Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "frankowie" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-12 z 12
    Tytuł:
    Szlachetni, odważni, dzicy? Obraz Waregów i Franków w oczach Bizantyńczyków w X-XI w.
    Noble, brave, ferocious? The Franks and the Varangians in the eyes of the Byzantines (10th - 11th century)
    Autorzy:
    Wierzbiński, Szymon
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/612020.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Frankowie
    Waregowie
    Bizancjum
    Stereotypy
    Franks
    Varangians
    Byzantium
    Stereotypes
    Opis:
    During Xth and XIth century the Byzantine Empire was one of the strongest states in the Levant. In mentioned period the emperors undertook numerous military campaigns, both in order to expand the borders of the empire and restitute their authority on once lost lands. Due to its prestige and wealth the Empire was a favorable destination for foreigners, including mercenaries. As a result, in Byzantium one could meet warriors of a very diversified ethnic descent. The presence of numerous foreigners could not escape the attentions of Byzantines themselves, who in time formed a distinctive view concerning those newcomers. Among many mercenaries two managed to obtain extraordinary status and step out in the eyes of Byzantine citizens. The first group were the Varangians, who at the end of Xth century formed the famous emperor`s guard. The second group of mercenaries were warrior from the West, usually referred to as the Franks. The main aim of this paper is to examine the genesis of mentioned warriors in Byzantium and the roots of stereotypes attached to them.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2018, 69; 647-679
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wrogowie, inni, kłopotliwi sąsiedzi – Sydoniusza Apolinarego życie z barbarzyńcami
    Autorzy:
    Skibiński, Tomasz (1962- ).
    Powiązania:
    Mówią Wieki 2021, nr 1, s. 12-15
    Data publikacji:
    2021
    Tematy:
    Sydoniusz Apolinary (święty ; ok. 431-489)
    Germanie
    Frankowie
    Hunowie
    Stosunki etniczne
    Artykuł problemowy
    Artykuł z czasopisma historycznego
    Artykuł z czasopisma popularnonaukowego
    Opis:
    Tematem artykułu jest napływ barbarzyńców na ziemie Cesarstwa Rzymskiego. W II wieku n.e. za panowania Marka Aureliusza, gdy Cesarstwo po epidemii i wielu wojnach wyludniło się, ilość osiedlających się przybyszów wyraźnie wzrosła. W IV wieku, za zgodą cesarza Walensa, ok. 200 tys. Gotów przeprawiło się przez Dunaj celem zamieszkania. W V wieku barbarzyńcy już nie prosili o zgodę na osiedlanie się, lecz wkraczali sami na upatrzone tereny cesarstwa. Po upadku Rzymu w 476 roku i detronizacji ostatniego cesarza, większość Zachodniego Cesarstwa Rzymskiego (w tym Galia, Hiszpania, Italia) została już zajęta przez barbarzyńców. Współżycie nowych mieszańców z gospodarzami układało się różnie – od strachu wobec Hunów do podziwu wobec rosłych Franków i Burgundów. Uczono się języka przybyszów, choć pielęgnowano też łacinę. Z czasem plemiona osiedlonych Gotów stały się obrońcami rzymskiej ludności Galii, jednak jak wspominali kronikarze (m.in. Sydoniusz), do pełnej integracji nie doszło. Salwian z Marsylii widział w nich nadzieję na odrodzenie, podobnie Orozjusz, zaś oceny Klaudiusza Klaudiana były różne.
    Bibliografia na stronie 15.
    Dostawca treści:
    Bibliografia CBW
    Artykuł
    Tytuł:
    Szymon Wierzbiński, U boku bazyleusa. Frankowie i Waregowie w cesarstwie bizantyńskim w XI w., Byzantina Lodziensia XXXVII, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź 2019, pp. 422
    Autorzy:
    Lubik, Maciej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/953629.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Źródło:
    Res Historica; 2019, 48
    2082-6060
    Pojawia się w:
    Res Historica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Szymon Wierzbiński, "U boku bazyleusa. Frankowie i Waregowie w cesarstwie bizantyńskim w XI w." ["By the Side of the Basileus. The Franks and the Varangians in the Byzantine Empire in the 11th century"], Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź 2019
    Autorzy:
    Leszka, Mirosław J.
    Szuster-Tardi, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/682346.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Źródło:
    Studia Ceranea; 2019, 9; 751-752
    2084-140X
    2449-8378
    Pojawia się w:
    Studia Ceranea
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Svatopluk I. – kníže nebo král? K otázce legitimizace velkomoravských knížat ve středověké i moderní historiografii
    Svatopluk I – a prince or a king? The question of legitimizing Great Moravian princes in medieval and modern historiography
    Autorzy:
    Kalhous, David
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2054591.pdf
    Data publikacji:
    2016-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    Great Moravia
    ninth century
    titles of the princes
    marches
    Carolingians
    Brittany
    Franks
    Wielkie Morawy
    IX w.
    tytulatura władców
    marchie
    Karolingowie
    Bretania
    Frankowie
    Opis:
    Based on a comparison of the contemporary Annals of Fulda, Annals of St. Bertin, Chronicle of Regino and papal letters, the author analyses the position of the Moravian prince Svatopluk I (871–894). Through the comparison of Svatopluk with his contemporaries, princes of Brittany, the analysed texts are further studied in the framework of the Carolingian policy and political thinking.
    Źródło:
    Historia Slavorum Occidentis; 2016, 2(11); 63-88
    2084-1213
    Pojawia się w:
    Historia Slavorum Occidentis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pierwsza wyprawa krzyżowa i jej następstwa
    The First Crusade and its result
    Autorzy:
    Doroszkiewicz, Warsonofiusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/420406.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    Bóg
    krucjata
    Frankowie
    papież
    Konstantynopol
    Wschód
    Zachód
    Anatolia
    schizma
    God
    crusade
    Franks
    Pope
    Constantinople
    East
    West
    schism
    Opis:
    Wyprawy krzyżowe były pierwszą okolicznością dla pokazania różnic kulturowo religijnych które dzieliły zgermanizowany Zachód od wschodniorzymskiego Wschodu. Cesarzowi Aleksemu przypadła w udziale sposobność zapoznania się z mentalnością i prowadzeniem się ludzi o pochodzeniu germańskim spod znaku krzyża. Co prawda wschodniorzymskie Imperium potrzebowało militarnej pomocy ale nie w formie gwałtów morderstw i okradania bezbronnych ludzi. Wyprawy krzyżowe doprowadziły do powstania antagonizmów pomiędzy chrześcijaństwem a Islamem, które trwają do dnia dzisiejszego.
    The Crusades were the first circumstance to demonstrate the cultural religious differences that divided the Germanized West from the Byzantine East. The barbarization of the West had ushered in a feudal military society which sought to justify its habitual pasttime. The Germanic code of civalry gave preeminence to the military hero; in this regard, the papacy itself was barbarized; there was nothing more disconcerning to the Christian of the Byzantine empire than the papal warfere and the idea of Crusade. The Byzantines, in contrast, did not consider death in battle glorious; nor did they they believe that being killed in the field by the infidel was martyrdom. The canons of the Orthodox Church stated that any one guilty of kiling in war must refrain for three years from taking Holy Communion as a necessary sign of true repentance.
    Źródło:
    ELPIS; 2016, 18; 121-126
    1508-7719
    Pojawia się w:
    ELPIS
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Święci Cyryl i Metody w świetle filiokwistycznej idei Karola Wielkiego
    St. Cyril and Methodius in the light of the filioquistic idea of Charlemagne
    Autorzy:
    Doroszkiewicz, Warsonofiusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/420251.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    Święci Cyryl i Metody
    Imperium Rzymskie
    Karol Wielki
    Kościół
    Bizancjum
    filioque
    Duch Św.
    Frankowie
    Słowianie
    papież
    Konstantynopol
    Rzym
    Sts Cyril and Methodius
    Roman Empire
    Charlemagne
    Church
    Byzantium
    Holy Spirit
    Opis:
    During twelve years St. Methodius build up Slavonic Church in Central Europe. His position was a singulary difficult one. He had to contend with problems caused by Franks. The Frankish clergy did everything possible to undermine his authority: their resentment of his archiepiscopal powers and their dogged opposition to the Slavonic liturgy now combined with a theological grievance, which they loudly voiced both in Moravia and in Rome. The Frankish Church now firmly committed to the doctrine of the filioque. It had already arisen in 867, when patriarch Photius denounced the Franks for spreading filioque in Bulgaria. Now in Moravia, between 879 and 885, filioque flared up afresh, embittering the last years of Methodius’ life. The Church of Rome, though it did not formally accept filioque until the early eleventh century, had already begun to adopt it unofficially. The Byzantine Church strongly objected to the filioque, partly on the grounds that any alternation to the Creed had been expressly forbidden by the ecumenical councils, and partly because it believed to be theologically erroneous. Methodius, who, despite his position as papal legate, remained a Byzantine in outlook, could not fail to regard this doctrine, accepted by Frankish subordinate clergy as heretical. The filioque was to become the basic theological issue in the medieval controversies between the Byzantine and Roman Churches.
    Źródło:
    ELPIS; 2013, 15; 43-48
    1508-7719
    Pojawia się w:
    ELPIS
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Status oraz tradycje wychowawcze frankońskich matres familias – na przykładzie Herchenefredy (VII w.) oraz Dhuody z Septymanii (ok. 803-843)
    Status and Pedagogical Traditions of the Franconian 'matres familias' - on the Example of Herchenefreda (7-th century) and Dhuoda of Septimania († c. 843)
    Autorzy:
    Chudzikowska-Wołoszyn, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/947561.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Dhuoda z Septymanii
    Herchenefreda
    Liber manualis
    pareneza
    wychowanie
    mater familias
    Frankowie
    wczesne średniowiecze
    Dhuoda of Septimania
    education
    paraenesis
    Frankish state
    Middle Ages
    Opis:
    This article will present the issue of the pedigree position and parental rights, which in the centuries-old tradition have been attended by the Franconian aristocrats. These noble and respectable matrons, though subject to the ruthless power of their husbands, and also representing the natural sexus inferior, had, as it turns out, a kind of power of attorney to take an open voice regarding the moral education of their own sons and successors. These women obtained the status of Christian matres familias. At the same time, they did not lack the conviction of the mission performed for the good of the entire family. From the Kingdom of the Franks, get throught two written testimonies of the so-called maternal educational struggles. Unique evidence of maternal effort that became a sacrifice to God. Representing the seventh-century Herchenefred left three instructive letters for her son Dezyderiusz.Dhuoda from Septymania, living in the middle of the 9th century, wrote a long textbook of right living, which addressed her firstborn Wilhelm. Two aristocratic mothers and two preserved unique female sources, written for sons and successors. These testimonies in a detailed way provide us today with answers to questions related to the status of mothers of that time - the mothers of the Franconian families. What was their strength and allowed for the formulation of courageous and arbitrary admonitions directed to their male heirs? In the article, the author will attempt to approximate the definition of the Franconian mater familiae, which, apart from the ancient tribal tradition, also consisted of adopted biblical and patristic pedagogy.  
    Niniejszy artykuł podejmuje problematykę dotyczącą pozycji rodowej oraz uprawnień wychowawczych, które na drodze wielowiekowej tradycji stały się udziałem frankońskich arystokratek. Owe zacne i poważane matrony, podlegające bezwzględnej władzy swych mężów, a także reprezentujące naturalny sexus inferior, posiadały, jak się okazuje, swoistego rodzaju pełnomocnictwo do zabrania otwartego głosu w sprawie moralnego wychowania własnych synów i następców. Kobiety te uzyskały status chrześcijańskich matres familias. Nie brakowało im przy tym przekonania o pełnionej dla dobra całego rodu misji. Z okresu państwa frankońskiego zachowały się dwa pisemne świadectwa tzw. matczynych zmagań wychowawczych. Unikatowe dowody macierzyńskiego trudu, który stawał się ofiarą złożoną Bogu. Reprezentująca początek VII w. Herchenefreda, pozostawiła dla swojego syna Dezyderiusza trzy pouczające listy. Dhuoda z Septymanii, żyjąca w połowie IX w., spisała – z kolei – długi wzorcotwórczy traktat poświęcony prawemu życiu, który zaadresowała do pierworodnego syna Wilhelma. Zachowane instrukcje wychowawcze Herchenefredy oraz Dhuody poświadczają, jakie były oczekiwania społeczne względem frankońskich matron. Okazuje się, że ponosiły one wielką odpowiedzialność za przekazanie swoim dzieciom moralnych idei oraz praktyk. Tym samym, zajmowały ważną rolę w budowaniu potęgi rodu swoich małżonków. Oba kobiece świadectwa w szczegółowy sposób dostarczają nam dzisiaj odpowiedzi na pytania związane ze statusem ówczesnych matek – rodzicielek merowińskich i karolińskich rodów. W artykule autorka podejmie próbę przybliżenia definicji frankońskiej mater familias, na którą oprócz pradawnej tradycji plemiennej składała się niewątpliwie także zaadoptowana pedagogia patrystyczna.  
    Źródło:
    Vox Patrum; 2020, 73; 149-178
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    An outline of Latin culture in Cyprus in the period of Franko-Venetian dominance on the island (1191-1571)
    Zarys kultury łacińskiej na Cyprze w okresie frankijsko-weneckiej dominacji na wyspie (1191-1571)
    Autorzy:
    Burkiewicz, Łukasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1597014.pdf
    Data publikacji:
    2017-06-30
    Wydawca:
    Akademia Ignatianum w Krakowie
    Tematy:
    dynastia Lusignan
    łaciński Cypr
    Lewant
    krucjaty
    Frankowie
    Lusignan dynasty
    Latin Cyprus
    Levant
    crusades
    Franks
    Opis:
    After the division of the Roman Empire into eastern and a western halves, Cyprus came under the rule of the Eastern Roman Empire. From the 7th century Arabs, in their strategy of encircling the Byzan- tine Empire, started invading Cyprus, until Emperor Nikephoros II Phokas reconquered Cyprus for the Byzantium (964-965). In 1191 it was conquered by Richard the Lionheart, who then sold Cyprus to the Knights Templar, who after a short time sold it to Guy de Lusignan, the ruler of the Kingdom of Jerusalem. In 1192 Lusignan established the Kingdom of Cyprus and his family reigned there till 1489 and later the island was in the Venetian hands (to 1571). Latin was to be an offi- cial language, but it was soon replaced by French, while Greek became its second language. The Latin Church established itself in the island and installed Latin Archbishops who had supremacy over the Greek orthodox bishops and built numerous monasteries and churches. De- spite several centuries of domination of Latin culture and hierarchy it was able to convert to Catholicism only a few Cypriots.
    Cypr, stanowiący część Cesarstwa Bizantyńskiego, został podbity w maju 1191 r. przez udającego się z krucjatą do Ziemi Świętej króla Anglii Ryszarda Lwie Serce. Dzięki temu krzyżowcy uzyskali kontro- lę nad istotnym strategicznie punktem w lewantyńskiej części Morza Śródziemnego. Krzyżowcy, którzy dotarli na wyspę razem z władcą Anglii, przynieśli tradycje i zwyczaje łacińskie, które stanęły w obliczu ugruntowanej w poprzednich stuleciach, poprzez język grecki oraz wyznanie prawosławne, kultury greckiej. Latynizacja Cypru i jego społeczeństwa miała być elementem wspierającym legitymizację pa- nowania Łacinników, którzy zastąpili bizantyńską administrację funk- cjonującą na wyspie od kilku wieków.
    Źródło:
    Perspektywy Kultury; 2017, 17, 2; 137-160
    2081-1446
    2719-8014
    Pojawia się w:
    Perspektywy Kultury
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Obraz stosunków bizantyńsko-frankijskich w listach władców merowińskich do Justyniana I. Część 1: „Posłowie”
    Autorzy:
    Bętkowski, Mateusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/640426.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
    Tematy:
    Frankowie, Bizancjum, cesarz Justynian, Merowingowie, relacje dyplomatyczne, posłowie
    Opis:
    Byzantine-Frankish Relations Portrayed in the Letters of Merovingian Monarchs to Emperor Justinian IThe following article is the first part of a broader study dedicated to diplomatic relations between Merovingian monarchs and the Byzantine Empire in the 6th century. The source texts consist of three preserved letters written by Frankish monarchs to emperor Justinian I (527–565). The first part of the article is a presentation of Byzantine envoys whose names appear in the correspondence. The author tries to disambiguate their position and identity as well as answer the question if the envoy’s status can in any way provide solid information about the relations between the two countries. The picture of the envoys emerging from the letters seems in line with canons of imperial diplomacy, even though the scarcity of sources allows only a hypothetical reconstruction of their position. Taking into consideration their status itself, one cannot affirm that they neglected the Frankish partner or that the Merovingian Empire was dependent on Byzantium
    Źródło:
    Prace Historyczne; 2014, 141, 1
    0083-4351
    Pojawia się w:
    Prace Historyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Obraz stosunków bizantyńsko-frankijskich w listach władców merowińskich do justyniana i. Część 2: „tytulatura”
    Autorzy:
    Bętkowski, Mateusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/640583.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
    Tematy:
    Frankowie, Bizancjum, cesarz Justynian, Merowingowie, relacje dyplomatyczne, tytulatura
    Opis:
    Byzantine-Frankish Relations Portrayed in the Letters Of MEROVINGIAN Monarchs yo Emperor Justinian I. Part 2: Titulature The article is the second part of the study of diplomatic relations between Merovingian kings and the Byzantine Empire in the 6th century. The sources comprise three preserved letters from Frank rulers to Emperor Justinian I (527–565). The subject of the analysis is the titulature used in the correspondence. The diplomatic protocol can provide precise information about the relations between the two countries. Various opinions have been formulated on the subject of the titulature of the above-mentioned letters, treating them either as an expression of dependence of Franks on the empire, or as a provocative manifest of their independence. Those titles which refer to family relationships (pater, filius) are supposed to confirm the theory that the concept of the “family of dynasties” was used as an instrument of Byzantine domination. The following analysis points out that those theses should be approached with caution. The titulature seems to express the recognition of the honorary superiority of Byzantium yet without renouncing political independence by the Frank rulers.
    Źródło:
    Prace Historyczne; 2014, 141, 3
    0083-4351
    Pojawia się w:
    Prace Historyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-12 z 12

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies