Автобиографическая наррация как способ смысловой организации жизненного опыта 1

The article provides a theoretical grounding for understanding personal autobiographical narrative as a way of a life-experience sence-formation. Autobiographical narrative is regarded as a social and mental phenomenon. The author presents a complete analysis of the basic narrative construction forms – descriptive, didactic, emotional-metaphorical ( performative), analytical-theleological, symbolical-semantical. Describing relation of essential features forming autobiographical narration, the author considers among them correspondence of authenticity and identity, logical noncontradiction of a narrative space-and-time demension, nontriviality, tendency toward cognitive complication, interrelations with subject’s existentional expectations, etc. The main conditions forming autobiographical narrative, as described in the article, are: self-explanation, congruence to the subject, self-sufficiency and relativity, self-generation. These conditions make autobiographical narrative means of life-experience self-formation and tools of personal self-construction.

W artykule autorka na poziomie teoretycznym uzasadnia istotę autobiograficznej narracji jako sposobu pojęciowej organizacji życiowego doświadczenia. Pisze także o narracji autobiograficznej jako społecznym i mentalnym fenomenie. Opisuje sposoby budowania autobiograficznej narracji oraz zasady, które charakteryzują utrzymywanie biograficznej narracji: zgodność autentyczności i identyczności subiekta, logiczną niezgodność przestrzenno-czasowego planu, zgodność oczekiwań subiekta itd. W artykule podana jest także charakterystyka podstawowych funkcji narracji, służąca jako środek do pojęciowej organizacji doświadczenia życiowego subiekta.