Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "societas" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-10 z 10
Tytuł:
Relacje Ewalda Georga Kleista z gdańskim towarzystwem fizyki doświadczalnej
Relationships of Ewald Georg Kleist with Experimental Physics Society of Gdańsk
Autorzy:
Sawicki, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1199207.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Sieć Badawcza Łukasiewicz - Instytut Napędów i Maszyn Elektrycznych Komel
Tematy:
Ewald Georg Kleist
Societas Physicae Experimentalis
butelka lejdejska
Leyden jar
Opis:
The article presents the relationships of Ewald Georg Kleist, eighteenth century explorer of the phenomenon of electricity storage and the inventor of the first capacitor, with Experimental Physics Society of Gdańsk, led by Daniel Gralath. Kleist, who lived in Kamień Pomorski, using correspondence sought physicists who could repeat and explain his revolutionary discovery because it was not in accordance with the contemporary scientific knowledge. Interest and help turned Kleist only the society of life sciences from Gdańsk, which was the first organization on the territory of the Republic of Poland bringing together scholars dealing with the philosophy of nature. On behalf of the Society, the correspondence with Kleist was led by the Polish explorer Paweł Świetlicki. Researchers in Gdańsk not immediately were able to repeat the experiment of Kleist and it led to the exchange of letters, from which we learn many details about the explorer from Kamień Pomorski. After unnecessary delay time, the Kleist’s discovery was positively verified in Gdańsk. Gralath continued research started by Kleist gaining recognition and fame. The Society tried to provide Kleist with the position of the first explorer of the so-called electric bottle. Newspapers, letters, and, above all, Gralath's three-part history of electrical research was used by the scientific world to learn about Kleist's merits. A similar experiment was carried out in the following year in Leiden. Partiality and dishonesty of the French supporters and promoters of the Leiden experiment has made Kleist a less known researcher to this day.
Artykuł przedstawia związki Ewalda Georga Kleista, osiemnastowiecznego odkrywcy zjawiska magazynowania energii elektrycznej oraz wynalazcy pierwszego kondensatora, z gdańskim Towarzystwem Fizyki Doświadczalnej, kierowanym przez Daniela Gralatha. Mieszkający w Kamieniu Pomorskim Kleist poszukiwał drogą korespondencyjną fizyków chcących powtórzyć jego rewolucyjne odkrycie i objaśnić je, gdyż było niezgodne z ówczesną wiedzą naukową. Zainteresowanie i pomoc okazało Kleistowi jedynie towarzystwo przyrodnicze z Gdańska, które było pierwszą na terenie Rzeczpospolitej Polskiej organizacją skupiającą uczonych zajmujących się filozofią przyrody. W imieniu Towarzystwa korespondencję z Kleistem prowadził polski badacz Paweł Świetlicki. W Gdańsku nie od razu umiano powtórzyć doświadczenie Kleista i wywiązała się z tej przyczyny wymiana listów, dzięki której dowiadujemy się wielu szczegółów o kamieńskim odkrywcy. Po niepotrzebnej zwłoce czasu w Gdańsku pozytywnie zweryfikowano odkrycie Kleista. Gralath kontynuował badania rozpoczęte przez Kleista zyskując uznanie i sławę. Towarzystwo starało się zapewnić Kleistowi należną pozycję pierwszego odkrywcy tzw. butelki elektrycznej. Służyły temu publikacje prasowe, listy a przede wszystkim napisana przez Gralatha trzyczęściowa historia badań elektrycznych, dzięki której świat naukowy dowiedział się o zasługach Kleista. Analogiczny eksperyment przeprowadzono w roku następnym w Lejdzie. Stronniczość i nieuczciwość francuskich zwolenników i promotorów doświadczenia lejdejskiego sprawiła, że do dziś Kleist pozostaje badaczem mniej znanym.
Źródło:
Maszyny Elektryczne: zeszyty problemowe; 2017, 4, 116; 125-131
0239-3646
2084-5618
Pojawia się w:
Maszyny Elektryczne: zeszyty problemowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
‘SI TANTI SIT OPERA, QUANTI DAMNUM EST’. WKŁAD POLEGAJĄCY NA ŚWIADCZENIU PRACY A UTRATA MAJĄTKU WNIESIONEGO DO SPÓŁKI
Autorzy:
Benincasa, Zuzanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/664049.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
partnership
societas
magna quaestio
partner’s contribution.
spółka
wkład wspólnika.
Opis:
This paper is devoted to the situation of a partner who had contributed to the partnership only his services, however the business did not bring expected profits and the invested capital was lost. As may be inferred from the sources, if the capital was lost during the operations of the partnership, as a rule all the partners were considered liable for the loss in proportion to the value of their contribution. Thus a partner, who contributed to the partnership solely the opera necessary for the realization of the joint undertaking, could be put in an awkward situation, because he would have been expected to participate in such loss in proportion to his share. In particular, the problem affected partnerships in which only one of the partners contributed his services to the partnership by investing the resources provided by other partners. If the partnership sustained a loss, this partner’s liability for the loss of the capital invested would have been on a par with the liability of the remaining socii, and contemporarily he would not have been paid for the services performed. In Author’s opinion, Servius Sulpicius’ suggestion forming the basis for the magna quaestio, to fully or partially exempt partner who contributed opera to a partnership from the participation in the loss of the capital invested, was intended as a remedy to such a situation fully realizing the principle of economic equivalence between the work performed by one partner and the capital invested by the other.
Artykuł poświęcony jest zagadnieniu sytuacji wspólnika wnoszącego do spółki wkład polegający na opera w obliczu utraty majątku wniesionego do spółki przez pozostałych socii. Zagadnienie to w prawie rzymskim miało szczególne znaczenie w odniesieniu do spółek, w których wspólnicy nie tworzyli współwłasności określonego majątku, ale realizowali wspólny cel, oddając do dyspozycji spółki pieniądze, czy inne rzeczy określone gatunkowo lub indywidualnie. Jak wynika z analizowanych tekstów źródłowych, utrata takich wkładów, jeżeli nastąpiła podczas realizacji celu spółki, była uważana za stratę obciążającą wszystkich wspólników w proporcji do posiadanych przez nich udziałów. W takiej sytuacji wspólnik, który partycypował we wspólnym przedsięwzięciu jedynie w formie opera, mógł się znaleźć w niekomfortowej sytuacji, wymagającej od niego wyrównania pozostałym socii części poniesionej straty w kapitale. W szczególności problem ten dotyczył spółek, w których tylko jeden ze wspólników świadczył dla spółki pracę polegającą na inwestowaniu środków pochodzących od innych socii, ponieważ w obliczu utraty środków przeznaczonych na realizację spółki, wspólnik ten był na równi z pozostałymi obciążony taką stratą, nie otrzymując żadnego wynagrodzenia za świadczoną dla spółki pracę. Zdaniem autorki nie można więc wykluczyć, że propozycja Serviusa Sulpiciusa, by możliwe było w umowie spółki zwolnienie wspólnika świadczącego pracę w całości lub części od udziału w stratach, stanowiąca źródło kontrowersji nazywanej w tradycji literackiej magna quaestio, miała stanowić remedium na takie potraktowanie wkładu polegającego na świadczeniu pracy, postulując potraktowanie wnoszonej do spółki opera jako ekwiwalentu ekonomicznego wkładu określanego przez jurystów terminem pecunia.
Źródło:
Zeszyty Prawnicze; 2019, 19, 1
2353-8139
Pojawia się w:
Zeszyty Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Societas leonina w poglądach francuskich przedstawicieli tak zwanej eleganckiej jurysprudencji
Societas Leonina in the views of the French representatives of the so-called school of elegant jurisprudence
Autorzy:
Palmirski, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/621793.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
prawo rzymskie, Justynian, francuska elegancka jurysprudencja, spółka, lucrum, damnum, societas leonina
Roman law, Justinian, French school of elegant jurisprudence, partnership, lucrum, damnum, societas leonina
Opis:
For Roman law, the 16th and 17th centuries were a period of humanism. Lawyerswho were active at that time were referred to collectively as the so-called elegantjurisprudence.The overview of the opinions of French humanist lawyers on the issue of societasleonina put forward in this article indicates that in principle they assumed suchcontracts to be invalid, following the example of Justinian law and medieval glosses.However, their understanding of the term differed.Thus, Iacobus Cuiacius and Duarenus understood a leonine partnership to be one inwhich the profit earned was accrued entirely to one partner, while the other had tobear all the losses (Balduinus considered it even worse than leonine). Cuiacius wentfurther than that, deeming a partnership to be invalid if one of the partners partiallyparticipated in the losses while not receiving any profits. The first one to label sucha partnership as a societas leonina was Donellus.The situation would differ, if – according to the concluded contract – one of theparties were only entitled to a minuscule share of the profits, while participating inthe losses (societas nummo uno). According to Connanus, such contracts were valid,since a minimum contribution to a partnership should entitle one only to a minimumshare in the profit, while the person contributing a lion’s share as investment shouldalso correspondingly receive a lion’s share of the profits. The validity of such anagreement was questioned by Dionysius Gothofredus, who considered a partnershipto be a societas leonina not only where one of the partners bore only the losseswithout any share in the profits, but also where the contract stipulated that one ofthe partners only had a negligible share in the profits. Antoninus Faber proposed yetanother solution for cases where a societas nummo uno was concluded: accordingto him, the minimum ratio between the respective shares of the partners should bedetermined by a judge according to the principles of honest judgement. Alternatively– and this solution was considered an even more appropriate one by AntoninusFaber, the shareholder who incurs all or most of the losses should have at least onefourth of the profit.
Dla prawa rzymskiego wiek XVI i XVII były okresem humanizmu. Prawnicy, któ-rzy ówcześnie działali i tworzyli, określani byli zbiorowo jako tzw. elegancka jurysprudencja.Przedstawiony w tym artykule przegląd opinii francuskich prawników humanistówna temat societas leonina wskazuje, że w zasadzie przyjęli oni takie umowy za nieważne, na wzór prawa Justyniana i średniowiecznych glos. Jednak ich rozumienietego terminu różniło się.Iacobus Cuiacius i Duarenus rozumieli, że udział w spółce lwiej to taki, w którymzysk zarobiony został w całości na jednego partnera, podczas gdy drugi musiał ponieść wszystkie straty (Balduinus uważał to za jeszcze gorsze niż leonina). Cuiaciusposzedł dalej, uznając partnerstwo w takiej spółce za nieważne, jeśli jeden ze wspólników częściowo uczestniczył w stratach, nie uzyskując żadnych zysków. Pierwszym,który oznaczył taki udział wspólników jako societas leonina, był Donellus.Sytuacja byłaby inna, gdyby – zgodnie z zawartą umową – jedna ze stron byłauprawniona jedynie do niewielkiej części zysków, uczestnicząc w stratach (societasnummo uno). Według Connanusa takie umowy były ważne, ponieważ minimalnywkład wspólnika powinien uprawniać tylko do minimalnego udziału w zysku, podczas gdy osoba wnosząca lwią część jako inwestycję powinna również otrzymać lwiączęść zysków. Ważność takiej umowy została zakwestionowana przez DionysiusaGothofredusa, który uznał udział wspólnika w societas leonina nie tylko tam, gdziejeden ze wspólników poniósł tylko straty bez udziału w zyskach, ale także w przypadku, gdy umowa przewidywała, że jeden ze wspólników miał jedynie znikomyudział w zyskach. Antoninus Faber zaproponował jeszcze jedno rozwiązanie dlaprzypadków, w których zawarto societas nummo uno. Według niego minimalny stosunek między odpowiednimi udziałami wspólników powinien być określony przezsędziego zgodnie z zasadami słuszności. Alternatywnie – i to rozwiązanie zostałouznane za jeszcze bardziej odpowiednie przez Antoninusa Fabera, udziałowiec, któ-ry ponosi wszystkie lub większość strat, powinien mieć co najmniej jedną czwartązysku.
Źródło:
Miscellanea Historico-Iuridica; 2018, 17, 2; 175-188
1732-9132
2719-9991
Pojawia się w:
Miscellanea Historico-Iuridica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Spółka europejska jako alternatywne narzędzie prowadzenia działalności gospodarczej w Unii Europejskiej
SOCIETAS EUROPAEA AS AN ALTERNATIVE TOOL FOR BUSINESS ACTIVITY IN THE EUROPEAN UNION
Autorzy:
Konopka, Michał
Nowakowska-Grunt, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/chapters/26917814.pdf
Data publikacji:
2023-04-04
Wydawca:
Politechnika Częstochowska. Wydawnictwo Politechniki Częstochowskiej
Tematy:
spółka europejska
działalność gospodarcza
Unia Europejska
societas europaea
business activity
European Union
Opis:
Normy prawne wprowadzające możliwość zakładania Spółki Europejskiej stanowią naturalną konsekwencję realizacji fundamentalnego celu integracji gospodarczej państw Wspólnoty Europejskiej. Spółka Europejska jest oryginalnym narzędziem prowadzenia działalności gospodarczej przez przedsiębiorców wspólnotowych realizujących swoją działalność na terenie kilku państw członkowskich Unii. Celem publikacji jest prawna analiza przepisów regulujących tworzenie i funkcjonowanie Spółki Europejskiej. Publikacja ma charakter teoretyczny i jest oparta na podstawie przepisów wspólnotowych.
Legal norms introducing the possibility of establishing a European company are a natural consequence of the realization of the fundamental goal of economic integration of the European Community countries. The European company is an original tool for conducting business activity by community entrepreneurs operating in the territory of several EU member state The purpose of the publication is a legal analysis of the provisions governing the establishment and operation of the European company. The publication is theoretical and based on community law.
Źródło:
Współczesne wyzwania logistyki; 201-212
9788371939266
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
‘SOCIETAS LEONINA’ W POGLĄDACH ANTONIO GOMEZA ORAZ DAVIDA MEVIUSA I ICH ODBICIE WE WSPÓŁCZESNYM FRANCUSKIM PRAWIE CYWILNYM
The ‘Societas leonina’ in the Views of Antonio Gomez and David Mevius and their Reflection in Contemporary French Civil Law
Autorzy:
Palmirski, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2096701.pdf
Data publikacji:
2021-09-25
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
prawo rzymskie; szkoła glosatorów; szkoła komentatorów (konsyliatorów); societas leonina; societas nummo uno; Antonio Gomez; David Mevius; usus modernus pandectarum; Jean Domat; Robert Josèphe Pothier; francuski kodeks cywilny.
Roman law; the School of Glossators; the School of Commentators (Counsellors); the societas leonina; the societas nummo uno; Antonio Gomez; David Mevius; usus modernus pandectarum; Jean Domat; Robert Josèphe Pothier; the French civil code.
Opis:
Na gruncie prawa rzymskiego spółka, w której jeden wspólnik ponosił tylko straty, nie otrzymując żadnych zysków, zwana była societas leonina i była ona nieważna. W podobnym tonie wypowiadali się również przedstawiciele, powstałej w XI w. w Bolonii, szkoły glosatorów, a także powstałej w drugiej połowie XIII stulecia w Italii szkoły komentatorów (konsyliatorów). Również prawnicy działający w następnych stuleciach nie kwestionują nieważności tego typu spółki. Wyłomu w takim ugruntowanym postrzeganiu societas leonina dokonali dopiero żyjący w XVI w. Antonio Gomez oraz sto lat później jeden z przedstawicieli nowego kierunku badań nad prawem rzymskim – usus modernus pandectarum – David Mevius. Ich poglądy znalazły również odbicie we współcześnie obowiązującym kodeksie cywilnym we Francji. I tej właśnie problematyce poświęcony będzie niniejszy artykuł.
In Roman law the societas leonina was a partnership in which one of the partners was only liable for loss and excluded from sharing in the profit. Such partnerships were regarded as null and void. The representatives of the school of Glossators, established in the 11thcentury in Bologna and the Commentators established in the second half of the 13th century in Italy also spoke in a similar tone. Lawyers operating in the following centuries did not question the nullity of this kind of partnership, either. It was not until the 16th century that a major change came in this well-established perception of the societas leonina, and it was made by Antonio Gomez. A century later David Mevius, one of the representatives of the usus modernus pandectarum, concurred with Gomez’ opinion. Their views are reflected in contemporary French civil law, and that is the subject of this article.
Źródło:
Zeszyty Prawnicze; 2021, 21, 3; 125-140
2353-8139
Pojawia się w:
Zeszyty Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
‘SOCIETAS LEONINA’ W POGLĄDACH NIDERLANDZKIEJ I NIEMIECKIEJ JURYSPRUDENCJI OKRESU HUMANIZMU
The ‘societas leonina’ in the Views of Dutch and German Jurisprudence in the Age of Humanism
Autorzy:
Palmirski, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2096510.pdf
Data publikacji:
2020-06-30
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
prawo rzymskie; Justynian, niderlandzka elegancka jurysprudencja; niemiecka elegancka jurysprudencja; spółka, societas leonina.
Roman law; Justinian; the Dutch school of elegant jurisprudence; the German school of elegant jurisprudence; partnership; societas leonina.
Opis:
Wieki XVI oraz XVII to dla prawa rzymskiego okres humanizmu. Działający wówczas prawnicy określani byli mianem tak zwanej eleganckiej jurysprudencji. Przedstawicielami tego nurtu w Niderlandach byli: Vinnius (Arnold Vinnius), Hubertus Giphanius, Matthäus Wesenbeck (Wesenbecius), Johannes Voet, Ulrik (Ulricus) Huber oraz Gerard Noodt. Natomiast do grona niemieckich prawników-humanistów zaliczali się, między innymi, Johann Ortwin Westenberg, Oswald Hilliger oraz Georg Frantzke. W niniejszym artykule zostaną przedstawione ich wypowiedzi na temat societas leonina. Wynika z nich, że wzorem prawa rzymskiego przejęli oni nieważność tego typu umowy. Poza ogólnikowe stwierdzenie o nieważności spółki w przypadku opisanym w D.17,2,29,2 (jeden wspólnik otrzymuje cały zysk wypracowany przez spółkę, drugi partycypuje w całej stracie) nie wychodzą Ulrik Huber, Gerard Noodt oraz Johann Ortwin Westenberg. Podobnie Oswald Hilliger, który jednak na marginesie swoich rozważań przedstawia nowatorski pogląd Antonio Gomeza, zgodnie z którym nie cała umowa (lwiej) spółki miałaby być nieważna, lecz tylko porozumienie co do lwich udziałów. Natomiast dla Vinniusa, Giphaniusa, Wesenbecka oraz Voeta istota spółki zasadzająca się na równych udziałach (D.17,2,29 pr.) może w pewnym zakresie zostać zmieniona wolą stron. Z kolei dla Georga Frantzke w przypadku określanym jako societas leonina, zamiast kontraktu spółki, który nie może wówczas mieć miejsca (ze względu na wyłączenie jednego ze wspólników od udziału w zysku), dochodzi do darowizny, która nie rodzi żadnej skargi.
The 16th and 17th centuries marked the age of humanism in Roman law. The lawyers of the age were referred as the School of elegant jurisprudence. In the Low Countries its chief representatives were Vinnius (Arnold Vinnius), Hubertus Giphanius, Matthäus Wesenbeck (Wesenbecius), Johannes Voet, Ulrik (Ulricus) Huber, and Gerard Noodt; and Johann Ortwin Westenberg, Oswald Hilliger, and Georg Frantzke in Germany. This article provides an overview of their statements on partnerships of the societas leonina type, showing that, just as in Roman law, they considered such contracts invalid. Ulrik Huber, Gerard Noodt, and Johann Ortwin Westenberg only made a general observation that partnerships like the one described in D. 17,2,29,2 were invalid. Oswald Hilliger held the same view, but he also referred to Antonio Gomez’s innovative remark that not the whole of such a partnership contract would be invalid, but only the lion’s share clause. For Vinnius, Giphanius, Wesenbeck, and Voet, on the other hand, the nature of a partnership based on equal shares (as in D. 17,2,29 pr.) could be changed to a certain extent on the mutual consent of the parties. Georg Frantzke held that a societas leonina was not a partnership at all, because one of the partners had no share in the profit; instead, it involved a donation, which did not give any grounds for a complaint.
Źródło:
Zeszyty Prawnicze; 2020, 20, 1; 85-101
2353-8139
Pojawia się w:
Zeszyty Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Międzynarodowa Konferencja „Latin in Medicine”
International conference 'Latin in medicine'
Autorzy:
Gaj, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1856834.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Narodowe Centrum Kultury
Tematy:
język łaciński w medycynie
słowiańska literatura nowołacińska
societas studiis slavo-latinis provehendis
konferencja międzynarodowa
medycyna na uksw
latin in medicine
slavonic new latin literature
societas studiis
slavo-latinis provehendis
international conference
medicine at uksw
Źródło:
Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka; 2019, 107, 4; 201-203
1230-4808
Pojawia się w:
Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Środki zapobiegające nadużyciom w zakresie uczestnictwa pracowników w spółce europejskiej
Measures preventing the abuse of employee participation in a European Company
Autorzy:
Giedrewicz-Niewińska, Aneta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/692754.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Societas Europaea (SE)
participation of employees
abuse of law
spółka europejska
uczestnictwo pracowników
nadużycie prawa
Opis:
A unique feature of EU law on the European Company (EC) is that it is closely linked to employee participation from the moment of its creation. The participation mechanism enables employees to influence decisions made within the company. Since providing employees with the right to participate often prolongs the procedure for setting up an EC, some entrepreneurs are seeking ways to circumvent this mechanism. The aim of this study is therefore to determine what is meant by the abusive behaviour of an EC that may lead to the deprivation or suspension of the right and what legal remedies are considered appropriate under EU law to counteract it. The implementation of the objectives will be based not only on the analysis of the legal regulations and case law of the CJEU, but also on the practice of European companies operating on the market.
Cechą wyjątkową regulacji unijnej dotyczącej spółki europejskiej (SE) jest ścisłe związanie momentu powstania tej spółki z uczestnictwem pracowników. Mechanizm uczestnictwa umożliwia pracownikom wpływ na decyzje podejmowane w ramach spółki. Jako że zapewnienie pracownikom prawa do uczestnictwa często wydłuża procedurę zakładania SE, część przedsiębiorców poszukuje możliwości obejścia tego mechanizmu. Celem niniejszego opracowania jest zatem ustalenie, jak należy rozumieć nadużycia SE mogące prowadzić do pozbawienia pracowników prawa do uczestnictwa lub zawieszenia takiego prawa oraz jakie środki prawne uznaje się w prawie unijnym za odpowiednie, aby przeciwdziałać temu zjawisku. Realizacja wyznaczonych celów będzie oparta nie tylko na analizie regulacji prawnej i orzecznictwa TSUE, lecz także praktyki funkcjonowania spółek europejskich na rynku.
Źródło:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2018, 80, 3; 47-60
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Necrocommunitas. Badanie obozów koncentracyjnych w fazie przejściowej
Necrocommunitas: A Study of Concentration Camps in the Transition Phase
Autorzy:
Zawodna-Stephan, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/781615.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
necrocommunitas
societas-communitas
anomie
liberation of Nazi concentration camps
dead bodies, corpses
anomia
wyzwolenie nazistowskich obozów koncentracyjnych
martwe ciała
Opis:
This text considers the question of how concentration camps in the transition phase can be studied. A transition phase appeared in certain camps a few months, weeks, or even days before the camp was liberated, and ended a few weeks later. As a result of the prisoners’ worsening living conditions, their high rate of mortality, and the weakening control of the camp staff , the social system that had been created in the camps fell apart and the new structures that would be established after liberation had not yet appeared. The author describes how certain concentration camps found themselves in a transition phase in the years 1944–1945, and then she provides two contrary ontological concepts (the theory of anomie and the theory of communitas) on which future research could be based. She pays particular attention to the meaning of dead bodies and the living’s relations with the dead. Consequently, she introduces the idea of necrocommunitas.
Źródło:
Kultura i Społeczeństwo; 2019, 63, 2; 39-59
2300-195X
Pojawia się w:
Kultura i Społeczeństwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
THE ‘SOCIETAS LEONINA’ IN THE WORK OF COMMENTATORS
Autorzy:
Palmirski, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/663811.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
prawo rzymskie
Justynian
szkoła glosatorów
szkoła komentatorów (konsyliatorów)
spółka
lucrum
damnum
societas leonina.
Roman law
Justinian
school of Glossators
school of Commentators (Counsellors)
partnership
Opis:
W prawie rzymskim societas był to kontrakt zawierany pomiędzy przynajmniej dwiema osobami w celu podziału osiąganych przez spółkę zysków i strat, które ona przynosiła. Podział ten następował w pierwszym rzędzie stosownie do postanowień umowy, przy czym zabroniona była spółka, w której jeden wspólnik ponosił tylko straty, nie otrzymując żadnych zysków. Tego typu spółka nazywana była lwią spółką (societas leonina). W niniejszym artykule podjęta została próba odpowiedzi na pytanie o wkład komentatorów w rozwój tej instytucji.
In Roman law a societas was a contract concluded between two or more persons with the purpose of sharing profts and losses. In the first place they were divided according to the provisions of the agreement, but a partnership in which one of the partners was only liable for loss and excluded from sharing in the profit was prohibited. A partnership of this kind was called a societas leonina. This article attempts to answer the question whether the Commentators contributed to the development of this institution.
Źródło:
Zeszyty Prawnicze; 2018, 18, 4
2353-8139
Pojawia się w:
Zeszyty Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-10 z 10

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies