Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "materialność języka" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Synestezyjna poetyka lektury i przekładu: Barthes – Nabokov – Robinson
The Synaesthetic Poetics of Reading and Translation: Barthes – Nabokov – Robinson
Autorzy:
Kozłowska, Zuzanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1364957.pdf
Data publikacji:
2019-03-31
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
pleasure
the pleasure of the text
synesthesia
poetics of reading
Douglas Robinson
materiality of the language
materiality of translation
translation poetics
ideasthesis
materiality
Roland Barthes
translation
Vladimir Nabokov
przyjemność
materialność języka
poetyka lektury
poetyka przekładu
ideastezja
materialność
synestezja
przekład
Przyjemność tekstu
materialność przekładu
Opis:
Opisując przyjemności oraz rozkosze czytania i pisania, Roland Barthes żongluje wielomodalnymi metaforami sensualnymi, angażując oraz splatając zmysły w synestezyjnym uścisku: słowa smakują, dotykają, przyprawiają o mdłości, rumienią się, podniecają. Tekst jest ciałem i czytanie jest cielesne. Doskonałym exemplum tak pojmowanej synestetycznej wrażliwości tekstu jest intersensualna proza Vladimira Nabokova. W krytyce oraz praktyce przekładu Nabokova, podobnie jak w translatologicznej koncepcji Douglasa Robinsona (The Somatics of Translation), to właśnie synestetycznie odczuwana materialność języka staje się kluczowym kryterium doboru leksykalnych oraz syntaktycznych środków w tłumaczeniu. W obu przypadkach synestezja okazuje się zasadą językowego instynktu tłumacza. Synestezja ukazuje się jako strategia językowej przyjemności, stanowiącej somatyczny impuls obcowania z tekstem. Barthes, Nabokov oraz Robinson wskazują na synestezyjne odczuwanie języka jako źródło translatorskiej intuicji, czytelniczej wrażliwości oraz tekstualnej przyjemności, pojmowanej jako integralna składowa doświadczeniowego wymiaru lektury oraz przekładu.
In describing the delightful pleasures of reading and writing, Roland Barthes juggles multi-modal sensual metaphors, engaging and entangling the senses in a synaesthetic embrace: words have flavour, a texture, making us giddy, blush and aroused. A text is a body and reading a sensual experience: Barthes’ tactile, kinetic “gush of words*” becomes the basis for thinking, talking and taking action within language. Synaesthetic “patina of consonants, lustful vowels”, “(...) materiality, sensuality of breathing, rasping, softness of lips” becomes the foundation of readers’ and writers’ delight arising out of texts.
Źródło:
Forum Poetyki; 2018, 14; 54-61
2451-1404
Pojawia się w:
Forum Poetyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Word in the World: Seamus Heaney and the Search for Palpable Language
Autorzy:
Pietrzak, Wit
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2076402.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Seamus Heaney
contemporary Irish poetry
language
materiality
współczesna poezja irlandzka
języka
materialność
Opis:
The essay investigates the notion of palpable language in Seamus Heaney’s poetry. It is here argued that Heaney’s particular imaginative strength lies in his ability to fuse the words and the world, whether it is the place that is being evoked, the animal or the material reality. The focus is here laid on Heaney’s celebrated poems of place names (Dinnseanchas) but also on his less critically appreciated lyrics that seek to unite the word with animals and, finally, on the few poems that envision what might be termed an incarnated language. As a result, Heaney’s life-long ideal, whereby “what survives translation [is] true,” is shown to develop towards a language that could become, as nearly as possible, a tangible presence in our experience of the world.
Niniejszy esej bada pojęcie języka namacalnego w poezji Seamusa Heaneya. Postulowane jest tu twierdzenie, że szczególna siła wyobraźni poety leży w umiejętności złączenia słów i świata, czy to jako miejsce ewokowane w wierszu, czy jako zwierzę, czy też wreszcie jako fragment rzeczywistości materialnej. Uwaga zostaje tu poświęcona szeroko komentowanym wierszom poświęconym nazwom miejscowości (tradycyjne irlandzkie Dinnseanchas), lecz również mniej przyswojonym lirykom, które szukają możliwości splecenia słów ze zwierzętami. Wreszcie analizie zostaje poddanych tych kilka wierszy, które można by określić mianem języka wcielonego. W efekcie, ideał, który od zawsze bliski był Heaneyowi – że „to, co przetrwa w przekładzie jest prawdą” – ukazany zostaje jako próba stworzenia języka będącego tak bardzo, jak to tylko możliwe namacalną obecnością w naszym doświadczeniu rzeczywistości.
Źródło:
Kwartalnik Neofilologiczny; 2018, 1; 34-44
0023-5911
Pojawia się w:
Kwartalnik Neofilologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies