Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "jacques" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-50 z 248
Tytuł:
„Bitte betrachten sie mich als einen Traum.“ Sprache und Identität in Hamid Sadrs „Gesprächszettel an Dora“
“BITTE BETRACHTEN SIE MICH ALS EINEN TRAUM“. LANGUAGE AND IDENTITY IN HAMID SADRS GESPRÄCHSZETTEL AN DORA
Autorzy:
Peter Clar, Peter Clar
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/910312.pdf
Data publikacji:
2019-06-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Jacques Derrida
Jacques Lacan
Paul de Man
deconstruction
autobiography
prosopopoeia
Opis:
Wie Jacques Derrida u. a. in Die Einsprachigkeit des Anderen oder Die ursprüngliche Prothese zeigt, ist jeder Mensch immer schon mehrsprachig. Wenn wir diesen Zustand der Nicht-Einsprachigkeit als ein allgemein-menschliches Phänomen begreifen, und dazu eignet sich die sogenannte exophone Literatur besonders, dann hilft uns das zu verstehen, dass das Fremd-Sein eines/einer Fremden zu befragen immer zugleich bedeutet, auch unser eigenes Fremd-Sein zu befragen, dann wird die Frage nach dem Fremden zur Frage der eigenen Identität. Um dies zu zeigen, lese ich Hamid Sadrs Gesprächszettel an Dora (1994) parallel zu und mit Derridas Konzept von Ein- und Mehrsprachigkeit. In dem ‚Roman‘ erfindet der Erzähler entlang von Egodokumenten seine Wahrheit über Franz Kafkas Sterben und widerspricht damit vielen Wissenschaftler- und Biograph_innen, die den Tod Kafkas als Konsequenz seines Dichterseins, seiner Zerrissenheit etc. interpretiert haben. Was uns die Dichterfigur entfremdet, ist dabei die Sprache selbst und zwar gerade die anscheinend authentischen Berichte, die, in Kombination mit den unzuverlässigen Erzählerstimmen die Konstruktion der Figur Kafka offenlegen. Der Kafka des Textes – der als K., als Kafka, als kavka auftritt, der im Erzählen als Kafka gesetzt, erschrieben wird, und zwar in jenen Worten, die die seinen sind, die ihm also vermeintlich vorangehen und doch, zugleich, folgen, sich (auch) als Nach-Schreiben entpuppen – wird wieder aufgelöst, wird fremd. Die Verwirrung der Grenzen von Ursache und Wirkung, Vorher und Nachher, Realität und Fiktion, das Sein zwischen Leben und Tod lässt die Kafka/K.-Figur zum Wanderer, zur Figur des Sowohl-alsauch werden. Das Fremd-Sein Kafkas, die Exilsituation in der Abgeschiedenheit des Sanatoriums sind dabei nicht allein Parabeln auf die Situation exiliert Lebender, wie Sadrs persönliche Lebenssituation nahelegte, sie sind darüber hinaus eine Metapher für menschliche Identitätsfindung generell.
According to Derridas Monolingualism of the Other, Or, The Prosthesis of Origin every person is always multilingual. If we understand this state of non-monolingualism as a general human phenomenon, which the so called ‘exophone literature’ particulary helps us to do, then we understand that to question a stranger’s alienation always means to question our own alienation at the same time. Thus the question of the stranger becomes the question of one‘s own identity. In my article, I analyze this phenomenon by combining Hamid Sadr’s ‘novel’ Gesprächzettel an Dora (1994) and Jacques Derrida’s concept of mono- and multilingualism. In Hamid Sadr’s text the narrator uses egodocuments to invent a truth about Franz Kafka’s death which opposes many literary scholars and biographers who have interpreted Kafka’s death as a consequence of his existence as a poet, his diremption etc. What alienates the literary figure named Kafka from us is the language itself, and first of all the combination of allegedly ‘authentic’ documents with the unreliable narrative voices, thus revealing the constructiveness of ‘Kafka’. The main character Kafka – who within the text is named K., Kafka, kavka and who is introduced into the text by using his ‘own’ words, that supposedly precede him and yet, at the same time, succeed him – is deconstructed. Borders between cause and effect, before and after, reality and fiction, life and death become obsolete thus turning the Kafka/K. figure into a wanderer, a figure of ‘both-and’. Kafka’s situation as a stranger, as a kind of exile in the remoteness of the sanatorium, is not alone a parable on the situation of an exile, as Sadr’s personal life may indicate. Moreover, as I will show, it is a metaphor for human identity in general.
Źródło:
Studia Germanica Posnaniensia; 2019, 40; 129-138
0137-2467
Pojawia się w:
Studia Germanica Posnaniensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Profesja. Derrida i uniwersytet
Profession. Derrida and the university
Autorzy:
Hoffmann, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1391500.pdf
Data publikacji:
2016-06-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
university
deconstruction
Jacques Derrida
event
atheism
uniwersytet
dekonstrukcja
Jacques Derrrida
zdarzenie
ateizm
Opis:
This paper is an attempt to recapitulate the main themes in Jacques Derrida’s thought on the university. The author focuses on The University without Condition (presented for the first time in 1998). The paper briefly recounts the philosopher’s involvement in educational institutions (GREPH, Collège International de Philosophie). Next, there is an analysis of the distinction between the future (futur) and the future-to-come (l’avenir), as well as the related opposition between profession (profession) and craft/trades (métier). The strategy of conceiving the university as the topolitical place of resistance is revealed using Derrida’s deconstruction of the repeater figure (agrégé-répétiteur). The paper ends by presenting an analogy between the condition of structural atheism and the obligation of the university to create a possibility for an event (beyond the constative/performative opposition).
Źródło:
Przestrzenie Teorii; 2016, 25; 237-289
2450-5765
Pojawia się w:
Przestrzenie Teorii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Элементы проповеди в творчестве Жака Превера
Autorzy:
Кулагина, Ольга
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1833715.pdf
Data publikacji:
2020-07-10
Wydawca:
Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach
Tematy:
preaching
Jacques Prévert
linguistic means
Opis:
Despite the fact that Jacques Prévert’s ideas were explicitly anti-clerical, in his work there are some elements of preaching, since we interpret the sermon in a wide, not narrowly religious sense of the word. The author preaches the joy of life and a human attitude toward other (weaker) living creatures, which people traditionally consider as inferior. In this paper we will consider some elements of preaching in Prévert’s poems and we will identify the main linguistic means of its transmission in the texts under analysis.
Źródło:
Conversatoria Litteraria; 2020, 14; 151-160
1897-1423
Pojawia się w:
Conversatoria Litteraria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jacques Derrida: Polityka a polityczny dyskurs o demokracji
Jacques Derrida: Policy and Political Discourse About a Democracy
Autorzy:
Kunicki, Zdzisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/566994.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie. Instytut Nauk Politycznych
Tematy:
Jacques Derrida
Democracy
Political Discourse
Opis:
Jacques Derrida's personage and work is joined with a modern intellectual trend, named as deconstruction. Some interests about deconstruction, and its real influence is particularly alive in literary, philosophical and artistic surroundings. On the background of this cultural matter, his political interests seems to take secondary place. But Derrida's closer analysis of biography and stages of formation his concept confirm "political implications". What is more important, the correlation to the Marx's philosophy is not a coincidence and has significant impact on the way of the discurse about the democracy.
Źródło:
Forum Politologiczne; 2007, 6 - Odmiany dyskursu politycznego; 283-303
1734-1698
Pojawia się w:
Forum Politologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A hospitalidade entre a ascese e a mística segundo Derrida
Autorzy:
Borges De Meneses, Ramiro Délio
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2156955.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Instytut Studiów Międzynarodowych i Edukacji Humanum
Tematy:
Jacques Derrida
hospitality
friend
friendship
Opis:
The hospitality, according to Derrida's thought, is a "to-come" of friend- ship and will be a "to-come" the host. Naturally, the friendship can determine the hospitality, making it stronger and more effective. Indeed, Derrida over- come the aporias of hospitality through the concept of teleia philia (friend- ship perfection), which is derived from the Aristotelian thought, how can one describe the thinking of the philosopher: "the presence of friends, however, seem to have a mixed nature . See friends is affable greatly when it passes a miserable time, ... ". Hospitality is a "relationship of otherness", which has nothing to do with indifference. A friendship forms the hospitality, as the antithesis of hospitality is the "kenosis" of the Other, as a desire for destruction, a certain "momentum fanatic", which undermines the hospitality.
Źródło:
Społeczeństwo i Edukacja. Międzynarodowe Studia Humanistyczne; 2013, 2(12); 271-288
1898-0171
Pojawia się w:
Społeczeństwo i Edukacja. Międzynarodowe Studia Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A hospitalidade entre a ascese e a mística segundo Derrida
Autorzy:
Borges De Meneses, Ramiro Délio
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2158684.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Instytut Studiów Międzynarodowych i Edukacji Humanum
Tematy:
Jacques Derrida
hospitality
friend
friendship
Opis:
The hospitality, according to Derrida's thought, is a "to-come" of friendship and will be a "to-come" the host. Naturally, the friendship can determine the hospitality, making it stronger and more effective. Indeed, Derrida overcome the aporias of hospitality through the concept of teleia philia (friendship perfection), which is derived from the Aristotelian thought, how can one describe the thinking of the philosopher: "the presence of friends, however, seem to have a mixed nature . See friends is affable greatly when it passes a miserable time, ... ". Hospitality is a "relationship of otherness", which has nothing to do with indifference. A friendship forms the hospitality, as the antithesis of hospitality is the "kenosis" of the Other, as a desire for destruction, a certain "momentum fanatic", which undermines the hospitality.
Źródło:
Prosopon. Europejskie Studia Społeczno-Humanistyczne; 2013, 2(6); 271-284
1730-0266
Pojawia się w:
Prosopon. Europejskie Studia Społeczno-Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prezydent chciał to powiedzieć : rozmowa z Noelle Lenoir, francuską minister ds. europejskich
Autorzy:
Lenoir, Noelle.
Powiązania:
Rzeczpospolita 2003, nr 42, s. A7
Współwytwórcy:
Bielecki, Jędrzej. Opracowanie
Data publikacji:
2003
Tematy:
Chirac, Jacques
Opis:
Dotyczy wypowiedzi prezydenta Francji J. Chiraca na temat poparcia przez kraje członkowskie Unii Europejskiej polityki USA wobec Iraku.
Fot.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Substancja, czyli brak. O kreacji wydarzeń niemożliwych w filmie „Pieniądz” Roberta Bressona
Substance, Which Means Nothing: On the Creation of Impossible Events in Robert Bresson’s “L’argent”
Autorzy:
Zalewski, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32222549.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Robert Bresson
Slavoj Žižek
Jacques Lacan
Opis:
Do najtrwalej zakorzenionych przeświadczeń na temat twórczości Roberta Bressona należy to, że francuski twórca pokazuje na ekranie jedynie fragmenty, okruchy rzeczywistości, którym nie stara się nadawać całościowej formy. W związku z tym reżyser ma stosować przemilczenia najistotniejszych wydarzeń w sferze fabuły, bądź też obrazować przestrzenie oboczne w stosunku do tych, w których akurat dzieje się coś istotnego – sięga więc po chwyty elipsy narracyjnej i metonimii. W opozycji do tego autor stara się dowieść, że do najbardziej tajemniczych miejsc ostatniego dzieła Bressona Pieniądz (1983) (ale i w jakiejś mierze także do jego wcześniejszych filmów) kategoria elipsy i metonimii się nie stosuje. Lepsze rezultaty w wyjaśnianiu tych miejsc daje Lacanowska filozofia Nieobecnego. Ostrożnie stosowane narzędzia Lacanowskiej psychoanalizy (przefiltrowane przez pewne pomysły filmowe Slavoja Žižka) prowadzą do nieoczekiwanych wniosków, kłócących się z dotychczasowymi konkluzjami na temat Bressonowskiego materializmu i transcendentalizmu.
One of the most rooted beliefs about Robert Bresson’s works is that what the French director shows on the screen are only fragments, scraps of reality, to which he does not attempt to give an overall form. Therefore, the director seems to conceal the most significant events in the plot, or to visualize the adjacent spaces in relation to those in which something important is just taking place. This is the reason why he is considered to use frequently the narrational ellipses and metonymies. On the contrary, the author of the article tries to prove that the category of ellipsis and metonymy does not apply to the most mysterious places of the last work by Bresson, L’Argent (1983), and – to some extent – to his earlier films as well. Better results in explaining these places are to be found in the Lacanian philosophy of the Absent. When used with care, the tools of the Lacanian psychoanalysis (filtered through some filmic ideas by Slavoj Žižek) lead to unexpected conclusions which clash with previous conclusions concerning Bresson’s materialism and transcendentalism.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2015, 89-90; 199-222
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nawiedzony ekran. Przyczynek do widmontologii współczesnego kina
The Haunted Screen: A Contribution to the Hauntology of Contemporary Cinema
Autorzy:
Stelmach, Miłosz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31341606.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
widmontologia
Jacques Derrida
spektralność
hauntology
spectrality
Opis:
Artykuł stanowi próbę przedstawienia kina jako medium nawiedzonego. Podejmując refleksję nad ontologią kina (w nawiązaniu do takich teoretyków, jak André Bazin, Stanley Cavell czy Garett Stewart), autor stara się wykazać, że sposób funkcjonowania aparatu filmowego oraz fikcji ekranowej przypomina kontakt z duchami, usprawiedliwiający semantyczną dwuznaczność terminu „medium”, odsyłającą zarówno do kontekstu medioznawczego, jak i mediumicznego. Kino, ze względu na oscylowanie między trwałością i ulotnością oraz podwójną strukturę czasową, a także z uwagi na związki ze śmiercią może być nazywane sztuką widmową lub sztuką widm. Te naturalne predyspozycje medium sprawiają, że można je doskonale analizować, wykorzystując narzędzia sformułowanej przez Derridę widmontologii, która – zwłaszcza dzięki pracom jego późniejszych komentatorów – dowodzi potrzeby wprowadzenia kategorii widmowości do rozważań nad nowoczesnością oraz współczesną kulturą. Najnowsze kino (tak komercyjne, jak i artystyczne) doskonale wyraża oba te wątki refleksji, potwierdzając raz jeszcze wstępną tezę o spektralności medium kina.
The article is an attempt to present cinema as a haunted medium. In his reflection on the ontology of the cinema (in relation to such writers as André Bazin, Stanley Cavell and Garett Stewart), the author seeks to show that the way the camera (and the on screen fiction) functions is similar to contact with spirits, that legitimate the semantic ambiguity of the term ‘medium’, referring both to the media of media studies, and spiritualistic media. Because of cinema’s oscillation between permanence and transience, and its double time structure, and because of its links with death, it can be called a spectre art, or art of spectres. These natural predispositions of the medium mean that it can be analysed using the notions of hauntology defined by Derrida, which thanks to the work of his later commentators proves the need of the introduction of the category of spectrality into the reflection on modernity and contemporary culture. The latest cinema (both commercial and artistic) perfectly expresses both of these threads of reflection, confirming once again the initial thesis of spectrality of the medium of cinema.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2016, 96; 102-113
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A matemática e a desconstrução: segundo Derrida
Autorzy:
Borges de Meneses, Ramiro Délio
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2151239.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Instytut Studiów Międzynarodowych i Edukacji Humanum
Tematy:
Jacques Derrida
deconstruction
Mathematics
method
foundation
Opis:
The deconstruction is present in the field of Mathematics, from Arithmetic to Geometry. Naturally arises as a method and as a foundation. The deconstruction; affects the whole Mathematics as science of abstract quantity. One of the fundamentals of formal mathematics can reside in deconstruction.
Źródło:
Prosopon. Europejskie Studia Społeczno-Humanistyczne; 2017, 4(21); 5-29
1730-0266
Pojawia się w:
Prosopon. Europejskie Studia Społeczno-Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Odpowiedzialność kontraktowa w pismach Cuiaciusa – wybrane zagadnienia
Roman liability rules in th e commentaries of Cuiacius
Autorzy:
Kordasiewicz, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/917033.pdf
Data publikacji:
2020-08-10
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Jacques Cujas
zasady odpowiedzialności
zastaw
pożyczka
Opis:
Jacques Cujas (Cuiacius) był jednym z najwybitniejszych uczonych francuskiego humanizmu prawniczego. W artykule omówiono konkretne przykłady reguł odpowiedzialności prawnej, które zostały wyjaśnione w jego komentarzach, wskazano sposób jego rozumowania prawnego oraz postawiono pytanie o znaczenie praktyki prawniczej dla proponowanych rozwiązań. Pierwsza część zawiera ogólny model odpowiedzialności opisany przez Cujasa. Druga część skupia się na dwóch odmiennych interpretacjach zasad odpowiedzialności w umowach zastawu i pożyczki.
Jacques Cujas (Cuiacius) was one of the most prominent scholars of the French legal humanism. The paper discusses particular examples of legal liability rules explained in his commentaries, shows his method of legal reasoning and poses the question about the importance of legal practice for proposed solutions. The first part provides a general model of liability as described by Cujas. The second part focuses on two different interpretations of liability rules in the contracts of pledge and loan for use.
Źródło:
Czasopismo Prawno-Historyczne; 2020, 72, 1; 137-157
0070-2471
Pojawia się w:
Czasopismo Prawno-Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zasada dobra wspólnego a demokracja. Próba analizy stanowiska J. Maritaina
The Common Good Principle and Democracy: The Attempt of Analysing Jaques Maritain’s Conception
Autorzy:
Turek, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/964261.pdf
Data publikacji:
2008-05-15
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Jacques Maritain
Thomism
common good
democracy
Opis:
In the following paper the author presents and analyses J. Maritain’s social theory. The French Thomist attempted to associate the principle of common good (that plays the main role in the Christian social thought) with democracy. Maritain claims that only democracy can be regarded as an acceptable form of government, i.e. the one that satisfies rational and moral requirements (which, according to the Thomists, are the same). Such a statement put forward by the Thomist philosopher emphasises the necessity of asking a number of questions of the human nature, human dignity and human autonomy; it also demonstrate how to introduce the ethical values into the realm of democratic politics, which in its turn is described as axiologically neutral by contemporary political theories. J. Maritain’s views on those issues were taken into consideration by Catholic intellectuals and were announced before the Second Vatican Council. Regarding the time they were widely opened to the contemporary ideas. Consequently, they contributed to the significant development of the current attitude of the Catholic Church to the present political and social problems.
Źródło:
Annales. Etyka w Życiu Gospodarczym; 2008, 11, 1
1899-2226
2353-4869
Pojawia się w:
Annales. Etyka w Życiu Gospodarczym
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-50 z 248

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies