Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "slow cinema" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-9 z 9
    Tytuł:
    Radykalizm powolności
    Radicality of Slowness
    Autorzy:
    Kosińska, Karolina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31342073.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    neomodernizm
    slow cinema
    Rafał Syska
    neomodernism
    Opis:
    Recenzja książki Rafała Syski Filmowy neomodernizm (2014). Samo pojęcie „neomodernizm”, choć blisko związane z takimi kategoriami opisującymi pewien nurt współczesnego kina artystycznego, jak slow cinema czy contemplative cinema, ma charakter całkowicie autorski. Syska, choć opisuje zjawisko jak najbardziej współczesne, widzi w nim wskrzeszenie ducha modernizmu filmowego z lat 50. i 60. Jego książka z jednej strony ukazuje sieć powiązań między neomodernizmem a modernizmem, z drugiej proponuje wyznaczniki konstytutywne dla twórczości neomodernistów. Częściom publikacji o charakterze ogólnym towarzyszą eseje monograficzne przedstawiające sylwetki poszczególnych twórców.
    Book review of Rafał Syska’s Filmowy neomodernizm [Neomodernism in Film] (2014). The very concept of “neomodernism”, though closely associated with categories describing trends in contemporary cinema, such as slow cinema or contemplative cinema, is entirely original in character. Syska, in describing a thoroughly modern phenomenon, sees it as a reincarnation of the spirit of film modernism of 1950s and 1960s. His book on the one hand shows the network of links between neomodernism and modernism, and on the other hand proposes determinants constitutive of the work of neomodernists. The more general parts of the book contains essays depicting profiles of individual artists.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2015, 92; 203-207
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Deleuze’a walka z kliszami, czyli o poszukiwaniu widzialności w kinie słów kilka
    Deleuze’s Struggle With Clichés, or a Couple of Words on Searching for Visibility in Cinema
    Autorzy:
    Cichoń, Adam
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31341024.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Gilles Deleuze
    slow cinema
    klisze
    Michelangelo Antonioni
    clichés
    Opis:
    Jednym z centralnych problemów książki Gilles’a Deleuze’a poświęconej kinematografii są klisze, które francuski filozof przeciwstawia obrazom prawdziwym. Podział ten ma zasadniczy wpływ na rozważania prowadzone przez Deleuze’a. Klisze rozumiane jako zubożałe obrazy reprezentują szeroko pojęte kino głównego nurtu, a szczególnie kino amerykańskie. Myśliciel chce – jak się wyraża – wyrwać kliszom obrazy. W swoich dociekaniach taką możliwość odnajduje między innymi dzięki filmom Antonioniego. Poszukiwania, które prowadził Deleuze, zdają się zbieżne ze współczesnymi tendencjami w kinie artystycznym, które możemy nazwać poszukiwaniem nowego kina. Szczególną tego egzemplifikacją jest slow cinema, nurt w kinematografii, który poszukuje tego, co Deleuze nazwałby prawdziwą widzialnością. Niniejszy artykuł jest próbą zastosowania teorii kina Gilles’a Deleuze’a do opisu slow cinema oraz ukazanie specyficznego – kontemplacyjnego – nastawienia do obrazu filmowego.
    One of the central problems of Gilles Deleuze’s book devoted to cinematography are cliches that the French philosopher contrasts with real images. This distinction has a fundamental impact on Deleuze’s deliberations. Cliches understood as impoverished images represent broadly understood mainstream cinema, especially American cinema. The philosopher wants - as he expresses it - to snatch the images from cliches. In his mvestigations he finds such a possibility, among others, thanks to films by Antonioni. The research carried out by Deleuze seem to coincide with the contemporary trends in art cinema, which we might call the search for a new cinema. A special example of this is slow cinema, a trend in cinematography that seeks what Deleuze would call true visibility. This article is an attempt to apply Gilles Deleuze’s theory of cinema to the description of slow cinema and to show a specific - contemplative - attitude towards film image.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2018, 101-102; 249-261
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Macho w kryzysie. O pasywnej męskości i dominującej kobiecości w filmie „Krew” Amata Escalante
    The Macho in Crisis. About Passive Masculinity and Dominant Femininity in Amat Escalante’s Movie Sangre
    Autorzy:
    ŁOMANOWSKA, Iga
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/555830.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Instytut Studiów Iberyjskich i Iberoamerykańskich
    Tematy:
    Meksyk
    machismo
    slow cinema
    film
    kryzys
    Mexico
    movie
    crisis
    Opis:
    Celem artykułu jest analiza meksykańskiego filmu Krew Amata Escalante (2005) w kontekście transformacji wizerunków kobiecości i męskości dokonujących się w krajach latynoamerykańskich. Proces emancypacji kobiet i kryzys męskiej tożsamości doprowadziły do zachwiania równowagi społecznej i wystąpienia pewnych patologii. Szczególnie intensywne przemiany zachodzą w silnie zmaskulinizowanej kulturze meksykańskiej, w której do niedawna obowiązującym modelem męskości był macho. Krew należy do grupy filmów powstających obecnie w Ameryce Łacińskiej, które ukazują te procesy. Jest też przedstawicielem stosunkowo nowego nurtu w kinie artystycznym – slow cinema
    The aim of the article is to analyze Mexican movie Sangre by Amat Escalante (2005) in a context of femininity and masculinity transforming models in Latin American countries. The process of women emancipation and the crisis of male identity led to a social instability and the occurrence of some pathologies. Particularly intense changes take effect now in strongly masculinized Mexican culture, where the only effective model of masculinity until very recently was macho. Sangre belongs to a group of films made in Latin America, which shows these processes. Also representative the slow cinema trend, which is relatively new in the art-house cinema.
    Źródło:
    Ameryka Łacińska. Kwartalnik analityczno-informacyjny; 2017, 2(92); 72-83
    1506-8900
    2081-1152
    Pojawia się w:
    Ameryka Łacińska. Kwartalnik analityczno-informacyjny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Uwznioślające kino peryferii
    The Ennobling Cinema of the Peripheries
    Autorzy:
    Fiuk, Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31340428.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    slow cinema
    czas
    afekt
    nuda
    realizm
    time
    affect
    boredom
    realism
    Opis:
    Artykuł jest recenzją pracy Marty Stańczyk pt. Czas w kinie. Doświadczenie temporalne w „slow cinema” (2019). Jego autorka przedstawia strukturę książki i omawia dość szczegółowo jej zawartość, doceniając potencjał kreatywny Stańczyk, zarazem jednak polemizując z nią i odnosząc się krytycznie do niektórych jej założeń. Tekst otwiera odwołanie do słów Theodora W. Adorna określającego film jako drastyczne medium przemysłu kulturalnego. Autorka przyjmuje, że jednym z głównych celów publikacji jest zaprzeczenie tej tezie i wskazanie unikatowości slow cinema na tle (nie tylko) współczesnej produkcji filmowej. Dzieła reprezentujące tę konwencję są bowiem w istocie nie tyle historiami do oglądania, ile stanami do przeżycia – stanami, w których pojawiają się określone reakcje afektywne, takie jak choćby „uwznioślająca” nuda, spowodowana przede wszystkim działaniem czasu. Sam czas w ujęciu Stańczyk okazuje się jednym z najważniejszych parametrów przeżycia kinowego w przypadku slow filmów, a tym samym fundamentem towarzyszącej im koncepcji artystycznej.
    The article is a review of the book Czas w kinie. Doświadczenie temporalne w “slow cinema” [Time in Cinema: Temporal Experience in “Slow Cinema”] (2019) by Marta Stańczyk. The reviewer presents the structure of the book and discusses its content in detail. She appreciates Stańczyk’s creative potential, but also argues with some of her assumptions. The review begins with the words by Theodor W. Adorno, who once defined film as a radical medium of the culture industry. The reviewer claims that one of the main purposes of Stańczyk’s book is to contradict this view and to point out the uniqueness of slow cinema against (not only) the contemporary film production, since films representing slow cinema are in fact not so much stories to watch but states to experience. Typical for those states are some affective reactions (for example an “ennobling” boredom) induced by time. Time itself is, in Stańczyk’s view, one of the most important parameters of the cinematic experience in the case of slow cinema, and hence its fundamental artistic concept.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2020, 112; 241-248
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Uważne spojrzenie – nowy paradygmat poznawczy dla europejskiego kina slow
    Mindful look: A new cognitive paradigm for the European slow cinema
    Autorzy:
    Piskorska, Anna Maria
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1857034.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Narodowe Centrum Kultury
    Tematy:
    mindfulness
    sati
    slow cinema
    współczesne kino europejskie
    postsekularyzm
    contemporary european cinema
    postsecularism
    Opis:
    Putting the increasingly popular concept of mindfulness in a wider context of slow movement, the article focuses on its representation in the film culture. Developed in the late 20th century, slow cinema is a cross-cultural trend in art cinema film-making that is not only appreciated but also initiated by the viewers themselves, film critics, selectors, and cinema enthusiasts. According to the author, the artificial construct of slow cinema emerged from the need to experience the so-called secular epiphany, a phenomenon that as of yet hasn’t been thoroughly studied. To capture this post-secular potential of slow cinema, she refers to the concept of mindfulness (or awareness) analysed here both with respect to Jon Kabat-Zinn’s functional definition of mindfulness and the original Buddhist concept of sati (as updated in terms of its epistemological and soteriological sense). The hypothetical usefulness of the concept of mindfulness is verified in the process of interpreting three films included among the classics of slow cinema: Werckmeister Harmonies (2000) by Béla Tarr and Ágnes Hranitzky, Birdsong (2008) by Albert Serra, and Outside Satan (2011) by Bruno Dumont.
    Źródło:
    Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka; 2020, 110, 3; 148-159
    1230-4808
    Pojawia się w:
    Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zielona edukacja filmowa. Studium dwóch przypadków
    Green film education: a double case study
    Autorzy:
    Budzik, Justyna Hanna
    Szeląg, Urszula
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28395247.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    humanistyka ekologiczna
    edukacja filmowa
    ekokrytyka
    slow cinema
    film
    environmental humanities
    film education
    ecocriticism
    Opis:
    W artykule poruszono problematykę edukacji filmowej w kontekście klimatycznym. Skoncentrowano się na badaniu obecności założeń humanistyki ekologicznej i ekokrytyki w materiałach edukacyjnych, przede wszystkim na analizie dwóch scenariuszy lekcji bazujących na filmach. Pierwsza część artykułu została poświęcona zagadnieniom teoretycznym, druga dotyczy materiałów dydaktycznych udostępnionych w programie Nowe Horyzonty Edukacji Filmowej odnoszących się do filmu Ága, natomiast ostatnia, trzecia część zawiera uwagi do filmu Nasze miejsce na Ziemi oraz opartego na analizie i interpretacji filmu scenariusza lekcyjnego udostępnionego przez dystrybutora produkcji na stronie EdukacjaFilmowa.pl.
    The paper discusses film education issues in the context of educating on climate. The authors focus on tracing the presence of the concepts of environmental humanities and ecocriticism in educational materials by selecting two lesson projects related to films. In the first part of the paper, the authors give a broader perspective on the theoretical context; in the second and the third part, respectively, they comment on the lesson projects concerning Ága (the New Horizons of Film Education program) and The Biggest Little Farm (distributor’s proposition published on www.edukacjafilmowa.pl).
    Źródło:
    Z Teorii i Praktyki Dydaktycznej Języka Polskiego; 2022, 31; 1-16
    0208-5011
    2353-9577
    Pojawia się w:
    Z Teorii i Praktyki Dydaktycznej Języka Polskiego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Heathen Camerawork: Crossing the Liminal Border with “The Third Day” Cinematography
    Pogańska praca kamery. Przekraczanie liminalnej granicy w „Dniu trzecim. Jesieni”
    Autorzy:
    Stasiowski, Maciej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/26850837.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    przestrzeń filmowa
    długie ujęcie
    ciné-trance
    slow cinema
    transmisja na żywo
    filmic space
    long take
    livestream
    Opis:
    This article focuses on cinematography and digital enhancement of the image, exploring the role of visualization strategies in augmenting the fictionalized filmic space in lieu of an immersive (liminal) experience and the ideas behind the technical conflation of HD photographic indexicality and magical realism (through portrayal of radical subjectivity, estrangement of familiar settings, and supernatural occurrences) in the surreal environment of a Samhain-like ritual portrayed in Sky TV’s The Third Day: Autumn (2020). Whereas slow cinema’s use of long takes traditionally intended to create a contemplative mood in the viewer in order to draw attention to fleeting aspects of the image, while providing involvement with a supposedly factual place, the episode’s extreme “take” on the theme induces a trance-like state through disfiguration – firstly, by numbing attention through apparent boredom; secondly, by catching the watcher (who is most likely already well accustomed to the conventions of the livestream “genre”) off-guard – as the festival transgresses from ritualistic procedures to cinematographic staging of a delirious consciousness.
    Autor artykułu analizuje rolę strategii wizualizacyjnych w konstruowaniu fikcyjnej przestrzeni filmowej przy wykorzystaniu techniki nieprzerwanego ujęcia. Łącząc fotografię HD i realizm magiczny w immersyjnym doświadczeniu specjalnego odcinka serii Sky TV, Dzień trzeci. Jesień (The Third Day: Autumn, 2020), pojedyncze ujęcie spełnia wiele funkcji: od niemal dokumentalnej rejestracji pogańskiego festiwalu po wprawienie widza, w geście zaangażowanej etnografii, w Rouchowski trans. O ile w filmach zaliczanych do nurtów (re)modernizmu i slow cinema długie ujęcia służą zazwyczaj kontemplacji, o tyle w Jesieni indukowane poczucie nudy usypia czujność. Można dostrzec tu odwołanie do konwencji slow cinema/TV i livestreamu, a przy tym aktualizację konwencji na potrzeby nowych modeli konsumpcji tekstów audiowizualnych.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2022, 118; 93-112
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Narracja i produkcja znaczeń w filmowym neomodernizmie
    Narration and the production of meaning in neomodernism
    Autorzy:
    Syska, Rafał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/920185.pdf
    Data publikacji:
    2013-01-13
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Contemporary cinema
    author cinema
    neo-modernism
    slow-cinema
    narration
    off-screen space
    making meaning
    kino współczesne
    kino autorskie
    neomodernizm
    przestrzeń pozakadrowa
    tworzenie znaczenia filmowego
    Opis:
    This essay analyzes the narration strategies and methods of making meanings in neo-modernism movement. Filmmakers, who are its representatives, prefer the opposite model of cinematic communication which is commonly used in mainstream movies. The article begins with the definition of neo-modernism and description of key components that provide specific forms of narration and reception. Moreover, there were presented main terms related to the modernism and so-called slow cinema. In main fragments of the essay the author focused on some neo-modernist crime stories, which have been created through different, than in traditional cinema, methods of making meaning. Then, there were analyzed such elements of cinematic style as: use of off-screen space and non-conventional concepts of narrative ellipsis.Zadaniem artykułu jest przeprowadzenie analizy narracji i sposobów produkcji znaczeń w filmowym neomodernizmie. Podejmowane w ramach tej formacji strategie inscenizacyjne stanowią rewers metod powszechnie używanych w kinowym mainstreamie. Esej rozpoczyna próba zdefiniowania, czym jest neomodernizm oraz czym się charakteryzuje – zarówno na płaszczyźnie narracyjnej, jak też odbiorczej. Ważnym elementem opisu stało się wprowadzenie terminologii związanej z filmowym modernizmem i tzw. slow-cinema. W głównych fragmentach eseju zostały poddane analizie neomodernistyczne kryminały, oparte na odrębnej, niż dzieje się w tradycyjnym kinie, produkcji znaczeń. Potem opisane zostały kluczowe strategie inscenizacyjne, w których priorytetowymi zadaniami było przeniesienie ważnych fabularnie zdarzeń w przestrzeń pozakadrową i niekonwencjonalny sposób wprowadzania elips czasoprzestrzennych.
    Źródło:
    Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication; 2013, 13, 22; 91-104
    1731-450X
    Pojawia się w:
    Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Speeding Slowness: Neo-Modern Contemplative and Sublime Cinema Aesthetics in Godfrey Reggio’s Qatsi Trilogy
    Pędząca powolność: neomodernistyczna estetyka kontemplacyjnego i wzniosłego kina w trylogii Qatsi Godfrey’a Reggio
    Autorzy:
    Boczkowska, Kornelia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/593756.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    American experimental documentary film neo-modern aesthetics
    slow and contemplative cinema
    sublime cinema
    Godfrey Reggio
    Qatsi Trilogy
    filmowy neomodermizm
    wolne kino
    wzniosłe kino
    amerykański eksperymentalny film dokumentalny
    trylogia Qatsi
    Opis:
    The article analyzes the various ways in which Godfrey Reggio’s experimental documentary films, Koyaanisqatsi (1982), Powaqqatsi (1988) and Naqoyqatsi (2002), tend to incorporate narrative and visual conventions traditionally associated with neo-modern aesthetics of slow and sublime cinema. The former concept, defined as a “varied strain of austere minimalist cinema” (Romney 2010) and characterized by the frequent use of “long takes, de-centred and understated modes of storytelling, and a pronounced emphasis on quietude and the everyday” (Flanagan 2008), is often seen as a creative evolution of Schrader’s transcendental style or, more generally, neo-modernist trends in contemporary cinematography. Although predominantly analyzed through the lens of some common stylistic tropes of the genre’s mainstream works, its scope and framework has been recently broadened to encompass post-1960 experimental and avant-garde as well as realistic documentary films, which often emphasize contemplative rather than slow aspects of the projected scenes (Tuttle 2012). Taking this as a point of departure, I argue that the Qatsi trilogy, despite being classified as largely atypical slow films, relies on a set of conventions which draw both on the stylistic excess of non-verbal sublime cinema (Thompson 1977; Bagatavicius 2015) and on some formal devices of contemplative cinema, including slowness, duration, anti-narrative or Bazinian Realism. In particular, the images’ evocative oscillation between nostalgic neo-modernist natural and technological sublime might stem from its employment of extended shot duration subjected to slow motion as well as panoramic, accelerated and long panning shots enhanced by the atmospheric scores of Philip Glass.
    Przedmiotem artykułu jest próba przedstawienia i analizy wybranych środków artystycznych wykorzystanych w eksperymentalnych filmach dokumentalnych Godfrey’a Reggio, Koyaanisqatsi (1982), Powaqqatsi (1988) i Naqoyqatsi (2002), tradycyjnie związanych z estetyką tzw. kina wolnego (slow cinema) oraz wzniosłego (sublime cinema). Nurt slow-kina, definiowany jako “różnorodny gatunek ascetycznego kina minimalistycznego” (Romney 2010) i charakteryzujący się częstym użyciem “długich ujęć, zredukowanych i powściągliwych modułów narracji, oraz ekspozycją ciszy i codzienności” (Flanagan 2008), jest często postrzegany jako kreatywna ewolucja stylu transcendentalnego Schradera lub, szerzej, tendencji neomodernistycznych we współczesnej kinematografii (Syska 2014). Chociaż atrybuty tejże stylistyki analizowane jest głównie w dziełach wiodących przedstawicieli gatunku, takich jak Tarkowski, Bergman, Bresson, Antonioni czy też Sokurow, ich obecność dostrzegana jest również w eksperymentalnym, awangardowym oraz realistycznym filmie dokumentalnym (Flanagan 2012), który w większym stopniu kładzie nacisk na kontemplacyjne aniżeli wolne aspekty ukazywanych scen i motywów (Tuttle 2012). Tymczasem analiza materiału filmowego autorstwa Reggio pod względem ww. cech gatunkowych może prowadzić do wniosku, iż trylogia Qatsi, będąca atypowym przykładem slow-kina, dosyć wyraźnie wykorzystuje konwencje oparte zarówno na stylistycznym nadmiarze wzniosłego kina niewerbalnego (Thompson 1977; Bagatavicius 2015), jak i walorach kina kontemplacyjnego, takich jak spowolnione tempo, trwanie, anty-narracja czy też realizm typu Bazinowskiego.
    Źródło:
    Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2016, 18; 219-253
    1641-9278
    Pojawia się w:
    Art Inquiry. Recherches sur les arts
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-9 z 9

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies