Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę ""Dyplomacja"" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-98 z 98
Tytuł:
Dyplomacja cyfrowa - nowa forma polityki zagranicznej Unii Europejskiej
Digital diplomacy - a new form of foreign policy of the European Union
Autorzy:
Kusztykiewicz, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1185746.pdf
Data publikacji:
2017-03-05
Wydawca:
Szkoła Główna Handlowa w Warszawie
Tematy:
diplomacy
cyberspace
the European Union
the information society
digital diplomacy
soft diplomacy of the European Union
dyplomacja
cyberprzestrzeń
Unia Europejska
społeczeństwo informacyjne
dyplomacja cyfrowa
miękka dyplomacja Unii Europejskiej
Opis:
Rozwój społeczeństwa informacyjnego zainicjował potrzebę stworzenia nowych instrumentów, za pomocą których władze mogą docierać do obywateli, dlatego cyberprzestrzeń stała się w ostatnim czasie miejscem aktywności wielu podmiotów, w tym państw oraz organizacji międzynarodowych (również Unii Europejskiej). Skutkiem tego zjawiska jest powstanie tak zwanej dyplomacji cyfrowej jako nowej jakości w miękkiej dyplomacji UE. Dyplomacja UE używa obecnie wielu e-instrumentów, m.in. Facebooka, Myspace’a, Daily Motion, YouTube’a itp. Są to bardzo dobre narzędzia służące poprawianiu i ocieplaniu wizerunku Unii na arenie międzynarodowej. Ten rodzaj dyplomacji ukształtował się dopiero na początku XXI w. i ma przed sobą obiecującą perspektywę rozwoju, dlatego warto się zastanowić, w jakim kierunku ewolucja ta powinna podążać. Dyplomacja cyfrowa jest de facto odpowiedzią na problem komunikacji Unii ze światem zewnętrznym oraz na zjawisko rosnącej liczby użytkowników Internetu.
The development of the information society has initiated the need for creating new  instruments with the help of which the authorities can reach out to citizens. Therefore, cyberspace has recently become a place of activity of a number of entities including state and international organizations (together with the European Union). The result of this phenomenon is the creation of the so-called digital diplomacy as new quality in the so-called diplomacy of the EU. The EU diplomacy currently uses a number of e-tools, among others, Facebook, MySpace, Daily Motion, YouTube, etc. These tools are a very good method to improve and warm up the image of the Union in the international arena. This kind of diplomacy was only formed at the beginning of the twenty-first century and has a great prospect of development, thus, it is worth considering in which direction its evolution should follow. Digital diplomacy is a de facto response to the problem of the EU communication with the outside world and the growing number of Internet users.
Źródło:
Studia z Polityki Publicznej; 2017, 4, 2(14); 103-116
2391-6389
2719-7131
Pojawia się w:
Studia z Polityki Publicznej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Diplomatic Subjectivity of FIFA in the Context of Selecting World Cup Host
Dyplomatyczna podmiotowość FIFA w kontekście wybierania gospodarza mistrzostw świata w piłce nożnej
Autorzy:
Kobierecki, Michał Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1936754.pdf
Data publikacji:
2019-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
sports diplomacy
sport and politics
FIFA
public diplomacy
diplomacy
dyplomacja sportowa
sport i  polityka
dyplomacja publiczna
dyplomacja
Opis:
The goal of the research was to investigate FIFA, one of the most important international sports organisations, from the perspective of its diplomatic subjectivity. It is a case study concerning the process of selection of the World Cup hosts by FIFA, in reference to the engagement of presidents, prime ministers and other representatives of national authorities of states that hosted FIFA World Cup in bidding for the tournament within last the 30 years. The hypothesis that was verified within the research assumed that through selecting World Cup host FIFA obtains diplomatic subjectivity. This refers to research questions concerning the willingness of state leaders to engage in contacts and negotiations with sports officials and reasons for such engagement.
Celem pracy jest zbadanie jednej z najważniejszych organizacji sportowych, jaką jest FIFA, z perspektywy jej dyplomatycznej podmiotowości. Badanie stanowi studium przypadku poświęcone procesowi wybierania gospodarzy mistrzostw świata w piłce nożnej w kontekście wspierania poszczególnych kandydatur przez prezydentów, premierów i innych przedstawicieli władz państw, którym ostatecznie przyznano organizację mistrzostw świata w ostatnich 30 latach. Hipoteza, która została poddana weryfikacji, zakładała, że poprzez wybieranie gospodarzy mistrzostw świata w piłce nożnej FIFA uzyskuje podmiotowość dyplomatyczną. Wiąże się to z pytaniami badawczymi dotyczącymi gotowości przywódców państwowych do angażowania się w kontakty i negocjacje z działaczami sportowymi oraz przyczyn takiego zaangażowania.
Źródło:
Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne; 2019, 64; 216-231
1505-2192
Pojawia się w:
Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dyplomacja diaspor jako coraz istotniejsze narzędzie dyplomacji publicznej
Diplomacy of diasporas as a growingly important tool of public diplomacy
Autorzy:
Mazur, Sylwia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/441266.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Wyższa Szkoła Europejska im. ks. Józefa Tischnera
Tematy:
diaspora
dyplomacja
migracje
polityka
konflikt
diplomacy
migrations
politics
conflict
Opis:
Artykuł skupia się na debacie politycznej wokół spraw związanych z diasporami i dyplomacją publiczną. Członkowie diaspor nie są już postrzegani tylko przez pryzmat pieniędzy wysyłanych do swych ojczyzn, ale coraz częściej jako katalizator międzynarodowych kontaktów. Dyplomacja diaspor staje się istotniejsza w kontekście rosnącej liczby osób, która żyje poza granicami ojczyzn, ale także dzięki rozwojowi środków transportu oraz narzędzi komunikacyjnych, które umożliwiają utrzymywanie relacji z miejscem pochodzenia. Artykuł skupia się na korzyściach, które działania diaspor przynoszą państwom wysyłającym oraz przyjmującym, na zjawisku tworzenia międzynarodowych sieci, metodach wykorzystywanych przez państwa wysyłające do tworzenia relacji z diasporami, zmianie w podejściu do diaspor oraz wskazaniu konkretnych przypadków.
At the heart of this article lie issues related to diasporas and public diplomacy. Members of diasporas are no longer viewed through the lense of the money sent to their motherlands, but – ever more frequently – as the driving force of international relations. Diaspora-related diplomacy is, then, becoming increasingly significant as a result of the growing number of people living in countries other than countries of origin, but also thanks to the advancements in transportation system and communication tools that make it possible for diaspora members to keep in touch with their families and friends in their homelands. The main focus of the article is on the advantages of diasporas’ activity for both migrant- sending and migrant-receiving countries, on the phenomenon of creating international networks, and on the methods used by the sending countries to establish relations with diasporas (specific examples have been provided). Unfortunately, the limited space has made it impossible for the author to raise several important issues such as that of defining public diplomacy.
Źródło:
Kultura i Polityka; 2015, 17; 97-108
1899-4466
Pojawia się w:
Kultura i Polityka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Parliamentary Diplomacy – A New Dimension of Contemporary Parliamentarism
Dyplomacja parlamentarna – nowy wymiar współczesnego parlamentaryzmu
Autorzy:
Jaskiernia, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31348143.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
parliamentarism
diplomacy
international relations
foreign policy
parliamentary diplomacy
parlamentaryzm
dyplomacja
stosunki międzynarodowe
polityka zagraniczna
dyplomacja parlamentarna
Opis:
The article analyses the phenomenon of parliamentary diplomacy. Although the international activity of parliamentarians was already observed in the 19th century, it did not gain momentum until the 20th and 21st centuries, becoming an important element of international relations. The author indicates which manifestations of the international activity of parliamentarians deserve the name of parliamentary diplomacy and how this phenomenon, analysed in terms of “paradiplomacy”, influences the modification of the functions of modern parliaments, especially in terms of ensuring democratic control over the creation and implementation of the state’s foreign policy.
W artykule analizie poddane zostało zjawisko dyplomacji parlamentarnej. Choć międzynarodowa aktywność parlamentarzystów obserwowana była już w XIX w., to jednak dopiero w XX i XXI w. nabrała dynamiki, stając się istotnym elementem stosunków międzynarodowych. Autor wskazuje, które przejawy międzynarodowej aktywności parlamentarzystów zasługują na miano dyplomacji parlamentarnej oraz jak zjawisko to, analizowane w kategoriach „paradyplomacji”, oddziałuje na modyfikację funkcji współczesnych parlamentów, zwłaszcza w kwestii zapewnienia demokratycznej kontroli tworzenia i realizacji polityki zagranicznej państwa.
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2022, 31, 5; 85-101
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Tytus Filipowicz – zarys biografii (do 1939 r.)
Autorzy:
Czajka, Bartosz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2177005.pdf
Data publikacji:
2020-12-29
Wydawca:
Instytut im. gen. Władysława Andersa
Tematy:
Filipowicz
biography
diplomacy
biografia
dyplomacja
Opis:
Artykuł przedstawia zarys biografii Tytusa Filipowicza (1878-1953) – jednego z wybitnych działaczy niepodległościowych, dyplomatów i polityków. Praca omawia najważniejsze epizody z życia Filipowicza od czasów młodości do roku 1939, gdy na zawsze musiał opuścić Ojczyznę w wyniku najazdu wojsk Niemiec i Związku Sowieckiego. W artykule kolejno opisano jego działalność socjalistyczną w Zagłębiu Dąbrowskim, emigrację do Wielkiej Brytanii, aktywność w ramach Polskiej Partii Socjalistycznej oraz niezwykle ważną podróż u boku Józef Piłsudskiego do Japonii w roku 1904. Autor naświetla akcję polityczną, prowadzoną przez Filipowicza w czasie I wojny światowej i jego obecność w strukturach Departamentu Wojskowego NKN, Legionów, a następnie współpracy z Tymczasową Radą Stanu i Radą Regencyjną. Szczególnym momentem w życiu bohatera było kontrasygnowanie, wraz z Józefem Piłsudskim, depeszy notyfikującej powstanie niepodległego państwa polskiego. W dwudziestoleciu międzywojennym Tytus Filipowicz pełnił służbę dyplomatyczną jako kierownik Misji Specjalnej RP na Kaukaz Południowy, był posłem nadzwyczajnym i ministrem pełnomocnym RP w Moskwie (1921), Finlandii (1922-1927), Belgii (1927-1929) i w Waszyngtonie (1929-1933). Po przejściu w stan spoczynku Filipowicz brał udział w życiu politycznym II RP, a w 1937 r. związał się ze Stronnictwem Demokratycznym. Nieujęty w tym krótkim opracowaniu jest ostatni okres życia, jaki Tytus Filipowicz spędził na emigracji we Francji (1939-1940) i w Wielkiej Brytanii (1940-1953), gdzie był aktywnym uczestnikiem życia emigracji, członkiem I oraz IV Rady Narodowej, a także przewodniczącym III Rady Narodowej.
The article presents an outline of the biography of Tytus Filipowicz (1878-1953), one of the outstanding independence activists, diplomats and politicians. The work discusses the most important episodes in Filipowicz‘s life from his youth until 1939, when he had to leave his homeland forever as a result of an invasion by German and Soviet troops. The article successively describes his socialist activity in Zagłębie Dąbrowskie, his emigration to Great Britain, his activity within the Polish Socialist Party, and his extremely important trip with Józef Piłsudski to Japan in 1904. The author highlights the political action carried out by Filipowicz during World War I and his presence in the structures of the Military Department of the Supreme National Committee, the Polish Legions, and then his cooperation with the Temporary State Council and the Regency Council. A special moment in the life of the hero was the countersigning, together with Józef Piłsudski, of a dispatch notifying the creation of an independent Polish state. In the interwar period, Tytus Filipowicz served as the head of the Polish Special Mission to the Southern Caucasus, and was an envoy extraordinary and minister plenipotentiary of the Republic of Poland in Moscow (1921), Finland (1922-1927), Belgium (1927-1929) and Washington (1929-1933). After his retirement, Filipowicz took part in the political life of the Second Republic of Poland and in 1937 he joined the Democratic Party. Not included in this short study is the last period of his life that Tytus Filipowicz spent in exile in France (1939-1940) and Great Britain (1940-1953), where he was an active participant in the life of exile, a member of the 1st and 4th National Council, as well as chairman of the 3rd National Council.
Źródło:
Polonia Inter Gentes; 2020, 1; 101-120
2719-8871
2956-3224
Pojawia się w:
Polonia Inter Gentes
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dyplomacja wobec problematyki ochrony środowiska naturalnego w świetle wypowiedzi Jana Pawła II i Benedykta XVI
Diplomacy and Protection of the Environment in the Light of the Speeches by Pope John Paul II and Benedict XVI
Autorzy:
Makowski, Paweł Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1047563.pdf
Data publikacji:
2016-06-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
environment
ecology
nature
John Paul II
Benedict XVI
diplomacy
moral diplomacy
środowisko
ekologia
natura
Jan Paweł II
Benedykt XVI
dyplomacja
moralna dyplomacja
Opis:
Środowisko naturalne we współczesnym świecie podlega coraz większej degradacji. Sytuacja ta skłania do podjęcia działań nie tylko w skali lokalnej czy regionalnej, ale także międzynarodowej. Na poziomie międzynarodowym istotną rolę odgrywa dyplomacja, która angażując się w działania na rzecz ochrony środowiska naturalnego, może zapobiec wielu kataklizmom. Stąd tak ważne jest podjęcie refleksji w tym zakresie, aby odnaleźć drogi prowadzące do skutecznej ochrony środowiska naturalnego. Celem niniejszej publikacji jest ukazanie nauczania Jana Pawła II i Benedykta XVI skierowanego do dyplomatów w zakresie środowiska naturalnego oraz przedstawienie wymiaru normatywnego tego nauczania.
In the contemporary world, the environment is a subject to increasing degradation. This situation encourages to take action on not only local or regional level, but also internationally. On the international level a major role is played by diplomacy which may prevent many disasters by engaging in the efforts to protect the environment. It is therefore important to reflect on the subject within this field and to find the ways leading to effective protection of the environment. The purpose of this publication is to present the teachings of John Paul II and Benedict XVI addressed to diplomats and related to the environment, and to present the normative dimension of these teachings.
Źródło:
Teologia i moralność; 2016, 11, 1(19); 113-122
1898-2964
2450-4602
Pojawia się w:
Teologia i moralność
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Modern Diplomats: Agents, Experts, and Policy Entrepreneurs
Nowoczesna dyplomacja: przedstawiciele, eksperci i promotorzy polityk publicznych
Autorzy:
Surdej, Aleksander
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22440091.pdf
Data publikacji:
2023-09-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
diplomacy
principal–agent model
digital diplomacy
policy entrepreneurship
international public policies
dyplomacja
model pryncypał–agent
cyfryzacja dyplomacji
przedsiębiorczość w polityce publicznej
międzynarodowe polityki publiczne
Opis:
The article analyzes changes in the conditions of functioning of modern diplomatic services and their impact on the functions of diplomats and ways of achieving foreign policy goals, in particular in the field of multilateral diplomatic interactions. New telecommunication tools, the multiplicity of information sources and the growing frequency of direct interactions between governments and societies increase the requirements for diplomats. The role of diplomats as agents-intermediaries is losing its importance, while their role as the creators of cooperation in the implementation of international public policies is gaining importance. The author shows how changes in communication technologies lead to a decline in the importance of simple data collection. On the other hand, the strong interdependence of economic and social processes, external and domestic changes increases the degree of uncertainty of diplomats’ activities and opens the field for diplomats who are able to create international policies and international cooperation mechanisms.
Artykuł analizuje zmiany w warunkach funkcjonowania współczesnych służb dyplomatycznych oraz ich wpływ na funkcje dyplomatów i sposoby realizowania celów polityki zagranicznej, w szczególności w polu dyplomatycznych interakcji multilateralnych. Nowe narzędzia telekomunikacji, wielość źródeł informacji oraz rosnąca częstość bezpośrednich interakcji między rządami a społeczeństwami zwiększają wymogi wobec dyplomatów. Na znaczeniu traci rola dyplomatów jako agentów-pośredników, zaś nabiera znaczenia rola kreatorów współpracy w realizacji międzynarodowych polityk publicznych. Autor pokazuje, jak zmiany w technologiach komunikacyjnych istotnie przekładają się na ograniczenie funkcji prostego gromadzenia danych. Silna współzależność procesów gospodarczych i społecznych, zmian zewnętrznych i wewnętrznych zwiększa natomiast stopień nieoznaczoności działań dyplomatów i otwiera pole dla dyplomatów będących w stanie kreować polityki międzynarodowe i mechanizmy międzynarodowej współpracy.
Źródło:
Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne; 2023, 79; 272-284
1505-2192
Pojawia się w:
Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
International sports organizations as diplomatic actors. The case of FIFA exerting influence on states
Międzynarodowe organizacje sportowe jako aktorzy dyplomatyczni. Przypadek FIFA wywierającej wpływ na państwa
Autorzy:
Kobierecki, Michał Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/620424.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
FIFA
sports diplomacy
diplomacy
international sports organizations
sport and politics
dyplomacja sportowa
dyplomacja
międzynarodowe organizacje sportowe
sport i polityka
Opis:
Współczesna dyplomacja przyjmuje coraz bardziej sieciową formę, co objawia się zaangażowaniem nowych aktorów, w tym międzynarodowych organizacji sportowych. Artykuł poświęcony jest zagadnieniu dyplomacji sportowej organizacji sportowych kontrolujących międzynarodową rywalizację sportową, na przykładzie Międzynarodowej Federacji Piłki Nożnej (FIFA). Badanie, którego dotyczy artykuł, stanowi studium przypadku poświęcone kwestii wywierania przez międzynarodową organizację sportową nacisku na rządy suwerennych państw, na przykładzie FIFA. Celem badania jest sprawdzenie czy organizacje sportowe są w stanie sprawić, aby rządy zmieniły swoje decyzje polityczne. Hipoteza, która została poddana weryfikacji zakłada, iż międzynarodowe organizacje sportowe są podmiotami dyplomatycznymi zdolnymi wpływać na państwa.
Contemporary diplomacy has evolved into a network involving various new actors, including international sports organizations. The article is dedicated to the issue of the sports diplomacy of international bodies which are in charge of international sporting competitions, particularly the International Federation of Association Football (FIFA), an organization that manages football on a global level. The research presented in this article is a case study dedicated to the issue of the influence of international sports organizations on the governments of sovereign states, specifically FIFA. The objective of the research is to investigate whether international sports organizations are able to make governments change their political decisions. The hypothesis that has been investigated states that international sports governing bodies are diplomatic actors capable of influencing states.
Źródło:
Środkowoeuropejskie Studia Polityczne; 2019, 2; 105-116
1731-7517
Pojawia się w:
Środkowoeuropejskie Studia Polityczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Istota bezpieczeństwa dyplomacji
Introduction to diplomatic security
Autorzy:
Domeracki, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/370904.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Wyższa Szkoła Zarządzania Ochroną Pracy w Katowicach
Tematy:
bezpieczeństwo
polityka
siła
dyplomacja
bezpieczeństwo dyplomacji
security
policy
power
diplomacy
diplomatic security
Opis:
Artykuł stanowi próbę zdefiniowania pojęcia bezpieczeństwa dyplomacji i jest przyczynkiem do dalszej dyskusji nad zagadnieniem, w szczególności w kontekście zwiększającej się dynamiki w relacjach międzynarodowych oraz rozszerzającej się przestrzeni konfrontacji między podmiotami bezpieczeństwa. Praca prezentuje zagadnienie w odniesieniu do roli dyplomacji i siły w stosunkach międzynarodowych w kontekście realizacji interesów narodowych. Poruszana jest również kwestia bezpośrednich ataków na personel dyplomatyczny oraz na przedstawicielstwa dyplomatyczno-konsularne jako jeden z efektów rywalizacji pomiędzy państwowymi podmiotami bezpieczeństwa.
The paper examines the diplomatic security phenomena throughout an epistemological and ontological view. In the article the Author tries to put a diplomatic security in broader terms related to diplomacy and security, as well as depicts and defines its role, scope and assumptions. The issue is much more important due to rising dynamics of international relations well as still expanding “space confrontation” between states. It is also crucial because sometimes the effects of this confrontation are direct attacks on diplomats or diplomatic and consular missions. The paper depicts an introduction to diplomatic security issues. The sketch of the theory of diplomacy and security is also given.
Źródło:
Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Zarządzania Ochroną Pracy w Katowicach; 2019, 1(15); 89-102
1895-3794
2300-0376
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Zarządzania Ochroną Pracy w Katowicach
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The importance of economic diplomacy in the era of globalization (the case of China)
Znaczenie dyplomacji ekonomicznej w dobie globalizacji (przypadek Chin)
Autorzy:
Szatlach, Maria Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2195981.pdf
Data publikacji:
2015-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
diplomacy
economic diplomacy
foreign policy
global economy
FTA – free trade agreement
China
dyplomacja ekonomiczna
dyplomacja
polityka zagraniczna
gospodarka globalna
FTA – porozumienie o wolnym handlu
Chiny
Opis:
Together with the acceleration of globalization processes, power in international relations has moved from the political and military space to the economic one. Today, true power means ability and capacity to integrate with the global economy. Therefore, economic diplomacy, which is not a new phenomenon, became one of the most important elements of foreign policy of all countries. The aim of the article is to present the importance of economic diplomacy in foreign policy in the era of globalization with a particular emphasis on the economic activity of China.
Wraz z przyspieszeniem procesów globalizacyjnych znaczenie i potęga państwa w stosunkach międzynarodowych związana jest nie tylko z przestrzenią polityczną i wojskową, ale przede wszystkim z gospodarczą. Dziś prawdziwa siła i znaczenie państwa związane są ze zdolnościami do integracji z gospodarką światową. Dlatego dyplomacja ekonomiczna, która nie jest zjawiskiem nowym, stała się jednym z najważniejszych elementów polityki zagranicznej wielu państw. Celem artykułu jest przedstawienie znaczenia dyplomacji ekonomicznej w polityce zagranicznej państwa w dobie globalizacji, ze szczególnym uwzględnieniem znaczenia dyplomacji gospodarczej Chin.
Źródło:
Świat Idei i Polityki; 2015, 14; 208-224
1643-8442
Pojawia się w:
Świat Idei i Polityki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Królewski dokument rozejmu ze Świdrygiełłą z 20 VIII 1431 roku
Autorzy:
Polechow, Sergiej
Szybkowski, Sobiesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/608164.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
Władysław Jagiełło
Litwa
Świdrygiełło
dyplomacja
Lithuania
Švitrigaila
diplomacy
Opis:
Głównym celem niniejszego artykułu jest publikacja niewydanego dotąd w pełnym tekście dokumentu wystawionego przez króla Władysława Jagiełłę w sprawie rozejmu z wielkim księciem litewskim Świdrygiełłą, zawartego pod Łuckiem 20 VIII 1431 r. Dokument został przekazany stronie litewskiej, w XVII w. padł łupem wojsk rosyjskich i dziś przechowywany jest w Moskwie. Szczególna uwaga poświęcona została gwarantom rozejmów z 20 i 26 VIII 1431 r., wśród których przeważali możni z Wielkopolski. 
The main purpose of this paper is to publish the document, so far unedited in its entirety, issued by Władysław Jagiełło and proclaiming the armistice with Švitrigaila, Grand Duke of Lithuania, near Łuck on 20 August 1431. The document presented to the Lithuanian side, was seized by the Russian army in mid-17th century and is now housed in an archive in Moscow. A special attention is paid to the guarantors of the truces of 20 and 26 August 1431, the majority among whom were barons of Great Poland.
Źródło:
Roczniki Historyczne; 2017, 83
0324-8585
Pojawia się w:
Roczniki Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Audiencja publiczna nuncjusza apostolskiego Galeazza Marescottiego na sejmie elekcyjnym 1669 r. Znaczenie i ceremoniał
Autorzy:
Gregorowicz, Dorota
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040876.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
diplomacy
ceremonial
election
audience
nunciature
dyplomacja
ceremoniał
elekcja
audiencja
nuncjatura
Opis:
Zwrócenie uwagi na ceremonialne aspekty nowożytnej praktyki dyplomatycznej jest jednym z głównych postulatów współczesnych historyków dyplomacji. Prezentowany artykuł dotyczy okoliczności politycznych i przejawów ceremonialnych udziału nuncjusza apostolskiego Galeazza Marescottiego w audiencji publicznej na sejmie elekcyjnym 1669 r., w wyniku którego wybrany został na króla Michał Korybut Wiśniowiecki. Omówione zostają źródła informacji Stolicy Apostolskiej na temat praktyki politycznej i ceremoniału Rzeczypospolitej w okresie bezkrólewia i elekcji, szczególnie w kontekście nastania w 1668 r., w wyniku abdykacji Jana Kazimierza Wazy, niechcianego przez Rzym nowego bezkrólewia. Zaangażowanie dyplomatyczne papiestwa w obliczu nowej elekcji utrudniały wówczas chłodne relacje nuncjusza z ambitnym prymasem Mikołajem Prażmowskim. Artykuł porusza problem przygotowań do audiencji nuncjusza ze strony obradującego od początku maja 1669 r. sejmu elekcyjnego, demonstrując drugoplanowość tego wydarzenia dla życia politycznego Rzeczypospolitej. Przedstawiony zostaje następnie wjazd dyplomaty na pole elekcyjne oraz szczegółowy przebieg audiencji, której punkt kulminacyjny stanowiło przekazanie papieskich brewiów oraz oracja nuncjusza. Analizie poddano ponadto szlachecką recepcję posłuchania Marescottiego. W artykule podjęto problematykę politycznych, dyplomatycznych oraz widowiskowych funkcji audiencji dyplomatycznej. Posłuchanie przedstawiciela Stolicy Apostolskiej na sejmie elekcyjnym zaprezentowano jako wyraz obopólnej przynależności stron (papiestwa i Rzeczypospolitej) do europejskiego porządku politycznego XVII w.
Paying attention to the ceremonial aspects of the early modern diplomatic practice is one of the main postulates of the historians of diplomacy. The presented article focuses on the political circumstances and ceremonial manifestations of the participation of the apostolic nuncio Galeazzo Marescotti in a public audience at the election sejm of 1669, as a result of which Michał Korybut Wiśniowiecki was elected king. The Holy See’s informational policy regarding the political practice and ceremonial of the Polish-Lithuanian Commonwealth during the interregnum and the election period is discussed, especially in the emergence of a new interregnum in 1668, as a result of the abdication of John II Casimir Vasa. The papacy’s diplomatic involvement towards the new election was at that time hampered by the cold relations between the nuncio and the ambitious primate of the Kingdom Mikołaj Prażmowski. The article also deals with the preparations for the nuncio’s audience at the election sejm that took place from the beginning of May 1669, demonstrating the secondary nature of this event for the political life of the Commonwealth. Then, the diplomat’s entry into the election field is presented, as is the detailed course of the audience, which culminated in the consigning of papal letters and the nuncio’s oration. The noble reception of Marescotti’s audience is also analysed. The article deals with the issues of political, diplomatic, and visual functions of the diplomatic audience. The hearing of the representative of the Holy See at the elective sejm is presented as an expression of the mutual belonging of the parties (the papacy and the Polish-Lithuanian Commonwealth) to the seventeenth-century European political order.
Źródło:
Res Historica; 2021, 52; 109-140
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Antypolska działalność niemieckiej dyplomacji w Hiszpanii w latach 1939–1943
Autorzy:
Gajda, Mateusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/608746.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
Polska
Spain
Germany
Polish diplomatic mission
diplomacy
propaganda
Polska
Hiszpania
Niemcy
Poselstwo RP
dyplomacja
Opis:
The article describes the activities of German diplomacy in Spain in 1939–1943 aimed at eliminating Polish-Spanish diplomatic relations. The main purpose of the German diplomats was the liquidation of Polish diplomatic missions in Spain. The article shows the example of anti-Polish actions and the strength of German pressure on the Spanish government during World War II.
Artykuł opisuje działania dyplomacji niemieckiej na terenie Hiszpanii w latach 1939–1943, zmierzające do likwidacji polsko-hiszpańskich stosunków dyplomatycznych. Głównym celem tych niemieckich dyplomatów była likwidacja polskich placówek dyplomatycznych na terenie Hiszpanii. Artykuł ukazuje na przykładzie działań antypolskich siłę presji niemieckiej na hiszpańskie czynniki rządowe w latach II wojny światowej.
Źródło:
Dzieje Najnowsze; 2019, 51, 3
0419-8824
Pojawia się w:
Dzieje Najnowsze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polska dyplomacja wobec Związku Radzieckiego po przewrocie majowym
Polish diplomacy towards the Soviet Union after the May Coup
Autorzy:
Życki, Artur
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31343676.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Sanation
diplomacy
Polish-Soviet relations
non-aggression pact
sanacja
dyplomacja
relacje polsko-sowieckie
pakt o nieagresji
Opis:
Przewrót majowy nie przyniósł początkowo poważniejszych zmian w polskiej polityce zagranicznej, choć pomajowe kręgi rządowe silniej akcentowały ideą prometejską i  koncepcję międzymorza. W stosunkach wzajemnych Warszawy i Moskwy cały czas, tak jak przed 1926 rokiem, prowadzony był dialog na temat polsko-sowieckiego układu o  nieagresji. Głównym punktem spornym było stanowisko Warszawy co do konieczności jednoczesnego zawarcia polsko-sowieckiego paktu o  nieagresji z  analogicznymi porozumieniami Moskwy z: Łotwą, Estonią, Finlandią i  Rumunią. Artykuł przedstawia drogę do porozumienia z  perspektywy Warszawy, przy uwzględnieniu zmieniającej się sytuacji międzynarodowej, w tym wzrostu tendencji faszystowskich w Europie, groźby wojny oraz zmian w polityce wewnętrznej ZSRR. Porozumienie z 25 stycznia 1932 roku i pakt o nieagresji z 25 lipca tegoż roku pomiędzy Polską a ZSRR były szczytowym punktem wzajemnych poprawnych relacji. Późniejsze lata, pakt Ribbentrop – Mołotow, 17 września ukazały, że dyplomacja sanacyjna, nie była wstanie zapobiec utracie przez Polskę niepodległości. Kwestią sporną pozostaje to, czy można było tej katastrofie zapobiec.
The May Coup did not initially bring about any major changes in Polish foreign policy, although the post-May governmental circles put a stronger emphasis on the Promethean idea and the concept of the Intermarium. In mutual relations between Warsaw and Moscow, a dialogue on the Polish-Soviet non-aggression treaty continued, as before 1926. The main point of contention was Warsaw's position on the necessity of concluding a Polish-Soviet non-aggression pact simultaneously with Moscow's analogous agreements with: Latvia, Estonia, Finland and Romania. The article presents the path to the agreement from the perspective  of Warsaw, taking into account the changing international situation, including the rise of fascist tendencies in Europe, the threat of war and changes in the USSR's domestic policy. The agreement of 25 January 1932 and the non-agreement pact of 25 July that year between Poland and the USSR were the high points of mutually correct relations. Later years, the Molotov-Ribbentrop Pact and 17 September showed that Sanation diplomacy was unable to prevent Poland from losing its independence. Whether this catastrophe could have been prevented remains a matter of dispute.
Źródło:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2022, 8, 2; 47-64
2450-4866
Pojawia się w:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Congress of Westphalia. Participants in the negotiations, main provisions and consequences of decisions taken
Autorzy:
Kamieński, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1591037.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
German Reich
Peace of Westphalia
diplomacy
Rzesza Niemiecka
pokój westfalski
dyplomacja
Opis:
W kongresie westfalskim kończącym wojnę trzydziestoletnią uczestniczyli przedstawiciele 178 bytów politycznych z Rzeszy Niemieckiej oraz 16 państw europejskich. Nie stawili się tylko reprezentanci Anglii, Rosji i Turcji. Udział państw europejskich i niemieckich władztw terytorialnych w rokowaniach dyplomatycznych prowadzonych w Osnabrück i Münster nie był taki sam. Prym wiodły poselstwa cesarza, Francji, Szwecji i Hiszpanii. Westfalskie porozumienia pokojowe uregulowały sprawy polityczne, ustrojowe i wyznaniowe Rzeszy Niemieckiej. Usankcjonowano zdobycze terytorialne Francji, poczynione kosztem Cesarstwa oraz niepodległość Niderlandów i Szwajcarii. Zapewniono korzyści elektorom Saksonii, Brandenburgii i Bawarii oraz ugruntowano hegemonię Szwecji w basenie bałtyckim i w północnej części Niemiec, oddając jej zachodnią część Księstwa Pomorskiego, fragmenty Meklemburgii, a także arcybiskupstwo Bremy i biskupstwo Verden w Dolnej Saksonii. Ogłoszono powszechną amnestię dla wszystkich książąt niemieckich, zrezygnowano z rozliczenia win i zwrócono majątki przedstawicielom rodzin panujących. Wprowadzono przepisy utrwalające niemiecki partykularyzm polityczny i położono kres wojnom religijnym w Niemczech. Uznano kalwinizm trzecim, obok katolicyzmu i luteranizmu, legalnym wyznaniem w Rzeszy Niemieckiej. Osłabieni Habsburgowie skoncentrowali się na budowie scentralizowanego państwa absolutnego i walce z reformacją w Austrii, Czechach i na Węgrzech, powracając szybko do roli potęgi europejskiej i groźnego rywala Francji.
The congress of Westphalia ending the Thirty Years’ War was attended by representatives of 178 political entities from the German Reich and 16 European countries. Only representatives of England, Russia and Turkey did not show up. The participation of European countries and German territorial authorities in diplomatic negotiations in Osnabrück and Münster was not the same. The first was the Emperor, France, Sweden and Spain. Westphalia’s peace agreements have regulated the political, constitutional and religious affairs of the German Reich. The territorial achievements of France, made at the expense of the Empire and the independence of the Netherlands and Switzerland were sanctioned. The electors of Saxony, Brandenburg and Bavaria were given an advantage and the hegemony of Sweden in the Baltic Sea and the northern part of Germany was established, giving it the western part of the Pomeranian Principality, parts of Mecklenburgas well as the Archbishopric of Bremen and the Bishopric of Verden in Lower Saxony. A general amnesty was declared for all German princes; the guilt settlement, as a threat of additional argument, was simply abandoned and the property was returned to the representatives of the ruling families. Provisions were introduced to consolidate German political particularism and put an end to religious wars in Germany. Calvinism was recognised as the third legal confession in the German Reich, alongside Catholicism and Lutheranism. The weakened Habsburgs, focused on building a centralised absolute state and fighting the Reformation in Austria, the Czech Republic and Hungary, quickly returning to the role of a European power and a dangerous rival of France.
Źródło:
Przegląd Zachodniopomorski; 2019, 4; 61-82
0552-4245
2353-3021
Pojawia się w:
Przegląd Zachodniopomorski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Węzłowe elementy relacji polsko-amerykańskich w świetle analizy ramowania
Autorzy:
Matysek, Ksymena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2048289.pdf
Data publikacji:
2021-09-16
Wydawca:
Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu. Wydawnictwo UMK
Tematy:
Polska
Stany Zjednoczone
stosunki międzynarodowe
dyplomacja
polityka zagraniczna
Polska
United States
international relations
diplomacy
foreign policy
Opis:
Celem tego artykułu jest przedstawienie tematów poruszanych w odniesieniu do relacji polsko-amerykańskich podczas debaty parlamentarnej odbywającej się po exposé ministrów spraw zagranicznych oraz porównanie jej do treści zawartych w programach wyborczych polskich partii politycznych. Podstawową metodą badawczą użytą na potrzeby tego artykułu jest analiza zawartości oraz ramowanie (framing analysis). Objęto nimi exposé ministrów spraw zagranicznych oraz programy polskich partii politycznych w odniesieniu do relacji polsko-amerykańskich. Ma ona na celu porównanie i skonfrontowanie treści i tematów poruszanych w programach partii z treścią i tematami poruszanymi przez ministra spraw zagranicznych w corocznej informacji rządu.
The purpose of this article is to present the topics raised in relation to Polish-American relations during the parliamentary debate after the exposés of the Ministers of Foreign Affairs and to compare it with the content of the election programs of Polish political parties. The basic research method used for the purposes of this article is content analysis and framing analysis. These included the exposés of the Ministers of Foreign Affairs and programs of Polish political parties in relation to Polish-American relations. It aims to compare and confront the content and topics raised in the parties’ programs with the content and topics raised by the Minister of Foreign Affairs in the government’s information.
Źródło:
Historia i Polityka; 2021, 35 (42); 77-94
1899-5160
2391-7652
Pojawia się w:
Historia i Polityka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Powstanie państwa polskiego w 1918 r. we wspomnieniach dyplomaty Jana Stanisława Łosia
Autorzy:
Marszał, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/609144.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
independence
diplomacy
establishment of the Polish state
memories
niepodległość
dyplomacja
powstanie państwa polskiego
wspomnienia
Opis:
The article is about the establishment of the Polish state in the memories of a Polish diplomat, historian, politician and journalist associated with the conservative community Jan Stanisław Łoś (1890–1974). He presented an interesting interpretation of regaining independence by Poland, which he called the “outbreak of Poland”. According to him, Poland “broke out” because it was created spontaneously, unplanned, uncontrolled by anyone. Independence was the result of the Polish national instinct, which spontaneously ordered the Poles to unite and to be independent. The article describes the first days of independence in Lublin, which in November 1918 was the headquarter of the Polish Provisional Government. The Polish diplomat and public official witnessed those events, which accompanied the revival of the independent Polish Republic. J.S. Łoś provided unknown facts and events, which is why his memoirs, written in 1970s, can be considered as a historical source.
Przedmiotem artykułu jest powstanie państwa polskiego we wspomnieniach polskiego dyplomaty, historyka, polityka i publicysty związanego ze środowiskiem konserwatywnym – Jana Stanisława Łosia (1890–1974). Przedstawił on interesującą interpretację odzyskania przez Polskę niepodległości, którą nazwał „wybuchem Polski”. Według niego Polska „wybuchła”, ponieważ powstała spontanicznie, w sposób niezaplanowany, przez nikogo niekontrolowany. Niepodległość była wynikiem polskiego instynktu narodowego, który spontanicznie nakazał Polakom zjednoczyć się i być niepodległymi. W artykule opisano pierwsze dni niepodległości w Lublinie, który był w listopadzie 1918 r. siedzibą Tymczasowego Rządu Polskiego. Polski dyplomata i urzędnik państwowy był świadkiem bezpośrednich wydarzeń towarzyszących odrodzeniu niepodległej Rzeczypospolitej. J.S. Łoś podał nieznane fakty i wydarzenia, dlatego jego pamiętniki, pisane w latach 70. XX w., można uważać za źródło historyczne.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius); 2019, 66, 2
0458-4317
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius)
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Działalność Victora Cǎdere – posła rumuńskiego w Polsce na tle relacji Warszawa–Bukareszt (1932–1935)
Autorzy:
Walczak, Henryk
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2034878.pdf
Data publikacji:
2021-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Victor Cădere
Romanian-Polish alliance
diplomacy
interwar period
sojusz rumuńsko-polski
dyplomacja
okres międzywojenny
Opis:
Victor Cădere (born 1891) was a Romanian lawyer, civil servant, diplomat and politician. He participated as an officer in the war with Bulgaria (1913) and in the I-st World War (1916–1918). Then he was at the peace conference in Paris as part of the Romanian delegation. In the years 1919–1921 he was dealing with the repatriation of Romanians from the USA and Russia. After returning to the country, in 1925, he began an academic career, which he continued with interruptions until his death in France in 1981. At that time, he was an activist of the peasant party and a member of the Chamber of Deputies. In the years 1930–1932 he held high official positions in the Ministry of Justice and the Ministry of the Interior. In 1932, he began his career as a diplomat. His first post was Warsaw, where he was to watch over the matters of the Romanian-Polish alliance securing both countries against the threat from the USSR. Before he actually took office, however, he became the Romanian negotiator on the non-aggression pact with the Soviet Union, but risked Nicolae Titulescu – an influential diplomat and politician who opposed them and soon became Cădere’s superior, i.e. the minister of foreign affairs. After settling in Warsaw, the new MP tried to work for the development of the alliance. However, he encountered obstacles on the part of Titulescu, who wanted to loosen his ties with the Republic of Poland and bring him closer to Moscow. This affected the fate of Cădere, who was dismissed in July 1935. His diplomatic career slowed down. He took up another post – in Belgrade – only after the fall of Titulescu in 1936, then he was a member of parliament in Lisbon (1941–1944). From 1945 to 1967 he stayed in Romania. In the years 1952- 1956 he was imprisoned by the communist authorities. In 1967 he remained in exile in France.
Victor Cădere (ur. 1891) był rumuńskim prawnikiem, urzędnikiem, dyplomatą i politykiem. Uczestniczył jako oficer w wojnie z Bułgarią (1913) i w I wojnie światowej (1916–1918). Następnie znalazł się na konferencji pokojowej w Paryżu w składzie delegacji rumuńskiej. W latach 1919–1921 zajmował się repatriacją Rumunów z USA oraz Rosji. Po powrocie do kraju, w 1925 r. rozpoczął karierę akademicką, którą z przerwami kontynuował do swojej śmierci we Francji w 1981 r. W tym czasie był działaczem partii chłopskiej i członkiem Izby Deputowanych. W latach 1930–1932 zajmował wysokie stanowiska urzędnicze w Ministerstwie Sprawiedliwości i Ministerstwie Spraw Wewnętrznych. W 1932 r. rozpoczął karierę dyplomaty. Jego pierwszą placówką była Warszawa, gdzie miał czuwać na sprawami przymierza rumuńsko-polskiego asekurującego oba państwa przed zagrożeniem ze strony ZSRR. Nim jednak doszło do rzeczywistego objęcia funkcji, został negocjatorem rumuńskim w sprawie paktu o nieagresji ze Związkiem Sowieckim, narażając się jednak Nicolae Titulescu – wpływowemu dyplomacie i politykowi, który był im przeciwny i niebawem został zwierzchnikiem Cădere, czyli ministrem spraw zagranicznych. Po zainstalowaniu się w Warszawie nowy poseł starał się działać na rzecz rozwoju przymierza. Napotykał jednak na przeszkody ze strony Titulescu dążącego do rozluźnienia związków z RP i zbliżenia z Moskwą. Zaważyło to na losach Cădere, który w lipcu 1935 r. został odwołany. Jego kariera dyplomatyczna uległa wyhamowaniu. Kolejną placówkę – w Belgradzie – objął dopiero po upadku Titulescu w 1936 r., potem był posłem w Lizbonie (1941–1944). Od 1945 do 1967 r. przebywał w Rumunii. W latach 1952–1956 był więziony przez władze komunistyczne. W 1967 r. pozostał na emigracji we Francji.
Źródło:
Polish Biographical Studies; 2021, 9; 69-92
2353-9291
Pojawia się w:
Polish Biographical Studies
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Agrément w słowniku przekładowym: między teorią a praktyką
Agrément in a translation dictionary – between theory and practice
Autorzy:
Białek, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/463397.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Lingwistyki Stosowanej
Tematy:
lexicography
translation dictionary
equivalent
diplomacy
agrément
leksykografia
słownik przekładowy
ekwiwalent
dyplomacja
Opis:
The article puts forward a proposal for a Russian-Polish entry article on the diplomatic term of agrément. The study is a part of the lexicographic research project “Diplomacy and politics. Russian-Polish dictionary survey”. Bilingual (Russian-Polish) dictionaries give only the basic pair of equivalents of the term in question. However, the exploration of texts enabled the researcher to collect the pairs of equivalents not recorded so far in the Russian-Polish lexicography. Basing on the material of the proposed entry article the author highlights the methodological assumptions of the project – draws attention to frequency as a classifying criterion and the significance of monolingual and bilingual dictionaries for verification of collected material, as well as characterizes the peculiar nature of the process of confronting parallel texts (created independently of each other, yet similar in genre and topic).
Źródło:
Lingwistyka Stosowana / Applied Linguistics / Angewandte Linguistik; 2017, 24; 1-21
2080-4814
Pojawia się w:
Lingwistyka Stosowana / Applied Linguistics / Angewandte Linguistik
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Diplomacy in the context of international security – retrospection and present day
Dyplomacja w kontekście bezpieczeństwa międzynarodowego – retrospekcja i współczesność
Autorzy:
Kroczak, Martyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29551606.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Akademia Wojsk Lądowych imienia generała Tadeusza Kościuszki
Tematy:
diplomacy
international security
international relations
international organisation
dyplomacja
bezpieczeństwo międzynarodowe
stosunki międzynarodowe
organizacja międzynarodowa
Opis:
The research conducted for this article aimed to explore the development of diplomacy (the research subject) over the years in the context of its influence on international security. The paper characterizes diplomacy and explores its development, including examples of international security activities undertaken by the international community applying diplomacy. The analysis of Polish and foreign literature sources and domestic and international law acts, with the use of content analysis technique, was employed as a research method.
Celem badań prowadzonych na potrzeby artykułu była eksploracja rozwoju dyplomacji (stanowiącej przedmiot badań) na przestrzeni lat w kontekście jej wpływu na bezpieczeństwo międzynarodowe. W artykule dokonano charakterystyki pojęcia dyplomacji oraz eksploracji jej rozwoju wraz ze wskazaniem przykładów podejmowanych z jej wykorzystaniem przez społeczność międzynarodową działań w obszarze bezpieczeństwa międzynarodowego. Jako metodę badawczą wykorzystano analizę polskich i zagranicznych źródeł literaturowych oraz aktów prawa krajowego i międzynarodowego, z zastosowaniem techniki analizy treści.
Źródło:
Scientific Journal of the Military University of Land Forces; 2022, 54, 4(206); 591-608
2544-7122
2545-0719
Pojawia się w:
Scientific Journal of the Military University of Land Forces
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nowe wyzwania dla współczesnej dyplomacji
New Challenges for Modern Diplomacy
Autorzy:
Polkowska, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2056224.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
diplomacy
meetings
communication
diplomatic system
embassies
allied agreements
expert
dyplomacja
szczyty
komunikacja
system dyplomatyczny
ambasady
porozumienia sojusznicze
eksperci
Opis:
Państwa w zasadzie mogą komunikować się ze sobą jedynie poprzez swoich przedstawicieli. Komunikacja taka odbywa się przede wszystkim za pośrednictwem systemu dyplomatycznego – światowej sieci ambasad i porozumień sojuszniczych. Aby jednak nawiązać (lub wznowić) komunikację między dwoma dowolnymi państwami, muszą one zgodzić się na nawiązanie „stosunków dyplomatycznych”. Dlatego też pojęcie stosunków dyplomatycznych jest kluczem otwierającym drogę do normalnej komunikacji między państwami. Jako takie jest ono podstawowym elementem całego układu międzynarodowego. Praktyka spotkań przywódców politycznych sięga starożytności, ale do XIX wieku rzadko zdarzało się, by władcy spotykali się osobiście. Sytuacja zmieniła się dopiero w XXI wieku, wówczas bowiem takie spotkania „na szczycie” były często organizowane i wyparły wiele tradycyjnych form czy metod dyplomacji. Szczyty takie często są już zinstytucjonalizowane, jak np. coroczne szczyty Grupy G-7, czyli spotkania najbardziej rozwiniętych państw świata. Zarówno ich zorganizowanie, jak i ich przebieg w dużym stopniu zależy od wyników wcześniejszych przygotowań i rozmów dyplomatycznych, ale ostatecznie kierowane są przez ekspertów, którzy wspomagają przywódców państw.
States can, in principle, communicate with each other only through their representatives. Such communication takes place primarily through the diplomatic system – a global network of embassies and allied agreements. However, in order to establish (or re-establish) communication between any two states, they must agree to establish “diplomatic relations”. Therefore, the concept of diplomatic relations is the key that opens the way to normal communication between states. As such, it is a fundamental element of the entire international system. The practice of political leadership meetings dates back to antiquity, but until the 19th century it was rare for rulers to meet in person. The situation changed only in the 21st century, when such “summit” meetings were often organized and replaced many traditional forms and methods of diplomacy. Such summits are often institutionalized, for example, G8, i.e. meetings of the most developed countries in the world. Their organization and course largely depend on the results of previous preparations and diplomatic talks, but ultimately they are led by experts who support the leaders of the state.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio F – Historia; 2021, 76; 387-421
0239-4251
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio F – Historia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prywatna korespondencja hrabiego Arandy z Warszawy (1760-1762)
Count Arandas Private Correspondence From Warsaw 1760-1762
Autorzy:
Taracha, Cezary
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1955069.pdf
Data publikacji:
2000
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
XVIII wiek
Hiszpania
Polska
Aranda
dyplomacja
korespondencja
XVIII century
Spain
Polska
diplomacy
correspondance
Opis:
Private correspondence of the Spanish diplomats of the 18th century gives a lot of interesting information that complements the contents of official reports. Count Pedro de Aranda was one of the outstanding Spanish politicians and reformers of the 18th century. In the years 1760-62 he stayed in Warsaw as Charles III's Ambassador Extraordinary to the Polish Republic and August III. At that time he carried on private correspondence with Ricardo Wall, the First Secretary of State responsible for Spain's foreign policy. In the Warsaw letters Aranda presents himself as a man of the Enlightenment, a politician concerned about his country, a diplomat watching with interest the changing arrangement of powers in Europe. He reveals his views that he would not be able to deliver in official letters. This especially regards his attitude towards the Church, the Inquisition and the trends in Spanish foreign policy. At the same time he may be seen as a private person with his advantages and disadvantages. Aranda likes social life and pomp. The kind of life he leads in Warsaw is to be a credit to himself and to the King of Spain. The present text is an attempt at outlining the problems contained in the Spanish diplomat's private correspondence.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2000, 48, 2; 293-311
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polsko-francuskie stosunki gospodarcze w okresie międzywojennym: nowe postulaty badawcze
Autorzy:
Ambrochowicz-Gajownik, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/437038.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Lingwistyki Stosowanej. Katedra Studiów Interkulturowych Europy Środkowo-Wschodniej
Tematy:
Druga Rzeczpospolita
Trzecia Republika
służba konsularna
dyplomacja
ekonomia
The Second Republic
the Third Republic
consular service
diplomacy
economy
Opis:
Polish-French economic relations in the interwar period: new research postulates Summary: Economic relations of the Second Polish Republic with the French Third Republic were derived directly from political relations between these two states. Because of its position in the international arena, France set the terms of trade exchange which the Polish side was supposed to comply with. It stemmed from the economic hardship Poland was experiencing at that specific time. One possible solution was acquiring considerable French funds. The flow of goods in both directions took place, primarily, by sea, and control over the import of French products was exercised by the Polish consulates in France. Despite the increasing circulation of goods, facilitated by the newly-signed treaties and economic agreements, the overall trade balance was negative. The great economic crisis in the thirties intensified in France the use of quota policy elements, which negatively affected the bilateral relations. In these circumstances, Poland began to seek other methods of selling its domestic products, especially, to distant continents – Africa, the Middle and Far East.
Źródło:
Przegląd Środkowo-Wschodni; 2016, 1; 182-211
2545-1324
Pojawia się w:
Przegląd Środkowo-Wschodni
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Słowa moich ust będą, ale Greków chcenie” Reprezentacja poselstwa w III akcie Troas Łukasza Górnickiego
Autorzy:
Bajer, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/602703.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
Łukasz Górnicki
renesans
dyplomacja
tragedia renesansowa
stoicyzm
humanizm
Renaissance
diplomacy
Renaissance tragedy
Stoicism
Humanism
Opis:
Artykuł proponuje analizę i interpretację sceny z tragedii Łukasza Górnickiego Troas (1589), będącej przekładem Troades Seneki. Porównanie z oryginałem i opis zmian wprowadzonych przez tłumacza mają na celu uchwycenie szczególnego zjawiska, jakim jest zaakcentowanie w przekładzie analogii postępowania Ulissesa z działalnością dyplomaty: od pierwszej kwestii bohatera, słowa „durae minister sortis” przetłumaczone zostały jako „ja, co poselstwo niosę”. Analiza tego zagadnienia pokazuje zarazem, że rola Ulissesa (pertraktującego nie z przedstawicielem suwerennego państwa, ale z branką) nie może zostać utożsamiona z funkcją ambasadora, lecz łączy w sobie cechy właściwe personelowi dyplomatycznemu różnego szczebla, w tym postaci działających na krawędzi legalności. Przypisane Ulissesowi consilium umożliwia przeniknięcie tajemnicy Andromachy za pomocą obserwacji cielesnych symptomów emocji. Pozwala to Górnickiemu określić przemyślność bohatera jako „dowcip odwrócony na nice”, co stanowi – niezależne od oryginału Seneki – na wiązanie do terminologii użytej wcześniej w Dworzaninie polskim, gdzie dowcip jest odpowiednikiem ingegno. Wśród etycznych elementów mów Ulissesa wymienić należy przede wszystkim jego pragnienie przekonania Andromachy do słuszności racji Greków. Zjawisko to stanowi ramę dla wystąpienia paralelizmu z Nowym Testamentem (Łk 2, 35). Ostatnia część, poświęcona pathos, podejmuje problem nieprzystawalności roli Ulissesa do kodów dyplomacji epoki Górnickiego. Bohater nie ogranicza się do prowadzenia przemyślnych negocjacji, ale posługuje się również przemocą bezpośrednią. Podobna niespójność kreacji postaci wydaje się wpisywać problematyczną reprezentację praktyk dyplomacji w przekładzie Górnickiego w polityczne i społeczne napięcia drugiej połowy XVI w.
The study is an analysis and interpretation of a scene from Łukasz Górnicki’s tragedy Troas (1589), a translation of Seneca’s Troades. A comparison to the original as well as the description of changes introduced by the translator serve to capture a special phenomenon of emphasising the analogy between Ulysses’s and a diplomat’s activity. Starting with the main character’s first line, the words: “durae minister sortis” were translated as “Ja, co poselstwo niosę”. The analysis of this issue shows that the role of Ulysses (who does not negotiate with a representative of a sovereign country, but with a captive woman) cannot be equated with the role of an ambassador. Conversely, it combines in itself the features characteristic of diplomatic staff of various ranks, including characters operating on the edge of the law. The consilium ascribed to Ulysses enables to explore the secret of Andromacha by observing physical symptoms of emotions. This makes it possible for Górnicki to define the main character’s ingenuity as “dowcip odwrócony na nice” which, irrespective of Seneca’s original, refers to the terminology used earlier in Dworzanin polski, where dowcip (wit) is the equivalent of ingegno. Among the ethical elements of Ulysses’s speeches one should name, above all, his desire to convince Andromacha to accept the Greek’s line of argumentation. This, in turn, provides good framework for parallelism with the New Testament (Lk 2:35). The last part of the work, devoted to pathos, addresses the problem of a mismatch between the role of Ulysses and diplomacy codes in Górnicki’s times. The main character does not limit himself to conducting well thought-out negotiations, but he also uses direct violence. Similar dissonance in character construction seems to make the representation of diplomatic practices in Górnicki’s translation a problematic task, given the socio-political tensions in Europe in the second half of 16th century.
Źródło:
Odrodzenie i Reformacja w Polsce; 2015, 59
0029-8514
Pojawia się w:
Odrodzenie i Reformacja w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pastoralny wymiar nauczania papieża Franciszka do dyplomatów
Pastoral dimension of Pope Francis’ teaching addressed to diplomats
Autorzy:
Makowski, Paweł Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/950519.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
dyplomacja
wartości moralne
Franciszek
moralność dyplomacji
diplomacy
moral value
francis
moral diplomacy
Opis:
Diplomacy in the contemporary world is put into jeopardy and faces numerous threats such as armed conflicts, terrorism or economic crises. It is often the case the above problems stem from failure to implement moral values in the international life and relations. The situation requires an in-depth reflection and change of mentality. The issue can be handled best with the teaching of Pope Francis addressed to diplomats. He presents his thoughts on the world and the changes which take place therein together with the assessment of the present events, all this being made via a thorough analysis of the development of international relations and specific incidents around the world. By addressing international issues the Pope shows paths which modern diplomacy should follow. The problems of utmost importance are respecting human dignity, overcoming poverty, striving for brotherhood and dialog as well as commitment to achieve world peace. The above topics gain a pastoral dimension in the teaching of Pope Francis addressed to diplomats.
Źródło:
Rocznik Teologii Katolickiej; 2015, 14, 1
1644-8855
Pojawia się w:
Rocznik Teologii Katolickiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Contextualising the marriage of Bona Sforza to Sigismund I of Poland: Maximilian I’s diplomacy in Italy and Central Europe
Kontekst małżeństwa Bony Sforzy z Zygmuntem I Starym: dyplomacja Maksymiliana I we Włoszech i Środkowej Europie
Autorzy:
von Güttner-Sporzyński, Darius
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31014265.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Bona Sforza
dynastia Jagiellonów
królowe
dyplomacja
konflikt
małżeństwo
Jagiellon dynasty
queens
diplomacy
conflict
marriage
Opis:
This article will focus on the circumstances which contributed to the 1517 dynastic marriage of Bona Sforza of Milan to Sigismund I the Elder of Poland. It will examine the decline of Sforza and Neapolitan Aragon influence on the Apennine Peninsula in the face of Valois and Habsburg claims to supremacy. This article aims to place Habsburg diplomatic manoeuvring to secure the installation of Maximillian I’s niece as Queen of Poland in the context of Habsburg-Valois rivalry in Italy and Habsburg ambitions for dominance in Central Europe where they challenged the Jagiellon dynasts of Bohemia and Hungary, and of Poland and Lithuania. This article will demonstrate that the contracting of the Sforza-Jagiellon marriage was initiated by Maximillian I as an extension of a deliberate and assertive Habsburg policy. Habsburg policy objectives included removal of the prime claimant to the throne of Milan and the placing of a queen acquiescent to Habsburg strategy at the Jagiellon court in Poland. This article will conclude that the marriage was used by the Habsburgs as a dynastic and political tool to limit the Jagiellon dynasty’s power and authority in Central Europe.
Artykuł skupia się na okolicznościach, które przyczyniły się do zawarcia w 1517 r. dynastycznego małżeństwa Bony Sforzy z Mediolanu z polskim Zygmuntem I Starym, analizując spadek wpływów Sforzów i neapolitańskich Aragonów na Półwyspie Apenińskim w obliczu roszczeń Walezjuszy i Habsburgów do supremacji. Celem artykułu jest ukazanie habsburskich manewrów dyplomatycznych, mających na celu ustanowienie siostrzenicy Maksymiliana I królową Polski, w kontekście rywalizacji Habsburgów i Walezjuszy we Włoszech oraz dążenia Habsburgów do dominacji w Europie Środkowej, gdzie rzucili wyzwanie przedstawicielom dynastii Jagiellonów w Czechach i na Węgrzech oraz w Polsce i na Litwie. Artykuł wykaże, że zawarcie małżeństwa Sforzów z Jagiellonami zostało zainicjowane przez Maksymiliana I jako rozszerzenie przemyślanej i asertywnej polityki Habsburgów. Cele polityki habsburskiej obejmowały usunięcie głównego pretendenta do tronu Mediolanu i umieszczenie królowej przychylnej habsburskiej strategii na dworze Jagiellonów w Polsce. Artykuł kończy się konkluzją, że małżeństwo to zostało wykorzystane przez Habsburgów jako narzędzie dynastyczne i polityczne w celu ograniczenia władzy i autorytetu dynastii Jagiellonów w Europie Środkowej.
Źródło:
Folia Historica Cracoviensia; 2021, 27, 2; 63-90
0867-8294
Pojawia się w:
Folia Historica Cracoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O dyplomacji chilijskiej z okazji 200-lecia Chile
About the Chilean Diplomacy on the Occasion of Bicentary of Chile
Autorzy:
Miodek, Lech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1934235.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
dyplomacja
historia
międzynarodowe relacje
Pablo Neruda
Jorge Edwards
diplomacy
history
international relations
Opis:
Political or professional diplomat, who is better? Banker's or vineyard's origins of Chilean diplomacy. The period of glory of Chilean diplomacy during the Civil War in Spain. Is the diplomacy close to the literature? You can find answers for these question in this article.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2010, 58, 2; 245-251
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Cooperation and obstacles between EU & GCC
Współpraca między EU I GCC oraz jej bariery
Autorzy:
ALAZAWI, Hadeel
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/550839.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Wyższa Szkoła Biznesu i Przedsiębiorczości w Ostrowcu Świętokrzyskim
Tematy:
economic
diplomacy
society
human rights
free trade agreement
ekonomia
dyplomacja
społeczeństwo
prawa człowieka
porozumienie o wolnym handlu
Opis:
The monarchies of the Gulf Cooperation Council (GCC) have been ever more clearly emerging as the hub of the whole Middle East region. This has been obvious in economic terms, as during the current boom their relative weight – always large – has further grown and they are the leaders in a new phase of regional economic liberalization and cross-border investment. Their ascendancy has also unfolded, more subtly, on the political level, as Gulf monarchies are starting to throw around their diplomatic weight to pursue their vested interest in political calm and economic cooperation in the wider Middle East. While emerging as the most sophisticated and resourceful player in the region, the Gulf has been gradually reorienting itself geo - economically: away from the US and towards Asia. The role of Europe in this shift is yet unclear. The European Union runs the danger of missing out in a crucial period of in which the decks in the Middle East are reshuffled, old players lose importance and new players emerge. This is although the EU has a number of comparative advantages vis-à-vis other regions that could be played out much more systematically to position itself towards the GCC. So I refer in this paper to the points of cooperation and obstacles between the EU and GCC and also the important recommendations.
Monarchie Rady Współpracy Zatoki Perskiej (GCC) coraz wyraźniej jawią się jako centrum całego regionu Bliskiego Wschodu. Oczywistym jest to w sensie ekonomicznym, jako że podczas obecnego boomu ich względna wartość - zawsze duża - jeszcze bardziej wzrosła. Są one teraz liderami w nowej fazie liberalizacji regionalnej gospodarki i inwestycji transgranicznych. Ich przewaga również rozwinęła się w bardziej subtelny sposób, na poziomie politycznym. Monarchie Zatoki zaczynają podkreślać swoją wartość dyplomatyczną, aby prowadzić swoje interesy w spokoju politycznym i współpracy gospodarczej na szeroko pojetym Bliskim Wschodzie. Choć pojawiają się jako najbardziejwyrafinowany i pomysłowy gracz w regionie, Zatoka stopniowo przestawia się geo -ekonomicznie: od USA i w stonę Azji. Rola Europy w tej zmianie jest jeszcze niejasna. Unia Europejska jest w niebezpieczeństwie przegapienia kluczowego okresu, w którym pokłady na Bliskim Wschodzie są przetasowane, starzy gracze tracą znaczenie i pojawiają się nowi. Jednakże UE ma przewagę w porównaniu z innymi regionami. Przewaga ta może zostać rozegrana o wiele bardziej systematycznie, aby ustawić się w kierunku GCC. W artykule przedstawione są aspekty współpracy oraz przeszkody między UE a GCC, a także ważne zalecenia.
Źródło:
Acta Scientifica Academiae Ostroviensis. Sectio A, Nauki Humanistyczne, Społeczne i Techniczne; 2016, 7(1)/2016; 264-276
2300-1739
Pojawia się w:
Acta Scientifica Academiae Ostroviensis. Sectio A, Nauki Humanistyczne, Społeczne i Techniczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Geocultural Conditions of Polish-Israeli Diplomatic Relations
Geokulturowe uwarunkowania polsko-izraelskich relacji dyplomatycznych
Геокультурные условия польско-израильских дипломатических отношений
Autorzy:
Tarasiuk, Renata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/565080.pdf
Data publikacji:
2020-08-08
Wydawca:
Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach
Tematy:
diplomacy
international security
Polska
Israel
Jews
dyplomacja
bezpieczeństwo międzynarodowe
Polska
Izrael
Żydzi
Opis:
The article deals with the geocultural conditions of diplomatic relations between Poland and Israel, with particular emphasis on the events in recent years. The author points out that cultural and historical diplomacy is a fundamental vector of Polish-Israeli diplomatic activities which results from these special conditions. At the same time, this area of diplomacy is extremely unstable, susceptible to various fluctuations, depending on external events and circumstances.
Artykuł dotyczy geokulturowych uwarunkowań dyplomatycznych relacji polsko-izraelskich ze szczególnym uwzględnieniem dynamiki wydarzeń z ostatnich lat. Autor zwraca uwagę, że dyplomacja kulturalna i historyczna stanowi fundamentalny wektor polsko-izraelskich działań dyplomatycznych, co wynika z tych szczególnych uwarunkowań. Zarazem ten obszar dyplomacji jest niezwykle niestabilny, podatny na różne wahania, zależny od wydarzeń i okoliczności zewnętrznych.
Źródło:
De Securitate et Defensione. O Bezpieczeństwie i Obronności; 2020, 1(6); 99-117
2450-5005
Pojawia się w:
De Securitate et Defensione. O Bezpieczeństwie i Obronności
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The 2015 operation to evacuate Chinese citizens from Yemen
Autorzy:
Pawlicki, Robert
Słomski, Bartłomiej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/98582.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Wojskowa Akademia Techniczna im. Jarosława Dąbrowskiego
Tematy:
Bliski Wschód
dyplomacja
ewakuacja personelu pozamilitarnego
geopolityka
ewakuacja
Near East
diplomacy
evacuation of non-military personnel
geopolitics
non-combatant evacuation operation
evacuation
Opis:
The present article presents the 2015 operation for evacuation of non-military personnel from Yemen, carried out by the Armed Forces of PRC. After presenting the general characteristics of evacuation operations, we follow with the description of the Yemen operating theater, taking into account the most significant conditions that resulted in the crisis of its state structures at the end of the 20th century and at the beginning of the 21st century. The subsequent part of the article presents an overview of the Chinese presence in Yemen. Then the authors characterize the course of the evacuation, including the forces allocated to carry it out and the way the operation was actually conducted, taking into account the dates and number of people evacuated. The article is concluded with a discussion of the most significant objectives that China secured in the result of its successful NEO operation.
Źródło:
Przegląd Nauk o Obronności; 2019, 4, 7-8; 1-21
2450-6869
Pojawia się w:
Przegląd Nauk o Obronności
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Misja dyplomatyczna Thomasa Bodleya do krajów niemieckich i Danii w 1585 r. na tle poselstw Daniela Rogersa (1585 i 1588) oraz Johna Skeena i Wilhelma Stewarta (1590)
Autorzy:
Franczak, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2131165.pdf
Data publikacji:
2022-07-19
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Thomas Bodley
diplomacy
embassy
dyplomacja
ambasada
Opis:
LATE-ELIZABETHAN DIPLOMATIC MISSIONS: A STUDY COMPARING THE LEGACIES OF THOMAS BODLEY, DANIEL ROGERS, JOHN SKEEN, AND WILLIAM STEWART TO THE COURTS OF THE HOLY ROMAN EMPIRE AND THE KING OF DENMARK Sir Thomas Bodley is not known well in and outside England, unless one studies the history of libraries and correctly ties him with the eponymous Oxford library, the Bodleian. Nevertheless at the end of 17th century he experienced a brief moment of prominence as an English diplomat heading an embassy to the Holy Roman Empire and the Kingdom of Denmark. No less important were three other diplomats, sent by Queen Elisabeth I soon after him: Daniel Rogers, William Stewart and John Skeen. This article is examines those four diplomatic missions, with stress put on the legacy of Thomas Bodley’s endeavours, which marked a new era in Anglo-German diplomatic relations. The author analyses the differences in the dispatches and reports written by these Elizabethan diplomats.
Źródło:
Studia Historyczne; 2022, 62, 4(248); 5-15
0025-1429
Pojawia się w:
Studia Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Siły zbrojne w bezpieczeństwie dyplomacji : wybrane uwarunkowania prawno-międzynarodowe
Armed forces insecuring diplomacy : selected legal-international aspects
Autorzy:
Domeracki, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2201084.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Wyższa Szkoła Zarządzania Ochroną Pracy w Katowicach
Tematy:
siły zbrojne
bezpieczeństwo dyplomacji
dyplomacja
polityka
konflikty zbrojne
armed forces
diplomatic security
diplomacy
policy
armed conflicts
Opis:
Artykuł porusza istotną kwestię związaną z możliwością wykorzystania sił zbroj nych do realizacji zadań w ramach bezpieczeństwa dyplomacji w świetle uwarunkowań prawnych. Możliwość użycia oraz samo użycie sił zbrojnych poza granicami własnego kraju w celu ochrony własnych interesów, w tym przedstawicielstw dyplomatycznych jest jednym z elementów świadczących o potędze danego państwa, jak również stano wi o jego prestiżu.
The article examines an extremely important issue related to legal aspects of the possibility of using the armed forces to secure the diplomacy. The possibility of using and the use of armed forces overseas to protect one’s own interests, including diplo matic missions, is one of the elements testifying to the power of the state, as well as may be perceived as a part of its prestige.
Źródło:
Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Zarządzania Ochroną Pracy w Katowicach; 2022, 1(18); 33--49
1895-3794
2300-0376
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Zarządzania Ochroną Pracy w Katowicach
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Współczesne zagrożenia pokoju. Nauczanie Jana Pawła II do dyplomatów
Obstacles to the Realization of Peace in the Teaching of John Paul II to Diplomats
Autorzy:
Makowski, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1018523.pdf
Data publikacji:
2017-01-24
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
John Paul II
peace
diplomacy
Jan Paweł II
pokój
dyplomacja
Opis:
Artykuł przedstawia nauczanie Jana Pawła II na temat przeszkód w realizacji pokoju skierowane do dyplomatów. Papież podkreślał, że przeszkody stojące na drodze do realizacji pokoju nie mają nic ze słusznego pluralizmu idei i działań i objawiają się w bolesnych starciach pomiędzy osobami, grupami, kategoriami osób, narodami i blokami państw. Podważają godność i prawa człowieka oraz narodu. Pogłębiają one wzajemną nieufność i nienawiść, stając się wielkim niebezpieczeństwem dla utrzymania porządku na arenie międzynarodowej. Jan Paweł II, mówiąc o pokoju, zwracał uwagę, że we współczesnym świecie staje się on wartością coraz bardziej odległą, że pokój jest zagrożony wszędzie tam, gdzie duch ludzki jest gnębiony przez biedę lub krępowany przez społeczno-polityczne czy ideologiczne nakazy.
The article presents the teaching of John Paul II on obstacles to the realization of peace addressed to diplomats. The Pope emphasized that the obstacles to the realization of peace have nothing to do with the pluralism of ideas and actions, and manifest themselves in painful clashes between people, groups, categories of people, nations and blocks of countries. They undermine the dignity and rights of man and the nation. They deepen mutual distrust and hatred, becoming a great danger to maintaining order in the international arena. John Paul II, speaking of peace, pointed out that it becomes increasingly distant in today’s world. Peace is at stake wherever the human spirit is oppressed by poverty or constrained by socio-political or ideological injunctions.
Źródło:
Teologia Praktyczna; 2017, 18; 233-249
1642-6738
Pojawia się w:
Teologia Praktyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The foreign administration of the Austro-Hungarian Empire (1867–1918)
Służba zagraniczna w monarchii austro-węgierskiej (1867–1918)
Autorzy:
Halasz, Ivan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1965948.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Akademia Leona Koźmińskiego w Warszawie
Tematy:
Austro-Hungarian Monarchy
consular service
diplomacy
Habsburgs
ministry
monarchia austro-węgierska
służba konsularna
dyplomacja
Habsburgowie
ministerstwo
Opis:
The Austrian Ministry of Foreign Affairs was established in 1848, during the heated months of the revolutions of the time and “the Spring of Nations.” Starting 1869, the ministry was called the Imperial and Royal Ministry of the Empire and Foreign Affairs. In line with the conservative character of the monarchy, most of its workforce was still drawn from the environment of aristocracy and gentry, and the system was organised in a way to ensure that the staff was suitably trained. The main institution responsible for the education of professionals was the Oriental Academy established in 1754. In 1898 the Oriental Academy was transformed into the Imperial and Royal Consular Academy. Despite regular reorganisations, the Vienna Ministry of Foreign Affairs maintained a relatively stable internal structure, whose individual components were later implemented by a number of successor states. The central administration was divided into four sections, or departments. At the ambassador level, the Habsburg Empire had representations in the German Empire, France, Great Britain, Italy, Russia, Turkey, and at the Holy See that year (1883). The other diplomatic missions were headed by legates and appointed ministers. Two bodies had a significant impact on the monarchy’s foreign policy decision- -making: the Joint Council of Ministers and the Military-Political Conference.
Austriackie ministerstwo spraw zagranicznych powstało w 1848 r., w okresie ówczesnych masowych rewolucji i tzw. Wiosny Ludów. Od roku 1869 ministerstwo funkcjonowało pod nazwą Cesarsko-Królewskie Ministerstwo Spraw Zagranicznych. W myśl konserwatywnego charakteru monarchii, większość pracowników ministerstwa wywodziła się ze środowisk arystokracji i szlachty. Główną instytucją odpowiedzialną za kształcenie ówczesnej kadry dyplomatycznej była Akademia Orientalna powołana w 1754 r. W 1898 r. szkoła ta została przemianowana na Akademię Konsularną. Mimo dość regularnych reorganizacji kadrowych, struktura wewnętrzna wiedeńskiego ministerstwa spraw zagranicznych pozostawała stosunkowo niezmienna, a poszczególne rozwiązania przyjęte tam jako standard bywały później wdrażane przez kolejne kraje sukcesyjne. Na administrację centralną składały się cztery departamenty. Monarchia Habsburgów miała swoje przedstawicielstwa dyplomatyczne na poziomie ambasadorskim w Cesarstwie Niemiecki, we Francji, w Wielkiej Brytanii, we Włoszech, w Rosji, w Turcji, a także w Stolicy Apostolskiej. Pozostałymi misjami dyplomatycznymi kierowali legaci oraz wyznaczeni ministrowie. Na kształt polityki zagranicznej prowadzonej przez monarchię miały znaczący wpływ dwa organy: wspólna rada ministrów oraz kongres militarno-polityczny.
Źródło:
Krytyka Prawa. Niezależne Studia nad Prawem; 2019, 11, 1; 238-251
2080-1084
2450-7938
Pojawia się w:
Krytyka Prawa. Niezależne Studia nad Prawem
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Na rozdrożu europejskiej dyplomacji: Rumunia między Blokiem Centralnym a Ententą (1914–1918)
Autorzy:
Popenko, Yaroslav
Sribnyak, Ihor
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2053901.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
diplomacy
Central Bloc
the Entente
Bucharest peace
dyplomacja
Blok Centralny
Entanta
bukaresztańska umowa pokojowa
дипломатия
Центральный блок
Антанта
Бухарестский мир
Opis:
В статье проанализированы основные тенденции переговорного процесса между правительством Королевства Румынии и дипломатическими представителями стран Центрального блока и Антанты во время первой мировой войны. Оказавшись между двумя военно-политическими блоками Бухарест, тем не менее, сумел в период войны воспользоваться преимуществами своего дипломатического балансирования. Благодаря своей внешнеполитической стратегии, правительство Румынии сохранило своё суверенное право на наработку и принятие важнейших решений, в т.ч. и касающихся отстаивания национальных интересов государства. Более того, Румынии удалось существенно расширить свои границы, что стало возможным благодаря кризису и деструкции, которые переживали Австро-Венгрия и Российская империя в течение 1917-1918 гг. В контексте внешнеполитической стратегии королевства в период мировой войны был частично освещен «бессарабский вопрос», а также его роль в реализации Бухарестом проекта создания «Великой Румынии». Кроме того, определены причины подписания, охарактеризовано содержание и последствия Бухарестского мирного договора 1918 г. для расстановки сил в центрально-европейском регионе на завершающем этапе войны. В конечном итоге дипломатическое балансирование румынского политического руководства в период мировой войны дало ему возможность увеличить территорию  Румынии путем присоединения сопредельных территорий (Трансильвании, Бессарабии, Буковины и часть Баната). Постоянно колеблясь в своих «симпатиях» между Антантой и Центральным блоком, Румыния в итоге смогла принять непосредственное участие в создании новой карты Европы на Парижской мирной конференции 1919 г. Воспользовавшись ситуацией, Румыния, с помощью Антанты, стала считать себя своеобразным «хранителем» Европы от проникновения большевистской идеологии дальше на запад.
The main tendencies of the development of the Kingdom of Romania during the First World War were analysed in this article. The stages of the diplomatic negotiations of the Romanian government with the countries of the Central Bloc and the Entente during 1914–1918 years are considered. Bucharest managed to take advantage of its own diplomatic balancing during the war, which wassqueezed between the two military-political blocs. Thanks to its foreign policy strategy, the Romanian government had retained its sovereign right to the development and the acceptance of the most important decisions, and those which were touched of the upholding of the national interests of the state. Moreover, Romania managed to significantly expand its borders, which was possible due to the crisis and the destruction that was passed through Austria-Hungary and the Russian Empire during 1917-1918 years. In the context of the foreign policy strategy of the kingdom during the World War, the «Bessarabian question» is partially covered and which role it played in the realization of the project of the creation of «Great Romania» by Bucharest. In addition, the certain reasons of the signing, the content and the consequences of the Bucharest peace treaty of 1918 year for the alignment of the forces in the Central European region at the final stage of the war were characterized. Ultimately, the authors state that the diplomatic balancing of the Romanian political leadership during the World War gave it the opportunity to gradually but steadily realize the project of the expansion of the state borders at the expense of the contiguous territories.
Artykuł analizuje główne tendencje w procesie negocjacyjnym między rządem Królestwa Rumunii a przedstawicielami dyplomatycznymi krajów Bloku Centralnego i Ententy w czasie I wojny światowej. Znajdując się między dwoma blokami militarno-politycznymi, Bukareszt zdołał jednakw ykorzystać swoje dyplomatyczne balansowanie w czasie wojny. Dzięki strategii polityki zagranicznej rumuński rząd zachował suwerenne prawo do rozwoju i podejmowania ważnych decyzji, m.in.dotyczące obrony interesów narodowych państwa. Ponadto Rumunii udało się znacznie rozszerzyć swoje granice, co stało się możliwe dzięki kryzysowi i zniszczeniom, które objęły Austro-Węgry i Imperium Rosyjskie w latach 1917–1918. W kontekście strategii polityki zagranicznej królestwa w czasie I wojny światowej częściowo podkreślono „kwestię besarabską” oraz jej rolę w realizacji przez Bukareszt projektu stworzenia „Wielkiej Rumunii”. Ponadto określono przyczyny podpisania, scharakteryzowano treść i konsekwencje bukareszckiego traktatu pokojowego w 1918 r. dla układu sił w regionie środkowoeuropejskim w końcowej fazie wojny. Ostatecznie wyrównanie dyplomatyczne rumuńskiego przywództwa politycznego w czasie I wojny światowej dało mu możliwość powiększenia terytorium Rumunii przez aneksję sąsiednich terytoriów (Siedmiogród, Besarabia, Bukowina i część Banatu). Wahając się nieustannie w swoich „sympatiach” między Ententą a Blokiem Centralnym, Rumunia w końcumogła wziąć bezpośredni udział w tworzeniu nowej mapy Europy na konferencji pokojowej w Paryżu w 1919 roku. Korzystając z sytuacji, Rumunia z pomocą Ententy zaczęła uważać się za swego rodzaju „strażnika” Europy przed przenikaniem ideologii bolszewickiej dalej na zachód.
Źródło:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2021, 7, 1; 143-162
2450-4866
Pojawia się w:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Litterati w otoczeniu Władysława Łokietka około 1320 r.
The Litterati in the entourage of Vladislaus the Short around 1320
Autorzy:
Ożóg, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2197858.pdf
Data publikacji:
2023-03-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
litterati
kancelaria
dyplomacja
Władysław Łokietek
proces polskokrzyżacki
chancellery
diplomacy
Vladislaus the Short
Polish-Teutonic trial
Opis:
The article presents a group of 26 litteratorum (clerics with university education) and their activities in the diplomacy and monarchical chancellery of Vladislaus the Short, and in the Polish-Teutonic trial between 1314 and 1323.
Źródło:
Historia Slavorum Occidentis; 2023, 1(36); 69-91
2084-1213
Pojawia się w:
Historia Slavorum Occidentis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Powojenna odbudowa stolicy z perspektywy Londynu – działalność Komitetu Obywatelskiego Odbudowy Miasta Stołecznego Warszawy w latach 1944–1946
Autorzy:
Getka-Kenig, Mikołaj
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/608487.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
Warszawa
odbudowa
emigracja
rząd na uchodźstwie
architektura
propaganda
dyplomacja
Warsaw
reconstruction
emigration
government in exile
architecture
diplomacy
Opis:
Komitet Obywatelski Odbudowy Miasta Stołecznego Warszawy powstał w Londynie pod koniec 1944 r. w celu koordynowania emigracyjnych prac nad odbudową stolicy. Jego działania, uzależnione od rządu na uchodźstwie, choć formalnie niezależne, miały wymiar propagandowy – świadczyły o ciągłym wpływie rządu w Londynie na kraj. Pomimo zaangażowania członków Komitetu (m.in. premiera T. Arciszewskiego) wydano tylko broszurę o mieście oraz opracowano zachowany w rękopisie tzw. plan londyński odbudowy.
The Citizens’ Committee for the Reconstruction of Warsaw was established in London at the end of 1944. It was to coordinate emigration works for the reconstruction of the capital city of Poland. Its operations, closely related to the Polish government in exile, although formally independent, were of propagandist nature – they testified to the continued influence of the emigration government in London upon the country. Despite the commitment of government members (i.a. Prime Minister Tomasz Arciszewskiego), the final result was only a pamphlet about the city and the so-called London plan of reconstruction, preserved in a manuscript.
Źródło:
Dzieje Najnowsze; 2020, 52, 1
0419-8824
Pojawia się w:
Dzieje Najnowsze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zeměpanské konfirmační listiny pro česká a slezská města do 1419 roku
Confirmatory documents issued by the rulers for the Bohemian and Silesian cities until 1419
Autorzy:
Velička, Tomáš
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2164683.pdf
Data publikacji:
2014-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Bohemia
Silesia
diplomacy
Middle Ages
Czechy
Śląsk
dyplomacja
wieki średnie
Opis:
The author has attempted to provide a holistic view of the practice of confirming the documents for the royal and princely towns in the area of Bohemia and Silesia (the area of Moravia has already been explored in this respect) by the ruler. Confirmatory documents formed an integral part of the production of the writing offices of the rulers of both examined territories, i.e., the Czech kings and the princes of Silesia. Whilst in the case of Bohemia the issuer is unambiguous (the King of Bohemia), the issuers from the region of Silesia could have included the Silesian princes (including the Bishop of Wrocław), the Czech king and the royal starosts (governors) in the principalities directly subject to the Czech ruler as issuers. Generally, confirmatory documents are deemed to have been diplomatic acts which confirmed the existence of a legal reality. These included not only documents (alternatively confirmatory documents issued in the form of a mandate), whereby the rulers confirmed the prevailing legal acts of their predecessors, but also those which confirmed acts of their subjects. A selection of merely one group of recipients was deliberate, notwithstanding the resultant, apparently incomplete image. Such an approach has its advantages, inasmuch as it allows the examination of the resources in a more compact form, and what is more, throughout two territories to some extent shaped by various traditions. The author focuses largely on several issues related to confirmatory documents, notably on the differentiation between confirmatory and dispositive documents. Both types are to some extent convergent, and sometimes the dispositive formula is present in some confirmatory documents. Furthermore, dispositive documents are sometimes deemed to be one of the degrees of confirmation. Nevertheless, in most cases notable is a variance in the usage of both types of documents. First, the author presents a quantitative review of the number of documents issued for particular towns. Was there a direct principle saying that the more important and richer the town, the more confirmative documents are found? How can we measure the ‘validity’ and ’wealth’ of each of the analysed towns? Which towns can boast of confirmations issued by the majority of successive rulers and which have to be satisfied with merely a few acts? This question needs to be explored also from a different point of view: we need to determine the role of confirmatory documents in the policy of the rulers towards the towns as well as how it was reflected in the different phases of the duke’s (king’s) reign. The motives behind issuing individual acts of confirmation and the question what forced the towns to make efforts to have their privileges confirmed are essential elements of the author’s inquiry. The reasons might have been both external, namely the position of the town’s ruler, and internal – problems inherent in the functioning of a given centre.
Źródło:
Historia Slavorum Occidentis; 2014, 2(7); 212-233
2084-1213
Pojawia się w:
Historia Slavorum Occidentis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prawda w dyplomacji w świetle wypowiedzi papieża Benedykta XVI
Truth in the Diplomacy in the Light of Speeches Made by Pope Benedict XVI
Autorzy:
Makowski, Paweł Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1018401.pdf
Data publikacji:
2016-12-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
moral truth
diplomacy
morality
Benedict XVI
prawda moralna
dyplomacja
moralność
Benedykt XVI
Opis:
Dyplomacja we współczesnym świecie zmaga się z wieloma problemami takimi, jak: konflikty zbrojne, działalność terrorystyczna, uchodźctwo, migracje, głód, ubóstwo czy łamanie praw człowieka. Rozwiązywanie tych problemów wymaga profesjonalizmu i  zręczności dyplomatów, a nade wszystko ich moralnej postawy. Przemawiając do dyplomatów Benedykt XVI wskazuje, że drogą prowadzącą do tego celu jest poszukiwanie i poznanie prawdy moralnej w działaniach dyplomatycznych. 
Diplomacy in the contemporary world struggles with numerous problems, such as: military conflicts, terrorism, refugeeism, migrations, famine, poverty and violation of human rights. Solving them requires of diplomats to be professional, skilful, and most of all, deeply committed to moral values. While speaking to diplomats, Pope Benedict XVI indicates that the path leading to this aim is to search and cognize the moral truth in diplomatic actions. 
Źródło:
Teologia Praktyczna; 2016, 17; 203-212
1642-6738
Pojawia się w:
Teologia Praktyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zasada międzynarodowej solidarności w nauczaniu Jana Pawła II do dyplomatów
International Solidarity Principle in John Paul IIs Teachings for Diplomats
Autorzy:
Makowski, Paweł Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1047672.pdf
Data publikacji:
2015-12-05
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
solidarity
diplomacy
John Paul II
morality of diplomacy
solidarność
dyplomacja
Jan Paweł II
moralność dyplomacji
Opis:
Aktualne wydarzenia na arenie międzynarodowej, eskalacja konfliktów i narastający terroryzm zagrażają pokojowi i bezpieczeństwu świata. Sytuacja ta wymaga refleksji na temat działań, które pomogą rozwiązać poruszone problemy. Jednym z warunków skuteczności w tym zakresie jest zasada solidarności międzynarodowej, o której traktuje niniejszy artykuł. Nauczanie Jana Pawła II o zasadę solidarności międzynarodowej jest drogowskazem dla dyplomatów i wszystkich ludzi dobrej woli, którym leży na sercu budowanie lepszej przyszłości i świata. Dlatego Jan Paweł II niestrudzenie podkreślał tę prawdę w swoich naukach skierowanych do dyplomatów.
Current events in the international arena, the escalation of conflicts and increasing terrorism threaten peace and security in the world. The situation calls for a reflection on actions that will help to solve these problems. One of the conditions of effectiveness in this respect is the principle of international solidarity, to which this article is devoted. The teaching of John Paul II on the principle of international solidarity is a signpost for diplomats and all people of good will, which lies at the heart of building a better future and the world. That is why John Paul II tirelessly emphasised this truth in his teachings for diplomats.
Źródło:
Teologia i moralność; 2015, 10, 2(18); 185-194
1898-2964
2450-4602
Pojawia się w:
Teologia i moralność
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rodzina jako środowisko oddziaływania dyplomacji w nauczaniu Jana Pawła II
The family as the environmental impact of diplomacy in the teaching of John Paul II
Autorzy:
Makowski, Paweł Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/516423.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydział Teologiczny
Tematy:
rodzina
dyplomacja
Jan Paweł II
family
diplomacy
John Paul II
Opis:
Jan Paweł II w nauczaniu do dyplomatów zwracał uwagę, że rodzina jest jednym z najważniejszych środowisk oddziaływania dyplomacji. Rodzina daje życie i jest pod-stawową komórką społeczną. Współtworzy naród, który posiada własną tożsamość i odrębność kulturową. Z kolei naród powołuje do życia wspólnotę polityczną, której zadaniem jest troska o losy rodziny i narodu. W środowiskach tych kształtują się podstawy relacji, które wpływają na stosunki międzynarodowe. Relacje te regulują zasady życia społecznego i międzynarodowego i sprzyjają rozwojowi oraz budowie lepszej przyszłości. Rodzina jako najważniejsze dobro całej ludzkości, wychowuje młode pokolenia do życia w świecie, dlatego powinna być podmiotem szczególnej troski w działalności dyplomatycznej.
Pope John Paul II in teaching the diplomats pointed out that the family is one of the most important environments influence diplomacy. Family gives life and is the fundamental unit of society. Cocreater of the nation, which has its own identity and cultural identity. In turn, the nation brings to life the political community, whose mission is to care about the fate of the family and the nation. In these environments are as base relations that affect international relations. These relations are governed by the principles of social life and international, and promote the development and the construction of a better future. The family as the most important asset of all mankind, educates young generations to live in the world, it should be the subject of particular concern in diplomatic activity.
Źródło:
Studia Paradyskie; 2016, 26; 89-106
0860-8539
Pojawia się w:
Studia Paradyskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
France and the Treaty of Riga: The Problem of Guaranteeing the Eastern Border of Poland
Autorzy:
Dessberg, Frédéric
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27311708.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
diplomacy
Polish-soviet war
Polish eastern borders
Quai d’Orsay
peace negotiation
dyplomacja
wojna polsko-sowiecka
polskie granice wschodnie
negocjacje pokojowe
Opis:
Seen from Paris, the Treaty of Riga brought a welcome end to the Soviet-Polish war and completed the drawing of Europe’s new borders. However, there remained no guarantee of stability in Eastern Europe. From 1918, successive French governments supported a ‘strong Poland’ to further their strategic aims in Europe. But both French and Polish diplomatic archives reveal the crux of the problem: the Treaty of Riga could sow the seeds of future con‑icts with Russia (still considered a European power). Moreover, the events of the early 1920s jeopardized the relationship between Poland and Lithuania. For these reasons France remained unwilling to guarantee the boundaries that issued from the Treaty of Riga and was similarly reluctant to support Warsaw’s regional plans.
Źródło:
Res Gestae. Czasopismo Historyczne; 2022, 14; 170-183
2450-4475
Pojawia się w:
Res Gestae. Czasopismo Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Komunikacja strategiczna w naukach o zarządzaniu i jakości oraz w naukach o bezpieczeństwie
Strategic communication in management and quality sciences and in security sciences
Autorzy:
Nowicka, J.
Załoga, W.
Ciekanowski, Z.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/370823.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Wyższa Szkoła Zarządzania Ochroną Pracy w Katowicach
Tematy:
dyplomacja
informacja
komunikacja
media
strategia
diplomacy
information
communication
strategy
Opis:
W prezentowanym opracowaniu odniesiono się do znaczenia komunikacji strategicznej w budowaniu wizerunku państwa czy innego podmiotu, co ma na celu realizowanie przyjętej strategii wśród odbiorców masowych, zogniskowanych zarówno wokół jedności narodu, jak i wspólnoty międzynarodowej. W opracowaniu wskazano typy, rodzaje i funkcje strategii, odnosząc się do pojęć komunikacji strategicznej i wiedzy z zakresu public relations. Celem opracowania jest wskazanie różnicy pomiędzy strategią komunikacyjną w naukach o zarządzaniu i jakości (PR) a strategią komunikacyjną w naukach o bezpieczeństwie. W dobie rozwijającej się technologii i masowego przepływu informacji budowanie mocarstwa cywilnego, w oparciu o miękkie zasoby państw, wydaje się powszechną strategią obecności na rynku międzynarodowym, co czyni wybraną tematykę aktualną i potrzebną społecznie. W pracy odniesiono się zatem do cywilnej i militarnej płaszczyzny prowadzonych działań informacyjnych.
The presented study refers to the importance of strategic communication in building the image of a state or other entity which aims to implement the adopted strategy among mass recipients, focused both on the unity of the nation and the international community. The study identifies the types, kinds and functions of the strategy, referring to the concepts of strategic communication and knowledge in the field of public relations. The aim of the study is to indicate the difference between a communication strategy in management and quality (PR) science and a communication strategy in security sciences. In the era of developing technology and the mass flow of information, building a civilian power, based on the soft resources of states, seems to be a universal strategy of presence on the international market which makes the current and socially necessary subject matter selected. The work referred to the civil and military plane of information activities.
Źródło:
Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Zarządzania Ochroną Pracy w Katowicach; 2018, 1(14); 193-202
1895-3794
2300-0376
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Zarządzania Ochroną Pracy w Katowicach
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Warszawska misja nuncjusza Angela Duriniego od jej inauguracji do końca pierwszego roku konfederacji barskiej (lipiec 1767 – luty 1769)
Autorzy:
Zając, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/601981.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
nuncjatura
sejm radomski
konfederacja barska
Angelo Maria Durini
Stanisław August Poniatowski
dyplomacja
nunciature
Radom Sejm
Confederation of Bar
diplomacy
Opis:
Angelo Maria Durini był nuncjuszem w Rzeczypospolitej w latach 1767– 1772. Historycy nieraz zastanawiali się, czy tylko reprezentował stanowisko papieża, czy też wychodził poza jego instrukcje. Postawa Duriniego dyplomaty oraz stosunki z opozycją antykrólewską zdają się sugerować nie tyle przekraczanie kompetencji, co jednostronne podejście do papieskich dyrektyw, którym nieobca była koncepcja kompromisu.
Angelo Maria Durini was papal nuncio in the Polish-Lithuanian Commonwealth in 1767–1772. Historians have asked more than once whether he only represented the position of the pope or whether he exceeded his instructions. The attitude of the diplomat Durini and his relations with the anti-royal opposition seem to suggest not so much overstepping his authority as a one-sided approach to papal directives that were quite familiar with the concept of compromise.
Źródło:
Kwartalnik Historyczny; 2019, 126, 3
0023-5903
Pojawia się w:
Kwartalnik Historyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Reflections of the Second World War on Turkey’s Foreign Policy
Piętno Drugiej Wojny Światowej na polityce zagranicznej Turcji
Autorzy:
Aslan, Davut Han
Selcuk, Bugra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/439817.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Akademia Finansów i Biznesu Vistula
Tematy:
Turkey
Second World War
active neutrality
diplomacy
Ankara
Turcja
druga wojna światowa
aktywna neutralność
dyplomacja
Opis:
The representatives of Turkey‘s foreign policy and decision makers witnessing deadly results of the First World War, keenly evaded to follow adventurous policies applying an active neutral foreign policy practice in the course of the Second World War. Ankara preferred to apply a realist, non-adventurist outlook as well as it applied all possible diplomatic methods in order to protect itself from the destructive eff ects of the War. However, principally toward the end of the War, because of pressures by Alliance powers and not to have a disadvantageous position at the post-War era it cut its relations with Germany and Japan declaring war against Berlin and Tokyo.
Przedstawiciele tureckiej polityki zagranicznej i decydenci, będący świadkami tragicznych wyników Pierwszej Wojny Światowej, byli żywo zainteresowani tym, by uniknąć prowadzenia awanturniczej polityki, stosując w trakcie Drugiej Wojny Światowej praktykę aktywnej polityki zagranicznej prowadzonej z pozycji neutralności. Ankara wolała się trzymać realistycznej, nieryzykownej perspektywy, jak również stosowała wszelkie możliwe metody dyplomatyczne w celu zabezpieczenia się przed niszczących skutków wojny. Z drugiej strony, w zasadzie pod koniec wojny, z powodu nacisku Państw Sprzymierzonych i nie chcąc zajmować niekorzystnej pozycji w epoce powojennej, zerwała swe stosunki z Niemcami i Japonią, wypowiadając wojnę Berlinowi i Tokio.
Źródło:
Kwartalnik Naukowy Uczelni Vistula; 2014, 1(39); 138-151
2084-4689
Pojawia się w:
Kwartalnik Naukowy Uczelni Vistula
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dyplomacja symboli w stosunkach między Polską a Niemcami na przełomie XX i XXI wieku
The Diplomacy of Symbols in the Relations between Poland and Germany at the Turn of the 21st Century
Autorzy:
Kącka, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/519214.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu. Wydawnictwo UMK
Tematy:
symbols
diplomacy
Polish-German relations
Opis:
End of the 1980s and early 1990s brought a complete change of almost all factors influencing the position of both Germany and Poland in the international arena. The two countries – for the first time in history – faced the challenge of regulating their neighborly relations based on democratic values and principles of international law. This situation was an opportunity to create the foundations of “good neighborliness and friendly cooperation”, but at the same time once again brought about the need to confront the past – especially the events dating back about 50 years. As it turned out, the two countries not only have not always been in agreement in the mutual perceptions of their place in the new political reality, but disagreed also in the interpretation of common history. In addition, they differ in their views on the shape of mutual relations and prospects for their development. The formal regulation of Polish-German relations in the form of agreements and treaties were confronted with different real-life practice – mainly because of the lack of political will on both sides, coupled with the weakness in terms of implementation of the above documents, and were not enough to solve a number of contentious issues. Also the constant presence in the discussion of current issues and disputes of the historical legacy and resulting burdens did not facilitate conducting a meaningful, to-the-matter dialogue. The article shows the place and role of the past history in contemporary Polish-German relations, how it is used in the political and social discourse, and how it affects the thinking and outlook of the two nations today.
Źródło:
Historia i Polityka; 2014, 11(18); 75-91
1899-5160
2391-7652
Pojawia się w:
Historia i Polityka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sylwetki polskich dyplomatów na Pacyfiku
Profiles of Polish diplomats in the Pacific
Autorzy:
Siekiera, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/449389.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Wyższa Szkoła Ekonomiczno-Humanistyczna w Bielsku-Białej
Tematy:
diplomacy
Polish diplomats
Polish foreign affairs
international relations
Pacific
South Pacific
Australia
New Zealand
dyplomacja
polscy dyplomaci
polska polityka zagraniczna
sprawy międzynarodowe
Pacyfik
Pacyfik Południowy
Nowa Zelandia
Opis:
The paper aims to illustrate profiles of important Polish diplomats in relations between Poland and the Pacific. The characteristics of the Pacific region, its geopolitical position towards Europe, the relatively small trade, as well as limited diplomatic ties do not pose a priority direction to Polish diplomacy. However, as been shown by Western scholars, the role of Oceania gradually increases, neglecting the existing supremacy of the Atlantic Community. Warsaw efforts to maintain and then to deepen friendly relations with the Pacific are caused by various reasons. There is a need for establishment strategic partnerships on the political and economic basis. This is crucial for Poland, which looks to strengthening its role on the international arena. Polish ambassadors and consuls, including honorary consuls work on many areas of bilateral cooperation, often beyond the obligations under the Vienna Convention. That is the daily work of Polish diplomats, which allows bringing closer two distant regions (in both geographic and social sense) for our mutual benefit. Some significant names have to recalled already here: John Roy--Wojciechowski, former Honorary Consul of Poland in Auckland, whose multidimensional activity influenced development of Polish--New Zealand relations, Bożena Jarnot, Honorary Consul in Hawaii, involved in popularising Polish culture in the UK and Paweł Milewski, Polish Ambassador to Australia and Papua New Guinea, who is the Foreign Ministry envoy to establish further diplomatic relations with the Pacific.
Referat ma na celu przedstawienie ważnych dla relacji Polska-Pacyfik postaci polskich dyplomatów. Specyfika regionu Oceanu Spokojnego, jego położenie względem Europy, relatywnie mała wymiana handlowa, a także nieliczne stosunki dyplomatyczne z państwami Pacyfiku Południowego sprawiają, iż nie jest to kierunek priorytetowy polskiej dyplomacji. Jednak, jak wskazują zachodni badacze, rola Oceanii stopniowo acz znacząco rośnie, deklasującym tym samym dotychczasowy prym Wspólnoty Atlantyku. Starania Warszawy o nawiązanie, a następnie pogłębianie przyjaznych relacji z państwami Pacyfiku spowodowane są m.in. potrzebą ustanowienia partnerstwa strategicznego na gruncie politycznym i ekonomicznym. Ma to kluczowe znaczenie dla Polski, która dąży do umocnienia jej roli na arenie międzynarodowej. Polscy ambasadorzy oraz konsulowie zawodowi, a także honorowi, działają na wielu płaszczyznach współpracy bilateralnej, nierzadko wykraczając poza obowiązki wynikające z Konwencji Wiedeńskich. To dzięki codziennej pracy dyplomatów z Polski, dwa tak odległe geograficznie i społecznie regiony mogą współdziałać na rzecz obopólnych korzyści. Już teraz należy wymienić nazwiska Johna Roy-Wojciechowskiego, byłego Konsula Honorowego RP w Auckland, którego wieloaspektowa aktywność znacząco wpłynęła na rozwój relacji polsko-nowozelandzkich, Bożeny Jarnot – Konsul Honorowej na Hawajach, angażującej się w popularyzację polskiej kultury na Wyspach oraz Ambasadora RP na Australię oraz Papuę Nową Gwineę, Pawła Milewskiego, który jest wysłannikiem MSZ w ustanawianiu kolejnych stosunków dyplomatycznych na Pacyfiku.
Źródło:
Polonia Journal; 2015, 1-2; 247-267
2083-3121
Pojawia się w:
Polonia Journal
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polscy przedstawiciele dyplomatyczni w Rumunii w latach 1918–1940. Część I: 1918–1940
Poland’s Diplomatic Representatives in Romania, 1918–1940. Part 1: 1918–1940
Autorzy:
Walczak, Henryk
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2168175.pdf
Data publikacji:
2016-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Polska
Rumunia
dyplomacja
przedstawiciele dyplomatyczni
stosunki międzynarodowe
Polska
Romania
diplomacy
diplomatic representatives
international relations
Opis:
Polish politicians had appreciated the importance of relations with Romania since the beginning of the independent Poland, indicating the need for close political and economic cooperation with that country which would serve to resist the Soviet expansion in Central and Eastern Europe. The establishment of official diplomatic relations between Poland and Romania proved to be a rather complex process. It was essentially affected by the lack of agreement between the two centers competing for leadership in Poland, that is the authorities in Warsaw and the Polish National Committee (KNP) in Paris. It was manifested by keeping in Bucharest their own representatives, more or less tolerated by the Romanian, the so-called Legation headed by Marian Linde and the delegate of KNP Stanisław Koźmiński. In the end, Alexander Skrzyński was appointed the envoy of the Republic of Poland and officially recognized by the Romanian authorities. The establishment of official diplomatic relations did not mean, however, immediate rapprochement between the two countries. It was a process lasting almost two years which, thanks to the merits of Alexander Skrzyński, was crowned by signing the Polish-Romanian alliance in March 1921. The next stage consisted of the efforts to strengthen and extend this alliance made by Skrzyński as Minister of Foreign Affairs and Paweł Jurjewicz – his successor to the position of chargé d’affaires, and then an envoy in Bucharest. The process was slowed down by the inept policy of Marian Seyda, the next foreign minister of Poland.
Źródło:
Polish Biographical Studies; 2016, 4; 25-49
2353-9291
Pojawia się w:
Polish Biographical Studies
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Directed by Moscow? Communist Polands Policies Decolonial Africa, 1918/1945-1964
Wyreżyserowana przez Moskwę? Polityka komunistycznej Polski w Afryce okresu dekolonizacji, 1918/1945–1964
Autorzy:
Puchalski, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2230833.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Tematy:
Polska
Afryka
dekolonizacja
dyplomacja
komunizm
Globalne Południe
Polska
Africa
decolonization
diplomacy
communism
Global South
Opis:
The article examines the historical breaks and continuities in the Polish state’s policies toward (de)colonial Africa, underlining the persistence of the economic and cultural factors therein. It is argued that during the period after World War II, Warsaw manager to exercise considerable autonomy in its approach to independent states and rebellious colonies on the continent, despite ideological and political pressure from Moscow. In this manner, the article reconsiders the role of the Polish (People’s) Republic in the international socialist project in the Global South and recommends further research, both on the period of 1945–1964 and later years.
W artykule dokonano analizy historycznych przerw i ciągłości w polityce państwa polskiego wobec Afryki, podkreślając utrzymywanie się w niej czynników ekonomicznych i kulturowych. Twierdzi się, że w okresie po II wojnie światowej Warszawa zdołała wypracować znaczną autonomię w podejściu do niepodległych państw i zbuntowanych kolonii na kontynencie, pomimo nacisków ideologicznych i politycznych ze strony Moskwy. W artykule rozważa się zatem rolę RP/PRL w międzynarodowym projekcie socjalistycznym na Globalnym Południu i zaleca dalsze badania, zarówno w odniesieniu do okresu 1945–1964, jak i do lat późniejszych.
Źródło:
Pamięć i Sprawiedliwość; 2023, 41, 1; 93-112
1427-7476
Pojawia się w:
Pamięć i Sprawiedliwość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prof. Kazimierz hr. Wodzicki – filozof i dyplomata w służbie Polonii nowozelandzkiej
Professor Kazimierz Hr. Wodzicki – Philosopher And Diplomat In The Service Of The New Zealand Diaspora
Autorzy:
Siekiera, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/449407.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Wyższa Szkoła Ekonomiczno-Humanistyczna w Bielsku-Białej
Tematy:
Kazimierz Wodzicki
filozof
dyplomata
dyplomacja
Polonia
Nowa Zelandia
philosopher
diplomat
diplomacy
Polish diaspora
New Zealand
Opis:
Polska emigracja w trakcie i po II wojnie światowej jawi się jako geneza nawiązania, a następnie utrzymywania, bilateralnych stosunków pomiędzy rządami w Wellington i Warszawie. Profesor Kazimierz Antoni hrabia Wodzicki, z wykształcenia filozof, został mianowany konsulem generalnym w Nowej Zelandii w 1941r. Nie tylko spełnił on swoje ustawowe funkcje, tj. dbałości o interesy państwa polskiego i ochrony jego obywateli, ale wielowymiarowe działania Wodzickiego uznaje się za zaczyn współpracy dwustronnej, rozpoznawalności polskich starań w tworzeniu młodego państwa nowozelandzkiego oraz umożliwienia kolejnym pokoleniom Polaków kultywowania patriotyzmu w polonijnych instytucjach na Wyspie Północnej i Południowej Nowej Zelandii.
Polish Emigration during and after World War II appears as the genesis of establishing and then maintaining bilateral relations between the governments in Wellington and Warsaw. Professor Kazimierz Antoni Count Wodzicki, a philosopher by profession, was appointed Consul General in New Zealand in 1941. Not only did he fulfil his statutory functions, such as care for the interests of the Polish state and the protection of its citizens. The multidimensional activities of Wodzicki are considered to be the beginning of bilateral cooperation, the recognition of Polish efforts in building newly sovereign New Zealand, as well as allowing subsequent generations of Poles to cultivate patriotism in Polish minority institutions on the North and South Islands.
Źródło:
Polonia Journal; 2019, 9; 125-142
2083-3121
Pojawia się w:
Polonia Journal
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Der „Krönungssturm“ König Sigismund von Luxemburg, Großfürst Witold von Litauen und das gescheiterte politische Bündnis zwischen beiden Herrschern
Autorzy:
Bar, Přemysl
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/608156.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
„burza koronacyjna”
Zygmunt Luksemburski
wielki książę litewski Witold
dyplomacja
Jagiellonowie
„coronation storm“
Sigismund of Luxembourg
Grand Duke of Lithuania Vytautas
diplomacy
Jagiellonian dynasty
Opis:
Artykuł dotyczy sporów o planowaną koronację wielkiego księcia litewskiego Witolda (1429-1430). Zawiera analizę dokumentu koronacyjnego (krytyczną edycję w aneksie), instrukcji dla wysłanników króla rzymskiego na Litwę oraz identyfikację osób wchodzących w skład delegacji. Autor podkreśla znaczenie przewidzianej koronacji księcia Witolda jako podstawy do zawarcia sojuszu politycznego pomiędzy Litwą a krajami związanymi z królem Zygmuntem. 
The paper deals with the dispute around the planned coronation of the Lithuanian Grand Duke Vytautas (1429-1430). It contains an analysis of the coronation document (with its critical edition in the appendix), instructions for the envoys of the Roman King to Lithuania, and identification of members of the legation. The author stresses the importance of the expected coronation of Duke Vytautas as the foundation for a political alliance between Lithuania and the countries related to King Sigismund.
Źródło:
Roczniki Historyczne; 2017, 83
0324-8585
Pojawia się w:
Roczniki Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Stosunki Gruzji z Europą Zachodnią i państwem polsko-litewskim w latach 1453–1783
The relations between Georgia and Western Europe and the Polish-Lithuanian Commonwealth in 1453–1783
Autorzy:
Prokopiuk, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2164825.pdf
Data publikacji:
2017-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Gruzja
papiestwo
Rzeczpospolita
Turcja
dyplomacja
Georgia
Papacy
Republic of Poland
Turkey
diplomacy
Opis:
Following the fall of the Byzantine Empire (1453) and the Empire of the Trebizond (1461) the fragmented Georgia made a desperate attempt at participating in European countries’ various efforts aimed at coalitions (political and military alike) against the Islamic Turkey posing a threat to the Christian world. In the 17th century, the captive Bagrationi dynasty managed to build up lasting trade relations with the Polish-Lithuanian Commonwealth and intense cultural and religious contacts with the Papacy. The dynamically changing geopolitical system in the Caucasus region ultimately predestined the Russian Empire to become Georgia’s natural ally in the subsequent century as no other country could offer tangible military assistance to Georgia.
Źródło:
Historia Slavorum Occidentis; 2017, 4 (15); 56-70
2084-1213
Pojawia się w:
Historia Slavorum Occidentis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Turkey-Kazakhstan Relations: an Overview of Mutual Relations since the Collapse of the Soviet Union
Relacje Turcji z Kazachstanem: przegląd wzajemnych stosunków od upadku ZSRR
Autorzy:
Aslan, Davut Han
Bozyigit, Duygu
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/440049.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Akademia Finansów i Biznesu Vistula
Tematy:
Turkey
Kazakhstan
economy
diplomacy
military cooperation
Turcja
Kazachstan
gospodarka
dyplomacja
współpraca wojskowa
Opis:
The bilateral relations between Kazakhstan and Turkey have started, firstly due to deep cultural, historical ties, brotherhood kinship which caused Turkey to be the first country to recognise the independence of Kazakhstan. Secondly, the development of the Turkish-Kazakh relations is based on the identity or similarity of positions on a wide range of issues; moreover, both countries’ own interests in the international relations system also played a significant role in strengthening the bilateral relations.
Stosunki dwustronne Kazachstanu i Turcji zostały zapoczątkowane, po pierwsze, ze względu na więzi kulturowe, historyczne i braterskie pokrewień-stwo, co spowodowało, że Turcja stała się pierwszym krajem, który uznał niepodległość Kazachstanu. Po drugie, rozwój stosunków turecko-kazachskich jest oparty na tożsamości lub podobieństwie stanowisk w szerokim zakresie kwestii; co więcej, własne interesy obu krajów w systemie stosunków międzynarodowych również odegrały istotną rolę w umacnianiu stosunków dwustronnych.
Źródło:
Kwartalnik Naukowy Uczelni Vistula; 2014, 4(42); 133-145
2084-4689
Pojawia się w:
Kwartalnik Naukowy Uczelni Vistula
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Konsulat honorowy w Szczecinie jako narzędzie włoskiej dyplomacji kulturalnej na terenie województwa zachodniopomorskiego
Honorary Consulate in Szczecin as a Italian cultural diplomacy tool in West Pomerania
Autorzy:
Łozińska, Olga
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1592418.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
diplomacy
culture
honorary consulate
Italy
West Pomerania
dyplomacja
kultura
konsulat honorowy
Włochy
województwo zachodniopomorskie
Opis:
Od kilku lat zauważyć można ewolucję w znaczeniu i liczbie konsulów honorowych Republiki Włoskiej poza jej granicami. Wśród czynników determinujących nowy status konsu- la honorowego należy wskazać kryzys gospodarczy, który zmusił włoską administrację do oszczędności, ale też reorientację polityki zagranicznej i związanej z nią rewizji roli konsulów zawodowych w państwach członkowskich UE. Choć powinności konsula honorowego nie po- wierza się zawodowym dyplomatom, to służba wybiega dużo dalej niż ochrona i opieka nad obywatelami włoskimi. Jedną z głównych funkcji jest udział w rozwoju dwustronnych relacji kulturalnych i promocja języka włoskiego, realizowane w bezpośredniej współpracy z innymi podmiotami dyplomacji kulturalnej. W artykule skoncentruję się na niektórych praktycznych wymiarach sprawowania funkcji konsula honorowego, opierając się na priorytetach włoskiej dyplomacji kulturalnej, doświadczeniu konsula honorowego w Szczecinie oraz wybranych elementach współpracy województwa zachodniopomorskiego z Republiką Włoską. Jaka jest rola konsula honorowego? Jakie działania on podejmuje? Jakie są jego główne cele? Na te pytania postaram się odpowiedzieć.
For several years the number and importance of Italian honorary consuls beyond borders of the country was rising. Among the crucial factors, deciding about the new status of the honorary consul, should indicate the economic crisis which forced the Italian administration to redun- dancies, but also the reorientation of the foreign policy and the related revision of the role of professional consuls in EU Member States. Although the duties of an honorary consul are not assigned to trained diplomats, the service goes far beyond protecting and caring for Italian citizens. One of the main functions is contribution in the development of bilateral cultural relations and the promotion of the Italian language, implemented in direct cooperation with other units of cultural diplomacy. In this article I focus on some of the practical dimensions of holding the office of honorary consul, based on the priorities of Italian cultural diplomacy, experience of the honorary consul in Szczecin, and chosen activities of cooperation between Western Pomerania and Italy. What is the role of honorary consul? What actions he takes? What are his/hers main goals? These are the questions that I will try to answer.
Źródło:
Acta Politica Polonica; 2019, 48, 2; 33-43
2451-0432
2719-4388
Pojawia się w:
Acta Politica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Relacje zewnętrze Unii Europejskiej w dziedzinie kultury. Słabości polityki
The European Union External Relations in the Field of Culture. Policy Weaknesses
Autorzy:
Gierat-Bieroń, Bożena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1012049.pdf
Data publikacji:
2020-12-31
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
External Cultural relations of the European Union
Culture
diplomacy
soft power
Relacje zewnętrzne Unii Europejskiej
kultura
dyplomacja kulturalna
Opis:
Polityka zagraniczna UE w dziedzinie kultury jest stosunkowo nowym i mało zbadanym obszarem działalności UE. Jej funkcjonowanie określił traktat z Lizbony, nakładając nań kompetencje programująco-inicjatywne oraz reprezentacyjne Wysokiego Przedstawiciela Unii do spraw zagranicznych i bezpieczeństwa (WP), ESDZ oraz delegatur UE. Dyplomację kulturalną UE prowadzą również – na zasadzie partnerstwa z Unią – instytuty kultury państw członkowskich, zarejestrowane w Stowarzyszeniu Narodowych Instytutów Kultury Unii Europejskiej (EUNIC) oraz ich klastry regionalne. Artykuł ma za zadanie prześledzić w trybie analiz ewolucji priorytetów zawartych w relacjach zewnętrznych UE w dziedzinie kultury (a także analiz instytucjonalnych) oraz zweryfikować, czy instrumenty polityczne zastosowane wobec soft power UE są wystarczające dla efektywnego kształtowania wizerunku kulturowego Europy w świecie. Tezą niniejszego artykułu jest twierdzenie, że relacje zewnętrzne UE w sektorze kultury odznaczają się słabą polityką, dlatego nie mają szans osiągnąć fazy dojrzałości, tym samym tworzyć trwałych podstaw do cywilizacyjnego oddziaływania kultury europejskiej, rozumianej w sposób integracyjny, czyli jako realizacja paradygmatu „jedności w różnorodności”.
The EU’s foreign policy in the field of culture is a relatively new and under-explored area of the EU activity. Its operation was defined by the Treaty of Lisbon, imposing on it programming and initiative and representation powers of the High Representative of the Union for Foreign Affairs and Security (HR), the EEAS and EU Delegations. The EU cultural diplomacy is also conducted – on a partnership basis with the European Union – by the institutes of culture of the member states registered in the Association of National Institutes of European Union (EUNIC) and their regional Clusters. The article aims to follow in the evolution analysis mode the priorities contained in the EU’s external relations in the field of culture (as well as institutional analysis) and verify whether the political instruments applied to the EU ‘soft power’ are sufficient to effectively shape Europe’s cultural image in the world. The thesis of this article is that EU external relations in the cultural sector are characterized by poor politics, and therefore have no chance of reaching the maturity phase, thus creating a solid basis for the civilizational impact of European culture, understood in an integrative way, i.e. as the implementation of the “unity in diversity” paradigm.
Źródło:
Rocznik Integracji Europejskiej; 2020, 14; 227-248
1899-6256
Pojawia się w:
Rocznik Integracji Europejskiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
...głos jego był w Europie słuchany – polityka zagraniczna Austro-Węgier za czasów ministra Agenora Gołuchowskiego młodszego w świetle prasy galicyjskiej
Autorzy:
Strzelczyk, Agata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1891233.pdf
Data publikacji:
2019-03-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Agenor Gołuchowski młodszy
Austro-Węgry
polityka zagraniczna
dyplomacja
prasa galicyjska
Agenor Gołuchowski the younger
Austria-Hungary
foreign policy
diplomacy
Galician press
Opis:
The article is dedicated to the foreign policy pursued on behalf of Austria-Hungary by Agenor Gołuchowski the younger, minister of foreign affairs in 1895–1906, and the reactions it triggered off in selected Galicia newspapers.
Źródło:
Historia Slavorum Occidentis; 2019, 1 (20); 96-114
2084-1213
Pojawia się w:
Historia Slavorum Occidentis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polscy przedstawiciele dyplomatyczni w Rumunii w latach 1918–1940. Część II: 1923–1940
Polish diplomatic representatives in Romania in the years 1918–1940 Part II 1923–1940
Autorzy:
Walczak, Henryk
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2168159.pdf
Data publikacji:
2017-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Polska
Rumunia
dyplomacja
przedstawiciele
II Rzeczypospolita
Polska
Romania
diplomacy
representatives
the Second Polish Republic
Opis:
Polish representatives in Bucharest in the interwar period were – what is obvious – executors of the Polish government’s foreign policy, formulated by the successive Ministers of Foreign Affairs. They had to act within that framework. In exceptional circumstances were Linde and Koźmiński, who happened to act in conditions of nonexistence of a single center shaping Polish foreign policy and they often had to demonstrate creativity, without any directives coming from the top. To a certain extent in a similar situation was Raczyński, who also had to act independently, in a state of necessity – as he claimed – ignoring the supremacy of the Minister of Foreign Affairs interned in Romania. Effective professionals efficiently performing the tasks allocated to them were Wielowieyski, Szembek and Arciszewski. Jurjewicz was perceived as much less energetic. His relatively low activity on the position of the envoy, however, was largely derived from minister Seyda’s passive policy towards Romania. Undoubtedly, the most prominent Polish diplomat in Bucharest was Alexander Skrzyński. He not only performed his duties of the representative of the Republic of Poland with the invention but he also showed his own initiative, when Poland was in extremely difficult war situation in 1919–1920.
Źródło:
Polish Biographical Studies; 2017, 5; 61-84
2353-9291
Pojawia się w:
Polish Biographical Studies
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zmiana w polityce zagranicznej Chin w erze Xi Jinpinga
The Changes in the China’s Foreign Policy in the Era of Xi Jinping
Autorzy:
Kwieciński, Rafał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/506784.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:
China
Xi Jinping
diplomacy
foreign policy
US
Belt and Road
Chiny
dyplomacja
polityka zagraniczna
Stany Zjednoczone
Nowy Jedwabny Szlak
Opis:
The aim of the article is to analyze the changes in China’s foreign policy in 2012–2019. Two research questions were set: How has the normative sphere of Chinese foreign policy changed after 2012? Is the change confirmed by specific actions by China in the international system? The theory of neoclassical realism was adopted as the theoretical framework. The method of qualitative analysis was applied, and the case study was taken on. During Xi Jinping’s rule, China abandoned the keep a low profile concept in favor of a striving of achievement policy (fen fa you wei) that would reach concrete benefits. New concepts of China’s foreign policy have emerged, such as: “a new model of relations between superpowers”, “peripheral diplomacy”, or “a new concept of Asian security”. However, these are rather reinterpretations of earlier ideas. Not all of these assumptions have been realized. China has failed to build relations with the United States on the basis of the concept of a “new model of relations”. And China’s aggressive postures in the East China Sea, South China Sea, or towards Taiwan are increasing concern. The Belt and Road Initiative appears to be not only a manifestation of China’s “peripheral policy” but also a challenge to the United States. Assertive and more determined in using hard power measures China may be considered the threat rather than the responsible power. Maybe, the significant changes in the international system are beginning.
Celem artykułu jest analiza zmiany w polityce zagranicznej Chin w latach 2012–2019. Postawiono dwa pytania badawcze: W jaki sposób zmieniła się sfera normatywna chińskiej polityki zagranicznej po 2012 r.? Czy zmianę potwierdzają konkretne działania Chin w systemie międzynarodowym? Jako perspektywę teoretyczną przyjęto teorię realizmu neoklasycznego. Przyjęto metodę analizy jakościowej, a jako formę – studium przypadku. W czasie rządów Xi Jinpinga Chiny porzuciły strategię keep a low profile na rzecz bardziej aktywnej polityki (fen fa you wei), która miała pomóc osiągnąć konkretne korzyści. Pojawiły się nowe koncepcje polityki zagranicznej Chin, takie jak: „nowy model stosunków między mocarstwami”, „dyplomacja peryferyjna”, czy „nowa koncepcja bezpieczeństwa azjatyckiego”. W dużej mierze są to jednak reinterpretacje wcześniejszych idei. Nie wszystkie te założenia zrealizowano. Chinom nie udało się ułożyć relacji ze Stanami Zjednoczonymi, które opierałyby się na koncepcji „nowego modelu relacji”. Coraz większe obawy budzi agresywna postawa Chin na Morzu Wschodniochińskim, Południowochińskim, czy wobec Tajwanu. Natomiast inicjatywa Pasa i Szlaku wydaje się być nie tylko przejawem chińskiej „polityki peryferyjnej”, ale także wyzwaniem rzuconym Stanom Zjednoczonym. Asertywne Chiny, które śmielej korzystają dzisiaj z środków z zakresu hard power, mogą być raczej uważane za zagrożenie niż odpowiedzialne mocarstwo. Może to oznaczać początek znaczących zmian w systemie międzynarodowym.
Źródło:
Krakowskie Studia Międzynarodowe; 2020, 1; 89-108
1733-2680
2451-0610
Pojawia się w:
Krakowskie Studia Międzynarodowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
In the Light of John Paul II’s Teaching: Diplomacy’s Moral Duty is Respect for Human Rights
Poszanowanie praw człowieka moralną powinnością dyplomacji w świetle nauczania Jana Pawła II
Autorzy:
Makowski, Paweł Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/950529.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
prawa człowieka
dyplomacja
Jan Paweł II
human rights
diplomacy
john paul ii
Opis:
Human rights hold an important place in Pope John Paul II’s teaching to diplomats. The dignity of the human person serves as the basis for the pope’s reflection on human rights. In his teaching, the pope taught diplomats how to understand, comprehend, and explain human rights. This publication aims to show in light of Pope John Paul II’s teaching that respect for human rights is a moral duty of diplomacy. For the pope, respect for human rights is, on the one hand, an appropriate platform for dialogue with the world and, on the other hand, a way to introduce Christian values into modern culture. John Paul II respected all diplomatic activities aimed at promoting human rights.
Prawa człowieka zajmują istotne miejsce w nauczaniu Jana Pawła II do dyplomatów. Podstawą refleksji na temat praw człowieka dla Papieża jest godność osoby ludzkiej. Papież w nauczaniu do dyplomatów przedstawiał sposób rozumienia, ujmowania i wyjaśniania praw człowieka. Celem niniejszej publikacji jest ukazanie, że poszanowanie praw człowieka to moralna powinność dyplomacji. Respektowanie praw człowieka jest dla Papieża z jednej strony odpowiednią płaszczyzną do prowadzenia dialogu ze światem, z drugiej strony – drogą do wprowadzania wartości chrześcijańskich we współczesną kulturę. Jan Paweł II szanował wszelkie działania dyplomacji, których celem była promocja praw człowieka.
Źródło:
Rocznik Teologii Katolickiej; 2017, 16, 1
1644-8855
Pojawia się w:
Rocznik Teologii Katolickiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jan Paweł II w dialogu z religiami Chin
John Paul II in a Dialogue with the Religions of China
Autorzy:
Mierzejewska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480348.pdf
Data publikacji:
2014-06-01
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
Jan Paweł II
konfucjanizm
taoizm
buddyzm
Stolica Apostolska
Dyplomacja
Matteo Ricci
dialog
John Paul II
Confucianism
Taoism
Buddhism
the Holy See
diplomacy
dialogue
Opis:
Artykuł prezentuje stosunek papieża Jana Pawła II do tradycyjnych religii chińskich. W pierwszej części autorka ukazuje specyficzne cechy trzech głównych religii Chin: konfucjanizmu, taoizmu, i buddyzmu. Do cech tych zalicza m.in. synkretyzm, podkreślanie nauczania o moralności (ortopraksja) oraz silny i powszechny kult przodków. W dalszej części autorka ukazuje historię chrześcijaństwa w Chinach, akcentując zwłaszcza działalność Matteo Ricciego (1552-1610), jezuickiego misjonarza, który jako pierwszy podjął dialog z religiami i kulturą chińską. Jest on pionierem inkulturacji Ewangelii. Następnie autorka śledzi rozwój zainteresowania Stolicy Apostolskiej sytuacją Kościoła w Chinach. Jan Paweł II z troską spoglądał na sytuację katolików chińskich, czemu dawał wyraz w czasie spotkań ad limina apostolorum z biskupami z Tajwanu, w czasie synodu poświęconego Azji (1998) oraz w licznych przemówieniach. Przy tych okazjach wyrażał swój szacunek i podziw dla cywilizacji chińskiej. Dwukrotnie (1982, 2001) wypowiadał się też w ramach kongresów naukowych w Rzymie z okazji rocznic misji Ricciego, którego uważał za pośrednika pomiędzy światem zachodu a cywilizacją chińską. W dialogu z religiami Chin Papież doceniał wyznawców chińskich religii za umiłowanie cnót moralnych, poszukiwanie mądrości, a także za szacunek dla starszych oraz przodków.
The article presents Pope John Paul II’s attitude towards the traditional Chinese religions. In the first part, the present author indicates the specific characteristics of China’s three main religions: Confucianism, Taoism, and Buddhism. The features of these three include, among others: syncretism, emphasising the teaching of morality (orthopraxis), and the strong and widespread cult of ancestors. In the article’s following part, the author presents the history of Christianity in China, focusing in particular on the activities of Matteo Ricci (1552-1610), a Jesuit missionary who first took up a dialogue with other religions and Chinese culture. He is a pioneer of inculturation of the Gospel. Then, the author traces the development of the Holy See’s interest in the situation of the Church in China. John Paul II looked with concern at the situation of Chinese Catholics, which he expressed during the ad limina apostolorum meetings with bishops from Taiwan, during the synod devoted to Asia (1998) and in numerous speeches. On these occasions, the Pope expressed his respect and admiration for Chinese civilisation. Twice (in 1982 and 2001), he also spoke in the context of scientific congresses in Rome on the occasion of the Ricci’s mission anniversary, whom John Paul II considered an intermediary between the world of the West and the Chinese civilisation. In the dialogue with the religions of China the Pope appreciated the Chinese religions’ followers for their moral virtues for love, the search for wisdom as well as respect for the elders and ancestors.
Źródło:
Nurt SVD; 2014, 1; 306-320
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
German institutional aid to Spanish students in Germany during the Second World War
Niemieckie wsparcie instytucjonalne dla hiszpańskich studentów w Niemczech w czasie drugiej wojny światowej
Autorzy:
Moreno Juliá, Xavier
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1042508.pdf
Data publikacji:
2020-12-30
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
druga wojna światowa
dyplomacja
Hiszpania
Niemcy
Trzecia Rzesza
Second World War
diplomacy
Spain
Germany
Third Reich
Opis:
During the Second World War Dr. Edith Faupel intensively helped the Spanish students and soldiers of the Blue Division, the unit that fought in Russia within the Wehermacht troops. She was the wife of the first German Ambassador in the National Spain, General Wilhelm Faupel (1936–1937). Faupel was the director of The Iberian-American Institute and of the German-Spanish Society at a time. She and her husband fully served the regime of the National Socialists during its existence in Germany. The action of this woman and her motifs are studied in this article. It is also analysed how her activities were determined by the changes on the fronts of World War II.
W czasie drugiej wojny światowej dr Edith Faupel intensywnie pomagała hiszpańskim studentom i żołnierzom Błękitnej Dywizji, jednostki, która walczyła w Związku Sowieckim w składzie wojsk Wehrmachtu. Była ona żoną pierwszego ambasadora Niemiec w nacjonalistycznej Hiszpanii, generała Wilhelma Faupela (1936–1937). Faupel był wówczas dyrektorem Instytutu Ameryki Łacińskiej i Towarzystwa Niemiecko-Hiszpańskiego. Ona i jej mąż z oddaniem służyli reżimowi narodowych socjalistów w czasie jego funkcjonowania w Niemczech. W artykule omówiono działania tej kobiety oraz kierujące nią motywy. Dokonano również analizy tego, jak na jej działania wpłynęły zmiany na frontach drugiej wojny światowej.
Źródło:
Przegląd Nauk Historycznych; 2020, 19, 2; 183-202
1644-857X
2450-7660
Pojawia się w:
Przegląd Nauk Historycznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Michał Hanel from Lviv: the Physician and Legate of the Jagiellons
Michał Hanel ze Lwowa – lekarz i poseł Jagiellonów
Autorzy:
Janakowski, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1374084.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Hanel
Lviv
Bologna
diplomacy
dynasty of the Jagiellons
Władysław II
Zygmunt I
Zapolya
Hungary
Buda
medicine
Esztergom
Lwów
Bolonia
dyplomacja
Jagiellonowie
Węgry
medycyna
Ostrzyhom
Opis:
Niniejszy artykuł jest próbą prezentacji postaci i awansu społecznego Michała Hanela, nobilitowanego obywatela Lwowa, doktora medycyny Uniwersytetu Bolońskiego, nadwornego lekarza króla Czech i Węgier Władysława II Jagiellończyka, a także archiprezbitera kościoła NMP w Budzie i prepozyta kościoła św. Stefana w Ostrzyhomiu.Kariera Michała Hanela w strukturach dworskich i hierarchii kościelnej jest przykładem silnych związków miedzy królestwami Polski, Czech i Węgier pod panowaniem dynastii Jagiellonów oraz możliwych ścieżek awansu społecznego i majątkowego na przełomie XV i XVI w. Działając ponad granicami królestw brał czynny udział w polityce dynastycznej Jagiellonów. Jako poseł i dyplomata uczestniczył w kreowaniu królewskich mariaży oraz przekazywał poufne informacje miedzy dworami w Budzie i Krakowie. Pełniąc wieloletnią funkcję osobistego lekarza i spowiednika króla Władysława II Jagiellończyka stał się postacią o niemałym znaczeniu dla bieżącej polityki Królestwa Węgier oraz relacji polsko-węgierskich w pierwszych dekadach XVI w.Celem prezentowanego artykułu jest odtworzenie na podstawie rozproszonych i niejednoznacznych źródeł drogi awansu Michała Hanela, a następnie porównanie jej z rozpoznanymi już w historiografii przykładami awansu międzystanowego i przedstawienie wypracowanych wniosków w postaci dość powszechnego ‘studium przypadku’. Równorzędnym celem moich rozważań jest także dyskusja z popularnymi tezami dotyczącymi hermetycznego podziału stanowego w Europie Jagiellonów.
This article is an attempt to present the Michał Hanel’s biography and the history of his social advancement. He was ennobled citizen of Lviv and medicine doctor who became the archpriest of Buda church and the provost of Esztergom as well as the personal doctor of Władyslaw II Jagiellon, the king of Hungary and Czech.Hanel’s career in court structures and church hierarchy is an example of strong relationships between Polish Kingdom, Hungarian Kingdom and Czech Kingdom under the rule of Jagiellonian dynasty and also an example of the possibilities of social and economic advancements in the first half of the 16th century. Hanel participated in the institution of dynasty marriages and as an envoy he carried classified messages between Buda and Krakow. As a longtime confessor and personal doctor of Władysław king, he became a figure salient for the current affairs in the Kingdom of Hungary, and Polish-Hungarian relations in the early decades of the 16th century.The main aim of this article is to reconstruct the way in which Hanel advanced in social circles. The next step is to compare the said way to other examples of social advancement known to historiography. The results of my research are presented in the form of case study. Moreover, another, equally important aim of the study is to contribute to the debate on the division of estates in Europe in the Jagiellonian period. I hope that this article will serve to start investigation into the biography of Michał Hanel and the history of his family.
Źródło:
Res Historica; 2020, 49; 179-205
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ukraińskie dążenia niepodległościowe w czasie Wielkiej Wojny i po niej
Ukrainian aspirations to independence during and after the Great War
Autorzy:
Partacz, Czesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2077240.pdf
Data publikacji:
2021-12-29
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
dążenia autonomiczne i niepodległościowe
dyplomacja
traktat wersalski
antagonizm narodowościowy
Galicja Wschodnia
aspirations to autonomy and independence
diplomacy
the Treaty of Versailles
national antagonism
Eastern Galicia
Opis:
Artykuł podejmuje problematykę ukraińskich dążeń autonomicznych, które w czasie Wielkiej Wojny miały charakter działań niepodległościowych. Nie osiągnięto jednak sukcesu, ponieważ prowadzono je na zbyt wielu kierunkach. W latach 1917–1921 nie było możliwości budowy państwa ukraińskiego na miarę wygórowanych ambicji polityków. Dążenia te napotykały ścierające się dwa nurty polityczne: autonomiczno niepodległościowy (narodowcy) i prorosyjski (starorusini). Postanowienia traktatu wersalskiego i przegrane wojny doprowadziły do tego, iż Ukraińcy stali się negocjantami traktatu i nowego porządku politycznego.
The article deals with the issues of Ukrainian aspirations to autonomy, which during the Great War took the form of actions to regain independence. However, they were not successful because they were carried out in too many directions. In the years 1917–1921, it was not possible to build a Ukrainian state that would match the exorbitant ambitions of politicians. These aspirations encountered two conflicting political trends: autonomy-independence (nationalists) and pro-Russian (Old-Russian) ones. The provisions of the Versailles Treaty and the lost wars meant that Ukrainians became negotiators of the treaty and the new political order.
Źródło:
Galicja. Studia i materiały; 2021, 7; 46-61
2450-5854
Pojawia się w:
Galicja. Studia i materiały
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Problem bezpieczeństwa Ukrainy: w poszukiwaniu rozwiązania
Autorzy:
Petyur, Roman
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2053985.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Ukraine
security
small power
collective security
diplomacy
democratic reforms
market economy
property rights
Ukraina
bezpieczeństwo
mała siła
bezpieczeństwo zbiorowe
dyplomacja
reformy demokratyczne
gospodarka rynkowa
prawa własności
Украина
безопасность
малое государство
коллективная безопасность
дипломатия
демократические реформы
рыночная экономика
права собственности
Opis:
Independent Ukraine will soon turn 30, but the country in the heart of Europe cannot boast a predictable and stable security position. The conflict with Russia after the regime change in 2014 proved, that a prolonged conventional war in Europe is still a probability.In order to install a durable peace, the all-European security arrangement shall have no low-profile security positions of those European countries, which do not enjoy membership in military unions. The Cold-war legacy of perception of security as a divisible notion is a contradiction to the idea of security for Europe. As long as there are divergences in the level of security, there would be a temptation to test the opponent’s readiness and strength on the territory of a weaker country. This is what happened in Georgia in 2008 and has been happening in Ukraine since 2014.In search for a solution, a special attention shall be paid to the issues of status and perception of security. For a small power, which is not a member of a military bloc, it is existential to follow an approach of collective security, not collective defence. Perception of security as indivisible supposes prioritising intensive engagement of the UN and the OSCE.Ukraine as a small power shall also enhance its security position through implementation of decent democratic procedures and true market reforms. These measures have a potential to create global economic linkages through integration of Ukraine’s economy to the global capitalist system not as a supplier of raw materials, but on parity basis.
Niepodległa Ukraina wkrótce skończy 30 lat, ale kraj w sercu Europy nie może pochwalić się przewidywalną pozycją bezpieczeństwa. Konflikt z Rosją po zmianie reżimu w 2014 roku pokazał, że przedłużająca się wojna konwencjonalna w Europie wciąż jest prawdopodobna.W celu ustanowienia trwałego pokoju ogólnoeuropejskie porozumienie w sprawie bezpieczeństwa nie powinno zajmować mało widocznych stanowisk w zakresie bezpieczeństwa tych krajów europejskich, które nie należą do związków wojskowych. Zimnowojenne dziedzictwo postrzegania bezpieczeństwa jako pojęcia podzielnego jest zaprzeczeniem idei bezpieczeństwa dla Europy. Dopóki istnieją rozbieżności w poziomie bezpieczeństwa, istniałaby pokusa, by sprawdzić gotowość i siłę przeciwnika na terytorium słabszego kraju. Tak stało się w Gruzji w 2008 roku, a na Ukrainie od 2014 roku.W poszukiwaniu rozwiązania szczególną uwagę należy zwrócić na kwestie statusu i postrzegania bezpieczeństwa. Dla małego mocarstwa, które nie jest członkiem bloku wojskowego, egzystencjalne jest podążanie za podejściem do zbiorowego bezpieczeństwa, a nie zbiorowej obrony. Postrzeganie bezpieczeństwa jako niepodzielnego zakłada priorytetowe traktowanie intensywnego zaangażowania ONZ i OBWE.Ukraina jako małe mocarstwo wzmocni także swoją pozycję bezpieczeństwa poprzez wdrażanie przyzwoitych procedur demokratycznych i prawdziwe reformy rynkowe. Środki te mogą potencjalnie stworzyć globalne powiązania gospodarcze poprzez integrację gospodarki Ukrainy z globalnym systemem kapitalistycznym nie jako dostawca surowców, ale na zasadzie parytetu.
Независимой Украине скоро исполнится 30 лет, но страна в сердце Европы не может похвастаться предсказуемой позицией в области безопасности. Конфликт с Россией после смены режима в 2014 году доказал, что продолжительная обычная война в Европе все еще остается вероятностью.Для установления прочного мира общеевропейская система безопасности не должна допускать, чтобы те европейские страны, которые не имеют членства в военных союзах, имели низкий уровень безопасности. Наследие холодной войны в восприятии безопасности как понятия делимого противоречит самой идее общеевропейской безопасности. Покуда существуют различия в уровнях безопасности отдельных стран, будет соблазн проверить готовность и силу противника на территории более слабой страны. Что, собственно, и произошло в Грузии в 2008 году и происходит в Украине с 2014 года.В поисках решения проблемы особое внимание нужно уделить вопросам статуса и восприятия безопасности. Для малого государства, которое не является членом военного блока, необходимо придерживаться подхода коллективной безопасности, а не коллективной обороны. Восприятие безопасности как неделимой предполагает приоритетность интенсивного задействования механизмов ООН и ОБСЕ.Украина как малое государство также должна укрепить свои позиции в области безопасности путем осуществления надлежащих демократических процедур и реальных рыночных реформ. Эти меры могут создать глобальные экономические связи путем интеграции экономики Украины в глобальную капиталистическую систему не как поставщика сырья, а на паритетной основе.
Źródło:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2020, 6, 2; 115-125
2450-4866
Pojawia się w:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mosty wzajemnego zrozumienia. Wizyta Billy’ego Grahama w Polsce w październiku 1978 roku – przebieg i skutki
Autorzy:
Batóg, Włodzimierz
Glass, William A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/608709.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
Billy Graham
religion
international relations
diplomacy
visit to Poland
Catholic Church
Protestant Churches
Baptists
ecumenism
religia
stosunki międzynarodowe
dyplomacja
wizyta w Polsce
Kościół katolicki
Kościoły protestanckie
baptyści
ekumenizm
Opis:
During his visit to Poland on 6–16 October 1978, Pastor Billy Graham stopped over in Warsaw, Białystok, Poznań, Wrocław, Katowice, and Kraków, and also made short visits to the former German Auschwitz-Birkenau concentration camp and the Jasna Góra Sanctuary. He also met with Jewish communities in Krakow, visited Tykocin and the Jewish extermination camp at Treblinka. His evangelisations enjoyed considerable interest of the faithful (from 1,200 to 15,000 people).
W czasie wizyty w Polsce w dniach 6–16 X 1978 r. pastor Billy Graham odwiedził Warszawę, Białystok, Poznań, Wrocław, Katowice i Kraków, przebywał także z krótkimi wizytami w byłym niemieckim obozie koncentracyjnym Auschwitz-Birkenau i w sanktuarium na Jasnej Górze. Spotkał się również ze środowiskami żydowskimi w Krakowie i odwiedził Tykocin oraz miejsce zagłady Żydów w Treblince. Przeprowadzane przez niego ewangelizacje cieszyły się sporym zainteresowaniem wiernych (od 1200 do 15 tys. osób).
Źródło:
Dzieje Najnowsze; 2019, 51, 3
0419-8824
Pojawia się w:
Dzieje Najnowsze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Na hiszpańskiej ziemi. Rola i znaczenie misji dyplomatycznej Józefa hr. Potockiego w Madrycie po zakończeniu II wojny światowej – wybrane zagadnienia
Autorzy:
Dworski, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2177004.pdf
Data publikacji:
2020-12-29
Wydawca:
Instytut im. gen. Władysława Andersa
Tematy:
diplomacy
Count Józef Potocki
Spain
Polish Government in Exile
Legation of Poland in Madrid
dyplomacja
hrabia Józef Potocki
Hiszpania
Rząd RP na uchodźstwie
Poselstwo RP w Madrycie
Opis:
Celem artykułu jest przedstawienie znaczenia i roli misji dyplomatycznej hrabiego Józefa Potockiego w Hiszpanii w latach 1944-1968. Po zakończeniu II wojny światowej Państwo Hiszpańskie uznawało półoficjalnie legalny Rząd RP w Londynie, którego przedstawicielem na ziemi hiszpańskiej był Józef Potocki. Jako reprezentant Państwa Polskiego na uchodźstwie, na mocy prawa II RP, był szefem misji dyplomatycznej w Madrycie w czasie, gdy Polska została pozbawiona niepodległości. Reprezentował on niepodległą Polskę, która w obliczu agresji niemieckiej i sowieckiej w czasie II wojny światowej, a także po zmianach geopolitycznych na kontynencie, musiała pozostać na emigracji. W artykule zostały przedstawione wybrane obszary działalności Józefa Potockiego w Hiszpanii. Opisano poszczególne inicjatywy społeczne Ministra, jego relacje z władzami hiszpańskimi, aktywność na rzecz Polaków w kraju i na emigracji oraz charakterystykę funkcjonowania kolonii polskiej w Hiszpanii zorganizowanej wokół legalnego Poselstwa RP w Madrycie.
The aim of the article is to present the significance and role of the diplomatic mission of Count Józef Potocki in Spain in the years 1944-1968. After the end of World War II the Spanish State recognized the legal Polish Government in London, whose representative on spanish soil was Józef Potocki. As the diplomatic representative of the Polish State in Exile, under the law of the Second Republic of Poland, he was head of the diplomatic mission in Madrid at the time when Poland was deprived of its independence. He represented pre-war Poland, which, in the face of German and Soviet aggression during World War II, and after geopolitical changes on the continent, had to remain in exile as a victim of the politics of force. The article presents selected areas of Józef Potocki’s activity in Spain. It describes the minister’s various social initiatives, his relations with the Spanish authorities, his activity on behalf of Poles in the country and in exile, and the characteristics of the functioning of the Polish colony in Spain organized around the legal Polish Legation in Madrid. 
Źródło:
Polonia Inter Gentes; 2020, 1; 77-100
2719-8871
2956-3224
Pojawia się w:
Polonia Inter Gentes
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Saskie sfery prorządowe i saska opinia publiczna wobec Konstytucji 3 maja
Saxon pro-government circles and Saxon public opinion towards the Constitution of 3 May
Autorzy:
Kocój, Henryk
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/14806165.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Stanisław August period
diplomacy
international relations
Great Sejm
Constitution of 3 May
epoka stanisławowska
dyplomacja
stosunki międzynarodowe
Sejm Wielki
Konstytucja 3 maja
Opis:
W artykule przedstawiony jest skomplikowany obraz relacji dyplomatycznych w okresie Sejmu Wielkiego, uchwalania Konstytucji 3 maja i wojny w jej obronie. Osią rozważań obejmujących lata 1788–1792 autor uczynił politykę dworu saskiego, szczególnie zainteresowanego sytuacją w Rzeczypospolitej. Owo zainteresowanie wynikało z faktu, że książę elektor saski, zgodnie z układami i brzmieniem Konstytucji, był następcą tronu i miał objąć władzę po śmierci Stanisława Augusta. Jednak dyplomacja saska tego okresu pełna była zawiłości i niezdecydowana, zwłaszcza w konfrontacji z brutalną polityką mocarstw rozbiorowych, a szczególnie Rosji. Artykuł, oparty na bogatej bazie źródłowej, ukazuje przyczyny i analizuje skutki polityki Saksonii oraz dwuznaczny stosunek tego dworu i saskiej dyplomacji do wydarzeń w Rzeczypospolitej i głównych autorów, którzy odegrali czołową rolę w rozpaczliwej sytuacji ówczesnej Rzeczypospolitej, nad którą zawisło widmo rozbiorów i perspektywa utraty niepodległości.
The article presents a complicated picture of diplomatic relations during the Great Sejm, the adoption of the Constitution of 3 May, and the wars waged in its defence. The axis of the deliberations presented in the paper cover the policy of the Saxon court between 1788 and 1792, which was particularly interested in the situation in the Polish-Lithuanian Commonwealth. This interest stemmed from the fact that the Prince-elector of Saxony, in accordance with the arrangements and the wording of the Constitution, was the heir to the throne and was to take power after the death of Stanisław August. However, the Saxon diplomacy of the period was meandering and indecisive, especially when confronted with the brutal policy of the partitioning powers, especially Russia. The paper, on the basis of a rich source base, shows the causes and analyzes the effects of the Saxon policy, the highly ambiguous attitude of this court and the Saxon diplomacy towards the events in the Polish-Lithuanian Commonwealth as well as the main authors who played a leading role in the desperate situation of the contemporary Commonwealth, which was approaching the spectre of partitions and the prospect of losing its independence.
Źródło:
Czasopismo Prawno-Historyczne; 2022, 74, 2; 117-139
0070-2471
Pojawia się w:
Czasopismo Prawno-Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Godność osoby ludzkiej fundamentalną wartością dyplomacji w nauczaniu Jana Pawła II
The Dignity of a Human as the Fundamental Value of the Diplomacy in the Teachings of John Paul II
Autorzy:
Makowski, Paweł Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1047713.pdf
Data publikacji:
2014-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
the dignity of a human
diplomacy
John Paul II
moral
godność osoby ludzkiej
dyplomacja
Jan Paweł II
moralność dyplomacji
Opis:
Jan Paweł II naucza, że we współczesnym świecie istnieje potrzeba poszanowania godności osoby ludzkiej, która nie maleje z upływem czasu, lecz jest coraz bardziej aktualna, szczególnie w kontekście postępu nauki czy techniki. Tymczasem niekontrolowany rozwój postępu może stanowić realne zagrożenie, dla samego człowieka poprzez obrazę jego godności z powodu: emigracji, uchodźctwa, głodu, niedożywienia, a także ubóstwa, co można uznać za podstawowe zagrożenia dla człowieka i ładu międzynarodowego. W gruncie rzeczy godność osoby ludzkiej domaga się podjęcia takich działań, które będą miały na celu jej ochronę i zarazem rozwój. Dlatego rosnąca świadomość miejsca i roli godności osoby ludzkiej, powinna być sercem wspólnego światowego dziedzictwa religijnego, kulturowego oraz prawnego. Refleksja na temat godności osoby ludzkiej w nauczaniu Jana Pawła II ukazuje, że widzi on jej różnorakie zagrożenia, ale przede wszystkim wyraża przekonanie, że godność osoby ludzkiej stanowi podstawową wartość dla egzystencji jednostki i społeczeństwa. Broniąc jej odważnie, ukazuje zadania państwa i granice demokracji. Jego wypowiedzi na temat godności winny stać się programem nie tylko dla katolików, lecz także dla ludzi dobrej woli, a szczególnie dla dyplomatów i osób odpowiedzialnych za losy całego świata. Dlatego w swoim nauczaniu do dyplomatów niestrudzenie prawdę tę przypomina.
Pope John Paul II teaches us that in the modern world there is a need of respect for the dignity of a human, which does not decrease over the time, but grows increasingly valid, particularly in the context of the progress of science and technology. Meanwhile the unrestricted progress may become a real threat to a man himself by insulting his dignity because of emigration, exile, hunger, famine, malnutrition, and poverty, which can be considered as fundamental threats to human and international order. Basically, the dignity of a human person requires taking steps that will  defend it and allow the development of it at the same time. That is why a growing awareness of the place and role of human dignity should be the heart of the joint world's religious, cultural, and legal heritage. A reflection on the dignity of the human person in the teaching of John Paul II revealed that he sees the various threats, but mainly believes that human dignity is a fundamental value for the existence of the individual and society. Bravely defending it, John Paul II emphasizes tasks of the state and the limits of democracy. His statements about the dignity ought to be implemented as a program not only for Catholics, but also for people of good will, and especially for diplomats and those responsible for the well-being of the whole world. Therefore, he tirelessly repeats this truth in his teachings aimed at diplomats.
Źródło:
Teologia i moralność; 2014, 9, 1(15); 213-232
1898-2964
2450-4602
Pojawia się w:
Teologia i moralność
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Echa decyzji podejmowanych przez kardynałów Augusta Hlonda i Stefana Wyszyńskiego w ocenach Stolicy Apostolskiej
Echoes of the Decisions Made by Cardinals August Hlond and Stefan Wyszyński in the Assessments of the Holy See
Autorzy:
Wójcik, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/516459.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydział Teologiczny
Tematy:
dyplomacja
Stolica Apostolska
Polska
Niemcy
prymas
Ziemie Odzyskane
stalinizm
diplomacy
Germany
Holy See
Polska
primate
Recovered Territories
Stalinism
Opis:
Niniejszy artykuł koncentruje się wokół reakcji Stolicy Apostolskiej na decyzje podejmowane przez Prymasów Polski Augusta Hlonda i Stefana Wyszyńskiego w okresie stalinowskim w Polsce w latach 1945-1956 ze szczególnym uwzględnieniem problematyki Ziem Zachodnich i Północnych. W części wstępnej przedstawiono zagadnienie aktualny stan badań, na trudności w dostępie do bezpośrednich źródeł kościelnych oraz przedstawiając aktualnie dostępne źródła archiwalne i drukowane. W pierwszej, zasadniczej części artykułu zaprezentowano reakcje Kurii rzymskiej na działalność kardynała Augusta Hlonda w latach 1945-1948. W omawianym okresie najważniejszą i budzącą najwięcej kontrowersji decyzją Prymasa Polski było ustanowienie organizacji kościelnej na tzw. Ziemiach Odzyskanych. Przedstawiono tu w ogólnych zarysach problem relacji polsko-niemieckich w okresie powojennym oraz podejście dyplomacji watykańskiej do nowej sytuacji geopolitycznej w Europie, w szczególności do problemu granicy między Polską a Niemcami. Zaprezentowano także kwestię rozmów kardynała Hlonda w Kurii rzymskiej w 1946 roku w kontekście problemu polsko-niemieckiego oraz prób nawiązania relacji dyplomatycznych ze Stolicą Apostolską ze strony rządu polskiego. W drugiej część artykułu analizuje się reakcje Stolicy Apostolskiej na działalność Prymasa Stefana Wyszyńskiego ze szczególnym uwzględnieniem układu rząd-episkopat z 14 kwietnia 1950 roku. Omówiono zasadnicze etapy i kontekst negocjacji między rządem i episkopatem oraz kontrowersje związane z podpisaniem porozumienia ze strony dyplomacji watykańskiej. Przedstawiono zastrzeżenia Stolicy Apostolskiej do całości porozumienia oraz do jego poszczególnych artykułów, zwracając uwagę na jego reperkusje międzynarodowe w kontekście problematyki polsko-niemieckiej.
This article focuses on the reactions of the Holy See to the decisions taken by Primates of Poland August Hlond and Stefan Wyszyński in the Stalinist period in Poland in the years 1945-1956. The article puts a particular emphasis on the problems of the Western and Northern Territories. The introductory part presents the issue of sources concerning the relationship between the government – the Church – the Holy See, while being sensitive to the current state of research and the difficulties in access to the direct Church’s sources. Further, it indicates currently available archival and printed sources. The first, main part of the article discusses the reactions of the Roman Curia to the activities of Cardinal August Hlond in 1945-1948. In the discussed period the most important and the most controversial decision of the Primate of Poland was the establishment of ecclesiastical structures on the so-called Recovered Territories. Thereby, author presents the general outline of the problem of the Polish-German relations in the post-war period and he approach of Vatican diplomacy to the new geopolitical situation in Europe. Furthermore, the problem of the border between Poland and Germany is discussed. Another topic presented are the talks between Cardinal Hlond in the Roman Curia in 1946 in the context of the Polish-German problem and attempts to establish diplomatic relations with the Holy See by the Polish government. In the second part of the article, author analyzes the reactions of the Holy See to the activities of Primate Stefan Wyszynski, with particular accent on the government-episcopate agreement of April 14, 1950. Then, he discusses the main stages and the context of negotiations between the government and the episcopate as well as the controversies connected with the signing of the agreement on the part of the Vatican diplomacy. Moreover, he presents the concerns of the Holy See to the entire agreement and its particular articles. Author pays also attention to the international repercussions of the agreement in the context of Polish-German relations.
Źródło:
Studia Paradyskie; 2018, 28; 303-318
0860-8539
Pojawia się w:
Studia Paradyskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pierwszy okres istnienia polskiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych 1918–1921 (koncepcje, organizacja, kadry)
The Earliest Period of the Polish Ministry of Foreign Affairs 1918–1921 (concepts, organisation, cadre)
Autorzy:
Skóra, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/478393.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Tematy:
Ministerstwo Spraw Zagranicznych
dyplomacja, stosunki dyplomatyczne
stosunki konsularne
odrodzenie Polski
Ministry of Foreign Affairs
diplomacy
diplomatic service
consular service
rebirth of Poland
Entente
Opis:
The article discusses the first two years of the Polish Ministry of Foreign Affairs’ existence, although it does not include analyses and summaries of Polish foreign policy. The topic is the ministry, its organisational structure, the underlying legal regulations, the development of the cadre, and its changing everyday workings. In other words, it is about the several hundred people who were responsible for the foreign relations of the country in its earliest period: from October 1918, when the Ministry of the Exterior was formally established in Warsaw, until the spring of 1921, when the first organisational structure of the Ministry of Foreign Affairs was adopted and the structure matured, which in general survived until World War II. The Polish Ministry of Foreign Affairs was built from scratch. Inspiration was taken from Germany and France, but only to a limited degree. The method consisted in experimenting with various approaches until a solution was adopted that had no simple analogy anywhere in the world. In the latter half of 1921, there were 26 embassies and 4 delegations under the authority of the Ministry. the mission of the General Commissariat of the Republic of Poland in Danzig was accorded special status. The network of consulates was improved and consisted of 49 independent missions, 17 consular departments within embassies, and 19 honorary consulates. In the latter half of 1921, the Ministry employed 632 public servants. After the restoration of independence, the creation of the Polish diplomatic cadre proceeded in two ways as a consequence of there being two centres of foreign policy – the Paris-based Polish National Committee, and the Warsaw-based Ministry of Foreign Affairs. Both used various reserves. Their recruitment methods also differed (they were merged in the spring of 1919). One of the officials taking part in the establishment of the Ministry stated that 90% of the candidates who satisfied the requirements were “counts and Jews”. They were also accepted. The former part of the statement was not far from the truth, but only in the case of principal posts in diplomacy. The Ministry in fact accepted many members of noble and aristocratic families. However, not many Jews were employed.
Źródło:
Pamięć i Sprawiedliwość; 2018, 31; 224-261
1427-7476
Pojawia się w:
Pamięć i Sprawiedliwość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dyplomacja pozarządowa – rola NGO w polityce zagranicznej Polski
Non-governmental diplomacy - the role of the NGO in the Polish foreign affair
Autorzy:
Kucharska, Domicela
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32930916.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Fundacja PSC
Tematy:
NGO
non-governmental organizations
international affairs
international connections
diplomacy
non-governmental diplomacy
social diplomacy
Opis:
The article briefly presents the direction of changes in Polish non-government organizations in recent years. It will be presented in the context of systematization, the cooperation between government administration (including the structures which coordinate the foreign policy) and NGO, the increase participation NGO in realization public tasks and the connections between NGO and public administration. There will also be described the identity of the main goals and actions of non-government organizations and the Ministry of the Foreign Policy when it comes to international activity. Therefore we can talk about another type of diplomacy – non-governmental and social diplomacy. What is more, the importance of the NGO in this field is high. Their activity influenced the Polish image abroad and others in Poland. There are many international conferences, exchanges and projects which make the integration and exchange of information deeper. As well as the promotion of Poland abroad.
Źródło:
Alcumena. Pismo Interdyscyplinarne; 2020, 4(4); 31-40
2719-9851
Pojawia się w:
Alcumena. Pismo Interdyscyplinarne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Paride de Grassi papieski ceremoniarz i dyplomata doby renesansu
Paride de Grassi papal ceremonialist and diplomat during the Renaissance
Paride de Grassi cerimoniere papale e diplomatico del periodo rinascimentale
Autorzy:
Mikołajczak, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2083150.pdf
Data publikacji:
2021-12-09
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
cerimoniale
liturgia
diplomazia
papato
protocollo diplomatico
diario
rinascimento
ceremoniarz
ceremoniał
dyplomacja
papiestwo
protokół dyplomatyczny
diariusze
renesans
ceremonial
liturgy
diplomacy
papacy
diplomatic protocol
diary
renaissance
Opis:
Paride de Grassi, któremu w całości został poświęcony artykuł, wpisuje się w poczet najznamienitszych mistrzów ceremonii papieskich XVI w. (obok m.in. Piccolominiego i  Burckhard). Mianowany przez Juliusza II pierwszym ceremoniarzem, wywarł ogromny wpływ zarówno na liturgię Kościoła Katolickiego jak i dyplomację papieską. Podobnie jak pozostali renesansowi ceremoniarze, pozostawił po sobie liczne dzieła takie jak pamiętniki (diariusze), ceremoniały, notatki, ordines. Jego zapiski stanowią cenne źródło zarówno dla historyków, jak i liturgistów, filologów klasycznych oraz specjalistów od protokołu dyplomatycznego.     Artykuł w którym zostały zebrane i porównane informacje dotyczące bolońskiego mistrza, stanowi punkt wyjścia do dalszych badań nad jego życiem i pozostawionymi dziełami. Ukazuje ponadto zależności jakie zachodzą pomiędzy liturgią Kościoła Katolickiego a protokołem dyplomatycznym, w sposób szczególny wybrzmiewające w życiu papieskiego dworu - Où tout est cérémonie.
Paride de Grassi, a cui è dedicato l'intero articolo, è tra i più eminenti maestri di cerimonie papali del XVI secolo. (accanto, tra gli altri, a Piccolomini e Burckhard). Nominato da Giulio II come primo cerimoniere, esercitò un'enorme influenza sia sulla liturgia della Chiesa Cattolica che sulla diplomazia papale. Come altri cerimonialisti rinascimentali, ha lasciato numerose opere come diari, cerimoniali, note e ordines. Le sue note sono una fonte preziosa per storici, liturgisti, filologi classici e specialisti del protocollo diplomatico. L'articolo, che raccoglie e confronta informazioni sul maestro bolognese, è un punto di partenza per ulteriori ricerche sulla sua vita e le sue opere. Mostra anche la relazione tra la liturgia della Chiesa cattolica e il protocollo diplomatico, che è particolarmente evidente nella vita della corte papale - Où tout est cérémonie.
Paride de Grassi, to whom the article is devoted in its entirety, is among the most distinguished masters of papal ceremonies of the sixteenth century. He was appointed by Julius II as the first ceremonialist of the 16th century. Appointed the first ceremonialist by Julius II, he exerted an enormous influence on both the liturgy of the Catholic Church and papal diplomacy. Like other Renaissance ceremonialists, he left behind numerous works such as diaries, ceremonials, notes and ordines. His notes are a valuable source for historians as well as liturgists, classical philologists and specialists in diplomatic protocol.     The article, which collects and compares information on the Bolognese master, is a starting point for further research into his life and works. It also reveals the relationship between the liturgy of the Catholic Church and diplomatic protocol, with a particular resonance in the life of the papal court - Où tout est cérémonie.
Źródło:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars; 2021, 58, 2; 35-50
1234-4214
Pojawia się w:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wojciech Jaruzelski, Kim Il Sung i zbliżenie na linii PRL-KRLD w latach osiemdziesiątych XX wieku
Wojciech Jaruzelski, Kim Il Sung and the Rapprochement of Communist Poland and North Korea in the 1980s
Autorzy:
Hańderek, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2230855.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Tematy:
Korea Północna
Wojciech Jaruzelski
Polska Rzeczpospolita Ludowa
Kim Il Sung
dyplomacja
North Korea
Polish People’s Republic
diplomacy
Opis:
Autor artykułu pokazuje, jak bezpośrednie kontakty Wojciecha Jaruzelskiego z Kim Il Sungiem przełożyły się na stan stosunków między komunistyczną Polską i Koreańską Republiką Ludowo-Demokratyczną. Jaruzelski po raz pierwszy pojechał do Korei Północnej w 1977 r. i wydaje się, że po tej wizycie zaczął się kształtować jego pozytywny stosunek do tego kraju. W konkluzji swojego sprawozdania rekomendował bowiem pogłębianie wielopłaszczyznowej współpracy z Koreą Północną. W latach osiemdziesiątych, jako przywódca PRL, kształtował już politykę państwa wobec Pjongjangu. W 1984 r. przyjął w Polsce Kim Il Sunga, w roku 1986 zaś udał się do Korei Północnej jako jedyny w historii komunistycznej Polski I sekretarz KC PZPR. Był tam bardzo fetowany i podpisał układ o przyjaźni i współpracy, formalnie podnoszący stosunki z KRLD na najwyższy możliwy poziom. Polska pod jego kierownictwem odpowiadała pozytywnie na niemal wszystkie inicjatywy ze strony władz północnokoreańskich, co skutkowało bardzo intensywnymi kontaktami bilateralnymi w drugiej połowie lat osiemdziesiątych. Kontakty te zostały ograniczone dopiero wskutek przemian demokratycznych, zapoczątkowanych w Polsce w 1989 r.
The article’s author shows how Wojciech Jaruzelski’s direct contacts with Kim Il Sung affected the state of relations between communist Poland and the Democratic People’s Republic of Korea. Jaruzelski first travelled to North Korea in 1977 and it seems that his positive attitude towards the country began to take shape after this visit. Indeed, in the conclusion of his report, he recommended deepening multifaceted cooperation with North Korea. In the 1980s, as the PRL leader, he was already shaping national policy towards Pyongyang. In 1984, he received Kim Il Sung in Poland, and in 1986 he travelled to North Korea as the only First Secretary of the Central Committee of the Polish United Workers’ Party in the history of communist Poland to do so. He was highly feted there and signed a friendship and cooperation treaty, formally raising relations with the DPRK to the highest possible level. Under his leadership, Poland responded positively to almost all initiatives from the North Korean authorities, resulting in very intensive bilateral contacts in the second half of the 1980s. These contacts were only curtailed as a result of the democratic changes initiated in Poland in 1989.
Źródło:
Pamięć i Sprawiedliwość; 2023, 41, 1; 184-207
1427-7476
Pojawia się w:
Pamięć i Sprawiedliwość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Anatomia zamachu politycznego: zabójstwo kardynała Jerzego Utiešenovicia (Martinuzziego) i jego konsekwencje
Autorzy:
Kanász, Viktor
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/560531.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
György Fráter (Martinuzzi)
Ferdinand I
John Zápolya (I)
Pope Julius III
Giovanni Battista Castaldo
Hungary
Transylvania
diplomacy
political assassination
Ottoman Empire
papacy
brat Jerzy (Martinuzzi)
Ferdynand I
Jan Zápolya (I)
papież Juliusz III
Węgry
Siedmiogród
dyplomacja
zamach polityczny
Imperium Osmańskie, papiestwo
Opis:
On 17 December 1551 on the grounds of alleged treason, soldiers of Chief Sergeant Sforza Pallavicini and Giovanni Battista Castaldo, the head of Ferdinand I’s army, killed the Pauline monk, Archbishop of Esztergom, and Voivode and Governor of Transylvania, Primate György Fráter (Martinuzzi/ Utyaszenich) in his castle at Alvinc. It all happened after the monarch himself had recommended Fráter, one of the most prestigious politicians of the contemporary Kingdom of Hungary, for the red hat to Pope Julius III. This controversial act created a stir throughout the Christian world, and it had an effect on not only the subsequent history of the Kingdom of Hungary, but also on the relations between the Habsburgs and the papacy, as Ferdinand I was only temporarily absolved from excommunication. Regarding the murder, an investigation was launched headed by Nuncio Girolamo Martinengo, during which 139 statements were recorded and numerous letters and letter extracts were collected, which form a unique source collection on the relations between Hungary, the Habsburg Empire and the papacy. As well, they provide the opportunity to explore not only the life of Fráter, but also Hungary’s contemporary internal politics, its relations with the Habsburgs and the Ottoman Empire, the informational channels, and finally the subjects’ farming methods. The investigation was closed in 1555 with the final exoneration of Ferdinand and his soldiers. The paper introduces the reasons for the assassination, the death of György Fráter and the ensuing investigation of the Holy See.
17 grudnia 1551 r. żołnierze kondotiera Sforzy Pallaviciniego i dowódcy armii Ferdynanda I, Giovanniego Battisty Castalda, zamordowali oskarżonego o zdradę stanu paulińskiego zakonnika, Arcybiskupa Ostrzyhomia i Wojewodę oraz Gubernatora Siedmiogrodu, Prymasa Jerzego Utiešenovicia (znanego także jako Jerzy Martinuzzi lub brat Jerzy) na Zamku Alvinczy. Do wydarzenia doszło po tym, jak sam monarcha zarekomendował brata Jerzego, jednego z najbardziej prominentnych polityków ówczesnego Królestwa Węgier, papieżowi Juliuszowi III na stanowisko kardynała. Ten kontrowersyjny czyn poruszył świat chrześcijański i miał wpływ nie tylko na dalszą historię Królestwa Węgier, ale także na relacje między Habsburgami i papiestwem, ponieważ Ferdynand I jedynie tymczasowo uchronił się przed ekskomuniką. W trakcie śledztwa, prowadzonego przez Nuncjusza Girolamo Martinengo, zebrano 139 zeznań świadków oraz liczne listy i fragmenty korespondencji, które tworzą unikatowy zbiór źródeł na temat relacji między Węgrami, Cesarstwem Habsburgów i papiestwem. Informacje te stanowią również okazję do zbadania nie tylko życiorysu brata Jerzego, ale także ówczesnej polityki wewnętrznej Węgier, ich relacji z Habsburgami i Imperium Osmańskim, kanałów przepływu informacji, czy nawet metod uprawy ziemi przez poddanych. Śledztwo, zamknięte w roku 1555, ostatecznie oczyściło z zarzutów Ferdynanda I oraz jego żołnierzy. Niniejszy artykuł przedstawia powody dokonania zamachu, opisuje śmierć brata Jerzego oraz dochodzenie przeprowadzone przez Stolicę Apostolską.
Źródło:
Folia Historica Cracoviensia; 2019, 25, 1
0867-8294
Pojawia się w:
Folia Historica Cracoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Role of Small States in Promoting International Security: Lithuania Strategy
Rola małych państw w promowaniu bezpieczeństwa międzynarodowego: strategia Litwy
Autorzy:
Malużinas, Martinas
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30147250.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
small state
security
diplomacy
NATO-EU
Ukraine
Baltic region
Lithuania
małe państwo
bezpieczeństwo
dyplomacja
NATO-UE
Ukraina
region bałtycki
Litwa
Opis:
The aim of the present article is to analyse the efforts taken aimed to build the security of the region as part of Lithuanian foreign policy in the international arena in the era of the Russian invasion of Ukraine. This article seeks to verify the hypothesis that small states are able to set in motion a process that can benefit the entire region, and thus they may contribute to building international peace and security. The theoretical basis of the research is post-structural theory, from its perspective Lithuania accepts and actively shapes its identity as a small state, which is defined primarily in relation to its large and dangerous neighbor. This helps explain the small country’s consistent pursuit of integration and being an active player in the international arena, which was supposed to help it break away from the Soviet past and “return to the West.” Thus, this study contributes to knowledge on the practice of international relations by reflecting on the growing role of the Baltic States.
Celem artykułu jest analiza podejmowanych działań na rzecz budowania bezpieczeństwa regionu przez litewską politykę zagraniczną na arenie międzynarodowej w dobie rosyjskiej inwazji na Ukrainę. W niniejszym artykule starano się zweryfikować hipotezę, która zakłada, że małe państwa są w stanie uruchomić proces, który może przynieść korzyści całemu regionowi, a tym samym przyczynić się do budowania międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa. Podstawą teoretyczną badań jest teoria poststrukturalna, z jej perspektywy Litwa akceptuje i aktywnie kształtuje swoją tożsamość małego państwa, która jest określana przede wszystkim w relacji do wielkiego i groźnego sąsiada. Pozwala to wytłumaczyć konsekwentne dążenie małego państwa do integracji i bycie aktywnym graczem na arenie międzynarodowej, która miała pomóc odciąć się od sowieckiej przeszłości i „powrócić do Zachodu”. Tym samym niniejsze opracowanie wnosi wkład w wiedzę na temat praktyki stosunków międzynarodowych poprzez refleksję nad rosnącą rolą krajów bałtyckich.
Źródło:
Przegląd Strategiczny; 2023, 16; 155-166
2084-6991
Pojawia się w:
Przegląd Strategiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Od Jałty do Poczdamu. Służby specjalne ZSRR a powstanie Tymczasowego Rządu Jedności Narodowej
From Yalta to Potsdam. Soviet Special Services and the Establishment of the Provisional Government of National Unity in Poland (TRJN)
Autorzy:
Tebinka, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/24988107.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Tematy:
Polish question
intelligence
security service
Provisional Government of National Unity
Yalta Conference
diplomacy
sprawa polska
służby specjalne
Tymczasowy Rząd Jedności Narodowej
konferencja jałtańska
dyplomacja
Opis:
Sprawa polska była jedną z głównych przyczyn sporów w końcowej fazie II wojny światowej między ZSRR a Stanami Zjednoczonymi i Wielką Brytanią. Od konferencji jałtańskiej do końca czerwca 1945 r. skład rządu polskiego absorbował uwagę Wielkiej Trójki. Spory w tej kwestii były jedną z pierwszych oznak rozpadu koalicji mocarstw zachodnich i ZSRR. Przez cały ten czas toczyła się nierówna gra służb specjalnych ZSRR z brytyjskimi i amerykańskimi odpowiednikami. Wywiad radziecki skutecznie spenetrował służby dyplomatyczne USA i Wielkiej Brytanii. O sukcesie Stalina nie zdecydowały jednak informacje wywiadowcze przekazywane przede wszystkim przez Donalda Macleana, Guya Burgessa i Kima Philby’ego, lecz zajęcie terytorium Polski przez Armię Czerwoną i ustanowienie na nim komunistycznego rządu wspieranego przez radziecki aparat bezpieczeństwa. Wielka Brytania i Stany Zjednoczone miały ograniczone możliwości wpływania na sytuację w Polsce. Nie znajdowała się ona w strefie ich żywotnych interesów, podobnie jak reszta Europy Wschodniej. Mocarstwa anglosaskie popełniły jeszcze przed 1945 r. wiele błędów dyplomatycznych, które ułatwiły ZSRR włączenie Polski do swojej strefy wpływów na ponad cztery dekady.
The Polish question was one of the main reasons of disputes between the Soviet Union and Western Powers, the United States and Great Britain, in the final phase of World War II. The problem of which government should exercise power in Poland had absorbed the attention of the Big Three since the Yalta Conference (4–11 February 1945) to the end of June 1945 and became one of the first signs of the collapse of the coalition of Western Powers and the Soviet Union. Throughout this time, British and American intelligence services played an unequal game with the Soviet security apparatus. Soviet intelligence successfully penetrated the US and UK diplomatic services. The decisive factor in Stalin’s success, however, was not intelligence, which came mainly from agents such as Donald Maclean, Guy Burgess and Kim Philby, but the fact that the territory of Poland was seized by the Red Army and the Communist government was established there, supported by the Soviet security apparatus. Great Britain and the United States had limited possibilities to influence the situation in Poland. This country, like the rest of Eastern Europe, was not in area of their strategic interests. Moreover, the Anglo-Saxon Powers made before 1945 a number of diplomatic mistakes that made it easier for the Soviet Union to include Poland in the Communist sphere of influence for over four decades.
Źródło:
Aparat Represji w Polsce Ludowej 1944–1989; 2020, 18; 459-480
1733-6996
Pojawia się w:
Aparat Represji w Polsce Ludowej 1944–1989
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Opinie o ceremoniale dyplomatycznym w Rosji na podstawie relacji uczestników poselstw Rzeczypospolitej w drugiej połowie XVII wieku
Opinions regarding diplomatic etiquette in Russia based on the accounts of Polish envoys in the second half of the 17th century
Autorzy:
Wojciechowski, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/666169.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
audiencja
ceremoniał dyplomatyczny
dyplomacja
plenipotencja
poseł
przystaw
tytulatura
audience
diplomatic etiquette
diplomacy
envoy
pristavs
plenipotentiary powers
Opis:
Celem artykułu jest przedstawienie sposobu przyjmowania misji dyplomatycznych Rzeczypospolitej w Rosji w drugiej połowie XVII wieku. Opierając się na przebiegu poselstw, ukazano, jak Rosjanie przyjmowali poselstwa dyplomatyczne w ich kraju, na co zwracali szczególną uwagę oraz jak starali się wpływać na tok rozmów. Podkreślono znaczenie, jakie wówczas przywiązywano do zachowania zasad ceremoniału dyplomatycznego.
Źródło:
Wieki Stare i Nowe; 2019, 14, 19; 71-87
1899-1556
2353-9739
Pojawia się w:
Wieki Stare i Nowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rola Generała Kazimierza Sosnkowskiego w kształtowaniu stosunków polsko-francuskich w okresie II Reczypospolitej
The Role of General Kazimierz Sosnkowski in the Shaping of the Relations between Poland and France during the Second Republic
Autorzy:
Wojtaszak, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1601540.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
1919–1939
a military alliance
France
Polska
diplomacy
national security
international relations
sojusz wojskowy
Francja
Polska
dyplomacja
bezpieczeństwo narodowe
stosunki międzynarodowe
Opis:
Artykuł jest poświęcony wzajemnym relacjom polsko-francuskim w latach 1918–1939, a szczególnie roli generała Kazimierza Sosnkowskiego, który należał do grona zwolenników współpracy z Francją uważając, że jest to jedyny potencjalny sojusznik Polski, zwłaszcza w sytuacji konfliktu z Niemcami. Bezsprzecznie na początku lat dwudziestych był realizatorem linii politycznej Józefa Piłsudskiego. Kiedy w 1925 roku ukształtował się w Europie ład lokarneński, Polska stanęła przez dylematem tworzenia realiów nowej polityki zagranicznej. Pod koniec życia Józefa Piłsudskiego doszło do realizacji koncepcji równych odległości – ta koncepcja Józefa Becka zakończyła się dwiema umowami z ZSRR i Niemcami. Rozwój sytuacji międzynarodowej a zwłaszcza postawa Niemiec musiały wywołać reakcje w Warszawie i Paryżu. Po śmierci Marszałka i zmianie politycznej w Polsce, nowe władze wojskowe na czele z marszałkiem Edwardem Śmigłym-Rydzem zaangażowały się w tworzenie nowych relacji z Francją. Ważną rolę w tych działaniach odegrał generał Kazimierz Sosnkowski.
The article presents the relations between Poland and France in the period of 1918–1939, and a special attention is paid to the role of General Kazimierz Sosnkowski. The General belonged to a circle of people who supported the idea of cooperation with France regarding that country as the only potential ally of Poland, especially in case of a conflict with Germany. It is out of the question that at the beginning of the 1920s he was an executor of Józef Piłsudski’s political line. When the Locarno treaties had been signed in 1925, Poland faced a dilemma of creating a new foreign policy. At the end of Józef Piłsudski’s life the concept of equal distances was implemented; the concept, developed by Józef Beck, was crowned with signing two treaties, one with Germany and the other with the USSR. The development of the international situation, especially the attitude of Germany, had to provoke a reaction in Warsaw and Paris. After the death of the Marshal and the political change in Poland, the new military authorities headed by marshal Edward Śmigły-Rydz started new relations with France. An important role in creating those new relations was played by General Kazimierz Sosnkowski.
Źródło:
Studia Maritima; 2016, 29; 181-201
0137-3587
2353-303X
Pojawia się w:
Studia Maritima
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rosyjskie przedstawicielstwa konsularne i podstawy prawne ich funkcjonowania w latach 1809-1914. Zarys problematyki
Russian Consular Missions and Legal Grounds for Their Operation in the Years 1809-1914: An Outline
Autorzy:
Budziński, Janusz R.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1791382.pdf
Data publikacji:
2020-02-03
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Cesarstwo Rosyjskie XIX-XX wieku
dyplomacja
placówki konsularne
akty prawne
Russian Empire of the 19th and 20th centuries
diplomacy
consular missions
legal acts
Opis:
W artykule ukazano w zarysie powstawanie podstaw prawnych funkcjonowania rosyjskich przedstawicielstw konsularnych (Regulamin konsularny, Regulamin handlowy, Taryfa opłat konsularnych) w latach panowania ostatnich pięciu Romanowów. Przedstawiono także rozmieszczenie, liczbę i rodzaje placówek konsularnych. Ponadto zwrócono uwagę na czynniki wpływające na zmianę ich ulokowania oraz na ich likwidację bądź utworzenie (działalność gospodarcza poddanych rosyjskich, upowszechnienie się wyjazdów zagranicznych wśród społeczeństwa rosyjskiego, powstawanie nowych państw). Wskazano również na podległość organizacyjną przedstawicielstw konsularnych właściwym organom centralnym Ministerstwa Spraw Zagranicznych.
The article presents an outline of forming the legal grounds for the operation of Russian consular missions (Consular rules, Commercial rules, Consular fees) during the rule of the last five Romanovs. The number, kinds and locations of consular missions were also presented. In addition, the work points out to factors which decided about relocation, liquidation or opening of new missions (economic activity of Russian subjects, popularisation of foreign travel among the Russian society, formation of new countries). The article also refers to the organisational subordination of consular missions to the respective central organs of the Ministry of Foreign Affairs.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 2; 127-142
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ukrainian Diplomacy in the Process of Repatriating Ukrainian Prisoners of War from the Territories of Germany and Austro-Hungary (1918-1919)
Działalność dyplomacji ukraińskiej w organizacji procesu repatriacji jeńców-żołnierzy ukraińskich z Niemiec i Austro Węgier (1918-1919)
Autorzy:
Sribniak, Milana
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2117433.pdf
Data publikacji:
2021-12-31
Wydawca:
Akademia Zamojska
Tematy:
military and sanitary mission
diplomacy
repatriation
Ukrainian prisoners of war
misja wojskowo-sanitarna
dyplomacja
repatriacja
jeńcy-Ukraińcy
Opis:
Signing the Treaty of Brest-Litovsk by the Ukrainian People’s Republic (URP) triggered the process of repatriating Ukrainian prisoners of war from Ukrainian and multinational camps in Austro-Hungary and Germany. In order to facilitate the process, the Ukrainian government sent military and sanitary missions to those countries. Unfortunately, the Ukrainian prisoners’ mass repatriation in 1918 was seriously impeded by the fact that a considerable number of them worked at industrial plants in Germany and Austro-Hungary, and there was no one to replace them. In 1919, Ukrainian diplomats did not have much opportunity to effectively help the Ukrainian prisoners of war due to unfavorable international political conditions. Despite all the efforts of the military and sanitary missions sent to Germany and Austro-Hungary by the Directorate of the Ukrainian People’s Republic, the assistance given to the Ukrainian prisoners of war was limited and did not meet the government’s expectations. The mass repatriation of the Ukrainian POWs was further complicated by the UPR’s insufficient financial resources, which forced the government to withdraw all of its military and sanitary missions in 1920.
Podpisanie traktatu pokojowego w Brześciu umożliwiło szybkie rozpoczęcie procesu powrotu ukraińskich jeńców wojennych z ukraińskich i wielonarodowych obozów jenieckich w Austro-Węgrzech i Niemczech. W celu zintensyfikowania repatriacji schwytanych Ukraińców rząd państwa ukraińskiego wysłał do tych państw komisje wojskowo-sanitarne. Masową repatriację jeńców – Ukraińców w 1918 r. znacznie utrudnił fakt, że znaczna ich część pracowała w przedsiębiorstwach przemysłowych w Niemczech i Austro-Węgrzech i nie było nikogo, kto mógłby ich zastąpić. Jednocześnie w 1919 r. ukraińscy dyplomaci byli poważnie ograniczeni w możliwości skutecznego udzielania pomocy jeńcom ze względu na niekorzystne czynniki polityki zagranicznej. Mimo wysiłków misji wojskowo-sanitarnych, wysłanych do Niemiec i Austro-Węgier przez Dyrekcję Ukraińskiej Republiki Ludowej, pomoc dla jeńców – Ukraińców była sporadyczna i nie spełniała postawionych przed nią zadań. Masową repatriację więźniów komplikowała niezadowalająca kondycja finansowa Ukraińskiej Republiki Ludowej, która doprowadziła do likwidacji w 1920 r. wszystkich misji wojskowo-sanitarnych.
Źródło:
Facta Simonidis; 2021, 14, 1; 239-250
1899-3109
Pojawia się w:
Facta Simonidis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Misja Janusza Radziwiłła w Londynie (1633)
Janusz Radziwiłł’s Mission to London (1633)
Autorzy:
Kalinowska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31017009.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
Janusz Radziwiłł
England
diplomacy
Władysław IV
Charles I Stuart
Anglia
dyplomacja
Karol I Stuart
Opis:
W lutym 1633 r. dwudziestojednoletni Janusz Radziwiłł, syn księcia Krzysztofa Radziwiłła, przybył do Londynu z misją dyplomatyczną zleconą mu przez nowego polskiego władcę Władysława IV. Jej przebieg oraz pozostałe szczegóły pobytu młodego magnata w Anglii nie były dotychczas zbyt dobrze znane. Dzięki analizie nowych polskich i angielskich źródeł jest jednak możliwe ich szczegółowe odtworzenie, a zebrany materiał jednoznacznie wskazuje, że pobyt młodego Radziwiłła w Londynie miał nie tylko stricte ceremonialny charakter i powinien być interpretowany jako jeden z przejawów aktywizacji polityki zagranicznej przez nowego monarchę oraz znaczenia rodu Radziwiłłów na arenie międzynarodowej.
In February 1633, the twenty-one-year-old Janusz Radziwiłł, son of Krzysztof Radziwiłł, arrived in London as an ambassador of the newly-elected Polish King Władysław IV. The specifics of the mission and the young magnate’s stay in England have not hitherto been well researched. Still, thanks to the analysis of new Polish and English primary sources it is now possible to reconstruct them in detail. This material clearly indicates that the young Radziwiłł’s stay in London was not of only strictly ceremonial nature, but it should be interpreted as a manifestation of the new Polish ruler’s active approach to foreign policy, as well as of the importance of the Radziwiłł family in the international arena.
Źródło:
Odrodzenie i Reformacja w Polsce; 2023, 66; 175-195
0029-8514
Pojawia się w:
Odrodzenie i Reformacja w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Marian Janicki (1927–2020) – funkcjonariusz MO i dyplomata
Marian Janicki (1927–2020) – A Member of the Citizens’ Militia and Diplomat
Autorzy:
Budzyńska, Hanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27312267.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Tematy:
Citizens’ Militia
Chief Headquarters of the Citizens’ Militia
Security Service
Ministry of Internal Affairs
June ’76
August ’80
Tunisia
diplomacy
Milicja Obywatelska
Komenda Główna Milicji Obywatelskiej
Służba Bezpieczeństwa
Ministerstwo Spraw Wewnętrznych
Czerwiec ’76
Sierpień ’80
Tunezja
dyplomacja
Opis:
Zaprezentowany artykuł jest próbą podsumowania pracy oraz działalności Mariana Janickiego w strukturach SB i MO, a także pełnienia przez niego funkcji dyplomatycznej. Cezura czasowa obejmuje okres od urodzenia w 1927 r. (z uwzględnieniem rysu rodzinnego) do 1985 r., czyli daty zakończenia służby. Praca prezentuje całokształt kariery zawodowej Mariana Janickiego, począwszy od stanowiska milicjanta w KW MO we Wrocławiu, kończąc na pracy w roli ambasadora PRL w Tunezji. Artykuł uwzględnia udział i wpływ Mariana Janickiego na ważniejsze wydarzenia okresu PRL takie jak: wybuch strajków w czerwcu 1976 r., czy wprowadzenie stanu wojennego 13 grudnia 1981 r. Marian Janicki jako jeden z Komendantów Głównych MO oraz wiceminister spraw wewnętrznych przez szereg lat zajmował się istotnymi sprawami w zakresie zabezpieczenia interesów komunistycznej dyktatury sprawującej władzę w Polsce. Przebieg jego kariery zawodowej obrazuje, a także jest przykładem dużego zaangażowania funkcjonariuszy w pracę dla aparatu bezpieczeństwa, a także lojalność wobec polityki partyjnej podczas wykonywania obowiązków służbowych.
The article attempts to offer an overview of the career of Marian Janicki within the structures of the Security Service, the Citizens’ Militia, and the diplomatic service. It examines the period from his birth in 1927 (including information on his family background) until 1985, the year he left service. The article presents Marian Janicki’s entire professional career beginning with his joining the Citizens’ Militia in the Voivodeship Headquarters in Wrocław and ending with his mission as the Polish ambassador to Tunisia. The article examines Janicki’s participation in, and impact on, major events such as the strikes of June 1976 or the imposition ofmartial law on 13 December 1981. As a Chief Commandant of the Citizens’ Militia and a deputy minister of internal affairs Janicki worked for a number of years on important cases connected with safeguarding communist interests in Poland. His professional career illustrates the considerable Commitment of Militia officers in the work of the security apparatus and their loyalty to the party
Źródło:
Aparat Represji w Polsce Ludowej 1944–1989; 2020, 18; 631-646
1733-6996
Pojawia się w:
Aparat Represji w Polsce Ludowej 1944–1989
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
U źródeł dyplomacji II Rzeczypospolitej. Powstanie rozwój i funkcjonowanie królewsko – polskiego resortu spraw zagranicznych w latach 1917-1918.
At the roots of the Second Polish Republic’s diplomacy. The creation, development and functioning of the foreign ministry of the Regency Kingdom of Poland in the years 1917-1918
Autorzy:
Walczak, Henryk
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27312185.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
diplomacy
Polska
World War I
dyplomacja
Polska
I wojna światowa
Opis:
The Department of Political Affairs of the Provisional Council of State was established in January 1917 as the nucleus of the Ministry of Foreign Affairs of the Kingdom of Poland, organized depending on the Central Powers. In 1918 it was transformed into the State Department. It functioned under the auspices of the Regency Council appointed by the occupiers. The deteriorating military situation in Germany and Austria-Hungary led in October 1918 to the appointment of the Ministry of Foreign Affairs as part of the government of the Regency Council under the chairmanship of Józef Świerzyński.
Źródło:
Res Gestae. Czasopismo Historyczne; 2023, 16; 73-91
2450-4475
Pojawia się w:
Res Gestae. Czasopismo Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czy Ministerstwo Spraw Zagranicznych Drugiej Rzeczypospolitej było zdominowane przez byłych oficerów Wojska Polskiego?
Was the Ministry of Foreign Affairs of the Second Polish Republic Dominated by Former Officers of the Polish Army?
Autorzy:
Skóra, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/477114.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Tematy:
oficerowie wojska
sanacja
militaryzacja
Ministerstwo Spraw Zagranicznych
dyplomacja
służba konsularna
wywiad wojskowy
autorytaryzm
army officers
sanitation
militarization
the Ministry of Foreign Affairs
diplomacy
consular service
military intelligence
authoritarianism
Opis:
Po zamachu majowym z 1926 r. do polskiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych na stanowiska urzędników etatowych przyjęto kilkudziesięciu (co najmniej 43) zawodowych oficerów, cieszących się zaufaniem Józefa Piłsudskiego. Niemal połowa tej grupy w przeszłości była oficerami wywiadu wojskowego. Z wojska odchodzili na polecenie zwierzchników. Wraz z zatrudnionymi oficjalnie w ministerstwie attachés wojskowymi oraz rezydentami wywiadu wojskowego pracującymi w placówkach MSZ było ich ponad stu. W resorcie, w którym pracowało w latach trzydziestych około 1300 urzędników (etatowych i kontraktowych), tworzyli grupę zauważalną. A ponieważ zajmowali zazwyczaj wysokie stanowiska (włącznie z najwyższym) – również wpływową. W MSZ po 1933 r. można dostrzec zmiany wskazujące na przeniesienie wzorów wojskowych: bezwzględnie egzekwowane żądanie zachowania tajemnicy służbowej, wpływ zwierzchników na wybór małżonka, zatrudnianie wyłącznie obywateli polskich, ograniczenie sprawozdawczości i biurokracji, przenoszenie na inne stanowiska bez uwzględnienia woli zainteresowanego itd. Styl kierowania dyplomacją przez ministra Józefa Becka, daleki od kolegialności, nieco autorytarny, można wiązać z wzorcami panującymi w armii. Sami oficerowie główną wartość swojej obecności w MSZ postrzegali w uczynieniu z resortu sprawniejszego narzędzia do realizacji woli marszałka Piłsudskiego. Wysoko ceniona była „centralizacja” procesu decyzyjnego, odpowiadająca tradycyjnej strukturze wojskowej. Cywilni urzędnicy wskazywali na negatywne skutki pracy wojskowych: dominację wzorów szkodliwych w dyplomacji, takich jak brak szacunku dla indywidualizmu, zwalczanie krytyki (nawet niesłusznych decyzji), kult posłuszeństwa (choćby wbrew zdrowemu rozsądkowi), brak profesjonalizmu i ogłady.
After the May Coup of 1926, a few dozen (at least 43) professional officers, enjoying the trust of Józef Piłsudski, were admitted to the Polish Ministry of Foreign Affairs as full-time officials. About half of this group were military intelligence officers in the past. They left the army by orders of their superiors. Along with military attachés officially employed in the Ministry and residents of military intelligence working in the agencies of the MFA, there were over one hundred of them. They formed a noticeable group in the Ministry which in the 30s employed 1300 officials (full-time and contract). And because they usually held high-ranking positions (including the highest) – also an influential group. Changes can be seen in the MFA after 1933 indicating the transfer of military models: strictly enforced demand for professional secrecy, influence of superiors on the choice of a spouse, employment of only Polish citizens, reduction of reporting and bureaucracy, transfer to other positions without consideration of the will of the interested party, etc. The style of management of diplomacy by Minister Józef Beck, far from collegiality, somewhat authoritarian, can be associated with patterns prevailing in the army. The officers saw making the Ministry more efficient tool to implement the will of Marshal Piłsudski as the main value of their presence in the MFA. The “centralisation” of the decision-making process, corresponding to the traditional military structure, was highly valued. Civilian officials pointed to the negative effects of work of the military men: the dominance of patterns harmful in diplomacy, such as the lack of respect for individualism, combating criticism (even of unjust decisions), worship of obedience (even against common sense), the lack of professionalism and good manners.
Źródło:
Pamięć i Sprawiedliwość; 2018, 32; 440-481
1427-7476
Pojawia się w:
Pamięć i Sprawiedliwość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sytuacja wojenna w Korei Północnej oraz działalność Ambasady RP w Pjongjangu w raportach ambasadora Juliusza Burgin (1950–1951)
The War Situation in North Korea and the Activities of the Embassy of the Republic of Poland in Pyongyang in the Reports of Ambassador Juliusz Burgin (1950–1951)
Autorzy:
Szyc, Sylwia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/477305.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Tematy:
wojna koreańska
dyplomacja
Korea Północna
Polska
Juliusz Burgin
Korean war
diplomacy
North Korea
Polska
Opis:
Na początku lat pięćdziesiątych Korea stała się kolejnym „gorącym punktem” zimnowojennej rywalizacji pomiędzy Stanami Zjednoczonymi a Związkiem Sowieckim, stawiając świat na krawędzi nowego międzynarodowego konfliktu zbrojnego. Wybuch wojny na Półwyspie Koreańskim (1950–1953) był kwestią czasu. Obydwaj przywódcy, stojący na czele komunistycznej Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej (Korei Północnej) – Kim Il Sung oraz Rhee Syngman – prezydent demokratycznej Republiki Korei (Korei Południowej), dążyli do siłowego zjednoczenia kraju, niekiedy wbrew interesom swoich potężnych politycznych „opiekunów”. W wyniku trwającej ponad trzy lata wojny zginęło lub odniosło rany ponad 6 mln osób, z czego niemal 1 mln stanowili obywatele Korei Północnej, a obszar całego półwyspu został doszczętnie zrujnowany. Pierwszym polskim ambasadorem w Korei Północnej mianowano we wrześniu 1950 r. Juliusza Burgina, pełniącego równocześnie funkcję ambasadora w Chińskiej Republice Ludowej. W okresie sprawowania obowiązków Burgin odbył zaledwie dwie podróże służbowe do Korei Północnej, przebywając w tym czasie na stałe w Pekinie. Ich efektem są przesłane do polskiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych w styczniu oraz maju 1951 r. dwa obszerne raporty, które zawierają liczne informacje dotyczące zarówno sytuacji wojennej na Półwyspie Koreańskim, kulis rozpoczęcia rozmów związanych z włączeniem się strony polskiej w międzynarodowy program pomocy Korei Północnej, jak i szczegółowy opis warunków pracy polskiej placówki dyplomatycznej.
In the early 1950s, Korea became another “hot spot” of the rivalry between the United States and the Soviet Union during the Cold War, while pushing the world to the verge of a new international military conflict. The outbreak of the war in the Korean Peninsula (1950–1953) was a matter of time. Both leaders of the communist Democratic People’s Republic of Korea (North Korea) – Kim Il Sung and Rhee Syngman – president of the democratic Republic of Korea (South Korea) endeavoured to unite the country by force, sometimes even against the interests of their powerful political “carers”. The war, which lasted over three years, killed or injured over 6 million people, of which citizens of North Korea accounted for 1 million, while the territory of the entire Peninsula fell into complete ruin. Juliusz Burgin, the former ambassador in the People’s Republic of China, was nominated as the first Polish ambassador in North Korea in September 1950. During his tenure, Burgin made only two business trips to North Korea, while residing permanently in Beijing. The business trips gave rise to two comprehensive reports to the Polish Ministry of Foreign Affairs of January and of May 1951, which contain a good deal of information on both the war situation on the Korean Peninsula, behind-the scenes of the talks on the inclusion of Poland in the international aid programme for North Korea and a detailed description of the working conditions of the Polish diplomatic mission.
Źródło:
Pamięć i Sprawiedliwość; 2019, 34; 523-551
1427-7476
Pojawia się w:
Pamięć i Sprawiedliwość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Alternatives to Dropping the A-bomb in Bringing the War with Japan to an End
Alternatywy dla zrzucenia bomby atomowej w doprowadzeniu do końca wojny z Japonią
Autorzy:
Huczko, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/440118.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Akademia Finansów i Biznesu Vistula
Tematy:
A-bomb
WW2 Pacific Theatre
Harry S. Truman
diplomacy
alternatives to dropping the atomic bomb
unconditional surrender
bomba atomowa
teatr II wojny światowej na Pacyfiku
dyplomacja
alternatywy dla zrzucenia bomby atomowej
bezwarunkowa kapitulacja
Opis:
The following analysis looks at the issue of necessity to drop the atomic bomb on Japan in mid-1945. At that time the war in the Pacific Theatre against Japan was unilateral. Japanese military was crippled and unable not only to pose any threat but also to defend itself. The ports were mined and American Air Force dominated the sky over Japan. Moreover, there is certain evidence that Japanese diplomats were searching for mediator to bring the war to an end with diplomatic tools. Despite those circumstances, President Harry S. Truman decided to employ the new, as it has proven, deadly weapon to force the Emperor to accept the unconditional terms of surrender. Th e aim of this research paper is to elaborate on the available data alternatives to the A-bomb in ending the war against Japan and also demystify why it was finally used.
Poniższa analiza dotyczy kwestii konieczności zrzucenia bomby atomowej na Japonię w połowie roku 1945. W owym czasie teatr wojny z Japonią na Pacyfiku miał jednostronny charakter. W sensie militarnym Japonia była okaleczona i niezdolna nie tylko do stwarzania jakiegokolwiek zagrożenia, ale nawet do obrony. Porty zostały zaminowane, zaś amerykańskie lotnictwo wojskowe zdominowało przestrzeń powietrzną nad Japonią. Co więcej, istnieje pewien materiał dowodowy, że dyplomaci japońscy szukali mediatora, by doprowadzić wojnę do końca drogą dyplomatyczną. Mimo tych okoliczności prezydent Harry S. Truman postanowił użyć nowej i, jak się okazało, śmiercionośnej broni, by zmusić cesarza do przyjęcia bezwarunkowej kapitulacji. Celem tego artykułu badawczego jest przedstawienie na podstawie dostępnych danych alternatyw dla bomby atomowej w zakończeniu wojny z Japonią oraz zdemistyfikowanie uzasadnienia dla jej ostatecznego użycia.
Źródło:
Kwartalnik Naukowy Uczelni Vistula; 2014, 1(39); 128-137
2084-4689
Pojawia się w:
Kwartalnik Naukowy Uczelni Vistula
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Writing at the Emperor’s Behest: A Remark on Theodore Daphnopates’ Correspondence to Bulgarian Tsar Symeon I the Great (893–927)
Pisząc na rozkaz cesarza. Uwagi na temat korespondencji Teodora Dafnopata do bułgarskiego cara Symeona I Wielkiego (893–927)
Autorzy:
Hristov, Yanko M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/23050701.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Europa Południowo-Wschodnia
dyplomacja
niewola
jeńcy wojenni
wymiana jeńców
Southeastern Europe
peace treaty
diplomacy
captivity
prisoners of war
exchange of captives
Opis:
The letters written by Theodore Daphnopates, a high Byzantine dignitary, and sent to Bulgarian Tsar Symeon (r. 893–927; d. May 27, 927) on behalf of the Byzantine Emperor Romanos I Lekapenos (r. 920–944; d. June 29, 948) in the final phase of the prolonged Byzantine-Bulgarian war of 913–927, are well known. Daphnopates’ correspondence has encouraged, and will probably continue to encourage, research activity due to its focus on both the aspects of Byzantine political ideology and concepts, and on the Bulgarian claims in the early 10th century. This text focuses on information concerning Byzantine civilians and their fate under the pressure of advancing enemy troops. Attention is paid to their capture and abduction. The main focus of this article is on the often overlooked or overtly neglected statements that Daphnopathes offers on enslavement, slave trafficking, and the efforts of the Byzantine authorities to bring at least some of their subjects back to the Empire through the familiar practice of exchanging prisoners of war.
Listy wysokiego dygnitarza bizantyńskiego Teodora Dafnopata, wysłane do bułgarskiego cara Symeona (893–927; zm. 27 V 927) w imieniu cesarza bizantyńskiego Romana I Lekapena (920–944; zm. 29 VI 948), są dobrze znane. Zostały napisane w końcowej fazie długiej wojny bizantyńsko-bułgarskiej w latach 913–927. Korespondencja Daphnopatesa wywołała i prawdopodobnie nadal będzie inspirować poważną działalność badawczą. Trudno się temu dziwić biorąc pod uwagę fakt, że listy dotyczyły niektórych aspektów bizantyńskiej ideologii i koncepcji politycznych, a także roszczeń bułgarskich z początku X w. Niniejszy artykuł koncentruje się na informacjach dotyczących bizantyńskiej ludności cywilnej i jej losów pod presją nacierających wojsk wroga. Zwrócono uwagę na ich schwytanie i porwanie. Główny nacisk kładziony jest na często pomijane lub jawnie zaniedbywane informacje, które Daphnopathes przekazuje w kwestii zniewolenia, handlu niewolnikami oraz wysiłków władz bizantyńskich, by sprowadzić przynajmniej część poddanych z powrotem do Cesarstwa poprzez znaną praktykę wymiany jeńców wojennych.
Źródło:
Przegląd Nauk Historycznych; 2023, 22, 1; 233-250
1644-857X
2450-7660
Pojawia się w:
Przegląd Nauk Historycznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Gremium „odpowiedzialności” i „wpływu” – Rada Bezpieczeństwa ONZ w polityce zagranicznej Federacji Rosyjskiej
Gremium of “Responsibility” and “Influence”. The UN Security Council in the Foreign Policy of the Russian Federation
Гремиум ответственности и влияния –Совет Безопасности ООН во внешней политике Российской Федерации
Autorzy:
Jarnicki, Damian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/565208.pdf
Data publikacji:
2019-01-20
Wydawca:
Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach
Tematy:
Rada Bezpieczeństwa ONZ
Federacja Rosyjska
polityka zagraniczna
dyplomacja
ład międzynarodowy
United Nations Security Council
Russian Federation
foreign policy
diplomacy
international order
Opis:
Organizacja Narodów Zjednoczonych może być dowodem zdolności integracyjnych ludzkości, lecz jednocześnie zwierciadłem wertykalnych i horyzontalnych bolączek. Jest organizacją newralgiczną dla światowego systemu bezpieczeństwa zbiorowego, która wielokrotnie w swojej historii podlegała krytyce. Wynika ona z podejmowanego przez jej krytyków niewywiązywania się ze swego uniwersalnego przeznaczenia, szczególnie w kwestii tak egzystencjalnej jaką jest bezpieczeństwo. Przyczyn domniemanej indolencji ONZ należy upatrywać w strukturalnych i funkcjonalnych aspektach jej organizacji oraz procedowania. Ważnym zagadnieniem implikującym określoną kondycję i wizerunek ONZ jest swoisty dualizm proweniencji przeznaczenia tej organizacji. Zasadzający się bowiem, z jednej strony na odpowiedzialności za losy świata, z drugiej strony na tendencjach do wpływania na jego losy przez główne państwa tzw. "piątki" Rady Bezpieczeństwa ONZ. W kontekście powyższych spostrzeżeń dokonana zostanie analiza znaczenia tego gremium w polityce zagranicznej Federacji Rosyjskiej.
The United Nations can be a proof of the integration capacity of humanity but at the same time a mirror of vertical and horizontal problems. It is a sensitive organization for the global collective security system, which is often subject to criticism. It results from the critics' failure to fulfill their universal destiny, especially in the existential issue of security. The reasons for the alleged UN indolence should be seen in the structural and functional aspects of its organization and procedure. An important issue implicating a certain UN condition is a kind of dualism of provenance of the organization's destiny, based on one hand on responsibility for the fate of the world, on the other hand the tendency to influence its fate by the main states of the so-called "five" of the UN Security Council. In the context of the above observations, the specifics of the presence of the Russian Federation as one of the playmakers will be analyzed.
Źródło:
De Securitate et Defensione. O Bezpieczeństwie i Obronności; 2018, 2(4); 122-144
2450-5005
Pojawia się w:
De Securitate et Defensione. O Bezpieczeństwie i Obronności
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dyplomata Wazów wobec kobiet na dworach hiszpańskich – przypadek czy różnice kulturowo-społeczne?
Vasa’s Diplomat towards the Court of Spanish Queens – Commonwealth and the West, Divergent Strategies of Engagement?
Autorzy:
Urjasz-Raczko, Matylda
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/37523103.pdf
Data publikacji:
2024
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
Stanisław Mąkowski
dyplomacja
sumy neapolitańskie
dwory kobiece
Monarchia Hiszpańska
diplomacy
the Neapolitan sums
female courts
the Spanish Monarchy
Opis:
Badania porównujące kulturę polityczną Zachodu i Rzeczypospolitej wykazały duże odmienności. Wskazuje na nie także praktyka postępowania długoletniego dyplomaty polskich Wazów, Stanisława Mąkowskiego, który przebywał na dworach hiszpańskich w Madrycie i w Neapolu w latach 1627–1655. Zabiegał przede wszystkim o tzw. sumy neapolitańskie. Można jednak postawić pytanie, czy jego zrozumienie funkcjonowania dworów hiszpańskich i przyjęta strategia działania były adekwatne do miejscowej specyfiki. Uwzględnienie kobiet dworu w strategii dyplomatycznej może służyć za swoisty barometr tej kwestii. Dyplomata nie miał łatwego zadania, z jednej strony musiał rozpoznać i działać wśród odmiennego od znanego sobie świata dworów hiszpańskich, z drugiej miał swego mocodawcę w Rzeczypospolitej, którego musiał przekonać do adekwatności podejmowanych przez siebie środków.
Comparative analyses of political cultures between the western kingdoms and Polish-Lithuania Commonwealth have revealed profound disparities. These distinctions are exemplified by the diplomatic endeavors of Stanisław Mąkowski, a longstanding diplomat of the Polish Vasa dynasty, who served as the envoy at the Spanish courts in Madrid and Naples from 1627 to 1655. Primarily tasked with securing Neapolitan subsidies, Mąkowski’s comprehension of Spanish court dynamics and his chosen strategies of engagement come into question. The treatment of influential court women serves as an indicative measure in this regard. Navigating between the complexities of Spanish courtly life and his loyalty to the Commonwealth monarchy posed formidable challenges for the diplomat, necessitating a delicate balance between adaptation and advocacy for his sovereign’s interests.
Źródło:
Perspektywy Kultury; 2024, 44, 1; 409-422
2081-1446
2719-8014
Pojawia się w:
Perspektywy Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polityczno-historyczne determinanty europejskiej polityki zagranicznej Republiki Finlandii
Political and historical determinants of the European foreign policy of the Republic of Finland
Autorzy:
Partacz, Czesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31233235.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
foreign policy
geopolitics
diplomacy
Finlandization
winter war
Russia’s aggression against Ukraine
polityka zagraniczna
geopolityka
dyplomacja
finlandyzacja
wojna zimowa
agresja Rosji na Ukrainę
Opis:
Niniejszy artykuł przedstawia historyczne determinanty współczesnej polityki zagranicznej Republiki Finlandii. Mimo niewielkiego potencjału gospodarczego i militarnego państwo to zdołało zachować niepodległość i względną niezależność zarówno w czasie II wojny światowej, jak i w okresie zimnej wojny. Współczesna sytuacja geopolityczna Finlandii i jej sposób prowadzenia polityki międzynarodowej wynikają z długiej tradycji zachowywania równowagi w stosunkach z największymi graczami na arenie międzynarodowej. Agresja Federacji Rosyjskiej na Ukrainę spowodowała konieczność zmiany tej polityki i wejścia w struktury Paktu Północnoatlantyckiego.
This article presents the historical determinants of the contemporary foreign policy of the Republic of Finland. Despite its low economic and military potential, the state managed to maintain in dependence and relative independence both during World War II and the Cold War. Finland’s contemporary geopolitical situation and the way it conducts its international policy stems from a long tradition of balancing its relations with major players on the international stage. The aggression of the Russian Federation towards Ukraine made it necessary to change this policy and enter the structures of the North Atlantic Treaty.
Źródło:
Rocznik Integracji Europejskiej; 2022, 16; 153-168
1899-6256
Pojawia się w:
Rocznik Integracji Europejskiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„J’ai des yeux de Cracovien”. Jean Van Ghele (1912–1985) konsul francuski w Krakowie i jego inwigilacja
„J’ai des yeux de Cracovien”. Jean Van Ghele (1912–1985), French consul in Cracow in the sight of Polish Security Service
Autorzy:
Ptaszyński, Radosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31342655.pdf
Data publikacji:
2023-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
relacje polsko-francuskie
Kraków
dyplomacja
kontrwywiad
Polish-French relations
Krakow
diplomacy
counterintelligence
Opis:
The article is a biographical sketch of the biography of French consul in Krakow, who served as in the years 1956–1961. The background is the life of Krakow at the turn of the 1950s and 1960s, as well as the extended and complicated operation of the communist secret police. The text presents broad aspects of counterintelligence activities in the system of an authoritarian state. The context is also the warming in Polish-French relations, which was significant after the turn of October 1956, bringing cultural, scientific and regulatory effects.
Tekst jest szkicem biograficznym konsula francuskiego w Krakowie, który pełnił swoją funkcję w latach 1956–1961. Tłem jest życie Krakowa na przełomie lat 50. i 60. XX w. a także rozbudowane i skomplikowane działania komunistycznej policji politycznej. Tekst przedstawia również szeroki aspekt działań kontrwywiadowczych w systemie państwa autorytarnego. Kontekstem jest tutaj zaś ocieplenie w relacjach polsko-francuskich jakie nastąpiło po przełomie Października 1956 r., przynosząc ożywienie kontaktów kulturalnych, naukowych i politycznych.
Źródło:
Polish Biographical Studies; 2023, 11; 125-151
2353-9291
Pojawia się w:
Polish Biographical Studies
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dyplomata. Żołnierz. Literat. Hrabia Franciszek Xawery Pusłowski w świetle dokumentów komunistycznego aparatu represji
Diplomat. Soldier. Writer. Count Franciszek Xawery Pusłowski in the light of the documents of the communist apparatus of repression
Autorzy:
Machniak, Arkadiusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31340571.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
Gentry
count
diplomacy
soldier
surveillance
ziemiaństwo
hrabia
dyplomacja
żołnierz
inwigilacja
Opis:
Hrabia Franciszek Xawery Pusłowski urodził się we Francji 16 czerwca 1875. Studiował prawo, filozofię i historię sztuki. Posługiwał się biegle sześcioma językami. W trakcie I wojny światowej został aresztowany w Rosji. W wyniku zabiegów wpływowych przyjaciół w 1918 r. zwolniono go z niewoli po osobistej decyzji szefa WCzK Feliksa Dzierżyńskiego. Po zakończeniu I wojny światowej uczestniczył w obradach konferencji pokojowej w Wersalu. Do 1923 r. pełnił służbę w dyplomacji. Był przeciwnikiem Józefa Piłsudskiego i jego obozu politycznego. Po zwolnieniu ze służby wojskowej i dyplomatycznej działał aktywnie jako literat, publicysta i społecznik. Prowadził równocześnie intensywne życie towarzyskie. W trakcie II wojny światowej mieszkał w Krakowie. W latach 1945–1950 był wiceprezesem Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych. Pracował jednocześnie jako tłumacz przysięgły przy Sądzie Okręgowym w Krakowie oraz jako lektor na Akademii Górniczo-Hutniczej, Uniwersytecie Jagiellońskim i Politechnice Krakowskiej. Pomimo niepewnych politycznie czasów Pusłowski prowadził po 1945 r. krakowski salon, w którym bywali artyści, dziennikarze, sportowcy, żołnierze oraz jego studenci z krakowskich uczelni wyższych. Słynął z tego, iż dzięki swoim krewnym mieszkającym za granicą dysponował w swoim domu wyśmienitą kawą i rzadkimi w powojennych latach rarytasami, takimi jak figi czy ananasy. Był przedmiotem zainteresowania komunistycznych organów bezpieczeństwa, między innymi ze względu na kontakty międzynarodowe oraz posiadaną kolekcję dzieł sztuki.
Count Franciszek Xawery Pusłowski was born in France on June 16, 1875. He studied law, philosophy and art history. He was fluent in six languages. During World War I, he was arrested in Russia. As a result of efforts made by influential friends in 1918, he was released from captivity after the personal decision of Feliks Dzerzhinsky, the head of the Cheka. After the end of World War I, he participated in the Versailles peace conference. Until 1923, he served in the diplomatic corps. He was an opponent of Józef Piłsudski and his political camp. After being released from military and diplomatic service, he was active as a writer, publicist and social activist. He also led an intense social life. During World War II, he lived in Krakow. After the war, in 1945-1950, he was the vice-president of the Society of Friends of Fine Arts. He also worked as a sworn translator at the District Court in Krakow and as a lecturer at the AGH University of Science and Technology, the Jagiellonian University and the Krakow University of Technology. Despite the politically uncertain times, Pusłowski ran his salon in Kraków after 1945, where Kraków artists, journalists, sportsmen, soldiers and his students from Kraków universities used to visit. Count Pusłowski was famous for the fact that, thanks to his relatives living abroad, he had at his home excellent coffee and curiosities, rare for the post-war years, such as figs and pineapples. He remained under the interest of the communist security authorities, inter alia, due to international contacts and the art collection.
Źródło:
UR Journal of Humanities and Social Sciences; 2021, 20, 3; 78-92
2543-8379
Pojawia się w:
UR Journal of Humanities and Social Sciences
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The changing role of protocol in the 21st century’s diplomacy and international relations
Ewolucja roli protokołu w dyplomacji i stosunkach międzynarodowych XXI wieku
Autorzy:
Hossó, Nikoletta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31340553.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
protokół
dyplomacja
etykieta
zdolność adaptacji
stosunki międzynarodowe
wydarzenia online i hybrydowe
obyczaje społeczne
protocol
diplomacy
etiquette
social manners
adaptability
international relations
online and hybrid events
Opis:
Protocol has long been considered to be the set of international courtesy rules primarily rooted from the French and Spanish royal courts of the 16–18th century. It has recently become a means of subconscious persuasion not only in diplomacy but also in the business and social world. These long-established rules facilitate not only the official representatives of nations but also for their people their co-existence in peace and harmony. It creates space, and sets the framework where offline and online interactions may take place. One of the most significant instruments that makes complex and delicate mechanisms of foreign policy work successfully. The year of 2020 brought many changes we all must face and react to. Protocol itself and protocol professionals are not exempt. Meetings, delegation programs, conferences and all official and social engagements have become unconventional to the end. The rise of online and hybrid events demands the skill of adaptability both in international relations and in protocol. The present article aims to briefly examine protocol by definitions and to show its complexity from a scientific perspective. Protocol as applied interdisciplinary science: an innovative approach initiated by a professional expert having elaborate practical experience in the field.
Protokół od dawna uważany jest za zbiór międzynarodowych reguł kurtuazyjnych wywodzących się z francuskich i hiszpańskich dworów królewskich XVI–XVIII w.. W ostatnim czasie stał się narzędziem podświadomej perswazji nie tylko w dyplomacji, ale także w biznesie i świecie społecznym. Te od dawna ustalone zasady ułatwiają nie tylko oficjalnym przedstawicielom narodów, ale także ich ludowi współistnienie w pokoju i harmonii. Tworzy przestrzeń i wyznacza ramy, w których mogą zachodzić interakcje offline i online. Stanowi jeden z najważniejszych instrumentów, dzięki którym z powodzeniem funkcjonuje złożony i delikatny mechanizm polityki zagranicznej. Rok 2020 przyniósł wiele zmian, z którymi wszyscy musimy się zmierzyć i na które musimy zareagować. Sam protokół i specjaliści od protokołu nie są z nich wyłączeni. Programy delegacji, konferencje i wszelkie oficjalne i towarzyskie spotkania stały się niekonwencjonalne. Rozwój wydarzeń online i hybrydowych wymaga umiejętności adaptacji zarówno w stosunkach międzynarodowych, jak i protokołach. Niniejszy artykuł ma na celu krótkie zbadanie protokołu według definicji i ukazanie jego złożoności z naukowego punktu widzenia. Protokół jako interdyscyplinarna nauka stosowana: innowacyjne podejście zapoczątkowane przez profesjonalnego eksperta posiadającego praktyczne doświadczenie w tej dziedzinie.
Źródło:
UR Journal of Humanities and Social Sciences; 2021, 18, 1; 114-131
2543-8379
Pojawia się w:
UR Journal of Humanities and Social Sciences
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ochrona światowego dziedzictwa kulturalnego i jej znaczenie podczas konfliktów zbrojnych
Protection of World Cultural Heritage and Its Importance during Armed Conflicts
Autorzy:
Polkowska, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31341421.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
protection of cultural property
armed conflict
diplomacy
cultural and natural heritage
Hague Convention
ochrona dóbr kultury
konflikt zbrojny
dyplomacja
dziedzictwo kulturalne i naturalne
Konwencja haska
Opis:
Niniejszy artykuł wpisuje się w tematykę dotyczącą ochrony światowego dziedzictwa kulturalnego i naturalnego. Ochrona ta stała się przedmiotem ogólnopolskiej konferencji naukowej zorganizowanej w Poznaniu 20 czerwca 2022 roku pt. „Rola organizacji międzynarodowych w ochronie światowego dziedzictwa kulturalnego i naturalnego. Refleksje na tle jubileuszu 50-lecia przyjęcia Konwencji UNESCO o ochronie światowego dziedzictwa kulturalnego i naturalnego”. Autorka porusza zagadnienia cywilno-wojskowej ochrony dóbr kultury w razie konfliktu zbrojnego. Stąd w artykule odniesiono się do Konwencji haskiej z 1954 roku na temat ochrony dóbr kulturalnych w razie konfliktu zbrojnego i Protokołu ją zmieniającego. Tematyka ta zyskuje na aktualności również dzisiaj w kontekście trwającej wojny w Ukrainie. Ponadto podjęta została tematyka dyplomacji jako narzędzia służącego do tworzenia regulacji zabezpieczających dobra kultury przed zniszczeniem oraz opisano rolę organizacji międzynarodowych podejmujących to wyzwanie. Wreszcie przedstawiono rolę Polski i innych państw zaangażowanych w proces ratowania dóbr kultury w walczącej Ukrainie.
The article is part of the topic related to the protection of the world’s cultural and natural heritage. This protection became the subject of a nationwide scientific conference organized in Poznań on June 20, 2022, titled: “The role of international organizations in the protection of the world’s cultural and natural heritage. Reflections on the 50th anniversary of adopting the UNESCO Convention Concerning the Protection of the World Cultural and Natural Heritage”. The author deals with the issues of civil and military protection of cultural property in the event of an armed conflict. Hence, the article refers to the 1954 Hague Convention on the Protection of Cultural Property in the Event of Armed Conflict and the Protocol amending it. This subject is also relevant today in the context of the ongoing war in Ukraine. The article also deals with the subject of diplomacy as a tool for creating regulations securing cultural property against destruction and describes the role of international organizations taking up this challenge. Finally, it presents the role of Poland and other countries involved in the process of saving cultural goods in the fighting Ukraine.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio F – Historia; 2023, 78; 155-170
0239-4251
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio F – Historia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Starania Czartoryskich o wciągnięcie Rosji w sprawy polskie w 1754 roku (sprawa rzekomej gwarancji)
The Czartoryskis’ Attempts to Engage Russia in Polish Internal Affairs in 1754 (the Matter of the Alleged Guarantee)
Autorzy:
Szwaciński, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28763536.pdf
Data publikacji:
2020-12-07
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
Russia
Polish-Lithuanian Commonwealth
Warsaw
St Petersburg
diplomacy
guarantee
Michał Fryderyk Czartoryski
August Aleksander Czartoryski
Rosja
Rzeczpospolita
Warszawa
Petersburg
dyplomacja
gwarancja
Opis:
W grudniu 1754 r. Michał i August Czartoryscy wysłali do kanclerza rosyjskiego Aleksego Bestużewa-Riumina dwa listy. Prosili w nich o wsparcie Petersburga, bowiem uważali, że w Rzeczypospolitej doszło do złamania podstawowych praw. Za podstawę prawną rosyjskiej ingerencji uznali rzekomą gwarancję polskiego ustroju.
In December 1754, Michał and August Czartoryski sent two letters to the Russian Chancellor Aleksei Bestuzhev-Riumin. They asked for the support of St Petersburg since they believed that fundamental rights had been violated in the Commonwealth. They considered the Russian Empire’s alleged guarantee of the Polish political system to be the legal basis of Russian intervention.
Źródło:
Kwartalnik Historyczny; 2020, 127, 3; 507-540
0023-5903
Pojawia się w:
Kwartalnik Historyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Struktura wydatków skarbu litewskiego w latach sześćdziesiątych XVII wieku w świetle rachunków skarbnego litewskiego Gabriela Karola Kimbara
The structure of expenses of the Lithuanian treasury in the 1660s in the light of accounts of Lithuanian vice-treasurer Gabriel Karol Kimbar
Autorzy:
Bobiatyński, Konrad
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29519703.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
skarbowość
rejestry podskarbińskie
wydatki wojskowe
skarbny litewski
dyplomacja
finances
treasury registers
military expenditures
Lithuanian treasurer
diplomacy
Opis:
W artykule przedstawiono wyniki analizy struktury wydatków skarbu litewskiego w latach sześćdziesiątych XVII w. Jako podstawę źródłową wykorzystano księgę dochodów i rozchodów skarbnego litewskiego Gabriela Karola Kimbara, administrującego skarbem litewskim w zastępstwie podskarbiego w latach 1662–1663. Celem artykułu jest również szersza refleksja nad przydatnością dokumentacji tego typu do badań nad funkcjonowaniem państwa litewskiego w drugiej połowie XVII w.
The article analyses the structure of expenditures of the Lithuanian treasury in the 1660s. The study is based on the book of revenues and expenses of the Lithuanian Gabriel Kimbar, who administered the Lithuanian treasury standing in for the Lithuanian treasurer in 1662–1663. The article’s aim is also a broader reflection on the usefulness of this type of documents for research into the functioning of the Lithuanian state in the second half of the seventeenth century.
Źródło:
Roczniki Dziejów Społecznych i Gospodarczych; 2022, 83, Spec.; 385-407
0080-3634
Pojawia się w:
Roczniki Dziejów Społecznych i Gospodarczych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Negocjacje dotyczące wyprowadzenia Armii Radzieckiej – warunkiem odzyskania pełnej suwerenności Polski
Autorzy:
Wawryszuk, Agata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/121366.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Towarzystwo Wiedzy Obronnej
Tematy:
Polska
zmiany polityczne
Armia Radziecka
wojsko wyprowadzenie
dyplomacja
Siły Zbrojne
negocjacje
Rosja
tranzyt
wojsko rosyjskie
wojsko radzieckie
konsekwencje pobytu
Północna Grupa Wojsk Armii Radzieckiej
Pełnomocnik Rządu Polskiego ds. pobytu Wojsk Radzieckich
polsko-rosyjskie przedsiębiorstwo gospodarcz
rekompensata finansowa
Polska
political changes
Soviet Army
army exit
diplomacy
Armed Forces
negotiations
Russia
transit
Russian Army
consequences of stay
Northern Army Group of the Soviet Army
Plenipotentiary of the Polish Government for the stay of the Soviet Army
Polish-Russian business enterprises
financial compensation
Opis:
Sytuacja międzynarodowa, jaka ukształtowała się jesienią 1943 roku, zawarte wtedy układy poczdamski i jałtański, a następnie wkroczenie Armii Czerwonej na byłe polskie i poniemieckie ziemie spowodowały, że Polska znalazła się pod wpływami ZSRR przez niemal pięćdziesiąt kolejnych lat. Zakończenie II wojny światowej, stało się także rozpoczęciem kolejnego etapu niepewności w krajach Europy Środkowo-Wschodniej. Kreml zamierzał stworzyć na ich obszarach tych państw „pierścień”, w którym zostaną narzucone z góry systemy polityczne, gospodarcze i społeczne, mające na celu całkowite podporządkowanie ich Moskwie. Okresem przełomowym był rok 1989, kiedy to odbyły się pierwsze, częściowo wolne wybory, które były rezultatem porozumienia zawartego między władzą komunistyczną, a przedstawicielami części opozycji i Kościoła podczas obrad Okrągłego Stołu. Rozpoczął się wtedy proces gruntownych przeobrażeń systemowych w każdej dziedzinie, którym towarzyszyły niepokoje społeczne i niestabilność polityczna. W pierwszej kolejności polski rząd zajął się przemianami gospodarczymi. Natomiast problem stacjonowania w Polsce rosyjskich wojsk został wtedy uznany za mniej istotny. Pojawiło się wtedy kilka koncepcji dotyczących ich pobytu w Polsce. Wbrew pozorom na początku lat dziewięćdziesiątych, wyprowadzenie rosyjskich wojsk w RP nie było dla wszystkich oczywiste. Część polskich elit obawiała się, że jeżeli zerwiemy stosunki wojskowe z Rosją i przestanie nam ona udzielać wsparcia, staniemy się krajem, który co najwyżej znajdzie się w szarej strefie pomiędzy Rosją i Niemcami Jak wspomina Pan Minister Jan Parys, ówczesny Dyrektor Centralnego Urzędu Planowania, a następnie Minister Obrony Narodowej, wyprowadzenie jednostek armii radzieckiej z Polski miało wtedy kluczowe znaczenie dla odzyskania suwerenności. Uważał, że 1 Agata Wawryszuk jest doktorantką Wydziału Bezpieczeństwa Narodowego Akademii Sztuki Wojennej. 122 nie można z tym zwlekać. Przedstawiciele rządu mieli świadomość, że słabość Rosji jest pewnego rodzaju oknem możliwości i jeżeli tej szansy się nie wykorzysta, to owe okno może się zamknąć i sprawa może być dla Polski przegrana na wiele kolejnych lat. Negocjacje z Rosjanami nie należały do łatwych, przez co trwały bardzo długo i przynosiły początkowo niewielkie efekty. Szereg podróży, spotkań, rozmów, ustępstw, doprowadziły wreszcie w roku 1993 do całkowitego wyprowadzenia rosyjskich wojsk z Polski. Poniższa praca oparta jest przede wszystkim na wywiadzie przeprowadzonym z Panem Ministrem Janem Stanisławem Parysem oraz dokumentach dostępnych w archiwum Ministerstwa Spraw Zagranicznych.
The international situation that was formed in the autumn of 1943, then the Potsdam and Yalta agreements, then the entry of the Red Army into the former Polish and German territories, resulted in Poland being influenced by the USSR for almost fifty years. The end of World War II, also became the beginning of another phase of uncertainty in the countries of Central and Eastern Europe. The Kremlin intended to create a “ring” in their territories where political, economic and social systems would be imposed in advance to completely subjugate Moscow. The breakthrough period was 1989, when the first, partially free elections took place, which were the result of an agreement between the communist authorities and the representatives of the opposition and the Church during the Round Table. The process of thorough systemic transformations began in every area, accompanied by social unrest and political instability. In the first place, the Polish government was involved in economic transformations. On the other hand, the problem of stationing Polish troops in Russia was then considered less important. There were several ideas about their stay in Poland. Contrary to appearances in the early nineties, the departure of Russian troops in the Republic of Poland was not obvious to everyone. Some of the Polish elites feared that if we break our military ties with Russia and stop supporting it, we will become the country that will at most be in the “gray zone” between Russia and Germany. As noted by Minister Jan Parys, then Director of the Central Planning Office subsequently Minister of National Defense, the departure of Soviet units from Poland, was crucial for the recovery of sovereignty. He thought it could not be delayed. Government officials were aware that Russia’s weakness was a kind of window of opportunity, and if that chance did not work out, the window might close and the matter might be lost to Poland for many years to come. Negotiations with the Russians were not easy, so they lasted very long and initially had little effect. A number of travels, meetings, talks, concessions, finally led in 1993 to the total exit of Russian troops from Poland. The following article is based primarily on an interview with Minister Jan Stanislaw Parys and documents available in the archives in the Ministry of Foreign Affairs.
Źródło:
Wiedza Obronna; 2017, 3-4; 121-147
0209-0031
2658-0829
Pojawia się w:
Wiedza Obronna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Jeden z najtwardszych orzechów do zgryzienia”, Dzienniki Majskiego. Ambasador Stalina odsłania kulisy dyplomacji, oprac. Gabriel Gorodetsky, tłum. Anna Żukowska-Maziarska, Warszawa 2020, Bellona, ss. 663
‘One of the Hardest Nuts to Crack’. Dzienniki Majskiego. Ambasador Stalina odsłania kulisy dyplomacji [The Maisky Diaries. Stalin’s Ambassador Reveals the Secrets of Diplomacy], prep. Gabriel Gorodetsky, transl. Anna Żukowska-Maziarska, Warsaw, 2020, Bellona, 663 pp.
Autorzy:
Kosiński, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2233746.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
Gabriel Gorodetsky
Iwan Majski
Józef Stalin
Wiaczesław Mołotow
Winston Churchill
Neville Chamberlain
David Lloyd George
Anthony Eden
Władysław Sikorski
Katyń
komunizm
dyplomacja
Ivan Maisky
Joseph Stalin
Vyacheslav Molotov
communism
diplomacy
Opis:
W artykule omówiono dziennik ambasadora sowieckiego w Wielkiej Brytanii Iwana Majskiego z lat 1934–1943. Pokazano kontrowersje związane z jego edycją rosyjską i angielską. Poddano analizie zapiski dotyczące Polski, jak np. kulisy układu Sikorski-Majski z 30 VII 1941 r., sprawa zbrodni katyńskiej, zerwanie stosunków dyplomatycznych w 1943 r. Dziennik Majskiego ma znaczną wartość poznawczą, stanowi ważne źródło dla historyka dziejów najnowszych.
The article discusses the diary of the Soviet ambassador to Great Britain, Ivan Maisky, written between 1934 and 1943. The review’s author presents the controversies surrounding its Russian and English editions. He also analyses the references to Poland, such as the background of the Sikorski–Maisky treaty of 30 July 1941, mentions of the Katyń massacre and the severance of diplomatic relations in 1943. Maisky’s diary has a significant cognitive value and is an important source for historians of recent history.
Źródło:
Dzieje Najnowsze; 2022, 54, 2; 237-255
0419-8824
Pojawia się w:
Dzieje Najnowsze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-98 z 98

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies