Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "national tradition" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 50
Tytuł:
Ochrona dziedzictwa kulturowego na przykładzie polskich tańców narodowych – praktyki depozytariusza Henryka Dudy
Protection of Cultural Heritage: the Example of Polish National Dances. The Practices of Henryk Duda
Autorzy:
Wargowska-Dudek, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/37489121.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
tańce narodowe
kodyfikacja
kanon
dziedzictwo kultury niematerialnej
depozytariusz
national dances
codification
canon
intangible cultural heritage
holder of tradition
Opis:
Taniec charakteryzuje się słabiej bądź mocniej skonwencjonalizowanymi formami scenicznymi, jak np. tańce narodowe każdego niemal państwa na świecie. Przekazywane międzypokoleniowo stanowią dziedzictwo danego narodu i podlegają dalszej transmisji. Niniejszy tekst traktuje polskie tańce narodowe jako element dziedzictwa niematerialnego kultury. Opisuje proces kształtowania się kanonu tańców w wersji scenicznej w dwudziestoleciu międzywojennym i powojennej Polsce; ma na celu zwrócenie uwagi na systematyzowanie się tej dziedziny. To proces powstały dzięki środowisku artystów-tancerzy w Polsce, choreografom i pedagogom tańca, ale również muzykom, badaczom i etnografom. Szczególną uwagę skupiono na Henryku Dudzie – choreografie, który odegrał ważną rolę w procesie ustalania kanonu polskich tańców narodowych. Ponieważ na jego działalność mieli wpływ inni, szczególnie pedagożki i choreografki, w pracy zostały przedstawione także ich sylwetki. Dobre praktyki poprzedniczek i osobowość Henryka Dudy jako depozytariuszy stanowią przykład dobrego modelu ochrony dziedzictwa tańców narodowych.
Dance can display more or less conventionalized stage forms, such as the national dances of almost every country in the world. Passed down generations, they are the heritage of nations and are subject to further transmission. This text treats Polish national dances as an element of intangible cultural heritage. It describes the formation of the canon of dances in their stage version in the interwar and post-war Poland while it aims to point out the systematisation of this field. The process was managed by artists-dancers in Poland, choreographers and dance educators, but also musicians, researchers and ethnographers. Particular attention is focused on Henryk Duda, a choreographer, who played an important role in establishing the canon of Polish national dances. However, as his work was influenced by others, especially female pedagogues and choreographers, the work also presents their profiles. The good practices of their predecessors and the personality of Henryk Duda as holders of tradition provide an example of a good model for the preservation of the heritage of national dances.
Źródło:
Perspektywy Kultury; 2023, 40, 1; 95-108
2081-1446
2719-8014
Pojawia się w:
Perspektywy Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
On the Border of Worlds and on the Periphery of the Canon: The Place of the Dubrovnik Tradition in Serbian Literary History
Miejsce dubrownickiej tradycji w systemie serbskiej historii literatury. Na granicy światów i na peryferiach kanonu
Autorzy:
Kubik, Damian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31339695.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
literatura i kultura Dubrownika
serbska historia literatury
tożsamość Dubrownika
serbsko-chorwackie dyskusje wokół narodowej przynależności tradycji dubrownickiej
literature and culture of Dubrovnik
Serbian literary history
identity of Dubrovnik
Serbo-Croatian discussions around the national affiliation of the Dubrovnik tradition
Opis:
The article attempts to discuss the status of Dubrovnik and its literary and cultural tradition in 19th- and 20th-century discourses in the frame of Serbian literary history. The starting point for the presented considerations will be the opinion of Jovan Deretić, who, perceiving the Dubrovnik tradition as “borderline”, referred to it as “a tradition of secondary importance” for the Serbian culture and literature system. In his opinion, it could not have become for the Serbs what it had become for Croatian literature, that is, “the central national tradition”. The text will discuss different points of view (both “internal” and “external”) on the “location” and importance of the city and its traditions in the context of ongoing discussions on the identity of Dubrovnik. The t exts of the n ineteenth-century authors (Đ. Nikolajević, I. Stojanović, L. Vojnović) and twentieth-century authors (J. Skerlić, P. Popović, M. Pantić) will be analyzed. The framework of the article will be determined by contemporary reflection on this subject (Z. Bojović, I. Arsić, S. Stipčević).
Artykuł podejmuje próbę omówienia statusu Dubrownika i jego tradycji literackiej i kulturowej w XIX- i XX-wiecznych dyskursach w obrębie serbskiej historii literatury. Punktem wyjścia zaprezentowanych rozważań jest opinia Jovana Dereticia, który, postrzegając tradycję dubrownicką jako „graniczną”, określał ją mianem „tradycji o znaczeniu wtórnym i drugorzędnym” dla serbskiego systemu kultury i literatury. W jego opinii nie mogła więc stać się dla Serbów tym, czym stała się dla piśmiennictwa chorwackiego, czyli „centralną tradycją narodową”. W tekście omawiam różne punkty widzenia (zarówno wewnętrzne, dubrownickie, jak i zewnętrzne) w odniesieniu do „położenia” i znaczenie miasta oraz jego tradycji w kontekście prowadzonych dyskusji na temat tożsamości Dubrownika. Analizie zostały poddane teksty autorów XIX-wiecznych (Đ. Nikolajević, I. Stojanović, L. Vojnović) i XX-wiecznych (J. Skerlić, P. Popović, M. Pantić). Ramy artykułu wyznacza współczesna refleksja na ten temat (Z. Bojović, I. Arsić, S. Stipčević).
Źródło:
Colloquia Humanistica; 2023, 12; 1-34
2081-6774
2392-2419
Pojawia się w:
Colloquia Humanistica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wkład Zbigniewa Jordana w podtrzymywanie kontaktów polskiej filozofii emigracyjnej z filozofią krajową
Zbigniew Jordan’s Contribution to Supporting Contacts Between Polish Émigré Philosophy and Philosophy Developed in Poland
Autorzy:
Konstańczak, Stefan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31232828.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Zbigniew Jordan
Polish philosophical tradition
popularization of national philosophy in the world
polskie tradycje filozoficzne
popularyzacja krajowej filozofia i socjologia na świecie
Opis:
Autor prezentuje mało znane fakty z historii polskiej nauki świadczące o tym, że przedstawiciele polskiej emigracji powojennej mieli bardzo dobre rozeznanie o sytuacji w nauce krajowej. W filozofii przykładem tego były kontakty Zbigniewa Jordana (1911–1977) z przedstawicielami filozofii pracującymi w kraju. Jordan przez wiele lat utrzymywał systematyczne kontakty z około czterdziestoma osobami, stanowiącymi elitę polskiej powojennej filozofii i socjologii. Do grona jego znajomych i korespondentów należeli m.in. Jan Łukasiewicz, ks. Józef Pastuszka, Tadeusz Czeżowski, Maria i Stanisław Ossowscy, Tadeusz i Janina Kotarbińscy, Adam Schaff, Leszek Kołakowski, Jan Szczepański, Andrzej Grzegorczyk, a także przedstawiciele polskiej emigracji pracujący na uczelniach zachodnich. Dzięki tym kontaktom potrafił zrealizować naraz dwa cele. Po pierwsze, popularyzował godne upamiętnienia osiągnięcia nauki polskiej, dzięki czemu jego starania zapewniały ścisły związek między nauką krajową a światową. Po drugie, zapewniał historyczna ciągłość nauki polskiej, której nie przerwało nawet wprowadzenie komunistycznych porządków w kraju, które sprowadzały się do próby odrzucenia całej dotychczasowej tradycji. Autor stoi na stanowisku, że nauka stanowi najważniejszą część kultury i z tej racji dokonania Jordana powinny zostać spopularyzowane w całym środowisku nauki w Polsce jako przykład, którym winni kierować się jej młodzi adepci, koncentrujący się wyłącznie na karierze w zagranicznych instytucjach naukowych. 
The author presents little-known facts from the history of Polish science proving that representatives of Polish post-war emigration had a very good understanding of the situation of science in Poland. In philosophy, this situation was exemplified by the contacts of Zbigniew Jordan (1911–1977) with representatives of philosophy active in Poland. For many years, Jordan maintained regular contacts with approx. forty people belonging to the elite of Polish post-war philosophy and sociology. His friends and correspondents included, among others, Jan Łukasiewicz, Rev. Józef Pastuszka, Tadeusz Czeżowski, Maria and Stanisław Ossowski, Tadeusz and Janina Kotarbińscy, Adam Schaff, Leszek Kołakowski, Jan Szczepański, Andrzej Grzegorczyk, as well as Polish emigrants employed at Western universities. Owing to these contacts, he was able to achieve two goals at once. First of all, he popularized the achievements of Polish science worthy of commemoration, thanks to which his efforts ensured a close relationship between national and world science. Secondly, he ensured the historical continuity of Polish science, which was not interrupted even by the introduction of communist orders in the country, that boiled down to an attempt at rejecting the entire previous tradition. The author is of the opinion that science is the most important part of culture and for this reason Jordan's achievements should be popularized throughout the scientific community in Poland, as an example to be followed by its young adepts focusing exclusively on careers in foreign scientific institutions.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2023, 71, 3; 93-113
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Tradycja insurekcyjna w międzywojennej Polsce: przypadek Stefana Kieniewicza
Autorzy:
Wolniewicz, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2042515.pdf
Data publikacji:
2022-01-14
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
historia historiografii
historiografa polska
powstania narodowe
tradycja powstańcza
II Rzeczpospolita
Stefan Kieniewicz
history of historiography
Polish historiography
national uprisings
insurgent tradition
Second Polish Republic
Opis:
Przedmiotem artykułu jest interpretacja powstań narodowych w myśli historycznej Stefana Kieniewicza w okresie międzywojennym. Zasadniczą podstawę źródłową stanowią jego książki poświęcone Ignacemu Działyńskiemu (1754–1797), Adamowi Sapieże (1828–1903) oraz powstaniu poznańskiemu 1848 r. Analizując je, autor stawia pytania, jak zmieniała się w nich wizja powstań? Jak odnosiła się ona do przedwojennych sporów o powstania? Co z wizji tej przetrwało i jaką pełniło funkcję w powojennych interpretacjach bohatera artykułu?
The article deals with the interpretation of national uprisings in Stefan Kieniewicz’s historical thought in the interwar period. The primary source material is his books on Ignacy Działyński (1754–1797), Adam Sapieha (1828–1903), and the Poznań Uprising of 1848. Analysing them, the author asks the following questions: How did the vision of the uprisings change in these texts? How did this picture relate to the pre-war disputes about the uprisings? What has survived from this vision, and what was its function in the post-war interpretations of the article’s protagonist?
Źródło:
Klio Polska. Studia i Materiały z Dziejów Historiografii Polskiej; 2022, 13; 123-148
2450-8381
2450-8373
Pojawia się w:
Klio Polska. Studia i Materiały z Dziejów Historiografii Polskiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The School of Patriotism in the Sermons of Karol Wojtyła
W szkole patriotyzmu Karola Wojtyły
Autorzy:
Radej, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1375548.pdf
Data publikacji:
2021-03-19
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
patriotism
fatherland
nation
historical monuments
Wawel Cathedral
national heroes
native language
tradition
culture
patriotyzm
Ojczyzna
naród
zabytki historyczne
katedra na Wawelu
bohaterowie narodowi
język ojczysty
tradycja
kultura
Opis:
Patriotism is a value which continues to lead to numerous polemics. Writing from a feminist perspective, Magdalena Środa claims that she associates the word “patriotism” with aggression or great boredom. Among those who have discussed this topic, there is a lack of consensus not only on the substance of the matter but even regarding how many kinds of patriotism there are. “There is but one patriotism, just as there is one honesty, one morality, one dignity, and one honor […]. There is but one patriotism, or one’s attitude towards his or her fatherland, one’s attitude towards values, one’s attitude towards the nation, and one’s attitude towards the state” (Władysław Bartoszewski). Among the many questions that patriotism and its understanding give rise to in the twenty-first century, it is worth recalling the teaching of Karol Wojtyła, who was unquestionably a great Pole and patriot. The centenary of the Polish Pope’s birth in 2020 is conducive to such an effort. On the basis of the sermons that Karol Wojtyła preached before his election to the Chair of St. Peter, we can indicate that his patriotism was shaped by the material monuments of Polish history, the figures of great national heroes, and love of one’s nation, language, tradition, and culture.
Patriotyzm jest wartością, która wciąż wywołuje wiele polemik. Pisząca z pozycji feministycznych Magdalena Środa stwierdza, że: „słowo patriotyzm kojarzy się z agresją lub ze śmiertelną nudą”. Dyskutantów rozważających ten problem dzieli nie tylko meritum sprawy, lecz także nawet liczba patriotyzmów. Tymczasem „patriotyzm jest jeden, tak jak uczciwość jest jedna, moralność jest jedna, godność jest jedna, honor jest jeden […]. Patriotyzm jest jeden, patriotyzm — czyli stosunek do ojczyzny. Stosunek do wartości. Stosunek do narodu. Stosunek do państwa” (Władysław Bartoszewski). Wobec wielu pytań, jakie nasuwa patriotyzm i jego rozumienie w XXI wieku, warto przyjrzeć się nauczaniu Karola Wojtyły, który był niekwestionowanym wielkim Polakiem i patriotą. Skłania do tego także przypadające w roku 2020 stulecie jego urodzin. Na podstawie kazań Karola Wojtyły sprzed wyboru na Stolicę Piotrową można wskazać, że jego patriotyzm kształtowały zabytki materialne historii Polski, przykłady wielkich, bohaterskich postaci i miłość do swojego narodu, jego języka, tradycji i kultury.
Źródło:
Poznańskie Studia Teologiczne; 2020, 36; 197-215
0209-3472
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Konserwatyzm - otwartość na zmiany” jako wymiar wartości różnicujący postawy wobec kultury i tradycji narodowych - raport z badań
Autorzy:
Czerniawska, Mirosława
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1932763.pdf
Data publikacji:
2020-03-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
postawy wobec kultury i tradycji narodowej
system wartości
konserwatyzm – otwartość na doświadczenie
attitudes to national culture and tradition
value system
conservatism – openness to change
Opis:
The main aim of this research is a diagnosis of attitudes to national culture and traditions. It has been assumed that attitudes depend on a system of values and variation on ’conservatism -openness to change’ dimension. The sample consists of 368 students. The theoretical framework is based on the concept of Schwartz and his Portrait Values Questionnaire (PVQ) has been used. The diagnosis of attitudes is made with a set of contrasting beliefs about the role of culture and national traditions (Reykowski). The results confirms one of the stated hypothesis: students who support cultural openness towards the West, better appreciate values which constitute ’openness to change’, i.e. ‘self-direction-thought’, ‘self-direction-action’, and ‘stimulation’. The second hypothesis stating that the embrace of one’s cultural heritage is linked with the acceptance of the value ‘conservatism’ is not confirmed. A statistically significant difference is ascertain according to one conservative value type, i.e. ‘humility’ and it is significant only for one attitude.
W niniejszym badaniu dokonano diagnozy postaw wobec kultury i tradycji narodowych. Założono, że są one uzależnione od systemu wartości, jego zróżnicowania w wymiarze „konserwatyzm - otwartość na doświadczenie”. Badaniami objęto 368 studentów. Rozważania teoretyczne przeprowadzono na gruncie koncepcji Schwartza i wykorzystano stworzony przez tego autora Portretowy Kwestionariusz Wartości (PVQ). W diagnozie postaw posłużono się zestawem opozycyjnych przekonań na temat roli kultury i tradycji narodowych (Reykowski). Uzyskane wyniki badań potwierdziły jedną z hipotez: studenci opowiadający się za kulturowym otwarciem na Zachód cenili wyżej typy wartości wchodzące w skład „otwartości na zmiany”, tj. „kierowanie sobą w myśleniu”, „kierowanie sobą w działaniu” i „stymulacja”. Nie została potwierdzona natomiast hipoteza druga, zgodnie z którą docenienie własnego dorobku kulturowego wiąże się z akceptacją wartości „konserwatyzm”. Różnice istotne statystycznie stwierdzono w przypadku jednego konserwatywnego typu wartości, tj. „pokora”, i to tylko w jednej postawie.
Źródło:
Kultura i Edukacja; 2020, 1(127); 147-161
1230-266X
Pojawia się w:
Kultura i Edukacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Idea jakuckiej religii i obchody święta Ysyach w Republice Sacha
The idea of the Yakut religion and the celebration of Ysyach festival in the Sakha Republic
Autorzy:
Lipiński, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1402547.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Ludoznawcze
Tematy:
Republika Sacha
Jakuci
Ysyakh
aĭyy
odrodzenie religijne
Sakha Republic
Yakuts
Ysyach
ajyy
tradition
national and religious revival
Opis:
Od początku istnienia Republiki Sacha podejmowano tam wiele działań na rzecz zachowania odrębności kulturowej Jakutów i wzmocnienia ich tożsamości. Służyć temu miały między innymi przyznanie tradycyjnemu świętu Ysyakh statusu święta narodowego oraz próby tworzenia na bazie dawnych wierzeń jakuckiej religii narodowej. Jej podstawą jest tzw. doktryna aĭyy, opracowana przez przedstawicieli jakuckiej inteligencji narodowej. W artykule pokazuję w jakich sferach funkcjonowania dzisiejszego Ysyakhu widoczne są jej wpływy oraz jakie jest znaczenie święta dla jej propagowania.
Since the beginning of the Republic of Sakha, many activities have been undertaken there to preserve the cultural distinctiveness of the Yakuts and strengthen their identity. This was to be achieved, among others, by granting the traditional Ysyach festival the status of a national holiday and attempts to create the Yakut national religion. Its basis is the so-called ajyy doctrine, developed by representatives of the Yakut national intelligentsia. In the article I show in what spheres of functioning of today’s Ysyach its influences are visible and what is the significance of the holiday for its promotion.
Źródło:
Lud; 2020, 104; 359-382
0076-1435
Pojawia się w:
Lud
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Jewish Community and Antisemitism in the Kingdom of Serbs, Croats and Slovenes/Yugoslavia 1918-1941
Społeczność żydowska i antysemityzm w Królestwie Serbów, Chorwatów i Słoweńców/Jugosławii 1918-1941
Autorzy:
Koljanin, Milan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31339643.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
Jugosławia
Żydzi
tożsamość
lojalność
antysemityzm
tradycja
narodowy socjalizm
druga wojna światowa
Yugoslavia
Jews
identity
loyalty
antisemitism
tradition
National Socialism
World War II
Opis:
The Jews in the Kingdom of Serbs, Croats and Slovenes/Yugoslavia made up about 0.5 percent of the total population. The new national framework provided the ability to accept the new state and national idea, but also gave impetus to strengthening their own identity embodied in Jewish nationalism, Zionism. Jews adapted to the new political circumstances relatively quickly and without major turmoil, at least as a whole. A liberal political foundation enabled the Jews to identify relatively easily with the new state. However, over a shorter or longer period, there were earlier national identifications as well. The spread and acceptance of antisemitism in Yugoslavia was affected by different traditions of the  attitude towards the Jews in the political culture, political relations in the country and international circumstances. These factors were cumulative, although international circumstances certainly had a crucial impact, especially the coming to power of National Socialists in Germany. The manifestation of antisemitism in Yugoslavia can be divided into three main periods: 1918-1933, from the establishment of the Yugoslav state to the intensification of antisemitic propaganda, 1934-1938, from the intensification of antisemitic propaganda to the start of Jews’ conditioned loyalty, and 1939-1941, from the start of Jews’ conditioned loyalty to the Axis powers’ invasion of Yugoslavia in April 1941. Hostility towards Jews was manifested much more strongly in the Habsburg Monarchy than in the Kingdom of Serbia. Therefore, the new state in the former monarchy territories inherited latent and sometimes open antisemitism. The spread of antisemitic propaganda and legislation in Yugoslavia should be associated with the state leaders’ attempts to find a modus vivendi with the totalitarian revisionist neighbors, primarily Germany. As a result, in early October 1940 the government adopted two anti-Jewish decrees. The destruction of the Yugoslav state in April 1941 heralded the beginning of the Holocaust there.
Żydzi w Królestwie Jugosławii stanowili około pół procenta całej populacji. Nowe ramy narodowe dały im możliwość zaakceptowania nowego państwa i idei narodowej, ale jednocześnie wytworzyły impuls do umocnienia własnej tożsamości ucieleśnionej w żydowskim nacjonalizmie, syjonizmie. Żydzi, jeśli się patrzy całościowo, stosunkowo szybko i bez większych wstrząsów przystosowali się do nowych okoliczności politycznych. Liberalne podstawy polityczne sprawiły, że utożsamienie Żydów z nowym państwem było stosunkowo łatwe. Jednak przez krótszy lub dłuższy okres istniały wcześniejsze identyfikacje narodowe. Na rozprzestrzenianie się i akceptację antysemityzmu w Jugosławii miały wpływ kultura polityczna, stosunki polityczne w kraju oraz uwarunkowania międzynarodowe. Czynniki te działały łącznie, ale z pewnością kluczowe były okoliczności międzynarodowe. Chodzi tu przede wszystkim o dojście do władzy narodowych socjalistów w Niemczech. Manifestację antysemityzmu w Jugosławii można podzielić na trzy okresy: 1918-1933, od powstania państwa jugosłowiańskiego do wzmocnienia propagandy antysemickiej; 1933-1938, od wzmocnienia propagandy antysemickiej do początków warunkowania lojalności Żydów; oraz 1939-1941, od momentu warunkowania lojalności Żydów do ataku państw Osi na Jugosławię w kwietniu 1941 r. Wrogość wobec Żydów była znacznie silniejsza w Monarchii Habsburskiej niż w Królestwie Serbii. Dlatego nowe państwo odziedziczyło przejawy ukrytego, a niekiedy otwartego antysemityzmu na terenach dawnej monarchii. Rozprzestrzenianie się propagandy antysemickiej w Jugosławii i ustawodawstwo należy wiązać z próbą ustanowienia przez kierownictwo państwa modus vivendi z totalitarnymi rewizjonistycznymi sąsiadami, przede wszystkim z narodowosocjalistycznymi Niemcami. W rezultacie na początku października 1940 r. rząd przyjął dwa antyżydowskie dekrety. Zniszczenie państwa jugosłowiańskiego w kwietniu 1941 roku oznaczało jednocześnie początek w nim Holokaustu.
Źródło:
Colloquia Humanistica; 2020, 9; 139-152
2081-6774
2392-2419
Pojawia się w:
Colloquia Humanistica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Witold Dobrowolski (1939–2019)
Autorzy:
Żelazowski, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1933265.pdf
Data publikacji:
2020-06-24
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
Witold Dobrowolski
National Museum in Warsaw
Etruscology
Greek vases
Antiquity tradition
Muzeum Narodowe w Warszawie
etruskologia
wazy greckie
tradycja antyku
Opis:
The recollections of Prof. W. Dobrowolski focus mainly on his activity at the National Museum in Warsaw (1960–2011) and his scholarly accomplishments. The creator of modern Etruscology in Poland in the 1960s, he contributed greatly to promoting knowledge of Etruscan civilization among Polish society. He won his international fame with the documentation of Etruscan tombs and their painterly decoration in the modern period. Furthermore, W. Dobrowolski was an unquestioned expert in Greek pottery, particularly from the Vilnius and Gołuchów collections kept at the National Museum in Warsaw, and was capable of applying his deepened iconographic analyses to museum displays. His passion being Greek art as a universal and topical model for artistic and esthetical values, he was greatly committed to promoting ancient art in Poland as an organizer of several dozen exhibitions at local museums, author of numerous encyclopaedic entries and chapters in art history textbooks. Moreover, he authored and curated some big and important exhibitions at the National Museum in Warsaw, where he also had a significant impact on the permanent Ancient Art Gallery which existed until 2011. Dobrowolski’s studies in Polish collecting of ancient historical pieces in the 18th and 19th centuries paved him the way to important analyses of the presence of the Antiquity in European and Polish culture that were the academic focus in the last period of his life.
Wspomnienie o prof. W. Dobrowolskim analizuje głównie jego działalność w Muzeum Narodowym w Warszawie (1960–2011) i osiągnięcia naukowe. Był twórcą współczesnej etruskologii w Polsce w latach 60. XX w., wydatnie przyczyniając się do upowszechnienia w polskim społeczeństwie wiedzy o cywilizacji etruskiej. Sławę międzynarodową przyniosły mu studia nad dokumentacją grobowców etruskich i ich dekoracji malarskiej w czasach nowożytnych. W. Dobrowolski był też niekwestionowanym ekspertem w zakresie greckiej ceramiki, szczególnie z kolekcji wilanowskiej i gołuchowskiej przechowywanej w Muzeum Narodowym w Warszawie, a swoje pogłębione analizy ikonograficzne umiał także przenosić do muzealnej ekspozycji. Pasjonowała go sztuka grecka jako uniwersalny i ciągle aktualny wzorzec wartości artystycznych i estetycznych, dlatego też z dużym zaangażowaniem zajmował się popularyzacją sztuki antycznej w Polsce jako organizator kilkudziesięciu wystaw w lokalnych muzeach, autor wielu haseł w encyklopediach i rozdziałów w podręcznikach historii sztuki. Był też autorem i kuratorem kilku dużych i ważnych wystaw w Muzeum Narodowym w Warszawie, w którym też bardzo mocno odcisnął swoje piętno przy aranżowaniu stałej ekspozycji Galerii Sztuki Starożytnej istniejącej do 2011 roku. Studia nad polskim kolekcjonerstwem zabytków antycznych w XVIII i XIX w. utorowały mu drogę do ważnych analiz obecności tradycji antyku w kulturze europejskiej i polskiej, które szczególnie go zajmowały w ostatnim okresie życia.
Źródło:
Muzealnictwo; 2020, 61; 90-95
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Władysław Młynek — poeta tworzący w gwarze cieszyńskiej i w polszczyźnie literackiej
Władysław Młynek: The Poet Creating in Cieszyn Dialect and in Standard Polish Language
Autorzy:
Martinek, Libor
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1807120.pdf
Data publikacji:
2020-01-03
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Władysław Młynek
poezja
dialekt
język literacki
Śląsk Cieszyński
dzieła chóralne
tradycja literacka
literatura narodowa
twórczość regionalna
poetry
dialect
literary language
Cieszyn Silesia
choral works
literary tradition
national literature
regional literature
Opis:
Autor omawia poezję Władysława Młynka, zarówno tę w dialekcie jak i w języku literackim. Autor ze Śląska Cieszyńskiego zajmował się także prowadzeniem miejscowych chórów wokalnych. Autor artykułu poświęca swoją uwagę literackiej tradycji regionu w kontakcie tak z literaturą narodową, jak w kontekście literatury regionalnej. Władysław Młynek — básník tvořící v těšínském nářečí a v polském spisovném jazyceAutor se zabývá básnickou tvorbou Władysława Młynka, jak v nářečí, tak ve spisovném jazyce. Autor pocházející z Těšínského Slezska se rovněž zabýval sborovou tvorbou. Autor článku se věnuje literární tradici v regionu v kontaktu s národní literaturou a v kontextu regionální literatury.
The author discusses the poetry of the Władysław Młynek, both in dialect and in standard Polish language. Author from Cieszyn Silesia also dealt with choral works. The author’s of the article attention is devoted to the literary tradition of the region in contact with the national literature and in the context of regional literature.
Źródło:
Roczniki Kulturoznawcze; 2017, 8, 2; 139-154
2082-8578
Pojawia się w:
Roczniki Kulturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ceremonie żałobne nie robią się tylko dla zmarłego, bo ten już czuć zaprzestał… – o roli tradycji pogrzebowych i upamiętnianiu zmarłych na emigracji w praktyce dydaktyczno-wychowawczej Szkoły Polskiej na Batignolles
Funeral ceremonies are not only for the deceased, because this one has already ceased to feel... About the role of funerary traditions in emigration and commemoration of the deceased in the didactic and educational practice of the Polish School in Batignolles
Autorzy:
Pugacewicz, Iwona H.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/580209.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
BATIGNOLLES
CMENTARZ
EMIGRACJA
EDUKACJA
FRANCJA
MANIFESTACJA
PATRIOTYZM
POGRZEB
TRADYCJA
ŻAŁOBA
WYCHOWANIE NARODOWE
CEMETERY
EMIGRATION
EDUCATION
FRANCE
FUNERAL
MANIFESTATION
MOURNING
NATIONAL EDUCATION
PATRIOTISM
TRADITION
Opis:
Artykuł prezentuje interesującą, dziewiętnastowieczną formę demonstracji uczuć narodowych, jaką był polski pogrzeb na emigracji. Przyjmował często formę patriotycznej manifestacji i w sposób naturalny, niejako mimowolnie, okazał się ważnym elementem działalności Szkoły Polskiej na Batignolles. Uchwycenie roli ceremoniału pochówkowego w patriotycznej dydaktyce największej dziewiętnastowiecznej polskiej placówki edukacyjnej na Zachodzie, to ukazanie zupełnie nieznanej sfery emigracyjnego wychowania. Uczestnictwo polskich dzieci i młodzieży w pogrzebach, jak i związanych z nimi, wypracowywanych przez lata zwyczajach, wpisało się na stałe do szeroko rozumianego programu wychowawczo-dydaktycznego szkoły, świadczyło o odrębności obyczajowo-etnicznej polskiej diaspory wobec francuskiej kultury, uczyło historii i polskich tradycji, wzmacniało poczucie polskiej identyfikacji narodowej. Poprzez cykliczne odbywane żałoby, procesje i tym podobne manifestacje kształtowały się elementy tożsamości batignolskiej młodzieży typowe dla przedstawicieli polskiej diaspory. Ukazanie wagi i trwałości takiego patriotycznego, a zarazem „żałobnego” wychowania uzmysławia rolę pozalekcyjnej edukacji w konstruowaniu i przekazywaniu trwałej identyfikacji narodowej kolejnym pokoleniom wychowywanym na emigracji.
The article presents a novel, previously unused, form of the demonstration of national feelings, namely the Polish funeral in exile. Like a special form of a patriotic manifestation in a seemingly natural way, somehow involuntarily, it transpires to be an important element of the work of the Polish school at Batignolles. The presentation of the role of the burial ceremonies in the pedagogical practice of the largest Polish educational institution in the West, is a presentation of a completely unknown sphere of emigrant teaching. Both the funeral itself and the customs which were developed over the years, became a permanent part of the Batignol educational and didactic program. They have influenced the cultural and ethnic identity of the youngest diaspora, taught history and Polish customs, and strengthened the sense of national dignity. Through the periodic mourning, processions and similar manifestations, the typical young emigrant’s identity has been shaped. By showing the importance and durability of such a patriotic and sorrowful education, it is possible to present the role of the school and its extracurricular education in constructing and transferring the permanent national identification to subsequent generations brought up in exile.
Źródło:
Studia Migracyjne - Przegląd Polonijny; 2019, 45, 2 (172); 255-273
2081-4488
2544-4972
Pojawia się w:
Studia Migracyjne - Przegląd Polonijny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Searching for National Components in Building own Legal Culture: The Debate on the Legal Situation of Women in Interwar Poland
Autorzy:
Anna, Klimaszewska,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/902797.pdf
Data publikacji:
2019-09-20
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
legal situation of women
modernization
uniformization
national legal identity
interwar Poland
national tradition
French Civil code
status prawny kobiety
modernizacja
uniformizacja
prawna tożsamość narodowa
Polska międzywojenna
tradycja narodowa
Kodeks Napoleona
Opis:
Broad legislative works conducted in interwar Poland and concerning various branches of law focused, on the one hand, on the uniformization and reform of particular district systems inherited from the annexing powers, and on the other hand on the idea of building a national codification. In that context the programme for modernisation of socio-economic relationships and the elements derived from foreign legal systems, rooted in the previous century, were balanced with the values, customs, and specific features, regarded as native and constituting components of national identity of the Poles. Against this backdrop, a debate on the legal situation of women was taking place, of key importance from the perspective of legislative changes of the late 19th and early 20th centuries in other legal systems around the world. Therefore, the objective of this paper is to analyze its course from the angle of components of Polish national identity, tradition, and legal culture, defined in broadly understood public debate.
Źródło:
Studia Iuridica; 2019, 80; 169-180
0137-4346
Pojawia się w:
Studia Iuridica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czy Czesi są narodem tchórzy? Josefa Škvoreckiego dyskusja z tradycją heroiczną
Are the Czechs a nation of cowards? Josef Škvoreckis discussion with the heroic tradition
Autorzy:
Gawarecka, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1038131.pdf
Data publikacji:
2018-11-05
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
patriotism
heroic paradigm
national tradition
cowardice
National Revival
Prague uprising
patriotyzm
bohaterstwo
tradycje narodowe
tchórzostwo
Odrodzenie Narodowe
Powstanie praskie
Opis:
W czeskiej tradycji kulturowej paradygmat bohaterski, bazujący na respektowaniu absolutnego imperatywu poświęcenia życia za ojczyznę zastępowany bywa przez wzorce odmienne, w których postawa patriotyczna przejawia się nie w „wielkich” jednorazowych i spektakularnych gestach, ale w sumie codziennych, rutynowych nierzadko działań bliskich idei pracy organicznej. Bohaterami tej pracy stawali się w pierwszym rzędzie pisarze, dziennikarze, uczeni, niekiedy też przedsiębiorcy, trudno wśród nich za to poszukiwać żołnierzy czy bojowników walczących i umierających w imię ideałów z bronią w ręku. Na tę swoistą ułomność czy niedostatek czeskiego paradygmatu tożsamościowego uwagę zwracali pisarze, na przykład Viktor Dyk czy Julius Zeyer, kompleksową wypowiedź na ten temat stanowi też sławna powieść Josefa Škvoreckiego Zbabělci.
In Czech cultural tradition the heroic paradigm based on respecting the imperative of sacrifice lives for the homeland is often replaced by different identity patterns in which patriotism is not the matter of „great” and spectacular gestures but it is manifested itself through daily routine and the idea of the organic work. The heroes of this work are mostly writers, journalists, scientists or – sometimes – businessmen, but it is hard to find among them soldiers and insurgents fighting for ideals in heroic way. This situation, which some poets and prose writers (f. e. Viktor Dyk or Julius Zeyer) consider as a disadvantage, is comprehensively shown in famous novel of Josef Škvorecký Cowards.
Źródło:
Bohemistyka; 2018, 4; 327-350
1642-9893
Pojawia się w:
Bohemistyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
ETNOOBRAZY I STEREOTYPY NARODOWE W POWIEŚCI FANTASY NIKI RAKITINEJ GONITWA I POWIEŚCI SENSACYJNEJ ANDRZEJA KURKOWA DOBRY ANIOŁ ŚMIERCI
ETHNIC IMAGES AND NATIONAL STEREOTYPES IN THE FANTASY-NOVEL GONITWA BY NICKY RAKITINA AND THE ACTION-PACKED NOVEL GOOD ANGEL OF DEATH BY ANDREY KURKOV
Autorzy:
Kowalow, Siergiej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/911614.pdf
Data publikacji:
2018-08-28
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Russian-language literature of Belarus and Ukraine
national tradition
fantasy genre
action-packed novel
ethnic images and national stereotypes
intertextuality
postmodern game
rosyjskojęzyczna literatura Białorusi i Ukrainy
tradycja narodowa
gatunek fantasy
powieść sensacyjna
etnoobrazy i stereotypy narodowe
intertekstualność
gra postmodernistyczna
Opis:
Artykuł dotyczy funkcjonowania etnoobrazów i stereotypów narodowych w rosyjskojęzycznej literaturze Białorusi i Ukrainy na przykładzie powieści fantasy młodej pisarki białoruskiej Niki Rakitinej Gonitwa oraz powieści sensacyjnej znanego pisarza ukraińskiego Andreja Kurkowa Dobry anioł śmierci. Wybrane do analizy utwory należą do różnych literatur narodowych i reprezentują odmienne gatunki literackie, mimo to przekonująco świadczą o artystycznym potencjale związanym z wykorzystaniem przez pisarzy współczesnych tradycji narodowych oraz podejmowaniem gry literackiej z narodowymi kodami i obrazami.
On the example of the fantasy-novel Gonitva written by a young Belarusian author Nicky Rakitina and action-packed novel Good Angel of Death by Andrey Kurkov, the article presents an analysis of the way ethnic images and stereotypes function in the Russian-language literature of Belarus and Ukraine. Works chosen for the analysis belong to the different national literatures and different genres, but clearly indicate the prospects of how writers can turn their views on the national traditions and play with national codes and images.
Źródło:
Porównania; 2017, 21, 2
1733-165X
Pojawia się w:
Porównania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Postrzeganie dziedzictwa narodowego i kultywowanie tradycji w regionach uwarunkowanych historycznie
Perception and preservation of national heritage in historically conditioned regions
Autorzy:
Łysoń, Piotr
Radkowski, Stanisław
Kraśniewska, Wacława
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/542805.pdf
Data publikacji:
2018-11-28
Wydawca:
Główny Urząd Statystyczny
Tematy:
regiony uwarunkowane historycznie w Polsce
dziedzictwo narodowe
zabytki
pomniki
tablice
pamiątki kresowe
kultywowanie tradycji
Badanie spójności społecznej
historically conditioned regions in Poland
national heritage
monuments
statues
plaques
Eastern Borderlands memorabilia
tradition maintenance
Social Cohesion Survey
Opis:
Celem artykułu jest przedstawienie autorskiej propozycji wyodrębnienia regionów na podstawie granic historycznych (z ostatnich 400 lat, przede wszystkim granic przecinających Polskę w XIX i XX w.) oraz weryfikacja hipotezy, że granice te różnicują nasz kraj w sferze postrzegania dziedzictwa narodowego i kultywowania tradycji oraz w odniesieniu do analizowanych wskaźników społecznych. W opracowaniu wykorzystano dane statystyczne o postrzeganiu dziedzictwa narodowego i kultywowaniu tradycji, uogólnione dla wyodrębnionych regionów uwarunkowanych historycznie, pochodzące z cyklicznego, wieloaspektowego, ankietowego Badania spójności społecznej (BSS), przeprowadzonego przez GUS w 2015 r. Uwzględniono również dane Narodowego Instytutu Dziedzictwa (NID) o zabytkach oraz statystykę ludności według rejestru TERYT. Największe różnice — w stosunku do przeciętnych dla kraju — wartości analizowanych wskaźników wystąpiły w przypadku: Ziem Zachodnich i Północnych, obszaru woj. śląskiego w II RP, Galicji i wschodniej części zaboru rosyjskiego w obecnych granicach Polski (kongresowego Królestwa Polskiego) — na wschód od Wisły, Narwi i Pisy.
The aim of the article is to present an author’s proposal to distinguish regions based on the analysis of historical borders (from the last 400 years, mainly the borders crossing Poland in the 19th and the 20th century) and to verify the hypothesis that those historical borders diversify our country in the sphere of perception and preservation of national heritage and in relation to the analysed social indicators. The study contains statistical data on the perception and preservation of national heritage generalised for the elaborated historically conditioned regions from the cyclic, multidimensional Social Cohesion Survey conducted by Statistics Poland in 2015. In addition, data on monuments of the National Heritage Board of Poland and population data based on National Official Register of the Territorial Division of the Country (TERYT) were also taken into account. The largest differences in relation to the country’s average values of the analysed indicators occurred in the western and northern territories of Poland, the Śląskie voivodship area in Poland before the World War II, as well as Galicia and the eastern part of Russian partition within the present borders of Poland — east of the Vistula, Narew and Pisa rivers.
Źródło:
Wiadomości Statystyczne. The Polish Statistician; 2018, 63, 11; 56-83
0043-518X
Pojawia się w:
Wiadomości Statystyczne. The Polish Statistician
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 50

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies