Temat: przymusowe leczenie - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Tajemnica psychiatryczna z perspektywy teoretycznych oraz praktycznych wyzwań: uwagi socjoetyczno-prawne
Psychiatric mystery from the perspective of theoretical and practical challenges: socioethical and legal attention
Autorzy:: Kmieciak, Błażej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2216443.pdf
Data publikacji:: 2018-02-09
Wydawca:: Akademia Humanistyczno-Ekonomiczna w Łodzi
Tematy:: prawa pacjenta
ochrona zdrowia psychicznego
tajemnica psychiatryczna
przymusowe leczenie
opinia sądowa
patient rights
mental health protection
psychiatric confidentiality
judicial review
forced treatment
Opis:: Wizyta pacjenta u lekarza posiada szczególny charakter. Odnosi się ona do sytuacji, w której jedna z osób doświadcza określonego problemu. W trakcie wspomnianej wizyty bardzo często ujawniane są istotne informacje. Informacje te często dotyczą ważnych dla pacjenta spraw, które chce pozostawić on w tajemnicy. To właśnie dlatego – zarówno z perspektywy prawnej, jak i etycznej- unikalne znaczenie posiada instytucja tajemnicy lekarskiej. Szczególny charakter posiada w tym aspekcie tajemnica psychiatryczna. Psychiatra – w trakcie wykonywania swojej pracy – uzyskać może informacje, które świadczyć mogą o dokonaniu przez pacjenta przestępstwa. Jak się okazuje, specjalista ten zobowiązany jest w podobnej sytuacji do zachowania tajemnicy. Nie może on powiadomić o tym np. prokuratury, lub policji. Czy to oznacza, że tajemnica psychiatryczna ma charakter absolutny? Czy są od niej jakieś wyjątki? Co powinien zrobić psychiatra, gdy jego pacjent nie dokonał, ale dopiero planuje popełnić konkretne przestępstwo? W artykule podjęta zostanie próba odpowiedzi na wspomniane pytania.
The patient’s visit has a special character. It refers to a situation in which one of the people experiences a specific problem. During the visit, important pieces of information are often disclosed. They often relate to the issues that are important for the patient. He wants to leave them in secret. That is why, from a legal and ethical perspective, the medical confidentiality has a unique meaning. Psychiatric confidentiality has a special character in this aspect. Psychiatrist – while doing his job – can obtain information that can indicate a crime committed by the patient. As it turns out, this specialist is obliged – in a similar situation – to keep a secret. He cannot notify, for example, the prosecutor’s office or the police. Does this mean that the psychiatric confidentiality is absolute? Are there any exceptions? What should a psychiatrist do when a patient is planning to commit a specific crime? The article attempts to answer these questions.
Źródło:: Kultura i Wychowanie; 2017, 12; 45-59
2544-9427
2083-2923
Pojawia się w:: Kultura i Wychowanie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Stosowanie preparatów przeciwpsychotycznych o przedłużonym działaniu – depot, u chorych pacjentów przyjętych do szpitala na podstawie art. 24 ustawy o ochronie zdrowia psychicznego: dylematy medyczne, prawne i etyczne
Using of long-term effect antipsychotic pharmaceuticals – depot, in a case of patients hospitalized on basis of article 24 of act of psychical health protection: medical, ethic and legal dilemmas
Autorzy:: Kmieciak, Błażej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/945468.pdf
Data publikacji:: 2008
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: act of psychical health protection
compulsory treatment
human rights
law and psychiatry
long-term effect antipsychotic pharmaceuticals – depot
obserwacja psychiatryczna
patient rights
prawa człowieka
prawa pacjenta
prawo i psychiatria
preparaty przeciwpsychotyczne o przedłużonym działaniu – depot
przymusowe leczenie
psychiatric observation
ustawa o ochronie zdrowia psychicznego
Opis:: The aim of this article is to show complex situations, which can take place during hospitalisation of patient basing on article 24 of the act of psychical health protection. In accordance of this article a patient staying in a hospital is subjected not to medical treatment but to compulsory 10-day observation. The considerations presented below mostly focus on the possibility of using long-term effect antipsychotic pharmaceuticals – depot, in a case of patients hospitalised in above-mentioned way. It should be emphasized that using of these pharmaceuticals is analysed here not in a context of starting a medical treatment, but with reference to its compulsory application in a case of an aggressive patient, which is acceptable by law. The article aims in presenting complexity of legal, ethic and medical dilemmas which meets a psychiatrist in above mentioned situation. There are two rights concerned: the right of the patient not to be treated with the pharmaceutical during an observation (when the preparation can still act after leaving the hospital) and – on the other hand – the right of a doctor to take an action aiming in protection of the patient and the others against patient’s behaviour resulting from his sickness or mental aberration. A basic question will be asked in the article: has the doctor got a right of using a long-term effect pharmaceutical in a case of aggressive or auto-aggressive patient who has been taken to a hospital within compulsory observation, taking into account that other medical preparations are not effective?
Poniższy artykuł ma na celu ukazanie złożonych sytuacji, jakie mogą wyniknąć w trakcie hospitalizacji pacjenta na podstawie art. 24 ustawy o ochronie zdrowia psychicznego. Zgodnie z zapisami powyższego przepisu pacjent przebywający w szpitalu podlega z mocy prawa nie leczeniu, lecz przymusowej, 10-dniowej obserwacji. Przedstawione w przedmiotowym tekście rozważania skupiają się przede wszystkim na kwestii możliwości stosowania leków o wydłużonym działaniu – depot, wobec pacjentów hospitalizowanych w ww. trybie. Zaznaczyć należy, iż stosowanie powyższych preparatów będzie analizowanie poniżej nie w kontekście rozpoczęcia leczenia pacjenta, lecz w odniesieniu do stosowania przymusowego podania leku wobec agresywnego pacjenta, a więc działania dopuszczonego w prawie. Tekst ten ma na celu ukazanie złożoności dylematów prawno- -medyczno-etycznych, na które w powyższej sytuacji może napotkać lekarz psychiatra. Dotykają one dwóch praw: prawa pacjenta do niepodawania mu leku w trakcie obserwacji, leku, którego działanie może utrzymywać się po ewentualnym opuszczeniu szpitala po 10 dniach, oraz prawa lekarza do podjęcia czynności mających na celu zabezpieczenie pacjenta oraz osób innych przed zachowaniami wynikającymi z jego choroby lub zaburzenia. W artykule zostanie postawione podstawowe pytanie: czy lekarz, obserwując pacjenta przyjętego bez zgody na obserwację, ma prawo zastosować lek uspokajający o wydłużonym działaniu (działanie ok. 14-dniowe) w sytuacji, w której pacjent ten wykazuje agresywne lub autoagresywne zachowanie, a inne standardowe leki nie przynoszą rezultatów?
Źródło:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2008, 8, 4; 204-210
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Środki zabezpieczające dla sprawców przestępstw popełnionych w związku z uzależnieniem w świetle ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw – „noweli lutowej”
Autorzy:: Maciej, Tygielski,
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/902737.pdf
Data publikacji:: 2019-06-04
Wydawca:: Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:: penal law
penitentiary law
preventive measures
medicalisation of law
connection between crime and addiction
compulsory detoxification treatment
imprisonment for an indefinite period
prawo karne
prawo penitencjarne
środki zabezpieczające
medykalizacja prawa
związek czynu z uzależnieniem
przymusowe leczenie odwykowe
pozbawienie wolności na czas nieoznaczony
Opis:: This article is focused on the actual position of security measures applicable to addicted offenders in the criminal justice system as well as in the Polish penal debate. The most important problems that occurred in this context were: intersection of medical and juridical authorities in administration of justice (with domination of the experts appointed by the court), protection of the inmates rights and the possibilities of reduction of the isolation penalties and introducing forms of penal reaction that are adapted to specific criminal etiology. Reflections regarding the amendment that took effect on the 1 of July 2015 were conducted in the fields of law-abidingness, efficiency and effectiveness of the preventive measures. The obtained results allow to appraise positively such specific solutions in general, but also show their limits, organizational difficulties and potential threats.
Źródło:: Studia Iuridica; 2018, 78; 474-496
0137-4346
Pojawia się w:: Studia Iuridica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Społeczne przesłanki zobowiązania osoby uzależnionej od alkoholu do poddania się leczeniu odwykowemu
The social conditions of the compulsory detox treatment
Autorzy:: Szlachetko, Katarzyna
Szlachetko, Jakub
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1290796.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:: uzależnienie od alkoholu
przymusowe leczenie odwykowe
alcohol addiction
compulsory detox treatment
Opis:: Celem artykułu jest omówienie tzw. społecznych przesłanek zobowiązania osoby uzależnionej do poddania się leczeniu w stacjonarnym lub niestacjonarnym zakładzie lecznictwa odwykowego. Określone „narzędzie” walki z alkoholizmem może budzić wątpliwości ze względu na ochronę wolności osobistych uzależnionego. Z drugiej jednak strony ustawodawca przewiduje wyjątki od zasady dobrowolnego podejmowania leczenia odwykowego w celu ochrony najbliższego otoczenia osoby uzależnionej. Szczególne znaczenie ma zapewnienie ochrony członków rodziny osoby uzależnionej, którzy są bezpośrednio narażeni na negatywne konsekwencje jej uzależnienia od alkoholu. W artykule przeanalizowano treść poszczególnych społecznych przesłanek zobowiązania osoby uzależnionej do poddania się leczeniu odwykowemu, do których w obowiązującym stanie prawnym należą: powodowanie rozkładu życia rodzinnego, powodowanie demoralizacji małoletnich, uchylanie się od obowiązku zaspokajania potrzeb rodziny oraz systematyczne zakłócanie spokoju lub porządku publicznego. Największa część rozważań została poświęcona przesłance „powodowania rozkładu życia rodzinnego”, która wymagała ustalenia
The article is regarding issues associated with the social conditions of the compulsory detox treatment. These means are controversial because of limiting rights and freedom of person addicted to alcohol. On the other hand, exceptions to the principle of voluntary treatment are justified. The legislator ensures protection of the alcoholic’s immediate environment. It is particularly important to protect the family of an addicted person. The authors analyze the meaning of each of the social conditions of the compulsory detox treatment. The article takes into account the views of doctrine and jurisdiction.
Źródło:: Studia nad Rodziną; 2018, 22, 1(46); 67-84
1429-2416
Pojawia się w:: Studia nad Rodziną
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Sądowa ocena zasadności umieszczenia osoby z zaburzeniami psychicznymi w szpitalu psychiatrycznym bez jej zgody (wybrane zagadnienia)
Judicial evaluation of the legitimacy of placing a mentally disturbed person in a psychiatric hospital without their consent (selected issues)
Autorzy:: Wojcieszak-John, Agnieszka
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/28791232.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: person with mental disorders
psychiatric hospital
forced hospitalization
forced treatment
osoba z zaburzeniami psychicznymi
szpital psychiatryczny
przymusowa hospitalizacja
przymusowe leczenie
Opis:: Celem artykułu jest ustalenie, w jaki sposób przebiega sądowa ocena zasadności przyjęcia osoby z zaburzeniami psychicznymi do szpitala psychiatrycznego z perspektywy spełnienia przesłanek psychiatryczno-psychologicznych oraz przesłanek formalnych. Podjęte rozważania koncentrują się wokół analizy przesłanek przyjęcia do szpitala psychiatrycznego w tzw. trybie nagłym i obserwacyjnym. Badania aktowe przeprowadzono na terenie okręgu Sądu Okręgowego w Poznaniu i objęły one sprawy z lat 2018–2020. Wyniki badań pokazały, że konieczne jest wprowadzenie zmian legislacyjnych polegających m.in. na wprowadzeniu ustawowego terminu, w którym sąd obowiązany jest wydać orzeczenie w przedmiocie zasadności albo braku podstaw przyjęcia do szpitala psychiatrycznego, a także znowelizowaniu art. 23 ustawy o ochronie zdrowia psychicznego w taki sposób, aby przyjęcie do szpitala wymagało zatwierdzenia przez ordynatora (lekarza kierującego oddziałem) w ciągu 24 godzin od chwili przyjęcia, a kierownik szpitala zawiadamiałby o powyższym sąd w ciągu 72 godzin od chwili przyjęcia.
The purpose of the article is to determine how the judicial evaluation of the appropriateness of admitting a person with mental disorders to a psychiatric hospital is carried out, from the perspective of meeting psychiatric-psychological and formal prerequisites. The considerations undertaken focus on the analysis of the prerequisites for admission to a psychiatric hospital in the so-called emergency and observation mode. The file research was carried out at the district court in Poznań and included cases from 2018–2020. The results of the research showed that it is necessary to introduce legislative changes consisting, among other things, in the introduction of a statutory deadline within which the court is obliged to issue a decision on the validity or lack of grounds for admission to a psychiatric hospital; as well as the amendment of Article 23 of the Act on the Protection of Mental Health in such a way that admission to a hospital would require approval by the head of the ward (the doctor in charge of the ward) within 24 hours of admission, and the head of the hospital would notify the court of the above within 72 hours of admission.
Źródło:: Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2023, 85, 1; 169-181
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:: Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Regulacje prawne jako czynnik minimalizujący ryzyko powrotu do używania nowych substancji psychoaktywnych
Legal regulations as a factor in minimising the risk of a return to using new psychoactive drugs
Autorzy:: Król-Całkowska, Justyna
Sieradzka, Małgorzata
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2167463.pdf
Data publikacji:: 2022-12-30
Wydawca:: Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:: dopalacze
niezdolność do prowadzenia pojazdów mechanicznych
leczenie przymusowe
nowe substancje psychoaktywne
zatrucia dopalaczami
ochrona zdrowia publicznego
designer drugs
inability to drive vehicles
compulsory treatment
new psychoactive drugs
intoxication with designer drugs
public health protection
Opis:: Stosowanie dopalaczy zwiększa zagrożenia w obszarze zdrowia publicznego w Polsce. Prawoprzewiduje odpowiedzialność karną tak za posiadanie, jak i za handel dopalaczami, jednaknie przewiduje przymusu leczenia osób nadużywających dopalaczy i osób uzależnionych.Materiałem, który posłużył jako punkt wyjścia do oceny omawianej problematyki, były danedotyczące spożycia „dopalaczy” w Polsce w latach 2015–2017, w tym liczby zgonów spowodowanychich używaniem. Dokonano analizy danych zawartych w indywidualnej dokumentacjimedycznej pacjentów hospitalizowanych w Oddziale Ostrych Zatruć Instytutu MedycynyPracy im. J. Nofera w Łodzi, w związku ze spożyciem nowych substancji psychoaktywnych,a także analizy regulacji prawnych, odwołując się do doktryny prawa i aktualnej linii orzeczniczej.Zasadność wprowadzenia prawnego przymusu leczenia osób powracających do stosowaniadopalaczy wskazuje na tendencję do ich cyklicznego stosowania przez pacjentów OddziałuOstrych Zatruć IMP w Łodzi. W związku z dużą liczbą przypadków zatruć dopalaczamiw Polsce, konieczne jest wprowadzenie prawnych algorytmów postępowania w zakresie obowiązkuleczenia osób nadużywających dopalaczy oraz osób od nich uzależnionych.
The use of legal highs increases risks in the area of public health in Poland. The law providesfor criminal liability for possession as well as the trade of NSP, however, it does not providefor the compulsion of treatment for addicts. The material used as a starting point for a practicalpresentation of the discussed issues was statistical data on the intake of “legal highs” in Polandin the years 2015–2017, including the number of deaths caused by their use. The authors alsoconducted a study in the form of analysis of data contained in individual medical records ofpatients hospitalized in the Acute Poisoning Department of J. Nofer Institute of OccupationalMedicine in Lodz due to the consumption of new psychoactive substances. The paper uses themethod of analysis of the existing legal regulations, referring at the same time to the doctrineof law and the emerging line of jurisprudence. The analysis of the legitimacy of the introductionof compulsory treatment mechanisms for people returning to the use of designer drugsshows the tendency of their cyclical use by patients of the acute poisoning department IMPin Lodz. In connection with the number of legal highs poisonings in Poland, it is necessary tointroduce legal algorithms of conduct concerning the obligation to treat persons using designerdrugs harmfully and persons addicted to them. Legal highs, compulsory treatment, newpsychoactive substances, legal highs poisoning, protection of public health.
Źródło:: Ius Novum; 2022, 16, 4; 116-133
1897-5577
Pojawia się w:: Ius Novum
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Przymusowe leczenie szpitalne osób chorych psychicznie – kilka uwag na tle ustawy o ochronie zdrowia psychicznego
Autorzy:: Chełmowska, Paulina
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/617598.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: mental health
patients’ rights
consent
involuntary hospital admission
psychiatric treatment
pacjent szpitala psychiatrycznego
zgoda
przymusowe leczenie szpitalne
leczenie psychiatryczne
Opis:: According to the WHO, health is a state of complete physical, mental and social well-being and not merely the absence of disease or infirmity. Nowadays, provisions of national and international law protects not only physical health but also mental health. Formerly, physicians made decisions for their patients. Now, this paternalistic view has been supplanted by promoting patient autonomy. One of the most important patients’ rights is a right to reasonably informed participation in decisions involving his/her health care. Generally, patient’s consent must be obtained before any examination, treatment or care. There are also a few exceptions when treatment may be able to go ahead without the patient’s consent. Patient suffering from a mental disorder may go into a psychiatric hospital not only voluntarily but also involuntary. In such cases, due to the strong interference in the right to freedom, it is necessary to maintain additional procedures and requirements, which in the broadest possible way, reduce patient’s discomfort and ensure compliance with the powers conferred on him/her.
W świetle holistycznej definicji wprowadzonej przez WHO zdrowie to stan pełnego fizycznego, umysłowego i społecznego dobrostanu, a nie jedynie stan, w którym całkowicie brak jest choroby lub kalectwa. Pod ochroną przewidzianą w aktualnie obowiązujących przepisach prawa krajowego i międzynarodowego pozostaje nie tylko zdrowie fizyczne, ale również zdrowie psychiczne. Osoby cierpiące z powodu zaburzeń psychicznych są tą kategorią pacjentów, która wymaga szczególnej opieki i empatii zarówno ze strony ogółu społeczeństwa, jak i przede wszystkim pracowników służby zdrowia. Niestety, z uwagi na rodzaj dolegliwości, z którymi takie osoby się zmagają, są one bardziej narażone na negatywne konsekwencje, jakie wynikają z dysproporcji w relacjach personel medyczny – pacjent. Także w dziedzinie medycyny, jaką jest psychiatria, od jakiegoś czasu daje się zauważyć odejście od paternalistycznego stosunku wobec pacjenta na rzecz propagowania relacji, w których chory i świadczeniodawca stają się podmiotami równorzędnymi. Niemniej w niektórych przypadkach, z uwagi na dobro pacjenta, możliwe jest ograniczenie jego autonomii decyzyjnej. W opracowaniu dokonano analizy przewidzianych w polskim porządku prawnym wyjątków umożliwiających leczenie psychiatryczne bez zgody pacjenta.
Źródło:: Studenckie Zeszyty Naukowe; 2017, 20, 34
1506-8285
Pojawia się w:: Studenckie Zeszyty Naukowe
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Przymusowe leczenie psychiatryczne w świetle Konwencji ONZ o prawach osób niepełnosprawnych
Forced psychiatric treatment in the light of the UN Convention on the Right of Persons with Disabilities
Autorzy:: Czubala, Michał
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/693077.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: compulsory psychiatric treatment
Convention on the Rights of Persons with Disabilities
Act on the Protection of Mental Health
unauthorised admission to psychiatric hospitals
mental disability
przymusowe leczenie psychiatryczne
Konwencja o prawach osób niepełnosprawnych
ustawa o ochronie zdrowia psychicznego
przyjęcie do szpitala psychiatrycznego bez zgody
niepełnosprawność psychiczna
Opis:: The main purpose of this paper is to analyse the conformity of the provisions of the Act of 19 August 1994 on the Protection of Mental Health with the provisions of the UN Convention on the Rights of Persons with Disabilities of 13 December 2006 (CRPD). The paper describes the particular provisions of the Act on the Protection of Mental Health that allow forced treatment of the mentally ill, and the provisions of the CRPD on that matter. The stance of the Committee on the Rights of Persons with Disabilities which questions the legality of forced treatment of mentally ill in the light of the CRPD is presented, followed by the author’s own view. It is concluded that the provisions of the Act on the Protection of Mental Health which permit forced treatment of the mentally ill are inconsistent with the provisions of the CRPD, in particular with Articles 12, 14, 15, 17 and 25. The provisions of the CRPD, as discussed in this paper, do not allow deprivation of liberty based on disability including cases where the legislation provides additional premises for deprivation of liberty, for example threatening one’s life or life and health of others. According to the CRPD, medical treatment, including psychiatric treatment, may be provided only on the basis of free and informed consent. Based on the above there is lack of legal grounds for forced treatment of mentally ill, as the international agreement ratified with the prior consent expressed in the act has the priority over the act if it is not consistent with the international agreement (Article 91 par. 2 of the Constitution).
Celem niniejszego artykułu jest analiza zgodności przepisów ustawy z 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego ([u.o.z.p.], t.jedn.: Dz.U. 2017, poz. 882 ze zm.), z przepisami Konwencji ONZ o prawach osób niepełnosprawnych z 13 grudnia 2006 r. ([Konwencja], Dz.U. 2012, poz. 1169). W artykule omówiono poszczególne przepisy u.o.z.p. zezwalające na przymusową hospitalizację i leczenie psychiatryczne, ponadto także odpowiednie przepisy Konwencji dotyczące tej kwestii. Przytoczono stanowisko Komitetu ds. Praw Osób Niepełnosprawnych, kwestionujące dopuszczalność przymusowego leczenia psychiatrycznego w świetle Konwencji, a także zaprezentowano własne stanowisko w tej materii. Główną tezą pracy jest niezgodność przepisów u.o.z.p. dopuszczających przymusowe leczenie psychiatryczne z przepisami Konwencji, w tym przede wszystkim z jej art. 12, 14, 15, 17 i 25. Przepisy Konwencji, w przedstawionej w artykule interpretacji, zabraniają bowiem pozbawiania wolności z uwagi na niepełnosprawność także wtedy, gdy ustawodawstwo przewiduje dodatkowe przesłanki pozbawienia wolności, jak choćby zagrażanie własnemu życiu albo życiu lub zdrowiu innych osób. Podstawą leczenia, także psychiatrycznego, w myśl Konwencji, może być tylko świadoma i swobodna zgoda zainteresowanego. Oznacza to, że obecnie brak podstaw prawnych do przymusowego leczenia osób chorych psychicznie, albowiem umowa międzynarodowa ratyfikowana za uprzednią zgodą wyrażoną w ustawie ma pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z umową (art. 91 ust. 2 Konstytucji).
Źródło:: Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2018, 80, 3; 137-148
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:: Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Przymusowa hospitalizacja psychiatryczna w trybie wnioskowym, w kontekście poszanowania praw pacjenta poradni zdrowia psychicznego
Compulsory psychiatric hospitalization in the petition mode, in the context of respect for the rights of outpatient mental health clinic patient
Autorzy:: Kmieciak, Błażej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/945207.pdf
Data publikacji:: 2010
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: poradnia zdrowia psychicznego
prawa pacjenta
przymus bezpośredni
przymusowe leczenie w trybie wnioskowym
ustawa o ochronie zdrowia psychicznego
ustawa o ochronie zdrowia psychicznego
Opis:: The following text will show the specificity of the procedure of placing the patient in a psychiatric hospital, basing on the so called petition mode, as determined in article 29 of the mental health protection act. This procedure has a unique character because it is not related to the situation of direct threat to the patient’s health. The applicants usually are the people close to the patient or a social aid institution. This situation is unique also because it mostly takes place in an outpatient mental health clinic. Another important issue is that of the rights of the patient reporting to that type of outpatient clinic. Special attention is paid to the patient’s right to obtain information not only on the treatment but also on the purpose of treatment and circumstances of submitting an application for compulsory treatment. Furthermore, an answer was sought for such questions as whether or not in the above situation the doctor has the right to conceal some information from the patient, especially such information which may lead to a conflict or arouse its escalation in the patient’s family, or whether the presented situation contains some circumstances which allow to use direct coercion? The considerations were illustrated on the basis of a specific patient referred to hospital according to the above mentioned mode.
W niniejszej pracy została przedstawiona specyfika procedury umieszczenia pacjenta w szpitalu psychiatrycznym na podstawie tzw. trybu wnioskowego, o którym mowa w art. 29 ustawy o ochronie zdrowia psychicznego. Procedura ta posiada wyjątkowy charakter, gdyż nie wiąże się ona ze stanem bezpośredniego zagrożenia zdrowia lub życia pacjenta. Wnioskodawcą w sprawie są najczęściej: osoby bliskie pacjentowi lub organ do spraw pomocy społecznej. Sytuacja ta jest wyjątkowa, również dlatego że w większej część odbywa się ona na terenie poradni zdrowia psychicznego. Autorzy poświęcili też sporo miejsca zagadnieniu praw pacjenta zgłaszającego się do ww. typu poradni. W niniejszym artykule duży nacisk położono na zanalizowanie prawa pacjenta do uzyskania informacji na temat nie tylko swojego leczenia, ale też celu badania oraz okoliczności złożenia wniosku dotyczącego przymusowego leczenia. Ponadto podjęto próbę odpowiedzi na takie pytania, jak: czy w powyższej sytuacji lekarz ma prawo zataić przed badanym pewne informacje, zwłaszcza te, które mogą doprowadzić do pojawienia się konfliktu lub wywołać jego eskalację w rodzinie pacjenta? oraz czy w prezentowanej sytuacji dostrzec można okoliczności, które uprawniałyby zastosowanie przymusu bezpośredniego? Rozważania zobrazowano przypadkiem konkretnego pacjenta, który został skierowany do szpitala w wyżej przywołanym trybie.
Źródło:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2010, 10, 4; 282-287
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Przyjęcie bez zgody do szpitala psychiatrycznego osoby chorej psychicznie niezdolnej do samodzielnej egzystencji – glosa do postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 22 czerwca 2018 r., II csk 22/18
Admitting a mentally ill person incapable of independent existence to a psychiatric hospital without consent – gloss to the decision of the supreme court
Autorzy:: Ciechorski, Jan
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2054230.pdf
Data publikacji:: 2021-09-06
Wydawca:: Wyższa Szkoła Humanitas
Tematy:: przyjęcie bez zgody
zakaz wykładni rozszerzającej
przymusowe leczenie psychiatryczne
admission without consent
prohibition of broad interpretation
compulsory psychiatric
treatment
Opis:: Przesłanki przymusowego przyjęcia do szpitala psychiatrycznego na podstawie art. 29 ustawy o ochronie zdrowia psychicznego dotyczą wyłącznie osoby, która ma zostać przyjęta, brak w nich elementu ochrony osób trzecich (w przeciwieństwie do przyjęcia na podstawie art. 23 i 24 tej ustawy). Z uwagi na to, że każde przyjęcie bez zgody do szpitala psychiatrycznego stanowi ingerencję w podstawowe prawa człowieka (prawo do wolności i decydowania o swoim życiu), przepisy uprawniające do takiego przyjęcia muszą być interpretowane ściśle. Art. 29 przewiduje dwie grupy przesłanek umożliwiających przyjęcie bez zgody: 1) przeciwdziałanie pogarszaniu się stanu zdrowia oraz 2) jego poprawę. Z uwagi na to, że umieszczenie w szpitalu psychiatrycznym stanowi najbardziej uciążliwy sposób leczenia pacjenta, sąd opiekuńczy ma obowiązek rozważyć, czy mniej drastyczne sposoby terapii nie będą w takim przypadku skuteczne
The conditions for compulsory admission to a psychiatric hospital under Art. 29 of the Mental Health Act apply only to the person to be admitted, they lack the element of protection of third parties (as opposed to admission under Articles 23 and 24 of this Act). Due to the fact that any admission without consent to a psychiatric hospital constitutes an interference with fundamental human rights (the right to freedom and to decide about one’s life), the provisions authorizing such admission must be strictly interpreted. Art. 29 provides for two groups of reasons for admission without consent: 1) counteracting the deterioration of health and 2) its improvement. Due to the fact that placement in a psychiatric hospital is the most onerous way of treating the patient, the guardianship court is obliged to consider whether less drastic methods of therapy will not be effective in such a case.
Źródło:: Roczniki Administracji i Prawa; 2021, 1, XXI; 307-314
1644-9126
Pojawia się w:: Roczniki Administracji i Prawa
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Ograniczenia konstytucyjnej zasady poszanowania i ochrony wolności człowieka w zakresie udzielania świadczeń zdrowotnych
Autorzy:: Mierzwa, Marek Damian
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/617568.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: patient’s consent, compulsory treatment, medical necessity.
zgoda pacjenta, przymusowe leczenie, stany medycznej konieczności
Opis:: Constitutional principle of respect and protection of human freedom isn’t absolute and can be limited. The necessity of protection of public health justifies normative limitation in terms of health care and applies mostly to the principle of doctor's action based on the patient's informed consent. In the paper, there will be analysis situations which can be considered as an exception from the principle. The paper contains description i.a. of medical necessity, compulsory examinations for people affected by mental disorders, compulsory psychiatric treatment, compulsory addiction treatment and compulsory treatment of infectious diseases
Konstytucyjna zasada poszanowania i ochrony wolności człowieka nie ma charakteru absolutnego i może doznawać ograniczeń. Konieczność ochrony zdrowia publicznego uzasadnia wprowadzanie ustawowych ograniczeń związanych z udzielaniem świadczeń zdrowotnych i dotyczy przede wszystkim zasady działania lekarza na podstawie uświadomionej zgody pacjenta. W artykule przeanalizowane zostaną sytuacje które stanowią wyjątek od tej zasady, a mianowicie: „stany medycznej konieczności”, przymus badania wobec osób dotkniętych zaburzeniami psychicznymi, przymusowe postępowanie psychiatryczne, przymusowe leczenie uzależnień, przymusowe leczenie chorób zakaźnych.
Źródło:: Studenckie Zeszyty Naukowe; 2019, 22, 42
1506-8285
Pojawia się w:: Studenckie Zeszyty Naukowe
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Dzieci z 200 rodzin alkoholików i alkoholiczek
Children from 200 Families of Alcoholic Mothers and Fathers
Autorzy:: Strzembosz, Adam
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/699280.pdf
Data publikacji:: 1976
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
Tematy:: nieprzystosowanie społeczne
patologia społeczna
dziecko
klasy społeczne
alkoholizm
przymusowe leczenie alkoholików
social maladjustment
social pathology
child
social classes
alcoholism
compulsory treatment of alcoholics
Opis:: 1. Subject of discussion will be such families of alcoholics (involving mothers and fathers) from the area of Warsaw, where the necessity arose to curtail, or suspend parental authority or deprive parents of such rights completely. The families investigated can be divided into the following categories: families where only the father was an alcoholic - 95 families (49.5%), families in which the father as well as the mother were alcoholics 64 families (33.3%) and families where only the mother was an alcoholic 33 familes (17.2%).* Note in the material studied here that as many as 54.5% of the mothers were considered to be alcoholics, and in this case 46% of these mothers-, alcoholics were registered as prostitutes. The mothers who were alcoholics had in 39% of the cases been convicted by courts (those who were not alcoholics in about 20% of the cases). Data regarding fathers who were alcoholics, whose average age in 1973 was 44 years, testify to the fact that the majority of them had no prior convictions or were only once convicted (57%): those with multiple convictions (four times and more) accounted for 20%. In the delinquency structure of the fathers was a predominance of violent offences committed when intoxicated. The majority of the fathers (57%) did not work or worked only on and off . The material conditions in these families of alcoholics were very unfavourable. 68% of these families lived in misery and want. Complete neglect of the children was found as regards the overwhelming majority of the fathers (62%) and a large number of mothers (41%). Especially adverse was the situation in families where the mothers were alcoholics and where misery and want was found in as many as 80%, complete neglect of the children by mothers in two-thirds of the families. As results from the above-mentioned data the situation of children in the families examined (especially in families where the mothers were alcoholics) was very bad; the criminality on the part of the fathers was, however, not a special problem here. 2. In 200 of the families of alcoholics, surveyed here, 487 children below the age- of 18 were brought up - 258 boys and 229 girls. Among these children, 20% were of pre-school age, 39.8% between 7 and 12, 38.2% between 13 and 17 years. The follow-up period was studied, regarding 487 children and juveniles from these families until the oldest among them (being at the beginning of the study above 10 years old) had reached the average age of 20 years. It should, however, be borne in mind that during the follow-up period only those data were at the disposal which could be obtained from official records, which contained information about cases brought before a court and arrests of these individuals by the police. Thus, an essential shortcoming, connected with the impossibility to conduct environmental interviews, is the lack of information about other facts, besides those in the records, such as symptoms of social maladjustment or whether the investigated individuals possessed professional qualifications and whether they had worked, in which milieu they had lived, whether they had systematically drunk alcohol to excess, etc. But data found in the records of the guardianship court, regarding the school period of the juveniles exactly characterize the extent of their social maladjustment. Significant is above all the fact that the sons of alcoholics (fathers and mothers) were often delayed in their studies at school. Among the boys below ten years one-third were already delayed in their studies: at the age between 10 and 12 half of them, however above 12 three- fourths. Among the latter there were 63% delayed by two or more years. Among girls below 10 years 14% were delayed, at the age between 10 and 12-44%, and above 12 - as many as 69%. Among girls aged above 12-43% were delayed by two and more years. Among older boys as well as older girls approximately half were children, systematically playing truant. Note data, pointing to the fact that as many, as 35% of the girls between 14 and 17 showed symptoms of sexual demoralization. In 1975 when 270 boys and girls were already above 18 years old, and their average age amounted to 20 years, it turned out that 22% of the boys had already been tried by juvenile courts, 18% had been brought before juvenile courts as well as the ordinary court and 16% only before an ordinary court. Thus generally speaking, those who faced trials during their juvenility or were convicted after having reached the age of 17, accounted for as' much as 55%. Those convicted when over 17 accounted for 34%, in addition to this 12% were indicted, which gives a total of 45% of young adults who committed offences that were reported when they were over 17 years of age. The percentage given above (55%) of those who were tried when still juveniles or convicted after the age of 17, should be considered as a high one. But the degree of delinquency disclosed is small (62% of the convicted individuals were convicted only once); it should, however, be borne in mind that only three years divided them from the age of amenability to law. To the above mentioned data should be added information regardin arrests by polic because of intoxication - as many as 61% of those convicted (or tried) had already been arrested before because of insobriety, and among those without court records - 12%. However, information regarding the delinquency of daughters of the investigated families testifies to the fact that only 15% of them had court appearances (taking into account also the period when they were juveniles). None of the girls was registered as a prostitute. Worth emphasis is the fact that children brought up in families where the mothers are alcoholics were not more frequently convicted or. arrested because of intoxication, than those where only the father was an alcoholic. The entire aspect of data related to the follow-up period of children from families of alcoholics up to the time when they were on an average 20 years old indicates that approximately half of the boys (45%) were neither convicted nor arrested by the police because of intoxication and that 79% of the girls were neither convicted nor arrested by the police. These data, due to the lack of detailed environmental interviews, as already mentioned before, do not permit identification of this category of juveniles with young adults showing no symptoms of social maladjustment. Examining the entire aspect of the studies under discussion it would be worth while to mention the results of research, conducted under the guidance of Professor Swięcicki in the years 1967-1968 on children of families of alcoholics, who underwent treatment in several outpatient clinics to cure their drinking habit, results which showed, that in these families there were twice as many pupils repeating the same grade in school and young persons between 18 and 27, maladjusted to life in society, than in families of control groups from the same social milieu. Simultaneously a significant fact was noted, namely that in families belonging to the category with the worst expectations a considerable part of children did not reveal symptoms of social maladjustment. One may assume that to a considerable extent this depends on the biogenetic and psychogenetic features of the children partly being modified by sociogenetic factors, be noticed themselves, which are only in our studies, too, could a considerable group of young adults, not convicted arrested in an inebriate state by the police, youngsters who perhaps did not reveal symptoms of social maladjustment, something which could, however, be established only on the basis of detailed studies of the milieu.
Źródło:: Archiwum Kryminologii; 1976, VII; 265-286
0066-6890
2719-4280
Pojawia się w:: Archiwum Kryminologii
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Dylematy etyczno‑prawne związane z hospitalizacją psychiatryczną kobiety w ciąży
Chosen ethical and legal dilemmas associated with the pregnant women psychiatric hospitalisation
Autorzy:: Kmieciak, Błażej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/943907.pdf
Data publikacji:: 2011
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: compulsory hospitalisation
human rights
mental hospital
patients’ rights
pregnant patients
abortion
pacjentka w ciąży
prawa człowieka
prawa pacjenta
przerwanie ciąży
przymusowe leczenie
szpital psychiatryczny
Opis:: Sociological studies conducted over a few last years indicate that more and more Poles apply for psychiatric health care. Also more and more pregnant patients report to mental hospitals. Not only the treatment, but also the whole process of pregnant patients hospitalisation pose an unusual challenge for the physicians and nursing staff. Psychiatric hospitalisation of the pregnant women must involve the least disturbance, which is a fundamental rule in Polish psychiatry. The article below is aimed at portraying a few dilemmas which involve the care and treatment of the group of patients concerned. Some examples will be presented, relating to the compulsory hospitalisation, applying the direct coercion and electroconvulsive therapy to the patients expecting a baby, along with the principles which have to be observed during the mentioned procedures. Besides, the sensitive question of the so called psychiatric conditions entitling to perform an abortion will be discussed. This issue, discussed mainly abroad, has to be analysed also from the perspective of the Polish law. Therefore, in relation to the proposed topic, based on the specific case, the information will be presented about the Polish and foreign legal basis entitling to abortion on the one hand and the risk of the aborting women’s aggravated mental health on the other hand.
Przeprowadzone w ciągu ostatnich kilku lat badania społeczne dowodzą, że coraz więcej Polaków korzysta z pomocy psychiatrycznej opieki zdrowotnej. Do szpitali psychiatrycznych zgłasza się także coraz więcej pacjentek w ciąży. Nie tylko leczenie, ale cały proces hospitalizacji pacjentki w ciąży stanowi niezwykłe wyzwanie dla personelu lekarsko‑pielęgniarskiego. Psychiatryczna hospitalizacja pacjentki spodziewającej się potomstwa w sposób szczególny musi uwzględniać fundamentalną w polskiej psychiatrii zasadę najmniejszej uciążliwości. Poniższy artykuł ma na celu ukazanie kilku dylematów, jakie wiążą się z leczeniem i opieką nad tą grupą pacjentek. Przedstawione zostaną przykłady związane z przymusową hospitalizacją, stosowaniem przymusu bezpośredniego oraz stosowaniem zabiegów elektrowstrzasów wobec pacjentek spodziewających się dziecka, a także zasady, jakich należy przestrzegać w trakcie wykonywania wspomnianych działań. Omówione zostanie również szczególnie delikatne zagadnienie dotyczące tzw. psychiatrycznych przesłanek uprawniających do wykonania aborcji. Zagadnienie to, komentowane głównie poza granicami naszego kraju, powinno być przeanalizowane także z perspektywy polskich przepisów prawa. Dlatego też w odniesieniu do proponowanego tematu, bazując na konkretnym kazusie, z jednej strony zostaną przedstawione informacje dotyczące polskich oraz zagranicznych podstaw prawnych uprawniających do dokonania aborcji, z drugiej – wyniki badań ukazujących wyraźnie niebezpieczeństwo legalizacji wspomnianych praktyk, co istotne – niebezpieczeństwo odnoszące się bezpośrednio do pogorszenia się stanu zdrowia psychicznego pacjentki poddającej się zabiegowi przerwania ciąży.
Źródło:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2011, 11, 4; 243-249
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "przymusowe leczenie" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język