Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "narracja autobiograficzna" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-11 z 11
    Tytuł:
    Narracja autobiograficzna a relacje geoprzestrzenne w prozie Magdaleny Tulli
    Autorzy:
    Bielewicz, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/646021.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
    Tematy:
    Magdalena Tulli
    geopoetyka
    narracja autobiograficzna
    Opis:
    Autobiographical narration and spacial relations in prose of Magdalena Tulli Abstract The article sets out to understand the autobiographical diptych of Magdalena Tulli’s Włoskieszpilki and Szum through the prism of geopoetics. It presents the opposition of Italiannessrepresented by Milano against Polishness identified with descriptions of post-war Warsaw.Seemingly distinct areas are connected by the possibility to present them in the context ofautobiographical place. Also analyzed were family relations with particular attention paid tothe specificity of functioning of a family with Polish-Italian-Jewish roots. Keywords: Magdalena Tulli, geopoetic, autobiographical narration
    Źródło:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria; 2017, 17; 200-209
    2081-1853
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Fenomen pamięci. O trudnościach badań narracji autobiograficznych o utracie
    Autorzy:
    Okupnik, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/652350.pdf
    Data publikacji:
    2012-12
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    fenomen utraty
    narracja autobiograficzna
    pamięć
    Opis:
    Celem szkicu jest wskazanie niektórych problemów metodologicznych występujących podczas badania narracji autobiograficznych o utracie. Badaniom poddane zostały teksty wydane i opracowane literacko. Ich autorami byli ludzie słowa (pisarze i dziennikarze). Analiza poszczególnych narracji pozwala przybliżyć się do istoty doświadczenia utraty, doświadczenia powszechnego, ale bardzo zindywidualizowanego w formie i intensywności jego przeżycia. W polu semantycznym „utraty” znajdują się: śmierć bliskich (zwłaszcza matki), zmagania z chorobą, utrata domu, wygnanie. W badaniach tekstów autobiograficznych ważne są dwie kategorie teoretyczne: narracja i tożsamość (szczególnie tożsamość narracyjna). Doświadczenie utraty ma wpływ na spójność tożsamości i formę narracji. Osobnym problemem jest fenomen pamięci i mechanizmy jej funkcjonowania z manipulowaniem (np. autofikcja, konfabulacja) i zapominaniem. Badania nad fenomenem utraty powinny być interdyscyplinarne.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Sociologica; 2012, 41
    0208-600X
    2353-4850
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Sociologica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Halny w Krakowie. Nowa Huta jako miejsce autobiograficzne w prozie Igora Jarka
    Foehn wind in Krakow. Nowa Huta as an autobiographical site in Igor Jarek’s prose
    Autorzy:
    Foltyniak-Pękala, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/29520413.pdf
    Data publikacji:
    2023-07-21
    Wydawca:
    Uniwersytet Bielsko-Bialski
    Tematy:
    autobiographical site
    Igor Jarek
    geopoetics
    autobiographical narrative
    miejsce autobiograficzne
    geopoetyka
    narracja autobiograficzna
    Opis:
    Foehn wind in Krakow. Nowa Huta as an autobiographical site in Igor Jarek’s prose The text is an attempt to read Igor Jarek’s stories collected from the volume „Halny” from the perspective of his autobiographical place. I refer to geopoetics, to Małgorzata Czermińska’s concept. Nowa Huta becomes a key place in the author’s literary biography. The analyzed stories stem from cultural notions, but also from stories about exclusion.
    Źródło:
    Świat i Słowo; 2023, 40, 1; 297-313
    1731-3317
    Pojawia się w:
    Świat i Słowo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dom z perspektywy współmałżonków przebywających na emigracji długookresowej. Analiza narracji autobiograficznych Polaków mieszkających w Wielkiej Brytanii
    Home from the perspective of spouses staying as long-term expatriates. Analysis of autobiographical narratives of Poles living in Great Britain
    Autorzy:
    Kupis, Karolina
    Kalus, Alicja
    Mazurek, Emilia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/29967418.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Wrocławski. Wydział Nauk Historycznych i Pedagogicznych. Instytut Pedagogiki. Zakład Historii Edukacji
    Tematy:
    biografia
    dom
    emigracja
    narracja autobiograficzna
    ojczyzna
    rodzina
    współmałżonkowie
    biography
    home
    emigration
    autobiographical narrative
    homeland
    family
    couple
    Opis:
    Wprowadzenie. Dom to pojęcie wieloznaczne, które można analizować z wielu różnych perspektyw. Jest ono rozpatrywane w wymiarach: materialnym, społecznym, aksjologicznym, kulturowym i emocjonalnym. Doświadczenie emigracji może inicjować refleksję nad kategorią domu. Cel. Celem artykułu jest opisanie i wyjaśnienie, w jaki sposób osoby przebywające na emigracji rozumieją pojęcie dom i jakie jest ich wyobrażenie na temat tej przestrzeni. Materiały i metody. Materiał empiryczny został zgromadzony poprzez przeprowadzenie autobiograficznego wywiadu narracyjnego i analizę dokumentów osobistych. Grupę badanych stanowiło dwadzieścia osób (tj. dziesięć diad małżeńskich) pochodzących z Polski i przebywających na emigracji długookresowej w Wielkiej Brytanii. Wyniki. Dom w wymiarze materialnym stanowi fundamentalny element egzystencji, a jego brak – zarówno w ojczyźnie, jak i na emigracji – stanowi źródło problemów. Dom przez wszystkich badanych utożsamiany jest nie tylko z dachem nad głową, ale także z rodziną. Tam, gdzie jest najbliższa rodzina, tam jest dom. Wszyscy badani podejmują refleksję nad rozumieniem kraju pochodzenia i kraju przyjmującego jako (nie)domu, a ich opinie w tym zakresie są zróżnicowane. Zostały one scharakteryzowane poprzez metafory: metafora domu w globalnej wiosce, metafora domu na chwilę obecną, metafora bycia w drodze, metafora drzewa wyrwanego z korzeniami, metafora drzwi, metafora swobodnie otwieranych drzwi. Małżonkowie tworzący jedną z par określili w ten sam sposób swój stosunek do domu utożsamianego z krajem ojczystym i przyjmującym. W pozostałych parach nie było takiej zgodności, co opisuje metafora domu negocjowanego. Wnioski. Dom nie musi odwoływać się do konkretnej przestrzeni geograficznej. Domem może być dom rodzinny, w którym człowiek dorastał i się wychował. Domem może być dom pozostawiony w kraju pochodzenia, do którego się tęskni i wraca. Domem może być ten utworzony na emigracji, otwarty bądź zamknięty na wpływ kultury kraju przyjmującego. Domem może być ojczyzna, kraj przyjmujący, świat. Dom nabiera charakteru procesualnego, jest projektem dynamicznym, który „staje się” w zmiennych okolicznościach życia.
    Introduction. Home is an ambiguous concept that can be analysed from many different perspectives. This concept is considered in the following dimensions: material, social, axiological, cultural, and emotional. The experience of emigration may initiate reflection on the perception of home. Aim. The aim of the article is to describe and explain how emigrants understand the concept of home and how they present it. Materials and methods. The empirical material was collected by conducting autobiographical narrative interviews and analysing personal documents. The research group consisted of 20 people (i.e., 10 marital dyads) from Poland, residing in a long-term emigration in Great Britain. Results. Home in the material dimension is a fundamental element of existence, and its absence – both in homeland and in the country of emigration – is a source of problems. Home is identified by all respondents not only as being with a roof over their heads, but also with family. Where the closest family is, the respondents believe that their home is there. All of them also reflect on the understanding of the country of origin and the country of the host as (not) home, and their opinions in this regard are varied. They have been characterized by metaphors: metaphor of home in a global village, metaphor of home for the moment, metaphor of being on the road, metaphor of an uprooted tree, metaphor of a door, metaphor of a freely opening door. One couple defined their attitude towards the home identified with the home country and the host country in the same way. There was no such agreement in the other married couples. This is characterized by another metaphor: the metaphor of the negotiated home. Conclusion. The home does not have to refer to a specific geographical space. A home can be a family home where a person grew up and was brought up. Home can be a home left in the country of origin, to which one misses and returns. A home can be one created in emigration, open or closed to the influence of the culture of the host country. Home can be the homeland, the host country, the world. The house takes on a processual character, it is a dynamic project that „becomes” in the changing circumstances of life.
    Źródło:
    Wychowanie w Rodzinie; 2023, XXX, (2/2023); 105-125
    2082-9019
    Pojawia się w:
    Wychowanie w Rodzinie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Visual and verbal relationships in memoirs by Annie Leibovitz and Sally Mann
    WIZUALNE I WERBALNE RELACJE WE WSPOMNIENIACH ANNIE LEIBOVITZ I SALLY MANN
    Autorzy:
    Bruś, Teresa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/487848.pdf
    Data publikacji:
    2015-11-05
    Wydawca:
    Akademia Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu
    Tematy:
    LITERATURA, OBRAZ FOTOGRAFICZNY, INTERPRETACJA, DOKUMENT OSOBISTY, NARRACJA AUTOBIOGRAFICZNA
    LITERATURE, PHOTOGRAPHIC IMAGE, INTERPRETATION, PERSONAL DOCUMENT, AUTOBIOGRAPHICAL NARRATIVE
    Opis:
    WIZUALNE I WERBALNE RELACJE WE WSPOMNIENIACH ANNIE LEIBOVITZ I SALLY MANN Najnowsze badania związków literatury z fotografią wskazują na istotne przesunięcia: literatura nie jest już hegemonem wykorzystującym motyw fotografii czy poszczególne obrazy fotograficzne. Rozpoznania François Bruneta (Photography and Literature) dostarczają poważnych argumentów świadczących o owocnym przyswajaniu literatury przez fotografię i ewolucji hybrydycznych mediów, w których ani fotografia, ani literatura nie są centralnymi figurami. W artykule Wizualne i werbalne relacje we wspomnieniach Annie Leibovitz i Sally Mann analizuję najnowsze projekty autobiograficzne dwóch amerykańskich artystek-fotografów, w których problematyka interakcji fotografii i literatury jako mediów dokumentu osobistego została wyeksponowana w sposób wielowymiarowy. Sally Mann, absolwentka kierunku „creative writing”, koncentruje uwagę nie tylko na kreowaniu narracji wokół własnych, dobrze znanych portretów. Tworzy również znakomity komentarz krytyczny projektujący możliwe rozumienia zależności pomiędzy słowem a obrazem fotograficznym w narracji fotografa-pisarza-krytyka w dobie tzw. „memoir boom” w USA. Wykorzystanie odniesień literackich w fototekście Pilgrimage Annie Leibovitz demonstruje przyległość tropów literackich w pracach fotograficznych, realizowanych jako intymne próby oswajania świata. W konkluzji stwierdzam, iż współczesne narracje autobiograficzne fotografów sytuujące się pomiędzy literaturą i fotografią stanowią specyficzny obszar użycia rosnącego potencjału strategii relacyjnych.
    Źródło:
    DYSKURS: Pismo Naukowo-Artystyczne ASP we Wrocławiu; 2015, 20; 244-264
    1733-1528
    Pojawia się w:
    DYSKURS: Pismo Naukowo-Artystyczne ASP we Wrocławiu
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Filmowe studium samotności. O „Tataraku” Andrzeja Wajdy
    A Film Study of Loneliness. About “Tatarak” by Andrzej Wajda
    Autorzy:
    Okupnik, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2138235.pdf
    Data publikacji:
    2014-04-29
    Wydawca:
    Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej
    Tematy:
    Andrzej Wajda
    fenomen utraty
    Krystyna Janda
    narracja autobiograficzna
    Tatarak
    Sweet Rush
    phenomenon of loss
    autobiographical narration
    Opis:
    Andrzej Wajda często podejmował w swoich filmach temat samotności. W ekranizacji Tataraku (2009) pokazał samotność małżonków w obliczu choroby i śmierci. Reżyser wykorzystał dwa opowiadania: Tatarak Jarosława Iwaszkiewicza i Nagłe wezwanie Sándora Máraiego. Najważniejszy wątek filmowy stanowi prywatne wyznanie aktorki Krystyny Jandy, która niedawno straciła męża. W analizie filmu Wajdy można posłużyć się pojęciem mimesis. Paul Ricoeur w „Czasie i opowieści” przekonuje, że mimesis nie jest kategorią jednorodną, wyróżnia jej trzy odmiany. W trzech mimesis Tataraku kryją się różne znaczenia samotności. W mimesis III krzyżują się dwa światy: świat twórcy i świat odbiorcy. Narracja Jandy prowadzi do czynnego rozumienia, czym jest doświadczenie utraty i samotności, jest jego konkretyzacją. Opowiadanie o utracie i samotności jest dla niej także formą terapii.
    Andrzej Wajda has often taken up the topic of loneliness. In the screen adaptation of “Tatarak” (2009) he showed the loneliness of a married couple in the face of death and serious illness. The director used two stories: “Tatarak” by J. Iwaszkiewicz and “The sudden call” by S. Marai. The most important plot of the film is the private confession of the actress Krystyna Janda, who had recently lost her husband. In the analysis of the film by Wajda the philosophical concept mimesis may be used. Paul Ricoeur in “Time and Narration” claims that mimesis is not a homogeneous category and distinguishes three variations of it. Behind the three types of mimesis of “Tatarak,” lie different meanings of loneliness. In mimesis III two worlds overlap: the world of the artist and the world of the audience. Janda’s narration leads to an active understanding of what the experience of loss and loneliness is and crystallizes it. The story about loss and loneliness is also a form of therapy for her.
    Źródło:
    Forum Oświatowe; 2014, 26, 1(51); 61-77
    0867-0323
    2450-3452
    Pojawia się w:
    Forum Oświatowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    PYTANIA O AUTOKREACJĘ W PERSPEKTYWIE DZIAŁAŃ TWÓRCZYCH
    Questions about auto-creation in a perspective of creative activities
    Autorzy:
    Górniok-Naglik, Alina
    Wąsiński, Arkadiusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/464321.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Akademickie Towarzystwo Andragogiczne
    Tematy:
    autokreacja
    twórczość́
    dzieło
    bieg życia
    narracja autobiograficzna
    auto-creation
    creative activity
    work
    course of life
    autobiographical narrative
    Opis:
    Problematyka poruszana w niniejszym artykule stanowi przyczynek do szerszych badań i studiów nad autokreacją. Analizy nad przeobrażeniami twórczymi w biegu życia, wiodą do krystalizacji indywidualnych procesów autokreacji. Wizja świata i wizja siebie ewoluuje w biegu życia, co ma fundamentalny związek z krystalizującą się postawą twórczą i zmiennym obrazem dzieł, które powstają niejako ciągle od nowa, w nowej perspektywie, zrodzonej z przeżyć, doświadczeń i doznań twórcy. Stąd też dzieło stanowi z jednej strony wyraz indywidualności swego twórcy, z drugiej transcenduje go ku światu, a z trzeciej niejako stwarza swojego kreatora. Złożoność refleksji podejmowanych w ramach autokreacji łączy w sobie perspekty- wę egzystencjalną i aksjologiczną, skłaniającą podmiot do wytyczania symbolicz- nych drogowskazów, ku czemu warto podążać z perspektywy autobiograficznej. Narracja autobiograficzna stanowi bowiem swoisty „klucz” do poznania i zrozumie- nia ludzkiej egzystencji. Zwrot w stronę badań biograficznych wiąże się z potrzebą (i możliwością) osadzenia potencjalnych badań nad autokreacją w działaniu twórczym w obrębie paradygmatu interpretatywnego. Tą drogą możliwym staje się dookreślenie indywidualnych profili kształtowania samego siebie w biegu życia w kontekście aktów twórczych. W szerszej perspektywie badawczej, profile te, mogą się stać drogowskazem i świadectwem działań innych ludzi w drodze do samokształtowania się, a ponadto czynią możliwym wyznaczenie podobieństw i różnic miedzy twórcami.
    The topic discussed in this article makes a reason for further research and study over the auto-creation. The analysis over a creative transformation in the course of life leads to a crystallisation of individual processes of auto- creation. The vision of the world and ourselves evolves in the course of life which has a crucial connection with a crystallising and creative attitude and a variable picture of works, which are constantly created from the start in a new perspective born from creator’s experience and feelings. Consequently, a piece of work composes, on the one hand, creator’s individuality, on the other hand it exceeds him or her into the world, and finally it makes a new creator. The complexity of reflexions taken up within auto-creation combines an existential and axiological perspective inducing a subject to make symbolic signposts to follow from an autobiographical perspective. An autobiographical narrative makes a crucial key to meet and understand human existence. The return to biographical research links to the necessity (and the possibility) to place a potential study on auto-creation in creative action within the interpretative paradigm. It makes it possible to define individual profiles of self-creation in the course of life in the context of original acts. In the broader research perspective, these profiles may become a signpost and confirmation of other people’s activities on their way to self-education. Moreover, they make it possible to establish similarities and differences between creators.
    Źródło:
    Edukacja Dorosłych; 2018, 2; 119-133
    1230-929X
    Pojawia się w:
    Edukacja Dorosłych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Формы памяти и память формы в романе Михаила Шишкина Взятие Измаила
    The forms of memory and the memory of forms in Mikhail Shishkin’s novel The Taking of Izmail
    Formy pamięci oraz pamięć formy w powieści Michaiła Szyszkina Zdobycie twierdzy Izmaił
    Autorzy:
    Raspapou, Aliaksandr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/603898.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
    Tematy:
    Михаил Шишкин
    автобиографический рассказ
    культурная память
    мнемические образ
    Michaił Shishkin
    narracja autobiograficzna
    pamięć kulturowa
    obrazy mnemiczne
    Mikhail Shishkin, autobiographical narrative, cultural memory, mnemonics
    Opis:
    Niniejszy artykuł poświęcony zagadnieniu pamięci w powieści Michaiła Szyszkina Zdobycie twierdzy Izmaił. Celem opracowania jest włączenie powieści Szyszkina do nurtu badań nad pamięcią. Punktem wyjścia do rozważań jest stwierdzenie Renate Lachmann, że „literatura jest jedną z mnemicznych konstrukcji świata”. Analiza zagadnienia pamięci w powieści wskazuje na autorski, złożony i niejednorodny, model narracyjnego konstruowania zarówno tożsamości, jak i zewnętrznego wobec niej świata.
    The article is devoted to the issue of memory in Mikhail Shishkin’s novel The Taking of Izmail. The main purpose of the present research is to include Shishkin’s novel into memory studies. The approach to the memory aspect of the novel is based on Renate Lachmann conclusion that the literature is one of the mnemonic construction of the world. The analysis of memory issue in Shishkin’s novel indicates the author’s compound and heterogeneous model of narrative identity and external reality construction.  
    Źródło:
    Przegląd Rusycystyczny; 2019, 2019, 4
    0137-298X
    Pojawia się w:
    Przegląd Rusycystyczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wywiad narracyjny w badaniach w pracy socjalnej. Diagnozowanie problemów biograficznych i społecznych w zawodzie pracownika socjalnego
    Narrative interview in social work research. Diagnosing biographical and social problems in the profession of a social worker
    Autorzy:
    Gajek, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28409474.pdf
    Data publikacji:
    2022-12-27
    Wydawca:
    Akademia Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej. Wydawnictwo APS
    Tematy:
    praca socjalna
    pracownik socjalny
    badania w pracy socjalnej
    narracja autobiograficzna
    wywiad narracyjny
    social work
    social worker
    research in social work
    autobiographical narrative
    narrative interview
    Opis:
    Praca socjalna, rozumiana jako działalność zawodowa, polega na udzielaniu ludziom wsparcia w oparciu o wcześniej przeprowadzoną diagnozę. Rozpoznanie sytuacji wymaga od pracownika socjalnego podjęcia określonych czynności badawczych, wśród których można wymienić m.in. gromadzenie materiału za pomocą wybranych technik i narzędzi, opracowanie danych czy prezentację wniosków. W polu szeroko rozumianej pracy socjalnej obecne są różne jakościowe podejścia oraz strategie badawcze, które stanowią adekwatny sposób wyjaśniania zjawisk społecznych, równocześnie regulacje formalno-prawne i kontekst instytucjonalny tworzą odmienne warunki dla prowadzenia badań w zawodzie pracownika socjalnego. Przyjęte rozwiązania metodologiczne, w postaci wzoru kwestionariusza rodzinnego wywiadu środowiskowego, wpisują się raczej w paradygmat normatywny, co ma określone konsekwencje dla analizy problemów społecznych. Jedną z technik (lub metod) tożsamą z polem zainteresowania i procedurami funkcjonującymi w zawodowo podejmowanej pracy socjalnej, a jednocześnie umożliwiającą zrozumienie ludzkich doświadczeń jest wywiad narracyjny. Gromadzone za jego pośrednictwem narracje pozwalają m.in. na diagnozowanie problemów biograficznych i społecznych oraz planowanie na tej podstawie działań pomocowych. Jednak z uwagi na wskazane w tekście bariery zmiana sposobu badania w kierunku podejścia interpretatywnego wydaje się mało prawdopodobna.
    Social work, understood as a professional activity, consists in providing support to people on the basis of a previously conducted diagnosis. The diagnosis of a situation requires the social worker to undertake specific research activities, which include collecting data with the use of selected techniques and tools, processing data or presenting conclusions. In the field of widely understood social work, there are various qualitative approaches and research strategies which constitute an adequate way of explaining social phenomena, at the same time formal and legal regulations and the institutional context create different conditions for conducting research in the profession of a social worker. The adopted methodological solutions, in the form of a model questionnaire of a family environmental interview, are rather in the normative paradigm, which has specific consequences for the analysis of social problems. One of the techniques (or methods) identical to the field of interest and procedures functioning in professional social work, and at the same time enabling the understanding of human experiences, is the narrative interview. Autobiographical narratives collected through this method allow, among others, to diagnose biographical and social problems and to plan support activities on this basis. However, due to the barriers indicated in the paper, a change in the research method towards an interpretative approach seems unlikely.
    Źródło:
    Praca Socjalna; 2022, 37(4); 131-149
    0860-3480
    Pojawia się w:
    Praca Socjalna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Автобиографическая наррация как способ смысловой организации жизненного опыта 1
    Narracja autobiograficzna jako sposób pojęciowej organizacji doświadczenia życiowego
    Autorzy:
    Сапогова, Елена
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/472962.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Collegium Witelona Uczelnia Państwowa
    Tematy:
    autobiographical narrative, attitude, experience, meaning, personality, life
    experience.
    autobiograficzna narracja, stosunek, przeżycie, sens, osobowość,
    doświadczenie życiowe.
    Opis:
    The article provides a theoretical grounding for understanding personal autobiographical narrative as a way of a life-experience sence-formation. Autobiographical narrative is regarded as a social and mental phenomenon. The author presents a complete analysis of the basic narrative construction forms – descriptive, didactic, emotional-metaphorical ( performative), analytical-theleological, symbolical-semantical. Describing relation of essential features forming autobiographical narration, the author considers among them correspondence of authenticity and identity, logical noncontradiction of a narrative space-and-time demension, nontriviality, tendency toward cognitive complication, interrelations with subject’s existentional expectations, etc. The main conditions forming autobiographical narrative, as described in the article, are: self-explanation, congruence to the subject, self-sufficiency and relativity, self-generation. These conditions make autobiographical narrative means of life-experience self-formation and tools of personal self-construction.
    W artykule autorka na poziomie teoretycznym uzasadnia istotę autobiograficznej narracji jako sposobu pojęciowej organizacji życiowego doświadczenia. Pisze także o narracji autobiograficznej jako społecznym i mentalnym fenomenie. Opisuje sposoby budowania autobiograficznej narracji oraz zasady, które charakteryzują utrzymywanie biograficznej narracji: zgodność autentyczności i identyczności subiekta, logiczną niezgodność przestrzenno-czasowego planu, zgodność oczekiwań subiekta itd. W artykule podana jest także charakterystyka podstawowych funkcji narracji, służąca jako środek do pojęciowej organizacji doświadczenia życiowego subiekta.
    Źródło:
    Zeszyty Naukowe Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Witelona w Legnicy; 2014, 2, 11
    1896-8333
    Pojawia się w:
    Zeszyty Naukowe Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Witelona w Legnicy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Autobiograficzne czytanie powieści „Drwiące żądze” Draga Jančara
    An Autobiographical Reading of Drago Jančar’s Novel “Mocking Desire”
    Autorzy:
    Cmiel-Bażant, Marta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/44924433.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
    Tematy:
    powieść autobiograficzna
    pakt autobiograficzny
    gry z konwencją
    fikcja literacka
    narracja
    Drago Jančar
    autobiographical novel
    autobiographical pact
    plays with convention
    fiction writing
    narrative
    Opis:
    The novel Mocking Desire was published in 1993, when Drago Jančar was already a wellknown author, who had received some important literary awards. This hybrid and multifaceted literary work describes the Slovenian writer’s stay in New Orleans and in New York. Because Jančar visited the United States on a Fulbright Fellowship in 1985, his novel is read as an autobiography, although the author has not established an autobiographical pact with the reader (Lejeune). The aim of this study is to consider the autobiographical writing as a literary genre, the figure of reading, and the play with convention, in order to answer the question what provokes the autobiographical reading of Mocking Desire.
    Powieść Drwiące żądze ukazała się w 1993 roku, kiedy Drago Jančar był już znanym i nagradzanym słoweńskim literatem. Synkretyczne i wielowątkowe dzieło opisuje pobyt słoweńskiego pisarza w Nowym Orleanie i Nowym Jorku. Ponieważ Jančar również otrzymał stypendium Fulbrighta dla pisarzy w USA w 1985 roku, powieść bywa odczytywana w kluczu autobiograficznym, mimo że autor nie zawarł z czytelnikiem paktu autobiograficznego (Lejeune). Artykuł podejmuje na tym przykładzie problematykę autobiografii jako gatunku i sposobu czytania, oraz współczesnych gier z konwencją, aby odpowiedzieć na pytanie, co skłania odbiorców do autobiograficznego odczytania powieści.
    Źródło:
    Adeptus; 2022, 19
    2300-0783
    Pojawia się w:
    Adeptus
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-11 z 11

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies