Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "recepcja Antyku" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-5 z 5
    Tytuł:
    Antyk w siedemnastowiecznej teorii powieści: d’Urfé, Camus
    L’Antiquité dans la poétique du roman au XVIIe siècle : d’Urfé et Camus
    Autorzy:
    Pawłowska, Maja
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/19322608.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    recepcja Antyku
    Honoré d’Urfé
    Jean-Pierre Camus
    teoria powieści
    Opis:
    Honoré d’Urfé dans sa préface à "L’Astrée" se montre favorable à "La Poétique" d’Aristote et au principe de l’imitation des Anciens. En définissant l’activité du romancier en termes de régularité, d’Urfé lui accorde, en même temps, le droit à l’originalité. L’écrivain admet que les textes anciens possèdent des qualités esthétiques supérieures mais, en même temps, il remarque que les problèmes et idées qu’ils présentent peuvent être anachroniques. Jean-Pierre Camus, dans ses péritextes, joint la connaissance profonde de la culture antique au rejet de cette dernière. L’évêque de Belley, en moraliste, souligne la supériorité de la civilisation chrétienne, conteste ouvertement les valeurs de la culture de l’Antiquité païenne et encourage les auteurs de romans à créer des œuvres originales, soumises aux exigences du didactisme moral chrétien et non à l’esthétique classique. L’attitude des romanciers envers les valeurs antiques est donc complexe et révèle l’impact décisif de la Querelle du "Cid" dans la formation de l’esthétique romanesque du XVIIe siècle.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica; 2013, 008; 149-157
    1505-9065
    2449-8831
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Carthage Imagined. From Giovanni Pastrone’s Cabiria (1914) to Game of Thrones (2012)
    Kartagina wyobrażona. Od "Cabirii" Giovanniego Pastrone (1914) do "Gry o tron" (2012)
    Autorzy:
    Gorzelany, Dorota
    Matusiak, Patrycja
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/648598.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    -
    Kartagina
    historiofotia
    recepcja antyku
    ‘Cabiria’
    ‘Gra o tron’
    J.M.W. Turner
    Opis:
    Celem artykułu jest przybliżenie historiofotycznego obrazu wyobrażonego Kartaginy i Kartagińczyków oraz pokazanie, w jaki sposób wymyślone historie bazują na wizerunku antyku istniejącym w zbiorowej świadomości, jakie motywy były inspiracją dla twórców filmu i serialu (motywy historyczne, ale i ważne dla tła np. architektura – w ‘Cabirii’ punicka świątynia Molocha i wszechobecne egipskie zapożyczenia, w ‘Grze o tron’ XIX-wieczne obrazy J.M.W. Turnera), w jaki sposób za pomocą kodu antycznego mówiono o współczesnej ‘Cabirii’ polityce (starcia pacyfistów z nacjonalistami nawołującymi do podboju Afryki), czy wniósł coś do filmu D’Annunzianizm i jak ‘Cabiria’ wpisywała się w nurt historyczno-romański. Szczegółowa analiza dokonana została na dwóch poziomach – filologicznym oraz archeologicznym (obejmującym elementy architektoniczne budujące strukturę urbanistyczną, dekorację rzeźbiarską, wyposażenie wnętrz i przedmioty użytkowe oraz części stroju).
    The purpose of this paper is to present the historiophotic image of Carthage and Carthaginians and also to demonstrate what made-up stories take from the image of antiquity present in our collective consciousness, what motifs were an inspiration for the creators of both the film and the TV series (hictorical motifs but also architecture – very important for the background, e.g. Punic temple of Moloch in Cabiria or frequent Egyptian borrowings – and 19th century paintings by J.M.W. Turner), how ancient code was used to discuss politics of the day (in Cabiria, the fights between pacifists and nationalists calling for the conquest of Africa), whether D’Annunzianism had any impact on the film and how Cabiria fits into the historical-Roman trend. Antiquity presented and imagined as above were analysed on two levels – philological and archaeological (including architectural elements building up urban structures, decorative sculptures, interior decoration, everyday objects and clothing).
    Źródło:
    Collectanea Philologica; 2016, 19; 117-128
    1733-0319
    2353-0901
    Pojawia się w:
    Collectanea Philologica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Spartacus ipse in primo agmine fortissime dimicans quasi imperator occisus est. Uwagi dotyczące pracy: Spartacus. History and Tradition, red. D. Słapek, Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin 2018, ss. 294 + il.
    Autorzy:
    Wolny, Miron
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2040896.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Ancient Rome
    Spartacus
    reception of antiquity
    contemporary culture
    starożytny Rzym
    Spartakus
    recepcja antyku
    kultura współczesna
    Opis:
    Praca zbiorowa zatytułowana Spartacus – History and Tradition stanowi oś rozważań o historii trackiego bohatera i tradycji związanej z kształtowaniem się mitu Spartakusa. Monografia ma charakter interdyscyplinarny, cechujący się szerokim spojrzeniem na problem funkcjonowania bohatera niewolniczej rebelii zarówno w historii (i widzianym poprzez pryzmat badań historycznych), jak i w kulturze (od prezentacji literackich po wizualizacje ikonograficzne). Poza omówieniem treści i układu monografii w prezentowanym artykule dokonano uzupełnień i wyeksponowano komentarze dotyczące pojawiających się w artykułach partykularnych problemów związanych ze Spartakusem. Zwrócono szczególną uwagę na sekwencje tekstów i wewnętrzne zorganizowanie pracy, a także – odrębnie dla każdego przypadku – odniesiono się do treści merytorycznych, występujących w poszczególnych tekstach. Odniesiono się również do metodologii badań, a także poczyniono uzupełnienia dotyczące literatury przedmiotu, wskazując przy tym także na obszary deficytowe w pracy. Ostatecznie podkreślono wysoką wartość całej publikacji i wyrażono opinię, że idea interdyscyplinarnych badań nad Spartakusem będzie w przyszłości kontynuowana.
    The aim of this study was to analyse the articles that comprise a monograph entitled Spartacus – History and Tradition. This paper discusses the contents and the layout of the monograph and provides some supplements with an emphasis on the comments on specific issues concerning Spartacus that appear in the articles. Particular attention was devoted to the sequence of texts and the internal organisation of the work. Moreover, the paper addresses the contents of each text and the study methodology. Supplements regarding the literature section were provided and some oversights in the monograph were identified.
    Źródło:
    Res Historica; 2021, 52; 663-680
    2082-6060
    Pojawia się w:
    Res Historica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Mit obrazem współczesności, czy współczesność odbiciem mitu? Homer, Iliada Alessandro Baricco
    Myth as the Image of Contemporaneity or Modern Times as the Reflection of the Myth? Homer, Iliad by Alessandro Baricco
    Autorzy:
    Krauze-Kołodziej, Aleksandra
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1798763.pdf
    Data publikacji:
    2019-10-24
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Alessandro Baricco; Iliada; Homer; współczesna literatura włoska; recepcja antyku
    Alessandro Baricco; Iliad; Homer; modern Italian literature; reception of Antiquity
    Opis:
    Celem artykułu jest analiza i interpretacja autorskiej wersji Iliady Homera napisanej w 2004 roku przez współczesnego włoskiego pisarza Alessandro Baricco. Oparł się on na tłumaczeniu Iliady autorstwa Marii Grazii Ciani. Reinterpretacja starożytnego poematu Homerowego stanowi, jak się wydaje, interesujący przykład próby uwspółcześnienia starożytnego dzieła literackiego. W artykule autorka analizuje oraz interpretuje treść i konstrukcję współczesnej wersji poematu, porównując ją z jej pierwowzorem oraz tłumaczeniem na język włoski Iliady, na którym bazował Baricco.
    The aim of the article is to analyze and interpret the new version of the Iliad written in 2004 by the contemporary Italian writer Alessandro Baricco. He based his version of the text on the Italian translation of Iliad by Maria Grazia Ciani. The reinterpretation and reconstruction of the ancient poem of Homer by Alessandro Baricco seems to be an interesting example of an attempt to modernize an ancient literary work. In the article, the author analyzes and interprets the content and the structure of the contemporary version of the poem, comparing it to the original text of the Iliad and its Italian translation on which Baricco was basing.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2019, 67, 3; 45-66
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Reception of the Ancient Symbolism of Hannibal’s Dream Based on the Example of Jan Miel’s Painting ‘Il Sonno di Annibale fra gl’Iberi’
    Recepcja antycznej symboliki snu Hannibala na przykładzie dzieła malarskiego Jana Miela ‘Il Sonno di Annibale fra gl’Iberi’
    Autorzy:
    Wolny, Miron
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1374176.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Reception of Antiquity
    paintings
    Jan Miel
    Hannibal’s dream
    Sylius Italicus
    ancient literature
    recepcja antyku
    malarstwo
    sen Hannibala
    Syliusz Italikus
    literatura antyczna
    Opis:
    The submitted work is an attempt to interpret the combination of Hannibal’s dream symbolism derived from ancient literary sources with the image depicted in the painting ‘Il Sonno di Annibale fra gl’Iberi’ by Jan Miel, placed in Sala del Consiglio of the Turin Palazzo Reale. These considerations are consistent with the problems of the reception of the ancient motif, creatively used by Christian tradition. The author of the article points out that the individual elements of the painting consist in a coherent entirety and aim at communicating a specific message to the recipient. The motto of the work, ‘Genius quo ducit eundum’, aimed at communicating the work of the divine will, serves this purpose in particular. The author of the article points out that an important role in distributing the story of Hannibal’s dream must have been played by the poem by Silius Italicus, depicting a mature composition of the motifs of ancient literature. The author also wonders for what reason Hannibal became the hero of the work, coming to the conclusion that the Carthaginian included in the Baroque painting is a clear symbol – an opponent of pagan Rome. A hero who opposed the corruption of Rome. Although Livy referred to Hannibal as an unfaithful man, he had never broken his oath to high gods – for he had never become a friend of the Romans. Thus Hannibal becomes a symbol of the lack of consent to acceptance of evil. His determination expressed in Jan Miel’s work appears as an inspiring and necessary component for Europe.
    Zamierzeniem autora przedłożonej pracy jest zbadanie recepcji antycznego motywu snu Hannibala, zobrazowanego przez Jana Miela w pracy malarskiej ‘Il Sonno di Annibale fra gl’Iberi’, umieszczonej w ‘Sala del Consiglio’ Turyńskiego Palazzo Reale. Wykorzystując przykład tej pracy plastycznej, autor przygląda się problemowi snów w świecie antycznym. Wskazując na ich profetyczne znaczenie, usiłuje powiązać atrakcyjność tego motywu z kulturowymi pryncypiami epoki nowożytnej. Zstąpienie boskiego posłańca, który komunikuje wolę boską budzącemu się Hannibalowi było ważnym elementem konceptualizacji dzieła malarskiego, mającego za zadanie przekazać konkretny komunikat odbiorcy. Celowi temu służyła podpowiedź w formie motta dzieła: ‘Genius quo ducit eundum’, mającego zakomunikować o działaniu woli boskiej. Autor artykułu zwraca uwagę, że istotną rolę w dystrybuowaniu wątku snu Hannibala musiał odegrać poemat Syliusza Italikusa, przedstawiający dojrzałą kompozycję motywów literatury antycznej. Autor zastanawia się również z jakiego powodu bohaterem pracy został Hannibal, dochodząc w efekcie do wniosku, że Kartagińczyk ujęty w barokowym dziele to pewien czytelny symbol – antagonista pogańskiego Rzymu, z chrześcijańskiej perspektywy, będącego substytutem zła. Pomimo, że Liwiusz określał Hannibala jako człowieka wiarołomnego, ten w istocie nigdy nie złamał danej swoim bogom przysięgi – nigdy bowiem nie stał się przyjacielem Rzymian. Tym samym Hannibal staje się symbolem braku przyzwolenia na akceptację zła. Jego determinacja wyrażona poprzez dzieło Jana Miela jawi się zatem jako czynnik inspirujący i potrzebny Europie.
    Źródło:
    Res Historica; 2020, 50; 11-33
    2082-6060
    Pojawia się w:
    Res Historica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-5 z 5

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies