Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Kmak, Aleksander" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
„De humani corporis fabrica”. Aporie realizmu i zmysłowa teoria filmu
“De humani corporis fabrica”: Aporetic Realism and Sensuous Film Theory
Autorzy:
Kmak, Aleksander
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/26850516.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
teoria filmu
teoria zmysłowa
zmysłowa teoria filmu
estetyka obrazu filmowego
film theory
sensuous theory
sensuous film theory
film image aesthetics
Opis:
Zmysłowe doświadczenie filmu De humani corporis fabrica (reż. Lucien Castaing-Taylor, Véréna Paravel, 2022), przedstawiającego nagrania prawdziwych chirurgicznych interwencji w ludzkie ciało, naświetla aporię tkwiącą głęboko w samej kategorii realizmu: im obraz wierniejszy rzeczywistości, którą ma portretować, tym mniej czytelny i zrozumiały się staje, zawodząc jako wiarygodna reprezentacja. Kontekst zmysłowej teorii filmu naświetla ten paradoks, proponując różne ujęcia relacji między skonstruowanym charakterem filmu a namacalnością jego bezpośredniego, wydawałoby się, doświadczenia. Usytuowany wobec pism współczesnych teoretyczek film jawi się jako zmysłowe ćwiczenie spojrzenia – umożliwiające nowe ustawienie zarówno widza, jak i obrazu – a także jako wskrzeszenie pamięci o cudowności wynalazku filmu, jeszcze z czasów, zanim powstało kino jako przestrzeń jego doświadczania. Odniesienie do historii medium nakierowuje także na możliwość uhistorycznienia refleksji zmysłowej, pozwalającą wydobyć, w jaki sposób cielesność, realizm i zmysłowość problematyzowali wybrani teoretycy XX-wieczni.
The sensual experience of the film De humani corporis fabrica (dir. Lucien Castaing-Taylor, Véréna Paravel, 2022), comprised of recordings of real surgical interventions into the human body, highlights an aporia deeply rooted in the very category of realism: the more an image is faithful to the reality it is supposed to portray, the less comprehensible and readily understandable it becomes, ultimately failing as a credible representation. The context of sensuous film theory casts some light on this paradox by proposing various approaches to the relationship between the film’s constructed character and the tangibility of its seemingly direct experience. Situated within the context of the writings of contemporary theorists, the film appears as a sensual exercise of the gaze that enables a new positioning of both the viewer and the image, but also as a revival of the memory of the miraculous invention of the film – even from before cinema was created as a space for its experience. The reference to the history of the medium also encourages historicizing the sensual reflection, so as to reveal how corporeality, realism, and sensuality were conceptualized by selected 20th-century theorists.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2022, 119; 100-114
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kryzys reprezentacji, Ziemia-krajobraz i posthumanistyczny panteizm w „La Région centrale” Michaela Snowa
The Crisis of Representation, Earth-Landscape and Post-humanist Pantheism in Michael Snows „La Région centrale”
Autorzy:
Kmak, Aleksander
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31340648.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
teoria filmu
film awangardowy
Michael Snow
krajobraz
antropocen
zmysłowa teoria filmu
film theory
avant-garde cinema
landscape
anthropocene
sensuous film theory
Opis:
Autor omawia film Michaela Snowa La Région centrale. Przywołując różne opracowania dotyczące filmu, koncentruje się na tym, co pozostało poza obszarem zainteresowania ich autorów, mianowicie na zmysłowym wymiarze doświadczenia tego filmu i jego konsekwencjach dla statusu kina jako przestrzeni poznawania rzeczywistości. La Région centrale zostaje zestawiony z koncepcją malarskiej katastrofy i obrazu-diagramu Gilles’a Deleuze’a, a celem tego zestawienia jest wskazanie, jak doświadczenie krajobrazu w filmie staje się posthumanistycznym projektem konstruowania nowego świata, w którym dotychczasowe dualizmy ciała i umysłu, podmiotu i przedmiotu, człowieka i zwierzęcia zostają w pełni odrzucone. Interpretacji towarzyszy namysł nad rolą kina w epoce antropocenu i próba dowartościowania tradycji realizmu w teorii filmu.
The main subject of the essay is Michael Snow’s La Région centrale. Referencing various writings on the film, the author highlights areas that have not been tackled by scholars: the sensuous character of the film experience and its consequences for cinema’s status as a sphere of the cognition of reality. La Région centrale is juxtaposed with Gilles Deleuze’s concepts of painterly catastrophe and diagram in order to show how the experience of landscape becomes a post-humanist project of creating the whole new world, where existent dualisms of body-mind, subject-object or human-animal are completely overthrown. This interpretation is accompanied by a reflection on the cinema’s role during the age of Anthropocene and a re-affirmation of realism in film theory.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2020, 110; 46-61
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Negocjacje pornografii w kinie Bruno Dumonta
Negotiations of Pornography in Bruno Dumont’s Cinema
Autorzy:
Kmak, Aleksander
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31341017.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Bruno Dumont
zmysłowa teoria kina
francuski ekstremizm
ucieleśnienie
dyskomfort
sensuous theory
French extremism
embodiment
discomfort
Opis:
Dwa obrazy z filmów Twentynine Palms i Ludzkość Brunona Dumonta służą w artykule ukazaniu strategii, jakich kino francuskiego ekstremizmu używa, aby negocjować pornograficzność dosłownych obrazów ciała doznających rozkoszy lub – przeciwnie – bólu. Odczytanie ich w kontekście zmysłowej teorii filmu demonstruje, jak w sploty między tym, co prawdziwe i sztuczne w kinie, jest wikłany ucieleśniony widz, często zmuszony do zajęcia niewygodnej pozycji patrzącego na obrazy domagające się odwrócenia wzroku. Ataki przypuszczane na widza zostają zinterpretowane jako strategia uwidaczniająca kulturowe praktyki związane z patrzeniem, a także obchodzeniem się z obrazami – zwłaszcza tymi, z którymi widz wchodzi w szczególnie bliską, zmysłową relację
Two images from Twentynine Palms and Humanite by Bruno Dumont are used in the article to show the strategies that the cinema of French extremism uses to negotiate the pornography of literal images of bodies experiencing pleasure or, on the contrary, pain. Reading them in the context of the sensual theory of film demonstrates how in the tangle between what is real and artificial in the cinema, the embodied viewer is entangled, and often forced to take an uncomfortable position looking at the images that demand that one looks the other away. Attacks on the viewer are interpreted as a strategy that exposes cultural practices related to looking, as well as the handling of images - especially those with which viewers enter into a particularly close, sensual relationship.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2018, 101-102; 212-222
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Posthumanizm jako projekt antropologii kultury wizualnej. Kilka obrazów ciała
Autorzy:
Kmak, Aleksander
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/chapters/2080418.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Ośrodek Badawczy Facta Ficta
Opis:
Having seen the collapse of the basic axioms in the last decades—of human, body, nature, animal — we are forced to rethink their relations to reality, seen as objective and rational. As Aleksander Kmak argues in the chapter Posthumanism as a Project in Visual Culture Anthropology: Several Images of the Body, European philosophy was based on the paradoxical foundations of iconoclastic visual culture that didn’t recognise its own images and pictures but instead was convinced that the direct access to the domain of truth was indeed possible. Obvious differentiation between the reality and its picture is perhaps the best proof — and, of course, it’s not a coincidence that most often, it belittles pictures. Seeing in posthumanism the potential to transgress such anachronistic antagonisms which keep the critical thought trapped, Kmak perceives it as an iconophilic anthropology of a visual culture project that doesn’t set the truth of nature and the falsehood of representation in conflict any more. Instead, it creates more and more images and counter-images affirming their values without the necessary reference to the idea of objective truth and reality. Analysing some popular culture examples, the author proves how even in the age of advanced technologies the notion of body is still predetermined by the old antagonism of the truth and its image. Furthermore, it is shown how posthumanist, visual culture could intervene accepting the fact that the human body remains, from the moment of creation, a picture.
Źródło:
50 twarzy popkultury; 96-111
9788394292362
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rozkosze eksplozji, rozkosze przerwań
Pleasures of Explosions, Pleasures of Disruptions
Autorzy:
Kmak, Aleksander
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/25806670.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
emancypacja
afekt
kino polskie
eksces
teoria afektu
emancipation
affect
affect theory
Polish cinema
excess
Opis:
Artykuł jest recenzją książki Sebastiana Jagielskiego Przerwane emancypacje. Polityka ekscesu w polskim kinie 1968-1982 (2022). Publikacja dotyczy wybranych filmów powstałych między Marcem '68 a wprowadzeniem stanu wojennego, charakteryzujących się formalną i tematyczną nadmiarowością, które autor umieszcza w precyzyjnie oddanym kontekście instytucjonalnym i społeczno-politycznym. Kategorię ekscesu, odczytywaną między innymi w kluczu teorii queer, autor traktuje jako symptom niewykorzystanego potencjału progresywnych ruchów kontrkulturowych zduszonych przez konserwatywną rewolucję początku lat 80. – symptom umożliwiający jednak skonstruowanie mniejszościowej narracji o polskiej kulturze, odmiennej od hegemonicznego modelu pamięci narodowo-katolickiej.
The article is a review of Sebastian Jagielski’s book Przerwane emancypacje. Polityka ekscesu w polskim kinie 1968-1982 [Interrupted Emancipations: Politics of Excess in Polish Cinema 1968-1982] (2022). The book presents several films that were made between the Polish March 1968 political crisis and the introduction of the martial law in 1981, depicting them within a detailed institutional and socio-political landscape. The films share the trait of formal as well as thematic excess, which is regarded by the author, e.g. through his reference to queer theory, as a symptom of the ultimate futility of the countercultural progressive agenda, suppressed by the conservative revolution of the early 1980s. This symptom, however, enables the author to weave a minoritarian narrative about the Polish culture which stands in stark contrast to the dominant nationalist-catholic memory.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2022, 120; 246-252
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies