Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "szyi" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 43
Tytuł:
Urazy drążące szyi
Autorzy:
Marków, Magdalena
Zieliński, Maciej
Kawecka, Izabela
Lampe, Natalia
Ścierski, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1400522.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
urazy szyi
rany penetrujące
operacja zwiadowcza
badania obrazowe w urazach szyi
postępowanie w urazach szyi
Opis:
Uraz przenikający szyi to taki, w którym rana przechodzi przez mięsień szeroki szyi. Tego typu obrażenia stanowią 5–10% wszystkich urazów tej okolicy. Ze względu na obecność w obrębie szyi bardzo ważnych życiowo struktur anatomicznych: dróg oddechowych, przewodu pokarmowego, ważnych struktur naczyniowych i nerwowych, każdorazowo, gdy mamy do czynienia z urazem drążącym szyi, należy pacjenta hospitalizować oraz zachować szczególną ostrożność przy podejmowaniu dalszych decyzji terapeutycznych. Współcześnie na podstawie badań obrazowych, stanu klinicznego, dokładnego wywiadu, badania fizykalnego i badań laboratoryjnych jesteśmy w stanie określić, czy zabieg operacyjny jest niezbędny. Takie postępowanie umożliwia rezygnację z operacji zwiadowczych, które niosą za sobą ryzyko. W pracy przedstawiono dwa przypadki pacjentów, hospitalizowanych w tutejszym ośrodku otorynolaryngologicznym: 22-letniego chorego z ciałem obcym szyi – imitującym guz – od dwóch lat, oraz 45-letniego pacjenta z raną ciętą szyi przyjętego w trybie ostrego dyżuru. W pierwszym przypadku wcześniejsza dokładna diagnostyka pozwoliłaby na natychmiastowe usunięcie ciała obcego i uniknięcie późniejszej operacji, jak też zagrożeń wynikających z pozostawienia go w ranie. W drugim przypadku szybko wykonane badanie TK szyi z kontrastem pozwoliło stwierdzić ciało obce, określić jego rozmiar, położenie oraz przygotować zespół operacyjny do zabiegu. Wnioski: W urazach drążących szyi u pacjentów stabilnych hemodynamicznie, podejmowanie decyzji o dalszym postępowaniu powinno być poprzedzone dokładną diagnostyką obrazową, wywiadem oraz badaniem fizykalnym.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2017, 6, 4; 61-64
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Cervical Cystic Hygroma in an Older Adult – a case study
Naczyniak limfatyczny torbielowaty u dorosłej, starszej osoby - opis przypadku
Autorzy:
Piłkowski, Michał
Komorski, Józef
Nienartowicz, Jan
Nelke, Kamil
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1399032.pdf
Data publikacji:
2020-12-16
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
branchial cyst
cystic hygroma
lymphangioma
neck cyst
neck region
naczyniak limfatyczny torbielowaty
naczyniak limfatyczny
obszar szyi
torbiel boczna szyi
torbiel szyi
Opis:
Introduction: Cystic hygromas are very uncommon malformations in adults. In most of the cases, they present as a painless, fluctuant swelling, usually located in the neck region. They tend to grow extensively if not removed. Cystic hygromas can range from 1 mm to several centimeters in size and are filled with clear- to straw-colored fluid. Surgical treatment remains the gold-standard treatment for these tumors. In some cases they can be misdiagnosed with branchial cysts, swollen lymph nodes or other pathologies. When this malformation is present in the prevertebral fascia its surgical treatment is challenging, and some authors advise its conservative treatment, which is in a great risk of its reoccurence. Because of potential malignant transformation in some percentage of branchial cyst cases, a similar situation was suspected. Case report: The present report describes a case of cystic hygroma of the left side of the neck in a 92-year-old female adult and its clinical, radiological and operative features.
Wstęp: Naczyniak limfatyczny torbielowaty jest bardzo rzadko spotykaną u osób dorosłych zmianą patologiczną. W większości przypadków objawia się on jako bezbolesne, chełboczące wygórowanie tkanek miękkich, umiejscowione w obrębie szyi. Gdy guz nie zostanie usunięty, może dochodzić do jego znacznego wzrostu. Średnica, wielkość naczyniaków limfatycznych torbielowatych wynosi od 1 mm do kilku centymetrów, zaś ich wnętrze wypełnione jest płynem w kolorze od przezroczystego do słomkowego. Leczenie chirurgiczne pozostaje „złotym standardem” postępowania w przypadku tych guzów. Niekiedy mogą one zostać błędnie zdiagnozowane jako: torbiel boczna szyi, obrzęk węzłów chłonnych lub inne zmiany patologiczne. W sytuacji, gdy guz pokryty jest powięzią przedkręgową, jego leczenie operacyjne, chirurgiczne jest skomplikowane i wiążę się z podwyższonym ryzykiem uszkodzenia istotnych, sąsiednich struktur anatomicznych (naczynia, nerwy). W takich sytuacjach niektórzy autorzy zalecają zastosowanie alternatywnych, niechirurgicznych metod leczenia. Ze względu na potencjalną transformację złośliwą w pewnym procencie torbieli bocznych szyi, w opisywanym przypadku brano pod uwagę możliwość wystąpienia podobnej sytuacji. Opis przypadku: W niniejszej publikacji opisano przypadek naczyniaka limfatycznego torbielowatego, zlokalizowanego w obrębie tkanek miękkich szyi po stronie lewej u 92-letniej kobiety, z uwzględnieniem jego cech klinicznych, obrazu radiologicznego i zastosowanego leczenia operacyjnego.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2021, 10, 2; 54-58
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pourazowy krwiak przestrzeni zagardłowej – opis przypadku
Autorzy:
Tomasz, Gotlib
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1398781.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
przestrzeń zagardłowa
krwiak
uraz szyi
Opis:
Traumatic retropharyngeal hematoma is a rare but potentially fatal condition that requires early diagnosis and treatment. Obstruction of the airways may develop insidiously, several hours after the trauma. Thus hospital admission with close observation is essential. Intubation can be diffi cult due to distorted anatomy. Surgical airway management is often necessary. In most of cases the treatment is conservative, however large hematomas may require drainage. We present a case of 85-years old women with retropharyngeal hematoma after minor blunt trauma of the neck without cervical fracture. Since respiration was not impaired airway intervention was not necessary. After 5 days of close observation the patient was discharged in good condition. Further recovery was uneventful.
Źródło:
Polish Journal of Otolaryngology; 2008, 62, 6; 800-802
0030-6657
2300-8423
Pojawia się w:
Polish Journal of Otolaryngology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wrodzony kręcz szyi – przegląd metod leczniczych
Congenital muscular torticollis – an over view of treatment methods
Autorzy:
Michalska, Agata
Szmurło, Małgorzata
Pogorzelska, Justyna
Szczukocki, Maciej
Szwilling, Zofia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2077765.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Neurologów Dziecięcych
Tematy:
kręcz szyi
wrodzony kręcz szyi
leczenie zachowawcze
fizjoterapia
muscular torticollis
congenital muscular torticollis
conservative treatment
physical therapy
Opis:
Kręcz szyi jest zaburzeniem wrodzonym lub nabytym, które może wpływać na postawę i globalną motorykę dziecka, prowadząc do opóźnienia rozwoju ruchowego. Wczesne wdrożenie leczenia zachowawczego gwarantuje wycofanie objawów u większości pacjentów. W przypadkach ciężkich postaci klinicznych, z obecnością guza w masie mięśnia mostkowo-obojczykowo- sutkowego, rokowanie jest mniej pomyślne, a leczenie poza leczeniem zachowawczym, może obejmować metody inwazyjne. Celem pracy jest przedstawienie metod stosowanych w leczeniu niemowląt z wrodzonym kręczem szyi.
Torticollis is a congenital or acquired disorder that can affect a child’s posture and global motor skills leading to delayed motor development. Early implementation of conservative treatment guarantees withdrawal of symptoms in most patients. In cases of severe clinical forms, with the presence of tumor in the sterno-cleido-mastoid muscle mass, the prognosis is less favorable and treatment outside the conservative treatment may involve invasive procedures. The aim of the study is to present the methods used in the treatment of infants with congenital torticollis.
Źródło:
Neurologia Dziecięca; 2017, 26, 52; 69-74
1230-3690
2451-1897
Pojawia się w:
Neurologia Dziecięca
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nerwiak osłonkowy nerwu błędnego – opis przypadku
Autorzy:
Krawczyk, Przemysław Hubert
Kaczmarczyk, Dariusz
Braun, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1400432.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
nerwiak osłonkowy
nerw błędny
guz szyi
Opis:
Nerwiak osłonkowy jest łagodnym nowotworem, który występuje niezwykle rzadko. Lokalizuje się w około 25–45% przypadków w obrębie głowy i szyi, w 50% przypadków rozwija się wewnątrzczaszkowo w nerwie przedsionkowo-ślimakowym (n. VIII), prowadząc do głuchoty. Dużo rzadszą lokalizacją jest nerw błędny. Powolny rozrost guza i brak charakterystycznych objawów wpływają na klinicznie niemy rozwój zmiany. Wystąpienie objawów może być związane z uciskiem na sąsiadujące struktury anatomiczne lub uszkodzeniem zajętego nerwu. Leczeniem z wyboru guzów zlokalizowanych wewnątrzaszkowo jest resekcja chirurgiczna. W prezentowanym przypadku rozwojowi guza nie towarzyszyły żadne objawy podmiotowe. Podjęto próbę zewnątrztorebkowej enukleacji guza, jednak w związku z trudnością w odpreparowaniu go od włókien nerwowych, zadecydowano o resekcji całkowitej wraz z fragmentem nerwu. Nerwiak osłonkowy nerwu błędnego jest łagodną, rzadko występującą zmianą, która wymaga leczenia chirurgicznego, jednak nie wpływa na przewidywany czas przeżycia pacjenta. Największy problem stanowią powikłania związane z uszkodzeniem zajętego nerwu w trakcie zabiegu operacyjnego.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2017, 6, 3; 19-24
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Technika SFAT w dynamicznej radioterapii nowotworów okolicy głowy i szyi: weryfikacja dozymetryczna planów leczenia
Autorzy:
Janik, M.
Klimas, A.
Żygliński, G.
Hutnik, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/112448.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Indygo Zahir Media
Tematy:
dozymetria
radioterapia
onkologia
nowotwór szyi
nowotwór głowy
Opis:
W Polsce około 5,5-6,2% wszystkich diagnozowanych nowotworów stanowią nowotwory okolicy głowy i szyi [1]. Jednym ze sposobów leczenia w takich przypadkach jest radioterapia. Wiele schematów leczenia takich zmian wymaga elektywnego napromienienia układu chłonnego szyi [2]. Wiąże się to z podaniem wysokiej dawki (zazwyczaj 50 Gy, frakcjonowane 2 Gy na dzień) na obszar, w którym zawiera się wiele narządów, których uszkodzenie może znacząco pogorszyć komfort życia pacjenta. Organy takie nazywamy organami krytycznymi OAR (Organ At Risk) i w tej okolicy zaliczamy do nich m.in.: krtań, tarczycę, ślinianki, rdzeń kręgowy i inne [3]. Dawkę zaplanowaną należy podać na konkretny obszar z jednoczesną ochroną tych narządów. Zadaniem fizyka medycznego jest stworzenie planu leczenia, który będzie cechował się bardzo wysokim dopasowaniem kształtu izodoz do obszaru zaplanowanego PTV (Planning Target Volume) [4], czyli wysoką konformalnością. Należy również pamiętać, że każdy plan leczenia przed realizacją musi zostać dozymetrycznie zweryfikowany. Ważne jest więc, by stworzony plan był łatwo weryfikowalny. W pracy [5] pokazano, że technika SFAT (Split Fields Arc Therapy) pomaga uzyskać plany o wysokiej konformalności z jednoczesnym osiągnięciem bardzo dobrych parametrów planu radioterapeutycznego V95 i V101.5. Metoda ta zwiększa także możliwość ochrony OAR. Technika SFAT zakłada stworzenie planu RapidArc, który podczas jednego pełnego obrotu gantry wykorzystuje pół pola napromieniania. Realizowane jest to dzięki zamknięciu jednej ze szczęk kolimatora. Pozwala to optymalizatorowi dowolnie modulować rozmiar pola w trzech pozostałych kierunkach. Taka implementacja oznacza, że w osi kolimatora powstaje obszar półcienia. Nasuwa się pytanie: czy może to sprawiać problemy podczas weryfikacji dozymetrycznej? W niniejszej pracy podjęto próbę oceny, czy taki sposób tworzenia planów radioterapeutycznych niesie ze sobą istotne różnice podczas procesu weryfikacji dozymetrycznej.
Źródło:
Inżynier i Fizyk Medyczny; 2018, 7, 3; 199-202
2300-1410
Pojawia się w:
Inżynier i Fizyk Medyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Raport z analizy badań przeprowadzonych w ramach IV Europejskiego Tygodnia Profilaktyki Nowotworów Głowy i Szyi w Oddziale Otolaryngologii Międzyleskiego Szpitala Specjalistycznego w Warszawie
Autorzy:
Dżaman, Karolina
Piskadło–Zborowska, Karolina
Pietniczka–Załęska, Mirosława
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1398509.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
Europejski Tydzień Profilaktyki
nowotwory głowy i szyi
Opis:
Wprowadzenie: Celem pracy była analiza profilu pacjentów zgłaszających się na bezpłatne badania profilaktyczne w ramach IV Europejskiego Tygodnia Profilaktyki Nowotworów Głowy i Szyi (NGiSz) do Oddziału Otolaryngologii Międzyleskiego Szpitala Specjalistycznego w Warszawie (ORL MSS). Materiał i metody: Badaniami objęto 225 pacjentów. Wiek pacjentów wynosił od 26 do 92 rż (średnio 63 lata). Kobiety stanowiły 66% (149), a mężczyźni 34% (76) chorych. Każdy pacjent wypełniał ankietę oceniającą czynniki ryzyka NGiSz, w tym zgłaszane objawy oraz styl życia. Następnie u każdego chorego przeprowadzono pełne badanie laryngologiczne. Wyniki: Wśród zbadanych pacjentów, na podstawie analizy ankiety, stwierdzono następujące czynniki ryzyka NGiSz związane ze stylem życia: nikotynizm u 22% chorych, spożywanie alkoholu częściej niż 1xtydzień u 12%, uprawianie seksu oralnego – u 17%, wielu partnerów seksualnych – u 10%, rzadkie kontrole stomatologiczne u 24%, uzupełnienia protetyczne u 45% badanych. Objawem, który najczęściej skłaniał pacjentów do udziału w tygodniu profilaktyki NGiSz była przewlekła chrypa (u 64% os), suchość w jamie ustnej (u 39% os), zaburzenia połykania (u 37% os), niedrożność nosa (u 6% os), guz szyi (u 5% os). Na badania obrazowe skierowano 7% chorych (15 os), na fiberoskopię 11% (25 os), na wycięcie zmiany 8% (18 os). Spośród zbadanych przebadanych chorych 17 pacjentów, skierowano do dalszego leczenia onkologicznego, z czego u 13 wykryto nowotwór łagodny, a u 4 chorych nowotwór złośliwy. Wnioski: Program profilaktyki NGiSz zwiększa świadomość społeczeństwa i powinien obejmować w sposób systematyczny osoby z grup ryzyka. Wprowadzenie go w Oddziale ORL MSS umożliwiło wykrycie i wdrożenie leczenia różnego rodzaju zmian rozrostowych (w tym zmian nowotworowych) patologicznych wczesne leczenie nowotworów u 7,5% osób, które zgłosiły się do programu. Zastosowanie odpowiedniej diagnostyki i leczenia wymaga jednak odpowiednich środków finansowych, a poprzez to odpowiednich rozwiązań systemowych dla jego szerokiego wdrożenia.
Źródło:
Polish Journal of Otolaryngology; 2017, 71, 6; 33-37
0030-6657
2300-8423
Pojawia się w:
Polish Journal of Otolaryngology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Porównanie kryteriów do wykonywania planowej tracheostomii w chirurgii raka głowy i szyi
Autorzy:
Kissin, Filip
Rysz, Maciej
Budziszewska, Magdalena
Krajewski, Romuald
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1397286.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
chirurgia głowy i szyi
planowa tracheostomia
powikłania pooperacyjne
Opis:
Tracheostomia w trybie planowym, poprzedzająca resekcję nowotworu złośliwego regionu głowy i szyi, zapewnia niezakłóconą wentylację w okresie pooperacyjnym, ale wiąże się ze zwiększonym ryzykiem powikłań. Celem niniejszej pracy była retrospektywna ocena wpływu zastosowania skal kwalifikujących do planowej tracheostomii na częstość wykonywania tej procedury chirurgicznej w porównaniu ze wskazaniami wynikającymi z przedoperacyjnej oceny klinicznej. U 205 chorych operowanych w latach 2013–2017 resekcja nowotworu złośliwego obejmowała mięśnie nadgnykowe lub gardłowe, usunięcie węzłów chłonnych szyi oraz rekonstrukcję płatową. Decyzję o planowej tracheostomii podejmowano w oparciu o ocenę kliniczną. U każdego z pacjentów obliczono wynik kwalifikacji na podstawie 3 opublikowanych skal. W grupie badanej 76 pacjentów zostało poddanych planowej tracheostomii w początkowym etapie zabiegu resekcyjnego. Spośród 129 pacjentów zdyskwalifikowanych z planowej tracheostomii, u 9 wykonano tracheostomię w okresie pooperacyjnym. Wskazania do planowej tracheostomii obliczono dla skal I, II i III. Decyzja o wykonaniu tracheostomii w trybie planowym lub odstąpieniu od niej byłaby identyczna w odniesieniu do każdej ze skal jedynie u 120 pacjentów. Uzyskane wyniki sugerują, że decyzje o przeprowadzeniu planowej tracheostomii podejmowane w oparciu o 3 skale wykazują niską swoistość. Czynniki brane pod uwagę w opublikowanych skalach należy poddać szczegółowej ocenie w prospektywnym badaniu wieloośrodkowym.
Źródło:
Polish Journal of Otolaryngology; 2021, 75, 4; 20-26
0030-6657
2300-8423
Pojawia się w:
Polish Journal of Otolaryngology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Manifestacja kliniczna chłoniaków złośliwych w regionie głowy i szyi
Autorzy:
Bojanowska-Poźniak, Katarzyna
Nurkowska, Monika
Danilewicz, Marian
Pietruszewska, Wioletta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1398502.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
chłoniaki złośliwe
nowotwory głowy i szyi
chłoniaki pozawęzłowe
Opis:
Wstęp: Chłoniaki złośliwe to nowotwory wywołane klonalnym rozrostem komórek limfoidalnych odpowiadających różnym stadiom zróżnicowania prawidłowych limfocytów. Klasyfikacja WHO w oparciu o kryteria genetyczno-immunohistochemiczne dzieli chłoniaki na ziarnicze i nieziarnicze, w każdej grupie wyróżniając liczne podtypy o odmiennym obrazie histologicznym i przebiegu klinicznym. Chłoniaki mogą występować w postaci węzłowej bądź pozawęzłowej. Stanowią one 3–5% wszystkich nowotworów złośliwych w Polsce i są na trzecim miejscu pod względem częstości występowania wśród nowotworów głowy i szyi. Liczba zachorowań na chłoniaki wzrasta o 3–4% na rok, czyniąc je jednymi z najczęstszych nowotworów złośliwych u młodych osób, stanowiących istotny przedmiot zainteresowania współczesnej onkologii. Cel pracy: Ocena obrazu klinicznego i procesu diagnostycznego u pacjentów z chłoniakami złośliwymi zlokalizowanymi w regionie głowy i szyi, a rozpoznanymi w Klinice Otolaryngologii i Laryngologii Onkologicznej Uniwersytetu Medycznego w Łodzi w latach 2013–2017. Materiał i metody: Trzydziestu pacjentów z chłoniakami złośliwymi, diagnozowanych w Klinice Otolaryngologii i Laryngologii Onkologicznej Uniwersytetu Medycznego w Łodzi w latach 2013–2016. Wyniki: W badanej grupie w 8 przypadkach rozpoznano chłoniaki węzłowe, a w pozostałych chłoniaki pozawęzłowe. U 29 pacjentów rozpoznano różne postacie chłoniaków typu B, u jednego – chłoniaka typu T. Najczęstszym objawem była limfadenopatia szyjna lub obecność guza na szyi, a inne dolegliwości były związane z lokalizacją narządową chłoniaków pozawęzłowych. Rozpoznanie stawiano na podstawie materiału pobranego w biopsji cienkoigłowej lub chirurgicznej guza szyi oraz materiału pooperacyjnego lub biopsyjnego w chłoniakach pozawęzłowych. Wnioski: W diagnostyce guzów głowy i szyi należy brać pod uwagę chłoniaki złośliwe. Ze względu na niecharakterystyczny obraz kliniczny oraz konieczność zastosowania panelu badań immunohistochemicznych chłoniaki w tej okolicy mogą stanowić poważny problem diagnostyczny. Rozpoznanie chłoniaków wymaga interdyscyplinarnej współpracy wielu specjalistów.
Źródło:
Polish Journal of Otolaryngology; 2017, 71, 6; 14-21
0030-6657
2300-8423
Pojawia się w:
Polish Journal of Otolaryngology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zakażenia tkanek głębokich szyi: przegląd 263 przypadków
Autorzy:
Adoviča, Alise
Veidere, Linda
Ronis, Marks
Sumeraga, Gunta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1398489.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
ropień
niedrożność dróg oddechowych
choroby głowy
szyi
zębów
Opis:
Cel: Celem niniejszej pracy było wykazanie możliwych korelacji między parametrami demograficznymi, etiologią, lokalizacją ropnia i/lub ropowicy, powikłaniami, chorobami współistniejącymi, leczeniem oraz kulturami bakterii u pacjentów hospitalizowanych z powodu zakażenia tkanek głębokich szyi (deep neck infection; DNI). Metody: Analizie poddano 263 pacjentów hospitalizowanych od 1 stycznia 2012 roku do 31 grudnia 2015 roku z powodu ropowicy i/lub ropnia głębokich przestrzeni szyi. Analizę statystyczną przeprowadzono przy użyciu oprogramowania SPSS 22.0, przy czym poziom istotności przyjęto na poziomie maksymalnie 5%. Wyniki: Najczęstszą etiologią ropnia i/lub ropowicy było zakażenie zębów, następnie ostre ropowicze zapalenie gardła. Progresja wymienionych infekcji była najczęściej obserwowana jako ropień okolicy podżuchwowej lub ropowica szyi. Reoperacja została przeprowadzona w 19,8% przypadków, a powikłania rozwinęły się w 11% pacjentów, głównie jako niedrożność dróg oddechowych. Powikłania DNI rzadziej występowały u palących niż u niepalących (OR = 0,038, p = 0,025). Dyskusja: W niniejszym badaniu zakażenie zębów było przyczyną DNI w 70,6% przypadków. Dane te pomagają wyjaśnić dlaczego istnieje wiele badań, które koncentrują się wyłącznie na DNI pochodzenia odontogennego. Nie należy lekceważyć złego stanu zdrowia jamy ustnej i zakażeń odontogennych – mogą prowadzić do rzadkiej, śmiertelnej choroby – schodzącego martwiczego zapalenia śródpiersia, które wymaga agresywnego leczenia chirurgicznego. Pomimo wszystkich interwencji śmiertelność w wyniku tej choroby sięga 10–40%. W niniejszym badaniu obserwowano rozwój powikłań w 11,4% przypadków Wskazuje to na ogromne znaczenie zdrowia jamy ustnej i higieny w rozwoju DNI.
Źródło:
Polish Journal of Otolaryngology; 2017, 71, 5; 37-42
0030-6657
2300-8423
Pojawia się w:
Polish Journal of Otolaryngology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ocena wartości diagnostycznej testu skrętu szyi w badaniach obiektywnych u chorych z zawrotami głowy i/lub niedosłuchu
Autorzy:
Niewiadomski, Piotr
Bielińska, Marzena
Pietkiewicz, Piotr
Olszewski, Jurek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1398567.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
test skrętu szyi
badania obiektywne
zawrotami głowy
niedosłuch
Opis:
Wprowadzenie: Celem pracy była ocena wartości diagnostycznej testu skrętu szyi w badaniach obiektywnych u chorych z zawrotami głowy i/lub niedosłuchem. Materiał i metody: Badania przeprowadzono u 100 chorych, w tym u 54 kobiet i 46 mężczyzn w wieku 17–79 lat, których podzielono na dwie grupy: I grupa – 50 chorych, w tym 30 kobiet i 20 mężczyzn w wieku 17–79 lat z zawrotami głowy lub/i zaburzeniami słuchu oraz potwierdzoną asymetrią naczyń doczaszkowych, II grupa –50 chorych (stanowiących grupę kontrolną), w tym 24 kobiet i 26 mężczyzn w wieku 20–71 lat bez zawrotów głowy lub/i zaburzeń słuchu oraz bez zaburzeń w budowie naczyń doczaszkowych. U każdego pacjenta przeprowadzono badania podmiotowe, przedmiotowe otorynolaryngologiczne, USG Dopplera z określeniem średnicy tt. kręgowych i szyjnych oraz prędkości przepływu krwi w tt. kręgowych i szyjnych, diagnostykę audiologiczną, w tym badanie czasu latencji fal I, III, V słuchowych potencjałów wywołanych z pnia mózgu, diagnostykę otoneurologiczną z zastosowaniem testu skrętu szyi. Wyniki badań: Z analizy przedstawionego materiału wynika, że zastosowanie testu skrętu szyi w badaniu USG Dopplera powoduje w grupie badanej zwiększenie średniej prędkości skurczowej przepływu krwi w tętnicy kręgowej po stronie przeciwnej do skrętu szyi, zwiększenie średniej prędkości rozkurczowej przepływu krwi w tętnicy kręgowej po stronie wykonywanego testu oraz jej zmniejszenie po stronie przeciwnej w porównaniu do grupy kontrolnej. Wartość latencji fali I, II, V w badaniu ABR w fazie skrętu szyi ulega większemu wydłużeniu w grupie badanej niż kontrolnej, po stronie wykonanego testu. Wykonany test skrętu szyi w badaniu VNG powoduje wzrost występowania zarówno fal kwadratowych, jak i oczopląsu (dużo większe w grupie badanej niż kontrolnej). Wnioski. Zastosowanie testu skrętu szyi w badaniach USG Dopplera, ABR oraz VNG u chorych z zawrotami i/lub niedosłuchem powoduje, że badania te stają się czynnościowymi, a tym samym zwiększa się ich wartość diagnostyczna oraz możliwość ich wykorzystywania w monitorowaniu rehabilitacji zaburzeń ucha wewnętrznego.
Źródło:
Polish Journal of Otolaryngology; 2017, 71, 3; 20-30
0030-6657
2300-8423
Pojawia się w:
Polish Journal of Otolaryngology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ kompleksu miedzi(II) na aktywność peroksydazy glutationowej u osób z rakiem głowy i szyi
Autorzy:
Malinowska, Katarzyna
Morawiec-Sztandera, Alina
Majsterek, Ireneusz
Kaczmarczyk, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1398617.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
pirazolowy kompleks
peroksydaza glautationowa
rak głowy i szyi
Opis:
Wstęp: Raki płaskonabłonkowe głowy i szyi (HNSCC) obejmują około 6% wszystkich nowotworów złośliwych. W epidemiologii raka jamy ustnej duże znaczenie mają czynniki ryzyka, takie jak: palenie papierosów, nadużywanie alkoholu, zła higiena jamy ustnej, zakażenie wirusem brodawczaka ludzkiego, niedobór ryboflawiny oraz żelaza. Cel pracy: Celem pracy była synteza kompleksu Cu(II) oraz ocena enzymatycznej bariery antyoksydacyjnej w krwinkach czerwonych pacjentów z rakiem głowy i szyi oraz w grupie kontrolnej. Materiał i metody: Na przeprowadzenie badania uzyskano zgodę Komisji Bioetyki Nr. RNN/142/09/KB, Krew do badań pochodziła z Kliniki Chirurgii Nowotworów Głowy i Szyi Uniwersytetu Medycznego w Łodzi. Eksperymenty prowadzone były w grupie 40 pacjentów z HNSCC oraz u 40 osób zdrowych, metodą spektrofotometryczną oznaczono peroksydazę glutationową. Wyniki: Badania prowadzone były na hemolizatach pochodzących od pacjentów których podzielono na dwie grupy – badaną (1 i 2), którą stanowiły osoby ze zdiagnozowanym rakiem głowy i szyi oraz kontrolną (1 i 2) – osoby zdrowe. Znamienne statystyczne wyniki wystąpiły dla GPX w grupie kontrolnej-1 i badanej-2 ze związkiem kompleksowym Cu(II) p<0,001 ). Wnioski: Przedstawione badania dowodzą że związek kompleksowy Cis-dichlorobis(N1-hydroksymetylo-3-metylopirazol- κN2)miedz(II) ma wpływ na aktywność enzymu antyoksydacyjnego GPX.
Źródło:
Polish Journal of Otolaryngology; 2016, 70, 6; 20-25
0030-6657
2300-8423
Pojawia się w:
Polish Journal of Otolaryngology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mnogi przyzwojak głowy i szyi – opis przypadku
Autorzy:
Wojciechowski, Tomasz
Drożdż, Adrian
Niemczyk, Kazimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1399958.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
mnogi przyzwojak
nerw twarzowy
guz na szyi
szumy uszne
Opis:
Przyzwojaki to rzadkie, najczęściej niezłośliwe nowotwory autonomicznego układu nerwowego. Ich lokalizacja w obrębie głowy jest raczej wyjątkiem niż regułą, tak samo jak ich wieloogniskowe występowanie. W niniejszej pracy autorzy prezentują przypadek chorej z dwuogniskowym przyzwojakiem. Pierwszym objawem choroby był niedowład nerwu twarzowego, który diagnozowano około 3 lat. Po postawieniu wstępnego rozpoznania przyzwojaka bębenkowego guz zoperowano. W ciągu następnych 7 lat nastąpiła wznowa w obrębie kości skroniowej. Ponadto w kontrolnych badaniach obrazowych uwidoczniono drugie ognisko w obrębie szyi, skądinąd bezobjawowe. Autorzy zastanawiają się w dyskusji nad naturalnym rozwojem przyzwojaków głowy i szyi, a także przedstawiają obecny stan wiedzy na temat postępowania z chorym przy podejrzeniu, a następnie rozpoznaniu i leczeniu tej choroby.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2018, 7, 2; 60-66
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przetoka z II kieszonki skrzelowej u dziecka z potwierdzonym genetycznie zespołem skrzelowo-uszno-nerkowym (BOR)
Autorzy:
Remjasz, Agnieszka
Clarós, Pedro
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1399621.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
przetoka z II kieszonki skrzelowej
zespół skrzelowo-uszno-nerkowy
zespół BOR
wady rozwojowe ucha
przetoka szyi
chirurgia szyi
zaburzenia genetyczne
Opis:
Wprowadzenie: Nieprawidłowości kieszonki skrzelowej stanowią od 32% do 45% wszystkich patologii szyi w populacji pediatrycznej. Zaburzenia te mogą być składową zespołu skrzelowo-uszno-nerkowego (BOR), charakteryzującego się: występowaniem anomalii łuku skrzelowego, obecnością dołeczków przedusznych, upośledzeniem słuchu, a także różnymi typami zaburzeń budowy i funkcji nerek. Zazwyczaj przed wdrożeniem leczenia przetoki skrzelopochodnej nie jest wymagana rozległa diagnostyka. Należy jednak pamiętać o możliwości współwystępownia przetoki kieszonki skrzelowej z innymi wrodzonymi zaburzeniami. Opis przypadku: Celem niniejszej pracy jest przedstawienie trudności diagnostycznych i terapeutycznych u 4-letniego chłopca z całkowitą przetoką z II kieszonki skrzelowej i dodatkowo wrodzonym obustronnym ubytkiem słuchu. W tekście przedstawiono przebieg choroby, jej diagnostykę oraz leczenie. W wykonanym badaniu genetycznym ostatecznie potwierdzono mutację genu EYA1 odpowiedzialnego za występowanie zespołu BOR. U dziecka wykonano radykalną resekcję przetoki bez jakichkolwiek komplikacji w okresie około- i pooperacyjnym. Podsumowanie: Prezentacja przypadku klinicznego miała na celu przede wszystkim przypomnienie o możliwości współwystępowania wrodzonych wad łuku skrzelowego z innymi nieprawidłowościami, np.: głuchotą lub zaburzeniami funkcji nerek. Podczas diagnostyki pacjentów warto zwrócić uwagę na: szczegółowe badania fizykalne, genetyczne, ocenę słuchu oraz badania obrazowe, w tym USG jamy brzusznej. Dodatkową diagnostykę obrazową należy również wykonać w przypadku nietypowego przebiegu przetoki lub bliskiego sąsiedztwa naczyń lub nerwów, co jest istotne podczas kwalifikacji do operacji. Na koniec przedstawiono alternatywne metody leczenia dla standardowej techniki chirurgicznej, które można stosować w wybranych grupach pacjentów.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2019, 8, 1; 63-70
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wykorzystanie instrumentalnej oceny zaburzeń połykania u pacjentów po operacjach rekonstrukcyjnych wolnym płatem z powodu nowotworów jamy ustnej i gardła
Autorzy:
Jamróz, Barbra
Chmielewska, Joanna
Milewska, Magdalena
Niemczyk, Kazimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1401530.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
FEES
wideofluroskopia
rak głowy i szyi
rekonstrukcja wolnym płatem
Opis:
Cel pracy: Ocena korzyści z zastosowania instrumentalnych metod badania zaburzeń połykania w procesie diagnostycznym i zaplanowaniu terapii u pacjentów z dysfagią, po operacjach rekonstrukcyjnych z powodu nowotworów jamy ustnej i gardła. Materiał i metody: Od stycznia do września 2016 roku przeprowadzono badania instrumentalne zaburzeń połykania u 7 chorych operowanych z powodu raka jamy ustnej i gardła z rekonstrukcją wolnym płatem. Wszyscy pacjenci byli badani kilkukrotnie po zabiegu zgodnie z jednolitym protokołem: 1) ocena zaburzeń anatomicznych i deficytów neurologicznych związanych z zakresem operacji, 2) przesiewowy test połykania wody, 3) badanie fiberoskopowe i/lub wideofluroskopia. Wyniki: Wszyscy chorzy zgłaszali zaburzenia połykania i niezamierzony spadek masy ciała (średnio 5,9% wyjściowej masy ciała w ciągu 3 miesięcy). W teście połykania wody wynik negatywny (brak zaburzeń) otrzymało trzech chorych dla 5 ml wody oraz dwóch dla 10, 20 i 90 ml wody. W trakcie badania endoskopowego wykazano: aspirację (ślina, płyn), penetrację (puree, płyn), przedwczesne połykanie (puree, płyn), multipołknięcia (płyn, puree, pokarm stały) oraz zaleganie (ślina, płyn, puree, pokarm stały). W czasie wideofluroskopii największym problemem było zaburzenia fazy oralnej połykania: problemy z formowaniem bolusa, ruchy pompujące języka, zaleganie w przedsionku jamy ustnej, przedwczesne połykanie, opóźniony odruch połykowy. W trakcie gardłowej fazy połykania stwierdzono: zalegania w zachyłkach gruszkowatych i dołkach zajęzykowych, osłabioną elewację krtani, penetrację, aspirację oraz multipołknięcia. Wnioski: Badania instrumentalne pomagają w szczegółowej diagnostyce dysfagii u osób po operacjach onkologicznych. Są niezbędnym narzędziem w planowaniu procesu terapeutycznego, ustalenia wskazań do odpowiedniego sposobu odżywiania, co pozwala na optymalny proces gojenia po dużych zabiegach rekonstrukcyjnych w obrębie głowy i szyi.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2016, 5, 4; 22-28
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 43

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies