Temat: ucieleśnienie - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Post-Patienthood. Health Risks and the Reflexivity of Self-Embodiment
Postpacjent. Ryzyko zdrowotne i refleksyjne ucieleśnienie własnej osoby
Autorzy:: Burzyński, Tomasz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/26054690.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:: biomedykalizacja
ucieleśnienie
pacjent
ryzyko
genetyka
biomedicalization
embodiment
patient
risk
genetics
Opis:: By discussing social and technological developments in the system of biomedicine, the article aims to postulate an identity pattern in which human embodiment is inscribed in the context of advanced biotechnologies, especially genetics and genomics. The concept of post-patienthood refers to individual identity as a construct that relates the person’s present medical condition to a range of possible future scenarios, each formulated on the basis of genetic susceptibility to a particular disease. The post-patient, therefore, is neither healthy nor ill, and the present medical condition could be irrelevant to their sense of embodiment.
Skupiając się na rozważaniu społecznych i technologicznych przemian w obrębie medycyny artykuł ten jest próbą nakreślenia nowego modelu tożsamościowego, w którym cielesność jednostki jest włączona w obręb zaawansowanych biotechnologii, a zwłaszcza genetyki i genomiki. Proponowane pojęcie „post-pacjenta” określa wymiar tożsamości indywidualnej rozumianej jako konstrukt kulturowy, który odnosi obecny stan zdrowia jednostki do całego spektrum możliwych scenariuszy sformułowanych na podstawie oceny stopnia genetycznej podatności pacjenta na określone jednostki chorobowe. W tym kontekście geny są postrzegane w kategoriach zindywidualizowanych czynników ryzyka stosowanych do oceny stopnia podatności jednostki na choroby cywilizacyjne. Post-pacjent nie jest zatem ani zdrowy ani chory, a jego obecny stan nie ma większego wpływu dla ukształtowanie się subiektywnego poczucia cielesności.
Źródło:: ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura; 2023, 46; 31-42
1508-6305
2544-3186
Pojawia się w:: ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Ambiwalencja transhumanizmu wobec cielesności
Transhumanism’s Ambivalent View Towards Corporeity
Autorzy:: Ciniewski, Paweł
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/31343595.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Filozofii i Socjologii PAN
Tematy:: transhumanizm
ambiwalencja
cielesność
ucieleśnienie organizmoidalne
ucieleśnienie organizmiczne
transhumanism
ambivalence
corporeity
organismoid embodiment
organismic embodiment
Opis:: Artykuł rozpatruje stosunek nurtu transhumanistycznego do cielesności człowieka. Autor w pierwszym rzędzie przedstawia sześć rozumień cielesności według Toma Ziemke'go, w tym również takie, które przybliżają transhumanistyczną człowieka przyszłości. Następnie analizuje rolę ciała w projekcie postczłowieka, aby w sekcji końcowej ukazać dwuznaczne, ambiwalentne nastawienie do cielesności, stanowiące centralny problemat artykułu.
The article examines the relation between transhumanism and the notion of corporeity. The author presents six approaches to corporeity according to Tom Ziemke, including those which are favorable to the transhumanist vision of the future. Then the author examines the role of the human body in the transhumanist project of the posthuman. In the last, central section it is argued that transhumanism displays an ambivalent view towards corporeity.
Źródło:: Filozofia i Nauka; 2017, 5; 105-116
2300-4711
2545-1936
Pojawia się w:: Filozofia i Nauka
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Could a robot become a successful actor? The case of Geminoid F
Czy robot może zostać odnoszącym sukcesy aktorem? Przypadek Geminoida F
Autorzy:: Fuoco, Ester
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/51568571.pdf
Data publikacji:: 2022
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:: teatr androidów
aktroid
ucieleśnienie
uwikłanie
sztuki performatywne
android theatre
actroid
embodiment
entanglement
performing arts
Opis:: Could a robot be a good actor? Could it build an effective relationship of understanding and empathy with other actors or spectators? This paper offers just a glimpse, a first trace of research of a now important phenomenon that affects the Performing Arts, namely the integration of artificial agents both in the creative process and in the theatrical performance. It will be treated for this purpose by the example of the android Geminoid F, protagonist of the play Sayonara (2010) by Japanese director Oriza Hirata, created by Osaka University’s robotics expert Professor Hiroshi Ishiguro, whose gestures have been learned by imitating those of a real professional actress. Watching this android act is an alienating aesthetic experience: from the position of the audience, the boundary between human and robot is unclear. Geminoid F was chosen as co-star in the film of the same name, shot in 2015 by the internationally acclaimed Japanese director Koji Fukada, precisely because of her expressive qualities, as effective as those of a human actor, capable of arousing an empathic reaction in the viewer.
Czy robot może być dobrym aktorem? Czy może zbudować relację opartą na zrozumieniu i empatii z innymi aktorami lub widzami? Niniejszy artykuł oferuje zaledwie przebłysk, pierwszy ślad badań nad ważnym obecnie zjawiskiem, które ma wpływ na sztuki widowiskowe, a mianowicie integrację sztucznych agentów zarówno w procesie twórczym, jak i w przedstawieniu teatralnym. Problem zostanie przedstawiony na przykładzie androida Geminoid F, bohatera sztuki Sayonara (2010) japońskiego reżysera Orizy Hiraty. Jego twórcą jest ekspert robotyki z Uniwersytetu w Osace, profesor Hiroshi Ishiguro, który uczył anroida przez naśladowanie gestów profesjonalnej aktorki. Oglądanie androida jest specyficznym doświadczeniem estetycznym: z pozycji widza granica między człowiekiem a robotem jest niejasna. Geminoid F stał się bohaterką filmu o tym samym tytule, nakręconym w 2015 roku przez uznanego na całym świecie japońskiego reżysera Koji Fukadę.
Źródło:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica; 2022, 65, 2; 203-219
1505-9057
2353-1908
Pojawia się w:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Coding and Transferring or Actions and Interactions? An Alternative Approach to Understanding Language
Autorzy:: Grzegorczyk, Grzegorz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/523682.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Uczelnia Lingwistyczno-Techniczna w Świeciu
Tematy:: language
dialogicality
interactivity
co-action
distributed perspective
embodiment
język;
dialogiczność;
interakcyjność;
współdziałanie;
perspektywa rozproszona; ucieleśnienie
Opis:: The article undertakes the new emerging perspective of language as a dynamic form of activity between interacting human agents and redefines it as “an activity in which wordings play a part” (Cowley). Drawing on the views of Maturana, Bottineau, Harris, Thibault, Cowley and others, the author situates the concept of language in the vast field of ecology, agency and interactivity. Language thus conceived is not a code-like denotational structure but an aspect of sense-saturated communicative coordination and a result of human actions and co-actions. On this view we describe a conversation as an unfolding process of two or more interactants entering the cognitive dynamics which allows them to connect to each other and to their environments thus pursuing their individual and shared goals. This can be referred to as sense-making through dialogicality.
Niniejszy tekst proponuje przyjęcie nowej perspektywy na język jako dynamiczną formę działania zachodzącego pomiędzy jednostkami ludzkimi, czyli jako „czynność, w której swoją rolę odgrywają elementy słowne [wordings]” (Cowley). W tym ujęciu język przestaje być denotacyjną strukturą o charakterze kodu, ale aspektem sensopełnej [sense-saturated] koordynacji komunikacyjnej powstającej na gruncie ludzkich (współ)działań. Korzystając z badań Maturany, Bottineau, Harrisa, Thibaulta, Cowleya i innych, autor umieszcza język w dyskusji na polu ekologii, sprawczości i interakcyjności [interactivity]. W rozmowie następuje wejście dwojga osób w taki rodzaj dynamiki poznawczej, który pozwala im łączyć się ze sobą nawzajem oraz ze swoim środowiskiem w procesie realizacji własnych i wspólnych celów, co można nazwać dialogiczną sensotwórczością.
Źródło:: humanistica 21; 2017, 1; 17-40
2544-1345
Pojawia się w:: humanistica 21
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Expansion and Contraction: The Play Spaces of <i>Todd and the Vampire</i>
Ekspansja i kontrakcja. <i>Todd and the Vampire</i> a przestrzenie sztuki
Autorzy:: Heisel, Erin
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/467578.pdf
Data publikacji:: 2020
Wydawca:: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:: opera
muzyka
śpiew
animacja
przestrzeń
media
ucieleśnienie
music
singing
animation
space
embodiment
Opis:: Co dzieje się kiedy muzyka i przestrzeń operowa, tradycyjnie prezentowane „na żywo”, zostają poddane procesowi digitalizacji? Jakie konsekwencje dla społeczności artystów niesie ze sobą ich odizolowanie, kiedy przestrzeń tworzenia z teatru – miejsca relacji interpersonalnych – przeniesiona zostaje w świat wirtualny? Jakie taka zmiana rodzi możliwości i niebezpieczeństwa dla twórców? Czy można dostrzec tu podobieństwa z innymi dziedzinami sztuki, które powstały lub rozwinęły się w oparciu o technologie nowych mediów? Niniejszy artykuł rozważa powyższe kwestie w kontekście powstawania animowanej opery/filmu youtubowego Todd and the Vampire, skomponowanego i stworzonego przez Ronena Shai oraz przy udziale muzyków i przedstawicieli sztuk wizualnych pracujących równolegle, choć niezależnie, w różnych miejscach świata. W jaki sposób ostateczny produkt wykorzystuje technologię by rzucić wyzwanie i wyjść poza tradycyjne rozumienie przestrzeni i tożsamości? I wreszcie, jakie konsekwencje niesie ze sobą ów nieco odcieleśniony twórczy proces dla artystów, odbiorców i dla samej sztuki?
What happens when the music production processes and spaces of a traditionally live art form such as opera are digitized? What is the relationship between community and isolation for artists when their workspace is lifted from the theatre-with its interpersonal connections-and placed in the virtual world? What opportunities and what risks does this pose for performers? Are there parallels to other art forms that developed or expanded as the result of new media technologies? This article will explore these issues by considering the production processes of the animated YouTube opera/movie Todd and the Vampire, composed and created by Ronen Shai, with contributions by musicians and visual artists working simultaneously, but independently, around the world. How does this piece utilize technology to challenge and transcend traditional notions of space and identity? What are the implications of this somewhat disembodied process for performers, audiences, and for the art form itself?
Źródło:: ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura; 2020, 40; 163-170
1508-6305
2544-3186
Pojawia się w:: ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Wiedza pozadyskursywna i sposoby jej badania na przykładzie przekazywania i nabywania sportowych umiejętności
Sports Skills’ Transfer and Acquisition: Inspirations for the Sociological Research on Non-discursive Knowledge
Autorzy:: Jakubowska, Honorata
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/427651.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:: wiedza pozadyskursywna
ciało/ucieleśnienie
sport
koncepcje teoretyczne
metodologia
non-discursive knowledge
body/embodiment
theoretical concepts
methodology
Opis:: W artykule podjęta zostaje problematyka marginalizowana w polskiej socjologii, jaką jest wiedza pozadyskursywna i jej transmisja. Punktem wyjścia jest założenie, że oprócz wiedzy, która ma charakter dyskursywny, istnieje również wiedza pozadyskursywna. Ma ona uniwersalny charakter, gdyż jest wykorzystywana na co dzień przez każdego z nas. Ale rzadko staje się ona przedmiotem analiz. Artykuł rozpoczyna się od wskazania przyczyn tej marginalizacji, by następnie uznać sport za obszar adekwatny do badania transmisji pozadyskursywnej wiedzy. Równocześnie podkreślona zostaje przydatność analiz na tym polu dla całej socjologii, bowiem ich celem jest między innymi odpowiedź na pytanie, jakie są granice naszego poznania i jak badać wiedzę pozadyskursywną. Kolejna część artykułu przedstawia koncepcje przyporządkowane dwóm nurtom – skupionym wokół pojęć wiedzy ucieleśnionej i wiedzy praktycznej, które mogą stać się teoretyczną podstawą badań empirycznych. Ostatnia część proponuje metody i techniki badawcze, które, jak się wydaje, są w największym stopniu pomocne w badaniach przekazywania i nabywania pozadyskursywnej wiedzy.
The article is focused the issue of non-discursive knowledge and its transmission, which is marginalized in Polish sociology. A starting point is the assumption that beyond discursive knowledge, there is also non-discursive knowledge that is universal, because it is used every day by everybody. Paradoxically however, it rarely becomes a subject of analysis. The article begins with enumerating the reasons for this exclusion and suggests that a field of sport is an appropriate area for the research on non-discursive knowledge transmission. At the same time the article emphasizes the usefulness of the analysis in this field for the entire sociology due to its potential of providing the answers to the questions such as what are the limits of our knowledge concepts or how to study non-discursive knowledge. The second part of the article presents the notions of (1) embodied knowledge and (2) know-how, which are assigned to the two currents of analysis. It is suggested they can become the theoretical basis for empirical research. The last part describes the research methods which seem to be most useful and adequate in the studies concerning a transfer and acquisition of nondiscursive knowledge.
Źródło:: Studia Socjologiczne; 2015, 3(218); 173-191
0039-3371
Pojawia się w:: Studia Socjologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: The doxastic body: Embodying ideological orientations
Ciało doksastyczne: ucieleśnienie orientacji ideologicznych
Autorzy:: Keitum Fisker, Thore
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/39752390.pdf
Data publikacji:: 2024
Wydawca:: Uniwersytet Warszawski. Katedra Italianistyki. Polskie Towarzystwo Retoryczne
Tematy:: ciało doksastyczne
ideologia
badania terenowe
ucieleśnienie
wygłoszenie
Doxastic body
ideology
embodiment
delivery
fieldwork
Opis:: While thoroughly theorized in rhetorical studies, the body primarily is understood as or through text. Following a literature review of the body in rhetorical scholarship, this article argues that the situated, concrete body is integral to ideological identity through its function as doxastic warrant in enthymematical argumentation. The article finally outlines a rhetorical-ethnographic orientation for investigating the points of expression for a doxastic body of a specific field.
Choć ciało podlega dogłębnej analizie w studiach retorycznych, rozumiane jest przede wszystkim jako tekst lub poprzez tekst. Po dokonaniu przeglądu literatury na temat ciała w badaniach retorycznych, niniejszy artykuł dowodzi, że umiejscowione, konkretne ciało jest integralną częścią tożsamości ideologicznej poprzez swoją funkcję doksastycznego dowodu w argumentacji entymematycznej. Artykuł nakreśla retoryczno-etnograficzną perspektywę w badaniu punktów ekspresji doksastycznego ciała w konkretnej dziedzinie.
Źródło:: Res Rhetorica; 2024, 11, 2; 8-26
2392-3113
Pojawia się w:: Res Rhetorica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Ucieleśniony odbiór tańca w filmie. Przypadek „Climaksu” Gaspara Noé
Embodied Reception of Dance in Film. The Case of „Climax” by Gaspar Noé
Autorzy:: Kiełpiński, Łukasz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/31340575.pdf
Data publikacji:: 2020
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:: Gaspar Noé
ucieleśnienie
taniec
afekt
zmysłowa teoria kina
embodiment
dance
affect
sensuous theory
Opis:: Taniec ukazany na ekranie kinowym może wywierać silniejsze wrażenie na odbiorcy, niż gdyby był oglądany „na żywo”. Krytycy filmowi pisali o pierwszej scenie tańca w Climaksie (2018) Gaspara Noé, używając określeń sugerujących jej wyjątkowo intensywne, fizjologicznie pobudzające oddziaływanie. Taniec wzmocniony audiowizualną oprawą filmu prowokuje szczególny rodzaj somatycznego zaangażowania, przejawiającego się przede wszystkim na poziomie wrażeń płynących z ciała odbiorcy. Zmysłowa teoria kina wydaje się więc szczególnie użyteczną metodologią do wyjaśniania zjawisk z rejestru ucieleśnionego odbioru tańca w filmie. Podczas analizy tego zjawiska na przykładzie Climaksu autor korzysta z proponowanej przez Vivian Sobchack perspektywy sensuous theory, zagadnień fenomenologii tańca, a ponadto odnosi się do teorii afektu, teorii performansu oraz odkrycia neuronów lustrzanych. W końcowej części tekstu autor przywołuje także psychoanalityczne mechanizmy zaangażowania w filmowy taniec.
Dance shown on the cinema screen may make a stronger impression on the viewer than if it was watched live. Referring to Climax (2018) by Gaspar Noé, film critics wrote about the first dance scene using terms that suggest its highly intense, physiologically stimulating effect. The on-screen dance is intensified by the audio-visual setting of the film, which provokes a special kind of somatic engagement, manifested through sensations coming from the viewer’s body. Thus, sensuous theory seems to be a particularly adequate methodology for explaining phenomena of the embodied reception of film dance. Analyzing this phenomenon on the example of Climax, the author uses the perspective of Vivian Sobchack’s sensuous theory, referring also to dance phenomenology, affect studies, performance theory and the discovery of mirror neurons. Towards the end of the text, psychoanalytic mechanisms of affective involvement in on-screen dance are also briefly indicated.
Źródło:: Kwartalnik Filmowy; 2020, 111; 54-70
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:: Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Negocjacje pornografii w kinie Bruno Dumonta
Negotiations of Pornography in Bruno Dumont’s Cinema
Autorzy:: Kmak, Aleksander
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/31341017.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:: Bruno Dumont
zmysłowa teoria kina
francuski ekstremizm
ucieleśnienie
dyskomfort
sensuous theory
French extremism
embodiment
discomfort
Opis:: Dwa obrazy z filmów Twentynine Palms i Ludzkość Brunona Dumonta służą w artykule ukazaniu strategii, jakich kino francuskiego ekstremizmu używa, aby negocjować pornograficzność dosłownych obrazów ciała doznających rozkoszy lub – przeciwnie – bólu. Odczytanie ich w kontekście zmysłowej teorii filmu demonstruje, jak w sploty między tym, co prawdziwe i sztuczne w kinie, jest wikłany ucieleśniony widz, często zmuszony do zajęcia niewygodnej pozycji patrzącego na obrazy domagające się odwrócenia wzroku. Ataki przypuszczane na widza zostają zinterpretowane jako strategia uwidaczniająca kulturowe praktyki związane z patrzeniem, a także obchodzeniem się z obrazami – zwłaszcza tymi, z którymi widz wchodzi w szczególnie bliską, zmysłową relację
Two images from Twentynine Palms and Humanite by Bruno Dumont are used in the article to show the strategies that the cinema of French extremism uses to negotiate the pornography of literal images of bodies experiencing pleasure or, on the contrary, pain. Reading them in the context of the sensual theory of film demonstrates how in the tangle between what is real and artificial in the cinema, the embodied viewer is entangled, and often forced to take an uncomfortable position looking at the images that demand that one looks the other away. Attacks on the viewer are interpreted as a strategy that exposes cultural practices related to looking, as well as the handling of images - especially those with which viewers enter into a particularly close, sensual relationship.
Źródło:: Kwartalnik Filmowy; 2018, 101-102; 212-222
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:: Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Filozoficzna koncepcja człowieka na gruncie posthumanizmu
Philosophical Concept of Human on the Basis of Posthumanism
Autorzy:: Krupa, Adrian
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1933402.pdf
Data publikacji:: 2021
Wydawca:: Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:: posthuman
posthumanist philosophy
Braidotti
materialism
embodiment
non-essentialism
post-anthropocentrism
postczłowiek
filozofia posthumanistyczna
antyesencjalizm
materializm
ucieleśnienie
postantropocentryzm
Opis:: Artykuł analizuje koncepcję postczłowieka z filozoficznej perspektywy. Celem pracy jest przedstawienie oraz dookreślenie znaczenia pojęcia postczłowieka. Rozważania opierają się na założeniu, że w ramach nurtu posthumanizmu można wyróżnić filozofię posthumanistyczną, której przedmiotem namysłu jest człowiek oraz jego sytuacja w zmieniającym się świecie za sprawą rozwoju nauki i techniki. Punktem wyjścia dla analiz jest posthumanistyczny postulat przepracowania tradycji humanistycznej, którego rezultatem jest nieesencjalistyczna oraz nieantropocentryczna koncepcja postczłowieka. Artykuł przedstawia kształtowanie się koncepcji postczłowieka w odwołaniu do twórczości D. Haraway oraz N.K. Hayles. Następnie analizuje stanowisko R. Braidotti, aby wykazać feministyczne oraz dekonstruktywistyczne inspiracje posthumanizmu, które miały znaczący wpływ na wizję postczłowieczeństwa. Charakterystyka postczłowieka zostaje przedstawiona w odwołaniu do koncepcji Braidotti ujmującej ludzką podmiotowość relacyjnie. Artykuł tłumaczy, czemu służy materialistyczne umocowanie podmiotu posthumanistycznego, aby następnie wyjaśnić twierdzenie o istotnej roli ludzkiego ucieleśnienia. Praca ukazuje, jak zniesienie opozycji między cielesnością a myśleniem prowadzi do post-dualistycznej koncepcji człowieka.
The article analyses the concept of posthuman from a philosophical perspective. The paper aims to present and determine the meaning of the notion of posthuman. The considerations are based on the assumption that posthumanist philosophy can be distinguished within posthumanism. The subject matter of posthumanist philosophy is human being and human situation in the changing world due to the development of science and technology. The starting point for the analysis is the posthumanist postulate of ‘working-through’ the humanist tradition, which results in a non-essentialist and non-anthropocentric concept of posthuman. The article presents the process of shaping this concept in reference to works of D. Haraway and N.K. Hayles. Then the paper analyses the standpoint of R. Braidotti in order to show that posthumanism was inspired by feminism and deconstructivism (these inspirations had a significant impact on the vision of posthumanity). The characteristics of posthuman are presented in reference to Braidotti’s conception of relational subjectivity. The article elucidates why the posthuman subject is materialistically embedded in order to explain the thesis about significant role of human embodiment. The paper shows how the abolition of the opposition between body and thinking leads to a post-dualistic conception of human being.
Źródło:: Analiza i Egzystencja; 2021, 56; 75-94
1734-9923
2300-7621
Pojawia się w:: Analiza i Egzystencja
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Poeta zmysłów
A poet of the sence
Autorzy:: Łapiński, Zdzisław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/16729485.pdf
Data publikacji:: 2020-05-05
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: ucieleśnienie
zmysły
neurony lustrzane
symulacja
alegoria
incarnation
senses
mirror neurons
simulation
allegory
Opis:: The article is an attempt to explain sensual depictions that are constantly present in Norwid’s works – albeit they are sometimes hidden – by means of cognitivistic categories. On the example of two texts two different ways are shown, in which these depictions are used by the poet. A fragment from the drama Cleopatra and Caesar illustrates Norwid’s technique of realistic description, and the poem Fate – the technique of allegory.
Źródło:: Studia Norwidiana; 2013, 31; 5-15
0860-0562
Pojawia się w:: Studia Norwidiana
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Filozofia tu i teraz. Ontologia procesu jako podstawa filozoficznego coachingu
Philosophy here and now. Process ontology as the foundation of philosophical coaching
Autorzy:: Leśniak, Piotr
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/431086.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:: process ontology
metaphysics of experience
embodiment
logos
universal Reason
unconscious
philosophical coaching
coaching tools
ontologia procesu
metafizyka doświadczenia
ucieleśnienie
Rozum powszechny
nieświadomość
coaching filozoficzny
narzędzia coachingowe
Opis:: This article sketches a conception of philosophical coaching – a new practical discipline offered at the University of Opole since 2016. In the first part of the essay, Plato’s ontology is considered through the lenses of process philosophy. Following this interpretation, Plato’s ontology becomes a kind of metaphysics of experience. The so-called „true Being” is not the realm of abstract realities. Rather, it refers to a kind of experience that discloses to us the real meaning of particular life situations, i.e.. their meaning viewed from the perspective of the Good. Plato’s philosophy turns out to be a logotherapy or spiritual practice, which consists in liberating the mind by diverting it from pathological pseudo- -meanings and directing it towards the Meaning. Finally, the last part of the article details the skills which students graduating in Philosophical Coaching should possess.
Artykuł zawiera szkic ontologicznych podstaw coachingu filozoficznego – nowej dyscypliny praktycznej, która od roku 2016 stanowi składnik oferty edukacyjnej Uniwersytetu Opolskiego. Jest rozwinięciem idei zawartych w moim tekście „Filozofia jako ćwiczenie duchowe – coachingowy model uprawiania filozofii”. W drugim paragrafie przedstawiono ontologię Platona z perspektywy filozofii procesu. Widziana z tej perspektywy ontologia Platona jest rodzajem metafizyki doświadczenia – byt nazywany przez Platona „prawdziwym” nie jest rzeczywistością abstraktów, lecz tym, czego doświadczamy w chwilach, gdy rozpoznajemy znaczenie konkretnych sytuacji życiowych w perspektywie Dobra. Filozofia Platona okazuje się rodzajem filozoficznej logoterapii – praktyki duchowej polegającej na uwalnianiu umysłu przez odwracanie go od pato-logicznych pseudoznaczeń w stronę Sensu. Przyjęcie tej perspektywy oznacza uznanie doświadczenia medytacyjnego za punkt odniesienia refleksji filozoficznej. Oznacza też skierowanie uwagi w stronę doświadczenia wewnętrznego, również w stronę odczuć płynących z ciała jako istotnego składnika tego doświadczenia. Jako konkretny przykład starożytnego coachingu filozoficznego opisano w tekście stoicką praktykę „wytyczania teraźniejszości”. Dla zilustrowania idei współczesnego coachingu filozoficznego opisano ćwiczenie „Moje tu i teraz” – jedno z narzędzi opracowanych na potrzeby indywidualnej praktyki coachingowej. Opiera się ono na założeniach zarysowanej wcześniej ontologii doświadczenia. Tekst kończy opis kompetencji uzyskiwanych przez absolwenta kierunku Coaching filozoficzny.
Źródło:: Studia Philosophiae Christianae; 2018, 54, 3; 111-147
0585-5470
Pojawia się w:: Studia Philosophiae Christianae
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: A common ground between neurosciences and architectural design: empathy, embodiment, emotion
Autorzy:: Lucchini, Marco
Bonenberg, Agata
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2098026.pdf
Data publikacji:: 2022
Wydawca:: Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie. Wydawnictwo Uczelniane ZUT w Szczecinie
Tematy:: neuroscience
empathy
embodiment
emotion
space
phenomenology
neuronauka
empatia
ucieleśnienie
emocje
przestrzeń
fenomenologia
Opis:: In the last decade, the increasing popularity of neuroscience has involved architecture. Both neuroscientists and architects have endeavoured to understand how the experience of architecture works from the standpoint of cognitive functioning. This has been possible thanks to the neuroimaging techniques such as fMRI and discoveries like mirror neurons. These researches, despite their outstanding quality, are difficult to implement for what concerns the practice of architectural design. However, there is a common ground where architectural theory, phenomenology and neuroscience intersect, represented by empathy, embodiment, and emotion. They are the frame of the awareness of space and the counterpart of the visual perception. The main goal of design is to make the living space but to take a meaning, it has to be the “negative” of the human body. This process comes into existence through “old” tools, i.e. the mentioned empathy, embodiment, and emotion. Still, they can get a new meaning if their traditional hermeneutic is blended with the latest knowledge provided by neurosciences.
Źródło:: Przestrzeń i Forma; 2022, 50; 67--80
1895-3247
2391-7725
Pojawia się w:: Przestrzeń i Forma
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Projektowanie wnętrz po pandemii Covid-19: od przygnębienia spowodowanego odosobnieniem do innowacyjnego podejścia do projektowania przestrzeni domowej
The Home and Covid-19 Pandemic: Domestic Space History and Flexible Design as Factors to Cope with the Seclusion Distress
Autorzy:: Lucchini, Marco
Bonenberg, Agata
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2099387.pdf
Data publikacji:: 2021
Wydawca:: Politechnika Krakowska im. Tadeusza Kościuszki. Wydział Architektury. Katedra Kształtowania Środowiska Mieszkaniowego
Tematy:: pandemia Covid-19
domowa przestrzeń
dom
mieszkania niebędące domem
elastyczność
ucieleśnienie
Covid-19 pandemic
domestic space
home
unhomely houses
flexibility
embodiment
Opis:: Jak długo będzie trwała pandemia COVID-19? Jest to pytanie zasadnicze, gdy nowe warianty wirusa uznane przez WHO za „niepokojące” pokazują, że stan zagrożenia jeszcze się nie skończył. Nie ma dowodów na to, że pandemia COVID-19 zostanie wkrótce wyeliminowana: jedynym sposobem na poradzenie sobie z nią jest zaufanie badaniom naukowym i przeciwdziałanie zakażeniom. Architektura jest istotnym elementem tego przeciwdziałania. Środowisko zbudowane, w tym mieszkaniowe stanowi dominującą przestrzeń życia człowieka. Dom jest podstawowym schronieniem, jest twierdzą, która może stanąć w obliczu zagrożenia ze strony świata zewnętrznego, w tym pandemii. Ale odporność (lub w zaktualizowanych terminach, „resilience”) dotyczy związku między fizycznym kształtem domu, jakością przestrzeni i emocjonalną kondycją ludzi. Formalna struktura domu nabiera znaczenia reprezentacyjnego, ponieważ jest ściśle związana z pewnymi archetypicznymi figurami architektonicznymi, takimi jak obudowa, która z kolei przywołuje obrazy takie jak schron lub więzienie. Obrazy te w czasie zamknięcia mogą łączyć się z lękiem przed pandemią pogłębiającą cierpienie. Zgodnie z metodą projektowania architektonicznego opartą na badaniach historycznych, artykuł stwierdza, że wiedza o przeszłości, tj. o tym, jak architektura radziła sobie z wielkimi pandemiami, takimi jak Dżuma, oraz o ewolucji przestrzeni domowej powinna zostać połączona z innowacyjnymi projektami, które dostosowują fizyczne aspekty architektury do sfery emocjonalnej.
How long will the COVID-19 pandemic last? This is a core question as the new variants considered “of concern” by WHO show that the emergency is not over yet. There is no evidence that the COVID-19 will be eradicated for goods shortly: the only way to cope with it is to trust in scientific research and resist. Architecture and housing design is a structural sector of this resistance as it is a great part of the human environment. As well the house is the primary shelter where we place our domestic universe, it is the fortress that can stand at threatens of the outside world, including pandemics. But the resistance (or in updated terms, “resilience”) concerns the connection between the house’s physical shape, the quality of the space, and people’s emotional response. The formal structure of the house gets a representational meaning since it is strictly bound to some archetypical architectural figures like the enclosure which, in turn, evokes images like the shelter or the prison. Those images during lockdown time can link themselves with the fear of the pandemic worsening the distress. According to the architectural design method grounded on historical research the article states that the knowledge of the past, i.e. the way architecture coped with the great pandemics as the Black Plague, and the evolution of domestic space should be merged with innovative design that adapt the physical aspects of architecture to the emotional realm.
Źródło:: Środowisko Mieszkaniowe; 2021, 36; 66--84
1731-2442
2543-8700
Pojawia się w:: Środowisko Mieszkaniowe
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: La preposizione su e alcuni suoi corrispettivi polacchi – uno studio cognitivo
Autorzy:: Malinowska, Maria
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2083815.pdf
Data publikacji:: 2020
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:: image schemas: contiguity and support
embodiment
inflectional case semantics
localist theory of case
schematy wyobrażeniowe
schemat przyległości i podpory
ucieleśnienie
semantyka
Opis:: The analysis of the Italian preposition su in spatial contexts (static, involving undirectional movement or dynamic) leads to the conclusion that su engenders support and contiguity schema interpretation in whatever context it appears. The term support implies terms such as surface and contiguity (contact). In both static and dynamic contexts the location of a trajector is visualized as contigously situated on the surface of the landmark. In both cases the landmark is an idealized plane whose boundaries are perceptively unimportant in a given configuration, even though in the real world they are clearly cut. The boundaries, which are not focalized, render possible the temporal uses of the unit su with the meaning of an approximate location in time. The Polish equivalents of su phrases are the following: na+loc, na+acc, po+loc, około(koło)+gen. The structures na+loc, na+acc involve the support and contiguity schema. The construction około(koło) +gen can be analyzed with near – far schema and applies to the approximate location in space and time in Polish. The schematic meaning is conveyed not only by prepositional units but also by inflectional case governed by prepositions. Usually such a case is convergent with dynamic (accusative) or static (locative, genitive) predication.
Z analizy włoskiego przyimka su w kontekstach przestrzennych wynika, że przyimek ten może być interpretowany poprzez schemat wyobrażeniowy przyległości i podpory. Podpora przywołuje pojęcie powierzchni i kontaktu. W kontekstach przestrzennych trajektor jest wizualizowany jako przylegający do powierzchni landmarka, percepcyjnie nieistotne są granice landmarka, nawet jeśli w realnym świecie mają określoną formę. Granice płaszcyzny, które są percepcyjnie rozmyte, pozwalają na użycie czasowe przyimka su w znaczeniu przybliżonej lokalizacji w czasie. Polskie odpowiedniki to następujące konstrukcje: na+loc, na+acc, po+loc, około(koło)+gen. Struktury na+loc, na+acc są interepretowane poprzez ten sam schemat podpory i przyległości. Konstrukcja po+loc przywołuje dwa schematy wyobrażeniowe: ścieżki oraz podpory i przyległości. Konteksty czasowe wymagają konstrukcji około(koło)+gen, interpretowanej przez schemat blisko – daleko. Przyimek ten przywołuje obraz koła, będącego percepcyjną idealizacją, z landmarkiem zlokalizowanym wewnątrz i trajektorem w przybliżonej odległości od landmarka. W języku polskim schematyczne znaczenie wynika z przyimka i przypadka morfologicznego wymaganego składnią rządu. Taki przypadek jest kompatybilny ze statyczną (miejscownik, dopełniacz) lub dynamiczną (biernik) predykacją.
Źródło:: Kwartalnik Neofilologiczny; 2020, 1; 40-52
0023-5911
Pojawia się w:: Kwartalnik Neofilologiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "ucieleśnienie" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język