Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "roman criminal law" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 21
Tytuł:
Humanitas and Severitas On Possible Impact of Christianity on Roman Criminal Law in Fourth Century
Autorzy:
Zalewski, Bartosz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1046770.pdf
Data publikacji:
2019-12-31
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
chrześcijaństwo
rzymskie prawo karne
humanitas
severitas
christianity
roman criminal law
Opis:
The article synthetically presents the main directions of the possible influence of Christianity on the Roman criminal law, which are characterised by two mutually opposing tendencies: intensification and alleviation of penal repression. However, one cannot overestimate the influence of Christianity on the Roman criminal law of the period in question, covering the years 313–380. Christianity did not have a fundamental impact on the imperial legislation during that period and did not contribute to the discontinuation of the trends already occurring in the period of the late Principate.
Artykuł w syntetyczny sposób prezentuje główne kierunki możliwych wpływów chrześcijaństwa na rzymskie prawo karne, przejawiające się w dwu przeciwstawnych tendencjach: wzmożenia oraz złagodzenia represji karnej. Wpływów chrześcijaństwa na rzymskie prawo karne w omawianym okresie, obejmującym lata 313–380, nie można jednak przeceniać. Chrystianizm nie wywarł zasadniczego wpływu na prawodawstwo cesarskie w tym okresie i nie przyczynił się do przełamania tendencji występujących już w okresie późnego pryncypatu.
Źródło:
Studia Prawnicze KUL; 2019, 4; 249-272
1897-7146
2719-4264
Pojawia się w:
Studia Prawnicze KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
If a Maidservant “Dies a Horrible Death”: Canon 5 of the Synod of Elvira in the Light of the Norms of Roman Criminal Law
Autorzy:
Zalewski, Bartosz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1913205.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
slavery
Roman criminal law
legal protection of slaves
Synod of Elvira
niewolnictwo
rzymskie prawo karne
ochrona prawna niewolników
synod w Elwirze
Opis:
This article aims to analyse canon 5 of the Synod of Elvira (beginning of the 4th century) taking into account the norms of Roman law concerning the legal protection of slaves. This canon provided for the punishment of repentance and a prohibition of giving Eucharistic Communion to a woman who, in anger caused by jealousy, caused the death of her slave as a result of whipping. It was probably adopted based on a certain, particularly shocking matter, perhaps related to the intimate life between the master and her slave. The content of the canon suggests that the person responsible for its editing was familiar with Roman law, including probably in particular Emperor Hadrian’s rescripts – especially those addressed to the Governor of Baetica, where Elvira was located. The canon provided slaves with a wider scope of protection than the norms of Roman law did, both those in force at the time of its release and later introduced by Emperor Constantine the Great. It was also an expression of the generally discernible attitude of Christian communities towards the institutions of slavery. On the one hand, the existence of slavery was accepted and, on the other hand, there were efforts to improve the situation of slaves, especially if they were Christians.
Niniejszy artykuł ma na celu dokonanie analizy kanonu 5 synodu w Elwirze (początek IV w.) z uwzględnieniem norm prawa rzymskiego dotyczących ochrony prawnej niewolników. Omawiany kanon przewidywał karę pokuty oraz zakaz udzielania Komunii eucharystycznej kobiecie, która w gniewie powodowanym zazdrością doprowadziłaby do śmierci swojej niewolnicy na skutek wymierzonej chłosty. Prawdopodobnie został on przyjęty na kanwie jakiejś konkretnej, szczególnie bulwersującej sprawy, być może związanej z pożyciem intymnym między właścicielką a jej niewolnikiem. Treść kanonu sugeruje, że osoba odpowiedzialna za jego redakcję była obeznana z prawem rzymskim, w tym zapewne w szczególności z reskryptami cesarza Hadriana – zwłaszcza tymi, które adresowane były do namiestnika Betyki, w której położona była Elwira. Kanon zapewniał niewolnikom szerszy zakres ochrony niż normy prawa rzymskiego, zarówno te obowiązujące w czasie jego wydania, jak i wprowadzone później przez cesarza Konstantyna Wielkiego. Stanowił on też wyraz ogólnie dostrzegalnego nastawienia gmin chrześcijańskich do instytucji niewolnictwa. Z jednej strony bowiem akceptowano istnienie niewolnictwa, z drugiej zaś dążono do poprawy bytu niewolników, zwłaszcza jeżeli byli oni chrześcijanami.
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2021, 30, 1; 385-400
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
GORSZE LATA POLSKIEJ ROMANISTYKI
Autorzy:
Zabłocka, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/664009.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Research on Roman law in Poland
progress in academic careers
translation of source texts
private law
criminal law
public law.
romanistyka polska
awanse naukowe
tłumaczenie źródeł
prawo prywatne
prawo karne
prawo publiczne.
Opis:
This paper reviews the work done by Polish Romanist scholars and their academic progress in the last three years. Unfortunately their achievements have been far less than what they did in 2011-2013 (cf. «Zeszyty Prawnicze» 15.2/2015). Only 15 monographs were published in 2014-2016 (not counting source editions, collected volumes, and books by historians) – in other words half of what was published in the previous 3-year period (30 volumes). Polish Romanists prefer to focus on criminal and public law, and are not so eager to work on private law. Furthermore, the younger generation of Polish Romanists tend to appreciate foreign publications on marginal issues rather than refer to the work of their colleagues.However, there was an exceptional volume of interest in the translation and edition of source materials, both of the legal and non-legal type, along with commentary on them, which has always been at the foundation of the work of historians and Romanists.
W pracy ukazano awanse i dorobek polskich romanistów w ostatnich trzech latach. Niestety jest on znacznie mniejszy niż w latach 2011-2013 (Cf. «Zeszyty Prawnicze» 15.2/2015). Opublikowano (nie licząc publikacji źródeł, prac zbiorowych i książek pióra historyków) tylko 15 monografi, czyli o połowę mniej niż w poprzednim 3-letnim okresie (30 monografi). Romaniści kieruję chętniej swe zainteresowania ku prawu karnemu i publicznemu, rzadziej zajmują się prawem prywatnym. Dalej młodsi polscy autorzy bardziej cenią przyczynkarskie pozycje z literatury zagranicznej niż powoływanie swoich kolegów.Należy jednak podkreślić wyjątkowe zainteresowanie tłumaczeniem, opracowywaniem i komentowaniem źródeł, zarówno prawniczych, jak i nieprawniczych, które są zawsze podstawą pracy historyków i romanistów.
Źródło:
Zeszyty Prawnicze; 2017, 17, 4
2353-8139
Pojawia się w:
Zeszyty Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Antyczne inspiracje niemieckich regulacji prawnych w zakresie kazirodztwa
The ancient inspirations for the German legal regulations on the incest
Autorzy:
Vesper, Ewa M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/621851.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
kazirodztwo, Niemcy, przestępstwo kazirodztwa, prawo rzymskie, §173 niemieckiego kodeksu karnego.
incest, Germany, offence of incest, roman law, §173 of German Criminal Code.
Opis:
Since the German Ethic Council in September 2014 recommended revision of the incest law and questioned the justification for criminalising consensual sexual activity between siblings, the incest law became the subject of many public debates in Europe. This arti- cle is a contribution to show the evolution of the legal regulation of incest in Germany throughout the ages. A short overview of incest legislation in ancient cultures and in Ro- man law, shows that in nearly every past society, incest was considered taboo. Although, in theory, incest legislation in Roman law was very limited, it was in fact strictly forbid- den. The present legal norms in Germany, which are based on Roman legal heritage and influenced by Christianity, also prohibit it. Incest is defined in § 173 of the German Crimi- nal Code (Strafgesetzbuch) as an act of sexual intercourse between lineal ancestors and descendants and between siblings. The penalisation of incest is justified by protection of the family unit. Nevertheless, due to the radical changes in moral values of society, the current German legislation is facing a crisis.
Źródło:
Miscellanea Historico-Iuridica; 2016, 15, 1; 11-31
1732-9132
2719-9991
Pojawia się w:
Miscellanea Historico-Iuridica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Searching for the Roots. Vis vi depulsa in the Concept of Cicero
Autorzy:
Tarwacka, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/621599.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
Self defence, force, Roman criminal law, Cicero
Opis:
The jurist Cassius is believed to be the author of the brocard Vim vi repellere licet . However, in Cicero’s speeches the are many fragments concerning repelling force by force. It therefore seems that it might have been him who had first made the rule common, maybe as vim vi depellere licet. The context in which the orator placed it, implied restoring order in the state, in which violence ruled. Cicero claimed that – in order for the law to prevail – it was first necessary to fight force with force. Only later was the rule transferred by the jurist into private law.
Źródło:
Miscellanea Historico-Iuridica; 2012, 11; 77-88
1732-9132
2719-9991
Pojawia się w:
Miscellanea Historico-Iuridica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Inconvenient Witnesses: Testimonies of Slaves in a Criminal Trial During the Republic and the Principate
Autorzy:
Loska, Elżbieta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1913321.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Roman law
slaves
criminal trial
prawo rzymskie
niewolnicy
proces karny
Opis:
In ancient Rome, slaves performed many different tasks. The fact that they often enjoyed the trust of their owners and knew their secrets made them very desirable witnesses in a criminal trial. The aim of the article is to show examples of situations in which the testimony of slaves in a criminal trial could be dangerous for their owners. Slaves were subject to obligatory torture, so they could reveal some secrets against their will. However, there was a ban on the use of slaves’ testimonies against their owners. Roman law, still, knew a few exceptions to this, in matters justified by the interests of Rome. The article shows also the changes made during the Principate, when the statutory law regulating this issue appeared.
W starożytnym Rzymie niewolnicy wykonywali wiele różnych zadań. Fakt, że cieszyli się nieraz zaufaniem swoich właścicieli i znali ich sekrety, czynił z nich bardzo pożądanych świadków w procesie karnym. Celem artykułu jest pokazanie przykładowych sytuacji, w których zeznania niewolników w procesie karnym mogły być niebezpieczne dla ich właścicieli. Niewolnicy obligatoryjnie poddawani byli torturom, mogli zatem zdradzić tajemnice wbrew swojej woli. Mimo że obowiązywał zakaz wykorzystywania zeznań niewolników przeciw ich właścicielom, to prawo rzymskie znało jednak od niego kilka wyjątków, w sprawach uzasadnionych interesem Rzymu. Pokazano także zmiany dokonane w okresie pryncypatu, kiedy pojawiło się prawo stanowione regulujące tę kwestię.
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2021, 30, 1; 197-204
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kilka uwag na temat zeznań niewolników w procesie karnym
Some Remarks on the Slaves’ Testimonies in the Criminal Trial
Autorzy:
Loska, Elżbieta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1046493.pdf
Data publikacji:
2020-10-28
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
prawo rzymskie
proces karny
niewolnicy
Roman law
criminal trial
slaves
Opis:
W starożytnym Rzymie obowiązywała zasada, wedle której podczas procesu nie można było wykorzystywać zeznań niewolników na szkodę ich właściciela. Od tej zasady już od czasów republiki przewidziane były wyjątki, w przypadku przestępstw kazirodztwa oraz spisku. Odmienne podejście do wykorzystywania zeznań niewolników widoczne było w okresie pryncypatu. Ustawy, takie jak lex Iulia de adulteriis coërcendis, czy reskrypty cesarskie przewidywały szereg możliwości obejścia republikańskiego zakazu, bez rzeczywistego jego złamania, ani też zniesienia. Jedynie w przypadku crimen laese maiestatis wyraźnie dopuszczono torturowanie niewolników in caput domini. W okresie dominatu wprowadzony został zakaz przyjmowania oskarżenia składanego przez niewolnika przeciw właścicielowi, wyjątkiem była wyłącznie maiestas. Oskarżający niewolnik był karany śmiercią.
In ancient Rome there was a rule that in the course of the trial the slave confession could not be used to the detriment of their owners. There have been exceptions to this rule since the time of the Republic, in the case of incest crime and conspiracy. A different approach to the use of the testimony of slaves was visible during the Principate. Laws, such as lex Iulia de adulteriis coërcendis, or imperial rescripts, provided for a number of possibilities to circumvent the republican ban, without actually breaking it, or abolishing it. Only in the case of crimen laese maiestatis it was explicitly allowed to torture the slaves in caput domini. During Dominate accepting the charges submitted by the slave against the owner was forbidden, excepting maiestas only. Accusing slave was punished with death.
Źródło:
Zeszyty Naukowe KUL; 2017, 60, 3; 449-464
0044-4405
2543-9715
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Non enim crimen dicitur, quod mortis adegit impulsus – notes on the CTh. 15.14.14.
Non enim crimen dicitur, quod mortis adegit impulsus – uwagi na tle CTh. 15.14.14.
Autorzy:
Leraczyk, Izabela
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1953645.pdf
Data publikacji:
2019-12-31
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
depenalizacja
wyłączenie odpowiedzialności karnej
wróg
barbarzyńcy
prawo rzymskie
decriminalisation
exemption of criminal liability
enemy
barbarians
Roman law
Opis:
The article analyses the constitution issued by Emperor Honorius in the year 416, concerning the perpetrators of offences qualified as crimen as the exemption from criminal liability, in a situation when such actions were undertaken during the barbaric invasions, escape from such invasions or the rule of the usurpers. The act governs that an action perpetrated for fear of one’s life cannot be seen as crime. The article analyses specific terms used in the above-mentioned legal act, especially in the context of the contemporary legal terminology of the epoch. Moreover, it presents the historical backdrop behind the issuing of the constitution, together with other regulations regarding collaboration with the enemy, both volitional and under coercion.
Artykuł omawia konstytucję wydaną przez cesarza Honoriusza w 416 r., dotyczącą wyłączenia odpowiedzialności karnej sprawców czynów kwalifikowanych jako crimen w sytuacji, gdy działania te podjęte zostały w czasie najazdu barbarzyńców, ucieczki przed najeźdźcami czy rządów uzurpatorów. Akt ten stanowi, że nie ma mowy o przestępstwie, jeśli czyn popełniono w obawie o życie. W artykule analizowane są poszczególne wyrażenia użyte w akcie prawnym, zwłaszcza w odniesieniu do języka prawnego epoki, jak również przedstawiono tło wydania konstytucji, a także wspomniano inne regulacje, odnoszące się do współdziałania – dobrowolnego lub pod przymusem – z wrogiem.
Źródło:
Studia Prawnicze KUL; 2019, 4; 111-129
1897-7146
2719-4264
Pojawia się w:
Studia Prawnicze KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
CZYN POPEŁNIONY W „AFEKCIE” WEDŁUG KONCEPCJI ARYSTOTELESA
Crimes of passion according to Aristotle
Autorzy:
Kubiak, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2096773.pdf
Data publikacji:
2022-08-20
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
rzymskie prawo karne; przestępstwo w afekcie; odpowiedzialność karna; wina; umyślność/nieumyślność.
Roman criminal law; crimes of passion; criminal liability; guilt, voluntary/involuntary.
Opis:
Dzieła filozofczne stanowią jedno z ważnych źródeł poznania praw antyku. Pośród nich Etyki Arystotelesa zasługują na szczególne wyróżnienie. Bogactwo i dojrzałość jego myśli inspirować mogą do refleksji nad obowiązującym systemem prawa. Filozof poświęca znaczną część swoich rozważań rozróżnieniu działań zależnych i niezależnych od woli człowieka. Na ich tle czyni kilka ważnych uwag na temat oceny moralnej czynów popełnionych pod wpływem emocji, które odnieść można do ich oceny prawnej. W jego refleksjach wybrzmiewają też reminiscencje szerokiego wachlarza współczesnych instytucji prawa karnego: od zagadnień związanych z pojęciem czynu, rodzajem i stopniem winy sprawcy oraz przymusem i brakiem świadomości, po bardziej wysublimowane kwestie, jak niepoczytalność, zawinienie na przedpolu czynu czy właśnie czyny popełnione w „afekcie”.
Ancient works on philosophy are an important source of information on the laws observed in Antiquity, and Aristotle’s Ethics is a special instance of this phenomenon. The abundance and maturity of his ideas on the law may inspire reflection on our current legal system. Aristotle devotes a considerable part of his Ethics to the distinction between voluntary and involuntary acts. He uses this discussion as a background to some important remarks on the moral assessment of acts committed under the influence of emotions which may relate to their legal evaluation. His reflections hark back to a wide range of the criminal law institutions of his times, such as the ancient concept of an offence and issues related to this, the type and degree of the offender’s guilt, his acting under duress or lack of awareness, as well as more sophisticated issues such as insanity, culpability prior to the commission of the offence, and crimes of passion.
Źródło:
Zeszyty Prawnicze; 2022, 22, 2; 89-120
2353-8139
Pojawia się w:
Zeszyty Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Szkice z zakresu rzymskiego prawa karnego – damnatio ad bestias
Essays about roman criminal law – damnatio ad bestias
Autorzy:
Kubiak, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/596911.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
Rzymskie prawo karne
Damnatio ad bestias
Roman criminal Law
Opis:
Damnatio ad bestias is definitely one of the most amazing institutions of Roman criminal law. It was an aggravated form of death penalty used in public procedure, mostly against noncitizens and humiliores, from I century a. D. As it seems however, it had already appeared before in domestic jurisdiction of the owners of the slaves, in the frames of ius vitae ac necis, but not as a death penalty. Such slaves were sold to lanistae in order to fight with wild animals. The interesting point about damnatio ad bestias is, that it was omitted in the legal catalogues of inflicted penalties. It was the consequence of its characteristic – it depended on organization of the games and some infrastructure, like amphitheatres or animals. So there were just few occasions during the year to inflict this penalty. Other aggravated forms of death penalty, crucifixion and burning alive, were equivalent and could be inflicted interchangeably with analyzed punishment, despite few exceptional texts. Damnatio ad bestias could be also executed in the situations of aggravation of perpetrator’s responsibility resulting from the use of arms, in cases of organized crimes or committed by night. Sometimes it was also replacing other traditional penalties, like for example poena cullei.
Źródło:
Studia Prawno-Ekonomiczne; 2010, LXXXII (82); 107-124
0081-6841
Pojawia się w:
Studia Prawno-Ekonomiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Szkice z zakresu rzymskiego prawa karnego – skazanie na udział w igrzyskach gladiatorskich (damnatio ad gladium ludi)
Skatches about Roman Criminal Law – damnation to gladiatorial games
Autorzy:
Kubiak, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/596338.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
Rzymskie prawo karne
Damnatio ad gladium ludi
Roman criminal Law
Opis:
In Ancient Rome, there was a group of penalties closely connected to gladiatorial games, like damnation to the beasts (damnatio ad bestias), damnation to the school of gladiators (damnatio in ludum) and, the object of this paper, damnation to gladiatorial games (damnatio ad gladium ludi). As it seems, on the basis of very few textual sources, the latter was a kind of death penalty executed in the arena at noon. The condemned were supposed either to kill each other with sword, either be executed by one of them or a professional gladiator. The most interesting however is the form of functioning of this phenomenon. It looks that Roman Criminal Law did not know this penalty, there is only one doubtful legal source, which may refer to it. On the other hand, it is hard to deny its existence – quite a few historical sources confirm, that at noon a number of condemned were killed in the arena. As it seems, there was a variety of forms of executions in Ancient Rome, which took place during the gladiatorial games. They depended mostly on the discretional power of the organizer of the games and the will of the people. Damnatio ad gladium ludi was a collective category for all of them, no matter what the actual sentence stated, whether it was crucifixion, burning alive or other death penalties. In that way, it was possible to present in the arena mythological and historical enactments known from the sources.
Źródło:
Studia Prawno-Ekonomiczne; 2011, LXXXIV (84); 147-165
0081-6841
Pojawia się w:
Studia Prawno-Ekonomiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Age of a Victim as Crime’s Feature in Roman Law
Autorzy:
Kosior, Wojciech J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1046748.pdf
Data publikacji:
2019-12-31
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
odpowiedzialność karna i deliktowa
prawo rzymskie
wiek
delictual and criminal responsibility
Roman law
age
Opis:
The conducted research revealed that the matter of age in the sources of Roman law appeared several times in a combination with the victim and was the feature of some delicts and crimes. The article demonstrates that in Roman law, in cases of unlawful acts, not only was the perpetrator’s age important, but also sometimes the age of the victim depended on the perpetrator’s liability. In modern law, we can also find the provisions in which the perpetrator’s liability depends on the age of the victim. For example, Article 200 § 1 of the Polish Penal Code can be listed here. The aim of the presented article is to describe unlawful acts (mostly crimes) occurring in Roman law, in which the perpetrator’s liability depended on the age of the victim. So far, the above-mentioned thematic hasn’t been described in the literature of the subject, because when the matter of age in this context was analyzed, the most attention was focused on the age of the perpetrator and his ability to bear liability. The result of the research was to discover and elaborate Roman law sources where in fact the perpetrator’s liability depended on the age of the victim. Selected examples are presented in the text.
Przeprowadzone badania ujawniły, że wiek w źródłach prawa rzymskiego, kilkakrotnie pojawił się w połączeniu z osobą pokrzywdzonego (poszkodowanego) i stanowił znamię niektórych deliktów i przestępstw. Pokazuje to, że w prawie rzymskim przy czynach bezprawnych wiek miał znaczenie nie tylko wtedy, gdy dotyczyło to samego sprawcy. Niekiedy odpowiedzialność sprawcy była uzależniona od tego, w jakim wieku był pokrzywdzony. We współczesnym prawie również możemy odkryć przepisy, które odpowiedzialność sprawcy uzależniają od wieku ofiary. Prezentowany artykuł ma na celu przedstawienie czynów bezprawnych występujących w prawie rzymskim, w których odpowiedzialność sprawcy była uzależniona od wieku ofiary. Dotychczas taka tematyka nie była podejmowana w literaturze przedmiotu, bowiem jeżeli temat wieku w takim kontekście był analizowany, to najczęściej uwaga skupiała się na wieku sprawcy i jego zdolności do ponoszenia odpowiedzialności.
Źródło:
Studia Prawnicze KUL; 2019, 4; 91-109
1897-7146
2719-4264
Pojawia się w:
Studia Prawnicze KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kilka uwag na temat rzymskiego prawa karnego w Institutiones Marcianusa
A Few Remarks on the Roman Criminal Law in Marcian’s Institutions
Autorzy:
Kołodko, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/621658.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
rzymskie prawo karne, starożytny Rzym, jurysta Marcianus
Roman criminal law, ancient Rome, jurist Marcianus
Opis:
The text presents a few reflections on the Roman criminal law in the Institutions of Marcianus. During the analysis it has been established that the Justinianic compilers drew heavily on this jurist’s work. This was applied not only to individual institu- tions of criminal law (e.g. intentional and unintentional fault or crimen maiestatis), but also Marcianus’s fragments repeatedly pointed to titles of the books in librii terribiles (books 47 to 48 in the Digest of Justinian). Marcianus knew well the imperial constitutions (in particular rescripts), which was probably related to the work in the imperial office (scrinium libellorum). The imperial constitutions suit, primarily, the shape of criminal law in the imperial period, should be noted. One cannot exclude that the hypothetical work in the imperial office and a good knowledge of the imperial rescripts determined the frequent reaching for the Institutiones by the compilers of Justinian.
Źródło:
Miscellanea Historico-Iuridica; 2015, 14, 1; 253-268
1732-9132
2719-9991
Pojawia się w:
Miscellanea Historico-Iuridica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sądownictwo sędziów przysięgłych jako forma udziału czynnika społecznego w procesie karnym (część I)
Juror jurisdiction as a form of participation of the social factor in criminal process (part I)
Autorzy:
Kil, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2055708.pdf
Data publikacji:
2022-04-20
Wydawca:
Wyższa Szkoła Humanitas
Tematy:
proces karny
udział czynnika społecznego w orzekaniu
sędziowie niezawodowi
przysięgli
prawo rzymskie
system common law
criminal process
participation of the social factor in adjudication
lay judges
jurors
Roman law
common law system
Opis:
Artykuł poświęcono problematyce sądownictwa sędziów przysięgłych w sprawach karnych. W pierwszej części opracowania przedstawiono genezę instytucji sędziów przysięgłych, jak również jej historyczny rozwój. Szczegółowe rozważania poświęcono rzymskim quaestiones, stanowiącym archetyp sądownictwa sędziów przysięgłych. Pogłębionej analizie poddano także anglo-amerykański model sądownictwa sędziów przysięgłych, zarówno w ujęciu historycznym, jak i współczesnym.
The article is devoted to the problems of juror jurisdiction in criminal matters. The first part of the study presents the genesis of the institution of jurors and its historical development. Special attention is paid to Roman quaestiones, that is an archetypical form of juror jurisdiction. An in depth analysis covers as well the Anglo-American model of juror jurisdiction, both from the historical and contemporary perspective.
Źródło:
Roczniki Administracji i Prawa; 2021, 4, XXI; 73-86
1644-9126
Pojawia się w:
Roczniki Administracji i Prawa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Class-Based Approach to Roman Criminal Law
Autorzy:
Czech-Jezierska, Bożena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1916253.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Roman criminal law
concept of class
ancient Rome
Marxist methodology
research on Roman law
rzymskie prawo karne
klasowość
antyczny Rzym
metodologia marksistowska
romanistyczne badania naukowe
Opis:
The theory of class struggle lay at the root of Marxist methodology. According to historical materialism, the slave formation existed in the ancient Roman state, and Marxist historians further developed the concept of class divisions in Roman society. Their views on this subject permeated also the research on Roman law, which was to be studied in terms of the influence that class divisions and class struggles had on the evolution of the state and legal norms in ancient Rome. This approach mainly concerned Roman private law, which was of the primary interest to scholars. The author attempts to determine whether the issue of class also constituted a reference point for studying the criminal law of ancient Rome, which had the character of public norms. The article examines the most representative views of Roman law scholars who applied the Marxist method in their research. Despite their attempts, they found it hard to uphold the concept that ancient Roman society had been divided into antagonistic and structurally homogeneous classes, and what is more, that these classes had been united by class consciousness. Differences between social strata in their legal position, including different criminal law norms, did not result from class divisions and class struggle, but rather reflected the specific character of ancient Roman society.
Teoria oparta o walkę klas leżała u podstaw metodologii nauki marksistowskiej. Materializm historyczny w odniesieniu do antycznego państwa rzymskiego zakładał istnienie formacji niewolniczej, a dalsze interpretacje historyków marksistowskich prowadziły do rozwijania koncepcji klasowości społeczeństwa rzymskiego. Poglądy na ten temat przenikały również do romanistycznych badań naukowych. Prawo rzymskie należało badać pod kątem wpływu, jaki miała klasowość na rozwój państwa i norm funkcjonujących w antycznym Rzymie. Dotyczyło to przede wszystkim rzymskiego prawa prywatnego i nim przede wszystkim się zajmowano. Zamierzeniem autorki jest próba ustalenia, czy klasowość była wówczas również punktem odniesienia do badań nad rzymskim prawem karnym, mającym charakter norm publicznych. W artykule przeanalizowano w tym celu najbardziej reprezentatywne poglądy romanistów stosujących metodologię marksistowską. Mimo ich naukowych starań ostatecznie trudno jednak było im utrzymać nawet koncepcję zakładającą istnienie w starożytnym Rzymie jednolitych w swej strukturze antagonistycznych klas, nie wspominając już o domniemaniu ich świadomości w tym zakresie. Zróżnicowanie prawne poszczególnych warstw społecznych, także przez normy rzymskiego prawa karnego, nie było zatem wynikiem klasowości, lecz specyfiki antycznego społeczeństwa rzymskiego.
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2021, 30, 1; 35-53
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 21

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies