Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "prokurator generalny" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-13 z 13
    Tytuł:
    Kilka uwag w sprawie dekonstytucjonalizacji prokuratury
    Autorzy:
    Witkowski, Przemysław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/523980.pdf
    Data publikacji:
    2010-03-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    prokuratura
    prokurator generalny
    minister sprawiedliwości
    Opis:
    Artykuł jest próbą ukazania dezaktualizacji przyczyn nieumieszczenia w Konstytucji RP przepisów o prokuraturze. Autor stawia tezę, że główny powód dekonstytucjonalizacji prokuratury stanowiło przyjęcie koncepcji osobowego zespolenia Prokuratora Generalnego i Ministra Sprawiedliwości, której nie dało się pogodzić z postulatem niezależności prokuratorskiej. Artykuł ukazuje wpływ przyjęcia koncepcji unii personalnej Prokuratora Generalnego i Ministra Sprawiedliwości na przebieg prac parlamentarnych nad uchwaleniem Konstytucji RP, w zakresie dotyczącym prokuratury. Autor dochodzi do wniosku, że obecny model funkcjonowania prokuratury – statuujący rozdział funkcji Prokuratora Generalnego od stanowiska Ministra Sprawiedliwości - nie uzasadnia dalszego trwania stanu dekonstytucjonalizacji tej instytucji. Brak odpowiedzialności konstytucyjnej za działania Prokuratora Generalnego oraz fragmentaryczność i niepełność modelu prokuratury jako organu ochrony prawnej sprawiają, iż postulat konstytucjonalizacji prokuratury zasługuje na uwzględnienie, aczkolwiek w obecnej sytuacji politycznej jest trudny do zrealizowania.
    The article is an attempt to show that reasons of deconstitutionalisation of public prosecutor’s office are not obsolete. The author argues, that the omission regulations of public prosecution’s office in the Constitution of the Poland Republic was caused by the adoption of the concept of personal junction Attorney General and Minister of Justice, which could not be reconciled with the postulate of the independence of the prosecutors. The article presents the impact of the adoption of the concept of personal union of Attorney General and Minister of Justice on the course of parliamentary work on the assumption of the Constitution, in relation to the prosecutor’s office. The author concludes that the current model of the prosecutor’s office – establishing the separation of function Attorney General from posi- tion of Minister of Justice – does not justify the continuation of the state deconstitutionalisation of this institution. The lack of constitutional responsibility for the actions of the Attorney General and the incompleteness of the model prosecutor’s office as an agency of legal protection make, that the stipulation of constitutionali- sation of public prosecutor’s office seems to be indispensable, although with regard for the current political situation, it is difficult to implement.
    Źródło:
    Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2010, 1 (1); 203-220
    2082-1212
    Pojawia się w:
    Przegląd Prawa Konstytucyjnego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Creation Powers of the President of the Slovak Republic
    Kreacyjne uprawnienia prezydenta Republiki Słowackiej
    Autorzy:
    Majerčák, Tomáš
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/524741.pdf
    Data publikacji:
    2013-03-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    kompetencje prezydenta
    prokurator generalny
    prezydent
    system rządów
    Opis:
    In this paper I focus on the creation powers of the President in view of the current problems. I also attempt to find answers to some of the questions related to the issue whether, provided the Constitution of the Slovak Republic concedes the President of the Slovak Republic the power to appoint a constitutional official on the proposal of a collective body or a specific person, the President may refuse to appoint a public official, and what the position of the President is in this kind of appointment, thus what function he performs.
    W tym artykule skupiam się na kreacyjnych uprawnieniach prezydenta Republiki Słowackiej w świetle aktualnych problemów. Chcę również znaleźć odpowiedzi na niektóre pytanie związane z tym, czy przy założeniu, że Konstytucja RS powierza prezydentowi uprawnienie do powoływania urzędników konstytucyjnych w oparciu o wniosek organu kolektywnego bądź konkretnej osoby, Prezydent może odmówić powołania urzędnika publicznego i jaka jest pozycja Prezydenta w tym typie powoływania, czyli jakie funkcje wykonuje.
    Źródło:
    Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2013, 1 (13); 111-142
    2082-1212
    Pojawia się w:
    Przegląd Prawa Konstytucyjnego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Prokurator Generalny PRL
    Autorzy:
    N.
    Powiązania:
    Biuletyn Katyński 2000, Numer Specjalny (2), s. 89-90
    Data publikacji:
    2000
    Tematy:
    Prokurator Generalny PRL 1980 r.
    Sprawa katyńska Polska 1980 r.
    Opis:
    Dot. tajnego pisma z dnia 30 października o przeszukaniach i likwidacji negatywnych inicjatyw zorganizowanych grup antysocjalistycznych (dot. m.in. publikacji o Katyniu).
    Przedruk numerów 16-32 (1980-1981).
    Dostawca treści:
    Bibliografia CBW
    Artykuł
    Tytuł:
    Połączenie funkcji Ministra Sprawiedliwości i Prokuratora Generalnego jako zagrożenie dla praworządności
    Combining the competences of Minister of Justice and the Public Prosecutor General as a threat to the rule of law
    Autorzy:
    Augustyn, Paulina
    Bała, Karolina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2054742.pdf
    Data publikacji:
    2021-11-25
    Wydawca:
    Wyższa Szkoła Humanitas
    Tematy:
    prawo
    prokuratura
    prokurator
    prokurator generalny
    minister sprawiedliwości
    law
    prosecutor’s office
    prosecutor
    prosecutor general
    minister of justice
    Opis:
    Przedmiotem poniższego artykułu jest omówienie problematyki połączenia urzędu Prokuratora Generalnego i Ministra Sprawiedliwości. Była to jedna ze zmian na gruncie ustawy Prawo o prokuraturze z dnia 28 stycznia 2016 r., które miały na celu wzmocnienie niezależności prokuratury oraz dostosowanie rozwiązań do potrzeb nowoczesnego państwa. Zmiany te tak naprawdę doprowadziły do osłabienia niezależności prokuratury i prokuratorów. Celem artykułu jest ukazanie zagrożenia dla praworządności płynącego z połączenia funkcji Ministra Sprawiedliwości i Prokuratora Generalnego. Poświecenie większej części artykułu regulacjom ustawowym dotyczącym stanu prawnego przed i po uchwaleniu nowej ustawy z dnia 28 stycznia 2016 r. – Prawo o prokuraturze jest konieczne, w ocenie autorek, dla wykazania niebezpiecznych zmian w funkcjonowaniu prokuratury i uzależnienia od władzy wykonawczej.
    The subject of the following article is to discuss the issue of merging the office of the Prosecutor General and the Minister of Justice. This was one of the changes in the grounds of the Law on the Public Prosecutor’s Office of 28 January 2016, which were aimed at strengthening the independence of the public prosecutor’s office and adjusting the solutions to the needs of a modern state. These changes actually led to the weakening of the independence of the prosecution service and prosecutors. The purpose of the article is to show the threat to the rule of law posed by combining the functions of Minister of Justice and Prosecutor General. In opinion of the authors presenting the greater part of this article the statutory regulations concerning legal status before and after the adoption of the new Act of 28 January 2016 is necessary, to demonstrate dangerous changes in the functioning of the prosecutor’s office and dependence on the executive authority
    Źródło:
    Roczniki Administracji i Prawa; 2021, 2, XXI; 27-36
    1644-9126
    Pojawia się w:
    Roczniki Administracji i Prawa
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    W poszukiwaniu modelu ustrojowego prokuratury (w świetle prac Komisji Rady Europy „Demokracja poprzez Prawo”)
    Searching for a new model of the public prosecution regime (in light of the work of the European Commission for Democracy through Law)
    Autorzy:
    Suchocka, Hanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/692974.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    the prosecution
    General Prosecutor
    European prosecution standards
    council of prosecutors
    prokuratura
    Prokurator Generalny
    standardy europejskie dotyczące prokuratury
    rada prokuratorów
    Opis:
    Looking back at the twenty five years that have passed after the transformation processes started in the countries of Eastern and Central Europe we may say that each of these countries had to cope with the same major challenge in the course of the reform of the system of state organs: the place of the prosecution regime. Consequently, each embarked on finding solutions which, by breaking away with the principle of the unity of power, would allow to arrive at the most effective model for situating the prosecution within the system of separation and balance of powers. As emphasised by the Venice Commission, there is no uniform model of the prosecution regime in the European system. Lawmakers may therefore choose from among different scenarios which all meet so-called European standards. Consequently, it may be claimed that none of the existing solutions, be it a model subordinating the prosecution to the parliament, or to the government, may be classified as contrary to democratic norms. No doubt, further, that in individual states efforts to find a proper place for the prosecution were determined by their legal traditions. Poland for that matter found itself in a relatively privileged position when compared with other states as it already had its own tradition. Thus, in an attempt to find the best possible option in the circumstances of 1989 with respect to the regime structure it was decided to rely on the solutions existing prior to the Constitution of 1952, and to rely on the solutions from before 1950 with respect to the prosecution. Following the amendments to the Constitution in 1989, the prosecution became subordinate to government. The logical consequence of this decision was a regulation that the function of the Attorney General (General Prosecutor) is performed by the Minister of Justice. Irrespective of the absence of precision in this expeditious formulation, the very idea of the concept of government-subordinated prosecution was  justified and could not be considered contradictory to the democratic solution and the rule of law. There was no time, however, to draft and adopt a new act on the prosecution. Consequently, it was decided to regulate the prosecution by amending the existing law of 1985. Unfortunately, this other option of regulating the prosecution has continued till the present, with the result that the prosecution today is governed by the provisions of an act adopted five years before the process of transformation even began. The act underwent multiplied amendments, both before the adoption of the Constitution of 1997 as well as thereafter. One of the important changes was the amendment of 1996, liquidating the prosecution department at the Ministry of Justice and creating the National Public Prosecutor’s Office and the office of the Public Prosecutor who became at the same time deputy General Prosecutor (Attorney General) – the Minister of Justice. Another substantial amendment to the act of 1985 was adopted in 2009 when the functions of the Prosecutor General and the Ministry of Justice had been separated. The National Public Prosecutor’s Office was liquidated and replaced with the General Prosecutor’s Office taking the role of the central organisational unit of the prosecution. This amendment allowed to securea number of executive power competences in relation to the prosecution. Despite that, it seems that a step has been made towards singling out the prosecution from the executive power in order to, as may be assumed, turn it into an independent body. Certain doubts, however, arise regarding the validity of the place of the prosecution as a body independent of the government in light of the provisions of the Constitution of 1997: since the office of the General Prosecutor is no longer to be tied to the function of the Minister of Justice (i.e. a member of government), it seems that such change must be anchored in the Constitution. It also needs to be emphasised that regardless of the place the prosecution occupies in the state bodies regime, which of course is also of importance, what is really necessary is a catalogue of principles and guarantees that will not only ensure impartiality of the prosecutor in decisions making, but will also determine his liability. These guarantees are equally essential in the case of the government-subordinated prosecutor (to free him from political pressure) as well as in the case of independent prosecution (to eliminate pressures within the prosecution itself). It is rather obvious that twenty five years after the beginning of transformations and almost thirty years since the adoption of the still binding and applicable Act on Prosecution in the Polish People’s Republic, a new act on the prosecution must be drafted in line with the European standards, which will also account at the same time, for the positive experiences of the past decades.  
    Dwadzieścia pięć lat od rozpoczęcia procesu transformacji w państwach Europy Środkowej i Wschodniej pokazało, że jednym z najtrudniejszych problemów ustrojowych, z jakim przyszło się zmierzyć państwom Europy Środkowej i Wschodniej w procesie reformowania systemu organów państwowych, jest kwestia usytuowania ustrojowego prokuratury. Wszystkie te państwa zatem poszukiwały rozwiązań, które zrywając z zasadą jedności władzy, pozwalałyby znaleźć najefektywniejszy model usytuowania prokuratury wpisany w system podziału i równowagi władz. W systemie europejskim brak jednolitego modelu ustrojowego prokuratury (co podkreśla Komisja wenecka). Daje to legislatorom możliwość wyboru różnych wariantów w ramach tzw. standardów europejskich. W świetle tej tezy należy zatem stwierdzić, że żadnego z rozwiązań, czy to podporządkowania parlamentowi, czy podporządkowania rządowi, nie można zakwalifikować jako sprzecznego ze standardami demokratycznymi. Nie ulega wątpliwości, że w poszukiwaniu rozwiązań w poszczególnych państwach dla usytuowania prokuratury istotną rolę odgrywała także ich tradycja prawna. Polska znajdowała się w tym względzie w korzystnej sytuacji w porównaniu z innymi państwami. Miała swoją własną tradycję ustrojową. Poszukując optymalnych, w ówczesnych warunkach 1989 r., rozwiązań ustrojowych, sięgano zatem do rozwiązań sprzed wejścia w życie konstytucji z 1952 r. W przypadku zaś prokuratury – do rozwiązań sprzed 1950 r., tj. do okresu przed uchwaleniem ustawy o prokuraturze. W wyniku zmian w konstytucji w 1989 r. prokuratura została podporządkowana rządowi, czego logiczną konsekwencją było uregulowanie, że funkcje Prokuratora Generalnego pełni Minister Sprawiedliwości. Niezależnie jednak od nieprecyzyjności tych sformułowań wynikających z nacisku chwili, sama koncepcja podporządkowania prokuratury rządowi była koncepcją uzasadnioną. Nie można jej było uznać za sprzeczną z rozwiązaniami demokratycznymi i państwa prawa. Konieczne jednak było uchwalenie ustawy o prokuraturze, co w tak krótkim czasie było niemożliwe. Pozostała zatem droga dokonywania zmian w ustawie już istniejącej, pochodzącej z 1985 r. I niestety ten sposób regulacji trwa do dzisiaj, poprzez kolejne nowelizacje ustawy uchwalonej pięć lat przed rozpoczęciem procesu transformacji. Ustawa była zmieniania wielokrotnie, zarówno przed uchwaleniem Konstytucji z 1997 r., jak i po jej uchwaleniu. Jedną z istotnych nowelizacji była zmiana ustawy dokonana w 1996 r., kiedy to zniesiono Departament Prokuratury w Ministerstwie Sprawiedliwości i powołano Prokuraturę Krajową z Prokuratorem Krajowym, który został zastępcą Prokuratora Generalnego Ministra Sprawiedliwości. Kolejnej, fundamentalnej zmiany ustawy z 1985 r. dokonano w 2009 r. Wówczas to ustawą z 9 października 2009 r. dokonano rozdzielenia funkcji Prokuratora Generalnego i Ministra Sprawiedliwości. Zlikwidowano Prokuraturę Krajową. Utworzono Prokuraturę Generalną jako centralną jednostkę organizacyjną prokuratury. Zachowano tez w wyniku tej nowelizacji szereg uprawnień władzy wykonawczej w stosunku do prokuratury. Wydaje się jednak, że niezależnie od tych uprawnień władzy wykonawczej w stosunku do Prokuratora Generalnego, w wyniki tej nowelizacji zrobiono krok w kierunku wydzielenia prokuratury z władzy wykonawczej i, można zakładać, uczynienia jej organem niezależnym Można jednak wyrazić zasadnicze wątpliwości, czy usytuowanie prokuratury jako organu niezależnego od rządu posiada umocowanie w świetle przepisów Konstytucji z 1997 r. Skoro urząd Prokuratora Generalnego przestaje być powiązany z funkcją ministra – członka rządu, wówczas wydaje się, wymaga on zakotwiczenia konstytucyjnego. Podkreślić jednak należy, że niezależnie od sposobu usytuowania prokuratury w systemie organów państwowych, co wydaje się kwestią ważną, ale jednak nie pierwszoplanową, konieczny jest pewien katalog zasad, gwarancji, które mają zapewnić bezstronność prokuratora przy podejmowaniu decyzji, ale także i określić zasady jego odpowiedzialności. I są one tak samo ważne zarówno w przypadku podporządkowania prokuratora rządowi (aby uwolnić go od nacisków politycznych), jak i w przypadku niezależności organów prokuratury (aby uwolnić go od nacisków wewnątrz prokuratury). Wydaje się zatem oczywiste, że dwadzieścia pięć lat, jakie upłynęło od początku transformacji i prawie 30 lat od uchwalenia ustawy o prokuraturze PRL stale obowiązującej w polskim systemie, wymaga bezwzględnie nowej ustawy o prokuraturze, będącej w zgodzie ze standardami europejskimi, a zarazem wykorzystującymi pozytywne doświadczenia minionych lat.
    Źródło:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2014, 76, 2; 161-174
    0035-9629
    2543-9170
    Pojawia się w:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Prokuratura a Sejm
    The Prosecutor’s Office and the Sejm
    Autorzy:
    Zięba-Załucka, Halina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2074797.pdf
    Data publikacji:
    2022-06-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    Prosecutor
    Attorney General
    Sejm
    Council of Ministers
    Constitution
    Parliamentary Control
    Prokuratura
    Prokurator Generalny
    Rada Ministrów
    Konstytucja
    kontrola parlamentarna
    Opis:
    Author argues in the article that under the legal status preceding the 2009 amendment to the Act on the Public Prosecutor’s Office, the Sejm’s control over the actions of the Minister of Justice – Prosecutor General found a direct basis in the constitutional norm, which entrusts the Sejm with the control over the Council of Ministers. Under the 2009 prosecution model, where the functions of the Prosecutor General and the Minister of Justice were separated, the Prosecutor General, directing the activities of the prosecution service, was an autonomous body in relation to Council of Ministers, President, Sejm and Senate. The reconnection of the functions of the Minister of Justice and Prosecutor General by the 2016 Act gives the Sejm the possibility of parliamentary control of the Prosecutor General. Author indicates the instruments of parliamentary control emphasizing that the Sejm is entitled only to such powers of control that have been clearly defined in the Constitution and laws. Author justifies the thesis that the diversity of the models of functioning of the prosecutor’s office in Poland, as an institution beyond the framework of the classical Montesquieu classification, does not deprive the Sejm of the right to control the prosecutor’s office, which he realizes with the help of diverse means.
    Autorka podnosi w artykule, iż na gruncie stanu prawnego poprzedzającego nowelizację ustawy o prokuraturze z 2009 r., kontrola Sejmu nad działaniami Ministra Sprawiedliwości – Prokuratora Generalnego znajdowała bezpośrednią podstawę w normie konstytucyjnej, która powierza Sejmowi kontrolę nad Radą Ministrów. W modelu prokuratury z 2009 r., gdzie funkcje Prokuratora Generalnego i Ministra Sprawiedliwości zostały rozłączone, Prokurator Generalny, kierujący działalnością prokuratury, był organem „autonomicznym” na zasadach określonych w ustawie względem Rady Ministrów, Prezydenta, Sejmu i Senatu. Ponowne połączenie funkcji Ministra Sprawiedliwości i Prokuratora Generalnego ustawą z 2016 r. daje Sejmowi szerszą możliwość kontroli parlamentarnej Prokuratora Generalnego. Autorka wskazuje instrumenty kontroli parlamentarnej podkreślając, że Sejmowi przysługują tylko takie kompetencje kontrolne, które zostały wyraźnie określone w konstytucji i ustawach. Autorka uzasadnia tezę, iż zróżnicowanie modeli funkcjonowania prokuratury w Polsce jako instytucji wykraczającą poza ramy klasycznej monteskiuszowskiej klasyfikacji, nie odbiera Sejmowi prawa do kontroli prokuratury, a ten realizuje ją przy pomocy zróżnicowanych środków.
    Źródło:
    Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2022, 3(67); 173-187
    2082-1212
    Pojawia się w:
    Przegląd Prawa Konstytucyjnego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Poszukiwanie grobu ojca [9 czerwca 1994 r.].
    Powiązania:
    Rodowód II 2005, nr 4, s. 27-30
    Data publikacji:
    2005
    Tematy:
    Onyszkiewicz Julian biografia
    Onyszkiewicz, Julian
    Onyszkiewicz Julian jr korespondencja
    Onyszkiewicz, Julian jr
    Harzej, Aleksander
    Prokurator Generalny RP 2005 r.
    Opis:
    Również dokumenty od różnych instytucji w Polsce i na Ukrainie w sprawie Juliana Onyszkiewicza poszukiwanego przez syna.
    Fot.
    Dostawca treści:
    Bibliografia CBW
    Artykuł
    Tytuł:
    Prokuratura w nowej ustawie z 2016 roku Eksperyment z podległością władzy wykonawczej
    The prosecution in the new Act of Parliament dated back to 2016
    Autorzy:
    Zięba-Załucka, Halina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/942306.pdf
    Data publikacji:
    2016-10-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    Konstytucja
    minister sprawiedliwości
    prokurator generalny
    władza wykonawcza
    niezależność prokuratury
    constitution
    ministry of justice
    prosecutor general
    executive power
    independence of prosecutors office
    Opis:
    Artykuł pokazuje, iż prokuratura jako organ pozakonstytucyjny podlega wpływom politycznym. Autorka prezentuje, jak wygląda podporządkowanie prokuratury w Polsce i innych krajach Unii Europejskiej. Wskazuje, iż zapoczątkowana w 2010 r. reforma prokuratury i rozłączenie funkcji prokuratora generalnego i ministra sprawiedliwości nie przyniosło oczekiwanych rezultatów, ponieważ reforma Prokuratury nie została zakończona. Również nie wzmocniła pozycji procesowej proukratora generalnego, ale ją osłabiła. Ustawa przyniosła bowiem wiele przepisów, które z jednej strony były przyczynkiem do niezależności prokuratury, a z drugiej strony narzędziem kontroli nad prokuraturą (art. 10e i 10f), czyniąc tę niezależność iluzoryczną. Dlatego zdaniem autorki, należy dać szanse nowej regulacji, mimo zastrzeżeń. Realizacja w praktyce ustawy z 2016 r. ma doprowadzić do odzyskania przez prokuratora generalnego silnej pozycji zarówno wobec podległych prokuratorów, jak i organów zewnętrznych.
    An experiment with the subjection of the prosecution to the executive. The article proves that the prosecution as an non-constitutional authority is subjected to political influences. The author presents the subordination of the prosecution in Poland and other European Union countries. The author indicates that the 2010 reform of the prosecution as well as the disengagement of the Attorney General and Minister of Justice offices has not produced the expected results, since the reform of the prosecution has not been completed. The reform not only failed to strengthened the position of the Attorney General but it has weakened one’s prerogatives. The aforementioned Act of Parliament brought many of the provisions, which on one hand are a contribution to the independence of the prosecutor’s office, and on the other hand, are a tool of control over the prosecution (article 10e and 10f), making the prosecution’s independence illusory. Therefore, according to the author, the new regulations should be given a chance, despite concerns. The aim of the implementation the 2016 Act of Parliament is to provide recovery of strong position by the Attorney General against both the subordinate prosecutors, as well as external bodies.
    Źródło:
    Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2016, 5 (33); 111-124
    2082-1212
    Pojawia się w:
    Przegląd Prawa Konstytucyjnego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Prokuratura a Rada Ministrów (na marginesie oceny sprawozdania prokuratora generalnego przez prezesa Rady Ministrów)
    Autorzy:
    Zięba-Załucka, Halina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/524355.pdf
    Data publikacji:
    2014-06-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    prokurator generalny
    sprawozdanie
    Rada Ministrów
    projekt ustawy
    prawo o prokuraturze
    Public Prosecutor General
    report, the Council of Ministers
    bill
    law on
    prosecutor’s office
    Opis:
    Czas funkcjonowania prokuratury w nowych ramach ustrojowych pozwolił na wskazanie braków w zakresie regulacji prawnej oraz korekty instrumentów prawnych funkcjonowania prokuratury. Obecna regulacja prawna nadaje prokuratorowi generalnemu niezależność, wyrażającą się w braku podległości prokuratury innemu organowi państwa. Umiejscowienie w strukturze organów państwa nie oznacza jednak zerwania więzi instytucjonalnych między prokuratorem generalnym a pozostałymi organami władzy publicznej, zwłaszcza z Radą Ministrów i ministrem sprawiedliwości. Zgodnie bowiem z ideą (trój)podziału władz w demokratycznym państwie prawa poza zasadą rozdziału kompetencji podkreśla się zasadę współdziałania organów władzy publicznej. W kontekście działalności prokuratora generalnego i corocznego sprawozdania, jakie składa on Radzie Ministrów, autorka przedstawia dylematy wynikające z tej sytuacji. Wskazuje, w jakim kierunku powinny pójść zmiany w tym zakresie w nowej, przygotowywanej przez rząd ustawie Prawo o prokuraturze. Głównym celem nowego projektu ustawy jest umożliwienie parlamentarnej, corocznej debaty nad działalnością prokuratury oraz wprowadzenie instytucjonalnych rozwiązań, które umożliwiłyby dobrą współpracę Rady Ministrów z prokuratorem generalnym, co aktualnie nie zawsze ma miejsce. Autorka zauważa, że ustawa nie wyznacza żadnego terminu, w jakim prezes Rady Ministrów musi ocenić sprawozdanie. Taki stan niepewności jest sporym zagrożeniem dla funkcjonowania prokuratury. Może negatywnie wpływać na podejmowanie zmian organizacyjno-funkcjonalnych, usprawniających pracę prokuratury, prokurator generalny zaś z obawy przed decyzją premiera może unikać publicznych wystąpień w ważnych sprawach. Należałoby więc związać szefa rządu konkretnym terminem na wydanie decyzji. Dodatkowo prezes Rady Ministrów może wystąpić do Sejmu z wnioskiem o odwołanie prokuratora generalnego przed upływem okresu, na jaki został on powołany. W artykule wskazano więc, co powinno być zmienione w nowej ustawie, by zapewnić sprawne działanie prokuratury.
    The time of the prosecutor’s office functioning within the new political system allowed for determination of deficiencies in terms of legal regulations and correction of the legal instruments of the prosecutor’s office operation. Present legal regulations give the autonomy to the Public Prosecutor General, which is expressed in the fact that the prosecutor’s office is not subordinate to any other state authority. However, placement within the state authorities’ structures does not involve breaking up the institutional bonds between the Public Prosecutor General and other public authorities, especially with the Council of Ministers and the Minister of Justice. Pursuant to the idea of separation of powers in the democratic state of law, apart from the principle of competences distribution, the principle of public authorities’ co-operation is underlined. In the context of the activity of the Public Prosecutor General and yearly report which is submitted by him to the Council of Ministers the author presents the dilemmas which result from the situation. She indicates which direction the changes shall go with reference to it, in the new act on the prosecutor’s office right which is under preparation by the government. The main objective of the new bill is to allow for the parliamentary, yearly debate over the prosecutor’s office activity and introduction of institutional solutions which would allow for good co-operation of the Council of Ministers with the Public Prosecutor General, what does not always happen. The author thinks that the act does not specify any deadline in which the President of the Council of Ministers has to evaluate the report. Such a state of uncertainty is a major threat for the prosecutor’s office functioning. It may have a negative impact on the act of undertaking organizational and functional changes which improve the work of the prosecutor’s office, while the Public Prosecutor General being afraid of the prime minister’s decision may avoid public speaking in important issues. This is why the prime minister shall be bound with the specified deadline for giving the decision. Additionally, the President of the Council of Ministers may apply to the Seym with the motion to recall the Public Prosecutor General before the end of the period which he was appointed for. The article indicates then issues that have to be changed in the new act in order to assure the efficient functioning of the prosecutor’s office.
    Źródło:
    Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2014, 3 (19); 195-211
    2082-1212
    Pojawia się w:
    Przegląd Prawa Konstytucyjnego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dotyk zbrodni : Katyń
    Autorzy:
    Piątkowski, Jan.
    Data publikacji:
    2001
    Wydawca:
    Warszawa : "PRO ARTE"
    Tematy:
    Prokurator Generalny RP pamiętniki
    Egzekucja polskich oficerów w Katyniu śledztwo i dochodzenie Polska 1992-2000 r. pamiętniki
    Egzekucja polskich oficerów w Katyniu źródła
    Opis:
    Wspmnienia Prokuratora Generalnego RP oraz dokumenty z lat 1992-2000 dot. "sprawy katyńskiej".
    Bibliogr.
    Dostawca treści:
    Bibliografia CBW
    Książka
    Tytuł:
    Prokurator Generalny w postępowaniu przed Trybunałem Konstytucyjnym – udział w rzeczywistej ochronie praworządności
    General Prosecutor before the Constitutional Tribunal – contribution towards protection of the genuine rule of law
    Autorzy:
    Dorochowicz, Marcin
    Kapica, Kamil
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1920368.pdf
    Data publikacji:
    2021-02-28
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    Prokurator Generalny
    postępowanie przed Trybunałem Konstytucyjnym
    abstrakcyjna kontrola prawa
    strzeżenie praworządności
    legitymacja nieograniczona
    Prosecutor General
    proceeding before the Constitutional Court
    abstract
    control of law
    protecting rule of law
    unrestricted legitimacy
    Opis:
    Prokurator Generalny z racji wyposażenia go w nieograniczoną legitymację w postępowaniu przed Trybunałem Konstytucyjnym, zadanie strzeżenia praworządności oraz kompetencje wynikające z ustaw trybunalskich spełnia doniosłą rolę w postępowaniu przed sądem konstytucyjnym i realizowaniu zasady państwa prawnego. Z tych względów jego działalność wymaga oceny co do realizacji konstytucyjnych i ustawowych uprawnień, w zakresie efektywności wnioskowej, zajmowanych stanowisk pisemnych oraz całokształtu udziału w postępowaniu przed Trybunałem Konstytucyjnym. Analiza pozwala na wysunięcie wniosków o wpływie działalności Prokuratora Generalnego na strzeżenie praworządności.
    The General Prosecutor, due to the unrestricted legitimacy, its role in protecting the rule of law and authorities from Constitutional Tribunal act, is a legal entity of great importance in regard to proceeding before the Constitutional Tribunal. The actions of the General Prosecutor are required to be assessed in correspondence with the implementation of statutory and constitutional authorities, effectiveness in requesting Constitutional Tribunal, presenting written statements, as well as overall activity before the Constitutional Tribunal. In conclusions the remarks on the General Prosecutors’s contribution in protection rule of law are presented.
    Źródło:
    Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2021, 1 (59); 57-75
    2082-1212
    Pojawia się w:
    Przegląd Prawa Konstytucyjnego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Niezależność prokuratury i prokuratorów – nowe rozwiązania na tle dotychczasowych kontrowersji (uwagi w związku z ustawą z 28 stycznia 2016 r. – Prawo o prokuraturze)
    Independence of prosecutors and the Public Prosecutor’s Office – new solutions against the background of the current controversies (some remarks on the Act of 28 January 2016 – Law on the Public Prosecutor’s Office)
    Autorzy:
    Gerecka-Żołyńska, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/693692.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    public prosecutor’s office
    law on the public prosecutor’s office
    Constitution of the Republic of Poland
    Attorney General
    Minister of Justice
    Venice Commission
    prokuratura
    ustawa o prokuraturze
    prawo o prokuraturze
    Konstytucja RP
    Prokurator Generalny
    Minister Sprawiedliwości
    Komisja Wenecka
    Opis:
    The functioning in practice of the independence of the public prosecutor’s office and individual prosecutors in Poland has been examined. First, the solutions adopted upon completion of the Round Table discussion are presented, taking into consideration the constitutional provisions then adopted. Next the European standards approved by European organisations and in particular the Committee of Ministers of the Council of Europe and the Venice Commission regarding assurance of the independence of the judiciary are discussed and confronted with the statutory solutions that have till date applied in Poland. A fair assessment of the functioning and the regime of the public prosecutor’s office has been made in the context of the implementation of the amendments of 2009 to the law on the public prosecutor’s office, showing that no further amendments to, or changes in the existing status quo are necessary. In the third part of the paper, the recent provisions adopted directly with regards to the independence of prosecutors and the public prosecutor’s office are presented, although their actual assessment will only be possible once the new law has come into force.
    W artykule zaprezentowano zagadnienia związane z funkcjonowaniem niezależności prokuratora i prokuratury jako jednolitego organu. W ramach uwag wprowadzających wskazane zostały rozwiązania, jakie w obrębie niezależności wypracowane zostały po zakończeniu obrad Okrągłego Stołu wraz z uwzględnieniem przyjętych w tym zakresie zapisów konstytucyjnych. Ponadto omówiono standardy europejskie przyjęte przez organizacje europejskie, w szczególności Komitet Ministrów Rady Europy i Komisję Wenecką, w zakresie zapewnienia niezależności funkcjonowania organów wymiaru sprawiedliwości z równoczesną konfrontacją przyjętych dotychczas przez Polskę rozwiązań ustawowych. Rzetelnie przedstawiono funkcjonowanie i ustrój prokuratury w kontekście realizacji postulatu niezależności wraz z wprowadzeniem nowelizacji z 2009 r. i zmianą ustawy o prokuraturze. Prowadzone rozważania w sposób w miarę jednoznaczny wskazały na wątpliwość potrzeby wprowadzania zmian w do stanu prawnego wypracowanego w 2009 r., a w części III publikacji zwrócono uwagę na przyjęte w Prawie o prokuraturze zapisy pozostające w bezpośrednim związku z niezależnością prokuratury i prokuratorów. Przy czym, jak przyjęto w wniosku końcowym, realna ocena wprowadzonych ustawą Prawo o prokuraturze rozwiązań będzie mogła nastąpić z chwilą wejścia ustawy w życie.
    Źródło:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2016, 78, 1; 57-70
    0035-9629
    2543-9170
    Pojawia się w:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-13 z 13

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies