Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "the history of salvation" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-12 z 12
    Tytuł:
    Konieczność zachowania związku teologii i wiary z historią w duchu Soboru Watykańskiego II
    The Necessity of Preserving the Relationship of Theology and Faith with History in the Spirit of the Second Vatican Council
    Autorzy:
    Zarzycki, Stanisław T.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1706791.pdf
    Data publikacji:
    2021-07-14
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Objawienie Boże
    wiara
    historia zbawienia
    laicyzacja historii
    zaangażowanie doczesne
    postęp
    dialektyka postawy
    owoce wysiłków
    God's revelation
    faith
    the history of salvation
    the laicization of history
    temporal commitment
    progress
    the dialectic of action
    the fruits of efforts
    Opis:
    Artykuł wskazuje na konieczność zachowania związku teologii i wiary z historią i pogłębiania go dzisiaj z tego względu, że pewne czynniki z przeszłości (racjonalizm, neoscholastyka) osłabiają go, a niektóre współczesne tendencje (postmodernizm, teologia abstrakcyjna, relatywizm religijny) podważają jego sens. Autor wychodzi od związku teologii i wiary z historią zbawienia w starożytności, wskazuje na osłabienie go w średniowieczu, zerwanie go w dobie Oświecenia i ponowne odkrycie jego ważności w początkach XX w. Analizując Konstytucję o Objawieniu Bożym Dei Verbum, przybliża zawartą w niej wykładnię wiary (fides quae i fides qua) jako odpowiedzi na objawienie Boga w historii. Uwzględniając następnie soborowe i posoborowe wyzwania teologiczne i duszpasterskie, akcentuje ważność zachowania wewnętrznego związku teologii i wiary z historią dla kształtowania tej drugiej poprzez aktywność ludzką odpowiadającą dobru wspólnemu i realizacji ostatecznego powołania chrześcijanina. Wskazuje na możliwość kształtowania dziejów w powiązaniu z tajemnicą zbawczego wcielenia i zawartą w owym kształtowaniu dialektyką, a następnie objaśnia sposób eschatologicznego spełnienia stworzenia i jego związek z zaangażowaniem w doczesności.
    This article points out the necessity of preservation of a relationship of faith and history and necessity of profounding such relationship as of today because some factors from the past (rationalism, neo-scholasticism) weaken it and some contemporary tendencies (postmodernism, abstract theology, religious relativism) undermine its meaning. The author comes from the relationship of theology and faith with the history of salvation in antiquity, indicates its weakening in the Middle Ages, breaking it up in the Age of Enlightenment and rediscovering its validity again in the early twentieth century. Analyzing the Constitution on God's Revelation (Dei Verbum) makes more familiar the exegesis of faith contained in it (fides quae and fides qua) as a response to the historical revelation of God in history.Taking into consideration the new post-conciliar theological and pastoral challenges, he emphasizes the importance of preserving an internal relationship of theology and faith with history for shaping the latter one through human activity corresponding to the common good and the realization of the final vocation. He points to the possibility of shaping history in connection with the mystery of the salvific embodiment and the dialectic contained in it, and then explains the eschatological way of fulfilling the creation and his relationship with involvement in worldliness.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2021, 68, 5; 7-34
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Extra ecclesiam nulla salus est w oficjalnej nauce Kościoła katolickiego
    Autorzy:
    Kokoszczyńska, Marta
    Majewski, Józef
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2131986.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-01
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Religioznawcze
    Tematy:
    the principle „no salvation outside the Church”
    history of interpretation
    salvation
    the Magisterium of the Roman Catholic Church, other religions
    Opis:
    The Second Vatican Council (1962-1965) was the first ecumenical council in the history of the Catholic Church, which offered a positive way of looking at other religions as such, as reflected essentially in Nostra Aetate: Declaration on the Relation of the Church to Non-Christian Religions. The radicalness of this change is demonstrated by the fact that the declaration is the only document of Vatican II, in which there are no references to the earlier teaching of the Church. Previously, the Magisterium of the Roman Catholic Church considered other religions as obstacles to salvation, which was related to a rigorist interpretation of the ancient axiom extra ecclesiam nulla salus est (no salvation outside the Church). In this regard, the post-conciliar Magisterium of the Church builds its teaching on the foundations of the doctrine of Vatican II. We can see a considerable evolution of the teaching: noticeably, it proceeds not just in one, but in many different – even very different – directions.
    Źródło:
    Przegląd Religioznawczy; 2020, 4/278; 117-128
    1230-4379
    Pojawia się w:
    Przegląd Religioznawczy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Mystery of the Nativity according to "Liber de divinis officiis" by Rupert of Deutz OSB
    Autorzy:
    Pałęcki, Waldemar
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2088022.pdf
    Data publikacji:
    2022-06-10
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    medieval liturgy
    Nativity
    history of the liturgy
    salvation
    allegory
    theological monastic school
    Opis:
    The theological interpretation of liturgical texts and gestures presented by representatives of the German monastic school played an important role in the liturgy of the medieval era. Among its most important representatives was Rupert of Deutz OSB, who presented his views in Liber de divinis officiis. This article aims to show what the uniqueness of the Incarnation of the Son of God consists in according to Rupert of Deutz’s views, based on the example of the celebration of the Nativity. Particularly significant is his interpretation of Old Testament texts and images, and his reference of the Incarnation to the first day of creation. He presented his views not only based on liturgical customs but also according to the principles of medieval computistics.
    Źródło:
    Verbum Vitae; 2022, 40, 2; 535-550
    1644-8561
    2451-280X
    Pojawia się w:
    Verbum Vitae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Historia zbawienia według przypowieści o złych dzierżawcach
    The History of Salvation according to the Biblical Parable about the Evil Vine-growers
    Autorzy:
    Kowalczyk, Mirosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31233904.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    historia zbawienia
    teologia historii
    chrystologia historii
    teologia narodu
    history of salvation
    theology of history
    Christology of history
    theology of the nation
    Opis:
    The article is an attempt at an in-depth dogmatic interpretation, hermeneutics of Jesus' parable about the evil vine-growers. The parable probably comes from the collection of the Lord's Speeches. It is quoted in St Mark 12, 1-12, St Luke 20, 9-19 and St Matt 21, 33-45. According to the Biblical use of metaphors the vineyard is the Qahal of the Old Testament, its owner is God, and the evil vine-growers are evil religious superiors betraying the Divine Law and the Decalogue. The lord's servants are prophets and the owner's son is Jesus Christ, who the superiors want to kill. However, Jesus prophesizes that His death will be the corner stone of the New Vineyard, the New God's People and the messianic Church, to which also pagans will be admitted. Jesus' death for Israel and for all people will be redemption of sins, salvation and establishing God's Kingdom, to which all nations will be admitted.
    Źródło:
    Roczniki Teologii Dogmatycznej; 2011, 3; 15-21
    2080-6345
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologii Dogmatycznej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Znaczenie terminu „misterium” w refleksji teologiczno-liturgicznej
    The Meaning of the Term Mysterium in the Theological-Liturgical Reflection
    Autorzy:
    Dyk, Stanisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/32062600.pdf
    Data publikacji:
    2009
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Chrystus
    misterium
    liturgia
    historia zbawienia
    homilia
    teologia liturgii
    Christ
    mystery
    the Liturgy
    history of salvation
    homily
    theology of the Liturgy
    Opis:
    Tradycja i liturgia chrześcijańska wiązała termin „misterium” z wydarzeniem Jezusa Chrystusa. Samo pojęcie „misterium” tłumaczone jest dosyć często na język polski jako „tajemnica”, przez co może być odbierane jedynie jako jakaś tajemna wiedza, co w odniesieniu do Jezusa mogłoby oznaczać jedynie Jego naukę nie dla wszystkich dostępną i zrozumiałą. Przy takim rozumieniu terminu „misterium” chrześcijaństwo łatwo może być sprowadzone do światopoglądu czy systemu moralnego. Ważne jest zatem dokładne zrozumienie samego pojęcia „misterium” oraz ewolucji, jaką słowo to przechodziło w refleksji teologiczno-liturgicznej. Wywodzący się z kultury greckiej termin „misterium” został przyjęty przez chrześcijaństwo i już w Nowym Testamencie służył do wyjaśnienia zamysłów Bożej woli oraz zbawczych dzieł Boga dokonanych w Jezusie Chrystusie. W teologii Ojców Kościoła termin ten staje się dosyć szybko centralnym pojęciem, za którego pomocą określali cały fenomen realizacji Bożego zbawienia w Chrystusie i w Kościele, szczególnie w jego aktach kultu, i równocześnie dla oznaczenia wielkości tych zbawczych dzieł Boga i ich nieprzeniknioności (por. Ef 3,8). Teologowie współcześni i magisterium Kościoła przyjęli to pojęcie dla zilustrowania zbawczego dzieła Chrystusa oraz Jego proklamacji i aktualizacji w kulcie Kościoła, w całej działalności Kościoła i w codziennym życiu chrześcijan. Misterium i misteria Chrystusa zatem to nie Jego tajemnicza nauka, lecz wydarzenia zbawcze, które domagają się przyjęcia w wierze. Uwagi te są szczególnie ważne dla kaznodziei, którego zadaniem jest doprowadzić wiernych do udziału w zbawczych misteriach Chrystusa aktualizujących się w liturgii oraz do mistycznego i egzystencjalnego zjednoczenia się z Nim.
    The Christian tradition and Liturgy have combined the term mysterium with the event of Jesus Christ. The very concept of mysterium is fairly often translated into Polish as “tajemnica” (“secret,”) therefore it may be taken to mean as some mysterious knowledge, a fact that in relation to Jesus could denote only His teaching not accessible and understandable to all. With this understanding of the term mysterium in mind, Christianity may easily be reduced to a worldview or moral system. It is therefore important to accurately understand the very concept of mysterium and evolution the word has gone through in the theological and liturgical reflection. The term mysterium, derived from Greek culture, was first borrowed by Christianity in as early as the New Testament it served to explain the plans of God’s will and the salvific works of God made in Jesus Christ. In the theology of Church Fathers this term fairly quickly becomes central, be means of which the Fathers defined the whole phenomenon of God’s salvation in Christ and the Church, especially in its acts of worship. They used it also to mark the greatness of God’s works of salvation and their inscrutable character (cf. Eph 3:8). Contemporary theologians and the magisterium of the Church have assumed this concept to illustrate the salvific work of Christ, His proclamation and actualization in the worship of the Church, in the whole activity of the Church, and in Christians’ daily life. Christ’s mysterium and mysteria are not therefore His mysterious teaching, but a salvific work that call for being accepted in faith. Such remarks are especially important for the preacher whose task is to lead the faithful to participation in the salvific mysteria of Christ actualized in the Liturgy, and in the mystic and existential unity with Him.
    Źródło:
    Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne; 2009, 1; 69-85
    2082-8586
    Pojawia się w:
    Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Maryja w komunijnym planie Ojca
    Mary in the Fathers communial plan
    Autorzy:
    Jagodziński, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/560660.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Wydawnictwo Diecezjalne i Drukarnia w Sandomierzu
    Tematy:
    Maryja
    córa Ojca Niebieskiego
    komunia
    historia zbawienia
    pełnia eschatyczna
    Mary
    daughter of the Heavenly Father
    communionthe
    history of salvation
    eschatological fullness
    Opis:
    Mariologia bardzo dużo mówi o relacjach między Maryją a wcielonym Synem Bożym i Duchem Świętym, a o Jej relacji z Ojcem prawie wcale. A przecież mówiąc o Synu i Matce, nie można milczeć o Ojcu. Pełnia obdarowania prowadziła Maryję do szczególnej, niepowtarzalnej komunii z całą Trójcą Świętą. II Sobór Watykański nazwał Ją „Rodzicielką Syna Bożego, a przez to najbardziej umiłowaną córą Ojca Niebieskiego”, integralnie włączoną w ustalony przez Ojca zamysł zbawienia. W Maryi dokonało się komunijne spełnienie osoby – stała się macierzyńską ikoną ojcostwa Ojca i bramą historiozbawczej komunii zbawienia, a Jej udział w historii zbawienia dopełnił się w komunii eschatycznej, gdzie odbiera cześć w chwale Ojca.
    Mariology talks a lot about the relationship between Mary and the incarnated Son of God and the Holy Spirit, but about her relationship with the Father almost at all. But speaking of the Son and the Mother, you can not be silent about the Father. The fullness of the God's gift led Mary to the special and unique communion with the whole Holy Trinity. The Second Vatican Council called her “Mother of the Son of God, and thus the most beloved daughter of the Heavenly Father”, integrally incorporated into the plan of salvation set by the Father. In Mary, the communion of the person was accomplished - she became the maternal icon of fatherhood of the Father and the gate of the history of the communion ofsalvation, and her participation in the history of salvation was fulfilled in the eschatological communion, where she receives the praise in the glory of the Father.
    Źródło:
    Studia Sandomierskie. Teologia-Filozofia-Historia; 2017, 24; 171-181
    0208-7626
    Pojawia się w:
    Studia Sandomierskie. Teologia-Filozofia-Historia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Niech zstąpi Duch Twój... Stylistyczno-teologiczna analiza homilii Jana Pawła II (Warszawa, 2 czerwca 1979)
    May Your Spirit Come Down... a Stylistic and Theological Analysis of John Paul IIs Homily (Warszawa, 2nd June 1979)
    Autorzy:
    Seul, Anastazja
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31340076.pdf
    Data publikacji:
    2009
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    styl wypowiedzi Jana Pawła II
    środki artystyczne
    homilia
    patriotyzm
    naród
    świadectwo
    historia
    historia zbawienia
    the style of John Paul II's preaching
    means of artistic expression
    homily
    patriotism
    nation
    testimony
    history
    history of salvation
    Opis:
    This paper entitled „May Your Spirit Step Down... a Stylistic and Theological Analysis of John Paul II's Homily (Warszawa, 2nd June 1979)” shows John Paul II as Pastor who is very meticulous in his ministry of the word. In his first homily delivered in Poland he used various stylistic means to make his listeners accept his theological message. Most often he used various repetitions, rich semantic metaphors, and vivid similes. His words point at the Christocentric dimension of the history of particular people and the whole nation. They also remind them about the value of martyrdom and the need to give testimony. The Holy Father helps the listeners of his homily to accept this theological truth that the history of the nation is the history of salvation. The Pope's teaching turned out to be an effective challenge to Marxist ideology and originated transformations in the life of the whole nation.
    Źródło:
    Roczniki Teologii Duchowości; 2009, 1; 215-232
    2081-6146
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologii Duchowości
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Izydora z Sewilli "O narodzinach i śmierci świętych ojców": kompozycja traktatu
    Composition of the Isidore of Sevilles Treatise "De ortu et obitu patrum"
    Autorzy:
    Krynicka, Tatiana
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/947556.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Izydor z Sewilli
    Biblia
    topografia
    biografia
    czas
    historia zbawienia
    patrologia
    O narodzinach i zgonach świętych ojców
    Isidore of Seville
    Bible
    topography
    history of salvation
    biography
    patrology
    time
    On the Lifes and Deaths of the Fathers
    Opis:
    Isidore's work On the Lifes and Deathes of the Fathers contains biographies of outstanding biblical figures from Adam to Titus. According to what has been  announced in the titles and in the introduction, the author describes the ancestry (ortus), character, virtues and achievements (vita), circumstances surrounding the death and burial of the heroes (obitus), among which we find patriarchs, judges, kings, prophets, Lord's apostles and pupils. Most of them are men: except for few heroins (Esther, Judit, Mary, Mother of Jesus), Isidore presents biblical women very superficially. His descriptions tend to praise the heroes demonstrating them as persons worthy of being imitated. Sevillian does not design a homogenuous and binding all over the treatise model of describing the heroes he presents. Due to this the text is varied and pleasant in perception. Isidore familiarizes his reader with the great biblical figures and broadens his Visigothic audience's world while transferring into it the exotic topography of Holy Land. He seems to be less interested in precise dating of the events he describes. The treatise's time seems to be the space of mankind's redemption and salvation, propitious kairos, in which God speaks to a man and a man fulfills His will, colaborating with Lord's grace and supported by brethren's assistance.
    Utwór Izydora De ortu et obitu patrum zawiera życiorysy wybitnych biblijnych postaci od Adama do Tytusa. Zgodnie z tym, co Sewilczyk zapowiada w tytułach i przedmowie traktatu, opowiada on o pochodzeniu (ortus), charakterze, cnotach i osiągnięciach (vita), a także okolicznościach śmierci i pochówku (obitus) bohaterów, wśród których czytelnik znajdzie patriarchów, sędziów, królów, proroków, apostolów i uczniów Pana. W większości są to mężczyźni: za wyjątkiem kilku bohaterek (Estery, Judyty, Matki Jezusa Marii), którym Izydor poświęca osobne rozdziały, prezentuje on biblijne niewiasty w sposób bardzo powierzchowny. Charakterystyki bohaterów mają charakter laudacyjny. Biogramy są bardzo różnorodne, dzięki czemu tekst staje się urozmaicony i przyjemny w odbiorze. Izydor poszerza granice świata hiszpano-rzymskich czytelników, zapoznając ich z topografią Ziemi Świętej. Czas traktatu to czas zbawienia, czas Boga, który wkracza w dzieje ludzkości, oraz współpracujących z Nim - i ze sobą nawzajem - jednostek, niepowtarzalnych dzięki otrzymanym od Stwórcy darom.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2020, 73; 95-122
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Miejsce świadectwa w przepowiadaniu homilijnym
    The Place of Testimony when Preaching a Homily
    Autorzy:
    Dyk, Stanisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1621660.pdf
    Data publikacji:
    2015-11-25
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Homilia
    świadectwo
    obecność Chrystusa
    słowo Boże
    liturgia
    życie wierzących
    historia zbawienia
    homily
    witness
    testimony
    Christ’s presence
    Word of God
    the liturgy
    life of believers
    salvation history
    Opis:
    Homilia jest naturalnym jest miejscem chrześcijańskiego świadectwa. Objawienie Boże, którego kontynuacją jest przepowiadanie słowa Bożego, ma bowiem charakter dialogiczny. Bóg udzielając siebie samego w głoszeniu Słowa daje świadectwo o sobie oraz oczekuje na odpowiedź człowieka, która rodzi się z doświadczenia osobowego spotkania z Nim. Odpowiedź ta przyjmuje zatem charakter świadectwa o spotkaniu człowieka z Bogiem. Świadectwo chrześcijańskiego życia jest potwierdzeniem mocy słowa Bożego, jego weryfikacją i ilustracją. W przepowiadaniu homilijnym świadectwo wiary może dojść do głosu w różny sposób, zawsze jednak z ust homilisty. Głosiciel słowa Bożego może w sposób pośredni przekazać doświadczenie Boga kogoś z wierzących lub swoje własne. Homilista ma zaświadczyć o tym, że „widział i słyszał” (doświadczył) Boga w słowie Boże, w liturgii i w życiu wiernych. Homilia jest bowiem słuchaniem Chrystusa obecnego w Piśmie Świętym, oglądaniem Go w ramach liturgii oraz zaświadczaniem o Jego działaniu w życiu wierzących.
    The homily is a natural place to give Christian witness. God’s self-revelation – the continuation of which is found in the preaching of God’s Word – is characterized by dialogue. God, in giving Himself through the preaching of the Word, witnesses about Himself and waits for man’s reply, which is born from man’s personal experience of meeting God. This response then takes on the character of man’s own witness about meeting God. The witness of a Christian’s life is the confirmation of the power of God’s Word, it’s verification and illustration. When preaching a homily, witnessing to the faith can be voiced in different ways, but is always to be proclaimed by the homilist. The preacher of God's Word can indirectly deliver experiencing God through one of the believers, or in his own words. The homilist is to witness that he "saw and heard" (experienced) God – in the Word of God, in the liturgy, and the lives of believers. Thus, the homily is listening to Christ who is present in Sacred Scripture, perceiving Him in the framework of the liturgy, and giving witness about His work in the life of the believer.
    Źródło:
    Verbum Vitae; 2015, 28; 401-422
    1644-8561
    2451-280X
    Pojawia się w:
    Verbum Vitae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The “Just Once” and “Once for Ever” of the Word of God
    Autorzy:
    Zatwardnicki, Sławomir
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2028962.pdf
    Data publikacji:
    2022-03-23
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    Joseph Ratzinger
    Pascha Chrystusa
    natchnione pisma
    hermeneutyka eucharystyczna
    liturgia a historia zbawienia
    aktualizacja słowa Bożego
    liturgia słowa
    Christ’s Passover
    inspired writings
    eucharistic hermeneutics
    liturgy and salvation history
    making present of the word of God
    liturgy of the word
    Opis:
    The text asks the question about the role of the Word of God in connection with Pascha and its being made present in the liturgy. The article first refers to Joseph Ratzinger’s theology of liturgy. According to the Bavarian theologian, in Christian worship the historical event of the Passover (“just once”) corresponds to its continuous actuality (“once for ever”). The essence of Jesus’ words and actions – as the Son of the Father – at the Last Supper remains always present. It is then shown that the inspired writings can only be understood in connection with the words of institution at the Last Supper. The privileged time for listening to the word of God is the liturgy, during which Christ-the Lamb becomes the Exegete who opens up the deepest sense of Scripture (“Eucharistic hermeneutics”). An analogy is then presented between the entry of the past Passover into the present of the liturgy and the actualization of the events witnessed in the inspired books. This kind of “making present” is related to the sacramental transformation of the Jewish scriptures and feasts that Christ accomplished. The historical experience is not recreated, but recapitulated in the Eucharistic Passover. In the Blessed Sacrament Christ is also present in the spoken (and written under inspiration) word. In turn, the liturgy of the word is the verbal aspect of the sacramental action.
    W tekście postawiono pytanie o rolę słowa Bożego w związku z Paschą oraz z jej liturgicznym uobecnieniem. W artykule odwołano się najpierw do teologii liturgii Josepha Ratzingera. Według bawarskiego teologa w kulcie chrześcijańskim wydarzeniu historycznemu Paschy („raz jeden”) odpowiada jej nieustanna aktualność („raz na zawsze”). Istota słów i działań Jezusa – jako Syna Ojca – w czasie Ostatniej Wieczerzy pozostaje zawsze teraźniejsza. Następnie ukazano, że natchnione pisma mogą być zrozumiane jedynie w powiązaniu ze słowami ustanowienia z Ostatniej Wieczerzy. Uprzywilejowanym czasem słuchania słowa Bożego jest liturgia, w czasie której Chrystus-Baranek staje się Egzegetą otwierającym najgłębszy sens Pisma („hermeneutyka eucharystyczna”). Kolejno zaprezentowano analogię pomiędzy wkroczeniem przeszłej Paschy w teraźniejszość liturgii a uaktualnieniem wydarzeń, o których świadczą księgi natchnione. Tego rodzaju „uobecnienie” jest związane z przeobrażeniem sakramentalnym pism oraz świąt żydowskich, którego dokonał Chrystus. Nie następuje ponowne odtworzenie historycznych doświadczeń, lecz ich zrekapitulowanie w eucharystycznej Passze. W Najświętszym Sakramencie Chrystus jest obecny również w wypowiadanym (i spisanym pod natchnieniem) słowie. Z kolei liturgia słowa jest werbalnym aspektem działania sakramentalnego.
    Źródło:
    Collectanea Theologica; 2022, 92, 1; 89-112
    0137-6985
    2720-1481
    Pojawia się w:
    Collectanea Theologica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Porównanie wybranych aspektów historiozofii Norwida i Dostojewskiego
    A comparison of selected aspects of Norwid’s and Dostoyevski’s historiosophy
    Autorzy:
    Skalińska, Ewangelina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/16729461.pdf
    Data publikacji:
    2020-05-05
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    historia zbawienia
    historiozofia
    lud-bogonośca
    mesjanizm
    Moskwa – Trzeci Rzym
    Sybir
    znak sakralny
    history of salvation
    historiosophy
    nation-God-carrier
    Messianism
    Siberia
    sacred sign
    Moscow - the Third Rome
    Opis:
    The article presents a comparative analysis of Norwid's and Dostoyevsky's attitudes towards the issue of the 19th century Messianism. In Part I a review is done of the Russian writer's most important statements tackling the problem of Russians as the “nation-God-carrier”, and the widespread opinions about Dostoyevsky as a follower of Messianism are revised. In Part II Norwid's stance on Polish messianic attitudes is presented. Next, a comparative analysis is made of Norwid's and Dostoyevsky's opinions on the attitudes of Poles exiled to Siberia. The final part of the article is an attempt to answer the questions about the cultural or religious patterns that led both writers to the phenomenon of Messianism, and about what factors were the cause why these attitudes appear to the recipients of their texts as diametrically different
    Źródło:
    Studia Norwidiana; 2012, 30; 107-130
    0860-0562
    Pojawia się w:
    Studia Norwidiana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Teologiczna doniosłość typologii Adam-Chrystus w świetle dokumentów Międzynarodowej Komisji Teologicznej
    The Theological Significance of the Adam-Christ Typology Based on the Documents of the International Theological Commision
    Autorzy:
    Zatwardnicki, Sławomir
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1601584.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Adam
    Drugi Adam
    typologia
    Chrystus
    Bóg
    człowiek
    Wcielenie
    stworzenie
    zbawienie
    przebóstwienie
    obraz Boży
    chrystologia
    antropologia
    protologia
    eschatologia
    historia zbawienia
    czas
    wieczność
    the Second Adam
    typology
    Christ
    God
    man
    Incarnation
    creation
    salvation
    deification
    image of God
    Christology
    anthropology
    protology
    eschatology
    history of salvation
    time
    eternity
    Opis:
    W nauce o dwóch Adamach kryją się treści ważne dla wielu traktatów teologicznych. Biblijna typologia ukazuje również konieczność uwzględniania wzajemnej więzi między nimi. W tym sensie Pawłowy paralelizm wzywa do uprawiania teologii integralnej, która poszczególne prawdy wiary widzi w łączności oraz wyprowadza z całości Objawienia.
    The Christological dogma points out the mutual relation between Christology and anthropology. An anthropological element of Christology can be derived from the biblical teaching on two Adams. Having considered the documents of the International Theological Commission, which mention the Adam-Christ typology, the author draws conclusions that are also true regarding other theological treatises and correlation between them, namely, protology, anthropology, Christology, soteriology and eschatology. The article also shows how the First Adam and the Second Adam in fluence the history of a single man, as well as the whole humanity. An antitype and type may be considered two determinants that influence the history of the old and new mankind.
    Źródło:
    Teologia w Polsce; 2016, 10, 1; 205-224
    1732-4572
    Pojawia się w:
    Teologia w Polsce
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-12 z 12

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies