234-4087

Pojawia się w:

Humanistyka i Przyrodoznawstwo

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 23.

Tytuł:

Autocephaly in the Light of the Preparations to the Pan-Orthodox Council
Autokefalia w świetle przygotowań do Wielkiego Soboru

Autorzy:

Borkowski, Andrzej

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/420368.pdf

Data publikacji:

2016

Wydawca:

Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku

Tematy:

Orthodox Church
autocephaly
Pan-Orthodox Synod
Kościół prawosławny
autokefalia
sobór pan-prawosławny

Opis:

Among the topics submitted, but finally not elaborated and discussed at the Pan-Orthodox Synod, is found the manner of granting autocephaly. Calling the Great Synod signifies a revival of the institution of conciliarity’s activity at the Pan-Orthodox level in a similar manner as at the Great Ecumenical Councils. Unfortunately, the issue of autocephaly was not approved at the Fifth Pre-Conciliar Pan-Orthodox Conference. The topic of autocephaly and the means by which it is proclaimed did not receive the required unanimous voting (consensus) despite the in-depth discussion at the Inter-Orthodox Preparatory Commission and the Pre-Conciliar Pan-Orthodox Conference meetings. The resolutions of the abovementioned meetings and lively discussion provoked by the topic, gave the question of autocephaly a new dimension and produced new elements and theories. The manner of granting autocephalous status in the Orthodox Church is an extremely important question today and is awaiting a solution by establishing commonly accepted canons which guarantee the preservation of Orthodox unity. The difficulties experienced in the discussion are caused a the lack of specific and clear canonical resolutions regarding the meaning of autocephaly, the conditions of granting it, who is the responsible organ for its granting or deprivation, and also concerning the internal relations of daughter Churches with their Mother Churches and their relations with the remaining Autocephalous Churches.
Wśród przedłożonej tematyki, która nie została ostatecznie wypracowana i przedłożona na Soborze panprawosławnym znajduje się sposób ogłaszania autokefalii. Zwołanie Wielkiego Soboru oznaczało wznowienie działalności instytucji soborowości na szczeblu ogólnoprawosławnym, na wzór Soborów powszechnych. Niestety, podczas V Komisji przygotowawczej, na której poruszono temat autokefalii nie osiągnięto ostatecznej zgody. Temat sposobu ogłaszania autokefalii kościelnej, pomimo dogłębnej dyskusji w ramach Międzyprawosławnej Komisji Przygotowawczej i Ogólnoprawosławnej Konferencji Przedsoborowej, nie uzyskał wymaganej jednogłośnej zgody – konsensusu. Uchwały powyższych spotkań oraz wywołana w ich wyniku żywa dyskusja, dodały kwestii autokefalii nowy wymiar oraz wniosły nowe elementy i teorie. Sposób udzielania ustroju autokefalii w Kościele prawosławnym stanowi dziś niezwykle ważną kwestię, oczekującą na rozwiązanie przez ustalenie wspólnie przyjętych kanonów, będących gwarantem zachowania jedności Prawosławia. Trudności w dyskusji polegają na braku konkretnych i jasnych uchwał kanonicznych odnośnie znaczenia pojęcia autokefalii, warunków jej udzielania, kto jest odpowiedzialnym organem udzielania lub jej pozbawiania, ale także odnośnie wewnętrznych relacji Kościoła-córki i Kościoła-matki oraz tych z pozostałymi Kościołami autokefalicznymi.

Źródło:

ELPIS; 2016, 18; 165-170
1508-7719

Pojawia się w:

ELPIS

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 24.

Tytuł:

500 – rocznica kanonizacji św. Elizeusza Ławryszowskiego na soborze w Wilnie w 1514 roku
500 anniversary of the canonization of a Saint Elizeusz Lavryshevski in council of Vilnius in 1514

Autorzy:

Mironowicz, Antoni

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/420450.pdf

Data publikacji:

2015

Wydawca:

Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku

Tematy:

św. Elizeusz Ławryszowski
Kościół prawosławny
Saint Elizeusz Lavryshevski
Orthodox Church

Opis:

Sobór prawosławny w Wilnie kanonizował w 1514 roku Elizeusza Ławryszewskiego i przez tę kanonizację doprowadził do rozwoju jego kultu na całym obszarze Wielkiego Księstwa Litewskiego.
Council of Vilnius, in 1514, greatly improved the functioning and internal organization of the Orthodox Church and strengthened the discipline and moral state of the Ruthenian clergy. The council of 1514 canonized Elizeusz Lavryshevski and this new development of his canonization led to his worship among the faithful of the Orthodox Church throughout the Grand Duchy of Lithuania.

Źródło:

ELPIS; 2015, 17; 37-41
1508-7719

Pojawia się w:

ELPIS

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 25.

Tytuł:

Tablice paschalne – pomoc w określaniu chronologii i konfesji rękopisów i druków cyrylickich
Paschalia (Easter Book) – an aid in determining chronology and confession of Cyrillic manuscripts and prints

Autorzy:

Jaroszewicz-Pieresławcew, Zoja

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/2171306.pdf

Data publikacji:

2013

Wydawca:

Akademia Supraska

Tematy:

tablice paschalne
kalendarz cerkiewny
rękopisy i druki cyrylickie
Kościół prawosławny

Opis:

The vast majority of Cyrillic books written and printed since the 1490s are of a liturgical-theological-religious nature. Hence they contain calendar and chronological tables necessary for church services and also everyday prayers of the followers of Eastern Orthodox Church. Most frequently, texts and tables connected with the Orthodox calendar can be found in the following books: psałtyr´ sledowannaja [Complete Psalter], ustaw [Psalter of Laws], czasosłow [The Horologion], swiatcy [Orthodox list of names], kanonnik [complete prayer book], służebnik [The Liturgicon]. They are helpful in determining the chronology of defective manuscripts and prints. Usually paschalia began in the year prior to the publication of a particular book and were counted since “the Creation of the world” (ab origine mundi) according to the Byzantine era. This paper presents examples of manuscripts and prints whose dates of publishing could be determined either precisely or approximately provided that the Easter tables were retained. Common elements and differences in the calendar and chronological parts have been pointed out as regards the South Slavic printing tradition and the tradition in the territory of the First Republic of Poland and the Grand Duchy of Muscovy (Russia).

Źródło:

Latopisy Akademii Supraskiej; 2013, Kalendarz w życiu Cerkwi i wspólnoty, 4; 147-153
2082-9299

Pojawia się w:

Latopisy Akademii Supraskiej

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 26.

Tytuł:

Restytucja patriarchatu na Soborze Lokalnym Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego (1917-1918)

Autorzy:

Szczur, Jarosław

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/420273.pdf

Data publikacji:

2017

Wydawca:

Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku

Tematy:

Council
Patriarchate
Russian Orthodox Church
sobór
patriarchat
Rosyjski Kościół Prawosławny

Opis:

Początek XX wieku był okresem przełomowym dla życia Kościoła prawosławnego w Rosji. Głównym wydarzeniem, które zmieniło sytuację zewnętrzną i wewnętrzną Kościoła był Lokalny Sobór Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego w latach 1917-1918. Najważniejszą decyzją soborowych obrad była restytucja patriarchatu, zlikwidowanego rezolucjami cara Piotra I w XVIII wieku. Zainicjowana dyskusja wokół tego procesu była źródłem wielu interesujących wypowiedzi i kierunków dialektyki. W niniejszym artykule prezentowana jest pozytywna argumentacja w celu restytucji patriarchatu w oparciu o publikacje S.N. Bułgakowa, N.I. Troickiego i A.W. Wasiljewa, które były dodatkiem do prac soboru. Szczególnie ważne jest ich odniesienie do przymiotów Kościoła: jedności, apostolskości i soborowości.

Źródło:

ELPIS; 2017, 19
1508-7719

Pojawia się w:

ELPIS

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 27.

Tytuł:

Mакарьевские варианты псковской и пространной редакций Простого Пролога

Autorzy:

Чистякова, Марина

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/2167279.pdf

Data publikacji:

2011

Wydawca:

Akademia Supraska

Tematy:

Kościoł prawosławny
metropolita Makary
Prolog
Orthodox Church
Metropolitan Makarius
Prologue

Opis:

Muscovite metropolitan Makarius (1542-1563) began a new period in the history of canonisation. Until the time of Makarius’ councils in the Russian Orthodox Church there were 22 universally venerated national saints. During the two local councils in 1547 and 1549 the cult of other 39 saints was established. Almost all the canonised saints were already venerated in churches of separate dioceses or monasteries. The councils only confirmed the local veneration or made that cult universal for all Russia. The councils ultimately formulated the rite of canonisation. The lives of the newly canonised saints were introduced into the hagiographical literature. When Makarius was still the archbishop of Novgorod, he initiated collecting information about the Russian saints and writing their services, their lives or new versions of their lives. In Prologue – a calendar collection of short lives of the saints and some teachings – only short versions of the new saints’ lives were introduced. Only 8 manuscript copies of Prologue containing those lives exist now. Therefore the Makarius’ hagiographical body was introduced into a few copies of the Simple Prologue. The lives of the new saints were equally introduced into autumn and spring volume of the Prologue. The contemporarily existing copies allow to distinguish Makarius’ variant of Pskov version and Makarius’ variant of the wide version. The materials included in the Prologue are connected not only with the councils of 1547 and 1549, but also more widely with the activity undertaken by metropolitan Makarius in order to systematise the hagiographical literature. Existence of the copies of Makarius’ variant of the wide version of the Simple Prologue on the territory of the Commonwealth proves the mutual influence of the religious literature and of the close links between the countries of the cultural acreage of Slavia orthodoxa.

Źródło:

Latopisy Akademii Supraskiej; 2011, Kościół prawosławny na Bałkanach i w Polsce – wzajemne relacje oraz wspólna tradycja, 2; 163-172
2082-9299

Pojawia się w:

Latopisy Akademii Supraskiej

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 28.

Tytuł:

Proces zmian języka liturgicznego w Serbskiej Cerkwi Prawosławnej na przykładzie oficjów ku czci świętych Serbek

Autorzy:

Gapska, Dominika

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/2167816.pdf

Data publikacji:

2012

Wydawca:

Akademia Supraska

Tematy:

język liturgiczny
Serbia
Kościół prawosławny
hymnografia
Liturgical Language
Orthodox Church
Hymnography

Opis:

Srbljak is a collection of hymns and services dedicated to Serbian saints of the Orthodox Church. In particular regard to the texts of the services of the Serbian saint women: Angelina (30 VII), Anastasia Nemanic (22 VI), Eughenia – Euphrosinia (tsarina Militsa; 19 VII) and Zlata of Meghlen (13 X) one can observe the changes of the norms applied to the liturgical language in Serbia. The service of St Angelina, written around 1520 or 1530, was included in the Rakovatch manuscript of Srbljak (1714) edited in the Serbian version of Church Slavonic. The same book printed in 1761 in Rimnik contained already the texts in the Russian version of Church Slavonic as did also the Belgrade edition of the Srbljak edited in 1861. It was only in 1986 that the Holy Synod of the Serbian Orthodox Church printed Srbljak in Serbian Slavonic, allowing the introduction of seven services in modern Serbian (including four services translated from Romanian). The last edition of Srbljak shows general tendencies in contemporary Serbia to use more and more often the modern Serbian as the liturgical language.

Źródło:

Latopisy Akademii Supraskiej; 2012, Język naszej modlitwy- dawniej i dziś, 3; 149-157
2082-9299

Pojawia się w:

Latopisy Akademii Supraskiej

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 29.

Tytuł:

Liturgiczno-sakralne źródła inspiracji dla homilii prawosławnej
The Liturgical Inspiration as a Source for the Preaching in Orthodox Church

Autorzy:

Oliynyk, Andriy

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/2037078.pdf

Data publikacji:

2017

Wydawca:

Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL

Tematy:

homilia
Kościół Prawosławny
liturgia
przestrzeń sakralna
homily
Orthodox church
liturgy
sacred space

Opis:

W tradycji prawosławnej głoszenie słowa Bożego jest powiązane z czynnościami liturgicznymi, a w związku z tym z przestrzenią sakralną. Homilia, która jest głoszona podczas sprawowania Boskiej Liturgii, jest w pełni aktem sakramentalnym. Jego celem jest dokonanie przemiany w życiu człowieka dzięki doświadczeniu sacrum. W artykule zostało omówione zagadnienie symbiozy liturgii i homilii w tradycji prawosławnej. W zaprezentowanej refleksji teologicznopastoralnej wskazano ich wzajemne wpływy. Nadrzędnym celem artykułu jest odpowiedź na pytanie: jak kontekst liturgiczno-sakralny może stać się dla kaznodziei źródłem odnowy treści głoszonego słowa.
The process of preaching the word of God in the Orthodox Church tradition is linked with the liturgy and sacred space. The preaching of homily during the Divine Liturgy is a sacramental act. Due to sacred space, which could be an inspiration for a preaching, homily can cause converting the congregation. The author considers in the paper about the right place for the preaching in the Orthodox church liturgy. The author pointed also out the mutual influence between homily, sacred space and liturgy. The quoted conclusions can renewal preaching in the Orthodox church tradition.

Źródło:

Roczniki Teologiczne; 2017, 64, 12; 119-127
2353-7272

Pojawia się w:

Roczniki Teologiczne

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 30.

Tytuł:

Starotestamentowi prorocy jako typ świętości w Kościele prawosławnym
The Old Testament prophets as a type of sanctity in the Orthodox Church

Autorzy:

Charkiewicz, Jarosław

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/494377.pdf

Data publikacji:

2015

Wydawca:

Wydawnictwo Naukowe Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie

Tematy:

święci
świętość
Kościół prawosławny
prorocy
praojcowie
saints
sanctity
Orthodox Church
prophets
forefathers

Opis:

Zgodnie z nauka Kościoła prawosławnego prorocy stanowią osobny typ starotestamentowych świętych, czczonych jako osoby natchnione Świętym Duchem, które głosiły ludowi wolę Bożą. To nie tyle osoby zapowiadające czy przepowiadające przyszłość, co ludzie będący „ustami” Boga na ziemi. W prawosławiu prorocy, obok praojców, traktowani są zasadniczo jako osobna kategoria świętych Starego Testamentu. Przedmiotem rozważań autora artykułu jest przedstawienie proroków jako osobnej kategorii świętości w Kościele ze szczególnym zaakcentowaniem ich wewnętrznej systematyki. Autor przedstawia również definicje terminów: „prorok” oraz innych używanych wobec proroków terminów. Omawia rozwój profetyzmu starotestamentowego w różnych okresach historycznych, poczynając od Mojżesza, zwanego „pierwszym z proroków”, poprzez proroków poszczególnych epok dziejów narodu wybranego, na ostatnim proroku Starego Testamentu i pierwszym Nowego Testamentu – św. Janie Chrzcicielu – kończąc.
According to the teaching of the Orthodox Church prophets are the separate type of the Old Testament saints, venerated as persons inspired by the Holy Spirit, men announcing the will of God to the people. There were not so much persons foretelling the future as rather men fulfilling role of “the mouth of God” on the earth. In Orthodoxy, prophets as well as forefathers, are basically considered as a separate category of the Old Testament saints. In this article the author presents prophets as a separate category of sanctity in the Church, particularly accentuating their interior systematic. The author defines the term “prophet” as well as other words or expressions used when talking about prophets. He discusses the development of Old Testament prophetism in various historical periods, beginning with Moses – called “the first among prophets”, throughout the prophets of consecutive epochs in the history of the Chosen People, ending with the last of the Old Testament prophets being at the same time the firs of the New Testament – saint John the Baptist.

Źródło:

Rocznik Teologiczny; 2015, 57, 2; 155-168
0239-2550

Pojawia się w:

Rocznik Teologiczny

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 31.

Tytuł:

Pierwsze próby reform śpiewu cerkiewnego na Rusi. Działalność I i II Komisji (1652-1670)
The first attempts of the Orthodox church music reforms in Ruthenia. The activity of the I and II Commission (1652-1670)

Autorzy:

Sawicki, Daniel

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/420195.pdf

Data publikacji:

2013

Wydawca:

Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku

Tematy:

śpiew liturgiczny
znamienny śpiew
Kościół prawosławny
liturgical chant
Znamenny Chant
Orthodox Church

Opis:

The article raises the issues of the first attempts of the Orthodox church music reforms in Ruthenia, which were undertaken between 1652-1670 on the orders of tsar Alexei Mikhailovich. The author starts with the detailed description of key liturgical problems of the Orthodox Church in Moscovia at that time. The second part of this article constitutes the analysisof the I and II Commission’s activities as well as evaluation of Alexander Miezieniec ‘work – one of the Commission coordinators. There are also described problems which reformers came across, e.g. the absence of uniform comparative material such as liturgical books with musical notation.

Źródło:

ELPIS; 2013, 15; 139-146
1508-7719

Pojawia się w:

ELPIS

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 32.

Tytuł:

Proces sądowy protosyngla i egzarchy patriarszego arcydiakona Nicefora Paraschesa Kantakuzena

Autorzy:

Borkowski, Andrzej

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/2167227.pdf

Data publikacji:

2011

Wydawca:

Akademia Supraska

Tematy:

Nicefor Parasches Kantakuzena
Kościół prawosławny
Polska
Niceforos Parasches Cantacuzene
Orthodox Church
Polska

Opis:

Nikephoros was born around 1537 in Trikala in Thesalia. After the monastic tonsure in 1557, he went to study in the famous university of Padua. In 1572 he was nominated patriarch’s Exarch in Venice, though still remaining the administrator of patriarch Jeremiah. He arrived in Constantinople around 1580 at the time of return to the patriarchal throne of Jeremiah II Tranos. Jeremiah had an excellent knowledge of the level of the church life and of problems of the Slavs. Multilateral action against the efforts of Vatican to impose the new church calendar on the orthodox inhabitants of Polish-Lithuanian Commonwealth was an excellent means to tighten the bonds with the distant province of the patriarchal throne. Jeremiah sent for the first time protosyncel Nikephoros, archimandrite Dionisios and their translator Theodore in order to obviate the problem and deliver patriarch’s letters addressed to the hierarchs as well as the orthodox faithful in the Commonwealth. In a decree of the Misonos synod in Constantinople of 1592 the patriarchs of the East expressed the necessity of sending to the Commonwealth the ecumenical patriarch’s exarch. Based on the common decision of the patriarch Jeremiah of Constantinople, Meletios of Alexandria and the representatives of Antiochia and Jerusalem the protosyncel Nikephoros was appointed for this post. He was assigned the first in the Church hierarchy, the eldest among the teachers and the protosyncel of the ecumenical throne with all the rights to intervene in the affaires of the diocese belonging to the 51patriarchate of Constantinople. He was also given the right to supervise, summon church trials and counsel in the matters of faith as well as in other church affaires. In 1595 Nikephoros set off for the Commonwealth, but was arrested and imprisoned while crossing the border. He managed to escape after 6 months. Then he strived to fortify and defend the faith, to propagate education. Moreover he was a lecturer at the Ostrog Academy, he dealt with the apostasy among the hierarchy. His activity made him many enemies, therefore Nikephoros was falsely accused of spying for the Turkish/Osman Empire, entering the Commonwealth against the king’s ban, usurping the role of the representative of the patriarch of Constantinople. During the law suit he was also accused of participating in the anti-union synod in Brest. Several prosecutors withdrew their accusations, even the judges were not sure that Nikephoros was guilty, therefore king Sigismund II Vasa could not give the court’s ruling and delayed it till more satisfying evidence would be gathered. In the meantime Nikephoros was kept in the stronghold in Malbork. Though Nikephoros was never proven guilty and despite numerous interventions of patriarch of Constantinople, of patriarch Meletios of Alexandria and of prince Constantine Ostrogsky as well as of many others, the patriarch’s Exarch for Commonwealth died in prison of hunger. He died like a martyr for having fought for orthodoxy against the powerful of the Commonwealth wanting to introduce the Church union.

Źródło:

Latopisy Akademii Supraskiej; 2011, Kościół prawosławny na Bałkanach i w Polsce – wzajemne relacje oraz wspólna tradycja, 2; 35-54
2082-9299

Pojawia się w:

Latopisy Akademii Supraskiej

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 33.

Tytuł:

Białorutenizacja i ukrainizacja języka liturgicznego w Kościele prawosławnym w II Rzeczypospolitej

Autorzy:

Pawluczu, Urszula

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/2167880.pdf

Data publikacji:

2012

Wydawca:

Akademia Supraska

Tematy:

Kościół prawosławny
Polska
liturgia
Białorusini
Ukraińcy
Orthodox Church
Polska
Liturgy
Byelorussians
Ukrainians

Opis:

The Orthodox Church in the II Republic of Poland, reviving as a continuation of the Russian Church, gradually underwent relatively important changes. Under the influence of a very active national Ukrainian movement as well as of the Byelorussian movement and the Polish authorities, it ceased to be a nationally homogenous whole. The Byelorussian and Ukrainian circles actively strived to introduce the national languages – Byelorussian and Ukrainian – into the liturgy. By doing so they sought to restore the national traditions in the Church in Byelorussian and Ukrainian lands, taken away from Poland after the XVIII century partitions. The aspirations to underline the national traditions in the Church were accompanied by the desire to give the Orthodox Church in Poland the national Byelorussian and Ukrainian character. The gradual introduction of Ukrainian and Byelorussian into the liturgy and church life went with great difficulty due to the reluctance of the Church hierarchy – mostly Russians – as well as the state authorities, aiming decisively at the assimilation of the national minorities into the Polish nation. Polonization, supported by the state authorities, formed the circles of the Orthodox Polish, particularly among the orthodox soldiers of the Polish Army. At the same time the fundamental community of the faithful consisted of Byelorussians and Ukrainians, who, by the means of introduction of the national languages into the liturgy and the church life (among other things), wanted to use the Orthodox Church to develop their own national ideas.

Źródło:

Latopisy Akademii Supraskiej; 2012, Język naszej modlitwy- dawniej i dziś, 3; 171-181
2082-9299

Pojawia się w:

Latopisy Akademii Supraskiej

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 34.

Tytuł:

Działalność duszpasterska arcybiskupa Sawy (Sowietowa) i biskupa Mateusza (Siemaszki) jako ordynariuszy uchodźców polskich wyznania prawosławnego w Wielkiej Brytanii po II wojnie światowej
Pastoral Activity of Archbishop Sava (Sowietow) and Bishop Matthew (Siemaszko) as Ordinaries of Polish Orthodox Refugees in Great Britain after World War II

Autorzy:

Grzybowski, Jan

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1956574.pdf

Data publikacji:

2019-07-29

Wydawca:

Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL

Tematy:

chrześcijaństwo
Kościół prawosławny
emigracja
mniejszości narodowe
Christianity
Orthodox Church
emigration
ethnic minorities

Opis:

Po zakończeniu II wojny światowej kilka tysięcy polskich obywateli wyznania prawosławnego osiedliło się w Wielkiej Brytanii. Rząd Rzeczypospolitej Polskiej na emigracji starał się udzielać im opieki duszpasterskiej, którą zapewniali dwaj polscy biskupi (arcybiskup Sawa i biskup Mateusz). W pierwszych latach powojennych w Wielkiej Brytanii powstał Polski Kościół Prawosławny, który skupiał kilka tysięcy wiernych i podlegał jurysdykcji Patriarchatu Konstantynopola. Ortodoksyjni emigranci funkcjonowali w izolacji od Kościoła prawosławnego w Polsce. Polskie wspólnoty prawosławne w Wielkiej Brytanii znane były z różnorodności narodowościowej. Większość wyznawców stanowili Białorusini i Ukraińcy. Wspomniana różnorodność narodowościowa często była źródłem nieporozumień i konfliktów między wiernymi i duchowieństwem.
After the end of World War II, several thousand of Polish Orthodox citizens settled in Great Britain. The Government of the Republic of Poland in exile attempted to provide religious assistance to those people. Spiritual care was provided by two exiled Polish bishops (Archbishop Sawa and Bishop Matthew). In the first years of the post-war period, the Polish Orthodox Church in Great Britain was established, which comprised a few thousand members and was subject to the jurisdiction of the Patriarchate of Constantinople. Orthodox emigrants functioned in isolation from the Orthodox Church in Poland. Polish Orthodox communities in Britain were known for their diversity of nationalities. Most of the worshippers were Belarusians and Ukrainians. The diversity of nationalities has often been a source of confusion and conflicts between the faithful and the clergy.

Źródło:

Studia Polonijne; 2016, 37; 25-56
0137-5210

Pojawia się w:

Studia Polonijne

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 35.

Tytuł:

Konflikt konfesyjny na Ukrainie przełomu lat 2018/2019
A confessional conflict on Ukraine 2018/2019

Autorzy:

Myślicki, Adam

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/540504.pdf

Data publikacji:

2019

Wydawca:

Polskie Towarzystwo Geopolityczne

Tematy:

Ukraina
Kościół Prawosławny Ukrainy
Ukraiński Kościół
Prawosławny Patriarchatu Moskiewskiego
Ukraiński Kościół Prawosławny Patriarchatu Kijowskiego
Ukraiński Autokefaliczny Kościół Prawosławny
autokefalia
prawosławie
tomos
wojna hybrydowa
wojna informacyjna
Ukraine
Orthodox Church of Ukraine
Ukrainian Orthodox Church (Moscow Patriarchate)
Ukrainian Orthodox Church (Kiev Patriarchate)
Ukrainian Autocephalous Orthodox Church
autocephaly
Orthodox Church
Tomos
hybrid war
informational warfare

Opis:

Sobór zjednoczeniowy ukraińskiego prawosławia, który odbył się w dniu 15 grudnia 2018 roku, oraz nadanie tomosu o autokefalii przez patriarchę konstantynopolitańskiego Bartłomieja I w dniu 6 stycznia 2019 roku, zapoczątkowały trwający do chwili obecnej proces przechodzenia wspólnot religijnych Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego, podległych Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej, pod jurysdykcję nowo utworzonego Kościoła Prawosławnego na Ukrainie. Celem artykułu jest analiza rywalizacji o wiernych, przybierająca formę wojny informacyjnej. Ponadto, przeanalizowano najważniejsze akty prawne, przyjęte przez Radę Najwyższą Ukrainy, dające podstawę prawną przedmiotowemu procesowi, a także – w takim zakresie jak jest to możliwe – przestawiono ogólne dane statystyczne, obrazujące jego dynamikę.
The Unification Council of the Orthodox churches of Ukraine held on 15th December 2018 and the granting of the tomos on autocephaly by the Patriarch of Constantinople, the Bartholomew I on 6th January 2019, have initiated, lasting to date, the religious communities’ conversion process from the Ukrainian Orthodox Church (Moscow Patriarchate) subordinated to the Russian Orthodox Church, to the jurisdiction of newly established Orthodox Church of Ukraine. The article’s aim is the analysis of the rivalry on followers, that has transformed into the informational war. Furtherly, the most important laws providing the juridical foundation for the process implemented by the Verkhovna Rada of Ukraine were analysed, and – as widely as possible – the basic statistical data on its intensity was investigated.

Źródło:

Przegląd Geopolityczny; 2019, 29; 102-121
2080-8836
2392-067X

Pojawia się w:

Przegląd Geopolityczny

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 36.

Tytuł:

Ikona Matki Bożej Włodzimierskiej
The Vladimir Icon of the Mother of God

Autorzy:

Żukowska, Anna Marta

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/440871.pdf

Data publikacji:

2013

Wydawca:

Fundacja Naukowa Katolików Eschaton

Tematy:

religious painting
sacred painting
the Orthodox Church
malarstwo religijne
malarstwo sakralne
Kościół Prawosławny

Opis:

Ikona Matki Bożej Włodzimierskiej została przywieziona z Konstantynopola na Ruś w XII w. Namalował ją artysta grecki. Ikona należy do sztuki bizantyjskiej z epoki macedońskiej, autorstwa anonimowego ikonografa1 (ikonopiśćcy). Początkowo, tuż po przywiezieniu z Bizancjum, ikona była przechowywana w pałacu książęcym w Wyszogrodzie2, następnie trafiła do Kijowa, skąd w 1155 r. została przewieziona przez księcia Andrzeja I Bogolubskiego do Włodzimierza nad Klaźmą. W 1917 r. znalazła się w Galerii Trietiakowskiej, gdzie była przechowywana do 1996 r., po czym trafiła do cerkwi pw. św. Mikołaja w dzielnicy Tołmacze w Moskwie3. Ikona Włodzimierska łączy dwa typy przedstawienia. Jeden to Dziewica typu Hodegetria („Wskazująca Drogę”) ukazująca dogmat chrystologiczny i przedstawiająca swego Syna, Tego, Który Jest Drogą. Maryja trzyma błogosławiące Dzieciątko na lewym ramieniu, a prawą wskazuje Zbawiciela. Matka Boża typu Eleusa („Dziewica Czuła”) tuli Dzieciątko do siebie, co podkreśla macierzyńskość Maryi. Przez swoją wysublimowaną doskonałość i czystość stylu Ikona Włodzimierska osiągnęła szczyt sztuki ikonograficznej. W opinii Paula Evdokimova znajduje się ona na biegunie przeciwnym do Rafaelowskiego typu Madonny4. Dzieciątko Jezus spowite jest w chiton i himation – szaty właściwe osobom dorosłym – utkane ze złota, tj. „barwy godności Bożej”5. Maryja nosi narzucony na suknię ciemny maforion, który okala jej głowę, obrzeżony drogocenną złotą lamówką i ozdobiony trzema gwiazdami; jedną nad czołem, dwie pozostałe umieszczone są na ramionach, co stanowi dogmatyczny znak jej trwałego dziewictwa. Matka Boża trzyma Dzieciątko na prawym ramieniu, lewa dłoń ledwie Go dotyka i raczej wskazuje Jezusa oczom widzów. Dzieciątko przytula twarz do twarzy matki w geście czułości. Jedną rączką ściska Jej maforion, drugą otacza Jej szyję. Zaciśnięte usta, wąski nos i nieruchomość wpatrzonych w nieskończoność oczu nadają twarzy Maryi wyraz głębokiego i przejmującego zasmucenia. Lekkie pochylenie głowy ku Dzieciątku osłabia majestatyczność Matki Boskiej. Matka Boża na prezentowanej ikonie jest obrazem Kościoła.

Źródło:

Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education; 2013, 4(4); 229-234
2299-9922

Pojawia się w:

Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 37.

Tytuł:

The authority vs. the Orthodox Church – historical and contemporary role of the Russian Orthodox Church as an actor in the political system
Władza vs. Cerkiew – historyczna i współczesna rola Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej jako aktora systemu politycznego

Autorzy:

Sieńko, Natalia

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/26850916.pdf

Data publikacji:

2018

Wydawca:

Akademia Zamojska

Tematy:

Russia
Russian Orthodox Church
religion
secular state
Rosja
Kościół Prawosławny
religia
państwo świeckie

Opis:

In this article devoted to the relationship between the authority and the Russian Orthodox Church on the canvas of history. The author demonstrates the influence of historical experiences and the role of the Russian Orthodox Church on the current model of relations between secular and spiritual authority. An important part of the work is the assessment of the opportunities and threats stemming from the subordination of the Russian Orthodox Church to the current elites.
Niniejszy artykuł jest analizą stosunków pomiędzy władzą a Cerkwią w Rosji w ujęciu historycznym. Autorka podjęła próbę wykazania wpływ doświadczeń historycznych i roli Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego na współczesny model relacji pomiędzy władzą świecką a duchową w Federacji Rosyjskiej. Ważną część rozważań stanowi ocena szans i zagrożeń wynikających z podporządkowania Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego obecnym elitom władzy.

Źródło:

Facta Simonidis; 2018, 11, 1; 297-312
1899-3109

Pojawia się w:

Facta Simonidis

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 38.

Tytuł:

Efforts to Reactivate the Uniate Church in Lublin Region in the Interwar Period
Próby reaktywowania Kościoła unickiego na Lubelszczyźnie w okresie międzywojennym

Autorzy:

Grzesiak, Krzysztof

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1807272.pdf

Data publikacji:

2020-01-02

Wydawca:

Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL

Tematy:

okres międzywojenny
Kościół prawosławny
Kościół unicki
Lubelszczyzna
interwar period
Orthodox Church
Uniate Church
Lublin region

Opis:

W okresie międzywojennym Kościół katolicki podjął akcję na rzecz pozyskania wiernych Kościoła prawosławnego z zachowaniem ich rodzimego obrządku. Ta akcja nosi nazwę neounii. Jej areną stało się m.in. ówczesne województwo lubelskie. Akcja przebiegała dość intensywnie w północnej części omawianego terenu, w katolickiej diecezji podlaskiej, której biskup był entuzjastą neounii. Z kolei biskup lubelski zajmował stanowisko bardziej ostrożne. Rezultaty podjętych działań były jednak znikome, i to z wielu przyczyn zarówno o charakterze wewnętrznym, jak i zewnętrznym. Powstałe placówki duszpasterskie uległy likwidacji, przeważnie w latach II wojny światowej. Jedyną istniejącą do dziś jest parafia neounicka w Kostomłotach.
In the interwar period, the Roman Catholic Church took the action for acquiring faithful of Orthodox Church, retaining nevertheless their native rite. This action is called the Neo-Union. The scene of it became, among others, the then Lublin region. The action proceeded quite intensively in the north part of this area, in the Catholic diocese of Podlasie (Podlachia). The bishop of Podlasie was an enthusiast of Neo-Union, while the bishop of Lublin took a much more careful position. For many reasons of internal as well as external nature, the results of taken action were rather slight. Almost all created then pastoral institutions were closed down, mainly during the Second World War. The only existing today is the Neo-Union parish in Kostomłoty.

Źródło:

Roczniki Kulturoznawcze; 2014, 5, 2; 45-58
2082-8578

Pojawia się w:

Roczniki Kulturoznawcze

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 39.

Tytuł:

The musical and liturgical aspects of the great feasts of the Church services inserted in the Great Lent
Muzyczne i liturgiczne aspekty nabożeństw Wielkich Świąt przypadających na Wielki Post

Autorzy:

Metreveli, Shorena

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/514036.pdf

Data publikacji:

2016

Wydawca:

Uniwersytet Jagielloński. Koło Naukowe Studentów Muzykologii UJ

Tematy:

Georgian chant
Gelati school
Orthodox Church
liturgy
chorał gruziński
szkoła Gelati
Kościół prawosławny
liturgia

Opis:

The culture of Georgian chant is variable and particular schools are different from each other. The vital schools are Gelati, Shemoqmedi (West Georgian chant traditions) and Karbelashvilebi (East Georgian chant traditions). The paper presents musical analysis of West Georgian chant traditions, using Gelati school as an example. Scores are taken from Georgian musical manuscripts from the 19th century, which are saved in National Centre of Manuscripts and were written by St. Pilimon the Chanter (Koridze) and St. Ekvtime the Confessor (Kereselidze). The article’s aim is to show how some of the Great Feasts in Georgia were celebrated. The first part contains the examination of some individual aspects of Georgian liturgical practice. The second part synthetises what is important in the process of researching Georgian chant. The analysis shows individuality of the chant material. Diversity and abundance of existing materials gives the opportunity to conduct further research on the topic.
Tradycja chorału gruzińskiego należy do zróżnicowanych, w jej obrębie występuje kilka odmian. Najważniejszymi szkołami są: Gelati, Shemoqmedi (należące do tradycji zachodniogruzinskiej) oraz Karbelashvilebi (należące do tradycji wschodniogruzińskiej). Artykuł stanowi próbę analizy zachodniogruzińskich tradycji chorałowych w oparciu o utwory napisane w stylu szkoły Gelati. Jako materiał źródłowy wykorzystano XIX-wieczne manuskrypty pochodzące ze zbiorów Gruzińskiego Narodowego Centrum Rękopisów, autorstwa św. Filimona Koridze oraz św. Ekvtima Kereselidze. Tekst omawia muzyczną celebrację dwunastu wielkich świąt Kościoła prawosławnego w Gruzji. Pierwsza część artykułu zawiera charakterystykę indywidualnych aspektów guzińskiej tradycji liturgicznej. Część druga jest syntezą cech kluczowych dla badania gruzińskiego chorału. Analiza dowodzi indywidualizmu ocenianych śpiewów. Różnorodność i bogactwo zachowanego materiału muzycznego stwarza możliwość do prowadzenia dalszych badań w tym zakresie.

Źródło:

Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ; 2016, 3(30); 75-88
2956-4107
2353-7094

Pojawia się w:

Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 40.

Tytuł:

Языковые и культурные склады в Болгарии к употребляемому в богослужении языку

Autorzy:

Костадинова, Петя

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/2167777.pdf

Data publikacji:

2012

Wydawca:

Akademia Supraska

Tematy:

Język liturgii
Bułgarski Kościół Prawosławny
polityka językowa
Liturgical Language
Bulgarian Orthodox Church
Language Policy

Opis:

At the end of 1980s and at the beginning of 1990s the question of the liturgical language (Church Slavonic or modern Bulgarian) became vital anew, the discussions were initiated by journalists, priests, theologians, linguists and others. In 1998 the Holy Synod of the Bulgarian Orthodox Church allowed to use modern Bulgarian as well as Church Slavonic in the services but no church uses exclusively modern language for the liturgy. The present paper contains the results of the inquiry into the liturgical language in Bulgarian Orthodox Church, carried out in Sofia, Plovdiv and Kozloduy after the decision of the Bulgarian Holy Synod. The centre of attention is focused on the language attitudes of the liturgical language in Bulgaria nowadays.

Źródło:

Latopisy Akademii Supraskiej; 2012, Język naszej modlitwy- dawniej i dziś, 3; 95-103
2082-9299

Pojawia się w:

Latopisy Akademii Supraskiej

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 41.

Tytuł:

Kwestia prokreacji w prawosławiu
The Issue of Procreation in Eastern Orthodoxy

Autorzy:

Leśniewski, Krzysztof

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/594921.pdf

Data publikacji:

2019

Wydawca:

Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego

Tematy:

prokreacja, aborcja, technologia wspomagania rozrodu, pozaustrojowe zapłodnienie in vitro, klonowanie, Kościół prawosławny, antropologia chrześcijańska

Opis:

In the Orthodox Church, procreation is seen not only as a human activity aimed at extending of the genre, but also as a gift of God, who is the absolute and sole ruler of human life. From the Christian point of view, the understanding of procreation requires reference to the sacrament of marriage. In the framework of a sacramental marriage, which is monogamous, heterosexual and blessed in the Church sexual drive is transformed. The conception and generation of offspring is the fruit of the love of both parents. The beginning of the existence of the soul and the body of every human person is carried out simultaneously. Numerous testimonies from the canonical, liturgical and patristic tradition of Eastern Christianity prove that from the first centuries abortion was treated as a murder and a grave sin requiring long-lasting penance. Nowadays, the Orthodox Church takes up challenges related to the development of assisted reproductive technology. In the official Orthodox documents, it is emphasized that making decision on the use of assisted procreation  should take into account both doctrinal teaching and the existential situation of a particular marriage couple. Specific recommendations apply to in vitro fertilization. Orthodox bioethicists speak against the use of cloning techniques and experiments with human germ cells.
W Kościele prawosławnym prokreacja jest postrzegana nie tylko jako aktywność ludzka mająca na celu przedłużenie gatunku, ale również jako dar Boga, Który jest absolutnym i jedynym Władcą życia człowieka. Zrozumienie prokreacji, z chrześcijańskiego punktu widzenia, wymaga odniesienia do sakramentu małżeństwa. W ramach bowiem małżeństwa sakramentalnego, które jest monogamiczne, heteroseksualne i pobłogosławione w Kościele, popęd seksualny podlega transformacji. Poczęcie i zrodzenie potomstwa jest owocem miłości obojga rodziców. Początek istnienia duszy i ciała każdej osoby ludzkiej dokonuje się równocześnie. Liczne świadectwa pochodzące z tradycji kanonicznej, liturgicznej i patrystycznej chrześcijaństwa wschodniego dowodzą, iż od pierwszych wieków aborcja była traktowana jako zabójstwo i grzech ciężki, wymagający długotrwałej pokuty. Współcześnie Kościół prawosławny podejmuje wyzwania związane z rozwojem technologii wspomagania rozrodu. W oficjalnych dokumentach prawosławnych podkreśla się, że podejmowanie decyzji skorzystania ze wspomaganej prokreacji powinno uwzględniać zarówno nauczanie doktrynalne, jak i sytuację egzystencjalną danej pary małżeńskiej. Szczegółowe zalecenia dotyczą pozaustrojowego zapłodnienia in vitro. Prawosławni bioetycy wypowiadają się przeciwko stosowaniu technik klonowania oraz eksperymentom z komórkami ludzkimi z grupy zarodkowych.

Źródło:

Studia Oecumenica; 2019, 19; 179-192
1643-2762

Pojawia się w:

Studia Oecumenica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 42.

Tytuł:

Współczesne prawosławne prawo kościelne – problemy związane z systematyzacją i materiałami źródłowymi w języku polskim
Contemporary Orthodox Church law - problems related to systematization and source materials in Polish language

Autorzy:

Ławreszuk, Marek
Makal, Piotr

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1913021.pdf

Data publikacji:

2021-09-23

Wydawca:

Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku

Tematy:

prawo kościelne
prawosławie
prawo kanoniczne
Kościół prawosławny
church law
Orthodoxy
canon law
Orthodox Church

Opis:

Niniejszy artykuł ukazuje problemy związane z próbą systematyzacji współczesnego prawosławnego prawa kościelnego. Wskazuje na rozbieżności związane z przyjętymi w poszczególnych Cerkwiach lokalnych korpusach źródłowych, a także braki lub przemilczenia istniejące w prawie kanonicznym. W części końcowej poruszono także kwestię oceny komplementarności materiałów źródłowych w języku polskim oraz trudności związane z brakiem usystematyzowanej terminologii prawosławnego prawa kościelnego w języku polskim.
The article shows the problems related to the attempt to systematize the modern Orthodox Church law. It points to discrepancies related to the source corpus adopted in individual local Churches, as well as shortcomings or understatements in canon law. The final part of the article touches upon the issue of assessing the complementarity of the source materials in Polish, as well as the difficulties associated with the lack of a systematized terminology of Orthodox church law in Polish.

Źródło:

ELPIS; 2021, 23; 127-135
1508-7719

Pojawia się w:

ELPIS

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 43.

Tytuł:

Ekumenizm a realizacja misyjnego posłannictwa Kościoła w kontekście dokumentów Wszechprawosławnego Synodu na Krecie
Ecumenism and the implementation of the Church’s missionary mission in the context of the documents of the All -Orthodox Synod in Crete

Autorzy:

Borkowski, Andrzej

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1917239.pdf

Data publikacji:

2019-11-27

Wydawca:

Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku

Tematy:

Ecumenism
mission
Panorthodox Synod
Orthodox Church
dialogue
ekumenizm
misja
Synod Wszechprawosławny
Kościół prawosławny
dialog

Opis:

Uchwały Wszechprawosławnego Synodu kładą podwaliny pod dialog ekumeniczny, podkreślając potrzebę dialogu przede wszystkim ze względu na głoszenie światu „prawosławnego świadectwa” wśród innych Kościołów chrześcijańskich i wyznań. Wypracowano stanowisko Kościoła prawosławnego odnośnie zasad i form uczestnictwa w dialogach teologicznych i w ruchu ekumenicznym oraz przyjęto nowe uchwały, potwierdzające wszechprawosławne stanowisko. Dialog w Kościele prawosławnym zawsze był i pozostaje istotnym i niezbywalnym elementem jego misji soteriologicznej. Przyświeca Jemu chwalebny cel powrotu skruszonych na Jego łono, jak również duszpasterskiej odpowiedzialności, gdyż niezachwianie wyznaje i głosi iż w swej samoświadomości Kościół prawosławny stanowi miarodajną kontynuacje Jednego, Świętego, Powszechnego i Apostolskiego Kościoła oraz arkę zbawienia dla tych w pobliżu i tych z oddala.
Resolutions of The Holy and Great Council of the Orthodox Church lay the foundations for ecumenical dialogue, emphasizing the need for dialogue primarily because of proclaiming the “Orthodox testimony” to other Christian Churches and denominations. The position of the Orthodox Church was developed regarding the principles and forms of participation in theological dialogues and in the ecumenical movement, and new resolutions were adopted confirming the all-Orthodox position. Dialogue in the Orthodox Church has always been and remains an essential and inalienable element of its soteriological mission. He has a glorious purpose for the return of those repentant to his bosom, as well as pastoral responsibility, because it unwaveringly confesses and proclaims that in its self-awareness the Orthodox Church is the authoritative continuation of the One, Holy, Catholic and Apostolic Church and the ark of salvation for those nearby and those from afar.

Źródło:

ELPIS; 2019, 21; 93-97
1508-7719

Pojawia się w:

ELPIS

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 44.

Tytuł:

Совѣтованіе о благочестіи (1621) – zbiór postanowień soboru czy postulaty wiernych?
Sovetovanie o blagočesti (1621) – Collection of Local Council’s Decisions or Postulates of Lay Believers?

Autorzy:

Hodana, Tomasz

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/2168710.pdf

Data publikacji:

2018

Wydawca:

Akademia Supraska

Tematy:

Kościół prawosławny
sobór lokalny (synod)
bractwo Podwyższenia Krzyża Świętego w Łucku
Совѣтованіе о благочестіи

Opis:

Sovetovanie o blagočesti (Совѣтованіе о благочестіи) is an anonymous text preserved in the archive of Lutsk Brotherhood of the Elevation of the Cross. It includes an internal renewal programme of the Orthodox Church in the Polish-Lithuanian Commonwealth, which supposed to guarantee continuity of Orthodox hierarchy, restored during 1620–1621 by the Patriarch of Jerusalem Theophanes. Most scholars have treated the document as the collection of decisions of the local council deliberated in Kyiv under the chairmanship of Metropolitan Job Boretsky and was treated as an effect of the activity of new bishops. However, there are no historical sources confirming that such council actually took place. What is more, the document itself does not look like council’s resolutions. This is rather a list of recommendations and postulates prepared by believers, probably representatives of Lutsk Brotherhood. The document points out that on the one hand bishops are necessary for the normal functioning of the Church, on the other hand, puts forward a list of demands to them and emphasizes an important role of the laity.

Źródło:

Latopisy Akademii Supraskiej; 2018, Rola laikatu w życiu Cerkwi, 9; 73-80
2082-9299

Pojawia się w:

Latopisy Akademii Supraskiej

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 45.

Tytuł:

Mniejszość białoruska w Narodowym Spisie Powszechnym z 2002 roku
Belarusian minority in the 2002 Polish National Census

Autorzy:

Czapko, Tomasz

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/26850756.pdf

Data publikacji:

2009

Wydawca:

Akademia Zamojska

Tematy:

national census
minority
identity
Belarusians
Orthodox Church
spis powszechny
mniejszość
tożsamość
Białorusini
Kościół prawosławny

Opis:

Narodowy Spis Powszechny z 2002 roku wykazał, iż mniejszość białoruska w Polsce liczy niespełna 50 tysięcy przedstawicieli. Na przeszkodzie dokładnemu ustaleniu liczebności Białorusinów w Polsce stoją jednak różnego rodzaju przyczyny historyczne oraz społeczno-ekonomiczne, które sprawiają, iż otwarte deklarowanie narodowości nie jest wśród Białorusinów rozpowszechnione. Ostrożnie podchodzić należy również do potocznego utożsamiania prawosławia z białoruskością, gdyż na obszarze wschodniej Białostocczyzny stosunkowo niewielka część ludności wyznania prawosławnego zdecydowała się na zadeklarowanie narodowości innej niż polska.
The 2002 Polish National Census has shown that Belarusian minority in Poland consists of nearly 50,000 members. Although, the exact determination of number of Belarusians in Poland is diffi cult, because of various historical, social and economical reasons, which cause that open declarations of Belarusian identity are not common among the Belarusians. Traditional identifying Belarusian nationality with Orthodox Christianity should be considered with caution, because relatively small amount of Orthodox population in the eastern part of Bialystok region decided to declare other than Polish nationality.

Źródło:

Facta Simonidis; 2009, 2, 1; 75-89
1899-3109

Pojawia się w:

Facta Simonidis

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 46.

Tytuł:

Wyznawcy prawosławia w Drugiej Rzeczypospolitej w dyskursie prasowym „Przeglądu Prawosławnego” (1939)
Orthodox Believers in the Second Polish Republic in the Press Discourse of ‘Przegląd Prawosławny’ (1939)

Autorzy:

Krasińska, Izabela

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/20433637.pdf

Data publikacji:

2023-09-30

Wydawca:

Wydawnictwo Diecezjalne Adalbertinum

Tematy:

Orthodox press
‘Przegląd Prawosławny’
Orthodox Church
Orthodox population
the Second Polish Republic
prasa prawosławna
„Przegląd Prawosławny”
Kościół prawosławny
ludność prawosławna
Druga Rzeczypospolita

Opis:

In the 1930s, the Polish-language Orthodox periodicals appeared on the press and the publishing market. Their recipients were the Orthodox believers living mainly in the eastern areas of the Second Polish Republic, and their creators were the Orthodox Polish intelligentsia, including the clergy. One of such magazines was ‘Przegląd Prawosławny’, published from January to August 1939 in Grodno. The editor in charge of the magazine was Fr. Leonidas Kasperski, and the publisher is the Orthodox Scientific and Publishing Institute. The analyzed magazine was partly of the local nature, as a lot of space was devoted to the life and activities of the Orthodox believers from the Nowogródek and Białystok voivodeships. Polish culture, history, language and traditions were promoted in ‘Przegląd Prawosławny’. They wrote about the affairs of the contemporary Church in Poland and around the world, as well as about its dignitaries. The life and activities of the Orthodox Polish patriots from the past eras were described.
W latach 30. XX w. na rynku prasowo-wydawniczym pojawiły się polskojęzyczne periodyki prawosławne. Ich odbiorcami byli wyznawcy prawosławia zamieszkujący głównie wschodnie tereny Drugiej Rzeczypospolitej, a twórcami prawosławna polska inteligencja, w tym duchowieństwo. Jednym z takich pism był ukazujący się od stycznia do sierpnia 1939 r. w Grodnie „Przegląd Prawosławny”. Redaktorem odpowiedzialnym czasopisma był ks. Leonidas Kasperski, a wydawcą Prawosławny Instytut Naukowo-Wydawniczy. Analizowane pismo częściowo miało charakter lokalny, gdyż dużo miejsca poświęcano życiu oraz działalności wyznawców prawosławia z województwa nowogródzkiego i białostockiego. Na łamach „Przeglądu Prawosławnego” propagowano polską kulturę, historię, język i tradycje. Pisano o sprawach współczesnej Cerkwi w Polsce i na świecie oraz o jej dostojnikach. Opisywano życie i działalność prawosławnych polskich patriotów z minionych epok.

Źródło:

Studia Ełckie; 2023, 25, 3; 285-306
1896-6896
2353-1274

Pojawia się w:

Studia Ełckie

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 47.

Tytuł:

La Madre de Dios en la teología ortodoxa
Mother of God in Orthodox Theology
Matka Boża w teologii prawosławnej

Autorzy:

Villar, José Ramón

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/31234115.pdf

Data publikacji:

2012

Wydawca:

Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL

Tematy:

Kościół Prawosławny
teologia wschodnia
mariologia
Orthodox Church
Eastern theology
Mariology
Iglesias Ortodoxas
Teología Oriental
Mariología

Opis:

Znaczący jest fakt, iż obecność Maryi w kulcie Kościoła Prawosławnego daje się pogodzić z brakiem traktatu mariologicznego. Bogactwo tradycji prawosławnej nie zostało przełożone na analogiczne zainteresowanie spekulatywne. Istnieje obawa przed zracjonalizowaniem tajemnicy. Podręczniki teologii prawosławnej nie zawierają oddzielnego traktatu z mariologii. Czymś naturalnym jest, że nauka o Matce Bożej znajduje się w ramach chrystologii. Prawda o Bożym macierzyństwie Maryi jest bardziej prawdą chrystologiczną, niż mariologiczną. „Mariologia” prawosławna jest wyrazem dogmatu chrystologicznego, a jej normą i kryterium jest relacja jedności z misterium Chrystusa.
It is worth noticing that the veneration of Mother Mary in Orthodox Church is not undermined by the lack of a systematic theological presentation. The richness of the Orthodox tradition has not yet led to the emergence of speculative investigations in this subject. There is a fear of rationalizing the mystery. Orthodox theology textbooks do not include chapters dedicated to Mariology. It is natural for them to consider Marian teaching within the realm of Christology. The truth about Mary’s motherhood of God is more of a Christological rather than Mariological truth. Orthodox Marian veneration expresses the Christological dogma. The relation of unity with the mystery of Jesus Christ constitutes its central norm and evaluative criterion.

Źródło:

Roczniki Teologii Dogmatycznej; 2012, 4; 203-242
2080-6345

Pojawia się w:

Roczniki Teologii Dogmatycznej

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 48.

Tytuł:

Spór o jurysdykcję nad parafiami w województwie białostockim jako element konfliktu między Polskim Autokefalicznym Kościołem Prawosławnym a Patriarchatem Moskiewskim
The Dispute about Jurisdiction over Parishes in Białystok Province as an Element of the Confl ict between the Polish Autocephalous Orthodox Church and Moscow Patriarchate

Autorzy:

Dudra, Stefan

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/2019390.pdf

Data publikacji:

2020-12-09

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie

Tematy:

autocephaly
Białystok province
Orthodox Church
Moscow Patriarchate
Orthodoxy
autokefalia
Białostocczyzna
Kościół prawosławny
Patriarchat Moskiewski
prawosławie

Opis:

W artykule poddano analizie konflikt jurysdykcyjny w Polskim Autokefalicznym Kościele Prawosławnym (PAKP) na Białostocczyźnie w latach 1944–1946. W wyniku zmian granicznych po II wojnie światowej pozostały tam tylko cztery prawosławne dekanaty. Większość duchowieństwa odrzuciła zwierzchnictwo bpa Tymoteusza z PAKP i podporządkowała się abp. mińskiemu Bazylemu. W konsekwencji wpłynęło to na przejęcie w jurysdykcję przez patriarchę moskiewskiego Aleksego wszystkich parafii. Jednak zdecydowane stanowisko Ministerstwa Administracji Publicznej doprowadziło do przywrócenia polskiego zwierzchnictwa nad prawosławnym placówkami na tym obszarze.
The article presents an analysis of the jurisdiction conflict in the Polish Autocephalous Orthodox Church (PAKP) in the Bialystok province in 1944–46. After the border changes imposed after World War II, only four Orthodox deaneries were in the area. The majority of the clergy rejected the authority of Bishop Tymoteusz from the PAKP and subordinated to the Archbishop Bazyli of Minsk. In consequence, Patriarch of Moscow Alexei (Simanski) took over the canonical jurisdiction of all parishes in Bialystok. However, the strong position of the Ministry of Public Administration led to the restoration of Polish sovereignty over Orthodox parishes in this area.

Źródło:

Polska 1944/45-1989. Studia i Materiały; 2020, 18; 5-20
2450-8365

Pojawia się w:

Polska 1944/45-1989. Studia i Materiały

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 49.

Tytuł:

Ukraińska autokefalia rok po ustanowieniu: reakcje i dylematy świata prawosławnego
Ukrainian autocephaly one year after its establishment: reactions and dilemmas of the Orthodoxy

Autorzy:

Kałużny, Tadeusz

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1047924.pdf

Data publikacji:

2020-12-23

Wydawca:

Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego

Tematy:

autokefalia
prawosławie
ukraińska autokefalia
Kościół Prawosławny Ukrainy
autocephaly
Orthodoxy
Ukrainian autocephaly
Orthodox Church of Ukraine

Opis:

W artykule podjęto refleksję nad stanem recepcji ukraińskiej autokefalii w świecie prawosławnym po roku od jej ustanowienia. Temat został rozwinięty w trzech częściach. Najpierw przedstawiono stanowisko Konstantynopola i Moskwy w sprawie ustanowienia autokefalicznego Kościoły Prawosławnego Ukrainy. Następnie omówiono reakcje pozostałych Kościołów prawosławnych na ukraińską autokefalię. W końcowej części zwrócono uwagą na podjętą w Ammanie (2020 r.) próbę porozumienia w tej sprawie. W toku refleksji m.in. stwierdzono, że dotąd tylko 3 z 14 autokefalicznych Kościołów prawosławnych uznały ukraińską autokefalię (Konstantynopol, Aleksandria i Grecja); negatywne stanowisko prezentuje 7 Kościołów (Antiochii, Jerozolimy, Moskwy, Serbii, Polski, Albania oraz Czech i Słowacji); pozostałe 4 Kościoły (Gruzji, Rumunii, Bułgarii i Cypru) nie sformułowały jednoznacznego stanowiska w badanej sprawie.
The present article is a reflection on the ways the Ukrainian autocephaly is received in the Orthodox world one year after its establishment. The topic has been discussed in three parts. First, the author has presented the stand of Constantinople and Moscow on the establishment of the Ukrainian Autocephalous Orthodox Church. Next, he discussed the reactions of other Orthodox Churches to Ukrainian autocephaly. In the final part, the author focused on the attempt at an agreement on this issue undertaken in Amman (2020). In the course of his reflection, the author stated that so far only three out of fourteen Orthodox Churches acknowledged Ukrainian autocephaly (Constantinople, Alexandria and Greece); seven Churches hold a negative stand (Antioch, Jerusalem, Moscow, Serbia, Poland, Albany, Czech Republic and Slovakia); the remaining four Churches (of Georgia, Romania, Bulgaria and Cyprus) have not formulated a unequivocal opinion in this matter.

Źródło:

Studia Oecumenica; 2020, 20; 197-213
1643-2762

Pojawia się w:

Studia Oecumenica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 50.

Tytuł:

Działalność szkoły brackiej w Mohylewie od II połowy XVI wieku do XVIII wieku

Autorzy:

Mironowicz, Marcin

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/420330.pdf

Data publikacji:

2017

Wydawca:

Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku

Tematy:

Orthodox church
orthodox brotherhoods
brotherhood’s school
Mogilev
Kościół prawosławny
bractwa cerkiewne
szkoła bracka
Mohylew

Opis:

W II połowie XVI wieku w Wielkim Księstwie Litewskim zaczęły powstawać bractwa cerkiewne. Jednym z kierunków ich działalności było szerzenie oświaty wśród prawosławnych. Ważną rolę w tym temacie odegrało bractwo prawosławne w Mohylewie. Artykuł opisuje działalność bractwa prawosławnego w Mohylewie koncentrując się głównie na jego działalności oświatowej: historii szkoły brackiej, jej statucie, nauczycielach, wykładanych przedmiotach, zapisach mieszczan na rzecz szkoły.

Źródło:

ELPIS; 2017, 19
1508-7719

Pojawia się w:

ELPIS

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce