Temat: rezygnacja - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: OCENA PRAWDOPODOBIEŃSTWA REZYGNACJI Z POŚREDNICTWA URZĘDU PRACY W POSZUKIWANIU ZATRUDNIENIA
THE ASSESSMENT OF THE PROBABILITY OF RESIGNATION FROM INTERMEDIATION OF LABOUR OFFICE IN JOB SEEKING
Autorzy:: Bieszk-Stolorz, Beata
Markowicz, Iwona
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/453210.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Katedra Ekonometrii i Statystyki
Tematy:: estymator Kaplana-Meiera
bezrobocie
rezygnacja z pośrednictwa urzędu pracy
Kaplan-Meier estimator
unemployment
resignation from the intermediation of the labour office
Opis:: Częstymi przyczynami odpływu z rejestrów bezrobotnych jest odmowa podjęcia proponowanego zatrudnienia lub wykreślenie z powodu niestawiennictwa w wyznaczonym terminie. Celem artykułu jest analiza prawdopodobieństwa rezygnacji bezrobotnych z pośrednictwa urzędu pracy. W badaniu wykorzystano estymator Kaplana-Meiera. Umożliwił on ocenę prawdopodobieństwa ubywania jednostek z kohorty w kolejnych miesiącach w zależności od ich cech. Główną część badania poprzedzono analizą wskaźnikową umożliwiającą porównanie struktur osób wyrejestrowanych z powodu podjęcia pracy i osób wykreślonych z rejestru.
Frequent reasons of deregistration is refusal of acceptance the proposed employment or erasure due to absence in the office in due time. The aim of the paper is analysis of probability of resignation of the unemployed people from the intermediation of the labour office. The Kaplan-Meier estimator was used. It allows the assessment of probability of outflow of units from the cohort in subsequent months with relation to their features. The main part of the research was preceded by the indicator analysis making comparison of the structure of persons deregistered because of taking a new job with the structure of persons erased from the registry possible. Keywords: Kaplan-Meier estimator, unemployment, resignation from the intermediation of the labour office
Źródło:: Metody Ilościowe w Badaniach Ekonomicznych; 2017, 18, 4; 531-540
2082-792X
Pojawia się w:: Metody Ilościowe w Badaniach Ekonomicznych
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Change of Composition of Voivodeship Board as a Result of Changing Its Statute in the Context of Keeping Principles of Polish Structural Administrative Law
Autorzy:: Czerw, Jarosław
Świerczyński, Piotr
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1913059.pdf
Data publikacji:: 2020
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: voivodeship board
change in the voivodeship statute
board member
resignation of a board member
zarząd województwa
zmiana statutu województwa
członek zarządu
rezygnacja członka zarządu
Opis:: This article presents the issues of changing the composition of the voivodeship board in the Republic of Poland as a result of the change in the voivodeship statute. As part of the legal analysis of the institution in question, the authors paid special attention to practical issues and nodal problems that may be encountered when interpreting the provisions of the Act of 5 June 1998 on Voivodeship Self-Government. The issues raised refer to the actual state of affairs in the Sejmik of the Świętokrzyskie Voivodeship. The article is of a scientific and research nature. The authors put forward three hypotheses and attempted to prove them in the framework of the conducted analysis. Firstly, a change in the composition of the voivodeship board as a result of the change in the voivodeship statute is possible in the light of the principles of the Polish systemic administrative law without the need to dismiss the entire voivodeship board. Secondly, in a situation where the resolution amending the articles of association did not include any adjusting provisions, it is necessary to adjust the make-up of the management board to the requirements of the amended articles as soon as possible. Thirdly, the solution according to which the dismissal or acceptance of a resignation of a board member by the voivodeship parliament and the election of a deputy marshal in his place within one resolution should be rejected. The results of the research carried out in the course of the analysis are original and innovative, as such studies have not been conducted so far. As a result, this article is a valuable source of knowledge for representatives of science and practice.
Niniejszy artykuł przedstawia problematykę zmiany składu zarządu województwa w Rzeczypospolitej Polskiej, przeprowadzanej na skutek zmiany statutu województwa. Autorzy w ramach analizy prawnej przedmiotowej instytucji szczególną uwagę zwrócili na kwestie praktyczne oraz problemy węzłowe, na jakie można się natknąć, dokonując wykładni przepisów ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa. Podjęta problematyka nawiązuje do stanu faktycznego, jaki wystąpił w sejmiku województwa świętokrzyskiego. Artykuł ma charakter naukowo-badawczy. Autorzy postawili trzy hipotezy i podjęli próbę ich udowodnienia w ramach prowadzonej analizy. Po pierwsze, zmiana składu zarządu województwa na skutek zmiany statutu województwa jest w świetle zasad polskiego ustrojowego prawa administracyjnego możliwa bez konieczności odwoływania całego zarządu województwa. Po drugie, w sytuacji gdy w uchwale zmieniającej statut nie zamieszczono przepisów dostosowujących, konieczne jest jak najszybsze doprowadzenie do dostosowania składu zarządu do wymogów zmienionego statutu. Po trzecie, należy odrzucić rozwiązanie, według którego do odwołania lub przyjęcia rezygnacji członka zarządu przez sejmik województwa oraz do wyboru wicemarszałka w jego miejsce miałoby dojść w ramach jednej uchwały. Wyniki przeprowadzonych w toku analizy badań mają charakter oryginalny i nowatorski, badania takie nie były bowiem dotychczas prowadzone. Powoduje to, że niniejszy artykuł stanowi cenne źródło wiedzy dla przedstawicieli nauki i praktyki.
Źródło:: Studia Iuridica Lublinensia; 2020, 29, 5; 41-63
1731-6375
Pojawia się w:: Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Wybrane przyczyny nagłego zakończenia kariery sportowca
Causes of an unexpected end of an athlete’s career
Autorzy:: Dyrla-Mularczyk, Karolina
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/464524.pdf
Data publikacji:: 2017-12-28
Wydawca:: Akademia Wychowania Fizycznego we Wrocławiu
Tematy:: przetrenowanie
rutynizacja w sporcie
rezygnacja ze sportu profesjonalnego
wypalenie zawodowe w sporcie
overtraining
staleness in sport
drop-out
burnout in sport
Opis:: Koniec kariery sportowej to nieuchronny moment w karierze każdego sportowca. W zależności od okoliczności, w jakich występuje może być odbierany jako zdarzenie pozytywne i planowane, ale może też być interpretowany jako moment nieoczekiwany i niechciany. Celem pracy jest przedstawienie kilku wybranych przyczyn niespodziewanego zakończenia kariery sportowej, do jakich należą szeroko opisywane w anglojęzycznej literaturze zjawiska: przetrenowania (ang. overtraining), rutynizacji (ang. staleness), rezygnacji ze sportu na wczesnym etapie (ang. drop-out), wypalenia zawodowego (ang. burnout in sport). Za materiał badawczy posłużyły doniesienia z dotychczasowych badań. Na podstawie analizy literatury przedmiotu można wnioskować, że istnieje wiele potencjalnych przyczyn zakończenia kariery sportowej.
The end of a sports career is an inevitable moment in the career of every athlete. Depending on the circumstances, it may be perceived as a positive and planned event but may also be interpreted as an unexpected and unwanted moment. The article presents several selected causes for the unexpected end of a sports career, such as overtraining, staleness, drop-out, burnout in sport.
Źródło:: Rozprawy Naukowe Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu; 2017, 59; 66-72
0239-4375
Pojawia się w:: Rozprawy Naukowe Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Explicit and implied significance of contemporary public spaces. Part 1. Spaces of attractions
Oczywiste i dorozumiane znaczenie współczesnych przestrzeni publicznych. Część 1. Przestrzenie atrakcji
Autorzy:: Dziubiński, Dariusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/390492.pdf
Data publikacji:: 2020
Wydawca:: Politechnika Lubelska. Wydawnictwo Politechniki Lubelskiej
Tematy:: public space
proxemics
have-nothing
matching
giving up
przestrzeń publiczna
proksemika
nieposiadanie
dopasowanie
rezygnacja
Opis:: This text presents considerations encouraged by thoughts and conclusions gained from research on several beach bars and their comparison with other urban public spaces, run in Wrocław from 2018 to 2019. The similarities and differences between the two types of spaces provoke a question about the meaning of what we call „public spaces” today. The question is also asked, somewhat perversely, about the validity of following best practices based on proxemic principles and focused on attracting and retaining people in urban spaces. The paper examines not so much the rules but the purpose, in other words the type of space we receive/can achieve as a result of applying these principles, since people in the urban space (private or public) are only guests, while their choice is reduced to the top-down offer. The above doubt also results from the conclusion regarding the most important feature determining attractiveness of a beach bar space, which in my opinion, is the freedom of behaviour for users. In it we can see deficiencies of the prevailing narrative about our participation in space and, above all, the possibility of choice, or what should be called the limitations of choice – the lack of possession/self-agency. Such a situation, largely conditioned by politics (and economics), reduces public space to the role of a “space of attractions” (curiosities), whose action and participation is based on experiencing – on a direct experience. The clash of these two forces – standardization and individualization, erodes the current model of common spaces based on the historical (nineteenth century) one, whose images are transferred only in the form of empty clichés. Thus, the limitation of choices, the need to fall into line and appearances of a community lead to an escape upwards – enclaves for the chosen ones (omnitopia) and downwards – niches for the rebellious ones (heterotopia), while beach bars represent both ways of escape. Against this background, the purposefulness of expert/ top-down creation of public spaces, carried out in isolation from other essential values and laws, appears problematic.
W tekście prowadzę rozważania, do których skłoniły mnie wnioski z przeprowadzonych w latach 2018-2019 badań przestrzeni kilkunastu beach barów we Wrocławiu i porównaniu ich z innymi – oficjalnymi, miejskimi przestrzeniami publicznymi. Podobieństwa i różnice obu tych rodzajów przestrzeni prowokują pytanie o sens tego, co nazywamy dzisiaj „przestrzeniami publicznymi”. W tekście stawiam nieco przekorne pytanie o zasadność podążania śladem najlepszych praktyk, opartych na proksemicznych zasadach, skupiających się na przyciąganiu i zatrzymywaniu ludzi w przestrzeniach miasta. Zastanawiają nie tyle same zasady, co cel, a inaczej mówiąc rodzaj przestrzeni jaki otrzymujemy/możemy osiągnąć w wyniku stosowania tych zasad, skoro ludzie w przestrzeni miejskiej (prywatnej czy publicznej) są tylko gośćmi, a ich wybór jest sprowadzany do przygotowanej odgórnie oferty. Powyższa wątpliwość wynika również z konkluzji, dotyczącej najważniejszej cechy, decydującej o atrakcyjności przestrzeni beach barów, jaką moim zdaniem jest swoboda zachowania użytkowników. W niej bowiem widać braki w dominującej opowieści o naszym udziale w przestrzeni i przede wszystkim o możliwości wyboru, czy jak należałoby to nazwać, ograniczoności wyboru – braku posiadania/sprawczości. Taka sytuacja, w dużej mierze uwarunkowana politycznie (i ekonomicznie), sprowadza przestrzeń publiczną do roli „przestrzeni atrakcji” (curiosties), której działanie i uczestnictwo nastawione/oparte jest na przeżywaniu – na bezpośrednich doznaniach jednostek. Zderzenie dwóch sił – standaryzacji i indywidualizacji eroduje obowiązujący, bazujący na historycznym (XIX wiecznym) model przestrzeni wspólnych, których obrazy przenoszone są tylko w postaci pustych klisz. Ograniczenie wyborów, konieczność dopasowanie i pozorność wspólnoty prowadzą do „ucieczki w górę” – enklawy dla wybranych (omnitopia) i w dół – niszy dla zbuntowanych (heterotopia), a beach bary reprezentują obie drogi ucieczki. Na tym tle celowość eksperckiego/odgórnego tworzenia przestrzeni publicznych, realizowanego w oderwaniu od innych, esencjonalnych wartości i praw, jawi się cokolwiek problematycznie.
Źródło:: Budownictwo i Architektura; 2020, 19, 1; 63-82
1899-0665
Pojawia się w:: Budownictwo i Architektura
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Wymiary etyki pracy jako predyktory strategii radzenia sobie ze stresem
Dimensions of work ethic as predictors of strategies to cope with stress
Autorzy:: Grabowski, Damian
Pollak, Anita
Czerw, Agnieszka
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2164000.pdf
Data publikacji:: 2017-10-17
Wydawca:: Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:: strategie radzenia sobie
stres psychologiczny
etyka pracy
wsparcie społeczne
aktywność
rezygnacja z działania
strategies for coping
psychological stress
ethical theory
social support
activity
resignation from actions
Opis:: Wstęp Artykuł przedstawia związek etyki pracy ze strategiami radzenia sobie ze stresem, stosowanymi przez osoby pracujące w różnych organizacjach. Materiał i metody Etyka pracy została przedstawiona jako syndrom 7 postaw i przekonań – postrzegania pracy jako centrum życia, przekonania o wartości ciężkiej pracy, dezaprobaty marnowania czasu, niechęci do czasu wolnego, odraczania gratyfikacji, gotowości do moralnego postępowania i polegania na sobie. Strategie radzenia sobie zostały przedstawione jako 3 wymiary otrzymane przez zastosowanie analizy czynnikowej skal kwestionariusza COPE (Coping Orientations to Problems Experienced – Inwentarza do Pomiaru Radzenia Sobie ze Stresem), czyli: aktywne działanie poznawcze, rezygnację z działania i poszukiwanie wsparcia. Wyniki Badania przeprowadzone w grupie 360 osób pracujących pokazały, że z wymiarami etyki pracy umiarkowanie i dodatnio są związane strategie akcentujące aktywne działania poznawcze, a słabo – poszukiwanie wsparcia i rezygnacja z działania. Przy tym związek etyki pracy z rezygnacją z działania jest ujemny, co oznacza, że większa etyka pracy raczej zmniejsza skłonność do rezygnacji z działania. Wnioski Do predyktorów aktywnego działania poznawczego należą niechęć do marnotrawienia czasu, postrzeganie pracy jako centralnej wartości życia i gotowość do moralnego postępowania oraz poleganie na sobie. Med. Pr. 2017;68(6):711–724
Background The article presents the mutual relations between the components of work ethic and the strategies of coping with stress used by employees of different branches. Material and Methods Work ethic was presented as a syndrome of the following attitudes: perceiving work as a moral value, treating work as a central value in life, and the belief in the importance of hard work that leads to success. This ethic also consists of the following components: unwillingness to waste time, disapproval of spare time (anti-leisure), willingness to delay gratification, willingness to act honestly at work (morality/ethic), and being independent (self-reliance). Coping strategies were presented as 3 dimensions (obtained by application of factor analysis of the questionnaire scales COPE (Coping Orientations to Problems Experienced)): proactive cognitive operations, avoidance of action and seeking support. Results The study conducted on 360 employees of different branches shows that the dimensions of the work ethic are moderately related to strategies emphasizing proactive cognitive operations and poorly related to seeking support and avoidance of action. At the same time, the relations between work ethic and avoidance of action are negative (higher work ethic is linked with lower tendency to avoid action). Conclusions Predictors of proactive cognitive operations are unwillingness to waste time, treating work as a central value in life, willingness to act honestly at work (morality/ethic) and being independent (self-reliance). Med Pr 2017;68(6):711–724
Źródło:: Medycyna Pracy; 2017, 68, 6; 711-724
0465-5893
2353-1339
Pojawia się w:: Medycyna Pracy
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Perón, Evita y los derechos políticos de la mujer argentina
Perón, Evita and the Political Rights of the Argentinian Women
Autorzy:: Hecht, Avital
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1787958.pdf
Data publikacji:: 2021-03-19
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: Evita
Kobieca Partia Peronistów
Perón
rezygnacja
sufrażystka
Female Peronist Party
Resignation
Female Suffrage
Opis:: Perón, Evita a prawa polityczne Argentynek Pierwsza administracja prezydenta Juana Domingo Peróna doprowadziła do nadania argentyńskim kobietom praw obywatelskich. Zarówno Eva Perón, jak i prezydent byli w stanie określić możliwości i potencjał głosów kobiet służący wzmocnieniu partii peronistów. Chociaż Evita nie mogła sprawować funkcji prezydenta, kilka kwestii rozstrzygnięto pod jej wpływem i przywództwem. Co najważniejsze, partia peronistów doprowadziła do uchwalenia w 1947 r. ustawy o prawie kobiet do głosowania. Ponadto inicjatywa nominacji Evity Perón na wiceprezydenta była promowana przy wsparciu CGT. Współpraca między Peronem, Evitą i ruchem robotniczym przekształciła drugą połowę lat 40. XX w. w okres wdrażania argentyńskiej równości obywatelskiej pod względem płci. Prawo do głosowania pozwoliło Argentynkom osiągnąć nowy status, dzięki któremu mogły one wpływać na politykę i życie społeczne swojego kraju, a także na swój krąg rodzinny. W wyborach w 1951 r., pomimo śmierci Evity i jej wcześniejszego „wyrzeczenia się” kandydatury na wiceprezydenta, Juan Perón został ponownie wybrany prezydentem większością głosów kobiet. W 1973 r. Isabel Perón, trzecia żona Juana, została wybrana na wiceprezydenta tuż przed trzecią kadencją męża – kształtując prezydencką formułę Peron‒Peron. Później Isabel została prezydentem Argentyny (1974–1976), jej władzę obalono w wojskowym zamachu stanu. El primer gobierno de Juan Domingo Perón fué el que sentó la base de los derechos cívicos de la mujer argentina. Tanto Eva Perón como el mismo presidente supieron identificar la oportunidad y el potencial del voto femenino, con el fin de fortalecer las bases electorales del partido peronista y de sus jefes. A pesar que Evita no pudo ejercer un puesto ejecutivo en el marco presidencial, fue ella quien bajo su sombra y liderazgo, se creó el Partido Peronista Femenino, fué sancionada la Ley de Sufragio Femenino en 1947 y promovió junto con la Confederación General del Trabajo (CGT) la iniciativa de su propia postulación a la vicepresidencia. La colaboración entre Juan Perón, Evita y el movimiento obrero, transformaron la segunda mitad de los años cuarenta del siglo veinte en la cuna de la implementación de la igualdad cívica argentina, en términos de género. El derecho de voto femenino ubicó a la mujer argentina en un nuevo status desde el cual pudo influir en el ámbito pólitico y social de su país, aún fuera de su hogar y de su círculo familiar. En las elecciones de 1951, a pesar de la muerte de Evita y del anterior “Renunciamiento”, Juan Perón fue reelecto con mayoría de votos femeninos. Años más tarde, en 1973, Isabel Perón – su tercera esposa, fue electa vicepresidente en vísperas de la tercera presidencia de Juan Perón – conformando la fórmula presidencial Perón‒Perón y posteriormente se transformará Isabel en Presidenta de la República Argentina (1974–1976), por el Golpe de Estado que instituyó la dictadura militar.
El primer gobierno de Juan Domingo Perón fué el que sentó la base de los derechos cívicos de la mujer argentina. Tanto Eva Perón como el mismo presidente supieron identificar la oportunidad y el potencial del voto femenino, con el fin de fortalecer las bases electorales del partido peronista y de sus jefes. A pesar que Evita no pudo ejercer un puesto ejecutivo en el marco presidencial, fue ella quien bajo su sombra y liderazgo, se creó el Partido Peronista Femenino, fué sancionada la Ley de Sufragio Femenino en 1947 y promovió junto con la Confederación General del Trabajo (CGT) la iniciativa de su propia postulación a la vicepresidencia. La colaboración entre Juan Perón, Evita y el movimiento obrero, transformaron la segunda mitad de los años cuarenta del siglo veinte en la cuna de la implementación de la igualdad cívica argentina, en términos de género. El derecho de voto femenino ubicó a la mujer argentina en un nuevo status desde el cual pudo influir en el ámbito pólitico y social de su país, aún fuera de su hogar y de su círculo familiar. En las elecciones de 1951, a pesar de la muerte de Evita y del anterior “Renunciamiento”, Juan Perón fue reelecto con mayoría de votos femeninos. Años más tarde, en 1973, Isabel Perón – su tercera esposa, fue electa vicepresidente en vísperas de la tercera presidencia de Juan Perón – conformando la fórmula presidencial Perón‒Perón y posteriormente se transformará Isabel en Presidenta de la República Argentina (1974–1976), por el Golpe de Estado que instituyó la dictadura militar.
Juan Domingo Perón’s first administration led to the basis of the civic rights of the Argentinian women. Both Eva Perón and the President were able to identify the opportunity and the potential of the female vote, in order to strengthen the electoral basis of the Peronist party and their heads. Although Evita could not be in an executive position in the presidential setting, a few things happened under her influence and leadership. Most importantly, the female Peronist party was created and the law of women’s right to vote was passed in 1947. Furthermore, the initiative of her nomination to the Vice Presidency was promoted with the support of CGT. The collaboration between Peron, Evita and the labor movement, transformed the second half of the forties of the twentieth century in the cradle of the implementation of the Argentinian civic equality, in terms of gender. Female voting rights gave Argentinian women a new status from which they could influence the politics and social life in their country, in addition to their influence on their family circle. In the 1951 elections, despite the death of Evita and her previous “renunciation” to be a Vice President candidate, Juan Perón was re-elected with a majority of female votes. Later, in 1973, Isabel Perón, Juan’s third wife, was elected as a Vice President right before the third Presidency of Juan Perón ‒ shaping the presidential formula Peron‒Peron. Later, Isabel will become the President of Argentina (1974‒1976), until she was overthrown in a military coup.
Źródło:: Roczniki Humanistyczne; 2021, 69, 2; 177-191
0035-7707
Pojawia się w:: Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Śmierć w filozofii i w operze
Autorzy:: Hołówka, Jacek
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/705653.pdf
Data publikacji:: 2012-06-01
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:: sens życia
sens śmierci
rezygnacja
poświecenie
wytrwałość,opera
Opis:: Artykuł sugeruje, że śmierć nie ma sensu, ale nadaje sens życiu. Śmierć czyni nas świadomymi tego, że podjęte przez nas działania mogą być przerwane przez nagły wypadek, naturalne nieszczęście, utratę sił życiowych. Ta sytuacja przypomina wyzwanie stojące przed reżyserem operowym, który w każdej chwili musi się liczyć z nerwowym załamaniem aktora lub techniczną awarią na scenie. By uniknąć klapy, reżyser musi zadbać o to, by w każdej chwili wydarzało się coś przykuwającego uwagę, nie zapominając jednak, że może mu się udać pokazać przedstawienie do końca i wywrzeć pełne wrażenie na widzach. Tylko w kontekście tych przeplatających się perspektyw widzenia dzieła w krótkich odcinkach i w pełnej rozciągłości można pokazać rezygnację jako coś szlachetnego, poświęcenie jako niezwykłą decyzję i wytrwałość jako niewylatujący z pamięci akt woli.
Źródło:: Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria; 2012, 2; 549-570
1230-1493
Pojawia się w:: Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Territorial trauma or modernization experience? The Kraków Metropolitan Area and Silesia as case studies affected by intensive energy transition processes
Terytorialna trauma czy doświadczenie modernizacji? Krakowski Obszar Metropolitalny i Śląsk jako studia przypadków dotknięte intensywnymi procesami transformacji energetycznej
Autorzy:: Hubert, Wit
Kowalik, Wojciech
Komorowska, Aleksandra
Kryzia, Dominik
Pepłowska, Monika
Gawlik, Lidia
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/27311658.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Gospodarki Surowcami Mineralnymi i Energią PAN
Tematy:: energy transition
territorial trauma
coal phase-out
transformacja energetyczna
terytorialna trauma
rezygnacja z węgla
Opis:: Energy transition is a process that affects entire regions, not only reducing the prevailing socio-economic conditions but most importantly, creating a new framework of functioning for their inhabitants. The changes that are taking place can be described as territorial stresses, which are factors that affect not only the psychological well-being of residents but also the economic, demographic, technological and ecological conditions of the regions. The article presents the partial results of research work conducted within the ENTRANCES project. The authors compare two carbon-intensive regions: Kraków Metropolitan Area (high air pollution area) and Silesia (coal mining area). Comparing the results of the two components and thus the research methods: the identification and systematization of the socio-cultural stress situation (a component describing events relevant to the transformation of the regions from 1945-2022 and the sparing of its significance on the development conditions in the regions; the assessment of the adaptive capacity of the residents based on their attachment to the place, individual adaptation strategies for resolving tensions and the level of life satisfaction (socio-psychological component).
Transformacja energetyczna jest procesem oddziaływującym na całe regiony, nie tylko zmieniając panujące w nich warunki społeczno-gospodarcze, ale przede wszystkim tworzy nowe ramy funkcjonowania dla ich mieszkańców. Zmiany, które zachodzą, określić można mianem stresu terytorialnego, który jest czynnikiem wpływającym nie tylko na dobrostan psychiczny mieszkańców, ale oddziałującym również na kondycje ekonomiczną, demograficzną, technologiczną i ekologiczną regionów. Artykuł stanowi prezentację częściowych wyników prac badawczych prowadzonych w ramach projektu ENTRANCES . Autorzy dokonują porównania dwóch regionów intensywnych węglowo: Krakowski Obszar Metropolitalny (obszar wysokiej emisji) oraz Śląsk (obszar górniczy). Badanie przedstawia także zestawienie wyników dwóch analizowanych komponentów i tym samym metod badawczych: identyfikacji i usystematyzowania sytuacji stresu społeczno-kulturowego (komponent analizujący wydarzenia istotne z punktu transformacji regionów z lat 1945-2022) oraz oszacowanie jego znaczenia na warunki rozwoju w regionach; oceny zdolności adaptacyjnych mieszkańców na podstawie ich przywiązania do miejsca, indywidualnych strategii adaptacji, rozwiązywania napięć oraz poziomu satysfakcji życiowej (komponent socjopsychologiczny).
Źródło:: Gospodarka Surowcami Mineralnymi; 2023, 39, 3; 125--148
0860-0953
Pojawia się w:: Gospodarka Surowcami Mineralnymi
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Cofnięcie rezygnacji z pełnionej funkcji przez marszałka województwa w świetle ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa
Withdrawal of the resignation from the function of the voivodeship marshal in the light of the Act of 5 June 1998 on voivodeship self-government
Autorzy:: Kaczmarczyk - Kłak, Katarzyna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1369556.pdf
Data publikacji:: 2021-07-01
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: marszałek województwa
rezygnacja marszałka województwa z pełnionej funkcji
cofnięcie rezygnacji przez marszałka województwa
voivodeship marshal
resignation of the voivodeship marshal
resignation, acceptance of resignation
resignation
acceptance of resignation
Opis:: W artykule przeprowadzono analizę możliwości cofnięcia rezygnacji przez marszałka województwa. Ustawa z dnia 5czerwca 1998 r. o samorządzie województwa wyraźnie stanowi, że marszałek województwa może złożyć rezygnację, ale nie reguluje wyraźnie instytucji cofnięcia takiego oświadczenia. Zdaniem autora nie oznacza to, że marszałek województwa nie może cofnąć oświadczenia o rezygnacji, albowiem nie wywołuje ono automatycznie żadnych skutków prawnych, w tym jego złożenie nie prowadzi do wygaśnięcia mandatu marszałka województwa. Do czasu głosowania przez sejmik województwa uchwały w przedmiocie przyjęcia rezygnacji marszałek województwa jest dysponentem złożonego przez sobie oświadczenia i może je wycofać. Za taką wykładnią przemawia konieczność zapewnienia marszałkowi województwa wolności wyboru i wykonywania zawodu oraz wyboru miejsca pracy, o której mowa w art. 65 ust. 1 Konstytucji RP z 2 kwietnia 1997 r.
The article analyses the possibility of the withdrawal of the resignation of the voivodeship marshal. The Act of 5 June 1998 on the self-government of a voivodeship explicitly states that a voivodeship marshal may resign, but does not expressly regulate the institution of withdrawing such a declaration. In the author’s opinion, this does not mean that the voivodeship marshal cannot withdraw their resignation statement, because it does not automatically cause any legal effects, including the fact that its submission does not lead to the expiry of the voivodeship marshal’s mandate. Until the voivodeship parliament votes, a resolution on accepting the resignation is the disposable marshal of the voivodeship’s own declaration and they may withdraw it. This interpretation is argued by the need to ensure that the voivodeship marshal has the freedom to choose and practice their profession, as well as to choose their place of work, as referred to in art. 65 section 1 of the Polish Constitution of 2 April 1997.
Źródło:: Studia Prawnicze KUL; 2021, 1; 111-125
1897-7146
2719-4264
Pojawia się w:: Studia Prawnicze KUL
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Rezygnacja marszałka województwa z pełnionej funkcji w świetle ustawy o samorządzie województwa
Autorzy:: Kaczmarczyk-Kłak, Katarzyna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1339006.pdf
Data publikacji:: 2020-12-02
Wydawca:: Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:: marszałek województwa
rezygnacja marszałka województwa z pełnionej funkcji
cofnięcie rezygnacji
przyjęcie rezygnacji
voivodship marshal
resignation of voivodship marshal
withdrawal of resignation
acceptance of resignation
Opis:: W artykule analizie poddano instytucję „złożenia rezygnacji” przez marszałka województwa, o której mowa w art. 38 ust. 1 i art. 37 ust. 4 ustawy o samorządzie województwa. Autorka dokonała wykładni pojęcia „rezygnacja”, wyjaśniając jej istotę i charakter. Zdaniem autorki oświadczenie o zrzeczeniu się pełnionej funkcji może złożyć wyłącznie osoba uprawniona, a więc marszałek województwa, co wyklucza możliwość dokonania tej czynności przez pełnomocnika. Ustawa nie określa formy oświadczenia o rezygnacji, co oznacza, że może ono być złożone zarówno pisemnie, jak i ustnie, a także w formie elektronicznej. Nie jest wykluczone cofnięcie złożonej rezygnacji, pod warunkiem jednak że nie rozpocznie się procedura głosowania, o której mowa w art. 38 ust. 2 ustawy o samorządzie województwa. Artykuł analizuje także tryb postępowania w przedmiocie przyjęcia rezygnacji złożonej przez marszałka województwa oraz jej skutki.
The paper analyses the concept of ‘tendering resignation’ by a voivodship marshal, referred to in Article 38 para. 1 and Article 37 para. 4 of the Voivodship Self-Government Act. The author interpretes the term ‘resignation’, explaining its essence and nature. In the author’s opinion, only the authorised person, i.e. the voivodship marshal, may submit a statement of resignation, which excludes the possibility of doing this by proxy. The Act does not specify the form in which the statement of resignation is made, which means that it can be submitted both in writing and verbally, as well as in the electronic form. Withdrawal of the tendered resignation is allowed, provided that the voting procedure stipulated in Article 38 para. 2 of the Voivodship Self-Government Act has not been commenced. The paper also analyses the procedure to be followed when accepting the resignation tendered by the voivodship marshal and its effects.
Źródło:: Ius Novum; 2020, 14, 2; 174-188
1897-5577
Pojawia się w:: Ius Novum
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Omówienie Raportu na temat dyskomfortu w soczewkach kontaktowych
Report on International Workshop on Contact Lens Discomfort
Autorzy:: Kropacz-Sobkowiak, Sylwia
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1929158.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Medical Education
Tematy:: rezygnacja z soczewek kontaktowych
soczewki kontaktowe
zespół suchego oka
Opis:: Dyskomfort związany z używaniem soczewek kontaktowych jest istotnym problemem dla pacjentów, kontaktologów, jak i całej branży zajmującej się tą dziedziną. To ważne zagadnienie zarówno z klinicznego, jak i ekonomicznego punktu widzenia. Artykuł jest próbą podsumowania Raportu na temat dyskomfortu w soczewkach kontaktowych opublikowanego przez Tear Film and Ocular Surface Society (TFOS) w 2013 r. w czasopiśmie „Investigative Ophthalmology and Visual Science”.
Contact lens discomfort is a significant issue which impacts contact lens wearers, eye care practitioners and whole contact lens industry. The importance of this condition is both clinical and economical. This paper is a short review of report published by Tear Film and Ocular Surface Society – International Workshop on Contact Lens Discomfort in Investigative Ophthalmology and Visual Science paper in 2013.
Źródło:: OphthaTherapy; 2015, 2, 1; 84-89
2353-7175
2543-9987
Pojawia się w:: OphthaTherapy
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Kierkegaard On Descartes: Doubt as a Prefiguration of Existential Despair
Kierkegaard o Kartezjuszu. Wątpienie jako prefiguracja egzystencjalnej rozpaczy
Autorzy:: Kupś, Tomasz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2097302.pdf
Data publikacji:: 2022-06-30
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: Søren Kierkegaard
Kartezjusz
wątpienie
rozpacz
racjonalizm
sceptycyzm
nieskończona rezygnacja
Descartes
doubt
despair
rationalism
scepticism
infinite resignation
Opis:: In his early, unfinished essay entitled Johannes Climacus, or De omnibus dubitandum est, Søren Kierkegaard enters into a polemic with Hegel’s interpretation of the methodic Cartesian doubt. Kierkegaard questions the philosophical absolutism of Cartesian scepticism and his methodological universalism. For the first time in Kierkegaard’s writings, the sphere of speculation (thinking) is confronted with personal involvement (will). Kierkegaard never published this work (it came out posthumously), and did not make any direct reference to Descartes in the same form ever again. However, certain subjects and themes remained: doubt (contrasted with despair) and the alias (Johannes Climacus), used when writing that early essay.
We swoim wczesnym, nieukończonym eseju zatytułowanym Johannes Climacus albo De omnibus dubitandum est Søren Kierkegaard wdaje się w polemikę z Heglowską interpretacją metodycznego Kartezjańskiego wątpienia. Kierkegaard kwestionuje filozoficzny absolutyzm Kartezjańskiego sceptycyzmu i jego metodologiczny uniwersalizm. Po raz pierwszy w pismach Kierkegaarda sfera spekulacji (myślenia) zostaje skonfrontowana z osobistym zaangażowaniem (wolą). Kierkegaard nigdy nie opublikował tego dzieła (wydano je pośmiertnie) i nigdy więcej nie odniósł się bezpośrednio do Kartezjusza w tej samej formie. Pozostały jednak pewne tematy i wątki: zwątpienie (przeciwstawione rozpaczy) i pseudonim (Johannes Climacus) używany podczas pisania tego wczesnego eseju.
Źródło:: Roczniki Filozoficzne; 2022, 70, 2; 23-34
0035-7685
Pojawia się w:: Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Gibt es eine Pflicht zu leben? Ethische Aspekte der Diskussion zur Suizidbeihilfe
Czy istnieje zobowiązanie do życia? Etyczne aspekty dyskusji na temat wspomaganego samobójstwa
Is there some obligation to life? Ethical aspects of discussions about assisted suicide
Autorzy:: Lintner, Martin M.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/595454.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:: eutanazja; zabicie na żądanie; samobójstwo wspomagane; autonomia pacjenta; troska; rezygnacja z pokarmów i napojów;
voluntary euthanasia; killing on request; assisted suicide; patient autonomy; care; voluntarily stopping eating and drinking;
Opis:: W kontekście intensywnych debat na temat różnych regulacji prawnych dotyczących samobójstwa wspomaganego ważną rolę odgrywa podstawowe, ale nie często tematyzowane, rozumienie autonomii pacjenta. W pierwszym rozumieniu poszanowanie autonomii pacjenta nie ogranicza się tylko do tego, że lekarz wychodzi naprzeciw życzeniom pacjenta, względnie je wypełnia, gdyż jest on świadomy zobowiązań wobec dobra pacjenta i unikania wyrządzania szkód w sensie zasady salus aegroti suprema lex. W przeciwieństwie do tego często spotykamy się dzisiaj z rozumieniem autonomii w sensie voluntas aegroti suprema lex, zgodnie z którym lekarz w pierwszym rzędzie zobowiązany jest szanować wolę pacjenta. Poszanowanie autonomii pacjenta nie jest już rozumiane głównie jako prawo obrony pacjenta, ale w sensie roszczenia. Z tej perspektywy temu pierwszemu rozumieniu jest stawiany zarzut uśpionego paternalizmu. Autor krytycznie analizuje obydwie koncepcje autonomii i pyta o to, jak w kontekście podstawowej rzeczywistości relacyjności człowieka, jakimi są samookreślenie i zależność od opieki, mogą być tak rozumiane, że nie stanowią przeciwieństw. Ponadto krytycznie odnosi się do problemu na jakich warunkach wyrażone życzenie zabicia na żądanie albo domaganie się pomocy przy samobójstwie może być rozumiane jako autonomiczne wyrażenie woli. Autor wskazuje także na społeczno-etyczny wymiar debaty, czyli kwestii na ile prawna dopuszczalność wspomaganego samobójstwa może prowadzić do społecznej akceptacji działań samobójczych. W końcu zostało postawione pytanie, czy rezygnacja z przyjmowania pożywienia w celu przyspieszenia śmierci może być zarówno medycznie, jak i etycznie dopuszczalną alternatywą wobec samobójstwa wspomaganego.
In the context of intensive discussion on the different legal regulations of assisted suicide, the underlying understanding of patient autonomy, plays an important role, but often this is not made the subject of discussion. The first understanding views autonomy not only as respect for the free will of a patient, but relates it to the principles of beneficence and nonmaleficence. A physician sees himself obliged to the principle salus aegroti suprema lex. In contrast to this today often we can find an understanding of patient autonomy in the sense of voluntas aegroti suprema lex, according to which the will of a patient obliges that of a doctor. The patient’s autonomy is not seen any more as the right to refuse medical interventions, but becomes a right to claim something. From the point of view of the latter the first concept is often criticized as paternalism. The author deals critically with both concepts of patient autonomy and tries to outline an understanding according to which autonomy and the need of care do not present a contrasting pair. He asks critically whether or under what conditions a voluntary request to be killed can really be understood as an expression of true autonomy. Further, he shows the social-ethical implications of the debate insofar the legal permission of assisted suicide can create a social climate of acceptance of suicidal acts. Finally, the author puts the question if hastened death by voluntary self-denial of food and drink can present a medical and ethical acceptable alternative to assisted suicide.
Źródło:: Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2016, 36, 1; 89-109
0137-3420
Pojawia się w:: Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Rezygnacja z urzędu kościelnego – wybrane aspekty ascetyczne i prawne w oparciu o motu proprio papieża Franciszka Imparare a congedarybrane aspekty ascetyczne i prawne w oparciu o motu proprio papieża Franciszka Imparare a congedarsi z 12 lutego 2018 roku
Autorzy:: Majer, Piotr
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/554807.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:: Imparare a congedarsi
Roman Curia
bishop
retirement bishop
Church office
loss of office
resignation
retirement age
diocese vacancy
stability of office
temporary in office
Imparare a congedarsi
Kuria Rzymska
biskup
biskup emeryt
urząd kościelny
utrata urzędu
rezygnacja
wiek emerytalny
wakans diecezji
stabilność urzędu
tymczasowość na urzędzie
Opis:: The article is a commentary on the motu proprio of Pope Francis Imparare a congedarsi of February 12, 2018, concerning the resignation from some of the higher church offices to which nomination is given by the pope. The ascetic motivation that should accompany the clergyman in his retirement are at first presented. Next, the new provisions of the new legislation are discussed. The first is the change of the way in which high office holders in the Roman Curia lose their office – instead of leaving office at a certain age, they are obliged to resign to the Pope. The possibility that the resignation of the Roman Bishop may be considered for an indefinite period of time is criticised. During this time, which may be freely prolonged, because the bishop of the diocese is able to suspend and leave his office at any time, which is not conducive to the good performance of his pastoral mission and undermines the stability of the bishop’s office. The Bishop, successor to the apostles, is of systemic importance in the Church and requires adequate stability. Therefore, it can never be treated as an office ad tempus.
Artykuł stanowi komentarz do motu proprio papieża Franciszka Imparare a congedarsi z 12 lutego 2018 roku, dotyczącego ustąpienia z niektórych wyższych urzędów kościelnych z nominacji papieskiej. Przedstawia się najpierw motywację ascetyczną, jaka winna towarzyszyć duchownemu przy przechodzeniu na emeryturę. W dalszej kolejności omówione są nowości, jakie wnosi nowe ustawodawstwo. Pierwszą z nich jest zmiana sposobu utraty urzędu przez pełniących wysokie urzędy w Kurii Rzymskiej – zamiast odejścia z urzędu po osiągnięciu ustalonego wieku, są zobowiązani do składania rezygnacji na ręce papieża. Krytycznie ocenia się możliwość bezterminowego rozpatrywania rezygnacji przez biskupa rzymskiego. W tym czasie, który może dowolnie się przedłużać, biskup diecezji jest bowiem w stanie zawieszenia i może w każdej chwili opuścić swoją funkcję, co nie sprzyja dobremu wykonywaniu jego pasterskiej misji i podważa stabilność urzędu biskupa. Urząd biskupa, następcy apostołów, ma w Kościele ustrojowe znaczenie i wymaga odpowiedniej stabilności. Dlatego nigdy nie może być traktowany jako urząd ad tempus.
Źródło:: Annales Canonici; 2018, 14, 1
1895-0620
Pojawia się w:: Annales Canonici
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Resignation from Supervisory Board’s membership by one of its members – legal effects and legal interest related to determination of such resignation’s invalidity
Autorzy:: Malarewicz-Jakubów, Agnieszka Barbara
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1369388.pdf
Data publikacji:: 2021-06-11
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: Membership
supervisory Board
resignation from LLC Company Supervisory Board’s
członkostwo
rada nadzorcza
rezygnacja z członkostwa w radzie nadzorczej spółki z o.o.
Opis:: According to the provisions of the Code of Commercial Companies (i.e. Art. 385), Supervisory Board must be composed of at least three members and, with regard to public law companies, five members. The problem occurs when the above-mentioned entity is composed of a minimum number of members and one of them makes a statement on his resignation from Supervisory Board’s membership. Hence, the company’s Supervisory Board is composed of merely two members from the moment such a statement has been made, i.e. it is unable to undertake actions. The article considers the issue of resignation from Supervisory Board’s membership. Additionally, the author attempts to determine herein whether under Art. 189 of the Code of Civil Procedure (CCP), a limited liability company (LLC) [spółka z o.o.] has a legal interest to determine invalidity of the statement made by Supervisory Board’s member on his membership resignation. I also analyse legal effects of the statement on resignation from Limited Liability Company Supervisory Board’s membership made by one of its members.
Przepisy kodeksu spółek handlowych (art. 385 K.s.h.) określają minimalną liczbę członków rady nadzorczej – co najmniej trzech, a w spółkach publicznych co najmniej pięciu członków. Problem powstaje, gdy przy minimalnej liczbie członków tego organu jeden z nich złoży oświadczenie o rezygnacji z członkostwa w radzie nadzorczej spółki. Tym samym rada nadzorcza spółki od momentu złożenia takiego oświadczenia składa się zaledwie z dwóch członków, tj. poniżej wymaganego minimum składu osobowego, co skutkuje niemożnością podejmowania przez nią działań. Przedmiotem artykułu są rozważania dotyczące rezygnacji członka rady nadzorczej z pełnienia w niej funkcji oraz określenia, czy spółka z o.o. posiada –na podstawie art. 189 K.p.c. – interes prawny w ustaleniu nieważności oświadczenia członka rady nadzorczej o rezygnacji z członkostwa w tej radzie. Dodatkowo analizowane są skutki prawne złożenia oświadczenia o rezygnacji z pełnienia funkcji w radzie nadzorczej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przez jednego z jej członków.
Źródło:: Studia Prawnicze KUL; 2020, 4; 63-79
1897-7146
2719-4264
Pojawia się w:: Studia Prawnicze KUL
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "rezygnacja" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język