Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "actress" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-26 z 26
    Tytuł:
    Gabriela Zapolska– aktorka o aktorach
    Gabriela Zapolska – the actress about the actors
    Autorzy:
    Sobiecka, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/564375.pdf
    Data publikacji:
    2013-04-02
    Wydawca:
    Akademia Pomorska w Słupsku
    Opis:
    Gabriela Zapolska as an actress had been working both with professional (Kraków, Poznań, Łódź, Petersburg, Lwów) and provincial theatres (Pomorze, Wielkopolska, Kró- lestwo Polskie). She has collaborated with Jakub Apolinary Glikson, Tadeusz Pawlikowski and Ludwik Heller. From 1889 to 1895 she lived in Paris, where she was playing at the Théâtre Libre André Antoine and the Théâtre de l’Oeuvre. In 1900 she resigned from her act-ing career for the literary one. This article summarizes journalistic statements of Gabriela Zapolska about acting. They seem more interesting because they are being made by active, but artistically unfulfilled actress and playwright.
    Źródło:
    Świat Tekstów. Rocznik Słupski; 2012, 10; 201-212
    2083-4721
    Pojawia się w:
    Świat Tekstów. Rocznik Słupski
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Returning the Other
    Przywracając Inną
    Autorzy:
    Harbuziuk, Maiia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/36149916.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Irena Solska
    biografia aktorki
    polska aktorka
    kobiety w historii teatru
    actress' biography
    Polish actress
    women in theater history
    Opis:
    The author reviews Nataliya Yakubova’s monograph Irena Solska: The Burden of Unusualness (Moscow 2019) which is the result of more than ten years of work. Yakubova emphasizes that for her the past remains an “open project” to which one can (and should) return many times and her book can be seen as such “portal to the past”. The creative and life path of Irena Solska was chosen as the object of research, and its subject was defined as the “burden of unusualness” of the actress’s personality. Yakubova sees the main analytical problem in the conservation of social stereotypes about Irena Solska and diagnoses the fundamental bias, spread in Polish culture, of the myth of Irena Solska as a “demonic woman”. Therefore, the purpose of the study was the interpretation of sources, the destruction of stereotypes, and overcoming patterns of representations. The principle of interdisciplinary research allows her to consider the fate of the star actress as a phenomenon of her time, in the dynamics of complex socio-political, socio-cultural, aesthetic-technological and ideological-emancipatory changes from the late nineteenth century to the late 1930s. (Transl. S. Harbuziuk)
    Autorka recenzuje monografię Natalii Jakubowej Irena Solska: Ciężar niezwykłości (Moskwa 2019) stanowiącą efekt przeszło dziesięcioletnich badań. Jakubowa podkreśla, że przeszłość jest dla niej „otwartym projektem”, do którego można (i trzeba) wracać wielokrotnie. Jej książkę należy traktować jako tego rodzaju „bramę do przeszłości”. Przedmiotem badań stała się twórcza i życiowa droga Solskiej, temat zaś został określony jako „ciężar niezwykłości” osobowości aktorki. Jakubowa podejmuje problem społecznych stereotypów narosłych wokół aktorki, zwłaszcza powszechnego w polskiej kulturze podtrzymywania mitu Solskiej jako „kobiety demonicznej”. Dlatego głównym celem studium jest interpretacja źródeł, kwestionowanie stereotypów i przekraczanie dotychczasowych modeli reprezentacji. Interdyscyplinarne założenia pracy pozwalają ująć losy aktorskiej gwiazdy w kontekście dynamiki złożonych zmian społeczno-politycznych, społeczno-kulturowych, estetyczno-technologicznych i ideologiczno-emancypacyjnych od końca XIX wieku do późnych lat trzydziestych XX wieku. (Przeł. E. Partyga)
    Źródło:
    Pamiętnik Teatralny; 2020, 69, 3; 225-237
    0031-0522
    2658-2899
    Pojawia się w:
    Pamiętnik Teatralny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Od Połtawy do Odessy. Wiera Chołodnaja – fenomen gwiazdy kina niemego
    Autorzy:
    Roguska, Julia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1789988.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    Ukrainian actress
    star
    silent fi lm
    phenomenon
    popularity
    melodrama
    Opis:
    This article introduces the profi le of Vera Kholodnaya – a silent fi lm actress. The work of the artist, once regarded as one of the biggest stars of the Russian cinema, today is somewhat forgotten. One of the causes of Kholodnaya’s achievements is the fact that most of the fi lms with her participation have not survived to our times. After Bolsheviks came to power, the legacy of the actress, like that of many other fi lmmakers of the pre-revolutionary era, sank to oblivion. The article is an attempt to outline the most important stages of Kholodnaya’s life and artistic activity. The author focuses on the Ukrainian context of the actress’s life, which is usually ignored by researchers in their analysis. Most of them consider Kholodnaya solely a Russian actress (due to the fact that she was featured primarily in the Russian fi lm production). Her adherence to the Ukrainian culture is not only proved by her origin. The evidence of her emotional attachment to Ukraine is also proved by the fact that the last year of her life she spent in Kiev, Kharkov and Odessa performing in the theatre and cinema. The article analyses the causes of Kholodnaya’s popularity phenomenon who is often compared to today’s famous fi lm stars. This paper is an attempt to show the actress not only as «the queen of the screen» (as she was perceived by her contemporaries), but also as a remarkable woman, the inspiration for directors, actors and multitude of her admirers, for whom she was a role model.
    Źródło:
    Studia Ucrainica Varsoviensia; 2017, 5; 253-261
    2299-7237
    Pojawia się w:
    Studia Ucrainica Varsoviensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ansambl aktorski
    Actors’ ensemble
    Autorzy:
    HENDRYKOWSKI, MAREK
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/920958.pdf
    Data publikacji:
    2016-11-03
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    actor
    actress
    acting
    star
    star system
    team
    collective creation
    ensamble
    casting
    cast direction
    art of film
    semiotics
    Opis:
    The article analyses how actors’ ensembles function as an alternative to the star system of actors’ participation in film.
    Źródło:
    Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication; 2016, 19, 28; 135-146
    1731-450X
    Pojawia się w:
    Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Jestem aktorem, jestem aktorką – jestem sobą”
    „I’m an actor, I’m an actress – I’m me.”
    Autorzy:
    Pamuła, Natalia
    Szarota, Magdalena
    Usiekniewicz, Marta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/521334.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
    Tematy:
    nieopełnosprawność
    Opis:
    Rozmowa z twórczyniami i twórcami Teatru 21: Grzegorzem Brandtem,Teresą Foks, Anną Łuczak, Michałem Pęszyńskim, Aleksandrą Skotarek,Justyną Sobczyk, Martą Stańczyk, Magdaleną Świątkowską, Justyną Wielgus. Rozmowę przeprowadziła Natalia Pamuła, współpraca Magdalena Szarotai Marta Usiekniewicz.
    Źródło:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura; 2018, 10, 1; 59-70
    2083-7275
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Irena Ładosiówna - aktorka Polskiego Teatru w Stanisławowie i dziennikarka "Kuriera Stanisławowskiego" (1933-1936)
    Irena Ładosiówna - Actress of Polish Theatre in Stanisławów and Journalist of "Stanisławów Courier" (1933-1936)
    Ірена Ладось – актриса Польського театру в Станіславові та журналістка “Станіславського кур’єра” (1933-1936)
    Autorzy:
    Ciwkacz, Olga
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1048626.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-05
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Ірена Ладось
    театр
    актриса
    режисер
    журналістка
    Irena Ładosiówna
    teatr
    aktorka
    reżyser
    dziennikarka
    theatre
    actress
    director
    journalist
    Opis:
    Artykuł poświęcony jest działalności artystycznej Ireny Ładosiówny, aktorki i reżyserki, podczas jej pracy na scenie Polskiego Teatru im. Stanisława Moniuszki w Stanisławowie w latach 1933-1937, gdzie odnosiła duże sukcesy zarówno jako odtwórczyni różnorodnych ról scenicznych, jak też reżyser odpowiedzialny za koncepcję oraz przygotowanie całości spektaklu. Ponadto Ładosiówna prezentowana jest jako felietonistka „Kuriera Stanisławowskiego”. Podstawowym źródłem informacji pozostają artykuły prasowe dotyczące działalności stanisławowskiego teatru oraz felietony autorstwa Ładosiówny z lat 1933-1936.
    Дана стаття присвячена спробі висвітлення художньої діяльності Ірени Ладось, акторки та режисера. Увага автора статті зосередженя на період 1933-1937, коли польська актриса працювала на сцені Польського театру ім. Станіслава Монюшка в Станіславові, в якому не тільки успішно виконувала різці сценічні ролі, а також виправдалась як режисер, відповідальний за концепцію та підготовку театральної вистави. Крім того стаття представляє Ірену Ладось як автора фейлетонів, що друкувались у тодішньому “Станіславському кур’єрі” („Kurier Stanisławowski”). Основним джерелом інформації авторка використовує статті, що торкаються діяльності Станіславівського театру, а також фейлетони І. Ладось з 1933-1936 рр.
    The article is devoted to the theatrical career of Irena Ładosiówna, actress and director, during her stint on the stage of the Stanisław Moniuszko Polish Theatre inStanisławów in 1933-1937, where she was successful as a versatile actress playing a wide variety of roles, as well a director responsible for entire productions. Moreover, Miss Ładoś is presented here also as a columnist for The Stanisławów Courier. Her profile is based on press articles concerning the Stanisławów theatre in 1933-1937 and her own columns from the period.
    Źródło:
    TEKA Komisji Polsko-Ukraińskich Związków Kulturowych; 2018, 5, 13; 109-125
    1733-2249
    Pojawia się w:
    TEKA Komisji Polsko-Ukraińskich Związków Kulturowych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Caterina Bresciani, l’Ircana famosa
    Caterina Bresciani, "Famous Ircana"
    Autorzy:
    Dygul, Jolanta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/446339.pdf
    Data publikacji:
    2019-11-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    commedia dell’arte
    Venetian theatre
    actress
    role typology
    Persian trilogy
    Commedia dell’Arte
    teatro veneziano
    attrice
    tipologia del ruolo
    trilogia persiana
    Opis:
    While writing for the Venetian stage, Carlo Goldoni adhered to the requirements of the commedia dell’arte theatre, and thanks to his successful cooperation with actors, he gradually introduced changes to the ossified convention. The comedian-playwright wrote many of his texts for particular performers, using their personal qualities, stage experience, interpersonal relations within the team, and even biographies. Caterina Bresciani is an actress with whom Goldoni worked for as many as 10 theatre seasons, from 1753 to 1762, yet Goldoni does not mention much about her in his memoirs. To her, he owes his greatest stage success in Venice, La sposa persiana (1753), and two subsequent episodes of the story of the wild slave of Ircana. The aim of this article is to analyse the new typology of a female role, created for her first female performer, as well as to examine the performative traces hidden in the texts that will allow us to recreate the Bresciani style of acting.
    Carlo Goldoni si adattò alle esigenze del teatro dell’arte e grazie alla collaborazione con valenti comici, muniti di eccellenti doti interpretative, introdusse dei cambiamenti nella tradizionale convenzione. L’autore scrisse molte commedie per degli attori concreti sfruttando la loro indole, l’esperienza professionale, le relazioni interpersonali all’interno della compagnia e perfino la loro biografia. Caterina Bresciani, attrice fiorentina che per 10 stagioni, dal 1753 al 1762, collaborò con Carlo Goldoni, nelle sue memorie compare poco. A lei l’autore dovette il suo più grande successo scenico, ossia La sposa persiana (1753) e altri due episodi della fortunata storia. L’obiettivo dell’intervento è indagare la nuova tipologia del personaggio – concepito su misura per la Bresciani – presente nella famosa trilogia dell’Ircana (La sposa persiana, Ircana in Julfa, Ircana in Ispaan) e cercare le tracce performative della prima interprete del ruolo sparse nel testo.
    Źródło:
    Italica Wratislaviensia; 2019, 10.2; 135-146
    2084-4514
    Pojawia się w:
    Italica Wratislaviensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Aleksandra Śląska jako Hedda Gabler
    Aleksandra Śląska as Hedda Gabler
    Autorzy:
    Cebera, Marta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/955682.pdf
    Data publikacji:
    2014-11-03
    Wydawca:
    Akademia Pomorska w Słupsku
    Tematy:
    Teatr Telewizji, aktorka Ibsenowska, adaptacja telewizyjna, teatr tradycyjny, trans-formacja aktorska
    TVP Theatre, Ibsen’s actress, TV adaptation, traditional theatre, actor’s transformation
    Opis:
    The article focuses on an analysis of Aleksandra Śląska acting in TVP Theatre play Hedda Gabler (1974) directed by Jan Świderski. By taking part in this artistic undertak-ing, the actress joined the circle of outstanding Ibsen’s actors such as: Karol Adwen-towicz, Irena Solska, Anna Gostyńska or Wanda Siemaszkowa. Śląska, who played gen-eral’s daughter, was prepossessed by character’s ambiguity, intellectual and personal cu-riousness. The actress also saw the timeliness of Ibsen’s drama in regards to emancipa-tion of emotions. Świderski adapted the play written in 1890, referring to an idea of the traditional theater. He perfectly projected the elements of scenography and props, rele-vant from actor’s transformation point of view. Moreover, the director often used a character setup typical for stage theatre – facing forwards to the camera and backwards to the interlocutor. The author of this article points out both perfect changes to Ibsen’s text and the actress’ utilization of interpretation strategy – restrained and hushed play. By nuances, transmitted through an all seeing eye of the camera, she creates an internally rich character.
    Źródło:
    Świat Tekstów. Rocznik Słupski; 2014, 12; 93-105
    2083-4721
    Pojawia się w:
    Świat Tekstów. Rocznik Słupski
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Storie di emancipazione: Virginia Ramponi Andreini (1583–1631) dal suocero al marito
    Emancipation Stories: Virginia Ramponi Andreini (1583–1631) from Her Father-in-Law to Her Husband
    Autorzy:
    Besutti, Paola
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/446558.pdf
    Data publikacji:
    2019-11-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    actress
    female singers
    opera
    emancipation
    law
    attrici
    cantanti donne
    emancipazione
    diritto
    Opis:
    Numerous notarial deeds are kept in the State Archive of Mantua, involving some of the most famous comedians of the 17 th century. Piermaria Cecchini (Frittellino); Francesco Andreini and his sons Domenico and Giacinto; Giovan Battista (Lelio) with his son Pietro Enrico; Tristano Martinelli; and others used notaries for wills, sales contracts, debt reduction, inventories of assets, and dowries. Some of these documents also involve the women of the Andreini family: Lavinia (sister Fulvia), Caterina (perhaps sister Clarastella), Virginia Ramponi Andreini (Florinda). In particular, an emancipation deed (1620) indirectly affected Virginia (Genoa, 1583? – before 17 November 1631), the first wife of Giovan Battista Andreini. On the basis of document analysis, two perspectives are explored: Virginia’s peculiar contribution to the activities of the family, also from an economic point of view; and the status of women with regards to emancipation, which must be understood from a legal point of view that was patriarchal and defensive of property. The article thus becomes an opportunity to reflect, starting from Virginia but gazing even beyond, on the condition of women who were active in the theatrical and musical world between jurisprudence, artistic professions, economic heritage, and daily life. In conclusion, through some selected examples (the concerto delle dame of Ferrara, Adriana Basile, Margherita Salicola, Antonia Merighi), the theme of emancipation throughout the 17 th century is analysed, a period when women singers successfully populated the new operatic market. As the law remained unchanged, these women experimented with different strategies to protect their own person and assets.
    Nell’archivio di stato di Mantova sono conservati numerosi atti notarili, che coinvolgono alcuni fra i più famosi comici del Seicento. Piermaria Cecchini (Frittellino), Francesco Andreini e i suoi figli Domenico e Giacinto, Giovan Battista (Lelio) con suo figlio Pietro Enrico, Tristano Martinelli e altri, ricorsero ai notai per i loro testamenti, contratti d’acquisto e vendita, liberazione da crediti, inventari di beni e doti. Alcuni di quegli atti interessano anche i membri femminili della famiglia Andreini: Lavinia (suor Fulvia), Caterina (forse suor Clarastella), Virginia Ramponi Andreini (Florinda). In particolare, un atto di emancipazione (1620) toccò indirettamente Virginia (Genova, 1583 – ?, ante 17 novembre 1631), prima moglie di Giovan Battista Andreini. Sulla base dell’analisi del documento, vengono trattate due prospettive: il peculiare contributo di Virginia alle attività della famiglia anche sotto il profilo economico; lo stato delle donne nei confronti dell’emancipazione, intesa sotto il profilo giuridico che era patriarcale e difensivo dei patrimoni. Il documento diviene quindi occasione per riflettere, partendo da Virginia ma spingendo poi lo sguardo oltre, sulla condizione delle donne attive nel mondo teatrale e musicale fra giurisprudenza, professioni artistiche, patrimoni economici e vita quotidiana. In conclusione, attraverso alcuni selezionati esempi (il concerto delle dame di Ferrara, Adriana Basile, Margherita Salicola, Antonia Merighi), il tema dell’emancipazione viene osservato in tutto il Seicento, quando le cantanti donne popolavano il nuovo mercato operistico con successo, anche economico. Poiché la legge era rimasta invariata, esse sperimentarono diverse strategie per tutelare la propria persona e i propri patrimoni.
    Źródło:
    Italica Wratislaviensia; 2019, 10.2; 65-83
    2084-4514
    Pojawia się w:
    Italica Wratislaviensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Praktyczne doświadczenie pracy z intymnością w filmie. Perspektywa aktorki
    Practical experience of working with intimacy in film. The perspective of an actress
    Autorzy:
    Malecka, Adrianna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2164340.pdf
    Data publikacji:
    2022-12
    Wydawca:
    Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu
    Tematy:
    intimacy coordinator
    intimate scenes
    coordination of the intimate scenes
    working with nudity in a movie
    safe space
    consent
    Opis:
    The article presents an excerpt from a master’s thesis entitled ‘Intimacy in the acting profession. Methods of safe working in the light of the growing use of intimacy coordination’ and is an attempt at describing and analysing the author’s experience of working with intimate content in her practice to date, using the example of working on the lead role of Rita in the short film ‘These Damn Peonies’ telling the story of a young woman searching for her orgasm. An intimacy coordinator was not hired for this project, and there were difficult situations for the author, but also for the entire production team, during the filming of the numerous intimate scenes. The author describes the individual shooting days and reflects on how specific issues of working with intimacy should be resolved based on foreign literature on the subject and on techniques learned in workshops with intimacy coordinator Vanessa Coffey, one of the founders of The Intimacy Practitioners’ Guild EU/UK.
    Źródło:
    Didaskalia. Gazeta Teatralna; 2022, 172; 50-83
    2720-0043
    Pojawia się w:
    Didaskalia. Gazeta Teatralna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pod maską wiktoriańskiej kobiecości. Kulturowe implikacje przedstawień Heleny Modrzejewskiej w prasie amerykańskiej (1877–1909)
    Autorzy:
    Wawrzyczek, Irmina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2040946.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Helena Modrzejewska/Modjeska
    actress
    Victorian „true womanhood”
    „the New Woman”
    feminism
    penny press
    media image
    America
    aktorka
    wiktoriański ideał kobiecości
    „Nowa Kobieta”
    feminizm
    „prasa groszowa”
    wizerunek medialny
    Ameryka
    Opis:
    Helena Modrzejewska, professionally known also as Modjeska, a renowned Polish-American theatre actress of the second part of the 19th century, lived and performed in the USA in the years 1876–1909. She became an object of interest to the American press soon after her debut in 1877 and stayed in the media spotlight till her death. The present study in cultural and women’s history examines Modjeska’s abundant newspaper reports, notices, stories and reviews in the context of emerging American feminism. Employing content and topical analysis of randomly-selected texts published about her at three different points of time, two parallel yet contradictory femininities have been identified as parts of her mediated identity: an embodied ideal of Victorian „true womanhood” and a genuine New Woman of the fin de siècle. Although Modjeska was keeping up the conventional facade of a perfect gentlewoman for the sake of publicity, her activities were nevertheless consistently subverting the patriarchal codes authorising it. Whether she intended it or not, her media presence moved her to the forefront of feminist ferment in America.
    Helena Modrzejewska, wybitna polska i amerykańska aktorka, zamieszkała i występowała w USA w latach 1877–1909 pod scenicznym nazwiskiem Modjeska. Stała się obiektem zainteresowania prasy amerykańskiej wkrótce po debiucie w roku 1877. Jako gwiazda teatru i celebrytka, do śmierci pozostawała w centrum uwagi tego pierwszego amerykańskiego środka masowego przekazu. Niniejsze studium z pogranicza historii kultury i historii kobiet pokazuje wyniki badań różnego rodzaju doniesień prasy amerykańskiej dotyczących Modrzejewskiej i interpretuje je w historycznym kontekście kształtowania się wczesnego ruchu feministycznego w USA. Badanie metodą tematycznej analizy treści losowo wybranych próbek bardzo licznie zachowanych tekstów prasowych z trzech różnych lat życia aktorki pozwoliło na rozpoznanie dwu równolegle występujących, lecz przeciwstawnych wzorców kobiecej tożsamości w jej wizerunkach na łamach prasy. Pierwszy z nich, aprobowany przez Modrzejewską jako element wiodący jej prasowych kampanii promocyjnych, to ideał wiktoriańskiej kobiecości; drugi, pośrednio wyłaniający się z badanych tekstów, to autentycznie wyzwolona „Nowa Kobieta” przełomu XIX i XX w. Chociaż Modrzejewska do końca życia kreowała publicznie swój wizerunek strażniczki wiktoriańskich cnót kobiecych, to doniesienia o jej zawodowych poczynaniach i stylu życia przeczyły bezustannie ograniczeniom nakładanym na kobiety przez system patriarchalny. W ten sposób regularna obecność Modrzejewskiej na stronach gazet postawiła ją w awangardzie amerykańskiego feminizmu.
    Źródło:
    Res Historica; 2021, 52; 237-256
    2082-6060
    Pojawia się w:
    Res Historica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Due regine per un’attrice: Maria Stuarda e Elisabetta I nell’interpretazione di Adelaide Ristori
    Two Queens for an Actress: Mary Stuart and Elizabeth I Played by Adelaide Ristori
    Autorzy:
    Simoncini, Francesca
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/446314.pdf
    Data publikacji:
    2019-11-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    Adelaide Ristori
    acting
    dramaturgy
    Mary Stuart
    Elizabeth I
    recitazione
    drammaturgia
    Maria Stuarda
    Elisabetta I
    Opis:
    The essay analyses some scenes from Friedrich Schiller’s Mary Stuart and from Paolo Giacometti’s Queen Elizabeth I of England, performed by Adelaide Ristori. Through a careful comparison between textual sources (memoirs, scripts, testimonies) and iconographic sources (paintings, photographs, engravings), the scene movements and gestures used by the great actress are reconstructed.
    Il saggio analizza alcune scene di Maria Stuarda di Friedrich Schiller e di Elisabetta I regina d’Inghilterra di Paolo Giacometti interpretate da Adelaide Ristori. Attraverso un’attenta comparazione tra fonti testuali (memorie, copioni, testimonianze) e fonti iconografiche (quadri, fotografie, incisioni) vengono ricostruiti i movimenti di scena e la gestualità usati dalla Grande Attrice per delineare e rendere scenicamente i caratteri e le psicologie delle due regine rivali.
    Źródło:
    Italica Wratislaviensia; 2019, 10.2; 223-237
    2084-4514
    Pojawia się w:
    Italica Wratislaviensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Diana, Aurelia e le altre: attrici e capocomiche dell’ultimo duca di Mantova
    Diana, Aurelia and the Others: Actresses and Leaders of the Last Duke of Mantua
    Autorzy:
    Zaccaria, Michela
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/446377.pdf
    Data publikacji:
    2019-11-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    actress
    commedia dell’arte
    Ferdinando Carlo Gonzaga-Nevers
    leader
    theatrical market
    attrice
    Commedia dell’Arte
    capocomica
    mercato teatrale
    Opis:
    This article introduces the activity of artistic directors Teresa Costantini, Angela Paghetti, and Colomba Coppa in the service of Ferdinando Carlo Gonzaga-Nevers, their generous patron and the last Duke of Mantua. Referencing studies that were initiated 30 years ago in the field of musicology and using recent historical research and archival sources, the essay highlights the artistic, organisational, and management responsibilities of commedia dell’arte directors. It reconstructs their relations with Ferdinando Carlo, ducal agents, and the Gonzaga court, while also focussing on their relations with Venetian Grimani impresarios, with whom the Duke of Mantua had established a lasting and generous collaboration. Performing women, prejudicially equated with prostitutes and beneficiaries of gifts and privileges, were depictions of love and glory for a discredited prince, whose array of artists was, however, amongst the most dense and dynamic in Italy. Actresses progressively moved away from the codes of courtliness and, as professionals registered and paid with money, they came to have strong bargaining power and levels of autonomy. However, they were subjected to rules and obligations, especially in Venice, where theatre owners made spaces available only to companies under the protection of the princes who were politically aligned with the Serenissima. During the years of the so-called Spanish succession war, Diana, Aurelia, and the others moved between Venice, Mantua, and Casale, where Ferdinando Carlo had moved after the blockade of Mantua, accompanied by a colourful procession of women, musicians, and commedia actors. Through theatrical misadventures mingled with military manoeuvres in Mantuan territory, and via changes of destination, programme, or repertoire, we read the story of a duchy that had lost its identity and of a rapidly changing theatrical market.
    Il contributo presenta l’attività delle capocomiche Teresa Costantini, Angela Paghetti, Colomba Coppa al servizio di Ferdinando Carlo Gonzaga-Nevers, ultimo duca di Mantova e generoso mecenate. Sulla linea di studi iniziati trenta anni fa sul versante musicologico e delle recenti ricerche storiche, il saggio, condotto su fonti d’archivio, mette in evidenza le responsabilità di ordine artistico, organizzativo e gestionale delle capocomiche della Commedia dell’Arte e ricostruisce da un lato i loro rapporti con Ferdinando Carlo, gli agenti ducali e la corte gonzaghesca; dall’altro con gli impresari veneziani Grimani, con i quali il duca di Mantova aveva stabilito una duratura e generosa collaborazione. Le donne di spettacolo, pregiudizialmente equiparate alle prostitute e beneficiarie di regali e di privilegi, erano raffigurazioni d’amore e di gloria per un principe screditato, la cui schiera di artisti fu però fra le più folte e dinamiche d’Italia. Le attrici si allontanarono progressivamente dai codici della cortigianeria e in qualità di professioniste scritturate e retribuite in denaro vantarono forte potere contrattuale e margini di autonomia; ma furono sottoposte a regole e obblighi soprattutto a Venezia, dove i proprietari dei teatri rendevano disponibili gli spazi solo alle compagnie sotto la protezione dei prìncipi politicamente allineati con la Serenissima. Durante gli anni della cosiddetta guerra di successione spagnola, Diana, Aurelia e le altre si mossero fra Venezia, Mantova e Casale, dove Ferdinando Carlo si era trasferito dopo il blocco di Mantova accompagnato da un variopinto corteggio di donne, musicisti e commedianti. Le disavventure teatrali si incrociarono con le manovre militari nel territorio mantovano e dietro i cambi di destinazione, di programma o di repertorio leggiamo in filigrana la storia di un ducato che aveva smarrito la propria identità e di un mercato teatrale in rapida trasformazione.
    Źródło:
    Italica Wratislaviensia; 2019, 10.2; 103-117
    2084-4514
    Pojawia się w:
    Italica Wratislaviensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Opiekunka dyktatora. Losy Heleny Kirkorowej (1828–1900) w Powstaniu Styczniowym i na zesłaniu syberyjskim
    Guardian of the dictator. The fate of Helena Kirkorova (1828–1900) in the January Uprising and Siberian exile
    Autorzy:
    Noiński, Emil
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/687695.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Helena Kirkorowa
    aktorka
    powstanie styczniowe
    zesłanie syberyjskie
    actress
    January Uprising
    Siberian exile
    Opis:
    Helena from Majewski Kirkorowa was an actress of the Vilnius and Krakow scene. She started her career in Vilnius. After marrying Adam Honory Kirkor, archaeologist, publisher, publicist, editor and theater critic, she got involved in an affair with the poet Ludwik Kondratowicz (Władysław Syrokomla). After parting with her husband, she came to Krakow, where she performed in the theater of Juliusz Pfeifra. Then she came to Warsaw. She was quickly involved in conspiracy. There was a courier of the National Government, transporting messages and commands across the border. Romuald Traugutt, the last dictator of the January Uprising, was arrested in her apartment at Smolna Street in Warsaw. She was soon imprisoned and Kirkorowa. The court sentenced her to settle in Siberia with the deprivation of all rights, which soon turned into eight years of hard work. In August 1864, Kirkorowa was deported to Siberia. During the exile, she married Antoni Pióro. After returning from exile, she lived in Vitebsk, where she died on January 5, 1900.
    Źródło:
    Studia z Historii Społeczno-Gospodarczej XIX i XX Wieku; 2017, 17; 77-90
    2450-6796
    Pojawia się w:
    Studia z Historii Społeczno-Gospodarczej XIX i XX Wieku
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Teatralne role Edith Piaf
    Edith Piaf’s Theatrical Roles
    Autorzy:
    Gajos, Mieczysław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/29519881.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Edith Piaf
    Jean Cocteau
    teatr francuski XX wieku
    aktorka teatralna
    20th-century French theater
    theater actress
    Opis:
    Artykuł prezentuje Edith Piaf nie tylko jako jedną z największych ikon francuskiej kultury XX wieku, lecz także jako aktorkę teatralną i filmową, dla której powstawały dramaty i scenariusze. Jej osiągnięcia aktorskie są imponujące, choć wielbiciele nadal kojarzą ją głównie z karierą wokalną. Artykuł ma na celu przedstawienie Edith Piaf jako aktorki teatralnej. Przedstawienia, w których wystąpiła, zostały ujęte diachronicznie i analitycznie. Uwzględniono nie tylko stworzone specjalnie dla Piaf przez dramatopisarza Jeana Cocteau czy librecistę Marcela Acharda sztuki, w których występowała na scenie, ale także adaptacje radiowe, w których można było ją usłyszeć. Ponadto artykuł omawia opinie na temat aktorstwa Piaf, w tym te opublikowane w prasie francuskiej.
    This article presents Edith Piaf not only as one of the greatest icons of French culture in the 20th century, but also as a theatrical and film actress who had dramas and movie scenarios written specifically for her. Her acting accomplishments are impressive, even though in the minds of her fans she is still associated mostly with her singing career. The article aims at presenting Edith Piaf as a theatre actress. The productions in which Edit Piaf performed as an actress are presented from a diachronic and analytical perspective. Not only the plays written especially for Piaf by dramaturge Jean Cocteau and librettist Marcel Achard, in which she performed on stage, but also radio dramas in which she played have been taken into account. In addition, the study discusses the opinions about Piaf’s acting artistry, including those published in the French press.
    Źródło:
    Pamiętnik Teatralny; 2016, 65, 1/2; 225-239
    0031-0522
    2658-2899
    Pojawia się w:
    Pamiętnik Teatralny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dopo l’Ottocento delle attrici, qualche punto fermo sulle attrici italiane del Novecento
    After the 1800’s, “Century of Actresses”, a Few Core Points on Italian Actresses in the 1900’s
    Autorzy:
    Mariani, Laura
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/446418.pdf
    Data publikacji:
    2019-11-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    19 th century
    20 th century
    theatre
    actress
    history of women
    Ottocento
    Novecento
    teatro
    attrice
    storia delle donne
    Opis:
    Critical studies on the theatre from the 19 th and 20 th centuries, even founding ones, are limited as they do not include a gender category – a paradox in a space where bodies are central. The actresses, in fact, give life to different stories, which allow for the enrichment of historical-critical reconstructions. Given the vastness of the topic, this article aims to identify some fundamental turning points. We begin with the legacy of the 19 th century, rich from both a linguistic and a historical-critical viewpoint; the article moves on to the post-Duse period, which saw, on the one hand, the birth of the actor-artist’s Italian specificity and, on the other, the crisis of female leaders of theatre companies; then, the article discusses the birth of Italian theatre direction in the period following the Second World War and the reaction of a few actresses, like Anna Magnani, who aimed to re-create the reality that was to be reclaimed by the history of theatre. Finally, the article explores the breakdown caused by the New Theatre and even calls into discussion the word for “actress”, with overlaps in the fields of theatre direction and dramaturgy.
    Gli studi critici sul teatro dell’ 800 e del 900, anche quelli fondativi, hanno il limite di non usare la categoria di gender: un paradosso in un ambito in cui il corpo è centrale. Le attrici infatti danno vita a storie diverse, che permettono di arricchire le ricostruzioni storico-critiche. Data l’ampiezza del tema, il saggio punta sull’individuazione di alcuni snodi fondamentali: il lascito ottocentesco, ricco sia dal punto di vista del linguaggio che da quello socio-culturale; il dopo-Duse, che registra da un lato la nascita della specificità italiana dell’attore-artista e, dall’altro, la crisi del capocomicato femminile; la nascita della regia italiana nel secondo dopoguerra e la reazione di alcune attrici che puntano sulla ri-creazione della realtà, come Anna Magnani, che va riconquistata alla storia del teatro; la rottura operata dal Nuovo teatro e la messa in discussione sin della parola attrice, con sconfinamenti nei campi della regia e della drammaturgia.
    Źródło:
    Italica Wratislaviensia; 2019, 10.2; 195-222
    2084-4514
    Pojawia się w:
    Italica Wratislaviensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    La diva gentile. Soava Gallone nelle riviste cinematografiche italiane dal 1915 al 1925
    The “Diva gentile”. The Actress Soava Gallone in Italian Cinema Magazines from 1915 to 1925
    Autorzy:
    Simeone, Marialaura
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/446381.pdf
    Data publikacji:
    2015-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    Soava Gallone
    Diva film
    critical reception
    Italian cinema
    Italian film magazines
    Diva-film
    ricezione critica
    cinema italiano
    riviste cinematografiche italiane
    Opis:
    This article illustrates the critical reception of Soava Gallone, born Stanislava Winawer, according to Italian movie magazines between 1915 and 1925. The career of the Polish actress, who settled in Italy in 1911, developed especially during the golden age of the “Diva-Film”, a proper Italian film genre that focuses attention on female roles and on the characters that they play, of Symbolist and Dannunzian derivation. The actress’ approach to her craft was a far cry from the canons of the “divas” of that time, who were characterised by languid gazes and mannered poses. While Lyda Borelli, Francesca Bertini, Pina Menechelli played mainly “femmes fatales”, Soava Gallone preferred more reassuring characters whose seductive implications were often derived from the cruelty of the male characters. In Avatar (Carmine Gallone, 1915), Gallone played a loyal wife; in Senza Colpa! (Carmine Gallone, 1915), she played an innocent woman forced to defend herself from an attempted rape with homicide; in La Chiamavano Cosetta (Eugenio Perego, 1917), she portrayed a woman pushed to false desires for luxury and wrongful wishes, having been ripped from her simple world. Finally, in Il Bacio di Cyrano (1919), Maman Poupée (1919), Amleto e il Suo Clown (1920) and Marcella (1921), she consistently portrayed the same type of character: a gentle woman with angelic features. Even the public image she tried to build for herself was that of a reassuring, smart and cultured woman. The photographs depicting her never showed her in poses as seductive as those of Menechelli or Bertini, and for the majority of the columnists of the Italian press of those years, Soava Gallone was described as “the pale blonde creature”, “the beautiful, simple and spontaneous [one]”, the “gentle and pleasing interpreter”.
    Il mio intervento intende illustrare la ricezione di Soava Gallone, nata Stanislawa Winawer, attraverso le riviste cinematografiche italiane tra gli anni 1915-1925. La carriera dell’attrice polacca, trapiantata in Italia nel 1911, si sviluppa soprattutto durante il periodo d’oro del “Diva-Film”, un vero e proprio genere cinematografico italiano che si concentra sulle interpreti femminili e sui personaggi che queste interpretano, di derivazione simbolista e dannunziana. L’attrice si caratterizza per un atteggiamento ben diverso rispetto ai canoni delle “dive” del tempo, tutte occhi languidi e pose manierate. Lyda Borelli, Francesca Bertini, Pina Menechelli interpretano soprattutto ruoli da femme fatale, Soava Gallone, invece, preferisce personaggi più rassicuranti, i cui risvolti seduttivi sono spesso derivati dalla crudeltà dei personaggi maschili. In Avatar (Carmine Gallone, 1915) è una moglie fedelissima, in Senza colpa! (Carmine Gallone, 1915) una creatura innocente costretta a difendersi da una tentata violenza con l’omicidio, in La chiamavano Cosetta (Eugenio Perego, 1917) viene spinta al lusso e a desideri sbagliati perché strappata dal suo mondo ingenuo. E ancora in Il bacio di Cyrano (1919), Maman Poupèe (1919), Amleto e il suo clown (1920), Marcella (1921), il suo è sempre un personaggio delicato e dai tratti angelici. Anche l’immagine pubblica che cerca di costruirsi è quella di una donna rassicurante, intelligente e colta. Le fotografie che la ritraggono non la mostrano mai nelle pose seduttive di una Menechelli o di una Bertini e per la maggior parte degli articolisti della stampa italiana di quegli anni, Soava Gallone è “la tenue bionda creatura”, “la bellissima, semplice e spontanea”, la “gentile e soave interprete”.
    Źródło:
    Italica Wratislaviensia; 2015, 6; 239-252
    2084-4514
    Pojawia się w:
    Italica Wratislaviensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Aktorka, archetyp, amnezja. Na marginesie „Persony” Bergmana
    The Actress, the Archetype, the Amnesia: On the Margins of Bergman’s “Persona”
    Autorzy:
    Nadgrodkiewicz, Grzegorz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31341199.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Ingmar Bergman
    Carl Gustav Jung
    Elisabet Vogler
    archetyp
    amnezja
    archetype
    amnesia
    Opis:
    Nadgrodkiewicz prezentuje interpretację jednego ujęcia z filmu Ingmara Bergmana Persona (1966) – ujęcia ukazującego aktorkę Elisabet Vogler w chwili porzucenia roli w przedstawieniu Elektry i moment jej tajemniczego zamilknięcia na scenie. Według autora traumatyczne doświadczenie Elisabet można analizować w kontekście psychologii głębi Carla Gustava Junga, a zwłaszcza w odniesieniu do proponowanej przez niego koncepcji oddziaływania wiecznotrwałych archetypów. Egzystencjalne doświadczenie Vogler zostaje ponadto zestawione z przypadkami utraty pamięci dokonującymi się w trakcie spektaklu, które w swoich wspomnieniach opisują Krystyna Janda i Helena Modrzejewska. W oparciu o zachodzące tu analogie Nadgrodkiewicz wysuwa wniosek, że aktorskie doświadczenie amnezji i wiążącego się z nią milczenia może być efektem porażenia mocą starodawnego archetypu, który według Junga preegzystuje w nieświadomości kolektywnej, a w świadomości ujawnia się dopiero w procesie tworzenia dzieła sztuki.
    Nadgrodkiewicz presents an interpretation of one shot from the film by Ingmar Bergman Persona (1966) - the shot showing the actress Elisabet Vogler at the time of abandoning the role in the performance of Electra and the moment of her mysterious silence on the stage. According to the author, Elisabet’s traumatic experience can be analysed in the context of the depth psychology of Carl Gustav Jung, and especially in relation to the concept of the impact of the everlasting archetypes proposed by him. Vogler’s existential experience is also compared with the cases of memory loss occurring during the performance, which Krystyna Janda and Helena Modrzejewska describe in their memoirs. Using the analogies that are taking place here, Nadgrodkiewicz concludes that the actor’s experience of amnesia and the silence connected with it can be attributed to the effect of being struck down with the power of the ancient archetype, which according to Jung exists in the collective unconscious and which reveals itself in the process of creating a work of art.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2017, 100; 213-221
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Maria Zarębińska-Broniewska (1904–1947). Aktorka, pisarka, więzień Oświęcimia
    Maria Zarębińska Broniewska (1904–1947). Actress, writer, prisoner of Auschwitz
    Maria Zarębińska-Broniewska (1904–1947). Autorin, Schriftstellerin, eine Gefangene im KZ-Lager Oświęcim
    Maria Zarębińska-Broniewska (1904–1947), auteur, écrivain, prisonnière d’Oświęcim
    Мария Заренбиньска-Броневска (1904–1947). Автор, писатель, узница Освенцима
    Autorzy:
    Uljasz, Adrian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/968211.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Opis:
    Maria Zarębińska-Broniewska, the wife of Władysław Broniewski, a poet, was an actress, performing during the period of „2nd Republic” on stages of Wilno, Radom, Katowice and Warszawa. She also gained film experience by playing a few small parts in Polish films. At the outset of World War II she was performing in Lviv, then under Soviet occupation. Later she resided in the area occupied by Germans and was the prisoner of Auschwitz and Ravensbrück–Altenburg camps. After the liberation she performed in Polish Army Theater in Lodz. She died as a result of health problems caused by her stay in camps. She left us her literary work, of high historic, esthetic and educational value, published after World War II, such as a children’s book Children of Warszawa, a novel on Holocaust and the support provided by Poles to persecuted population, and Stories from Auschwitz, with autobiographic themes, addressed to adults.
    Źródło:
    Przegląd Nauk Historycznych; 2014, 13, 1
    1644-857X
    2450-7660
    Pojawia się w:
    Przegląd Nauk Historycznych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Schodząc ze sceny” – życie prywatne artystki scenicznej Sylwii Jutkiewiczowej w wierszach Karola Estreichera Starszego
    Leaving the stage – the Private Life of the Actress Sylwia Jutkiewicz in the Poetry of Karol Estreicher The Elder
    Autorzy:
    Kurek, Beata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/571076.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Biblioteka Jagiellońska
    Tematy:
    Cracow
    nineteenth century
    Cracow theatre
    Karol Estreicher
    Sylwia Jutkiewicz
    sources
    poetry
    Kraków
    XIX wiek
    teatr krakowski
    źródła
    poezja
    Opis:
    This article is based on a manuscript of the bibliographer and the director of the Jagiellonian Library, Karol Estreicher (1827–1908) from the collection of the Society of Fine Arts Friends in Cracow. These poems are collected in a volume entitled Leaving the Stage and they portray the theatre life of the actress Sylwia Jutkiewicz (born on 15th June 1871). They are excellent evidence of the dependence of actors on both their environment and the management of the theatre, and also of the life behind the scenes. The poems are preceeded by letters from authors and theatre critics to whom Karol Estreicher sent the manuscript in order to obtain their opinions about it. The described material as a whole is an interesting contribution to the history of the nineteenth century Cracow theatre.
    Źródło:
    Biuletyn Biblioteki Jagiellońskiej; 2012, 62; 167-180
    0006-3940
    2450-0410
    Pojawia się w:
    Biuletyn Biblioteki Jagiellońskiej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wydawnicze losy dziennika Heleny Modrzejewskiej
    A publishing history of the diary
    Autorzy:
    Kędziora, Alicja
    Orzechowski, Emil
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/32084576.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Helena Modrzejewska
    dziennik
    aktorka
    historia teatru
    teatr w XIX wieku
    Helena Modjeska
    diary
    actress
    theatre history
    19th century theatre
    Opis:
    Dziennik Heleny Modrzejewskiej publikowany był kilkukrotnie w różnych wariantach, w całości bądź we fragmentach (m.in. w „Czasie”, „Kierunkach”, „Teatrze” oraz monografiach M.M. Coleman oraz J. Szczublewskiego) obrósł w liczne nieścisłości edytorskie i redakcyjne. Opublikowane w „Pamiętniku Teatralnym” teksty są zestawieniem trzech głównych edycji Dziennika – oryginału drukowanego za rękopisem, wraz z uwzględnieniem późniejszych uwag i poprawek, pierwszej polskiej publikacji w „Czasie” w 1910 roku oraz edycji w j. angielskim, zamieszczonej w Fair Rosalind: the American Career of Helena Modjeska M.M. Coleman (1969). Diariusz został opatrzony komentarzami dotyczącymi samej jego treści: opisywanych przez Modrzejewską wydarzeń pierwszych sześciu tygodni 1893 roku, pojawiających się w nich postaci, ich relacji z aktorką, przedstawień i sztuk teatralnych, jak również wydawniczych losów Dziennika.
    Helena Modrzejewska's diary was published several times in several variants, both in whole and in fragments (including the excerpts published in the Polish magazines such as Czas, Kierunki, Teatr and in monographs by Marion M. Coleman and Józef Szczublewski), Modrzejewska's diary has become ridden with numerous editorial inaccuracies. The text currently published in Pamiętnik Teatralny is a compilation of the three major editions of the Diary: the original based on the manuscript, including later comments and corrections, the first Polish publication in Czas, 1910, and its edition in English, published in M. M. Coleman’s Fair Rosalind: The American Career of Helena Modjeska (1969). The current edition is annotated with regard to its content: the events of the first six weeks of 1893, people described by Modrzejewska and their relationship with the actress, performances and theatrical plays, as well as the publishing history of the diary.
    Źródło:
    Pamiętnik Teatralny; 2019, 68, 1; 90-97
    0031-0522
    2658-2899
    Pojawia się w:
    Pamiętnik Teatralny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Performed Biography, or Stage Play of/with an Actress’s Life Archive: A Case Study
    Biografia performowana, czyli sceniczna gra (z) archiwum życia aktorki: Studium przypadku
    Autorzy:
    Popczyk-Szczęsna, Beata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/30147334.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    biografia
    archiwum
    performatywność
    autotematyzm
    reenactment
    biography
    archive
    performativity
    autothematicism
    Opis:
    Artykuł dotyczy kwestii reprezentacji biografii w sztukach teatralnych, w których bieg życia jednostki stanowi podstawę zabiegów re-kreacyjnych. Wśród najnowszych przedstawień inspirowanych materiałem biograficznym, często autotematycznych, które oscylują między fikcją i faktografią, wyróżniono typ określony jako biografia performowana. Jako reprezentatywny przykład takiego przedstawienia wybrano spektakl Wielce Szanowna Pani (reż. Martyna Peszko, Teatr Polski w Bydgoszczy, 2020) inspirowany biografią aktorki Haliny Mikołajskiej i utrzymany w poetyce gry (z) archiwum. Sceniczne performowanie biografii Mikołajskiej odbywa się dzięki wykorzystaniu dokumentacji pisanej i filmowej, utworów literackich, autotematycznych wypowiedzi i zachowań wykonawczyń oraz interakcji z publicznością. Dzięki temu fragmentaryczna re-kreacja jednostkowej biografii splata się z osobistymi i ogólnymi refleksjami o etycznych i emocjonalnych wyzwaniach wpisanych w zawód artystki scenicznej. Podstawą analizy przedstawienia jest pojęcie reenactment wprowadzone przez Rebekkę Schneider na określenie tych praktyk przywołania przeszłości, w których afektywny akt rekonstrukcji historii jest jednocześnie kreacją osobistej wypowiedzi wykonawców.
    This article deals with the issue of representation of biography in theater plays in which an individual life course forms a basis for the re-creational efforts. Among the latest often autothematic performances inspired by biographical material and oscillating between fact and fiction, a form known as performed biography can be identified. This article presents the play Wielce Szanowna Pani (Dear Madam, dir. Martyna Peszko, Polish Theater in Bydgoszcz, 2020), inspired by the biography of actress Halina Mikołajska and set in the poetics of playing (with) the archive, as representative of such a performance. The performance of Mikołajska’s biography onstage draws upon the use of archival documents and film, literary works, and the performers’ autothematic utterances and actions, as well as audience interaction. In this way, the fragmentary re-creation of an individual biography and personal and general reflections on the ethical and emotional challenges faced by a stage artist are intertwined. The analysis of the play centers around the concept of reenactment, introduced by Rebecca Schneider to refer to practices of recalling the past, in which the affective act of reconstructing history is simultaneously a creation of the performers’ personal utterances.
    Źródło:
    Pamiętnik Teatralny; 2022, 71, 3; 65-85
    0031-0522
    2658-2899
    Pojawia się w:
    Pamiętnik Teatralny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Il professionismo delle attrici: stato degli studi e nuove domande
    Being a Professional Actress. An Overview of the Existing Body of Research and New Inquires to Be Made
    Autorzy:
    Megale, Teresa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/446356.pdf
    Data publikacji:
    2019-11-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    female professionalism
    female leaders of theatre companies
    women’s dramaturgy
    commedia dell’arte
    theatre historiography
    professionismo femminile
    capocomicato femminile
    drammaturgia delle donne
    Commedia dell’Arte
    storiografia teatrale
    Opis:
    In the second half of the 16 th century, the arrival of women on the stage caused a revolution, the effects of which extended to the entirety of modern society. A troupe on the move and always at risk, faced with waves of condemnation, the women actors, nomads by trade, were preceded by a diffidence that was both twofold and simultaneous: towards the principal makings of professional work in the theatrical arts and towards the moral qualities of which they had been regarded as the heralds, not individually but as a social group. The process of deconstructing the artistic identity of these pioneering actresses, who tended to be equated with harlots or to their opposites, that is, virgin actresses, was not limited to the first appearance of women on the professional scene, but, rather, it became a long-standing historical category. The article is concerned with removing prior moral judgments that were stratified over the actresses and freeing the historiographic field from preconceived viewpoints; it is concerned with dismantling misogyny and anachronistic sidelong glances. Between masks and prejudices regarding the perturbing aesthetic perception represented by the entrance of women into the world of art, distinguishing that which separates the actress’s profession from sexual adventures, talent from reputation, art from seduction, is essential to provide new historiographic categories and new coordinates to the study of the commedia dell’arte. In this way, other past experiences come to light: the launch towards professionalism, the role of marriage, and the violence that women underwent are a few of the problematic issues to reconsider and overcome based on prior documentary studies.
    Nella seconda metà del Cinquecento, l’arrivo delle donne in scena provocò una rivoluzione i cui effetti si estesero all’intera società moderna. Sommerse da un’ondata di condanna, le attrici, nomadi per mestiere, furono precedute da una doppia e simultanea diffidenza: verso le potenzialità precipue dell’arte teatrale professionistica e verso le qualità morali di cui sono state ritenute portatrici non singolarmente, ma come gruppo sociale. Il processo di decostruzione dell’identità artistica delle attrici pioniere, assimilate alle meretrici o al loro rovescio, ossia all’attrice vergine, non si è limitato al primo apparire del professionismo femminile, bensì è diventato una categoria storica di lunga durata. Si tratta qui di rimuovere i preventivi giudizi moralistici stratificati sulle attrici e sgombrare il campo storiografico da posizioni preconcette, di smantellare misoginia e anacronistici sguardi obliqui. Fra maschere e pregiudizi circa la perturbante percezione estetica rappresentata dall’ingresso in arte della donna, distinguere ciò che separa il mestiere di attrice dalle vicende sessuali, il talento dalla reputazione, l’arte dalla seduzione è essenziale per dare nuove categorie storiografiche e nuove coordinate allo studio della Commedia dell’Arte. Vengono così alla luce altri vissuti e altre esperienze: l’avvio verso la professione, il ruolo del matrimonio, la violenza subita sono alcuni nodi problematici da riconsiderare e vagliare sulla scorta di preventive indagini documentarie.
    Źródło:
    Italica Wratislaviensia; 2019, 10.2; 15-36
    2084-4514
    Pojawia się w:
    Italica Wratislaviensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Maski Aleksandry Śląskiej
    Aleksandra Śląska’s Masks
    Autorzy:
    Cebera, Marta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/36124148.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Aleksandra Śląska
    aktorka
    teatr polski
    Teatr Telewizji
    film polski
    polska szkoła słuchowiska
    polska szkoła dubbingu
    Teatr Ateneum
    Aleksandra Slaska
    actress
    Polish theatre
    Television Theatre
    Polish film
    Polish school of radio play
    Polish school of dubbing
    Ateneum Theatre
    Opis:
    Artykuł bada dorobek artystyczny Aleksandry Śląskiej (1925–1989), aktorki teatralnej i filmowej, którą zapamiętano głównie jako specjalistkę od ról Niemek i arystokratek. Pokazuje okoliczności powstania tego stereotypu i rozbija go poprzez prezentację jej mniej znanego oblicza zawodowego. Zawiera analizę szerokiego wachlarza zróżnicowanych portretów kobiecych w jej wykonaniu, od kreacji w Niemcach Kruczkowskiego, przez rolę tytułową w Martwej królowej Montherlanta i Blanche w Tramwaju zwanym pożądaniem Williamsa, po ciekawe wcielenia komediowe, jak Elwira w Mężu i żonie Fredry. Śląska należała do pokolenia kształtującego polską kulturę w latach PRL-u i rozwijającego nowe media. Współtworzyła polską szkołą słuchowiska, polską szkołą dubbingu oraz Teatr Telewizji. Mitowi chłodnej, nieprzystępnej aktorki przeciwstawiono wizerunek wszechstronnie utalentowanej interpretatorki, wnikliwie studiującej złożoność ludzkiej natury, kobiety teatru realizującej się na wielu artystycznych polach.
    This article covers the artistic achievements of Aleksandra Śląska (1925–1989), a Polish theatre and film actress remembered mainly for her portrayals of German women and aristocrats.The author focuses on the emergence of this typecasting of Śląska and counters it with a discussion of her less known professional image. The article offers an analysis of a wide array of Śląska’s diverse roles, from a part in Leon Kruczkowski’s drama Niemcy (Germans), through the title role in Henry de Montherlant’s La Reine morte and Blanche in A Streetcar Named Desire, to successful appearances in comedies, such as Elwira in Aleksander Fredro’s Mąż i żona (Man and Wife). The author shows that Śląska’s generation shaped Polish culture under the People’s Republic and contributed to the development of new media. Śląska co-created the Polish school of radio play, Polish school of dubbing, and Television Theatre. The article juxtaposes the myth of a cold, unapproachable actress with the image of a multi-talented interpreter exploring the complexity of human nature, a woman of the theatre active in a number of different areas. (Transl. Z. Ziemann)
    Źródło:
    Pamiętnik Teatralny; 2020, 69, 3; 105-132
    0031-0522
    2658-2899
    Pojawia się w:
    Pamiętnik Teatralny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dziennik Heleny Modrzejewskiej 1 I–16 II 1893
    Helena Modrzejewska’s Diary, January, 1st–February, 16th, 1893
    Autorzy:
    Jarząbek-Wasyl, Dorota
    Kędziora, Alicja
    Orzechowski, Emil
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/47085145.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Helena Modrzejewska
    teart w XIX wieku
    historia teatru
    dziennik
    aktorka
    Helena Modjeska
    19th century theatre
    tehatre history
    diary
    actress
    Opis:
    Rękopis Dziennika, prowadzonego przez Helenę Modrzejewską od 1 stycznia do 16 lutego 1893 roku, przechowywany jest w kolekcji J. I. Paderewskiego w Bibliotece Narodowej w Warszawie. Publikowany kilkukrotnie w różnych wariantach w całości bądź we fragmentach (m.in. w „Czasie”, „Kierunkach”, „Teatrze” oraz monografiach M.M. Coleman oraz J. Szczublewskiego) obrósł w liczne nieścisłości edytorskie i redakcyjne. Zamieszczone w „Pamiętniku Teatralnym” teksty są zestawieniem trzech głównych edycji Dziennika – oryginału drukowanego za rękopisem, wraz z uwzględnieniem późniejszych uwag i poprawek, pierwszej polskiej publikacji w „Czasie” w 1910 roku oraz edycji w j. angielskim, zamieszczonej w Fair Rosalind: the American Career of Helena Modjeska M.M. Coleman (1969).
    The manuscript of the diary, written by Helena Modrzejewska from 1 January to 16 February 1893, is kept in Jan Ignacy Paderewski’s collection at the National Library in Warsaw. Published several times in several variants, both in whole and in fragments (including the excerpts published in the Polish magazines such as Czas, Kierunki, Teatr and in monographs by Marion M. Coleman and Józef Szczublewski), Modrzejewska's diary has become ridden with numerous editorial inaccuracies. The text currently published in Pamiętnik Teatralny is a compilation of the three major editions of the Diary: the original based on the manuscript, including later comments and corrections, the first Polish publication in Czas, 1910, and its edition in English, published in M. M. Coleman’s Fair Rosalind: The American Career of Helena Modjeska (1969).
    Źródło:
    Pamiętnik Teatralny; 2019, 68, 1; 55-89
    0031-0522
    2658-2899
    Pojawia się w:
    Pamiętnik Teatralny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    W rytmie kół: Zapiski Heleny Modrzejewskiej z amerykańskiego tournée w 1893 roku
    In the Rhythm of the Wheels. Helena Modrzejewska’s Notes from Her 1893 American Tour
    Autorzy:
    Jarząbek-Wasyl, Dorota
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/32062706.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Helena Modrzejewska
    dziennik
    aktorka
    historia teatru
    teatr w XIX wieku
    Helena Modjeska
    diary
    actress
    theatre history
    19th century theatre
    Opis:
    Artykuł jest analizą bieżącej edycji diariusza Heleny Modrzejewskiej, który został opatrzony komentarzami dotyczącymi samej jego treści: opisywanych przez Modrzejewską wydarzeń pierwszych sześciu tygodni 1893 roku, pojawiających się w nich postaci, ich relacji z aktorką, przedstawień i sztuk teatralnych, jak również wydawniczych losów Dziennika. Noty towarzyszące tekstowi sytuują go w kontekście nie tylko kolejnych edycji, ale również spisanych po latach pamiętników Modrzejewskiej, do których aktorka celowo nie włączyła diariusza. Publikacja jest pierwszą edycją genetyczną, kładącą szczególny nacisk na proces powstawania rękopisu, nanoszone na niego korekty tak przez samą autorkę, jak i późniejszych edytorów, oraz zmiany dokonywane przez wydawców.
    The paper analyses the current edition of Helena Modrzejewska's diary which is annotated with regard to its content: the events of the first six weeks of 1893, people described by Modrzejewska and their relationship with the actress, performances and theatrical plays, as well as the publishing history of the diary. The accompanying notes help situate it in the context of the subsequent editions, but also Modrzejewska's memoirs written after many years. The current publication is the first genetic edition that places a special emphasis on the process of editing the manuscript: corrections made by the author herself, as well as the editors, and also the changes introduced later by the publishers.
    Źródło:
    Pamiętnik Teatralny; 2019, 68, 1; 98-112
    0031-0522
    2658-2899
    Pojawia się w:
    Pamiętnik Teatralny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-26 z 26

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies