Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "konflikty polityczne" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-7 z 7
    Tytuł:
    Postawy Polaków wobec Rosjan i Ukraińców w kontekście współczesnych konfliktów politycznych
    The Attitudes of the Polish to the Russians and Ukrainians in the Context of the Contemporary Political Conflicts
    Autorzy:
    Załęcki, Jarosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1832352.pdf
    Data publikacji:
    2020-04-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    postawy
    stereotypy
    uprzedzenia etniczne
    konflikty polityczne
    attitudes
    stereotypes
    ethnical prejudice
    political conflicts
    Opis:
    Celem niniejszego artykułu jest udzielenie odpowiedzi na pytanie: jak w ostatnim dwudziestoleciu kształtowały się postawy Polaków wobec Rosjan i Ukraińców, czy i w jakim stopniu ulegały one zmianie oraz w jakim stopniu na postawy te miały wpływ konflikty polityczne i bieżąca sytuacja na wschodzie Ukrainy. Za podstawę analizy posłużył materiał empiryczny pochodzący z badań prowadzonych corocznie przez CBOS na reprezentatywnych próbach ogólnopolskich, dotyczących deklarowanego stosunku (sympatii lub niechęci) do kilkunastu narodów, w tym do Rosjan i Ukraińców. Z badań wy-nika, że w okresie ostatnich dwudziestu lat systematycznie wzrastał odsetek Polaków deklarujących sympatię wobec Ukraińców. W ostatnich latach odnotowano także wzrost odsetka Polaków dobrze oceniających stosunki polsko-ukraińskie oraz deklarujących optymizm co do możliwości pojednania między oboma narodami. Nieco inaczej sytuacja przedstawia się w przypadku Rosji – tendencja nie ma tu charakteru liniowego. Postawy Polaków wobec Rosjan przybierają postać sinusoidy – po okresach wzrostu pozytywnych nastawień następują okresy spadku sympatii, zwłaszcza wówczas, gdy w stosunkach międzypaństwowych dochodzi do konfliktów na tle politycznym.
    The purpose of this article is to answer the following questions: how has the attitude of Poles to Russians and Ukrainians developed over the recent two decades? Has the attitude changed? How has it pertained to the political conflicts and the current situation in eastern Ukraine? The analysis is based on the empirical material obtained from Public Opinion Research Centre (CBOS) surveys held annually on representative national samples to ponder the declared attitudes (friendliness or reserve) to a dozen or so nations, including Russians and Ukrainians. The surveys reveal that the percent of the Poles declaring friendly feelings towards Ukrainians has grown steadily over the recent twenty years. Over the last years too, the percent of the Poles who share a positive view of Polish-Ukrainian relations and declare optimism about a chance for reconciliation between the two nations has also been recorded to go up. The situation is somewhat different in the case of Russia – here the tendency is not linear. The attitudes of Poles towards Russians change sinusoidally – periods when the percent of positive attitudes is on the rise are interspersed with periods of dwindling friendliness, especially when conflicts of political nature develop in the mutual relationships between the states.
    Źródło:
    Roczniki Nauk Społecznych; 2017, 45, 2; 155-175
    0137-4176
    Pojawia się w:
    Roczniki Nauk Społecznych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Współczesne przemiany zachowań wyborczych jako efekt kształtowania się nowych podziałów socjo-politycznych
    Contemporary changes in electoral behavior as a result of shaping new social cleavages
    Autorzy:
    Potulski, Jakub
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1935934.pdf
    Data publikacji:
    2019-03-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    podział socjopolityczny
    system partyjny
    społeczeństwo informacyjne
    konflikty polityczne
    social cleavages
    party system
    information society
    political conflicts
    Opis:
    Transformacja współczesnego społeczeństwa związana z przejściem do tzw. społeczeństwa informacyjnego skutkuje kształtowaniem się nowych podziałów społecznych. Można wskazać na kilka najważniejszych linii podziałów i konfliktów oraz na ich polityczne konsekwencje. W artykule autor stara się wskazać najważniejsze podziały społeczne politycznie doniosłe (social cleavages), które są efektem dwóch „ponowoczesnych” rewolucji: „postindustrialnej” i „postnarodowej”. Analiza nowych podziałów socjo-politycznych pozwala na lepsze zrozumienie sukcesów ruchów antyestablishmentowych.
    Transformation of our society creates new social cleavages. There are a number of significant social cleavages and political conflicts within the information society. In the article, the author tries to identify the most important social cleavages that will emerge as a result of two “postmodern” revolutions: the “postindustrial” and “postnational” one, and also tries to analyse its political consequence. As an effect of “postindustrial revolution” we can observe the cleavage between the primary and secondary economy and cleavage between social class formed by the people suffering from precarity and social class which benefited from economic globalization. As an effect of “postnational revolution” we can observe cleavage between localist and cosmopolitan identities or hybrid identity vs. traditional identity. These cleavages influence the contemporary existing political relationship within political parties.
    Źródło:
    Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne; 2019, 61; 116-137
    1505-2192
    Pojawia się w:
    Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kwestia językowa a kształtowanie się politycznej mapy Europy i świata. Tendencje ogólne i najnowsze zmiany
    The language question and the shaping of the political map of Europe and the world. General tendencies and the latest changes
    Autorzy:
    Szul, Roman
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/965409.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    language (language area, national language)
    state (state territory)
    language policy
    nationalism
    political conflicts
    państwo (terytorium państwa)
    polityka językowa
    nacjonalizm
    konflikty polityczne
    Opis:
    Historię Europy i świata można przedstawić jako historię relacji między terytorium państwa a obszarem językowym. Poza najwcześniejszym okresem państw plemiennych Europę i świat cechowała niezależność państwa i języka – na terytorium państwa mó- wiono wieloma językami, te same języki były używane w wielu państwach, na tym samym terytorium używano różnych języków w różnych funkcjach. W późniejszych okresach następuje upraszczanie sytuacji językowej – dopasowywanie języka do terytorium i dopasowywanie terytorium do języka, redukcja liczby języków sfery publicznej. Proces ten najintensywniejszy przebieg miał w Europie w epoce nowoczesności i nacjonalizmu (ok. 1800–1950, na części obszaru Europy również później do dnia dzisiejszego). Towarzyszyły temu konflikty polityczne wewnątrz poszczególnych państw i międzypaństwowe zmieniające radykalnie mapę polityczną kontynentu. W efekcie w Europie istnieje niemal idealna sytuacja, gdzie każde państwo ma swój własny język i każdy język ma swoje państwo. Poza Europą podobne procesy zachodzą, w wolniejszym tempie, w większości krajów Azji, gdzie każde państwo ma swój główny język. W Azji jednak nie miało miejsca dopasowywanie terytorium państwa do obszarów językowych. W krajach postkolonialnych w Ameryce, Afryce (poza arabskimi), Oceanii i Azji (Indie, Singapur) cechą charakterystyczną jest to, że językiem państwowym jest język dawnej metropolii kolonialnej. W państwach arabskich dziedzictwo kolonialne powoduje istnienie tych państw i określa ich granice, jednak nacjonalizm arabski jest na tyle silny, by sprawić, że językiem tych państw jest wspólny język arabski.
    The history of Europe and the world can be presented as a history of the relations between territory of states and language areas. Except for the earliest period of tribal states Europe and the world were characterised by independence of state and language – on the territory of a state several languages were spoken, the same languages were used in several states, on the same territory several languages were used in various functions. In later periods simplification of language situation took place – adjustment of language to state territory and adjustment of state territory to language, reduction of the number of languages in the public sphere. This process was the most intense in Europe in the period of modernity and nationalism (ca. 1800–1950, on a part of Europe’s territory also later, to present day). It was accompanied by political conflicts within individual states and between states dramatically changing the political map the continent. As a result, in Europe there is almost ideal situation where each state has its own language and each language has its own state. Outside Europe similar processes, although with a weaker pace, occur also in most countries of Asia where each country has its own main language. In Asia, contrary to Europe, there has not been adjustment of state territory to language areas. In postcolonial countries of America, Africa (outside Arab countries), Oceania and Asia (India, Singapore) the main language adjusted to state territory is a language of a former metropolis. In Arab countries the colonial heritage causes the very existence of these states and determines their boundaries but the Arab nationalism is strong enough to make Arabic the common language of these states.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Geographica Socio-Oeconomica; 2014, 17
    1508-1117
    2353-4826
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Geographica Socio-Oeconomica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Antynomie i problemy polskiej demokracji A.D. 2019
    Antinomies and Problems of Polish Democracy 2019 AD
    Autorzy:
    Łabędź, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2085732.pdf
    Data publikacji:
    2021-06-24
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    demokracja w Polsce
    opinia publiczna
    kultura polityczna
    konflikty polityczne
    model demoautotytarny
    democracy in Poland
    public opinion
    political culture
    political conflicts
    demoauthoritarian model
    Opis:
    W tekście, na podstawie opracowań m.in. Giovanniego Sartoriego, Larry’ego Diamonda, Philippe’a Schmittera i Juana J. Linza, zawierających przedstawienie kluczowych potencjalnych wewnętrznychsprzeczności i paradoksów systemów demokratycznych, zostanie podjęta próba odpowiedzi na pytanie, jakie zasadnicze antynomie i problemy można wskazać w aktualnym funkcjonowaniu polskiego systemu politycznego. W odpowiedzi uwaga zostanie zwrócona m.in. na możliwości istnienia autonomicznej opinii publicznej, przyzwolenie dla realizacji modelu demoautorytarnego oraz sprzyjające temu cechy kultury politycznej, zakres oligarchizacji władzy, głębokość podziałów i konfliktów politycznych, a także  zakres autonomii rządzących i państwa wobec Kościoła (jako instytucji względnie niezależnej od opinii publicznej).
    This article brings an attempt to answer the question of what fundamental antinomies and problems can be identified in the current functioning of the Polish political system. Krzysztof Łabędź has based his discussion on studies by, among other scholars, Giovanni Sartori, Larry Diamond, Philippe Schmitter, and Juan J. Linz, who identify the basic possible internal contradictions and paradoxes of democratic systems. In response to the above question, Łabędź draws attention, among other things, to the possibility of the existence of autonomous public opinion, to the consent to the implementation of the demo-authoritarian model and to the features of political culture that are conducive to it: the scope of the oligarchization of power, the depth of political divisions and conflicts, and the scope of the autonomy of the rulers and the state’s independencefrom the Church (as an institution relatively independent of public opinion).
    Źródło:
    Studia Politicae Universitatis Silesiensis; 2021, 32; 47-61
    1895-3492
    2353-9747
    Pojawia się w:
    Studia Politicae Universitatis Silesiensis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Warianty narracji geokulturowej (praktyki muzealizacji – postmonarchiczne wzorce mówienia)
    Variants of Geocultural Narration (musealisation Practices – Postmonarchical Patterns of Speech)
    Autorzy:
    Farago, Kornélia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1179204.pdf
    Data publikacji:
    2012-12-02
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    geocultural narrative
    space
    ethno-political conflicts
    cultural region
    identity
    narracja geokulturowa
    przestrzeń
    konflikty etno-polityczne
    region kulturowy
    tożsamość
    Opis:
    Możliwości narratologii geokulturowej powinny być rozpatrywane pomiędzy badawczymi trendami, wzmacniającymi fikcyjne koncepcje, które umożliwiają przyglądanie się kulturze przede wszystkim przy użyciu terminów przestrzennych, a także umożliwiają formułowanie dzięki nim pytań o historyczne usytuowanie, a także które koncentrują uwagę na czasowych wymiarach cząstki „geo” w ‘geokulturze’. Jest to główne pytanie o szczególne atrybuty, które sygnalizują, nawet pomimo narracyjnego zróżnicowania w swoich językach i etniczności, że przynależą do jednej i tej samej przestrzeni kulturowej oraz że ich „punkty widzenia są wzajemne”, i że tylko w nich są sygnalizowane odzielone-oddzielające ślady wielokrotnie aktualizującego się systemu. Analizy miejsc w poetyce prozy w ramach narratologii geokulturowej łączą się z interpretacjami relacji: z przestrzenią, obszarem, okolicą, terytorium, granicą; badają odgraniczenia miejsc od kultury, które są różnymi manipulacjami pojęć: stałości zamiast zmienności, idei „nieustannej transformacji”, czynników zmiennych, przemieszczonej i odfunkcjonalizowanej struktury bycia, znaczenia obiektów, paradoksu doświadczenia podobieństwa pojawiającego się w różnicach.
    The possibilities of geocultural narratology should be considered between research trends which strengthen fictional conceptions. Such trends enable looking at culture mostly by means of spatial terminology but thanks to that questions on the historical location can be formulated but also the attention can be focused on the time dimensions of the ‘geo’ part in culture. It is a principal question on the particular attributes which signalize, even in spite of the narrational differentiation in languages and ethnicity, that they belong to the same cultural space and that their “points of view are mutual” and that only in them the divideddividing traces of the repeatedly updating system are signalized. The analyses of places in the poetics of prose within geocultural narratology are linked with the interpretations of relations: with the space, area, surrounding, territory, border; they investigate the separation of places from culture which are different manipulations of the notions of stability instead of changeability, the idea of “never-ceasing transformation”, changing factors, the dislocated and nonfunctioning structure of being, the significance of objects, the paradox of experiencing the similarities that appear in the differences. 
    Źródło:
    Porównania; 2012, 11; 15-29
    1733-165X
    Pojawia się w:
    Porównania
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Johna Locke’a koncepcja tolerancji jako reakcja na zasadę „cuius regio, eius religio”
    John Locke’s Concept of Tolerance as a Reaction to the Principle “cuius regio, eius religio”
    Autorzy:
    Szwed, Antoni
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/488679.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    tolerancja
    konflikty religijne i polityczne
    Reformacja protestancka
    podporządkowanie religii polityce
    tolerance
    political and religious conflicts
    Protestant Reformation
    religion subordination to politics
    Opis:
    Celem artykułu jest prezentacja i ocena argumentacji na rzecz potrzeby tolerancji religijnej, jaką znajdujemy w Liście o tolerancji Johna Locke’a (1632-1704). Pojęcie tolerancji zostało wypracowane przez angielskiego filozofa w odniesieniu do politycznej zasady cuius regio, eius religio („czyja władza, tego religia”), sformułowanej expressis verbis na Zjeździe w Augsburgu w 1555 r., ale znacznie wcześniej zastosowanej w Anglii za rządów króla Henryka VIII. Locke pokazał, że podporządkowanie religii bieżącej polityce było fatalnym błędem politycznym. W latach 1530-1689 spowodowało to państwowy terror, wrzenie społeczne i wyraźna deprecjację religii chrześcijańskiej. Król stał się najwyższym zwierzchnikiem Kościoła w Anglii, decydował o formach kultu i o dogmatycznym kształcie oficjalnej religii. Rządy oparte na zasadzie cuius regio, eius religio z definicji były nietolerancyjne wobec „niepaństwowych” grup wyznaniowych. Ich przekonania religijne były spychane do sfery życia prywatnego, pozostając z punktu widzenia prawa nielegalnymi. Przeciwnicy władzy królewskiej byli wykluczani ze sfery publicznej, więzieni, a nawet skazywani na karę śmierci. John Locke był pierwszym europejskim myślicielem, który do końca pojął istotę tego skrajnie niebezpiecznego i politycznie kosztownego błędu, popełnionego przez króla Henryka VIII i jego następców. Wywołując swoimi tekstami szerokie dyskusje o potrzebie tolerancji, znacząco przyczynił się do politycznego, społecznego i religijnego pokoju w Anglii. Pierwotnym celem Johna Locke’a nie był projekt ogólnie akceptowanej tolerancji religijnej. Mimo pewnych sympatii dla socynian, angielski myśliciel nie miał skłonności irenistycznych. Nie chciał uczestniczyć w opracowywaniu międzyreligijnego teologicznego minimum, możliwego do zaakceptowania przez wszystkie strony religijnego sporu. Locke jako filozof polityki odpowiedział na potrzebę swoich czasów. Głównym problemem było wyjście Anglii ze stanu permanentnego wrzenia, krwawych konfliktów i ciągłych ideologicznych dysput, powodujących wzrost nienawiści religijnych i politycznych, i zaprowadzenie trwałego pokoju społecznego. Jego koncepcja tolerancji miała przede wszystkim znaczenie historyczne, ale do pewnego stopnia przyczyniła się także do rozwoju europejskiej demokracji.
    As the aim of this article is to demonstrate and assess of argumentation value for the tolerance, we can find in The Letter on Tolerance, written by John Locke (1632–1704). His concept of tolerance was the answer to the political principle cuius regio, eius religio, for the first time verbally formulated in Germany (Augsburg, 1555), but much earlier applied in England during the reign of Henry VIII. Beyond all doubt Locke proved that religion subordination to the current politics was a fatal political error. In the 1530–1689 years it caused political terror, social turmoil and considerable depreciation of Christian religion. A king was a Supreme Governor of Church of England and in practice decided on dogmatic shape of official religion. Governments based on the principle cuius regio, eius religio were intolerant by definition towards “non stated-owned” confessional communities. Their religious beliefs were driven back to the illegal private life. Royal opponents were excluded from the public sphere, imprisoned and even executed. John Locke was the first European thinker, who thoroughly understood this extremely expensive political error, committed by the king Henry VIII and his successors, and by his writings provoked comprehensive discussions, which to a considerable degree led to the political, social and religious peace in England. As a primordial aim for John Locke was not to make a project of generally accepted religious tolerance. In spite of some sympathy to Socinian writers, English thinker had no irenistic inclinations, in order to participate in creation of inter-religious theological minimum, possible to accept by all sides. Locke, as a philosopher of politics responded to the needs of his times. The main problem was how to get England out from a state of permanent turmoil, bloody conflicts and continuous ideological discussions, bringing out growing religious and political hate, and to lead to stable social peace. His concept of tolerance had first and foremost historical meaning and to some degree contributed to the development of European democracy.
    Źródło:
    Roczniki Filozoficzne; 2014, 62, 4; 65-85
    0035-7685
    Pojawia się w:
    Roczniki Filozoficzne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-7 z 7

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies