Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Cesarstwo" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-100 z 112
Tytuł:
Paweł Janiszewski: Mroczna Selene. Magiczny rytuał sprowadzania księżyca z niebios w epoce antycznej. ISBN 978-83-235-5964-1
Autorzy:
Szklarz, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27177755.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach
Tematy:
łacińska historiografia
Cesarstwo
Opis:
Pozycja ta jest wynikiem pracy Autora nad tematem od 2016 r. (z wyłączeniem lat 2019-2021 poświęconych projektowi: „Brakujące ogniowo. Zaginiona łacińska historiografia cesarstwa późnorzymskiego (III-V wiek)”).
Źródło:
Officina Historiae; 2023, 6, 1; 105-107
2545-0905
Pojawia się w:
Officina Historiae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dole i niedole cesarza Trajana
Autorzy:
Jurkowski, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/666185.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
recenzja
Julian Bennett
Cesarstwo Rzymskie
Trajan
Opis:
Recenzja opublikowanej w 2017 roku przez wydawnictwo Napoleon V z Oświęcimia polskiego tłumaczenia pracy brytyjskiego archeologa Juliana Bennetta pt. "Trajan, Optimus Princeps. Życie i czasy". Autorami przekładu są Michał Norbert Faszcza, będący zarazem redaktorem naukowym wydania, oraz Michał Baranowski.
Źródło:
Wieki Stare i Nowe; 2018, 13, 18; 249-258
1899-1556
2353-9739
Pojawia się w:
Wieki Stare i Nowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przeciwdziałanie zagrożeniu terrorystycznemu Cesarstwa Japonii w rozwiązaniach systemowych narodowej polityki bezpieczeństwa
System Solutions of National Security Policy of the Empire of Japan for Counteracting Terrorist Threats
Autorzy:
Mickiewicz, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2141109.pdf
Data publikacji:
2019-12-26
Wydawca:
Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej
Tematy:
zagrożenie terrorystyczne
Cesarstwo Japonii
polityka antyterrorystyczna
Opis:
Koncepcja przeciwdziałania współczesnym zagrożeniom bezpieczeństwa o charakterze pozamilitarnym i wynikająca z niej polityka antyterrorystyczna Cesarstwa Japonii przewiduje znaczne angażowanie się państwa w przedsięwzięcia w wymiarze regionalnym. Jego skalę ogranicza jednak narzucona przez USA i obecnie krytykowana przez to państwo konstytucja, a zwłaszcza jej artykuł 9. Świadomość konieczności międzynarodowej aktywności Japonii w celu ograniczenia skali zagrożeń pozamilitarnych spowodowała, że Japonia buduje regionalny system zwalczania tych zagrożeń. Podstawową formą aktywności jest wsparcie przedsięwzięć o charakterze regionalnym oraz poszczególnych rozwiązań wdrażanych przez państwa regionu. Wymaga to jednak zarzucenia pacyfi stycznej wizji aktywności międzynarodowej, co nie zawsze jest możliwe ze względu na interpretację zapisów konstytucji.
The concept of counteracting modern non-military security threats and the antiter-rorist policy of the Japanese Empire that results from it foresees signifi cant involvement of the state into regional undertakings. However, its scale is restricted by the constitution forced by the USA and currently criticized by this country, especially its article 9. The awareness of the necessity of the international activity of Japan in order to limit the scale of non-military threats made Japan build a regional system of combating these threats. However, what it requires is the rejection of the pacifi st vision of the international activity, which is not always possible due to the interpretation of the constitution wordings.
Źródło:
Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego; 2012, 6; 122-132
1896-8848
2450-3436
Pojawia się w:
Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rzym i jego mieszkańcy w latach 68—69: „wielkie i nieszczęśliwe miasto”
Rome and its residents in the years 68—69: “a great and wretched city”
Autorzy:
Ścigała, Judyta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1900983.pdf
Data publikacji:
2019-01-10
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
starożytny Rzym
Cesarstwo Rzymskie
„rok czterech cesarzy”
Opis:
In the Year of the Four Emperors Rome saw many dramatic events. Despite the fact that in that period the capital of the empire was not the centre stage of events, both the city and its residents did suffer a great deal.  Numerous references furnished by source literature enable us to reconstruct the image of Rome of the years 68—69. The subsequent emperors who came to the capital: Galba, Otho and Vitellius, exploited it — each of them during their brief reign — to attain their personal goals, for example by placing numerous representations of themselves in various places in the city. Each subsequent entry of an emperor to the city entailed greater and great. However, it were the gods who were blamed to the greatest extent for destroying Rome. It was them who brought about many disasters in the city by the Tiber by sending numerous mala on the capital.
Źródło:
Wieki Stare i Nowe; 2016, 11, 16; 19-33
1899-1556
2353-9739
Pojawia się w:
Wieki Stare i Nowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Julia Domna w polityce dynastycznej Septymiusza Sewera – wprowadzenie do problematyki
Autorzy:
Smyk, Anita
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1810674.pdf
Data publikacji:
2019-09-01
Wydawca:
Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach
Tematy:
Dynastia Sewerów
Julia Domna
Cesarstwo Rzymskie
historia
Opis:
Julia Domna, żona cesarza Septymisza Sewera i matka dwóch cesarzy Karakalli i Gety jest najbardziej znaną wśród tzw. ‘syryjskich księżniczek’. Artykuł omawia rolę Julii w polityce propagandowej Sewerów, jako założycieli nowej dynastii
Źródło:
Officina Historiae; 2019, 2, 1; 21-27
2545-0905
Pojawia się w:
Officina Historiae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rządy pod znakiem walki o sukcesję
Autorzy:
Ścigała, Judyta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/666225.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Nerwa
recenzja
cesarz
Cesarstwo Rzymskie
Starożytny Rzym
Opis:
Recenzja pracy Johna D. Graingera pt. „Nerwa i problem sukcesji w Rzymie w latach 96-99” w przekładzie autorstwa Wojciecha Brillowskiego, wydana w 2017 roku nakładem wydawnictwa Napoleon V.
Źródło:
Wieki Stare i Nowe; 2019, 14, 19; 281-284
1899-1556
2353-9739
Pojawia się w:
Wieki Stare i Nowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Cesarstwo Łacińskie w oczach polskich dziejopisów od Jana Długosza do Macieja Stryjkowskiego
The Latin Empire in the eyes of Polish historians from John Dlugosz to Matthew Stryjkowski
Autorzy:
Pentek, Zdzisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/909841.pdf
Data publikacji:
2013-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Latin Empire
Jan Długosz
Maciej Stryjkowski
Cesarstwo Łacińskie
Opis:
Until the times of Jan Długosz, Polish historians had not mentioned anything about the Latin Empire. It was Jan Długosz in his Chronicle who gave reliable and even extensive, though fragmentary, and slightly mixed information about it. He presented a summary of it and copied it with some chronological mistakes from Maciej of Miechów. In the second part of the 16th century, this information was repeated by Maciej Stryjkowski in his work: On the Beginnings. Stryjkowski enriched Długosz’s information with new one, coming from an unknown source. The information about the Latin Empire provided by the Polish chroniclers was fragmentary and distorted. The short-lived Latin Empire in the 15th and the 16th century did not deserve any special interest.
Źródło:
Balcanica Posnaniensia Acta et studia; 2013, 20, 1; 41-46
0239-4278
2450-3177
Pojawia się w:
Balcanica Posnaniensia Acta et studia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kampania partyjska Septymiusza Sewera (193-211)
Autorzy:
Madej, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1810673.pdf
Data publikacji:
2019-09-01
Wydawca:
Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach
Tematy:
Dynastia Sewerów
Cesarstwo Rzymskie
Septymiusz Sewer
historia
Partia
armia
Opis:
Artykuł opisuje kampanie partyjskie Septymiusza Sewera. Opierając się na przekazach źródłowych Kasjusza Diona i Herodiana. Zawiera analizę przyczyn wojny z Arsacydami. Przedstawia również przebieg i skutki tej kampanii dla handlu i dalszej polityki względem imperium Partów.
Źródło:
Officina Historiae; 2019, 2, 1; 29-36
2545-0905
Pojawia się w:
Officina Historiae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Służby weterynaryjne oraz nadzór nad obrotem mięsem w Rzymie okresu Republiki i Cesarstwa
Veterinary services and monitoring of the meat trade in Rome of Republic and Imperial periods
Autorzy:
Janeczek, M.
Chroszcz, A.
Bilewicz, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/857819.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Krajowa Izba Lekarsko-Weterynaryjna
Tematy:
historia
weterynaria
Cesarstwo Rzymskie
sluzby weterynaryjne
mieso
handel
nadzor
Źródło:
Życie Weterynaryjne; 2017, 92, 11
0137-6810
Pojawia się w:
Życie Weterynaryjne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Oddziaływania psychologiczne i dyscyplinujące w armiach późnego antyku
Autorzy:
Wilczyński, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/640505.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
armia późnorzymska, dyscyplina, cesarstwo rzymskie w IV–VI wieku, barbarzyńcy
Opis:
The psychological and disciplinary treatment of soldiers in the armies of late antiquityThe multiethnic army of the Late Roman Empire generated a huge number of disciplinary problems. Reading the work of Vegetius we hear about serious negligence in the overall military discipline. Other sources inform us repeatedly about mutinies, desertions and self-mutilations of the soldiers who wanted to avoid being incorporated into the army. Very often the mentality of barbarians (e.g. the Huns) in the service of the Roman Army was completely contradictory to the requirements of the Roman law and military customs. A huge role in keeping discipline in army ranks was played by a commander. He was expected to look after his soldiers, build a manly spirit in the detachment, inspire his people by examples of personal courage and – what was truly no less important – have a good fortune on the battlefield. As an impact factor exerting influence on the soldiers, they tried to use not only the harsh punishments, but also some psychological methods e.g. if the signs from the gods were auspicious, they tried to spread the news as far and wide as possible; they took care of the sick and wounded; they supervised the supply of goods and an equitable sharing of the spoils. However whenever they considered it useful, they also resorted to blackmail, taking soldiers’ families hostage; they also threatened that the commander would resign or cut off the only way of escape without any hesitation. Understanding the psychological effects of such actions constitutes a real research challenge.
Źródło:
Prace Historyczne; 2014, 141, 4
0083-4351
Pojawia się w:
Prace Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Oczami paryżanina, czyli Księstwo Warszawskie w napoleońskiej propagandzie (1807-1815)
Księstwo Warszawskie w napoleońskiej propagandzie (1807-1815)
Autorzy:
Dąbrosz-Drewnowska, Paulina (1981- ).
Współwytwórcy:
Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego. Wydawca
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Szczecin : Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
Propaganda
Opracowanie
Opis:
Na stronie tytułowej także tom 1161. oznaczający numer kolejny serii Rozprawy i Studia do numeru 74. wydawanej przez Wyższą Szkołę Pedagogiczną w Szczecinie.
Bibliografia na stronach 101-108.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Książka
Tytuł:
Tropajony na rzymskich monetach w okresie republiki i wczesnego cesarstwa. Kontekst historyczno-typologiczny
Trophies in the Roman Coins The Republic and Early Empire Period. Historical-Typological Context
Autorzy:
Jarych, Adam Jakub
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2033779.pdf
Data publikacji:
2021-12-28
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
trophies
coins
political propaganda
Republic/ Empire
tropajony
monety
propaganda
republika/cesarstwo
Opis:
Artykuł koncentruje się na przedstawieniach tropajonów na rzymskich monetach w okresie republiki i cesarstwa. Analizując w pierwszej kolejności najstarsze emisje z III w. p.n.e. z przedstawieniem Wiktorii wieńczącej trofeum, która to była odpowiedzią na propagandę wielu miast z południa Italii, które w czasie II wojny punickiej wspierały Hannibala. Następnie przeanalizowane zostały motywy tropajonów wykorzystywane przez triumwirów monetarnych dla uczczenia, kampanii militarnych swoich przodków. Na koniec zaś emisje imperialne, które prezentowały trofea wkomponowane w szerszy kontekst architektoniczny, m.in. jako element łuków honoryfikacyjnych. Ponadto tekst ten zwraca uwagę na rozwój mentalności imperialnej Rzymian, która kreowana była dzięki różnego rodzaju przedstawieniom wizualnym m.in. na monetach, gdzie przez cały okres republiki propagowano idę militarnego męstwa, często ukazywanego za pomocą tropajonów
This article focuses on representations of trophies on the Roman coins during the Republic and Empire. First of all, analyzed the oldest emissions from the 3rd century BC with the presentation of Victoria crowning the trophy, which was a responded to the propaganda of many cities from southern Italy that supported Hannibal during the Second Punic War. Then, the trophies theme used by Roman moneyers to the memorialized the military campaigns of their ancestors were analyzed. Finally, imperial emissions, which presented trophies integrated into a wider architectural context, including as an element of commemorative archs
Źródło:
Acta Archaeologica Lodziensia; 2021, 67; 57-68
0065-0986
2451-0300
Pojawia się w:
Acta Archaeologica Lodziensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Chrystianizacja i romanizacja elit w rzymskiej Edessie
Christianization and Romanization of Elites in Roman Edessa
Autorzy:
Jędrzejewska, Daria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/947572.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Edessa
chrześcijaństwo
elita
chrześcijanie
cesarstwo rzymskie
Christianity
elite
Christians
Roman Empire
Opis:
In the pre-Roman history of Edessa and Osrhoene, the role of the local elites, gathered around the royal court, was clearly visible. By this time, Edessean upper classes were strongly influenced with Iranian culture. In the process of incorporation of Osrhoene into Roman Empire, the elites of Edessa took over some Roman cultural models, and their representatives participated in the local administration already after the fall of the Abgarid dynasty in 242 BC. This article aims to trace in sources concerning the history of Edessa references to the local aristocracy. Apparently this group continued to play a role after the transformation of the kingdom into a province, but remained in the shadow of dynamically developing ascetic Syrian Christianity. The elites of Edessa are associated with the figure of Bar Daisan, whose teachings and sect called the Bardezanites survived at least until the fifth century; probably the same circles preserved and modelled the record of conversion of the King of Edessa (S. Brock's theory), which was generally accepted by the inhabitants of the city. Although the sources mention the elites of Edessa occasionally  and reluctantly, the most important tradition associated with them - the legend of the conversion of the city - became the factor that made Edessa famous in the Roman world.
W przedrzymskiej historii Edessy i Osrhoene wyraźnie rysowała się rola lokalnych elit, skupionych wokół królewskiego dworu. Warstwa ta była silnie przesiąknięta kulturą irańską. W procesie przechodzenia Osrhoene do rzymskiej strefy wpływów, elity Edessy przejmowały do pewnego stopnia rzymskie wzorce kulturowe, zaś ich przedstawiciele piastowali stanowiska w lokalnej administracji już po upadku dynastii Abgarydów w 242 roku po Chr. Niniejszy artykuł ma na celu prześledzenie w źródłach dotyczących historii Edessy wzmianek na temat lokalnej arystokracji. Wskazują one, że warstwa ta nadal odgrywała pewną rolę po zamianie królestwa w prowincję, pozostając jednak w cieniu coraz prężniej rozwijającego się ascetycznego nurtu syryjskiego chrześcijaństwa. Z elitami Edessy związana jest postać Bar Daisana, którego nauki i sekta zwana Bardezanitami przetrwały co najmniej do V wieku; prawdopodobnie te same kręgi przechowywały i modelowały przekaz o nawróceniu króla Edessy (teoria S. Brocka), który została przyjęty przez ogół mieszkańców miasta. Mimo iż zachowane źródła wzmiankują elity Edessy niechętnie i zdawkowo, najważniejsza ze związanych z nimi tradycji – legenda o nawróceniu miasta – stała się czynnikiem, który rozsławił Edessę w rzymskim świecie.
Źródło:
Vox Patrum; 2020, 73; 25-48
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wokół problemów interpretowania przekazu źródeł numizmatycznych [rec. E. Manders: Coining Images of Power. Patterns in the Representation of Roman Emperors on Imperial Coinage, A.D. 193–284. Leiden–Boston 2012]
Autorzy:
Kluczek, Agata A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1901690.pdf
Data publikacji:
2019-01-10
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
artykuł recenzyjny
recenzja naukowa
Erika Manders
moneta
Cesarstwo Rzymskie
coin
Roman Empire
Opis:
Artykuł recenzyjny monografii Erik Manders pt. "Coining Images of Power. Patterns in the Representation of Roman Emperors on Imperial Coinage, A.D. 193—284" (Leiden—Boston 2012).
Źródło:
Wieki Stare i Nowe; 2014, 7, 12; 129-136
1899-1556
2353-9739
Pojawia się w:
Wieki Stare i Nowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Lactantius and “ressourcement”: Going to the sources of religious liberty in the civic order
Laktancjusz i ressourcement: droga do źródeł wolności religijnej w porządku świeckim
Autorzy:
Coleman, Anthony P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/612528.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Laktancjusz
apologia
wolność religijna
Cesarstwo Rzymskie
Lactantius
apology
religious liberty
Roman Empire
Opis:
Laktancjusz, jako uznany retor, piastował urzędowe stanowiska w okresie panowania Dioklecjana (284-305) i Konstantyna (306-337). Był również obecny w Nikomedii, gdy zimą roku 302/303, Dioklecjan wezwał do rozwiązania „problemu chrześcijaństwa”. Szyderstwa i pogarda, które docierały do Laktancjusza, skłoniły go do napisania wielkiej chrześcijańskiej apologii – Divinae Institutiones. Atmosfera prześladowania, która towarzyszyła powstaniu Institutiones bez wątpienia skłoniła apologetę do dyskusji o wolności religijnej, nie tylko jako ogólnym prawie chrześcijan, ale jako podstawowym prawie osoby ludzkiej. Prezentowany artykuł ukazuje argumenty Laktancjusza za wolnością religijną w porządku świeckim oraz dowodzi, że wiara Laktancjusza w potrzebę wolności dokonywania czynności religijnych determinuje jego afirmację wolności religijnej jako takiej. Artykuł analizuje także użycie pism Laktancjusza w katolickiej nauce społecznej i stwierdza, że soborowe nauczanie Kościoła katolickiego na temat wolności religijnej jest przykładem nie tylko rozwoju doktrynalnego, ale autentycznego powrotu do nauczania Ojców.
Źródło:
Vox Patrum; 2014, 61; 209-219
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jednostka na polu bitwy w źródłach późnoantycznych – wybrane przykłady
Autorzy:
Szopa, Adrian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/640511.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
późny antyk, armia rzymska, psychologia pola walki, stres bojowy, późne cesarstwo rzymskie
Opis:
An individual on the battlfield in late-antique sources – selected examplesSince the very beginning of human civilization, warfare has always been associated with the history of mankind. As a consequence of wars, some empires were created and others disappeared. The decisions of great generals, the grand strategies of the armies and the spectacular battles have been of interest to historians ever since the beginning of historiography. The longer the time-interval from the described situations the more wars tended to be regarded exclusively as phenomena in macro-scale, where the individual human being seemed to be completely insignificant and deprived of any meaning in comparison with the mass of soldiers. In the course of the last few decades one can observe a change in that tendency. Scholars are more and more often interested in individuals and this trend is visible even in such a distant epoch as antiquity. Some detailed analyses have revealed that although so many years have passed, individuals on the battlefield aren’t completely anonymous, and our sources let us formulate some opinions about the behavior of individuals during battle. Focusing on the individual soldier may allow us to take a closer look at an ancient battle, see the reality through his eyes and ultimately perceive things we have never been aware of.
Źródło:
Prace Historyczne; 2014, 141, 4
0083-4351
Pojawia się w:
Prace Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Teodoryk Strabon
Autorzy:
Jarosz, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/640569.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
Cesarz Leon I, Teodoryk Amal, cesarstwo bizantyńskie, Goci, cesarz Zenon, Teodoryk Strabon
Opis:
The article is the first monograph devoted to Theodoric Strabo, one of the most important Goth chieftains who lived in the 5th century C. E. At fi rst the author tries to provide answers to three fundamental queries: firstly, whether Theodoric was an Amal? The author comes to the conclusion that he was a representative of another ruling family which had led the Goths in Thrace, whereas he was only related to the Amals. Contrary to the opinion of the majority of contemporary historians, the author comes to the conclusion that Theodoric Strabo became the ruler of the Goths only in the 70’s of the 5th century. The question regarding the background of his father remains unanswered. In the subsequent part of the article, the author tries to present the history of Theodoric Strabo’s struggle with Emperor Leo whose aim was to recognize the former one’s authority over the Thracian Goths in 473. In the effect of the struggle, Strabo had for the first time become magister militum praesentalis. After Leo’s death it was emperor Zeno who seized power in Constantinople; as the latter had been rather adverse to the Goths, Strabo gave his support to usurper Basiliscus who had seized power for a year and a half in Constantinople. The years 478–479 brought about Strabo’s victory in the struggle with Theodoric Amal for the position of the empire’s chiefally. In the year 481 Theodoric Strabo died in a tragic accident. After his death, the majority of the Balkan Goths became united under the rule of Theodoric Amal.
Źródło:
Prace Historyczne; 2013, 140, 3
0083-4351
Pojawia się w:
Prace Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Państwowe rozdawnictwo zboża w Cesarstwie Rzymskim. Kształtowanie postaw społecznych w świetle źródeł ikonograficznych
Autorzy:
Rząd, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2116340.pdf
Data publikacji:
2022-08-30
Wydawca:
Fundacja Pro Scientia Publica
Tematy:
Cesarstwo Rzymskie
zboże
annona
monety
ikonografia
propaganda
Roman Empire
grain
coins
iconography
Opis:
Cel badań. Celem badań było ukazanie społecznych aspektów systemu państwowego rozdawnictwa zboża w Rzymie – annony – na podstawie analizy źródeł ikonograficznych. Metoda badań. Do wykorzystanych metod należą: kwerenda biblioteczna, analiza źródeł archeologicznych, ikonograficznych (głównie numizmatycznych) i pisanych. Wyniki badań. Za pomocą przedstawień ikonograficznych kolejni cesarze chcieli w odpowiedni sposób zaprezentować się poddanym – jako odpowiedzialni, zdolni do zapewnienia im wyżywienia patroni, mający błogosławieństwo i przychylność bóstw dających obfitość. Głównym rodzajem zabytków, na których można znaleźć takie wizerunki, są monety, były one bowiem używane przez wszystkich obywateli i dawały możliwość łatwego rozpowszechnienia wymaganego przekazu. Znaczenie annony w propagandzie cesarskiej, widoczne na przykładach zabytków numizmatycznych, dodaje nowych aspektów interpretacyjnych pozostałym źródłom ikonograficznym, prezentującym prace związane z przetwórstwem i zarządzaniem zbożem. Analizując przedstawienia czynności takich jak: odmierzanie ziarna, wyładunek statków w porcie czy transport zboża Tybrem, należy mieć bowiem na uwadze fakt, że mogą one być nie tylko prostymi ilustracjami działań pojedynczych ludzi lub prywatnych organizacji, lecz również stanowić świadectwo powiązania przedstawionych na nich osób z wielkim, złożonym systemem annony. Wnioski. Źródła ikonograficzne są materialnym dowodem działań władz Cesarstwa, mających przynieść określone skutki społeczne, takie jak przekonanie ludu o hojności i opiece władcy oraz wzbudzenie poczucia  zależności od panującego. Przez porównanie z przekazami pisanymi umożliwiają pełniejsze zrozumienie znaczenia instytucji annony w społeczeństwie rzymskim.
Aim. A presentation of the social aspects of Cura Annonae – the grain distribution system in the city of Rome – based on iconographic sources. Methods. Library study, analysis of archaeological, iconographic (mainly numismatic) and written sources. Results. Roman emperors presented themselves in iconographic sources in a special way – they needed to be perceived as responsible patrons, capable of providing food for their citizens, and as being blessed and favoured by the gods of abundance and generosity. The most common category of artefacts containing such images are coins, because they were used every day by every Roman citizen, so the message could spread easily and reach everyone. The significance of Cura Annonae in the imperial propaganda is observable on numismatic sources, and it adds new interpretative aspects to all the other iconography, which contains images of grain processing and distribution. When analysing sources showing activities such as measuring grain, unloading ships in a port or transporting grain along the Tiber, one should bear in mind the fact that they may be not only illustrations of the activities of individual people or private organizations, but also a testimony of a connection between them and the great, complex system of Cura Annonae. Conclusions. Iconographic sources are material evidence of the Roman authorities’ actions, which were supposed to cause specific social effects. Comparing them with written sources allows us to fully understand the significance and complexity of the institution of Cura Annonae in Roman society.
Źródło:
Ogrody Nauk i Sztuk; 2022, 12; 175-185
2084-1426
Pojawia się w:
Ogrody Nauk i Sztuk
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
An Attitude of Polish Society Towards Russian Bureaucracy in the Kingdom of Poland after the January Uprising
Autorzy:
Smyk, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1916247.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
administration
bureaucracy
Kingdom of Poland
Russian Empire
administracja
biurokracja
Królestwo Polskie
Cesarstwo Rosyjskie
Opis:
The beginning of the era after the January Uprising brought a fundamental change in the organisation and functioning of the apparatus of civil administration in the Kingdom of Poland. In the intention of the tsarist authorities, it was supposed to be similar to the Russian model of territorial administration. All the central authorities of the Kingdom were subject to liquidation and the various areas of administrative management were subordinated to the competent ministries in St. Petersburg. The field administration has been reorganised according to Russian models. At the same time, the Russian language and officials brought from Russia were introduced to the offices. According to the tsarist authorities, only officials of Russian origin, loyal to the State, were able to effectively implement a new form of administrative system in the Kingdom and give the offices a style of functioning adopted in the administration of the Russian Empire. It was also expected that the massive influx of Russian officials with families would strengthen the number of the Russian element in the Kingdom and significantly contribute to making the country similar to the Empire’s core provinces. From the Polish perspective, the Russian system of civil administration introduced in the Kingdom of Poland after the January Uprising was clearly judged by Polish society at the time to be alien to Polish tradition, imposed by force and contrary to the Polish national interest.
Początek epoki popowstaniowej przyniósł w Królestwie Polskim zasadniczą zmianę organizacji i funkcjonowania aparatu zarządu cywilnego. W intencji władz carskich miał on upodobnić się do rosyjskiego modelu administracji terytorialnej. Likwidacji uległy wszystkie władze centralne Królestwa, a poszczególne dziedziny zarządu administracyjnego podporządkowano właściwym resortowo ministerstwom w Petersburgu. Administracja terenowa została poddana reorganizacji według wzorów rosyjskich. Do urzędów wprowadzono jednocześnie język rosyjski i sprowadzonych z Rosji urzędników. W przekonaniu władz carskich tylko urzędnicy pochodzenia rosyjskiego, lojalni wobec państwa, mogli skutecznie wprowadzić w życie nowy kształt ustroju administracyjnego w Królestwie i nadać urzędom styl funkcjonowania przyjęty w administracji Cesarstwa Rosyjskiego. Spodziewano się także, że masowy napływ urzędników rosyjskich wraz z rodzinami wzmocni liczebność żywiołu rosyjskiego w Królestwie i wydatnie przyczyni się do upodobnienia tego kraju do jednej z wewnętrznych prowincji Imperium. Wprowadzony w Królestwie Polskim po powstaniu styczniowym rosyjski ustrój organów administracji cywilnej był przez polskie społeczeństwo tamtych czasów oceniany jednoznacznie jako obcy polskiej tradycji, narzucony siłą i sprzeczny z polskim interesem narodowym.
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2021, 30, 1; 289-305
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O cesarzowych Cesarstwa Łacińskiego (1204–1261) (1). Maria hrabina Szampanii
On the Empresses of the Latin Empire (1204–1261) (1). Maria the countess of Champagne
Autorzy:
Pentek, Zdzisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/910253.pdf
Data publikacji:
2020-12-13
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Maria of Champagne
Latin Empire
crusades
Maria z Szampanii
Cesarstwo Łacińskie
wyprawy krzyżowe
Opis:
Artykuł jest pierwszym z planowanego cyklu „O cesarzowych Cesarstwa Łacińskiego (1204-1261)”. Ten jest poświęcony Marii hr. Szampani, która wyruszywszy na krucjatę, dotarła do Akki, i tam dowiedziała się o wyborze jej męża Baldwina hr. Flandrii na pierwszego cesarza łacińskiego. W tekście przybliżono jej życiorys i naświetlono udział w krucjatach jej krewnych.
This article is the first one in the planned series “On the Empresses of the Latin Empire (1204-1261)”. This one is dedicated to Maria, the countess of Champagne, who, having set off on a crusade, reached Akka, and there she learned about the election of her husband, Count Baldwin Flanders to be the first Latin emperor. The text presents her biography and highlights her participation in the crusades of her relatives.
Źródło:
Balcanica Posnaniensia Acta et studia; 2020, 27, 1; 47-56
0239-4278
2450-3177
Pojawia się w:
Balcanica Posnaniensia Acta et studia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Securitas Rei Publice - Aspekty polityki bezpieczeństwa państwa w mennictwie Cesarstwa Rzymskiego
Securitas Rei Publice – Aspects of state security strategy in the Roman Empire coinage
Autorzy:
Zając, Barbara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/501850.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego
Tematy:
Bezpieczeństwo
Cesarstwo Rzymskie
mennictwo antyczne
propaganda
numizmatyka
Security
Roman Empire
ancient coinage
numismatics
Opis:
Bezpieczeństwo państwa jest jedną z najważniejszych wartości, która wpływa na rozwój i funkcjonowanie społeczeństwa. Polska polityka jest uzależniona od działań prezydenta i premiera, a także innych organów monitorujących oraz analizujących zagrożenia wewnętrzne i zewnętrzne, w celu uniknięcia ryzyka utraty stabilności narodowej. W Cesarstwie Rzymskim odpowiedzialność w tej kwestii ponosił panujący cesarz. Podstawowym celem artykułu jest zaprezentowanie wymiaru polityki bezpieczeństwa na terytorium Rzymu w czasach antycznych, a także omówienie jednego z jej podstawowych nośników, jakim była numizmatyka. Powszechnie wykorzystywanym narzędziem kształtującym postawy społeczeństwa w Cesarstwie Rzymskim była propaganda, która miała służyć przede wszystkim umocnieniu pozycji władcy, podkreśleniu jego najważniejszych przymiotów, niezbędnych do sprawowania rządów w państwie. Współczesnym nośnikiem propagandowym są telewizja, prasa i radio. W państwie rzymskim te funkcje pełniły między innymi monety, które, będąc w obiegu na całym, rozległym terytorium państwa rzymskiego, przekazywały program polityczny i ideologię cesarza. Jedną z wartości nadrzędnych często bitych na emisjach władców była Securitas, odnosząca się do stabilizacji i pokoju Cesarstwa Rzymskiego. Pierwsze monety opatrzone wyobrażeniem bezpieczeństwa bito w czasach Nerona, w 63–64 r. n.e. Legendy odzwierciedlające dobrobyt i brak zagrożenia Imperium – „SECVRITAS REI PVBLICAE” – pojawiły się w okresie późnego Cesarstwa, w czasie rządów Konstantyna Wielkiego i Licyniusza II. W IV w. unormował się nowy porządek ustrojowy, stąd niezbędna do podkreślenia pomyślnych wydarzeń czy pokoju była idea bezpieczeństwa rozpowszechniana przez cesarza. Zarządzanie bezpieczeństwem w czasach antycznych i realiach współczesnych ma charakter nieco odmienny, w obu okresach jednak należy podkreślić ponadczasową wartość i znaczenie stabilizacji, dobrobytu oraz pokoju każdego organizmu państwowego. W Cesarstwie Rzymskim jednym z nośników idei bezpieczeństwa były monety, w czasach dzisiejszych natomiast funkcję tę pełnią radio, telewizja i prasa. Bezpieczeństwo państwa jest jednym z najważniejszych warunków istnienia państwa, stąd jest niezwykle mocno akcentowane w przekaźnikach codziennego użytku.
Security of state is one of the most important values, which affects the development and society. The security strategy of Poland depends on actions of the president, prime minister and other persons who monitor and investigate internal and external risks so as to avoid any threats to national stability. In the Roman Empire the responsibility for this strategy was resting upon the reigning emperor. The main purpose of this paper is to present the ideology of security in antique Rome and introduce the basic instruments used to archive it, which was numismatics. Propaganda was one of the most popular instrument in the Roman Empire. Without any doubt it was reinforcing the position of the ruler and his most important qualities. Nowadays propaganda is spread by television, press or radio. In the Roman Empire this function was implemented by coins. The images on cons transmitted the whole political programs and emperors’ ideologies.. One of the overarching and very popular values struck on the monetary emissions was Securitas, which was related to the stability and peace of Roman Empire. First coins with image personifying security were struck during the reign of Nero, in AD 63/64. Legends directly related to prosperity of the Empire – SECVRITAS REI PVBLICAE – appeared in Late Roman Empire, during the reign of Constantine the Great and Licinius II. In 4th century a new constitutional order was introduced. Therefore, it was very important and vital for the state to emphasize the happy events or peace through the idea, widely spread by emperor. Management of security in antique times and modern reality differ in nature. Nevertheless, in both periods the timeless values and stability should be emphasized along with prosperity and peace. In the Roman Empire one of the instruments were coins, in our times this function is being played by the mass media. Undoubtedly, the security of state is one of the most important attributes, which ought to be widely seen in both: ancient and modern times.
Źródło:
Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego; 2014, 6, 11; 37-42
2080-1335
2720-0841
Pojawia się w:
Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Doryforos w pancerzu – czyli o wizerunku Augusta z Prima Porta słów kilka
Doryphoros in breastplate – a few words about the image of Augustus from Prima Porta
Autorzy:
Kwaśny, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/681755.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Cesarstwo Rzymskie
posąg Augusta
zbroja cesarza
Roman Empire
statue of Augustus
armor of Emperor
Opis:
Images of emperors of Julio-Claudian dynasty and especially the most famous representation of Octavian Augustus of Prima Porta, became the prototype representation of emperors-officers for the representatives of the next dynasty wielding Roman Empire. Statue of Augustus, no doubt modeled on Doryphoros – a statue made by Polykleitos (sculptor-foundry of classical Greek era) is an example of the propaganda image of the emperor. Statua loricata – a statue of Octavian in the breastplate – presents emperor during adlocutio – speech addressed to the army. Models of classical Greek sculpture exhibit at the statue of the emperor by using position called contrapposto and deification of the emperor by showing him barefoot. Among other things, lack of shoes indicates that the statue of Octavian was made after the death of the ruler. The divine pedigree of the emperor was also marked by the attributes that are on his right leg – Cupid and dolphin. Head of Augustus was also performed on the model Doryphoros, and its distinctive hairstyle is defined as a „Primaporta” type. The most important element of the Prima Porta statue of the emperor is his breastplate. Armor classified as a torso cuirass is here as long type – with the downward extension, meant to protect the lower abdominal part. Armor probably originally made of leather, on the statue of Octavian is very richly decorated with historical and mythological reliefs. In the central part of the armor was shown a scene that shows the Parthians transferring military signs (signum militare) that have been lost by Marcus Crassus in 53 BC. On both sides of middle scene, were placed two women – personifications of lands conquered by Rome. The whole presentation is observed by the images of deities: Tellus Mater – Mother of Earth, Apollo, Diana, the god of the Sun – Sol, goddess of the moon – Luna and the God of heaven – Caelus. Statue of Augustus from Prima Porta combines classical designs of sculptures of Polykleitos period and contemporary elements of the propaganda of the imperial policy of the Augustus principate. Sculpture showing the first emperor of the Roman Empire, dressed in breastplate has become an example image of the rulers shown as the leaders of the army but also showing the immense power of propaganda policy.
-
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Archaeologica; 2015, 30; 69-81
0208-6034
2449-8300
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Archaeologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
National Civil Religion in the German Empire (1871-1918)
Quasi-religijne elementy w nacjonalizmie niemieckim okresu Cesarstwa (1871-1918)
Autorzy:
Piwowarczyk, Dariusz J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2036018.pdf
Data publikacji:
2019-08-27
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Germany
Kaiserreich
nationalism
national civil religion
invented traditions
Niemcy
Cesarstwo Niemieckie
nacjonalizm
mitologizacja historii
Opis:
The article draws on the argument presented by Carolyn Marvin and David Ingle (1996), and specifically on the thesis that nationalism can be also approached as a religious phenomenon- with its distinctive mythology, dogmas, “saints,” and ritual behavior; they term such ideological-ritual complex “national civil religion.” Using this heuristic tool, I analyze the quasi-religious content of German national ideology dominant in the Kaiserreich (1871-1918) by discussing three layers of imagery that can be distinguished in this ideological system: appropriated history as vell as Christian-Biblical and mythological-folkloric components.
Biorąc jako punkt wyjścia tezę przedłożoną przez Carolyn Marvin i Davida Ingle (1996), a mianowicie, że nacjonalizm może być również analizowany jako system religijny – zawierający określoną mitologię, „dogmaty”, postacie wyidealizowanych bohaterów narodowych („świętych”) oraz zachowania o charakterze rytualnym – autor niniejszego tekstu poddaje analizie interpretywnej quasi-religijne aspekty nacjonalizmu niemieckiego okresu Cesarstwa (1871-1918). Analiza ta prowadzi do wyróżnienia trzech warstw obrazowania o charakterze religijnym: zmitologizowana historia, symbolizm biblijno-chrześcijański oraz komponenty mitologiczno-folklorystyczne.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2019, 66, 9; 93-108
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Poles and Finns under Russian rule
Polacy i Finowie pod panowaniem rosyjskim
Autorzy:
Żelichowski, Ryszard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1041600.pdf
Data publikacji:
2019-12-30
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Cesarstwo Rosyjskie
Finlandia
Polska
porównanie ustroju politycznego
Russian Empire
Finland
Polska
political systems comparition
Opis:
An attempt to compare Russian Tsar Alexander I was the head of the Grand Duchy of Finland, which the Russian army captured in 1809 as a result of the Russo-Swedish war. The final act of the Congress of Vienna of June 1815 decided to establish the Kingdom of Poland. Beside the title of Grand Duke of Finland tsar, Alexander I was awarded the title of the King of Poland. From that moment on, for over one hundred years, the fate of the Grand Duchy of Finland and the Kingdom of Poland was intertwined during the rule of five Russian tsars. The aim of this paper is to answer the question whether two different ways on the road to independence – romantic Polish way with national uprisings, and pragmatic Finnish, relative loyal to the Russian tsars – had an impact on their policy towards both nations. The Kingdom of Poland and the Duchy of Finland were autonomous, were in a personal union with Russian tsars, had their own constitutions, parliaments, armies, monetary systems and educational structures, and official activities were held in Polish (Polish Kingdom) and Swedish (in the Grand Duchy of Finland). Both countries also had their own universities. The first national uprising in the Kingdom of Poland, which broke out in November 1830, resulted in a wave of repression. The Constitution was replaced by the so-called The Organic Statute, the Sejm (the Parliament) and the independent army were liquidated. The Kingdom was occupied by the mighty Russian army, and in 1833 martial law was introduced. The second national uprising of January 1863 led to another wave of repression and intensive Russification of Polish territories. In 1867, the autonomy of the Kingdom of Poland, its name and budget were abolished. From 1872 the Polish language was only an optional choice. After 1863, the policy of the Russian authorities changed towards the Grand Duchy. A session of the Finnish parliament (Eduskunta) was convened for the first time since 1809, the new parliamentary law allowed the dissemination of the Finnish language. After the deadly assault on Alexander II in 1881, his son Alexander III made attempts to limit also Finland’s autonomy. The years 1899–1904 were called the first period of Russification in Finland (“the first period of oppression”). The Manifesto of June 1900 introduced obligatory Russian language in correspondence of officials with Russia. In 1901, the national Finnish army was liquidated. In Russia this was the beginning of the process of the empire’s unification into one cultural, political and economic system. After a short thaw as a result of the 1905 revolution in Russia, the Grand Duchy of Finland, the so-called “second period of oppression” and anti-Finnish politics took place. During the great war of 1914–1918, the Grand Duchy was on the side of Russia. The territories of the former Kingdom of Poland were under German rule since 1915. After the outbreak of the revolution in Russia, the Eduskunta (on 6 December 1917) passed a Declaration of Independence. After a short period of regency, on 19 July 1919, the Finns adopted the republican system with a parliamentary form of government. On 11 November 1918 Germany surrendered on the Western Front. On that day, the Regency Council in Warsaw handed over military authority to the Polish Legion commander Józef Piłsudski. Although Poland still had to fight for the final shape of the state, the 11th of November 1918 is considered the first day of recovered Polish independence.
Car rosyjski Aleksander I był głową Wielkiego Księstwa Finlandii, które rosyjska armia zajęła w 1809 roku w wyniku wojny rosyjsko-szwedzkiej. Ostateczny akt potwierdzający zdobycz uchwalił Kongres Wiedeński w czerwcu 1815 roku, na którym postanowiono także ustanowić Królestwo Polskie. Obok tytułu cara i Wielkiego Księcia Finlandii, Aleksander I otrzymał tytuł króla Polski. Od tego momentu, przez ponad sto lat, losy Wielkiego Księstwa Finlandii i Królestwa Polskiego splotły się pod rządami pięciu kolejnych rosyjskich carów. Celem artykułu jest próba odpowiedzi na pytanie, czy dwa różne sposoby na zdobycie niepodległości – romantyczny sposób polski z powstaniami narodowymi i pragmatyczny fiński, względnie lojalny wobec caratu, miały wpływ na politykę Rosji wobec obu narodów. Królestwo Polskie i Księstwo Finlandii były autonomiczne, miały charakter unii personalnej z carami rosyjskimi, kraje te posiadały własne konstytucje, parlamenty, armie, odrębne systemy monetarne oraz edukacyjne, a życie urzędowe toczyło się w języku polskim (Królestwo Polskie) i szwedzkim (w Wielkim Księstwie Finlandii). Oba kraje miały także własne uniwersytety. Dopiero po pierwszym powstaniu narodowym w Królestwie Polskim, które wybuchło w listopadzie 1830 roku, w wyniku fali represji konstytucja została zastąpiona przez tzw. Statut Organiczny, a Sejm i odrębna armia zlikwidowane. Królestwo było okupowane przez potężną armię rosyjską, a w 1833 roku wprowadzono stan wojenny. Drugie powstanie narodowe ze stycznia 1863 roku doprowadziło do kolejnej fali represji i intensywnej rusyfikacji ziem polskich. W 1867 roku Autonomia Królestwa Polskiego, jego nazwa i budżet zostały zniesione. Od 1872 roku język polski był tylko wyborem opcjonalnym. Po 1863 roku zmieniła się także polityka władz rosyjskich w stosunku do Wielkiego Księstwa Fińskiego. Posiedzenie fińskiego parlamentu (Eduskunta) zostało zwołane po raz pierwszy w 1809 roku, nowa ustawa parlamentarna umożliwiła rozpowszechnianie języka fińskiego. Po śmiertelnym ataku na Aleksandra II w 1881 roku, jego syn Aleksander III również próbował ograniczyć autonomię Finlandii. Lata 1899–1904 nazwano pierwszym okresem rusyfikacji Finlandii („pierwszy okres ucisku”). Manifestem z czerwca 1900 r. język rosyjski został wprowadzony obowiązkowo w korespondencji urzędników z Rosją. W 1901 roku została zlikwidowana narodowa fińska armia. W Rosji był to początek procesu unifikacji imperium w jeden system kulturowy, polityczny i gospodarczy. Po krótkiej odwilży, w wyniku rewolucji w Rosji w 1905 r., w Wielkim Księstwie Fińskim nastąpił tzw. „drugi okres ucisku” i pogłębiła się polityka antyfińska. Podczas wielkiej wojny 1914–1918 Wielkie Księstwo stanęło po stronie Rosji. Natomiast tereny byłego Królestwa Polskiego znalazły się od 1915 roku pod panowaniem niemieckim. Po wybuchu rewolucji w Rosji, fińska Eduskunta uchwaliła 6 grudnia 1917 roku deklarację niepodległości. Po krótkim okresie regencji, 19 lipca 1919 roku, Finlandia przyjęła system republikański z parlamentarną formą rządu. 11 listopada 1918 roku Niemcy poddały się na froncie zachodnim. Tego dnia Rada Regencyjna w Warszawie przekazała władzę wojskową dowódcy Legionów Polskich – Józefowi Piłsudskiemu. Chociaż Polska wciąż musiała walczyć o ostateczny kształt państwa, dzień 11 listopada 1918 roku jest uważany za pierwszy dzień odzyskania polskiej niepodległości.
Źródło:
Studia z Geografii Politycznej i Historycznej; 2019, 8; 47-76
2300-0562
2450-0127
Pojawia się w:
Studia z Geografii Politycznej i Historycznej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wizerunek Żydów, religii żydowskiej i powstania żydowskiego w piątej księdze Dziejów Tacyta
Autorzy:
Zakrzewski, Bartosz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1810676.pdf
Data publikacji:
2019-09-01
Wydawca:
Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach
Tematy:
Żydzi
religia żydowska
wojna żydowska 66-73
Cesarstwo Rzymskie
Tacyt
Józef Flawiusz
Tytus Flawiusz
Opis:
Żydzi to naród, który od tysiącleci wzbudzał wiele kontrowersji, a zarazem zainteresowania. Już w starożytności historycy podkreślali jego odrębność, bogatą kulturę i wiarę w jednego Boga. Dlatego też Judejczycy zostali opisani w jednym z dzieł Tacyta, jednego z najwybitniejszych przedstawicieli historyków rzymskich. W charakterystyce Żydów dokonanej przez Tacyta nie byłoby nic nadzwyczajnego, gdyby nie fakt, że zostali oni ukazani w świetle bardzo ich krzywdzącym, i uznani za bandę brudnych wyrzutków, zdeprawowanych, zeszpeconych chorobami, czczących w swej świątyni głowę osła. W artykule zawarto odpowiedź na pytanie co spowodowało, że Tacyt, rzetelny i sumienny pisarz rzymski przedstawił ich w taki sposób?
Źródło:
Officina Historiae; 2019, 2, 1; 9-20
2545-0905
Pojawia się w:
Officina Historiae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
W kręgu problematyki stosunków Kościoła i państwa w świecie późnego antyku
On the range of problems concerning the relationship between the Church and the state in the late antiquity
Autorzy:
Leska, Alicja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/612746.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
późne cesarstwo rzymskie
Kościół
stosunki politycznospołeczne
late Roman Empire
Church
political and social relations
Opis:
Alicja Leska in her article entitled On the range of problems concerning the relationship between the Church and the state in the late Antiquity outlines the way Christianity went from a persecuted religion to a state religion and demonstrates how Christianity changed the political and social relations in the Roman Empire completely and irretrievably. The Author indicates struggle and permeation of two worlds, pagan and Christian, during the economic crisis which started already in the 3rd century AD, barbarian invasions and migration of nations which intensified in the 5th century as well as the division of the Roman Empire. She presents arguments refuting the accusations of those historians who see the cause of Christianity’s victory in the ruin of the Roman Empire. Leska emphasizes it was a coincidence that the Church gained world importance at the time of the empire’s decline and fall into disorder. The Author points out that the Church, taking over the functions of the empire, was the only body able to manage the crisis of the West and assign meaning toit. Due to the unity and moral power and despite being shaken the same way like other institutions, the Church brought credit maintaining order and saving civilization.
Źródło:
Vox Patrum; 2017, 67; 277-288
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zakon Krzyżacki wobec koronacji elektora brandenburskiego Fryderyka III na króla w Prusach
Autorzy:
Kamieński, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/608196.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
Zakon Krzyżacki
Hohenzollernowie
Królestwo w Prusach
Cesarstwo
Teutonic Order
Hohenzollerns
Kingdom in Prussia
Empire
Opis:
Protest Zakonu Krzyżackiego wobec koronacji elektora brandenburskiego Fryderyka III na króla w Prusach w 1701 r. przebił się na forum ogólnoniemieckie i europejskie. O jego niepowodzeniu zadecydowała ówczesna sytuacja międzynarodowa. Narastający konflikt habsbursko-burboński o sukcesję hiszpańską zmusił cesarza Leopolda I do opowiedzenia się po stronie Hohenzollerna. 
The protest of the Teutonic Order against the coronation of Frederic III, Elector of Brandenburg, as the king in Prussia in 1701, reached the German and European forum. Its failure was caused by the international situation. The growing conflict between Habsburgs and Bourbons regarding the Spanish succession forced Emperor Leopold I to take Hohenzollern’s side.
Źródło:
Roczniki Historyczne; 2017, 83
0324-8585
Pojawia się w:
Roczniki Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Chociaż jesteś cesarzem, powinieneś bardziej być poddany Bogu” (Ep. 10*,8)
„Even if you are emperor, that is all the more reason for being obedient to God” (Ep 10*,8)
Autorzy:
Ludewicz, Michał Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595398.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Ambroży
władza cesarska
Cesarstwo Rzymskie
Walentynian
Teodozjusz
Ambrose
imperial power
Roman Empire
Valentinian
Theodosius
Opis:
The aim of this paper is to present St. Ambrose`s reflections upon imperial power. The bishop of Milan did not write any systematic work on that topic. Actually it is possible to discover his opinion on this question, since there is much concern about it in his letters and speeches. For Ambrose imperial power was the basis of social order. The source of the emperors special position in the society derives from God’s will. Piety, fidelity, care for the church and welfare of his subjects were the main features of a good ruler, who should be encouraged in his duty by prayers and the obedience of his subjects.
Artykuł przedstawia poglądy św. Ambrożego na temat władzy cesarskiej. Wprawdzie biskup Mediolanu nie stworzył całościowej koncepcji funkcjonowania cesarza w chrześcijańskim społeczeństwie Imperium Romanum, jednak analiza pozostawionych przez niego mów i listów pozwala odtworzyć jego najbardziej znaczące poglądy w tej kwestii. Ambroży podkreślał boskie pochodzenie władzy cesarskiej, będącej gwarantem porządku w ziemskiej społeczności. Idealny cesarz, zdaniem biskupa, powinien cechować się pobożnością, bojaźnią Bożą i pokorą oraz troszczyć się o pomyślność swoich poddanych. Wobec cesarza trwającego w wyznawaniu prawowiernej doktryny poddani mieli określone obowiązki. Powinni oni wspierać swojego władcę modlitwami i okazywać mu posłuszeństwo. 
Źródło:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2019, 39, 1; 117-129
0137-3420
Pojawia się w:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
‘Terrible diseases’ Spreading Among the Romans in Res Gestae by Ammianus Marcellinus
„Okropne choroby” panoszące się wśród Rzymian w ujęciu Ammiana Marcellina
Autorzy:
Bralewski, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/23050690.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Ammianus Marcellinus
diseases
plagues
Late Roman Empire
Ammianus Marcellinus
choroby
zarazy
Późne Cesarstwo Rzymskie
Opis:
Opisywanie chorób nie było celem Ammiana Marcellina. Wspominał o nich wtedy, kiedy wymagała tego narracja i przedstawiane przez niego wydarzenia. Nie traktował ich instrumentalnie. Nie zamierzał za ich pomocą przekonywać czytelników do lansowanych przez siebie tez. Odwoływał się za to chętnie do ówczesnej wiedzy medycznej czy to w celu przeprowadzenia ich naukowej klasyfikacji, czy opisu. Ammian Marcellin wyraźnie rozróżniał choroby, atakujące pojedyncze osoby oraz choroby występujące masowo. Przy czym, jeśli chodzi o pierwsze z nich, trzeba podkreślić, że pisał o nich zdawkowo. Więcej miejsca poświęcał zarazom. Podchodził do nich w sposób beznamiętny, odwołując się do ówczesnej wiedzy i nie mieszając do tego sił nadprzyrodzonych. Światopogląd Ammiana Marcellina ujawnił się natomiast w jego wywodach na temat kwestii związanych z leczeniem chorób nie tylko za pomocą stosownych lekarstw, ale też amuletów, zaklęć staruszki czy uzdrawiania z licznych chorób przez herosa. Niezwykle interesujące są zarazem jego dywagacje dotyczące czynników warunkujących zdrowie, świadczące o dużym stopniu świadomości w tej materii. Historyk dysponował wiedzą o zależności zdrowia od właściwej diety, umiarkowanego stylu życia, zabiegów hartujących ciało, czystego powietrza i wody czy zdrowego, łagodnego klimatu.
Describing diseases was not the aim of Ammianus Marcellinus. He mentioned them whenever the narrative and the events he described required it. He did not treat them instrumentally. Neither he intended to use them to convince his readers of the theses he promoted. At the same time, he eagerly referred to the medical knowledge of that time, be it in order to carry out their scientific classification or description. Ammianus Marcellinus clearly distinguished between diseases suffered by individuals and mass diseases. As for the first, it must be emphasized that he wrote about them casually. He devoted more space to the plague, which he approached in a dispassionate way, invoking the knowledge of his time, without involving supernatural powers. Still, Ammianus Marcellinus’s worldview manifested itself in his remarks on issues related to the healing of diseases, not only with appropriate medicines, but also with amulets, spells of an old woman, and the healing of many diseases by a divine hero. His reflections on the factors that influence health are also of particular interest and show that he was particularly aware of this issue. The historian knew about the dependence of health on a proper diet, a moderate lifestyle, body hardening treatments, clean air and water, and a healthy mild climate.
Źródło:
Przegląd Nauk Historycznych; 2023, 22, 1; 29-48
1644-857X
2450-7660
Pojawia się w:
Przegląd Nauk Historycznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Roman-barbarian relations in the light of the collection Panegyrici Latini (289-389 AD)
Relacje rzymsko-barbarzyńskie w świetle zbioru Panegyrici Latini (289-389)
Autorzy:
Skibiński, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28407943.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Panegyrici Latini
Panegiryki łacińskie
Cesarstwo rzymskie
barbarzyńcy
integracja
Latin Panegyrics
Roman Empire
barbarians
integration
Opis:
The article discusses the issue of Roman-barbarian relations in the light of the collection Panegyrici Latini (3rd-4th century). Through the analysis of these texts, the article shows various aspects of these relationships. The extreme attitude of the Romans is the pursuit of the destruction of barbarian peoples or at least their subordination to Rome. However, numerous texts show different forms of integration of the two peoples, resulting from the deportations of barbarians to Roman territories for the personnel needs of the Empire (coloni and recruits). The article also discusses the role of the limes, which gradually becomes a meeting place rather than a border and expands the area of contact and integration.
Artykuł omawia zagadnienie relacji rzymsko-barbarzyńskich w świetle zbioru Panegyrici Latini (III-IV w.). Poprzez analizę tych tekstów artykuł ukazuje zróżnicowane aspekty tytułowych relacji. Skrajną postawą Rzymian jest dążenie do wyniszczenia ludów barbarzyńskich lub przynajmniej ich podporządkowania Rzymowi. Liczne teksty ukazują jednak zróżnicowane formy integracji dwóch ludów. Drogą do niej były deportacje barbarzyńców na tereny rzymskie wynikające z potrzeb personalnych Cesarstwa (koloni i rekruci). W artykule jest także omówiona rola limesu, który z granicy staje się stopniowo miejscem spotkania i poszerza pola kontaktu i integracji.
Źródło:
Saeculum Christianum. Pismo Historyczne; 2023, 1, 30; 18-30
1232-1575
Pojawia się w:
Saeculum Christianum. Pismo Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rola tradycji antycznej w sztuce wczesnośredniowiecznej. Rozważania na temat tożsamości europejskiej
Role of ancient tradition in early-Medieval art. Discussion on the European identity
Autorzy:
Stala, K.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/131700.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
antyk
Cesarstwo Rzymskie
sztuka karolińska
średniowiecze
tradycja
antiquity
Carolingian art
Middle Ages
Roman Empire
tradition
Opis:
Niniejszy artkuł dotyczy tradycji antycznej w sztuce europejskiej oraz wpływu antyku na naszą europejską tożsamość. Temat recepcji antycznych wzorców na sztukę, w tym w szczególności na architekturę doby średniowiecza, a więc epoki najbliższej chronologicznie spuściźnie Imperium Romanum, towarzyszył autorce od początków jej pracy naukowej. Ten osobisty stosunek do poruszanego zagadnienia oraz przekonanie o tym jak istotne dla rozwoju europejskiej myśli artystycznej są osiągnięcia kultury antycznej, sprawiły, że zdecydowała się do niego powrócić. Bowiem pomimo upływu lat jest on wciąż aktualny i konsekwentnie rozwijany przez badaczy krajowych i zagranicznych.
The article is devoted to the ancient tradition in the European art and the impact of antiquity on our European identity. The issue of reception of ancient models in art, in particular in the architecture of the Middle Ages, thus the epoch that was chronologically closest to the heritage of the Imperium Romanum, has accompanied the author since the very beginning of her academic career. Such personal approach to the issue and strong belief about the significance of the accomplishments of ancient culture for the development of European artistic thought resulted in the fact that the author decided to come back to it. In spite of the passage of time, it is still a valid subject matter, consistently pursued by Polish and foreign researchers.
Źródło:
Teka Komisji Urbanistyki i Architektury Oddział PAN w Krakowie; 2018, 46; 711-721
0079-3450
2450-0038
Pojawia się w:
Teka Komisji Urbanistyki i Architektury Oddział PAN w Krakowie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Position and Role of So-called “Mixed Offices” in the Governorate Administration of the Kingdom of Poland after the January Uprising
Autorzy:
Smyk, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/619053.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
administration
administrative judiciary
Kingdom of Poland
Russian Empire
administracja
sądownictwo administracyjne
Królestwo Polskie
Cesarstwo Rosyjskie
Opis:
The Russian model of supervision and control of administration was introduced in the Kingdom of Poland concurrently with the reorganisation of the governorate and district administration after the January Uprising. The supervisory functions were taken over by the newly established bodies of the governorate and district administration of individual sectors of ministerial administration, for which the ministers residing in St. Petersburg were the final decisive body. On the other hand, the abolition of the Council of State of the Kingdom of Poland in 1867 entailed the final liquidation of the administrative justice system based on the French model, which had operated on these lands since the times of the Duchy of Warsaw. Its tasks were taken over by so-called “mixed offices” which filled the resulting gap only partially. Unlike administrative courts, these offices formed an integral part of the governorate administration, and their clerical staff as well as the bureaucratic method of operation compromised their judicial independence. Moreover, the procedure for dispute resolution in these offices had the character of an intra-administrative procedure which did not employ the concept of a party, and its discretionary course excluded the possibility of applying the principles of adversarial process, openness to the public or dispositiveness. The peculiarity of “mixed offices” in the Kingdom of Poland, resulting solely from political reasons, was the reduction of their staffing only to the bureaucratic element and full subordination of their substantive and formal side of the proceedings to the governorate authorities. As a result, the judicial activity of “mixed offices” in administrative matters in the Kingdom of Poland was much more dependent on the current policies of the tsarist authorities represented and supervised directly by the governors than in the interior governorates of the Empire. The combination of these factors with the discretionary rules of intra-ministerial proceedings applied in these offices deprived inhabitants of the Kingdom of Poland of a guarantee of impartial defence of their rights and interests in disputes with the administration that was foreign and distrustful to them.
Rosyjski model nadzoru i kontroli administracji został wprowadzony w Królestwie Polskim równocześnie z reorganizacją zarządu gubernialnego i powiatowego po powstaniu styczniowym. Funkcje nadzorcze przejęły nowo utworzone organy administracji gubernialnej i powiatowej poszczególnych pionów resortowych, dla których ostateczną instancją decydującą byli ministrowie rezydujący w Petersburgu. Natomiast zniesienie Rady Stanu Królestwa Polskiego w 1867 r. oznaczało ostateczną likwidację sądownictwa administracyjnego opartego na modelu francuskim, istniejącego na tych ziemiach od czasów Księstwa Warszawskiego. Jego zadania przejęły tzw. urzędy mieszane, wypełniając jedynie częściowo powstałą lukę. W odróżnieniu od sądów administracyjnych urzędy te stanowiły integralną część administracji gubernialnej, a ich urzędniczy skład osobowy oraz biurokratyczny sposób funkcjonowania wykluczał ich niezależność orzeczniczą. Ponadto tryb postępowania w przypadku rozstrzygania kwestii spornych w tych urzędach miał charakter postępowania wewnątrzadministracyjnego, które nie znało pojęcia strony, a jego dyskrecjonalny przebieg wykluczał możliwość stosowania zasady kontradyktoryjności, jawności czy dyspozytywności. Specyfiką „urzędów mieszanych” w Królestwie Polskim, wynikającą wyłącznie z powodów politycznych, było ograniczenie ich składu personalnego jedynie do elementu biurokratycznego oraz pełne podporządkowanie merytorycznej i formalnej strony postępowania ich kolegiów decyzyjnych kontroli władz gubernialnych. W rezultacie działalność orzecznicza „urzędów mieszanych” w sprawach administracyjnych w Królestwie Polskim była zależna w zdecydowanie większym stopniu od aktualnych kierunków polityki władz carskich reprezentowanych i nadzorowanych bezpośrednio przez gubernatorów niż w wewnętrznych guberniach Cesarstwa. Połączenie tych czynników z dyskrecjonalnymi regułami postępowania wewnątrzadministracyjnego, stosowanymi w tych urzędach, pozbawiało mieszkańców Królestwa Polskiego gwarancji bezstronnej obrony ich praw i interesów w sporach z obcą i z założenia nieufną wobec nich administracją.
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2019, 28, 1
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The role and place of speeches in the work of Theophylact Simocatta
Rola i miejsce mów w dziele Teofilakta Symokatty
Autorzy:
Kotłowska, Anna
Różycki, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/611884.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Teofilakt Symokatta
Cesarstwo Bizantyńskie
oratio recta
toposy literackie
mowy
Theophylact Simocatta
Byzantium
Literary topos
speeches
Opis:
Powyższy artykuł poświęcony został analizie mów (tzn. wypowiedzi w oratio recta) w Historii powszechnej Teofilakta Symokatty, najważniejszym dziele historiografii bizantyńskiej pierwszej połowy VII w. Przeprowadzony przegląd pozwolił na dokonanie konkretnych ustaleń. Mianowicie, Teofilakt w pełni akceptuje rolę kompozycyjną mów (zgodnie z tradycją klasyczną) w aspekcie a) mowy jako możliwość wypowiedzi własnej autora, b) mowy jako środek wzmocnienia płaszczyzny aksjologicznej, tzn. to, co mówione posiada wiarygodność wyższą od tego, co przekazane w mowie pośredniej (oratio obliqua itp.). Niemniej, uważna lektura pozwoliła wyodrębnić cechy szczególne stylu Teofilakta. Są nimi: nadmierna afektacja, brak dobrego smaku w doborze egzemplów i, niestety, nadużywanie argumentacji religijnej, zbliżające się do fanatyzmu (chociaż w tym ostatnim wypadku należy przeprowadzić badania, by stwierdzić, czy jest to kwestia osobista, czy ‘duch czasów’, tzn. polityka religijna Herakliusza). To, co zasługuje na uznanie, to dbanie o aspekt formalny. Teofilakt bardzo wyraźnie zaznacza te partie tekstu w mowie niezależnej, których nie stworzył, lecz wiernie cytował z dostępnej mu dokumentacji. Używa przy tym ścisłej i jednoznacznej terminologii filologicznej. Zabieg ten świadczy o rozumieniu, zarówno przezeń, jak i jego odbiorców, konwencji związanej z komponowaniem mów. Podsumowując, w zakresie przedmiotowym poddanym badaniu, Historia powszechna Teofilakta Symokatty spełnia standardy historiografii późnoantycznej.
Źródło:
Vox Patrum; 2016, 66; 353-382
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Otton Wielki : cesarz i państwo
Otto der Große : Kaiser und Reich, 2012
Autorzy:
Becher, Matthias (1959- ).
Współwytwórcy:
Lipka, Bernard (1955- ). Tłumaczenie
Napoleon V Dariusz Marszałek. Wydawca
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Oświęcim : Wydawnictwo Napoleon V
Tematy:
Otton I (cesarz rzymsko-niemiecki ; 912-973)
Święte Cesarstwo Rzymskie (962-1806)
Władcy
Biografia
Opis:
Bibliografia na stronach 209-231. Indeks.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Książka
Tytuł:
Galen
Autorzy:
Supady, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2098000.pdf
Data publikacji:
2020-10-06
Wydawca:
Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Tarnowie
Tematy:
Galen
medycyna antyczna
antyczne szkoły medyczne
cesarstwo rzymskie
ancient medicine
ancient medical schools
the Roman Empire
Opis:
After Hippocrates, Galen was one of the most outstanding physicians of the ancient world. He was born in Pergamon in c. 131 AD, but soon upon completion of his medical studies he went to become physician-in-ordinary to the Roman Emperors. Being devoted to his studies, he made a lot of discoveries in the field of anatomy and physiology. In pathology, he based his ideas on Hippocrates teaching. In diagnostics, he examined pulse and urine. He wrote about 500 treatises of which only 117 writings have survives to this day. Galen’s scientific achievements have contributed enormously to the development and progress of medical sciences. His authority was unquestionable in Europe for over 15 centuries. Galen died in Rome in c. 201 AD.
Galen był obok Hipokratesa najznakomitszym lekarzem starożytności. Urodził się w 131 r. w Pergamonie, ale po odbyciu studiów lekarskich przeniósł się do Rzymu, gdzie zyskał wielki rozgłos. Był lekarzem przybocznym cesarzy. Oddając się badaniom, dokonał wielu okryć w dziedzinie anatomii i fizjologii. W dziedzinie patologii opierał się na nauce Hipokratesa. W diagnostyce stosował badanie pulsu i moczu. Napisał ok. 500 dzieł, z których do naszych czasów przetrwało 117. Osiągnięcia naukowe Galena stanowiły ogromny postęp w zakresie nauk lekarskich. Jego niepodważalny autorytet w Europie trwał ponad 15 wieków. Zmarł Galen w Rzymie w 201 r.
Źródło:
Health Promotion & Physical Activity; 2020, 12, 3; 12-15
2544-9117
Pojawia się w:
Health Promotion & Physical Activity
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
…Wallhausen. Jeszcze raz o denarze z legendą +UVALHVZE
…Wallhausen. Once more on the denarius with the legend +UVALHVZE
Autorzy:
Chabrzyk, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/584791.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
denary krzyżowe
Wallhausen
XI wiek
Święte Cesarstwo Rzymskie
cross denarii
11th century
Holy Roman Empire
Opis:
Przedmiotem tej pracy są kwestie ewentualnego miejsca produkcji denara krzyżowego z napisem otokowym +UVALHVZE, wiązanego z miejscowością Wallhausen nad Helmą. Poruszono tematykę chronologii jego produkcji, a także kierunki przepływu w świetle rozrzutu znalezisk z udziałem tej monety. Na temat tych szczególnych monet stoczona została u progu lat 30-tych XX wieku zażarta dyskusja, pomiędzy dwoma znakomitymi numizmatykami epoki - Juliusem Menadierem a Marianem Gumowskim. Niemiecki numizmatyk datował tę monetę na początek XI wieku i przypisywał działalności menniczej opatki kwedlinburskiej Matyldy. W napisie widział nazwę niewielkiej miejscowości Wallhausen nad Helmą, w której znajdował się cesarski dwór. Gumowski przypisywał tę monetę palatynowi Sieciechowi i datował na około 1080 rok. Analiza skarbów i pojedynczego znaleziska z wyspy Schulzenwerder pozwoliła na zawężenie chronologii monety na lata po 1060 a przed 1070 rokiem. Prawdopodobnie Menadier miał rację widząc w legendzie nazwę miejscowości Wallhausen, brak jest innych możliwości interpretacji tej legendy. Emitentem monety mógł być biskup naumburski Eberhard (1045-1079), lub też arcybiskupstwo magdeburskie, pod którego zwierzchnictwem znajdował się Naumburg. Moneta wybita została jednym stemplem awersu, który był poddawany naprawom, oraz dwoma stemplami rewersu.
The topic of this paper is the issue of a possible place of coining the cross denarii with the legend +UVALHVZE, associated with the town of Wallhausen on the Helme river. Chronology of the coin production is touched upon, as well as the direction of its inflow based on the spread of hoards containing that piece. In the early 1930’s a heated debate regarding those coins took place between two distinguished numismatist of that time – Julius Menadier and Marian Gumowski. The German scholar dated the coin to the beginning of the 11th century and connected it with Mathilde the Abbess of Quedlinburg. In the legend he saw the name of a small town – Wallhausen on the Helme, where the Emperors palace was located. Gumowski on the other hand linked the coins with the count palatine Sieciech and dated it close to the year 1080. The analysis of hoards and a single find from the Schulzenwerder island allowed for the narrowing of the coins chronology to the years 1060-1070. It was Menadier who was probably right in linking it with the town of Wallhausen as we lack other interpretations of the legend. It could have been minted by Eberhard the Bishop of Naumburg (1045-1079), or by the Archbishopric of Magdeburg which was the superior of Naumburg. The coins had been minted with one obverse die, which with the passage of time was repaired and two reverse dies.
Źródło:
Acta Archaeologica Lodziensia; 2016, 62; 79-92
0065-0986
2451-0300
Pojawia się w:
Acta Archaeologica Lodziensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aluzja do rebelii Eugeniusza czy ukłon wobec aspiracji rzymskiej elity. Nowa interpretacja mowy Maeciusa Faltoniusa Nicomachusa (Hist. Aug. Tac. 6, 1–9)
Autorzy:
Suski, Robert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/631926.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Historia Augusta
Tacitus
Aurelian
Probus
late Roman Empire
Roman Historiography
Tacyt
późne Cesarstwo Rzymskie
historiografia rzymska
Opis:
Historia Augusta is one of the most enigmatic literary sources of Late Antiquity. Although manuscripts suggests that it was written during the reign of Diocletian or Constantine the Great most modern historians believes that it is work of one author, who probably lived many decades later than he had described. Some of contemporary researchers think that Historia Augusta was written in the last decade of the fourth century. They claim that speech delivered by Maecius Faltonius Nicomachus in the senate in the live of Tacitus is allusion to the usurpation of Eugenius. According to them this is confirmed by the fact that the previously mentioned speech is completely inappropriate to the accession of Tacitus. Of course author contrary to what he claims does not care about historical truth. Personally I don’t belive in link between Nicomachus speech and usurpation of Eugenius. I consider it is more likely that descendants of Aurelian, Tacitus and Probus, whos we know from Historia Augusta may be reference to the roman senators in the fifth century who discerned their ancestry in the former roman emperors.
Jak wiemy, Historia Augusta jest jednym z najbardziej enigmatycznych literackich źródeł późnej starożytności. Manuskrypty sugerują, że Historia Augusta została napisana za panowania Dioklecjana i Konstantyna Wielkiego. Dziś jest prawie powszechnym konsensusem w historiografii, że Historia Augusta została napisana przez jednego autora, który żył wiele dekad później, niż sam sugeruje. Niektórzy współcześni badacze sądzą, że autor Historia Augusta napisał swoje dzieło w ostatniej dekadzie IV wieku. Według ich sądów mowa wygłoszona w senacie przez Maeciusa Faltoniusa Nicomachusa w żywocie Tacyta jest aluzją do uzurpacji Eugeniusa. Mowa Nicomachusa nie odpowiada wstąpieniu na tron przez Tacyta. Oczywiście Scriptor nie jest tak dbały o prawdę historyczną, jak sam sugeruje, ale nie sądzę, aby ta mowa była aluzją do uzurpacji Eugeniusza. Prawdopodobnie potomkowie Aureliana, Tacyta i Probusa, których znamy z Historia Augusta, mogą być aluzją do rzymskich senatorów, którzy doszukiwali się przodków wśród dawnych rzymskich cesarzy.
Źródło:
Res Historica; 2015, 39
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aluzja do rebelii Eugeniusza czy ukłon wobec aspiracji rzymskiej elity. Nowa interpretacja mowy Maeciusa Faltoniusa Nicomachusa (Hist. Aug. Tac. 6, 1–9)
Autorzy:
Suski, Robert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/631719.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Historia Augusta
Tacitus
Aurelian
Probus
late Roman Empire
Roman Historiography
Tacyt
późne Cesarstwo Rzymskie
historiografia rzymska
Opis:
Jak wiemy, Historia Augusta jest jednym z najbardziej enigmatycznych literackich źródeł późnej starożytności. Manuskrypty sugerują, że Historia Augusta została napisana za panowania Dioklecjana i Konstantyna Wielkiego. Dziś jest prawie powszechnym konsensusem w historiografii, że Historia Augusta została napisana przez jednego autora, który żył wiele dekad później, niż sam sugeruje. Niektórzy współcześni badacze sądzą, że autor Historia Augusta napisał swoje dzieło w ostatniej dekadzie IV wieku. Według ich sądów mowa wygłoszona w senacie przez Maeciusa Faltoniusa Nicomachusa w żywocie Tacyta jest aluzją do uzurpacji Eugeniusa. Mowa Nicomachusa nie odpowiada wstąpieniu na tron przez Tacyta. Oczywiście Scriptor nie jest tak dbały o prawdę historyczną, jak sam sugeruje, ale nie sądzę, aby ta mowa była aluzją do uzurpacji Eugeniusza. Prawdopodobnie potomkowie Aureliana, Tacyta i Probusa, których znamy z Historia Augusta, mogą być aluzją do rzymskich senatorów, którzy doszukiwali się przodków wśród dawnych rzymskich cesarzy.
Źródło:
Res Historica; 2015, 39
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Historia Niemiec w latach 843-1137. Cz. 1, Lata 843-1024
Otton II król Niemiec i cesarz
Autorzy:
Walkowski, Grzegorz Kazimierz (1965- ).
Współwytwórcy:
Jętczak, Piotr. Autor
Bogart S.A. Wydawca
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Bydgoszcz : Bogart
Tematy:
Otton II (cesarz rzymsko-niemiecki ; 955-983)
Dynastie
Władcy
Monografia
Opis:
Tytuł części 1. na okładce i grzbiecie: Otton II król Niemiec i cesarz. Karta tablic zadrukowana dwustronnie.
Indeksy.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Książka
Tytuł:
Defensor civitatis. Późnorzymski organ ochrony prawnej
Defensor civitatis. Legal protection authority in the later Roman Empire
Autorzy:
Kania-Kaniowski, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/26731688.pdf
Data publikacji:
2023-12-30
Wydawca:
Uniwersytet Wrocławski. Wydział Nauk Historycznych i Pedagogicznych. Instytut Historyczny
Tematy:
defensor civitatis
legal protection authority
taxation
later Roman Empire
organ ochrony prawnej
podatki
późne cesarstwo rzymskie
Opis:
In the 4th century, an official with the title defensor civitatis became widespread in the Roman Empire. His task was to protect the poor from administrative injustices. Noteworthy were his powers regarding taxation, which served the state’s fiscal goals by protecting sources of tax revenue. Initially, the defensor enjoyed a certain level of independence, but over time the position became subordinated to the local elites. In the 5th and 6th centuries, the original function of this official was distorted.
Źródło:
Studia Antiquitatis et Medii Aevi Incohantis; 2023, 8; 92-108
2544-4379
Pojawia się w:
Studia Antiquitatis et Medii Aevi Incohantis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Hic finis Antoninorum nomini in re publica fuit. Śmierć cesarza Heliogabala i potępienie jego pamięci
Autorzy:
Królczyk, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/631953.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Cesarstwo Rzymskie, Heliogabal, Julia Soaemias, damnatio memoriae
Roman Empire
Elagabalus
Heliogabalus
Julia Soaemias
damnatio memoriae
Imperium Rzymskie
Opis:
W artykule omówiono wydarzenia, które rozegrały się w Rzymie w dniu 12 marca 222 r. Został wówczas zamordowany cesarz M. Aurelius Antoninus, zwany również Heliogabalem. Razem z nim zabito jego matkę, Julię Soaemias, a także pewną liczbę osób z jego najbliższego otoczenia. Śmierć Heliogabala nie zakończyła jednak spirali przemocy, a Rzym po raz drugi w swojej historii stał się świadkiem pohańbienia zwłok cesarza, którym odmówiono prawa do godnego pochówku. Heliogabal nie tylko został brutalnie zamordowany, ale również pośmiertnie potępiony za pomocą ogłoszonej przez senat damnatio memoriae. Senatorowie zdecydowali, że z dokumentów i napisów, w których występowało nazwisko władcy, zostanie usunięty człon Antoninus. Zostały również zniszczone wizerunki cesarza. Sam Heliogabal po śmierci został wystylizowany jako uosobienie wszelkiego zła i jako prawdziwy potwóra na tronie i w taki sposób uwieczniony uwieczniony w historycznej pamięci w Rzymie.
The following article discusses the events that took place in Rome on 12th March 222 AD. On that day, the Roman emperor M. Aurelius Antoninus, also known as Elagabalus or Heliogabalus, was assassinated. Together with him perished his mother, Julia Soaemias, as well as some persons from his nearest circle. However, Elagabalus’ death did not put an end to the spiral of violence: the city of Rome saw then, for the second time in its history, the maltreatment of the emperor’s body, which was denied the right of a worthy burial. Elagabalus was not only brutally murdered, but he also became a victim of the policy of condemnation of memory (so called damnatio memoriae) which was ordered by the Roman senate. The senators decided that the part of emperor’s name, i.e. the nomen Antoninus, had to be removed from all official documents and inscriptions. The portraits of the emperor were also destroyed. Shortly afterwards, Elagabalus was stylized as a personification of all kinds of evil and as a true monster on the throne, and thus immortalized in the historical memory of Rome.
W artykule omówiono wydarzenia, które rozegrały się w Rzymie w dniu 12 marca 222 r. Został wówczas zamordowany cesarz M. Aurelius Antoninus, zwany również Heliogabalem. Razem z nim zabito jego matkę, Julię Soaemias, a także pewną liczbę osób z jego najbliższego otoczenia. Śmierć Heliogabala nie zakończyła jednak spirali przemocy, a Rzym po raz drugi w swojej historii stał się świadkiem pohańbienia zwłok cesarza, którym odmówiono prawa do godnego pochówku. Heliogabal nie tylko został brutalnie zamordowany, ale również pośmiertnie potępiony za pomocą ogłoszonej przez senat damnatio memoriae. Senatorowie zdecydowali, że z dokumentów i napisów, w których występowało nazwisko władcy, zostanie usunięty człon Antoninus. Zostały również zniszczone wizerunki cesarza. Sam Heliogabal po śmierci został wystylizowany jako uosobienie wszelkiego zła i jako prawdziwy potwór na tronie, i w taki sposób uwieczniony w historycznej pamięci w Rzymie.
Źródło:
Res Historica; 2019, 48
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kanonizacja nowomęczenników okresu niewoli tureckiej w Kościele prawosławnym i ich znaczenie
Canonization of the new-martyrs of the Ottoman period in the Orthodox Church and their importance
Autorzy:
Charkiewicz, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/420209.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
kanonizacja
święci
Kościół prawosławny
męczennicy
nowomęczennicy
Cesarstwo Osmańskie
canonization
saints
Orthodox Church
martyrs
new-martyrs
Ottoman Empire
Opis:
Artykuł poświęcony jest kwestii kanonizacji tzw. nowomęczenników bałkańskich w Kościele prawosławnym, która nie była dotychczas w języku polskim przedmiotem badań. Dotyczy on zatem świętych, którzy ponieśli śmierć za Chrystusa po zdobyciu Konstantynopola przez Turków w 1453 roku. Zasadnicze rozważania na ten temat poprzedza krótki wstęp dotyczący roli męczenników w Kościele. Artykuł odnosi się również do kwestii nazewnictwa, tj. zdefiniowania terminu „nowomęczennik” oraz jego pojawiania się w chrześcijaństwie. Z imienia znanych jest blisko 300 nowomęczenników okresu niewoli tureckiej na Bałkanach, wśród których są osoby różnych grup społecznych: hierarchowie, władcy, mnisi, żonaci kapłani i osoby świeckie. Jest to zapewne jedynie nieduża część osób, które poniosły w tym okresie śmierć w obronie Prawosławia. Badacze dzielą ich na cztery grupy, które też autor omawia. Ich kult przez długie wieki miał ograniczony charakter ze względu na obawy przed konsekwencjami ze strony władz tureckich. Tylko część spośród nich została kanonizowana po 1821 r., gdy w wyniku powstania niepodległościowego Grecja odzyskała niepodległość. W artykule znajduje się również omówienie kwestii znaczenia nowomęczenników okresu niewoli tureckiej dla Kościoła prawosławnego i wiernych. Znaczenie to podkreślali już im współcześni. Jest ono wielopłaszczyznowe i nawiązuje do roli jaką w Kościele od początków jego istnienia posiadali męczennicy.
Article is devoted to the issue of the canonization of the so-called new-martyrs of the Balkans in the Orthodox Church, the issue that has not been in the Polish language studied yet. It concerns the saints who died for Christ after the conquest of Constantinople by the Turks in 1453. The considerations on the subject is preceded by a short introduction on the role of the martyrs in the Church. Article also refers to the issue of nomenclature, i.e. the definition of the term “new-martyr”, and its appearance in Christianity. Nearly 300 of the new-martyrs of the period of Ottoman slavery are known by the name. This group includes people of different social groups: the hierarchy, the rulers, the monks, married priests and lay people. It is probably only a small part of people who have suffered the death during this period in defense of Orthodoxy. The researchers divided them into four groups, which, the author presents. Their cult for centuries was limited because of the fear of consequences from the Turkish authorities. Only part of them was canonized after 1821, when as a result of uprising the independence of the Greece was proclaimed. The article also contains a part in which the importance of the new-martyrs of the Ottoman period for the Orthodox Church and its faithful is explained. Their importance was emphasized already by their contemporaries. This importance is multi-faceted and refers to the role of the Church plays from its beginning by the martyrs.
Źródło:
ELPIS; 2015, 17; 43-51
1508-7719
Pojawia się w:
ELPIS
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Początki użytkowania szabli na terenie wczesnośredniowiecznej Armenii
The Genesis of Sabre Use in Early-Medieval Armenia
Autorzy:
Dymydjuk, Dymitr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1375582.pdf
Data publikacji:
2020-12-04
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
Byzantine Empire
Abbasid Caliphate
sabre
backsword
paramerion
Armenia
Bagratids
Georgia
Cesarstwo Bizantyjskie
Kalifat Abbasydów
szabla
pałasz
Bagratydzi
Gruzja
Opis:
For a long time, the military history of the Medieval Armenia was not an object of historical research, which in turn had a negative impact on the studies of the region’s social and political history. It is indisputable that in Armenia, as in most countries during the Middle Ages, the sword was a popular – albeit expensive – weapon. But when did sabres appear in Armenia, and were they popular? Images or archaeological fi nds of sabres from the territory of Armenia date only from the 12th/13th centuries, while in the Byzantine Empire and Abbasid Caliphate the sabre had been known already in the 9th–11th centuries, used mainly by nomads serving as mercenaries in both armies. Unfortunately, written sources are not really helpful, as Armenian chroniclers used diff erent terms (– sur, tur, suser – sur, tur, suser) in order to describe the word “sword” or something of the kind, diff erences between which are not completely understood. Moreover, there exists a methodological problem of distinguishing a backsword/pallash (single-edged sword) from a sabre. In order to make this research a more relevant, a comparative analysis with Byzantine, Georgians, Muslim and Nomads materials regarding the appearance, distribution and use of the sabre was employed. The conclusion states that in South Caucasus, the sabre appeared a bit later than in the Byzantine Empire and Abbasid Caliphate, having arrived thanks to North Caucasus, Byzantine, Muslim or Seljuk infl uences in the 10th–11th centuries, given that nomad mercenaries were not present in Bagratid Armenia.
Źródło:
Res Gestae. Czasopismo Historyczne; 2020, 11; 172-197
2450-4475
Pojawia się w:
Res Gestae. Czasopismo Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O cesarzowych Cesarstwa Łacińskiego (1204–1261) (3). Jolanta z Flandrii
On Empresses of the Latin Empire (1204–1261). Yolanda of Flanders
Autorzy:
Pentek, Zdzisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32314743.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Jolanta żona cesarza Henryka z Flandrii
Cesarstwo Łacińskie
Yolanda wife of emperor Peter II of Courtenay
Latin Empire
Opis:
Artykuł jest trzecią częścią cyklu ‘O cesarzowych Cesarstwa Łacińskiego (1204–1261)’. Ten jest poświęcony Jolancie z Flandrii, drugiej żonie Piotra II z Courteney. Jolanta została cesarzową w 1217 roku, w tym samym roku straciła męża, a prawdopodobnie w 1218 roku urodziła Baldwina. W historii Cesarstwa Łacińskiego nie odegrała żadnej znaczącej roli.
The article is the third part of the series ‘On Empresses of the Latin Empire (1204–1261)’. The article is the second part of the series On Empresses of the Latin Empire (1204–1261). This one is dedicated to Yolanda of Flanders, the second wife of Peter II of Courteney. Yolanda became empress in 1217, lost her husband the same year, and probably gave birth to Baldwin in 1218. It did not play any significant role in the history of the Latin Empire.
Źródło:
Balcanica Posnaniensia Acta et studia; 2022, 29; 81-89
0239-4278
2450-3177
Pojawia się w:
Balcanica Posnaniensia Acta et studia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Cesarstwo (zachodnie?) Karola Wielkiego (kilka kontekstów i uwag)
(Western?) Empire of Charlemangne or Charles the Great (Some Contexts and Remarks)
Autorzy:
Szlachta, Bogdan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/505599.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:
cesarstwo
papiestwo
system feudalny
Kościół rzymski
formuła (doktryna) dualistyczna
empire
papacy
feudal system
Roman Church
dualistic formula (doctrine)
Opis:
Artykuł omawia problemy związane z przyczynami pojawienia się i procesem kształtowania cesarstwa na Zachodzie, które pojawiło się w 800 r. po Chr., a także stosunek cesarza Karola względem papiestwa. Z uwzględnieniem kontekstów politycznego (problemy królestw i systemu feudalnego) oraz eklezjalnego (Sobór Nicejski II) omawiane są niezwykle istotne i ogólniejsze debaty historyków o koncepcjach monistycznej i dualistycznej określających relacje między papieżami i cesarzami.
The article discusses the problems of determining the starting point of history of the Western Empire in 800 AC and Emperor Charlemagne position towards papacy. In the political (problems with kingship and feudal system) and ecclesiastical (Second Council of Nicaea) contexts are also present very important and more general debates of historians on monistic or dualistic conceptions which form interrelations between popes and emperors.
Źródło:
Krakowskie Studia Międzynarodowe; 2017, 3; 37-61
1733-2680
2451-0610
Pojawia się w:
Krakowskie Studia Międzynarodowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Limitanei in Historia Augusta. Can remarks about a Frontier Army Be Used to Date Historia Augusta?
Limitanei w Historia Augusta. Czy wzmianki o armii przygranicznej można wykorzystać do datowania Historia Augusta?
Autorzy:
Suski, Robert Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1373909.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Roman Army
Limitanei
Late Roman Empire
Roman historiography
Historia Augusta
rzymska armia
limitanei
późne cesarstwo rzymskie
rzymska historiografia
Opis:
Historia Augusta jest najbardziej enigmatycznym źródłem, które powstało w późnym antyku. Jego autor ukrył czas, w którym powstało, oraz użył 6 różnych pseudonimów. Sugeruje w swoich biografiach, że pisał za panowania tetrarchów lub Konstantyna Wielkiego, w rzeczywistości nastąpiło to dużo później. W Historia Augusta zostały wymienione cztery razyjednostki limitanei. Były to oddziały przygraniczne, które zostały wydzielone w rzymskiej armii w czasach Konstantyna Wielkiego. Oczywiście wszystkie te wzmianki używają terminologii anachronicznej dla czasów, w których miały zostać napisane, czy miały się rozgrywać. W poniższym artykule poddałem analizie owe wzmianki dotyczące wojsk przygranicznych w Historia Augusta. Pozwalają one nam lepiej poznać mentalność owego autora. Szczególnie jedna z tych wzmianek była istotna. Długo uważano, że jest ona świadectwem przekształcenia rzymskiej armii nadgranicznej w chłopską milicję. Dziś zarzucono tego typu przekonanie. Niemniej opisuje ona użytkowanie ziemi przez żołnierzy limitanei, co poświadczone jest w źródłach kodeksowych dopiero w połowie V wieku. Tymczasem większość badaczy uważa dziś, że Historia Augusta powstała w końcu IV lub na początku V wieku. O ile na podstawie tej wzmianki nie sposób jednoznacznie datować powstanie Historia Augusta na połowę V wieku, to jednak pozostaje ona wskazówką, która pozwala na nowo rozpocząć dyskusję o datowaniu powstania tego źródła.
The Historia Augusta is the most enigmatic source of the late antiquity. Its author often departs from the truth, even on most salient issues. He not only suggests that he had written his work earlier than he actually did, but also assumes 6 different nickdonyms to confirm his version of events. Limitanei (the sold in of throntier districts) were mentioned in Historia Augusta four times. All these references, however, contain anachronistic terminology both for the times when, according to the author, they were to happen and the times of writing. In the article below I have analyzed these references. I believe that it allows us to better undr understanding of the author's mentality. One of themse references is dee paortant. For long time it was believed to be a testimony to the transformation of the Roman frontier army into a peasant militia. This interpretation seems to be rejected nowadays. Today this interpretatgment describes the use of land by limitanei soldiers, which is confirmed in codex sources only in the middle of the 5th century, it may serve as a hint regarding the time when the notes hmay have been taken. Meanwhile, in the presnt times most of scholars today believe that the Historia Augusta was w in the late 4th or early 5th century. While based on this reference, it is impossible to date the creation of the Historia Augusta in prove useful when starting a discussion about dating this source e again. remains a clue that allows us to start a discussion about dating this source again.
Źródło:
Res Historica; 2020, 49; 97-115
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
P. Filipczak, Namiestnicy rzymskiej Syrii w czasach przełomu (324–361 n.e.), (Byzantina Lodziensia XL), Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 2020, ss. 286.
Autorzy:
Suski, Robert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2083422.pdf
Data publikacji:
2022-01-07
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
Syria
Antiochia
Konstantyn Wielki
Cesarstwo Rzymskie w późnym antyku
Syria Coele – Later Roman Empire – Antioch – Constatine the Great
Źródło:
Res Gestae. Czasopismo Historyczne; 2022, 13; 225-227
2450-4475
Pojawia się w:
Res Gestae. Czasopismo Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Reportaże o końcach świata. Dawna Galicja i Białostocczyzna według Martina Pollacka i Włodzimierza Pawluczuka
Reportages About the End of The Worlds. Old Galicia and Białostocczyzna According Martin Pollack and Włodzimierz Pawluczuk
Autorzy:
Kopeć, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1182323.pdf
Data publikacji:
2014-12-02
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
reportage
Austro Hungarian Empire
the end of the nineteenth-century world
travel
reportaż
Cesarstwo Austro-Węgierskie
schyłek dziewiętnastowiecznego świata
Opis:
Praca jest próbą pokazania, jak dwa współczesne utwory nawiązujące do formuły gatunkowej reportażu przedstawiają schyłek dziewiętnastowiecznego świata doświadczanego przez mieszkańców wielonarodowego Cesarstwa Austro-Węgierskiego (Martin Pollack) lub też w jaki sposób z jego utratą radzą sobie zwykli ludzie mieszkający na wschodnich rubieżach imperium Romanowów. Pollack patrzy na mieszkańców dawnej Galicji z perspektywy wielokulturowości i cywilizacyjnego rozwoju. Włodzimierz Pawluczuk opisuje grupę związaną z Prorokiem Ilją w perspektywie religioznawczej i antropologicznej. Obaj autorzy pokazują światy, które musiały odejść w niebyt, ale Pawluczuk widzi w nich rezerwuar wartości duchowych.
The article is an attempt of showing how two contemporary works which refer to the form of reportage depict the late 19th century experience of the multinational Austro-Hungarian Empire (Pollack). On the other hand, it shows how this loss is experienced by regular people on the eastern edges of the Romanov empire. Pollack takes a look at the inhabitants of former Galicia from a multicultural and civilisational development perspective. Pawluczuk describes the group formed around the prophet Ilja from the perspective of religious and anthropological studies. Both authors show worlds which had to go away, yet Pawluczuk sees it as a reservoir of spiritual values.
Źródło:
Porównania; 2014, 14; 151-160
1733-165X
Pojawia się w:
Porównania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The bitter struggle for the control of the East Prussian campaigns: the SPD facing conservative movements at the end of the German Empire (1890–1914)
Zaciekła walka o kontrolę nad kampaniami w Prusach Wschodnich: SPD wobec ruchów konserwatywnych u schyłku Cesarstwa Niemieckiego (1890–1914)
Autorzy:
Ferrebeuf, Florian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1365601.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Instytut Północny im. Wojciecha Kętrzyńskiego w Olsztynie
Tematy:
German Empire
German Policy
East Prussia
German Conservative
Parties
SPD
Cesarstwo Niemieckie
polityka niemiecka
Prusy Wschodnie
niemieckie
partie konserwatywne
Opis:
Od połowy XIX wieku i pojawienia się nowoczesnego życia politycznego, wschodniopruska wieś znajdowała się w dużej mierze pod kontrolą pruskiej Partii Konserwatywnej (Konservative Partei), a potem jej następczyni Niemieckiej Partii Konserwatywnej (Deutschkonservative Partei), która, jak wskazuje jej nazwa, miała charakter bardziej ogólnonarodowy, pomimo silnych pruskich korzeni. Mocna pozycja konserwatystów w Prusach Wschodnich nie była w zasadzie niczym nowym, jednak często przesłaniała istnienie innych partii politycznych. Celem niniejszej pracy będzie zatem wskazanie w jaki sposób konserwatyści zdołali utrzymać swoje wpływy na wschodniopruskiej wsi, mimo, że socjaldemokraci przyjęli ofensywną strategię, aby do niej dotrzeć. Najpierw skoncentrujemy się na dominacji ruchu konserwatywnego na wschodniopruskiej wsi, następnie na szybkim wzroście popularności SPD i wreszcie na ambiwalencji drobnego oraz średniego chłopstwa między tymi dwiema przeciwnymi opcjami.
Źródło:
Komunikaty Mazursko-Warmińskie; 2020, 310, 4; 529-549
0023-3196
2719-8979
Pojawia się w:
Komunikaty Mazursko-Warmińskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Powstanie Abbasydów i jego następstwa w ujęciu Teofanesa Wyznawcy. Część II
The Abbasid Revolution and its Aftermath in the Chronicle of Theophanes the Confessor. Part Two
Autorzy:
Cecota, Błażej Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32319859.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Byzantine empire
byzantine-arabic relations
Theophanes the Confessor
Byzantine historiography
Cesarstwo Bizantyńskie
relacje bizantyńsko-arabskie
Teofanes Wyznawca
historiografia bizantyńska
Opis:
W pierwszej części mojego artykułu opisałem, jak Teofanes Wyznawca właściwie odmówił prawa do legitymizacji dynastii abbasydzkiej, uznając prawowierność rządów Umajjadów (według kronikarza władza tych ostatnich pochodziła bezpośrednio od Proroka Muhammada, co oczywiście nie jest do końca prawdą). Chronograf podkreślał, że Abbasydzi wykorzystywali niższe warstwy społeczne do przejęcia władzy, co doprowadziło do stanu anarchii. Jednocześnie zauważył, jak złym władcą był Marwan II. Jak można zrozumieć, z tej trudnej sytuacji nie było dobrego wyjścia, ponieważ obie strony sporu zostały obciążone grzechami prowadzącymi do niesprawiedliwości i nieprawowierności. Potwierdzały to niejako zjawiska nadprzyrodzone, o których historyk wspomniał w kontekście zmiany władzy w państwie muzułmańskim. W drugiej części mojego artykułu opisałem, jak Teofanes próbował zasugerować, że rządy Abbasydów doprowadziły do podziałów religijnych i klasowych. Wspomniałem jak kronikarz opisywał przejawy anarchii, która doprowadziła m.in. do prześladowań chrześcijan. Według mojej interpretacji, opis wojny domowej w kalifacie po śmierci Haruna ar-Raszida jest niemal zwiastunem końca imperium muzułmańskiego.
In the first part of my article, I described how Theophanes the Confessor refused to legitimize the Abbasids, recognizing the legitimacy of Umayyad rule (according to the chronicler, the Umayyad power came directly from the Prophet Muhammad, which is obviously not entirely true). The chronograph emphasized that the Abbasids used the lower classes to seize power, which allowed them to lead to a state of anarchy. At the same time, he noticed how bad a ruler Marwan the Second was. From this difficult situation, as can be understood, there was no good way out, because both sides of the dispute were tainted with sins that led to injustice or unrighteousness. This was confirmed by supernatural phenomena mentioned by historian in the context of the change of power in the Muslim state. In the second part of my paper, I described how Theophanes tried to suggest that the Abbasid rule had led to religious and class divisions in the country. As a chronicler described the manifestations of anarchy that led to the persecution of Christians in Muslim countries. According to my interpretation, the description of the civil war in the caliphate after the death of Harun ar-Rashid in the work of Theophanes the Confessor is almost a harbinger of the end of the Muslim empire.
Źródło:
Balcanica Posnaniensia Acta et studia; 2023, 30; 7-21
0239-4278
2450-3177
Pojawia się w:
Balcanica Posnaniensia Acta et studia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Archaeologists from Lvov in the formation of European intellectual environment of the middle of XIX – first quarter of XX century (interaction direct and indirect)
Archeolodzy ze Lwowa w tworzeniu europejskiego środowiska intelektualnego od połowy XIX w. do pierwszej ćwierci XX w. (współpraca bezpośrednia i pośrednia)
Autorzy:
Bulyk, Natalia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/682053.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Cesarstwo Austriackie
archeologia ukraińska
kontakty naukowe
lwowscy archeolodzy
Galicja
Austrian Empire
ukrainian archeology
scientific contacts
archaeologists of Lvov
Galicia
Opis:
Rozwój nauki nie jest możliwy bez współpracy, wymiany doświadczeń, a nawet przyjaźni między badaczami. Archeologia, która w XIX wieku przeszła długą drogę od hobby do dyscypliny naukowej, nie była pod tym względem wyjątkiem. Jak zauważył J. Pasternak na łamach „Archeologii Ukrainy”, w połowie XIX wieku na Ukrainie działały trzy główne ośrodki archeologiczne – lwowski, kijowski i odesski (Pasternak 1961: 18). W przeciwieństwie do Kijowa i Odessy, Lwów był częścią Cesarstwa Austriackiego, archeologia rozwijała się więc tam podobnie jak w innym ośrodku naukowym Galicji, tj. w Krakowie. Specyfiką Lwowa było współistnienie zarówno ukraińskich jak i polskich ośrodków archeologicznych. Celem autorki jest poszukiwanie aktywności archeologów lwowskich w tworzeniu europejskiej przestrzeni intelektualnej. Analiza dokumentów pozwala stwierdzić, że archeolodzy lwowscy współpracowali z uczonymi z niemal całej Europy (szczególne stosunki łączyły ich z badaczami z Krakowa). Ponadto należy zauważyć, że relacje te pojawiły się nie tylko między instytucjami, ale również na poziomie stosunków osobistych.
-
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Archaeologica; 2016, 31
0208-6034
2449-8300
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Archaeologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Śmierć Galeriusza w Historia adversus Paganos Orozjusza
The Death of Galerius in the Historia adversus paganos by Orosius
Autorzy:
Suski, Robert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1195677.pdf
Data publikacji:
2021-01-20
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Orozjusz
historiografia w późnym antyku
Galeriusz
późne cesarstwo rzymskie
Orosius
Historiography in the Late Antiquity
Galerius
late Roman Empire
Opis:
Orozjusz w Historia adversus paganos, opisując chorobę i śmierć cesarza Galeriusza, przypisał mu popełnienie samobójstwa. Żadne inne źródło nie potwierdza tego faktu. W źródłach, z których korzystał Orozjusz, albo bardzo lakonicznie informuje się o zgonie władcy (Breviarium Eutropiusza, Chronicon Hieronima), albo się o tym milczy (Historia Ecclesiastica Rufina z Akwilei). Prawdopodobnie to sam Orozjusz przypisał popełnienie cesarzowi samobójstwa, gdyż uznał, że tak powinien odejść wróg Boga i chrześcijaństwa. W Biblii samobójstwo ukazane jest negatywnie. Podobnie ojcowie Kościoła potępiali popełnienie samobójstwa.
Orosius describing in the Historia against pagans illness and death of Emperor Galerius claimed that they were the result of a suicide attempt. No other source confirms this fact, including works used by Orosius, which either very briefly informs about the death of the ruler (Breviarium of Eutropius, Chronicon of Jerome), or does not mention it at all (Church History of Rufin of Aquileia). Probably the ruler's suicide was an invention of Orosius, who could think that this is how the enemy of God and Christianity should die. In the Bible, suicide is shown negatively and was most likely condemned by the Fathers of the Church.
Źródło:
Saeculum Christianum. Pismo Historyczne; 2020, 27, 2; 33-47
1232-1575
Pojawia się w:
Saeculum Christianum. Pismo Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
From a natural object to a medical resource: the production of knowledge about petroleum by Johann Jacob Lerche
Autorzy:
Lisitsyna, Elena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2089477.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
Lerche Johann Jacob
history of medicine
Russian Empire
petroleum
medical resources
historia medycyny
Cesarstwo Rosyjskie
ropa naftowa
surowce medyczne
Opis:
As the main tasks of the 18th-century Russian medicine were the support of the army and navy, and the protection of the empire from massive diseases, the regular research of local medical phenomena and resources was not clearly distinguished. The present paper attempts to reveal the ways in which medical knowledge was produced and communicated on the example of crude oil exploration by a Prussian physician in Russian service, Johann Jacob Lerche (1708-1780). Despite the fact that both his wide-ranging medical activities in different areas of the Russian empire and his extensive written heritage drew only fragmentary attention from scholars, they reflect the physician’s expertise in the research of naturalia which he manifested while performing his professional duties. Crude oil was one of the most remarkable mineral wonders of the Pre-Caspian region which Lerche visited twice (1732-1735, 1745-1747). On the basis of his three published accounts, which contain information on petroleum qualities and its practical application, the author investigates how the Baku crude oil, a natural object, was reinvented as a medical resource by an 18th-century state physician in the Russian empire. It is done through the consideration of the processes of world discoveries in the Age of Enlightenment, and the indigenous practices of the oil use. Finally, the significance of the author’s professional position as a state physician appears to have influenced the argumentation of curative qualities of petroleum and the advantages of its location.
Od obiektu naturalnego do zasobu medycznego: Johanna Jacoba Lerchego produkcja wiedzy o ropie naftowej Ponieważ głównymi zadaniami medycyny rosyjskiej XVIII wieku były wsparcie armii i floty wojennej oraz ochrona imperium przed epidemiami, regularne badania lokalnych zjawisk i zasobów medycznych nie są wyraźnie rozróżnione. W niniejszej pracy podjęto próbę przedstawienia sposobów produkcji i komunikacji wiedzy medycznej na przykładzie poszukiwania ropy naftowej przez pruskiego lekarza w służbie rosyjskiej Johanna Jacoba Lerchego (1708-1780). Chociaż również jego rozległa działalność medyczna w różnych obszarach Imperium Rosyjskiego i rozległa spuścizna piśmiennicza przyciągnęły tylko fragmentaryczną uwagę uczonych, odzwierciedlają one ogromne doświadczenie lekarza w badaniach nad naturą podczas wykonywania jego obowiązków zawodowych. Ropa naftowa była jednym z najbardziej niezwykłych cudów mineralnych w regionie nadkaspijskim, odwiedzanym przez Lerchego dwukrotnie (1732-1735, 1745-1747). Rozważając procesy odkrywania świata w oświeceniu oraz miejscowe praktyki używania ropy, autorka artykułu na podstawie trzech opublikowanych relacji Lerchego, zawierających informacje o jakości ropy naftowej i jej praktycznym przeznaczeniu, bada, w jaki sposób ropa naftowa z Baku jako obiekt naturalny została odkryta jako zasób medyczny przez lekarza państwowego w XVIII-wiecznym Imperium Rosyjskim. Ponadto znaczenie pozycji zawodowej autora jako lekarza państwowego wydaje się mieć wpływ na uzasadnienie leczniczych właściwości ropy naftowej, a ponadto na zalety jej umiejscowienia.
Źródło:
Kwartalnik Historii Nauki i Techniki; 2020, 65, 2; 9--28
0023-589X
2657-4020
Pojawia się w:
Kwartalnik Historii Nauki i Techniki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Powstanie Abbasydów i jego następstwa w ujęciu Teofanesa Wyznawcy. Część I
The Abbasid Revolution and its aftermath in the chronicle of Theophanes the Confessor. Part one
Autorzy:
Cecota, Błażej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32314923.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Byzantine empire
Byzantine-Arabic relations
Theophanes the Confessor
Byzantine historiography
Cesarstwo Bizantyńskie
relacje bizantyńsko-arabskie
Teofanes Wyznawca
historiografia bizantyńska
Opis:
Artykuł jest próbą interpretacji informacji wybranych przez Teofanesa Wyznawcy na temat przejęcia władzy w muzułmańskim kalifacie przez dynastię Abbasydów. W bizantyńskiej debacie naukowej ostatnich dziesięcioleci na temat Chronografii dominował spór o tzw. wschodnie źródła, w szczególności dotyczący Teofila z Edessy i rzekomych źródeł arabskich. W świetle tej bardzo ważnej dyskusji znika jednak kwestia pracy, jaką sam Teofanes Wyznawca (lub zespół współpracujących z nim osób i Jerzy Synkelos, w kontekście doboru materiałów) włożył w tworzenie tej kroniki. Jakie elementy narracji chciał podkreślić, jak ją prowadził, co chciał zasugerować swoim czytelnikom. Zdaniem autora tego tekstu, dobrym przykładem pracy selekcyjnej dokonanej przez Teofanesa są te elementy narracji, które dotyczą powstania i przejęcia władzy przez Abbasydów. Teofanes z pewnością nie był „zwolennikiem” Umajjadów, co widać zwłaszcza w opisie panowania Marwana, ale negatywnie odnosi się do tego, jak Abbasydzi przejęli władzę – kwestionuje ich legitymizację, przedstawiając jako ludzi, którzy pozwolili na rabunki i morderstwa dokonywane przez niższe klasy. Tymi zagadnieniami, a także pewnymi elementami związanymi z możliwymi interpretacjami religijnymi zająłem się w pierwszej, prezentowanej tutaj, części pracy. W drugiej przedstawię elementy narracji Teofanesa, które zdają się sugerować, iż wraz z przejęciem władzy przez Abbasydów widział on pewien zmierzch muzułmańskiego państwa w ogóle.
This article attempts to interpret the messages of Theophanes the Confessor about the seizure of power in the Muslim caliphate by the Abbasid dynasty. The Byzantine studies debate of the last decades about Chronography was dominated by the dispute over the so-called eastern sources of information contained in the Byzantine chronicle. There were numerous suggestions, most notably about Teophilus of Edessa and alleged Arab sources. In view of this very important discussion, however, the issue of the work that Theophanes the Confessor himself (or the team of people who worked with him and George Syncellus in the context of the selection of materials) put into the creation of this chronicle disappears. What elements of the narrative did he want to emphasize, how did he conduct the narrative, what he wanted to suggest to his readers. According to the author of this text, a good example of the selection work performed by Theophanes are those elements of the narrative that concern the rise and takeover of power by the Abbasids. In the first part of this article, I dealt with the circumstances of the Abbasid seizure of power, which was highlighted by the Byzantine chronicler. Theophanes was certainly not an "supporter" of the Umayyads, as seen especially in the description of Marwan's reign, but he is negative about how the Abbasids seized power - considering their legitimacy questionable, presenting them as the people who led to the robberies and murders by the lower classes . I dealt with these issues, as well as some elements related to possible religious interpretations, in the first part of the work, presented here. In the second, I will present elements of Theophanes' narrative, which seem to suggest that with the seizure of power by the Abbasids he saw a certain collapse of the Muslim state.
Źródło:
Balcanica Posnaniensia Acta et studia; 2022, 29; 55-69
0239-4278
2450-3177
Pojawia się w:
Balcanica Posnaniensia Acta et studia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Protection of Client’s Interests, as Arising from the Right (Requirement) to Rely On Legal Professional Privilege in China, Compared to Polish Solutions – the Development of the System. Part III
Autorzy:
Bednaruk, Waldemar
Kisiel, Olga
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1803861.pdf
Data publikacji:
2019-10-28
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
okres Królestw Walczących
okres Stu Szkół
cesarstwo w Chinach
Kuomintang
Warring States Period
Hundred Schools of Thought
Empire in China
Opis:
Ochrona interesów klienta wynikająca z prawa (obowiązku) zachowania tajemnicy adwokackiej w Chinach na tle rozwiązań polskich – narodziny systemu. Część III. Kształtowanie się chińskiego modelu wzajemnych relacji adwokat-klient do 1949 roku Proces kształtowania się zarówno samego zawodu adwokata w Chinach, jak i idących dopiero za tym pierwszym relacji z jego klientami, był znacznie opóźniony w stosunku do Europy. O istnieniu tej profesji możemy mówić dopiero na początku XX w. Tak późne narodziny instytucji odgrywającej w świecie zachodnim ogromną rolę tysiące lat wcześniej wynikało z kilku czynników. Najważniejszym z nich był niewątpliwie konflikt szkół filozoficznych z legistami, który doprowadził do klęski prawników rzutującej na marginalizację ich roli w państwie przez kolejne dwa tysiąclecia. Z tego podłoża wyrosła nieufność społeczeństwa do jurystów, której nie można było przełamać niemal do czasów współczesnych.
The Protection of Client’s Interests, as Arising from the Right (Requirement) to Rely On Legal Professional Privilege in China, Compared to Polish Solutions – the Development of the System. Part III. The Chinese Model of Mutual Relations between the Attorney and the Client until 1949 The process of developing legal profession, as well as relations between the attorney and the client in China was significantly delayed and only began to exist in the beginning of the 20th century, in comparison to Europe. This legal institution has a crucial importance for the Western legal culture and it appeared in China thousands of years later for various reasons. The most important of them was undoubtedly the conflict between the philosophical schools and the legists, which led to the lawyers’ defeat. Consequently, it created a marginalization of their role in China for the next two millennia. Hence, the main reason for the public distrust against the jurists, which have had not been overcome until the modern times.
Źródło:
Roczniki Nauk Prawnych; 2018, 28, 3; 7-20
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Usque in Vurta fluvium”. Nad trybutem Mieszkowym
Autorzy:
Jurek, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/602384.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
Cesarstwo Ottonów
Mieszko I
monarchia pierwszych Piastów
trybut
stosunki polsko-niemieckie
Ottonian Empire
Early Piast monarchy
tribute
Polish-German relations
Opis:
Artykuł dotyczy zagadnienia stosunków najstarszego władztwa piastowskiego w X w. do cesarstwa Ottonów. Saski kronikarz Thietmar z Merseburga w swej relacji o bitwie stoczonej w 972 r. przez polskiego księcia Mieszka I z saskim margrabią Hodonem napisał (lib. II, cap. 29), że Mieszko był „wierny cesarzowi i płacił mu trybut aż do rzeki Warty” („inperatori fidelis tributumque usque in Vurta fluvium solvens”). Zdanie to było od dawna przedmiotem sprzecznych interpretacji. Historycy niemieccy przyjmują przeważnie, że chodzi o całą zachodnią część władztwa piastowskiego (patrząc od zachodu). Historycy polscy natomiast próbowali zawsze zminimalizować znaczenie trybutu i wykazywali w związku z tym, że chodziło o jakieś cząstkowe terytorium, przy czym przeważnie wskazywano Pomorze (które leżało jednak już za Wartą) lub niewielki obszar domniemanego plemienia Lubuszan (u ujścia Warty do Odry). Autor artykułu, nawiązując do pomysłów niektórych historyków niemieckich, stara się dowieść, że dla właściwego zrozumienia rozważanego zdania trzeba je interpretować z punktu widzenia Mieszka. Chodziło zatem o całość jego władztwa, patrząc od jego centrum do Warty, i.e. rzeki pełniącej tu rolę granicy zewnętrznej. Na rzecz takiej wykładni świadczy fakt, że trybuty nakładano wówczas z zasady na całe państwa lub ludy, nie zaś na ich sztucznie wyodrębnione części. Warta rzeczywiście stanowiła orientacyjną granicę dzielącą władztwo Piastów od Pomorza. Proponowana interpretacja znakomicie pasuje do kontekstu relacji Thietmara. Tło starcia Mieszka z Hodonem stanowiła ekspansja polska na Pomorze. Komentarz, że Mieszko płacił trybut z terytorium do granicznej Warty, służył wyjaśnieniu, że Hodo miał prawo zaatakować wiernego cesarzowi księcia, skoro ten wykroczył poza wskazaną granicę. Stosunek trybutarny nawiązany został zapewne w 963 r., kiedy to (zgodnie z relacją Thietmara, którą historycy polscy często kwestionują) margrabia Gero narzucił Mieszkowi cesarskie zwierzchnictwo. Można to sobie wyobrazić w ten sposób, że gdy Gero po zwycięstwach nad Łużyczanami zbliżał się do Odry, zaniepokojony Mieszko sam mu się poddał i zaoferował trybut.
The article is about relations between the oldest Piast rulers (tenth century) and the Ottonian Empire. In his account of the battle waged in 972 by the Polish Duke Mieszko I and the Saxon Margrave Hodo, the Saxon chronicler Thietmar of Merseburg wrote (II, 29) that Mieszko was “loyal to the emperor and paid him a tribute all the way to the river Warta” (inperatori fidelis tributumque usque in Vurta fluvium solvens). This sentence has been for long the object of contradictory interpretations. As a rule, German historians maintain that it refers to the entire Western part of the Piast dominion (looking from the West). On the other hand, Polish historians always attempted to minimalize the significance of the tribute and consequently indicated that the chronicler had in mind a certain fragmentary territory; as a rule, they pointed to Pomerania (which, however, was located already beyond the Warta) or a small region of the supposed Lubuszanie tribe (at the mouth of the Warta flowing into the Odra). By referring to conceptions launched by certain German historians the author of the article tries to prove that a proper comprehension of the examined sentence calls for its interpretation from the viewpoint of Mieszko. In other words, it pertains to his whole dominion, seen from its centre towards the Warta, i.e. a river playing the part of an outer frontier. Such an interpretation is supported by the fact that at the time tributes were, as a rule, imposed on a whole state or a people and not their artificially distinguished parts. True, the Warta did constitute a rough boundary separating the Piast state from Pomerania. The proposed approach matches the context of the Thietmar account. The background of the clash between Mieszko and Hodo was Polish expansion in Pomerania. The commentary claiming that Mieszko paid a tribute from a territory up to Warta, a frontier river, was used to explain that Hodo was entitled to attack a duke loyal to the emperor since the former had crossed the boundary. The tribute-based relation was established probably in 963 when (according to Thietmar’s account, often questioned by Polish historians), margrave Gero imposed imperial supremacy over Mieszko I. Presumably, when after a victory over the Lusatians Gero moved towards the Odra, alarmed Mieszko voluntarily surrendered and offered a tribute.
Źródło:
Kwartalnik Historyczny; 2016, 123, 3
0023-5903
Pojawia się w:
Kwartalnik Historyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Niemcy o Polsce i Polakach? O różnych poziomach transferu treści kulturowych w średniowieczu
Autorzy:
Wiszewski, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/601902.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
historiografia
ikonografia
hagiografia
średniowiecze
Niemcy
Polska
Cesarstwo
epika rycerska
historiography
hagiography
Middle
Ages
Germany
Polska
Holy Roman Empire
knightly epic
Opis:
Artykuł omawia pracę Andrzeja Pleszczyńskiego dotyczącą przedstawienia obrazu Polski i jej mieszkańców nie tylko w historiografii, ale w ogóle w komunikatach pisanych i ikonograficznych powstałych w Niemczech od drugiej połowy X w. do 1370 r. Autor artykułu zwraca uwagę na dyskusyjny charakter przyjętego przez Pleszczyńskiego założenia o istnieniu w badanym okresie dwóch spójnych narodów – niemieckiego i polskiego. Podkreśla, że część tekstów mogła powstać jako wyraz tożsamości regionalnej. The article discusses the book by Andrzej Pleszczyński on the image of Poland and its people presented not only in historiography, but also in all written and iconographic materials produced in Germany between the second half of the tenth century and 1370. The article’s author pays attention to the discursive character of Pleszczyński’s assumption about the existence of two organized and cohesive nations in the analysed period – the German and the Polish one. He emphasizes that some of the texts could have been written as expression of the regional identity.
Źródło:
Kwartalnik Historyczny; 2018, 125, 3
0023-5903
Pojawia się w:
Kwartalnik Historyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wczesna kariera Aureliusza Wiktora i świadectwo Ammianusa Marcellinusa (Amm. 21.10.6)
Autorzy:
Suski, Robert Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/631721.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Roman historiography, breviarium, late Roman Empire, Aurelius Victor, Ammianus Marcellinus
rzymska historiografia, brewiaria, późne cesarstwo rzymskie, Aureliusz Wiktor, Ammianus Marcellinus
Opis:
Our knowledge on Aurelius Victor’s career is very limited. In the year 360, Julian appointed him as governor of Pannonia. According to H.W. Bird’s hypothesis, Aurelius Victor may have been employed in the imperial administration some time earlier and served as a notary. Although it has no verifiable foundation in ancient sources, this hypothesis has been widely accepted. I would like to call attention to the clues that could serve as arguments against the hypothetical notarial office held by Aurelius Victor. The present text is based on an analysis of how Ammianus Marcellinus portrays his characters. The analysis has demonstrated that Aurelius Victor was not very likely to have served as an imperial notary. If someone was employed in the echelons of the imperial administration, Ammianus Marcellinus would reference that fact. Holding the office of imperial notary is something that is mentioned in his work on many occasions, regardless of whether it was justified by the narrative’s demands or not. The phrase scriptorem historicum is such an unusual manner of describing a person that, as could be concluded, it is quite likely that Ammianus Marcellinus had no other idea how to define Aurelius Victor, and therefore I reject H.W. Bird’s hypothesis.
O karierze Aureliusza Wiktora nie wiadomo zbyt dużo. Sam twierdził, że pochodził z ubogiej rodziny, a mimo to Julian mianował go namiestnikiem Panonii II. O tym ostatnim informuje nas Ammianus Marcellinus. Stąd zaproponowano hipotezę, że Aureliusz Wiktor, podobnie jak Eutropius, pracował w cesarskiej kancelarii, był notariuszem. W artykule zanalizowano sposób przedstawiania postaci przez Ammianusa Marcellinusa. Historyk ów prawie zawsze wspominając po raz pierwszy postacie, opisywał je sprawowanymi funkcjami. Tymczasem ze sposobu opisania Aureliusza Wiktora jako autora historii nie wynika, aby pracował on w cesarskiej kancelarii. A przynajmniej Ammianus Marcellinus nie miał takiej wiedzy.
Źródło:
Res Historica; 2018, 46
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Problemy badawcze związane z rzymską dyscypliną wojskową okresu republiki i pryncypatu
Autorzy:
Faszcza, Michał Norbert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/632327.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Roman army, military discipline, military law, Roman Republic, Roman Empire
armia rzymska, dyscyplina wojskowa, prawo wojskowe, republika rzymska, cesarstwo rzymskie
Opis:
 Autor podjął próbę przedstawienia najważniejszych problemów związanych z badaniem rzymskiej dyscypliny wojskowej okresu republiki i pryncypatu. Ich liczba oraz charakter wynikają m.in. z ograniczonego dyskursu naukowego toczonego na ten temat, przejawiającego się niewielką liczbą publikacji poświęconych disciplina militaris. Co więcej, znaczna część autorów zadowala się powtarzaniem utartego stwierdzenia o surowej karności panującej rzekomo w legionach, bez próby znalezienia odpowiedzi na pytanie, co wpłynęło na takie postrzeganie tej kwestii. Kluczem do poznania prawdziwego charakteru rzymskiej dyscypliny jest uświadomienie sobie roli odegranej przez Polybiosa z Megalopolis i Flaviusa Iosephusa, jak również żyjących w XV i XVI w. humanistów. Dodawszy do tego przenoszenie ówczesnego aparatu pojęciowego przez tworzących na przełomie XIX i XX w. badaczy (często będących oficerami), opracowanie nowej wizji dyscypliny obowiązującej w rzymskich armiach jawi się jako bezwzględnie konieczne. Aby to jednak uzyskać, należy zrezygnować z bezkrytycznego cytowania norm zawartych w Digesta Iustiniani na rzecz skupienia się na źródłach narracyjnych, ukazujących rzymskie realia, a nie tylko postulaty wyrażone przez prawodawców.       
Źródło:
Res Historica; 2016, 42
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Problemy badawcze związane z rzymską dyscypliną wojskową okresu republiki i pryncypatu
Autorzy:
Faszcza, Michał Norbert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/632341.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Roman army, military discipline, military law, Roman Republic, Roman Empire
armia rzymska, dyscyplina wojskowa, prawo wojskowe, republika rzymska, cesarstwo rzymskie
Opis:
The author has attempted to present the main problems associated with the study of the Roman military discipline during the periods of the Republic and the Principate. Their number and the nature are the results, among others, of the limited academic discourse related to a small number of publications focused on disciplina militaris. Moreover, a significant part of the authors repeated the old statements about the harsh discipline, without trying to find answers to the question: what led to such a perception? The key to understand the true nature of the Roman military discipline is to recognize the role played by Polybios of Megalopolis and Flavius Iosephus, as well as the humanists who had lived in the 15th and 16th centuries. If we add to this conclusion that historians from the 19th–20th century (who often were military officers) had transferred their conceptual apparatus on the ancient times, it would be obvious that the development of a new vision of the Roman military discipline is absolutely necessary. To achieve this, however, we should abandon the uncritical citation of the Digest Iustiniani in favour of the focus on narrative sources which are showing the Roman realities, not just the postulates of legislators.
 Autor podjął próbę przedstawienia najważniejszych problemów związanych z badaniem rzymskiej dyscypliny wojskowej okresu republiki i pryncypatu. Ich liczba oraz charakter wynikają m.in. z ograniczonego dyskursu naukowego toczonego na ten temat, przejawiającego się niewielką liczbą publikacji poświęconych disciplina militaris. Co więcej, znaczna część autorów zadowala się powtarzaniem utartego stwierdzenia o surowej karności panującej rzekomo w legionach, bez próby znalezienia odpowiedzi na pytanie, co wpłynęło na takie postrzeganie tej kwestii. Kluczem do poznania prawdziwego charakteru rzymskiej dyscypliny jest uświadomienie sobie roli odegranej przez Polybiosa z Megalopolis i Flaviusa Iosephusa, jak również żyjących w XV i XVI w. humanistów. Dodawszy do tego przenoszenie ówczesnego aparatu pojęciowego przez tworzących na przełomie XIX i XX w. badaczy (często będących oficerami), opracowanie nowej wizji dyscypliny obowiązującej w rzymskich armiach jawi się jako bezwzględnie konieczne. Aby to jednak uzyskać, należy zrezygnować z bezkrytycznego cytowania norm zawartych w Digesta Iustiniani na rzecz skupienia się na źródłach narracyjnych, ukazujących rzymskie realia, a nie tylko postulaty wyrażone przez prawodawców.       
Źródło:
Res Historica; 2016, 42
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Problemy badawcze związane z rzymską dyscypliną wojskową okresu republiki i pryncypatu
Autorzy:
Faszcza, Michał Norbert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/953549.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Roman army, military discipline, military law, Roman Republic, Roman Empire
armia rzymska, dyscyplina wojskowa, prawo wojskowe, republika rzymska, cesarstwo rzymskie
Opis:
 Autor podjął próbę przedstawienia najważniejszych problemów związanych z badaniem rzymskiej dyscypliny wojskowej okresu republiki i pryncypatu. Ich liczba oraz charakter wynikają m.in. z ograniczonego dyskursu naukowego toczonego na ten temat, przejawiającego się niewielką liczbą publikacji poświęconych disciplina militaris. Co więcej, znaczna część autorów zadowala się powtarzaniem utartego stwierdzenia o surowej karności panującej rzekomo w legionach, bez próby znalezienia odpowiedzi na pytanie, co wpłynęło na takie postrzeganie tej kwestii. Kluczem do poznania prawdziwego charakteru rzymskiej dyscypliny jest uświadomienie sobie roli odegranej przez Polybiosa z Megalopolis i Flaviusa Iosephusa, jak również żyjących w XV i XVI w. humanistów. Dodawszy do tego przenoszenie ówczesnego aparatu pojęciowego przez tworzących na przełomie XIX i XX w. badaczy (często będących oficerami), opracowanie nowej wizji dyscypliny obowiązującej w rzymskich armiach jawi się jako bezwzględnie konieczne. Aby to jednak uzyskać, należy zrezygnować z bezkrytycznego cytowania norm zawartych w Digesta Iustiniani na rzecz skupienia się na źródłach narracyjnych, ukazujących rzymskie realia, a nie tylko postulaty wyrażone przez prawodawców.       
The author has attempted to present the main problems associated with the study of the Roman military discipline during the periods of the Republic and the Principate. Their number and the nature are the results, among others, of the limited academic discourse related to a small number of publications focused on disciplina militaris. Moreover, a significant part of the authors repeated the old statements about the harsh discipline, without trying to find answers to the question: what led to such a perception? The key to understand the true nature of the Roman military discipline is to recognize the role played by Polybios of Megalopolis and Flavius Iosephus, as well as the humanists who had lived in the 15th and 16th centuries. If we add to this conclusion that historians from the 19th–20th century (who often were military officers) had transferred their conceptual apparatus on the ancient times, it would be obvious that the development of a new vision of the Roman military discipline is absolutely necessary. To achieve this, however, we should abandon the uncritical citation of the Digest Iustiniani in favour of the focus on narrative sources which are showing the Roman realities, not just the postulates of legislators.
Źródło:
Res Historica; 2016, 42
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wybrane źródła do dziejów gminy karaimskiej w Haliczu oraz jej prawnej pozycji w Cesarstwie Austriackim w XIX w.
Selected sources for the history of the Karaim community in Halicz and its legal position in the Austrian Empire in the 19th century
Autorzy:
Pawelec, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/11543303.pdf
Data publikacji:
2021-12-30
Wydawca:
Związek Karaimów Polskich. Karaimska Oficyna Wydawnicza Bitik
Tematy:
Cesarstwo Austriackie
stan prawny
służba wojskowa
karaimska wspólnota w Haliczu
Austrian Empire
legal position
military service
Karaim community in Halicz
Opis:
Wybór materiałów źródłowych dotyczących obowiązku służby wojskowej Karaimów w Cesarstwie Austriackim w XIX wieku. Załącznik pierwszy zawiera teksty przepisów urzędowych zwalniających ich ze służby z bronią. Drugi załącznik to teksty wystąpień publicznych Karaimów przed władzami. Materiały w języku niemieckim i polskim.
Selection of source materials concerning the Karaim military service obligation in the Austrian Empire in the 19th century. The first annex contains the texts of official regulations exempting them from service with arms. The second annex is the texts of Karaims' public appearances to the authorities. Materials in German and Polish.
Źródło:
Almanach Karaimski; 2021, 10; 75-88
2300-8164
Pojawia się w:
Almanach Karaimski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Norwid wobec Prowansji czasów rzymskich
Norwid and Provence of the Roman times
Autorzy:
Kowalska, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16729477.pdf
Data publikacji:
2020-05-05
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Prowansja
Cesarstwo Rzymskie
Galia
Rzym
Marsylia
Nîmes
Arles
Herkules
Magdalena (święta)
Provence
Roman Empire
Gaul
Rome
Marseille
Hercules
St Madeleine
Opis:
The author discusses Norwid’s connections with Provence in four aspects. The first of them are Provencal motifs in the poet’s biography: his journey to the south of France in 1858, Norwid’s brothers, Ludwik and Ksawery, moving houses to Provence, presentation of Norwid’s etchings at an exhibition in Nimes in 1865. The second part of the article inscribes the image of Provence shown in Norwid’s works into the context of Mediterranean myths and the culture of northern France on the basis of conclusions drawn from Notes on Mythology and Orbis Album that he had read. In the third part the motif of Marseille proves especially significant, as the ancient Massalia is – which can be seen in Quidam and in the lectures on Juliusz Słowacki – a representation of the space of exile – it became the place to which Norwid’s important protagonists (like St Madeleine) were exiled. In the myth founding the town there is a clash between the idea of freedom and the vision of the world-prison. The fourth part of the article brings an interpretation of the Civilization “legend”, taking into consideration Provence contexts: the idea of putting forward Arles’ and Nimes’ candidatures for the status of authority centers of the 19th century France.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2013, 31; 41-70
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O Henryku, cesarzu jak z bajki
Autorzy:
Anuszkiewicz, Zofia.
Powiązania:
Mówią Wieki 2021, nr 9, s. 22-25
Data publikacji:
2021
Tematy:
Henryk VII Luksemburski (cesarz rzymsko-niemiecki ; 1274-1313)
Święte Cesarstwo Rzymskie (962-1806)
Miasta
Władcy
Artykuł z czasopisma historycznego
Opis:
Artykuł przedstawia rządy Henryka VII Luksemburskiego – nowego cesarza rzymskiego narodu niemieckiego i jego podróż koronacyjną w 1310 roku do Włoch. Przybywał do Italii pod hasłem przywracania pokoju oraz by odbyć rzymską koronację i przyjąć tytuł cesarza. Planował odnowić Regnum italicum i stać się faktycznym królem Włoch. W Mediolanie przyjął drugą koronę Króla Włoch.
Fotografie.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
The Role of the Minister of Justice in the Proceedings Before the Governing Senate of the Russian Empire in Administrative Matters
Autorzy:
Smyk, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/618269.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Russian Empire
Governing Senate
minister of justice
proceedings in administrative matters
Cesarstwo Rosyjskie
Senat Rządzący
minister sprawiedliwości
postępowanie w sprawach administracyjnych
Opis:
The dominant role of the minister of justice in the proceedings before the Governing Senate in administrative disputes, was one of the characteristics of the Russian monarchy. Control and supervision of public administration, including the settlement of administrative disputes, remained the fields implemented in the procedure within the administration itself. No strict distinction between the control and supervisory functions of the appropriate bodies, in particular the Governing Senate, meant that the dominant role in the proceedings in administrative matters held the central government authority – the minister of justice. The conduct of the procedure as well as the contents of provided judgments were determined by the decision of the minister of justice. Entrusting the supervision of the administrative departments of the Governing Senate to the minister of justice, and enabling him to intervene in every stage of the proceedings in administrative disputes, provided the Russian bureaucracy with effective protection against unfavorable decisions. Consequently, the Governing Senate could not fulfill the role of an independent judicial authority whose task was to control – independently and impartially – the legalism of administrative operation of the authorities of the Russian State.
Dominująca rola ministra sprawiedliwości w postępowaniu przed Senatem Rządzącym w sporach administracyjnych stanowiła jedną z charakterystycznych cech monarchii rosyjskiej. Kontrola i nadzór nad administracją publiczną, w tym także rozstrzyganie sporów administracyjnych, pozostały sferami realizowanymi w ramach postępowania wewnątrz samej administracji. Brak ścisłego rozróżnienia funkcji kontrolnych i nadzorczych powołanych do tego organów, a w szczególności Senatu Rządzącego, spowodował, że dominującą rolę w postępowaniu w sprawach administracyjnych sprawował centralny organ administracji rządowej – minister sprawiedliwości. Od jego decyzji zależał nie tylko przebieg postępowania w takich sprawach, ale także treść zapadających orzeczeń. Powierzenie nadzoru nad działalnością Departamentów Administracyjnych Senatu Rządzącego ministrowi sprawiedliwości oraz umożliwienie mu ingerencji w każde stadium postępowania w sporach administracyjnych zapewniało biurokracji rosyjskiej skuteczną ochronę przed niekorzystnymi dla niej rozstrzygnięciami. W konsekwencji Senat Rządzący nie mógł spełniać roli niezależnego od administracji organu sądowego, kontrolującego w sposób niezawisły i bezstronny legalizm działalności administracyjnej organów państwa rosyjskiego.
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2016, 25, 3
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O cesarzowych Cesarstwa Łacińskiego (1204–1261) (4). Berengaria z Léonu
On the empresses of the Latin Empire (1204–1261) (4). Berengaria of Léon
Autorzy:
Pentek, Zdzisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32319647.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Berengaria of León
wife of emperor John of Brienne
Latin Empire
Berengaria z Leónu
żona cesarza Jana z Brienne
Cesarstwo Łacińskie
Opis:
Artykuł stanowi czwartą część cyklu „O cesarzowych Cesarstwa Łacińskiego (1204–1261)”. Jego celem jest przedstawienie postaci Berengarii z Leónu (po kastylijsku Berenguela), trzeciej żony Jana z Briene, przede wszystkim w oparciu o źródła kastylijskie i starofrancuskie. Wiadomości na jej temat są lakoniczne i rozproszone. Berengaria była córką króla Leonu Alfonsa IV i jego drugiej małżonki, Berengarii Kastylijskiej. Urodziła się w 1204 roku, w 1224 roku poślubiła ex-króla Jerozolimy Jana z Brienne. W 1231 roku została cesarzową łacińską. Miała trzech synów, a jej córka Maria, jako żona Baldwina II, także została cesarzową łacińską, Niewiele wiadomo o wykształcenia i umiejętnościach językowych Berengarii podczas jej pobytu w Konstantynopolu. Zmarła tam w kwietniu 1237 roku, ale została pochowana w Composteli. Nie była aktywna politycznie i nie odegrała poważnej roli w historii Cesarstwa Łacińskiego.
This article is the fourth part of the series „On the Empresses of the Latin Empire (1204–1261)”. Its aim is to present the biography of Berengaria of León (Berenguela in Castilian), the third wife of John of Briene, mainly on the basis of Castilian and Old French sources. Information about her is laconic and scattered through various sources. Berengaria was the daughter of King Alfonso IV of Leon and his second wife, Berengaria of Castile. Born in 1204, in 1224 she married the former king of Jerusalem, John of Brienne. She became the Latin empress in 1231. She had three sons, her daughter Mary, as the wife of Baldwin II, also became the Latin empress, Little is known about Berengaria's education and her language skills during the stay in Constantinople. She died there in April 1237, but was buried in Compostela. She was not politically active and did not play a significant role in the history of the the Latin Empire.
Źródło:
Balcanica Posnaniensia Acta et studia; 2023, 30; 43-52
0239-4278
2450-3177
Pojawia się w:
Balcanica Posnaniensia Acta et studia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
STATUS PRAWNY NIEMIECKICH KOLONII
THE BASIS OF A LEGAL SYSTEM IN THE GERMAN COLONIES
Autorzy:
Kuźnik, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/443877.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Wyższa Szkoła Humanitas
Tematy:
kolonie,
Cesarstwo Niemieckie,
stany nadzwyczajne,
kolonializm,
historia prawa
colonies,
the German Empire,
the states of emergency,
colonialism,
the history of law
Opis:
Celem artykułu jest przedstawienie podstaw porządku prawnego obowiązujących na terenach kolonialnych Cesarstwa Niemieckiego. W pierwszych dwóch częściach artykułu przedstawiono uwarunkowania międzynarodowe dla rozwoju niemieckich kolonii oraz podstawy prawne ich powstania. W trzeciej części omówiono status prawnoustrojowy, jaki posiadały one w niemieckim porządku prawnym. Szczegółowo przeanalizowano przede wszystkim rozwiązania prawne dotyczące problematyki stanów nadzwyczajnych. W czwartej części omówiono natomiast kwestie prawne związane z utratą kolonii. W artykule analizie poddano w pierwszej kolejności postanowienia Konstytucji Rzeszy z 1871 roku, które znalazły zastosowanie podczas tworzenia obszarów kolonialnych. Omówiono także inne akty prawne. Szczegółowo przeanalizowano również rozkazy cesarskie dotyczące problematyki stanów nadzwyczajnych. W opracowaniu wykorzystano także dorobek niemieckojęzycznej doktryny, która szczegółowo zajmowała się poszczególnymi zagadnieniami prawnymi.
The aim of this article is to present the basis of the legal order in force in the German Empire colonial areas. The first two parts of the article outline the international conditions for the development of German colonies, and the legal basis of their establishment. The third part discusses the legal status they had in the German legal order. Here the author thoroughly analyses the legal solutions employed for the states of emergency. The fourth part presents the legal issues concerning the loss of colonies. The article includes the analysis of the provisions of the German Empire Constitution of 1871, which were applied when the colonial areas were formed. The paper also discusses other legal acts. Furthermore, the emperor’s orders for declaring the states of emergency were part of the detailed analysis. The paper also explored the attainment of German doctrine, which studied the particular legal issues in depth.
Źródło:
Roczniki Administracji i Prawa; 2018, 1, XVIII; 171-183
1644-9126
Pojawia się w:
Roczniki Administracji i Prawa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Roma renascens i Roma resurgens w ikonografii monet Galby, Witeliusza i Wespazjana
Roma renascens and Roma resurgens in coin iconography of Galba, Vitellius, and Vespasian
Autorzy:
Ścigała, Judyta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/666240.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Roma, Galba, Witeliusz, Wespazjan, Rzym, Cesarstwo Rzymskie, bogini zwycięstwa
Roma, Galba, Vitellius, Vespasian, Rome, the Roman Empire, the goddess of victory
Opis:
W artykule omówiono emisje monetarne przedstawiające boginię Romę, której towarzyszy legenda ROMA RENASCENS lub ROMA RESVRGENS. Ikonografia tych monet - emitowanych przez Galbę, Witeliusza i Wespazjana - jest podstawą rozważań autorki. Dla wyglądu Romy, raz walczącej i przynoszącej zwycięstwo, innym razem upadającej i podnoszonej przez cesarza, tło stanowiły wydarzenia rozgrywające się w latach 68-71.
Źródło:
Wieki Stare i Nowe; 2018, 13, 18; 20-32
1899-1556
2353-9739
Pojawia się w:
Wieki Stare i Nowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A Christian in the Roman Empire in the Light of Saint Augustine’s Enarrationes in Psalmos
Chrześcijanin w Cesarstwie Rzymskim w świetle Enarrationes in Psalmos św. Augustyna
Autorzy:
Ziółkowska, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2038257.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Chrystus
chrześcijanin
bliźni
sakramenty
relacje interpersonalne
obywatel
świat
Cesarstwo Rzymskie
Christ
Christian
neighbour
sacraments
interpersonal relations
citizen of the world
the Roman Empire
Opis:
Kwestia tożsamości chrześcijańskiej stanowiła ważne zagadnienie w religijno-społecznych realiach IV/V w. Stała się tematem, który podejmował, św. Augustyn jako duszpasterz gminy hippońskiej. Czerpiąc przykłady z życia wiernych, interpretuje wydarzające się sytuacje na podstawie fundamentalnej opcji, jaką jest bycie chrześcijaninem. Prezentowana publikacja w części pierwszej ukazuje postawy chrześcijanina w odniesieniu do bliźnich. W myśl biskupa Hippony relacje interpersonalne pomiędzy mieszkańcami Hippony bez względu na wyznanie czy pochodzenie mają być budowane na wzajemnym szacunku i braterskiej miłości. Druga część poświęcona jest zasadniczemu odniesieniu w stosunku do świata, w którym żyje chrześcijanin. Wierzący w Chrystusa ma traktować życie ziemskie jako wędrówkę ku wieczności i nie może zapominać o zmienności i przemijającym charakterze rzeczywistości świata. Część trzecia ukazuje chrześcijanina jako obywatela Cesarstwa Rzymskiego, który jest zobowiązany do rzetelnej i sumiennej służby państwowej, pozostając wiernym Bożym prawom. Liczne wskazania parenetyczne tworzą swoiste vademecum dla chrześcijan, są konkretnymi postulatami w formacji chrześcijańskiej.
The question of Christian’s identity was an imperative issue in the socio-religious realities of the fourth and fifth centuries. This topic was undertaken by St. Augustine as a priest of the community of Hippo. Taking examples from the life of the faithful people it explicates the events from the fundamental perspective, i.e. from the point of view of a Christian. This publication presents the first part of the Christian attitude with regard to others. The second part is devoted to the overriding respect for the world in which people live as Christians. The third part presents the Christian as a citizen of the Roman Empire. Numerous moralistic indications create a somewhat handbook for Christians and present the concrete postulates for Christian formation.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2016, 63, 4; 5-12
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O cesarzowych Cesarstwa Łacińskiego (1204-1261) (2). Agnieszka z Montferrat i (Maria?) nieznana córka cara Kałojana
On Empresses of the Latin Empire (1204–1261). Agnes of Montferrat (Maria?), the unknown daughter of Tsar Kaloyan
Autorzy:
Pentek, Zdzisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2043555.pdf
Data publikacji:
2021-12-31
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Agnes of Montferrat
second wife of emperor Henry of Flanders
Latin Empire
Agnieszka z Monferrat
druga żona cesarza Henryka z Flandrii
Cesarstwo Łacińskie
Opis:
Artykuł jest drugą częścią cyklu ‘O cesarzowych Cesarstwa Łacińskiego (1204–1261)’. Ten jest poświęcony Agnieszce z Montferrat i drugiej żonie (prawdopodobnie Marii) cesarza Henryka z Flandrii, a córce cara Kołojana. W tekście przybliżono ich losy oraz polityczne znaczenie małżeństw Henryka. Analizy poświęcone obu żonom Henryka pokazują, jak znikomym materiałem źródłowym dysponuje historyk usiłujący cokolwiek o nich napisać. Bezpotomność Henryka z Flandrii wywarła wpływ na losy Cesarstwa Łacińskiego. Zwracam też uwagę, że Henryk wyszedł poza dotychczasowy schemat poślubiania kobiet z własnego kręgu kulturowego.
The article is the second part of the series “On Empresses of the Latin Empire (1204–1261)”. This one is dedicated to Agnes of Montferrat and the second wife (probably Maria) of Emperor Henry of Flanders, and the daughter of Tsar Kaloyan. This one is dedicated to Agnes of Montferrat and the second wife (probably Maria) of Emperor Henry of Flanders, and the daughter of Tsar Koloyan. The text presents their fate and the political significance of Henry's marriages. Analyses devoted to both Henry's wives show how scarce source material is available to a historian who tries to write anything about them. The childlessness of Henry of Flanders influenced the fate of the Latin Empire. I would also like to point out that Henry went beyond the current scheme of marrying women from his own cultural circle. 
Źródło:
Balcanica Posnaniensia Acta et studia; 2021, 28, 2; 31-40
0239-4278
2450-3177
Pojawia się w:
Balcanica Posnaniensia Acta et studia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kaplica w Jabłonce w dekanacie kaszogrodzkim w 1800 r
The Chapel in Jablonka in the Kashgorod Deanery in 1800
Autorzy:
Sygowski, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2130738.pdf
Data publikacji:
2022-09-29
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
cerkiew unicka
Wołyń
prawosławie rosyjskie
polityka religijna
Cesarstwo Rosyjskie
dekanat kaszogrodzki
Uniate Orthodox Church
Volhynia
Russian Orthodoxy
Religious Policy
Russian Empire
Kashgorod Deanery
Opis:
W 1794 r. wojska rosyjskie idące przez wołyńskie tereny Rzeczypospolitej, żeby stłumić powstanie kościuszkowskie, przejmowały niektóre cerkwie unickie, wprowadzając do nich siłą rosyjskich duchownych prawosławnych. Tak było w Jabłonce Wielkiej w dekanacie kaszogrodzkim (na pn. od Łucka). Reakcją właściciela wsi było wybudowanie dla wiernych jego kosztem kaplicy unickiej i jej wyposażenie. Tekst wizytacji z 5 lutego 1800 r. ks. Teodora Połuchtowicza jest jedynym dokumentem opisującym tę kaplicę.
Russian troops marching through the Volhynian territories of Poland in 1794 to suppress the Kościuszko Uprising took over some Uniate churches, forcibly introducing Russian Orthodox clergy to them. That took place, for example, in the Great Jablonka in the Kashgorod deanery (north of Lutsk). The building and equipment a new Uniate chapel in Jablonka was a reaction of the village’s owner to this situation. The only description of this chapel is the document of a visit by Teodor Połuchtowicz on February 5, 1800.
Źródło:
Perspektywy Kultury; 2022, 38, 3; 261-270
2081-1446
2719-8014
Pojawia się w:
Perspektywy Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Monety brązowe w rzymskich prowincjach nad dolnym Dunajem w połowie III wieku. Studium obiegu
Bronze coins in the Roman provinces on the Lower Danube in the middle of the 3rd century. Studies on coin circulation
Autorzy:
Rokoczy, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/584850.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
Roman empire
3rd century
Dacia
bronze coins
coin circulation
cesarstwo rzymskie
III wiek n.e.
prowincja Dacja
monety brązowe
obieg monetarny
Opis:
Wyniki prac archeologicznych na terenach dawnych rzymskich prowincji naddunajskich stworzyły możliwość badań nad ogólnym modelem cyrkulacji monet w prowincjach rzymskich w połowie III w. n.e. Prezentowane opracowanie dotyczy obiegu monet brązowych na terenie prowincji nad dolnym Dunajem. Analiza porównawcza została wykonana na podstawie materiałów z Dacji oraz sąsiednich prowincji. Punktem odniesienia dla danych numizmatycznych są charakterystyczne wydarzenia historyczne, takie jak ewakuacja prowincji Dacji przez rzymską administrację, wewnętrzne i zewnętrzne niepokoje na wskazanych terenach.
Archaeological research into the Roman Danubian provinces forms an interesting basis for studies on general model of coin circulation in Roman provinces in the middle of the 3rd century. The article presents an analysis of bronze coin circulation in the Lower Danube region. From the end of the 1st century until the reign of Valerian I and Gallienus the central imperial mint was in Rome. After 196 the status of these Eastern mints changed from independent mints to that of branches of the Roman mint in Rome. It is generally agreed that from the joint rule of Valerian I and Gallienus onwards, Roman imperial monetary policy moved towards a process of decentralization. From this point of view, the provinces from the Lower Danube, Pannonia, Moesia and Dacia, provide an excellent example. Until the reign of Septimius Severus the coin finds show a similar pattern concerning the coin supply in this area. The mint of Rome has pride of place in coin supply. Other mints represented in the coin finds are the Greek cities, such coins are extremely infrequent low, and they are almost all bronze. The increase in the quantity of silver coinage was followed by a lack of bronze coinage. The low production of bronze denominations issued by the central mint at Rome could have been noted already in the reign of Commodus, especially as regards the lower denominations, the dupondius and as. The coin finds from this area show an even a stronger decrease as regards the frequency of the finds of central bronze denominations for the period of Septimius Severus and his successors. The phenomenon was not something specific only to the Middle and Lower Danube, but also to other parts of the Empire. In the case of Britannia, it has been established that, in fact, there was a shortage of bronze coinage from the central mint during the reign of Septimius Severus. As a consequence of this situation the denominations (the bronze coinage) in which change was given for day-to-day market transactions, is, therefore, is not surprising, and nor the fact that the so-called “emergency-money” is more frequently found in this period. The so-called limesfalsa coins, cast coins of bad quality of bronze alloy and lighter weight than the genuine coins, are more frequently found for the reign of Septimius Severus. If these coins were issued with or without the permission of either central imperial or local authority, or if they are regarded as faked coins is still difficult to stay. Concerning the topic of this study, an interesting aspect occurred during the reigns of Commodus and the first Severans, Septimius and Caracalla. The percentage of Greek civic coins issued in the period 180-218 circulating in the province of Moesia Inferior is extremely high compared to adjacent provinces. Although it has been suggested that this situation is a result of imperial visits in this region, in fact we might here have an example of the monetary and political abilities of the Imperial house.
Źródło:
Acta Archaeologica Lodziensia; 2015, 61; 49-61
0065-0986
2451-0300
Pojawia się w:
Acta Archaeologica Lodziensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Missionary Activity of the Pope Gregory the Great
Działalność misyjna papieża Grzegorza Wielkiego
Autorzy:
Dudziak, Dawid
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1916728.pdf
Data publikacji:
2020-12-04
Wydawca:
Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu
Tematy:
Saint Gregory the Great
missions
Migration Period
evangelization
Britain
Roman Empire
św. Grzegorz Wielki
misje
Wielka Wędrówka Ludów
ewangelizacja
Brytania
Cesarstwo Rzymskie
Opis:
The Migration Period at the turn of antiquity and the Middle Ages changed the face of Europe permanently. The Fall of the Roman Empire in the West showed that the functioning of the state and church administration must change. This was perfectly understood by Pope Gregory the Great, who, understanding the circumstances, undertook the task of re-evangelising Europe. In this undertaking, the monks played a significant role as missionaries of the new Europe. The Pope restored to the Holy See the priority in organizing missions and evangelization, which had been the domain of the secular power of the Empire for several centuries. Gregory the Great left behind numerous guidelines and advice for the missionaries, and he personally ensured that everyone entrusted with the task of evangelization was properly prepared for it. As the basis of the mission, Gregory considered, first and foremost, the testimony of the life of missionaries according to the so-called spirituality exemplum. In addition to the proclamation of the Gospel, monks were required to be active witnesses of love, demonstrated by the establishment of structures for the service of caritas. In his decisions, the Pope was firm and courageous, which is why posterity gave him the title of First European.
Wielka Wędrówka Ludów na przełomie starożytności i średniowiecza zmieniła na stałe oblicze Europy. Upadek Cesarstwa Rzymskiego na Zachodzie pokazał, że dotychczasowe funkcjonowanie administracji państwowej i Kościoła musi ulec zmianie. Doskonale rozumiał to papież Grzegorz Wielki, który odczytując bieżącą sytuację, podjął się zadania reewangelizacji Europy. W tym przedsięwzięciu mnisi odegrali znaczącą rolę jako misjonarze nowej Europy. Papież przywrócił Stolicy Apostolskiej pierwszeństwo w organizowaniu misji i ewangelizacji, które od kilku stuleci były domeną władzy świeckiej Cesarstwa. Grzegorz Wielki pozostawił po sobie liczne wskazania i rady dla misjonarzy, jak również osobiście dbał o to, aby każdy udający się z zadaniem ewangelizacji był do tego odpowiednio przygotowany. Jako podstawę misji uznał Grzegorz świadectwo życia misjonarzy według tzw. duchowości exemplum. Oprócz głoszenia Ewangelii do podstawowych zadań mnichów należało czynne świadectwo miłości, okazywane poprzez zakładanie struktur posługi caritas. W swoich decyzjach papież był stanowczy i odważny, przez co potomni nadali mu tytuł Pierwszego Europejczyka.
Źródło:
Wrocławski Przegląd Teologiczny; 2020, 28, 2; 207-228
2544-6460
Pojawia się w:
Wrocławski Przegląd Teologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Audientia episcopalis comme forme d’exercice du gouvernement dans l’Eglise antique. Une relecture de l’expérience d’Augustin
Audientia episcopalis as a Form of Exercising Authority in the Ancient Church. Reconsideration of Augustine’s Experiences
Audientia episcopalis jako forma sprawowania władzy w starożytnym Kościele. Ponowne odczytanie doświadczeń Augustyna
Autorzy:
Awoa, Andre Cyrille
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2010856.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
le juge
l’évêque
empire romain
l’ Église qui est née
judge
bishop
Roman Empire
early Church
sędzia
biskup
cesarstwo rzymskie
Kościół pierwotny
Opis:
W artykule została ukazana analiza dwóch ustaw, które przedstawiają uznanie prawne w praktyce chrześcijańskiej audientia episcopalis. To podejście pozwoliło pozostać bliżej tekstu i intencji ustawodawcy; oczywiście, aby wyciągnąć jak najbardziej logiczne wnioski. Wykorzystując praktykę już istniejącą w Kościele, Konstantyn uczynił z niej ustawę, zrobił z biskupa nie arbitra, ale sędziego z pełnią władzy. Te dwie ustawy wydają się umniejszać władzę iudex cesarskiego, ale dogłębna lektura sprawia, że ostatecznie, pozostaje on tym, któremu Konstantyn nakazuje czuwanie, aby decyzje biskupa były respektowane. Doświadczenie Augustyna pozwala uświadomić sobie, że mimo wszystko, biskup-sędzia pozostaje przede wszystkim pasterzem, wykonując z trudem tę odpowiedzialność.
The article shows an analysis of two laws that present the legal recognition of audientia episcopalis in the Christian practice. This approach allowed to stay closer to the text and intentions of the legislator; of course, to draw the most logical conclusions. Using the already existing practice in the Church, Constantine made a law from the practice, he made a bishop not an arbitrator, but a judge with full power. These two laws seem to diminish the authority of the imperial iudex, but the exact reading causes that finally he remains the one to whom Constantine commands watching to ensure that the bishop’s decisions be are to be respected. Augustine’s experience makes us realize that, after all, the bishop-judge is first of all a pastor who performs his responsibility with difficulty.
Nous nous sommes proposés de relire de manière analytique les deux lois qui ont donné une reconnaissance juridique à la pratique chrétienne de l’audientia episcopalis. Cette approche nous a permis de rester plus proche du texte et surtout de l’intention du législateur ; évidemment, de pouvoir tirer les conclusions les plus logiques qui puissent y être. Se servant d’une praxis déjà régnante au sein de l’Eglise, Constantin en fait une loi, il fait de l’évêque non un arbitre, mais un juge avec de pleins pouvoirs. Ces deux lois semblent diminuer le pouvoir du iudex impérial mais une lecture attentive nous a fait voir qu’au final, il reste celui à qui Constantin demande de veiller à ce que les décisions de l’évêque soient respectées. L’expérience d’Augustin comme juge nous permet de nous rendre compte que malgré tout, l’évêque-juge reste après tout un pasteur, il exerce donc avec le poids de cette responsabilité.
Źródło:
Kościół i Prawo; 2017, 6, 2; 9-21
0208-7928
2544-5804
Pojawia się w:
Kościół i Prawo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Wokoło lecą szmaty zapalone”. O zdeprecjonowanym świecie rzeczy w twórczości Norwida
“Rags on fire are floating around”. On the deprecated world of things in Norwid’s writing
Autorzy:
Trybuś, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2117266.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Cyprian Norwid
Drugie Cesarstwo Francji
konfederatka
płaszcz
szmaty
Biblia
pamięć
Benjamin
Heidegger
sztuka
Second French Empire
confederate cap
coat
rags
Bible
memory
art
Opis:
Artykuł jest próbą opisu i określenia roli i funkcji, jaką pełnią w poezji Norwida rzeczy zdeprecjonowane. Autor wskazuje, że ich materialna ułomność jest piętnem współczesności, w której istnieją, zwraca uwagę na to, że poddane destrukcji przedmioty-symbole o znamionach alegorii są nośnikiem pamięci kulturowej, wkraczającej w codzienność Norwidowskich bohaterów. Dominanta problemowa rozważań wiąże się z analizą różnych odmian pamięci w twórczości poety, ich zakłóceń w procesie percepcji rzeczy. Autor odwołuje się m.in. do poglądów Heideggera, dotyczących stanu „awarii” rzeczy w ich codziennym bytowaniu. Kontekstowo w swych rozważaniach przywołuje twórczość Mickiewicza i Baudelaire’a.
The article is an attempt at describing and defining the role and function of depreciated things in Norwid’s poetry. The author points out that their material imperfection is the stigma of the contemporary world. He also points out that the destroyed things-symbols bearing the hallmarks of allegory are the carriers of cultural memory that is an integral part of everyday life of Norwid’s heroes. The main concern of this analysis involves the examination of different types of memory in the poet’s works, their disturbance in the process of perception of things. The author refers, among others, to Heidegger’s views on the “failure” of things in their existence. In his reflections, he contextually evokes the works by Mickiewicz and Baudelaire.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2017, 35; 41-53
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
“Rags on fire are floating around”. On the deprecated world of things in Norwid’s writing
„Wokoło lecą szmaty zapalone”. O zdeprecjonowanym świecie rzeczy w twórczości Norwida
Autorzy:
Trybuś, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/17850801.pdf
Data publikacji:
2020-05-06
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Cyprian Norwid
Second French Empire
confederate cap
coat
rags
Bible
memory
Benjamin
Heidegger
art
Drugie Cesarstwo Francji
konfederatka
płaszcz
szmaty
Biblia
pamięć
sztuka
Opis:
The article is an attempt at describing and defining the role and function of depreciated things in Norwid’s poetry. The author points out that their material imperfection is the stigma of the contemporary world. He also points out that the destroyed things-symbols bearing the hallmarks of allegory are the carriers of cultural memory that is an integral part of everyday life of Norwid’s heroes. The main concern of this analysis involves the examination of different types of memory in the poet’s works, their disturbance in the process of perception of things. The author refers, among others, to Heidegger’s views on the “failure” of things in their existence. In his reflections, he contextually evokes the works by Mickiewicz and Baudelaire.
Artykuł jest próbą opisu i określenia roli i funkcji, jaką pełnią w poezji Norwida rzeczy zdeprecjonowane. Autor wskazuje, że ich materialna ułomność jest piętnem współczesności, w której istnieją, zwraca uwagę na to, że poddane destrukcji przedmioty-symbole o znamionach alegorii są nośnikiem pamięci kulturowej, wkraczającej w codzienność Norwidowskich bohaterów. Dominanta problemowa rozważań wiąże się z analizą różnych odmian pamięci w twórczości poety, ich zakłóceń w procesie percepcji rzeczy. Autor odwołuje się m.in. do poglądów Heideggera, dotyczących stanu „awarii” rzeczy w ich codziennym bytowaniu. Kontekstowo w swych rozważaniach przywołuje twórczość Mickiewicza i Baudelaire’a.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2017, 35 English Version; 43-58
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
(Re)sources for Intercultural Dialogue between Hungary and Greece
Autorzy:
Szederkényi, Éva
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1375545.pdf
Data publikacji:
2020-12-04
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
cultural heritage
borders
language and culture centres
intercultural dialogue
Byzantine Empire
Hungary
dziedzictwo kulturowe
pogranicze
centra językowe i kulturowe
dialog intelektualny
Cesarstwo Bizantyjskie
Węgry
Opis:
 This article addresses the concept of preserving cultural heritage by looking at the flourishing historical and cultural links between Hungary and Byzantium and at their modern manifestations. Since the 1980s and 1990s both Hungary and Greece have organised intensive language and cultural education courses for foreign nationals and those with Hungarian and Greek ancestry to promote intercultural dialogue. In addition to discussing the historical bonds that date back millennia, this article also outlines the sources and resources used to maintain Hungarian and Greek cultural characteristics. It demonstrates some of the best practices of Greek language and culture programmes offered, which serve the notion of the continued survival and flourishment of European cultural heritage.
Źródło:
Res Gestae. Czasopismo Historyczne; 2020, 11; 68-81
2450-4475
Pojawia się w:
Res Gestae. Czasopismo Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wydział Wojskowo-Policyjny Rządu Gubernialnego Lubelskiego w latach 1867–1915. Organizacja i obsada personalna
Military-Police Department of the Provincial Government of Lublin in the years 1867–1915: Organization and personnel placement
Autorzy:
Smyk, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/533038.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:
administration
Polish Kingdom
Russian Empire
Military-Police Department of the Provincial Government of Lublin
administracja
Królestwo Polskie
Cesarstwo Rosyjskie
wojskowość
Wydział Wojskowo-Policyjny Rządu Gubernialnego Lubelskiego
Opis:
Following the unification reforms carried on by the tsar’s authorities in the Polish Kingdom after the January Uprising, the field administration was subject to reorganization. By the ukase of 19/31 December 1866 the new, modelled on the Russian one, act on the provincial and district administration was introduced. It abolished the current territorial division of the country as well as it changed the organization of civil intermediate authorities, adjusting them to the model of field administration in the Empire. The study presents, in the context of the general principles of the system of provincial management in the Kingdom of Poland, the evolution of powers, the transformation of its internal organisation and the characteristics of the personnel of the Military-Police Department of the Provincial Government of Lublin from its establishment in 1867 to the evacuation to Moscow in August 1915. The Lublin Province has been chosen as the subject of research because it was the second largest in the Kingdom of Poland, after the Warsaw Province, both in terms of territory and population. In relation to other provinces, the personnel of its offices was subject to increased Russification. It was particularly vivid here that the Russian authorities strived to quickly and fully replace Polish officials by Russians, loyal to the Tsar.The source material for the study includes primarily archival sources preserved in the fonds of the Provincial Government of Lublin stored in the State Archives in Lublin and relevant legal acts and literature on the subject. The main source of information about officials holding the posts of councillors and clerks in the Legal Department of the Provincial Government of Lublin was their personnel files (in Russian: “formularnye spiski”). A total of 80–90% of the documents of the fonds of the Provincial Government of Lublin preserved, which has made it possible to describe the characteristics of officials employed in the Legal Department of the Provincial Government of Lublin who held the positions of councillors and clerks: their nationality (religion) characteristics, social background, education and career history.Due to political reasons Poles were the first to be withdrawn from exercising management positions. The situation was different regarding executive positions i.e. officials, bookkeepers, journalists and their helpers. Poles retained them up until the beginning of the eighties. It was only in the next decades that their number started to decrease rapidly, so that in the second decade of the XX century they were with no exception replaced by the Russian officials.
W następstwie reform unifikacyjnych przeprowadzonych przez władze carskie w Królestwie Polskim po powstaniu styczniowym, reorganizacji uległa administracja terenowa. Ukazem z 19/31 grudnia 1866 r. została wprowadzona w Królestwie nowa, wzorowana na rosyjskiej, ustawa o zarządzie gubernialnym i powiatowym. Zniosła ona dotychczasowy podział terytorialny kraju oraz zmieniła organizację pośrednich władz cywilnych, dostosowując je do modelu administracji terenowej w Cesarstwie. Opracowanie przedstawia – na tle ogólnych zasad ustroju zarządu gubernialnego w Królestwie Polskim – ewolucję kompetencji, przekształcenia organizacji wewnętrznej oraz charakterystykę obsady personalnej Wydziału Wojskowo-Policyjnego Rządu Gubernialnego Lubelskiego, od chwili jego utworzenia w 1867 r. do ewakuacji do Moskwy w sierpniu 1915 r. Za wyborem guberni lubelskiej jako przedmiotu badań przemawiało to, że była ona drugą co do wielkości i liczby ludności – po warszawskiej – w Królestwie Polskim. W stosunku do innych guberni obsada personalna jej urzędów poddana była nasilonej rusyfikacji. Dążenie władz carskich do szybkiej i pełnej wymiany polskiej kadry urzędniczej na rosyjską – z założenia lojalną wobec zaborcy – było tu szczególnie wyraźne. Podstawę materiałową studium stanowią przede wszystkim źródła archiwalne zachowane w zespole akt Rządu Gubernialnego Lubelskiego w Archiwum Państwowym w Lublinie oraz akty prawne i literatura przedmiotu odnosząca się do omawianego zagadnienia. Główne źródło informacji o urzędnikach piastujących stanowiska radców i referentów w Wydziale Wojskowo-Policyjnym Rządu Gubernialnego Lubelskiego stanowiły ich akta personalne – „formularnyje spiski”. Z zespołu akt Rządu Gubernialnego Lubelskiego zachowało się 80–90% dokumentów, co umożliwiło dokonanie charakterystyki urzędników zatrudnionych na stanowiskach radców i referentów pod względem: ich narodowości (wyznania), pochodzenia społecznego, wykształcenia i kariery zawodowej. Ze względów politycznych najszybciej odsunięto Polaków od sprawowania stanowisk kierowniczych. Inaczej sytuacja przedstawiała się odnośnie do stanowisk wykonawczych, tj. referentów, buchalterów, dziennikarzy i ich pomocników. Polacy utrzymali je aż do początku lat 80. XIX w. Dopiero w następnych dziesięcioleciach ich liczebność w stosunku do Rosjan zaczęła gwałtownie spadać, tak że w drugiej dekadzie XX w. zostali bez wyjątku zastąpieni przez urzędników rosyjskich.
Źródło:
Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego; 2019, 22; 141-165
1733-0335
Pojawia się w:
Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Teodoret z Cyru wobec kultu pogańskiego w świetle dzieła "Leczenie chorób hellenizmu"
Autorzy:
Piechocka-Kłos, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2158274.pdf
Data publikacji:
2022-11-28
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Theodoret of Cyr
pagan worship
Treatment of the diseases of hellenism
Roman Empire
antiquity
Teodoret z Cyru
kult pogański
Leczenie chorób hellenizmu
Cesarstwo Rzymskie
historia starożytna
Opis:
W niniejszej publikacji przedstawiono szczegółową analizę dzieła Teodoreta z Cyru, teologa i egzegety greckiego z V w. pt. Leczenie chorób hellemnizmu w odniesieniu do fragmentów przedstawiających kwestię kultu pogańskiego, a konkretnie jego stanowiska względem niego. Antiocheńczyk doskonale rozumie, że literatura, kultura i filozofia są miejscem spotkania chrześcijaństwa z hellenizmem, dlatego wprost nie odrzuca całego dorobku kultury greckiej, ponieważ wierzy, że próba pojednania chrześcijaństwa z hellenizmem jest możliwa, jednak bez udziału kultu pogańskiego. Wyższość nad hellenizmem należy przyznać bez wątpienia chrześcijaństwu. Autor apologii proponuje poganom lekarstwo, aby wyleczyli się z choroby zarozumiałości.  Teodoret z Cyru potępił m.in. sekretne praktyki i kłanianie się rzeźbom (III, 84; III 85), odrzucił krwawe i bezbożne ofiary (VII, 3; VII, 10; VII 22; VII, 24), przestrzegł, aby nie mylić kultu męczenników z ofiarami błagalnymi dla zmarłych za pomyślność żyjących (VIII, 33; VIII 34) oraz krytycznie odniósł się do wyroczni greckich (X, 2-3; X, 9). W celu pełniejszego ukazania przywołanego w temacie zagadnienia, omówiono również kontekst historyczno-społeczny analizowanej apologii oraz okoliczności kształtowania się rozumu i duchowości samego autora.
This paper presents a detailed analysis of the work of Theodoret of Cyrus, the theologian and representative of the fifth-century Antiochian exegetical school, entitled Cure of the Greek Maladies, with reference to the passages presenting the question of pagan worship and, more specifically, his [Theodoret’s] position towards it. The Antiochenian understands perfectly well that literature, culture and philosophy are the meeting point between Christianity and Hellenism. He does not explicitly reject the entire output of Greek culture, because he believes that an attempt to reconcile Christianity with Hellenism is possible, but without the participation of pagan worship. Christianity’s superiority to Hellenism must undoubtedly be granted. The author of the apologia offers the pagans a remedy to cure themselves of the disease of conceit.  Theodoret of Cyrus condemned, among other things, secret practices and bowing to statues (III, 84; III 85), rejected bloody and impious sacrifices (VII, 3; VII, 10; VII 22; VII, 24), warned not to confuse the cult of martyrs with supplication offerings to the dead for the well-being of the living (VIII, 33; VIII 34), and was critical of the Greek oracles (X, 2-3; X, 9). In order to show more fully the issue referred to in the theme, the historical and social context of the apologia are analysed and the circumstances of the formation of the author's own reason and spirituality are also discussed.
Źródło:
Studia Nauk Teologicznych PAN; 2022, 17; 255-270
1896-3226
2719-3101
Pojawia się w:
Studia Nauk Teologicznych PAN
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Konstantyn I Wielki i Sobór Nicejski I (325) w wybranych źródłach historycznych
Constantine the Great and the First Council of Nicaea (325) in selected historical sources
Autorzy:
Piechocka-Kłos, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480116.pdf
Data publikacji:
2020-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
Cesarstwo Rzymskie
historia Kościoła
Konstantyn I Wielki
Sobór Nicejski I
starożytność
Constantin I the Great
Council of Nicaea I (325)
Church History
Roman Empire
antiquity
Opis:
Sobór Nicejski I (325) uznać należy za wydarzenie przełomowe w historii Kościoła i chrześcijaństwa. Podjęte tam decyzje wywarły olbrzymi wpływ na rozwój nowej religii rzymskiej, jak również na wydarzenia polityczne. Jedną z kluczowych postaci Soboru jest Konstantyn I Wielki (306-337). Cesarz „porzucił” oficjalnych bogów Romanitas i opowiedział się za Chrystusem. Nawrócenie Konstantyna miało jednak formę przyjęcia chrześcijańskiego Boga zgodnie z rzymską mentalnością. Celem artykułu było ukazanie wkładu Konstantyna w zwołanie Soboru Nicejskiego, jego przebieg oraz końcowe postanowienia. Przedstawiono szczegóły tego wydarzenia z uwzględnieniem podobieństw i różnic w przekazach historyków Kościoła starożytnego: Sokratesa Scholastyka, Sozomena, Filostorgiusza oraz Teodoreta z Cyru. Zwięzłe omówienie historii Soboru wyjaśnia okoliczności jego zwołania, przebieg, znaczenie podjętych tam postanowień.
The Council of Nicaea I (325) should be considered as a breakthrough event in the history of the Church and Christianity. Decisions taken there had a huge impact on the development of the new Roman religion as well as on political events. One of the key figures of the Council is Constantine the Great (306-337). The emperor “abandoned” the official Romanitas deities and opted for Christ. Constantine’s conversion, however, took the form of receiving Christian God in accordance with the Roman mentality. The purpose of the article is to show the role of Constantine in the convocation of the Council of Nicaea (325), its course and final provisions. Details of this event were presented, taking into account the similarities and differences in the accounts of historians of the ancient Church: Socrates Scholastic, Sozomen, Philostorgius and Theodoret of Cyrus. A brief discussion of the history of the Council explains the circumstances of its convocation, its course, and the significance of its provisions.
Źródło:
Nurt SVD; 2020, 1; 112-130
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rosyjskie przedstawicielstwa konsularne i podstawy prawne ich funkcjonowania w latach 1809-1914. Zarys problematyki
Russian Consular Missions and Legal Grounds for Their Operation in the Years 1809-1914: An Outline
Autorzy:
Budziński, Janusz R.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1791382.pdf
Data publikacji:
2020-02-03
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Cesarstwo Rosyjskie XIX-XX wieku
dyplomacja
placówki konsularne
akty prawne
Russian Empire of the 19th and 20th centuries
diplomacy
consular missions
legal acts
Opis:
W artykule ukazano w zarysie powstawanie podstaw prawnych funkcjonowania rosyjskich przedstawicielstw konsularnych (Regulamin konsularny, Regulamin handlowy, Taryfa opłat konsularnych) w latach panowania ostatnich pięciu Romanowów. Przedstawiono także rozmieszczenie, liczbę i rodzaje placówek konsularnych. Ponadto zwrócono uwagę na czynniki wpływające na zmianę ich ulokowania oraz na ich likwidację bądź utworzenie (działalność gospodarcza poddanych rosyjskich, upowszechnienie się wyjazdów zagranicznych wśród społeczeństwa rosyjskiego, powstawanie nowych państw). Wskazano również na podległość organizacyjną przedstawicielstw konsularnych właściwym organom centralnym Ministerstwa Spraw Zagranicznych.
The article presents an outline of forming the legal grounds for the operation of Russian consular missions (Consular rules, Commercial rules, Consular fees) during the rule of the last five Romanovs. The number, kinds and locations of consular missions were also presented. In addition, the work points out to factors which decided about relocation, liquidation or opening of new missions (economic activity of Russian subjects, popularisation of foreign travel among the Russian society, formation of new countries). The article also refers to the organisational subordination of consular missions to the respective central organs of the Ministry of Foreign Affairs.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 2; 127-142
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Geneza chrześcijańskiej posługi hospicyjnej
The genesis of Christian hospice care
Autorzy:
Leśniewski, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/612744.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
historia medycyny
geneza opieki hospicyjnej
chrześcijaństwo
Cesarstwo Bizantyńskie
trąd
teologia diakonii
History of Medicine
the Genesis of Hospice Care
Christianity
the Byzantine Empire
Leprosy
theology of diakonia
Opis:
Hospice care to terminally ill people was originated due to a sensitivity to the personal dignity of man. Christianity brought a special contribution to the care of terminally ill people in the history of the world. Institutionalized Christian hospice care was started in the second half of the fourth century. The first hospices were founded in the Byzantine Empire and were destined for people suffering from leprosy. In the article there are stated the facts relating to the biblical foundations of the theology of diakonia and examples of the involvement of the hierarchy in the creation of hospitals according to the principles of Christian ethics. The Author underlines that the first Christian hospices have been an integral part of monasteries.
Źródło:
Vox Patrum; 2017, 67; 289-301
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dieta człowieka późnego antyku w relacjach łacińskich i greckich autorów chrześcijańskich epoki
The diet of the people in late antiquity as recounted by the Latin and Greek ancient Christian writers
Autorzy:
Milewski, Ireneusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/613117.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
starożytne chrześcijaństwo
antyczni pisarze chrześcijańscy
późne Cesarstwo Rzymskie
życie codzienne w późnej starożytności
ancient Christianity
ancient Christian writers
later Roman Empire
everyday life in late antiquity
Opis:
Ancient Christian literature is a source of an enormous wealth of information, including observations of the eating habits of the Roman Empire inhabitants in the fourth and fifth centuries. Due to the obvious reasons, those accounts are scarce as they are usually found on the margins of other descriptions. Moreover, the information provided does not shed much light on the dietary habits of the people in late antiquity. The accounts gathered by me have references to eating bread, vegetables, fish, meat (rarely), wine and olive oil. There are sporadic cases where the Fathers of the Church mention in their writings other products consumed by the inhabitants of the Roman Empire.
Źródło:
Vox Patrum; 2013, 59; 379-386
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ wojen polsko-pomorskich na status prawny Pomorza do XIII wieku
Influence of Polish-Pomeranian wars on legal status of Pomerania until 13th century
Autorzy:
Kruszewski, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/965360.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:
Polska
Pomerania
Roman Empire
Denmark
subordination
authority
Medieval times
10–12th century
wars
Polska
Pomorze
Cesarstwo Rzymskie
Dania
podległość
zwierzchnictwo
średniowiecze
X–XII wiek
wojny
Opis:
The purpose of this publication is a dynamic analysis of Polish-Pomeranian conflict’s power in legal-dogmatic and historical profile, to say nothing of geographical and military matters. Whereas it is particularly important to shape the problem, based on a settling of the way, in which Pomeranian dukes were relatives to Piast dynasty – agnate (paternal) or on mother’s side. Recently an old concept has started to spread – it says that Pomeranian dukes were of Piast descent, which leads to a ascertaining that there were no strong centres of power in Pomerania before conquest of Mieszko. Svatopluk Mieszkowic received the power over Pomerania, what led to exile of stepmother Oda and half-brothers and retrieval of power later subsequently caused conflicts between the two lines od dynasties in the next centuries. Considerations about the wars’ influence on legal status of medieval Pomerania have to be preceded by an analysis in the field of imperial power over this land. Historian of state and law must see – having looked at the sources – the fundamental thing, that the whole Pomerania, from Odra river to Gdańsk was a one entity, which came under the authority of Roman Empire. It stems unambiguously from medieval sources, Widukind from Korbea describes battles of Mieszko I with Wichmann and therefore clearly demarcate the legal status of Pomerania from other lands of Polish sovereign. It is similar by Merseburg bishop Thietmar. He wrote clearly, that Mieszko payed the Caesar a tribute „up to Warthe river“. It means, that the whole area of Pomerania was a belt of tributary lands of Empire. The conquest of Pomerania always began from the east area, and ended by the west. It was so at the time of Mieszko I. Then the full incarnation of Pomerania to Poland followed. At the period aft er the defeat of Mieszko II, and to the death of Władysław I Herman Pomerania were in a loose dependence on Poland. It changed by the rules of Bolesław III Wrymouth. The conquest of West Pomerania took place after 1113, maybe till 1124, but source records are a bit sparse. Tribute and duty to give help was a sign of dependence. Teodor Tyc outstandingly interpreted the law constructions of Merseburg treaty with Lotar III: „The authority of Polish duke is an indirect degree of something between Pomeranian duke and the highest sovereign, Caesar“. The Wrymouth King payed feudal homage, because Pomerania was under the authority of Empire. At the time of feudal regionalization the ultimate failure of Polish politics in Pomerania happened. Already in 1147 Germany, Denmark and Poland together stood against Pomeranians. The last attempt to maintain the balance between Polish and German influences in Pomerania was a ‘Kruszwica agreement’ in 1148, however Poland was being systematically tormented by feudal fragmentation and thus was losing control over Pomerania. It lasted till 1181, when Bogusław I admitted the victory of Caesar in Lübeck.
Celem artykułu jest dynamiczna analiza konfliktu polsko-pomorskiego w profilu prawnodogmatycznym i historycznoprawnym, z pominięciem kwestii geograficznych i militarnych. Szczególnie ważne jest sprofilowanie problemu, oparte na rozstrzygnięciu, czy książęta pomorscy byli krewnymi Piastów po mieczu, czy po kądzieli. Ostatnio zaczyna upowszechniać się powrót do koncepcji piastowskiego pochodzenia książąt pomorskich, co musi prowadzić do konstatacji, że przed podbojem Mieszkowym nie było na Pomorzu silnych ośrodków władzy. Teoretyczne nadanie Świętopełkowi Mieszkowicowi władzy nad Pomorzem, zakończone wygnaniem macochy Ody wraz z braćmi przyrodnimi, i późniejsze odzyskanie tam władzy całymi wiekami rodziło konflikty między obu liniami dynastii. Rozważania na temat wpływu wojen na status prawny średniowiecznego Pomorza muszą być poprzedzone analizą zakresu władzy cesarskiej nad tą krainą. Historyk państwa i prawa musi dostrzec w źródłach rzecz podstawową, że całe Pomorze od Odry po Gdańsk było jedną jednostką, podległą w średniowieczu władzy zwierzchniej cesarstwa rzymskiego. Jednoznacznie wynika to ze źródeł średniowiecznych. Widukind z Korbei, opisując walki Mieszka I z Wichmanem, wyraźnie rozgranicza status prawny Pomorza od innych ziem polskiego władcy. Podobnie jest u biskupa merseburskiego Thietmara. Ten ostatni pisze wyraźnie, że Mieszko płacił cesarzowi trybut „aż po rzekę Wartę”. Czyli cały obszar Pomorza stanowił pas ziem trybutarnych cesarstwa. Podbój Pomorza zawsze zaczynał się od części wschodniej, a kończył na zachodniej. Tak było już za Mieszka I. Nastąpiło wtedy pełne wcielenie Pomorza do Polski. W okresie po klęsce Mieszka II do śmierci Władysława I Hermana Pomorze pozostawało w luźnej zależności od Polski. Zmieniło się to za Bolesława III Krzywoustego. Podbój Pomorza Zachodniego miał miejsce po 1113 r., może do 1124 r., ale zapiski źródłowe są tu skąpe. Trybut i obowiązek udzielania pomocy był oznaką podległości. Konstrukcje prawne traktatu merseburskiego z Lotarem III znakomicie odczytał Teodor Tyc: „Zwierzchnictwo księcia polskiego stanowi stopień pośredni między księciem pomorskim a najwyższym suwerenem, cesarzem”. Krzywousty złożył hołd lenny, bo Pomorze było pod zwierzchnictwem cesarskim. W okresie rozbicia dzielnicowego doszło ostatecznej klęski polskiej polityki na Pomorzu (jeszcze w 1147 r. Niemcy, Dania i Polska wspólnie występowały przeciwko Pomorzanom). Ostatnią próbą zachowania równowagi między wpływami polskimi i niemieckimi na Pomorzu był układ kruszwicki z 1148 r., jednak Polska, trawiona rozbiciem dzielnicowym, systematycznie traciła kontrolę nad Pomorzem, aż do 1181 r., gdy w Lubece Bogusław I uznał zwierzchność cesarza.
Źródło:
Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego; 2018, 21; 15-42
1733-0335
Pojawia się w:
Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
About the imperial constitutions issued in Serdica. The imperial constitutions for the Orient and the Occident
De constitutionibus principum Serdicae datis. Constitutions impériales pour l’Orient et pour l’Occident
Autorzy:
Novkirishka-Stoyanova, Malina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1896425.pdf
Data publikacji:
2020-12-10
Wydawca:
Uniwersytet Opolski
Tematy:
Cesarstwo Rzymskie
Konstytucje Cesarskie
Galeriusz
Konstantyn Wielki
Edykt z Sardyki
Edykt Mediolański
Roman Empire
imperial constitutions
Galerius
Constantine the Great
Edict of Serdica
Edict of Milan
Opis:
Imperial constitutions make the basic source of Roman law in the period of the Principate or the Dominate. They present the Roman manner of unifying multicultural law of the Empire, consisting of various legislative practices and organization of the judiciary, in which it was necessary to solve different problems resulting from managing the state. Following the division of the Empire into the eastern and the western parts, there arose the problem of securing legal power of constitutions implemented by one of the rulers to be binding on the whole territory of the Empire still treated as one whole body. The analysis of the imperial constitutions introduced in the Serdica of old provides certain answers in this respect.The city appears to have been one of the temporal capitals of the Empire in the East, while awaiting Constantine who would confirm its key position by uttering the words: “Serdica mea Roma est”. In the years 2011-2012, in the University of Sofia there was a scientific project run, whose goal was to present the palingenesis of the imperial legislation enacted in Serdica as well as the position of the city in the period of late Empire. Apart from this, it was attempted to prove that the imperial law remained ‘alive’ in the uneasy period between the end to the 3rd century and the beginning of the 4th century. The analysis of the kinds of constitutions and their content allows us to discover the first stages of deep transformations of the Emperor’s power, which occurred at that time, as well as to get to know about the realization of the reforms launched by Diocletian and implemented until the rule of Constantine. First of all, we can see the picture of Emperor Constantine the Great – legislator, administrator, judge, who would promote abiding by the Emperor’s cult in the time when Christianity was winning more and more stable position in the Empire. The Edict of Tolerance, which was issued by Galerius in Serdica on 30 April 311 CE, should be regarded as the one laying the foundations of legislature favourable to Christians and, at the same time, opening the door to passing the Edict of Milan in 313 CE.
Konstytucje cesarskie stanowią podstawowe źródło prawa rzymskiego okresu pryncypatu czy dominatu. Prezentują one rzymski sposób unifikacji prawa wielokulturowego cesarstwa o różnych praktykach ustawodawczych i organizacji sądowniczej, w którym trzeba było zaradzić bardzo różnym problemom wynikającym z zarządzaniem nim. Po podziale cesarstwa na część wschodnią i zachodnią powstał problem mocy prawnej konstytucji stanowionych przez jednego z władców dla całego terytorium państwa, traktowanego jeszcze jako całość. Analiza konstytucji cesarskich ogłoszonych w dawnej Sardyce dostarcza pewnych odpowiedzi w tej kwestii. Miasto jawi się jedną z czasowych stolic cesarstwa na Wschodzie, w oczekiwaniu na Konstantyna, który dokona uszczegółowienia jej kluczowej pozycji i wypowie słowa „Serdica mea Roma est”. W latach 2011–2012 na Uniwersytecie w Sofii był realizowany projekt naukowy mający na celu zarówno przedstawienie palingenezji cesarskiego ustawodawstwa stanowionego w Sardyce i pozycji miasta w okresie późnego cesarstwa, jak i wykazanie, że prawo cesarskie pozostawało żywe w niespokojnym okresie końca III i początku IV wieku. Analiza rodzajów konstytucji i ich tematyki pozwala nam odkryć pierwsze etapy głębokich przemian władzy cesarskiej, które wystąpiły w tym czasie i poznać realizację reform podejmowanych przez Dioklecjana i jego następców, aż do Konstantyna. Przede wszystkim widzimy obraz cesarza Konstantyna Wielkiego – ustawodawcy, administratora, sędziego, stojącego na czele kultu cesarskiego, w czasach gdy chrześcijaństwo zajmowało w cesarstwie pozycję coraz bardziej stabilną. Edykt tolerancyjny Galeriusza z 30 kwietnia 311 r. wydany w Sardyce jawi się jako ten znajdujący sie u podstaw ustawodawstwa sprzyjającego chrześcijanom, a zarazem edyktu mediolańskiego z 313 r.  
Źródło:
Opolskie Studia Administracyjno-Prawne; 2020, 18, 3; 49-74
2658-1922
Pojawia się w:
Opolskie Studia Administracyjno-Prawne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Biblia jako źródło do badań nad kontaktami handlowymi świata grecko-rzymskiego z południową i wschodnią Azją
The Bible as a research source on trade between the Graeco-Roman World and South and East Asia
Autorzy:
Modzelewski, Szymon
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/26731677.pdf
Data publikacji:
2023-12-30
Wydawca:
Uniwersytet Wrocławski. Wydział Nauk Historycznych i Pedagogicznych. Instytut Historyczny
Tematy:
Roman Empire
India
Asia
trade
sapphire
emerald
carnelian
topaz
silk
ivory
cinnamon
amomum
spikenard
Bible
Biblia
Cesarstwo Rzymskie
Indie
Azja
handel
szafir
szmaragd
karneol
jedwab
kość słoniowa
cynamon
nard
Opis:
The Bible mentions several luxury goods (sapphire, emerald, carnelian, topaz, silk, ivory, spikenard, cinnamon, amomum) that were imported by the Roman Empire from South and East Asia via various routes during the 1st-4th centuries CE. The list of goods that appear in the pages of the New Testament testifies to the sound understanding of economic realities that were displayed by the biblical authors and corresponds to the knowledge of Rome's trade contacts with Asian countries.
Źródło:
Studia Antiquitatis et Medii Aevi Incohantis; 2023, 8; 5-26
2544-4379
Pojawia się w:
Studia Antiquitatis et Medii Aevi Incohantis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nützliche Bundesgenossen für die deutsche Heeresleitung? Bogdan Graf von Hutten-Czapskis Denkschrift von 1892 über die Lage in Russisch-Polen im Kontext ihrer Entstehung
Użyteczni sojusznicy dla dowództwa armii niemieckiej? Memorandum Bogdana Grafa von Hutten-Czapskiego z 1892 r. o sytuacji w zaborze rosyjskim w kontekście jego powstania
Useful allies for the German Army Command? Bogdan Graf von Hutten-Czapski’s Memorandum from 1892 concerning the Situation in the Russian Partition in the Context of its Creation
Autorzy:
Grawe, Lukas
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22784994.pdf
Data publikacji:
2023-12-21
Wydawca:
Wojskowe Biuro Historyczne
Tematy:
Russisch-Polen
preußischer Generalstab
Erkundungsreise
Kriegsplanung
Deutsches Reich
Russian partition
Prussian General Staff
reconnaissance mission
war planning
German Empire
zabór rosyjski
pruski Sztab Generalny
rekonesans
planowanie wojenne
Cesarstwo Niemieckie
Opis:
Hutten-Czapskis Denkschrift über die Zustände in Russisch-Polen nährte in den Führungszirkeln des Deutschen Kaiserreichs die Hoffnungen, die polnische Bevölkerung werde sich im Falle eines deutsch-russischen Krieges auf die deutsche Seite stellen und so den Vormarsch deutscher Truppen erheblich begünstigen. Das Anliegen des deutsch-polnischen Adeligen, einen Ausgleich zwischen Deutschen und Polen zu initiieren, lag zwar nach wie vor in weiter Ferne, doch schien ein deutsches Entgegenkommen Anfang der 1890er-Jahre durchaus möglich zu sein. Dieser „Frühling” in den deutsch-polnischen Beziehungen war indes nur von kurzer Dauer. Sichtbar wird zudem, welch großes Interesse die deutsche Heerführung um den preußischen Generalstabschef Alfred von Schlieffen den innerpolnischen Auseinandersetzungen entgegenbrachte. Hutten-Czapski schilderte die harten Depolonisierungsmaßnahmen der zarischen Verwaltung ungeschminkt und zeigte so das Konfliktpotenzial im Land östlich der Weichsel auf, das sich das Deutsche Reich zunutze machen konnte. Schlieffen zeigte sich derart beeindruckt, dass er Hutten-Czapski weitere Fragenkataloge zukommen ließ, um die Stimmung in Russisch-Polen evaluieren zu können.
Bogdan Graf von Hutten-Czapski’s memorandum regarding the conditions in the Russian partition fuelled hopes in the leadership circles of the German Empire that the Polish population would side with Germany in the event of war with Russia, and thus significantly facilitate the entry of German troops. The PolishGerman nobleman was far from initiating an agreement between the Germans and the Poles, but the possibility of German concessions seemed quite likely in the early 1890s. This „thaw” in Polish-German relations, however, was short-lived. It is also visible how much the German command, centered around the Prussian Chief of the General Staff, Alfred von Schlieffen, was interested in intra-Polish disputes. Hutten-Czapski bluntly described the harsh depolonization measures of the tsarist administration and thus showed the potential for conflict east of the Vistula, which the German Reich could have exploited. Schlieffen was so impressed that he sent Hutten-Czapski further questionnaires to assess the mood in the Russian partition.
Memorandum Bogdana Grafa von Hutten-Czapskiego w sprawie sytuacji w zaborze rosyjskim podsyciło w kręgach decyzyjnych Cesarstwa Niemieckiego nadzieje na to, że ludność polska stanie po stronie niemieckiej w przypadku wojny z Rosją, a tym samym znacznie ułatwi wkroczenie wojsk niemieckich. Polsko- -niemiecki szlachcic był daleki od propozycji zainicjowania porozumienia między Niemcami a Polakami, ale możliwość niemieckich ustępstw wydawała się całkiem prawdopodobna na początku lat dziewięćdziesiątych XIX w. Ta „odwilż” w stosunkach polsko-niemieckich była jednak krótkotrwała. Widać również, jak bardzo niemieckie dowództwo, skupione wokół pruskiego szefa sztabu generalnego Alfreda von Schlieffena, interesowało się wewnątrzpolskimi sporami. Hutten-Czapski bez ogródek opisał surowe środki depolonizacyjne carskiej administracji i tym samym pokazał potencjał konfliktu w kraju na wschód od Wisły, który Rzesza Niemiecka mogła wykorzystać. Schlieffen był pod takim wrażeniem, że wysłał Hutten-Czapskiemu kolejne kwestionariusze w celu oceny nastrojów w zaborze rosyjskim.
Źródło:
Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2023, XXIV(LXXV), 3(285); 186-231
1640-6281
Pojawia się w:
Przegląd Historyczno-Wojskowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Późnorzymskie ustawodawstwo państwowe przeciw Żydom (IV–V wieku). Egzemplifikacja na podstawie ograniczeń praw obywatelskich
Autorzy:
Piechocka-Kłos, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2041138.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Judaismus
römisches Recht
römisches Kaiserreich
bürgerliche Freiheiten
Kodex des Theodosius
Judaism
Roman Law
Roman Empire
Civil Liberties
Theodosianus Codex
judaizm
prawo rzymskie
cesarstwo rzymskie
swobody obywatelskie
Kodeks Teodozjański
Opis:
Przedmiotem publikacji są cesarskie ograniczenia ogłoszone względem Żydów przez rzymskich cesarzy chrześcijańskich w okresie późnego cesarstwa. Opracowanie zawęża tą problematykę tylko do dziedziny prawodawczej, ponieważ skupia się tylko na późnoantycznym ustawodawstwie skierowanym przeciwko wyznawcom judaizmu. Materiał źródłowy stanowią, zamieszczone w Kodeksie Teodozjańskim, cesarskie rozporządzenia ogłoszone w latach 339-438. Ustawodawcy zakazali wyznawcom judaizmu zawierania małżeństw mieszanych oraz nabywania niewolników-chrześcijan. Ograniczeniom uległy również kwestie zdolności sporządzania przez nich ważnych testamentów. Żydom zakazano również, bez specjalnego pozwolenia ze strony władz państwowych,  nie tylko budowania nowych synagog, ale również remontowania już istniejących świątyń żydowskich. Na początku V wieku cesarze także zdecydowali się podjąć kroki prawne w kierunku ograniczenia wyznawcom judaizmu praw publicznych, bowiem ustawowo zakazano im sprawowania niektórych urzędów. Wszystkie te ustawy z całą pewnością pogarszały sytuację prawną tej grupy ludzi.
The subject of this publication are the imperial restrictions announced toward the Jews by the Christian Roman emperors in the late Empire. The author narrows these issues only to the field of legislation, because he focuses only on late-antique legislation directed against the followers of Judaism. The source material is, contained in the Theodosianus Codex, imperial regulation promulgated in the years 339-438. The lawmakers banned the followers of Judaism to undertake mixed marriages and to acquire Christian-slaves. The restrictions were also issues about the ability to draw up their important testaments. The Jews were also forbidden, without special permission from the state authorities, not only to build new synagogues, but also repair already existing Jewish temples. At the beginning of the fifth century emperors also decided to take legal steps towards reducing the civil rights of the followers of Judaism, because the statutes prohibit the exercise of certain offices. All these laws certainly worsened the legal situation of this group of people.
Gegenstand des folgenden Artikels sind kaiserliche Begrenzungen gegenüber den Juden, eingeführt durch römische christliche Kaiser in der späten Kaiserzeit. Die Problematik wird hier auf den rechtlichen Bereich eingegrenzt, indem eine besondere Aufmerksamkeit auf die spätantike Rechtsprechung gerichtet gegen die Anhänger des Judaismus gelegt wird. Das Quellenmaterial bietet kaiserliche Erlasse aus den Jahren 339‒338 und enthaltenen im Kodex des Theodosius. Die Gesetzgeber verboten den Juden, Mischehen einzugehen sowie christliche Sklaven zu erwerben. Einige Begrenzungen bezogen sich auch auf die Fähigkeit, rechtsgültige Testamente anzufertigen. Ohne eine spezielle Erlaubnis der Staatsmacht wurde den Juden auch verboten, neue Synagogen zu errichten, und bestehende jüdische Tempel zu renovieren. Anfang des 5 Jh. haben die Kaiser einige rechtliche Schritte unternommen, den Anhängern des Judentums öffentliche Freiheiten zu begrenzen, indem ihnen die Bekleidung bestimmter Ämter verboten wurde. Alle diese Erlasse haben zweifelsohne die rechtliche Stellung dieser Personen verschlechtert.   
Źródło:
Studia Nauk Teologicznych PAN; 2016, 11; 109-122
1896-3226
2719-3101
Pojawia się w:
Studia Nauk Teologicznych PAN
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Plaga Justyniana” jako „dzieło Boga” w relacji Prokopiusza z Cezarei
“The Plague of Justinian” as “God’s Work” in the Account of Procopius of Caesarea
Autorzy:
Piechocka-Kłos, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2026030.pdf
Data publikacji:
2021-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
Cesarstwo Rzymskie
„dzieło Boga”
dżuma
historia
„plaga Justyniana”
Prokopiusz z Cezarei
wczesne chrześcijaństwo
“Justinian plague”
Procopius of Caesarea
the plague
“God’s work
early Christianity
Roman Empire, history
Opis:
Dzisiaj słowa: choroba zakaźna, zaraza, plaga, epidemia, pandemia budzą strach i przerażenie. Nie inaczej było w przeszłości. Celem niniejszej pracy jest spojrzenie na „plagę Justyniana”, nękającą świat w VI wieku, oczami Prokopiusza z Cezarei. Bizantyjski historyk w roku 542 przebywał w Konstantynopolu, gdzie dżuma pochłonęła tysiące ofiar. Prokopiusz, wzorując się prawdopodobnie na Tukidydesie, opisał przyczyny, przebieg oraz skutki zarazy, zbierającej śmiertelne żniwo za czasów panowania Justyniana. Historyk odniósł się również do cesarza i jego działań w walce ze skutkami choroby. Dalsze badania pozwoliły odpowiedzieć na pytanie, czy Prokopiusz postrzegał tę chorobę racjonalnie, czy metafizycznie; czy uważał (jak Hippokrates), że jest ona skutkiem zaistnienia czynników naturalnych, czy raczej jawi mu się jako „dzieło Boga”. Z uwagi na tytuł artykułu celowo pominięto inne relacje na temat epidemii z VI wieku, pochodzące m.in. od Agatiasza, Ewagriusza Scholastyka, Jana z Efezu oraz Grzegorza z Tours i Pawła Diakona.
Today, the words infectious disease, plague, epidemic and pandemic inspire fear and terror. It was not different in the past. The purpose of this work is to look at the “plague of Justinian” that plagued the world in the 6th century through the eyes of Procopius of Caesarea. The Byzantine historian was in Constantinople in 542, where the plague claimed thousands of lives. Procopius, probably following the example of Thucydides, described the causes, course and effects of the plague that took a deadly toll during the reign of Justinian. The historian also referred to the emperor and his actions in the fight against the effects of the disease. Further research allowed to answer the question whether Procopius perceived this disease rationally or metaphysically; whether he believed (like Hippocrates) that it was the result of natural factors, or was it “God’s work”? Due to the title of the article, other reports on the epidemic from the 6th century, such as from Agathias, Evargius Scholastica, John of Ephesus and Gregory of Tours and Paul the Deacon.
Źródło:
Nurt SVD; 2021, 1; 178-198
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Religijno-społeczne aspekty Wielkiej Wojny Chłopskiej (1524-1526) : próba charakterystyki = Attempt to characterize religious and social aspects of the Great Peasants’ War (1524-1526)
Attempt to characterize religious and social aspects of the Great Peasants’ War (1524-1526)
Autorzy:
Kamiński, Marcin.
Powiązania:
Studia i Materiały Centralnej Biblioteki Wojskowej im. Marszałka Józefa Piłsudskiego 2022, nr 1, s. 43-60
Data publikacji:
2022
Tematy:
Luter, Marcin (1483-1546)
Müntzer, Thomas (ok. 1489-1525)
Bunty i powstania chłopskie
Wojna chłopska (1524-1526)
Święte Cesarstwo Rzymskie (962-1806)
Chłopi
Artykuł z czasopisma naukowego
Opis:
Tematem artykułu jest Wielka Wojna Chłopska – największe antyfeudalne powstanie chłopskie w dziejach Niemiec, mające miejsce w latach 1524–1526. W tekście skoncentrowano się na religijno-społecznych aspektach powstania. Omówiono ówczesne rozdrobnienie polityczne Niemiec i zróżnicowane warunki życia najniższych warstw feudalnych w poszczególnych niemieckich regionach. Autor opisuje także rolę religii, reformacji protestanckiej oraz wpływ Tomasza Müntzera na ruch chłopski. Przedstawia krótko poszczególne etapy chłopskiego zrywu, organizacje zgrupowań, zasięg terytorialny insurekcji oraz metody walki obu obozów – chłopskiego i feudalnego.
Bibliografia na stronach 59-60.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Kontynuacja przymusu państwowego w sprawach religijnych w Afryce Północnej
The continuity of the state coercion in religious conflicts in North Africa
Autorzy:
Adamiak, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/612772.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
donatyzm
prześladowanie
spór o Trzy rozdziały
późne Cesarstwo Rzymskie
przymus państwowy w sprawach religijnych
Donatis
persecution
Three Chapters controversy
Late Roman Empire
state coercion in religious matters
Opis:
The paper aims at showing the continuity of the methods and motivations of the religious persecutions in Roman North Africa between IV and VII century. Different examples are briefly analysed: anti-Christian persecutions of the first centuries, the struggle between the Catholics and the Donatists, the persecution of the Catholics by the Vandals and the religious coercion exercised against Jews and dissidents under Byzantine dominion. The continuity can be found not only in the means employed by the oppressors and their justification, but also in the description of the situation produced by the victims.
Źródło:
Vox Patrum; 2015, 64; 69-77
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
MAKSYMILIAN I KAROLINA – MAŁŻONKOWIE POŁĄCZENI MIŁOŚCIĄ CZY ŻĄDZĄ WŁADZY?
Maximilian and Carolina – Spouses Connected with Love or Lust for Power?
Autorzy:
Obtułowicz, Barbara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/556155.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Instytut Studiów Iberyjskich i Iberoamerykańskich
Tematy:
Maksymilian I Habsburg
cesarz Meksyku
Karolina Koburg
II Cesarstwo Meksykańskie
Meksyk
historia
Mexico
history
Maximilian I of Habsburg
the Emperor of Mexico
Charlotte Coburg
Second Mexican Empire
Opis:
Prezentowany artykuł traktuje o arcyksięciu Ferdynandzie Maksymilianie Habsburgu (1832-1867), cesarzu Meksyku (1864-1867) i jego żonie Karolinie Amelii Koburg w ujęciu ich wzajemnych relacji jako małżonków oraz jako osób będących przy władzy. W oparciu o korespondencję prywatną tej pary prowadzoną w latach 1859-1867 oraz o inne źródła z epoki autor stara się odpowiedzieć na pytanie, co tak naprawdę łączyło Karolinę i Maksymiliana? Co było najistotniejsze w ich związku: miłość do siebie, władza (jej posiadanie i sprawowanie) czy może jedno i drugie? Poznajemy Maksymiliana i Karolinę od strony ich osobowości, wykształcenia oraz kompetencji w zakresie polityki, dyplomacji i umiejętności kierowania sprawami państwa. Chociaż, z niewiadomych przyczyn, małżonkowie stronili od intymnych relacji i nie doczekali się wspólnego potomstwa, okazywali sobie wiele czułości, wzajemnej troski i potrafili łączyć miłość do siebie z miłością do władzy.
The article deals with the Archduke Ferdinand Maximilian Habsburg (1832-1867), Emperor of Mexico (1864-1867) and his wife Amelia Carolina Coburg in terms of their relationship as spouses and as persons who are at power. Based on private correspondence of this couple, kept in between 1859- 1867, and other sources from the era, author tries to answer the question of what really connected Caroline and Maximilian. What was the most important in their relationship: love for each other, the power (its possession and exercise), or perhaps both things? We get to know Maximilian and Caroline from the side of their personality, education, and competence in the field of politics, diplomacy and the ability to manage the affairs of the state. Although, for unknown reasons, the couple abstained from intimate relationships and did not see the common offspring, showed a lot of affection, mutual concern and could combine the love for each other with the love of power.
Źródło:
Ameryka Łacińska. Kwartalnik analityczno-informacyjny; 2015, 23, 2(88); 37-65
1506-8900
2081-1152
Pojawia się w:
Ameryka Łacińska. Kwartalnik analityczno-informacyjny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Iluzoryczne przymierze : niemiecka okupacja ziem polskich w czasie I wojny światowej
Niemiecka okupacja ziem polskich w czasie I wojny światowej
Elusive Alliance : the German Occupation of Poland in World War I, 2015
Autorzy:
Kauffman, Jesse (1974- ).
Współwytwórcy:
Kabat, Jan. Tłumaczenie
Państwowy Instytut Wydawniczy. Wydawca
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Warszawa : Państwowy Instytut Wydawniczy
Tematy:
Beseler, Hans Hartwig von (1850-1921)
I wojna światowa (1914-1918)
Cesarstwo niemieckie (1871-1918)
Monografia
Opis:
Indeks.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Książka
Wyświetlanie 1-100 z 112

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies