Śmierć w filozofii i w operze

Artykuł sugeruje, że śmierć nie ma sensu, ale nadaje sens życiu. Śmierć czyni nas świadomymi tego, że podjęte przez nas działania mogą być przerwane przez nagły wypadek, naturalne nieszczęście, utratę sił życiowych. Ta sytuacja przypomina wyzwanie stojące przed reżyserem operowym, który w każdej chwili musi się liczyć z nerwowym załamaniem aktora lub techniczną awarią na scenie. By uniknąć klapy, reżyser musi zadbać o to, by w każdej chwili wydarzało się coś przykuwającego uwagę, nie zapominając jednak, że może mu się udać pokazać przedstawienie do końca i wywrzeć pełne wrażenie na widzach. Tylko w kontekście tych przeplatających się perspektyw widzenia dzieła w krótkich odcinkach i w pełnej rozciągłości można pokazać rezygnację jako coś szlachetnego, poświęcenie jako niezwykłą decyzję i wytrwałość jako niewylatujący z pamięci akt woli.