Manifestacja kliniczna chłoniaków złośliwych w regionie głowy i szyi

Wstęp: Chłoniaki złośliwe to nowotwory wywołane klonalnym rozrostem komórek limfoidalnych odpowiadających różnym stadiom zróżnicowania prawidłowych limfocytów. Klasyfikacja WHO w oparciu o kryteria genetyczno-immunohistochemiczne dzieli chłoniaki na ziarnicze i nieziarnicze, w każdej grupie wyróżniając liczne podtypy o odmiennym obrazie histologicznym i przebiegu klinicznym. Chłoniaki mogą występować w postaci węzłowej bądź pozawęzłowej. Stanowią one 3–5% wszystkich nowotworów złośliwych w Polsce i są na trzecim miejscu pod względem częstości występowania wśród nowotworów głowy i szyi. Liczba zachorowań na chłoniaki wzrasta o 3–4% na rok, czyniąc je jednymi z najczęstszych nowotworów złośliwych u młodych osób, stanowiących istotny przedmiot zainteresowania współczesnej onkologii. Cel pracy: Ocena obrazu klinicznego i procesu diagnostycznego u pacjentów z chłoniakami złośliwymi zlokalizowanymi w regionie głowy i szyi, a rozpoznanymi w Klinice Otolaryngologii i Laryngologii Onkologicznej Uniwersytetu Medycznego w Łodzi w latach 2013–2017. Materiał i metody: Trzydziestu pacjentów z chłoniakami złośliwymi, diagnozowanych w Klinice Otolaryngologii i Laryngologii Onkologicznej Uniwersytetu Medycznego w Łodzi w latach 2013–2016. Wyniki: W badanej grupie w 8 przypadkach rozpoznano chłoniaki węzłowe, a w pozostałych chłoniaki pozawęzłowe. U 29 pacjentów rozpoznano różne postacie chłoniaków typu B, u jednego – chłoniaka typu T. Najczęstszym objawem była limfadenopatia szyjna lub obecność guza na szyi, a inne dolegliwości były związane z lokalizacją narządową chłoniaków pozawęzłowych. Rozpoznanie stawiano na podstawie materiału pobranego w biopsji cienkoigłowej lub chirurgicznej guza szyi oraz materiału pooperacyjnego lub biopsyjnego w chłoniakach pozawęzłowych. Wnioski: W diagnostyce guzów głowy i szyi należy brać pod uwagę chłoniaki złośliwe. Ze względu na niecharakterystyczny obraz kliniczny oraz konieczność zastosowania panelu badań immunohistochemicznych chłoniaki w tej okolicy mogą stanowić poważny problem diagnostyczny. Rozpoznanie chłoniaków wymaga interdyscyplinarnej współpracy wielu specjalistów.