Powstanie Abbasydów i jego następstwa w ujęciu Teofanesa Wyznawcy. Część II

W pierwszej części mojego artykułu opisałem, jak Teofanes Wyznawca właściwie odmówił prawa do legitymizacji dynastii abbasydzkiej, uznając prawowierność rządów Umajjadów (według kronikarza władza tych ostatnich pochodziła bezpośrednio od Proroka Muhammada, co oczywiście nie jest do końca prawdą). Chronograf podkreślał, że Abbasydzi wykorzystywali niższe warstwy społeczne do przejęcia władzy, co doprowadziło do stanu anarchii. Jednocześnie zauważył, jak złym władcą był Marwan II. Jak można zrozumieć, z tej trudnej sytuacji nie było dobrego wyjścia, ponieważ obie strony sporu zostały obciążone grzechami prowadzącymi do niesprawiedliwości i nieprawowierności. Potwierdzały to niejako zjawiska nadprzyrodzone, o których historyk wspomniał w kontekście zmiany władzy w państwie muzułmańskim. W drugiej części mojego artykułu opisałem, jak Teofanes próbował zasugerować, że rządy Abbasydów doprowadziły do podziałów religijnych i klasowych. Wspomniałem jak kronikarz opisywał przejawy anarchii, która doprowadziła m.in. do prześladowań chrześcijan. Według mojej interpretacji, opis wojny domowej w kalifacie po śmierci Haruna ar-Raszida jest niemal zwiastunem końca imperium muzułmańskiego.

In the first part of my article, I described how Theophanes the Confessor refused to legitimize the Abbasids, recognizing the legitimacy of Umayyad rule (according to the chronicler, the Umayyad power came directly from the Prophet Muhammad, which is obviously not entirely true). The chronograph emphasized that the Abbasids used the lower classes to seize power, which allowed them to lead to a state of anarchy. At the same time, he noticed how bad a ruler Marwan the Second was. From this difficult situation, as can be understood, there was no good way out, because both sides of the dispute were tainted with sins that led to injustice or unrighteousness. This was confirmed by supernatural phenomena mentioned by historian in the context of the change of power in the Muslim state. In the second part of my paper, I described how Theophanes tried to suggest that the Abbasid rule had led to religious and class divisions in the country. As a chronicler described the manifestations of anarchy that led to the persecution of Christians in Muslim countries. According to my interpretation, the description of the civil war in the caliphate after the death of Harun ar-Rashid in the work of Theophanes the Confessor is almost a harbinger of the end of the Muslim empire.