Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "pozajelitowe" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-7 z 7
    Tytuł:
    Wyniki zastosowania domowego żywienia pozajelitowego u pacjentów z ciężkimi postaciami chorób zapalnych jelit – alternatywa dla leczenia operacyjnego chorych wyniszczonych
    Autorzy:
    Turkot, Maryla
    Sobocki, Jacek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1393353.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    domowe żywienie pozajelitowe
    choroby zapalne jelit
    żywienie
    Choroba Leśniewskiego-Crohna
    wrzodziejące zapalenie jelita grubego
    Opis:
    Wstęp: Na całym świecie nieswoiste zapalenia jelit występują coraz częściej i u coraz młodszych osób, u części z tych pacjentów z uwagi na zaawansowanie choroby i wyniszczenie żywienie pozajelitowe jest alternatywą dla leczenia operacyjnego obarczonego na tym etapie dużym ryzykiem. Cel pracy: Celem pracy była ocena wyników zastosowania domowego żywienia pozajelitowego u pacjentów z ciężkimi postaciami chorób zapalnych jelit, u których leczenie operacyjne wiązało się z wysokim ryzykiem powikłań. Materiały i metody: Przeprowadzono retrospektywną ocenę 46 pacjentów, u których zdecydowano o wprowadzeniu domowego żywienia pozajelitowego zamiast kolejnego leczenia operacyjnego. Kryterium włączenia do badania, było leczenie za pomocą domowego żywienia pozajelitowego, oraz rozpoznanie choroby Leśniewskiego-Crohna, lub wrzodziejącego zapalenia jelita grubego. Wyniki: Średnia ilość powikłań wymagających hospitalizacji w trakcie obserwacji, przypadających na pacjenta wynosiła 1,76, wartość BMI wzrosła średnio o 4,3 [kg/m2]. Podczas leczenia żywieniowego odsetek osób u których uzyskano całkowite odstawienie leków przeciwzapalnych lub immunosupresyjnych wyniósł 17,4%. W całej badanej grupie średnio u co piątego chorego ostawiono minimum jeden lek immunosupresyjny. Średnio poziom albumin u pacjentów wzrósł o 2,4 g/l, poziom limfocytów spadł o 474 limfocytów/mm3, a poziom leukocytów u osób badanych wzrósł o 747,6/mm3. Samopoczucie w 87% badanych było określane jako dobre, oraz 7,4% chorych było w stanie podjąć pracę. Wnioski: Domowe żywienie pozajelitowe wpływa pozytywnie na stan ogólny pacjentów przed podniesienie wartości BMI, oraz poprawę wyników biochemicznych. Wyniki wskazują na potrzebę rozważenia tej metody jako alternatywy dla leczenia operacyjnego ciężkich postaci chorób zapalnych jelit z dużym ryzykiem operacyjnym, co mogłoby wpłynąć na zmniejszenie częstości występowania powikłań.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2017, 89, 5; 23-28
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wytyczne leczenia przetok przewodu pokarmowego. Stanowisko Grupy Ekspertów Towarzystwa Chirurgów Polskich
    Autorzy:
    Sobocki, Jacek
    Jackowski, Marek
    Dziki, Adam
    Tarnowski, Wiesław
    Banasiewicz, Tomasz
    Kunecki, Marek
    Słodkowski, Maciej
    Stanisławski, Michał
    Zaczek, Zuzanna
    Richer, Piotr
    Matyja, Andrzej
    Frączek, Mariusz
    Wallner, Grzegorz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1391629.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    leczenie
    przetoka przewodu pokarmowego
    terapia podciśnieniowa
    żywienie pozajelitowe
    Opis:
    Wstęp: Nieszczelność przewodu pokarmowego należy do najtrudniejszych problemów w chirurgii przewodu pokarmowego. Związana jest ona z: wysoką chorobowością i licznymi powikłaniami, dużym ryzykiem zgonu, przedłużoną hospitalizacją oraz zwielokrotnieniem kosztów leczenia. Cel: Zadaniem zespołu było opracowanie zaleceń dotyczących leczenia przetok przewodu pokarmowego zgodnie aktualną wiedzą medyczną w celu ograniczenia śmiertelności oraz chorobowości związanej z leczeniem. Materiały i metody: Opracowanie niniejszych zaleceń oparto na przeglądzie dostępnego piśmiennictwa z baz PubMed, Medline i Cochrane Library z okresu od 1.01.2010 do 31.12.2020, ze szczególnym uwzględnieniem przeglądów systematycznych oraz zaleceń klinicznych uznanych towarzystw naukowych. Zalecenia sformułowano w formie dyrektywnej i poddano je ocenie metodą Delphi. Wyniki i wnioski: Przedstawiono 9 zaleceń wraz z omówieniem oraz uwagami ekspertów. Leczenie powinno być prowadzone w oparciu o zespół wielodyscyplinarny (chirurg, anestezjolog, specjalista żywienia klinicznego/dietetyk, pielęgniarka, farmaceuta, endoskopista).
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2021, 93, 4; 57-69
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Choroba Leśniowskiego-Crohna – diagnostyka i leczenie
    Crohn’s disease – diagnosis and treatment
    Autorzy:
    Hebzda, Andrzej
    Szczeblowska, Dorota
    Serwin, Dariusz
    Wojtuń, Stanisław
    Hebzda, Zbigniew
    Grys, Iwona
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1031708.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    Crohn’s disease
    biological treatment
    extraintestinal manifestations
    immunomodulators
    immunomodulatory
    steroid treatment
    choroba leśniowskiego-crohna
    leczenie biologiczne
    powikłania
    pozajelitowe
    sterydoterapia
    Opis:
    Crohn’s disease is a chronic disease that may occur in any part of digestive tract, causing significant lowering of quality of life and declining of fitness of patients. Most common symptoms are: abdominal pain, diarrhoea, blood in stool, palpable (often tender) mass in abdomen, weight loss, weakness, fever and feverishness. Those symptoms are often accompanied by perianal lesions such as fistulae, fissures and abscesses, and also other enterocutaneous fistulae. Diagnosis is based on endoscopy with biopsies, histopathology and radiological techniques with use of barium contrast. In spite of improving recognition of Crohn’s disease and better accessibility to diagnostic procedures some cases are diagnosed during surgery because of ileus or wrong diagnosis of appendicitis. Typical treatment includes 5-aminosalicilates, glicocorticoids and thiopurines. At the moment there are two monoclonal anti-TNF-α antibodies registered in Poland for biological treatment of Crohn’s disease. Conventional and biological therapy doesn’t always allow us to prevent surgical treatment. In years of observation, most of the patients undergo at least one surgery. Recent publication demonstrate purposefulness of early biologic and immunosuppressive therapy (top-down strategy). The chance to change course of disease is tempting, but possibility of complications (esp. infectious) suggest cautious approach, until further data are known. Those complications also incline us to leave this kind of treatment to experienced sites.
    Choroba Leśniowskiego-Crohna jest przewlekłym schorzeniem, które może dotyczyć dowolnego odcinka przewodu pokarmowego (najczęściej końcowego odcinka jelita cienkiego), powodującym znaczne obniżenie jakości życia oraz upośledzenie sprawności chorego. Najczęstsze objawy to ból brzucha, biegunka, krew w stolcu, badalny (często tkliwy) opór w jamie brzusznej, utrata masy ciała, osłabienie, stany podgorączkowe i gorączka. Często towarzyszą im zmiany okolicy odbytowej – przetoki, szczeliny i ropnie, a także przetoki jelitowo-skórne. Rozpoznanie opiera się na endoskopii z pobraniem wycinków, histopatologii oraz metodach radiologicznych z użyciem kontrastu. Pomimo coraz lepszego rozpoznawania i łatwiejszego dostępu do diagnostyki część przypadków jest diagnozowana w trakcie zabiegu z powodu niedrożności lub mylnie rozpoznanego zapalenia wyrostka robaczkowego. W leczeniu najczęściej stosuje się preparaty 5-aminosalicylanów, glikokortykosteroidy oraz tiopuryny. Obecnie w Polsce zarejestrowane są dwa przeciwciała anty-TNF-α, stosowane w terapii biologicznej. Leczenie metodami klasycznymi oraz lekami biologicznymi nie zawsze pozwala uniknąć interwencji chirurgicznej. Z dłuższej obserwacji wynika, że większość chorych przechodzi przynajmniej jeden zabieg operacyjny. Nowe doniesienia coraz śmielej wskazują na celowość wczesnego włączania terapii biologicznej i immunosupresyjnej (strategia top-down). Choć szansa zmiany przebiegu choroby w wyniku agresywnego leczenia od momentu rozpoznania jest kusząca, ze względu na możliwość wystąpienia powikłań takiej terapii, zwłaszcza infekcyjnych, należy zachować ostrożność, dopóki nie będziemy mieli więcej danych. Powikłania te wymuszają również, aby leczeniem tym zajmowały się ośrodki referencyjne, mające duże doświadczenie w tej dziedzinie.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2011, 7, 2; 98-103
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Podstawowe zasady żywienia pozajelitowego
    Basic principles of parenteral nutrition
    Autorzy:
    Głażewski, Tomasz
    Dyrla, Przemysław
    Gil, Jerzy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1034674.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    metody żywienia
    mieszanki żywieniowe
    niedożywienie
    żywienie pacjenta
    żywienie pozajelitowe
    Opis:
    Parenteral nutrition provides all essential nutrients directly into the blood stream without involvement of the gastrointestinal tract if conventional oral or enteral nutrition is not possible. The awareness of how important it is to provide adequate nutrition to the ill has accompanied people for a long time, as evidenced by the first attempts to conduct nutrition by bypassing the gastrointestinal tract taken as early as in the seventeenth century. The contemporary methods of nutrition have been established in the twentieth century and are still being improved. Nutrition is carried out using specially prepared formulations containing all necessary nutrients in the most absorbable form. These mixes are adapted to individual requirements, resulting from the underlying disease. They are available in the form of ready-made preparations or separate bottles. A method of nutrition is selected on the basis of its expected duration. Disease states are associated with increased catabolism with greater demand for energy and nutrients. This often leads to the development or exacerbation of malnutrition which affects convalescence after surgery and the general condition of the patient as well as increases the risk of hospital complications. As any medical procedure, parenteral nutrition is associated with a risk of side effects. However, the principles of care of the injection site and preparation of appropriate mixes tailored to patient’s needs help minimise the risk of adverse reactions. It is necessary to detect malnutrition early, estimate risk, create nutrition plans and include nutrition to therapy, which will improve the condition of hospitalised patients, accelerate their recovery, shorten hospital stay and reduce treatment costs.
    Żywienie pozajelitowe pozwala dostarczyć wszelkich niezbędnych składników odżywczych do krwiobiegu z pominięciem przewodu pokarmowego u pacjentów, u których niemożliwe jest stosowanie konwencjonalnego żywienia doustnego lub dojelitowego. Świadomość, jak istotnym problemem jest odpowiednie odżywianie chorego człowieka, towarzyszy ludziom od dawna. Świadczą o tym pierwsze próby prowadzenia odżywiania z pominięciem przewodu pokarmowego podejmowane już w XVII wieku. Zbliżone do obecnych, współczesne metody odżywiania opracowano w XX wieku i ciągle są doskonalone. Żywienie prowadzone jest przy pomocy specjalnie przygotowanych preparatów, w których znajdują się wszelkie niezbędne składniki odżywcze w najlepiej przyswajalnej formie. Mieszanki dostosowane są do indywidualnego zapotrzebowania pacjenta, wynikającego z choroby podstawowej. Występują w formie gotowych preparatów lub oddzielnych butelek. Metodę podawania żywienia dobiera się na podstawie przewidywanego czasu jego prowadzenia. Stany chorobowe wiążą się ze zwiększonym katabolizmem i jednocześnie większym zapotrzebowaniem na energię i składniki odżywcze. Często prowadzi to do rozwoju albo pogłębienia niedożywienia, co niekorzystnie wpływa na rekonwalescencję po zabiegach, ogólny stan chorego oraz zwiększa ryzyko powikłań szpitalnych. Jak każda procedura medyczna żywienie pozajelitowe wiąże się z ryzykiem wystąpienia działań niepożądanych. Przestrzeganie zasad pielęgnacji miejsca podania oraz przygotowywanie odpowiednich mieszanek, dopasowanych do  pacjenta, pozwala zminimalizować ryzyko niepożądanych działań. Konieczne jest wczesne rozpoznawanie niedożywienia, szacowanie ryzyka oraz tworzenie planów żywieniowych i włączenie żywienia do terapii. Pozwala to poprawić stan hospitalizowanych pacjentów, przyspiesza ich powrót do zdrowia, skraca czas pobytu w szpitalach oraz zmniejsza koszty leczenia.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2017, 13, 1; 29-39
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Peroksydacja lipidów w mieszaninach do żywienia pozajelitowego - czynniki pro- i antyoksydacyjne oraz ich znaczenie kliniczne.
    Lipid peroxidation in parenteral nutrition admixtures - prooxidative and antioxidative factors, as well as their clinical significance
    Autorzy:
    Brniak, Witold
    Jachowicz, Renata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/762661.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-29
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne
    Tematy:
    neonatologia
    fototerapia
    peroksydacja
    żywienia pozajelitowe
    worki wielowarstwowe
    emulsja tłuszczowa
    ochrona przed światłem
    Lipid emulsion
    phototherapy
    Neonatology
    parenteral nutrition
    peroxidation
    multilayer bags
    light protection
    Opis:
    Parenteral nutrition (PN) is a therapy used for over 50 years in a wide variety of clinical conditions in which oral or enteral feeding is impossible, insufficient or contraindicated. Due to the complex nature of the admixtures composition, they should always be prepared under the supervision of a trained pharmacist in a properly equipped parenteral nutrition unit of hospital pharmacy. PN is a high-alert medication, which means that it can place patients at risk for significant harm when used in error, and even small errors can cause serious outcomes, including death. Parenteral nutrition admixtures contain dozens of active substances and excipients, and their preparation is associated with a high risk of interactions and instabilities. Despite many years of research, the role of individual factors affecting the stability of the mixture is still not fully understood. The major risk includes precipitation of calcium phosphate, aggregation of lipid emulsion droplets, and separation of its phases. Also many chemical reactions can take place during storage and administration. They can be affected by the storage temperature and time, composition of the admixture, particularly the type of lipid emulsion, addition of trace elements, and vitamins. What is more, the exposure to oxygen and light can cause formation of peroxides and other degradation products that can be harmful for the patients, particularly neonates, because their limited antioxidant reserves. Numerous in vitro an in vivo studies described many different methods of limiting peroxidation process in parenteral nutrition admixtures, including protection from light by covering admixture bag or syringe with polymer foil, as well as using dark color tubing to deliver PN. It was showed that peroxidation process can be also limited by using multilayer bags, impermeable to oxygen. In most studies, addition of multivitamins to admixture has protective effect on lipids, due to antioxidative properties of ascorbic acid and tocopherols, but in some studies the effect was opposite. It was caused by the reaction of light-induced riboflavin with ascorbates, thus the light protection seems to have the major importance. The aim of this review is to present available data on factors stimulating and inhibiting the process of peroxidation in parenteral nutrition admixtures, their importance for the health of nutritionally treated patients, as well as to describe the current guidelines on proper methods of protection of admixtures from peroxidation process.
    Żywienie pozajelitowe jest terapią stosowaną od ponad 50 lat w wielu różnych sytuacjach klinicznych, w których podaż pokarmu drogą doustną lub dojelitowo jest niemożliwa, niewystarczająca lub przeciwskazana. Bezpieczeństwo leczenia żywieniowego zależne jest od wielu czynników, a złożoność składu mieszaniny powoduje, że powinno być zawsze sporządzane pod nadzorem wyszkolonego farmaceuty w odpowiednio wyposażonej pracowni żywienia pozajelitowego. Pomimo wieloletnich badań, rola poszczególnych czynników wpływających na stabilność mieszaniny pozostaje nadal nie do końca poznana. Najistotniejsze z nich, poza samym składem mieszaniny, to dodatek pierwiastków śladowych, witamin, temperatura i okres przechowywania, narażenie na tlen i promieniowanie świetlne. Ich rola może być szczególnie istotna w przypadku mieszanin przeznaczonych dla pacjentów neonatologicznych, bowiem wrażliwość noworodków na produkty peroksydacji jest znacznie większa niż w przypadku dorosłych. Celem pracy jest przedstawienie dostępnych danych dotyczących czynników stymulujących oraz hamujących proces peroksydacji w mieszaninach do żywienia pozajelitowego, ich znaczenia dla zdrowia pacjentów leczonych żywieniowo, a także opis aktualnych wytycznych na temat środków zabezpieczających mieszaniny przed peroksydacją.
    Źródło:
    Farmacja Polska; 2019, 75, 11; 638-647
    0014-8261
    2544-8552
    Pojawia się w:
    Farmacja Polska
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przydatność szpitalnego zespołu żywieniowego, jako wydzielonej komórki organizacyjnej, w rozpoznawaniu i leczeniu niedożywienia
    The usefulness of a hospital nutrition support team, as a separate unit, in diagnosing and treating malnutrition
    Autorzy:
    Adamiec, Cezary
    Nowak, Tomasz
    Wołyńska-Szkudlarek, Agnieszka
    Bobula, Mariusz
    Lubas, Arkadiusz
    Witek, Przemysław
    Dyrla, Przemysław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1030875.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    niedożywienie
    zespół żywieniowy
    żywienie dojelitowe
    żywienie pozajelitowe
    Opis:
    Introduction: Malnutrition is still a serious clinical problem, which has negative consequences. It not only prolongs hospitalisation, but also delays recovery. The diagnosis of malnutrition is as important as any other medical diagnosis. Aim of the study: To assess the usefulness of a hospital nutrition support team, as a separate unit, to diagnose and treat malnutrition. Material and methods: Data from 5 years were retrospectively collected. We analysed the number of patients each year and the number of days of artificial nutrition (enteral and parenteral) covered by the National Health Fund. During the first 2.5 years, the nutrition support team functioned as a part of surgical department, and for the next 2.5 years it was a separate unit. Results: The activity of the hospital nutrition support team, as a separate unit, has significantly increased the number of nutritional procedures, enteral in particular. In the first half of the year 2014, the number of parenteral nutrition days was 64, and the number of enteral nutrition days was 215. However, in the next 6 months, when the team functioned as a separate unit, the number of days was 185 and 1,511, respectively, despite a similar number of hospitalised patients. The activity of a separate nutrition support unit resulted in a significant, more than 7-fold increase in the number of days of the enteral nutrition (1,032 vs. 7,479; p < 0.001). The increase in the number of days of parenteral nutrition was also significant (999 vs. 1,412; p < 0.001). Conclusion: Establishing a hospital nutrition support team significantly increased the number of days of both enteral and parenteral nutrition in malnourished patients. The activity of the team is cost-effective and profitable for the hospital.
    Wstęp: Niedożywienie jest nadal poważnym problemem, który pociąga za sobą negatywne konsekwencje. Z jednej strony przedłuża czas hospitalizacji, z drugiej powoduje opóźnienie powrotu chorego do zdrowia. Niedożywienie jest tak samo ważnym rozpoznaniem jak inne choroby. Cel: Ocena przydatności szpitalnego zespołu żywieniowego, jako wydzielonej komórki organizacyjnej, w rozpoznawaniu niedożywienia i prowadzeniu leczenia żywieniowego. Materiał i metody: Do analizy włączono dane dotyczące liczby pacjentów hospitalizowanych oraz rozliczonych dni żywienia pozajelitowego (ŻP) i dojelitowego (ŻDJ). Analizą objęto pięć lat, z których pierwsze dwa i pół roku obejmuje działalność zespołu żywieniowego w formie „czynnościowej”, a kolejne dwa i pół roku – działalność Szpitalnego Zespołu Żywieniowego jako wydzielonej komórki organizacyjnej. Wyniki: Działalność Szpitalnego Zespołu Żywieniowego, jako wydzielonej komórki organizacyjnej, spowodowała znamienne zwiększenie liczby procedur żywieniowych, zwłaszcza dojelitowych. W przełomowym roku 2014 w pierwszym półroczu liczba dni ŻP wynosiła 64, a ŻDJ była równa 215, podczas gdy w drugim półroczu (wydzielony Szpitalny Zespół Żywieniowy) liczba dni ŻP to 185, a ŻDJ – 1511, przy porównywalnej liczbie pacjentów hospitalizowanych. Aktywność Szpitalnego Zespołu Żywieniowego spowodowała łącznie ponad 7-krotne zwiększenie liczby dni ŻDJ (1032 vs 7479; p < 0,001). Wzrost liczby dni ŻP również był istotny (999 vs 1412; p < 0,001). Wnioski: Utworzenie Szpitalnego Zespołu Żywieniowego znacząco zwiększyło liczbę dni żywienia zarówno dojelitowego, jak i pozajelitowego u pacjentów niedożywionych. Ponadto jego działalność przynosi szpitalowi wymierną korzyść finansową.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2018, 14, 3; 306-309
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-7 z 7

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies