Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "staroangielski" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
Dzieje badań nad raportem Wulfstana oraz próby lokalizacji Truso w latach 1599–1873
The History of Research on Wulfstan’s Report and Attempts to Locate Truso in 1599–1873
Autorzy:
Panfil, Rafał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1365987.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Instytut Północny im. Wojciecha Kętrzyńskiego w Olsztynie
Tematy:
Historia nauki
staroangielski Orozjusz
sprawozdanie Wulfstana
Truso
Prusy
History of Science
Old English Orosius
Wulfstan’s report
Prussia
Opis:
In the early 1980s, Elblag archaeologist M. Jagodziński discovered the remains of a large early-medieval production and trading settlement on the shores of Lake Druzno, to the southeast of Elblag. After more than 30 years, they are believed to be the remains of the commercial emporium of Truso mentioned in Wulfston’s sailing report from the end of the ninth century. Contemporary archaeological research is the cumulation of the centuries-long search for Truso and the study of Wulfstan’s report, conducted in several European countries by several dozen scholars of different nationalities. In this article the author attempts to present the course of this scientific process in the fullest possible extent, initiated by Halkuyt’s publication in 1599 and ending in 1873, from which time these studies became almost exclusively the domain of archaeologists.
Źródło:
Komunikaty Mazursko-Warmińskie; 2017, 297, 3; 379-408
0023-3196
2719-8979
Pojawia się w:
Komunikaty Mazursko-Warmińskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
OE Ditransitive Verbs of the NP + PP type: Visser’s Typology Revisited
Staroangielskie czasowniki ditranzytywne typu NP + PP – rewizja typologii Vissera
Autorzy:
Charzyńska-Wójcik, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1900944.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
staroangielski
przypadek
czasowniki ditranzytywne
fraza przyimkowa
komplementacja
Old English
verbal Cases
prepositional ditransitive verbs
complementation
Opis:
Artykuł poświęcony jest czasownikom ditranzytywnym typu NP+PP występującym w języku staroangielskim. Jego główne cele to wykazanie niedostatków zaproponowanej przez Vissera (1963-1973) typologii tych czasowników oraz pokazanie, że wbrew temu, co z typologii Vissera wynika, czasowniki te tworzyły w okresie staroangielskim przejrzysty system z punktu widzenia dopuszczalnych podtypów komplementacyjnych. Visser dzieli czasowniki typu NP+PP na dwa rodzaje, i.e. NP-DAT+PP oraz NP-ACC+PP, podczas gdy staroangielskie dane wskazują na istnienie trzech głównych podtypów, odpowiadających trzem przypadkom, jakimi rządził staroangielski czasownik, i.e. NP-DAT+PP, NP-ACC+PP oraz NP-GEN+PP. Dodatkowo analiza staroangielskich przykładów z punktu widzenia ról semantycznych wykazuje, że przykłady typu NP-ACC+PP nie stanowią jednolitej grupy i podtyp ten należy rozbić na dwa kolejne rodzaje, co daje w sumie cztery główne podtypy czasowników ditranzytywnych typu NP+PP. Analiza omówionych tu struktur pokazuje, że komplementacja czasowników staroangielskich podporządkowana jest zasadzie, która głosi, że dostępność danego typu dopełnienia dla danej roli semantycznej nie jest związana z konkretnym podtypem komplementacyjnym i stanowi cechę systemu czasowników ditranzytywnych w sensie ogólnym.
The paper is devoted to Old English prepositional ditransitive verbs of the NP+PP type and aims at re-examining Visser’s (1963-73) typology of OE ditransitives. It is shown that Visser’s classification is insufficient as it recognises only two types of NP+PP ditransitives, namely ACC+PP and DAT+PP, while OE data exhibit more than two variants of the NP+PP construction. In particular, OE prepositional ditransitive verbs fall into three basic types, corresponding to the three verbal Cases, i.e. ACC+PP, DAT+PP and GEN+PP. Additionally, the ACC+PP type falls into two subtypes differentiated by the Ѳ-role assignment to the two arguments so that the PP can either represent the Goal or the Theme argument. In effect, there are four types of prepositional ditransitives of the NP+PP type in OE. The types are derivable on theoretical grounds from the available Goal and Theme types, a fact which reveals that OE ditransitives do not constitute a haphazard set of attested combinations but they form a system governed by an underlying principle, namely the availability of an object type for a particular Ѳ-role is not tied up to a combination in which it appears but it is to be understood as a general availability of the object type in any ditransitive combination. This is to be understood as a property of the system of ditransitives rather than of a complementation pattern of a particular verb.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2012, 60, 5; 27-44
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Old English Breaking as Sharing of Melody
Staroangielska zmiana językowa ‘breaking’ jako dzielenie elementów melodii
Autorzy:
Wójcik, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1945107.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
staroangielski
zmiana językowa ‘Breaking’
fonologia CVCV
Old English
breaking
CVCV phonology
Opis:
Artykuł przedstawia analizę staroangielskiej zmiany językowej ‘Breaking’ z punktu widzenia teorii fonologii rządu w ujęciu Scheera (2004).  Najistotniejszym elementem przedstawionej analizy jest założenie, że staroangielski ‘Breaking’ to zmiana, która zachodziła w wyniku uniwersalnego osłabiania spółgłosek znajdujących się w wygłosie sylaby (czyli, w przyjętym modelu, bezpośrednio przed nielicencjonowaną i nierządzoną pustą pozycją samogłoskową). W rezultacie tego osłabiania następuje dzielenie elementów melodii pomiędzy spółgłoską i samogłoską, co w rezultacie wpływa na modyfikację samogłoski.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2009, 57, 5; 137-146
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
On the Non-Existing Type of Clausal Ditransitives in Old English
O nieistniejącym typie czasowników z dwoma dopełnieniami w języku staroangielskim
Autorzy:
Charzyńska-Wójcik, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1945108.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
czasowniki z dwoma dopełnieniami
język staroangielski
clausal ditransitives
Old English
Opis:
Artykuł poświęcony jest odpowiedzi na pytanie, czy w języku staroangielskim istnieje typ czasowników, którym towarzyszą dwa dopełnienia – jedno w postaci frazy rzeczownikowej w dopełniaczu, drugie w postaci zdaniowej. O ile istnienie czasowników z dopełnieniem zdaniowym i frazą rzeczownikową w celowniku lub bierniku jest bezsporne, o tyle wspomniany wyżej typ z dopełniaczem nigdy nie był w literaturze omawiany, choć na jego istnienie wyraźnie wskazuje klasyfikacja czasowników, jaką podaje Mitchell (1985: § 1090). Artykuł przedstawia dane dotyczące rekcji czasowników staroangielskich, wskazujące wyraźnie, że typ taki w języku nie występował.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2009, 57, 5; 123-136
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The structural location of Case Phrase (KP) in Old English
Struktura frazy przypadka (KP) w języku staroangielskim
Autorzy:
Bartnik, Artur
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1945195.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
przypadek
język staroangielski
fraza przypadka (KP)
projekcja funkcjonalna
case
Old English
Case Phrase (KP)
functional projection
Opis:
Artykuł omawia strukturę frazy przypadka (KP) w języku staroangielskim w ujęciu generatywnym. Zamiast jednak analizy przypadka jako cechy, zgodnie z wczesnymi założeniami Programu Minimalistycznego Noama Chomsky’ego, autor podejmuje próbę analizy tego elementu jako samodzielnej projekcji funkcjonalnej (KP). Autor rozważa trzy możliwości: w pierwszym przypadku projekcja funkcjonalna KP umieszczona jest nad frazą określnika (DP); w drugim podejściu KP znajduje się pod frazą określnika; w trzecim wreszcie – fraza KP jest połączona w jedną całość z DP. Aplikacja danych z języka staroangielskiego pokazuje, że jedynie ostatnia możliwość jest w stanie wyjaśnić dane w zadowalający sposób. W związku z tym postulowanie frazy przypadka jako samodzielnej projekcji funkcjonalnej jest zbędne.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2008, 56, 5; 39-47
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies