Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "not speaking" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-9 z 9
Tytuł:
No Austrians in South Tyrol? Why the German-speaking community in Italy’s South Tyrol (Alto Adige) province is not usually called an Austrian minority
Autorzy:
Volkmer, Michael Julian Emanuel
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/678346.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
South Tyrol
Austrian Nationalism
German minority
Austrian minority
Opis:
No Austrians in South Tyrol? Why the German-speaking community in Italy’s South Tyrol (Alto Adige) province is not usually called an Austrian minorityThe article discusses the question why the German-speakers in Northern Italy’s South Tyrol province are only very rarely referred to as an Austrian minority, in spite of the fact that they were split off from Austria, and not Germany, in the aftermath of World War I. An analysis of the naming of German-speaking South Tyroleans in German, Austrian, Italian and English-speaking news media, which demonstrates a preference for terms such as “German-speaking minority” or “German minority” over “Austrian minority and equivalents, is followed by a discussion of three hypotheses to account for the situation. The author shows how the question of how to name the German-speaking South Tyroleans is closely intertwined with the issue of Austrian national identity and its re-orientation away from Germany in the aftermath of the Second World War. The author comes to the conclusion that the minority is not usually referred to as Austrian both due to the fact that it is difficult to include them in the young (civic) Austrian nation in a logically consistent manner, and due to the German-speaking South Tyroleans’ own inconsistent self-identification as Austrians. Nie ma Austriaków w Tyrolu Południowym? Dlaczego niemieckojęzyczna wspólnota we włoskiej prowincji Tyrol Południowy (Alto Adige) zwykle nie jest nazywana mniejszością austriackąArtykuł podejmuje kwestię, dlaczego niemieckojęzyczna ludność północnowłoskiej prowincji Tyrol Południowy rzadko bywa nazywana mniejszością austriacką, pomimo tego że w efekcie I wojny światowej odłączona została ona od Austrii, a nie od Niemiec. Analiza nazewnictwa odnoszonego do niemieckojęzycznej ludności Tyrolu Południowego, które występuje w informacyjnych środkach przekazu: niemiecko-, austriacko-, włosko- i anglojęzycznych pozwala stwierdzić, że preferowane są określenia takie jak „mniejszość niemieckojęzyczna” lub „mniejszość niemiecka”, zamiast „mniejszość austriacka” i terminy ekwiwalentne. Następnie omówione został trzy hipotezy mogące wyjaśnić tę sytuację. Autor ukazuje, jak ściśle współzależą od siebie kwestia nazewnictwa niemieckojęzycznej ludności Tyrolu Południowego i kwestia austriackiej tożsamości narodowej oraz jej odchodzenia od Niemiec w następstwie II wojny światowej. Autor dochodzi do wniosku, że omawiana tu mniejszość zwykle nie jest uznawana za austriacką zarówno z tego powodu, iż trudno jest umiejscowić ją w młodym (obywatelskim) narodzie austriackim w sposób logicznie konsekwentny, jak i z racji własnej niekonsekwentnej samoidentyfikacji niemieckojęzycznych Tyrolczyków Południowych jako Austriacy.
Źródło:
Sprawy Narodowościowe; 2016, 48
2392-2427
Pojawia się w:
Sprawy Narodowościowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Milczenie jako ucieleśniona praktyka tożsamościowa
Not Speaking as an Embodied Identity-Building Practice
Autorzy:
OSIKA, Grażyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1047473.pdf
Data publikacji:
2020-01-16
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
milczenie, tożsamość osobowa, praktyka tożsamościowa, komunikacja, propriocepcja, Maurice Merleau-Ponty
silence, personal identity, identity practice, communication, proprioception, Maurice Merleau-Ponty
Opis:
Artykuł skupia się na opisie roli milczenia w budowaniu tożsamości osobowej. Człowiek intuicyjne wie, że zachodzi zależność między milczeniem a pytaniami o tożsamość – potwierdzeniem tego są wszelkiego rodzaju praktyki duchowe. Wydaje się, że w tym kontekście warto jest podjąć próbę zrozumienia podstaw tej zależności i odpowiedzi na pytanie, co dzieje się w nas, kiedy milkniemy, co pozwala „głębiej spojrzeć w siebie”. Milczenie w niniejszych rozważaniach definiowane jest jako powstrzymywanie się od mówienia, dzięki któremu tworzy się przestrzeń otwierająca się na inne rodzaje doświadczania siebie i świata. W podejściu tym za istotny czynnik fundujący „ja” uznaje się ciało. Istotne jest rozpoznanie roli propriocepcji, oznaczającej wewnętrzny zmysł ciała skierowany na nie samo i pozwalającej odsłaniać te pokłady „ja”, które w potocznych doświadczeniach zagłuszane są przez słowa wypowiadane do innych bądź – w dialogu wewnętrznym – do samego siebie. W artykule przyjęto, że propriocepcja jako doznanie niezapośredniczone jest dla człowieka podstawowym źródłem wiedzy na swój temat, która odsłania się przed nim w praktyce świadomie podejmowanego milczenia.
This article focuses on the role of silence in building personal identity. Humans intuitively feel that there is a relation between silence and self-identity, and different kinds of spiritual practices pursued everywhere in the world prove the permanence of this conviction. It seems that there is a good reason to try and understand the basis of the relation between silence and self-identity by seeking the answer to the question of what happens when we cease talking and what allows us to ‘look deeper in our selves.’ In the present considerations silence is defined as abstaining from speaking. As such, it creates a space that helps the human being open up to various types of experiencing the world and the self, without recourse to words. The approach used throughout the analyses rests on the assumption that the body, in particular embodied proprioception, an unmediated experience of the body’s internal sense of itself, is a decisive factor in establishing the human self. Proprioception reveals the layers of identity which in everyday experience are hidden either by the words spoken by others or in the internal dialogue with oneself. The article describes how proprioception is a basic source of self-knowledge accessible as a result of a conscious practice of silence.
Źródło:
Ethos; 2016, 29, 1 (113); 36-47
0860-8024
Pojawia się w:
Ethos
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Miejsca milczenia. Przemilczenia jako element kształtowania się kontekstów świadomości dzieci i młodzieży z chorobą nowotworową
Areas of Reticence: On Not Speaking as an Element of Shaping the Consciousness of Child and Adolescent Cancer Patients
Autorzy:
NOWAK, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1047466.pdf
Data publikacji:
2020-01-16
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
choroba nowotworowa dzieci i młodzieży, śmierć, tabu, konteksty świadomości, świadomość „wzajemnego udawania”
cancerous disease in children and adolescents, death, taboo, consciousness, mutual pretending
Opis:
Choroba nowotworowa dzieci i młodzieży jest szczególnie obciążona lękiem, ponieważ wciąż wiąże się z zagrożeniem życia i śmiercią. Niepewność jutra, agresywna terapia i jej konsekwencje, a także stygmatyzacja pacjenta związana ze zmianami wyglądu oraz ograniczeniem dotychczasowych aktywności rodzą wiele sytuacji trudnych. Zmaganie się z nowotworem jest niezwykle ciężkim doświadczeniem zarówno dla chorych dzieci czy młodzieży, jak również dla ich rodziców. Do problemów okresu leczenia należy udzielanie małym pacjentom informacji o chorobie oraz ich stanie zdrowia. Na podstawie zbieranych informacji na te istotne tematy chore dzieci tworzą bowiem koncepcję własnej choroby oraz siebie w roli chorego, przechodząc przez kolejne etapy: (1) jestem poważnie chory; (2) jestem poważnie chory, ale wyzdrowieję; (3) jestem ciągle chory, ale wyzdrowieję; (4) jestem ciągle chory i nigdy nie wyzdrowieję; (5) umieram. W zależności od przebiegu leczenia mogą pozostać na jednym z nich (jeśli leczenie przebiega zgodnie z przewidywaniami lekarzy i przynosi pozytywny efekt) lub przejść przez wszystkie, doświadczając własnego zbliżania się do śmierci. By móc przetrwać czas walki z nowotworem, zarówno chore dzieci, jak i ich rodzice stosują najczęściej strategię świadomości „wzajemnego udawania”, którą cechują przemilczenia w przekazywaniu prawdy o stanie zdrowia oraz liczne tematy tabu, których nie porusza się podczas trwania interakcji. Przemilczenia stosowane są nie tylko w okresie umierania, ale na każdym etapie leczenia i kształtowania się u małego pacjenta koncepcji własnej choroby. Dotyczą samej choroby, leczenia, skutków ubocznych terapii (głównie wyglądu) oraz śmierci (zarówno chorego dziecka, jak też innych pacjentów).
In the case of children and adolescents cancer involves a special fear caused by its being a threat to life and a threat of death. Insecurity, aggressive therapy with all its consequences, as well as stigmatization of the patients resulting from the changes in their appearance and the limitation of their active life, give rise to numerous strenuous situations. Fighting cancerous disease is an extreme experience for the sick children and adolescents, as well as for their parents. Informing the patients of their condition belongs among the most difficult problems of the period of therapy. Based on the scraps of information they receive, children patients usually conceptualize their illness as well as themselves as sick persons. The process in question exemplifies four stages: (1) I am seriously ill. (2) I am seriously ill, but I am going to be well. (3) I am still ill, but I will recover. (4) I am still ill and I will never recover. (5) I am dying. Depending on the effectiveness of the treatment, sick children and adolescents may either stop, at a given stage, their conceptualization of the sickness that affects them or go through all of them, experiencing death closing in on them. In order to psychologically survive the period of therapy both sick children and their parents adopt the strategy which consists in ‘pretending,’ marked by mutual reticence as to the information about the child’s actual condition, as well as by numerous taboo issues which are not discussed. Recourse to reticence marks not only the period of the patient’s dying, but is made at every stage of therapy and the child’s conceptualization of his or her own illness. Reticence concerns issues such as the illness as such, the side effects of the therapy (which affect the patient’s appearance), and death (the death of the patient and the death of other patients). Translated by Dorota Chabrajska
Źródło:
Ethos; 2016, 29, 1 (113); 221-240
0860-8024
Pojawia się w:
Ethos
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Logos komunikującego milczenia
The Logos of Communicative Silence
Autorzy:
BREJDAK, Jaromir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1047464.pdf
Data publikacji:
2020-01-16
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
komunikujące milczenie, milczenie Boga, milczenie człowieka, milczenie natury, uważność milczenia, emocjonalność wspólnotowa, ontologiczny horyzont milczenia, Martin Buber, Max Scheler
communicative silence, the silence of God, human not speaking, the silence of nature, the attentiveness of silence, communal emotionality, the ontological horizon of silence and not speaking, Martin Buber, Max Scheler
Opis:
Artykuł poświęcony jest fenomenowi milczenia i jego licznym odcieniom. Autor stawia tezę, zgodnie z którą milczenie jest sposobem komunikowania, w tym także komunikowania niekomunikowalności. Komunikujący wymiar milczenia zostaje przedstawiony w części głównej jako milczenie natury, milczenie człowieka oraz milczenie Boga. Z kolei substancjalność różnorakich form milczenia zostaje ukazana z perspektywy emocjonalności różnych form bycia wspólnotowego, w których fundamentalną rolę odgrywa kategoria uważności. W części kończącej milczenie zostaje scharakteryzowane w różnych horyzontach ontologicznych. I tak, obok omawianego horyzontu dialogicznego i religijnego naszkicowany zostaje horyzont hermeneutyczny, fenomenologiczny oraz dziejowy milczenia.
The article focuses on the phenomenon of not speaking and its various forms. The author puts forward the thesis that not speaking is a form of communication, including the communication of non-communicability. The communicative aspect of silence is discussed in the context of the silence of nature, human not speaking, and the silence of God. The substantiality of various forms of silence is in turn analyzed from the perspective of various forms of communal being, in which the category of attentiveness plays the fundamental role. In the concluding part of the text, silence and not speaking are considered in various ontological horizons. Apart from the dialogical and religious horizons of silence, the hermeneutic, phenomenological and historical aspects of this phenomenon are sketched. Translated by Dorota Chabrajska
Źródło:
Ethos; 2016, 29, 1 (113); 21-35
0860-8024
Pojawia się w:
Ethos
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Lingwistyczne podstawy terapii logopedycznej osób niemownych i niemówiących
Linguistic Bases for the Logopaedic Therapy of People Who Lack Speech and People Who Do Not Speak
Autorzy:
Michalik, Mirosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/892919.pdf
Data publikacji:
2020-06-28
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Logopedyczne
Tematy:
kompetencja lingwistyczna
niemowność
niemówienie
terapia logopedyczna
linguistic competence
speechlessness
non-speaking
logopaedic therapy
Opis:
W artykule zarysowano problematykę językoznawczych i logopedycznych podstaw terapii osób niemownych i niemówiących z wykorzystaniem komunikacji alternatywnej i wspomagającej (AAC). Przyjmując metodologiczno-metodyczną perspektywę, odwołano się do teorii kompetencji lingwistycznej (językowej, komunikacyjnej i poznawczej), próbując dokonać jej adaptacji do potrzeb tworzącej się lingwistyki komunikacji alternatywnej i wspomagającej (AAC). Wyróżniono następujące parametry ogólne, służące zbudowaniu teorii lingwistyki AAC: kompetencja składniowa jako najważniejszy składnik kompetencji językowej, kompetencja fleksyjna jako gwarant gramatyczności wypowiedzi i realizacji konstrukcji składniowych, kompetencja leksykalna jako pomost między kompetencją językową, komunikacyjną a kulturową, cele i intencje nadawcy, proces rozumienia i odczytywania informacji przez uczestników aktu komunikacyjnego, skutki wypowiedzi powstające w odbiorcach, wpływy warunków zewnętrznych i kulturowych na rozumienie wypowiedzi, wiedza ogólna, kontekst, poznawanie świata, dokonywanie jego interpretacji, przekazywanie interpretacji innym, reguły kulturowe, wartości. Parametrem pomocniczym tworzonej teorii uczyniono niemowność i niemówienie.
The article outlines the linguistic and logopaedic bases for the therapy of people who lack speech and people who do not speak, with the use of augmentative and alternative communication (AAC). From the methodological perspective, the author refers to the theory of linguistic competence (language, communicative, and cognitive) and tries to adapt it to the needs of the developing linguistics of augmentative and alternative communication (AAC). The following general parameters have been distinguished for the creation of the theory of AAC linguistics: syntactic competence as the main element of language competence, flexional competence as prerequisite for proper grammar and sentence structure, lexical competence as a link between language, communicative, and cultural competences, the aims and intentions of the sender, the process of understanding and receiving information by the participants of the communicative act, the effects of the message on the receiver, the influence of the cultural and external conditions on the understanding of message, general knowledge, context, exploring and interpreting the world, conveying the interpretation to others, cultural rules and values. Non-speaking and speechlessness have been chosen as supportive parameters.
Źródło:
Logopedia; 2018, 47, 1; 287-297
0459-6935
Pojawia się w:
Logopedia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kod i kontakt jako warunki porozumiewania się osób niemownych i niemówiących
Code and Contact as Prerequisites for Communication between Persons Speaking Little and Persons Not Speaking at All
Autorzy:
Michalik, Mirosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/14187616.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Akademia Nauk Stosowanych w Nowym Sączu
Tematy:
niemowność
niemówienie
AAC
proteza mowy
kod językowy
kontakt
funkcja fatyczna
speaking little
not speaking
speech prosthesis
language code
contact
phatic function
Opis:
W artykule dokonano charakterystyki dwóch składników procesu porozumiewania się: kodu i kontaktu. Punktem wyjścia uczyniono autorską koncepcję niemowności i niemówienia oraz lingwistyki komunikacji alternatywnej i wspomagającej AAC. Wynika z tego, że kontekst analiz zawiera dwie podstawowe składowe: osoby mówiące, czyli posługujące się językiem naturalnym, oraz osoby pozbawione możliwości mówienia, czyli posługujące się jakąś protezą mowy i/lub systemem AAC. Pomimo braku komunikacyjnej symetrii ich wzajemne porozumienie się jest możliwe i dokonuje się nie tylko w ramach dyskursu terapeutycznego. Dzieje się tak dzięki operacyjnemu wykorzystaniu potencjału kodowego komunikacji oraz gotowości do kontaktu jej uczestników. W związku z powyższym nadrzędnym celem tekstu jest ukazanie roli kodu i kontaktu jako składowych aktu mowy w sytuacji komunikacyjnej osób niemownych i niemówiących.
This paper is an analysis of two components of communication – code and contact. The starting point is author’s conception of speaking little and not speaking at all and the linguistics of augmentative and alternative communication. It indicates that the context for analysis includes two basic components: speaking persons, persons using natural language, and persons deprived of the capacity to speak and therefore utilizing a speech prosthesis or/ and the AAC system. Despite lack of symmetry of communication the mutual understanding is possible and is effected not only within the framework of a therapeutic discourse. It is possible due to utilizing the code potential of communication and readiness of participants of communication.
Źródło:
Eruditio et Ars; 2022, 4, 1; 55-63
2545-2363
Pojawia się w:
Eruditio et Ars
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Diagnozowanie sprawności mówienia w perspektywie (nie tylko) egzaminu maturalnego
Diagnosing speaking skills in the perspective (not only) of the matriculation exam
Autorzy:
Nocoń, Jolanta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1110604.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
speaking skills
educational diagnosis
assessment criteria
variety of spoken language
examination situation
Opis:
The article discusses the difficulties of diagnosing speaking skills in the situation of matriculation examination, resulting from the specific nature of spoken language varieties and texts implementation in these variants. Factors that should be taken into account when formulating criteria for assessing speech and conversation exams are: complex and holistic structure of spoken speech, transience of audible text, the spontaneity of live speech, the power of nonverbal codes, a significant stigma of a dialog, and the influence of situational context on the course of communicative interaction. The analysis of speaking skills assessment tools prepared for the oral examination in the year 2015 revealed that some of them had a significant impact on the criteria developed for this purpose.
Źródło:
Polonistyka. Innowacje; 2015, 1; 5-15
2450-6435
Pojawia się w:
Polonistyka. Innowacje
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Con gli occhi dell’assassino? Ovvero “In Polonia non si è soliti parlare dell’Olocausto con l’ausilio di mattoncini assemblabili”
With the Eyes of the Murderer? Or “In Poland We Are Not Used Speaking About the Holocaust With the Help of Lego Bricks”
Autorzy:
Quercioli, Laura
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28409291.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Associazione Italiana Polonisti (AIP)
Tematy:
Postmemory
Contemporary Polish visual art
Representations of the Holocaust
Opis:
The article describes the works of the Polish participants in the ground-breaking New York exhibition held at the Jewish Museum in 2002, Mirroring Evil. Nazi Imaginary/Recent Art, curated by Norman L. Kleeblatt. The works here exposed (Lego Concentration Camp by Zbigniew Libera, The Nazis by Piotr Uklański and Obsession by Macjej Toporowicz) show three different ways of confronting the past – the past of Europe and Poland ‒ of representing the ‘un-representable’, of working through the paths of postmemory.
Źródło:
pl.it / rassegna italiana di argomenti polacchi; 2018, 9; 144-162
2384-9266
Pojawia się w:
pl.it / rassegna italiana di argomenti polacchi
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Al-Dżahiz i jego traktat O zachowywaniu tajemnicy i powstrzymywaniu języka
Al-Jāhiz and his Treatise Keeping Secrets and Holding the Tongue
Autorzy:
DZIEKAN, Marek M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1047461.pdf
Data publikacji:
2020-01-16
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
al-Dżahiz, Arabowie, islam, etyka, tajemnica, milczenie, literatura parenetyczna
al-Jāhiz, Arabs, Islam, ethics, mystery, not speaking and silence, paraenetic literature
Opis:
W artykule dokonano przekładu na język polski arabskiego traktatu Kitnan as-sirr wa-hafz al-lisan – O zachowywaniu tajemnicy i powstrzymywaniu języka – autorstwa Abu Usmana al-Dżahiza, arabskiego intelektualisty z przełomu ósmego i dziewiątego wieku. Traktat stanowi ciekawy przykład średniowiecznej arabsko-muzułmańskiej literatury parenetycznej i ukazuje bliskowschodnią refleksję o charakterze etycznym, filozoficznym i teologicznym. Przekład poprzedzony został wstępem obejmującym podstawowe informacje o autorze oraz informacje o okolicznościach powstania tekstu. Wskazano także na jego kontekst historyczno-kulturowy.
The article comprises a Polish translation of the Arabic treatise Kitnan as-sirr wa-hafz al-lisan [Keeping Secrets and Holding the Tongue] by Abu Usman al-Jāhiz, an Arabic intellectual of the turn of the 9th century. The treatise is an interesting example of medieval Arabic-Muslim paraenetic literature, and the reflection it offers addresses ethics, philosophy and theology, as seen from the Eastern perspective. The translation of the treatise is preceded by an introduction providing the basic information on al-Jāhiz and the circumstances in which the text in question was written. Its historical and cultural context is also discussed. Translated by Dorota Chabrajska
Źródło:
Ethos; 2016, 29, 1 (113); 147-170
0860-8024
Pojawia się w:
Ethos
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-9 z 9

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies