Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Deleuze" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 55
Tytuł:
Bartleby i Michael K., czyli dlaczego tylko mężczyzna może stać się innym?
Bartleby and Michael K., or, why only a man can become-other?
Autorzy:
Bednarek, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/458982.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Ośrodek Studiów Amerykańskich
Tematy:
stawanie się
Deleuze i Guattari
Bartleby
Coetzee
becoming
Deleuze and Guattari
Opis:
Wiele już napisano na temat stworzonej przez Hermana Melville'a postaci Bartleby'ego – najczęściej inter-pre¬tu¬jąc słynne „wolałbym nie” jako różnie pojmowaną formę politycznego lub pre-politycznego oporu. Tę lawinę tekstów zapoczątkował, o czym się czasem zapomina, esej Gilles'a Deleuze'a „Bartleby albo formuła”, którego centralnym motywem jest nie opór, ale stawanie-się-innym: proces oddalania się od dominującego, więk¬szoś¬ciowego wzorca męskiej, europejskiej, kapitalistycznej i edypalnej tożsamości. Procesowi temu może jednak pod¬¬legać tylko wspomniany większościowy podmiot: inny, dzięki któremu możliwe jest stawanie się, pełni wy¬łącznie funkcję pomocniczą czy instrumentalną: w przypadku tekstu Melville'a, to bezimienny narrator, a nie Bartleby, jest jego prawdziwym bohaterem. Stawanie się jest więc przygodą zarezerwowaną dla podmio¬tu większościowego. Deleuze wydaje się jednak nie zdawać sobie sprawy z tego ograniczenia. Tekst Coetzee'ego ukazuje natomiast, na przykładzie skazanej na porażkę relacji między tytułowym boha¬terem a próbującym go „zrozumieć” lekarzem, asymetrię dwóch terminów stawania się i podporząd¬kowanie innego, a tym samym dekonstruuje hierarchię zawartą w pojęciu stawania się.
Much has been written about Bartleby, literary character created by Herman Melville; the most popular interpretations of his famous phrase ‘I would prefer not to’ tend to present it as a form of political or pre-political resistance. The origin of this profusion of commentaries on Bartleby is Gilles Deleuze’s essay Bartleby, or the Formula, which, however, foregrounds not resistance, but becoming-other: the process of departure from the dominant, majoritarian standard of the masculine, European, capitalist and Oedipal identity. But it is only the majoritarian subject mentioned above that can undergo this process. The other, thanks to whom becoming is possible, plays only ancillary or instrumental role. In case of Melville’s story, the real protagonist is therefore the nameless narrator, and not Bartleby. Becoming is thus the adventure reserved for the majoritarian subject. Deleuze seems not to be aware of this limitation of his concept. Coetzee’s novel is, in this context, able to demonstrate (on the example of necessary failure of the relationship between the protagonist and the doctor intent of ‘understanding’ him) the asymmetry of two terms of becoming, as well as to deconstruct the hierarchy implicit in the concept of becoming.
Źródło:
InterAlia: Pismo poświęcone studiom queer; 2016, 11b; 100 - 112
1689-6637
Pojawia się w:
InterAlia: Pismo poświęcone studiom queer
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Virtualization as a mode of organizing: Ontology, becoming, and modulation
Autorzy:
Peters, Christian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1955145.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Akademia Leona Koźmińskiego w Warszawie
Tematy:
Process ontology
Gilles Deleuze
virtualization
Opis:
In organizational theories inspired by process ontologies of Spinoza, Bergson, or Deleuze, an organization only seems to be the effect of ontological forces and therefore exist only retroacti vely and derivatively. Simply put, process ontologies tend to overemphasize the virtual, active ontological forces of becoming in organizations. These assumptions cause the negative and reactive understanding of organizational processes: organizations oppress, restrict, adjust, and regulate becoming. In this perspective, organizations are defective, inadequate, and politically reactionary. They are the negative antitype of the positive, productive, and creative ontological forces. In this article, I situate the problem of organizations and becoming using the concept of “virtualization.” For Deleuze, actualization is the expression of the virtual, resulting in the actual state of affairs, but once the state of affairs is actualized, there is a modulation or reciprocal folding, which affects the virtual; I suggest calling this “virtualization.” Thus, each actualiza tion in the social dimension – each founding of an organization – modulates the ontological conditions of future organizational events. This means that Deleuze provides not only a theory of organizational becoming but also a theory of virtualization – or the modulation of becoming – of organizations. The concept of virtualization is illustrated by drawing on organizational case studies, which have implications for the understanding of virtualization. Virtualization is a process of patterning, a (de)potentialization, but also a de- and reterritorialization. Primarily understood as virtualization, organization is a meta-stable process.
Źródło:
Tamara. Journal for Critical Organization Inquiry; 2020, 18, 1; 70-87
1532-5555
Pojawia się w:
Tamara. Journal for Critical Organization Inquiry
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
THE RHIZOMATIC LEARNING FROM A PERSPECTIVE OF POSTSTRUCTURALISM
Autorzy:
Kairiené, Aida
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/628454.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Fundacja Pro Scientia Publica
Tematy:
rhizomatic learning, Deleuze Guattari, becoming, nomad.
Opis:
Aim.The postmodernism manifested itself in the second half of the 20th century. The branch of postmodernism is poststructuralism - in fact, it was called French poststructuralism, with the dominant philosophy being “68 philosophy” (Marshall, 2004). In that period, alongside influential works such as Derrida “On Grammatology” (1968), M. Foulcalt “The Madness and Civilization” (1967), J. Kristeva “Semiotics” (1969) emerged and Deleuze, Guattari personalities. According to the Eurydice study, 9 out of 10 students in the European Union study English. Students can learn English not only in formal but also in non-formal and informal forms.  This enables the development of rhizomatic learning, which origins lie in Deleuze, Guattari (2004) philosophy.  Thus, the problem – related question arises: what is the essence of rhizomatic learning from a perspective of poststructuralism? The aim of the study is to review theoretical considerations in order to reveal the essence of rhizomatic learning from a perspective of poststructuralism. Method.The research method – a scientific literature review. The literature review examines relevant, current, and recent literature (Grant & Booth, 2009). The literature review is based on philosophical and educational insights. The following sources have been selected for the analysis of rhizomatic learning of English: 1) philosophical and educational books that help to reveal the essence of rhizomatic learning; 2) publications and dissertations on the issue of rhizomatic learning, which helped to analyse the essence of rhizomatic learning from a perspective of poststructuralism. Results. The antecedents of rhizomatic learning are rhizome and other Deleuze Guattari's (2004) concepts as assemblages, becoming, nomad. The rhizomatic learning based on Deleuze Guattari's (2004) term of rhizome, which has neither beginning nor end (Cormier, 2008), providing a dynamic, open, personalized learning network created by learners themselves that meets their perceived and real needs (Lian, Pineda, 2014). The concept of rhizomatic learning has its own meaning, but is closely related to the concepts of Deleuze, Guattari (2004), such as rhizome, assemblage, becoming, nomad, and so on. It should be noted that the rhizomatic learning from poststructuralism perspective develops and manifests itself through various 'moving' Deleuze, Guattari’s (2004) concepts.  The consequences of rhizomatic learning show that rhizomatic learning could be applied successfully in educational science as learning foreign languages in various learning forms. Conclusion. The scientific analysis revealed that rhizomatic learning develops through Deleuze, Guattari concepts, especially through becoming learner and occurs in lifelong learning of English.
Źródło:
Journal of Education Culture and Society; 2020, 11, 1; 102-115
2081-1640
Pojawia się w:
Journal of Education Culture and Society
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Introduction aux rapports entre photographie et peinture chez Francis Bacon selon Deleuze (dans Logique de la Sensation)
The relation between photography and painting for Francis Bacon according to Deleuze (in The Logic of Sensation)
Autorzy:
Heusghem, Corentin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/18105181.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
art
painting/photography
Deleuze
sensation
representation
Opis:
The aim of this article is to present a concise summary and review about the theses of Deleuze on the relations between painting and photography but also about his account of Bacon through the prism of this question in his book Francis Bacon : Logique de la sensation. This article could only be seen as an introduction and perhaps an invitation to read deeper studies about the important and numerous links between Deleuze's philosophy and art. 
Źródło:
Internetowy Magazyn Filozoficzny Hybris; 2021, 53, 2; 56-78
1689-4286
Pojawia się w:
Internetowy Magazyn Filozoficzny Hybris
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Knjiga za zombije. O programiranoj budućnosti i pisanju bez posljednje svrhe
Zombie Book. On Programmed Future and Writing Without the Ultimate Purpose
Autorzy:
Paić, Žarko
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/636206.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
art
democracy
apocalypse
Deleuze
vision of transparency
Opis:
The article deals with the analysis of the relationship between art, literature, and democracy, starting with the interpretation of Deleuzeʼs reading of D.H. Lawrence, Apocalypse. It is shown that in the contemporary world we are faced with a radical turn of knowledge, values and ways of thinking. Instead of the word prophecy, the act becomes a vision of transparency that has its most powerful means in the logic of mass media interaction. Hence the image that precedes the world has the potential for transforming the idea of the Book into a post-apocalyptic era of visualization of objects. With the help of Deleuzeʼs concepts such as multitude, difference and becoming, the article focuses on the criticism of the democratic emptiness of the world from which the secret has disappeared, and there has been only writing for survivors, the Book for Zombies. Is this a metaphysical testament at the time when writing has nothing more to do with the reference framework of modern art, when a change in the society could still set goals and tasks?
Źródło:
Poznańskie Studia Slawistyczne; 2019, 17; 173-189
2084-3011
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Slawistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Koncepcja maszynizmu Gillesa Deleuze’a
Gilles Deleuze’s conception of mechanicism
Autorzy:
Mackiewicz, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/464734.pdf
Data publikacji:
2015-03-31
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego we Wrocławiu
Tematy:
Deleuze
ciało
maszynizm
deterytorializacja
body
mechanicism
deterritorialization
Opis:
Human body in Western philosophy has been always described as the matter opposed to the Reason. However, this scheme cannot be applied to modern French philosophy in which dialectics reason – body is comprehended as an act of violence and exclusion of the body. For Deleuze there is vital need to understand the human being as an entirety. It is possible only as a version of materialistic, psychoanalytic thought. Deleuze refuses therefore autonomy of subject and tries to connect the subject and his body with “social mechanisms”. Finally human’s body is understood only as a source of pure social functions, presented as a “Body without Organs”.
Źródło:
Rozprawy Naukowe Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu; 2015, 48; 76-86
0239-4375
Pojawia się w:
Rozprawy Naukowe Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nomadyczność w cieniu Mordoru
Nomadicity in the Shadow of Mordor
Autorzy:
Alejski, Jakub
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/520028.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Ośrodek Badawczy Facta Ficta
Tematy:
video game culture
video game
video games
game studies
Deleuze
Deleuze and Guattari
Shadow of Mordor
role-playing games
Opis:
The article Nomadicity in the Shadow of Mordor analyzes the tools of reproducing ideologies in video games based on Tolkien’s legendarium, including Middle Earth: Shadow of Mordor (2014). Alejski tackles its mechanics using the concepts presented by Gilles Deleuze and Felix Guatttari—the nomadic thought and dynamics of relations between particular objects, such as territory, map and diagram during the gameplay. In order to identify these nomadic strategies occurring in the game, the processes of deterritorialization, the creation of maps and diagrams, and the ways of functioning in relation to these processes occurring in the game are taken under consideration. Alejski’s particular attention is dedicated to the categories of inhabitation and movement—both in the topological and ontological context. An important source of reproduction of nomadic thought described in the article is the so-called Nemesis system— a gameplay management module contained in the code of Middle Earth: Shadow of Mordor that allows new actors to join the game, enabling them to enter into relations not only with the user but also with each other. The operation of the Nemesis system brings together the potential of the agency of all actors involved in the game (including the user) and allows for decentralized and non-hierarchical production of the story.
Źródło:
Creatio Fantastica; 2017, 2(57); 93-103
2300-2514
Pojawia się w:
Creatio Fantastica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
W poszukiwaniu straconego czasu. Proroczy charakter teorii kina Gilles’a Deleuze’a
In Search of Lost Time: The Prophetic Character of Gilles Deleuze’s Theory of Cinema
Autorzy:
Stelmach, Miłosz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28408961.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Gilles Deleuze
Aleksander Sokurow
Béla Tarr
Alexander Sokurov
Opis:
Autor zestawia poglądy Gilles’a Deleuze’a, szczególnie stworzoną przez niego koncepcję kina obrazu-czasu, ze współczesnymi jej realizacjami. Francuski filozof nie dożył bowiem rewitalizacji trendów modernistycznych w światowym kinie artystycznym, które doskonale zdefiniował w odniesieniu do dzieł mistrzów kina autorskiego lat 60. i 70. Tymczasem współczesne kino kontemplacyjne (lub neomodernistyczne, żeby posłużyć się terminem zaproponowanym przez Rafała Syskę) nie tylko podejmuje strategie twórcze i formuły estetyczne właściwe dla kina obrazu-czasu, ale dodatkowo rozwija je i amplifikuje. Bierny bohater, doświadczenie trwania, wyeksponowanie stanów mentalnych – te i inne cechy warunkujące powstanie obrazu-czasu wybrzmiewają w pełni w takich filmach, jak Rosyjska arka (Russkij kowczeg, 2002) Aleksandra Sokurowa czy Szatańskie tango (Sátántangó, 1994) Béli Tarra, stanowiących najdoskonalsze we współczesnym kinie wcielenie Deleuzjańskiego kina obrazu-czasu.
The author juxtaposes the views of Gilles Deleuze, especially his idea of the cinema of image-time, with its contemporary realisations. The French philosopher did not live to see the revitalisation of modernist trends in the world art cinema, which he defined so well in relation to masterpieces of independent cinema of the 1960s and 1970s. Meanwhile, contemporary contemplative cinema (or neomodernist to use the term proposed by Rafał Syska) not only adopts creative strategies and aesthetic formulae typical for the cinema of image-time, but also develops and amplifies them. Passive Protagonist, the experience of duration, the exposure of mental states – these and other features necessary for the creation of image-time are in full bloom in films such as Alexander Sokurov’s Russian ark (Russkiy Kovcheg, 2002) or Bela Tarr’s Satan's tango (Sátántangó, 1994) which represent the best of Deleuzian cinema of image-time in contemporary cinema.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2014, 86; 35-46
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Tarkowski i Proust. „Zwierciadło” i „W poszukiwaniu straconego czasu” – „co innego”, a przecież „jedno i to samo”
Tarkovsky and Proust: “The Mirror” and “In Search of Lost Time” – “Something Else” but “One and the Same”
Autorzy:
Szymański, Karol
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28408972.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Marcel Proust
Andriej Tarkowski
Gilles Deleuze
Andrei Tarkovsky
Opis:
Szymański rozważa w swoim eseju, co łączy powieść Marcela Prousta W poszukiwaniu straconego czasu oraz film Andrieja Tarkowskiego Zwierciadło, a co pozwala uznać oba te arcydzieła za Deleuzjańskie co innego, a przecież jedno i to samo. Podstawowym impulsem twórczym było dla Prousta i Tarkowskiego podjęcie trudu konfrontacji z problemem czasowości i przemijania. Pamięci i swoich dzieł używali oni jako środków do odzyskania czasu utraconego. Akt przypominania nie był jednak celem samym w sobie – wspomnienia i wrażenia miały służyć odkrywaniu prawdy o świecie i o „ja”. Rezultatem egzystencjalnego i artystycznego wysiłku odzyskiwania przeszłości było więc rozpoznanie prawdziwego, pozaczasowego „ja” oraz umiejętność jego twórczego wyrażenia (tym samym „przypominać sobie” znaczyło: „tworzyć”). Dzieła życia Prousta i Tarkowskiego – uwierzytelnione autentyzmem doświadczenia twórców – mają być też wzorem „drogi zbawienia”, „świecką ewangelią” dla czytelników i widzów.
Szymański considers in his essay what connects Marcel Proust’s In Search of Lost Time and Andrei Tarkovsky’s The Mirror, and what allows one to consider these masterpieces to be Deleuzian something else, and yet one and the same. The primary creative impulse for Proust and Tarkovsky was the need to tackle the problem of temporality and transience. They used memory and their works of art in order to recover the time lost. The act of remembering was not an end in itself – memories and impressions were supposed to aid discovering the truth about the world and “ego”. The result of the existential and artistic effort to recover the past was the discovery of true and timeless “ego” and the ability of its creative expression (where “remembering” also meant “creating”). The works of Proust and Tarkovsky, made authentic by the experience of their creators, are to be “a way of salvation”, and a “secular gospel” for readers and viewers.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2014, 86; 104-112
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Affect Unchained: Violence, Voyeurism and Affection in the Art of Quentin Tarantino
Autorzy:
Lipszyc, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/451261.pdf
Data publikacji:
2020-08-05
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Filozofii
Tematy:
affect
Gilles Deleuze
Jacques Lacan
Quentin Tarantino
spectatorship
Opis:
Abstract: In the first part of the paper the author briefly revisits two of the most important traditions that stand behind the contemporary conceptualizations of affect: the Deleuzian tradition and the Lacanian one. Having pointed to the most important features of the two lines of thinking affect, as well as to certain difficulties that arise within them, the author proceeds to offer his own simple conceptual model that would be operative in thinking about film experience. The model involves feeling, emotion and affect as three distinct phenomena; the concept of “ex-spectator” is introduced in order to account for the crucial difference between emotion and affect. In the second part of the paper, the model is tested against the later films by Quentin Tarantino. The films are presented as “affective”: by skilfully operating with “reflective images” they are able to deconstruct the subject of the ex-spectator into the split-but-real, affected self of the true spectator.
Źródło:
Eidos. A Journal for Philosophy of Culture; 2020, 4, 2; 128-138
2544-302X
Pojawia się w:
Eidos. A Journal for Philosophy of Culture
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
PARANOJA I SADYZM INSTYTUCJI. O BIESIADZIE U HRABINY KOTŁUBAJ WITOLDA GOMBROWICZA
PARANOIA AND SADISM OF THE INSTITUTION. ON WITOLD GOMBROWICZ´S “BANQUET AT COUNTESS KOTŁUBAJ´S”
Autorzy:
Warkocki, Błażej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/911626.pdf
Data publikacji:
2018-08-28
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Gombrowicz
paranoia
masochism
sadism
Deleuze
paranoja
masochizm
sadyzm
Opis:
Artykuł prezentuje „bliskie czytanie” (close reading) opowiadania Biesiada u hrabiny Kotłubaj Witolda Gombrowicza z jego debiutanckiego tomu Pamiętnik z okresu dojrzewania z 1933 roku. Zasadza się na dwóch na dwóch konceptach teoretycznych: z jednej strony jest to narracja paranoiczna w znaczeniu, jakie nadała temu pojęciu Eve Kosofsky Sedgwick, a z drugiej strony – sadyzm (jako niekomplementarny w stosunku do masochizmu) w znaczeniu Gilles’a Deleuze’a (z eseju Chłód i okrucieństwo). Autor poszukuje subwersji społecznej w tej groteskowej wizji obrazów klas u Gombrowicza i odnajduje ją w sadyzmie instytucji arystokracji, która przesuwa głównego bohatera opowiadania na „pozycję paranoiczną”.
The article offers a close reading of Witold Gombrowicz’s short story Banquet at Countess Kotłubaj’s from his debut collection Memoirs from a Time of Immaturity (later published under the title Bakakaj or Bacacay in the English translation). It is based on two theoretical concepts: on the one hand – a paranoid plot (according to Eve Kosofsky Sedgwick 2014), on the other hand – sadism (as non-complementary to masochism) in the sense of Gilles Deleuze (from his essay Coldness and cruelty). The author is looking for social subversion in the grotesque images of class and finds it in the sadism of the institution of aristocracy which moves the main character into a paranoid position.
Źródło:
Porównania; 2017, 21, 2
1733-165X
Pojawia się w:
Porównania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
“It Is a Nomos Very Different from the Law”: on Anarchy and the Law
„Jest to nomos bardzo różny od prawa”: o anarchii i prawie
Autorzy:
Marneros, Christos
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2034108.pdf
Data publikacji:
2021-09-30
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
anarchia
prawo
nomos
instytucje
Deleuze
Anarchy
law
institutions
Opis:
The relationship between anarchy and the law is, to say the least, an uncomfortable one. The so-called ‘classical’ anarchist position – in all its heterogeneous tendencies – is, usually, characterised by a total opposition against the law. However and despite its invaluable contribution and the ever-pertinent critique of the state of affairs, this ‘classical’ anarchist position needs to be re-examined and rearticulated if it is to pose an effective nuisance to the current (and much complex) mechanisms of domination and the oppression of dogmatism and dominance of the law. Taking into account the aforementioned challenges, in this article, I examine and develop two notions of the philosophical thought of Gilles Deleuze, namely that of the institution and that of the nomos of the nomads. In doing so, I aim to think anew the relationship between anarchy and the law and, ultimately, to point towards an ethico-political account, of what I shall call an an-archic nomos which escapes (or, at least, tries to) the dogmatism and “archist” mentality of the law.
Relacja pomiędzy anarchią a prawem jest, delikatnie mówiąc, niewygodna. Tak zwane „klasyczne” stanowisko anarchistyczne – we wszystkich jego heterogenicznych tendencjach – charakteryzuje się zazwyczaj całkowitym sprzeciwem wobec prawa. Jednakże, pomimo swojego nieocenionego wkładu i nieustannie aktualnej krytyki stanu rzeczy, ta „klasyczna” pozycja anarchistyczna musi zostać ponownie zbadana i ponownie wyartykułowana, jeśli ma stanowić skuteczną przeszkodę dla obecnych (i bardzo złożonych) mechanizmów dominacji i opresji dogmatyzmu i dominacji prawa. Biorąc pod uwagę powyższe wyzwania, w niniejszym artykule analizuję i rozwijam dwa pojęcia myśli filozoficznej Gilles’a Deleuze’a, a mianowicie pojęcie instytucji oraz pojęcie nomosu nomadów. W ten sposób chcę na nowo przemyśleć relację między anarchią a prawem i ostatecznie wskazać na etyczno-polityczne ujęcie tego, co nazywam an-archicznym nomosem, który wymyka się (lub przynajmniej próbuje) dogmatyzmowi i „archistycznej” mentalności prawa.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica; 2021, 96; 125-139
0208-6069
2450-2782
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Deleuze’a walka z kliszami, czyli o poszukiwaniu widzialności w kinie słów kilka
Deleuze’s Struggle With Clichés, or a Couple of Words on Searching for Visibility in Cinema
Autorzy:
Cichoń, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31341024.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Gilles Deleuze
slow cinema
klisze
Michelangelo Antonioni
clichés
Opis:
Jednym z centralnych problemów książki Gilles’a Deleuze’a poświęconej kinematografii są klisze, które francuski filozof przeciwstawia obrazom prawdziwym. Podział ten ma zasadniczy wpływ na rozważania prowadzone przez Deleuze’a. Klisze rozumiane jako zubożałe obrazy reprezentują szeroko pojęte kino głównego nurtu, a szczególnie kino amerykańskie. Myśliciel chce – jak się wyraża – wyrwać kliszom obrazy. W swoich dociekaniach taką możliwość odnajduje między innymi dzięki filmom Antonioniego. Poszukiwania, które prowadził Deleuze, zdają się zbieżne ze współczesnymi tendencjami w kinie artystycznym, które możemy nazwać poszukiwaniem nowego kina. Szczególną tego egzemplifikacją jest slow cinema, nurt w kinematografii, który poszukuje tego, co Deleuze nazwałby prawdziwą widzialnością. Niniejszy artykuł jest próbą zastosowania teorii kina Gilles’a Deleuze’a do opisu slow cinema oraz ukazanie specyficznego – kontemplacyjnego – nastawienia do obrazu filmowego.
One of the central problems of Gilles Deleuze’s book devoted to cinematography are cliches that the French philosopher contrasts with real images. This distinction has a fundamental impact on Deleuze’s deliberations. Cliches understood as impoverished images represent broadly understood mainstream cinema, especially American cinema. The philosopher wants - as he expresses it - to snatch the images from cliches. In his mvestigations he finds such a possibility, among others, thanks to films by Antonioni. The research carried out by Deleuze seem to coincide with the contemporary trends in art cinema, which we might call the search for a new cinema. A special example of this is slow cinema, a trend in cinematography that seeks what Deleuze would call true visibility. This article is an attempt to apply Gilles Deleuze’s theory of cinema to the description of slow cinema and to show a specific - contemplative - attitude towards film image.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2018, 101-102; 249-261
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Three Spheres of Catatonia in the Works of Gilles Deleuze
Autorzy:
Skonieczny, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/451417.pdf
Data publikacji:
2020-08-05
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Filozofii
Tematy:
Gilles Deleuze
Felix Guattari
catatonia
schizophrenia
Herman Melville
slowness
Opis:
The text traces the development of the notion of catatonia in the work of Gilles Deleuze across three spheres – the individual (subjectivity), social and literary. The need for an analysis is based on (1) the author’s perception that Deleuze (and Guattari’s) thought on catatonia and slowness has been undervalued in many interpretations (particularly those linking the philosophers with accelerationism); (2) the recognition, in works of sociologists such as Hartmut Rosa, of the adverse effects of social acceleration. In the individual sphere, catatonia is the effect of a radical withdrawal into anti-production or the body without organs. In the social sphere, catatonia is also linked to anti-production, but since in capitalism most anti-production (or the socius) is included in the sphere of production (as capital), catatonia represents a special case of resistance to this tendency. Deleuze shows how these two spheres intertwine in his analyses of Herman Melville’s works, especially Billy Budd and Bartleby; the title characters of these two texts are interpreted as embodiments of the catatonic as a political-revolutionary figure.
Źródło:
Eidos. A Journal for Philosophy of Culture; 2020, 4, 2; 90-101
2544-302X
Pojawia się w:
Eidos. A Journal for Philosophy of Culture
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mężczyzna między matriarchatem i sadyzmem
The Male between Matriarchy and Sadism
Autorzy:
Potkański, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/534513.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
matriarchy
sadism
masochism
Jakub Żulczyk
Rafał Ziemkiewicz
Gilles Deleuze
Opis:
The Polish culture suggests to the men two stances: subjugation to the (real or imaginary) female power or, to the contrary, aggressive elimination of “femineity.” The article analyzes these stances as presented in certain works of fiction and their worlds. Femineity is eliminated under the model of homosocial sadism, which must be distinguished both from the traditional patriarchy and from – denied or sublimed – homosexuality. The issue is first discussed based on Wzgórze psów by Jakub Żulczyk; then it is tracked back to the works displaying similar psychosocial structures, even though they may not obviously belong to the same historical literary community (despite their chronological proximity). These works are: Zwał by Sławomir Shuty, Ciało obce by Rafał Ziemkiewicz, White Raven by Andrzej Stasiuk, Morfina by Szczepan Twardoch and His Current Woman by Jerzy Pilich. The theoretical tools applied come from politicized versions of the late psychoanalysis and schizoanalysis (along the Lacan – Deleuze – Theweleit line).
Źródło:
Śląskie Studia Polonistyczne; 2020, 15, 1
2084-0772
2353-0928
Pojawia się w:
Śląskie Studia Polonistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 55

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies