Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Paleozoic" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 86
Tytuł:
Morphology and microstructure of oligolamellar teeth in Paleozoic echinoids. Part 1. Teeth of some early lepidocentrid echinoids
Morfologia i mikrostruktura oligomolarnych zębów u jeżowców paleozoicznych. Część 1. Budowa zębów u wczesnych przedstawicieli rodziny Lepicentrodae Loven, 1874
Autorzy:
Jesionek-Szymanska, W.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/23182.pdf
Data publikacji:
1979
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1979, 24, 2
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Evolution of Paleozoic corals of the Verkhoyansk Mountains
Autorzy:
Khaiznikova, K.B.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20452.pdf
Data publikacji:
1980
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Opis:
The class Anthozoa is represented by Tabulata and Heliolitida in Paleozoic series of the Verkhoyansk Mountains (Verkhoyanie). Representatives of all the seven tabulate orders and of the heliolitid orders (Heliolitida, Proporida) moved into this area from the Siberian platform in the late Ordovician. At the end of the Ordovician and the beginning of the Silurian the orders Lichenariida, Sarcinulida, Tetradiida and Proporida died out in Verkhoyanie. The families Halysitidae, Favositidae, Pachyporidae experienced a burst of speciation in the early Silurian. The orders Halysitida and Heliolitida became extinct by the early Upper Silurian. With the Gedinnian-Siegenian transgression Favositidae, Pachyporidae, Alveolitidae, Coenitidae, Syringoporidae migrated from the Arctic basin into the Verkhoyansk sea. Known from the Givetian and Frasnian are only numerous representatives of Pachyporidae, Alveolitidae, Coenitidae and Syringoporidae. Corals Syringoporida and Auloporida disappeared by the beginning of Viséan time and those of the order Favositida in the Early Permian.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1980, 25, 3-4
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Morphology and microstructure of oligoiamellar teeth in Paleozoic echinoids Part 2. Givetian (Middle Devonian) stage of evolution of oligolamellar teeth
Morfologia i mikrostruktura oligolamellarnych zębów u jeżowców paleozoicznych. Część 2. Żywecki etap ewolucji oligolamellarnych zębów.
Autorzy:
Jesionek-Szymanska, W.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/21585.pdf
Data publikacji:
1982
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Opis:
Oligolamellar echinoid teeth, primitive in general morphology, are represented in the Givetian of the Skały beds (Grzegorzowice-Skały Section, Holy Cross Mts, Poland) by a few types differing mainly in fine details of their adaxial surfaces which may be smooth, ledged or denticulate. It is suggested that these characters reflect the adaptation to particular feeding habits. A new kind of Givetian echinoid teeth, closely related to the oligolamellar one is described. In some characters such as greater number of lamellae which also are thinner, they seem to be “intermediate” between oligolamellar and another group of Givetian echinoid teeth, for which the name multilamellar is proposed. It is newly recognized and briefly characterized.
W żyweckich osadach serii skalskiej profilu Grzegorzowice—Skały (Skały, kompleks XVI i XVII) oraz Miłoszowa (Góry Świętokrzyskie) znaleziono obfity i zróżnicowany materiał jeżowcowy w postaci izolowanych płytek pancerza, kolców oraz elementów aparatu szczękowego. Kontynuując pracę nad ewolucją zębów jeżowców paleozoicznych (Jesionek-Szymańska 1979) w niniejszej pracy opisano 3 odmiany zębów oligolamellarnych różniących się głównie szczegółami budowy ich adaksjalnej powierzchni, która może być gładka, pokryta listewkami lub ząbkami, w zależności od wykształcenia adaksjalnych brzegów blaszek. To zróżnicowanie stanowi zapewne wyraz przystosowania do sposobu i rodzaju pożywienia. W pracy opisano również nieznany dotąd typ zębów podobny w ogólnym planie budowy do zębów oligolamellarnych lecz o blaszkach zębowych nieco liczniejszych (do 40-tu), cieńszych, łukowato wygiętych. Powierzchnia adaksjalna jest całkowicie pokryta gładką wapienną polewą, tak, że układ blaszek zębowych widoczny jest tylko na zwietrzałych okazach lub w pobliżu strefy wzrostu. Wspomniane cechy zbliżają nową odmianę do struktur obserwowanych w dużej grupie zębów nazwanych tu multilamellarnymi. Zęby te, bardzo liczne w żywecie serii skalskiej, zostały w niniejszej pracy po raz pierwszy zdefiniowane i krótko scharakteryzowane. Opisane typy zębów pochodzą z warstw jednego wieku, co nakazuje ostrożność w wyciąganiu wniosków co do przebiegu ich ewolucji. Analiza porównawcza cech morfologicznych wykazuje jednak, że zęby oligolamellarne mogły być grupą wyjściową, która poprzez szereg przekształceń jak: powiększenie ilości blaszek, ich ścienienie i uzyskanie pewnego rodzaju plastyczności, oraz zwiększenie roli polewy spajającej poszczególne elementy, dały znacznie bardziej udoskonalony typ, za jaki można uznać zęby multilamellarne. Warto zauważyć, że ten kierunek ewolucyjny musiał być kontynuowany w późniejszej historii Echinoidea — wystarczy przypomnieć, że kilkunastomilimetrowy ząb współczesnego przedstawiciela jeżowców regularnych Echinus miliaris zbudowany jest z ponad dwóch tysięcy blaszek zębowych o grubości nie przekraczającej 0,00114 mm.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1982, 27, 1-4
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
On microstructures of columnaIs of some Paleozoic crinoids
O mikrostrukturze członów łodyg liliowców z osadów paleozoicznych Polski
Autorzy:
Gluchowski, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/21935.pdf
Data publikacji:
1982
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Opis:
Scanning electron microscope was used to study columnals of crinoids of Pisocrinus (?) costatus (Shevchenko), Schyschcatocrinus sp., Cyclocaudiculus gracilis Głuchowski, Rhysocamax cristata Moore et Jeffords and Platycrinites minor Głuchowski from Silurian, Devonian and Carboniferous deposits of Poland. The presence of microstructures, interpreted as stereom α and stereom β have been confirmed and the occurrence of what is known as “large” microstructures on the lateral surface of the columnals of Schyschcatocrinus sp. have been stated. Three types within the “large” microstructures have been distinguished, the first of them marked by a close spacing of round, oval or elongated pores, the second — with round, less closely spaced pores and the third — having irregular, labyrinthic furrows and depressions.
Elementy szkieletowe liliowców paleozoicznych stosunkowo rzadko zachowują swoją pierwotną sieciową strukturą w postaci przestrzennego układu kalcytowych beleczek i pręcików (stereom). Gdy szczątki te zostaną pogrzebane w materiale gwarantującym ich bardzo dobry stan zachowania, można przy pomocy odpowiedniego preparowania struktury te obserwować wykorzystując skanningowy mikroskop elektronowy (SEM). Dla pięciu gatunków: Pisocrinus (?) costatus (Schevtschenko), Schyschcatocrinus sp., Cyclocaudiculus gracilis Głuchowski, Rhysocamax cristata Moore et Jeffords i Platycrinites minor Głuchowski z osadów syluru, dewonu i karbonu wykazano istnienie mikrostruktur interpretowanych jako stereom α i stereom β (pl. 27; pl. 28; tablica 1). Mikrostruktura ta była wcześniej obserwowana na materiale współczesnym i pochodzącym z mezozoiku i kenozoiku. Ponadto po raz pierwszy stwierdzono i opisano tzw. „duże” mikrostruktury na powierzchni bocznej Schyschcatocrinus sp. Podzielono je na trzy grupy różniące się między sobą budową (pl. 29). Typ pierwszy charakteryzuje się gęstym ułożeniem okrągłych, owalnych lub wydłużonych porów, typ drugi charakteryzuje się rzadszym rozmieszczeniem porów okrągłych, natomiast typ trzeci stanowią nieregularne, labiryntycznie biegnące bruzdy.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1982, 27, 1-4
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Evolution of 'small shelly fossils' assemblages of the Early Paleozoic
Autorzy:
Dzik, J
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22998.pdf
Data publikacji:
1994
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
fauna kopalna
sylur
kambr
taksonomia
Alpy Karnijskie
paleozoik
hyolity
Chiny
Jakucja
Gory Swietokrzyskie
skamienialosci skorupkowe
ordowik
slimaki
skaly wapienne
paleontologia
mieczaki
malze
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1994, 39, 3; 247-313
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Late Paleozoic turrilepadid machaeridians from North America
Autorzy:
Hoare, R D
Mapes, R H
Yancey, T E
Nestell, M K
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22000.pdf
Data publikacji:
1996
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
fauna kopalna
perm
namur
Ameryka Polnocna
paleozoik
skamienialosci
Turrilepadida
Machaeridia
cechy morfologiczne
paleontologia
skleryty
Opis:
Turrilepadids are not uncommon in late Paleozoic shales being often associated with ostracodes, foraminifers, and minute molluscs. In North America they range from the late Missippian (Chesterian) to early Permian (Leonardian). Sclerites of the inner scleritome row are more common than outer sclerites. Some clusters have been found. Sclerite consists of two layers with the thicker, lower layer penetrated by a transverse tubular structures oriented perpendicular to the sclerite surface, which may represent canals related to the papillae on the inner surface of the sclerite. Turrilepas Lepros sp. n., T. trigoniodes sp. n., T. asketos sp. n., Clarkeolepis alloeospinosa sp. n., and Ambonlepidas petalos gen. et sp. n. are proposed.
Machaeridia (pospolite we wczesnym paleozoiku organizmy o nieustalonych pokrewieństwach) z rzędu Turrilepadida są częstsze w młodszym paleozoiku, niż się dotąd spodziewano. W Ameryce Płn. występują od namuru (Chesterian) do wczesnego permu. Skleryty wewnętrznego rzędu pancerza są z jakichś powodów częstsze w materiale kopalnym. Każdy skleryt składa się z dwu warstw. Wewnętrzna, grubsza warstwa przebita jest licznymi rurkowatymi strukturami prostopadłymi do powierzchni sklerytu, które mogły pierwotnie stanowić kanały.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1996, 41, 2; 127-145
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Revised classification and terminology of Palaeozoic stromatoporoids
Autorzy:
Stearn, C W
Webby, B D
Nestor, H
Stock, C W
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/23457.pdf
Data publikacji:
1999
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
Stromatoporida
Paleozoic
Labechiida
stromatoporoid
Stromatoporellida
morphology
taxonomy
carbonate skeleton
geographic distribution
stratigraphy
Clathrodictyida
classification
fossil
Syringostromatida
Amphiporida
catalogue number
terminology
Actinostromatida
paleontology
Opis:
Palaeozoic stromatoporoids comprise an extinct class of non-spiculate poriferans that are represented as fossils by their basal carbonate skeleton. A revised terminology for the description of these fossils is presented. Seven orders (Labechiida, Clathrodictyida, Actinostromatida, Stromatoporellida, Stromatoporida, Syringostromatida, Amphiporida) are recognized. The following is recorded for each genus: (1) type species, catalogue number and depository of the primary holotype; (2) synonyms and their type species; (3) diagnosis; (4) stratigraphic range; (5) estimate of the number of species assigned to the genus; (6) stratigraphic and geographic distribution of the genus. Problems in the definition and recognition of the genus are briefly discussed in annotations. One hundred and nine genera are considered valid, or doubtfully valid. Fifty three genera are placed in synonymy. An additional 14 genera are considered to be of uncertain placement in the classification.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1999, 44, 1
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Graptolite-like fibril pattern in the fusellar tissue of Palaeozoic rhabdopleurid pterobranchs
Autorzy:
Mierzejewski, P
Kulicki, C.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22681.pdf
Data publikacji:
2001
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
rhabdopleurid
rhabdopleurid pterobranch
Paleozoic
graptolite
Permian
Ordovician
taxonomy
ultrastructure
pterobranch
Opis:
The fusellar tissue of Palaeozoic rhabdopleurid pterobranchs has been studied using the SEM techniques. The fibrillar material of Ordovician Kystodendron ex gr. longicarpus and Rhabdopleurites primaevus exhibits a distinct dimorphism, comprising: (1) thinner, wavy and anastomosing/branching fusellar fibrils proper, producing a tight three-dimensional meshwork; and (2) long, more or less straight and unbranched cortical fibrils, sometimes beaded, and arranged in parallel. These fibrils are similar to the fusellar and cortical fibrils of graptolites, respectively. Until now, dimorphic fibrils and their arrangement within fusellar tissue were regarded as unique characters of the Graptolithina. In general, the fibrillar material of these fossils is partially preserved in the form of flaky material (new term) composed of flakes (new term). Flakes are interpreted as flattened structures originating from the fusion of several neighbouring tightly packed fibrils. A Permian rhabdopleurid, referred to as Diplohydra sp., reveals a fabric and pattern of fusellar tissue similar to that of both Ordovician rhabdopleurids but devoid (?) of cortical fibrils. The results presented here question views that: (1) substantial differences in fabric and pattern of fusellar tissue exist between fossil pterobranchs and graptolites; and (2) the ultrastructure of pterobranch periderm has remained unchanged at least since the Ordovician. The Palaeozoic rhabdopleurids investigated are closer ultrastructurally to graptolites than to contemporary pterobranchs. The pterobranchs and the graptolites should be treated as members of one class - the Graptolithoidea.
Przeprowadzono badania ultrastrukturalne perydemy trzech paleozoicznych pióroskrzelnych (Pterobranchia) z rzędu Rhabdopleurida: ordowickich Kystodendron ex gr. longicarpus (Eisenack) i Rhabdopleurites primaevus Kozłowski, oraz permskiego Diplohydra sp. Wykazano, że tkanka fuzellarna form ordowickich składa się z tego samego tworzywa co u graptolitów oraz wykazuje typowy dla nich dymorfizm fibrylarny i układ przestrzenny: tworzą ją stosunkowo cienkie, rozgałęziające się, powyginane włókna fuzellarne oraz grube, często równolegle ułożone włókna kortykalne. Włókien kortykalnych nie stwierdzono u Diplohydra sp., która zachowała jednak typowo graptolitowy charakter włókien fuzellarnych. Między włóknami wszystkich zbadanych form występują struktury określone jako płatki (flakes), powstałe wskutek cementacji kilkunastu lub więcej sąsiadujących ze sobą włókien. Materiał perydermalny zbudowany z płatków (flaky material - nowy terrnin) obserwowany był uprzednio u graptolitów. Stwierdzony w badanym materiale dymorfizm fibrylarny był dotąd uważany za właściwy jedynie graptolitom, podczas gdy tkanka fuzellarna pióroskrzelnych, zarówno kopalnych jak i współczesnych miała być zbudowana wyłącznie z cienkich, nierozgałęziających się włókien. Uzyskane wyniki potwierdzają trafność koncepcji Beklemiszewa (1951) o traktowaniu współczesnych i kopalnych pióroskrzelnych jako przedstawicieli gromady Graptolithoidea.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 2001, 46, 3
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Connecting ring structure and its significance for classification of the orthoceratid cephalopods
Autorzy:
Mutvei, H
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/21361.pdf
Data publikacji:
2002
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
classification
Paleozoic
cephalopod
shell structure
siphuncular structure
orthoceratid cephalopod
Actinoceratina
connecting ring
taxonomy
Orthoceratina
paleozoology
Opis:
The connecting ring in orthoceratids is composed of two calcified layers: an outer spherulitic−prismatic and an inner calcified−perforate. The spherulitic−prismatic layer is a direct continuation of that layer in the septal neck, whereas the calcified−perforate layer is a structurally modified continuation of the nacreous layer of the septal neck. The latter layer is traversed by numerous pores which are oriented either transversally to the siphuncular surface, or have a somewhat irregularly anastomosing course. The connecting ring structure is positively correlated to the dorsal position of the scars of the cephalic retractor muscles. A similar type of connecting ring and a dorsal postion of retractor muscle scars also occur in lituitids, previously assigned to tarphyceratids, and in baltoceratids, previously assigned to ellesmeroceratids. These two taxa are therefore included in the suborder Orthoceratina, which, together with the suborder Actinoceratina, are assigned to the order Orthoceratida Kuhn, 1940.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 2002, 47, 1
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Taxonomic notes on Phoebodus heslerorum and Symmorium reniforme [Chondrichthyes, Elasmobranchii]
Autorzy:
Ginter, M
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/23345.pdf
Data publikacji:
2002
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
Carboniferous
Symmorium reniforme
Paleozoic
tooth
Elasmobranchii
Phoebodus heslerorum
taxonomy
paleontology
Chondrichthyes
Opis:
The revision of shark teeth from the Pennsylvanian black shales of central USA, ascribed to “Phoebodus heslerorum” Williams, 1985 and Symmorium reniforme Cope, 1893, shows that “Ph. heslerorum” is a junior synonym of “Cladodus” divergens Trautschold, 1879. This species belongs neither to Phoebodus nor to Cladodus, so a new genus Heslerodus is proposed. Very common, robust cladodont teeth with a deep labio−basal depression and two buttons, often referred to as S. reniforme, do not belong to the latter species, but to “Cladodus” occidentalis Leidy, 1859. The generic affinity of “C.” occidentalis is yet undetermined, but it is possible that it represents ctenacanthoids.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 2002, 47, 3
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Additional evidence for the drilling behavior of Paleozoic gastropods
Autorzy:
Gahn, F J
Fabian, A.
Baumiller, T.K.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20969.pdf
Data publikacji:
2003
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
drilling behaviour
gastropod
Paleozoic
paleontology
Opis:
Although the record of Paleozoic drillholes is long and extensive, evidence pertaining to the identity of the drillers is sparse. The most conclusive evidence, a driller “caught in the act”, has been documented only once (Baumiller 1990). In that example, a drillhole in the calyx of a crinoid was found directly beneath an attached platyceratid gastropod. Additional evidence for drilling by platyceratids has been circumstantial, i.e., based on the association of platyceratids with certain blastoids and crinoids, and the presence of drillholes in other crinoid and blastoid taxa. To a skeptic, the lack of congruence between drilled and platyceratidinfested crinoids and blastoids is not sufficient evidence that platyceratids were the drillers. More conclusive evidence requires examples of drillholes in taxa that are known to have been platyceratid−infested, preferably from localities where both infested specimens and drilled specimens co−occur.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 2003, 48, 1
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Palaeoecology of free-lying domal bryozoan colonies from the Upper Eocene of Southeastern USA
Autorzy:
McKinney, F K
Taylor, P.D.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22653.pdf
Data publikacji:
2003
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
bryozoan colony
marine rock
Paleozoic
Eocene
USA
sedimentary rock
Upper Eocene
morphology
paleoecology
Bryozoa
Castle Hayne Formation
paleontology
Opis:
Dome−shaped cheilostome bryozoan colonies, most commonly about 2 cm in diameter, are common in Upper Eocene offshore deposits of southeastern North Carolina, USA.This colony−form is anachronistic in the Eocene, being more typical of Palaeozoic bryozoans.There are three types of domes: individual colonies of Parasmittina collum (Canu and Bassler), individual colonies of Osthimosia glomerata (Gabb and Horn) and multispecies intergrowths.The bryozoans grew laterally beyond initial shell substrata to become free−lying. P. collum colonies grew by local eruptive budding, forming subcolonies that extended radially over the underlying layer of zooids.Undersides of subcolonies that extended beyond the original substratum have basal exterior walls that are more commonly fouled by encrusters than is the upper side of the colony.By contrast, lateral growth of O. glomerata colonies was limited by size of the original substratum, subcolonies were not developed, and colony growth occurred by prolific frontal budding over the entire upper surface of the colony. Undersides of colonies beyond the substratum consist of the lateral interior walls of marginal zooids and are much less commonly fouled than are undersurfaces of P. collum.The upper surfaces of multispecies domes by definition are always fouled, and their undersurfaces are also commonly fouled.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 2003, 48, 3
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Drilling predation on Permian brachiopods and bivalves from the Glass Mountains, West Texas
Autorzy:
Hoffmeister, A P
Kowalewski, M.
Baumiller, T.K.
Bambach, R.K.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/23218.pdf
Data publikacji:
2004
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
drilling predation
Paleozoic
brachiopod
drilling parasitism
Glass Mountains
mollusc
bivalve mollusc
Texas
paleontology
Opis:
Although bored invertebrates have been described from every period of the Paleozoic, little information on the frequency and nature of Late Paleozoic drill holes exists. Our examination of the Permian silicified fossils, which were bulk collected by G.A. Cooper from the Glass Mountains of west Texas, revealed numerous drilled brachiopods and bivalve mollusks. Drill holes are perpendicular to the shell, smooth sided, sometimes beveled, and have other characteristics consistent with a predatory/parasitic origin. The frequency of drilling is significantly lower (p ≤ 0.05) for brachiopods (1.07%, n = 7597) than for bivalves (7.43%, n = 619). This study confirms that drilling predators and/or parasites were present in the Late Paleozoic. However, the drilling frequencies reported here—rarely exceeding 5%—are much lower than those reported for the Late Mesozoic and Cenozoic, which typically exceed 20%. The low Late Paleozoic frequencies are consistent with a majority of estimates reported previously for the older periods of the Paleozoic and suggest that the intensity of drilling predation/parasitism in marine benthic ecosystems remained low throughout the Paleozoic and did not increase until some time in the Mesozoic. Our data suggest that prey/host types with a higher nutritional return (bivalve mollusks) may have been preferentially selected for attack by predator(s)/parasites(s) already in the Permian.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 2004, 49, 3
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Stylophoran supertrees revisited
Autorzy:
Lefebvre, B
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/23222.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
supertree
Echinodermata
Mitrata
Paleozoic
Calcichordata
Stylophora
Ankyroida
Cornuta
paleontology
Opis:
Supertree analysis is a recent exploratory method that involves the simultaneous combination of two or more character−based source trees into a single consensus supertree. This method was recently applied by Ruta to a fossil group of enigmatic Palaeozoic forms, the stylophoran echinoderms. Ruta’s supertree suggested that mitrates are polyphyletic and originated from paraphyletic cornutes. Re−examination of Ruta’s data matrix strongly suggests that most source trees were based on dubious homologies resulting from theory−laden assumptions (calcichordate model) or superficial similarities (ankyroid scenario). A new supertree analysis was performed using a slightly corrected version of Ruta’s original combined matrix; the 70% majority−rule consensus of 24,168 most parsimonious supertrees suggests that mitrates are monophyletic and derived from paraphyletic cornutes. A second new supertree analysis was generated to test the influence of the pruning of three taxa in some calcichordate source trees; the 70% majority−rule consensus of 3,720 shortest supertrees indicates that both cornutes and mitrates are monophyletic and derived from a Ceratocystis−like ancestor. The two new supertree analyses demonstrate the dramatic influence of the relative contributions of each initial assumption of plate homologies (and underlying anatomical interpretations), in original source trees, on the final topology of supertrees.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 2005, 50, 3
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The revision of 'Cladodus' occidentalis, a Late Paleozoic ctenacanthiform shark
Autorzy:
Ginter, M
Ivanov, A.
Lebedev, O.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20599.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
Carboniferous
Cladodus mirabilis
Paleozoic
Late Paleozoic
Permian
tooth
Ctenacanthiformes
Glikmanius occidentalis
paleontology
Chondrichthyes
Opis:
The teeth of a well known late Palaeozoic cladodont chondrichthyan, “Cladodus” occidentalis from Russia, USA, and England are restudied and a new generic name, Glikmanius gen. nov., is proposed for this species. Yet another tooth−based species, formerly described as ?Symmorium myachkovensis, occurring on the Russian Platform and in Nebraska, is considered to belong to the newly erected genus. Although there is no direct evidence that Glikmanius possessed fin spines, the broad similarity between its teeth and those of Ctenacanthus compressus suggests it had a ctenacanthiform affinity. The possible relationships between Glikmanius, Cladodus sensu stricto, “Ctenacanthus” costellatus, and Heslerodus, are suggested. However, the proposition put forward by an earlier author that the teeth of Heslerodus might represent the lower jaw dentition of G. myachkovensis, is rejected. The overall resemblance of Glikmanius teeth and those of Cladoselache and Squatinactis is recognised as convergent.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 2005, 50, 3
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 86

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies