Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "state language" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów

Dostawca treści

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 35
Tytuł:
Нагласи на днешните български емигранти към родния език и родното образование
Attitudes of today’s Bulgarian emigrants to their native language and Bulgarian education abroad
Autorzy:
Исса, Катя
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/694467.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
questionnaire survey
language attitudes
priorities of the state language policy
Opis:
-
The attitudes of the numerous Bulgarian emigrants, scattered across the continents, to our language and to his use abroad are of particular importance for the Bulgarian state and language policy regarding emigration. The two questionnaires were conducted among the Bulgarian emigrant community in Sydney, Australia on one side and worldwide (where the answers came from) on the other side. In this report are commented the results of both questionnaires. Only those answers that reflect the attitudes of today’s emigrants to the use of their native Bulgarian language in daily communication and their willingness to participate in Bulgarian education abroad of their children are analyzed here. The characteristics of the attitudes of Bulgarian emigrants to their native language and Bulgarian education abroad are valuable in terms of the future work of Bulgarian linguistics and Bulgarian governmental institutions. Their main priority should be the delay of the process of forgetting the Bulgarian language from the generations.
Źródło:
Slavica Lodziensia; 2018, 2; 185-196
2544-1795
Pojawia się w:
Slavica Lodziensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Language, Religion, and Ethnicity-Making at Polish-language Schools in Lithuania
Autorzy:
Šliavaitė, Kristina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22858797.pdf
Data publikacji:
2023-03-20
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Socjologiczne
Tematy:
Lithuania
social integration
State language
minority language
schools with Polish language of
instruction
Catholic religion
Opis:
The focus of this paper is the perceived relation of language (Polish) and religion (Catholicism) to the Polish identity and whether and how these dimensions of identity are employed in interpreting processes of social integration and mobility in Lithuanian society by research participants at schools where Polish is the language of instruction. This paper argues that the native language (Polish) is seen as an important dimension of ethnic (Polish) identity while both majority (Lithuanian) and minority languages are seen as helpful instruments in the process of social inclusion and social mobility since they are perceived as dependent on the social context. Polish-language schools reaffirm the interrelation of the Catholic religion and the Polish identity in discursive and practical ways (via various cultural means). Nevertheless, religion, an essential dimension of Polish identity, does not come to the forefront when discussing social integration or mobility.
Źródło:
Polish Sociological Review; 2023, 221, 1; 127-144
1231-1413
2657-4276
Pojawia się w:
Polish Sociological Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
CONSTITUTIONAL VICES OF THE REPUBLIC OF MOLDOVA
Autorzy:
Nicu, Dan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/483829.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Wyższa Szkoła Biznesu i Przedsiębiorczości w Ostrowcu Świętokrzyskim
Tematy:
Article 11
Article 13
Article 78
The Constitution
Moldavian language
military assistance
national security
NATO
permanent neutrality
political crisis
president
Romanian language
state language
Opis:
The aim of this article is to deal with some constitutional issues in the Republic of Moldova, all of them being subject of a huge public interest and generating controversial debates among Moldavian politicians and into Moldavian society. The analyze particularly focuses on three important articles of the Constitution, 13, 78 and 11, counting for traditional public debates in the Moldavian society about the Moldavian language, the election of the president by direct vote and the statute of the permanent neutrality of the Republic of Moldova.
Źródło:
Ante Portas – Studia nad Bezpieczeństwem; 2017, 1(8) Moldova on the geopolitical map of Europe; 127-138
2353-6306
Pojawia się w:
Ante Portas – Studia nad Bezpieczeństwem
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polityka językowa w świetle dokumentów programowych ukraińskich partii politycznych
Language policy in the program documents of Ukrainian political parties
Autorzy:
Pietnoczka, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/40217554.pdf
Data publikacji:
2024-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Ukraina
język ukraiński
polityka językowa
partie polityczne
język państwowy
język rosyjski
dokumenty programowe
Ukraine
language policy
Russian language
Ukrainian language
political parties
state language
program documents
Opis:
This article presents the position of Ukrainian political parties on the issue of language policy during the period of independence. In particular, it was important to show the position taken by individual political parties towards the status of the Russian language, as well as the need to ensure the functioning of the Ukrainian language in all spheres of social life and in the territory of the entire state. A number of program documents were analyzed, in particular, the programs of political parties and the electoral programs of parties and electoral coalitions with which they competed in subsequent elections to the Verkhovna Rada. The focus was on those political parties that individually managed to overcome the electoral threshold at least once during the parliamentary elections held at the time of independence, or played a leading role in the electoral coalitions formed, as was the case, for example, with the People’s Union “Our Ukraine” which was the key political force in the pro-presidential electoral coalitions formed for the 2006 and 2007 elections. The position of the various political forces on the language issue was discussed after first dividing them into left-wing, centrist and center-left parties, as well as right-wing and center-right parties.
W artykule przybliżone zostało stanowisko ukraińskich partii politycznych wobec kwestii polityki językowej w okresie niepodległości. W szczególności istotne było ukazanie zajmowanej pozycji przez poszczególne ugrupowania polityczne wobec statusu języka rosyjskiego, jak również potrzeby zapewnienia funkcjonowania języka ukraińskiego we wszystkich sferach życia społecznego oraz na terytorium całego państwa. Analizie poddanych zostało szereg dokumentów programowych, w szczególności programów partii politycznych oraz programów wyborczych partii i koalicji wyborczych, z którymi rywalizowały one w poszczególnych elekcjach do Rady Najwyższej Ukrainy. W centrum uwagi znalazły się te partie polityczne, które co najmniej jednokrotnie zdołały indywidualnie pokonać próg wyborczy podczas elekcji parlamentarnych przeprowadzanych w okresie niepodległości lub też odgrywały wiodącą rolę w tworzonych koalicjach wyborczych, jak miało to miejsce np. w przypadku Związku Ludowego „Nasza Ukraina”, będącego kluczową siłą polityczną proprezydenckich koalicji wyborczych tworzonych z myślą o elekcji w 2006 i 2007 r. Przybliżenie stanowiska poszczególnych sił politycznych wobec kwestii językowej nastąpiło po uprzednim dokonaniu ich podziału na partie lewicowe, centrowe i centrolewicowe oraz prawicowe i centroprawicowe.
Źródło:
Nowa Polityka Wschodnia; 2024, 2(41); 161-188
2084-3291
Pojawia się w:
Nowa Polityka Wschodnia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Instytucja ombudsmana języka państwowego na Ukrainie: uwarunkowania, podstawy prawne, działalność
Autorzy:
Gergało-Dąbek, Nadia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2053913.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
language ombudsman
Ukrainian as the state language
language policy of Ukraine
językowy ombudsman
język ukraiński jako państwowy
polityka językowa Ukrainy
языковой омбудсмен
украинский язык как государственный
языковая политика Украины
Opis:
Po trzydziestu latach od odzyskania przez Ukrainę niepodległości w wielu dziedzinach życia społecznego język ukraiński jako język państwowy nadal jest ignorowany, eliminowany lub marginalizowany. Umocowanie w Konstytucji Ukrainy z 1996 roku państwowego statusu dla tego języka nie zapewniło mu de facto takiej funkcji z uwagi na postkolonialną dominację języka rosyjskiego, poradziecką spuściznę w postaci nieprzestrzegania prawa i bezkarność w łamaniu przepisów. Aneksja Krymu i agresja rosyjska na wschodzie Ukrainy pod pretekstem obrony rosyjskojęzycznej ludności uświadomiły elitom władzy i obywatelom Ukrainy znaczenie kwestii językowej dla bezpieczeństwa państwa i uwarunkowały potrzebę instytucjonalno-prawnej ochrony języka ukraińskiego jako państwowego. Powołanie instytucji ombudsmana języka państwowego stało się nowym elementem w systemie prawnym Ukrainy. Działalność ombudsmana w zakresie kontroli używania języka państwowego, jego ochrony, funkcjonowania i rozwoju jest skutecznym instrumentem realizacji polityki językowej państwa. Ochrona prawna języka ukraińskiego jako państwowego i powołanie instytucji ombudsmana językowego jest pozytywnie odbierana przez większość społeczeństwa ukraińskiego. Krytyka ze strony środowisk prorosyjskich i władz Rosji pokazuje, jak ważną rolę odgrywa kwestia językowa w wojnie hybrydowej z Rosją.
Thirty years after Ukraine regained independence, in many areas of social life, Ukrainian as the state language is still ignored, eliminated or marginalized. The state status for this language in the Ukrainian Constitution of 1996 did not grant it such a function due to the post-colonial domination of the Russian language, the post-Soviet legacy of non-compliance with the law and impunity in breaking the law. The annexation of Crimea and Russian aggression in eastern Ukraine, under the pretext of defending the Russian-speaking population, made the ruling elite and Ukrainian citizens aware of the importance of the language issue for state security and conditioned the need for institutional and legal protection of the Ukrainian language as a state language. The establishment of the institution of the ombudsman of the state language has become a new element in the legal system of Ukraine. The ombudsman's activity in the field of controlling the use of the state language, its protection, functioning and development is an effective instrument for the implementation of the state's language policy. The legal protection of the Ukrainian language as a state language and the establishment of the institution of the linguistic ombudsman is received positively by the majority of Ukrainian society. Criticism from pro-Russian circles and the Russian government shows how important role the language issue plays in the hybrid war with Russia.
Спустя 30 лет после восстановления независимости Украины во многих сферах общественной жизни украинский как государственный язык по-прежнему игнорируется, искореняется или маргинализируется. Тот факт, что этому языку был присвоен статус государственного в Конституции Украины 1996 года, не наделил его defactoтакой функцией из-за постколониального господства русского языка, постсоветского наследия несоблюдения законов и безнаказанности за правонарушения. Аннексия Крыма и российская агрессия на востоке Украины под предлогом защиты русскоязычного населения вынудили правящую элиту и граждан Украины осознать важность языковой проблемы для государственной безопасности и обусловили необходимость институциональной и правовой защиты украинского языка как государственного. Создание института омбудсмена государственного языка стало новым элементом правовой системы Украины. Деятельность омбудсмена в области контроля использования государственного языка, его защиты, функционирования и развития является эффективным инструментом реализации языковой политики государства. Правовая защита украинского языка как государственного и создание института языкового омбудсмена положительно воспринимается большинством украинского общества. Критика со стороны пророссийских кругов и российских властей показывает важность языкового вопроса в гибридной войне с Россией.
Źródło:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2021, 7, 1; 119-140
2450-4866
Pojawia się w:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
ДОСЛІДЖЕННЯ ВІТАЛЬНОСТІ МАЛОПОШИРЕНИХ МОВ УКРАЇНИ: ДОСВІД І ПЕРСПЕКТИВИ
BADANIE ŻYWOTNOŚCI MAŁO POWSZECHNYCH JĘZYKÓW UKRAINY: DOŚWIADCZENIA I PERSPEKTYWY
RESEARCHING OF VITALITY OF LESSER-USED LANGUAGES OF UKRAINE: EXPERIENCE AND PROSPECTIVES
Autorzy:
Andrijenko, Lilija
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1601701.pdf
Data publikacji:
2021-09-13
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
języki Ukrainy
język państwowy
język zagrożony
wielojęzyczność
dwujęzyczność
diglossia
sytuacja językowa
polityka językowa
planowanie językowe
żywotność języka
wspólnoty etniczno-narodowe
languages of Ukraine
state language
endangered language
multilingualism
bilingualism
language situation
language policy
language planning
language vitality
ethnic
ethnic and national communities
Opis:
This study summarizes the achievements of Ukrainian sociolinguistics at the turn of the 21st century in the field of studying the languages of national minorities in Ukraine. The relevance of the study lies in the influence of the new worldview paradigm. Its goal is to preserve and protect humanity’s unique cultural heritage, which is under threat of reduction or destruction. The topicality of sociolinguistic studies of the languages of national minorities is also associated with the changing socio-political context in post-Soviet countries, especially in Ukraine. Consequently, there is a need for sociolinguistic monitoring of the linguistic situation, as well as for studying the conditions and mechanisms of linguistic behavior of minorities in bilingual and multilingual regions. It is also important to develop practical recommendations on the balance of linguistic rights and cultural needs of Ukrainian ethnolinguistic communities. The study is presented as part of the research project entitled “Practices of language protection of the European linguistic and cultural space and the prospects for language policy in Ukraine” (2019–2023). The method of diachronic description allows us to trace the evolution of research ideas and the changes in methodological premises regarding the problems of language evolution in Ukraine from the times of the USSR to the present day.
Niniejsze badanie podsumowuje osiągnięcia ukraińskiej socjolingwistyki przełomu XX i XXI wieku w zakresie studiów nad językami mniejszości narodowych w Ukrainie. Aktualność owego badania wynika z oddziaływania nowego paradygmatu światopoglądowego, którego prymarną funkcją jest świadomość ekologiczna. Jej celem jest zachowanie i ochrona unikalnego dziedzictwa kulturowego ludzkości, któremu zagraża niwelacja lub zagłada. Tak duże zainteresowanie kwestią języków mniejszości narodowych jest związane również ze zmieniającym się kontekstem społeczno-politycznym w krajach postradzieckich, zwłaszcza w Ukrainie. Dlatego też istnieje pilna potrzeba socjolingwistycznego monitorowania sytuacji językowej, a także badania warunków oraz mechanizmów zachowania języków mniejszościowych w regionach dwujęzycznych i wielojęzycznych. Ważne jest również opracowanie praktycznych zaleceń dotyczących równoważenia praw językowych oraz potrzeb kulturowych społeczności etnolingwistycznych Ukrainy. Badanie zostało przeprowadzone w ramach projektu naukowego „Praktyki ochrony językowej europejskiego obszaru językowo-kulturowego oraz perspektywy polityki językowej na Ukrainie” (2019–2023).Stosowana w badaniu metoda opisu diachronicznego pozwala śledzić ewolucję poglądów badawczych,a także zmiany w metodycznych założeniach dotyczących problemów konstrukcji języka w Ukrainie od czasów ZSRR po dziś dzień.
Źródło:
Studia Ukrainica Posnaniensia; 2021, 9, 1; 11-20
2300-4754
Pojawia się w:
Studia Ukrainica Posnaniensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Narodowość i język w monarchii austro-węgierskiej
Autorzy:
Forst-Battaglia, Jakub
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/687211.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Austro-Hungarian Monarchy, multinational state, language policy
monarchia austro-węgierska, państwo wielonarodowe, polityka językowa, polityka narodowościowa
Австро-Венгерская монархия, многонациональное государство, языковая политика, национальная политика
Opis:
Before the First World War, the Austro-Hungarian Monarchy was one of the largest European countries inhabited by a dozen of ethnic groups who spoke several languages. A language issue was one of the challenges for the Monarchy after the “national awakening“ under the influence of the Spring of Nations and changes in society. For a long time, political thinkers of different nationalities discussed various proposals to the Monarchy reform so as it would save its unity and satisfy everyone. Maintaining of this heterogeneous entity by creating a certain balance of forces, taking into account the aspirations of different language groups, was very difficult. In the “Austrian“ part of the Monarchy, reigns were based on a pluralistic ethnic policy, strengthening rather than weakening political stability. In the “Hungarian“ part, despite the preached rules of far-reaching tolerance, in fear of majorization by the Slavic and Romanian elements, “Magyarization“ was carried out, which pushed the role of regional languages to the significance of local dialects. Wrong language and nationality policy carried out by Hungary resulted in the loss of two-thirds of its territory. However, with all its disadvantages, the Monarchy was the first model of a wider “European home“ in the modern times. Old Austria can be an example of both right and wrong attempts of approaching social, ethnic or religious problems and is an inexhaustible material for scientific research.
Przed I wojną światową monarchia austro-węgierska była jednym z największych państw Europy, które zamieszkiwało kilkanaście grup etnicznych i w którym posługiwano się kilkoma językami. Jednym z wyzwań dla niej po „obudzeniu narodowym” pod wpływem Wiosny Ludów i zmianach w społeczeństwie była kwestia językowa. Przez długi czas myśliciele polityczni różnych narodowości występowali z rozmaitymi propozycjami zreformowania monarchii, aby utrzymać ją w całości i zadowolić wszystkich. Utrzymanie tego heterogenicznego tworu przez wytworzenie pewnej równowagi sił z uwzględnieniem aspiracji różnych grup językowych było bardzo trudne. W części „austriackiej” monarchii rządy były oparte na pluralistycznej polityce etnicznej, wzmacniającej, a nie osłabiającej stabilność polityczną. W części „węgierskiej”, pomimo głoszonych zasad daleko posuniętej tolerancji, w obawie przed majoryzacją przez elementy słowiańskie i rumuńskie prowadzono „madziaryzację”, która spychała rolę języków regionalnych do znaczenia lokalnych narzeczy. Błędną politykę językową i narodowościową Węgry przypłaciły utratą dwóch trzecich swojej powierzchni. Jakkolwiek przy wszystkich swych wadach monarchia stanowiła jednak pierwszy model szerszego „domu europejskiego” w czasach nowożytnych. Stara Austria może być przykładem zarówno słusznych, jak i błędnych prób podejścia do rozwiązywania problemów społecznych, etnicznych czy wyznaniowych oraz stanowi niewyczerpalny materiał do badań naukowych.
До Первой мировой войны Австро-Венгерская монархия была одним из крупнейших государств Европы, где проживали около дюжины этнических групп и в котором говорили на нескольких языках. Одной из проблем Монархии после «национального пробуждения» под влиянием Весны наций и изменений в обществе была языковая проблема. В течение длительного времени политические мыслители разных национальностей выдвигали различные предложения по реформированию Монархии, поддержанию ее целостности и удовлетворению всех заинтересованных групп. Поддержание этого гетерогенного образования путем создания определенного баланса сил с учетом устремлений различных языковых групп было очень сложным. В «австрийской» части Монархии управление государством было основано на плюралистической этнической политике, укреплении, а не ослаблении политической стабильности. В «венгерской» части, несмотря на декларации о далеко идущей толерантности, в страхе перед мажоризацией славянскими и румынскими элементами, была проведена «мадяризация», которая свела роль региональных языков к значению локальных наречий. Ошибочная языковая и национальная политика стоила потери двух третей ее территории. Однако со всеми своими недостатками, Монархия была первой моделью более широкого «европейского дома» в наше время. Старая Австрия может служить примером как правильных, так и неправильных попыток приблизиться к решению социальных, этнических или религиозных проблем и является неисчерпаемым материалом для научных исследований.
Źródło:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2017, 3, 2
2450-4866
Pojawia się w:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Migration policy and national minorities in the Republic of Lithuania: lessons for Ukraine
Polityka migracyjna i mniejszości narodowe w Republice Litewskiej: lekcje dla Ukrainy
Autorzy:
Shulga, Taisiya
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1912341.pdf
Data publikacji:
2020-06-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
The Republic of Lithuania
migration policy
the EU migration crisis
national minorities
immigration
state language development
Republika Litewska
polityka migracyjna
kryzys migracyjny UE
mniejszości narodowe
imigracja
rozwój języka państwowego
Opis:
The purpose of the article is to determine the factors that influenced the process of the development and implementation of Lithuania’s foreign and domestic policies in the field of migration within the framework of the EU rules (dispositive and imperative) and identify those factors that may have a similar effect on the stability of migration processes in Ukraine with regard to its accession to the EU. The task is to determine the problems (negative preconditions and consequences) of the migration sector based on the analysis of more than a decade of experience of Lithuania as an EU member and the influence of the latest European crisis. Lithuania’s strategies with regard to the following issues are relevant to Ukraine’s European integration aspirations: the migration crisis in the EU, in terms of overcoming it through a “relocation plan;” and the integration of the national minorities of Lithuania, including the Roma minority, into the country’s civil society. Furthermore, some of Lithuania’s efforts actively support Ukraine’s European integration aspirations, such as the attempt to model how current problems can be predicted and resolved by Ukraine if it acquires EU membership, on the basis of Lithuania’s experience, which has relevance for Ukraine due to the fact that Lithuania and Ukraine – along Poland and other countries – inherited the Soviet system of government, and because of their similar mentality and current bilateral relations. After the Ukrainian crisis in 2014, and the subsequent EU migration crisis in 2015, Lithuania reviewed its national policy priorities taking into account that its state boundary is the part of the EU boundary, without any “buffer zone.”
Celem artykułu jest określenie czynników, które wpłynęły na proces opracowywania i realizacji litewskiej polityki zagranicznej i krajowej w zakresie migracji w ramach przepisów UE (dyspozycyjnych i imperatywnych) oraz wskazanie tych czynników, które mogą mieć podobny wpływ na stabilność procesów migracyjnych na Ukrainie w związku z jej przystąpieniem do UE. Zadanie polega na określeniu problemów (negatywnych uwarunkowań i konsekwencji) sektora migracji w oparciu o analizę ponad dekady doświadczeń Litwy jako członka UE oraz wpływu ostatniego kryzysu europejskiego. Strategie Litwy w odniesieniu do następujących zagadnień są istotne dla aspiracji Ukrainy w zakresie integracji europejskiej: kryzys migracyjny w UE, w zakresie przezwyciężenia go poprzez „plan relokacji”; oraz integracja mniejszości narodowych Litwy, w tym mniejszości romskiej, ze społeczeństwem obywatelskim kraju. Ponadto, niektóre wysiłki Litwy aktywnie wspierają aspiracje Ukrainy w zakresie integracji europejskiej, takie jak próba modelowania, w jaki sposób Ukraina może przewidywać i rozwiązywać bieżące problemy w przypadku uzyskania członkostwa w UE, na podstawie doświadczeń Litwy, co ma znaczenie dla Ukrainy ze względu na fakt, że Litwa i Ukraina – wraz z Polską i innymi krajami – odziedziczyły sowiecki system rządów, a także ze względu na ich podobną mentalność i obecne stosunki dwustronne. Po kryzysie ukraińskim w 2014 roku, a następnie kryzysie migracyjnym UE w 2015 roku, Litwa zrewidowała swoje priorytety polityki krajowej, biorąc pod uwagę, że jej granica państwowa jest częścią granicy UE, bez żadnej „strefy buforowej”.
Źródło:
Przegląd Politologiczny; 2020, 2; 45-57
1426-8876
Pojawia się w:
Przegląd Politologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
ДЕРЖАВНА МОВА ЯК ФАКТОР ЄДНАННЯ В УМОВАХ ЗБЕРЕЖЕННЯ МУЛЬТИЛІНГВАЛЬНОГО РОЗМАЇТТЯ СУЧАСНОЇ УКРАЇНИ
STATE LANGUAGE AS A CONSOLIDATING FACTOR IN VIEW OF THE PRESERVATION OF THE MULTILINGUAL DIVERSITY IN MODERN UKRAINE
Autorzy:
ШУМИЦЬКА, ГАЛИНА
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1041624.pdf
Data publikacji:
2020-06-30
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
lingual situation
lingual question
state language
manipulative strategies
national communities
deep and formalized interviews
sytuacja językowa
kwestia językowa
język urzędowy
język państwowy
język narodowy
strategie manipulacyjne
wspólnoty narodowe
wywiady dogłębne i sformalizowane
Opis:
Artykuł poświęcony jest oglądowi sytuacji językowej na Ukrainie, w szczególności na Zakarpaciu, w okresie jednego roku, tj. od wprowadzenia nowej ustawy o edukacji (wrzesień 2017) do przyjęcia projektu ustawy o funkcjonowaniu języka ukraińskiego jako państwowego (październik 2018). Stan języka ukraińskiego jako języka państwowego zbadano w kontekście wydarzeń społeczno-politycznych w kraju i na świecie. Na podstawie analiz, jak również przeprowadzonych w tym okresie wielu dogłębnych i sformalizowanych wywiadów z różnymi kategoriami respondentów możliwe jest zbadanie procesu wyboru języka, zwłaszcza języka edukacji, z uwzględnieniem rozwoju kulturalno-politycznego współczesnego społeczeństwa ukraińskiego w jego najbardziej wysuniętej na zachód części — Zakarpaciu.
The article presents an overview of the lingual situation in Ukraine, in the Transcarpathian region in particular, within the time span of a year since the law On education (September 2017) was ratified till the adoption of the draft of the law whose aim is to ensure functioning of Ukrainian as the state language. The status of Ukrainian as a state language is considered in the closest connection with socio-political phenomena in the country and the whole world. The analysis of deep and formalized interviews with different categories of respondents conducted during this period sheds light on the process of language selection in the field of education, in particular as a sign of cultural and political development of contemporary Ukrainian society in its westernmost part — Transcarpathia.
Źródło:
Studia Ukrainica Posnaniensia; 2020, 8, 1; 189-199
2300-4754
Pojawia się w:
Studia Ukrainica Posnaniensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Treaty of Trianon as a Source of Instability in the Central-Eastern Europe (Part 3)
Тріанонський мирний договір – джерело нестабільності у Центрально-Східній Європі (Частина 3)
Autorzy:
Держалюк, M.C.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22676582.pdf
Data publikacji:
2021-06-10
Wydawca:
National Academy of Sciences of Ukraine. Institute of World History
Tematy:
Тріанонський мирний договір
титульна нація і меншина
міжетнічні проблеми
закордонні угорці
подвійне громадянство
автономія
мова освіти меншин
роль державної мови
Trianon Peace Treaty
titular nation and minority
interethnic problems
foreign Hungarians
dual citizenship
autonomy
language of education of minorities
the role of the state language
Opis:
У статті мовиться про те, що Тріанонський мирний договір від 4 червня 1920 р. між країнами Антанти та Угорщиною за наслідками Першої світової війни виявився, як і усі інші шість договорів Версальської системи, переважно несправедливим. У насильницький спосіб територія Угорщини зменшилася на 2/3-х, чисельність населення скоротилася у 2,7 рази, третина угорського етносу перейшла до складу сусідніх держав. Наголошується, що упродовж 1920-2020 рр. в Угорщині не було владних політичних сил різних спрямувань і течій, які визнавали б Тріанонський мирний договір справедливим. Водночас, правлячі політичні еліти сусідніх з Угорщиною держав вважали і вважають умови Тріанона справедливими. Такі протилежні оцінки наслідків Версалю породжували антагонізм, унеможливлювали досягнення компромісу між країнами Центрально-Східної Європи. Звертається увага на те, що у часи домінування у Європі коаліції країн на чолі з Німеччиною Версальські мирні договори, зокрема й Тріанонський, були демонтовані, запроваджувався новий порядок, у якому активну роль відіграли опоненти Версаля – Німеччина, Італія, Японія, СРСР, Угорщина, Болгарія. Зазначається, що переможці Другої світової війни відновили кордони країн-союзниць Німеччини у Європі, згідно з власними геополітичними інтересами, що на 70% відповідали кордонам, встановленим Антантою після Першої світової війни. Паризьким мирним договором від 10 лютого 1947 р. над Угорщиною було поновлено тріанонські кордони. СРСР, Велика Британія, Франція і США діяли з гегемоністських позицій, керувалися правом переможця і багато в чому нав’язали переможеним країнам дискредитовані умови Версальської системи, не зробили належних висновків і не вибудували міжнародні відносини на наближених до справедливості принципах, а зберегли відповідними договорами ускладнені територіальні суперечності минулого. Вказується, що загроза асиміляції і зникнення закордонних угорців – одна з головних причин активізації сучасної Угорщини. Заходи для подолання синдрому розчленованості угорської нації у Центрально-Східній Європі, що триває уже століття, дають незначні результати; темпи скорочення чисельності угорців у сусідніх державах упродовж останнього століття є найбільшими, тому Будапешт вважає, що немає часу для зволікання із запровадженням автономії для закордонних угорців, бо через наступні 25 років сама потреба в ній відпаде через їх зникнення. Підкреслюється, що рівень забезпечення прав угорської меншини Закарпаття особливо позначається на взаєминах Угорщини з Україною. Оздоровлення відносин між Угорщиною та Україною має мінімальні шанси, оскільки позиції сторін щодо порядку застосування освітнього та мовного законів в Закарпатті не співпадають. Враховуючи рішучу активність Угорщини та угорських закордонних спільнот у 2020 р. (століття підписання Тріанонського мирного договору 4 червня 1920 р.), зроблено висновки, що дана проблема не тільки не втратить актуальності, а й значно посилиться.
The article notes that the Trianon Peace Treaty of June 4, 1920 between the Entente countries and Hungary, as a result of the First World War, turned out to be, like all the other six treaties of the Versailles system, mostly unfair. Forcibly the territory of Hungary decreased by 2/3, the population decreased 2,7 times, a third of the Hungarian ethnic group became part of neighboring states. It is noted that during 1920-2020. In Hungary, there were no powerful political forces of various trends and trends that would recognize the Trianon Peace Treaty as just. At the same time, the ruling political elites of the neighboring states of Hungary considered and still consider the conditions of the Trianon fair. Such opposite assessments of the consequences of Versailles engendered antagonism, making it impossible to reach a compromise between the countries of Central-Eastern Europe. Attention is drawn to the fact that during the domination in Europe of the coalition of countries led by Germany of the Versailles Peace Treaty, including the Trianon, were dismantled, a new order was introduced, in which opponents of Versailles – Germany, Italy, Japan, the USSR, Hungary, Bulgaria. played an active role. It is noted that the winners of the World War ІІ restored the borders of the countries of Germany’s allies in Europe, in accordance with their own geopolitical interests, which corresponded by 70% to the borders established by the Entente after the World War І. The Trianon borders were restored over Hungary by the Paris Peace Treaty of February 10, 1947. The USSR, Great Britain, France and the United States acted from a hegemonic position, were guided by the right of the winner and in many respects imposed on the defeated countries the conditions of the Versailles system were discredited, did not draw proper conclusions and did not build international relations on principles close to justice, but preserved the complicated territorial contradictions of the past with the corresponding treaties. It is indicated that the threat of assimilation and disappearance of foreign Hungarians is one of the main reasons for the revitalization of modern Hungary. Measures to overcome the syndrome of the dismemberment of the Hungarian nation in Central-Eastern Europe have been going on for centuries with little results; The rate of decline in the number of Hungarians in neighboring states over the past century is the highest, so Budapest believes that there is no time to delay the introduction of autonomy for foreign Hungarians, because in the next 25 years the very need for it will disappear through their disappearance. It is emphasized that the level of ensuring the rights of the Hungarian minority in Transcarpathia especially affects the relationship of Hungary with Ukraine. The improvement of relations between Hungary and Ukraine has minimal chances, since the positions of the parties on the procedure for the application of educational and language laws in Transcarpathia do not coincide. Taking into account the decisive activity of Hungary and the Hungarian foreign communities in 2020 (the century of the signing of the Trianon Peace Treaty on June 4, 1920), it is concluded that this problem will not lose its relevance, but will significantly increase.
Źródło:
Проблеми всесвітньої історії; 2021, 14; 26-106
2707-6776
Pojawia się w:
Проблеми всесвітньої історії
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Тріанонський Мирний Договір – Джерело Нестабільності У Центрально-східній Європі (частина 1)
The Treaty of Trianon as a Source of Instability in the Central-Eastern Europe (Part 1)
Autorzy:
Derzhaliuk, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1070501.pdf
Data publikacji:
2020-09-29
Wydawca:
National Academy of Sciences of Ukraine. Institute of World History
Tematy:
trianon peace treaty
titular nation and minority
interethnic problems
dual citizenship
autonomy
language of education of minorities
the role of the state language
foreign Hungarians
тріанонський мирний договір
титульна нація і меншина
міжетнічні проблеми
закордонні угорці
подвійне громадянство
автономія
мова освіти меншин
роль державної мови
Opis:
The article notes that the Trianon Peace Treaty of June 4, 1920 between the Entente countries and Hungary, as a result of the First World War, turned out to be, like all the other six treaties of the Versailles system, mostly unfair. In the forcibly the territory of Hungary decreased by 2/3, the population decreased 2,7 times, a third of the Hungarian ethnic group became part of neighboring states. It is noted that during 1920-2020. In Hungary, there were no powerful political forces of various trends and trends that would recognize the Trianon Peace Treaty as just. At the same time, the ruling political elites of the neighboring states of Hungary considered and still consider the conditions of the Trianon fair. Such opposite assessments of the consequences of Versailles engendered antagonism, making it impossible to reach a compromise between the countries of Central-Eastern Europe. Attention is drawn to the fact that during the domination in Europe of the coalition of countries led by Germany of the Versailles Peace Treaty, including the Trianon, were dismantled, a new order was introduced, in which opponents of Versailles – Germany, Italy, Japan, the USSR, played an active role. Hungary, Bulgaria. It is noted that the winners of the World War ІІ restored the borders of the countries of Germany’s allies in Europe, in accordance with their own geopolitical interests, which corresponded by 70% to the borders established by the Entente after the World War І. The Trianon borders were restored over Hungary by the Paris Peace Treaty of February 10, 1947. The USSR, Great Britain, France and the United States acted from a hegemonic position, were guided by the right of the winner and in many respects imposed on the defeated countries the conditions of the Versailles system were discredited, did not draw proper conclusions and did not build international relations on principles close to justice, but preserved the complicated territorial contradictions of the past with the corresponding treaties. It is indicated that the threat of assimilation and disappearance of foreign Hungarians is one of the main reasons for the revitalization of modern Hungary. Measures to overcome the syndrome of the dismemberment of the Hungarian nation in Central-Eastern Europe have been going on for centuries with little results; The rate of decline in the number of Hungarians in neighboring states over the past century is the highest, so Budapest believes that there is no time to delay the introduction of autonomy for foreign Hungarians, because in the next 25 years the very need for it will disappear through their disappearance. It is emphasized that the level of ensuring the rights of the Hungarian minority in Transcarpathia especially affects the relationship of Hungary with Ukraine. The improvement of relations between Hungary and Ukraine has minimal chances, since the positions of the parties on the procedure for the application of educational and language laws in Transcarpathia do not coincide. Taking into account the decisive activity of Hungary and the Hungarian foreign communities in 2020 (the century of the signing of the Trianon Peace Treaty on June 4, 1920), it is concluded that this problem will not only not lose its relevance, but will significantly increase.
У статті зазначається, що Тріанонський мирний договір від 4 червня 1920 р. між країнами Антанти та Угорщиною за наслідками Першої світової війни виявився, як і усі інші шість договорів Версальської системи, переважно несправедливим. У насильницький спосіб територія Угорщини зменшилася на 2/3-х, чисельність населення скоротилася у 2,7 рази, третина угорського етносу перейшла до складу сусідніх держав. Наголошується, що упродовж 1920-2020 рр. в Угорщині не було владних політичних сил різних спрямувань і течій, які визнавали б Тріанонський мирний договір справедливим. Одночасно, правлячі політичні еліти сусідніх з Угорщиною держав вважали і вважають умови Тріанона справедливими. Такі протилежні оцінки наслідків Версалю породжували антагонізм, унеможливлювали досягнення компромісу між країнами Центрально-Східної Європи. Звертається увага на те, що у часи домінування у Європі коаліції країн на чолі з Німеччиною Версальські мирні договори, у тому числі й Тріанонський, були демонтовані, запроваджувався новий порядок, у якому активну роль відіграли опоненти Версаля – Німеччина, Італія, Японія, СРСР, Угорщина, Болгарія. Зазначається, що переможці Другої світової війни відновили кордони країн союзниць Німеччини у Європі, згідно з власними геополітичними інтересами, що на 70% відповідали кордонам, встановленим Антантою після Першої світової війни. Паризьким мирним договором від 10 лютого 1947 р. над Угорщиною було поновлено тріанонські кордони. СРСР, Велика Британія, Франція і США діяли з гегемоністських позицій, керувалися правом переможця і багато в чому нав’язали переможеним країнам дискредитовані умови Версальської системи, не зробили належних висновків і не вибудували міжнародні відносини на наближених до справедливості принципах, а зберегли відповідними договорами ускладнені територіальні суперечності минулого. Вказується, що загроза асиміляції і зникнення закордонних угорців – одна з головних причин активізації сучасної Угорщини. Заходи для подолання синдрому розчленованості угорської нації у Центрально-Східній Європі, що триває уже століття, дають незначні результати; темпи скорочення чисельності угорців у сусідніх державах упродовж останнього століття є найбільшими, тому Будапештом вважається, що немає часу для зволікання із запровадженням автономії для закордонних угорців, бо через наступні 25 років сама потреба в ній відпаде через їх зникнення. Підкреслюється, що рівень забезпечення прав угорської меншини Закарпаття особливо позначається на взаєминах Угорщини з Україною. Оздоровлення відносин між Угорщиною та Україною має мінімальні шанси, оскільки позиції сторін щодо порядку застосування освітнього та мовного законів в Закарпатті не співпадають. Враховуючи рішучу активність Угорщини та угорських закордонних спільнот у 2020 р. (століття підписання Тріанонського мирного договору 4 червня 1920 р.), зроблено висновки, що дана проблема не тільки не втратить актуальності, а й значно посилиться.
Źródło:
Проблеми всесвітньої історії; 2020, 12; 118-151
2707-6776
Pojawia się w:
Проблеми всесвітньої історії
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Тріанонський мирний договір – джерело нестабільності у Центрально-Східній Європі (Частина 2)
The Treaty of Trianon as a Source of Instability in the Central-Eastern Europe (Part 2)
Autorzy:
Держалюк, M.C.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22676563.pdf
Data publikacji:
2021-03-18
Wydawca:
National Academy of Sciences of Ukraine. Institute of World History
Tematy:
Тріанонський мирний договір
титульна нація і меншина
міжетнічні проблеми
закордонні угорці
подвійне громадянство
автономія
мова освіти меншин
роль державної мови
Trianon Peace Treaty
titular nation and minority
interethnic problems
foreign Hungarians
dual citizenship
autonomy
language of education of minorities
the role of the state language
Opis:
У статті мовиться про те, що Тріанонський мирний договір від 4 червня 1920 р. між країнами Антанти та Угорщиною за наслідками Першої світової війни виявився, як і усі інші шість договорів Версальської системи, переважно несправедливим. У насильницький спосіб територія Угорщини зменшилася на 2/3-х, чисельність населення скоротилася у 2,7 рази, третина угорського етносу перейшла до складу сусідніх держав. Наголошується, що упродовж 1920-2020 рр. в Угорщині не було владних політичних сил різних спрямувань і течій, які визнавали б Тріанонський мирний договір справедливим. Водночас, правлячі політичні еліти сусідніх з Угорщиною держав вважали і вважають умови Тріанона справедливими. Такі протилежні оцінки наслідків Версалю породжували антагонізм, унеможливлювали досягнення компромісу між країнами Центрально-Східної Європи. Звертається увага на те, що у часи домінування у Європі коаліції країн на чолі з Німеччиною Версальські мирні договори, зокрема й Тріанонський, були демонтовані, запроваджувався новий порядок, у якому активну роль відіграли опоненти Версаля – Німеччина, Італія, Японія, СРСР, Угорщина, Болгарія. Зазначається, що переможці Другої світової війни відновили кордони країн-союзниць Німеччини у Європі, згідно з власними геополітичними інтересами, що на 70% відповідали кордонам, встановленим Антантою після Першої світової війни. Паризьким мирним договором від 10 лютого 1947 р. над Угорщиною було поновлено тріанонські кордони. СРСР, Велика Британія, Франція і США діяли з гегемоністських позицій, керувалися правом переможця і багато в чому нав’язали переможеним країнам дискредитовані умови Версальської системи, не зробили належних висновків і не вибудували міжнародні відносини на наближених до справедливості принципах, а зберегли відповідними договорами ускладнені територіальні суперечності минулого. Вказується, що загроза асиміляції і зникнення закордонних угорців – одна з головних причин активізації сучасної Угорщини. Заходи для подолання синдрому розчленованості угорської нації у Центрально-Східній Європі, що триває уже століття, дають незначні результати; темпи скорочення чисельності угорців у сусідніх державах упродовж останнього століття є найбільшими, тому Будапешт вважає, що немає часу для зволікання із запровадженням автономії для закордонних угорців, бо через наступні 25 років сама потреба в ній відпаде через їх зникнення. Підкреслюється, що рівень забезпечення прав угорської меншини Закарпаття особливо позначається на взаєминах Угорщини з Україною. Оздоровлення відносин між Угорщиною та Україною має мінімальні шанси, оскільки позиції сторін щодо порядку застосування освітнього та мовного законів в Закарпатті не співпадають. Враховуючи рішучу активність Угорщини та угорських закордонних спільнот у 2020 р. (століття підписання Тріанонського мирного договору 4 червня 1920 р.), зроблено висновки, що дана проблема не тільки не втратить актуальності, а й значно посилиться.
The article notes that the Trianon Peace Treaty of June 4, 1920 between the Entente countries and Hungary, as a result of the First World War, turned out to be, like all the other six treaties of the Versailles system, mostly unfair. Forcibly the territory of Hungary decreased by 2/3, the population decreased 2,7 times, a third of the Hungarian ethnic group became part of neighboring states. It is noted that during 1920-2020. In Hungary, there were no powerful political forces of various trends and trends that would recognize the Trianon Peace Treaty as just. At the same time, the ruling political elites of the neighboring states of Hungary considered and still consider the conditions of the Trianon fair. Such opposite assessments of the consequences of Versailles engendered antagonism, making it impossible to reach a compromise between the countries of Central-Eastern Europe. Attention is drawn to the fact that during the domination in Europe of the coalition of countries led by Germany of the Versailles Peace Treaty, including the Trianon, were dismantled, a new order was introduced, in which opponents of Versailles – Germany, Italy, Japan, the USSR, Hungary, Bulgaria. played an active role It is noted that the winners of the World War ІІ restored the borders of the countries of Germany’s allies in Europe, in accordance with their own geopolitical interests, which corresponded by 70% to the borders established by the Entente after the World War І. The Trianon borders were restored over Hungary by the Paris Peace Treaty of February 10, 1947. The USSR, Great Britain, France and the United States acted from a hegemonic position, were guided by the right of the winner and in many respects imposed on the defeated countries the conditions of the Versailles system were discredited, did not draw proper conclusions and did not build international relations on principles close to justice, but preserved the complicated territorial contradictions of the past with the corresponding treaties. It is indicated that the threat of assimilation and disappearance of foreign Hungarians is one of the main reasons for the revitalization of modern Hungary. Measures to overcome the syndrome of the dismemberment of the Hungarian nation in Central-Eastern Europe have been going on for centuries with little results; The rate of decline in the number of Hungarians in neighboring states over the past century is the highest, so Budapest believes that there is no time to delay the introduction of autonomy for foreign Hungarians, because in the next 25 years the very need for it will disappear through their disappearance. It is emphasized that the level of ensuring the rights of the Hungarian minority in Transcarpathia especially affects the relationship of Hungary with Ukraine. The improvement of relations between Hungary and Ukraine has minimal chances, since the positions of the parties on the procedure for the application of educational and language laws in Transcarpathia do not coincide. Taking into account the decisive activity of Hungary and the Hungarian foreign communities in 2020 (the century of the signing of the Trianon Peace Treaty on June 4, 1920), it is concluded that this problem will not lose its relevance, but will significantly increase.
Źródło:
Проблеми всесвітньої історії; 2021, 13; 53-92
2707-6776
Pojawia się w:
Проблеми всесвітньої історії
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kwestia językowa a kształtowanie się politycznej mapy Europy i świata. Tendencje ogólne i najnowsze zmiany
The language question and the shaping of the political map of Europe and the world. General tendencies and the latest changes
Autorzy:
Szul, Roman
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/965409.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
language (language area, national language)
state (state territory)
language policy
nationalism
political conflicts
państwo (terytorium państwa)
polityka językowa
nacjonalizm
konflikty polityczne
Opis:
Historię Europy i świata można przedstawić jako historię relacji między terytorium państwa a obszarem językowym. Poza najwcześniejszym okresem państw plemiennych Europę i świat cechowała niezależność państwa i języka – na terytorium państwa mó- wiono wieloma językami, te same języki były używane w wielu państwach, na tym samym terytorium używano różnych języków w różnych funkcjach. W późniejszych okresach następuje upraszczanie sytuacji językowej – dopasowywanie języka do terytorium i dopasowywanie terytorium do języka, redukcja liczby języków sfery publicznej. Proces ten najintensywniejszy przebieg miał w Europie w epoce nowoczesności i nacjonalizmu (ok. 1800–1950, na części obszaru Europy również później do dnia dzisiejszego). Towarzyszyły temu konflikty polityczne wewnątrz poszczególnych państw i międzypaństwowe zmieniające radykalnie mapę polityczną kontynentu. W efekcie w Europie istnieje niemal idealna sytuacja, gdzie każde państwo ma swój własny język i każdy język ma swoje państwo. Poza Europą podobne procesy zachodzą, w wolniejszym tempie, w większości krajów Azji, gdzie każde państwo ma swój główny język. W Azji jednak nie miało miejsca dopasowywanie terytorium państwa do obszarów językowych. W krajach postkolonialnych w Ameryce, Afryce (poza arabskimi), Oceanii i Azji (Indie, Singapur) cechą charakterystyczną jest to, że językiem państwowym jest język dawnej metropolii kolonialnej. W państwach arabskich dziedzictwo kolonialne powoduje istnienie tych państw i określa ich granice, jednak nacjonalizm arabski jest na tyle silny, by sprawić, że językiem tych państw jest wspólny język arabski.
The history of Europe and the world can be presented as a history of the relations between territory of states and language areas. Except for the earliest period of tribal states Europe and the world were characterised by independence of state and language – on the territory of a state several languages were spoken, the same languages were used in several states, on the same territory several languages were used in various functions. In later periods simplification of language situation took place – adjustment of language to state territory and adjustment of state territory to language, reduction of the number of languages in the public sphere. This process was the most intense in Europe in the period of modernity and nationalism (ca. 1800–1950, on a part of Europe’s territory also later, to present day). It was accompanied by political conflicts within individual states and between states dramatically changing the political map the continent. As a result, in Europe there is almost ideal situation where each state has its own language and each language has its own state. Outside Europe similar processes, although with a weaker pace, occur also in most countries of Asia where each country has its own main language. In Asia, contrary to Europe, there has not been adjustment of state territory to language areas. In postcolonial countries of America, Africa (outside Arab countries), Oceania and Asia (India, Singapore) the main language adjusted to state territory is a language of a former metropolis. In Arab countries the colonial heritage causes the very existence of these states and determines their boundaries but the Arab nationalism is strong enough to make Arabic the common language of these states.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Geographica Socio-Oeconomica; 2014, 17
1508-1117
2353-4826
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Geographica Socio-Oeconomica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prawa językowe mniejszości narodowych na Litwie – sytuacja faktyczna mniejszości polskiej (w kontekście międzynarodowych standardów ochrony praw mniejszości narodowych)
Autorzy:
Kuzborska, Elzbieta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/524420.pdf
Data publikacji:
2014-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
prawa językowe mniejszości narodowych
mniejszość polska na Litwie konstytucyjna doktryna ochrony języka państwowego
międzynarodowe standardy ochrony praw mniejszości narodowych
linguistic rights of national minorities Polish national minority in Lithuania constitutional doctrine of state language protection
international standards of national minorities rights protection
Opis:
Niniejszy artykuł zawiera przegląd niektórych praw językowych mniejszości narodowych na Litwie oraz omówienie sytuacji faktycznej mniejszości polskiej w tej mierze. Analizie zostały w nim poddane prawa szczególnie istotne z punktu widzenia zachowania tożsamości przedstawicieli mniejszości: prawo do używania języka mniejszości przed organami instytucji samorządowych, w życiu publicznym, w procesie wyborczym, prawo do umieszczania dwujęzycznych nazw topograficznych, prawo do pisowni i oficjalnego uznania oryginalnego zapisu imienia i nazwiska. Praw tych nie można rozpatrywać w oderwaniu od doktryny ochrony języka państwowego, która na Litwie została rozwinięta w orzeczeniach Sądu Konstytucyjnego RL i Litewskiego Naczelnego Sądu Administracyjnego i która wywiera zasadniczy wpływ na treść i zakres praw językowych mniejszości.
This article provides the review of the linguistic rights of national minorities in the practical aspects of the situation of polish national minority. The paper discusses the essential rights for the preservation of national identity: the right to use the language of national minority in communication with local authorities and in public, in the electoral process, in topographic indications, as well as the right to write names and surnames in the language of national minority. These rights are presented in the context of constitutional doctrine of state language protection, as it largely affects the content of mentioned rights of national minorities.
Źródło:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2014, 3 (19); 41-47
2082-1212
Pojawia się w:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czy warto jeszcze badać polsko - łacińskie kontakty językowe? Historyczny przegląd i ocena badań polsko-łacińskich kontaktów językowych
Autorzy:
Lenartowicz-Zagrodna, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/683867.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Polish-Latin language contacts
state of research on the influence of Latin to Polish language
Opis:
Is it worth more to explore Polish-Latin language contacts? Historical review and evaluation of the studies Polish-Latin language contacts The subject of observation was the state of research on Polish-Latin language contacts. The analysis was conducted from the chronological and thematic perspective. Primary objective was to identify thematic areas that require further investigation.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Linguistica; 2014, 048
0208-6077
2450-0119
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Linguistica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 35

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies